Sinds 2000, het jaar waarin Cédric Poncelet zijn restaurant opende, is hij niet meer weg te denken uit het leven van Knokke. Zijn kooktalent, zijn spontane vriendelijkheid en het respect voor zijn beroep hebben hem niet alleen verzekerd van een trouwe plaatselijke klantenkring, maar ook van het geregeld bezoek van gastronomen uit Brussel, Luik, Antwerpen, Brugge, Gent .
Cédric behoort tot de generatie van jonge chefs die zichzelve voortdurend in vraag stellen. Vanuit deze optiek en de bekommernis om steeds beter te presteren, vernieuwde hij de inrichting van zijn zaaken wijzigde hij de infrastructuur van zijn restaurant. De structurele wijzigingen zijn overduidelijk. Het terras ontworpen door Peter van Roy is een bijzonder leuke aanvulling, het dak kan s zomers zelfs worden opengeschoven. Het heeft zonder enige twijfel de aantrekkingskracht enorm versterkt en talloze gasten vinden er een aangenaam plekje om rustig van Cedrics rijke tafelen te genieten.
De extra ruimte van het terras, bood de kans om in de eetzaal een behaaglijk salon in bibliotheekstijl uit te bouwen, waar de klanten desgewenst van het aperitief en de koffie kunnen genieten. Herwig Hostens, verantwoordelijk voor de binnenhuisinrichting, opteerde voor lichtgrijze en tabaksbruine tinten, waardoor het chique meubilair beslist tot zijn recht komt. De antieke kroonluchters zorgen voor een geraffineerde sfeer en kronen zich tot verzamelobject. Het cosy gevoel wordt extra onderlijnd door sobere muurversieringen, terwijl de lichtgrijze overgordijnen de intimiteit van het interieur extra aanvullen. Het elegant gedrapeerde, smetteloos witte tafellinnen en het boeket verse bloemen doen je vol verwachting uitkijken naar de komende tafelgenoegens.
In de zaal heerst Olivier Dereu die tevens als volleerd wijnkelner fungeert. Olivier debuteerde als commis de salle bij Pierre Romeyer, nadien was hij twee jaar chef de rang en wijnkelner in Comme chez Soi bij Pierre Wijnants. Dezelfde functies vervult hij gedurende vijf jaar in de Villa Lorraine, de lokroep van de kust beantwoordt Olivier door gedurende vier jaar als maître dhôtel aan de slag te gaan in LEsmeralda in Knokke. De culinaire loopbaan van Olivier wordt aangevuld met stages in LOasis van Michel Bleys, Chez Marius en Provence en Lucas-Carton in Parijs. Voor chef Cédric Poncelet is het dan ook een makkie om zich volop op zijn domein, de keuken te concentreren.
Cedric werd in 1975 geboren en volgde de middelbare school in Dison, omdat hij zich aangetrokken voelde tot de gastronomie liep hij van 1990 tot 1993 school in de Notre Dame in Heusy en deed zijn eerste horeca-ervaring op in Aux Etangs de la Vieille Ferme in Herve. Toch trok vooral Knokke hem aan en hij speelde het klaar om aan de slag te gaan in La Réserve. Vrij snel keert hij naar Brussel terug en vindt werk in de Villa Lorraine, restaurant waar hij ontdekt wordt door Michel Haquin, deze biedt hem een plaats in Le Trèfle à Quatre van het Château du Lac in Genval.
Cédric Poncelet wou evenwel internationale ervaring opdoen en werd assistant-manager van het restaurant Le Gavroche in Londen, om nadien sommelier te worden in het restaurant Windows van het Hilton Park Lane London. Nadien verzeilt hij als manager-kok in het restaurant Les Champs-Elysées op Cyprus. Op aanraden van Pierre Fonteyne volgt hij een stage bij Bruneau om nadien samen met Pierre Fonteyne een bar-restaurant The Griffins op het Oosthoekplein in Knokke te leiden. Hier vindt hij een geschikte locatie en opent zijn eigen restaurant Cédric.
Actief in een open keuken waardoor de gasten alle bereidingen kunnen volgen, serveert Cédric permanent twee verschillende menus, nl het menu prestige en het menu de la Mer. De samenstelling van deze voltreffers, verandert om de veertien dagen. Er is eveneens een dagelijkse lunch, samengesteld op basis van dagverse marktproducten en de gasten kunnen er eveneens à la carte eten. Allerhande visbereidingen zijn Cédrics favorieten maar ook tal van vleesbereidingen vormen een aangename verrassing. Bij tal van gelegenheden verrast Cédric zijn gasten met speciale menus die zowel productgebonden, bv hoppescheuten of asperges in het daglicht stellen maar evengoed Valentijn, Carnaval, Pasen of andere themas meekrijgen.
Proevertjes en desserten tovert Cédric met grote creativiteit op het bord, maar ook deze kleine recepten zorgen voor een rijk smaakaroma en een aanlokkelijk kleurenpalet.
Restaurant Cédric Koningslaan 230 a 8300 Knokke tel 050-60 77 95
In een van de langste verkeersaders van Brussel, de Vanderkinderestraat, bevindt zich een charmante bistro die met een eindeloze charme, grootmoeders keuken uitstraalt. De streekgerechten en gerechten van vroeger vallen erg in de smaak van het hedendaags publiek. Niet alleen de gerechten, maar ook de eeuwenoud klinkerweg, naast het terras, intrigeert velen. Dit stukje Ukkel, de Groene Jagerswijk, ontsnapte tot dusver aan de interesse van historici, maar krijgt ooit voldoende interesse om de oorsprong van deze unieke klinkerweg en enkele andere getuigenissen te achterhalen.
La Fille dEmma wordt gerund door Dany Burgeon en Martine Pauwen, de dochter van Emma. Dany kreeg zijn opleiding op het COOVI en wordt na zijn studies onmiddellijk in dienst genomen in LHuitrière, enige tijd nadien door de meest authentieke figuur uit het Brusselse horecamilieu, Jef de Gelas, net bij de opstart van LAuberge des Chapeliers.
Met reeds enige ervaring in het achterhoofd durft Dany Il Giardino in Ukkel overnemen, enige tijd later verplaatst hij zijn interesse naar La ferme Rouge op de hoek van de Dolezlaan. Toch komt hij opnieuw bij Jef terecht wanneer deze La Roue dOr opent. De drang om een eigen zaak te runnen blijft bij Dany voor onrust zorgen, hetgeen resulteert in de opening van Evergreen in Evere in 2004. Jacques Veulemans, de dynamische patroon van Aux Armes de Bruxelles treedt op als raadgever wanneer Dany beslist om samen met Martine Pauwen het restaurant La Fille dEmma te exploiteren.
Martine is inderdaad de dochter van Emma die samen met haar ouders La Ligne Droite in de Beenhouwersstraat hebben uitgebaat. Haar vader, Emile Pauwen, was de slager die de winkel Le Grain dOr in de Predikherenstraat runde en tevens een van de oprichters van de Vrije Gemeente van het Ilot sacré, en dit samen met Jean Van Calck, Polle Bunne, Léon Demol en Stans, alle meer dan legendarische personages van het Oude Brussel. Martine, groot geworden in de wereld van de restauratie, heeft dat milieu nooit verlaten.
De kleine eetzaal van la Fille dEmma, roept herinneringen op van romantische plekjes van vroeger. De wanden in pasteltinten en de kleine witte bar met een sierlijke benaming, zorgen voor een gezellige intieme sfeer. Het zwart houten meubilair met het wit-roze tafellinnen brengt dan weer een frisse noot.
Ter bevestiging dat La Fille dEmma in het oude Brussel ligt, meerdere oude stadsgezichten aan de muur die o.m. de Eikstraat, de Kandelaarstraat en de Sint Nicolaaskerk voorstellen, beelden die stuk voor stuk de verbondenheid met het oude rasechte Brussel bevestigen. Ook het schilderij van Vertong verstevigt die band, het werk geeft de charme van het Sint Kathelijneplein weer met de door Poelaert ontworpen kerk.
Bijzonder kleurig is dan weer de aardige collecte borden met veelkleurige afbeeldingen van vogels, collectie die de huiselijke sfeer van het restaurant onderlijnt. Huiselijk is wellicht de beste term om La Fille dEmma te omschrijven, aangezien naast Dany en Martine, ook Gaëtan, de zoon van Dany en zijn echtgenote in het restaurant werkzaam zijn, zij nemen de bediening in de zaal voor hun rekening.
Dany staat aan het fornuis en is verantwoordelijk voor de dagsuggesties en de Brusselse, maar Franse streekkeuken al durft hij af en toe een Italiaans accentje in zijn bereidingen verankeren. Rasechte Brusselaars vallen bij de voorgerechten, voor de bloedpens à la bruxelloise en de escargots de bourgogne. Tussen hoofdgerechten zitten o.m. de stoemp van de dag met worst, balletje smet tomatensaus en longlet met sjalot. Heerlijk is evenzeer het geitenkaasje met tijm en honig en de echte Brusselse garnaalkroketten. Jammer genoeg zijn de kikkerbilletjes in Provençaalse saus bij het serveren uitgedanst, maar tochbezorgen ze de smaakpupillen een subtiel aroma. Aanraders te over dus, zelfs al zorgt Dany ervoor dat de kaart erg regelmatig wijzigt vermits hij zijn specialiteiten tegelijkertijd én aan hun regio én aan versheid van de seizoenen wil koppelen.
Zonder evenwel erg grote wijnen te vermelden, biedt de wijnkaart een ruim overzicht van de belangrijkste Franse wijnregios en werden we bij onze degustatie, meer dan eens verrast door de fijne aromas en verantwoorde afdronk. Prijs-kwaliteit alleszins een voltreffer, al doemt het spook van mogelijke controles bij elke restaurantganger op. Matig genieten verwent evenwel evenzeer de levensgeneugten.
La Fille dEmma Vanderkinderestraat 406 1180 Ukkel - Tel 02/343 39 69
Het Léopold Wienerplein in Watermaal-Bosvoorde wordt door talloze mensen omschreven als het Gemeenteplein, niet ten onrechte trouwens. Hier huist het Gemeentehuis en het plein straalt nog heel wat provinciale charmes uit. Schuin tegenover het Gemeentehuis en het Hooghuis, staat een herenhuis met mansardedak, dat met grote zorg in een Italiaans restaurant werd omgetoverd. De woorden pizza, pasta, vino zeggen voldoende over Ciccio Bello. Rare naam? Gewoonweg een personage uit de commedia dellarte, een pop, die je in Venetië gewoon kan aankopen .
Italianen hebben de reputatie dat ze geraffineerde vormen weten te kiezen, niet alleen in de mode maar ook in de architectuur. De eetzalen van Ciccio Bello, die zich over twee verdiepingen uitstrekken, zijn dan ook ingericht met een opvallend frisse smaak. Op de benedenverdieping, waar twee niveaus in elkaar overgaan, laten de okergele muren met sjablonen zeer goed het ruwe hout uitkomen, dat knap gemodelleerd is en enkele frescos in pasteltinten omlijst. Ook op de bovenverdieping dezelfde art deco-zuilen. Men kan zich voorstellen hoe de binnenhuisarchitect hier al zijn inspiratie heeft gebruikt om een resultaat te bereiken dat in de smaak valt bij een cliënteel dat gevoel heeft voor echte ambachtskunst. Ook het balkon met gietijzer en hout dat we via een tussenverdieping betreden, getuigt van een identieke inrichting.
Ciccio Bello bestaat reeds een aantal jaren, maar toen de grote aanpalende bakkerij op de hoek van het plein definitief werd gesloten, was dat de gedroomde gelegenheid op het restaurant dat meer dan eens met plaatsgebrek kampte, te vergroten. Dit kon gewoonweg door een tussenmuur te verwijderen. In de nieuwe, lange zaal kan men extra gasten ontvangen en er was ook plaats voor een bar en, voor Italianen niet onbelangrijk, een enorme pizza-oven. Deze zaal baadt door de talrijke ramen in een aangenaam daglicht.
Marie Fanara staat sedert acht jaar een het roer van Ciccio Bello. Haar vader, Vincenzo Fanara, stichtte indertijd in de Vredestraat in Elsene A zia teresa, destijds een van de beste Italiaanse restaurants in Brussel. Nadien vervolmaakte ze zich in Pasta Commedia in Ukkel. Ook van moederszijde kreeg Marie ruime horeca inspiratie vermits zij destijds Les Jardins dAgrippine in Overijse oprichtte en leidde.
Keukengeheimpjes:
Laten we niet vergeten dat Lucullus in Rome leefde. Heel wat auteurs uit de Oudheid hebben uitvoerig over de gastronomie geschreven, waarbij soms wel wat te ver gegaan werd. In het gelag bij Trimalchio van Petronius kondigt Rabelais zich reeds aan. En de gasten van Agathon in Het gastmaal van Plato waren niet bepaald ondervoed. Op deze antieke vraatzucht moest wel de overwogen etenswijze van de Renaissance volgen. Toch raakt de Italiaanse keuken vooral bekend in Frankrijk, en nadien ook in onze contreien, vooral toen Catherina de Medici met haar Florentijnse koks naar Parijs afzakte.
Wat de pasta betreft die hier overvloedig wordt aangeboden: het goed bereiden daarvan is een grotere kunst dan wel eens gedacht. Weinigen weten het toch zo belangrijke onderscheid te maken tussen de macaroni van Napels, de tortellini van Bologna of de spaghetti zoals die bv. in Venetië geserveerd wordt. Twee leuke actrices hebben boeken gewijd aan de keuken van de Italiaanse zon, nl Sophia Loren met Koken op zn Italiaans en Macha Méril met Vrolijke Pasta. Terwijl de Italianen en de Aziaten nog steeds redetwisten over wie de uitvinder is van de pasta, heeft dit product ondertussen een geweldige internationale bekendheid gekregen en verschijnt die nu in alle landen van de wereld op tafel.
Pasta is niet langer een garnituur, maar speelt een voorname rol in tal van hoofdschotels. Zowel de zachte als de neutrale smaak ervan laat immers de overige ingrediënten volledig tot hun recht komen. Pasta is origineel en past overal bij, in die mate zelfs, dat ook de traditionele Franse keuken plaats voor de pasta heeft vrijgemaakt.
Armando staat aan het fornuis sinds het restaurant acht jaar geleden werd opgericht. Hij begon zijn loopbaan in Arlecchino, waar hij drie jaar werkte alvorens in dienst te worden genomen in Au Repos des Chasseurs. Bij de opening van Ciccio Bello maakte hij meteen zijn overstap. Armando maakte tevens naam met de bereiding van specialiteiten uit de klassieke Italiaanse keuken.
Ciccio Bello Leopold Wienerplein 4 1170 Watermaal Bosvoorde 02/672 32 30
Ruim 15 jaar terug vestigde Anny Smets zich als restaurateur na een drukke loopbaan als traiteur-beenhouwer, in een historisch pand in hartje Diest. Het restaurant kreeg de wel zeer toepasselijke naam De Proosdij, verwijzend naar de oorspronkelijke historische functie van de woning, nl een kerkelijk gerechtshof.
Dit kerkelijk gerechthof is voltooid verleden tijd en vorige eeuw nog kende het pand een eerste binding met de culinaire wereld toen er een brouwerij werd ondergebracht. Samen met haar man François Didden, toverde Anny dit pand om tot een zeer stemmig en sfeervol restaurant waar muren, zoldering en stoffen pronken met de intense tonen van groen, paars en blauw. De prachtige schilderijen van Bart Verschaeren accentueren voor zover dit nog nodig mocht zijn, het gevoel voor culinair welbehagen.
Bij de aankoop van het pand in 1992 werd aanvankelijk een restaurant met een 60-tal couverts uitgetekend en uitgewerkt met in het achterhoofd de overtuiging dat zoon Luc na het einde van zijn studies en opdoen van enige ervaring, het geheel zou overnemen. Enkele onverwachte complicaties zorgden er evenwel voor dat dit project niet kon worden gerealiseerd. Dit is trouwens de basisreden waarom eind vorig jaar enkele veranderingen werden doorgevoerd en het restaurant werd uitgebouwd tot een knus en gezellig salon met een 20-tal couverts.
Kwalitatief kan Anny bogen én op haar ervaring in de beenhouwerij en bijhorende traiteurszaak én op haar extra opleiding die ze kreeg bij de Zuidfranse topchef Roger Vergé. Hier kon Anny zich als gastkok, de praktijk en geheimen van de vinaigrettes en sauzen eigen maken, maar ontdekte ze tevens alle keukengeheimen van de Provençaalse gerechten. Andere keukengeheim ontdekte ze bij Alain Ducasse en Yves Thuries in de Cordes du Ciel.
Anny zorgt voor een verrassend veelzijdige keuken met puike combinaties van natuurlijke ingrediënten. Haar liefde voor de Provence komt in fijne gerechten tot uiting die met een extra sausprikje tot fijne kunstwerken uitgroeien.
Haar kwalitatieve keuken kent dan ook een ruime belangstelling en ging evenmin voorbij aan de organisatoren van de wedstrijd Food from Britain. Een absolute challenge voor Anny om als 5de generatie beenhouwers, gerechten op punt te stellen met Quorn als basisingrediënt. Qourn is immers een plantaardige vleesvervanger absoluut cholesterolarm, die bovendien weinig calorieën en vetten bevat, maar wel rijk is aan vezels. Toch biedt het product diverse mogelijkheden en Anny zorgde voor een perfecte uitstraling met enkele verrassende gerechten. De titel Lady Chef of the year is zonder meer een bekroning voor haar niet aflatende inzet en verdere uitbouw van kwalitatieve gerechten. Tevens een aanmoediging om de culinaire en gastronomische rijkdommen te koppelen aan eenvoud, aromarijke gerechten en fijne presentaties.
De perfecte zaalservice wordt ingevuld door François Didden die tezelfdertijd als zeer deskundig sommelier optreedt. Wijnen zijn steeds een passie geweest voor François die alle vrije tijd opofferde aan studies over wijnen, wijndegustaties en wijncursussen. François keuze gaat naar de dieprode Bordeauxwijnen die hij meteen centraal plaatste in zijn aanbod. Ook tal van andere betere Franse wijnen sieren de kaart die vrij recent van 350 tot 280 referenties werd gereduceerd. Deels uit noodzaak omdat enkele wijnen zijn uitgeput enanderzijds omdat sommige wijnen aldus Francois onbetaalbaar worden. Hij blijft erbij dat Frankrijk het wijnland bij uitstek is, maar verrijkte de kaart met erg lekkere Duitse, Spaanse, Australische, Italiaanse en andere wereldwijnen. Smaken en preferenties durven aldus François al eens verschillen en een restaurant moet in ruime mate beantwoorden aan de verwachtingen van de gasten. Het globale wijnaanbod bevat naast de toppers ook kwalitatief degelijke en populaire wijnen die binnen een beperkter economisch budget thuishoren. De stelling dat de wijnen in de Proosdij gewoonweg te duur zijn is alleszins een globale misvatting.
Wij hadden het genoegen om nog voor de bekroning als ladychef enkele andere specialiteiten te degusteren. De ganzenlever op toast werd vergezeld van een schitterende Sauternes, La Tour Blanche 1996, zoet en fruitig maar perfect op temperatuur, een zachte streling voor de tong en smaakpupillen. De reefilet met puree van knolselder, appel met veenbessen en gekarameliseerd witloof vormde een terechte voltreffer qua smaakpalet, sauscombinaties en aromas. De Pomerol, Château la Pointe 1995, gaf extra dimensie aan dit prachtig gerecht en was meer dan een bekoring om alle Bobcampagnes een halt toe te roepen. Hij deed het trouwens perfect als metgezel van het notenijs met Xeres en bleef met zijn fijne afdronk, gewoonweg nakleven.
Het Lady Chef menu 2007 bestaat uit een mousseline van palmharten met tartaar van verse en gerookte Schotse zalm, geserveerd met een Chardonnay 2004 Vins du Pays vendage de Nuits. Een cappuccino van wintreprei met Quorn-snippers met identieke wijnselectie. Als hoofdschotel is ern een medaillon van Engels lamsgigot met lasagne van zuiderse groentjes en tijmbordelaise waarbij een A.O. Minervois C. Château du Donjon Cuvée prestige 2003 wordt aangeboden. Een torentje van chocolade met Engelse room en schotse whisky (Single Lowland Malt Glenkinchie) en mokka met versnaperingen, gelden als afsluiter.
Vijftien jaar culinaire ervaring getuigen in de Proosdij alvast van Annys heerlijke keuken en vormen steeds opnieuw een onweerstaanbare drang om al het lekkers bij herhaling te proeven en degusterend maximaal te genieten.
De Proosdij Cleynaertstraat 14 3290 Diest tel 013/31 20 10
