01.06.2020 Knooppunten tussen Boortmeerbeek, Schiplaken & Relst
Sta dus weer op exact hetzelfde uur als gisteren bij het station van Boortmeerbeek. Ga meteen een heel andere richting uit over een fietspad in het groen gevolgd door een prachtig pad langs een diepliggende en heldere beek. Kermit en zijn vriendjes geven van katoen want er staat nauwelijks wind en het is al warm. Beton dan, een fietspad parallel de spoorweg. Beetje geduld oefenen en dan een jong bos in. Genieten ondanks de aanwezigheid van vele insecten. Het terrein gaat over in halfopen met nogal wat gemaaid hooiland en heel wat wilgen aan de kant. Kom bij een s-vormige vijver uit en de koekoek begeleid mij over de kasseitjes van Hever-dorp. Steek na de dorpskom de spoorbaan over en loop linea recta een tarmacje tot de Leuvense vaart ergens ter hoogte van Schiplaken. Straten, akkers en weer straten tot de kerk van Schiplaken. Mag dan weer het bos induiken voorbij een verscholen waterkasteel. Ondergroei van prachtige varens met beuken en spar als toetje. Gewoon rechtdoor lopen in het zalige groen. Terug beton dan door de velden met opvallend veel afgewaaide bladeren en takken, kleine lokale storm geweest ? Bosrand en bos opnieuw en een beetje weinig markeringen, ik red mij wonderwel tot twee keer toe. Kom bij het Steentjesbos, een heel andere kant dan gisteren en mag er meer van genieten. Even een weiderand met een zee van margrietjes en vervolgens asfalt richting Elewijt. Passeer een zee van blauwe korenbloempjes en loop langs de volgende beek richting woonwijk. Het Rotbos dient zich aan tot bij terreinen van koning voetbal. Het parkoers dat ik tekende is telkens weer een mix van bosjes, velden en woonwijken, het bevalt mij eigenlijk best. Wuivend en geel rijpend koren nu met aan de overkant van het pad nog stug groene tarwe. Het volgende bos, de volgende beek ook tot de kerk van Relst. Ik heb 23 km op de teller staan en pauzeer op een bankje in de lommerte. Opvallend veel fietsers op pad, bijna geen wandelaars. Het wordt nu echt wel warm. Door tarwevelden zet ik koers naar Kampenhout-Sas. De laatste vijf kilometer zijn dezelfde als gisteren. Eerst een strook vaart Leuven-Dijle, dan het schattige Liesbethbos tot de waterhoeve. Nog wat steeds droger wordende graspaden door de akkers en langs de beek terug naar het station. Merkwaardig voorval ter plaatse. Een jonge deerne vergist zich van perron en spurt, zonder mondmasker en dwars door de gesloten slagbomen naar de overkant. Het duurt extra lang voor de trein vertrekt … zij blijft op het perron achter, tja de NMBS is in deze Corona tijd extra streng.
Dit Sinksenweekend heb ik twee knooppunten wandelingen gepland vanaf station Boortmeerbeek. Heb even de hulp nodig van een ‘local’ om de startplaats te vinden en ga op pad langs de dorpskerk de bewoning uit. Volg een krakkemikkig fietspad langs een beek dat mij naar een drukke steenweg voert. Erop en erover en dan op weg naar de vaart Leuven-Dijle, er rijden heel wat fietsers langs mij heen. Boortmeerbeek-Sluis en ik verlaat het water. Even wat straten lopen en dan mits een tarmacje de weidse velden in. Mag het Steentjesbos in duiken. Na de volle zon is het hier donker en koel, lekker wandelen al is het opletten voor de vele boomwortels. De velden in dan, patattenvelden uiteraard want we zijn in Vlaanderen, het land van de patat-eters. Krijg plots een schitterend cadeau. Rijpend koolzaad wordt overwelfd door een zee van klaprozen, wat is dit mooi ! Even verderop hetzelfde beeld maar deze keer dankzij paarse korenbloem. Dit is puur genieten ! Het parkoers dat ik getekend heb is een afwissing van akkers, bosjes en soms enkele huizen. Vind het best wel leuk. Ook opvallend hoe elke wegel hier in Kampenhout, want daar ben ik intussen, een eigen naam heeft. In de open ruimte zorgt een zachte bries voor de nodige verkoeling, lekker wandelweer vandaag. Ik passeer een zaal die ik ken als rustpost van vele wandelingen, het is er muisstil. Dokker over een kasseitje langs een verweerde muur en duik dan weer de akkers in langs rijpend koren. Kom finaal uit bij de Sporthal van Berg, startlocatie van weer andere tochten en mijn persoonlijke gram op Corona. Torfbroek nu natuurlijk, puur natuur en dan de weidse akkers in met de controletoren van Brussels Airport op de achtergrond. Ik keer deze laatste de rug toe en ga zwerven door de akkers, paden afgezoomd met margrietjes en klaprozen tussen Nederokkerzeel & Erps-Kwerps. Kom opnieuw bij een bosrijke omgeving uit, heb hier ooit enkel hoog in de modder gestaan. Loopnu ook braaf over de vlondertjes al hoeft het niet want de onverharde ondergrond is beenhard. Pluis bedekt hier wit de bodem. Ik vervolg door hoge grassen en een bosstrookje tot een beek. Kom bij een kapel uit 1857 uit met bankje en neem even een pauze, ben 20 kilometer ver. Na de rust wordt asfalt kassei en ik kom weer bij de kerk van Buken uit. Loop deze keer in de juiste richting want weet de knooppuntpaal staan. Nogal wat beton wordt mijn deel maar er volgt een zalig gras pad met weelderig veel margrietjes in de berm. Nog een strookje bos met een droogstaande beek en ik ben weer bij de vaart ter hoogte van Kampenhout-Sas. Even het water volgen en dan een laatste cadeautje, het Liesbethbos. Heerlijk stappen in het groen een beetje weg van het water. Kom uit bij een oude hoeve met gracht die ik ken van de lokale wandelclubs. Duik weer linea recta de akkers in, het is plots warm want de wind is gaan liggen. Kom weer bij punt 202 uit en de laatste twee kilometer zijn het omgekeerde van deze ochtend. Morgen dus mijn tweede parkoers vanaf hetzelfde station, ook richting Kampenhout maar helemaal anders.
Zoals gezegd weer op pad naar Wespelaar vandaag, een treinreisje met mondmasker van 10 minuutjes. Bij het station in Leuven passeert een groep van zeker 15 wielerterroristen. Hé mag dat dan al ? Van het perronnetje naar de stemmige dorpskerk, er staat een verfrissende wind en de benen zijn loom, rustig aan dus maar. Een paar straten en ik duik het groen in langs een beek. Gewoonweg rechtdoor en onderweg genietend van bloeiende rododendrons. Kom bij de Leuvense Vaart uit en ga die richting Mechelen volgen tot Kampenhout-Sas. Nogal wat fietsers hier, een steeds weerkerend beeld op zondag. Verlaat het water langs een lange straat gewoon rechtdoor. Af en toe een vliegmachien dat de landing inzet naar Brussels Airport, ik schat geen 10% van het normale luchtverkeer. Wat akkers nu, opschietende granen, tot de kerk van Relst. Even verderop genieten van een heerlijk pad in het groen langs de Molenbeek. Hoeveel beken met die naam zouden er in Vlaanderen vloeien ? Verscholen in het groen zie ik de golfers hun balletje slaan. Even een straat en dan een ellenlange rechte kasseibaan naar Buken. Passeer een prachtig veld klaprozen, ja het is lente, we durven dat wel eens vergeten in deze barre tijd. Bij de dorpskerk ga ik in de fout omdat ik met foto’s bezig ben. Gelukkig nauwelijks 100 meter en via kerkwegels en achterafjes terug op het juiste pad. Tarmacjes en verweerd beton door de akkers worden mijn deel, granen, ontluikende patat en biet ook. Kruis drie wandelaars met papiertje in de hand, knooppunten ? We moeten er allen om lachen. Pauzeer een eerste keer na 13,5 km op een bankje bij het Kastanjebos in Veltem-Beisem.
Trek mij opnieuw op gang door het bos op wat een Finse piste lijkt te zijn. Dan weer verweerd beton en lekker onverhard langs in bloei staand gras. Het volgende fietspad is afgezoomd met weelderig lentegroen en veelkleurige bloemen. Mag nu stappen langs een bosrand en het hoge gras, een droge beek ook. Duik de open velden in met op de achtergrond de fabrieken van Remy in Wijgmaal maar daar ga ik niet naartoe. Loop nogal wat tarmac door de velden met nadrukkelijk aanwezig margrietjes in de bermen. Het zwerk wordt donker, zal toch niet waar zijn zeker, was niet voorspelt. Loop een dorp in waarvan ik vermoed dat het Tildonk is. Keer het meteen weer de rug toe en ga langs achterafjes en een fietspad naar Tildonk-Sas en de Leuvense Vaart. Pak er een tweede pauze en er valt zowaar een mals buitje uit de lucht, van korte duur weliswaar. Vind de eerste witte lelies bij de Kruineikebrug prachtig. Over de brug ‘kier ne kier were’ en dan langs ’t Kasteeltje weer de weidse wereld in. De hoeve blijkt een verblijfplaats te zijn geweest van de ridders van Tildonk eeuwen geleden. Voor mij een lange rechte baan tarmac tot voorbij de spoorbaan en dan keienpaden door de akkers. Eens Wakkerzeel voorbij ben ik heel aandachtig. Ik zie hoe iemand de combinatie 55 – 54 net als ik fout gelopen heeft. Oefti, word mij duidelijk, de markering 54 staat heel laag bij de grond en achter opschietend gras verscholen ! Weet ik ook weer, een mens is nooit te oud om bij te leren. Uitbollen nu over de vlonders die ik een paar dagen geleden ook liep. Of liever naast de vlonders en op een heikel punt kan ik wandelaars die in tegenover gestelde richting aankomen advies geven. Is toch wel leuk. Had ik dan weer geen fantastisch parkoers uitgetekend, mijn 30 km zitten er weer op. Morgen is het op het werk D-day, shall I stay or shall I go ?
Op het perron in Leuven kom ik stadsgenoot Luc tegen. Hij reist naar Ottenburg ik naar Wespelaar. Ga langs de knooppunten van Demer & Dijle een grote lus maken rondom Haacht, verandering van spijs doet eten. Het is rond 09:00 al behoorlijk warm en we lopen dus in tee shirt en ik heb drie liter drank mee, de les van vorige zondag indachtig. Merkwaardig veel volk op de trein trouwens en elke reiziger heeft zijn mondmaker op en houdt afstand. Het is even zoeken naar het startpunt maar bij Kerkeblok vind ik een markering. Kerkwegels lopen dus tot paal 517 bij ‘den ijzeren weg’. Even op mijn stappen terug komen tot bij de stemmige dorpskerk. De eerste paar kilometer zijn een mix van beton en groene achterafjes langs de spoorlijn. Bij het naambord Spet weet ik het, heerlijk flaneren in het groen met een waterloopje erbij. Koekoek en kikkers houden mij gezelschap, kom haast geen mens tegen. Eindje steenweg dan en voorbij een rotonde naar Schoonbroek, mijn tweede portie natuur. Deze keer een mix van bewerkt akkerland en bosjes. Drogend hooi geurt heerlijk. Een stille villawijk nu, kom wat joggers en fietsers tegen. Merkwaardig beeld bij een stoeterij. Een tractor rijdt er heel traag over een zanderige piste. Hij sleept zes open metalen kooien mee met in elke box twee stappende paarden, had ik nog nooit gezien. Het landschap blijft hetzelfde, een afwisseling van bosjes en woonwijkjes. Ik kom zowaar vijf wandelaars van Tornado tegen, we kennen elkaar niet. Loop nu in het zweet mijns aanschijns door stoffige akkers waar maïs, biet en granen komen piepen. Passeer een langgerekte plas die voor verkoeling zorgt en ga dan de Dijledijk op, stroomopwaarts langs zijn linker oever. Ben hier duidelijk niet alleen, vooral fietsers. Slinger heerlijk mee met de rivier en zijn vele meanders, genietend van kleur van koolzaad en klaprozen. Bij de Hansbrug in Haacht stap ik naar de andere oever en loop doodleuk terug dezelfde afstand. Een grote veestapel trekt de aandacht van vele passanten, ik schat zo’n 80 koebeesten. Verlaat de rivier en loop verder door de landschappen waar ik vandaag te gast ben. Wat villa’s, strookjes bos en halfopen landschap langs de Spuibeek. Kom zodoende in het centrum van Keerbergen uit, heb zo’n 20 kilometer op de teller staan en het is tijd voor een pauze op een bankje bij een woongemeenschap ’t Voorbroek genaamd. Na 10 minuutjes ‘vort met de bok’. Groene stroken maar ook veel straten en genieten van kleurrijke rododendrons. Raak even aan de Dijle maar loop er weer van weg voor villa’s in het groen. Merkwaardig zicht waar heelder akkers maïs in plastic blijken gezaaid te zijn. Ze zijn al duidelijk groter dan hun soortgenoten in volle grond. Kom finaal toch weer bij de Dijle uit en de Damiaanbrug, met prachtig beeld van zijn naamgever. Slinger nog even mee stroomopwaarts en duik dan weg langs een perenplantage. Helaas weer een heel eind tarmac, ik begin moe te worden. Maar er volgt een beloning voor mijn volharding, de antitank gracht. Zalig genieten in het groen, immer gerade aus langs het water. Kom bij een steenweg uit en zoek naar nummer 54. Is niet te vinden en dus na 500 meter ‘kier ne kier were’. Ik gok op een graspad en ja hoor, am I good ! Prachtige groene strook waarvan ik denk dat het Haachtse Broek noemt. Krijg een schriftelijke waarschuwing mee dat de vlonders er slecht bij liggen. Ik hoef ze niet, kan er netjes langslopen over grond die normaal moerassig is maar er nu al gebarsten bijligt. Even twijfel hoe ik naar punt 52 moet. Tegenliggers met papiertje in de hand, effe vragen dus. Ja mijnheer, wij wandelen ook knooppunten en U stapt in de juiste richting. Heerlijk dat sfeertje onder stappers. Verderop komt over een stoffig breed pad een auto aangereden in dezelfde richting die ik uitga. De man spreekt mij aan, blijkt een landbouwer te zijn die hier drie hectaren hooiland liggen heeft. Wordt een heel gezellige babbel en op mijn vraag krijg ik zelfs wat extra cola aangeboden, reuze sympathieke kerel. Kom bij een steenweg uit en kan recht naar het station. Kwartiertje wachten en de trein is er. Was nu niet bepaald het mooiste parkoers dat ik al getekend heb maar ben toch weer tevreden, de kilometers zitten in de kuiten. Zondag keer ik opnieuw naar Wespelaar voor een totaal ander parkoers.
Zoals gezegd ga ik vandaag een heel andere richting uit. Start om 09:00 van thuis richting station en langs het Burgbergpad met zijn mooie graffiti richting Provinciaal Domein van Kessel-Lo. Pik onderweg al wegwijzers naar knooppunt 4 van de Hagelandse Heuvels op en dat is mijn eigenlijke startplaats. Loop door een laan met nog kale bomen en de geur van vers Stella brouwsel overheerst de ochtend. Wandel langs de niet toegankelijke speeltuin en rond één zijde van de grote plas. Moet wat straatjes lopen na een asfaltpad en kan uiteindelijk de bossen van de Kessels Berg in. Zou normaal een steile trap op moeten maar deze is afgesloten wegens in slechte staat. Dan maar langs een paar straten rond de heuvel en een doorgang zoeken. Vind een heel steile en vrij technische klim in bos. Neem hem voor een paar meter zowaar op handen en voeten. Pff, dit was even spannend. Ben nu op een plateau in het bos en volg dit zo lang mogelijk tot ik nummer 101 vind. Is de juiste richting om weer op mijn tekening te geraken bij nummer 13. Even het bos verlaten en wat villa’s bekijken. Een stevige klim van eerst kassei en dan onverhard. Ga nu lekker golvend over de brede paden van de Honkelberg lopen. Zakken dan maar weer door een holle weg tot bij de houtzagerij van Holsbeek. Het parkoers wordt nu vlak. Loop wat achterafjes en zowaar voorbij een kleine, nog jonge wijngaard. Duik dan een jong bos in met rosse beken en vijvers bedekt met een massa wit pluis. Vervolgens open velden en wat tarmac tot een hoogstam plantagetje. Het knuppelpad dat ik wil nemen is afgesloten wegens in slechte staat. Het is mijn dagje niet. Korte omleiding, goed van pijlen voorzien deze keer. Ik stap naar halfopen gebied, midden het groen en een slingerende beek volgend. Heerlijk wulps landschap dit waar ik een paar kilometer mag van genieten. Het is al zo droog nog vroeg in het voorjaar dat er op sommige plaatsen geen water meer in de diepliggende beek staat. Passeer vervolgens langs stoffige akkers waar de boer dapper blijft verder plantgoed in de grond stoppen al zijn de sprieten die her en der verschijnen al helemaal geel van de droogte. Een kasseitje zet mij terug af in de bewoonde wereld. Bij het verlaten ervan kan ik nummer 115 niet vinden. Bij het achterom kijken zie ik waarom, de paal is verborgen door een paar struiken. Hop de akkers in genietend van een prachtig vergezicht, een mooie klimmende holle weg ook. Krijg nu een afwisseling van verhard en onverhard aangeboden. De eerste patattenplanten die mooi donkergroen staan ook. Ik ruil de vergezichten in voor twee prachtige holle wegen, eentje in neergaande lijn gevolgd door een klimmetje. Moet weer eens zoeken naar nummer 57 goed verstopt in de struiken. Kom uit bij de kapel van Speelberg en blijf veelal op het plateau wandelen. Delleput zet mij langs weer een andere holle weg in een vallei af. Heb twee derden van de geplande afstand afgelegd en neem een pauze op een bankje. Een wat oudere man komt bij mij zitten en we maken een praatje. Hij blijkt tandarts met pensioen en tevens wandelaar bij de club van Werchter te zijn. We hebben elkaar dus heel wat te vertellen en hij praat honderduit. Na een kwartiertje of zo gaan we elke onze richting uit. Ik krijg een trage lange klim in het Chartreuzebos onder de sloffen geschoven. Ga dan een heel eind genieten op het plateau in het beukenbos. Zakken maar weer naar een straat met villa’s en veel wandelaars en fietsers. Loop een paar laantjes af en het is weer eens zoeken naar een goed verborgen nummer 54. Met mijn GR ervaring van het achterom kijken vind ik ze allemaal. Opnieuw het beukenbos in en opvallend hoeveel koppels er rondlopen met een papiertje in de hand of zelfs mini laptops. De knooppunten zijn voor velen nu echt wel een ontdekking. De wegwijzer naar punt 56 is onduidelijk, dan maar vragen aan zij die uit een andere richting komen en het probleem is meteen opgelost. Ik geniet van de bospaden en blijk nog steeds hoog in het landschap te wandelen niet zo gek ver weg van Linden. De vele vlonders zijn nu van geen nut. Krijg nog twee diepliggende holle wegen cadeau, steeds weer op en neer. Een laatste afdaling langs een tarmac en ik ben in de vlakte dichtbij de Abdij van Vlierbeek. Loop door frisgroene patattenvelden zowat omgekeerd van wat Eddy ons aangeboden had tijdens de lijntocht Leuven – Diest. Nog een ommetje langs achterafjes en kom weer bij het Provinciaal Domein uit en stap terug naar huis. Zit door mijn drankvoorraad heen maar een ijsje brengt tijdelijk soelaas. De eerste week dat ik opnieuw mag uitrijden vertelt de man mij. Thuis gekomen voel ik mij het eerste halfuur niet lekker. Ik blijk veel te weinig gedronken te hebben en zit door het vele zweten compleet door mijn magnesium voorraad. Heb gelukkig alles in huis om dit meteen bij te werken, heb daar al jaren last van. Morgen rustdag en dan weer aan het werk, voor hoe lang nog ?
16.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Overijse, Tombeek & Leuven
Gisteren viel de bom. Onze werkgever kondigde aan dat 30% van de Benelux werknemers zullen ontslagen worden. Per 25/05 zullen de namen bekend zijn. De aandeelhouders eisen maatregelen en zij zijn toch de belangrijksten binnen het bedrijf of wat dacht U. Ik lig er niet wakker van want ben binnen exact één jaar met pensioen maar de macht van ‘das capital’ is toch wel onaanvaardbaar. Steeds weer verwijs ik naar 1938.
Maar vandaag ga ik weer wandelen. Kom een beetje moeilijk op gang maar neem de bus naar Overijse. Drie passagiers waarvan er eentje bij Gasthuisberg afstapt. Mondmasker op zoals het hoort, vooral de jeugd en de rokers zondigen zich massaal hiertegen. Ik merk zowel in Leuven als in Overijse dat er aardig wat meer gemotoriseerd verkeer is. Het is al behoorlijk warm als ik mij om kwart na tien op gang trek. Leuk wat visjes in de IJse en een eerste kasseitje om klimmend uit de gemeente te geraken. Als achtergrond de masten van Haute-Wavre. De Nijvelsebaan over en middels een ander kasseitje traagjes zakken in het agrarische gebied tussen ontluikend mais en biet. Weer een tarmacje dan met stijgingspercentage, het parkoers golft op en neer. Maak een foutje van gelukkig niet meer dan 100 meter. De velden in nu, steeds weer op en neer door mij compleet onbekend terrein zoals de Kwade Hage & Biesbempt. Pittig hoor en als het al eens vlak is een keien pad. Kom finaal in Tombeek Dorp uit, raak aan de dorpskern en weer weg, blijf maar op en neer gaan tot een kasseitje bij een hondenschool, terrein dat ik vroeger kende als voetbalveld. Ik wou perse naar Tombeek komen, ik heb het dus geweten in de kuiten en benen ! Kom op een plateau uit bij de Nijvelsebaan, prachtig van kleur met vele bloempjes in de berm, klaproos, koolzaad en andere. Zwerf een tijdje over vlakke paden om dan door een schitterende, diepliggende holle weg te duiken naar Huldenberg en de IJse. 12 kilometer en hoog tijd voor een eerste pauze op een eenzaam bankje in de zon bij De Kronkel.
Ga het vervolgens kalm aan doen. Gewoon genieten van die idyllische, glasheldere en rijkelijk van pittig groen kroos voorziene IJse. Loonbeek voorbij en tot in Neerijse. Daar neem ik het paadje van de Japanse kerselaars en pauzeer een tweede keer bij het kasteel, eigenlijk bij de kapel. Er staat een knooppuntenpaal. Was ik tot nog toe haast geen wandelaars tegen gekomen, hier zijn ze talrijk aanwezig en allemaal op zoek naar die paal ! De ouderen zoals ik met een papieren versie, de jongeren met hun appje. Er zijn duidelijk veel beginners bij en afstand houden is de boodschap. Corona leert de mensen weer ‘te voete’ lopen en dat is wel positief. Ik doe voor mijn voorlopig laatste Zuid-Dijletocht een klassieker waar ik echt van hou. Naar de Doode Bemde via de vlonders. Genieten van de prachtige gele velden met duizenden boterbloemen langs de Dijle. Door het moeras na de samenvloeiing van IJse & Dijle tot The Shelter, de koekoek geeft de maat aan. Een paar koppels varen de rivier af met de kajak. Ik heb een babbel met een tandarts die al 20 jaar met pensioen is, tja is een kleine wereld. Ik pauzeer even in Korbeek-Dijle en stap dan mijn vast parkoers naar Leuven. Een lange rij bij de supermarkt Delhaize maar discipline heerst er wel, alhoewel ik het niet logisch vind dat wij aanschuiven tussen de fietsers door. Morgen of maandag zoek ik andere oorden op, rondom Holsbeek wandelen en van in ‘mijn kot’ vertrekken.
Doppersdag en dus ga ik weer wandelen, gaatjes opvullen van het Zuid-Dijleland waar ik nog niet geweest ben. Neem iets na negen bij station Leuven de bus naar Ottenburg, drie passagiers met mondmasker. Grappig, de omleiding van lijn 337 loopt langs … Arenberg ! Er komen nogal wat omleidingen aan mijn route te pas maar om 10:00 ben ik waar ik wezen moet. De Tommestraat in, logisch voor deze IJsetripperstocht maar verrassend doorlopen tot een dorpspomp en dan langs bolle akkers richting Pecrot en Waals-Brabant. Gok bij punt 243 en terug de heuvel op in het bos. Het blijft puzzelen bij de volgende nummers maar ik heb hier uiteraard terreinkennis en passeer haast vlekkeloos 242, 240 & 241. Prachtig golvend terrein maar je moet er wel de weg kennen ! Kom bij een camping uit en stap door de velden naar het Rodebos. Hoe dikwijls heb ik hier al pijltjes gehangen voor de IJsetrippers ! Daal af naar Terlanen maar ga zo ver niet, Het Klein Verzet is toch niet open. Onderbos dan maar, rechttoe, rechtaan parallel met de Laan en genieten van de Koekoek en Specht. Opvallend veel blad op de paden, het heeft hier ’ruig’ gedaan de laatste dagen. Ik wandel onderaf Sint-Agatha-Rode langs de Laan, is een eeuwigheid geleden. Kom weer uit bij de Grote Kei klim de heuvel op en zak deze keer meteen weer naar het dal door een parel van een holle wegel. Stap langs de steenweg van Wolfshagen naar Neerijse. Heb waarschijnlijk iets fout gedaan maar kom wel op het juiste punt 214 uit. Even pauze in een bushokje, we zullen er maar aan gewoon worden zeker. Doe nu mijn eigen ding. Japanse kerselaars naar het Neerijse kasteel, vervolgen naar de Doode Bende en zijn vlonders en dan langs de Dijle. Een juiste keuze zo blijkt want de weiden zijn er zalig geel van de massale boterbloempjes. Het water staat er toch wel erg wel laag. Ik stap zoals gewoonlijk tot de monding van Ijse en Dijle en dan langs het moerassig gebied tot The Shelter. Een korte pauze en dan gewoon uitlopen over de grindpaden in de vallei over Egenhoven en Arenberg, moet morgen zowaar gaan werken !
10.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Leuven & Sint-Agatha-Rode
De eerste week dat de tandartsen weer werkten en dat zullen we geweten hebben. Meteen 50% en meer van de normale omzet terwijl wij nog steeds in 40% corona werkloosheid zitten. Werken noemt men dat, zeker weten ! Gisteren dan ook een rustdag genomen maar vandaag er weer tegenaan ondanks sombere weersvoorspellingen. Kwart na negen bij een druilerig weertje in regenjas (van de IJsetrippers uiteraard) vertrokken vanuit mijn kot naar de Abdij van Park. Heb een soort round-up lus gemaakt van 33 kilometer. Op de vijver van de abdij een fuut met jonkie en kikkers die de maand mei bezingen. Dan langs de Milse baan klimmen tot het militair domein van Heverlee. De boer heeft er zijn hooi al binnen gehaald. Loop de boslus naar punt 68 met veel spar en berk. Vanaf het militaire kerkhof naar het Arboretum. Je ziet de varens met de dag groeien. Vervolgens heerlijk genieten van bosdreven. Drie mannen snappen niet hoe ik dit zo alleen kan doen dat wandelen, zij hebben hun babbel nodig. Tja ik dus niet. Als ik bij het kruisbeeld van Vaalbeek aankom verlaten ze mij. Ik zak langs nieuwe aanplant tot het kasteel van Vaalbeek en vervolg langs het moeras, ook al met steeds meer groen, tot de Zoete Waters. Ben even niet bij de les waar vissers zitten en moet op mijn stappen terugkeren. Tussen de twee vijvers door en dan klimmen langs de boskapel en steeds hoger in het woud. Genieten van prachtige beukendreven in rood & groen, frisse nieuwe aanplant ook. Er is hier wel wat beweging van MTB-ers en jonge gezinnen. Duik finaal naar Sint-Joris-Weert mits een parel van een holle weg.
Hupsakee de spoorweg over en wat straten lopen tot riviertje La Nethen. Pareltje nu, de vlonders van het Grootbroek, puur natuur en omgekeerd gelopen t.o.v. vorige week. De Dijle over dan en genieten van die prachtig gerestaureerde kerk en oude kerkhof van Sint-Agatha-Rode. Voorbij een oude hoeve loop ik over een graspad met opvallend veel geel in de weilanden van duizenden boterbloempjes. Mag even stroomopwaarts een riviertje volgen, de Laan. De Grote Kei wordt een stevige betonnen klim, aanvankelijk langs ontluikend maïs. De regenjas moet uit, is veel te warm. Kom ‘begot’ op de top van het Margrijsbos uit en ben dan weer een echte IJsetripper. Lange zalige afdaling tot de watermolen van Loonbeek. Natuurlijk ga ik nu de IJse volgen tot in Neerijse. Het laantje met de Japanse kerselaars, de hoeve voor paarden met pensioen (ik ben er ook bijna) en dan het pittige heuveltje op voorbij het kasteel. Hoe dikwijls heb ik hier met Wim al pijltjes gehangen en toch wordt ik het nooit beu. Langs de verweerde muur weer zakken naar de glasheldere IJse en dan meelopen tot zijn monding in de Dijle. Het cijfer 4 lijkt niet voor elke Belg hetzelfde te zijn, de groepjes wandelaars en fietsers worden stilaan groter. Ik loop op mijn eentje het pad parallel de Dijle door het moerassige gebied. Een veelheid aan bloemige kleuren, kwakende kikkers, het is lente in het land. Stap door een fel gele wei tot The Shelter. Even pauze er zit toch niemand op de bankjes.
Volg nog even de Dijle maar het is er mij te druk. Kies voor een zijweg in het groen waar je nauwelijks iemand tegenkomt. Als ik terug op het hoofdpad kom valt het mij op hoe rustig het hier nu wel is. Denkelijk zijn velen op familiebezoek en dus kan ik rustig uitbollen onder de autobaan door, langs Egenhoven & Arenberg. Ben moe maar heb weer eens 33 kilometer in de kuiten. Mis in deze omgeving nog de twee meest zuidelijk gelegen gemeentes, daar gaan we dus de komende dagen werk van maken.
05.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Huldenberg, Leefdaal & Leuven
Busstation Leuven met heel wat stadswachters vanochtend. Ze controleren of iedereen zijn mondmasker wel op heeft. Het lijkt mij goed te gaan behalve de rokers dan die hun masker tot in de hals laten zakken om een saffie op te steken. Op een vriendelijke manier grijpen de wachters in. Ben de enige passagier op de bus, nog steeds, en heb voor het eerst dat blauwe dingetje rond mijn smoel hangen. Heel ongemakkelijk, mijn ademhaling is verre van ideaal en de zuurstofopname navenant. Ben dan ook blij dat rotding na een halfuur te kunnen weghalen en even hijgend terug bij mijn positieven te komen. Op pad vanaf het Gemeenteplein van Huldenberg. Even langs de Ijse en zijn watermolen en vanaf het kasteel stevig klimmen langs een kampeerterrein. Doet deugd die longen te kunnen openzetten. Wat vlakke stukken nu, hoog op het plateau, eerst een groene dreef dan de akkers in met granen, patat en in de verte geel. Even duiken door een beboste holle weg en meteen weer omhoog. Kom uit bij de koolzaadvelden van Ganspoel die ik daarstraks van ver zag. Passeer een tweede camping en duik naar Loonbeek en de Ijse. Heerlijk het glasheldere riviertje stroomafwaarts volgen dan tot in Neerijse, geen wandelaar of fietser te bekennen. Twijfel even bij een smal paadje weg van het water net voorbij brouwerij De Kroon. Maak een ommetje en ja hoor, ik had het juist, de pijl is weg wegens een bouwwerf op de hoek. Opvallend trouwens dat er nog steeds op geen enkele werf gewerkt wordt. Ga terug klimmen middels een holle weg, haast trapsgewijs terug tot op het plateau. Prachtige en zonnige vergezichten over de akkers, ik slinger mee met de paadjes door dit heerlijke landschap. Na 11 kilometer neem ik een pauze op een metalen bankje, mag wel even de dag is nog lang.
Zak dan weer in het open landschap met ver weg de radar van Bertem en geen vliegtuig in de lucht. De eerste patat steekt frêle zijn kopje boven de grond uit. Cornelisberg, Zavelberg, het zijn niet meer dan heuvels maar het Brabantse landschap golft wel lekker op en neer. Kom uit bij de Sint-Veronakapel in Bertem. Hé moest hier helemaal niet zijn, beetje te ver doorgelopen en ‘kier ne kier were’. Opnieuw een prachtige holle weg op, de Poelstraat en verder steeds maar hoger door akkers. Kasseitje terug naar beneden, ook al holle weg en ben weer in Korbeek-Dijle. Tweede pauze aan het water, het is er zo zalig. Op weg naar dat leuke stationsgebouw van Oud-Heverlee dan en verder wandelen langs Den Ijzeren Weg. Duik een tegelpad in dat mij na een pittig klimmetje zal afzetten bij het stemmige Sint-Anna kerkje. Even een straten loop nu naar het statige beukenbos. Dra weer genieten van prachtige dreven in groen en rood. Kom finaal bij het Arboretum uit waar het behoorlijk druk is. De parkeerplaats staat afgeladen vol, vooral jonge gezinnen met kleine kinderen. De virologen lijken de controle op de bevolking een beetje te verliezen. Ik stoom door naar het militaire en andere oudere kerkhof. Een landbouwer rijdt voor het eerst zijn grasvlakte af, hooimaand dus en dat geurt heerlijk. Duik voorbij het militaire domein de heuvel af in het groen. Een beetje verder de vijvers van Abdij van Park. Mijn tocht zit er weer eens op. Morgen een dagje doppen en van thuis werken en dan twee dagen naar Zaventem. Ben benieuwd of de relance zich in gang zet.
