Gisteren liepen we nog eens ons toertje door de parken van ‘t Stad tot Sint-Jansvliet, algauw zo’n 25 km. Alleen op de Meir heerst enige drukte, cafeetje ’t Zand biedt voldoende vrije plaatsen op z’n gezellig terras. Kan ik nog eens een Triple d’Anvers degusteren, pittig beetje amber biertje.

Vandaag bestaat onze aanloop van 3500 meter uit de Antwerpse Singel van station Zuid tot station Berchem. Bus 420 doet de Rooseveltplaats niet meer aan. Een vlotte rit van 35 minuten zet ons af centrum Zandhoven en bij Fanfare Sint-Amelberga, tocht die ik nog nooit wandelde en Linda slechts één keertje jaren geleden. Geen bekenden in de zaal en een parkoers dat uit twee lussen bestaat.

Beginnen er aan met de 14 km zoals de parkoersmeester het ons aanbiedt. Het is even wennen aan de vrij donkere pijlen. Het zwerk ziet ook al grijs maar thuisblijven dat doen we niet. Langs brede paden stappen we tussen hooi- en weilanden richting autobaan. Brug over en we zijn in Halle (Zoersel). Geheuvelte biedt ons heel wat bospaden aan die wel stuk gereden zijn door zware machines. Beetje technisch dit. Bij een stoeterij improviseert de parkoersmeester met zijn grasmaaier een pad tot rustpost ’t lekker Koeike. We komen er Willy & Annie tegen. Ik heb één vraag voor jullie, zeg ik. Het antwoord is ‘ja’ repliceert Willy gevat. Uitleg en commentaar zijn voor ons allen gelijk. We hadden het zien aankomen maar kunnen het toch moeilijk van ons afzetten. Hopen dat het voor allen in de juiste plooi valt.

Na de pauze loodst een pracht van een kastanje dreef (met kaarsen) ons richting Gescheurde Heide. Hoe we het voor elkaar kregen weten we niet maar we missen een afslag naar links gemarkeerd door 5 pijlen ! Worden door een lokale bewoner dan ook nog eens fout weggestuurd en hebben meteen een extra kilometer in de benen. Het regent zachtjes als we langs een grote plas lopen en vervolgens door jong bos de anti-tankgracht volgen. Een heel eind verder duiken we onder de autobaan door en zetten langs halfopen terrein koers naar de bewoonde wereld. Een rood fietspad loodst ons naar Massenhoven. Een laantje in het Begijnenbos, wat huisjes kijken en dan volgt het Gemeentelijke Speelbos. Bij Het Veld lopen we opnieuw in de bebouwing. Achterafjes loodsen ons terug naar het chalet van de fanfare. Einde eerste oefening.

De tweede lus is 19,5 km lang. Beggard loodst ons over tarmacjes door open terrein, voornamelijk weilanden. Zwaluwen razen aan hoge snelheid laag over het terrein, er is regen op komst. We komen bij een andere snelweg uit, volgen zandpaden afgezoomd met nogal wat brem. Hooidonck  lees ik op een naambord bij een RVT. Lopen nu lange dreven in het groen terwijl weelderige partijen paardenbloemen voor extra kleur zorgen. Pauzeren doen wij bij een kleine visput waar alles in gereedheid wordt gebracht voor enkele uurtjes dobber turen. Een korte pauze en we stappen verder over een smal pad richting een domein. De parkachtige omgeving blijkt ook Zorgverbijf Hooidonk te noemen en lijkt op een voormalig klooster. Aan overkant van een drukke baan loodsen achterafjes ons door villa’s tussen de rododendrons. Vanaf Witte Hoeve  wachten enkele lange kaarsrechte grint- en zandpaden door de Stille Kempen. Helaas vinden de weergoden dit het juiste moment om ons copieus te begieten. Als natte eenden bereiken we de rustpost in een manege waar ex-collega Benny en zijn dame de enige wandelaars zijn. Er drentelt nog een koppeltje binnen, het zijn de enige wandelaars die wij tijdens deze lus zullen ontmoeten.

Het miezelt nog een beetje als we aan de laatste opdracht beginnen. Roosten loodst ons door halfopen gebied. We passeren nog eens de visput van daarstraks waar de deelnemers aan de prijskamp allemaal ‘onder zeil’ zitten. Voorbij het RVT  wachten alleen nog tarmacjes door open land en een vervolg langs straten van Zandhoven. Zijn om 16:00 binnen en wachten een uurtje op de bus. Groot is onze verbazing als deze uit omgekeerde richting blijkt te komen. Naar Berchem loopt over Massenhoven en naar de Rooseveltplaats over Halle legt de chauffeur uit. Wij gaan voor de tweede optie, die was er nu eenmaal eerst. Binnen de vijf minuten zijn we ook op weg naar Hemiksem, een meevaller. Geen onaardige Kempentocht dit en toch wat dun beklant met net geen 700 wandelaars. Volgend weekend trekken we denkelijk naar het ons onbekende Ramsdonk en naar Wilrijk, onze buurgemeente. Tot dan …