Binnen het uur staan we bij de startlocatie in Deurne, gewoon een bus- en tramritje deze dag van het openbaar vervoer. Wijziging van locatie maar nauwelijks ander parkoers, zo lijkt het aanvankelijk. Stappen door de wijken van de Zwarte Arend maar toch niet naar The Great Old. Nevelslierten worden doorprikt door een herfstige zonsopgang als we Ertbrugge binnenstappen. De eerste bospaadjes liggen er vettig bij. Dra zijn we op grondgebied Wijnegem. Stappen rond het kasteel en zijn droge gracht terwijl een indringende lookgeur ons dienstdoend orgaan prikkelt. Geen idee waar die vandaan komt, tenzij van het dichtbij gelegen specerijen bedrijf. Een graspad ligt er kletsnat bij van de ochtendlijke dauw. Konijntjes drogen hun ‘pelsen frak’ in het zonnige weiland. Tot onze verbazing nog meer graspaden met gasleidingen onder onze sloffen. Stilaan herken ik een etappe van een andere club uit de buurt. Onze gastheer moet toen wel erg goed bij de les geweest zijn. Runderen met ‘grote sturen’ (alias Timmermans) en we stappen de drukke Turnhoutse baan over ter hoogte van het shoppingcenter. Missen met z’n allen aan de overkant een markering naar rechts die wel erg lommerrijk is aangebracht. Correctie dus en langs het kerkhof en de skipiste van Ruggeveld richting Rivierenhof. De eerste pauze in de startzaal na een parel van 8,5 km wenkt.
Gesterkt gaat het terug naar het Rivierenhof bij de boerderij. Enkele vijvers, puur natuur, korfbal de nationale Antwerpse sport bij uitstek, langs het kasteel, de parkoersmeester tekent wandelkilometers op een zakdoek. We passeren het minigolf terrein, het Sterckxshof (zilvermuseum) en de politietoren. Kalende kastanjebomen loodsen ons het park uit. De Oud-Deurnese steegjes voeren tot rustpost Fair-Play, alweer 5 km verder. Het korte lokale lusje voert langs het Cogelsplein en dan onderaf over een fietspad langs de lawaaierige Antwerpse ringweg en de rust van rivier de Schijn (vandaar Schijnpoort). Ommetje langs de bewoonde wereld, volkstuintjes ook en dan een hoogtepunt van deze tocht, het geklasseerde Sint-Fredeganduskerkhof. Wij staan vol bewondering voor de massieve grafmonumenten. Kunnen niet snappen dat een jongere deerne dit afdoet als ‘oude stenen’.
Slaan de pauze in de Fair-Play over en duiken een steeg in die ons terug in het Rivierenhof afzet. De parkoersmeester heeft zo zijn eigen ideeën. Midden een grasperk een Keltische bomenhoroscoop, nooit van gehoord. Ik blijk een populier te zijn. Nou ja, veel blad staat er niet meer in mijn kruin ! Nog eens rivier de Schijn, langs het Sterckxhof en de grote Vijver. We weten dat we een smal pad in moeten langs wat ooit een kanaaltje zou geweest zijn, nu puur natuur. Het wilgenpad naar de Schranshoeve dan, aan de overkant van de Ruggeveldlaan wacht rustpost Chiro.
Even pauze want er volgt een lange etappe. Een nieuwe site van volkstuintjes met mooie houten opberghuisjes, een fietspad door een gerooid patattenveld, we moeten de Nijverheidsstraat op. Deze etappe is geen hoogvlieger en dat weten we. Linda heeft een mindere dag en kruipt achter me als een volleerde Zoetemelk. Schootsveld loodst ons langs maïs en nog meer volkstuintjes tot de buurt van ’t Fort van Wommelgem. We moeten echter nog een extraatje lopen over een assebaantje en tarmacje, heen en terug tot Ternesse. Vinden het de hoogste tijd om ‘een bankje te doen’ bij de ingang van het Fort. Lopen vervolgens kort langs de fortplas, voorbij een stemmig bakstenen kerkje, terug langs de tuinen en dan zit ook deze etappe er weer op. Hebben nog nauwelijks 2 km voor de boeg tot de finish. Gewoon de Ruggeveldlaan aflopen denk je dan en dat blijkt in eerste instantie ook zo te zijn. Toch gunt onze gastheer ons nog een mooi stukje wild groen lang ’t Groot Schijn en een laatste doorsteek door ’t Rivierenhof.
Bij ons Duvelke mijmeren we over te weinig deelnemers voor deze mooie tocht. Voorzitter Ludo weet te melden dat ze de komende twee jaar niet zal georganiseerd worden wegens geen startzaal meer beschikbaar. Jammer want wij waren er de laatste jaren aan verknocht.
Wegens voorafgaandelijk kappersbezoek komen we pas om 09:45 in station Hasselt aan … om er pardoes op Jefke te lopen die blijkbaar op dezelfde trein zat ! Naar goede gewoonte heeft hij zijn eigen invulling naar de startlocatie en daar pikken wij graag en gretig op in. Met de landkaart in de hand loodst hij ons door sjieke winkelstraten, langs de oude gevangenis en door de Japanse tuinen. Een strookje Demer, een stukje kanaaldijk. Het is al gauw meer dan 6 km tot Kiewit. Ik merk onderweg dat onze gids ongewild vrijwel continu een GR-route volgt. Wij beslissen dan ook slechts 20 km te stappen bij Kareltje en zijn Rakkers en langs de GR terug naar het station te lopen. Zullen zodoende 34 km op de teller hebben staan.
Waaslanders Geertrui en Jan gaan ons voor langs een eerste sparrenbos richting Domeinbos Kiewit. Nadat de kleinere afstanden ons verlaten hebben zijn we meteen alleen. We passeren een boerderij met bijenhal en gaan het tarmac op door een halfopen landschap. Eikels en hazelnoten vliegen ons letterlijk om de oren. Her en der woelsporen van everzwijntjes, diertjes die we niet te zien krijgen. We stappen dwars door een weiland en wandelen aan de overkant over vlondertjes van een nu niet nat liggend gebied. Passeren grasvliegveld Kiewit en kiezen dan voor brede zandpaden tot de rustpost in het schooltje Heiwind. Was een aangename, rustgevende etappe van 9 km.
De innerlijke mens versterken en we gaan weer op pad over de Bokrijkseweg langs een reeks weilanden. Bij de poorten van domen Bokrijk gaan we een eenmanspaadje in het groen op. Het zet ons af bij de Wijers en zijn vele vijvers. Komen uit bij een gerestaureerd washuis uit Sint-Truiden en stappen door een statige dreef richting en voorbij station Bokrijk. Terug de bossen in dan enkele bekenden groetend die al op de terugweg zijn (Johan uit Genk en Peter VDM uit Eindhoven o.a.). Het ellenlange rechte pad zet ons af bij het Sint-Jozefinstituut in Bokrijk, onze tweede en laatste rustpost. We komen er Yvan, le terrible tegen.
Even wat huisjes lopen nu, langs een plein waar de lokale Chiro openingsweekend houdt ook. Aan de overkant van de drukke steenweg Hasselt – Genk nog een laatste bosstrook. Hommelvenne blijkt een straat te zijn met hoge populieren maar ook een open riool, waarvan het geurenpallet vandaag gelukkig zacht blijft. Stappen door een moerassige strook, gelukkig over een hoger liggend dijkje, tot de spoorbaan. Keren zowat op onze stappen terug en bereiken de finish net voor een stevige plensbui. Marina en René keren er huiswaarts. Wij gaan aan tafel met Rudy (Hove), Yvan en een Lummenaar. Na de gezellige babbel pikken we opnieuw de GR route op beginnend met een extra boslusje. In de winkelstraten raken we zijn spoor bijster. Volgen dan maar onze neus tot het station … om net een trein naar de Koekenstad te missen. Zullen finaal pas om 22:00 thuis aanbelanden, niet zonder een heerlijk dutje met dank aan het zachtjes rollend materieel van de NMBS.
Op zondagmorgen gaat de eerste bus naar ’t stad om 06:38, zijn we klokslag zeven uur oep ’t Zuid … om vast te stellen dat de eerste trein naar Beveren-Waas er pas om 08:25 zal zijn ! Een schoonheidsfoutje, Rik (Bornem) lacht zich later een verschot bij het aanhoren van ons verhaal. Maar wij dus te voet naar Berchem-station zo’n 3,5 km verderop. Bakje troost halen bij Sauke in de Panos, die blij is ons nog eens te zien.
Sporthal Sint-Lodewijk ligt nauwelijks 500 meter van het station. We steken dan ook om 09:00 van wal voor een eerste korte lus van ruim 8 km. Sterke start meteen met een donkere dreef, kasseitjes en verderop het park van een waterkasteel. Straten lopen dan om onder de sporen door te geraken en de Kruibeeksesteenweg op te pikken. Ruilen tarmac in voor graspaden langs maïs en weilanden, een haast dichtgegroeide beek en hoeves met heel wat runderen in open stallingen. Vervolgens slingertarmacjes, landelijk voorbij het Hof ter Saksen naar voetweg 46. Deze zet ons af bij de spoorbaan die we bij het station ondertunnelen. Enkele straten nog, een eikendreefje en tijd voor een eerste pauze. Niet onaardig deze eerste etappe.
Terug op pad dan. Een paar straten riante villa’s en dan langs Hof ter Welle nog in volle restauratie. Graspaden als achterafjes loodsen ons terug naar de spoorbaan. Aan zijn overkant een volgend hoogtepunt met het Hof ter Saksen. Netjes gemaaide graspaden zetten ons af bij kasteel, orangerie en koetshuis, allen recent gerestaureerd. We gaan zwerven over een Finse piste door het bos/park met z’n vele bomen en struiken allen netjes van namen voorzien. Door de kasteeltuin en dan weer een maaipad op, de parkoersmeester tekent op een zakdoek fraaie wandel capriolen. Helaas moeten we nu ellenlang de N485 volgen tot centrum Haasdonk. Maar we waren gewaarschuwd : een koppige, asociale boer heeft voetweg 49 afgesloten. Hier kan geen parkoersmeester tegenop. Over het Haasdonkse marktplein stappen we naar de rust in schooltje De Zeppelin. Installeren ons zoals vele anderen op de speelplaats om de schoofzak aan te spreken.
Trekken verder met M&M die een lusje voorsprong hebben. Twee kilometer kunnen we samen keuvelen stappend langs weilanden, maïsvelden en een bosstrookje. Onze wegen scheiden als wij riante landhuizen in het groen opzoeken. Duiken voetweg 29 in voor een leuke omzwerving door een sparrenbos. Vervolgens de drukke Tassijnslaan af tot een kapel en dan kiest onze gastheer voor voetweg 59, een brede zandweg die later overgaat in graspad. Bereiken zo de plas van Fort Haasdonk en mogen er helemaal rond wandelen. Koeien staren ons loom aan van op een paar heuveltjes, vissers doen hun ding, jonge futen zorgen voor een hels kabaal. Weg van het water dokkeren we een kasseibaantje af en ruilen het in voor de Bunderwegel, langs maïs en onder populieren, tot de prachtige dorpskerk van Haasdonk. Zitten nu alleen op de speelplaats en bedenken dat deze tocht niet meer stuk kan.
Lopen dus dezelfde twee kilometer als daarstraks en gaan nog meer landhuizen in het groen bewonderen. Duiken een krakkemikkig eenmanspaadje in tussen militair domein en nog meer maïs, echt verscholen in het groen. Moeten vervolgens over een in onbruik geraakte spoorbaan, handig wippend van dwarsligger naar dwarsligger. Door een bosje vervolgens tot een spiksplinternieuwe KMO-zone. Stukje verweerd tarmac, nog even een bosstrookje bij Saksen, we stappen door een overstromingsgebied langs de spoorbaan. De laatste paar kilometer loodsen ons door het centrum van Beveren dat er ’s zondags verlaten bijligt. Hoog tijd voor ons zondags Duvelke, nagenietend van toch wel een verrassend mooie tocht. En de boer, die ploegde vast ongestoord door …
Volgende zondag trekken we zeker naar de Stroboeren in Deurne, zaterdag is de bestemming nog onzeker wegens ons zeswekelijks kappersbezoek.
We maken het ons gemakkelijk vandaag, starten gewoonweg van thuis. Hebben negen kilometer voor de boeg dwars door Hemiksem en Schelle tot Niel-station en dan het fietspad op tot Boom-station. De Rupelbrug over en we zijn zo in Klein-Willebroek. Wimpelen onderweg het vriendelijke gemotoriseerde aanbod van Diane & Rudy af, we willen onze 30 kilometer of daaromtrent vol maken.
Tot onze verbazing Bart (van Zottemie) aan de start. Katrien is op uitstap met Horizon Opwijk en Bart komt de knie trainen, vrolijk als altijd en ook met gezond verstand wandelend. Zal snel terug bij de ‘grote jongens’ horen, deze kerel. We gaan op pad voor 21 km, meteen de Netedijk op met uitzicht over de skyline van Boom-City en even verder de dijk af recht naar de Balsemien (naam van deze tocht) en de Biesenvelden. Heerlijk genieten in het wilde groen tot de steenweg bij Hazewinkel. Jammer genoeg mogen we dit domein niet binnen vanwege het WK roeien. De parkoersbouwer wordt zo gedwongen ons langs straten rond de roeibaan te leiden, niks aan te doen. Toch loodst hij ons een eerste keer naar ’t Broek van Blaasveld en zijn vele vijvers. Een familie zwanen dobbert onbekommerd op het nat. Wij ruilen het groen in voor een wijk van recente signatuur en stappen vervolgens langs de spoorlijn Temse – Mechelen tot het Volkshuis van Blaasveld, tevens de centrale rustpost. Waaslander Lucien gaat ons voor, ‘ket’ Jean-Pierre heeft naar goede gewoonte een lus voorsprong.
Even wat bijkletsen en daar gaan we weer. Achterom bij Willy’s Moustache en dan bij Geerhoek weer de spoorlijn opzoekend. Lopen nu door groenten akkers, kolen, sla en raapjes. Bij Heihoek (Heffen) halen Jefke en twee Turnhouters ons in. Kunnen we weer een babbeltje slaan. Jef verlaat ons en stapt richting Mechelen via de wandelknooppunten, wij lopen terug richting Broek en (nu gesloten) taverne ’t Fonteyntje. Op één van de plassen bemerken we een wat schuwe grote witte reiger, een prachtexemplaar. Nog een paar dreven en langs de spoorbaan stappen we terug naar het Volkshuis. Komen er deze keer Rik (Bornem) en Rudy (Hove) tegen. Rik neemt de bus naar huis, Rudy gaat ons voor in de laatste etappe.
Passeren kerk en Broekventje en duiken dan de weilanden in. Onverhard langs een gracht achterom Hazewinkel en dan het fietspad op langs Broek De Naeyer richting container- en jachthaven. Anders dan anders stappen we over een geel geschilderde brug en zoeken het kanaal op dat de Schelde met Brussel en zelfs Charleroi verbindt. Er steekt een felle wind op en als we de Rupel bereiken is het ‘van dattum’ een fikse regenbui begeleid ons naar de finish. Van buiten zijn we dus al nat, nu nog van binnen dankzij Duvel (voor ons) en Palm (voor Rudy). Als we terug richting Boom en de bushaltes wandelen is het gelukkig terug droog. Zelfs zonder de roeibaan lieten de Vaartlanders ons weer genieten van hun hoekje Klein-Brabant en zijn we dus weer best tevreden.
Ik ben terug van even weg geweest. De vork plooit onder de massa’s hooi dezer dagen maar breekt niet, hij is van het flexibele soort. Toch vertrek ik met lood in de benen richting Vlimmeren. Zal er het beste proberen van maken. We plannen 30 of 35 km afhankelijk van de vlotheid waarmee we het parkoers verorberen. Duiken van de erg stille zaal vrij snel het maïs in. Bij Klaverheide komen de landelijke geuren ons tegemoet. Bij het naambord Wechelderzande volgen we een bosrand richting weilanden. Zwerven over brede zandwegen en begroeten ons aller Herman die fier zijn t-shirt van de IJzer showt. Eenmanspaden door de volgende bosstrook loodsen ons naar de golfterreinen van de Lilse Bergen. Traditiegetrouw doen de mtb-ers er ook hun ding. Na een kleine 8 km pauzeren we een eerste keer in het Chiroheem. Ook hier is het veel rustiger dan andere jaren alhoewel het weer best meevalt.
Beginnen aan de volgende ruime 7 kilometer richting hoofdingang van domein Lilse Bergen. Traditiegetrouw gaan we het Konijnenpad op, grondgebied Gierle, om chalets in alle formaten te bewonderen. Snel lopen we weer over graspaden onder sparren, zijn moederziel alleen op de langere afstanden. Tunneltjes loodsen ons langs de E34 en dan gaan we zwerven door het Gielse bos en de vele gebouwen van de er gevestigde psychiatrische begeleiding. Slingerpaadjes loodsen ons vervolgens richting hoevegebouwen. Een diepe gracht in een strook beukenbos ligt er hooguit moerassig bij. Nog een stukje groene open ruimte, een grintpaadje, pauzeren doen we in het chalet van De Buren. Genieten er van een lekkere kom stevige soep met een bruine boterham. Echt zoals we het graag hebben en thuis ook doen. Meteen terug de bossen in. Een open vlakte met regenpoeltje oogt geel van vele bloempjes. Verderop 'niks dan bomen’ zoals wijlen De Koreaan zou zeggen. Merkwaardig zijn wel de vele kleine, fel groene, fris ogende varens. Langs een hekwerk worden we richting drukke steenweg geloodst. Als twee haasjes hups naar de overkant en dan over ‘bumps’ tussen sparren en laag groen. Een breder pad is afgezoomd met rododendrons, een open plek straalt paars van de heidebloempjes. Nog enkele zandpaden en we zijn weer bij het Chiroheem. Er staan intussen al meer dan 22 km op de teller. Bijpraten nu met Rudy ‘de facteur’ en Ludo van Vosselaar.
Het is nog vroeg en dus nemen we het extra lusje tot de 35 km er nog bij. Het eerste deel zijn de echte Lilse Bergen. Klimmen en dalen langs griezels van luchtwortels. Dan stappen we naar een ruime plas in het groen randje E34, De Warande. De parkoersmeester stuurt er ons volledig rond en via een statige sparrendreef gaat het een laatste keer naar het Chiroheem. Kathy en Hans brengen verslag uit van een weer leuke Elfbergentocht gisteren en gaan ons voor op de laatste etappe. Stappen naar de ruime manege Lilse Stables en gaan dan brede zandpaden op door bos en wei, maïs ook. De laatste paar kilometer zullen we volmaken langs een steenweg voorbij meerdere hoeves. Zwaluwen scheren nog laag over de weilanden, we weten de winter nog ver weg. Een laatste strook maïs en de Vlimmerse kerktoren komt lonken. Nemen in de stille zaal de tijd voor onze twee Duvelkes en dan is het tijd voor twee busritten. Weer een aangename wandeldag zonder regen achter de rug. Volgende week plannen we Willebroek (Hazewinkel) en Beveren-Waas.
Deze ochtend voelen de beentjes wat stram aan als we naar veerboot Jan Van Eyck stappen. Ben toch vastbesloten mijn wandelzesdaagse vol te maken. Euver ’t woater stappen we langs de prachtige landdijk recht naar Bazel en kassier Lucien die onze startkaarten heeft. Een service die we ieder jaar krijgen van De Lachende Klomp, waarvoor onze dank. Beginnen meteen met ‘den grote toer’ van 9,3 km. Door de donkere dreef naar het kasteel van Wissekerke en dan onderaf langs een gracht richting Temse. Pikken de Kleine Gaanweg op, prachtig opnieuw aangelegd met kasseitjes en een betonrand. Worden naar de overkant van de landdijk gestuurd en kunnen genieten in het groen. Anders dan anders pikken we een kronkelend graspad op aan de boord van een kreek. Prachtig stuk parkoers dit. Terug de dijk op dan tot in Rupelmonde. Keerpunt bij de getijdenmolen en dan langs een rivierboot op het droge en het enige hoge flatgebouw in het dorp. Een tarmacje loodst ons hoog rond die prachtige Rupelmondse kreek en dan gaan we kasseitjes lopen in het groen. Hier wandelen we echt graag, onbekend bij velen maar een prachtig gebied. Terug de brede dijk op en aan de overkant langs het zoveelste kasseitje terug naar rustpost Bazel. Net iets meer dan anderhalf uur onderweg.
Babbeltje met collega’s wandelaars en op pad voor een tweede lusje van 4,9 km. We gaan de Verkortingsdijk op tot de kasseitjes van de Lange Gaanweg. Prachtig uitzicht heb je hier, het overstromingsgebied van de Schelde met aan de overkant Umicore (Hoboken) en de watertorens van Hemiksem. Het is net zo warm als gisteren maar er staat een stevige, lauwe wind. Kan ik beter tegen. Bij een plas draaien we een ons onbekend graspad op. Weer eens een heerlijk, lommerrijk biotoopje. De kasseitjes van daarstraks in omgekeerde richting, trappekes op en af over de dijk. We zijn weer bij de rustpost Bazel.
Hebben 5,6 km voor de boeg tot Kruibeke. Stappen door het kasteelpark en langs de imposante kerk en zijn rondom liggende horecazaakjes. Opletten aan de overkant van de steenweg om het parkje niet voorbij te lopen. Door een wijk van recente signatuur en dan over het Knuffelpad, een eenmanspaadje aan de rand van de (maïs)polder. Wat villaatjes kijken en we steken de drukke baan over bij Kemphoek. Pas gegoten asfalt loodst ons door gerooide patattenvelden tot de bewoning van Kruibeke. We draaien nog even weg om de brede landdijk te bewandelen tot de Oude Veerweg en zijn meteen ter aankomst.
Nemen een pauze op de speelplaats, hebben nog 10,6 kilometer voor de boeg. Moeten de lange, rechte Nieuwe Kerkstraat door en vervolgens over tarmac langs metershoog maïs. Rechts ligt een mooi kasseitje en dat krijgen we onder de sloffen geschoven. Lopen met de transportbanden van de kleiwinning mee naar de steenweg. Aan de overkant een leuk paadje tussen het hoge riet en netels die zo groot zijn als ik, epo netels denk ik lachend. De parkoersmeester loodst ons langs een paar mooie plassen tussen domein van de broeders en de Schelde. Pauzeren doen we in een aftands zaaltje in het dorp.
Het zwerk wordt donker als we een laatste keer op pad gaan. Duiken meteen weer de polderpaden in. Stappen een tarmacje tussen de Schelde en de langgerekte Kruibeekse kreek. Ruilen voor kassei en betonrand van de Nieuwe Gaanweg, langs nog meer plassen en prachtige natuur. Nu de infrastructuurwerken bijna afgelopen zijn en de natuur terug terrein wint is dit een heus wandelparadijs waar steeds meer paadjes bij komen. Bij het kapelletje van Kemphoek naderen we de finish. Door de prachtige donkere dreef tot de school waar Lucien zijn geld zit te tellen. We zijn net op tijd binnen om aan een stevige plensbui te ontsnappen. Na regen komt zonneschijn en we raken droog tot bij de veerboot en thuis. De Lachende Klomp zorgde voor een schitterende afsluiter van mijn zesdaagse. Volgende week komt die andere grootmeester in actie … die lefgozer in Schelle !
Het is weekend en dus wordt er ten huize Minne gewandeld. De knie doet het nog steeds goed en dus ben ook ik paraat. Twee korte busreisjes en we zijn bij station Rumst. De Volksfeeststappers tekenen hun parkoers hoofdzakelijk via wandelknooppunten en dat vinden wij best. Rik (Bornem) tekent ook present en heeft de nieuwe busregeling in Mol bij. Vanaf 01/09 blijken alle wandeltochten in de omgeving bereikbaar met stadsbusjes, ook tijdens het weekend. De Lijn als wandelvriend dus. Samen met onze Klein-Brabander gaan we op pad voor een eerste korte etappe die langs de Nete en strookjes Oude Nete-Arm leidt tot tennischalet De Zwaluw (3,4 km).
We trekken alleen verder door de prachtige Kapellenlei naar de witte Lazaruskapel. De klassieke weg dus om tot bij de Oude Spoorberm te geraken. Heerlijk genieten is het weer eens in dit prachtige biotoopje. We mogen mee in het groen tot de hoeve in Waarloos. Nog een strookje bos, een greppeltje en we kunnen pauzeren in de kantine van RV Waarloos (9,1 km).
Hebben nu een etappe van 11 km voor de boeg. Onze parkoersmeester heeft er zin in en stuurt ons terug de Oude Spoorberm op. We weten dat deze strook wat technischer is maar alweer prachtig. De poeltjes en grachten liggen er nog steeds droog bij, het pad is op zijn best bewandelbaar. Einde spoor in Kontich, een achterafje met populieren zet ons af bij de Vierbunderhoeve. De Reepkenslei is een heerlijke lange kasseidreef die ons terugvoert naar de Waarloose Steenweg. Na de brug over de E19 duiken we de velden in voorbij bedrijvenzone Laerevelden. Tarmacjes lopen langs wilgen onderaf de E19. Lopen de lange Varenbroekstraat uit en door de Schanshoeveweg. Ik verteer de warmte moeizaam, er is dan ook geen zuchtje wind. Een fietspad door de weilanden zet ons af bij wijk Begijnenbossen en even verder wacht rustpost Gildenhuis in centrum Reet. We zijn er met een tiental wandelaars.
Een pintje drinken, we hebben nog 5 kilometer voor de boeg. Lopen langs kerk en kasteel richting watertoren op de baan naar Rumst. Dan de lange tarmac door de akkers van de Keelhoevestraat. Sluiten af met de bebouwing van Kromhout en Kerkhofstraat. Posteren ons met Lange Jan in het lommer met ons Duvelke. Kinderen krijgen een showtje opgevoerd door lokale entertainers. Het is tijd voor de bus terug naar huis. De eerste 15 à 20 km waren prachtig, maar toen was het uit. Typisch voor tochten die door Reet passeren.
Het is alweer de laatste dag, wat gaat de tijd toch snel! Vanaf Gent-Sint-Pieters breng ik de reistijd door in het gezelschap van twee wandelaarsters uit Lennik. Gezellig keuvelen over het wel en wee in de wandelwereld. Elkaar een goede tocht wensend nemen we afscheid bij station Ieper. Het is relatief rustig op de Grote Markt waar ik om 08:58 van wal steek. De 32 km gaat meteen zijn eigen weg langs het Minneplein tot een sluis op het nooit gebruikte kanaal Komen – Ieper. De zon is van de partij, het is heerlijk wandelweer. Pikken het jaagpad van kanaal Ieper – IJzer op een beetje voor de John McCrae site. Futen zijn druk doende op het water. Mijn eerste 5 km leg ik af in 55 minuutjes. Ben aan de sluis Boezinge-dorp en heb al heel wat wandelende ‘lijken’ opgeraapt. Voor sommigen lijkt het mij onzinnig nog gestart te zijn voor 32 km. Het landschap gaat van industrie en bebouwing via landbouw langzaam over in prachtig groen. Het is dus helemaal niet storend kilometerslang de waterloop te volgen tot een tweede sas. We draaien er weg van het nat, de weidse akkers in. De temperatuur gaat meteen sterk oplopen, gelukkig staat er een zacht verkoelend briesje. Het is nu echt beton lopen in de akkers met her en der een boerderij. Ik passeer Monique & Roger (Boortmeerbeek), ook vaste gasten hier. Doe slechts 51 minuten over de tweede 5 km, mmm loopt lekker.
Tweede bocht van de dag, we gaan het Ledwigepad op wat lijkt op een oude spoorweg of zate. Pikken even later de 24 km op en passeren met z’n allen oude stallingen met rond betonnen dak. De stank is er nauwelijks te harden ! Stappen langs het industriële complex van een melkerij en de Statiewijk Langemark een eerste keer binnen. De parkoersmeester laat ons een ommetje maken door het maïs en bij de dorpsschool is het pauze. Ben aan kilometer 15 en het is 11:40, heb dus ruim de tijd voor een boterhammetje. Tien minuutjes en ik ben weer op pad. Over het kasseitje rond de kerk en dan via een steenweg het dorp uit. Komen Linda & Patrick plots uit het niets tevoorschijn. Hebben een terrasje gedaan. Naar goede gewoonte neemt de gastvrouw het commando in handen en mogen de beide naamgenoten volgen. Waar is de tijd dat we dit samen in Wallonië deden, toen ik nog in Scherpenheuvel woonde! Is meer dan 10 jaar terug in de tijd. Het parkoers is niet zo denderend meer. Nogal wat beton met tussendoor onverharde paadjes. We passeren Yvan ‘le terrible’ en pikken later ook Jeroen op. Het tempo is stevig, met pieken van 6,4 zegt Patrick. Een paar keer rem ik Linda af wegens protest van de knie. Ze doet dat met plezier. Ik blijf ook nog wat hangen bij Willy & Mary, sluip terug naar mijn Halense maatjes. We passeren een paar kerkhoven waaronder het immense St Charles de Potyze. Rechttoe, rechtaan naar de Kattestad dan, nog even genieten van een proevertje Hoegaarden Radler. Zijn een half uur te vroeg bij de finish. Het gerucht doet de ronde dat er op het parkoers van de 32 km een gaslek of bom melding was. In elke geval, we liepen slechts 29 km. Ik kan een uurtje vroeger thuis zijn. Loop dus gelijk door naar en onder die imposante Menenpoort naar de Grote Markt. De eerste wachtenden voor het grote wandelaarsdefilé staan al op post.
Vlot reisje terug naar Hemiksem. Was de vierde dag de minste ik kijk met grote voldoening terug op deze Vierdaagse. De parkoersen zijn veel mooier dan vroeger. De sanitaire voorzieningen voor de dames een pluspunt t.o.v. het maïs vroeger. Dat je zelf voor je schoofzak moet zorgen deert mij allerminst, dat doen wij sowieso ieder weekend al. Afspraak volgend jaar als God en de bazen er mee instemmen, zeker weten !
De laatste twee dagen dien ik over te stappen in Sint-Niklaas. Kan dan rechtstreeks naar Bachten de Kuppe sporen. Het is druk op de trein, studenten tot Gent en de werkende mens tot Kortrijk en Ieper. Vandaag ook regen vanaf Kortrijk tot Ieper. De wandelaars zullen er gelukkig van gespaard blijven. Een 750 meter van station Poperinge tot de prachtige, gezellige Grote Markt. Ik steek om 09:07 van wal inbegrepen mijn dagelijkse babbel met Linda & Patrick (Halen). De 32 km mag er meteen alleen vandoor langs een parkje met poel. Ik sluit aan bij een groepje militairen uit Heverlee. We wandelen kilometers lang over een graspad langs een diepliggende gracht tussen maïs en hopvelden, weilanden ook. Doe 56 minuten over de eerste 5 km tot de Wippehoek. Laat Onze Jongens gaan en sluit aan bij een koppeltje Kreketrekkers. We halen herinneringen op aan onder meer de Heuvelland4daagse en stappen langs een hoeve de velden in. De Sint-Sixtusabdij van Westvleteren ligt bij de tiende kilometer, ik ben er 1:54 onderweg. Velen houden hier halt voor de befaamde trappist. Ik vind het nog te vroeg voor geestrijk nat en hou het zedig bij sinaas.
Een lange stoet trekt de weidse akkers in en stapt langs een bosrand tot Dozinghem Military Cemetery. De volgende bosstrookjes liggen er zowaar vettig bij. Modder tijdens deze vierdaagse, het komt niet elk jaar voor ! Het Jagershof is duidelijk ‘the place to be’, café en terras zitten tjokvol. Diane heeft alle moeite om hare Rudy niet kwijt te spelen. Ik stoom door, het volgende strookje Sixtusbos in. Moet moeite doen om in de modder een bataljon voor te blijven. Bij gehucht Canada duiken we domein De Lovie binnen. 16 en 32 kilometer stappers mogen uitgebreid genieten van het prachtige domein. Een bandje van patiënten zorgt voor vrolijke muziek, gezelligheid troef. 15 km in 2:55 ik ben naar de trage kant vandaag. Geniet uitgebreid van een graspad langs een slingerend beekje alvorens de weidse velden op te zoeken. Ben intussen stomverbaasd over de schoonheid van dit parkoers. De Gapaardstraat is een zachte helling slingerend tarmac. Het wordt stil in de meute, iedereen voelt wel iets deze derde dag. Er sluipt langzaam vermoeidheid in het gild. Genieten doen we toch opnieuw, met prachtige uitzichten op de Kats-, de Zwarte- en de Rodeberg. Bij de Watousteenweg geeft een doedelzakspeler het beste van zichzelf, heerlijk.
De 32 km maakt een ommetje tot een cafeetje bij Sint-Jan-ter-Biezen. Een jonge knaap van 9 jaar probeert aan te pikken. Hij geeft het snel op maar blijkt wel 4 x 32 km te stappen. Bewondering alom bij de wandelaars en terecht. Het zwerk wordt donker, dreigend maar toch zullen we het droog houden. De 20 km bereik ik vijf minuutjes eerder dan verwacht. De Fazantenheuvel stuurt ons hoog het landschap in. Bij het Helleketelbos pikken we opnieuw de 24 km stappers op. Mieke en Roland stomen voorbij, ik zal ze niet meer terugzien. Ik loop voorbij het cafeetje in het bos. Bij het uitkomen van het groen weer die fantastische uitzichten op de Katsberg en andere Vlaamse heuvels. Het weekt heel wat herinneringen bij los van toen ik aan het handje van parkoersmeester Gilbert deze heuvels kon bedwingen. Zachtjes dalen we af in het open land. Ben net geen 5 uur onderweg voor 25 km. Pik even aan bij Willy & Mary en duik dan naar de Boescheepseweg die we eindeloos lang lijken te volgen. Stappen voorbij het Lyssenthoek Military Cemetery, dwars door een pachthof ook en dan terug de weidse velden in. Ik voel de vermoeidheid als ik onderaf akkers een slingerend graspad volg langs de bomenrand. Ben een kleine zes uur aan het stappen bij kilometer dertig. Mogen nu met z’n allen de Vleterbeek volgen, met half droog staande vijvertjes. Stappen Poperinge binnen en worden langs achterafjes naar de Grote Markt geloodst. Kan Anita en Erik vertellen dat dit een schitterende tocht was, wat door alle wandelaars beaamd wordt.
Een groet aan Marie-Louise & Jo (Zoersel), treintje komt zo. Vlotte reis terug naar huis waar ik Linda vertel dat ik vandaag één van de mooiste tochten van het jaar wandelde. Kijk uit naar de finale morgen.
Ben een uurtje later dan gisteren ‘oep ’t Zuid’. Benen en knie voelen goed aan, de temperatuur is aangenamer dan gisteren, ik ben er weer helemaal klaar voor. Stap in Gent-Sint-Pieters over op de trein naar De Panne. Zit de ganse weg alleen in een spiegeltjescoupé, raar maar waar, nog geen Plopsaland gangertjes op dit vroege uur. Het is nauwelijks 300 meter lopen van station tot prachtige Grote Markt. Ik steek om 09:23 van wal. Wederom dient de brandweer iemand uit een woning te halen met behulp van de ladderwagen. Vrouwtje van 83 jaar zegt een omstaander. Wat is dat toch deze week !
De Woumenweg voert de meute de stad uit. Ik loop meteen in ‘het pak’ maar heb daar een trucje voor. Een koppeltje met Stafford daar pik ik bij aan. De kleinste baant zich moeiteloos, hijgend en blazend een weg door de menigte en ik ben mee. Blijf even hangen voor een babbel met Linda & Patrick en kan dan de weidse akkers in. Ons aller Herman tekent ook weer present, korte groet en ik stoom door. De Piettestraat slingert zich door het landschap en zijn landelijke geuren. Bij Esen gaan 24 en 32 km hun eigen weg, wordt het wat minder druk op het parkoers. We wandelen in de Koekuitstraat, tussen nogal wat groenteakkers, spruiten, courgettes en boontjes. Ik leg de eerste 5km af in 54 minuten, lekker in het ritme. Het sinaasdrankje smaakt en ik loop gelijk door. Waar de 24 km ons verlaat blijven zowat 1/3 van de deelnemers over. We duiken Jonkershove binnen, dorp dat uit nauwelijks meer dan één straat bestaat maar wel eentje met café. De uitbater haalt er op één dag een jaarrecette binnen zo te zien, het gild heeft dorst.
Heb 5 km afgelegd in 50 minuten, het bordje van de 10 kilometer kwam vroeger dan verwacht, is meegenomen. Lopen nu een heel eind steenweg. Kom er onder meer Peter de Zeeuw tegen die inpikt bij een groepje militairen in volle ornaat. Bij het volgende tarmacdreefje loop ik terug in de meute. Ontwaar in de verte Karine en Dirk, goed omringd door Grashoppers. Ik neem de tijd voor een babbel en verlaat hen pas bij de Vryboshoeve en een prachtige dreef van Rode Beuk. Blijk weer slechts 51 minuten te doen over 5 km, het gaat vlotjes. Met Mickey en ‘den Tast’ nu langs de bosrand en door open terrein over hobbelige paden tot het militair kerkhof en het munitiedepot van Houthulst. We duiken er het Vrybos in waar ik gezellig keuvelend met ‘viking’ Frans geniet van het groen. Bij een bedevaartsoord besluit ik even te stoppen, de innerlijke mens moet versterkt worden. Ben niet alleen met dat idee. Her en der zitten wandelaars stilletjes hun boterhammetjes op te peuzelen bij het zachte gezang van Marialiederen op de achtergrond. Ook Karine en Dirk houden even halt, kaarsje branden op een goede oude dag samen. Het vertedert mij.
Loop het bos uit en kom in centrum Houthulst aan waar de fanfare van jetje geeft. Ben 3:50 onderweg bij kilometer 20. We stappen met z’n allen een heuvel op en kunnen genieten van fantastische vergezichten. Ik loop tot een ast mee met drie Gruun Zipkes die verbaast kijken als ik Westmeerbeek blijk te weten liggen. Zing met de orgelman het refrein van Walters vlieger mee, lekker plat Gents, de muzikant lacht. Loop over de kim van de heuvel richting Klerken en moet dan file lopen langs de kant van de steenweg, de heuvel af. Bij Schapershoek krijgen we ons dagelijks wafeltje en dan gaan we kasseitjes dokkeren. Zet weer een tijd van 51 minuten neer over 5 km. Ik loop zo makkelijk vandaag, bij zonnig maar toch niet te warm weer. Hoogland noemt het hier en dat klopt, we lopen hoog door het landschap. Stilaan gaat de route weer richting Diksmuide. Deze morgen zag ik langs het spoor een bevoorradingspost van het leger en daar ben ik nu aangekomen. Drink mijn fantaatje op en gooi het blikje meteen in de vuilzak, er ligt al te veel rotzooi op het parkoers onderweg ! Vanaf Esenbroek zoeken we de waterkant op. Weer eens een prachtige strook parkoers langs begroeiing met zwart riet. Krijgen een lekker koele Hoegaarden Radler aangeboden en dan wacht de Boterdijk. Legde de laatste 5 km af in net één uur, beetje moe toch. Maak mij een beetje zorgen omdat we langs de waterkant ver weg lopen van een monumentale kerk, richting IJzertoren. Blijkt echter de kerk van Esen te zijn en niet die van Diksmuide. De parkoersmeester gunt ons nog een extraatje langs de diepliggende stadsgracht, de 34 km van dag twee zitten er op.
Ik bunker wat extra drank bij het lokale supermarktje en stap naar de trein. Reis de terugweg in het gezelschap van Jacqueline (Geel). Ben thuis omstreeks 19:15 om Linda te vertellen dat het parkoers mij wederom verbaasd heeft, dit was mooi. Kijk vol verwachting uit naar de twee volgende dagen.
18.08.2015 Vierdaagse van de Ijzer te Oostduinkerke
Lindake slaapt nog gelukzalig als ik om vijf uur stilletjes uit bed sluip. Moet ‘oep ’t Zuid’ de trein halen van 06:17 die zo’n anderhalf uur later in Oostende aankomt. Kan ik onderweg nog een stevige uil vangen. Het is koud aan ’t Zeitje, zo’n dertien graden, ik ben te licht gekleed, brrr. Probeer een andere route uit, geen kusttram maar bus 68/69 die naar Veurne rijdt. Blijkt een goeie gok te zijn. Een rustige rit van een klein uurtje door het achterland tot het Visserijmuseum in Oostduinkerke. We zijn met een tiental wandelaars. Bij Sunparks moet de chauffeur enkele honderden meter stapvoets rijden om de horde wandelaars voorbij te laten. Ik herken meerdere bekenden zoals Frans (van Jefke), Patje van Giesbaarge en Peter de Zeeuw. Het is 500 meter lopen tot de Witte Burg en de Sint-Nicolaaskerk. Wegens mijn laattijdige beslissing om de Vierdaagse te wandelen ben ik niet ingeschreven en sta ik zo’n halfuur in de file. Naamgenoten Linda & Patrick (Halen) zijn dus ruim voor mij op pad.
Om 9:45 kan ik me eindelijk op gang trekken. Heb gezellig staan keuvelen met twee goedlachse West-Vlaamse deernes die één dagje meelopen. De 32 km wordt meteen van de andere afstanden afgescheiden en dus loop ik vrijwel alleen langs de duinrand, door straten afgezoomd met wilgen. Passeer een jeugdkamp, het is er nog stil in de tenten, Sunparks, bungalowparken ik ken de route richting Ter Duinen haast uit het hoofd. Vele wandeltochten volgen deze weg. We maken een ommetje door het park van het CM verblijf en krijgen een sinaas drankje aangeboden. Een man met doedelzak speelt vrolijke deuntjes en daar hou ik van. Loop nog steeds rechtdoor over een oude spoorweg, nu fietspad achter kasten van villa’s. Doe netjes 49 minuten over de eerste 5 kilometer die mij afzetten centrum Nieuwpoort bij het Keunepark.
Uiteraard lopen we over de houten vloer langs de IJzer tot zijn monding bij de toren van het loodswezen. Het bekertje melk sla ik af, kan mijn maag niet goed tegen. Een eerste keer de dijk op langs flatgebouwen en even verder zowaar de duinen in. Deed deze organisatie vroeger bij mijn weten niet en is dus een ‘meepakker’. Het miezelt als ik terug op de dijk kom. Liep 57 minuten over de tweede vijf kilometer en dat komt natuurlijk door het zand baggeren. Stap langs een marktje en kies voor een portie koude kibbeling. Kan ik lekker al stappend opsmikkelen. Een jong koppeltje met Limburgse roots vraagt mij wat er aan de hand is. Kijken verbaast en verwondert als ik zeg dat we vier dagen lang telkens 32 km zullen wandelen. Ik ga een fietspad op net achter de eerste duinenrij en het strand. Herken de gebouwen van de ‘Pays de Charleroi’, herinnering aan mijn kindertijd en de ‘colonies de vacances’. De parkoersbouwer houdt van variatie. We lopen een strook op het strand, waar ik het natte zand opzoek, kwestie van wat tempo te maken. De duinen komen uitgebreid aan bod en bij Koksijde lopen we opnieuw op de dijk.
Ik zoek een cafeetje op en vraag wat er te drinken valt. De dienster verstaat geen Nederlands en zal een ‘garçon’ sturen ! Twijfel even om een ander terras op te zoeken maar blijf als brave Vlaming toch maar zitten. Opteer voor een Brugse Zot en een kwartiertje pauze. Door het spel van zon en wolken toont de zee een schitterend kleurenpallet. Een Seaking hangt boven het water, reddingsoperatie of oefening, ik heb geen idee. Stap gelaafd verder en kom aan kilometer 15 na 3:05. Krijg er het klassieke vissoepje aangeboden door de Oostduinkerkse Orde van de Paardenvissers. 60000 bekertjes schonken ze vandaag naar eigen zeggen. Even verder heeft een echte reddingsoperatie plaats uitgevoerd door de plaatselijke brandweer. Een man werd via een ladderwagen uit een appartementsgebouw gehaald. Het doet de omstaanders huiveren terwijl de ziekenwagen stilletjes wegrijd. De afstanden 16 en 24 km hebben mee van het soepje genoten en samen zoeken we de Koninklijke baan op. 24 en 32 km moeten opnieuw de dijk op, deze van De Panne nu tot het standbeeld van Albert I. Liep weer 58 minuten over de laatste 5 km, mijn tempo zakt blijkbaar een beetje. Ik had besloten weinig te stoppen maar wel naar mijn gehavende knie te luisteren en die vraagt een lager tempo.
We lopen nu met z’n allen langs villa’s en lage flatgebouwtjes door achterafjes en stille straten richting Calmeynbos. De parkoersbouwer heeft er zin in en laat ons heerlijk zwerven in het groen tot bij Moeder Lambic. Vriendelijke MP’s helpen ons de drukke baan over. Terug het groen in voor een weidse bocht rondom de Oosthoekduinen aan de rand van de polder. Het grijze zwerk laat z’n eerste druppels los. We lopen beschut door het groen en het stoort dus nauwelijks. Moeten nu toch de polder in, over een fietspad langs een drukke baan richting Adinkerke. Ben net vijf uur onderweg voor de eerste 25 km wat ik netjes vind. Bij cafeetje De Kloeffe gaan we met z’n allen een graspad op door het maïs. Deze ‘eigen weg’ loodst ons naar abdijhoeve Ten Duinen, fraaie gebouwen met museum en kerkje. Prachtig stukje wandelweg. Aan de overkant van weer een steenweg wacht het vliegveld van het ABL. De plaatselijke burgervliegclub heeft zijn nostalgische toestellen te kijk gezet. Velen houden pauze in de kleine kantine, ik loop gelijk door. Stappen een paar kilometer over het tarmac met uitzicht op enerzijds Veurne en anderzijds de kustdorpen. Trotseren daarbij hemels gedruppel bij nogal wat zuidwester. Wandelen door domein ’t Liefoord terug de bewoonde wereld binnen. Net achter een bocht … Ik kijk los in de ogen van Erik Fels die mij meteen herkent en met zijn natuurlijke charme ook met voornaam aanspreekt. Ook Anita is er ! Ik ben uit mijn lood geslagen door hun aanwezigheid, als hoffotografen nota bene, en de vrolijke knuffel waar zij een patent op hebben. De laatste paar kilometer langs Ter Yde, gewoon rechtdoor leg ik aan ijltempo af. Die kerel geeft mij nog altijd een boost ! Het binnenplein van het visserijmuseum zit afgeladen vol. Ik begroet er nog vele bekenden : Dirk (Zichem), Willy & Mary, Polleke Baestaens en nog veel meer.
Loop door naar de bushalte, hier een drankje bemachtigen is een onmogelijke opgave. Reis een halfuurtje vroeger dan gepland naar Oostende af. Wordt er getrakteerd op een stevige plensbui. Gelukkig staat de trein er al en kan ik mij installeren, voetjes op de bank. Ben om 20:15 terug thuis en kan Linda vertellen van een prachtig parkoers en de vele belevenissen van de dag. Morgen mag ik wat langer slapen.
De boemeltrein loopt in Vertrijk leeg. Onder leiding van Xavier reppen ruim 30 wandelaars zich richting startzaal anderhalve kilometer verder in Boutersem. Grappig daarbij, de parking van de tocht ligt net naast het stationnetje ! Het is berendruk in het te kleine startzaaltje, het is er te warm ook en we gaan snel op pad voor 30 km.
Een paar straten en dan een zachte, vettige klim gezien de regen van eergisteren. Butselbos gaan we verkennen. Leuk afwisselend parkoers overigens met donkere bospaden, weilanden en maïs, over licht golvend terrein. Een eenmanspaadje zorgt voor file want alle afstanden lopen deze eerste etappe. Zacht klimmende steenweg dan, de 8 en 12 kilometer verlaten ons. Wij duiken de weidse akkers in, genietend van magistrale vergezichten richting Pellenbergse heuvels. Na ruim 8 km onze eerste pauze in een geleefde voetbalkantine. Rik (Bornem) wordt voor een tijdje onze gezel. We stellen ook vast dat de IJsetrippers hier ruim vertegenwoordigd zijn. Is ook bijna een burentocht.
Na Raymond ‘la cravatte’ en Jacqueline, die komen uitlopen van de Doto, denderen we een mooie holle weg af tot een spoorlijn. Bij een weide bevolkt met Limousin stieren verlaat Rik ons, hij houdt het bij een twaalftal km. Wij klimmen weer een pracht van een holle weg op naar het volgende schitterende vergezicht. Een brug loodst ons over de E40 en dan voeren straten ons naar centrum Neervelp en de tweede pauze. Verwarring alom daar volgens de parkoersbeschrijving dit Vertrijk had moeten zijn. Een onzuiverheid van de organisatie die wij ons verder niet gelegen laten.
Hebben een lokale etappe van 6 km voor de boeg. Kleine Heide is een betonbaan die tot een boerderij voert. Daar gaan we de rosse kassei op recht de akkers tegemoet. Het pad wordt een paar keer herschapen in een vijver, telkens er een ‘zoenk’ in de weg is. Gelukkig kunnen we er telkens over de stoppels van gemaaid graan lopen. Voorbij een akker prinsessenboontjes klimmen we tot het kerkje en het stille dorpscentrum van Opvelp. Volgen een gracht langs landgoed Verbranden Toren en maïs van wel erg verschillende hoogte. De aanhouden droogte eist blijkbaar zijn tol. Prachtig paadje langs een minuscuul beekje, we dokkeren vervolgens nog wat kassei tot de andere dorpskant en weer Kleine Heide. Stappen opnieuw langs de kerk van Neervelp tot de rustpost, die er nu haast verlaten bijligt.
Ik heb een dipje, bunker wat suiker met behulp van ‘kroeselen’ taart. Terug op pad dan. We dwarsen de vallei van de Velpe en laten een kasseitje ons hoog in de velden voeren. De 30 km stapt richting Willebringen waarna we de E40 + TGV lijn opzoeken en even later de oude spoorbaan Leuven-Tienen. Onze trage wegen lopen hoog boven het gemotoriseerd verkeer. We maken een ruime omzwerving door akkers, steeds met een witte kerktoren als baken. Daar gaat het ook naartoe, het dorpje Roosbeek en onze laatste pauze. Hebben er slechts 3,5 km meer voor de boeg en tijd zat. Tijd voor een Duvelke dus en een praatje met de cafébaas.
Een paar straten en we zoeken Voetweg 42 op. Deze voert naar een moerassig gebied, paadjes van houtsnippers en vlondertjes inclusief. Raken even aan de drukke steenweg Leuven – Tienen en bewandelen dan een laatste groen achterafje tot de finish. Hebben er ruim de tijd voor een uitgebreid zonnig terras. Een goed beklante bus, twee treinreisjes en een laatste busrit. Ons wandelweekend zit er weer op. Plan slechts één werkdag deze week. Heb mij in het hoofd gehaald 6 opeenvolgende dagen te wandelen voor een totaal van zo’n 200 km. Eerst komt de Vierdaagse van de IJzer aan bod. Benieuwd of de weerbarstige knie zal standhouden …
Doen we het of doen we het niet ? De weersvoorspelling voor Half Oogst is bar en boos. Bij het opstaan geen regen en dus gaan we op pad. Over Antwerpen-Zuid en Gent-Sint-Pieters tot station Beernem. Opwarmertje van 2 km en we zijn in de ruime sporthal. Minder beklant dan andere jaren vanwege de zaterdag concurrenten. We starten de wandeling door de dreven van Sint-Amandus en slingeren door een bosje terug tot bij de kortere afstanden. Stappen domein Colpaert binnen dat we snel inruilen voor de bossen van Bulscampveld. Een kortere strook van dit kasteeldomein dan vorig jaar tot kruidentuin De Karwei. Beuk en een ondergroei van varens komen dan uitgebreid aan bod tot de bewoning van Hertsberge. Onder de kerktoren pauzeren we een eerste keer na een uurtje wandelplezier. Linda wil absoluut de lus lopen die we vorig jaar lieten voor wat ze was en we passen dus ons parkoers aan. Een paar straten en dan voert een mooie Lemmersdreef ons langs een poeltje en modern kasteel tot wat weiland. De boer maant er zijn beesten aan tot opstappen, ze worden naar malser gras gebracht. Wij worden een prachtig eenmanspaadje opgestuurd tussen gracht en rietkraag. Onbekend gebied dat ons ten zeerste bekoord. Bosrand nu, te gast bij de Vlaamse Land Maatschappij. Weer vrijwel droogstaande grachten en een veelheid aan varens. Op grondgebied Wingene verlaat de 13 km ons en wij gaan villaatjes in het groen kijken meestal over tarmacjes stappend. Villa’s worden heuse landhuizen en later gewone burgerwoningen als we opnieuw het centrum van Hertsberge bereiken. Pauzeren doen we in het gezelschap van Geertrui en Jan (pijp), Nathalie en Wilfried ook.
Hebben wij een verkorting van het 28 km parkoers voor ogen, deze blijkt de etappe van de 13 km te zijn die we daarnet liepen. Vonden we zo mooi en nieuw dat we met plezier de 4 km opnieuw onder de slof nemen. Na de splitsing gaat het recht naar de plantenkwekerij Neirynck (vooral heide) waar we zowaar een terrasje kunnen doen. Van de voorspelde regenbuien valt niks te bekennen al blijft het zwerk wel grijs. Meteen na de pauze opnieuw een prachtige beukendreef en genieten wandelend over maaipaden en door dreven langs weilanden. Natuur & bos biedt ons dan zandpaden aan en dus berk en spar. Tarmacjes lopen vervolgens langs onder meer de Wingense Beukendreef die merkwaardig genoeg afgezoomd is met eik. Vagevuurbos lees ik op het naambord bij de volgende graspaden in het groen. Ze voeren ons naar een poeltje bij Sint-Pietersveld. Kasseitjes dokkeren onder de populieren, onze laatste rustpost De Zande kondigt zich aan.
De laatste etappe korten wij ook wat in zodat we rond de 32 km uitkomen. Aanvankelijk bonkige kassei onder rode beuk. Vervolgens tussen maïs en bosrand naar een zelfde strook beukenbos dan tijdens de vorige etappe. De verkorting loodst ons over een fietspad richting bospaadjes met een veelheid aan bramen & varens. De laatste loodjes zijn ingezet tot de Frietmobiel en de aankomst. Nog een gezellige babbel met onze Waaslanders bij een lekkere Omer en het is weer tijd om richting station te stappen. De wachttijd in Gent-Sint-Pieters is lang genoeg om nog een terrasje mee te pikken zei het onder een luifel vanwege hier wel regen. Zijn pas rond 21:30 thuis terugkijkend op een leuke, bosrijke en zowaar droge tocht. Morgen zijn we weer paraat.
Patrick zag eens pijltjes hangen, als blozende appeltjes zo rood. Dat was gisterenavond vanuit de bus in Ruisbroek-Sauvegarde. Linda wilde persé in Puurs blijven en we begrepen nu waarom. De zondagse route heeft Wintam als scharnierpunt en dat is onze favoriet in Klein-Brabant. Fotootje genomen van het parkoers en via Google Maps berekend dat Boom Markt slechts 4 km van het parkoers verwijderd ligt. Vanaf de terminus van bus 290, over de Rupelbrug, langs de vijvers van Zielsbeek en bij Prayon het fietspad … richting Puurs op. Station Ruisbroek-Sauvegarde is nauwelijks 50 meter van het eerste rode kleinood verwijderd. We sluiten aan bij Denise & Patrick en menig ander dapper wandelaar van 42 & 30 km. Zij hebben er al een uurtje stappen opzitten vanaf De Kollebloem. Door de velden wandelen we blijgezind tot Eikevliet. Volgen een kasseitje langs het natuurlijke waterloopje en duiken dan onderaf het kanaal van Willebroek tot rustpost cafeetje onder de imposante kerktoren van Wintam. We laten er ons weer verleiden tot een verwenkoffie met pittige advocaat als toetje.
Pikken bewust de lus van de 42 km mee, vrijwel 10 kilometer lang. Gaan Denise, Patrick, Annie en Willy vooraf, die de ganse dag de Vier Musketiers zullen vormen. Wat stille straatjes en dan loodst de Schoolbaan ons de weidse velden in met de bossen van kasteel d’Ursel op de achtergrond. Kleine Hinck laat ons kasseitjes dokkeren dwars door Hingene. Een achterafje en we duiken puur natuur in langs nattige terreinen met populieren, riet en een wildgroei aan zomers bloemen. Bij een paar hangmatten bereiken we de Scheldedijk en zijn grazende schapenkudde. Blijven onderaf lommerrijk wandelen en daar zijn we blij mee. Kunnen wat frisser stappen en vermijden de vele fietsers. Even de dijk op bij het kanaal tot de zeesluis van Wintam, meteen vijf graden warmer. Dan terug onderaf over tarmac tot in het dorp en het gezellige terras. We delen het met horden fietsers en enkele duivenmelkers die hun prikklok (Junior) komen inleveren.
Terug op pad langs de Koningin Astridlaan en dan opnieuw de weidse akkers in. Bij een plantenkwekerij volgt de parkoersmeester mijn diepste verzuchting, we duiken heerlijke graspaden in langs appelen en peren in volle rijpingsproces. Puur natuur dan over een hobbelig landdijkje tot schuttersvereniging Sint-Donatus, we zijn opnieuw in Eikevliet. Dwars door het dorp en dan bij cafeetje Den Dam naar rechts. Ja hoor, weer die heerlijke landdijken op, eenmanspaadjes door de groene open ruimte. Julika en Viking stomen ons voorbij, hebben het ook duidelijk naar hun zin. Nog een strookje Vliet, een geklasseerde hoeve en bij houtzagerij Peleman bereiken we de expresweg. Aan zijn overkant meteen terug het groen in over een hobbelig kasseitje tot de wijken langs de spoorbaan in Puurs. Wat achterafjes, kasten van villa’s langs de baan naar Kalfort, rust op het terras van het nieuwe gemeenschapsgebouw. Stappers van kleinere afstanden vinden het parkoers maar niks, wij zijn opgetogen over de prachtige stukken die we in de kuiten hebben.
Moeten voor de laatste rustpost naar ’t Onzent in Liezele. Lopen zowat het omgekeerde parkoers van gisteren. Het Fabiolapark, het preiveld, langs manege Hippos en het groen van Walsingen. Het is nog druk en gezellig in de tent, de orgelman zorgt voor oerdegelijke Vlaamse meezingers. Het lokale lusje van 4 km door de velden hoeft voor ons niet meer, we zetten koers naar de finish. Dwars door Liezele dorp en dan langs de fraaie Borgerhoutdreef. Zoals mij hier wel meer gebeurt kom ik een ex collega tegen die ik in geen tien jaar meer gezien had. De korte babbel doet mij wat. We bereiken de eindmeet erg vroeg naar onze normen al hebben we er dan 34 km opzitten. Hebben ruim de tijd om nog in te schrijven en van een paar Duvelkes te genieten. Ons aller Herman weet met veel moeite zijn avondeten te versieren bij de organisatie. Ook hier is hij kind aan huis. Om 17:00 nemen wij de bus terug naar Hemiksem. Het doet mij wat na 12 jaar terug ongeveer het parkoers gelopen te hebben van onze eerste wandeling samen, Linda en ik …
Maandagochtend moet mijn logistieke hersenkwab meteen overuren maken. Ik geraak tot Brucargo en geen meter verder vanwege een gaslek op de luchthaven. Reis terug tot Vilvoorde station. Neem er de boemeltrein tot Delta en dan de lijnbus richting Ottenburg. Bij aankomst in Overijse blijk ik nauwelijks een halfuur verloren te hebben. Heb ik weer goed uitgekiend zie. Het is minder warm dan vrijdag en De Serrist is gesloten, ben dan ook een paar uur vroeger terug thuis. Heb er zo’n 100 wandelkilometer opzitten dit weekend. Training eigenlijk want ik plan de Vierdaagse van de IJzer op voorwaarde dat de zomer nog wat stand houdt.
Mijn wandelweekend begint al op vrijdag. Pijltjes hangen tussen Overijse en Eizer met een lokaal lusje als extraatje. Stuur een jenberichtje naar Wilfried met de boodschap dat ik met Omer op terras zit bij De Serrist. Hij haalt zijn gram. Moet in de namiddag onder een loden zon en bij gerantsoeneerde wind het plateau op tussen Duisburg, Huldenberg en Overijse. Tussen goudgele graanstoppels en donkergroene bieten is het harken. Op zo’n momenten vervloek je een parkoersmeester. Bij de eerste plek schaduw laat ik mij in het gemaaide onkruid vallen, ben pompaf. De laatste twee kilometer vorderen in een slakkengangetje. Ben een uurtje later terug bij de start dan gepland. Toch eindig ik met een positieve noot. Nam niet minder dan 8 verschillende bussen vandaag en toch bedroeg mijn totale wachttijd niet meer dan 20 minuten. De Lijn als de beste vriend van de wandelaar !
Zaterdag eerst naar de kapper en dan een trein-tram-busdag tot Puurs. Patje Kloek en Polleke Beckers zijn onze gezellen. Gieren van de pret doen we onderweg met hun gevatte humor en wederwoorden. Zijn gaan lopen in de Belgische betekenis van het woord, wij in de Nederlandse betekenis. Stappen meteen richting watertoren en Het Tekbroek, zeg maar de vallei van riviertje de Vliet. De bloemkolen mogen natuurlijk niet ontbreken en dan mogen we genieten van een prachtige Torendreef. Langs de rustige straatjes van Wipheide gaat het naar de eerste pauze in de Vreugdegalm te Lippelo, bij onze gastheren Myriam en André. Na het eerste terrasje van de dag stappen we over graswegels langs de lokale voetbal richting sparrendreef van Hof te Melis. Meteen volgen de prachtige beukendreven van het Lippelobos langs uitgedroogde grachten. Aspergevelden komen aan bod bij Kruisheide, grondgebied Malderen en Opdorp. Moeten nogal wat straten lopen tot de tweede pauze, café Madelon op het grootste plein van Oost-Vlaanderen. Opnieuw heerlijk genieten onder bomen bij een schitterende verwenkoffie. En die hoeft niet eens duur te zijn !
Was de tweede etappe een beetje schraal er komt verbetering. Passeren een snaterende eenden kwekerij en duiken dat de weidse akkers in. Slingerende betonpaadjes loodsen ons tussen het maïs naar Briel (Buggenhout) en vervolgens over grondgebied Sint-Amands. Een ruime zwerftocht wordt het door het open landelijke met weilanden en allerlei gewassen. De kaarsrechte Vekenstraat voert naar het monumentje ter ere van het Geografisch Middelpunt van Vlaanderen. Afsluiten doen we met een donkere dreef die ons terug naar de bebouwing van Lippelo en zijn rustpost loodst. We komen er Jackie, de lange militair uit Zutendaal tegen, hier al jaren trouwe gast. De tocht voert nu langs de villa’s en de prachtige vijver van Hof Ter Bollen. Dan duiken we de Steentjesstraat in, meer Steentjes dan straat. Linea recta zowat tot de Liezelse controlepost bij ’t Onzent.
Korte babbel met Hobohem Linda en een Aalsters koppetje, we gaan weer op pad. Langs het kleine kampeerterrein van Walsingen, tussen riet, wilgen en balsemien. De paarden van manège Hippos steken wel hun koppen naar buiten maar blijken toch schichtig te zijn. We maken een ommetje langs Kalfort en lopen door preivelden en langs beekjes terug naar Puurs. Onze eerste dag zit er op. We vieren het weerzien met Limburger Erwin en zijn vrouwtje met net een Duveltje meer. Halen de bus van 19:00 en staan binnen het halfuur thuis in huis. Hebben intussen een snood plannetje gesmeed voor morgen, maar dat leest U in dat verslag wel.
We zijn vroeg uit de veren, nemen de eerste bus richting Koekestad. Hebben 10 minuutjes tot de trein richting Mechelen en daar 5 minuutjes overstaptijd. Exact 1:30 reizen tot Wespelaar met een startzaal op 350 meter van het perron. Wat een luxe ! Tot onze verrassing Yvan (Landen) in de zaal, ook hij op verkenning van het onbekende. Nog voor 08:30 zetten wij er de pas in, verlaten de dorpskom langs kerkwegeltjes. Verslikken ons bijna in de eerste splitsing maar ik ben wakker, corrigeer snel. De 5 en de 30 km worden naar het Haachts Broek geloodst een oase van rust in het groen. De zon geeft al duchtig van jetje, om de paar minuten zakt een grote grijze vogel uit de staalblauwe hemel. Wij zien het goed zitten. Worstelen ons door een paar stille Haachtse straten tot het volgende natuurpunt. Halfopen terrein met weilanden en natte bosjes van populieren. Moeten even langs de spoorlijn stappen maar geen nood, na de overweg wacht het volgende groen al. Het is er druk, is haast treintje lopen van de vele wandelaars. Het pad langs het kanaal is veel breder en de meute waaiert uit. Net voor de nieuwe tunnel in Tildonk halen we Rik (Bornem) in die een uurtje later startte maar een kortere afstand loopt. Het is erg druk in de rustpost, wij posteren ons in de gang, zijn na 10 kilometer wandelgenot toch wel aan een pauze toe.
Komt JPD daar binnen vallen, rood aanlopend en goedlachs als altijd, onzen Brusseleir. Ook hij doet wat minder kilometer want net terug uit een heupblessure. Wij gaan op pad voor ons tweede tientje. Langs achterafjes het dorp uit en vervolgens over tarmacjes de weidse akkers in. Goudgeel stro en donkergroen maïs, haast volgroeid. Waar de 30 km zijn eigen weg gaat waden we door het hoge gras over een krakkemikkig pad. De Kleine Kerkweg is dan weer een alleraardigst en lommerrijk eenmanspaadje. Het voert ons naar een haast verlaten steenweg met fietspad aan weerszijden. Even verder duiken we links de wilde natuur in. Hadden bijna de afslag gemist en ik roep een jonge deerne terug die ruim 100 meter voor ons uitgaat. Heerlijk strook donker bos zet ons af bij een zandweg tussen weiden door. Dan volgt de Groenstraat, immer gerade aus richting dorp. Een man van de organisatie wacht ons op met de vraag of er een parkoersprobleem is. We wijzen hem op de delicate afslag zo’n kilometer terug. Blijkt dat wel meer wandelaars deze gemist hadden. Hij gaat op pad voor correctie, prima service dus. Even wat straatjes, we duiken terug de akkers in over een hobbelig pad tussen muren van maïs. Pikken de kortere afstanden op en wandelen langs de voetbalterreinen richting dorpskern en rustpost. Grappig om zien hoe wandelaars netjes op een rijtje zitten aan de lommerrijke kant van de straat. Wij sluiten aan.
Nemen een wat langere pauze dan gewoonlijk, de twee tientjes gelopen in de zomerse warmte laten zich gevoelen. Wandelen voorbij het immense Ursulinenklooster het dorp uit richting vaart. Even langs het water en dan een tarmacje op voorbij herenhoeve ’t Kasteeltje en de akkers tegemoet. Op de achtergrond een grijzig kerkje, naar ik vermoed Wakkerzeel. Dorsmachines oogsten de goudgele tarwe. Het doet mij denken aan een leuk Vlaams liedje :
De oogst was rijp en binnen
De boer zijn hoogste wens
Men zei mij dat dit alles een paradijs was voor de mens
En zo voelen wij ons ook telkens wij mogen wandelen. Al wordt het nu even hard labeur. De zon beukt in op onze koppetjes, het asfalt geurt en wij kreunen ons een weg door de stille akkers. Een grindpad stuurt ons richting bomen. Heerlijk die verkoeling langs de verweerde antitankgracht. Even verder wacht opnieuw het Haachts Broek. Ondanks het lommerrijke fraaie biotoop moet ik vaart minderen. Mijn zuurstofaanvoer is te beperkt om een stevige inspanning te blijven leveren. Toch is het genieten stappend over vlondertjes, langs droge grachten en weelderige plantengroei. Bij het verlaten van het bos pikken we de andere afstanden terug op en zetten samen koers langs de bosrand richting dorp en finish. Leuke tocht gelopen al dient gezegd dat de 5 en de 30 km het best bedeeld waren met groene, bosrijke stroken. Volgend weekend is het onze beurt om de wandelaars te verwennen, pijltjes hangen tussen Overijse en Eizer met misschien een extraatje in Puurs. Tot dan.
Wandelen in eigen streek, het gaat nooit vervelen. De tocht van de Vosbergstappers die slaan we nooit over. Streekgenoot Mark denkt er net zo over en dus tekenen M & M ook present. Voor Zottemie en Bart is het dan weer een eerste kennismaking. We hebben vandaag de keuze uit meer dan 10 verschillende afstanden. Maar Patrick zou Patrick niet zijn of hij bedenkt een 11de alternatief ! Wij zijn niet zo happig op lussen naar Waarloos en Duffelshoek. Rivierenland daarentegen vinden wij heerlijk. Kiezen dus voor het parkoers van de 42 km minus de eerste 10 km.
Een lommerrijk achterafje voert ons zachtjes klimmend langs een schapenweide. Kunnen we genieten van een vergezicht dat reikt tot de Mechelse Sint-Romboutstoren. Zakken terug af naar de vallei en dokkeren over een kasseitje Alfred (Bornem) achterna tot de E19. Onderaf de snelweg ligt een ruig pad, meestal erg nattig nu echter kurkdroog. De majestueuze Kapellenlei zet ons af bij TC De Zwaluw. Hebben nog maar 3 km in de kuiten en langer dan een plaspauze blijven we er niet. Rechtsomkeer opnieuw wandelend door de fraaie dreef tot voorbij de E19. De langere afstanden mogen heerlijk zwerven langs de Oude Nete arm, over vlondertjes en langs metershoge balsemien. De Blauwe brug van Rumst is afgebroken voor onderhoud en dus kan de parkoersmeester niet anders dan ons over de Netedijk naar Walembrug te sturen. Erop en erover en langs de overkant terug richting Boom. Zo ver gaat de reis vandaag niet, we duiken puur natuur in wandelend over graspaden tot Battenbroek. Vanaf een oud kapelletje is het één straat lopen tot centrum Walem. Rusten doen we zoals elk jaar op het terras van de Slijkvissers.
Komen er een dame uit Heeze tegen die nu in Kontich woont. Hebben we al maanden niet meer gezien hoewel zij een vaste waarde is. Blijkt een lichte beroerte gehad te hebben maar wandelt vandaag al terug 42 km. Van een blij weerzien gesproken ! Katrien wordt onze gezel, Bart blijft nog even verDuvelt genieten. Stappen gezellig keuvelend richting Roosendael en het jonge bos. Beslissen de twee lussen in omgekeerde volgorde te lopen, de langste het eerst. Deze voert langs de villa’s van de Beukendreef recht naar het Fort van Duffel. Heerlijk wandelen rond de grote plas en dan wacht de Mosterdpot, een jong natuurgebied met eik en een ondergroei van varens. Katrien wipt fluks mee met een koppeltje dat sneller is dan wij. Wandelen onder ons tweetjes langs de AWW plas met zijn veelheid aan watervogels en vervolgens over de Netedijk terug naar de Slijkvissers.
Hebbe nog 13 kilometer voor de boeg. Keren terug naar domein Roosendael en stappen vervolgens over een prachtige landdijk richting Elzestraat. Moeten wat straatjes lopen om vervolgens voorbij de velden van een groenteboer het Fort van Walem te bereiken. Opnieuw heerlijk koel en lommerrijk langs het water. De Emmaüsdreef dokkert ons dan langs de watertoren van Mechelen Noord richting Battenbroek. Vosberg kent hier een paadje langs een bruine gracht afgezoomd met metershoog riet en balsemien. Passeren een tweede keer het oude kapelletje en gaan dus ook een laatste keer rusten bij de vissers.
Wandelen nu rond de vijver en terug de Netedijk op tot Walembrug. Aan de overkant wacht de Lazarusstraat genoemd naar de gelijknamige witgeschilderde kapel. Het straten lopen wordt beloond met een prachtige afsluiter : de Oude Spoorwegberm. Een strook van nauwelijks een paar tientallen meter breed maar mits een heerlijk slingerpad te doorkruisen langs poeltjes en door het kreupelhout. Een geïmproviseerd bruggetje, door de boer zijnen akker, een groet aan de ruime veestapel, de Duvel wacht. Maken het gezellig aan de rand van de tent met Zottemie & Bart, M & M. Hoe dichter bij huis hoe later we thuis komen. Het is al ruim 20:30 als we aan de dis gaan. Er volgt een ver Duvelt zalige nachtrust …
Zaterdag geven we forfait, bakken hemelwater dat is niet meer aan ons besteedt. Linda leest een boek van wel 300 bladzijden uit, ik pruts wat aan websites en pik het rechtstreekse verslag van de laatste bergrit in de Tour de France mee. Leuke wedstrijd maar ook de waanzin van (dronken) ‘supporters op Alpe d’ Huez. ’s Avonds meldt Martin zich en dus plannen we voor zondag een triootje. De Dauwstappers gunnen ons niet meer dan 25 km. Gezien de starthangar slechts 8 km van huis uit is plan ik dapper een 40 km. Bij lekker fris en zonnig weer wandelen we langs het Mastenbos, de Antwerpse openlucht wielerbaan en Fort VI tot de verzamelplaats. Stroboeren zijn ruim vertegenwoordigd, Martin heeft zijn koffie al op. Sabine & Freddy tekenen tot onze verrassing ook weer present.
We gooien de voorgeschreven opdracht om, beginnen met een kleine lokale lus van zo’n 5 km. Villaatjes kijken tot het tunneltje onder de E19. Wij lopen dus even terug van waar we kwamen. Dan langs de rand van de autoweg door het groen van Landschapspark Zuidrand tot de fabrieken van Rizla, grondgebied Wilrijk. Een allegaartje vervolgens van straten en plantsoentjes langs onder meer ziekenhuis Sint-Augustinus. Een opwarmertje dus.
Na de koffie in de startzaal het echte werk. Heerlijk zwerven door Fort V met zelfs schildpadden op het water. Langs de Edegemse serviceflats dan tot Hof Ter Linden. Het kasteeldomein is sinds kort opengesteld voor het grote publiek en dus een leuk extraatje. Langs de majestueuze kasteeldreef vervolgens richting kerk en dorpscentrum, tijd voor een bammetje en een terrasje. Dwars door het centrum en zijn winkels nu tot de basiliek die Edegem rijk is. Hier werd onder meer Leo Tindemans begraven, weet Linda. De parkoersbouwer weet van wanten, pikt elk groen strookje op dat hij te pakken kan krijgen. Buurtparkje Windhoek, een prachtige dreef langs de spoorbaan tot station Oude God en dan wenkt Fort IV achter het gemeentehuis van Mortsel. Onze gastheer beperkt zich niet tot de paden langs het water maar laat ons ook van de veelheid aan gebouwen genieten. Verklarende teksten vallen bij Martin zeer in de smaak. Een leerrijke en mooie etappe die eindigt op het terras van een cafeetje midden een woonwijk.
Even een pittig gesprekje tussen Nicole Stroboer en onze Nederlandse gast, ze zijn beiden rad van tong. We gaan weer op pad voorbij Villa Mathilde uit 1916 en stappen rond het zeer uitgestrekte psychiatrische centrum Sint-Amadeus. De spoorbanen die Antwerpen met Lier & Brussel verbinden zijn nooit ver weg. Kuieren even door de wulpse natuur van Klein Zwitserland en passeren geklasseerde hoeve Bieseghem. Snijden vervolgens dwars door Mortsel langs zijn groene long zijnde een oude spoordijk, nu een oase van rust. De eerste regendruppels vallen uit het intussen grijze zwerk. Besprenkeld door ‘muggepis’ doorkruisen we de laatste straten tot Den Duvel.
Martin biedt ons een lift aan tot de A12 die we dankbaar aanvaarden. Krijgsbaan en Krijgslaan lopen parallel denken wij en zodoende moeten we maar 4 km meer per 2pk tot thuis. Foute inschatting want de twee straten blijken lichtjes van elkaar weg te lopen. Een uurtje stappen dus bij druilerig weer en met het aanhoudende gebonk van Tomorrowland op de achtergrond. Omstreeks 18:00 zitten onze 40 km er helemaal op. Ik had een heel sterke dag vandaag, wat zo’n rustdag al niet vermag. We kijken tevreden terug op toch weer een leuke tocht aan de Antwerpse rand. Verdient best wel meer dan 900 wandelaars. Volgende week plannen we een andere beauty op zaterdag zijnde Vosberg – Rumst. Zondag kiezen we voor onbekend en dichtbij een station in Wespelaar – Tildonk. Tot dan …
Vandaag wandelen we nog eens ‘euver ’t woater’. Neen niet in Oost-Vlaanderen of aan de overkant van de Schelde maar ten zuiden van de Rupel en het kanaal Willebroek – Brussel. We verlaten bus 290 en de Rupelstreek bij Boom – Markt. Twee bruggen verder begint Klein-Brabant en dokkert het kasseitje langs Prayon-Rupel naar het centrum van Ruisbroek-Sauvegarde. We zijn nauwelijks een uurtje onderweg tot de goed beklante, kleine startzaal.
Zoals wel meer voorkomt de laatste tijd bestaat de opdracht uit een kleine en een grote lus. De Swa van Aartselaar heeft een rondje voorsprong op ons en is zeer te spreken over de eerste 8,5 km. Straten lopen tot het gemaal op de Vliet. Opletten voor het raakpunt van de beide lussen en dan landinwaarts over de mooie dijk van het riviertje. Bij cafeetje Den Dam stappen we een landdijk op, weg van het water. Het extraatje voor de 25 km voert over een ‘ruig’ pad langs maïs en andere akkers. Diane & Rudy stomen voorbij en lopen ons voor terug richting Vliet ter hoogte van ’t Hof van Seghers, een geklasseerde boerderij in lokale stijl. De route voert tot de expresweg ter hoogte van de brandweerkazerne ( Kalfort/Puurs). Dan gaat het terug landinwaarts langs groenten akkers met opvallend veel selder. De dorpskom nadert. We lopen nog één kerkwegel en dan gewoon rechttoe, rechtaan dwars door het centrum tot het vroegere gemeentehuis, de kerk en de parochiezaal. Inderdaad een leuke lus.
Kunnen een terrasje doen en een eerste keer bijpraten met Jefke die van station Willebroek komt, vijf kilometer verder gelegen. Een breed graspad langs een beek voert terug naar het gemaal op de Vliet. Deze keer zoeken we de kanaaldijk op met uitzicht op de donkere kerk van ’t Hellegat en de bedrijven aan de overkant. We delen het tarmac met wielertoeristen en winden ons op over de onvoorzichtigheid van meerdere wandelaars. Links lopen jongens en als het enigszins kan niet over de ganse breedte van het pad ! Voorbij een jachthaventje voert een kasseitje in het groen ons richting Prayon en even verder de rustpost in de aftandse gebouwtjes van kleiduifschutters. Jefke is er ook weer paraat.
Tussen twee prachtige vijvers keren we terug naar het kasseitje bij Prayon. Meteen linksaf nu, in het groen over het fietspad richting Puurs. Zo snel mogelijk weg van de tweewielers voor een heerlijke zwerftocht door het bos Zielbeek tot bij de befaamde grot en massief betonnen kruisweg. Verlaten even het groen nu en stappen door een recent gebouwd woonerf. Dan volgt een ruime rechthoek over groen landdijken met uitzicht op rietkragen en haast uitgebloeide gele plomp. Lekker wandelen is dit. Bevinden ons op een knooppunt van spoorwegen en moeten er dus ook een paar keer langs. De verroeste die van Prayon komt en de lijn Mechelen – Sint-Niklaas met op de achtergrond even het geraas van de A12. Duiken een laatste keer het groen in tussen maïs en bos, langs een groen moeras ook, wat een gracht moet voorstellen met watertekort. De spoorbaan Puurs – Boom voert ons terug naar de dorpskom, onze tocht zit er op.
Nemen ruim de tijd voor een drankje … of twee, drie en een reuze gezellig onderonsje met Sabine & Fred, helemaal uit het verre Ingelmunster afgezakt. Vrolijk leggen we de drie kilometer terug naar Boom Markt af … zonder ‘drache national’ dit jaar !
Wij hebben de rijke mogelijkheden van De Lijn vanuit Mechelen ontdekt en maken er dankbaar gebruik van. Is slechts een uurtje reizen voor ons over Boom. De wandelaars vullen de bus richting Keerbergen deze ochtend onder leiding van Rik (Bornem), de schaarse andere reizigers kijken verbaasd. Veel volk in de startzaal ook met een opvallende delegatie IJsetrippers. Keerbergen, je associeert het met villawijken in het groen, het zal ons benieuwen wat we vandaag voorgeschoteld krijgen.
Bij een druilerig weertje gaan we klokslag 10:00 op pad. Langs wijkje ’t Voorbroek pikken we de groene voetwegen 65 & 67 op tot tennisvelden. Dan komen ze aan de beurt … de kasten van villa’s tussen spar en ander groen. Voetweg 51 stuurt ons de weilanden in. Bij nog wat hemels gedruppel pikken we de ‘geschoren’ Dijledijk op. De kerktoren van Haacht vormt de prominente achtergrond. Bij de schattige Oude Hansbrug gaan de langere afstanden hun eigen weg. We stappen een stukje antitankgracht (WO II) en vervolgens door akkers en bosjes tot centrum Haacht. Moeten er lachen bij een deerne die wat te nadrukkelijk haar rondingen aan de kerkgangers toont. Mijnheer pastoor heeft hier een leuke job ! Langs Kleine Appel moeten we wat straatjes lopen richting Dijlevallei en maïsvelden. Bij Koekelberg terug landelijk beton tot de rustpost. Sieke & Willy zijn van dienst. Hebben pech, zegt zij. De gisteren vers gemaakte soep is op één nacht zuur geworden. Zijn de Hondsdagen volgens Linda. Ik voel mij wat slapjes en geniet van een grote smos, echt wel waar voor zijn geld.
Gesterkt gaan we weer op pad. De 30 km krijgt een leuk extraatje aangeboden over de dijken die met de Dijle mee door het open landschap slingeren, een heerlijk vergezicht. We duiken even met de andere afstanden mee de akkers in en lopen langs een langgerekte poel terug naar de rivier. Nog een kort strook Dijle en dan langs een graanakker (spelt ?) richting bos en langgerekte kroosrijke plas. Verdorie, wat is dit een mooi parkoers ! We lopen Rijmenam binnen en de rustpost op de speelplaats van een school. Het is hier al Schelle wat de klok slaat. Superwandelaar Rudy met zijn nieuwste Thudinie t-shirt en een hele horde van WSV. Gezelligheid troef dus. Tot onze verbazing vallen ook Kathy & Hans binnen, zeer te spreken over het parkoers.
Naar goede gewoonte hebben wij een lus achterstand op de meesten. Begeleid door wat hemels gedruppel gaan we opnieuw de Dijledijk op in Mechelse richting. Verlaten de fraaie waterkant en stappen langs een visvijver en verder een kasseitje naar centrum Hever. De 30 km maakt een extraatje aan de overkant van de spoorweg. Linda zag er krieken hangen, rood met blozende wangen en dus proeven we er enkele van. Terug aan de overkant van den ijzeren weg wacht voetweg 36. Was ik benieuwd naar hetgeen de parkoersmeester hier uit zijn mouw ging schudden, ik ben stomverbaasd. We wandelen een heerlijke aaneenschakeling van bos, bosrand, weiland en een kroosrijke beek tot aan de rand van de Rijmenamse bebouwing. Wat was dit een schitterende etappe van bijna 9 km, een heuse ontdekking !
Hebben nog een uurtje wandelen voor de boeg. Lopen langs de Kiekshamlei de wat rommelige villawijk van Rijmenam in. Heeft niets van het kraaknette en dure van Keerbergen dat we deze ochtend mochten bewonderen, deze Zeeptwijk. Dan komt de kronkelende Dijle weer aan bod, de overkant t.o.v. eerder vandaag gelopen. De zon strooit prachtig met licht over goudgele akkers, dorre dijken en immer groene sparren. Fantastisch is dit vergezicht nog bijgetekend door zachtjes zakkende stalen vogels in de verte. We verlaten het water, duiken een sparrenbos in. Krijgen nu afwisselend bosjes en open ruimtes met hoog geel gras onder de sloffen geschoven. Natuurpunt op zijn best. Dat gaat zo door tot een paar honderd meter van de finishlijn. Op het terras zitten Geertrui & Jan (pijp). Even later voegen ook clubmaatjes Christine & Noël zich bij ons. Allen zijn ze het met ons eens, dit was een prachtig parkoers, een heerlijke wandeldag. Wij moeten er vandoor maatjes, busje komt zo. Een vlotte reis naar Hemiksem, een goede ‘kouwe plat’ en dan is het tijd om gelukzalig te dromen. Maandag bouw ik een rustdag in en dinsdag trekken we naar Ruisbroek-Sauvegarde. Tot dan.
