Dankzij de meest recente fratsen van het NMBS personeel ben ik eens niet van pijltjesdienst in Jezus-Eik en kiezen wij voor een extra uitstap in wandelland. We opteren voor het dorp dat berucht werd door de Spaanse Furie, zijnde Opgrimbie. Een rustige reis met de trein tot Hasselt en dan de bus richting Maaseik. Opwarmertje van 2 km tot de startzaal waar we niemand bekend denken aan te treffen. Mis poes, clubmaatje Peter komt binnen gehuppeld en even later René & Marina.
Met Peter gaan we op pad door de ellenlange Daalbroekstraat tot het eerste sparrenbos. Slingeren ons bij een eerste spat regen door het bronsgroen eikenhout tot de A2 en een kampeerterrein. Scherp motorengeluid, de autocross van de Duivelsbergen zal nooit veraf zijn vandaag. Kiezelige paadjes door het groen met nogal wat berk voeren tot de voetbalkantine van kampioen Grimbie 69. Te warm binnen en dus improviseren wij een terras.
Stappen een eerste keer door de weidse vlakte naast het crosscircuit en door het hoge gras. De beboste heuvel op en de tweede regenbui tegemoet. Wandelend over een fietspad langs een langgerekte plas wordt het denkelijk prachtige vergezicht ons aldus ontnomen. Een houten bruggetje, een bosstrookje en kiezelpad, we zijn terug bij Grimbie. Net op tijd om Jef (Balen) uit te wuiven. We doen weer een terrasje en beslissen de lokale lus een tweede keer te lopen. In de vlakte passeren we Jac (van Mia), duidelijk vermagert want herstellend van een heelkundige ingreep. Toch zijn we blij hem weer eens te mogen begroeten, minzaam zoals hij altijd is. Peter stoomt door naar de finish, wij een tweede keer de heuvel op. Deze keer wel met magistraal vergezicht richting Eisden bij de langgerekte plas.
Laatste pauze bij Grimbie en Jacky ‘de lange militair’ wordt onze gezel. Genkenaar Johan is er dan al vandoor. Een laatste keer de vlakte en de razende zand boliden. We hebben gewacht tot een stevig onweer voorbij is. De bossen in langs het Spaanse, onwettelijke landgoed. Magistrale wolken taferelen, hoge gras en een fenomenaal uitzicht zuidwaarts met denkelijk de Sint-Pietersberg en het Luikse steenkoolbekken. Dan genieten in het heerlijke sparrenbos, handig rond immense plassen laverend. Een paar straten in het dorp en we zijn binnen. De zaal ligt er haast verlaten bij. Krijgen onze Duvel in een plastieken glas en gaan er snel vandoor.
Er hangt één wolkenstrook en dat zullen we geweten hebben. Binnen de wandelkilometer zijn we kletsnat want het regent ‘bloskes’. Net als we het bushokje bereiken stopt het ook met regenen. De weergoden zijn plaaggeesten. De bus voert over Genk terug naar Hasselt. Tijd voor een tweede Duvelke en treintje komt zo. Leuke tocht van de Heikrekels en eens iets anders voor ons.
Ook vandaag zullen we kritisch zijn. Hoboken is voor ons zeer bekend terrein en heeft vele mogelijkheden. Benieuwd dus wat Olympic ons aanbiedt voor hun eersteling. Alvast een nieuwe startzaal en wij kunnen er van thuis uit te voet naartoe, vier à vijf kilometer ver. Komen in Fort VIII al heel wat wandelaars tegen waaronder Tiny & Danny. Krijgen ook de eerste enthousiaste commentaren te horen. Gezellige drukte in een knus startzaaltje, opnieuw een korte en een lange lus, hier perfect doenbaar.
Deze keer volgen wij wel het opzet van de parkoersmeester en vatten een lus van 10 km aan. Van Gildenhuis Moretusburg richting Maccabi (bewaakt door Onze Jongens) en dan het kasseitje van Nele en Patrach. We zijn meteen ‘in the mood’. Olympic vult ons verwachtingspatroon in. Strookje kassei, strookje vettig bos, stukje Scheldedijk met zicht ‘oep ’t Stad’ en weer terug. Genieten zeg maar. Dan duiken we de Hobokense Polder in. Heerlijk en bij zonnig weer wandelen door het hoge gras van het halfopen natuurgebied. Zoeken de oude spoorbaan op waarlangs Natuurpunt hard gewerkt heeft om het pad droog en begaanbaar te maken. Verderop lager land langs een gracht en dus lekker vettige zwarte bosgrond. Het midden houden tussen stappen en schaatsen, maar echt wel ‘onze meug’. En dan verrast onze gastheer. We duiken tussen de bewoning en onderdijks het kasseitje een achterafje in langs het hoge riet. Krijgen er een eerste buitje ‘oep onze verdoemenis’. En dan een enorme voldoening. Een donkere landdijk van ettelijke honderden meters, smal pad door een bosstrook waar we nog nooit geweest zijn. Onze Meester legt later uit dat zijn snoeischaar er aan te pas gekomen is. Terug in de startzaal en net voor een onweer glunderen wij. Wat een parel van een etappe !
We verwittigen onze gastheer niet te vroeg af te breken want sommige wandelaars houden dit voor het laatst deze namiddag. Hij blijkt er oren naar te hebben aan de foto’s van Tiny & Danny te zien. Kort intermezzo nu. Door de Kapelstraat en bij de spoorbaan het groen in. Langs de voetbalterreinen en in de schaduw van Umicore de vettige buitenste rand van Fort VIII bewandelen. Bij baseball club Pioneer rechtsomkeer en langs de vijvers helemaal rond het bolwerk tot villa Marina. Meteen park Sorgvliedt in langs krooswater en rododendrons. Een straat verder ligt de rustpost in het atheneum. Opnieuw zijn we een onweerachtige plensbui net te snel af. Opvallend ook, we zijn halverwege onze 30 kilometer en hebben nauwelijks een straat gezien. In Hoboken hé !
Langs de terminus van tram 24 recht naar begraafplaats Schoonselhof. Voorbij gigantische beeldhouwwerken ter ere van Peter Benoit, Hendrik Conscience en anderen. Maar dit is tevens een bos/park en we genieten van rode beuk, platanendreven enz. In de vele sloten kwaken de kikkers er vrolijk op los. Bij het crematorium verlaten we de begraafplaats en ruilen ze een paar honderden meter verder in voor Fort VII en zijn vissers. Het dichte bladerdak beschermt ons tegen felle regen. We lopen zowat tot halverwege met de vijvers mee en maken dan rechtsomkeer. Waar anderen voor enkel straten zouden kiezen heeft deze Meester een beter idee. Hoog boven het water stuurt hij ons door ‘de rimboe’ zoals een medewandelaarster het noemt. Een beetje glibberig pad tussen verwilderde bomen en struiken door. Verrassing nummer twee voor ons vandaag. Bij Werkmortel kan het niet anders meer, even wat straten tot de begraafplaats. Nu passeren we de strooiweiden, het columbarium en het kasteel Schoonselhof. Bij tram 24 weten we de laatste rustpost nabij. Duimen omhoog, knap parkoers, genieten.
Vragen ons af wat we nog niet gezien hebben vandaag. Onze gastheer gaat echt wel diep om ons te verwennen. Kasteelparkje Meerlenhof, onverwacht maar toch bekend dankzij een GR route. Dan opnieuw ruim zwerven door park Sorgvliedt en het kleinere parkje bij de Kioskplaats. De Kapelstraat in voorbij het beeldje van Nele & Patrach. Linda weet nog een parkje zijn … ja hoor onze gastheer ook, het Gravenhof, netjes gerestaureerd. De eindmeet komt in zicht, we savoureren er ons Duvelke. Wat een tegenstelling met gisteren … Antwerpen en Vlaanderen hebben er met de verhuis van Olympic naar Hoboken een heuse toptocht bij gekregen. Schitterend parkoers en organisatie mannekes, wij zijn volgend jaar zeer zeker weer op de afspraak !
Dit weekend wandelen we twee tochten in een nieuw kleedje want georganiseerd door andere verenigingen dan in het verleden. Op zaterdag de verre reis naar de Witte Burg en de alom geroemde Paardenvisserstocht van wijlen de Stormvogels. Op weg naar de start komen we de stoet tegen van de stoere bonken die met hun Brabanders dagelijks op zoek gaan naar ‘geirnaut’. In de startzaal is het behoorlijk druk want niet minder dan 15 clubs zakten af per bus. Wij noteren onder meer onze buren van Vaartland en de Schorrestappers, maar ook heel wat Waalse broeders.
Het parkoers dan, een korte lus van 7 km en dan het grotere werk van 21 km. Wij pikken eerst de korte afstand op. De zon is van de partij en tevens een lekker windje om de temperatuur te temperen. We stappen langs het visserijmuseum en beginnen dan aan een stratenloop. Onderweg een korte groet aan naamgenote van de Trekplosters en we stomen door. Heel eventjes maar komen we op de zeedijk en dan duiken we opnieuw de straten in. Even wordt het parkoers golvend tot voorbij de Rose des Sables, maar het blijft tarmac lopen. Teleurgesteld pauzeren we in de startzaal, was dit een slecht voorteken ?
Terug op pad voor nog meer straten maar dan toch wat zanderig bos in de Doornpanne, een korte verademing. Maar dan gaan we weer het tarmac op in het groen. De 30 km krijgt een extraatje aangeboden over stille wegen dwars door de polder met de torens van Veurne op de achtergrond. We lopen achter het oude militaire vliegveld door. Vlas zorgt er voor nog wat blauwpaarse kleur, klaprozen staan blozend rood. Pauze in een prachtig zaaltje onder de kerktoren, het Oud Schooltje in een modern kleedje.
Extra lus ook hier en gelukkig vrij snel de Noordduinen in. Smalle paadjes tussen de brandnetels door in de buurt van kamp Lombardsijde. Een tijdje aangenaam wandelen en dan terug naar de villa’s. Merkwaardig intermezzo door een klein parkje met vrouwenbeelden en dan naar de zeedijk bij Sint-Idesbald. Een kilometertje of zo genieten van het zonovergoten Zeitje en zo hoort het ook. Terug het hinterland in, voorbij de Zuid Abdijmolen. Een afwisseling van tarmac en strookjes Noordduinen met een kort bezoek aan het Coxyde Military Cemetery. Dwars door Koksijde dorp dan tot het Oude Schooltje.
De Hoge Blekker komt op het menu. We blijven onderaf maar wel in het zand. Vervolgens dwars en over het brede pad door Doornpanne en zijn ezels populatie. Schipgat komt tenslotte aan de beurt. Alweer teleurstellend want over het asfalt en niet dwars door de pittige duinen. De laatste paar kilometer liepen we ook vanmorgen al, golvend asfalt langs Rose des Sables. Zwaar teleurgesteld nippen we aan ons Duvelke. Naar ons gevoel is die prachtige tocht van de Stormvogels vakkundig de nek omgedraaid. Dit leek meer op een fietsparkoers, de bakermat van deze wandelclub. Gerard, als jij nog eens de touwtjes in handen neemt komen we vast nog terug naar Oostduinkerke, zo niet …
Zaterdag werd geen wandeldag want Lindake diende een klusjesman in huis te halen. Ik zakte dan maar weer eens af naar Vilvoorde om bij te werken. Maar vandaag zijn we paraat. Missen onze aansluiting oep de Roesevelt Plotsj en gaan dan maar een Starbuckske doen. Een twintigtal stille wandelaars reizen met bus 600 over treinstation Noorderkempen. Daar komt er verandering in. Hij hoeft niks te zeggen om bij elkeen een gulle lach tevoorschijn te toveren … de facteur van ’t Stad Patje Kloeck. Ambiance in de keet. Niemand weet exact welke halte afstappen. Ik herinner mij iets van een GR wandeling en sleep de groep één halte te vroeg mee. Opwarming van een kleine kilometer tot een drukke voetbalkantine. Westvlaamse Colliemolen onder meer, een volle bus sappig accent.
Wij op pad voor een kleine 30 km. Vrij snel over de E19 richting serres en struiken plantages. Een eerste ommetje voor de langere afstanden en Patje wordt onze gezel. Serres van aardbeien op hydro-cultuur, groenten- en maïsakkers. Dra een eerste bosje en hoog opschietende bloeiende grassen. De Beemden lees ik op het naambord. Ons eerste natuurdomein, blijkbaar op Hollands grondgebied. Licht golvend terrein van spar en berk, vingerhoedskruid in volle bloei en een ruime open plek met heide. Leuk wandelgebied. Dan gaan we het fietspad op van de Kettingdreef. Terug Bels binnen voor een eerste pauze bij bedrijf Sprangers.
Patje zet het op een lopen, wij volgen aan een gezapiger drafje. Kuieren met alle afstanden samen door halfopen terrein met veel ontluikend maïs en luie windmolens want geen zuchtje wind. Terug de autobaan over bij de grens der Lage Landen en na slechts 3500 meter pauze bij radio Valencia. Te vroeg voor ons en we lopen door.
Een straat verder pikken we de Marathon Facteur opnieuw op want hij staat het uit te leggen. Lopen nog wat straatjes samen tot De Mosten. Tussen recreatieplas en visvijvers door over de zanderige ondergrond van een military parkoers. Afscheid van Pat die slechts 24 loopt vandaag. Wij gaan voor een ruime omzwerving door het hoge gras en het sparrenbos, heerlijk. Passeren vervolgens een aantal landhuizen. Ik herken de omgeving van eerdere GR ervaring. Randje Meersel-Dreef genieten we van een bankje in de zon bij riviertje de Mark. Hier wordt je honderd jaar als je blijft ademen.
We delen de route langs de Grote Markmeander met talrijke fietsers. Het is heerlijk genieten langs de bruine rivier en zijn rietoevers. Meerdere kilometers lopen we stroomopwaarts, een strook die we nooit eerder wandelden. Pikken de 24 km op en zetten langs Gaarshof terug koers naar radio Valencia voor een terrasje. Het is er nu al minder druk.
Hebben nog 8 km voor de boeg. Aanvankelijk langs de E19 en vervolgens het hinterland in onder meer langs een vrij ruime kalverkwekerij. Even straten lopen en dan onverhard richting watertoren van Meer. Helaas ook dwars door het dorp en aansluitend een afwisseling van verhard en onverhard. Aardbeien op alle mogelijk wijzen geteeld, hydro op witte plastiek of omringd door stro (tegen het rotten), we komen zowat alles tegen. De laatste loodjes lijken lang. We kunnen nog even een terrasje beDuvelen en dan is het tijd voor de bus. Terug naar huis met de wetenschap weer een nieuwe strook van het Vlaamse land bewandeld te hebben bij aangenaam weer. Ons hoor je niet mopperen.
Makkelijk reizen vandaag, over Antwerpen-Centraal en Heist-op-den-Berg naar Itegem. Onze bus wordt op een smalle weg opgehouden door twee leden van Berchlaer die bewust midden de rijbaan gaan lopen en daarbij niet mis te verstane gebaren maken. De chauffeuse blijft rustig en vriendelijk maar is duidelijk in haar commentaar over wandelaars. Ze heeft gelijk, de houding van deze twee hooligans was echt onaanvaardbaar!
Wij nemen en paar dames uit Wilrijk en zowaar Gent op sleeptouw tot de startzaal. Het is er behoorlijk druk. Inschrijven en weg wezen langs binnendoortjes om het dorp uit te geraken. Een krakkemikkig pad tussen twee rijen pinnekesdraad, een donker bosje, Willy serveert een eerste keer puur natuur richting Hallaar. Hij stuurt de langere afstanden weg dor een bepaald vettige bosstrook, we krijgen waar voor ons geld. Een smal kronkelpad loodst ons naar ’t water. Flaneren over de groene dijk van de bruine Grote Nete, wij zijn absoluut fan ! Weg van het water bij een toekomstige veerpont en door bloeiend gras en pas gemaaide paden gaat het richting rust in Ter Kerselaere. Uitstekende eerste 8 km daar zijn alle maatjes het over eens.
Na de koffie meteen terug puur natuur met De Averegten. Heerlijk wandelen door het groen en langs vele varens. Splitsingen ook want onze gastheer houdt graag de aandacht gaande. Bij een heen-en-weertje waarschuwt P.B., er komt wat leuks ! We lopen door halfopen terrein naar de Spekstraat. Wat hemels gedruppel en dan in de file over een smal paadje rond een plas. Letterlijk door het maïs en ‘te griest d’uit veld’ zoals een Tiense dame opmerkt. Willy op zijn best meteen. Houten balken doen dienst als pad en voeren ons door een metershoog rietveld. Wie doet het hem na ! Uitbollen tot een voetbalkantine en terrasje doen met de uitlaten maatjes. Sfeer mannekes !
We verlaten Jacqueline & Jefke voor een lokale lus. Wat straatjes lopen rondom de spoorbaan en de Kapellelei. Gewoon landelijk parkoers verhard & onverhard. Terug de spoorweg over dan bij de ‘ting-ting-ting’. Het feest begint weer bij Isschot. Krakkemikkige paden, loopplanken, hoog gras en ons rietveld van daarstraks. Willy alweer op zijn best !
Laatste pauze bij de voetbal en dan letterlijk door de wei tot bij de heen-en-weer van P.B. daarstraks. Rustige zanderige paden door de akkers tot de splitsing van de 30 km. ‘te griest’ op zijn best dan. Hotsend botsend tussen twee rijen pinnekesdraad en door het hoge gras tot een maïsveld. Trage weg, zegt Willy en we ronden door de boer zijnen akker bij Ezenhoek. Rustig uitlopen dan richting bebouwing en een terrasje met het gezinnetje van Chriske Haezenbosch.
Er zijn zo van die tochten en van die parkoersmeesters. Gilbert in het Heuvelland, Leo en Adje bij de Nedergrens, Willy rondom Heist, zelfs Eddy Broos gaf mee van … dit moet je meegemaakt hebben. Grootste onderscheiding Willy minder geven we niet aan hetgeen jij hier vandaag weer presteerde!!
Was plan A de Rode Stappers Olen, de reisweg er naartoe was mij te omslachtig. Ik ben te moe de laatste tijd en kies voor een makkie met bussen 290 & 252 tot de kerk van Branst. Kadee ligt ons ook wel de laatste tijd.
We kiezen snel voor natuur, tarmacjes lopen op dijken kunnen we straks nog. Het is heerlijk wandelen door het hoge gras onderaf de Schelde, langs poeltjes en schapenkudden, vakkundig meterhoge distels ontwijkend. Dan toch het tarmacje uiteraard dat we delen met wielerterroristen. Na vijf kilometer pauzeren we in de Zilverreiger, leuk terras in de Bornemse Weert.
Langs ’t veerhuis vervolgen we onze weg. Lopen langs de Oude Schelde-arm, nu een vissersparadijs en met welig tierende waterlelies. Volgen dan een maaipad langs een tarmacje tot het kasteel van Marnix en pikken opnieuw de Oude Schelde op. Bij de Sasstraat zit ons aller Herman op de stoep te pauzeren. De Mesa is zijn favoriete onderwerp. Wij stomen door richting Temsebrug en de rijksweg. Voorbij het oude sas gaan we de klinkerweg op omgekeerd van de Doto tot Vitsdam. Onder en over de spoorbanen en dan naar de tuin van Sinte-Vadde, onze tweede pauze.
We zijn er halverwege de tocht. Een paar wandelaars passeren er voor de tweede keer. Hebben pijlen fout gelezen bij Temsebrug. Wandelen is soms ook nadenken ! Wij weer op pad bij hemels gedruppel langs een gracht met ontluikende gele plomp. Duiken een ruw pad in langs weilanden en maïs tot Reek en zijn landhuizen. Stappen naar Buitenland. Even verder lijkt de weg ondergesneeuwd van pluis, elk seizoen zijn plezier. Onder Temsebrug door en dan langs het heikele punt zoals zojuist beschreven. Wij hebben parkoerskennis en lopen onderdijks langs graanakkers tot Groenendijk. Een laatste pauze onder de parasols bij Zilverreiger volgt.
Voorbij het kerkje van Weert lopen we een graspad en dan het onverhard langs weilanden van de Appeldijkstraat. Stappen door halfopen terrein en het Reeënpad in nattig bos tot het kasseitje van domein Appeldijk. Pauzeren doen we niet meer, stappen gelijk door over een fietspad naar de laatste groene zone. Heerlijk wandelen door de bosrijke omgeving van Branst tot de Lourdeskapel. Een laatste strookje zand en den Duvel wordt aangesproken. Simpele, leuke tocht toch weer van Kadee.
Vandaag wandelen we een thuismatch. De eerste bus richting Boom gaat om 07:45 en een kwartiertje later staan we al in de startkantine van Nielse SV. Jos en zijn Schorrestappers kleuren blits oranje, leuke nieuwe t-shirts. 28 km wordt de opdracht netjes verdeelt in vijf haast gelijke etappes. We beginnen uiteraard met die onvolprezen Walenhoek. De Nielse kleiputten zeg maar, nu omgetoverd tot een paradijs voor vissers en watervogels. Ook voor ons wandelaars is het genieten in het mistige landschap. We vervolgen onze weg langs de spoorbaan en het Niels station, weg van de rommelmarkt. Zoeken dan de keien op van een in onbruik geraakte oude spoorbaan tot de watertoren aan de rand met Schelle. Stukje stratenloop langs nieuwbouw en het oudere, meer volkse dorpscentrum tot rustpost Den Tighel.
Te vroeg om halt te houden, we stomen door. Meteen de Rupeldijk op begeleid door een koekoek die overuren klopt. De zeesluis van Wintam ligt er in de mist schimmig bij. Wij duiken onderaf het Niels Broek in. Natuurpunt heeft hier goed werk geleverd bij het afwateren van het terrein. De gitzwarte smurrie door het dicht begroeide biotoop blijft redelijk goed begaanbaar. Terug de dijk op nu tot voorbij het Tolhuis en dan het achterland in rondom Interescaut. Ik krijg een telefoontje. Blijkt wandelmama Jeanneke te zijn die triomfantelijk verteld dat de nieuwe medicijnen aanslaan en ze zich SUPER voelt. Ik hoor het ook aan haar stem en vertelstijl, ons mama is in de fleur van haar leven. Blij gemutst zetten we onze weg verder over tarmacjes tot de Vliet. Volgen het riviertje tot de kerk van Schelle en de rustpost Schuttershof. Hoog tijd om een terrasje te doen, ik voel mij moe.
De zon breekt door het nevelgordijn als we onze weg verderzetten langs de Bosstraat en de sportvelden van Hemiksem. Naar oude gewoonte een beetje saai, dit strookje. Pikken opnieuw de Vliet op en wandelen door de weidse weilanden van de Zinkval tot het eerstvolgende bosje. Het paadje door het jonge groen zet ons af bij de breed meanderende Vliet. Een heerlijke wandelstrook is dit, puur natuur tot Lamitref en de sociale woonwijk van Schelle. Ik word onderweg aangesproken door een jonge dame in paniek. Haar hond heeft een jong konijntje gevangen en het diertje lijkt zijn achterste poten verlamd te hebben. Ik adviseer haar de dierenbescherming te bellen en ze is mij in haar radeloosheid zeer dankbaar, haast zich naar huis met het kleine beestje in haar handpalm. Ik plof op een stoel neer in het Schuttershof, ben stik kapot van nauwelijks 6 km, niet normaal.
Maar we vervolgen onze weg langs het park van Schelle en een bosje. Over een graspad aan de rand van het dorp naar de fietspaden onderaf de elektriciteitscentrale. We stoppen even bij de prachtige kapel verwijzend naar de Boerenkrijg en gaan dan een ander stuk van de oude spoorlijn op. Hotsend, botsend komen we bij een villawijk uit. Even wat huisjes kijken en dan langs de runderen van de Broeklei. Denkelijk een van de laatste grote boerderijen in de Rupelstreek. Een ommetje door het graasland, door het parkje van het rustoord ook. Een prachtige platanendreef zet ons af bij de laatste pauze. Ik denk aan stoppen, het gaat voor geen meter, op slecht karakter bijt ik echter door.
Hebben slechts 5,5 km meer voor de boeg. Aanvankelijk wat straten lopen in Niel tot we opnieuw doorstoten naar de Walenhoek. Meer bos dan vijvers tijdens deze verkenning en daar ben ik blij om want zuurstofrijk. Pluis dwarrelt als sneeuw van de bomen, kriebelt in de neusgaten. Bij Kim’s Place gaan we de Rupeldijk op, het is er drukkend warm. Voorbij het zomerhuisje kunnen we opnieuw het groen in voor een heerlijke laatste strook puur natuur tot de finish.
Oef, ik heb het gehaald, heeft abnormaal veel moeite gekost. Wij blijken net op tijd de finish bereikt te hebben. Wandelaars na ons worden letterlijk overdonderd door een stevig onweer en bakken water. Hierdoor blijven wij wat langer zitten. Vatten de terugreis aan met Duintrapper Gerard, grappend als een Jeune Premier. Het werd een vreemde wandeldag met afwisselend heel goed nieuws van onze 80-plussers en slechter van een paar jongere wandelmaatjes. Het leven zoals het is zeker …
De NMBS voorspelt slechts langzaam genormaliseerd spoorverkeer voor dit weekend. Ik waag het dus niet de trein naar Brussel te nemen. Sorry IJsetrippers geen verkenning voor mij vandaag, overmacht. Binnen het Vlaamse land kunnen we wel volgens het boekje reizen en we kiezen dus opnieuw voor het Hageland. De Grashoppers voorzien een rustpost in Zichem en daar kunnen we tegenwoordig vanuit Antwerpen rechtstreeks naartoe sporen, zij het om de twee uur. Oep de Met blijkt wel net open te zijn maar het helpersteam is nog niet aanwezig. Gelukkig hebben de parkoersbewakers al grote dorst en verschaffen zij ons tekst en uitleg bij het parkoers.
Een koffietje en we gaan op pad. De snel vliedende, bruine Demer staat haast gelijk met de omgeving. Het overstromingsgebied tussen Zichem en Testelt doet verder stroomafwaarts zijn werk. Wij verlaten de waterkant en gaan klimmen door het Zichens Veld, niet eens een Scherpe Heuvel tot bij de KWB. Twee bepijlingen en twee wandeltochten vertrekkend nauwelijks een paar honderden meter van elkaar, gekker hoeft het niet meer ! Wij volgen de Processieweg rondom de basiliek en stappen startzaal Den Egger binnen na een uurtje wandelplezier. Het is er behoorlijk druk en wij begroeten vele bekenden. Ook Corrie stapt terug 5 kilometertjes en dat vinden wij leuk. Niet versagen meisje !
Met clubmaat Jakke trekken we verder. Langs de basiliek en de kraampjes met religieuze en aardse koopwaar, van kaarsen tot noppen. Langs rusthuis OLV ter Zee duiken we het natte veld in richting Vossekotweg. Een sparrenbosje, een stukje steenweg, wat tarmacjes achteraf. We stappen de Lobosstraat in richting Schunnebroek. Nooit mijn favoriete kant geweest want steevast veel beton over de Slangenberg (11%) tot het Familieheem. De meeste afstanden komen hier twee keer en het zaaltje is dan ook veel te klein. Ik broed op een alternatief en dat is gauw gevonden. We zullen de 42 km wandelen maar dan zonder de extra lussen, zodoende ook aan onze favoriete afstand van 30 km komende.
Een ander voordeel is dat wij de ganse verdere rit haast alleen zullen afleggen. Beetje asociaal zijn is soms wel leuk. We stappen het kerkvoetpad in en gaan met z’n allen stevig aan het schaatsen. Weg van de kleinere afstanden duiken we weidse akkers in en stappen voorbij een industrieel kippenhok met loopweide. Langs en over de A2 vervolgens en door halfopen landschap een Grote Route parkoers volgend tot de kerk van Bekkevoort. Weg van het dorp zoeken we een pracht van een holle weg op met uitgespoelde bodem en bedekt met honderden witte bloesemblaadjes. Op het plateau een prachtig doch mistig vergezicht. We zetten onze weg verder tussen graanakkers en fruitplantages. Het krakkemikkige en met gras begroeide kasseitje van Leemkuil zet ons terug een verdieping lager af. We zijn een uurtje of zo onderweg en pauzeren bij een kapel. Hoog tijd voor een bammetje.
Elzenhout noemt het hier en er doemt een beboste puist voor ons op. Staf is clement en laat ons langs de rand zachtjes klimmen en plassen omzeilen. Parallel met de heuvel gaat het richting Begijnenbeekvallei en dan bereiken we ras de A2 en Assent-Centrum. We stoppen niet in café Den Congo, lopen gelijk door. Hebben denkelijk nog zo’n 12 km voor de boeg. In gestrekte draf naar de grote steenweg en dan meteen pittig klimmen langs de Prinsebofschen voetweg. Smal en vettig paadje tussen de sparren, even technisch. Pikken de pijlen van KWB op en stappen samen het open land in. Bij een kasteelhoeve is ons pad herschapen in een modderige beek. We kunnen geen kant uit, wordt een anti-reuma bad voor onze voetjes. Rustige, brede zandwegen nu, immer gerade aus en de steenwegen tussen Diest & Scherpenheuvel kruisend. Nog één natte holle weg randje Scherpenheuvel en dan denderen we opnieuw het Zichemse veld in. Volgen een beek die denkelijk de vorige dagen de akkers overspoeld heeft. Het stemmige dorpskerkje is ons baken tot Staf nog een extraatje plant. Langs Marie-Jeanne Zichem (voetbal) en de Breedestraet voetweg maken we een ommetje langs de Maagdentoren. Pikken er een paar ‘lijken’ op die op een sukkeldrafje van de Diesterse lus afkomen. Zo zijn we snel terug Oep de Met en kunnen er een terrasje doen in het gezelschap van Omer.
Jacqueline en Luk, PB, Viking en enkele Waaslanders, zij hebben allen nog 5 km voor de boeg tot Den Egger. Wij 500 meter tot het station. De begeleider is zo vriendelijk ons te adviseren in Aarschot over te stappen op een snellere verbinding. Ook Rudy kent het truukje en samen sporen we volgens het boekje naar de Koekenstad. Hebben een leuke tocht gelopen vandaag met stroken die ons minder of onbekend waren en van de mist naar vrolijke zonneschijn. Morgen zijn we weer paraat.
