Konijntje sukkelt weer met de lage rug. We houden krijgsraad en besluiten de 50 km van Gooik maar te vergeten. Vermits Annie voorgelopen heeft kent ze de mooiste stroken en bouwen we een eigengereid parkoers van 27 km. Het is erg druk om 09:00 in Guuk, onder meer omdat er net een bus uit Boezinge aankomt. We gaan op pad. In tegenstelling tot gisteren is het behoorlijk fris en staat er een gure oostenwind. Meteen klimmen de weidse akkers tegemoet. Draaien om het mooie kasteel van Saffelberg en vervolgen onze weg langs menig onverhard achterafje tot de kerk van Lombeek. Volgen dan het Moeliebeekpad, gaan wat klimmen en dalen. Een schuin pad langs een weiland is niet echt mijn ding, ben niet zo’n technische stapper. Bereiken tenslotte de Ninoofse Steenweg. Netjes bij het groene licht oversteken en dan zakken langs de bewoning tot de merkwaardige kerk met groenige bol op de toren. Eerste pauze in Strijtem het is er behoorlijk druk. Annie & Chris hebben hun werk om de vele clubmaatjes te begroeten. Aan helpende handen heeft deze vereniging duidelijk geen tekort.
Terug op pad dan, zoals gezegd eigenwijs want meteen de 50 km 2de maal volgend. Langs het Koetshuis en door een bosje. Mottigen Bever haalt ons in en loopt uiteraard vrij snel door. We lopen hetzelfde fietspad als gisteren , langs het geboortebos tot de Ninoofse Steenweg. De drukke baan over naar links, gisteren was het naar rechts. Gaan klimmen, aanvankelijk tarmacsgewijs en vervolgens een keienpad tot de windmolen van Zeppos. Altijd leuk om dat jeugdsentiment weer te kunnen oprakelen. Zwerven door weidse akkers dan tot het Berchembos. Er zit een verraderlijke afzink in die ik absoluut niet graag loop. Spring dus van boom tot boom, tot jolijt van Chris. Daslook heeft nog geen bloem, bosanemonen en hyacinten komen al wel verspreid piepen. Lekker klimmetje dan over een smal pad tussen beukenhaag en mini beekje richting Neigembos. Paarswit is hier al nadrukkelijker aanwezig, zalig ! Vervolgens de trappen af, goed voor een niveauverschil van 24 meter weet Chris. Mijn links knie vindt het niet leuk en protesteert een poosje. Lopen verder langs een bosrand, het zonnetje boort zich stilaan door het grijze zwerk. Er wacht een stevige opdracht, de Woestijnstraat en zijn prachtige Woestijnkapel. Hé,hé dit is pittig. Chris kraakt, nog steeds een gevolg van zijn ladder incident. Ik stap verrassend vlot tot boven, verbaas mezelf. Door het open land gaat het nu naar Den Haas, een bloeiende afspanning met onder meer een uitgebreide bierkaart. Daar kunnen we niet aan weerstaan, het wordt Chimay Rouge voor Annie, natuurlijk Orval voor Chris en een Quadrupel La Trappe voor mij. Het is alsof er een engeltje op mijn tong plast. Intussen grappen met De Jef, hij kan het ook niet laten mij in de mangel te nemen.
De laatste loodjes dan. Lange rechte pad met heerlijke vergezichten. We zakken langzaam richting centrum Gooik. Net voor de finish worden we nog eens weggestuurd langs watertjes en weilanden. Lopen een strookje van een oude tramzate en passeren daarbij de extra controlepost om de ‘zeurzakken’ te betrappen. Een ideetje dat Chris helemaal niet vreemd is. Strookje vlak tarmac en dan gaat het langs de flank van de Kesterheide. Lekker op en neer door het groene land en dit is de makkelijkste kant. Over de boer zijn erf, een strookje bewoning en dan wacht er ons nog een heerlijk biotoopje, zalig. Dwars over een bolle akker met verdort wintergroen gaat de reis verder. Een laatste strookje vals plat en we duiken langs een plaveizenpad naar de finish. Op 200 meter van de meet haak ik achter zo’n steen en maak onzacht kennis met moeder aarde. Iedereen schrikt maar het is gelukkig zonder erg. Beetje geschaafde knie en verder niets, gelukkig maar. Nagenieten doen we uitgebreid in overvolle zalen. Naast mij zit een dametje uit Beerse met ijszak op de enkel, voet verzwikt maar ze kan er wel op staan. Lijkt wel een ziekenboeg het hoekje van de zaal waar wij zitten. Heidetochten mocht vandaag ruim 2.100 wandelaars begroeten en dit was dik verdient, zegt dat Patrick het gezegd heeft !
Door werken aan het spoor is Giesbaarge slecht bereikbaar deze ochtend en dus pikken mijn maatjes me op aan de achterkant van station Ninove. Zijn zodoende binnen het kwartier in Roosdaal op de Ledeberg. Een parkeerplaats zoeken duurt er even lang en ons opwarmertje is een kuitenbijter van een kilometer of zo. Hebben drie etappes van ongeveer zeven kilometer voor de boeg. Konijntje gaat er meteen vandoor vanuit een druk beklante zaal, de mannen volgen aan een gezapiger tempo. Dalen de heuvel af met uitzicht op de molen van Zeppos aan de overkant van de vallei. Lopen in U-vorm door de vallei, het eerste been een tarmac door de velden, het tweede been een fietspad langs een bosrand, geboortebos. Al beton zegt Chris een beetje misnoegd. De boer zorgt voor de welgekende landelijke geuren en vanaf de Ninoofse steenweg krijgen we eindelijk wat wilgenpaadjes aangeboden. Er volgen weer straten en een kasseibaantje tot de rustpost in het centrum van Roosdaal. Beetje een afknapper deze eerste etappe.
Na het drankje meteen een smal pad achterlangs de mooie kerk. Duiken een vallei in met weilanden en prachtige dorre rietkragen. Heerlijk flaneren door de natte Pamelse meersen, wat een contrast mat daarstraks ! Komen uit in Liedekerke en stappen vrijwel meteen weer de weilanden in. Opnieuw heerlijk wandelen in het groen van de Palitsebeekvallei. Blijkt dat de Heidetochten hier morgen ook hun ding doen maar dan in omgekeerde richting. Kwestie van bij de les te blijven met al die pijlen. Het is intussen wel heerlijk wandelen bij een heus zomers temperatuurtje, puur genieten dus. Wat achterafjes, opnieuw weiland en een paadje langs een beek. Afsluiten doen we met een stevige klim langs een kasseitje tot de overvolle startzaal. Een heuse parel deze tweede etappe.
Terrasje doen en wegwezen voor de afsluiter. Opnieuw de heuvel af en vrij snel wandelen langs akkers en ros gespoten grasland. De heuvel op dan en toch wat huisjes kijken in Borchtlombeek. We zijn verdacht snel opnieuw hoog in het landschap en kunnen genieten van prachtige vergezichten. François heeft nog wat in petto. Duikt een verdieping lager om ons door een bos terug potig op het hoogste niveau te brengen. De eindmeet is in zicht, het is al wat rustiger in de zaal. Was eigenlijk een leuke tocht met drie totaal van signatuur verschillende omlopen. In feite wel een goed idee, al lopen wij natuurlijk liever door de meersen dan de straten. Morgen wacht Guuk. Aperitieven doen we ‘oep den hof’ winderig is het er wel maar toch ook met het nog steeds weldadig zonnetje.
Tot mijn niet geringe verbazing kom ik Jacqueline & Luc tegen in Bruxelles-Midi. Ook zij reizen naar Holleken om een Adeps te bewandelen. Je kan ze ook echt wel overal verwachten ! Pijlen vanaf het perron en Luc meteen in overdrive, hoeft voor mij niet heb de ganse dag voor 20 km. Hollebeekstraat Ferme Holleken, was vorig jaar een parel van een pittige tocht. Dame aan de inschrijving zegt dat er vier verschillende parkoersen zijn, ben benieuwd. Bij volle zon start ik met een eerste kasseitje op en neer richting Linkebeek. Onderaf het centrum langs enkele kapellekes richting Hoek (Rode). Mooie holle weg dan , Brabantse kassei uiteraard en langs weilanden. Opvallend veel maretak in de bomen, schitterend. Laat mij verleiden door een verliefd koppel hand in hand en kom op de 5 km terecht. Domme toch, oude dwaas keer ne kier were ! Het parkoers voert naar Beersel met een uitzicht op ‘altitude 100’ het hoogste punt van Brussel. Duik het groen in langs een beekje en overwin enkele bomen geveld door de storm. Klimmen dan maar weer langs Heesterken en vervolgen over golvend veld. Ik vind het parkoers makkelijker dan vorig jaar. Kasseitje niveautje lager naar Solheide en de 20 km gaat zijn eigen weg duikend naar de Laureinsborre om er weer van weg klimmen.
Is zowat den ‘halven dans’. Heerlijk paadje nu langs de Zevenbronnen tot de gelijknamige vijvers. Ommetje rond de plassen en dan stevig klimmend villa’s bekijken op grondgebied Braine-l’Alleud en Sint-Genesius-Rode. Ben zodoende weer in Alsemberg en pauzeer bij het busstation van de Drie Gapers. In de staminee zitten er twee en ik ben de derde … Zakken in het landschap tot de gerestaureerde papiermolen Herisem en dan langs de Losseweg hoog boven de vallei parallel lopen tot de gigantische kerk van Alsemberg. De twee Gapers lopen er mij voorbij. Ben hier bekend met het parkoers, liep vorig jaar omgekeerd. Leuke klimmende holle weg, een strookje vlak tarmac en eindigen met een leuke bosstrook opnieuw met stormschade. J & C hebben er nog niet genoeg van en wandelen door tot Linkebeek. Ik heb een slechte dag en stap naar station Holleken. Tussen de Midi en Leuven val ik in slaap en wordt wakker …in Bierbeek, eerstvolgende halte Liège Guillemins ! Och ja, reis graag met de trein net als Kim.
Vandaag ben ik te gast bij Wim. In vervlogen tijden stapten wij de lange afstand in Wallonië maar zijn daarna elk onze eigen kortere weg gegaan. Ik stap van de trein in Zedelgem met Lokerse Marcel en zijn wandelmaatje, we reppen ons naar de startlocatie met zo’n tiental wandelaars. Scannen, broodje gehakt en weg wezen, het is al na tienen. Stratenloop in het begin met uiteraard een afdeling van bedrijf New Holland, anders ben je niet in Zedelgem geweest ! Na de industriezone Kemelwegel volgen winterse akkers. Rondom en dwars door woonwijkjes tot de eerste pauze in sportcentrum Groene Meersen na 3,4 km. Ik loop met een dametje gelijk door, weifelend, de bepijling is dun. We slaan er ons doorheen langs een blijkbaar recent afgebrande woning en een ast. Heirwegpad leest ik op een houten bord en we stappen rond een droog liggend moeras tot een steenweg. Ook hier was een pijltje meer welkom geweest. Nog een strook gewone straat en dan het Vloethemveld in. Eindelijk onverhard en genieten van heerlijke dreven. Terug tarmac dan richting Snellegem en door de weilanden. De boer zet gemotoriseerd zijn koebeesten af bij het malse gras. Bij de kerk besef ik de rustpost gemist te hebben maar loop, dankzij mijn Adeps ervaring, gewoon door. Heb hier terreinkennis en stap middels een brug over de snelweg en Varsenare met zijn villa’s tegemoet. Eerste pauze in Het Anker na 14,4 km, moet kunnen.
Bijtanken en L & L volgen, zij op pad voor een thuismatch van 50 km. De Kasteelbossen komen nu aan bod, althans vooral de rand ervan. Enkele beeldjes van het Beisbroek planetenpad en vervolgens de rand van domein Tudor, de E 40 is nooit ver weg. Steek de Torhoutsesteenweg over achter een vlot stappend hups dametje en vervolg door halfopen terrein dat mij onbekend lijkt. Frisgroen lentekleurtje voelt lekker aan. Kom uit in Tillegem en de villa’s van Sint-Michiels. Stap naar een vijver en dan linea recta langs akkers met een typische landelijke lentegeur. Hop weer de steenweg over en pauzeren in de Sint-Andriesabdij van Zevenkerken, mij totaal onbekend. Best aangenaam wandelen sinds Snellegem.
De Kloekskes als gezellen aan tafel, een sappige mengeling van Westvlaams en Aantwaarps, toffe maatjes die 42 lopen vandaag. Pas maar op Patje, binnenkort kan jij ze niet meer volgen !! Nog een strookje groen en dan langs de Keunewegel rondom een vijver. Dwars door het domein OLV Bethanie en weer ‘genieten’ van de boerengeur van daarstraks. Villa’s nu en foutlopen, gebrek aan attentie en dunne bepijling, het moest er van komen. Achterafjes lopen en dan een tarmacje langs een bosrand, de Calverdreef. Gaan slingeren door nog kale akkers, pijlen zijn eens te meer schaars. Ik sla er mij moederziel alleen doorheen tot domein Ter Loo. Strookje groen en dan over een oude zate naar de Groene Meersen. Ik neem meteen de afslag ‘terug’ en kom in industriezone De Arend uiteraard bij New Holland. Even de supermarkt induiken en gewoon uitlopen naar het station. Weet het al jaren, Zedelgem ligt iets te ver van Brugge om er een supertocht van te maken. Heb toch iets nieuws ontdekt in Zevenkerken en dat vind ik leuk.
Het is vandaag weer tijd voor een Adeps wandeling. Rechtstreekse boemeltrein (S noemt dat tegenwoordig) vanuit Leuven naar Braine-le-Comte. Onbekend terrein voor mij en dus nieuwsgierigheid troef. Kilometertje lopen als opwarming door stille, vrij grauwe straten tot de startlocatie. Een héél grote school met basketbal zaal. Geen kaartje deze keer maar een tekst en op pad. Bij de eerste pijl gaat het al mis, meerdere wandelaars waaronder uw dienaar gaan de 5 km op. We herstellen snel en lopen het stadje binnen. Het is zonnig en winderig. Duurt ook een hele poos voor we uit de bebouwing geraken. Bij een oud kerkhof is het zover. Langs zijn verweerde muur duiken we de glooiende akkers in. Snel vliedende beekjes langs weerskanten de tarmacjes, geen veldwegen te bekennen. Klim in schuifjes steeds hoger het landschap in met steeds breder wordende vergezichten. De 20 km gaat er alleen vandoor bij Petit-Roeulx-lez-Braine. Ben op de top van de heuvel en geniet van een magistraal vergezicht nog meer uitgediept door hoge stapelwolken in wit en grijs. Dit is best wel leuk. Wandel nu een hele poos op een winderig plateau. Een duo joggers steekt mij voorbij, verder lijk ik alleen op de wereld. Boerderijen liggen ver uit elkaar en je hoort er zelfs geen hond. Duik een valleitje in en wordt even bekogeld door hemelse witte bolletjes. Ze lijken verdwaalt want het duurt nauwelijks een paar minuten. Opnieuw klimmen dan en een derde wandelaar blijkt heel wat sneller te zijn dan ik. Riviertje in de diepte, zicht op een dorp met dominante en mooie kerk. Ga er naartoe en blijken de Zenne en Steenkerque te zijn. Als ik het goed heb een deelgemeente van Tubize.
Bij een splitsing van straten geen pijlen meer, wat gedaan ? Loop wat heen en weer, vind 20 km Adeps pijlen zonder kleur en dus heel oude exemplaren. Tout droit zegt een loper en weg is hij. Ik besluit de organisatie te bellen. Juist ja ‘tout droit’ en opnieuw La Senne over. Stoor mij al een hele tijd aan de te schaarse aanbreng van pijlen, is denkelijk met de auto gedaan. Voorbij een kapel en weer heel lang klimmen in het open land, tja 100 % tarmac. Op de kim uitzicht over een gemeente en tweetoren kerk, zouden we daar naartoe gaan? Neen dus. Even de chaussée dégradé delen met motards en dan terug moederziel alleen langs de paar huizen van Le Scaubecq. Leeuwerikjes zingen hoog boven de akkers hun mooiste lied, kieviten halen de gekste kapriolen uit om een kraai te verjagen. Krijg nu toch een buitje over me heen, deels opnieuw met hagel. Mag zowaar door een holle weg tot een op de draad versleten boerderij, haantjes en kippetjes waar je niet veel fricassée zal van maken, frêle doch vinnige diertjes. De tijd tikt weg, ik blijf maar heen en weer lopen door de landerijen. Snap hier niets meer van. Duik een dal in na een lopend dametje en klim finaal naar de bebouwing. Nog een paar straten en ik ben na 4 uur wandelen ter aankomst. Loop gelijk door naar het station en heb haast meteen een boemeltje naar Leuven. Weer eens geen succes een Adeps in Henegouwen. Schaars van pijlen voorzien, 100 % tarmac en kilometers die meer op miles leken. Och ja, ben bespaart gebleven van de voorspelde bakken water, een mens kan niet alles willen. Volgend weekend plan ik Zedelgem op zaterdag en Adeps Holleken op zondag. Deze laatste was vorig jaar echt wel zwaar maar magistraal. Tot dan …
Om 9:00 bij de kapper, drie huizen ver en om 09:44 op de trein, mijn favoriet vervoermiddel ondanks de kuren van de NMBS. Vlotte overstap in Hasselt en dan stapvoets door Zonhoven wegens storingen aan de overwegen, we kennen het liedje. WPG zorgt netjes voor een bepijling vanaf het station van Beverlo tot de goed beklante startzaal zo’n 700 meter verder op. Scannen en wegwezen voor twee lussen van een kleine 10 kilometer.
Straten lopen langs onder meer een kerk met ronde beuk (buik). Het duurt mij wat lang alvorens ik de winderige straten kan verlaten. Eindelijk bosrand en vervolgens echt wild bos, genieten ! Waterpartijtjes en tussen duinen door stappen, mooi zo. Bij den halven dans even een strookje stille steenweg en dan onverhard vervolgen door half open terrein met nogal wat berk. Duik opnieuw de bossen in met heerlijke slingerpaadjes voorzien van massaal aanwezige en metershoge hulst. Loop langs een lange rechte straat de eerste lus uit samen met Chris van VOS. Zeer aanvaardbaar dit parkoers.
Sanitaire stop en op pad voor 10B. Weer een strook stratenloop waarbij 10A gekruist wordt. Prachtig intermezzo langs de Grotebeek die net nog onder het bruggetje door kan, hoog water ! Slingerend tarmacje dan naar de volgende bosstrook. Fietspad en nog wat huizen. Vrouw zoekt hond, Chris heeft hem gezien en een boodschap gelaten maar het diertje is nog niet terecht. Ik stoom door het volgende bos in. Loop over van die heerlijke smalle paadjes door een gevarieerd isotoop van loof en spar. Felgroen mos zorgt hier voor de vrolijke noot. Anders dan vanochtend heel wat bomen die vorig weekend de zondagsrust letterlijk namen en … blijven liggen zijn ! De wandeling wordt een lange ‘steeple chase’. Stilaan kom ik terug in de menselijke aanwezigheid. Even op de klok kijken, ik heb 9 minuten voor 700 meter tot de trein, gas geven dus. Treintje komt zo, treintje komt laat …wegens werken aan het spoor is de dienstregeling gewijzigd, heb halfuurtje pauze op het desolate perron van Beverlo maar haal vlot mijn verbinding naar Leuven. Avontuurlijk …
Net als gisteren geld plan B vandaag. De trein naar Aalst heeft 30 minuten vertraging wegens ‘voertuig op het spoor te Ezemaal’ en ik red het dus niet tot de Euraudax in Aalst. Gelukkig is er internet en kan ik gelijktijdig naar Pellenberg met De Lijn. Ben trouwens niet alleen, een klein groepje wandelaars loopt in het dorp naar de nog stille startlocatie. Inschrijven en wegwezen, aanvankelijk voor een lokale lus. Hoog in het landschap de Lastberg af en een eerste bosstrookje in met vlonders. Maretakken alom bij de bomen rondom het ziekenhuis en een eerste bui over onze ‘verdoemenis’. Er lopen nogal wat mensen fout bij het park ook rondom het kasteel en ik doe daar mijn voordeel bij. Had de lage pijl ook niet gezien. Het Koebos nu, vettige paden door een parkachtige omgeving, schaatsen. Ik kan niet goed mee met de groep, kuiten zitten nog van Tubize gisteren in de spieren. Ik ploeter mij door het groen en zet vervolgens mistroostig door het open land, copieus begoten met hemelvocht. Maar zie, na regen komt zonneschijn en ik kan vrolijk de gladde Sollenberg beklimmen, al is ie dan behoorlijk vettig door de modder. Uitbollen wat de eerste etappe betreft nu over tarmacjes langs het Herendaelhof tot de startlocatie. Ik beslis gewoon door te lopen, gewoonte van Adeps. Stukje steenweg en dan bij een metershoge haag het veld in bij geel gespoten gras. Volgende schaatsbaan tot een bosrand. Het waait intussen stevig. Zakken middels een kasseitje en vervolgens een stratenloop naar Linden. De Bovenstraat doet mij stevig op mijn adem trappen. Vanaf de watertoren terug door het geploeter naar de basis en de rust in Linden, zowat halven dans en met vele Ijsetrippers, Ghislaine op kop.
Neem een langere pauze dan gewoonlijk en trek mij opnieuw op gang voor de lokale lus. Langs wijnranken stilletjes de bosrijke heuvel op. Keer merkwaardig op mijn stappen terug en een steenweg over. Ander deel van het Lindenbos dan wat ik ken. Stilletjes klimmen en langs vlonders lopen, toch wel hoog in het landschap. Het parkoers wordt pittig. Op en neer door holle wegen, diep ingesneden. Stormschade ook waar een klimop omvallende boom er bij ligt en een stroomkabel heeft mee naar beneden getrokken. Zonder verdere schade lijkt het mij en ik kan gerust doorlopen. Kom in een open vlakte uit met prachtige vroege bloempjes van kerselaars en struikgewas. Loop langs akkers, beek en fietspad tot de abdij van Vlierbeek, heel leuke en verassende omzwerving. Fietspaden dan door het open en gelukkig Leuvens droge land tot een bosstrook bereikt wordt. De bossen van kasteelhoeve de Beauffort en weet de rust nabij, gewoon de steenweg aflopen tot de merkwaardige kerk.
Wordt er ontvangen door Patrick & Linda uit Halen. Krop in de keel , tranen in de ogen, Patje is aan het genezen van de vreselijke ziekte, ze zijn allebei FORMIDABLE. Ben zo blij hen te ontmoeten en ze lopen warempel de 30 km ! Zij vertrekken op de lokale lus en dan ontstaat er onrust in de zaal. De brandweer is stroken van het parkoers aan het afsluiten wegens stormweer. Ik beslis het parkoers te verlaten en naar Kessel-Lo en Leuven te lopen langs de steenweg. Kom zodoende P & L opnieuw tegen want wandel langs de abdij van Vlierbeek. Kan hen nog een stevige knuffel geven, hebben ze wel verdiend. Richting station nu waar vrijwel alle treinen zijn afgeschaft wegens het noodweer. Bedenk bij mezelf, alle nadeel heb zijn voordeel , ben heel vroeg thuis.
Gisteren de verkenning van onze eerste tocht 2019 gelopen vanuit Ottenburg. Wilfried heeft er werk van gemaakt en leuke nieuwe stroken toegevoegd waar zeker de 8 & 25 km hun profijt gaan mee doen. Ik heb alvast genoten. Plan A voor vandaag was een Euraudax in Lommel maar werken aan het spoor vanwege Infrabel hebben daar een stokje voor gestoken. De marathon van Tubize dan maar, op uithouding trainen in plaats van snelheid. We stappen met drie Vlamingen van de trein, waarvan twee een plannetje Google Maps mee hebben. De derde blijkt een ex-Ijsetripper te zijn maar ik vergeet zijn naam te vragen. Onze wegen gaan uiteen, we lopen verschillende afstanden.
Langs le stade Leburton volg ik een leuk riviertje. Het zwerk is grijs maar de treurwilgen vertonen al het eerste groen en vinkjes geven van katoen. Lijk geen goede benen te hebben vandaag, wordt ‘op slecht karakter’. Passeer de vijvers van Coeurcq en stap onder het spoor door voor een tarmac retourtje. Bij de lokale ‘balle pelote’ meteen een potige helling, ik kreun. Zakken door een akker dan tot een sociale woonwijk waarbij een dametje mij terug roept, ben te ver op een steenweg. Klimmen dan opnieuw langs ‘naakte’ platanen tot de eerste pauze, cafeetje na een uurtje toch wel tempo maken. Langs dezelfde woondozen van daarnet en dan een strookje steenweg. Dalen vervolgens in het weidse landschap langs akkers en woningen tot een strookje ‘wild’, het geurt er heerlijk naar daslook. Een brug loodst mij over een kanaal bij Oisquercq en dan volgt weer een potige tarmac klim. What goes up must come down, en ik zak naar Clabecq langs de steenweg die het Dutroux-paleis herbergt. Pijlen vind ik nog nauwelijks loop maar gewoon door tot het dorpscentrum en kan daar de volgende café rust vinden. Zwak deze tweede etappe.
Er komt nog heel wat steenweg aan te pas in de vallei van de Hain al probeert de parkoersbouwer groene extraatjes toe te voegen. Na de zoveelste pittige klim eindelijk bos en weiland. Ik loop samen met drie Luikenaars op een deel van het Adeps parkoers van morgen. Maretak is weelderig aanwezig. Wandel naar Braine-le-Chateau, inderdaad met zicht op kerk en kasteel tot de volgende rustpost, waar ik clubmaatje Ghislaine ontmoet. De tijd tikt weg, ik pauzeer er niet. Maak mijn tweede fout van de dag en dus ‘kier ne kier weere’. Volg de steenweg naar het dorpscentrum en de -kerk. Wat achterafjes en dan stevig klimmen tot een kerkhof. Draai om de muren heen met een prachtig uitzicht over de streek en daal dan een verdieping lager over een kasseitje. Straten en ‘sentiers’ wisselen nu voortdurend af, op en neer en nog een keer. Verdomd pittig ! Bij een hoek van 270° maak ik mijn derde fout van de dag, ben niet bij de les. Hoog in het landschap loop ik nu langs bosrand en akkers. Het zonnetje komt stilaan het grijze zwerk verblijden. Mag zakken naar Wauthier-Braine waar het even zoeken is naar de rustpost op het kerkplein. Vreemd, de Luikenaars die voor mij liepen komen een kwartier na mij aan. Het is wat met die bepijling vandaag, veel te ver uit elkaar en daardoor voor verwarring zorgend.
Ben nu over de helft en vertrek bij een stormwind langs een diepe ‘zoenk’ in een bosje, ik mag klimmen. Ga een lange lus lopen rondom een afvalberg waaruit gas wordt gewonnen. Wat paardenweiden en een brug over een autostrade, ga weer de combinatie van paden en straten op. Zit hoog in het landschap en zak dus door een villawijk naar de vallei van de Hain. Linea recta door de akkers nu voorbij de Seigneurie Deschamps en zijn hoeve met donjon. Prachtig ! Loop midden een mini carnavalstoet de voorlaatste rust binnen, mijn Luikenaars zijn nog maar eens fout en ik begrijp ze. Die bepijling hé ! Er komt een man binnen die een rondje gelopen heeft, discussie op zijn Waals. Ik knoop de commentaren in mijn oren, ben een slimme ezel.
Op pad dus, de volgende tarmac helling op en dan genieten van de Sentier des Fiefs in het groen. Kom op het beruchte punt uit en … loop perfect in de juiste richting ! Klimmen maar weer langs grasland en een kasseitje. Hoge bomen vangen veel wind en ik dus ook. Mag een eindje vlak lopen en daar ben ik niet boos om. De veldweg wordt holle weg, wordt golvende weg. De Luikenaars zitten mij weer op de hielen. Passeren een paar keer anti-tank restanten van 1939, die Koningshooikt met Wavre verbonden. Klimmen in een bosje, hoog in het landschap tot een oude hoeve en rusten bij Sint-Veroon. Nog een uurtje stappen voor de boeg.
Duik het Lembeekbos in met paasbloemen in de bloei, één van de mooiste stroken van het parkoers. Loop vervolgens langs weilanden en een diep ingesneden beek richting Clabecq. Nog wat achterafjes en hupsakee het kanaal over. Passeer de ter ziele gegane Forges en riviertje la Sennette. Ken hier de weg, loop niet terug naar koning voetbal maar naar zijn maatje ‘den ijzeren weg’. Dit was niet echt de leukste tocht van het jaar. Veel te dun gepijld, veel beton en toch behoorlijk potig. Ander en beter dus.
