Vanaf Antwerpen-Zuid hebben we ‘compagnie’. Fillie verandert haar plan van Zulte naar Schelderode en reist met ons mee. Bus 47 vertrekkend in Gent-Sint-Pieters is haast volzet met wandelaars, ook Rudy, Sylveer en Josée tekenen present. De chauffeur is zo lief de halte van Schelderode kerk aan te kondigen. Steeds meer beambten van De Lijn geven ons deze service, waarvoor onze gewaardeerde appreciatie. Even zoeken naar de startzaal … we lopen er onze maatjes uit Polderstad (Hoboken) tegen het lijf. Antwerpen boven dus vandaag in het Gentse.

De opdracht van 24 km is verdeeld in lussen van 8 en 16 km. Eerst de 8 km dus, langs Scheldewegel door de meersen tot de plas van Ouden End. Dan de Trekweg op richting Gent, de oever van de hier heel groene Scheldestroom. Wij van Hemiksem hebben een thuisgevoel. Ons Heer wringt zijn pamper uit als we weglopen van het water en zijn gele plomp. Even wat straatjes lopen. Onze gastheer houdt de passage kort en stuurt ons langs kerkwegels terug de ‘brousse’ in. Het Zaalhofpad, de Meulewegel, we zijn zo terug in de startlocatie na een heerlijke wandeling van anderhalf uur.

Babbel met Rik (Bornem) die een wat somber beeld ophangt van het resterende werk. We zien wel, Ides klinkt al positiever. Langeweide stuurt ons van de start een verdieping lager opnieuw de meersen in. We gaan nog eens de Trekweg volgen maar nu richting Oudenaarde. Verweerd tarmac jazeker maar ook heerlijk flaneren in het groen langs de Schelde. Weg van het water en langs een lieflijk kasseitje een verdieping hoger. De rust in Melsen wenkt.

Terrasje doen en weer op pad voor een lokale lus. Hemels vocht als we langs de stemmige dorpskerk en zijn plein passeren. Wat straten en landelijk tarmac zetten ons af in Vurste. Stappen er over half verhard door jong bos en vervolgens langs een verweerde muur. Straten bij Ten Stroom sturen ons terug naar de Schelde. Krijgen hem niet te zien maar blijven onderaf over ‘bumpy’ onverhard en weer eens een prachtige vijver. Bij de achtergrond van een bouwvallige molen duiken we het bos in. Aanvankelijk vlak, tenslotte een pittige helling tot de rustpost. Wow, wat een leuke tocht !

De finale dan. Huisjes kijken bij Boterhoek en vervolgens landelijk tarmac tussen rijpende granen, maïs en bloeiende patat. Helaas gaan de hemelsluizen ook steeds verder open. We krijgen natuurlijke beschutting in Makkegem en het Luisdonkbospad. Beschutting onder populieren ook bij nog meer patatten en opnieuw droog als we een mooie windmolen passeren. Zijn werkterrein, wuivend koren, ligt aan de overkant van de steenweg. We mogen er langs wandelen en stappen voor de tweede keer door de Ronkaardwegel tot de startlocatie.

We stralen van oor tot oor net als Rudy en Sylveer. Verdorie wat was dit een mooie tocht ! De terugreis verloopt vlotjes alhoewel de trein tussen Gent en Antwerpen tjokvol jeugd zit. Het aantal decibels blijft draaglijk. Derde keer op rij dat PWC ons aangenaam verrast … dit smaakt zeker naar nog.