NMBS en De Lijn respecteren de theoretische rijtijden en zodoende zijn de korte pauzes van 6 en 8 minuten voor ons voldoende om vanaf 08:22 de Kempense koude te trotseren. Want fris is het als we vanaf de kerk van Dessel langs de stille straten van Heide naar Bivak Catico in Witgoor stappen. We zijn te dun gekleed voor deze gure maartse ochtend, mikken op de lentezon.
Het is opvallend stil in de tot zaal omgebouwde stalling. Het wandelgild reageert teleurgesteld bij de vaststelling dat de beloofde 27 km max. er slechts 21 blijken te zijn. Wij passen daar een wandelmouw aan, vertrekken na de koffie eerst voor een lokale 7km. Duiken vrijwel meteen de zanderige sparrenbossen in. Suskewiet is onze trouwe gezel. Draaien weg van de grotere afstanden en zoeken een pad op tussen bos en veld. Aan de overkant van een steenweg een recent geopend kerkhof en dan wacht een eerste keer De Gracht. Inderdaad een diepliggend waterloopje afgezoomd met aan weerskanten een wandelpad en een bomenrij. Moeten weg van het water en door de stille straten van Heide. Hierna volgt halfopen gebied, akkerland en sparrenbosjes. We zijn er moederziel alleen. Pikken De Gracht terug op voor een heen en weertje, met uitzicht op wit glimmende berken. De boer parfumeert zijn akkers en laat onze reukorganen mee genieten. Voorbij grappige, kleine hangbuikzwijntjes lopen we terug naar Catico. Hoog tijd voor een tas warme soep.
De zon komt stilaan door het grijze wolkendek piepen als we aan de 21 km beginnen. Terug het sparrenbos in en zijn zandpaden. Voorbij een rietven wachten wat akkers en dan gaat het richting kanaal. Merkwaardig dat wij sneller lopen dan een zwaar met grind beladen rivierboot. Leo (Mieke Pap) stoomt ons voorbij een landdijk op. Hij is al haast aan onze blik onttrokken als we een lange dreef tussen akkers aansnijden. Opnieuw bereiken we De Gracht en even verder de ons onbekende rustpost van Goudkarper. Vele bekenden hebben er al een etappe voorsprong. Zo ook de ‘op rust gestelden’ van de IJsetrippers Peter & de Jakke.
Na het aangenaam terrasje bij de visvijver snijden we de lus van net geen 8 km aan. Langs een veld van siersparretjes gaat het richting bewoning van Branddonk. Zoals we het gewend zijn beperkt wsv Mol het tarmac tot het minimum. We duiken speelbos Hodonk binnen, blijkbaar grondgebied Retie. Een ander grachtje zet ons af bij weilanden en berken die naar blad hunkeren. Het Warme Netepad, lezen we als we weer langs De Gracht lopen. Ettelijke kilometer deze keer tot voorbij Camping Berkenhof. Dan weer oogt het water bruin van het vergaande eikenblad, dan weer hel groen van het eendenkroos. Variatie zit er wel in en wij houden van natte biotopen. Even weg van het water voor een pad tussen berk en spar. De Gracht is dominant, loodst ons vanaf de Buizerbrug terug naar de rustpost waar we kort bijpraten met Jo (Globetrotters).
De laatste etappe begint, hoe kan het ook anders met De Gracht, deze keer langs en ook rond het Campinastrand. Een Nederlander sjokt voor ons uit, zwaarbeladen trainend voor zijn Compostella beproeving. Hij lijkt ons nog werk aan de winkel te hebben. Vanaf het kerkhof lopen we een tweede keer de lus van de 7 km. En dan … dan wacht den Duvel ! Nemen nog de tijd voor een babbel met ‘pannenkoeken’ Miel. De terugweg verloopt even vlekkeloos als de heenweg. Hebben een leuke, zonnige lentetocht in de kuiten zitten. Mooi werk toch weer van wsv Mol.
Het zat al weken in mijn hoofd, dit weekend zouden we wat extra kilometertjes wandelen. Is vandaag ook makkelijk, zijn nauwelijks drie kilometer van de startlocatie verwijdert. Jan Van Eyck moet ons dan wel naar de overkant van de Schelde brengen. Ja we wandelen ‘euver ’t woater’ in Oost-Vlaanderen. Stellen met plezier vast dat in de Potpolder de kasseibaantjes in ere hersteld zijn en ons dus toelaten vlotjes naar kasteel Wissekerke te wandelen. Starten in de gewelfde kelders van het prachtige gebouw is toch een luxe ! Krijg een berichtje van Martin. Hij heeft een etappe voorsprong en gaat voor de 50 km. Wij mikken op 40 km en spreken af bij rustpost 4 in Haasdonk.
De eerste etappe houden we kort. Door Bazelse straatjes en de wilgen van de Molenkouter zijn we binnen het halfuur bij rustpost Krinkelding. Wat dollen even met Marij & Willy, lopen gelijk door. Stappen voorbij café ’t Hoekskenaf een lange steenweg op. Straks heeft hier een wielerwedstrijd plaats, de terrassen worden klaargezet. De Noenstraat voert ons het open veld in, weilanden en rijen wilgen. Patje Kloek wordt onze gezel, ambiance verzekert ! We lopen Steendorp binnen via het kasseitje van Hemelrijck. Aan de overkant van de drukke steenweg wachten smalle paadjes hoog boven de vijvers van ’t Fort. We moeten ze delen met horden mountain bikers en dit doen we allen zeer hoffelijk. Duiken nu de brousse in van verwilderde oude kleiputten, een prachtig biotoop. Even verder een heuse wagenrust. Drie helpers bij een tafeltje met rozijnenbrood en chocomelk. Prachtig vinden wij dat ! De 50 km telt slechts een veertigtal deelnemers. Begrijpelijk na de Klijpetocht van gisteren maar toch wel jammer van al dat werk.
Patje zet het letterlijk op een lopen, wij stappen rustig verder. Mogen een heuse omzwerving maken door het Fort van Steendorp, zeg maar ruïne die terug door de natuur wordt ingepalmd. Even huisjes kijken en dan wat akkers. We bereiken de rand van Temse. De Hollebeek en omgeving vormen een lange omzwerving door woningen allerhande, kilometers vreten tot afspanning Lindenhof. Wordt onze eerste echte pauze na zo’n 15 kilometer. Kunnen er een terrasje doen, binnen is het wel erg luidruchtig. We zetten onze weg verder over veelal betonwegen met af en toen een strookje onverhard en wat koolzaad voor de kleur. Moeten de E17 over bij de mooi zwart & wit geschilderde Waterlandhoeve. Blijven tarmac lopen langs Haagdam, weg van de drukke autobaan en langs knisperende hoogspanning. Pff toch wel saai dit ! Er komt verandering in als we onverhard een diepe, smalle gracht volgen. Is een verademing. Nog een steenweg tot het centrum van Haasdonk. We bereiken net voor Martin de rustpost, Just in Time.
Langs de prachtige kerk en zijn kerkwegels stappen we de gemeente uit. Een kasseitje zet ons af bij het Fort van Haasdonk. We stappen vervolgens richting brug over de E17. Nemen even Clement en vriendin mee in onze slipstream, er zijn wat pijlen weg maar ik kwam hier al eerder. Gaan weer polderen ondermeer langs de werf van gasleidingen in aanleg. Dwars door een maïsveld slingert de Barbierbeek zich een weggetje. Wij mogen het wandelpad in aanleg inaugureren, over de stoppels lopend. Dit wordt een leuk weggetje. Terug het tarmac op nu, richting appelboer en zijn hangars. Rilden helpers en wandelaars hier vorig jaar haast uit hun broek van de kou, nu doet iedereen er een zonnig terrasje. Het kan verkeren zei Bredero ! De 50 km heeft nog 11 km te gaan. Martin vindt het intussen na zijn 60 km van de Klijpe welletjes. We kiezen voor de vlucht vooruit, 7,2 km tot de finish. Gaan weer ruim 5 km zwerven over tarmacjes door de polder tot we randje Kruibeke de Potpolder kunnen opzoeken. Onderaf de nieuwe keerdijk en langs landdijkjes koersen we onverhard richting Bazel. Een laatste prachtige dreef. Wie staat daar uitbundig te zwaaien ? Is warempel ons aller Hennie, terug voorzichtig eerste stapjes aan het zetten. Ze wacht op Theo die zijn vijftiger aan het uitlopen is. In het kasteel kunnen we zowaar een terrasje doen met uitzicht op de vijver, uniek ! Het is dan ook al 18:20 als we afscheid nemen van onze Nederlandse maatjes. Gaan lekker over de kasseitjes en bij een fraaie ondergaande zon terug naar ’t Callebeek en de veerboot. De kilometers zitten in de kuiten zoals gepland, het parkoers loste niet helemaal onze verwachtingen in. Maar het was zomers en heeft ons deugd gedaan. Dinsdag trekken we naar Witgoor Dessel en Milleke Mol.
Linda kan mij gemotiveerd houden om ook op zaterdag vroeg uit bed te stappen. In de mistige ochtend reppen we ons over de A12 richting Brussel. Het openbaar vervoer is geen optie vandaag vanwege te lange wachttijden onderweg. Ontdekte deze week dat de nieuwe secretaresse van de Trekplosters een Vanderstukken blijkt te zijn. We zijn slechts familie uit het zevende knoopsgat, zijn wel afkomstig uit dezelfde streek rond Diest. Stilletjes voel ik aan dat we op dezelfde manier graag praten en initiatief nemen, ja ik merk familietrekjes.
Maar we zijn hier om te wandelen vandaag. Bouwen zoals elk jaar ons eigen parkoers dat net 35 kilometer lang zal worden. We duiken voorbij het plein een steegje in. Zakken onverhard een verdiepje met de woonkazernes van het Fabiolapark als achtergrond. De zon is al prominent aanwezig, ik betreur al meteen mijn jas met lange mouwen. Dit moet morgen anders ! Lopen de brug van de E40 over en recht naar het kasteel van Groot-Bijgaarden met zijn ruime hoevegebouw. We dokkeren over de kasseitjes richting dorpscentrum en koersen vervolgens door ondermeer de Kloosterstraat richting Dilbeek. Duiken een vettig wilgenpaadje naar beneden voor een strookje natte Wolfsputten. Zijn een klimmetje verder bij de eerste rustpost op de Ketelheide, in een ons onbekend cafeetje. Clubmaat Jack passeert voor een korte babbel, heeft er zin in en loopt gelijk door.
Wij volgen even later langs Hof Ter Smissen en het nog winters ogend Rondenbos. Trekken vervolgens het open akkerland in. De eerste kieviten voeren hun halsbrekende vluchten uit boven weiland en verharde maïsstengels. Sint-Martens-Bodegem komt in zicht met zijn mooie kerkgebouw. We verslikken ons haast in goedbedoelde maar verwarrende markering van de rustpost. De groene letters ‘na’ hadden we niet opgemerkt bij een eerste lezing en we zullen de enigen niet zijn. Terreinkennis helpt ons naar het station en even verder rustpost Castelhof. We hebben er een ruime 9 km opzitten.
Lopen intussen mee met de 42 km. Er wacht een pareltje van een pad langs een vrij diep ingesneden beek om Bodegem uit te lopen. Onderweg een eerste nest klein grut, Barberie ganzen. Worden afgezet in open veld met een weids uitzicht over geurend en bloeiend koolzaad, een heus Van Gogh landschap de eerste dagen van maart ! Er volgen tarmacjes langs weilanden en hoeves op grondgebied Schepdaal. We stappen onder vernieuwde spoorbruggen door en een heuveltje op tot het Trammuseum. Aan de overkant van de Ninoofse Steenweg wacht de verste rustpost in een voetbalkantine. Ondermeer Jacqueline & Xavier maken er hun opwachting. We zullen ze niet meer terug zien vandaag.
De terugkeer begint met een moerassige Wereweide tot die drukke Ninoofse Steenweg. Aan de overkant weer een zee van koolzaad in bloei. Prachtige vergzichten ook over het Zuidwesten van Brussel, Molenbeek en Altitude 100. Met uitzicht aan de andere kant op Wambeek (Ternat) duiken we weer een verdieping lager. Lopen zowat parallel door de velden t.o.v. het eerder verlaten van Bodegem. Het Speeckaertwegje voert ons stilaan richting station en Castelhof. Hebben zo’n 20 km in de kuiten.
Laten Bodegem nu voorgoed achter ons. Gaan parallel lopen met de valleien. Tussendoor al eens een klimmetje om in Sint-Ulriks-Kapelle te geraken. Het parkoers oogt anders dan de vorige jaren. We lopen achterlangs bij een kasteel, door een bosstrook met al prachtige bedden van bloeiende anemoontjes. Krijgen nog een leuke strook langs een bosrand cadeau en gaan dan klassieker koers zetten over een tarmacje langs het spoor tot het centrum van Groot-Bijgaarden. Vanaf Don Bosco is het even pittig klimmen, een medewandelaar komt er zichzelf tegen. We volgen nu een verweerde kloostermuur richting witte wijk. Nog wat achterafjes en de laatste pauze in Collegium Groot-Bijgaarden wordt bereikt. Pff, was een lange 9 km zo laat op de wandeldag.
Uitbollen nu met een kleine 5 km tot de finish. Een strookje geknotte bomen en dan opnieuw de E40 over met uitzicht op de Basiliek van Koekelberg. We stappen nu door het speelbos van het Fabiolapark. Bewonderen er prachtig houtsnijwerk in gesneuvelde boomstammen. Dan gaat het dwars door wat voor een winkelcentrum moet doorgaan tot de finish … en de Duvelkes. Hebben een leuke lentewandeling gemaakt. Een heel ander parkoers dat zelfs zonder de Wolfsputten de stempel ‘geslaagd’ verdient. We komen zeker nog terug hoor Nelly !
