Gisteren liepen we nog eens ons toertje door de parken van ‘t Stad tot Sint-Jansvliet, algauw zo’n 25 km. Alleen op de Meir heerst enige drukte, cafeetje ’t Zand biedt voldoende vrije plaatsen op z’n gezellig terras. Kan ik nog eens een Triple d’Anvers degusteren, pittig beetje amber biertje.
Vandaag bestaat onze aanloop van 3500 meter uit de Antwerpse Singel van station Zuid tot station Berchem. Bus 420 doet de Rooseveltplaats niet meer aan. Een vlotte rit van 35 minuten zet ons af centrum Zandhoven en bij Fanfare Sint-Amelberga, tocht die ik nog nooit wandelde en Linda slechts één keertje jaren geleden. Geen bekenden in de zaal en een parkoers dat uit twee lussen bestaat.
Beginnen er aan met de 14 km zoals de parkoersmeester het ons aanbiedt. Het is even wennen aan de vrij donkere pijlen. Het zwerk ziet ook al grijs maar thuisblijven dat doen we niet. Langs brede paden stappen we tussen hooi- en weilanden richting autobaan. Brug over en we zijn in Halle (Zoersel). Geheuvelte biedt ons heel wat bospaden aan die wel stuk gereden zijn door zware machines. Beetje technisch dit. Bij een stoeterij improviseert de parkoersmeester met zijn grasmaaier een pad tot rustpost ’t lekker Koeike. We komen er Willy & Annie tegen. Ik heb één vraag voor jullie, zeg ik. Het antwoord is ‘ja’ repliceert Willy gevat. Uitleg en commentaar zijn voor ons allen gelijk. We hadden het zien aankomen maar kunnen het toch moeilijk van ons afzetten. Hopen dat het voor allen in de juiste plooi valt.
Na de pauze loodst een pracht van een kastanje dreef (met kaarsen) ons richting Gescheurde Heide. Hoe we het voor elkaar kregen weten we niet maar we missen een afslag naar links gemarkeerd door 5 pijlen ! Worden door een lokale bewoner dan ook nog eens fout weggestuurd en hebben meteen een extra kilometer in de benen. Het regent zachtjes als we langs een grote plas lopen en vervolgens door jong bos de anti-tankgracht volgen. Een heel eind verder duiken we onder de autobaan door en zetten langs halfopen terrein koers naar de bewoonde wereld. Een rood fietspad loodst ons naar Massenhoven. Een laantje in het Begijnenbos, wat huisjes kijken en dan volgt het Gemeentelijke Speelbos. Bij Het Veld lopen we opnieuw in de bebouwing. Achterafjes loodsen ons terug naar het chalet van de fanfare. Einde eerste oefening.
De tweede lus is 19,5 km lang. Beggard loodst ons over tarmacjes door open terrein, voornamelijk weilanden. Zwaluwen razen aan hoge snelheid laag over het terrein, er is regen op komst. We komen bij een andere snelweg uit, volgen zandpaden afgezoomd met nogal wat brem. Hooidonck lees ik op een naambord bij een RVT. Lopen nu lange dreven in het groen terwijl weelderige partijen paardenbloemen voor extra kleur zorgen. Pauzeren doen wij bij een kleine visput waar alles in gereedheid wordt gebracht voor enkele uurtjes dobber turen. Een korte pauze en we stappen verder over een smal pad richting een domein. De parkachtige omgeving blijkt ook Zorgverbijf Hooidonk te noemen en lijkt op een voormalig klooster. Aan overkant van een drukke baan loodsen achterafjes ons door villa’s tussen de rododendrons. Vanaf Witte Hoeve wachten enkele lange kaarsrechte grint- en zandpaden door de Stille Kempen. Helaas vinden de weergoden dit het juiste moment om ons copieus te begieten. Als natte eenden bereiken we de rustpost in een manege waar ex-collega Benny en zijn dame de enige wandelaars zijn. Er drentelt nog een koppeltje binnen, het zijn de enige wandelaars die wij tijdens deze lus zullen ontmoeten.
Het miezelt nog een beetje als we aan de laatste opdracht beginnen. Roosten loodst ons door halfopen gebied. We passeren nog eens de visput van daarstraks waar de deelnemers aan de prijskamp allemaal ‘onder zeil’ zitten. Voorbij het RVT wachten alleen nog tarmacjes door open land en een vervolg langs straten van Zandhoven. Zijn om 16:00 binnen en wachten een uurtje op de bus. Groot is onze verbazing als deze uit omgekeerde richting blijkt te komen. Naar Berchem loopt over Massenhoven en naar de Rooseveltplaats over Halle legt de chauffeur uit. Wij gaan voor de tweede optie, die was er nu eenmaal eerst. Binnen de vijf minuten zijn we ook op weg naar Hemiksem, een meevaller. Geen onaardige Kempentocht dit en toch wat dun beklant met net geen 700 wandelaars. Volgend weekend trekken we denkelijk naar het ons onbekende Ramsdonk en naar Wilrijk, onze buurgemeente. Tot dan …
De ‘feuftig’ brengt mij binnen het halfuur van Aartselaar tot bij het busstation van Rumst. De startlokatie van de Drie Rivierentocht ligt net om de hoek. Ik heb er dan al wel een opwarmertje van 3,5 km langs Cleydael opzitten. Linda is reeds aangekomen met ‘stalen peird’, een ritje van zo’n 15 km. Heel wat bekenden trouwens, Boechouters Jakke en zijn Madam, Willy en z’n vrouwtje uit Mortsel maar ook Jean & Liliane uit Anderlecht zowaar. De opdracht is korter dan verwacht, een kleine 26 km langs de waterlopen van de Rupelstreek.
We starten langs de Rumstse visvijver ‘Hoop Op Beet’ en door het gemeentelijk park waar dit jaar nog geen kikkers kwaken. Voor een voorlopig laatste keer stappen we over de Nete langs de blauwe brug. Deze gaat voor 5 maanden dicht wegens herstellingswerken. De roestplekken op het metalen gebinte zijn inderdaad duidelijk zichtbaar. Aan de overkant verlaten we snel de oever en duiken puur natuur in. Netels kunnen er gemeentjes prikken aan de beentjes. Duiken onder de E19 door en stappen met de Jakke als metgezel de eerste straten van Walem tot de klassieke rustpost in het, intussen vernieuwde, schooltje. Slechts 5,2 km op de teller en we lopen dus gelijk door.
Een strookje groen binnen voormalige abdij Roosendael en dan villaatjes kijken langs de Beukendreef. Aan de overkant van een drukke steenweg ligt het Fort van Duffel. Sinds een paar jaar kunnen we ook hier een aardig lusje lopen rond de plas en gebouwen. Bij Ter Elst weten we de rust bij Natuurpunt in de Mosterdpot nabij. Kunnen er zowaar een terrasje doen na 10 km wandelplezier. Voor de Jakke gaat het niet snel genoeg en hij muist er vanonder. Aan een gezapiger tempo volgen wij hem door het frisgroen, jong bos, verbaasd opkijkend naar pijlen van de Kadodders die hier volgende zondag blijken door te lopen. Lijkt ons een nieuw parkoers voor deze club. Onder de nieuwe Netebrug door bij de AWW-plas en dan erover. We volgen het rode fietspad langs de drukke spoorlijn tot centrum Duffel. Bij de ruïne duiken we het stille stadspark in voor een lange omzwerving door zijn groen en waterpartijen. Watervogels zijn er nauwelijks, die zitten waarschijnlijk goed verscholen te broeden. Een pauw toont ons hoe mooi hij wel kan zijn. Langs de Nete lopen we terug naar de spoorbrug en dan de steenweg over. Komen Nestor tegen die net het lusje door het kleine bos van de Goorbosbeekvallei twee keer heeft gelopen. Wij houden het bij één keer en pauzeren even later weer bij Natuurpunt. Ze schenken er heerlijke Gagelaar en we laten ons verleiden, sponsoring voor de natuur zeg maar.
De terugweg vatten we aan langs een gracht onderaf de Nete. Hele zwermen muggen dansen langs het stilstaande water, het lijkt soms wel een zwart gordijn. Bij Roosendael gaan we de Rupeldijk op, niet te veel gehinderd door fietsers van allerlei pluimage. We duiken opnieuw het domein in en stappen langs de merkwaardige liggende bomen en gitzwarte waterpartijen. Op 50 meter van de rustpost in Walem slagen we er in fout te lopen en opnieuw de heenweg aan te vatten. Gelukkig ben ik bij de pinken en keer tijdig op mijn stappen terug. Wel merkwaardig dat wij over de aangegeven 4,2 km ruim 70 minuten wandelden. Nomineren de Kleitrappers dan maar voor de trofee van JPD, deze van de kartonnen meetlat.
Niet getreurd echter, het is mooi lenteweer en de tocht is prachtig. De laatste etappe wandelen we aanvankelijk langs de Netedijk terug richting Rumst. Een Hollandse rivierboot houdt er een slakkengangetje van een paar km/uur aan. Trouwens zelden dat we hier zo’n grote vaartuigen zien. Voorbij de brug onder de E19 duiken we de Oude Nete armen in. Puur natuur en voor één keer droge paden, zelden meegemaakt en het is nog maar begin mei. De kerk van Rumst doemt op, den Duvel wacht. Samen met Nestor doen we een terrasje op de speelplaats. Rond 17:00 wordt de terugweg aangevat, elk met z’n eigen vervoermiddel en pk’s. Het was een leuke, aangename wandeldag vandaag.
Bus 772 vertrekt van de Rooseveltplaats met een twintigtal passagiers aan boord, zo’n 15 vrolijke wandelaars en een vijftal ‘ongelovigen’. Deze laatsten stappen onderweg af, het clubje stappers reist mee tot ‘terminus Stelplaats Zandvliet’. Het is algauw een uurtje reizen maar slechts 400 bijkomende meter lopen tot het aftandse startzaaltje Ruige Heide. De opdracht bestaat er uit drie lussen van respectievelijk 15, 6 en 4 km.
Even weifelen welke kant op en weg zijn wij, de bossen van donkere spar en frisgroen loof tegemoet. Bij grenspaal 261 splitsen de drie parkoersen. Wij beginnen met de 15 km en lopen vrijwel onmiddellijk alleen door domein Stoppelbergen. Voorlopig houden we het vlak en zanderig. Een open ruimte is dicht begroeid met heide. Langs het hekwerk van basis Woensdrecht komen we op bekend terrein. Hier wandelden we al komende vanuit Nederland met de Krabben en De Arend. Een strook met winters ogend, hoog opgeschoten geel gras, pas bewerkte nog kale akkers. Stappen tenslotte langs een gracht tot Camping De Watertoren, blijkbaar in Bels. Kunnen er zowaar een terrasje doen al oogt het zwerk intussen grijs.
Na de boterham vervolgen we onze weg voorbij een honkbalterrein. Stappen jong bos binnen, kuierend over van die heerlijke slingerpaadjes. Fort van het Moretusbos lees ik op een bord. Is in feite een omwalde kampplaats inclusief slotgracht. In vroegere tijden blijkbaar gebruikt door Spaanse en Franse legers. Heerlijke beukendreven komen nu aan bod, met ontluikend groen en rood blad. Komt mij bekend voor en inderdaad, we passeren het zomerhuisje van het Putse kasteel Ravenhof. We lopen er van weg over paden tussen de weelderige rododendrons, een paar stroken rustende heide ook. Langs een droge gracht bereiken we grenspaal 259 en een akker ‘grenspatat’. Enkele paardenweiden dan met het kabaal van de A12 op de achtergrond. Heide wordt terug jong bos en dra zitten onze eerste 15 km er op, net voorbij grenspaal 260 en een oud maar schattig dorpsschooltje.
Hoog tijd om nog eens een terrasje te doen. Veel bekenden zijn er niet behalve dan clubmaat Jakke en zijn dame, tot onze verrassing de broertjes De Keyser ook. De volgende etappe bedraagt dus 6 km en is binnen de grotere eerste lus getekend. Stoppelbergen dus en deze komen nu toch wel aan bod tijdens de licht golvende tweede helft van de etappe. De eerste helft loodste ons over brede zandpaden langs waterpartijtjes. Ons voorlaatste terrasje doen we met Geertrui en Jan (met de pijp) en dus een leuke vlotte babbel. Zij hebben een lusje achterstand op ons, wij hebben nog 4 km voor de boeg. Opnieuw Stoppelbergen in dus voor een afwisseling van brede zanderige paden in het frisgroen en duistere wegeltjes onder dreigend donkere spar. Het geurt er nadrukkelijk naar look al kunnen we er de oorsprong niet van vinden. Derde keer bij grenspaal 260 en het schooltje, de Duvel wenkt.
Wat dollen met Lange Jan en lopen achter Jack en zijn Antwerpse vrouwtjes aan terug naar de bus. Ruim 20 wandelaars reizen mee richting Koekenstad waar elkeen zijn eigen richting uitgaat. Duizenden lopers reppen zich intussenover de Leien, elkeen in zijn eigen tempo. Wij nemen tram 24 tot het Schoonselhof. Op ’t Kiel een stevige plensbui, die gelukkig voorbij is als wij de terminus bereiken. Net als vanmorgen leggen we de resterende 3,5 km af met onze eigen 2pk’s. Hebben zodoende ons doel bereikt, +30 km. Voor volgend lang weekend plannen we Rumst op vrijdag en Zandhoven op zondag. U leest het vast wel weer …
Het ACOD en Linda Minne zijn vandaag solidair, ik zal streek wandelen ! Bij gebrek aan openbaar vervoer wandel ik eerst over het wekelijks marktje van Hemiksem. Koop wat vers gebakken kibbeling want daar zijn wij dol op. Iets na 10:00 ga ik dan op pad voor een knooppuntentocht van net geen 30 km. Het zwerk voelt zuur aan en is grijs, onaangenaam. Ik verken de nieuwe lus door Hemiksem die niks om het lijf blijkt te hebben. Huisjes kijken tot de rand van het Mastenbos en door de witte wijk. De steenweg loodst mij naar het veer van Callebeek. Het is leuk wandelen langs de Scheldeoever tot het parkje rond de Sint-Bernardus abdij. Het is intussen al middag en dus hoog tijd voor een boterhammetje.
Stap vervolgens verder over de monding van de Vliet en zoek nummer 18. Vind alleen maar nummer 82 in de aangegeven richting. Onderaf Interescaut langs populieren in ontluikend blad en weelderig bloeiende paardenbloem. Langs een berkenlaantje komt ik bij het Tolhuis uit en dat was ook de bedoeling. Ga nu langdurig de Rupeldijk bewandelen. Even een ommetje in Niel en dan langs Kim’s Place tot in ’t Hellegat. Voorbij de dreigend zwart dorpskerk stap ik richting Noeveren en de musea ter herinnering van de steenbakkerijen uit vervlogen tijden. Bagger mij vervolgens door wegenwerken en een stille straat met arbeidershuisjes een weg tot de achterkant van station Boom. Het is er muisstil, treintje komt niet vandaag.
Ga het rode fietspad op langs de spoorbaan tot randje Niel. Bereik zo, na een intussen derde pauze, het hoogtepunt van mijn wandeldag … de oh zo prachtige vijvers en jonge bossen van de Walenhoek. Een fuut met baby op de rug peddelt haastig van mij weg, waterkiekens verzamelen driftig materiaal om hun huisjes mee te bouwen. Vissers turen zwijgend naar hun dobbers, zelfs de honden blaffen hier niet. Wat een zaligheid bij een intussen heerlijk lentezonnetje. Na deze leuke omzwerving volg ik opnieuw de spoorbaan tot station Niel. De nummering is even weer warrig maar ik heb terreinkennis. Krijg nog een leuk wilgenlaantje aangeboden midden de paarden en ezels, een fiere haan staat fotogeniek te wezen. De Oude Bosstraat loodst mij door landelijk Schelle. Van de Tuinlei gaat het richting Zinkval en de koetjes van Hemiksem. Even langs de Vliet, ik ben bijna thuis. Plof er in een zetel, ben zeven uur op stap geweest. Wanneer is die volgende staking ook alweer ?
Dag twee zijn we een halfuurtje later bij d’Ouwe Kerk dankzij de zondagdienst van De Lijn. Op 1500 meter na volgen we vandaag braafjes de 30 km zoals door de parkoersmeester voorgeschreven. We pikken dus meteen het hobbelige pad langs de antitankgracht op en volgen het tot bij de ingang van het Park van Brasschaat.
Lopen opnieuw langs die gek in elkaar gegroeide bomen en langs nog meer grachten in de omgeving van de Miksebaan. Vreemd hoe dat uurtje verschil met gisteren voor een heel andere lichtinval over parken en grachten zorgt. Bij de plassen pikken we Denise & Patrick op die, fototoestel in aanslag, komen genieten van deze marathon. Anders dan gisteren ronden we nu na de pauze van de waterski wel de eerste plas. Waterkiekens zijn er duchtig in de weer nesten te bouwen of zelfs al te broeden. In het park van Brasschaat ontwaren we hoog in de bomen een broedende reiger. Is de eerste keer dat we dit zien net als vele van onze medewandelaars. Voorbij de kinderboerderij, drukker beklant dan gisteren, stappen we De Inslag in, ook anders dan gisteren. Een strookje bos, de wel erg eigentijdse Durentijdlei en daar is ons bankje in de zon weer bij de kerk van Maria-ter-Heide.
Linda & Charles lopen ons voor langs de watertoren, het jonge bos van Schietveld en de kasseitjes van de Vogelzangdreef. Vanaf het duivenlokaal in Gooreind zullen we los/vast samen lopen. Bij het vliegveld gaat het deze keer rechtsaf voor een ruime omzwerving over soms moeilijk begaanbaar terrein helemaal rond het vliegveld en puur natuur. Perron Noord noemt de nieuwe rustpost net naast de controletoren. Het terrein zit afgeladen vol met zondagsmensen, we bemachtigen met heel veel moeite een bankje en een paar stoelen. Kunnen intussen genieten van vliegtuigjes die af en aan vliegen, van statige zwevers tot minuscule gemotoriseerden.
Hebben nog 7 km voor de boeg. Charles heeft een dipje terwijl wij letterlijk over de oude spoorbaan lopen richting Kapellen. Ruilen hem in voor een betonbaantje van de legerjongens. Dra volgt puur natuur. Zand baggeren naast de militaire basis. Vervolgens een prachtige, zonovergoten open strook met heide en andere vegetatie. Dan de nattige bossen in voor hobbelige paadjes tussen jonge boompjes. Het gebied is wel droger dan enkele jaren geleden maar van rechtdoor lopen is nog steeds geen sprake. We zijn dan ook wat langer onderweg dan normaal, zigzaggend de hobbeligste stroken vermijdend. Maar prachtig mooi dat het hier is, echt wel een Grande Finale voor deze tocht. Bij de ruïne van het fort weten we het einde nabij. De zaal is nog goed beklant als wij binnen vallen, toch zullen we als laatsten Ludo en kompanen verlaten. De Hobohemmers bieden ons een lift aan tot ‘oep ’t Zuid’ waarvoor onze oprechte dank. Hebben een schitterend wandelweekend achter de rug dankzij onze vrienden Stroboeren. Woensdag leggen de openbare diensten de riem even af en kan ik dus niet op het werk geraken. Ideaal om een dagje knooppunten te lopen tussen Heimisse, Schelle en Wintam. In het weekend trekken we denkelijk naar Lippelo & Zandvliet.
De tweedaagse van Maria-ter-Heide, wij vinden het de mooiste tocht van de Stroboeren. Willen er dit jaar geen lusje van missen en reizen dus twee dagen tot ‘de pepermolen’ en Lage Kaart. Op zaterdag bouwen we onze eigen dertiger, een kombinatie van de aangeboden 42 en 20 km.
We beginnen met de eerste lus die alleen door de marathon freaks wordt afgewandeld. Stille straten loodsen ons richting moderne kerk van Lage Kaart. Dan gaan we uitgebreid huisjes kijken in het groen. Nou ja zeg maar kasten van villa’s terwijl we langs de Guyotdreef, de Kaartse Bossen en de Sionkloosterlaan lopen. Jammer genoeg laat de parkoersmeester het natuurdomeintje van De Uitlegger links liggen. Na ruim 8 km bereiken we een eerste keer de antitankgrachten en hun bruine water ‘koffie met melk’. Even verderop in de hondenclub kunnen we een eerste keer pauzeren. We weten dan het minste stuk achter de rug.
Pikken vrijwel meteen opnieuw de gracht op en ook de andere wandelaars die rechtstreeks van de startlocatie hier naartoe worden gebracht. Beetje technisch pad tot de Bredabaan. Op het water drijven grote groene massa’s, rottend blad vermoed ik. Aan de overkant van de steenweg volgen we nog een eindje het water en gaan dan een extraatje lopen door domeinbos De Inslag. Flaneren in de nog frisse ochtend over brede lanen langs beuk die stilaan kleur krijgt, rododendrons nadrukkelijk in de knop en immer groene ranke spar. Bereiken zodoende het park van Brasschaat waar de Hobohem family ook een frisse neus komt halen. Ruilen bij de Miksebaan het park opnieuw in voor de gracht en even verder wacht die prachtige achterliggende E10-plas. Rondden het water over het zandpad langs glimmend witte berk. De pauze bij de waterski is welkom, hebben er intussen 16 km opzitten en ik heb mijn dagje niet.
We verlaten de 42 km, gaan één etappe 16 & 30 km volgen. Terug dus naar het zandpad tussen de twee plassen, even de TGV spoorlijn volgend. Dan opnieuw antitankgracht en het park van Brasschaat tot de kinderboerderij. Laten De Inslag links liggen en volgen de kortste weg naar de kerk van Maria-ter-Heide en rustpost Belle-Vue, zijnde de Kerkedreef. Bankje in de zon, hoog tijd voor een bammetje na 21 km wandelplezier.
Aan de overkant van de Bredabaan stappen we langs de watertoren en een woningen complex dat denkelijk aan het leger toebehoort, tegen de kazerne aangebouwd. Typische woningen zoals ik ze ook kende tijdens mijn legerdienst in Duitsland, lang geleden. We duiken het jonge groen in van het Schietveld, over een slingerbaantje parallel met de Bredabaan. Er geldt ‘code rood’ brandgevaar wegens de droogte, midden april nota bene. Ruilen berk en liguster in voor kasseitjes aan de overkant van de steenweg. Dokkeren over die prachtige Vogelzangdreef waar toch aardig wat woningen worden gebouwd. De Rode Dreef loodst ons onverhard en zanderig langs weelderige rododendron tot de open ruimte van Gooreind. Pauzeren in het duivenlokaal, er zijn nog zekerheden in deze wereld !
Bewandelen intussen het parkoers van de 20 km en beginnen aan onze laatste etappe van ruim 7 km. Lange rechte grindpaden, tussen weelderige rododendrons door ook en langs villa’s op grondgebied Kapellen terug naar de Bredabaan. Een eindje rood fietspad en dan terug het groen in tot het vliegveld. We stappen rond de grasbaan en voorbij de hangars richting militair kamp. Ruilen beton in voor zand en een prachtig strookje puur natuur. Komen zodoende bij de plassen aan bij het ingestorte fort. We weten, nog een eindje antitankgracht en den Duvel wacht. Je hebt Linda toch terug meegebracht deze keer zucht voorzitter Ludo lachend. We hebben weer van deze tocht genoten, morgen meer en een ietsje anders.
Het is nauwelijks 2 km lopen van Boom Markt tot de startlocatie in Recreatiedomein De Schorre. Het is overal nog erg rustig in de vroege ochtend, al staat het parkeerterrein al aardig vol. Linda kom even later dan ik aan, is weer met haar ‘stalen paard’ op pad. Het parkoers loopt richting Reet vandaag. Niet meteen onze favoriete richting maar we kennen de parkoersbouwer als bevlogen, dus dat komt vast goed.
Krijgen van de Schorrestappers een ‘appeltje tegen de dorst’ aangeboden en voor wandelaars komen ze dezer dagen steevast van Kitom. Weg zijn wij, langs de hockeyterreinen richting Rupeldijk. We volgen deze even stroomopwaarts en duiken dan de jonge bossen van De Schorre in. Onze gastheer slingert zijn wandelaars over smalle paadjes langs berkenbomen. De gekende zandvlakte wordt aangedaan en dan volgt een heel nieuw stuk parkoers rond een groen ogende, want klei houdende, vijver. We horen de eerste kikker kwaken, vogels zingen hun mooiste ochtendlied bij een stralend zonnetje. Wat is dit schitterend ! Het Kleibrekerspad voert ons hoog de heuvel op. We verlaten het domein en volgen fietspaden langs de Klinkaert richting Kerkelei en de kerk van Reet. Onderweg hangen nog pijltjes van de Kleitrapperstocht van een paar weken geleden. Foei, wat slordig ! Na een ruim uur wandelplezier pauzeren we in het Reetse Gildenhuis. Hebben nu een lus van 8 km voor de boeg.
De 28 km scheidt zich vrijwel onmiddellijk af van de andere afstanden. Huisjes kijkend stappen we richting Wilgenveld. Fietspaden loodsen er ons door weilanden. Moederziel alleen lopen wij hier richting E19 en wat parallel asfaltbaantjes. Langs groenten serres ook, al dan niet nog in gebruik. Voor ons stapt Begijnendijker Roger achter zijn vrouwtje aan in een vlot tempo. Langs de bedrijvenunits van Laerevelden gaat het richting Hoge Meentocht. Kunnen eindelijk het tarmac ruilen voor een korte omzwerving door het Stuyvenbergbos en zijn dichte sparrenpopulatie. Het rode fietspad dat van Rumst komt kunnen we een eerste keer verlaten voor een bezoekje aan de watertoren. Het uitzicht is er schitterend en reikt tot ‘de bollen van Brussel’. Nog een stukje fietspad, een parkje en we zijn weer bij de kerk van Reet. De overvolle rustpost laten we voor wat hij is en genieten van onze ‘bammetjes’ gezeten op een bankje in de zon.
Achterafjes en fietspaden loodsen ons naar Schensbossen en zijn bamboe kwekerij. Collega’s IJsetrippers die bloemschikken doen er hun inkopen. Een strookje Kleine Landeigendom (witte wijk) en de 28 km gaat er weer alleen vandoor. Een grote kolonie kraaien strijkt neer in de weilanden en de boer … hij ploegde voort. Langs bomenkwekerijen bereiken we natuurdomeintje De Reukens, grasland met een kikkerpoel. Achterom het winkelcentrum van de A12 lopen we verder door wijk Lindenbos tot voetbal Rupel Boom. Duiken een eerste keer het stadspark in met Bea en Jerome als gezellen. In het PTS pauzeren we een laatste keer.
Ik voel mij hondsmoe, laat het tempo zakken. Heb er de laatste tijd wel meer hinder van, voorjaarsmoeheid ? Aan het parkoers en zijn schoonheid zal het zeker niet liggen. Mogen opnieuw het stadstpark in voor een zwerftocht langs het beekje tot de Beukenlaan. Even verder ligt domein N, een must voor elke wandeling in Boom. Opnieuw zwerven langs jonge berk en soms nattige paden. Aan de overkant van de Kerkhofstraat wacht dan tenslotte opnieuw De Schorre. Chris (Ingelmunster) achterna lopend maken we een grote boog hoog boven de Tomorrowweide. Trappekes af dan en langs berkenpopulaties en groenige vijvers over de vlottertjes een laatste keer genieten. Is dat geen Duvelke waard ?
De Schorrestappers vestigden vandaag een nieuw clubrecord met 2079 deelnemers. Meer dan verdient vinden wij want vooral de laatste paar jaar liepen wij bij hen telkens prachtige en mooi verzorgde tochten. Graag tot deze zomer in Niel dus.
Tony zit al op bus 500 als ik opstap aan de Helststraat in Aartselaar. Hij wisselt bij Boom Markt voor de 286, ik reis door tot busstation Rumst. Heb een extraatje van 5 km gepland langs de waterkant, Linda is op komst met de fiets. Net voor ik de startzaal in Battel bereik moet ik een stevige regenbui trotseren, Minneke krijgt het ook hard te verduren. We zijn er weer eens helemaal klaar voor. Willy (Mortsel) en zijn dame alsook Lucien, ze gaan ons voor. De Hobohemmers komen achterop. Stappen een eerste keer een strookje langs de Leuvense vaart. Worden er verrast door een kroostrijk gezin wilde eenden. Schattig toch hoe die ‘chippekes’ over het water lijken te lopen. We ruilen het kanaal in voor de Dijle. Worden met tussenpozen van hemelwater voorzien, het is een onaangename dag. Voel mij niet echt lekker maar in de luie zetel zou het zeker niet beter zijn, dus wandelen maar. We lopen onder de Mechelse ring door ter hoogte van de oude stortplaats, nu een mooie groene heuvel. Pikken dan opnieuw het kanaal Leuven-Dijle op dat ook dienst doet als scheepvaart museum. Onze eerste 6 km zitten er op. Annieken & Chris beginnen er net aan.
De tweede ronde stuurt ons over Battelbrug langs de gelijknamige sluis opnieuw langs het kanaal. Stuivenbergvaart blijkt een andere naam te zijn voor hetzelfde water. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren mooi te wezen. Toch keren wij hem de rug toe en stappen velden in met plastic bedekt, vorstbescherming voor erg vroege teelt. Eén straat verder ligt het Vrijbroekpark, altijd een plezier hier te mogen doorlopen. Vissers doen hun ding op de waterpartijen. Wilgen staan er frisgroen bij, lissen schieten op en vroege kerselaars kleuren prachtig zacht roze. Wij pauzeren nauwelijks, lopen 14 km in één ruk door. Volgen Lucien, die veel te vertellen heeft over bijen en andere gebeurtenissen, door de netjes gesnoeide rozentuin. Voor kleur is het hier nog te vroeg. Verlaten het park na een lange omzwerving richting Brusselpoort en zoeken opnieuw de Stuivenbergvaart op. Voor even maar want de parkoersmeester loodst ons door achterafje ‘ons tussendoortje’ richting woonwijken. Moeten die lange saaie Stuivenbergbaan volgen tot aan de overkant van de E19. Robbroek brengt verademing. Eindelijk nog wat onverhard onder de sloffen wandelend langs een haast dichtgegroeide gracht en weilanden, richting Leest. Een laatste kaarsrechte steenweg zet ons terug af bij Battelbrug en de startlocatie. Hebben nog één lusje van 5 km voor de boeg.
Helaas horen wij vertellen dat het parkoers werd gedecimeerd wegens wateroverlast. Jammer want we weten dat net aan de overkant van de vaart een prachtig natuurdomein ligt. Toch mogen we nog een ruime kilometer door het groen wandelen, over vlonders door het moeras ook met een zee van gele bloemen. Schitterend dit. Aan de overkant van de baan naar Willebroek wacht beton van Vorendonk, nog in het groen. Dan weer de steenweg af tot Battelbrug, jammer maar helaas.
We laten ons het Duvelke smaken en vatten de terugweg aan. Linda op haar ‘stalen paard’ en ik met een dubbele, haast naadloze busreis, wel met de 286 deze keer en de 290. Hopelijk krijgen we morgen in Boom beter weer.
Zo mooi als het weer gisteren was, zo grijs is het weer eens vanochtend. Maar thuis blijven is des duivels oorkussen en dus gaan we op pad. Linda beslist met de fiets naar Bornem te rijden, voor mij twee busritten ver al heb ik voor vanavond andere plannen. We spreken af omstreeks 09:45 maar om 10:00 is er nog steeds geen Minne te bespeuren en haar mobieltje staat uiteraard af. Patje Kloek en Herman Dewilde gaan alvast op pad terwijl ik zenuwachtig heen en weer draaf in een goed gevulde sporthal. Finaal komt Linda opdagen, vaartijden van de veerdienst tussen Schelle en Wintam zijn gewijzigd en ze reed niet meteen de kortste weg.
Wij dus op pad. De 30 km krijgt al meteen zijn eerste extraatje dwars door wegenwerken langs het lokale ziekenhuis. We weten, er wordt meteen een lange lus in het groen aangeboden door het domein van Marnix en dit tot in Branst. Brede zandpaden, populieren, veel waterpartijen, zelfs een reetje krijgen we te zien. Even een vettig strookje en we staan aan de parochiekerk en een werkelijk bomvolle zaal. Geen doorkomen aan en we lopen dus maar gelijk door. Zoeken een landdijk op die dra Scheldedijk wordt ter hoogte van het beruchte Zates, de laatste rustpost van de Doto. Voorbij de stemmige kerk van Mariekerke zoeken we een smal paadje op tot de nu welverdiende rustpost. Hebben er 11 km opzitten.
Tijdens onze pauze zoeft onder meer Gwy voorbij. Zijn aangedampte bril beperkt duidelijk zijn zichtbaarheid en weer weg is hij. Wij babbelen even bij met een koppeltje van die andere Kadees, uit Aalst en hun trouwe kameraad Misty. Terug de dijk op nu richting Sint-Amands. Moeten wel aandachtig blijven voor toch nogal wat fietsers ondanks het gure zwerk. Ook hier lopen we voorbij de kerk tot aan uitspanning Den Amandus. De dijk af en ‘kier nekier were’ door het smalle straatje Dam genaamd, terug naar de kerk. Zwerven nu door de straten van Sint-Amands bij stilletjes neervallende mist richting industriezone. De Galgestraat brengt verpozing. Beton dat nog wel maar langs wilgen en velden richting Heimolen en verderop nattige bosgrond. Rondden een kudde schapen in een rossige wei en stappen langs een nieuwbouw wijk terug het dorp in en naar de rustpost van Mariekerke. Leek ons een erg lange en niet zo spectaculaire 7 km.
M & M komen binnenvallen en dus vervolgen we samen onze weg, langs achterafjes de bebouwing verlatend. Bij Groentenhof prikkelt een nadrukkelijke prei geur onze reukorganen. Verderop zandwegen door veld en wei, bosjes ook tot we terug in Branst aankomen. De zaal is er nog steeds goed beklant maar nu vinden we toch zitplaatsen. Verlaten onze maatjes want wij hebben twee extra kilometer voor de boeg. Passeren een bedevaartsoord en dan gaat de 30 km nog eens zijn eigen weg langs de Mefseveldweg. Het overwegend met gras begroeide pad stuurt ons linea recta door kale winterse akkers tot in Grootheide. De Bareldreef is dan weer een kaarsrechte straat naar de kinderboerderij. Vele wandelaars houden hier halt voor ijscrème of ander lekkers, wij lopen door. Heerlijk stappen is het nu over het vettige wilgenpad langs de gracht van Breeven. Terwijl de zon een eerste poging doet om ons te verblijden vinden we het betonstrookje langs een vlasrootput best aangenaam. Bij het golfterrein weten we de aankomst nabij. Lopen langs meerdere sportterreinen en een grote plas door domein Breven recht naar de finish. Hoog tijd om ons te goed te doen aan Duvelse geneugten opnieuw verenigd met M & M. Om 17:20 ga ik er vandoor, wil persé de boot van 19:00 halen. Heb mij een extraatje van 13 km in het hoofd gehaald, zo maar ! Volg groene ‘terug ‘ wandelpijlen tot station Bornem en loop dan gewoon de Hingense steenweg af tot het gelijknamige dorp. Even een kaart spotten bij domein d’Ursel en dan recht naar de Nattehaasdonk. Trotseer manmoedig meer dan 1500 meter kasseien, ver voorbij Donatus Kwik tot de Scheldedijk. Zet koers naar de zeesluis van Wintam … om geen enkele poort open te vinden ! Na wat gedraal eindelijk groen licht, heb nog 4 minuten tot het veer. In de bocht zie ik het bootje de Schelse oever verlaten, dit wordt erg nipt en lopen zit er niet meer in mijn knoken. Gelukkig wacht er al iemand … blijkt Linda te zijn die mij van ver herkend had ! Ik plof neer op een bankje, ben stik kapot. Aan de overkant wachten nog 4,6 lange kilometer, vlak tot de kerk van Schelle en dan de lange heuvel op tot in Heimisse. Liep gespreid over de laatste 3 dagen zo’n 103 km … den ouwe kan het nog !
Dinsdag ben ik dan weer ‘on duty’ tussen Terlanen en Rode. Loop van Overijse over de Grotstraat, Grote Heirbaan en Moskesstraat tot Terlanen. Route die mij het best bevalt. Kruip de ganse dag van de ene pijl naar de andere, de tank is ver leeg. Rond 15:00 plof ik neer op het bankje bij het zaaltje van datzelfde Terlanen. ‘done’ laat ik Wilfried weten en dat geldt voor mezelf ook. Drie bussen en evenveel treinen later sta ik in Hemiksem. Beetje gek gedaan om trajecten uit te testen …
Zaterdag ben ik ‘on duty’. Pijltjes hangen tussen Terlanen en Sint-Agatha-Rode voor onze gasten op Paasmaandag. Ik vertrek vanuit Overijse, makkelijker bereikbaar met het openbaar vervoer en kwestie wat extra kilometers in de kuiten te hebben. Het weer is grauw en nat, heel ongezellig, ik ben er niet graag bij maar de plicht roept. Klim langs de Grotstraat naar boerderij Bisdom en dan door open veld op het plateau tot de Schaatbroekstraat. Duik nu de vallei van de Laan in waar ik daarstraks die van de IJse verliet. Na een uurtje stappen pauzeer ik in Terlanen-centrum (ahum) en begin dan aan mijn dagtaak. Gelukkig regent het niet meer al blijft het koud en guur. Ben toch al gauw 5 uur in touw om mijn deel van het pittige door Wilfried bedachte parkoers af te werken. Keer langs de Bolle- en de Grotstraat terug naar Overijse bij een flauw zonnetje. Opvallend hoeveel mensen mij vandaag aanspraken, benieuwd naar wat ik aan het doen was. Potentiële klanten denk ik dan en haal telkens mijn beste ‘customer service’ boven.
Zondag wandelen we bij de buren uit het Antwerpse, zelf zijn we van de Rupelstreek. De startlocatie is slechts 5 km van thuis verwijderd, wandelend langs ‘de zilveren’ (Umicore) en de Maccabilaan. Het is vrij rustig in het startcafé waar Alcatel Bell verzamelen blaast. Tot onze vreugde weer een heel nieuw parkoers vandaag. Ze presteren het elk jaar weer, onze gastheren van de dag. Langs de Hobokense Kapelstraat en het fietspad naast de spoorbaan gaat het richting woontorens van de Jacques Brellaan. De langere afstanden dokkeren over het kasseitje tot Villa Marina en dan duiken we de pracht van Fort VIII in. Watervogels zijn al talrijk aanwezig, van aalscholver over wilde eend tot fuut. Stappen vervolgens door de Den Haaglaan tot ‘den Halt’, randje Hemiksem. Aan de overkant van dezelfde spoorbaan wacht de Moerelei, het Mastenbos maar ook skipiste Aspen en de bedrijvenzone ‘coca-cola’ van Wilrijk. Er zit niks anders op om de rustpost van de kinderboerderij te bereiken, dat weten wij. Merkwaardig genoeg geen clubwerking hier maar wij zijn op alles voorzien en doen een heerlijk terrasje in de zon, beestjes kijkend.
Na de pauze opnieuw een strookje Moerelei tot de Wilrijkse wielerbaan en dan duiken we het Schoonselhof in. Splitsing meteen en de 30 km gaat voor een lange omzwerving over brede lanen, langs prachtige bomenrijen en de vele begraafmonumenten, van militairen tot Joden tot een kinderperk. Langs het kasteel en zijn waterpartijen ook. We verlaten de wat merkwaardige wandelomgeving bij het crematorium en zwerven door recente woonwijken tot Fort VII. Passeren de visput met cafetaria die Luc (Zelzate) gelukkig maakte, naar eigen zeggen. Weer mogen we heerlijk zwerven langs waterpartijen tot het tijd is om een tweede keer te pauzeren bij de kinderboerderij. Dat doen we in het gezelschap van ‘walking machine’ Marion en ons aller Kim Geudens. We volgen hen opnieuw naar het Schoonselhof voor een tweede, kortere ‘side seeing’ tot de terminus van tram 24. Volgen dan de Hobokense Verenigde Natieslaan tot de terreinen van honkbalclub Pioneers. Fort VIII en park Zorgvliet komen nu aan bod. Opnieuw een strookje Kapelstraat ook en dan langs station Hoboken-Polder naar rustpost De Schorren, met clubwerking deze keer. Hebben er een kort lusje voor de boeg maar wat voor één ! Duiken de Hobokense Polder in genietend van heerlijke, bijwijlen vettige, paden langs een gracht. Schitterend biotoop dit !
Een korte laatste pauze in De Schorren en we vatten de laatste opdracht aan. Meteen terug die heerlijke Polder in zwervend over paden van gitzwarte grond. Kowalski paarden laten zich gewillig aaien. Moeten een omleiding lopen wegens wateroverlast. Natuur wordt industrie bij een BP-site en dan gaan we de Scheldedijk op. Het is er zowaar heerlijk warm ! Ruilen de waterkant in voor het kasseitje van Nele & Patrache. Onze parkoersmeester heeft nog een extra strookje bos in petto, een laatste strookje Scheldedijk ook … en een portietje modder. Daarna kunnen we heerlijk genieten van een paar Ommeganckjes gezeten op de pelouse van de yachtclub. Hebben nog 5 km tegoed, opnieuw langs ‘de zilveren’ tot thuis en een grote pot Provençaalse groenten. Wat een heerlijke wandeldag was dit, met dank aan de mensen van Alcatel voor het eens te meer prachtige parkoers.
Hoe bar en boos de weersvoorspelling ook uitvalt, Linda laat zich niet vermurwen. We nemen de eerste bus naar ’t Stad, zomertijd of geen zomertijd. Drie premetro haltes verder staan we ‘oep de parking’ zoals de Antwerpenaars Linkeroever oneerbiedig noemen. Tien minuutjes opwarming langs onder meer paasbloemen netjes op tijd in bloei, zaal Ter Schelde ligt er wat ons betreft een beetje te verlaten bij. Groet aan wandelmaatje uit Polderstad en weg zijn wij, de 30 km aansnijdend. Een paar straten slechts loodsen ons naar een lieflijk kasseitje bij de toegang tot het Sint-Annabos. De eerste miezerige druppeltjes vallen al uit het loodgrijze zwerk en het is nog maar 08:00. Lopen moederziel alleen over laantjes met berk, platanen en populieren. Mogen even de dijk op om de ‘lichtjes van de Schelde’ te bewonderen in de nog duistere ochtend. Betreft eigenlijk grote petrochemische bedrijven aan de overkant van de stroom. Een extra breed zandpad leidt ons terug van het water weg richting flatgebouwen en de steenweg naar het Waasland. Even verder wacht de eerste rustpost bij korfbalclub Sikopi. Ook hier is het wel erg stil. Waar zijn al die wandelaars toch ? Zo bang voor de aangekondigde stortvlagen in de namiddag ?
We wandelen verder langs de rand van een immense grasvlakte die vooral dienst doet als hondenweide al geven de viervoeters en hun baasjes ook forfait vandaag. Duiken een wilde bosstrook in parallel met de Decosterlaan. Mogen vrij snel zand baggeren evenwijdig met een langgerekte plas. Gaan toeren door het half aangelegde, half wild gelaten park Middenvijver. Grassen zien nog winters wit. We toeven hier graag kuierend langs de vele plassen. Komen zo bij de Blancefloerlaan uit die ons over de expresweg richting Zwijndrecht loodst. Maar eerst nog een extra stukje natuur door ’t Rot alvorens het Vredespad op te zoeken langs jong bos en zelfs een fruitgaard. De regenval wordt intenser naarmate we Zwijndrecht en zijn tramterminus naderen. Geen pauze in De Trechter dit jaar maar wel in de iets verderop gelegen cafetaria van sporthal ’t Fortje. Hebben er 14 km opzitten, zijn dus vrijwel halfweg onze inspanning van de dag.
Hemels nat blijft ons bij tussenpozen begeleiden terwijl we voorbij station Zwijndrecht stappen, door wat wijkjes en langs achterafjes tot een spoorburg en de bedrijven van de Baarbeek. Toch weer anders dan anders deze strook parkoers. Onder de snelweg door nu recht naar het Burchts Weel. Omwille van de regen houden we het dit jaar bij een kleine omloop rond het overstromingsgebied voorzien van een prachtige kolonie exotische ganzen. Pauzeren doen we zoals elk jaar in de hondenclub. Komen er Charles tegen die zijn Linda heeft toevertrouwd aan de goede zorgen van Dirk. Geen 50 km voor hem bij dit natte weer.
Samen stappen we over de zanderige vlakte langs het asielcentrum naar de Kennedytunnel. Aan de overkant wacht het prachtige Galgenweel met machtig uitzicht over Sint-Anneke. Enkele wandelaars haken af, kiezen voor de kortste weg naar de finish, gewoon rechtdoor de steenweg volgend. Wij drieën zijn '‘die hards’ en lopen langs één zijde van de zeilvijver richting Blancefloerlaan. De parkoersmeester gunt ons nog een mooi stukje Middenvijver alvorens ons naar de rustpost Sint-Anna te loodsen. Deze 5,5 km liepen we geplaagd door een stevige, niet aflatende regenvlaag. Hadden we tot nog toe bijna geen wandelaars ontmoet, hier zit de zaal wel afgeladen vol. Dus toch nog een succesje voor de Stroboeren, denken wij dan.
Charles en zelfs de Jakke kiezen voor de kortste weg naar de eindmeet, wij weten van geen opgeven. Met z’n allen lopen we langs de magistrale stroom, genietend van het prachtige uitzicht over OLV en Boerentoren, Vleeshuis en MAS. Een fel geel geschilderde boot trekt onze aandacht. Ze blijkt Borussia Dortmund te noemen, in geel en zwart dus. De laatste 4 km lopen we weer vrijwel alleen. Voorbij de jachthaven tot de windmolen van Sint-Anneke. Dan over de plaasj, best aangenaam want het regent intussen niet meer. Zwerven een tweede keer door een strook van het Sint-Annabos, onder meer over een lieflijk kasseitje. Nog een parkje met verlaten speeltuin, een paar straten, Nog voor 15:00 bereiken we de finish en … den Duvel. Het stormt als we terug lopen naar de voetgangerstunnel, veel wind maar gelukkig geen water. Bij Sint-Jansvliet wacht bus 295 die recht naar Hemiksem rijdt. Onderweg passeren we het Kiel en pikken een paar supporters van jaren op die al stevig de titel in vierde klas gevierd hebben. Meer dan 1200 wandelaars kregen de Stroboeren vandaag op bezoek en dit ondanks het ‘pokken’ weer. Meer dan verdient overigens want dit is een knappe tocht.
Het Paasweekend belooft extra druk te worden met parkoerstaken in Terlanen en Rode, als gast aan de wandel in Hoboken en Bornem. Tot dan …
To walk or not to walk, that’s no question for us – we keep walking !
Er zijn wat nevels opgeklaard ten huize Minne en we plannen een budget zachtere wandel activiteit uit te proberen. Een kwartiertje met de bus en we bereiken Boom Markt. Stappen in de grijze, ongezellige ochtend langs die mooie Rupel richting Terhagen, 3 km stroomopwaarts. In het chalet van de Kleitrappers zijn we meteen met 6 IJsetrippers. Stormy Jakke en zijn dame, het familiaal duo Ghislaine & Lydie ook. Elkeen gaat zijn eigen afstand en tempo.
Wij kiezen voor de 22 km en zoeken meteen opnieuw de Rupeldijk op die we volgen richting Rumst en de nieuwe pronkerige flats van De Waterkant, samen met de 4 km. Duiken vervolgens weg door werkman straatjes naar puur natuur. Zachte regen vergezelt ons over kasseitjes en langs overvloedig aanwezige berk. Hier wandelen we graag ! Door poort De Beukelaer bereiken we opnieuw Terhagen en stappen terug de Rupeldijk op, stroomafwaarts nu. Weg van de dijk langs een fraaie herdenking aan vroegere baksteen tijden en dan door een tunneltje richting hockey spelende jeugd. We weten, nu gaan we genieten van die schitterende Schorre, zijn waterpartijen en houten bruggen, odes aan Tomorrowland ook. We klimmen de delta heuvel op, genieten van het magistrale, al is het dan nevelige, uitzicht en stappen bij de Sint-Catharinekerk het domein uit, recht naar onze eerste pauze bij Chiro Calimero. Hebben 8 km in de kuiten (+ 3 vanaf Boom).
Na de boterham gaat het richting oude watertoren van Kleine Steylen. Gras- en grondpaden liggen er vettig bij. De Hazeweg loodst ons richting Schensbossen en zijn bamboe plantage. Beton lopen nu tot de voetbalkantine van SK Reet, nauwelijks drie kwartier verder. Een grindpad loodst ons nu door weiland en dan volgt tarmac. Langs woonwijk Wilgenveld en door de open weilanden van Schranshoeve, parallel de E19 snelweg. Pas bij wijk Beekvelden komt er terug variatie op het menu dankzij het Park Astrid. Dan moeten we terug achterliggende fietspaden op voorbij de kerk van Reet. De Schorre snijden we terug aan langs het Kleibrekerspad, breed en dalend de nog actieve klei ontginning volgend. Prachtige natuur verderop met grindpaden en berk, een visput en een schitterende open plek, zanderig. Een laatste pad loodst ons voorbij een langgerekte plas met uitdijende rietvelden, prachtig stuk natuur. De finish is nabij.
Even bijpraten met Ghislaine & Lydie, het is tijd om de terugweg aan te vatten. Bij laag water nu stroomafwaarts de Rupel vlgend tot Boom waar de bus binnen de minuut vertrekt. Zijn verdorie omstreeks 16:30 thuis en hebben toch 28 km in de benen. Hielden het daarbij overwegend droog, een meevaller dus deze toch wel gure dag.
Er wordt een heerlijke lentedag voorspeld en dus trek ik er nog eens op uit voor een dagje GR wandelen. Valt wel even tegen als ik op de bus wacht bij station Turnhout. Het is koud en mistig, ongezellig. Een halfuurtje rijden en ik sta in Baarle-Nassau en pik bij de bushalte de eerste rood/gele markering op van de StreekGR Kempen. Loop over een fietspad vrij snel de bewoning uit. Is het vroegere Bels Lijntje, een oude spoorwegroute, grenzeloos. Een heerlijk gevoel maakt zich van mij meester, is meer dan een jaar geleden dat ik nog eens lekker eenzaam aan de wandel kan zijn. Ik hou er van. Verlaat het tarmacje en ruil het in voor bos en wei. Moet opletten want wegens het weghakken van een aantal sparren zijn ook de markeringen verdwenen. Met de tekst bij de hand is het gelukkig makkelijk volgen over gras- en zandpaden, langs een paar grachten ook. De eerste kieviten scheren over de akkers, veldleeuwerikjes laten hun vrolijk gezang horen. Ondanks het mistige landschap dus toch een zweem van lente. Stilaan kom ik in een polderlandschap terecht met her en der verspreidde boerderijen, grote buxusplantages ook. Ik merk dat de tekst niet meer overeenkomt met de markeringen. Geen Strijbeekse beek te bespeuren maar wel de Alphense Bergen, een deel van de Baronie van Breda. Luk (Kessel-Lo) had mij gewaarschuwd dat de route hertekend was en dus maak ik mij geen zorgen. Loop langs lange rechte zandpaden door terug meer bosrijk gebied met overwegend spar. Na anderhalf uur lopen vind ik een bankje en hou een eerste korte pauze, hoog tijd voor een ‘bammetje’.
Moet dra terug de weidse akkers in en stap monter verder over betonwegen en onverhard, een rietkraag vormt even beschutting. Bereik de Baarleseweg zo’n 20 minuutjes later dan voorzien, pik er de tekst terug op die de rest van de dag zal blijken te kloppen. Moet op een bepaald punt kiezen tussen de zomer en de winter route. Kies voor zomer al zal het mij ontgaan waarom deze niet tijdens de winter kan gelopen worden. Aanvankelijk nogal wat beton langs verspreide hoeves. Bij eentje heeft Johan Abraham gezien en dat wordt iedereen duidelijk gemaakt met een eerder cynisch opschrift. Johan is vast een ‘jonkman’. Kom uit bij een drukkere baan, de Ulicotenseweg, die door de gekleurde medemens wordt ontdaan van zwerfvuil. Duik weg langs onverhard een vennengebied in. Vluchten scholeksters houden er ‘bal populaire’, ik krijg zowaar ook een witte reiger te bewonderen. Na de plassen volgt opnieuw een strook zandweg en weilanden tot gehucht Oosteneinde. Krijg geen hond te zien terwijl ik tussen de boerderijen loop, laat staan een mens. Het is er muisstil. Een bakstenen muurtje over een beek doet dienst als tweede rustpost. Moet zowat halfweg de zelf bedachte opdracht zijn.
Laat de bewoning achter mij en mag ze dra inruilen voor domeinbos De Elsakker, een mix van berk en spar. Heide begroeit de open plekken. Ik bereik een volgend dorp dat het Nederlandse Strijbeek blijkt te zijn. Ben slechts 3 km van Galder verwijderd en 6 km van Chaam. Stap terug richting Belgenland voorbij een plantenkwekerij en aspergebedden ‘onder zeil’ richting Meerseldreef. Een paar stille straten en ik bereik de Markbrug. Zal vanaf nu langs de oever van deze rivier wandelen, aanvankelijk over een fietspad. Neem een laatste pauze bij een vistrap. Verlaat de waterkant bij waar vroeger een molen moet gestaan hebben en loop langs soms imposante villa’s richting groen. Links weilanden en de Mark, zelf loop ik door jong bos, rechts de typisch Belgische lintbebouwing. Een brug loodst mij een tweede keer over de rivier en dan volg ik betonwegen langs onder meer hydroculturen van aardbeien, de planten dragen reeds vruchten. Bij de Ipenrooisedijk zit mijn etappe er op. Heb nog drie kilometer langs een steenweg voor de boeg tot centrum Meer en de bus naar Antwerpen. De rit duurt ongeveer 70 minuten. Ben net op tijd voor de trein naar Hemiksem. Kijk met gemengde gevoelens op deze etappe terug. Mooie stroken natuur werden afgewisseld met heelder happen desolate landbouwpolder. Ook het weer viel tegen, was een grijze maar relatief zachte dag. Morgen wacht de baas …
Linda komt op zaterdagavond met het idee onze zondagse planning volledig om te gooien. Startlocatie Gentbrugge ligt op nauwelijks 3,5 km van station Gent-Dampoort, vanuit Antwerpen elke halfuur bereikbaar. Moeten er een drietal keer de weg vragen alvorens in het Nederlands antwoord te krijgen. De Dendermondse Steenweg en aangelanden blijkt een ruime, hoofdzakelijk Turkse, winkelstraat te zijn. Het valt ons intussen op dat bus 3 regelmatig voorbij rijdt. De startzaal blijkt aan zijn eindpunt te liggen, net onder de befaamde brug met zijn trajectcontrole ! Ik heb mijn huiswerk wel echt niet goed gemaakt gisterenavond !
In de ruime zaal meteen veel bekenden, Lut & Luk, Tiny & Danny, Oma Kodak en Chris. Onze eerste honderden meter langs een groene plas en een bosje stappen we met die van Giesbaarge. Zij stappen slechts de 14 km, trekken nog naar Waasmunster wij gaan stoer op weg voor de 30 km. Bij een druilerig zwerk wandelen we door een villawijk richting natuur. Krijgen een fraai uitzicht over moerassen bij Koningsdonk en stappen over wat ik vermoed een oude Scheldearm te zijn om een steenweg te volgen voorbij een kasteel. Bereiken aldus Heusden en stappen door zijn centrum richting schooltje De Klaver voor de eerste rustpost na 4,6 km. Lopen gelijk door richting Hooiwegel en over een tarmacje naar de Sint-Annaplas. Wandelen rond zowat de helft van het ruime water, randje E17, tot een klein bootshuis en de volgende pauze. Hebben nu toch al 8 km op de teller staan en versterken dus de innerlijke mens.
De langere afstanden gaan er meteen hun eigen gang, over een tarmacje tussen autobaan en vijver. Dan de brug over en richting Damvallei, eerst een volgend meer rondend. Heerlijk wandelen in het groen langs de Handmeerswegel en zijn vlonders dan naar het Kattepad in open veld. Een eerste keer kort ploeteren, verder volgt een heus modderbad. We zakken een paar honderd meter diep weg in gitzwarte brij. Zetten voorzichtig de voeten daar waar onze voorgangers putten maakten, de vingers fijntjes tussen de pinnekes van draad of rond dunne takken geklemd. We komen er lachend en als tweevoeters doorheen, schoenen herschapen in zwarte vormloze massa’s. Aan de overkant van de autobaan ligt De Meerskant op grondgebied Laarne. We mogen wat bekomen van de emoties langs de Lagen Heirweg die ons afzet in paardenmelkerij ’t Kattenheye, onze volgende rustpost.
Zijn intussen in onze nopjes met én parkoers, én markering én ruime schare familiale helpersteams. Een heuse meevaller deze tocht tot nog toe. Kunnen kiezen uit een korte of een lange lus richting kasteel van Laarne en houden het door tijdsgebrek bij kort. Koeweglos door de weilanden liepen we al eerder. Kunnen in het volgende bosje de modder handig ontwijken. Keren op onze stappen terug over goed begaanbare paden en wegen tussen winterse akkers en weilanden. Eén keertje ontbindt de parkoersmeester nog zijn duivels, enkele meters hobbelig slijkpad slechts. We slaan de tweede rust bij de paardjes over, is slechts 4,6 km terug tot in Heusden.
De Lagen Heirweg stuurt ons naar het bosrijke Laarzenpad. What’s in a name, alhoewel, vlonders behoeden ons voor het ergste nat in dit natuurgebied met bosjes en hooiland, In De Hauw genaamd. We verlaten het natuurlijke groen voor weilanden bij Trotlos. Pikken er kortere afstanden op. De parkoersmeester heeft iets leuks in petto, kerkwegels dwars door Heusden, waaronder de lange Boswegel tussen huizen en ommuurde tuinen. Lopen wij graag als afwisseling en stappen dan ook vrolijk De Klaver binnen voor onze laatste pauze. Etienne, de facteur van Nukerke zit er zowaar. Ik vraag hem hoe het gaat en krijg het guitige antwoord ‘oep z’n pitjes meniere’. Hij mag dan wat trager geworden zijn, toch loopt ie nog fier rechtop als een ‘jeune premier’.
Om Heusden te verlaten speelt onze gastheer opnieuw met de vele kerkwegels. Leuk zolang ze niet geuren naar veelvuldige passages van huisdieren. Dan volgt opnieuw de steenweg van deze ochtend en een leuk ommetje langs moeras en rivier, een woning met herinneringen aan sluisdraaiers ook. Bij Coninxdonck, randje Melle duiken we de moerassige natuur in en komen verderop bij een geboortebos uit. Mooi en kunstig van aanleg. Een kasseitje en een fietspad van recente signatuur loodsen ons naar volkstuintjes en een speeltuin, de befaamde brug als achtergrond dienst doende. Over een leuke houten brug overwinnen we een laatste moeras … en dan wacht den Duvel.
Om 18:00 nemen we bus 3 en zijn binnen de 10 minuten bij station Dampoort. 20 minuutjes later gaat de trein naar Antwerpen … om bij Beervelde midden de velden halt te houden ! Er staat een auto op het spoor weet de begeleidster te melden. Het volgende wat wij horen is een jonge deerne die naar mam belt met de boodschap dat de trein al drie kwartier stil staat ! Natuur en Duvel hebben ons allebei een heerlijk tukkie bezorgd ! Komen met een uur vertraging om 21:00 in Hemiksem aan. Niet getreurd echter, wie wandelden een prachtige tocht vandaag, een nieuwe bladzijde in ons toch al behoorlijk gevuld dagboek. Zeker weten dat deze tocht de volgende jaren terug op ons programma zal staan !
Vandaag houden we het klassiek. Al springen de afstanden bij de Trekplosters van 25 naar 42 km, wij weten meestal wel een dertiger te versieren. Clubmaatjes Ghislaine en ‘cowboy’ Luc gaan ons voor. Het zoekwerk op de parkoerstekening heeft geen extraatje opgeleverd, we leggen ons dan maar neer bij een 25 km wandelplezier. Duiken langs smalle paadjes de heuvel af richting bedrijven en E40 ter hoogte van Groot-Bijgaarden. Op de achtergrond ligt de basiliek, ja die van Koekelberg, te pronken. Samen met moeder en kinderen uit Schelle stappen we door de velden opnieuw de heuvel op. Rondom een hoeve ziet het gitzwart van de kraaien. We genieten van het vergezicht over ‘le tout Bruxelles’. Bevinden ons op de Draaiberg in Bekkerzeel. Een lieflijk kasseitje Molenkouter genaamd zet ons af in de bewoning van Sint-Ulriks-Kapelle. Even verwarring waar heen en terug markeringen slordig zijn aangebracht. Maar we kennen de omgeving. Weten dat we richting Don Bosco moeten en over de spoorbaan bij het station van Dilbeek. Even verder de eerste pauze in een fraai nieuw maar wat klein uitgevallen zaaltje van Savio. Zijn ruim een uur onderweg.
Kennen zowat de helft van de aanwezige wandelaars, lijken zodoende een thuismatch te spelen ondanks de concurrentie van De Chatons. Een paar splitsingen ver wandelen we door jong bos en langs een gracht randje Wolfsputten. Bij Ketelheide worden we zachtjes een verdieping hoger gestuwd. Het parkoers wordt lekker golvend, anders dan anders met een fraai uitzicht tot het Atomnium. Vele achterafjes, waarin we ons één keer verslikken, loodsen ons naar de Suikerberg en Sint-Martens-Bodegem. Door weidse, winterse akkers gaat het naar de Pastorieweg en onvermijdelijk ook de prachtige kerk. Daarna volgt een heerlijk groen biotoopje langs een bijwijlen snel vliedende beek. Heel leuk stukje parkoers tot het dorpscentrum en rustpost Castelhof. Eerder korte 9 km volgens Eddy ‘fotograaf’. Met vrouwtje Liliane zetten zij koers naar Schepdaal en de bus naar huis. Wij volgen een als immer uitgelaten Nathalie en Roger terug richting Savio.
De zon verdwijnt stilaan achter een grijze massa, het zwerk voelt meteen zuur aan zo in de namiddag. Anders dan anders stuurt de parkoersbouwer ons de velden in. Aanvankelijk parallel met de spoorvallei maar dan klimmend terug naar Sint-Ulriks. Opnieuw in de vallei gekomen moeten we het gemotoriseerde sluipverkeer trotseren. Krijgen toch nog wat groen aangeboden tot vrijwel bij de deur van Savio. Net voor wij de rustpost bereiken krijg ik een goddelijke ingeving. Zei Eddy daarstraks niet dat de 15 km hier een lus maakte door de Wolfsputten ? Linda ziet het helemaal zitten. Aan dit extraatje heeft Oma Kodak vast niet gedacht !
Na de pauze dus zo gezegd, zo gedaan en op pad voor een extraatje van net geen 6 km. Klimmen langs een wijk met witte huizen tot boven de Wolfsputten en mogen vervolgens zachtjes dalend genieten van het niet eens nat liggend gebied. Toch vinden we de vlonders leuk. Passeren opnieuw bij Ketelheide en duiken dan een parkachtige omgeving in waar een team vrijwilligers zwerfvuil ruimen. Uitzicht op de kerk van Bodegem en we zakken stilaan terug af langs de Bruinelieveheerweg. Pauzeren een laatste keer in Savio, hebben nog 4 km voor de boeg.
Passeren een langgerekte vijver en beklimmen de Molenberg. Stappen langs Kloostermuur (letterlijk te nemen) tot de spoorbaan en volkstuintjes. Langs de IJzeren Weg gaat het tot de sportterreinen en even verder het fraaie centrum van Groot-Bijgaarden. Even verder ligt het prachtige kasteel. Volgens mij zitten onze 4 km er op en zijn we nog een heel eind van de eindstreep verwijderd. We moeten nog de E40 over en vervolgens door een bedrijvenzone voorbij onder meer Eddy Merckx. Iedereen is het aan de finish eens, het was een mooi parkoers vandaag dat eindigde met een etappe van 6 km. Mijn naamgenote raadt ons aan niet over de Brusselse Ring huiswaarts te rijden maar over Relegem en Meise, wegens te druk verkeer. Wij brengen de boodschap over aan Ingrid en andere Noorderlingen. Zelf zijn we laat genoeg op pad om toch onze vertrouwde route te volgen. De laatsten zullen de eersten … thuis zijn …
Sms-je van Martin op zaterdagavond na de verkenning van de Paasmaandagtocht te Ottenburg. Wat zijn de plannen voor zondag ? We spreken af om 08:30 in Mechelen. Draaien vrijwel gelijktijdig de parking op van het vroegere Pauwels en stappen naar de ruime refter van de tuinbouwschool. Linda & Dirk (Nijlen) tekenen ook present. Het parkoers blijkt zo’n 4 km ingekort wegens infrastructuurwerken in Battenbroek, keurig netjes medegedeeld bij de tekeningen net als de alternatieve rustpost op 3 km van de finish.
We gaan op pad, langs een diepliggende gracht voorbij de gebouwen van de dierenbescherming, een hondenkennel met heel wat geblaf. Bereiken zo de Dijle dijk en volgen deze stroomafwaarts voorbij de bedrijvenzone van Mechelen-Noord. Voorzichtigheid is geboden deze zonnige ochtend want we delen het asfalt met vele fietsers. Zijn blij onze eigen weg te kunnen gaan langs de azuurblauwe Grote Vijver van Battenbroek, parallel met de E19 ook. Krijgen een prachtig vergezicht cadeau dat tot ver voorbij de Blauwe Bruggen reikt tot de woontoren van Boom. Moeten dan onder de snelweg door en zetten koers naar rustpost Walem waar we drie keer zullen pauzeren. Het is dus druk in het wat aftandse zaaltje maar we kunnen terrassen op de plaveien van de binnenkoer.
Een eerste korte lusje voert ons door een stille straat richting watertoren. Een lieflijk kasseitje zet ons af bij de plas van Spildoorn. Niet over het asfalt deze keer maar door zwarte modder ploeteren we ons een weg tot de steenweg van daarstraks. Bij een kapelletje gaat het richting Nete dijk, die we even volgen richting Roosendaal. Keren zowat op onze stappen terug naar de nu wel erg drukke rustpost. Kunnen nog net drie stoelen bemachtigen. Veel bekend volk intussen met onder meer de Hobohemmers en fietsende Kim.
Het tweede lusje stuurt ons via een achterafje en een paar straten naar de jonge bossen rond abdij Roosendaal. Langs een villawijkje gaat het richting Mosterdpot, een alleraardigst biotoopje onderaf de Nete waar over een paar maanden de kikkers zullen zitten kwaken. Even nog een strookje drukke Nete dijk langs een gelige rietkraag ook. Terug onderaf dan langs de ‘horizontale’ boom en voor een mooie omzwerving langs de prachtige gebouwen en de zwarte waters van de Abdijsite. Plukken sneeuwklokjes zorgen voor een frisse toets. We pauzeren een laatste keer in Walem met onder meer Nathalie & Wilfried. Opnieuw wat straten om rond Roosendaal te geraken en dan de mooie natuurdijk op richting Elzestraat. Lopen wij graag, dit dijkje. Daarna volgt een strook verhard en onverhard die ons onbekend is, blijkt Kauwendaal te noemen. Een tentje van een lokaal actiecomité doet dienst als rustpost. Niet als dusdanig gemarkeerd en heel wat wandelaars lopen dus ook door. Gelukkig heeft Dirk (Nijlen) een rondje voorsprong op ons en weet hij dit te duiden.
De 31 km krijgt een extra lus van ruim 7 km aangeboden. Het wordt een lange stratenloop door wijken en langs een kerkhof tot het stadion van Malinois. Dan mogen we het nieuwe fietspad op dat langs de spoorbaan Antwerpen met Mechelen verbindt. Duiken onder de Ijzeren Wegen door en volgen een bruine waterloop, denkelijk een zijarm van de Dijle. Verhard wordt gelukkig onverhard en aangenaam. Bij de Maanstraat verlaten we het water, passeren nieuwe roze design flatgebouwen en een RAF –monumentje. Een lange stratenloop door Katelijne wordt ons lot tot we finaal terug over de spoorbanen geraken. Een paar strookjes speelbos en daar is onze tentrust weer. Teleurstellend deze lus !
Hebben nog een halfuurtje wandelen voor de boeg. Linea recta richting Tivolipark. Er heerst een drukte van jewelste rond het dierentuintje met onder meer hoender- en konijnenrassen. Terrasjes zitten er afgeladen vol lentegenieters. Wij lopen de nog goed beklante aankomstzaal binnen. Zullen na de Duvel zowat de laatsten zijn om onze auto van de parking te halen. Keren qua parkoers met gemengde gevoelens naar huis terug. Maar het was een stralend lenteweer en weer eens gezellig wandelen met Martin. Daar doen we het toch ook voor !
Uit het ruime aanbod kiezen we vandaag dichtbij en dus Zoersel. Zijn netjes op tijd voor de bus naar de Rooseveltplaats. Hebben er een halfuurtje voor een verwenkoffie en reizen dan verder met de ‘Turnhouter’. De vriendelijke buschauffeur gebruikt zijn intercom om de afstaphalte te melden, klasse ! Het is behoorlijk druk in de nochtans ruime startzalen. Een tweede, dit maal gewone, koffie en we gaan op pad. Een sliert wandelaars stap door de stille Zoerselse straten richting verzorgingstehuis en verder. Langs een donker laantje met villa’s en rododendrons stappen we naar weidse akkers en de Abdij van Westmalle. Lopen netjes rond de fraai opgewerkte gebouwen, door dreven en langs grachten. Bij de ingang van het Molenbos verlaten de kleinere afstanden ons en doen hun eigen ding. Wij lopen achter een groepje Heuvellandstappers door de bossen richting Geuzenstraat. Langs onder meer de Heidehoeve beuken we ons een weg door het winderige open landschap. De Oude Liersebaan mag hierin niet ontbreken. Een paar langgerekte plassen waar behoedzaam wordt rond gekropen evenmin. Na een kleine 10 km pauzeren we in de werkplaatsen van Luyckx, een klassieker voor deze streek.
We praten er even bij met Gilbert. Tja, het Heuvelland, we wandelen er niet meer al denk ik nog dikwijls met weemoed terug aan schitterende tochten aan het handje van onze gastheer. De legendarische, korte lus Loker – Loker waarbij iedereen ‘op zijn tandvlees’ terug binnen kwam. De ervaren stappers die ‘geparkeerd’ stonden op de flanken van de Zwarteberg. De extraatjes door de Douvevallei en zoveel meer. Nu je op pensioen bent nog eens bedankt Gilbert voor die vele historische momenten.
Maar terug tot de orde van de dag. We trekken verder langs bos en wei, berk is prominent aanwezig. In de verte de abdij waarlangs we meestal wandelen vanuit Brecht. Het gaat de andere kant op vandaag dwars door een bos en bepaald vettige paden. Bereiken de Grote Vraagstraat en dan komen bekende stukken langs beek en bos (met stormschade) richting Kristus Koning in St-Job. Zijn officieel zowat halfweg onze 30 km.
Volgen een koppeltje Nederbelgen richting golfterreinen. Een betonnen fietspad loodst ons door de links & greens. Boulevard Charles I noemt het pad. We pikken de antitank gracht op en volgen ze een hele poos op grondgebied Schilde. Rechtsaf dan langs een gracht richting ‘de poes van ’s-Gravenwezel’. Tijd om wat villa’s te kijken en zo hoort het ook in deze omgeving. Intussen tikken de minuten snel weg en komen er vraagtekens in onze ogen. 6,6 km staat er toch op ons papiertje ! We duiken opnieuw de bossen in bij de Krommedreef en zoeken nog eens de antitankgracht op. Maken nog een hele omzwerving langs rododendronpaadjes en sportterreinen tot restaurant Dikke Mee. Blijken ruim 1:30 onderweg geweest te zijn, net als Hobohem Linda & Dirk trouwens. Elastische kilometers dus Mr. De Voorzitter.
Maar niet getreurd het parkoers is aangenaam en het weer ook, de gratis kilometers nemen we er graag bij. Stappen opnieuw de bossen in langs onder meer de Caterskapeldreef. Voorbij de kapel, verborgen achter de rododendrons, naar meer open terrein. De zanderige paden vertonen levensgrote plassen waar we gelukkig telkens netjes rond kunnen lopen. Dan volgt de bewoning van de Schildense Vraagheide. Vooral bakstenen chalets, permanente bewoning toch wel. Stilaan wenkt de dorpsomgeving met zijn achterafjes, stille straten en sportaccommodaties. Een halfuurtje later dan gepland bereiken we de finish. Tijd voor een IJsetrippers reünietje met Christine & Noël, Viviane & Danny ook. Geen Duvel vandaag maar een paar donkere Westmalle van ’t vat. Is toch de Trappistentocht ! Nemen op het juiste uur (Jerome) de bus terug naar de Koekenstad met vrijwel onmiddellijke aansluiting naar Hemiksem. Hebben een prachtig wandelweekend achter de rug met twee knappe tochten. Had er graag op dinsdag Tielen bijgevoegd maar de weergoden blijken onbarmhartig. Zal voor volgend jaar zijn.
Eurek@ vandaag gaan we wandelen ! De eerder gemaakte keuze Snellegem bleek geen optie want voor het openbaar vervoer een trage weg. Dan maar met de trein, zonder overstappen, tot Bilzen. De startlocatie in de Appelboomgaardstraat ligt binnen wandelafstand, zo’n halfuurtje loslopen. Na een kwartiertje pikken we trouwens een lus van het parkoers op, zal de 4 km blijken te zijn. Verrassend veel bekenden in de zaal met Karmijntje en Nicole, uiteraard ook Yvan ‘le terrible’.
De 27 km blijkt een lus van 7 km te zijn en eentje van ruim 18 km. We beginnen klein langs Sint-Jozef en het stadspark van Munsterbilzen. Stappen door een wijk met gele baksteen huizen richting natuur. Het Weerstandspad loodst ons door het Munsterbos, grachten aan weerskanten van de brede onverharde, goed begaanbare weg. Passeren een prachtige stenen kapel opgedragen aan St-Amor. Weilanden dan, met maretak hoog in de bomen. Lopen langs een langgerekte bult ook die op een terril lijkt. Zou het Limburgse steenkoolbekken destijds tot hier gereikt hebben ? De volgende gedenkplaats is opgedragen aan het Geheime Leger, vandaar de naam Weerstandspad dus. Laten de bosrijke omgeving achter ons en wandelen langs een boomkwekerij. In de meidoornhagen houden de mussen een woest ‘bal populaire’. Even ploeteren door gitzwarte grond langs de Munsterbeek. Er volgt een prachtig, zonovergoten stuk langs de oevers van diepliggende grachten. Berk voert er de boventoon. Dan keren we terug naar de bebouwing en een welverdiende eerste pauze. Schitterend uurtje wandelen was dit !
Voor het langere werk moeten we een oude spoorbaan over en huisjes kijken richting Bloemendaal. Laveren er rond de plassen stappend op een breed grindpad tussen weilanden. Opvallend veel meidoorn als haag en kruisbeelden in plaats van Maria kapelletjes, de Voerstreek is niet veraf. Even verstand op nul om bedrijvenzone De Spelver door te komen en we klimmen zachtjes tegen een groene heuvel op. Hij zet ons af in Waltwilder en zijn Zaal des Wouds. We komen er warempel clubmaatje Jack tegen, die eerst de grootste afstand aanpakte. Na een korte groet aan Annie & Willie vatten we de lokale lus aan langs de dorpskerk. Stappen richting volgende dorpsgemeenschap zijnde Hoelbeek. Mogen dan de weidse velden in Achter Pwusse met meidoorn en maretak nadrukkelijk aanwezig. Steken een bosje door bij Kattekoet en klimmen zachtjes naar de kerk van Eigenbilzen. Wagens worden er in gereedheid gebracht voor ergens een carnavalstoet. Wij lopen een paar straatjes en dan opnieuw het landelijke in van het golvende Tongerse voetpad. Aan de verre horizon tekenen zich twee terrils af. Zou dit Eisden zijn ? We verlaten de natuur voor de drukke Maastrichterstraat en onze laatste pauze in Waltwilder. De zaal ligt er al haast verlaten bij.
De parkoersmeester etaleert verder zijn kunnen. Voorbij een verweerde muur gaat het naar Achterveld en zijn fruitgaarden. Aan de overkant van een steenweg het domeinbos van Groenendaal. Heerlijk wandelen over net begaanbare paden onderaf een oude spoorbaan. Een schitterende dreef loodst ons naar de netjes wit geschilderde kapel ter ere van Sint-Rochus. Komen zo bij de verlaten spoorbaan uit die we even volgen. Nog wat achterafjes in het dorp en onze opdracht zit er op. Jack zit op wacht en zorgt voor het gerstenat. Even gezellig ketsen en dan is het weer eens tijd om richting station te stappen. We pikken daarbij het eerste deel van de 4 km op, welk ons langs een fietspad over de Demer loodst. Helaas missen we hierdoor de trein van een paar minuutjes. Geen nood, het café rechtover is altijd open. Bij een laatste Duvelke genieten we er na van een waarlijk prachtige en gevarieerde tocht, gelopen bij zonnig pril lenteweer. Eurek@ we maakten de juiste keuze vandaag !
De Nationale Wandeldag is eigenlijk niet ons ding maar als onze Stroboeren organiseren tekenen wij natuurlijk present. Bus 290 en tram 3 (lees draa) brengen ons binnen het uur aan het Merksemse Fortje. Het is er nog vrij rustig in de ons welbekende startzaal. Tot mijn jolijt blijkt de parkoersmeester een volledig nieuwe route te hebben uitgetekend. Richting Brasschaat gaat de reis deze keer, het zal ons benieuwen.
De 35 km mag beginnen met een leuk lusje door het binnen fort en de omliggende gracht. Dan pikken we opnieuw de andere afstanden op en zwerven langs voetbalvelden richting tram terminus. Begroeten Zeeuwse Peter en zijn vriendinnetje en stappen over een fietspad dwars door een winkelcentrum. Bea stoomt voorbij, Jerome is vrijwilliger van dienst vandaag. Vroeger kwamen we ze altijd tegen bij Olat maar nu zijn zij rasechte Antwerpenaars geworden ! We lopen nogal wat straten, rondom een domein ook, zijn grachten volgend. Even een bosstrookje, voorzichtig vorderend waar bramen over de paden slingeren. Van kasteel Withof gaat het dan naar het Gemeentepark van Schoten. De langere afstanden maken er een lange zwerftocht van. Finaal zullen wij 1:40 lopen over de vooropgestelde 8 km. Rustpost Sint-Philippus biedt gelukkig nog voldoende ruimte om ons rustig de innerlijke mens te laten versterken.
Door een villawijk trekken we naar park Vordenstein. Een klassieker waar we elk jaar weer van genieten. Prachtige oude bomen, een leuke tuin verdeelt in meerdere plantsoenen en dan duiken we het bos in. Beuk en rododendron zijn hier de koningen. Sommige paden liggen er wat drassig bij en zo hoort het ook. Buiten het domein filevorming op een smal pad met loopbrugje. Over het brede, beetje zompige gras pad dan recht naar De Zeurt en de tweede pauze. Ruime sporthal deze keer en dus plaats genoeg om met Jefke, een wat humeurige Yvo en Marleen te keuvelen. We weten, de langere afstanden lopen nu gauw weg van de anderen.
En die gauw komt er al na een paar honderden meter, we ademen meteen de rust ondanks de nabijheid van de E19. De Gagelbaan vorm de grens tussen landhuizen en het bos. We kunnen genieten ! Dwarrelen door een bosje aan de rand van de E19 en pikken dan de Elshoutbaan op die ons naar de grens met Brasschaat voert. Na nog wat huizen kijken duiken we plots het groen in bij De Verschootenhof, een orchideeënkwekerij. Stappen parallel met tgv-baan en snelweg, verscholen achter een talud en door weilanden tot een golfterrein. Leuk stukje parkoers dit wat Het Leeg blijkt te noemen. Voorbij een vijver met speeltuin duiken we een strook Brasschaat in die dwars staat op de naam en faam van de gemeente. Zwerven door een wijk met meerdere bouwstijlen van sociale woningen. Verslikken ons daarbij één keer in de pijlen. Het andere Brasschaat dus, door de ogen van onze gastheer. Nog even de ‘grand chique’ een strookje beuk en park en pauze in De Remise, een alleraardigste taverne. Patrick & Denise maken er warempel ook hun opwachting, natuurlijk met een rondje voorsprong op ons.
De lokale lus loodst ons langs kasteel en accommodaties van Sportoase naar prachtige beukendreven. Een villawijk op grondgebied Schoten komt nog eens aan bod. Ook onverhard met grachten en rododendrons. Ik besef plots dat we door het Peerdsbos lopen. Sommige laantjes zijn echt wel druk beklant met zondagse wandelaars die komen genieten van de prachtige dag. Voorbij een obelisk komen we terug in een parkomgeving uit met waterpartijen en rustende tuinen. Tijd voor een laatste pauze in De Remise.
Voorbij hockey terreinen duiken we opnieuw het Peerdsbos in. De langere afstanden worden naar de Bredabaan geloodst en de Leien die aan zijn overkant liggen. Landhuizen & villa’s voor de beter gespekte beurzen langs onder meer Voshollei en Baillet-Latourlei. Terug naar de Bredabaan dan en onder de spoorweg door. Hier zijn we bekend. Bij de volkstuintjes gaat het linksom langs de waterpartijen van het Fort en dit tot de finish. Nippen er aan ons Duvelke. De Stroboeren kregen meer dan 5.000 bezoekers over de vloer wat toch echt wel een succes mag genoemd worden. In zijn ijver om de verschillende afstanden zo veel mogelijk uit elkaar te houden heeft de parkoersmeester denkelijk niet de mooiste omlopen getekend. Nieuwe mogelijkheden heeft hij wel aangeboord en dat is een hele verdienste.
Rustig lokaal tochtje denken we als we na het kappersbezoek richting Baasrode rijden. Niks zal minder waar blijken te zijn. Bij het uit de auto stappen ontmoeten we Dirk & Linda (Nijlen) al. Ons koffietje nippen we met Bart & Katrien, ondertussen vele bekenden begroetend. Nochtans stappen we alleen zoals altijd eigenlijk, elkeen doet zijn eigen ding. Beginnen eraan met een lus van 8,6 km die ons terug naar de startzaal zal brengen. Lopen richting oude spoorlijn die toen de NMBS nog klantvriendelijk was Antwerpen met Dendermonde verbond. Nu rijdt er alleen nog een toeristisch stoomtreintje over. Een strookje drukke steenweg en we duiken de weidse akkers in. Gelukkig is het zonnetje van de partij terwijl wij langs kolenvelden en nogal wat kale winterakkers wandelen. Randje Buggenhout (Mossen) keren we terug naar de drukke baan richting Willebroek en A12. Duiken een straatje in dat ons afzet bij de Schelde. Bedrijven aan onze oever, het groen van Moerzeke & Kastel aan de overkant. We passeren de thuishonk van het stoomtreintje en wandelen dan door gladde achterafjes langs ‘koterij’ richting kaatsterrein. De eerste opdracht zit er op.
Een lange stratenloop volgt. Bookmolenstraat, inderdaad voorbij een molen en zijn oud molenaarshuisje en de Broekkouter voeren ons naar Vlassenbroek. Ook dit natuurlijk domein wordt omgewoeld door een Sigmaplan. Luchten worden dreigend en toch verlicht de zon de kale populieren, een haast apocalyptisch uitzicht. Zijn weer eens een uurtje verder gevorderd als we pauzeren in het piepkleine maar stemmige zaaltje van het kunstenaarsgehucht. Ook hier hebben we een ruime lus voor de boeg. Gaan weer de Schelde volgen richting Dendermonde. Bij de eerstvolgende brug steken we het water over en duiken de natuur in. Een stevige hagelbui, maart wenkt. Luc & Jacqueline halen ons in en we lopen samen verder, gezellig keuvelend, langs Pilleput en andere natuurdomeintjes in dit waterland. Terug de brug over en via een ommetje met het betere ploeterwerk terug naar de Scheldedijk. Het is al veel rustiger in het kleine Vlassenbroekse zaaltje. Net minder dan 7 IJsetrippers troepen er samen en daar horen wederzijdse plaagstoten bij.
Net na een stevige plensbui waar Linda (Hobohem) en Katrien mochten van ‘genieten’ gaan wij weer op pad. Dijkentocht, zal Bart later zeggen en inderdaad, we kronkelen bij laag water met de Scheldestroom mee. Krijgen toch ook een leuk stuk van het lager gelegen groene landschap onder de sloffen geschoven. Terug de dijk op dan om Baasrode binnen te lopen, over het dorpsplein richting finish. Tijd om Duvels te genieten met onze Brabantse en West-Vlaamse maatjes. Bij koning auto gekomen blijkt deze onder de hagelkorrels te zijn bedolven. We zijn weer eens ontsnapt aan de grillenkoning en bij een rustig weertje keren we naar Hemiksem terug. Het was tof zo onvermoed tussen al die bekenden te mogen genieten.
