Linda’s knie lijkt nog niet sterk genoeg om Brabantse heuveltjes te trotseren. Ze geeft dan ook forfait voor onze tocht in Ottenburg en de bepijling die wij samen gepland hadden. Ik trek er ‘s zondags dus alleen op uit. Volg de wijze raad van Jefke en neem de trein tot Florival. Twee kilometer verder sta ik in de Burgemeesterstraat van Sint-Agatha-Rode en kan de job gestart worden. Moet even in het ritme komen, is alweer van vorig jaar geleden dat ik nog pijltjes aanbracht. Na een ruim uur sta ik onderaf het Rodebos in Terlanen bij het enige cafeetje van mijn route. Hoog tijd dus voor een pauze en een babbel met een wielertoerist die van zijn aperitief geniet voor de dis van moeder de vrouw. Komt Nestor daar aanzetten. Hij kijkt bedrukt van achter zijn zonnebril. De oogoperatie geeft nog niet het gewenste resultaat en geduld is niet zijn sterkste gave. Ik laat hem bij zijn pintje en vervolg mijn opdracht terug het Rodebos in. Ben aangenaam verrast bij de rustpost en het verlaten voetbalveld. Een zee van geel verblind er haast het zicht, paardenbloemen in de wei. Vast een leuk moment voor de wandelaars morgen. Tijdens het fatsoeneren van de lokale lus wordt ik aangesproken door een Duitse familie. Zij lijken interesse te hebben in de organisatie, ik maak volop reclame. Terug bij de rust zijn John en zijn dame de frigo’s aan het vullen. Onze gasten komen morgen vast niets te kort. Ik rep mij terug naar de trein, begeleid door de eerste koekoek van de toch nog steeds prille lente. Thuis gekomen stel ik Martin ons alternatief voor, Bornem, hij pikt gelijk in, is slechts een uurtje autorijden vanuit Roosendaal.

Just in time draaien we haast gelijktijdig de parking op bij het winkelcentrum in ‘Beurm’. Het zonnetje stemt ons vrolijk, het bekijken van het parkoers ook. Dit wordt vast een topper ! Roos is nadrukkelijk aanwezig in de startzaal. Blijken wandelaars uit Zoetermeer te zijn, toch wel ver weg van Klein-Brabant. Herman heeft al honger, valt aan op koffiekoek en koffie. Wij gaan op pad, dwars door de stille Bornemse straten richting ondertunneling van spoor- en expresweg. Voorbij het gemeentehuis ook, versiert met grote hazen in alle kleuren, Bornem leeft ! Bij het vroegere Nutricia, nu Friesland-Campina (nietwaar Martin) gaan de langste afstanden er vandoor. Langs Roddam en cafeetje St-Vadde gaat het richting Buitenland, gehuchtje met mooie oude gebouwen. Dan de Scheldedijk op, tarmac die we delen met horden wielertoeristen, snel en minder snel. We duiken naar beneden bij De Notelaer, gerestaureerd Hof van Plaisance lijkt het wel. Martin is in zomerse vakantiestemming. Hij stelt voor van een koffietje te genieten op het grasperk, iets waar wij volmondig mee instemmen.

De kortste route naar Wintam wordt nu aangesneden. Mogen in eerste instantie heerlijk over de kasseitjes van de Notelaersdreef dokkeren tot de rustpost in Hingene, die wij uiteraard overslaan. Nog meer kassei dan door de Nattenhaesdonck tot bij een kapel. Stille straatjes voeren ons naar centrum Wintam waar we onze tweede pauze nemen in het Gemeenschapshuis. Hebben nu een lokale lus te stappen. Vrijwel recht naar de dijk van het zeekanaal en dan linksop richting zeesluis. Grap wat met een dametje uit Sint-Niklaas die ik steevast verwar met een wandelaarster uit Niel, ze lijken ook zo fel op elkaar ! Pikken een stukje Scheldedijk mee ter hoogte van Rupelmonde en duiken dan opnieuw de kasseitjes van de Nattenhaesdonk in. Maken een omzwerving langs kruisen die de Boerenkrijg gedenken en het standbeeld van Donatus Kwik. Besluiten met de kasseitjes van Polderdam tot ons tweede terras onder de Wintamse kerktoren. Genieten er van een lekkere Paix Dieu in designglas, pittig dingetje dit blondje !

Linda’s paraplu blijkt intussen van eigenaar te zijn veranderd, is niet meer te vinden in de zaal waar ze hem anderhalf uur geleden achterliet. Ze is er niet blij mee ! Maar we gaan verder op pad bij een stralend lenteweertje. Lopen een kilometertje extra over de kanaaldijk en duiken dan onderaf bij Eikerheide. Aanvankelijk betonpaadjes en, hoe kan het hier ook anders, bloemkolen. Vanaf een plantenzaak krijgt de 30 km echter een prachtig extraatje. Heerlijke dreven in het groen met een ondergroei van bloeiend pannenkoekenkruid. Ik ken dit van eerdere knooppuntentochten, vooral Martin is in zijn nopjes. Een laantje parallel aan een diepe gracht voert ons terug de open ruimte in. Links de prachtige rood/groene bossen van d’Ursel, rechts het uitzicht tot de ranke kerktoren van Wintam. Heerlijk wandelen is dit ! We stappen natuurlijk door het park/bos en langs het kasteel d’Ursel, voorbij afspaning d’Oude Poort ook, waar ik niet bepaald nuchtere herinneringen aan heb. Tijd voor een laatste pauze in Hingene.

De parkoersbouwer trekt een laatste keer alle registers open en stuurt ons langs de Hingense vijvers en vervolgens een kasseitje op dwars door de weilanden. Aan de overkant van de expresweg volgen alleen nog wat straatjes dwars door Bornem om uit te lopen. We hebben een waarlijk prachtige tocht gelopen, echt mooi werk van Kadee. Geraken ook nog van buiten droog thuis, al staan er onderweg heel wat plassen. Dinsdag ben ik dan weer op pad om pijltjes te verwijderen rondom Rode. Kan ik mijn eigen werk kritisch evalueren en leren van schoonheidsfoutjes. In het Rodebos voor het eerst de lekkere geur van daslook. Als ik na afloop op de bus wacht komt een viertal wandelaars aanzetten. Blijkt ondermeer de voorzitter van de Herentalse Wandelclub te zijn, die knooppunten volgen. Eén dag te laat, kan ik niet nalaten fijntjes op te merken, het is maar een grapje …