– 3 °C lees ik op de thermometer in de schimmige, mistige Tongerse binnenstad zo rond 09:30. De winkelstraten liggen er nog verlaten bij. Alleen de bakkers stallen warm hun suikerzoete Nieuwjaarsharten ten toon. Stil ook in de startzaal van de Tongerse Wandelvrienden. Het is jaren geleden dat wij hier nog wandelden en toch lijkt de tijd er stil te hebben gestaan als ik de parkoerstekeningen aanschouw. Wij gaan voor een 20+.
Opvallend veel Franstalige wandelaars, het Luikse is net om de hoek en zonder activiteit dezer dagen. Een paar soms gladde straten en we gaan een grindpad op hoog boven de vallei, zichtbaarheid haast nul. Trappekes op en verder over een landdijk. Beton dan, typisch voor de streek en zijn fruitboeren verkavelingen van ettelijke jaren geleden. Zachtjes de helling af tussen inderdaad berijmde fruitbomen en meidoorn hagen. Raken aan het dorp Piringen en mogen een golvend extraatje lopen door de velden en langs de lokale voetbal. Een uurtje wandelen voor 4,6 km, in Tongeren ziet men op geen metertje min of meer. Veel bekende fotografen in de kleine rustpost Zevensprong, Ides, Cosimo en Claude.
We bunkeren energie voor wat komen gaat, een lus van 8,5 km. Voorbij de prachtige dorpskerk en vervolgens het golvend beton op. Rustende fruitplantages alom, appelen, peren en bessen. De zon komt ons stilaan verblijden, wurmt zich met veel moeite door de dikke mistlaag en zorg voor feeërieke natuurlijke stillevens. We stappen naar de vallei van de Mombeek. Beton ja maar in een prachtige omgeving. Klimmen dan tot het naambord Vliermaal en genieten van vergezichten en hoogstam boomgaarden. Even een delicate afdaling en dan door een perenplantage naar Overrepen en zijn kasteel. Nogal wat tarmac en beton tijdens deze etappe maar de omgeving maakt alles goed. Een holle weg stuurt ons terug naar het Piringse voetbal en een paar golvingen verder de rustpost. Het is er al redelijk stil.
Komt Patje Kloek toch wel binnen zeker ! We hebben meteen een gezel voor de rest van de dag. Verlaten het dorp middels een stevige klim en krijgen een extra veldlusje voorgeschoteld. Mogen dan een heerlijke onverharde spoorwegzate op tot de fraai gerestaureerde kapel van Sint-Gillis Mulken. Even een ommetje langs een park met vijver en boosaardige zwanen. Met z’n allen zetten we koers voorbij het majestueuze Kasteel van Betho, eerder een kasteelhoeve. Stukje Hasseldersteenweg en dan ’t stad in tot bij Ambiorix. Hier waren we vanochtend al en dus doen we een verwarmd terrasje. Komen onze naamgenoten uit Halen daar aanzetten. Linda’s pootje zit in het gips want ook zij buitelde over een boordsteen – die Linda’s toch ! Helaas melden zij ook het heengaan van Pierke De Weerman – het is voor ons schokkend nieuws want hij leek ons voor een paar weken nog zo kloek.
Brr, 2016 ligt achter ons en maar goed ook. Het was niet bepaald ons beste jaar. Alles kan beter echter in 2017 te beginnen bij morgen met Patje in Roosendaal.
30.12.2016 Natuurvrienden Zoersel te Halle (Kempen)
Volgens autochtoon Theo was het -7 °C als hij vanmorgen zijn kiekens eten ging geven. Het is echt berenkoud in de Kempen waar ik met onder meer Rik (Bornem) naartoe bus. Verrassend zijn we zeker al met zes IJsetrippers, ook Giesbaarge komt aanzetten, Annieken & Chris. Ik ga toch alleen op pad voor net geen 25 km. Zoals gisteren met witte pijlen maar iets beter zichtbaar. Wandel aanvankelijk door villawijk Vogelzang. Merkwaardig hoe zelfs de toppen van sparren eerder wit zijn dan groen. Uiteraard komt de Knodbaan een paar keer aan bod, we zijn in Groot-Zoersel nietwaar ! We stappen over een landdijkje door bevroren moeras en vervolgen met een lus rond spierwitte weiden. Het terrein word ‘bumpy’ als we een deel van de anti-tankgracht volgen. Het toch wel weldoend zonnetje zorgt er voor dat we vanuit de bomen bekogeld worden met rijmbolletjes. Na ruim zes kilometer een eerste pauze in het veel te kleine chalet van de Gescheurde Heide. Ik kruip in een hoekje voor een bammetje.
Annie & Chris, vooral deze laatste dan, wordt mijn gezel. De spring-in-‘t-veld huppelt zoals altijd van ons weg. We stappen langs het speelbos van Schilde en vervolgens door statige beukendreven en stukjes van het Sniederspad. Worden nog steeds bekogeld door witte bolletjes. Bosje overwoekert door klimop, de zon die haar weldoende stralen tussen de sparren doorstuurt, lekker wandelen is dit tot het Hallerhof. In het Koetshuis staat Annieken als een echte gastvrouw klaar met een lekkere bruine, waarvoor mijn dank.
Mijn maatjes gaan er snel vandoor, het kleinkind dient opgehaald te worden. Ik neem een knievriendelijk tempo aan door een villawijk. Het is uitkijken want het tarmac is soms verraderlijk glad. Bij de Kleine Medelaar gaan de grotere afstanden hun eigen gang. Beton door weilanden langs een diepe gracht. Schaepebemden lees ik op een bord. Merkwaardig genoeg voor mij onbekend terrein. Vrij snel duiken we opnieuw de bossen in, sparren, moerassig of een ondergroei van dorre varens en toch nog groene bramen. Bij het Boshuis komt een laagvliegende luchtballon over, knalgeel, een tweede zon. Moeten even langs de snelweg en duiken dan weg richting afspanning In De Wandeling. Sigrid en chaperon lopen er warempel de omgekeerde lus ! Moet kunnen. Landelijk beton voert mij nu gladjes terug naar de voetbalkantine. File bij de oliebollen en ik heb geen geduld. Geef mijn bonnetjes aan een verbouwereerd kijkende wachtende dame. In de overvolle zaal geniet ik van mijn Duvelke. Copain Krist & Gina gaan er vandoor, ik volg even later, busje komt zo.
Was Halle tot op heden niet mijn favoriete startplaats, vandaag moet ik mijn mening herzien. Dit was een schitterende wintertocht !
Ik hoor vertellen dat het voltallige bestuur van wsv De Arend vervangen werd. Het zal mij dus benieuwen vandaag. Kom om 10:00 een haast verlaten startlocatie binnen en wordt bediend door twee vrij norse dames. Alvast geen goed begin. Krijg een A4-tje toegestopt aan weerskanten bedrukt. Loop de winkelstraat af zonder ook maar één pijl te ontwaren. Twijfels dan ook bij het eerste kruispunt, ik drentel wat op en neer. Besluit een vijftal te volgen wat de juiste beslissing was. Uiteindelijk toch een pijl, dunne zwarte lijntjes op een witte achtergrond en rood-witte linten. Vorder door de mistige ochtend over beton onderaf de snelweg richting Mattenburgh. Voorbij Hoeve de Langesteen het bos in waar een fietspad geruild wordt voor onverhard. Brede half verharde grintpaden loodsen mij verder naar Zuidgeest en een eerste rustpost bij een kampeerterrein. Te vroeg voor een pauze na amper vijf kilometer en ik stoom gelijk door.
Ben nochtans gewaarschuwd dat de tweede en laatste pauze voor de 25 km zo’n 10 km verderop is. Heb blijkbaar ‘goede benen’ en wandel door halfopen terrein met gebrul van Fokker motoren op de achtergrond. Bereik gehucht Heimolen en moet langs een haast verborgen paadje naast een statie oprit richting Groot Molenbeek. Aan de overkant van een straat raak ik de pedalen kwijt. Blijk plots tegen de pijlen in te lopen. Mijn vermoeden is, bij het op de stappen terugkeren, vandalisme want uitgescheurde markering.
Het Boslustpad loodst mij door een open vlakte richting volgende jonge bos. Ik loop intussen alweer een hele tijd moederziel alleen. Tussen de vele sparren staat het gelig pijpenstrootje winters te wezen. Ik volg blijkbaar al een tijdje de GR12 die Amsterdam met Parijs wandelend verbind. Zurenhoek en Buitengebint loodsen mij naar een drukke weg. Kilometerslang loop ik parallel maar steeds verscholen in het groen. Blijk zowat 3:20 onderweg geweest te zijn voor 15,5 km tot de tweede en dus tevens laatste caférust. Pijlophalers blijken nauwelijks 10 minuten achter mij aan te komen.
Vertrek voor de laatste loodjes tot mijn verassing bij volle zon. Volg een fietspad en dan tarmacjes door open veld. Duik opnieuw de bossen in bij Huijbergen. Onvermijdelijk in deze omgeving duikt ook het metershoge hekwerk van militaire basis Woensdrecht op. Langs poelen in aanleg loop ik terug richting open terrein en fietspad. Stap recht bedrijvenzone De Kooi in en ben blijkbaar een derde keer van het parkoers afgeraakt. Ik ken hier gelukkig de omgeving en corrigeer richting ‘juiste pad’. Nog wat straten van Hoogerheide en na 5:20 onderweg te zijn geweest kan ik genieten van een Duvelke en de doodsmak van Van De Poel tijdens de Azencross aanschouwen.
Hoog tijd voor de drie busritten terug naar Hemiksem. Ben toch wel teleurgesteld over deze nieuwe groep. Het parkoers was prima, de bepijling kon beter maar van de zo geroemde gezellige clubwerking met snert achteraf (om maar iets te noemen) blijft niets meer over. Weet dus niet of ik hier nog terugkeer.
Een nevelige, donkere ochtend is het als ik over Antwerpen & Mol naar Lommel reis, voor de derde keer binnen ongeveer een maand tijd. De laatste Grenzeloze Wandeltocht van Milieu 2000 & Olat, daar wil ik bij zijn. Het is berendruk in het kleine zaaltje ’t Zand zo rond de klok van tienen. De eerste Ollanders, gestart in Luyksgestel druppelen ook al binnen. Ik plan 24 km en ga er vliegensvlug vandoor.
Vrijwel meteen de bossen in. Zandgrond, spar, hulst, den en berk zoals het hoort in Noord-Limburg. Zwerven dus door het bronsgroen eikenhout. Plots open terrein, de Sahara en een grote plas. Even wanen we ons op het strand, een ingebeelde vloedlijn volgend. Vervolgens opnieuw door verwilderd en golvend sparrenbos tot een overvolle rustpost Scoutsheem net naast De Souverein.
Ik pauzeer buiten op een rechtopstaande autoband ! Hoog tijd voor een boterhammetje. Besef plots dat als ik 24 km wil lopen er een heen en weertje Luyksgestel staat aan te komen gevolgd door een busrit terug naar Lommel. Heb daar helemaal geen zin in, reis al genoeg met bus en trein vandaag. Besluit dan maar niet te Nederen en midden de Ollanders terug naar Lommel te keren. Het is al te laat voor de volle 32 km en Olat durft nogal vroegtijdig pijlen opruimen.
Passeer dus een tweede keer waterloopje Klagloop en zet koers naar de uitkijktoren van de Sahara. Wandel tussen de vijvers door met een veelheid aan wit glimmende berk. Vervolg over een breed zandpad langs de immer groene bosrand. Duiken met z’n allen het bos in over een redelijk vettig en heerlijk slingerpaadje dat we even dienen te delen met twee wel erg voorzichtige motards. Heerlijk wandelen ondanks de geur die zij achterlaten. Open terrein is begroeid met rossig pijpenstrootje, vervolgens terug zand tussen de kerstbomen van varierende grootte. Nog meer slingers door het groen en voorbij een recent gebouwd hek bumpy terrein. Witgeschilderde huizen wenken, mijn 16 km zitten er bijna op.
Dacht ik eerst nog aan een extraatje van 8 km, de praatjes met vele vrienden doen mij reppen tot de bus. Daar kom ik JPD tegen die mijn gezel wordt tot de trein in Herentals. Mijn eerste dag van een geplande vijfdaagse zit er op. Morgen wacht Hoogerheide.
Linda wuift mij met slaapoogjes uit. Het regent als ik door donkere Hemiksemse en Boomse straten naar bussen 295 & 252 stap. Wat loop ik hier in godsnaam te doen, vraag ik mij mistroostig af. Wandel langs de ook al troosteloze Bornemse wekelijkse markt en dan naar zaaltje Kloosterheide waar ik de rustpost van de Kwieke tocht weet zijn. 18 km heb ik voor de boeg vandaag, netjes verdeelt over 3 x 6 km.
Ik begin met de extra lus van de 18 km. Het druppelt nog steeds als ik door het ‘kippensteegje’ loop richting sportpark Breeven en zijn langgerekte vijver. De lucht klaart uit, het zonnetje komt stilaan tevoorschijn. Wandel landelijk beton en onverhard met de water- en kerktoren van Puurs op de achtergrond. Passeer het Fort van Bornem en zijn chalets alsmede kinderboerderij Barelhoeve. Bornemse achterafjes laten mij de lokale watertoren rondden en zo ben ik alweer op Kloosterheide.
Begroet Corrie en mag bij een stralend blauw zwerk het domein van Marnix betreden. Heerlijke en klassieke omzwerving langs prachtige dreven, want het meer natte binnenland is verboden terrein, bewaakte jacht. Wandelen langs de oude Schelde-arm nu visvijvers en vervolgens over zanderige paden langs paardenweiden. Een tarmacje verder ligt startlocatie Branst.
Oei, de inschrijving gebeurt via scanning en mijn lidkaart zat in de gestolen portefeuille. Ik meld dit aan de mij welbekende dame van de inschrijfbalie. Zij wil mij een niet-lid startkaart aansmeren waarvoor ik feestelijk mij neus ophaal. Zal vandaag dankzij wandelclub Kwik en Jef Dollar zwart wandelen ! Kunnen Wandelen wordt zowaar Kunst.
Consumeer wat ten voordele van de organisatie en vat de laatste etappe aan. Branstse Heide en Grootheide, bosjes en een Maria bedevaartsoord. Open terrein dan, heideherstel lees ik op een bord met uitleg. Stilaan bereik ik Bornem centrum, zijn achterafjes en stille straten. Bij de lokale korfbalclub zit mijn tocht er op. Nog even tijd voor een drankje en dan reppen naar de bus. De beentjes zijn gestrekt.
Het is nog donker als we omstreeks 08:00 vertrekken vanaf Boom Markt. We hadden Martin verwacht maar die laat zich niet horen. We vermoeden nog problemen met de hand of andere ongemakken. Moeten een uurtje lopen tot nieuwe startplaats Vredezaal in Kalfort, gewoon het fietspad langs spoorbaan Boom – Puurs volgend in het groen. Net als onderweg is het erg rustig in de zaal. Toch begroeten we vele bekenden waaronder zelfs Danyell uit het verre Rotterdam.
Het parkoers bestaat uit 4 lussen, twee van zowat 7,5 km en twee van 4,5 km. Braafjes beginnen we met lus A. Deze voert ons door woonwijk Fabiolapark en vervolgens over landelijk beton richting Fort van Liezele en Hof Ten Broek, beiden midden een waterpartij gelegen. Even lopen we door akkers van savooikool en prei. Patje Kloek is intussen onze gezel geworden. Hij liep gisteren even over en weer tussen Antwerpen en Boom, goed voor 52 km en komt vandaag uitlopen. Ieder zijn kunnen, bedenk ik. We vervolgen onze weg langs enkele prachtige dreven tussen weilanden en komen bij de moerassen rondom riviertje de Vliet uit. Langs de klassieke watertoren en de monumentale kerk van Puurs dan. Voorbij het station linea recta terug naar de zaal. De eerste opdracht is volbracht.
Komt Martin plots aanzetten. Blijkt dat we elkaar verkeerd begrepen hadden. Uiteraard trekken we samen verder op. Lus B voert aan de overkant van de expresweg langs de Kleine Amer. Wat beton lopen tot we een prachtige en slingerende landdijk mogen aflopen. Daarna volgt de lange rechte Molenveldweg tot randje Ruisbroek. Ook Annie & Willie sluiten aan. We vervolgen onverhard langs een kroosrijke en dus fel groene gracht en de spoorbaan Mechelen – Sint-Niklaas. Draaien rond het Hof van Coolhem en terug naar de start/finish.
Pikken nu lus C op samen met Rikske van Bornem. Terug de expresweg over en langs de Kleine Amer. Nu echter meteen naar het Hof van Coolhem en een leuke omzwerving over graspaden door het bos/park van De Moeren. Het is nog vroeg en dus doen we lus A nog eens over zodat Martin ook wat kan uitbuiken. Het grijze zwerk laat intussen miezerig vocht over onze hoofden neerdalen. Afsluiten doen we met Yvette & Norbert, schnaps und bier zijnde graanjenever en Duvel.
Martin is zo lief ons af te zetten langs de A12 in Aartselaar zodat wij slechts 3,5 km tot thuis hoeven te lopen. Het regent intussen flink als we langs de Cleydaellaan het echtelijk dak opzoeken. Hebben zowaar 35 km op de teller staan vandaag !
Het is een vreemd gevoel, een zaterdag zonder wandeltochten. Uiteraard vinden wij er wat op, ik zet een knooppunten route uit door onze eigenste Rupelstreek. Vertrekken van thuis met een eerste markering aan het andere einde van onze straat. Snappen de richting van het pijltje niet goed en het zal ook fout blijken te hangen. Van een goede start gesproken ! We improviseren wat en wandelen Hemiksemse straatjes langs het oude gemeentehuis en het station tot de sportterreinen. Zitten nu op het juiste spoor. Zoeken riviertje de Vliet op en het tarmacje door de weilanden van Zinkval. De Tuinlei dan, na de werkzaamheden en tegen de wil van zijn bewoners in weldra een vierde uitvalsweg voor centrum Schelle. Even langs de spoorlijn naar Boom en dan zoeken we de prachtige Walenhoek op. Nielse kleiputten zijn omgetoverd tot een plejade van vijvers met rietkragen en bevolkt door overwinterende gasten. Heerlijk wandelen in alle rust is het hier. We lopen een extraatje richting Noeveren. Zijn intussen al 2 ½ uur onderweg en pauzeren in een bushokje. Geen staminee te bespeuren !
Noeveren dus en zijn museum van de steenbakkerijen. Steegjes en smalle straatjes langs de huisjes van de vroegere ‘travakkers’. Ze voeren ons naar de gitzwarte kerk van ’t Hellegat. We zwerven opnieuw door die schitterende Walenhoek met zijn verwilderde bosjes, glimmende berken en waterpartijen. Klimmetje om uit de put te komen en langs ’t spoor naar d’Aa Statie van Niel. Dwars door de ‘slimste gemeente’ dan tot een stamineetje waar we ons Duvelke degusteren. Paar vrolijke zuipschuiten aan de toog die mij meteen als allochtoon brandmerken. Ik zal het dus nooit leren, die tongval van het Boomse. We hebben nog een ruim uur wandelen voor de boeg. Volgen de Rupeldijk bij hoog en stilaan aftrekkend water richting Schelle en inderdaad de Schelde. Genieten van de rust die de feestdagen met zich meebrengen. Interescaut, de Boerenkrijgkapel, ons gemeentehuis Sint-Bernardus en ’t Callebeek. We zijn ruim 6 uur onderweg geweest voor zo’n 24 km en hebben het eerste pijltje van deze ochtend terug in de juiste positie gehangen.
Bij deze wensen wij al onze vrienden wandelaars een fijn eindejaar toe en veel gezellige wandelkilometers in 2017. Graag begroeten wij dan ook opnieuw zij die momenteel in de lappenmand liggen zoals Jantje Pijp, de Vinne en Polleke B. om er maar enkele te noemen.
We vertrekken nog eens van thuis vandaag. De klassieke GR tocht langs ’t Macadammeke, en de Hobokense parken Fort VIII en Sorgvliedt. Heb de laatste weken een aangenaam extraatje ontdekt van station Hoboken-Polder tot oep ’t Zuid, langs officieel erkende street-art. De multiculturele Brederodestraat en binnen de twee uur staan we op de Amerikalei in het drukke geroezemoes van de startzaal. Hebben ergens tussen de 10 en de 12 km in de kuiten.
Drie opdrachten nog te wandelen vandaag, dwars door de Koekenstad. Een eerste lus van zo’n 9 km. Langs het gratis pension van de Begijnenstraat en even verder het Leger des Heils. Jack van Mia is al druk in de weer met zijn fototoestel. We stappen langs ontelbare winkels van allerlei slag richting Nationalestraat en Groenplaats. Gigantische ijspiste en kraampjes, allen overdekt net als de trots van ’t Stad, het standbeeld van Rubens. We koersen verder door smalle straatjes zoals de Korte & Lange Nieuwstraat, oplettend voor voorbij denderende trams. Keren en draaien door de binnenstad tot de Grote Markt en nog rustige kersthappening. Rechtsweg dan richting Vleeshuis. Patje Kloek is ons al voorbij gelopen. Heeft eerst nog een wedstrijd in het Waasland. Het kan niet anders, we moeten ook het andere ‘vlees’ bewonderen rondom het Falconplein. Er blijkt meer vertier beschikbaar te zijn op zo’n zondagochtend dan wij dachten. Cultuur nu met het M.A.S. (Museum aan de Stroom). Het weer is te miezerig om naar zijn dak te klimmen, de zichtbaarheid te beperkt. We lopen door langs het Bonapartedok, Brouwersvliet en Sint-Paulus. Zo bereiken we de Schelde en lopen dwars door het Steen en de aanpalende kermis. Jefke voegt zich bij ons en ik moet mijn kompanen laten gaan bij de Vlaaikensgang, knie wringt tegen. Op een sukkeldrafje hink ik achter hen aan langs vele kleine zaakjes, marktpleintjes en godvergeten Antwerpse straatjes. Ben blij de zaal te bereiken en plof op een stoel neer. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken.
Jefke loopt de lus van 7 km op weg naar huis. Wij zullen hem gedeeltelijk volgen. Langs het oude justitiepaleis richting Harmoniepark (AZ Monica) en dan naar de grote Steenweg en brouwerij De Koninck. Heel nieuw parkoers voor ons dat nu op grondgebied Berchem voert met oudere maar toch nog steeds statige herenhuizen. Doet een beetje denken aan een verbeterde versie van Etterbeek & Elsene in Brussel. We wandelen door de wijk Zurenborg richting oud militair ziekenhuis. Schitterend hoe de vele gebouwen hier gerestaureerd worden en een nieuwe woonfunctie krijgen. Een echte ontdekking zelfs voor Linda. Komen bij de prachtige muren met torentjes uit van de spoorbaan tussen Berchem en Centraal, het Jodenkwartier. Lange Kievitstraat, Pelikaanstraat, namen als klokken. Even nog raken aan het stadspark en we staan zo weer in de zaal. Hé, hé, dit was verrassend anders en heel leuk om wandelen.
Het wordt al stilaan duister als we de laatste vier km aanvatten, Antwerpen-Zuid. Het wordt een zwerftocht tussen Schelde, Waalse kaai en Leien met her en der een bezienswaardigheid, natuur of cultuur. Eén ding snappen wij niet, waarom schenkt men hier Mechelse Carolus en geen Koninck of Seefbier ? Aantwaarpeneir kom op voor je stad, die kan en moet anders (ha,ha,ha)
17.12.2016 Brugsche Globetrotters te Sint-Michiels
Na vier dagen hypocrisie te Vilvoorde doet het deugd weer tussen echte mensen te zijn, de wandelfamilie. Bij de eersten die ons begroeten het Gouden Wandelpaar 2016 zijnde Gina & Krist. De context waarbinnen zij hun prestaties hebben opgedreven dit jaar is voor iedereen bewonderenswaardig. Zeggen dat ik hen als pril koppeltje exact tijdens deze wandeltocht voor het eerst ontmoette, ettelijke jaren geleden intussen.
Starten tijdens deze tocht is altijd moeilijk, we babbelen ons een weggetje van de ene tafel naar de andere collega. Finaal bereiken we toch de uitgang van de zeer ruime zaal. Zoals het hoort op weg en door de ruime hal van het Brugse station. Dan het Minnewater opzoeken en over de eerste kasseitjes dokkeren. Langs het gebouw van het gelijknamige OCMW en vervolgens door het Begijnhof. Met vele toeristen vertedert toekijken op de vele witte zwanen. Geen ongenode zwarte Australische rustverstoorder meer te bespeuren. Voorbij de rustplaats van paard & koetsier duiken we de stad in met zijn vele, meestal witgekalkte Godshuizen. Kleine rustpunten in de drukke stad. We wandelen door het Minnewaterpark en de nieuwbouw van het Colettijnenhof. Dan duiken we ‘Bruges insolite’ in, de binnenstad van de gewone burger. Een extra parkje bij ’t Pandreitje, een waterpartij bij de Molenbrug en dan breed uitgesponnen langs de vele kerken die Brugge rijk is. Zeker en vast goed bemeten die eerste 8 km tot rustpost Sint-Leo.
De tweede etappe dan. Smalle straatjes, haast steegjes van kassei loodsen ons richting Stadsschouwburg. Het miezelt lichtjes als we door enkele winkelstraten lopen. Zoeken opnieuw de rust op en een klein parkje. Passeren café Kalvarieberg dat mij bekend voorkomt van eerder gelopen Globetrotterstochten. Door een binnentuin richting Sasplein, we zoeken de Brugse ringvaart op en zijn windmolens. Door de ommuurde kasseitjes van Hemelrijk gaat het terug naar Sint-Leo. Overbevolkt deze keer.
Gouden Handrei, lees ik op een naambord, de vele Brugse waterpartijen komen uitgebreid aan bod. Er heerst een immense drukte rond het centrum, zijn ijspiste en kerstkraampjes. Geen spek naar onze bek en we reppen ons verder richting ’t Zand. In de winkelstraat zelf is het vrij rustig en we worden niet als andere jaren ondergedompeld in de vele Kerstmarktjes. Neen, in ruil krijgen we nog meer witte Godshuizen te bewonderen en de monumentale Dumery klok. We zijn al rond 14:00 terug in de drukte van de startzaal. Genieten uitgebreid van onze Brugse Zot, toch wel één van mijn favoriete biertjes. Gezellige babbel met Langdorpers en dan is het tijd voor de trein. Rustig dagje vandaag met een tocht die onderweg minder sfeervol leek dan vorige jaren.
