Ik zet voor Linda de fietsroute uit naar Fort 5 in Edegem. Deze is eigenlijk dezelfde als wat ik te voet loop op weg naar die prachtige wekelijkse markt in Mortsel. Ik beslis hetzelfde te doen, kwestie van ons beider wandeladministratie in orde te houden. Plan van de start richting Centraal Station te lopen en verder zien we wel wat de liezen toelaten. Groot is mijn verbazing als ik in Wilrijk bij Fort 7 pijltjes zie hangen en wandelaars zie lopen. Mmm, zou een optie kunnen zijn. Ik negeer het parkoers en stap de geplande 8 km over de Krijgsbaan en langs de oefenvelden van De Ratten, ook wel den Beirschot genoemd. Kom uiteraard bekend volk tegen waaronder het nieuw samengestelde Hobohem team, is altijd grappen.
Neem in de startlocatie de tijd voor een smoske, op bestelling gemaakt, en monster het parkoers. Ik kan inderdaad meteen terug richting Hoboken met een 5,6 km tot de eerste rustpost. Aanvankelijk wat villa’s kijken tot het tunneltje onder de E19. Dan langs volkstuintjes en langs de plas van Fort 6. Weg uit het groen voorbij studentenhome Drie Eiken en een erg stil park (bruin is met vakantie) naar het winkelhart van Wilrijk zijnde De Bist. Ik corrigeer onderweg een paar pijlen die door snoodaards verdraaid zijn. Beroepsmisvorming denk ik dan. Linea recta naar het viaduct over de A12 nu. Den Boomse steenweg over en door wat recente wijken, dun bepijld, tot rustpost De Meyvis, de visserskantine van Fort 7.
Het is er druk en dus pauzeer ik op een rustig bankje wat verderop en langs het water. Doe ik graag, langs de plassen van de Antwerpse Forten kuieren en er even blijven zitten. Waar het parkoers het water verlaat draai ik rechts weg. Ben bij de Wilrijkse kinderboerderij en zijn kudde Duroc varkens. Mijn klassieke weg naar huis langs Moerelei en stille Hemiksemse straten. Heb er zo’n kleine 20 km opzitten en mijn liezen zeggen dat het genoeg geweest is. Oh ja, ik ontsnap ook netjes aan twee stevige plensbuien … mannelijke intuïtie zeker … Ook geen foto’s van dit parkoers want was niet de oorspronkelijke planning en dus geen toestel in de rugzak.
L’histoire se répète zeggen de Fransozen en ik kan er nu van meespreken. Exact een jaar na datum steekt mijn lieskwetsuur terug de kop op. Aan beide benen deze keer en dat betekent Spidifen slikken en met de handrem op stappen. Pff, het is mij het jaartje wel. Doet mij denken aan ‘mijnen ouwen’ voor wie zijn zestigste ook het jaar te veel was. Hij nam toen een onomkeerbaar besluit. Wij waren niet de beste vriendjes maar nu moet ik zeggen : pa ik ben het volmondig met je eens, trop is te veel.
Maar bon, Linda is met de fiets naar Wintam voor haar zaterdagse dertiger en ik ga ook maar weer op pad. Neem in Schelle om 10:30 de veerboot met de passende naam Heen & Weer II. Het is behoorlijk warm, zonnig en winderig. Kan aan de overkant van de Rupel meteen inpikken op het parkoers. Kadee zorgt voor een alleraardige lus rondom het Noordelijk Eiland. Ten noorden van Boom inderdaad, tussen de Rupel enerzijds en het zeekanaal naar Willebroek en Brussel anderzijds. De ruime plassen zijn er een paradijs voor watervogels. Oevers zien paars van de zomers bloemen en wilde paarden kunnen in alle rust grazen. Beton lopen ja, behalve een doorsteekje tussen jonge berk, maar een heel leuke omgeving waar je anders nooit komt.
Pauze in het Onthaalcentrum Zeesluis Wintam en een gezellige babbel met ons aller Corrie. Ook Linda komt even langs in gezelschap van Zottemie. Zij lopen grotere afstanden dan ik en gaan er weer vandoor. Ik beslis de 6 km te volgen. Moet wat wachten bij de sluismuren omdat een minuscuul jachtje richting Antwerpen en de Schelde dient versast te worden. Wandel dan verder op de dijk van het zeekanaal en door wat Wintamse straatjes tot de eigenlijke startlocatie. Vervul mijn administratieve plichten, babbel wat bij met Rik (Bornem) en ga weer op pad.
Voorbij de Wintamse kerk en door stille straatjes tot Polderdam. Een ruime kilometer dokkeren over kasseitjes tot de toren van de zeesluis weer in zicht komt. Neem een groepje jeugd op sleeptouw die geen kaas blijken gegeten te hebben van wandelparkoersen en dito pijltjes. Tijd voor een Duvelke en dan terug naar het veer zo’n kilometer verder. Heb nog zo’n 5 kilometer voor de boeg langs de Scheldeboorden tot in Hemiksem. Ben net op tijd terug thuis om het nieuwste exploot van de Sky-mannen te aanschouwen. Landa & Kwiatkowski zijn toch wel straffe Kadees.
De robot sputtert dezer dagen, de toets ‘wandelen’ hapert. Bij nader inzien blijkt het moederbord beschadigd. Oud model, geen wisselstukken meer te vinden. De schroothandel ‘bij Maggie’ geeft er nog een frankse en een sjik voor. Vandaag lijkt de toets ingedrukt te blijven en waag ik dus nog eens een poging om op pad te gaan. Neem de bus van 08:35, Linda is dan al lang de deur uit. We zijn met een tiental wachtenden op de Rooseveltplaats en rond 10:00 in een duistere startzaal te Hoevenen, mij verder onbekend. Hobohem Linda en haar nieuwbakken maatje Marleen zijn er ook. Charles is zijn trip naar Denemarken nog letterlijk aan het uitzweten.
Weet niet echt hoe goed de mentale en fysieke conditie is maar mik toch maar op 25 km. Het is donker en guur, winderig weer als ik de polder induik randje A12 met zicht op havenkranen. Ik heb het warempel koud ! We blijken een lusje rond de startlocatie te lopen en duiken dan de Hoevense straten in. Ik kamp plots met een zeurende pijn in de lage rug. Geen idee waar dit zo plots vandaan komt. Gelukkig komt de eerste rustpost er al na 3200 meter. Spidifen zal doen wat ie beloofd. De rugklachten verdwijnen binnen het kwartier en de ‘speed’ komt terug in de benen. Zal nodig zijn want de tweede etappe is 9,5 km lang.
Aanvankelijk nogal wat straten richting Kapellen. Een eerste bosstrookje, het Rood en even verder stoere beuken aan de rand van het gemeentelijke park. Een strook drukke Kapelsesteenweg, gelukkig met gescheiden fietspad en dan de Kasteeldreef. Zoals zijn naam het laat vermoeden wandelen in het groen tussen gigantische landhuizen. Nauwelijks pijlen en ik loop op mijn eentje ‘immer gerade aus’, denk in de verte een drietal te zien lopen. Pijl linksaf, beukendreef langs een gracht achterlangs de bebouwing. Kom in het Mastenbos uit. Heel lange omzwerving zal het worden. Aanvankelijk vooral zandgrond en spar. Verderop beuk met een ondergroei van rododendrons en heel wat bunkers uit WOII. Bij een volgende steenweg herken ik de omgeving zijnde de route van de GR12 komende van Putte. Pauzeer op een schaars bankje, hoog tijd voor een boterham na twee uur stappen. Vervolg zoals verwacht over een smalle zandweg langs het antitank kanaal, een leuke omgeving puur natuur. Even een regenvlaag bij een pas geoogst en dus nog stevig geurend kolenveld. Lange Jan haalt mij in en samen stomen we door naar Putte-City en de kantine van een voetbalclub. Toevallig zit Linda er ook, zij heeft 10 km voorsprong ! Korte babbel met Theo van Olympic Deurne. Helaas gooien zij eind dit jaar de handdoek.
Wij moeten lachen met de uitleg van een jonge deerne die zich verslikt heeft in de notities 1x en 2x. Heeft zodoende 5 km extra gelopen. Goed voor de fysiek zeg ik lachend, ze kijkt wat zuurtjes. Loop een kilometer met Linda mee door het Elsenbos tot de splitsing. Vat dan op mijn eentje de lokale lus van 5 km aan. Opgelet voor een agressieve buizerd lees ik. Ik hoor het beest in de verte roepen maar krijg het niet te zien. Zal er zelf te gevaarlijk uitzien zeker ? Ruil het bos in voor softballende dametjes en de ‘frietketels’ van Doel als achtergrond. Een tarmacje voert mij langs de paardenweiden van Middelhoeck. Het zwerk is opnieuw dreigend, haast gitzwart maar zijn poorten blijven gesloten. Ik pik weer een leuke strook antitank op. Wandel langs groentenakkers, wortelen en boontjes. Strook fietspad dan en de eerste hemelse druppels. Water langs alle kanten nu, de gracht voorzien van bunkers en de sluizen boven mijn hoofd wagenwijd open. Een paar wandelaars schuilen, ik vertik het, zet door op slecht karakter al regent het ‘bloskes’.
Stoom de rustpost voorbij en duik opnieuw het Elzenbos in. Na regen komt zonneschijn, inderdaad, ik kan stilaan opdrogen. Een grindpad stuurt mij richting woonwijk met mooie witte kapel, een kleine kerk eigenlijk. Dan volgt een ellenlange kaarsrechte tarmac. Weilanden, preiaanplant, maïs en mini manèges, ik loop opnieuw Hoevenen binnen. Begin een beetje moe te worden maar daar is de eerste rustpost van deze ochtend. Linda en Herman vormen het ontvangstcomité. Rek mijn pauze een beetje en dan gaan we samen op pad door nog wat Hoevense straten en een kasseiweg die ons naar de polder loodst. Het onweert in de verte maar wij houden het droog. Martin, net terug van de Nijmeegse Vierdaagse, zit ons op te wachten. We praten wat bij want dit is lang geleden. Zitten allebei zowat in hetzelfde professionele schuitje. Ik voel mij al wat minder eenzaam, gesterkt ook, al is zijn relaas zeker geen waar je vrolijker van wordt. Ben al blij de 25 km van een best wel leuk parkoers goed verteerd te hebben. Wordt vervolgd …
Vorig weekend schreven de vakbonden van De Lijn mij vier dagen rust voor. Linda nam dan wel op zondag haar stalen paard naar Terhagen maar dat beest is mijn beste vriend niet. Dit weekend ben ik dus terug paraat. Gisteren hebben we pijltjes gehangen in het grote bos vanaf Juzekes-Eik. Wij twee vormen een goed geolied team, klaren de klus van ruim 15 kilometer binnen de vijf uur. Terwijl andere medewerkers de zaal klaarzetten genieten wij van een verDuveld gezellig terras in Den Bosuil.
Vandaag kiezen we dan voor makkelijk reizen. Het ritje van Antwerpen-Centraal naar het Brechtse station Noorderkempen duurt exact 15 minuten. We zijn met een tiental wandelaars op de eerste trein. Kunnen netjes de pijlen volgen tot de inschrijfzaal. Ons plaatselijk maatje (lees verslag Meerseldreef) komt mankend gedag zeggen, overdaad schaadt ook voor haar helaas. Er staan 31 km op ons menu al twijfel ik nog om in te korten tot 27 km, mijn mentale conditie is momenteel niet je dat.
Op pad dan maar voor een rondje om het stadspark heen en dan de Eyndhovensteenweg op. Het is al behoorlijk warm zo rond 10:00. Stroboer Herman zit na een paar kilometer wandelen bij mensen ‘op ’t geleeg’ een saffie te smoren. Doorsteekje en we wandelen langs het kanaal Dessel – Schoten tot Brug 11 ook bekend van café Trapke Op. De langere afstanden steken ’t water over en volgen de Westmallebaan. Half verharde weg tussen hoeves door. We passeren onder meer een ren met honderden kippen in vrije loop (scharreleieren). Heerlijk rustig wandelen is het in half open terrein met afwisselend dreven, opschietende maïs, weilanden en bosjes. We passeren het hoeveklooster van Sint-Lenaarts en keren weer langs de vaart van daarstraks. Pikken bij Brug 11 de kortere afstanden opnieuw op en zetten koers naar de kapel bij de Lochtsebaan en de rustpost net naast de koeienstal. Heel leuke eerste 10 km gewandeld.
Deel twee stuurt ons richting autobaan. Net ervoor draaien we domein De Groene Linden in. Een eerste sparrenstrook zet ons af op de Tilburgbaan waar de 30 km hun eigen ding gaan doen. Ik ga er dan toch maar voor. Het wordt heerlijk zwerven door het stille bos met het gezang, soms ook gekrijs, van menige vogelsoort. Een strookje kanaal om voor afwisseling te zorgen en dan een ‘bumpy’ strook bos. Kastanjebomen verliezen er al hun bruine blad wegens ziek. Bij open terrein pikken we kortere afstanden op. Lopen achterlangs de camping van daarstraks en mogen heerlijke lommerrijke dreefjes wandelen tussen weilanden door. Een laatste brede zandweg zet ons af bij de uit de kluiten gewassen kapel en de rustpost ‘bij de boer’. 20 km in de benen, een wat ruimere pauze is wenselijk.
Terug richting snelweg dan. Net voor de brug het verwildert bos in van Hoge Mereyt. Het landelijke van Brecht komt nu aan bod. Lopen een steenweg af tot Den Biekorf, want elke hoeve heeft hier een naam. Stappen verder over de Ploegsdijk, een tarmacje afgezoomd met eik. Vreemd, we zien haast geen enkele wandelaar meer. Het is nochtans amper 15:00 en alle afstanden lopen hier samen. We snappen er niks van. Kijken ook verbaasd naar een installatie die grondwater oppompt en honderden meter verder terreinen besproeid. Pauzeren doen we een laatste keer in de plaatselijke voetbalkantine. Kijken er even naar de Tour, net op tijd om het incident Aru/Froome mee te maken en vast te stellen hoe Porte dit oplost.
De laatste 3,5 km zijn een stadswandeling. Langs het Frans Oomspad tot het gemeentelijke park en dan zwerven langs museum en statig kasteel. Gewoon uitlopen dus tot het obligate Duvelke. Van de meer dan 1100 deelnemers hebben wij nauwelijks 10 % gezien. Zijn wel zeer tevreden over deze prachtig groene en perfect afgepijlde tocht. Ja, het bepijlen daar letten wij op hé, kwestie van bij te leren.
Linda vertrekt met de fiets naar de wandeling in Puurs. Ik trek te voet richting Hoboken, ben vandaag wieler-toerist. Het kan verkeren zei ene Bredero. Maar laat mij bij het begin beginnen. Vrijdagochtend stap ik na het kappersbezoek van tram 2 bij de Singel. Als een heuse professional ga ik het parkoers van het BK wielrennen verkennen, uiteraard te voet. Brede wegen sturen mij hoog boven koning auto door tot bij de Dikke Mee en het Middelheimpark. Rechtsaf de zeer brede Acacialaan in met uitzicht op de landhuizen van Wilrijk. Een paar middenbermen vormen de eerste hindernis. Er staan wel gigantische borden voor elke wegversmalling. Goed van A. In de meer volkse straten kom ik groepjes mannen in oranje pak tegen. Tijd voor een praatje. Wij moeten twie doage de stroate kuisse menhiere, zegt de werkman in zangerig zuiders maar toch Antwaarps dialect. Hij formuleert er een bedenking bij over zijn baas den Bart. Ik snap nu waarom alle straten volledig autovrij moeten zijn vanaf zaterdag. Vraag mij toch af waar honderden bewoners hun karretje dan wel gaan stallen. Tunneltje onder de A12 en meteen daarna bij ’t Verlaar een links/rechtse s-bocht met middenberm. Dit wordt spannend. Op de Fabrelaan richting Schoonselhof stilstaand verkeer. Ben ik hier niet gewend. Een stadsteam staat midden de baan geparkeerd om vlaggetjes aan straatlichten te bevestigen. Het is feest in A. Ik wandel verder tot de Kapelstraat. Bocht van 90° haast op de tramsporen van de Kioskplaats, ik kan mijn ogen niet geloven. Hoe gaan die 160 jongens en meisjes boordevol adrenaline hier mee omgaan? Daarna de ellenlange Steynstraat en een doorgang in het industrieterrein van Kielsbroek. Deze straat ligt er bij als een slordig gemaakt lappendeken. Puttekes vullen op zijn Belgisch. Zeggen dat er een paar honderden meter verder, bij Hoboken Polder een dot van een kasseitje ligt ! Kasseitjes krijgen de tweewielers ook, de Ledeganckkaai en meteen daarna de Waalse kaai om af te sluiten met de ruime bocht rond de Haaievinnen. Nog één kilometer tot de finish aan ’t Piva. Het zal mij benieuwen zondag.
Om acht uur ben ik dus paraat aan ’t Schoonselhof. Veel politie op de been maar weinig toeschouwers. Alleen wat campervolk die er vrijdag ook al stonden. Om 08:30 blauwe zwaailichten. De dames passeren een eerste keer, tien breed over de weg en aan een slakkengangetje. Ik stap het parkoers omgekeerd deze keer. De papieren blauwe vaantjes de vrijdag met zorg werden opgehangen liggen aan diggelen in het gras. Zijn een leuke speelbal voor de strakke windvlagen. Ik posteer mij bij de s-bocht. Het Rik Van Linden dorp is nog in volle opbouw. Een jonge Marokkaan vraagt uitleg aan zijn Belgische buur, hij vindt het allemaal grappig. De dames gieren door de bochten, in twee pelotonnetjes en al heel wat achterblijvers. De niveauverschillen zijn duidelijk te groot. Ik schuif op naar het A12-tunneltje. Eén man moet er een opgeblazen triomfboog in het oog houden. Hij blijft maar koorden bij aanspannen, is er duidelijk niet gerust in. Nummers 10 & 16 hebben een aardige voorsprong opgebouwd, een compact maar stevig uitgedund peloton maakt jacht. Op naar de Acacialaan nu. Ik help even omgevallen nadars terug rechtzetten. Handige reclamejongens hebben ze van spandoeken voorzien en dat vindt koning wind ook leuk. Vierde ronde, zelfde beeld. De dames gieren langs de rotondes. Achterblijvers stayeren zich een weg tussen de vele volgwagens. Ik posteer mij nu bij de Shimanoboog en de Dikke Mee. Een wat oudere dame komt uit haar riante woning. Ik vind dit leuk zegt ze, van mij mag alles. Het peloton raast voorbij, geen koplopers meer. Ik loop door naar de Singel waar een jonge Hollandse deerne even haar licht opsteekt. Bij enkele hemels spatten was zij haar zondagse jogging gaan doen in het Middelheimpark. Wij hebben een heel leuk gesprek over het verschil in mentaliteit tussen Vlamingen en Hollanders. Na de laatste doorgang van zo’n 50 rensters loopt zij naar huis, wenst mij een fijne dag. Ik slaag er in mij gratis te posteren op zo’n 150 meter van de finish. Het wordt een daverende spurt. Ik wacht op het plein voor de ‘ceremonie protocolaire’ en vraag aan twee van Onze Jongens of ik een foto mag maken. Neen dus en dat begrijp ik best. Zie Jolien en Lotte stralen op het podium. Lijken net als de burgerdame van dienst wel onwennig bij de prijsuitreiking, tja dametjes in koersbroek is iets totaal anders dan het Suikerfeest, nietwaar mevrouw de schepenen ?
Tweede deel van de dag en ik posteer bij het Justitiepaleis. Opvallend hoe weinig Aantwaarps ik hoor vandaag en des te meer West-Vlaams. Twee jonge snaken zijn het druk aan het uitleggen. Sluiten telefonisch een weddenschap af – 10 € op Jens Keukeleire. Het volgende blik Jupiler uit de sixpack wordt aangevat. De renners passeren een eerste keer voor een showkilometer, een sliert van volgwagens in hun spoor. Dan duiken vele supporters het lokale frietkot binnen. Koers op zijn Vlaams dat is : frieten, een boulet en een levensgrote Jupiler ! Ander opvallend detail, alle auto’s van Quick Step zijn voorzien van een mini mast, zender/ontvanger. Ik zie dit niet bij de andere merken, maar zij zijn super technologisch professioneel. Ik blijf nu een paar rondes hangen aan de Waalse kaai. Zie er de eerste demarrages voor wat later de vlucht van de dag zal blijken te zijn. Groepjes supporters zijn uitgedost met sjaals, banners en t-shirts ter ere van hun idool. Zij hebben nauwelijks aandacht voor de renners zelf, wel voor … (zie hoger). Terwijl Ista, Rickaert en Roelandts hun voorsprong uitbouwen tot 6 minuten wandel ik richting Ledegankkaai. AG heeft er een reeks spinning fietsen geposteerd en de lokale deejay zorgt voor de nodige decibels en het ritme. Verder opvallend weinig volk langs de baan. Wat wandelaars en fietsers op zondagse uitstap, her en der een klein camperdorp maar dat is het dan ook. Met het vorderen van de rondes komen in het peloton steeds meer Quickies de neus aan het venster steken. De voorsprong van het drietal daalt nu snel. Ik kom nogal wat Stroboeren tegen, fotograaf Patje Kloek en de Hobohem Family (met de fiets). Ik loop stilaan Hoboken binnen langs de Lage Weg en de Steynstraat. Besluit op de Kioskplaats te blijven zitten voor het levensgrote scherm. De bocht van de Kapelstraat ziet zwart van ’t volk. Elke ronde opnieuw stijgt een luid gejuich op. We volgen met z’n allen de spannende ontknoping op het scherm. Binnen het halfuur na de aankomst stroomt het plein al leeg. Ik wandel langs het park van Fort 8 terug naar huis. Vond de wedstrijden op zich eigenlijk niet veel soeps en het aantal bezoekers ook maar dunnetjes. Maar ja, het was eens wat anders en ik heb toch gewandeld !
Vanaf Antwerpen-Zuid hebben we ‘compagnie’. Fillie verandert haar plan van Zulte naar Schelderode en reist met ons mee. Bus 47 vertrekkend in Gent-Sint-Pieters is haast volzet met wandelaars, ook Rudy, Sylveer en Josée tekenen present. De chauffeur is zo lief de halte van Schelderode kerk aan te kondigen. Steeds meer beambten van De Lijn geven ons deze service, waarvoor onze gewaardeerde appreciatie. Even zoeken naar de startzaal … we lopen er onze maatjes uit Polderstad (Hoboken) tegen het lijf. Antwerpen boven dus vandaag in het Gentse.
De opdracht van 24 km is verdeeld in lussen van 8 en 16 km. Eerst de 8 km dus, langs Scheldewegel door de meersen tot de plas van Ouden End. Dan de Trekweg op richting Gent, de oever van de hier heel groene Scheldestroom. Wij van Hemiksem hebben een thuisgevoel. Ons Heer wringt zijn pamper uit als we weglopen van het water en zijn gele plomp. Even wat straatjes lopen. Onze gastheer houdt de passage kort en stuurt ons langs kerkwegels terug de ‘brousse’ in. Het Zaalhofpad, de Meulewegel, we zijn zo terug in de startlocatie na een heerlijke wandeling van anderhalf uur.
Babbel met Rik (Bornem) die een wat somber beeld ophangt van het resterende werk. We zien wel, Ides klinkt al positiever. Langeweide stuurt ons van de start een verdieping lager opnieuw de meersen in. We gaan nog eens de Trekweg volgen maar nu richting Oudenaarde. Verweerd tarmac jazeker maar ook heerlijk flaneren in het groen langs de Schelde. Weg van het water en langs een lieflijk kasseitje een verdieping hoger. De rust in Melsen wenkt.
Terrasje doen en weer op pad voor een lokale lus. Hemels vocht als we langs de stemmige dorpskerk en zijn plein passeren. Wat straten en landelijk tarmac zetten ons af in Vurste. Stappen er over half verhard door jong bos en vervolgens langs een verweerde muur. Straten bij Ten Stroom sturen ons terug naar de Schelde. Krijgen hem niet te zien maar blijven onderaf over ‘bumpy’ onverhard en weer eens een prachtige vijver. Bij de achtergrond van een bouwvallige molen duiken we het bos in. Aanvankelijk vlak, tenslotte een pittige helling tot de rustpost. Wow, wat een leuke tocht !
De finale dan. Huisjes kijken bij Boterhoek en vervolgens landelijk tarmac tussen rijpende granen, maïs en bloeiende patat. Helaas gaan de hemelsluizen ook steeds verder open. We krijgen natuurlijke beschutting in Makkegem en het Luisdonkbospad. Beschutting onder populieren ook bij nog meer patatten en opnieuw droog als we een mooie windmolen passeren. Zijn werkterrein, wuivend koren, ligt aan de overkant van de steenweg. We mogen er langs wandelen en stappen voor de tweede keer door de Ronkaardwegel tot de startlocatie.
We stralen van oor tot oor net als Rudy en Sylveer. Verdorie wat was dit een mooie tocht ! De terugreis verloopt vlotjes alhoewel de trein tussen Gent en Antwerpen tjokvol jeugd zit. Het aantal decibels blijft draaglijk. Derde keer op rij dat PWC ons aangenaam verrast … dit smaakt zeker naar nog.
Er wordt een bloedhete dag voorspeld en dus wijzig ik mijn wandelagenda. Durf de Kempentocht in Endert (Eindhout) niet aan en kies voor Neder-Belgische bossen. Net na 09:00 wuift de zwaar bebaarde chauffeur van bus 105 zijn wandelaar uit bij de kerk van Ossendrecht. Ik vang de tweede etappe van mijn GR12 avontuur aan. Het is inderdaad al behoorlijk warm maar er staat een aangenaam windje als ik de eerste paar kilometer loop rondom de rand van de stille woonkern. Heb uitzicht over de polder met culturen van ajuin, prei en patat. De ‘frietketels’ van Doel stomen aan de einder maar zijn zeker mijn doel niet. Ik keer ze later de rug toe. Klinkerwegjes en tarmacjes sturen mij naar Hageland en Armendijk, ik verlaat de bewoonde wereld. En de boer … hij bewerkt zijn stoffige akkers, de zandwolken waaien gelukkig van mij weg. Een eerste grenspaal en even verder cafeetje De Leeuw van Vlaanderen. Nog geen levende ziel te bespeuren zo rond 10:00 en ik pauzeer in de zachte kussens van terras fauteuils.
Een stevige slok frisdrank en ik dokker over een slingerend kasseitje richting de bossen van Stoppelbergen. Flirt nog een paar keer met de grens terwijl ik vorder in het groen over het fietspad van de Schiestraat. Duik dan onverbiddelijk de bossen in. Weet dat ik op mijn hoede moet zijn want moederziel alleen in het uitgestrekte groen. Hou de richting oost/zuidoost aan. Gelukkig zijn de markeringen, nieuw en ouder, perfect in orde. Zij loodsen mij door een gevarieerd bos langs meerdere beken. Snuif zomerse geuren van hars en bloemen op, zangvogels begeleiden mij. Ik loop heel vlotjes vandaag. Stilaan dagen meer open stukken op, hooiland en maïs. Vervolgens prachtige dreven van gewone en rode beuk. Bij een zomerpaviljoentje op een ‘butte’ staan twee bankjes. Hoog tijd voor de boterham, heb er zowat 10 kilometer opzitten.
Buikje vol en ik stap naar kasteel Ravenhof. Hier vertrok ik enkele weken geleden met Linda op dezelfde route. Een bosstrook, één straatje huisjes kijken, kom bij de anti-tankgracht uit. Sla wat extra koele drank in bij een plaatselijke neringdoener en vervolg. Heerlijk wandelen langs het water nu, een zandpad met verspreide aanplant van eik en struikgewas. Warmer dan diep in het bos uiteraard maar nog steeds draaglijk. Zodoende kom ik uit bij de bankjes van het Mastenbos. Er hangt een duidelijke kaart van wandelknooppunten Kempense Heide. Ik beslis de GR12 te verlaten met in het achterhoofd de 2,4 km langs ’t spoor die ik zou moeten lopen van Kapellenbos tot station Heide.
Noteer ijverig de te volgen nummertjes terwijl een kloeke jonge haan komt kijken of er niks van tafel valt. Niets dus en hij scharrelt verder tussen dichte struiken. De laatste 4 à 5 km worden de bluts met de buil. Geen zandpaden door het Mastenbos maar ook geen volle zon op het fietspad. In ruil allemaal stille, haast nieuwe tarmacjes in het lommer van het ene naar het andere landhuis. Ben net te laat bij station Heide voor de rechtstreekse trein naar Hemiksem. Breng het uurtje wachten met Duvels genoegen door in de statie die omgebouwd is tot café/restaurant. De trein is netjes op tijd, binnen het uur sta ik terug in Heimisse. Morgen ga ik te voet het parkoers van het BK wielrennen verkennen, 17 km lang en nauwelijks 3 km van ons echtelijk dak.
