Vanaf Antwerpen-Zuid hebben we ‘compagnie’. Fillie verandert haar plan van Zulte naar Schelderode en reist met ons mee. Bus 47 vertrekkend in Gent-Sint-Pieters is haast volzet met wandelaars, ook Rudy, Sylveer en Josée tekenen present. De chauffeur is zo lief de halte van Schelderode kerk aan te kondigen. Steeds meer beambten van De Lijn geven ons deze service, waarvoor onze gewaardeerde appreciatie. Even zoeken naar de startzaal … we lopen er onze maatjes uit Polderstad (Hoboken) tegen het lijf. Antwerpen boven dus vandaag in het Gentse.
De opdracht van 24 km is verdeeld in lussen van 8 en 16 km. Eerst de 8 km dus, langs Scheldewegel door de meersen tot de plas van Ouden End. Dan de Trekweg op richting Gent, de oever van de hier heel groene Scheldestroom. Wij van Hemiksem hebben een thuisgevoel. Ons Heer wringt zijn pamper uit als we weglopen van het water en zijn gele plomp. Even wat straatjes lopen. Onze gastheer houdt de passage kort en stuurt ons langs kerkwegels terug de ‘brousse’ in. Het Zaalhofpad, de Meulewegel, we zijn zo terug in de startlocatie na een heerlijke wandeling van anderhalf uur.
Babbel met Rik (Bornem) die een wat somber beeld ophangt van het resterende werk. We zien wel, Ides klinkt al positiever. Langeweide stuurt ons van de start een verdieping lager opnieuw de meersen in. We gaan nog eens de Trekweg volgen maar nu richting Oudenaarde. Verweerd tarmac jazeker maar ook heerlijk flaneren in het groen langs de Schelde. Weg van het water en langs een lieflijk kasseitje een verdieping hoger. De rust in Melsen wenkt.
Terrasje doen en weer op pad voor een lokale lus. Hemels vocht als we langs de stemmige dorpskerk en zijn plein passeren. Wat straten en landelijk tarmac zetten ons af in Vurste. Stappen er over half verhard door jong bos en vervolgens langs een verweerde muur. Straten bij Ten Stroom sturen ons terug naar de Schelde. Krijgen hem niet te zien maar blijven onderaf over ‘bumpy’ onverhard en weer eens een prachtige vijver. Bij de achtergrond van een bouwvallige molen duiken we het bos in. Aanvankelijk vlak, tenslotte een pittige helling tot de rustpost. Wow, wat een leuke tocht !
De finale dan. Huisjes kijken bij Boterhoek en vervolgens landelijk tarmac tussen rijpende granen, maïs en bloeiende patat. Helaas gaan de hemelsluizen ook steeds verder open. We krijgen natuurlijke beschutting in Makkegem en het Luisdonkbospad. Beschutting onder populieren ook bij nog meer patatten en opnieuw droog als we een mooie windmolen passeren. Zijn werkterrein, wuivend koren, ligt aan de overkant van de steenweg. We mogen er langs wandelen en stappen voor de tweede keer door de Ronkaardwegel tot de startlocatie.
We stralen van oor tot oor net als Rudy en Sylveer. Verdorie wat was dit een mooie tocht ! De terugreis verloopt vlotjes alhoewel de trein tussen Gent en Antwerpen tjokvol jeugd zit. Het aantal decibels blijft draaglijk. Derde keer op rij dat PWC ons aangenaam verrast … dit smaakt zeker naar nog.
Er wordt een bloedhete dag voorspeld en dus wijzig ik mijn wandelagenda. Durf de Kempentocht in Endert (Eindhout) niet aan en kies voor Neder-Belgische bossen. Net na 09:00 wuift de zwaar bebaarde chauffeur van bus 105 zijn wandelaar uit bij de kerk van Ossendrecht. Ik vang de tweede etappe van mijn GR12 avontuur aan. Het is inderdaad al behoorlijk warm maar er staat een aangenaam windje als ik de eerste paar kilometer loop rondom de rand van de stille woonkern. Heb uitzicht over de polder met culturen van ajuin, prei en patat. De ‘frietketels’ van Doel stomen aan de einder maar zijn zeker mijn doel niet. Ik keer ze later de rug toe. Klinkerwegjes en tarmacjes sturen mij naar Hageland en Armendijk, ik verlaat de bewoonde wereld. En de boer … hij bewerkt zijn stoffige akkers, de zandwolken waaien gelukkig van mij weg. Een eerste grenspaal en even verder cafeetje De Leeuw van Vlaanderen. Nog geen levende ziel te bespeuren zo rond 10:00 en ik pauzeer in de zachte kussens van terras fauteuils.
Een stevige slok frisdrank en ik dokker over een slingerend kasseitje richting de bossen van Stoppelbergen. Flirt nog een paar keer met de grens terwijl ik vorder in het groen over het fietspad van de Schiestraat. Duik dan onverbiddelijk de bossen in. Weet dat ik op mijn hoede moet zijn want moederziel alleen in het uitgestrekte groen. Hou de richting oost/zuidoost aan. Gelukkig zijn de markeringen, nieuw en ouder, perfect in orde. Zij loodsen mij door een gevarieerd bos langs meerdere beken. Snuif zomerse geuren van hars en bloemen op, zangvogels begeleiden mij. Ik loop heel vlotjes vandaag. Stilaan dagen meer open stukken op, hooiland en maïs. Vervolgens prachtige dreven van gewone en rode beuk. Bij een zomerpaviljoentje op een ‘butte’ staan twee bankjes. Hoog tijd voor de boterham, heb er zowat 10 kilometer opzitten.
Buikje vol en ik stap naar kasteel Ravenhof. Hier vertrok ik enkele weken geleden met Linda op dezelfde route. Een bosstrook, één straatje huisjes kijken, kom bij de anti-tankgracht uit. Sla wat extra koele drank in bij een plaatselijke neringdoener en vervolg. Heerlijk wandelen langs het water nu, een zandpad met verspreide aanplant van eik en struikgewas. Warmer dan diep in het bos uiteraard maar nog steeds draaglijk. Zodoende kom ik uit bij de bankjes van het Mastenbos. Er hangt een duidelijke kaart van wandelknooppunten Kempense Heide. Ik beslis de GR12 te verlaten met in het achterhoofd de 2,4 km langs ’t spoor die ik zou moeten lopen van Kapellenbos tot station Heide.
Noteer ijverig de te volgen nummertjes terwijl een kloeke jonge haan komt kijken of er niks van tafel valt. Niets dus en hij scharrelt verder tussen dichte struiken. De laatste 4 à 5 km worden de bluts met de buil. Geen zandpaden door het Mastenbos maar ook geen volle zon op het fietspad. In ruil allemaal stille, haast nieuwe tarmacjes in het lommer van het ene naar het andere landhuis. Ben net te laat bij station Heide voor de rechtstreekse trein naar Hemiksem. Breng het uurtje wachten met Duvels genoegen door in de statie die omgebouwd is tot café/restaurant. De trein is netjes op tijd, binnen het uur sta ik terug in Heimisse. Morgen ga ik te voet het parkoers van het BK wielrennen verkennen, 17 km lang en nauwelijks 3 km van ons echtelijk dak.
Zelden zo vlot gereisd als vandaag. Nauwelijks anderhalf uur onderweg en twee overstapjes telkens binnen de 5 minuten, needless. Het is al verduiveld warm om 08:30 op de speelplaats van de Hallaarse school. Hadden we hem hier verwacht, Martin is in geen velden of wegen te bekennen. We trekken ons dan maar onder ons beidjes op gang voor ruim 34 kilometer. Jacqueline volgend hebben we eerst een lokale lus van ruim 8 km voor de boeg. Wat kerkpaadjes, een wijkje nieuwbouw, dwars door tehuis Ter Kerselaere, domein De Averegten wenkt. We zijn maar wat blij een ruime omzwerving te mogen maken door de bossen van dit Heistse domein. Menig jogger tekent hier present voor de zondagse uitbuiking. Ons tempo stokt, Linda voelt zich helemaal niet lekker. Het lijkt of wij op een sukkeldrafje wandelen tot maai- en graspaden in de volle zon. Hooi geurt er heerlijk. Passeren een herdenkingssteen ter ere van een gevallen Lancaster jaargang 1944. It is hot in the city als we opnieuw de speelplaats bereiken. Stappen toch nog netjes binnen de verwachte tijden, zien wel waar het schip strand.
Trekken ons op gang voor de tweede etappe langs de Schranshoeve. Het eerste van vele privé domeinen komt aan bod. Dwars door halfopen terrein en een bosstrook sturen onze gastheren ons naar de oever van de Grote Nete. We volgen de kronkels van de rivier tot Itegem. Passeren een oude toren bij het rusthuis en kiezen terug voor de waterkant. Clubmaat Jakke wordt onze gezel. Het tempo gaat de hoogte in en de drie hazen huppelen door klavers en bossen. Linda komt in het ritme, volgt vlotjes tot de rustpost bij de Landelijke Ruiter Vereniging. Babbel met Wannes, geven elkaar rendez-vous volgende donderdag in Endert (Eindhout).
De Jakke stoomt door, loopt 17 km en wij dus 34. Een groepje wandelaars wordt met een busje afgezet. Blijken mensen van het Gentse brandwondencentrum te zijn die een gegidst rondje lopen. Wij op pad voor de derde etappe. Het echte Ivas haalt stilaan de bovenhand. Door het koren en het maïs lopen moet nu letterlijk geïnterpreteerd te worden. Wij genieten. Een eerste ambachtelijk bruggetje, een prachtige dreef rode beuk, daar is de Nete weer. We passeren het oude café ’t Schipke bij de Netebrug en stomen door alweer een mooie dreef. Maïsvelden liggen er stoffig bij. Tussendoor een tarmacje als verbinding en dan wild bos. We lijken lange tijd in niemandsland te wandelen, geen bewoning te zien. De eerste hoeves geven aan dat de rustpost ’t Hutteke niet veraf meer is. De boer ‘plaveit’ zijn veldweg met bouwpuin, bakstenen en dakpannen. Ik heb op mijn beurt een dipje. Kies voor een heerlijke meuslikoek tijdens de pauze. Hij zal wonderen doen. Gezond variantje op de klassieke taart of pistolet, made by Ivas.
Langs Niemandshoek en een stukje steenweg duiken we de bossen van de Merode in. Wij wisten niet dat deze tot hier reikten. Wandelen heerlijke onverharde dreven door het zonnige bos. Het terrein lijkt bekend bij de zondagse fietsers uit de streek. Na het bos volgen een paar tarmacjes langs onder meer een grote tomatenkwekerij. Op het terras van ’t Hutteke komen we warempel Theo tegen. Helaas geen Hennie vandaag, geveld aan handen en voeten. Langs deze weg wensen we haar het allerbeste.
Duiken meteen weer puur natuur in. Een bosstrook met varens waarin Linda haast verdwijnt (1,60 meter), bruinig water met veel gele plomp ook. Terug naar de Nete dan bij ’t Schipke. Niet voor lang. Ivas bedenkt een wandelpad door een weidse ruimte met bloeiend gras en tientallen bloemensoorten. Na de eigen weg het eigen bruggetje en ‘te griest’ door ‘de maïs’. Een paar hete betonbaantjes maar snel ook weer eigen paadjes over een zanderige paardenrenbaan en ja hoor … letterlijk door het mais. Zelden zo vroeg in het jaar zo’n grote droogte geweten. We lijken wel door duinen te wandelen, de schoenen kleuren zanderig geel. Een laatste pauze bij de ruiters. Komt Dirk Heylen daar aangestoven vanaf de start. Is wat laat (13:00 !) vertrokken maar gaat toch nog voor 30 km. De rakker heeft nog 17 km voor de boeg rond 16:00. Tja, hij heeft daar vast en zeker het tempo voor.
Lachend vertrekken wij voor de laatste opdracht. Moeten dwars door de bewoning van Itegem en krijgen vervolgens nog een prachtig strookje Averegten cadeau. Een zonnig graspad, een laatste wilde bosstrook, we zijn weer bij de steen ter ere van de Lancaster. Nemen aan de finish nog ruim de tijd voor een paar drankjes met Linda (Nijlen) en keren terug naar Heimisse. Ivas heeft zijn reputatie weer alle eer aangedaan. Het groene Neteland rond Heist en Itegem heeft heel wat te bieden als deze gastheren hun beste beentje voorzetten.
Wij kiezen klassiek vandaag, vlotte reis tot de pot met de drie oren en dan tien minuutjes per twee pk naar het ex militaire kamp. Twee rondjes van 6,5 en twee van 10,5 km op het programma. We beginnen eraan met een strookje sparrenbos en hoge varens tot de Olense Heide. Komen er clubblaadje en veelstapper Joke tegen met haar onafscheidelijke woefke. Stappen vanaf een hondenkennel een rondje door bosdomein Teunenberg, onze startlokatie. Dan via Bijlevennen onder de E313 door en over de spiksplinternieuwe brug van het Albertkanaal. Strookje bos en we pauzeren een eerste keer in de voetbalkantine van het ter ziele gegane Hezewijk.
De eerste lus van ruim 10 kilometer kennen we haast uit het hoofd. Een strookje bos, langs de rand van graanakkers, een ‘brousse’ wegeltje en wat kassei. We komen in het halfopen terrein dat ons naar de spoorlijn Antwerpen – Mol loodst. Stappen langs de terreinen van KAC Olen en verder door bosjes en velden tot station Olen. Een eerste wijkje van recente signatuur zet ons af bij de voetbalvelden Achter Olen. Traditiegetrouw volgen dan het bosje van Ukkenpaadje (watertoren) een tweede stille woonwijk en de wilgen van het Bulepad. Deze oefening zit er ook op.
We nemen een lange pauze met Linda & Charles. Een Stroboer informeert dat de tweede lus van 10 km volledig vernieuwd is. We kunnen Charlie niet overtuigen, wij lopen tien zij denkelijk de zeven kilometer extra vanuit de start. Wandelen Sigrid achterna langs Boskant richting Albertkanaal. Onder de nieuwe brug door, op de dijk en vervolgens linea recta door het groen tussen water en industrie. Duiken dan halfopen terrein in, de bedrijven verlatend. Stappen een afwisseling van verhard en onverhard op Geels grondgebied. Er zit een heel leuk strookje in met overhangende struiken en zeker drie meter hoge beukenhagen. We keren zowat op onze stappen terug over het sluiptarmacje van de Merenseweg. Duiken finaal een verwilderd sparrenbos in dat ons afzet bij het Olense Shoppingcenter. De laatste kilometer is dezelfde als de eerste etappe vanochtend. Hoog tijd voor een eerste Duvelke in de intussen haast verlaten kantine van Hezewijk.
Hebben nog ruim een uur stappen voor de boeg. We pikken opnieuw het Albertkanaal op, nu in de andere richting. Wisselen netjes af tussen de fietsdijk en het achterliggende groen tot een gigantisch sluizencomplex. Wat volgt is de prachtige Buulse windmolen en het groene hooiland er achter. Moeten over erg stoffige grindpaden in de volle zon tot de E313. De Schommenstraat stuurt ons terug naar domein Teunenberg. Een laatste verweerd betonbaantje, de opdracht zit er op. We doen een rustig terrasje en praten bij met de parkoersbouwer. Vertellen hem dat lus B een flinke verbetering was aan deze tocht. Beetje moe maar tevreden reizen we terug naar Heimisse. Morgen gaan we er opnieuw tegenaan.
Het is weer eens zo ver, kan op de website van De Lijn niet uitmaken welke halte van bus 3 richting Muizen in Mechelen beschikbaar is ! Gok dan maar op Hof Van Egmont, zo’n kilometerke wandelen vanaf de Veemarkt. Moet er exact 2 minuten wachten en busje is er, goed voorzien van wandelaars. Mannelijke intuïtie zeker ? Kwartiertje later kan ik terrassen bij de Kadodders, 10 uur en al verduiveld warm. Begroet vele bekenden en trek mij op gang voor een eerste lusje van een kleine zes kilometer. De Dijlebrug over en stroomafwaarts met de rivier mee op de rechteroever richting Mechelen. Zodra het kan het Mechels Broek in en zachtere ondergrond. Nou ja, het onverhard begint barsten te vertonen zo droog is het al en grachten lopen eveneens leeg. Mooi uitzicht op Mechelen en zijn Sint-Rombouts, de verlichtingspalen van de Malinois ook, Sanne & Steven spelen een thuismatch vandaag. Loop tussen een paar grote plassen door en vervolgens langs de waterkant met heel wat gele plomp. Dan over smalle paadjes midden het bloeiende gras, over menig bruggetje ook, puur genieten. Een rustig tarmacje in het groen zet mij af bij Muizenhoek en de Dijlebrug van daarstraks. Hoog tijd voor een boterham en babbel met Rik (Bornem).
Op pad dan voor de resterende 14 km of daaromtrent. Stroomopwaarts de Dijle volgen deze keer richting Leuven. En de boer … hij hooide voort. Ooievaars landen net achter de pas gemaakte balen op zoek naar iets lekkers voor hun kroost. Stap een strookje door de Barebeekvallei en kom uit bij Kerkenbos nr. 111. De start locatie was Kerkenbos 11. Stratenloop nu richting Hever. Ik loopt voor geen meter, te weinig zuurstof in de lucht en daar heb ik algauw last van. Ben dan ook blij na nauwelijks 4,5 km te kunnen stoppen bij de Ravensteinvissers, stoeltjes op het gras en in de schaduw.
De pauze duurt node wat langer dan gepland maar ik trek mij toch weer op gang voor de extra lus. Moet lachen als wandelaars in discussie gaan hoe de markeringen 14 1x en 14 2x dienen geïnterpreteerd te worden. Zijn de kluts kwijt omdat we dezelfde aanduidingen net voor en net na de rustpost tegenkomen. Is nochtans perfect juist. Na een strook jong maïs weer de Dijle volgen en nu tot Rijmenam. Duik dan onderaf en mag over lommerrijke paden de terugweg aanvatten. Er staat een zachte wind en ik loop meteen al een heel stuk vlotter. Poortje tot een weiland met een kudde koeien en een stier op nauwelijks 5 meter afstand. Ik ben daar niet happig op maar mijnheer blijkt omringd door voldoende vrouwelijk schoon naar zijn goesting en negeert de rare tweevoeters straal. Oef, ben blij terug aan de andere kant van een poortje de wei uit te lopen. Sparrenbos wordt loofbos wordt halfopen terrein, de laatste pauze bij de vissers wenkt. Tijd voor een Duvels genoegen.
Vanaf een wandelboom een laatste stukje Dijle en dan wat straten richting spoorbanen en Leuvense Steenweg. Bordje met de boodschap ‘U passeert de 51ste graad noorderbreedte’. Onderaf de spoorbaan nu tot het kanaal Leuven – Mechelen. Controle van de inschrijfkaart want zonder dit mag je domein Planckendael niet in. Het lijkt wel of de wandelaars op een diefje door een achterpoortje glippen. De eerste honderden meter lijken eerder een openbaar stort dan een park. Dan toch wat beestjes kijken al liggen ze ver van ons af in het lommer. Ik ontwaar een prachtige cheetah, wat buffel-achtigen, enkele zebra’s en natuurlijk een veelheid aan ooievaars. Leukst is de jonge kopjes boven de hoge nesten te zien komen gluren.
Terug naar de Leuvense Steenweg. Ik kan er net op een bus naar het station wippen. De laatste kilometer parkoers, die liep ik vanmorgen al bij Sint-Rombouts. Leuke Muizentocht gewandeld al had ik wel duidelijk last van de warmte. Je wordt ouder papa, zou Hennie zeggen.
Waar men reist langs Vlaamse wegen … komt men de Heilige Omleidingen tegen ! Geen busreis met De Lijn meer of er liggen meerdere afgeschafte haltes op zijn route. Zo ook vandaag en ik vraag bijstand aan de busschauffeur. Als de brave man hoort dat ik een wandelaar ben toont hij interesse. Maak dan maar gelijk een beetje reclame voor de goede zaak, donnant – donnant. De halte op de Haachtse Steenweg blijk slechts enkele honderden meter van de startzaal verwijdert, een meevaller. Ik stap door een prachtige dreef tot bij de ingang van de Brabantse Golf en zijn kasteel. Achter de bocht de stemmige Sint-Martinuskerk en de startzaal. Veel bekend volk met Corrie, Berreke en zijn maatje (VOS) en gewoontewandelaars Ides en JPB. Deze laatste niet te verwarren met JPD die met vakantie is.
De opdracht bestaat uit drie lussen in oplopende volgorde 4,3 – 7,1 en 8,4 km. Ik draai uiteraard deze orde netjes om. Verlaat het dorpscentrum van Melsbroek een eerste keer via kerkwegels en de witte kasteelmuur van Hof van Boetfort. Duik de velden in langs wuivend geel koren. Achter een huizenrij hoor je om de paar minuten vliegtuigmotoren op toerental komen. Zie de grijze vogels pas als ze al in de lucht hangen op weg naar verre bestemmingen. Ik hou de voetjes op de grond, vervolg mijn weg door open terrein met een kerkje en dorpscentrum op de achtergrond. Linksom het Wagemansbos in dan, heerlijk wandelen in het groen gestuwd door hemels gezang want het is prachtig weer. Bij het verlaten van het groen passeer ik een goed verborgen château en zet dan koers over tarmac voor een ommetje langs de rand van de E19. Omvangrijke patattenvelden staan in de bloei. Boschvoetweg, een ander deeltje van hetzelfde bos als daarnet. Kom uit bij een OLV-kapel in the middle of nowhere en een redelijk dicht begroeide plas. Maak een rondje langs de habitat van Kermit en nesten van waterkiekens en futen. Nog een paar straatjes en tijd voor een eerste pauze.
Vertrek een halfuur later dan voorzien voor mijn tweede rondje. Ben blijven hangen voor een lange babbel bij Corrie. Mmm, de derde ronde zal voor een andere keer zijn, wil persé de bus van 15:00 halen om voor de spits weer terug in de Rupelstreek te zijn. Op pad dus voor een ruime 7 km. Strookje bos langs een droge gracht en dan via een in onbruik zijnde brug naar de overkant van de E19. Loop er stille straatjes van de Peutiese Vijfhoek. Achter de lokale voetbal dan langs een rietvijver en rond ontluikend maïs door het hoge gras, parallel de E19. Over een imposante rode fiets- en voetgangersbrug terug naar de andere kant van de E19. Stratenloop opnieuw rondom het golfterrein. Door de imposante dreef van deze ochtend en einde oefening.
Heb nog de tijd voor een Duvels genoegen en een babbel met Jacqueline (Geel) & Rudy (Hove), busje komt zo. Twee vlotte ritten van elke een uurtje tot de Boomse steenweg. Ik stap de 3,5 km door de Cleydaellaan terug naar het hart van Heymisse. Heb zodoende toch nog de beoogde kilometertjes in de kuiten.
Op de bus ontbrand een discussie welk nu de juiste bushalte is dichts bij de startlocatie. Elkeen blijft bij zijn standpunt en finaal zal het verschil nauwelijks honderd meter zijn, verwaarloosbaar dus. Het is al warm als wij zo rond 09:00 op pad gaan door wat een kloostertuin lijkt te zijn. Het vervolg is landelijk tarmac tot de snelweg naar Turnhout. De langere afstanden gaan er hun eigen weg. Nog meer tarmac parallel koning auto tot grondgebied Halle (Kempen). Bij Flikkersteert (tja !) eindelijk bos. We gaan zwerven tussen sparren tot de kapel van Saint-Joseph in Klein Herentals. Lopen de Lemmekensbaan af met nog meer spar tot bij de eerste pauze in het Koetshuis. Goed gemeten deze 10 km !
Lijken opnieuw het bos in te lopen maar dat is maar voor even. De Kleine Wandelweg, dat is huisjes kijken. Kleine Medelaar stuurt ons dan weer wel de akkers en bossen in, de Schaepebemden. Na een uurtje stappen nemen we een pauze op een bankje in de zon. Runderen liggen loom op een lommerrijk plekje, zij weten wel beter ! Zandpaden nu opnieuw richting bos. De Middeldreef komt aan bod met zijn statige landhuizen, dit lijkt Brasschaat wel. De Monnikendreef is minder dicht bewoond, rododendrons vormen aan weerskanten de baan een muur van groen. Pauzeren doen we op een terras van tehuis Monnikenheide. Hebben nog zo’n 10 km voor de boeg.
Antwerpsedreef, ja daar voelen wij ons thuis hé. We duiken het natte bos in, laveren om de plassen heen. Komen opnieuw bij de snelweg uit die we meteen terug achter ons laten. Gaan een breed grindpad op tussen grasland, linea recta naar de bebouwing. Delen de straten rond Einhoven met twee karavanen oldtimers, altijd een leuk gezicht. Een goed verzorgde tentrust na een uurtje lopen vinden wij prima. Tot onze verbazing passeert Fernand uit het verre Ecaussines. De taaie tachtiger komt met deze 50 km tocht ‘uitbollen’ van de Sloeber gisteren ! Sommige mensen zijn onverslijtbaar.
Wij nemen een uitgebreide pauze en gaan op pad voor de laatste 4,5 km. Stappen langs veld en bos tot de autobaan. Lopen er een paar honderden meter langs en dan de brug over. Ons tempo stokt. Linda is niet echt fit, heeft weinig gegeten en de tank loopt dan ook langzaam leeg. Zodoende duurt de lange rechte lijn van Witte Hoeve en het afsluitende assepad tergend lang. Zijn blij finaal op een stoel te kunnen neerploffen. Het was erg warm vandaag en de opdracht werd volbracht ‘op slecht karakter’. Ach ja, kan al eens gebeuren. Volgend weekend zetten wij Olen en Hallaar op ons programma. Vooral naar de tweede tocht kijken we reikhalzend uit want IVAS is altijd avontuur.
Weekend en dus is Linda ook van de partij. Vlot reisje vandaag met de bussen 290 en 252 tot de kerk van Branst, kilometer 95 van de Doto. Wij houden het bij de Acht van Weert vandaag, goed voor 26 km wandelplezier. Kennen de tocht en omgeving haast uit het hoofd maar het blijft leuk wandelen.
Beginnen met een ommetje langs het lokale bedevaartsoord, een Mariakapel in een bosje. Dan wat straatjes lopen om bij de Scheldedijk te geraken. Kunnen kiezen, tarmac op de dijk en tussen de fietsers of zanderig onderaf. Onze keuze is gauw gemaakt natuurlijk. Lopen onderaf meerdere kuddes schapen die het gras van de dijken kort houden. Passeren ook wat vennetjes en later de bebouwing van De Weert. Rust op het terras van het plaatselijke cultuurcentrum en museum.
Terug op pad na een drankje want het is lekker warm. Een tarmacje slingert mee met de Oude Schelde tot het kasteel van Marnix. De langste afstand gaat er alleen vandoor over een pad met keien en bouwpuin langs het water. Lelies staan in bloei, we kijken vertedert naar een familie zwanen met vijf reeds uit de kluiten gewassen jonkies. De parkoersbouwer fantaseert een pad om bij ’t Sas in Temse te geraken. We lopen onder de Temsebrug door en gaan meteen weer weg van de Schelde onderaf de spoorbaan. Krijgen een heerlijk stuk wilde natuur cadeau langs Bareldam. Slingers tussen bomen door en het hoge riet, langs een gitzwarte gracht ook. Een wilgendreef zet ons finaal terug af in de bewoonde wereld. Aan het einde van de straat lig cafeetje St-Vadde, een begrip in Bornem en onze rustpost. We maken er een merkwaardig incident mee. Drie wandelaars bestellen drank bij cafébaas Swa. Onze maat tapt twee pintjes en een waterke. De wandelaars willen met bonnetjes van de organisatie betalen wat natuurlijk niet kan. Zij vertrekken meteen weer, de verbouwereerde tapper sprakeloos latend, de drankjes in zijn hand. Andere wandelaars, die wel savoir vivre hebben nemen de drankjes dan maar over. Onwaarschijnlijk !
Hoofdschuddend zetten wij na de pauze onze tocht verder langs een vijver met gele plomp. Een dametje speelt er Vivaldi op haar viool, prachtig ! Door maïsvelden trekken we naar … ’t Buitenland, zo noemt dit gehuchtje met een fraai Antwerps kasteel en een aantal statige herenhuizen. We wandelen terug naar de Schelde en Temsebrug, moeten vervolgens een fietspad op onderaf de stroom. We delen het tarmac met hordes wielertoeristen en -terroristen. Het verloopt hoffelijk en we komen heelhuids opnieuw in De Weert aan. Hoog tijd voor een Duvelke denken wij dan, de daad bij het woord voegend.
Hebben nog een klein uurtje lopen voor de boeg. Stappen meteen domein Appeldijk in. Jonge aanplant van bos, een stille gracht, een plas vol gele plomp, maar ook wat huisjes kijken. Duiken het reeën pad in, een leer pad voor kinderen. Even kasseitjes dokkeren, aan de overkant van een vijver ligt rustpost en jeugdcentrum Appeldijk. Wij stomen door voor de laatste paar kilometer. Opnieuw het kasseitje af, een strook fietspad en nog even door het domein van Marnix. Hebben bij een heerlijk zomers weertje lekker gewandeld, afwisselend beton en puur natuur.
09.06.2017 GR12 van Bergen-Op-Zoom tot Ossendrecht
Regen voor acht uren blijft niet duren. Ik vertrek dan ook na tienen midden de après-pluie die van de bomen drupt vanaf station Bergen-Op-Zoom. Loop dezelfde route van vorige week tot de Stay Okay. Kies dan resoluut voor anders, namelijk de GR12 i.p.v. de GR5, ook nu met het nieuwste boekje in de tas. De zanderige bospaden staan vol plassen, het zal voortdurend uitkijken zijn waar je loopt. Ik vorder moeizaam door het immense bos, zowel vanwege het vele voetwater als de vaak vervelend aangebrachte markeringen. Uren aan een stuk zal blijken dat de aanduidingen van de lokale Noord-Brabantse route (groen/geel) overduidelijk zijn maar de geschilderde rood/witte streepjes vaak verborgen zitten achter het gebladerte. Passeer onderweg plaatsen die bij vele wandelaars belletjes zullen doen rinkelen. Wie kent er rustpost Snepvangers niet of de fietspaden bij Zuidgeest ? Kom zodoende uit bij het militair domein van Woensdrecht en vorder huppelend van plas tot plas over een smal paadje langs de hoge omheining tot bij een duinengordel met landingslichten voor vliegtuigen. Ben ruim drie uur onderweg voor nauwelijks 11 kilometer en plof neer op een bankje aan de bosrand. Hoog tijd voor een bammetje of twee.
Duik opnieuw de bossen in, hier deels bewoond langs de Walsestraat. De paden worden breder en vooral ook droger. Ik stap over een fietspad aan de rand van Huijbergen. Halfopen nu terrein met nogal wat aspergevelden. Kom uit bij camping De Staartse Duinen. Vind er tot twee keer toe verweerde pijlen van de Wandelende Krabben. Is zowat een hobby van mij geworden, oude markeringen opruimen. Trek opnieuw dieper de bossen in en passeer een ruime open plek met heide en hoge gele grassen. Nauwelijks een paar honderden meter van een passage van de Krabbentocht vorige week. Kom uit bij de Kleine Meer, sparrenbossen en haast uitgebloeide rododendrons. Dwars de Putsesteenweg en de OLV Ter Duinenlaan. Open plekken in het bos zijn blijkbaar ooit bebouwd geweest met granen. Er resten nu alleen nog wat armzielige sprieten. Bij een vijver vind ik een vandaag zeldzaam bankje. Las een laatste pauze in, moet nog 2,7 km tot de bushalte.
Kom stilaan in meer open terrein. Uitzicht over de weidse vlakte richting Schelde en de stomende ketels van Doel. Rondom worden nogal wat groenten gekweekt van ajuin tot broccoli en andijvie. Wuivend koren geelt op. Bij de kerk van Ossendrecht wacht ik op de bus. Oerdegelijke bostocht gelopen vandaag maar ben meer vermoeid van het zoeken naar markeringen dan van het stappen zelf. De volgende etappe zal mij naar Putte en Kapellen voeren, denkelijk binnen een week of twee.
Met de nieuwe routebeschrijving in de rugzak pik ik vanaf station Heide de GR5 terug op. Is anderhalve kilometer wandelen tot de eerste markeringen bij cultuurcentrum Vroente. Kleuters krijgen er speels les over bijtjes, want het centrum herbergt een bijenmuseum. Ik stap een strookje bos vanaf een anti V1 tank uit WO II en kruis bij de Kijk Uitstraat mijn heenweg van een halfuurtje geleden. Begin dus met een halfopen acht want steek de spoorbaan over bij station Kijk Uit. Huisjes kijken tot centrum Kalmthout. Wandel achter de kerk door, het Kapellekespad op en verlaat stilaan de bewoonde wereld. Ook hier staan heel wat borden met uitleg over Den Dooden Draad uit WOI. Een fietspad loodst mij slingerend door hooiland. Een kortstondig buitje kan de pret niet drukken. Mijn mobieltje gaat rinkelend af. Blijkt een ex-collega te zijn die al twee jaar ziek is en zijn hart wil luchten. Ik gun het de brave man en las een kwartiertje pauze in.
Wandel dan verder door enkele straten van Achterbroek en vervolg met een kaarsrechte tarmac langs verspreidde hoeves, de Witgoorsebaan. In het volgende bos staan nogal wat chalets. Ik herken de omgeving van de Stroboerentocht met start in Wuustwezel. In tegenstelling tot die van Maarksem duikt de GR5 het Pastoorsbos in, een heerlijke wandelstrook. Pauzeer bij het eerstvolgende bankje in het groen om de schoofzak aan te spreken. Ruil het bos in voor halfopen terrein tot Sterbos, een deelgemeente van Wuustwezel. Mag genieten van een prachtige dreef rode beuk en vervolgens een lang recht pad langs jonge aanplant. Bij Moleneind opnieuw tarmac onder de zolen. Aanvankelijk landelijke bebouwing, vanaf Hagelkruisakker nieuwbouw op weg naar het centrum van Wuustwezel. Een warme stormachtige wind stuwt mij vooruit. Ik zoek opnieuw een bankje op in het gemeentelijke park.
Moet even zoeken naar markeringen want de route blijkt dwars door een bouwwerf te lopen. Bij de zusterhoeves Annie & Lilly ben ik weer bij de les. Loop de bebouwing uit langs een dreef die mij over de Kleine Beek loodst richting plas van het militair domein. Heerlijk slingerpaadje door gemengd bos met weelderige varens en vervolgens een brede zandweg op langs het water. Aan de overkant van een drukke steenweg volg ik linea recta de Schietveldweg langs de rand van domein Het Marum. Heb in de verte uitzicht op Loenhout. Dwars de Kleine AA en loop weg van Loenhout over lange rechte zandpaden tussen weides en stroken van boomkwekerijen. Lekker zonnig wandelweertje, heerlijk rustige en groene omgeving. Wat kan een wandelaar zich meer wensen. De kerk van Brecht komt in zicht. Als een schichtige haas moet ik over een oprit van een autobaan, zo lijkt het. Bizarre kronkel die de GR markeerder van dienst hier maakt ! Kom zodoende uit bij treinstation Noorderkempen. Help een 65plusser met de aankoop van zijn treinticket bij een nukkige automaat. Een ruim kwartier later sta ik alweer in Antwerpen-Centraal. De volgende etappe zal mij naar Zoersel voeren maar dat is pas voor over een paar weken.
Schendelbeke, afstaphalte voor de Gaverwandelaars, roept de treinbegeleider om. We zijn maar met z’n tweetjes en hij wuift ons vriendelijk uit. Ondanks de fratsen van De Lijn konden we vanochtend toch de trein van 07:40 naar Brussel halen en dus voor 10:00 bij de Padstappers starten. Sanne & Steven hebben dan al ruim 9 km in de kuiten. Wij lopen ons eigen ding vandaag, zullen eigengereid telkens eerst tweede maal volgen. Vanaf JPD zijnen ’t onzent langs kerkwegeltjes en een kasseitje naar de Dender. De gratis Mystic daar is het voor ons nog te vroeg voor. Toch staan de wandelaars al in de rij voor de traktatie. Wij stomen door voor een ommetje door domein De Gavers tot de startzaal in De Doos, spiksplinternieuwe betonnen bunker. Inschrijven en terrasje doen op de pelouse.
Net als we opnieuw willen vertrekken een trits bekenden, Willy & Marij, Kriske uit Waregem, we blijven wat staan babbelen. Ten langen leste op pad langs een steenweg in Grimminge. Sabine & Freddy komen aangereden, wuiven ons goede trip. Een eerste Kurtiaans pad, misschien wel zelf bedacht door puur natuur tot abdijhoeve Withof en zijn grachten. Dan linea recta Hoogvorst op, van tarmac naar graspad de heuvelzone tegemoet. Ja hoor, we mogen de Bosberg op, dwars door het bos heerlijk geurend naar verwelkende daslook. On top genieten van een schitterend vergezicht reikend tot Wallonië maar ook de Congoberg en woontorens aan de einder. Halle of Brussel, ik heb geen flauw idee. Speels op en neer nu op de zuiderflank van de berg, daar houdt Kurt wel van. We hebben dit deeltje al lange tijd niet meer bewandeld. Pauze in het cafeetje voorbij de rode mast in het gezelschap van wielertoeristen en Franske (Opwijk) met zijn wandelmaatje. Heel gezellig en we nemen er onze tijd voor.
Denderen vervolgens in het groen de heuvel af. Is heerlijk wandelen door de dreven van het Raspaillebos. Bijwijlen steekt er hevige wind op maar we blijven gespaard van hemels vocht. Bij het uitkomen van de bossen weer een prachtig vergezicht met het kerkje van Onkerzele prominent aanwezig. Verdieping lager langs een pad met bouwpuin. Populierendreef en dra het vlakke boerenland tot randje bewoning van Onkerzele. Het is berendruk in De Gavers, een mengelmoes van wandelaars en dagjestoeristen. Pauzeren weer op het gras voor gezellige babbel met clubmaatje Ghislaine. Haar wandeling zit er op, wij moeten nog terug naar Schendelbeke.
We stappen richting Dender waar twee Padstappers het overzetbootje bedienen. De spoorbaan over en dan zachtjes klimmen tussen patattenakkers. We wandelen door halfopen terrein richting Smeerebbe en het Moenebroek. Mogen heerlijk genieten van lommerrijke graspaden, stappen zelfs door een groen natuurlijk tunneltje. Voor ons onbekend terrein, een ontdekking. Krijgen een fraai uitzicht op de fameuze Muur en zijn kapel cadeau en stappen kerkwegels van de Ijsbroekstraat tot de binnenkoer van rustpost Schendelbeke. Het is er nog behoorlijk druk zo rond 16:00.
Tijd voor een Tongerlo Tripel, nog vijf kilometer te gaan. Is een mooie lus, zei Ghislaine ons eerder en inderdaad. Na een strookje huisjes kijken duiken we de Boelaremeersen in. Heerlijk slingerend graspad door het groen aan de rand van de Dender. Hoog opgeschoten netels langs de rand zorgen voor de nodige prikkels. Bij de kapel van Baronie verlaten we het groen. Een kasseitje zet ons af bij de spoorbaan en we keren op onze stappen terug langs akkers van patatten en graansoorten. Onze gastheren zijn druk in de weer met het opruimen van de rustpost terwijl wij mogen genieten van een laatste Prior. We nemen rond 18:00 als laatsten afscheid van Kurt en Kornuiten, het was weer eens heerlijk wandelen in Giesbaarge.
Vandaag vertrekken we van thuis. Het is net 6 km stappen, rechttoe, rechtaan tot de voetbal in Niel. Hebben beloofd er rond 09:30 te zijn. Tiny is zo lief Geertrui mee op wandel te nemen, ze lijken wel moeder en dochter. Helaas hebben ze geen goed nieuws van Jantje Pijp die niet blijkt te recupereren van zijn medisch ongeval. Het maakt ons triest, het is jaren leuk geweest hen haast elk weekend goedlachs op tochten tegen te komen.
We gaan op pad, genieten zolang het ons gegund wordt is de duidelijke boodschap. Duiken meteen die prachtige Walenhoek in met zijn vele vijvers, oude kleiputten. Puur natuur met rietkragen, watervogels en bosjes. Onze eerste doorgang vervolgen we met een paar stroken spoorbaan, wel of niet in gebruik. Dwars door een nieuwbouw wijk dan tot de kerk van Niel. Geen pauze in Den Tighel want die staat over te nemen. Het zaaltje van het Keizershof is net zo goed.
Bammetjes aanspreken en voort maar weer. Stappen de Rupeldijk op en duiken verder op het prachtige Niels Broek in. Heerlijk wilde natuur met paden die ondergesneeuwd lijken van bomenpluis. Het is een droge lente in Vlaanderen dit jaar, zijn hier haast nooit met propere schoenen door geraakt. Dit jaar dus wel. Terug een stukje dijk tot het Tolhuis en dan de tarmacjes naar het Laarhof. We kennen de omgeving uit het hoofd. Zijn toch even van het parkoers af bij het fietspad onderaf Interescaut. Tiny en Geertrui komen achterop en bellen. Er blijkt een pijl te ontbreken en wij kunnen hen de juiste route aanwijzen. Tarmacje tot de monding van de Vliet dus en dan langs het diep ingesneden riviertje tot de Schelse kerk. Tweede pauze in het Schuttershof. Het is er stiller dan andere jaren, de concurrentie van Stekene beperkt het aantal afstandenstappers voor deze tocht.
Wij nemen afscheid van onze Waaslanders met een dikke knuffel voor Geertrui, hebben een extra lus voor de boeg. Onder de spoorbaan door en langs een sociale wijk. We zoeken een prachtig en gemaaid graspad op dat ons, puur natuur, stroomopwaarts de wulpse meanders van de Vliet stuurt. Voorwaar het mooiste stukje van de tocht vandaag. Komen zo bij de tarmacjes in de weilanden van de Zinkval uit. Stappen tot de Cleydaellaan in Heimisse en keren dan zowat op onze stappen terug. Door een rustig wijkje van ons dorp, onderaf de sportvelden en terug naar de kerk van Schelle. Derde pauze opnieuw in het Schuttershof.
We moeten nu even aandachtig zijn want er heeft een jogging plaats in Schelle en we delen even de tarmacjes en graspaden met de lopers tot de voetbalterreinen. Dan duiken we bij de Boerenkrijgkapel een in onbruik geraakte spoorbaan in. Huppelen van dwarsligger naar dwarsligger, de dikke keien vermijdend. Kort tussen villa’s wandelen. Terug in Niel aangekomen tekenen we stappend een grote rechthoek door de weilanden van een veeboerderij. Nog een ommetje door de tuin van het R.V.T., een prachtige platanendreef tot de Nielse kerk. Laatste pauze in het haast verlaten zaaltje van het Keizershof.
Een eerste Duvelke, een babbel met een praatgrage helpster nog een uurtje wandelen voor de boeg. Door dorpse steegjes gaat het opnieuw richting Walenhoek. Vissers halen er flink uit de kluiten gewassen brasems uit het water. De diertjes gaan het leefnet in, worden straks gewogen en netjes terug uitgezet tot de volgende ronde. Van de visvijvers gaat het naar het bosgedeelte waar de runderen zich niet laten zien. Een laatste ommetje op de Rupeldijk bij Kim’s place, een laatste strook groen. Het is al ruim 17:30 als we de finish bereiken. Kunnen nog rustig een terrasje doen. Tja, we sluiten de zaak naar goede gewoonte. Krijgen van de Schorrestappers ons avondeten mee waarvoor onze oprechte dank. Busje komt zo, het was weer een leuke dag bij Jos en zijn maatjes. Geertrui & Jan, moesten jullie dit lezen, een dikke knuffel van ‘euver ’t woater’ !
De Lijn maakt vanaf vandaag misbruik van de Antwerpse Leienknip om alle rechtstreekse verbindingen tussen de Rupelstreek en het hart van de Koekenstad af te schaffen. Voortaan mogen wij vanaf ’t Zuid op overvolle trams staan tussen de fatima’s en hun worpen. Daar komt bovenop dat wij in het weekend al onze verbindingen van 07:30 naar de rest van Vlaanderen mogen vergeten. Voor 08:00 geraken wij niet meer bij het Centraal station tenzij we 3,5 km per 2pk naar het Schoonselhof gaan. We testen dit vandaag uit en dat blijkt te kloppen. Weg bus naar Putte van 07:24, kunnen een uurtje koffie nippen in de Starbucks. Doen we dan maar, op weg naar Ossendrecht.
We hebben gelukkig net tijdig de startplaatswijziging van de Wandelende Krabben ontdekt, wat een halfuurtje minder reizen betekent. Bus 105 stopt voor de deur van Scheldestroom en zodoende kunnen we toch nog voor 10:00 starten voor onze geplande 30 km. Denise & Patrick gaan ons voor net als een koppel Aalsterse Kadeekes met sheepdog. Het zwerk oogt donker als we door de Molenbosstraat richting Police Academy wandelen. Op de achtergrond de ‘frietketels’ van Doel en de Antwerpse haven. We stappen verder over zanderige paden langs de metershoge omheining van het militair domein Woensdrecht, meer bepaald de handgranatenbaan. Een heideheuvel brengt de nodige afwisseling in de opdracht. Stoppelbergen noemt het hier en dan zijn we eigenlijk in Bels, zijnde Zandvliet. De Nederbelgen Op Stap dus. Laten de uitloper van het dorp achter ons en duiken de polder in waar nogal wat groenten worden verbouwd, van broccoli tot ajuin. Pikken de GR12 op bij Hageland (inderdaad een heuveltje Eddy !) en lopen stilaan terug naar Scheldestroom. Corrie stelt er ons voor aan de voorzitter van onze gastheren.
Tweede etappe dan. Door de Mutsestraat achter een paar West-Vlamingen aan richting gemengd bos. De Putse steenweg over, we duiken domein de Groote Meer in, onze favoriet in deze streek. Wandelen tussen de donkere sparrenbomen over paden van hoog gras maar soms ook wel uitgebreid zand baggerend. De lucht klaart uit, het wordt stilaan warm. Het parkoers wordt golvend. In de halfopen ruimte zien we overal linten hangen, weten niet goed welke kant op. Linda ontdekt een pijl op een houten bareel die tegen de grond ligt. Ik sluit de poort weer zodat de pijl duidelijk zichtbaar wordt voor de achter opkomers. We passeren een prachtig groot ven en een muur van rododendrons. Stappen vervolgens langs een grote kale vlakte. Het begint mij te dagen. We gaan pauzeren bij de loods van Natuur Monumenten. Heerlijk terrasje in de zon. Zijn er haast alleen.
De derde etappe stuurt ons vrij snel naar de venkelvelden van de Postbaan en dan het tarmacje Groene Papegaai op tot randje Hoogerheide. Er staat plots veel wind, af en toe dreigen donkere wolken. Bij sportvelden lijken we op onze stappen terug te keren. Draaien de Dennenlaan in met zijn villa’s en duiken dan de bossen in van OLV Ter Duinen, de vroegere startplaats. Lopen in het groen en langs paarse rodo’s steeds maar rechtdoor tot we de gebouwen van de abdij voorbij zijn. Dan een strook fietspad langs de Putse Steenweg. Een laatste bosstrook, het befaamde crossheuveltje over, laatste pauze bij het al even klassieke Hoeks.
Van de laatste etappe verwachten wij niet veel meer. Eerst langs aspergevelden en dan over klinkerstraten dwars door het stille Ossendrecht, linea recta. Fietspaden door een bosstrook tot de open vlakte met uitzicht over ontelbare windmolens, de autobaan naar Vlissingen en uiteraard Doel. Terug de bewoonde wereld in en bij de kerk gaan wij op zoek naar en cafeetje. Vinden het terras van De Boulevard voor ons Duvels genoegen tot bus 105. Reizen op een drafje over Antwerpen terug naar Heimisse. Onze Sinksenklassieker bij de grens zit er weer eens op.
Ik heb een nog niet gebruikt handboek van GR vanonder het stof gehaald. Ben van plan, als rode draad door de zomer van 2017, de GR5/E2 te lopen van Bergen-Op-Zoom tot Luik. De eerste dag verloopt meteen Kafkaiaans. Bus 290 rijdt nog netjes tot de Rooseveldplaats. De chauffeuse meldt echter dat ze langs de eindhalte moet rijden zonder stoppen en haar passagiers 300 meter op de terugweg, in de Quellinstraat, dient af te zetten. Vier controleurs houden op de eindhalte de wacht en elke stop betekent voor de chauffeur een boete ! Voorwaar nuttig besteedt belastinggeld ! De reizigers ondergaan het gelaten en … stappen met z’n allen de 300 meter terug naar de Rooseveldplaats omdat ALLE andere bus en tramlijnen daar nog wel stoppen. Een Belgenmop of Antwerpse humor ?
Ik doe uiteraard net hetzelfde want moet naar de Moretuslei in Putte om over te stappen op de Ollandse 105 tot station Bergen-Op-Zoom. Deze laatste rit is super luxueus en aangenaam dankzij een praatgrage chauffeur. Het stukje tussen het station en de Stay Okay (jeugdherberg) liep ik zeven jaar geleden al. Met flarden komen de herinneringen terug als ik langs het park met groene waters loop. Tunneltje onder de snelweg door bij het ziekenhuis en de Balse Dreef. Het is ruim 10:00 als ik een sanitaire stop inlas en ook nog voor een ontbijt ga bij de jongeren. Na het heerlijke terras trek ik mij op gang vanaf een verweerde wandelpaal. Mag meteen dreven lopen door een bosrijke omgeving. Verslik mij in een ruiterpad maar ben nauwelijks 20 meter uit de richting. Broederspad, Boslust, ben helemaal alleen op de zanderige paden tussen spar en zomerse geuren. Kom uit bij de golfterreinen van Zurenhoek en een prachtige lange loofdreef langs een donkere gracht. Een fietser vraagt de makkelijkste (lees verharde) route naar Ossendrecht. Ik help hem op pad naar best vermogen. Ken hier wel een beetje de omgeving dankzij tochten van de Wandelende Krabben en Den Arend. Bij een privé terrein wordt de tekst bovengehaald, is nodig want de markeringen zijn er slecht onderhouden. Stap aan de rand van akkers en door bossen met een ondergroei van rodo’s en varens tot het bordje Wouwse Plantage. De nu nieuwe markeringen wijken af van de tekst en ik loop gedwee mee langs de Kriekendreef tot een bankje in de schaduw. Ben alweer twee uur onderweg en het is tijd voor een hapje en een drankje.
Ik lijk terug op de oorspronkelijke route terecht te komen en stap nu tarmac en later onverhard door de weidse akkers die kenmerkend zijn voor de Wouwse Plantage. De eerste grenspaal zou nummer 241 moeten zijn maar blijkt 243 te zijn, ik maak mij nog geen zorgen. De markeringen bevestigen nog steeds dat ik GR5 loop en het kerkje tussen het groen is vast wel van De Pin (zoals Martin zou zeggen). Kieviten zien de tweepotige indringer niet graag komen en lokken hem onder luid misbaar weg van hun nest. Ik dring niet aan, loop van hen weg. Ben op de Moerkantsebaan in Essen, vreemd staat niet in mijn tekst. Plots een markering met gewijzigd traject GR5, daar gaan we weer ! Ik blijf maar stappen door de zonovergoten boerenbuiten langs onder meer Landgoed Vijverhoeve en bereik de rand van Huijbergen. Even een kaart raadplegen, ben duidelijk uit de richting want moest langs Essen en Wildert passeren. Tweede drankpauze dan maar.
Even afstemmen met een lokale dame, mmm de markeringen wijzen richting Wildert. Een paar grenspalen hebben geen nummer, een duidelijk bord van knooppunten brengt soelaas. Ik plan in volgorde 67 – 66 – 65 – 63 en 54 te lopen. Heerlijk wandelen door bossen en langs akkers. Moet een paar vee roosters oversteken. Ben blijkbaar verstrooid want raak het spoor van de knooppunten bijster. De GR markeringen zijn gelukkig nieuw en talrijk. Heerlijk wandelen is het nu in de open ruimte van de Kalmthoutse Heide. Soms wel zand baggeren als ik enkele vennen passeer. Loop langs het hagedissenpad en het schapenpad. Kom na een uurtje of zo een dame tegen die mij vertelt dat ze denkelijk zo’n 4 km van de bewoonde wereld is. Het is intussen 15:00. Kom bij een groot ven uit dat ik herken van de eerder gelopen tocht vanuit Heide. Verwijder zelfs een pijl die vergeten is door de Sint-Jansstappers. Het parkoers is schitterend maar ik geniet niet ten volle niet wetend waar ik ga uitkomen. Om 16:00 bereik ik de bewoonde wereld en een cafeetje met terras aan de Heidebloemlaan. Ben aan iets nat en straf toe. Blijk nauwelijks 1,5 km van station Heide verwijdert te zijn, oef.
De trein gaat rond 16:45 en ik wandel op mijn gemakje tot het station. Blijkt de ticket automaat defect te zijn ! Gelukkig heb ik een railpass op zak en kan ik, mits opleg van € 2,00, reglementair reizen tot Hemiksem. Al liep ik een mooi parkoers vandaag toch ben ik uit mijn humeur omdat niks verliep volgens het boekje. Morgen trek ik eerst naar Linkeroever en schaf mij de nieuwe boekjes aan van GR5 en GR12, het is van moetes !
Als Mieke verse Pap serveert dan zijn we er graag bij. Kempenzoon Leo komt zoals altijd minzaam zijn gasten begroeten. Volle afstand vraagt hij en antwoord meteen zelf, ja hé. Bruggeling Xavier, die mee op trein en bus zat is al op pad, Karientje en Dirk zullen dra na ons volgen. Enkele straatjes langs de Brembergse villa’s en we duiken het groene land in. In tegenstelling tot het Antwerpse heeft het hier wel geregend vannacht en liggen de maïsakkers er nat bij. De zandpaden zijn uiteraard goed begaanbaar. Leo heeft er zin in. Een ontelbaar aantal pijlen en linten loodsen ons over smalle slingerpaadjes door het jonge bos. Als een duizendpoot wentelt een groepje wandelaars zich onder leiding van Linda naar de volgende halfopen strook. Voor mij bekend terrein dankzij de StreekGR der Kempen. Krijg onderweg nog een onverwachte schouderklop voor mijn verslagjes, de waardering doet deugd. Breed zandpad nu langs ontluikende biet en maïs tot de eerste pauze bij de plas van camping Tulderheyde. Het is er de zoete inval. Zeker 75% van de wandelaars zijn bekenden. De pauze loopt dan ook een beetje uit de hand.
Twee lussen hebben we hier voor de boeg en dus hebben we er eentje achterstand op de meesten behalve de Zichemse tgv’s. Achterom ’t Jachthuis duiken we opnieuw de bossen in van zomers geurende den. Ja, de zon komt ook regelmatig piepen al is de temperatuur vandaag sportmens vriendelijk. We waden door het hoge gras en langs rododendrons in volle ornaat naar de vennen van Broekeling en zijn gagelvelden. Weg blijven van de bijenstal geeft Leo zijn gasten mee. Voorbij de ‘verroeste pk’s’, het levensgrote beeld van een boerenpaard en zijn menner gaat het naar een prachtige dreef van eik. Ik heb sinds gisteren wat hinder van mijn smallere loodgieterij en moet Linda wat voorsprong gunnen. Wandel aan een rustig tempo door de zoveelste sparrenbossen en stilaan daagt ’t Jachthuis terug op. Halven dans.
Bammetjes aanspreken en op pad voor de tweede lus. Domein De Utrecht komt nu uitgebreid aan bod, we zijn op Ollands grondgebied. Spar, zandpaden, hoog gras, een vennetje, het blijft genieten. Voor het eerst dit jaar bloeiend vingerhoedskruid in paars en wit, prachtige witte lelies ook. We steken een oude trambaan over, nu zandpad en vervolgen dwars door gemengd bos. Er doemt een heerlijk rodo’s-dijkje op. Links de witgele grassen van de Aalsterse heide rechts het idyllische ven Papschot. Stilaan uitbollen tot de laatste pauze op de camping. Bijpraten met Jefke van Balen.
Hebben nog een uurtje voor de boeg. Letterlijk langs een patattenveld en vervolgens een afwisseling van bos en akker tot de Poppelse kennel. Stappen wat verhard door de verspreidde bewoning van Overbroek en gaan dan riviertje de AA opzoeken. Slingeren mee met het dicht begroeide watertje tot de boerderijen van Poppel. Langs het dorsplein met kiosk afsluiten op het terras van Mieke Pap. Na het Duvelke geven Marie-Louise & Jo ons een lift tot station Turnhout waarvoor onze dank. Bedankt ook Leo en zijn team voor weer eens een heerlijke wandeldag in het prachtige Vlaamse uithoekje.
We hoorden het donderdag veel wandelaars zeggen : dit weekend bosrijke parkoersen vanwege de aangekondigde hitte. Ook wij kiezen om diep in het groen te duiken. Op het perron in Leuven komen we JPD tegen die even komt uitbuiken van opeenvolgende communiefeesten. Summiere rugzakcontrole bij aankomst in de kazerne, Onze Jongens veinzen alertheid. In de zaal onze gastheren Nadine & François met het ganse team helpers al druk in de weer. Het parkoers bestaat uit twee delen, kortere ‘stadslus’ en het langere werk door het Meerdaalwoud, al vermoed ik enige wijzingen in het parkoers.
Wij merken meteen ook dat het parkoers bestaat uit 4 etappes waarbij je je afstand telkens zelf kan kiezen, ongeveer 7 of 9 km. Daar kunnen we nog ons voordeel mee doen ! We starten met 8,6 km. Vanaf de kazerne en langs een kerk een verdieping lager tussen de bewoning door tot de Abdij van Park. Prachtig gerestaureerde open bebouwing en uitzicht op de Phillips building. We draaien weg van de stad en zakken over een zandpad tot schitterende vijvers. Er is heerlijk veel jong grut te zien op het water met zelfs een kroost jonge zwanen. Voorbij het water gaan we linksom weg van de kortere afstanden. Het parkoers wordt golvend en landelijk langs akkers tussen Leuven en de A2 bij Haasrode. We stappen voorbij het Sint-Albertus College en zoeken finaal opnieuw het militair domein op. Nog een heerlijke strook onverharde paadjes in het groen en we tonen onze stempelkaart bij de vriendelijke bewakers. Een mooi begin van de reeds warme dag.
Voor de tweede etappe kiezen we 8,9 km (zijn nog dapper). Voorbij het militaire kerkhof van dezelfde signatuur als in de Westhoek duiken we het arboretum van het Heverleebos in. Heerlijk wandelen door dreven van onder meer rode beuk. Tunneltje onder de autobaan door en de Herendreef in, genieten tot we bij bebouwing uitkomen. Volgen de voetwegels 42 & 43 langs een lieflijk kerkje en duiken langs een kasseitje onderaf tot de spoorbaan Leuven – Waver. Is helemaal uit de richting van de rustpost die we de vorige jaren hadden. Lopen een heel eind langs den ijzeren weg, soms over technische paadjes met nogal wat boomwortels. Rustpost in wat ik mij herinner als een klooster recht tegenover de voetbalterreinen van wijlen Oud-Heverlee (opgegaan in OHL). Het begint mij te dagen.
Yvette & Aubert (Borgerhout) gaan ons voor op de lokale lus. Chrissie is er al van weergekeerd en beveelt ze ons aan. De inspanningen van gisteren en de warmte van vandaag beginnen pijn te doen. We kiezen voor 7,7 km i.p.v. 8,9. Breed gezwaai als wij net terug vertrekken. Komen Sabine & Freddy aangestapt. Even bijpraten en wij raden hen de stadslus aan. Zij plannen echter slechts 20 km gezien de warmte, maar daar is Sabine niet helemaal van overtuigd. We duiken de vallei van de Dijle in, aan de overkant van de spoorbaan. Rand van een kasseitje richting kerk van Korbeek-Dijle, maar net ervoor … de Dijle dus hé. Heerlijk wandelen stroomopwaarts langs de rivier. Soms badend in de zon, dan weer verscholen tussen het groen langs een donkere gracht. Waar de Ijse zich in de Dijle gooit de splitsing. Wij gaan niet mee naar het kasteel van Neerijse maar volgen de rivier. Weilanden zijn een gele zee van boterbloempjes, vlier staat in volle bloei en enkele jonge knapen spelen voor De Witte in het koele water. Schitterende wandelomgeving. Moeten opnieuw de spoorbaan over en klimmen langs voetweg 38 hoog het bos in. Een strookje rosse kassei, we staan plots bij het Spaans Dak en de Zoete Waters ! Had ik helemaal niet verwacht. Korte stratenloop nu en dan pintje drinken met onze Borgerrocco’s. Komen Sabine & Freddy binnen ! De leidster vond 20 km wat dunnetjes, wil echt van de hele Leuvense omgeving proeven. En de moderne man … hij volgt zijn vrouw.
Wij zijn als laatsten weg voor de vierde etappe en kiezen terug voor kort zijnde 6,4 km. Even bakken en braden tot de velden van OHL, we duiken het Meerdaalwoud in. Aanvankelijk sparren met een ondergroei van jong loof. Verderop heerlijke dreven van beuk. Aan de overkant van een drukke steenweg (naar Hamme-Mille) de Damendreef. We doen het rustig aan, zijn toch wel moe. Onze omzwerving door de heerlijke bossen bekronen we met een Duvels terrasje dankzij Yvette & Aubert. Freddy volgt nog steeds Sabine en maakt een cirkelbeweging met de hand. Wij zijn benieuwd hun bevindingen later ergens te horen. Intussen zijn wij meer dan tevreden. Onze Jongens zorgden vandaag voor een heuse toptocht. Catering en bepijling waren perfect in orde. De variatie in het parkoers en het idee om telkens twee afstanden per etappe aan te bieden knap bedacht. Wij vertellen het François en enkele andere helpers – CHAPEAU !
De spoorwegen plannen gelijktijdig twee werven op de lijn Antwerpen – Poperinge. De reistijd naar Ieper wordt dus met één tot twee uur verlengd ! Geen driedaagse dus voor ons dit jaar. Gezien de voorspelde hittegolf zoek ik een bosrijk parkoers uit. Kom zodoende bij de GR12 die we zullen volgen vanaf de Ollandse grens tot bij de Koekenstad. Vlotte busreizen met de 290 en 720, nu nog want vanaf volgende week is dat feestje ook voorbij. De Antwerpse Leien worden doorgeknipt ter hoogte van Opera en dit voor 18 maanden.
Uurtje langer geslapen en toch al om 9:15 op stap vanaf de Moretuslei in Putte. Eén dreef verder ligt het Ravenhof en pikken we de eerste rood/witte markeringen op. Een paar straten met gekortwiekte en dus nog kale platanen, we stappen naar de anti-tank gracht. Mogen al meteen een paar kilometer langs het water lopen. De omgeving ligt bezaaid met oude bunkers, rododendrons staan prachtig in bloei en zwermen muggetjes dansen boven het nat. We ruilen het water in voor het Kapelse Mastenbos. Als je de vaste route volgt heb je 8 km zegt een jongeman met hond behulpzaam. Wij leggen hem uit dat we op weg zijn naar Schoten zo’n 25 km verder. Zijn mond valt open van verbazing. Ik hou mij bij acht zegt ie lachend. Joggers kruisen aanvankelijk ons pad op de zanderige heide. De eerste frêle libellen zweven over het groen. Het is heerlijk stappen. Onze bosstrook eindigt waar de landhuizen beginnen. We zijn in Kapellen en hooguit een hond blaft ons tegen van achter zijn hek, verder geen mens te bespeuren. We dwarsen de spoorbaan Antwerpen – Essen en vervolgen langs de Franselei. Vergapen ons aan de vele ‘stulpjes’ en missen zodoende een afslag bij een onooglijk bospad. Nou ja pad, er valt nog weinig van te merken en de stukken bos staan te koop. Zal wel de laatste keer zijn dat we deze doorgang kunnen gebruiken. Nog even villa’s lopen in het groen, stilaan daagt puur natuur op. Een zeer korte rechts – linkse missen we allebei, grr niet goed bezig ! Zijn nu op het Brasschaatse Schietveld. Zand baggeren in de open ruimte en heel aandachtig wandelen wat de markeringen betreft. Gelukkig tamelijk snel weer onder groen en uit de hitte. We maken een ruime omzwerving door de bossen die we ook kennen van de Stroboerentochten. Intussen geen bankje te bespeuren, we lopen steeds maar door tot het deels ingestorte Fort van Brasschaat. Opnieuw anti tank en ik weet een skatersplein zijn. Kunnen we na een kleine drie uur stappen eindelijk een pauze nemen en de schoofzak aanspreken. Een prachtparkoers is het intussen wel.
Terug op pad voor onze tweede helft. Strook anti tank en dan een nog jong ogende dreef tot het militaire kamp van Brasschaat en zijn officierswoningen. 30°C geeft de thermometer aan hartje Maria-ter-Heide. Wij dokkeren over een kasseitje richting De Inslag. Heerlijk genieten van prachtige dreven rode en gewone beuk. Na een drie kwartier drankpauze. De warmte begint in de kleren te kruipen. Ruilen het bos in voor enkele straten. In een nieuwe wijk is de markering weg maar met de tekst bij de hand lopen we deze keer foutloos. Stappen door volkse Brasschaatse straten (ze bestaan !) en langs een uitgedroogde beek tot het kasteel. Wijken af van het parkoers want weten hier cafeetje De Remise zijn met een geïmproviseerd terras. 2€ voor nen Duvel, zelfs de meeste wandelclubs hanteren deze prijzen niet meer.
Het kost ons allebei moeite maar we willen de laatste 6 km ook nog rond maken. Duiken het Peerdsbos in en volgen de slingers van de Mikse Beek. Ontwaren heel wat zwarte vlinders die fluo-groen oplichten in het zonlicht. Een prachtig schouwspel. Verlaten het prachtige beukenbos voor de brug over spoorbaan en autoweg (naar Breda). Al is het dan 7 jaar geleden, ik herinner mij dat we net voor park Vordenstein linksaf moeten, een onooglijk baantje in. Vreemd, de markeringen sturen ons Vordenstein in. We gaan zwerven, aanvankelijk in het bosrijke deel met ondergroei van frêle varens. Vervolgens door het meer open arboretum. Ik snap er niks meer van. Verlaten het park bij de kapel en stappen verder langs flatgebouwen van Schoten. Wij begrijpen dat we zodoende nooit aan De Zeurt zullen geraken maar verderop naar een kanaal wandelen. De tijd tikt weg en dus stoppen we bij en bushalte. Bus is net weg, moeten een halfuur wachten in de blakende zon.
Op de Rooseveltplaats drinken we er altijd eentje in dezelfde zaak. Busje komt zo … busje komt niet ? Toch wel, met 20 minuten vertraging wegens ongeval op zijn route. In Hoboken belt de chauffeur met dispatching. Stuurinrichting en wielen werken niet meer samen zoals het hoort. Einde rit dus en een tiental minuutjes wachten op de volgende. Thuis gekomen met zo’n uur vertraging blijkt dat de GR12 route bij Antwerpen hertekend is sinds … 07/05/2017 ! Het mag allemaal niet te simpel zijn hé, dan is het ook niet leuk meer …
Op het busperron in Leuven nemen we een wandelaar op sleeptouw die afreisde naar … de rustpost van vorig jaar ! Een mailtje naar de Globetrotters volstond nochtans om de juiste bushalte 1,7 km van rustpost Motbroek te vinden. Startplaats Houwaart is op zon- en feestdagen niet bereikbaar met het openbaar vervoer. Vanaf Sint-Joris-Winge dus een eerste heuveltje verorberen en we zijn in de oude voetbalkantine waar het al behoorlijk druk is. Overleg met gastheer Jo die adviseert eerst de lokale lus van 8 km te wandelen. Inschrijven konden we overigens ook hier doen wat altijd handig is, onderweg durf je dat al eens vergeten.
Zo gezegd zo gedaan, dokkeren een eerste paadje af tot de splitsing en kiezen dan voor de ‘kapel van Stokskes’ zijnde OLV Roeselberg. Nog wat zakken en dan voorzichtig de drukke Tiense steenweg over. Meteen weer stevig klimmen naar het Troostembergbos, de toon is gezet. Mogen genieten van een heerlijke, vlakke en koele beukendreef. Een kasseitje zet ons af in Sint-Pieters-Rode, niet ver van het kasteel van Horst. Wij gaan de andere kant uit, betonbaantje richting Holsbeekse Dries. Een gepijlde fietsroute doet net het omgekeerde, voorzichtigheid is dus geboden. Weg van beton en samen met een GR route kiezen we voor half verhard tussen bosrand en fruitbomen. Passeren daarbij de Gempemolen waar een motards route halt houdt. Vlaanderen is massaal op pad vandaag. Een kasseitje stuurt ons een verdiep hoger de velden in langs fruitbomen en graangewassen. Opnieuw de drukke baan over bij een fruitboer die gouden zaken doet. We krijgen nu een parel van een holle weg cadeau met grote stroken uitgesleten ijzerzandsteen als muren. Moeten nog verder klimmen langs een golfterrein tot de rustpost Motbroek.
Dachten wij eerst dat de lokale lus van 6 km een gewone verkorting was van de 8 km, dit blijkt niet te kloppen. We gaan dus weer op pad langs Roeselberg en Tiense steenweg. Er heeft een stevig ongeval plaats gehad met minstens 4 wagens en bij twee is een airbag afgegaan. Op het eerste gezicht geen ernstig gewonden en de politie doet de nodige vaststellingen. Vanaf de Troostemberg volgen we een andere route. Het is heerlijk wandelen langs de bosrand en vervolgens het koele groen van de Bensberg. We ruilen het in voor golvend beton tot bij onze fruitboer van daarstraks en lopen dan weer gelijk. Hebben zodoende al 14 leuke kilometer op de teller staan als we een zonnig terrasje doen in Motbroek.
Moeten nu dus richting startzaal. Spitse afdaling langs Kerkvoetpad nummer 44, gras, keien ijzerzandsteen en boomwortels, technisch dus. We gaan uitgebreid flaneren door het natte Walenbos. Boomstronkjes op maat gezaagd zorgen voor een vlonderpad. Stappen onder meer langs een bruin/rosse beek. Toch hebben wij het hier nog nooit zo droog geweten. Dikwijls liepen we tot de enkels in de modder, nu hebben we zelfs geen vuile schoenen. Binnen het uur zijn we in Houwaart en kunnen een terrasje doen in de verwilderde tuin van wat een pastorie lijkt.
Het is heerlijk weer, geen wolkje aan de lucht en nauwelijks wind. Hebben nu een lusje van 4 km voor de boeg. Stukje steenweg lopen en dan achter de huizen de akkers in met uitzicht op de Hagelandse heuvels waar wijnranken de aandacht opeisen. De Globetrotters sturen ons een niet te steile holle weg in, wel weer bezaait met roestige stukken steen. Toch wel technisch voor een kleine afstand. Komen op het plateau van de Sint-Jansberg uit en mogen genieten van de fantastische vergezichten die tot ver voorbij Motbroek reiken. Langs een smal graspaadje terug de vallei in en we stappen door de gewassen van het Houwaertsgat tot de startzaal. De mooiste lus van allemaal, zegt Yvan uit Landen.
We zitten goed in de tijden en laten ons een eerste Duvelke smaken. Nog een kleine 6 km te stappen. Wandelen lange tijd door de vallei, meestal onverhard langs onder andere een weiland vol margrieten en stilaan verkleurende gerst. Duiken warempel opnieuw het Walenbos in, dit hadden wij niet verwacht ! De eerste stroken zijn nattig, moerassig maar nog steeds goed begaanbaar. Geleidelijk wordt het terrein droger. Lopen hier met z’n tweetjes te genieten van het weelderige, aangenaam zachte groen. Wordt anders bij een pittige klim, tussen de bewoning van Motbroek is het warm, zeg maar heet. Nog een laatste klimmetje tussen weilanden en we zijn bij de rustpost. De laatste wandelaars richting Houwaart vertrekken net. Marie-Louise en het team helpers, die al aan het opruimen zijn, leggen hun laatste gasten echt in de watten. Hebben een gezellige babbel goed voorzien van natje en droogje, waarvoor onze waardering en hartelijke dank. Opgewekt stappen wij terug naar de bus. Hebben een heerlijke wandeldag achter de rug met echt alles er op en er aan. Op een drukke trein worden we nog eens op de realiteit van elke dag gedrukt. Voor jongere generaties geldt blijkbaar alleen maar de regel ‘ikke en de rest kan stikke’. Zijn de mensen van onze leeftijd dan echt het einde van de beschaving ?
Kijk Uit, zo noemt de tocht die ik vandaag wandel. De naam verwijst naar een gehucht van Kalmthout maar blijkt in praktijk een tweede betekenis te hebben. Pijlen met gele ondergrond in het zomerse groen, je dient voortdurend alert te zijn om het juiste pad niet bijster te geraken. Kijk uit dus ! Overigens makkelijk bereikbaar voor mij, de stoptrein vanaf station Heymisse doet er zo’n drie kwartier over tot station Heide en dan rol je figuurlijk de startzaal binnen. 84 meter volgens Google Maps. En dat voor € 11,00 heen en terug.
Het parkoers bestaat uit 4 keer 6 kilometer waarvan één pauze in de start. De administratieve plichtplegingen, een knuffel aan Corrie en weg ben ik. De eerste kilometer verloopt inderdaad stroef (zie hoger), daarna treedt gewenning op. Ik ben verbaasd vast te stellen dat Heide een heus winkelcentrum en een winkelstraat herbergt. Krijg vervolgens groene dreven onder de sloffen geschoven langs wat oudere villa’s en uiteraard in bloei staande rododendrons. Een eerste frisgroene jonge bosstrook wordt ons ook niet onthouden. Opvallend hoe droog het zanderige land er bij ligt. Hertendreef dan, langs statige landhuizen. Zouden hier Belgen wonen of alleen maar noordelijke belastingvermijders ? Sommige bewoners zeggen vriendelijk goedemorgen, anderen laten duidelijk blijken dat de sjofele passanten niet echt welkom zijn. Dwars door het winkelcentrum tenslotte, vrijwel uitsluitend Hollandse zacht prijzende ketens, aan de overkant van ’t spoor ben ik weer bij de start.
De innerlijke mens versterken en ‘vort met de bok’. Langs de Vredelaan en verder door weer andere villawijken tot bij het Keienhof. Bij de Putsesteenweg de obligate wegenwerken en dan waarvoor ik gekomen ben … de Kalmthoutse Heide. Heerlijk dwalen door sparrenbossen met een ondergroei van frêle berk. Her en der een kikkerpoeltje en het roze van de rodo’s. Kom bij een groot ven uit, je voelt er de koelte van het water. Terug de bossen in, aanvankelijk moerassig met veel berk, verderop duistere spar. Zwerf verder tussen het wit van begot nog winters ogende grassen en zwarte sparren, nu met een ondergroei van varens. Bij Heihoeve de steenweg over en even verder in Kinderwelzijn de rustpost. Halven dans.
Neem een wat langere pauze en trek mij terug op gang voor de langste lus van 6,7 km. Willy & Marij hebben uiteraard een etappe voorsprong, Sylveer ook voor zijn thuismatch. Een halfverhard fietspad loodst mij naar de open ruimte. Het uitzicht doet mij denken aan de omgeving van Lierop (Olat). We lopen een tijdje rechtdoor over een zandweg langs de bosrand en kiezen dan resoluut voor de open vlakte. Zand baggeren dus en gelukkig staat er een verkoelende wind. Ik meen enkele krekels te horen, is jaren geleden dat ik dit geluid nog mocht waarnemen. Zand wordt gras en we lopen langs de tegenoverliggende oever dan daarstraks van het grote ven. Duiken vervolgens nog eens de zandbak in en stappen de halfverharde weg terug tot de rustpost.
Pauzeer deze keer kort want mik naar de trein van 15:48. De terugweg wordt aanvankelijk huisjes kijken in het groen langs … de Kijkuitstraat. Dan mogen we een laatste keer genieten van het zomers geurende bos. Slingerpaden en brede halfverharde banen lossen mekaar regelmatig af. Inderdaad, kijk uit om steeds pijlen en linten te vinden. Uitbollen langs enkele straten van de gegoede burgerij. Jack (Schelle) geniet van zijn Duvelke en ik heb ook nog de tijd voor het gouden drankje. Samen stappen we naar het perron. Net als vanochtend in het gezelschap van een bonte bende jonge kinderen, ik kwam ze vandaag wel vijf keer tegen. Bedenk dat de Vlamingen er duidelijk in de minderheid zijn. Red het Vlaamse ras Joke, we worden in het hoekje gedrumd door de bonte soorten.
De tocht die wij vandaag gaan lopen ken ik niet, de omgeving waar we zullen wandelen des te beter. We reizen in het gezelschap van Patje Kloek en Josée (Wilrijk). Hoeven ons dus geen zorgen te maken over waar afstappen, kunnen hooguit één halte te ver meerijden. Is vandaag wel niet aan te raden want die is afgeschaft wegens werken ! De bushalte ligt op 50 meter van de startzaal, als dat geen luxe is !
Elkeen kiest zijn eigen afstand en wij gaan met z’n tweetjes op pad voor 32 km. Meteen een eerste dreef van rode beuk, een eerste bosstrook, de eerste bloeiende rododendrons. De toon is gezet. Lopen een grindpad langs een gracht af en vervolgens een stukje van de antitank gracht. Vervolgens de ellenlange Koeistraat af, deels tussen het groen en langs de links van golfterrein Rinkven. Rust in het nieuwste gebouw van domein Kristus Koning. Gefundenes fressen, inderdaad maar altijd leuk om wandelen.
Achterlangs het domein stap je meteen de bossen in. Vooral spar met een ondergroei van frisgroene varens. Smalle kronkelend paadjes, met vele boomwortels, en brede dreven wisselen elkaar af. Maïs komt piepen op zanderige akkers. We lijken heel lang rechtdoor te lopen in het groen. Plots duiken chalets en verderop villa’s op. We zijn op de Kotseheide in Schilde. Pauzeren doen we in een leuk cafeetje ’t Hemeltje met zijn prachtig tuinterras. Patje en Rita (Strombeek) zijn er intussen ook al. Met onze immer grappende facteur stappen we verder. Het gemengde bos van De Welvaart in, was ooit eigendom van ’t Stad Antwerpen. Molenbos is dan weer grondgebied Zoersel dacht ik zo. We wandelen door statige dreven richting Rinkveldlaan en over een zandweg met putten en bulten langs de kapel van Vraagheide. Prachtige zomers fleurige, geurende laantjes zetten ons terug af bij de rustpost Kristus Koning.
Patje zet het op een lopen, we doen het rustig aan, genietend van het stralende weer, en nagenietend van de Hagelandse heuveltjes gisteren. De langere afstanden gaan hun eigen weg. Langs villa’s en een camping op grondgebied Sint-Job gaat het naar sas2 van een vaart. Aan zijn overkant opnieuw smalle bospaadjes met een zee van fluitenkruid en klokkebeezen, toch ook wel nattige strookjes. Bij sas3 duiken we de villawijken van Sint-Job in. Plots komen wandelaars op hun stappen terug, geen pijlen meer. Gelukkig heb je bij de Bosgeuzen altijd een routebeschrijving mee, zoals in Nederland. Stappen met z’n allen door een paar bosjes en nog wat huizen tot de kerk van Sint-Job. Pikken er de kortere afstanden op en wandelen allen samen langs paardenweiden tot sportterreinen. Zonderen ons af voor een laatste pauze. Terrasje doen bij een schuttersvereniging. Een jongeman is er een kruisboog aan het afstellen, bijzonder.
We krijgen het gezelschap van Denise & Patrick. Samen maken we het grootste deel van de laatste 4 kilometer vol, hebben heel wat te vertellen. Stappen terug naar de overkant van de antitank gracht en langs de Krommebaan terug naar ’s-Gravenwezel. Nemen afscheid van onze maatjes. Korte pauze voor een drankje en hupsakee terug naar Heimisse. Was een leuke zomerse wandeldag. Dinsdag ben ik weer van de partij voor Kijk Uit !
