Van treinen en hun dienstregelingen, daar kennen wij toch wel wat van. Nu zijn we ons aan het bekwamen in busdiensten. De website van De Lijn blijkt onbruikbaar te zijn, dan maar via de NMBS opzoekingen doen. Lukt nog aardig ook ! Vandaag plannen we een reis naar Belsele, drie tot vier verschillende voertuigen hebben we daar voor nodig ! Maar het lukt perfect, ondanks een antipathieke buschauffeur in Sint-Niklaas. Iets meer dan twee uur zijn we onderweg langs Meir, Linkeroever en Sint-Niklaas dus, netjes volgens het boekje en met beperkte wachttijden.
Voor het eerst worden we gescand bij inschrijving, de wandelwereld wordt modern ! Het parkoers van 22 km bestaat ook hier uit een kleine en een grotere lus. Bij een frisse, winderige atmosfeer gaan we op pad. Voor de verandering langs een spoorbaan voorbij station Belsele. Heel wat bloeiende gaspeldoorn op ons traject. Een fietspad in het groen loodst ons terug naar de bewoonde wereld. De Vos Reynaertroute is nooit ver weg. We duiken een prachtig domein met ruime plas in langs de Pastorijwegel. Raken even aan het dorpscentrum bij zijn waterpomp met mooie beelden van vrouwen die de was doen. Langs de pastorij dan terug het domein in van kasteel en/of klooster. Op het grachtwater vinnige ‘chippekes’, in het water dreigende snoeken en een school goudvisjes zowaar. Leuke vijf kilometer tot de startzaal. We doen er en terrasje en een babbel met Annieken & Chris die nog moeten starten (langslapers geworden ?).
De spoorweg over nu richting Sinte-Barbarahoeve en dan de weidse landbouwgronden in. Bossen tekenen zich af op de achtergrond maar laten op zich wachten. Slingertarmacjes sturen ons door het open land dat stilaan opwarmt. De Marinswegel biedt onverhard en gaat over in de Puyveldewegel. Pad met houten balkjes, nattig langs dieper liggende gracht. Onbekend is mij dit niet maar duiden kan ik het nog niet. Er volgen een paar straten met een grote variatie aan bewoning, kasten van villa’s tot nederige werkman huizen en oude hoeves. Weduwe Vos Wegel, aha nu echt wel bekend terrein, althans voor mij. Nog even wat open weiland en een knuffel voor jonge paarden, dan duiken we een donker pad in. Heerlijk wandelen over smalle wegeltjes langs grachten met een aangroei van frisgroene varens en grote roos/paarse bloemen van rododendrons. Linda straalt, wat is dit leuk om stappen ! Net voorbij de kerk van Puivelde een erg kleine rustpost. Vinden een plekje om de bammetjes aan te spreken.
Volgen vervolgens een steenweg langs hooiland tot een splitsing, de 21 km krijgt een extraatje van een klein uurtje wandelen. Dokkeren de kasseitjes op van Helsvuur en zijn hoeves met melkvee. Stenenmuur is een verweerde tarmac in de polder. Hij zet ons af bij een kruisbeeld en het volgende kasseitje, de Waterstraat. Dra mogen we het veld in aan de overkant van de gracht en dan rechtdoor lopen tot het Vijfdorpenpunt (Stekene, Kemzeke, Belsele, Sint-Pauwels en Sinaai). Wij kiezen er voor het fietspad langs de diepliggende heel heldere Molenbeek terug naar Puivelde (Belsele). Nemen onze pauze in het bushokje onder de kerktoren. Zijn het eens, deze tocht kan niet meer stuk. Voor Linda is daarenboven alles nieuw en zij glundert dus extra.
Een tweede keer de steenweg op tot de splitsing en dan even wat huisjes kijken in Sinaai. De weg gaat gauw over in rechtdoor door het groen, weliswaar met een zoom van prachtige rode beuk. We passeren het lokale bedevaartsoord van de Boskapel en stappen dan inderdaad door gemengd bos. Wordt omgezet in bosrand met weidse zonnige vergezichten tot we weer de spoorbaan bereiken. Onze wandeldag zit er op. Hebben ruim de tijd voor een Duvelke en een vrolijke babbel met Patje Kloek. Busje komt laat maar net op tijd voor onze aansluiting in Sint-Niklaas. Op Linkeroever nemen we de voetgangerstunnel en dan de 295 tot Hemiksem. Vlekkeloos deze reis met De Lijn en een prachtig parkoers met dank aan de Steinbockvrienden. Voldaan gaan we de avond in.
De bezuinigingsfobie van De Lijn daagt ons uit. Eerste bus van Boom naar Dendermonde om 10:30 ! Maar wij zijn geen doetjes, wel wandelaars. Vertrekken om 08:00 vanaf de Boomse Markt over de beide waterlopen richting Prayon-Rupel. Pijltje voor fietsers richting Puurs, meer hoeven we niet. Wandelen zo’n 6 km ‘immer gerade aus’ langs de spoorbaan maar wel in het groen tot station Puurs. Hebben ons opwarmertje daarmee gehad.
Vandaag staat de wandeltocht in het teken van het Klein Brabantse witte goud, asperges. Korte opdracht dus van slechts 21 km. De langste afstand krijgt meteen een extra lusje aangeboden van ruim 4 km. Corrie, nog een beetje moeilijk te been maakt er dankbaar gebruik van. Via Hof Ten Berg duiken we de weidse akkers in, granen in de was en natuurlijk bloemkolen, de echte trots van Puurs. Keren op onze stappen terug door de prachtige vallei van de Vliet. Haast dichtgegroeide beken, donkere plassen en een grindpad dat ons tussen al dat moois doorloodst. Heerlijk stukje natuur tot de watertoren. Nog even een ommetje langs de oude spoorbaan richting Dendermonde, een toertje langs de markt op het kerkplein. Fraaie opener dit.
Het langere werk begint met nogal wat straten richting Fort van Liezele. Zien we de omgeving eens bij ontluikend maïs i.p.v. de twee meter hoge planten. Maken een kwart van de plas rond en gaan dan weer tarmac lopen richting Breendonk langs Essendries. Het ommetje stuurt ons finaal naar Kalfort en zijn woonwijk Fabiolapark. Ik ben hier heel bekend wegens net geen twintig jaar werkzaam geweest. Pauzeren doen we in een splinternieuw maar veel te klein dorpshuis. Kunnen nog net twee stoelen bemachtigen en een terrasje doen met zicht op een hypermoderne stenen kruisweg, massieve beelden.
De Hobohemmers en Patje Kloek blijken ons voor te gaan op de lus van de 21 km. We volgen even de spoorweg, omgekeerde richting van daarstraks en duiken dan de weidse velden in. Weilanden zijn steevast omgetoverd tot een gele zee van boterbloemen. De paden liggen er stoffig bij in de Kleine Amer. Een tarmacje slingert ons door het groen richting Ruisbroek en nog eens de spoorbaan bij het station aldaar. Nog één wijkje en we duiken moerassig groen in. Heerlijk stukje natuur langs helgroene kroosgrachten. Stukje spoorbaan (nog eens) en dan het Coolhembos. Schitterend biotoop met tot onze verbazing een gracht die ooit dienst deed als waterweg in verbinding met … de Rupel en Hemiksem ! Na het Fabiolapark pauzeren we een laatste keer in Kalfort. Het is er al wat rustiger.
De laatste drie kilometer wordt niet veel soeps meer, denken wij. Strookje spoorbaan uiteraard maar dan wordt het tot onze verbazing weer feest. Een heel leuke oude kasseiweg in het groen zet ons af bij de expresweg en dan duiken we meteen de velden in met de magistrale kerk van Puurs als baken. Het geurt er zowaar naar daslook. Mobieltje geeft signaal, Martin zit op ons te wachten ‘voor een kop koffie’. We reppen ons naar de finish voor een toch gezellige babbel met onze onfortuinlijke wandelmaat. Hij ligt echt wel in de lappenmand met een geblokkeerde knie. Linda krijgt hem aan het lachen met haar verhaaltjes over ons wedervaren. Na en uurtje of zo nemen we afscheid … busje komt zo. We duimen voor je makker !!
Op zondagochtend ontvluchten we Hemiksem. De gemeente organiseert de jaarlijkse garageverkoop en om 08:00 ziet het er al ‘zwart’ van het volk. Langs Kerkeneind, Cleydaellaan en A12 is het 5 km wandelen tot het Edenplein in Wilrijk. Deze wijk werd blijkbaar als motel gebouwd voor de Wereld Expo van 1958. We kunnen meteen een terrasje doen en genieten van een kopje koffie aangeboden door de Stroboeren. Veel bekenden ook met Patje Kloek, Corrie en de Jakke met wederhelft, net als Bea en Jerome. Het parkoers oogt prachtig en komt zoals Linda al ontdekt had tijdens haar fietstochtjes tot randje Hemiksem. Kan ik meteen een ‘eigen’ omloop bedenken, wat ik maar al te graag doe, beetje dwarsliggen.
Maar we gaan stappen ! Duiken meteen het groen in over een gelig grindpad langs de Kleine Struisbeek richting U.I.A.. Vervolgens ,na een splitsing, onderaf de E19 langs opvallend veel populieren. Vanaf de Losweg (verwijzend naar een oude spoorbaan) is het straten lopen langs een nieuwe wijk in volle opbouw tot rustpost De Schrans. Zijn slechts 4 km ver maar babbelen toch even bij met ons aller Herman. Hebben een etappe van ruim 8 km voor de boeg die volgens Linda (Nijlen) zeker de moeite waard is.
Passeren een Bufferpoel met onze kwakende vriendjes en stappen dan richting en rond de sportterreinen van Kattenbroek, over een Finse piste. De Edegemse Bergen, lang geleden dat we er nog eens door liepen. Prachtige woeste natuur door terreinen die ooit opgespoten werden bij de aanleg van de E19. Is al serieus bebost gebied met beekjes, poeltjes maar ook enkele kale zandvlaktes. We volgen aan de overkant even de Kontichse steenweg bij Groeninghe. Keren op onze stappen terug onder een brug en duiken opnieuw het prachtige domein binnen. Ziet er hier wel anders uit met een tarmacje en later zandwegen tussen overwegend berk en wilg. Er hangt een merkwaardige geur die mij aan gekonfijte vijgen doet denken, geen idee waar die vandaan komt. Na een lange, prachtige omzwerving bereiken we een golfterrein en terug de Losweg. Deze lus was inderdaad schitterend.
Na de welgekomen pauze trekken we verder. Over de kasseitjes rond het Edegemse Hof Ter Linden en vervolgens langs het immens grote RVT Immaculata. Dan gaat het rechttoe, rechtaan naar Fort V – waar we netjes rond lopen over een fietspad in het groen. Vreemd, waarom niet door het park ? Later zal blijken dat de pijler van dienst zich van laantje vergist had. Er zin ergere dingen in het leven. Aan de overkant van de Prins Boudewijnlaan traditiegetrouw wat villaatjes kijken en dan onder de E19 door richting Volkstuintjes. Ook Fort VI negeren we en stappen meteen naar Park Steytelinck, zijn zeer gemengd publiek qua leeftijd en kleur en zijn mooie fonteinen. Pauzeren doen we op een bankje in de zon, onder de witte kerktoren.
De kortere afstanden beginnen aan hun laatste etappe wij moeten nog richting Bist en Wilrijkse straten en achterafjes tot de A12. Aan zijn overkant bereiken we algauw vissersclub De Meyvis en Fort VII. Mogen nu wel heerlijk flaneren onder oude bomen langs de ruime plas, schitterend ! Even een stukje beton langs de wielerpiste van Wilrijk en we duiken voor de tweede keer binnen de paar weken het Schoonselhof binnen. Schitterend hoe de rode beuk ons in volle ornaat ontvangt. Kikkers kwaken in de vele poelen, overal rondom de laantjes straalt het prille groen. Het is wel opletten met de bepijling die zuinig is en soms te laat aangebracht. Er blijken zich nogal wat wandelaars in te verslikken en daar zijn wij voor één keertje niet bij ! We verlaten de begraafplaats bij de Uno-laan, die we ten einde lopen tot bij de baseballers van Pioneer. En dan gaan we uitgebreid genieten van Fort VIII, één van onze favoriete biotopen. Mogen er haast helemaal rond lopen met nog een extraatje rond de voetbalvelden van Berkenrode. Elastische 8,3 km zowaar maar van heel hoge wandel kwaliteit.
Berkenrode, we doen er een uitgebreid terras met onze Borgerhouters en Hobohemmers. Zullen zowat als laatsten terug vertrekken voor een eigenzinnige 7 km. VN-laan, Moerelei en Valkenisseweg, we kennen het uit het hoofd. Langs de Witte Hoeve en de Groenenhoek lopen we de eerste kilometers van onze klassieke GR-tocht naar ’t Stad. Bij het zigeunerkamp verlaten we het parkoers en keren langs het Mastenbos naar Hemiksem terug. Ik reken dat we zo’n 38 km in de benen hebben vandaag. Was een heel aangename tocht waarbij de afpijling soms toch wat te wensen overliet, een aandachtspunt. Het volgende lange weekend plannen we, nu we helemaal autoloos geworden zijn, Puurs, Belsele en Elewijt. U leest het vast wel weer …
Vandaag betreden we onbekend gebied, een strook van Vlaams-Brabant die ons niet echt aanspreekt, the forecast is low. Twee busritten ver en we stappen het piepkleine parochiezaaltje van Ramsdonk binnen. Lange Jan van de Police de Bruxelles is er guitig als altijd. De langere afstanden (25 km max.) gaan meteen hun eigen weg langs een tarmacje met bermen van fluitenkruid. We duiken de open velden in met de bruggen van Tisselt op de achtergrond. We wandelen er niet naartoe, zoeken de straten en achterafjes van Kapelle-Op-den-Bos op. Bogaertsbrug over het zeekanaal en nog meer straten, een wijk van recente signatuur. Dan een graspad en vrij ruime omzwerving langs weilanden en nog kale akkers tot de rustpost in het stamcafé van onze gastheren, de Plekpot. We kunnen er een terrasje doen, lekker warm ondanks een toch wel strakke wind.
Duiken voor de lokale lus onder de spoorbaan Mechelen – Dendermonde door en wandelen langs ontluikende patatten en nog groene granen in de was. Bij Koningsteen heffen de kikkers een welkomstlied aan. Oxdonk lees ik op een naambord terwijl we door een beetje bebost gebied een diepliggende beek volgen. Vervolgens een lange dreef van populieren met een zee van gele boterbloemen in de wei. De Katrienbrug over bij het Bos van AA (oude weg naar Hombeek) en vervolgens een eikendreef, ons eerste tarmac in deze lus van 7 km. Maïs steekt het koppetje boven, knorretjes voelen zich goed in de wei. Dit is een prachtige groene etappe, een oase van rust ook. In de Plekpot hebben we een gezellige babbel met Nadia en haar vriendin. Ook zij reageren uitgelaten op die mooie lokale lus.
We moeten opnieuw de Bogaertsbrug over en wandelen onderaf het station van Kapelle. Genoeg tarmac, denkt de parkoersmeester, en hij stuurt ons een pad van steenpuin op. Verderop is het graspad pas gemaaid de wandelaar ter wille. Koeien, denkelijk net van stal, komen nieuwsgierig maar ook beducht neuzen naar die onbekende tweevoeters. Een leuk jong dreefje aan de overkant van een baan en dan terug de zandpaden op richting spoorweg. Infrabel investeert er in nieuwe tunnels en spoorbiels. We zijn terug in Ramsdonk. Worden nog langs een Mariagrot, met stenen uit Maredsous gebouwd, een bouwvallig kasteel en kerk zonder haan geloodst, terug naar de startzaal. Weer zijn we zeer te spreken over deze landelijke etappe.
Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Opnieuw de weidse velden in, stilaan richting A12. De weergoden laten zich van hun slechtste kan zien met een plensbui van een tiental minuutjes. Achter Hof Ter Molen wacht heerlijk slingertarmac in het groen gevolgd door prachtige dreven rond de hoge hagen van het kasteel van Houtem. Onze gastheer is van het betere ras. Hij kan ons dan het kasteeldomein wel niet aanbieden maar blijft ook lekker weg van asfalt door ons langs een smal zandpaadje tegen de omheining te loodsen. Een laatste dreef met statige platanen, het centrum van Ramsdonk komt in zicht. De startzaal ligt er haast verlaten bij. Wij hebben een uurtje tijd om twee Duvelkes te degusteren tot de bus naar Willebroek. Ik laat niet na de helpers te feliciteren met hun echt wel mooie, groene tocht. Aangenaam verrast zijn wij.
Hebben drie busritten voor de boeg over Willebroek en Boom. Toch staan we op vijf kwartier in de huiskamer. Kan ook niet elke week gezegd worden. Ja, voor deze tocht geldt zeker ‘keer ne kier were’ !
06.05.2015 StreekGR Kempen van Meer tot Hoogstraten
Ik ben al drie uur onderweg als ik van de bus stap bij de Sint-Rosaliakapel in Meer. Maakte wel een ommetje langs de garage in Kontich maar toch, het was een verre busreis. Het is zonnig, warm en winderig als ik het rode fietspad volg in noordelijke richting over het betonnen bruggetje van de Mark. De omgeving is weids, landelijk met hoeves, melkvee en ook heel wat (plastieken) serres. Dit is een aardbeienstreek. Ik loop vanaf Ipenrooi, zo’n 2500 meter verder, vooral betonwegen door de landelijke omgeving. Volg de Steek-GR Kempen. Even een bosje en bij het uitkomen ervan een bizarre markering. Lijkt alsof het houten paaltje met de tijd een kwartslag verdraaid is, puzzelen dus en mij baseren op de tekst die gelukkig wel de juiste richting aanwijst. Merkwaardig zicht verderop waar kersenbomen volledig onder zeil staan. Toch is een houtduif er in verdwaalt geraakt, ze zoekt wanhopig naar een uitgang. Ik volg het Paterspad tot de bewoning van Mariaveld en de Bredaseweg, lijk voortdurend tegen de Nederlandse grens aan te lopen. Pauzeer na een ruim uur stappen in een bushokje en versterk de innerlijke mens met een heerlijk stuk Antwerps gebak, een ‘vliegende schotel’.
Loop nu echt Nederland binnen ter hoogte van Heerle, zijn Blauwbossen en Goorkensdreef. Na wat huisjes kijken stap ik voorbij een plas naar een fraaie dreef die uitmondt op een brede zandweg. In de verte pronkt de magistrale kerktoren van Hoogstraten. Loop opnieuw een bosstrook in en passeer rivier het Merkske. Dan volgt opnieuw de open ruimte overspannen door jagende wolken. Pauzeer een tweede keer op een bankje. Ik loop moeizaam vandaag, lijk wel lood in de benen te hebben. Brede zandwegen voeren mij in de richting van twee kerken, magistraal in Hoogstraten, minzamer in Minderhout. Naar deze laatste gemeente loop ik toe. Bij de grote kapel O.LV. van den Akker stuurt de route mij zuidelijker voorbij de Withofhoeve en uitzicht op een windmolen. Ik wandel richting Begijnhof en besluit even het centrum van Hoogstraten in te lopen. Heb honger en trakteer mezelf op een frietje, gezeten op een terrasje onder de kerktoren.
Al heb ik dan nog maar 17 km in de benen en is het nog maar 14:00 ik heb echt geen zin meer in wandelen richting Wortel. Besluit dan maar de bus terug naar Antwerpen te nemen. Heb mijn dagje niet ! Een kwartiertje later barst er plots een daverend onweer los. Mensen vluchten kletsnat de bus op. Besef dat ik echt wel aan iets ontsnapt ben want heb niet eens regenkledij bij. Zou dit nu mannelijke intuïtie geweest zijn ?
