26.09.2015 Sint-Michielstappers te Sint-Job-In-'t-Goor
Mijn wandelweekend begint al op vrijdag. Pijltjes hangen tussen Huldenberg, Loonbeek en Neerijse voor onze tocht van zaterdag. Omdat ik de grootste afstand voor mijn rekening neem is Wilfried clement. Ik mag lekker vlak langs de IJse en de Doode Bemde wandelen. Neem onderweg nog een ouder koppeltje uit Gembloux op sleeptouw die zowat verloren lopen in de modderstroken langs de Dijle. Zet hen terug netjes af bij hun auto aan het kasteel van Neerijse en daar zijn ze mij dankbaar voor. Na mijn tweede passage in Loonbeek vindt Wilfried het welletjes. Ik krijg de ene na de andere helling te verwerken. Dender dan ook met plezier de Huldenbergse Priesterberg af, mijn taak zit er op, ben 7 uur onderweg geweest.
Linda lust geen heuvels meer, ze kiest voor vlak en dichtbij huis. Patje Kloek loodst een volle bus wandelaars … één halte te ver. Dolle pret als we op onze stappen terugkeren naar een voor elkeen onbekende startzaal in Sint-Job. Iedereen, inclusief Jean-Pierre Declerck, gaat er zijn eigen weg. Wij opteren uiteraard voor de 30 km. Moeten aanvankelijk nogal wat huisjes kijken, tot villa’s in het groen toe. Een eerste bosstrook loodst ons langs een camping naar Sluis 2 en de Schotense vaart. Aan zijn overkant duiken we meteen het Donkerbos in. Een plejade van paden gaande van grint, over gras tot smal en vettig. Onbekend terrein en dus altijd leuk. We komen er overigens bijna niemand tegen. Terug naar sluis 3 dan en langs het water tot sluis 4. Wandelden we hoofdzakelijk in Brecht, pauzeren doen we na 8 km terug in de startzaal.
Lopen nu weg van de waterkant, door een bosje met heel wat hulst. Nog enkele huizen en dan de klassiekers Polderdreef en lange kaarsrechte Sint-Jobbaan. Langs weilanden vervolgens met firma Luyckx op de achtergrond. We keren terug naar Sint-Job en rustpost Kristus-Koning langs smallere natte paden en dwars door het bos. Halven dans zowat voor vandaag en dat zint mij opperbest want …. ben niet op mijn best. Toch snijden we de langste etappe van 8,4 km aan dwars door het domein van KK. Een prachtige beukdreef loodst ons richting Caterskapel, zelf verscholen achter de rododendrons. Brede zandpaden met grote plassen loodsen ons langs berken en paardenweiden richting steenweg. We verlaten er de Kleine Vraagweg en ruilen hem in voor een fietspad naar …firma Luyckx en de Grote Vraagweg. Volgen de klassieke route van brede grintpaden tot een smaller, natter pad begrenst door een gracht en geurende balsemien ons weer in KK afzetten. Ik heb het gered !
Even wat bijpraten met Ranstuil Karel en we vatten de laatste loodjes aan. Zoals verwacht door de Schildense Koeistraat richting golfterreinen Rinkven. Maken een ruime omzwerving langs de links & greens, over fietspaden en onverhard. Finaal weten wij aan de overkant van een steenweg de haantjes zitten en tevens de antitankgracht. We volgen het crèmekleurige stilstaande water een poos en duiken dan weg in de rododendrons. Terug richting dorpskom langs hockey en voetbal terreinen. Bij de watertoren zit onze opdracht er op. Ruim de tijd voor een paar Duvelkes en even dollen met Maai. Bussen gaan om 18 en 51 zei Waaslander Herman. Hij vergat er even bij te vertellen dat die van 18 naar … Sint-Job rijdt ! Wij dus de andere kant van de steenweg opzoeken en om 30 over Schilde naar de Koekenstad reizend. Morgen staat Booischot op ons programma, totaal onbekend en met Martin !
Binnen het uur staan we bij de startlocatie in Deurne, gewoon een bus- en tramritje deze dag van het openbaar vervoer. Wijziging van locatie maar nauwelijks ander parkoers, zo lijkt het aanvankelijk. Stappen door de wijken van de Zwarte Arend maar toch niet naar The Great Old. Nevelslierten worden doorprikt door een herfstige zonsopgang als we Ertbrugge binnenstappen. De eerste bospaadjes liggen er vettig bij. Dra zijn we op grondgebied Wijnegem. Stappen rond het kasteel en zijn droge gracht terwijl een indringende lookgeur ons dienstdoend orgaan prikkelt. Geen idee waar die vandaan komt, tenzij van het dichtbij gelegen specerijen bedrijf. Een graspad ligt er kletsnat bij van de ochtendlijke dauw. Konijntjes drogen hun ‘pelsen frak’ in het zonnige weiland. Tot onze verbazing nog meer graspaden met gasleidingen onder onze sloffen. Stilaan herken ik een etappe van een andere club uit de buurt. Onze gastheer moet toen wel erg goed bij de les geweest zijn. Runderen met ‘grote sturen’ (alias Timmermans) en we stappen de drukke Turnhoutse baan over ter hoogte van het shoppingcenter. Missen met z’n allen aan de overkant een markering naar rechts die wel erg lommerrijk is aangebracht. Correctie dus en langs het kerkhof en de skipiste van Ruggeveld richting Rivierenhof. De eerste pauze in de startzaal na een parel van 8,5 km wenkt.
Gesterkt gaat het terug naar het Rivierenhof bij de boerderij. Enkele vijvers, puur natuur, korfbal de nationale Antwerpse sport bij uitstek, langs het kasteel, de parkoersmeester tekent wandelkilometers op een zakdoek. We passeren het minigolf terrein, het Sterckxshof (zilvermuseum) en de politietoren. Kalende kastanjebomen loodsen ons het park uit. De Oud-Deurnese steegjes voeren tot rustpost Fair-Play, alweer 5 km verder. Het korte lokale lusje voert langs het Cogelsplein en dan onderaf over een fietspad langs de lawaaierige Antwerpse ringweg en de rust van rivier de Schijn (vandaar Schijnpoort). Ommetje langs de bewoonde wereld, volkstuintjes ook en dan een hoogtepunt van deze tocht, het geklasseerde Sint-Fredeganduskerkhof. Wij staan vol bewondering voor de massieve grafmonumenten. Kunnen niet snappen dat een jongere deerne dit afdoet als ‘oude stenen’.
Slaan de pauze in de Fair-Play over en duiken een steeg in die ons terug in het Rivierenhof afzet. De parkoersmeester heeft zo zijn eigen ideeën. Midden een grasperk een Keltische bomenhoroscoop, nooit van gehoord. Ik blijk een populier te zijn. Nou ja, veel blad staat er niet meer in mijn kruin ! Nog eens rivier de Schijn, langs het Sterckxhof en de grote Vijver. We weten dat we een smal pad in moeten langs wat ooit een kanaaltje zou geweest zijn, nu puur natuur. Het wilgenpad naar de Schranshoeve dan, aan de overkant van de Ruggeveldlaan wacht rustpost Chiro.
Even pauze want er volgt een lange etappe. Een nieuwe site van volkstuintjes met mooie houten opberghuisjes, een fietspad door een gerooid patattenveld, we moeten de Nijverheidsstraat op. Deze etappe is geen hoogvlieger en dat weten we. Linda heeft een mindere dag en kruipt achter me als een volleerde Zoetemelk. Schootsveld loodst ons langs maïs en nog meer volkstuintjes tot de buurt van ’t Fort van Wommelgem. We moeten echter nog een extraatje lopen over een assebaantje en tarmacje, heen en terug tot Ternesse. Vinden het de hoogste tijd om ‘een bankje te doen’ bij de ingang van het Fort. Lopen vervolgens kort langs de fortplas, voorbij een stemmig bakstenen kerkje, terug langs de tuinen en dan zit ook deze etappe er weer op. Hebben nog nauwelijks 2 km voor de boeg tot de finish. Gewoon de Ruggeveldlaan aflopen denk je dan en dat blijkt in eerste instantie ook zo te zijn. Toch gunt onze gastheer ons nog een mooi stukje wild groen lang ’t Groot Schijn en een laatste doorsteek door ’t Rivierenhof.
Bij ons Duvelke mijmeren we over te weinig deelnemers voor deze mooie tocht. Voorzitter Ludo weet te melden dat ze de komende twee jaar niet zal georganiseerd worden wegens geen startzaal meer beschikbaar. Jammer want wij waren er de laatste jaren aan verknocht.
Wegens voorafgaandelijk kappersbezoek komen we pas om 09:45 in station Hasselt aan … om er pardoes op Jefke te lopen die blijkbaar op dezelfde trein zat ! Naar goede gewoonte heeft hij zijn eigen invulling naar de startlocatie en daar pikken wij graag en gretig op in. Met de landkaart in de hand loodst hij ons door sjieke winkelstraten, langs de oude gevangenis en door de Japanse tuinen. Een strookje Demer, een stukje kanaaldijk. Het is al gauw meer dan 6 km tot Kiewit. Ik merk onderweg dat onze gids ongewild vrijwel continu een GR-route volgt. Wij beslissen dan ook slechts 20 km te stappen bij Kareltje en zijn Rakkers en langs de GR terug naar het station te lopen. Zullen zodoende 34 km op de teller hebben staan.
Waaslanders Geertrui en Jan gaan ons voor langs een eerste sparrenbos richting Domeinbos Kiewit. Nadat de kleinere afstanden ons verlaten hebben zijn we meteen alleen. We passeren een boerderij met bijenhal en gaan het tarmac op door een halfopen landschap. Eikels en hazelnoten vliegen ons letterlijk om de oren. Her en der woelsporen van everzwijntjes, diertjes die we niet te zien krijgen. We stappen dwars door een weiland en wandelen aan de overkant over vlondertjes van een nu niet nat liggend gebied. Passeren grasvliegveld Kiewit en kiezen dan voor brede zandpaden tot de rustpost in het schooltje Heiwind. Was een aangename, rustgevende etappe van 9 km.
De innerlijke mens versterken en we gaan weer op pad over de Bokrijkseweg langs een reeks weilanden. Bij de poorten van domen Bokrijk gaan we een eenmanspaadje in het groen op. Het zet ons af bij de Wijers en zijn vele vijvers. Komen uit bij een gerestaureerd washuis uit Sint-Truiden en stappen door een statige dreef richting en voorbij station Bokrijk. Terug de bossen in dan enkele bekenden groetend die al op de terugweg zijn (Johan uit Genk en Peter VDM uit Eindhoven o.a.). Het ellenlange rechte pad zet ons af bij het Sint-Jozefinstituut in Bokrijk, onze tweede en laatste rustpost. We komen er Yvan, le terrible tegen.
Even wat huisjes lopen nu, langs een plein waar de lokale Chiro openingsweekend houdt ook. Aan de overkant van de drukke steenweg Hasselt – Genk nog een laatste bosstrook. Hommelvenne blijkt een straat te zijn met hoge populieren maar ook een open riool, waarvan het geurenpallet vandaag gelukkig zacht blijft. Stappen door een moerassige strook, gelukkig over een hoger liggend dijkje, tot de spoorbaan. Keren zowat op onze stappen terug en bereiken de finish net voor een stevige plensbui. Marina en René keren er huiswaarts. Wij gaan aan tafel met Rudy (Hove), Yvan en een Lummenaar. Na de gezellige babbel pikken we opnieuw de GR route op beginnend met een extra boslusje. In de winkelstraten raken we zijn spoor bijster. Volgen dan maar onze neus tot het station … om net een trein naar de Koekenstad te missen. Zullen finaal pas om 22:00 thuis aanbelanden, niet zonder een heerlijk dutje met dank aan het zachtjes rollend materieel van de NMBS.
Op zondagmorgen gaat de eerste bus naar ’t stad om 06:38, zijn we klokslag zeven uur oep ’t Zuid … om vast te stellen dat de eerste trein naar Beveren-Waas er pas om 08:25 zal zijn ! Een schoonheidsfoutje, Rik (Bornem) lacht zich later een verschot bij het aanhoren van ons verhaal. Maar wij dus te voet naar Berchem-station zo’n 3,5 km verderop. Bakje troost halen bij Sauke in de Panos, die blij is ons nog eens te zien.
Sporthal Sint-Lodewijk ligt nauwelijks 500 meter van het station. We steken dan ook om 09:00 van wal voor een eerste korte lus van ruim 8 km. Sterke start meteen met een donkere dreef, kasseitjes en verderop het park van een waterkasteel. Straten lopen dan om onder de sporen door te geraken en de Kruibeeksesteenweg op te pikken. Ruilen tarmac in voor graspaden langs maïs en weilanden, een haast dichtgegroeide beek en hoeves met heel wat runderen in open stallingen. Vervolgens slingertarmacjes, landelijk voorbij het Hof ter Saksen naar voetweg 46. Deze zet ons af bij de spoorbaan die we bij het station ondertunnelen. Enkele straten nog, een eikendreefje en tijd voor een eerste pauze. Niet onaardig deze eerste etappe.
Terug op pad dan. Een paar straten riante villa’s en dan langs Hof ter Welle nog in volle restauratie. Graspaden als achterafjes loodsen ons terug naar de spoorbaan. Aan zijn overkant een volgend hoogtepunt met het Hof ter Saksen. Netjes gemaaide graspaden zetten ons af bij kasteel, orangerie en koetshuis, allen recent gerestaureerd. We gaan zwerven over een Finse piste door het bos/park met z’n vele bomen en struiken allen netjes van namen voorzien. Door de kasteeltuin en dan weer een maaipad op, de parkoersmeester tekent op een zakdoek fraaie wandel capriolen. Helaas moeten we nu ellenlang de N485 volgen tot centrum Haasdonk. Maar we waren gewaarschuwd : een koppige, asociale boer heeft voetweg 49 afgesloten. Hier kan geen parkoersmeester tegenop. Over het Haasdonkse marktplein stappen we naar de rust in schooltje De Zeppelin. Installeren ons zoals vele anderen op de speelplaats om de schoofzak aan te spreken.
Trekken verder met M&M die een lusje voorsprong hebben. Twee kilometer kunnen we samen keuvelen stappend langs weilanden, maïsvelden en een bosstrookje. Onze wegen scheiden als wij riante landhuizen in het groen opzoeken. Duiken voetweg 29 in voor een leuke omzwerving door een sparrenbos. Vervolgens de drukke Tassijnslaan af tot een kapel en dan kiest onze gastheer voor voetweg 59, een brede zandweg die later overgaat in graspad. Bereiken zo de plas van Fort Haasdonk en mogen er helemaal rond wandelen. Koeien staren ons loom aan van op een paar heuveltjes, vissers doen hun ding, jonge futen zorgen voor een hels kabaal. Weg van het water dokkeren we een kasseibaantje af en ruilen het in voor de Bunderwegel, langs maïs en onder populieren, tot de prachtige dorpskerk van Haasdonk. Zitten nu alleen op de speelplaats en bedenken dat deze tocht niet meer stuk kan.
Lopen dus dezelfde twee kilometer als daarstraks en gaan nog meer landhuizen in het groen bewonderen. Duiken een krakkemikkig eenmanspaadje in tussen militair domein en nog meer maïs, echt verscholen in het groen. Moeten vervolgens over een in onbruik geraakte spoorbaan, handig wippend van dwarsligger naar dwarsligger. Door een bosje vervolgens tot een spiksplinternieuwe KMO-zone. Stukje verweerd tarmac, nog even een bosstrookje bij Saksen, we stappen door een overstromingsgebied langs de spoorbaan. De laatste paar kilometer loodsen ons door het centrum van Beveren dat er ’s zondags verlaten bijligt. Hoog tijd voor ons zondags Duvelke, nagenietend van toch wel een verrassend mooie tocht. En de boer, die ploegde vast ongestoord door …
Volgende zondag trekken we zeker naar de Stroboeren in Deurne, zaterdag is de bestemming nog onzeker wegens ons zeswekelijks kappersbezoek.
We maken het ons gemakkelijk vandaag, starten gewoonweg van thuis. Hebben negen kilometer voor de boeg dwars door Hemiksem en Schelle tot Niel-station en dan het fietspad op tot Boom-station. De Rupelbrug over en we zijn zo in Klein-Willebroek. Wimpelen onderweg het vriendelijke gemotoriseerde aanbod van Diane & Rudy af, we willen onze 30 kilometer of daaromtrent vol maken.
Tot onze verbazing Bart (van Zottemie) aan de start. Katrien is op uitstap met Horizon Opwijk en Bart komt de knie trainen, vrolijk als altijd en ook met gezond verstand wandelend. Zal snel terug bij de ‘grote jongens’ horen, deze kerel. We gaan op pad voor 21 km, meteen de Netedijk op met uitzicht over de skyline van Boom-City en even verder de dijk af recht naar de Balsemien (naam van deze tocht) en de Biesenvelden. Heerlijk genieten in het wilde groen tot de steenweg bij Hazewinkel. Jammer genoeg mogen we dit domein niet binnen vanwege het WK roeien. De parkoersbouwer wordt zo gedwongen ons langs straten rond de roeibaan te leiden, niks aan te doen. Toch loodst hij ons een eerste keer naar ’t Broek van Blaasveld en zijn vele vijvers. Een familie zwanen dobbert onbekommerd op het nat. Wij ruilen het groen in voor een wijk van recente signatuur en stappen vervolgens langs de spoorlijn Temse – Mechelen tot het Volkshuis van Blaasveld, tevens de centrale rustpost. Waaslander Lucien gaat ons voor, ‘ket’ Jean-Pierre heeft naar goede gewoonte een lus voorsprong.
Even wat bijkletsen en daar gaan we weer. Achterom bij Willy’s Moustache en dan bij Geerhoek weer de spoorlijn opzoekend. Lopen nu door groenten akkers, kolen, sla en raapjes. Bij Heihoek (Heffen) halen Jefke en twee Turnhouters ons in. Kunnen we weer een babbeltje slaan. Jef verlaat ons en stapt richting Mechelen via de wandelknooppunten, wij lopen terug richting Broek en (nu gesloten) taverne ’t Fonteyntje. Op één van de plassen bemerken we een wat schuwe grote witte reiger, een prachtexemplaar. Nog een paar dreven en langs de spoorbaan stappen we terug naar het Volkshuis. Komen er deze keer Rik (Bornem) en Rudy (Hove) tegen. Rik neemt de bus naar huis, Rudy gaat ons voor in de laatste etappe.
Passeren kerk en Broekventje en duiken dan de weilanden in. Onverhard langs een gracht achterom Hazewinkel en dan het fietspad op langs Broek De Naeyer richting container- en jachthaven. Anders dan anders stappen we over een geel geschilderde brug en zoeken het kanaal op dat de Schelde met Brussel en zelfs Charleroi verbindt. Er steekt een felle wind op en als we de Rupel bereiken is het ‘van dattum’ een fikse regenbui begeleid ons naar de finish. Van buiten zijn we dus al nat, nu nog van binnen dankzij Duvel (voor ons) en Palm (voor Rudy). Als we terug richting Boom en de bushaltes wandelen is het gelukkig terug droog. Zelfs zonder de roeibaan lieten de Vaartlanders ons weer genieten van hun hoekje Klein-Brabant en zijn we dus weer best tevreden.
