Na zijn humanioraopleiding besliste Eddy Verstreken om een extra-keukenopleiding in het Coloma-instituut in Mechelen te volgen. Deze beslissing gaf zijn leven een belangrijke wending, hij ontmoette er zijn echtgenote Agnes Van Ham, maar hun gemeenschappelijke interessesferen zorgden voor een denderende opleiding zowel in de keuken als in de zaal.
Een figuurlijke harmonie dus van geuren en kleuren die het echtpaar samen tot ontwikkeling brengt. Meestal samen maar soms ook apart kregen ze in de late jaren 70, begin der 80-er jaren meerdere restaurants op smaak, zo o.m. de Zeester in Leuven, het Wit Paard in Bonheiden, de Veeboer in Grimbergen en t Molenveld in Elewijt. Alhoewel de klanten hun keuken en service naar waarde wisten te appreciëren, kon hun creativiteit onvoldoende openbloeien.
Eind 1986 ontdekken ze per toeval een te koop staande oude hoeve in het Brabantse Buken, een piepklein dorpje dat rustig verscholen ligt naast het kanaal Leuven-Mechelen.Na een grondige renovatie kunnen ze anno 1987 de deuren van hun restaurant openen. In de tuin overleeft een veel vruchtendragende notenboom de renovatiestorm en Agnes kiest resoluut voor De Notelaar als benaming van hun restaurant. Net als die boom, die symbolisch zijn vruchten het ganse jaar door laat degusteren, wil ook hun restaurant de fijnproevers permanent verwennen.
De kwaliteit van het eindproduct in Eddys keuken groeide de voorbije jaren bestendig. Nu staat De Notelaar bekend voor degelijke, kwalitatieve en typische Brabantse streekgerechten met dagverse groenten, deels uit eigen kweek, deels door aankoop op de Brusselse vroegmarkt. Voor Eddy is en blijft de vroegmarkt de aangewezen aankoopplaats voor alle chefs vermits men hier de kans heeft om zelf zijn identiteit te bepalen en niet afhankelijk is van een productkeuze door leveranciers. Bovendien specialiseerde het echtpaar zich ook in oester- en kreeftmenus, deze lekkernijen sieren dan ook de kaart met de regelmaat van een klok.
In het vooruitzicht van hun 20-jarig bestaan, kreeg De Notelaar een opfrisbeurt waarbij niet alleen de keuken, maar ook de bar en de zaal werden gerenoveerd. Door het verplaatsen van de oesterbak kon ook het sanitair worden uitgebreid en krijgt men ook hier een bijzonder relaxerend en kleurrijk gevoel door het perfect op mekaar inspelen van het buitenlicht en de gekleurde lampen. Gans de renovatie dompelt de consument meteen onder in een rustige, charmante sfeer waar alle kommer en last wegvallen. De Notelaar is met een 4-daagse werkweek,geopend van vrijdagmiddag tot en met maandagavond. De feestzaal staat ook de andere dagen ter beschikking voor feesten, evenementen en seminaries, faciliteiten die o.m. door de ruime parking mogelijk worden gemaakt.
Op het culinaire vlak zorgt Eddy geregeld voor nieuwigheden. Streekgerechten met verse kwalitatieve producten en kenmerkende Brabantse groenten blijven belangrijk en vormen trouwens de rode draad in het feestmenu dat tot midden oktober loopt. Dit uitgebreid feestmenu kost all-in 70 Euro. Met het dessert van Peggy, brengt Eddy tevens hulde aan een werkneemster die samen met Agnes en Eddy, de voorbije 20 jaar, in restaurant De Notelaar, lief en leed deelde. Anderzijds serveert Eddy op maandagavond voortaan een 5-gangen degustatiemenu waarbij hij in samenspraak met Agnes, culinaire toppers serveert voor 30. Met inbegrip van aperitief, wijnen, water en koffie wordt dit 50. Vanaf oktober wordt op vrijdagavond een wildfestival georganiseerd terwijl ook het witloof dan volop in de kijker komt te staan.
Het feestmenu 20 jaar Notelaar laat de fijnproevers volop genieten van een kwalitatieve keuken met dagverse producten waarbij een vleugje Brabants romantisme gekruid met de nodige nostalgie, nooit ver weg is. RVH.
Restaurant De Notelaar Bukenstraat 142 1910 Kampenhout (Buken) tel 016- 60 52 69
Met het overlijden van Paul Vanderkeerssen, sloot het restaurant Chez Stans de deuren. Meteen verdween een mythisch oord waar vooral acteurs, schrijvers en kunstenaars en zeer zeker de doorsnee Brusselaar mekaar terugvonden. Ook de erg typische Brusselse keuken verdween. Een vluchtige, maar amateuristische heropening liet het gemis nog veel sterker aanvoelen. Gelukkig daagde zakenman Daniel Verhoeft op die het etablissement Chez Stans nieuw leven inblies, niet alleen qua traditie en inrichting maar voornamelijk mbt de typische Brusselse keuken.
Chez Stans ontleent zijn naam aan de voornaam van de eerste bazin, Constance, de moeder van Paul Stans, die in werkelijkheid Joseph Vanderkeerssen heette. In die tijd was dit een eenvoudig buurtcafé met geverniste banken, houten tafeltjes en een lange bar waar een vaste groep van stamklanten aanschoof. De bazin troonde altijd midden in het café, onveranderlijk gekleed in een stofjas van zwart satinet. Constance, gewoonlijk Stans genoemd, was een echte Brusselse met een bloemrijke woordenschat en veel gevoel voor humor. Omdat het Théâtre des Galeries en het Théâtre du Vaudeville vlakbij waren liepen er vanzelfsprekend veel acteurs binnen na de voorstelling. Deze toeloop bracht de zoon des huizes op het idee ook enkele schotels met streekgerechten te serveren. Een briljant idee want Chez Stans werd een populair adres van heel uitgaand Brussel.
Met de heropening heeft Daniel Verhoeft weliswaar het aantal couverts lichtjes opgetrokken, zonder daarbij de behaaglijke sfeer verloren te laten gaan. Daarvoor staan het rustiek meubilair, de karmijnrode tegelvloer en de geruite tafelkleedjes garant. De gelambriseerde wanden zijn authentiek en dragen het nodige bij aan de warme uitstraling, zeker nu er s avonds romantische kaarsen op de tafels staan. De rode gordijnen herinneren ons eraan dat deze plek nauwe bindingen heeft met het theater en het toneel. Trouwens, boven de bar zien we een muurschildering die een scène uit Le mariage de Mademoiselle Beulemans voorstelt, met Jacques Lippe en Christiane Lenain in de hoofdrollen. In de zaal die uitkijkt op de trappen van de Prinsengalerij, ontdekken we een fresco met personages van de Commedia dellarte en onze beroemdste poppenspeler José Géal alias Toone VII, zonder twijfel een van de authentiekste hoeders van de geest van deze wijk. Een ander beeld roept clown Footitt opnieuw tot leven in het programma Le mariage uit de rolbezetting Chocolat.
Daniel Verhoeft behaalde zijn diploma industrieel ingenieur en startte een bouwonderneming met accenten op ontwerp en renovaties. Met zowat 200 werknemers in dienst en actief in meerdere landen verwerft hij in 1985 door een associatie met de firma Blaton, de eerste horeca-ervaring. In februari 2002 leerde hij Lucilène kennen, een aantrekkelijke Braziliaanse met wie hij huwt. Samen openen ze het restaurant Show Brasil!. In 2005 verkrijgt Daniel een Braziliaanse diplomatieke functie in België en dit jaar startte hij Chez Stans. Zijn relaties met kunstenaars en de wereld van het toneel hebben hem zeer duidelijk geholpen om het originele decor maximaal te bewaren.
Als specialist van de streekkeuken is Cootie, troetelnaam van chefkok Jean-Claude Vankriekenveldt, een groot liefhebber van de Belgische streekgerechten. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan zijn bewondering voor de trompettist uit het orkest van Duke Ellington: Cootie Williams. Op het gemeenteplein in Linkebeek verrichtte hij wonderen als chef van Le Chevalier. Cootie was begonnen in de slagerij Ferdinand van zijn ouders Felix en Rosa op het Alfons Lemmensplein in Anderlecht. In 1980 zette hij een traiteurdienst op poten die nadien tot Le Chevalier uitgroeide. De laatste jaren leidde hij een hotel-restaurant-bar in Costa Rica, terwijl hij ook kooklessen gaf in het Marriott Hotel in San José. Nu staat hij aan het hoofd van de keuken in Chez Stans.
Tot de nostalgische en mythische gerechten van dit restaurant behoort de befaamde steak Nergal. De samenstelling van deze kunstenaarssaus is een zeer goed bewaard geheim dat momenteel enkel wordt gedeeld door de baas, de chef-kok en dit op aangeven van gastronoom Marc Danval.
Deze saus is een geesteskind van acteur Jean Nergal die in 1962 de toneelprijs Eve du Théâtre in ontvangst mocht nemen. Hij leidde aan het eind van zijn loopbaan het Théâtre Royal du Parc, waar zijn borstbeeld trouwens de hal siert. In de samenstelling van de saus verwijst Nergal naar het geheimzinnige van de godenwereld, het onsterfelijke en het intense genot van de gastronomie.
Wie deze saus, maar ook tal van andere Brusselse streekgerechten wil ontdekken vindt in het restaurant Chez Stans meer dan zijn gading. Bovendien worden er tal van culturele manifestaties georganiseerd die de aantrekkingskracht aanzienlijk vergroten. RVH.
