Busje komt zo … om 08:32 gaat de eerste rit naar Bierbeek vanaf station Leuven, zitjes volzet met wandelaars uiteraard JPD en Marc (Wezembeek) op kop. Ik mag ook mee …
Halfuurtje later aan De Borre en de voetbalkantine die vandaag als startzaal dienst doet. Wandelbroodje en weg zijn wij. Een eerste kasseitje en dan waden tussen hooi, kleurend graan en donkergroene patat. Het is al behoorlijk warm en ik zit niet lekker in het ritme. Stap een bosstrook in en dankzij een zacht windje tussen beukenbomen door begint het mij te vlotten. Opnieuw de weidse akkers dan, op de taalgrens en er over met leeuwerikjes die hun hoogste lied zingen. Vlas, bijna uitgebloeid en biet maken de dienst uit. Kom bij een eenzame hoeve en een mooie kapel uit. Holle weg dan en nog meer kasseitjes, is mijn ding wel. Ben bijna door het eenzame land heen als Dirk & Karin omgekeerd blijken te lopen. Hebben nood aan een extraatje via een lokale route. Sommige wandelaars hebben er nooit genoeg van ! Een pad met knap veel klaprozen en ik loop Beauvechain in tot zijn rustpost net na de kerk.
Even pauzeren en de dorstige laven, weer op pad langs kerk en oude kerkhof. Ruig paadje om uit het stille dorp te geraken. Kasseitjes en nog meer steentjes om opnieuw de akkers op te zoeken. Holle wegen naar het bolle granengroen ook. Ik loop op mijn eentje nu echt wel te genieten ! De wind wordt bij wijlen gerantsoeneerd en dan is het verdorie warm. Rode papavers en witte patattenbloem, schitterend zicht toch ! Metershoog onkruid ook langs het verweerde tarmacje dat ik loop. En dan komen de kinderkopjes weer opzetten, honderden meter lang ‘immer gerade aus’, wat is dit leuk ! Tienbunders noemt deze baan aan Vlaamse kant. Bij een herenhoeve die doet denken aan ‘De Heren van Zichem’ even een straat en dan … akkers en ‘kinderkopjes’. Ik beslis niet terug naar de startzaal te stappen maar meteen de 23 2x op te zoeken.
Geniet van de heerlijke geur van rijpend koren en stap met vele vraagtekens in het hoofd de bosstrook van deze ochtend. Besef dat ik de splitsing verkeerd gelezen heb en opnieuw 23 1 x aan het volgen ben. Loop dan maar naar de aankomst terug met de 5 km, mooie kasseitje op, holle weg tot de kantine. Tijd zat voor een Duvelke en babbel met clubmaat Roger … die hetzelfde deed als ik. IJsetrippers verstaan elkaar …
Halfuurtje wachten in het station van Heist-op-den-Berg en ik ben rond 09:30 bij de gastheren van IVAS, de verwachtingen hooggespannen. Willy gaf mij vorige week een hint om minstens 33 km te lopen en daar ga ik dus voor. Een laatste training tot de MESA. Vanaf de dorpskerk met merkwaardige toren is het maar één straat lopen tot een eerste modderbad. Ik schaats mij door de Smisweg midden prachtig fris groen een eerste keer naar de Grote Nete. Geniet van de rust zo op mijn eentje en het prachtige gezang van onze gevederde vriendjes, zelfs de koekoek is nog paraat. Weg van het water en door halfopen landschap, wat frêle koolzaad in bloei en opschietend maïs. Doorsteekje naar een tweede stuk Nete, nog steeds stroomafwaarts en tot bij ’t Schipke, in renovatie. Een koele bries houdt het voor de wandelaar aangenaam. Door het hoge gras richting verspreidde huizen van de Molenhei. Ik loop langzaam Itegem centrum terug binnen na een parel van een etappe van iets minder dan 9 km. Stoom haast gelijk door over een graspad terug naar het thema van de dag De Grote Nete. Stroomopwaarts nu heerlijk mee slingeren met de meanders over dijken met een veelheid aan kleur en de klaproos dominant aanwezig. Slingerende bospad weg van het water en dan door Hallaartse straten tot mijn eerste pauze ruim 12 km ver. Druk beklant overigens en de wandelaars genieten van het ruime terras.
Babbeltje met Agnes en François en weer op pad. Zachtjes klimmen tussen villa’s richting Heist-on-the-Hill. Langs het voormalige klooster richting watertoren. Even een bosstrook en dan drie zijden van een rechthoek lopen langs villa’s. Dwars door het maïs vervolgens en langs het wijngaardje Berghoven. Privé terreintjes in het groen en tarmacjes lossen elkaar af. Een maaipad loopt van wei over akker naar bos, met een serieuze collectie metershoge berenklauw. Hup over een pallet een mini heuveltje op en daar is de Nete weer. Kilometerslang heerlijk flaneren ‘op mijn ukkie’ door het bloemrijke hoge gras vanaf de Looidijk, lijkt mij een nieuw bewandelde strook in deze omgeving. Kom een Ollandse Stroboer tegen. Zij is met de fiets aan het geocachen. Ik geniet van de vele kleuren in de berm, geel, paars, roze tot het witte van margrieten, je vindt het hier allemaal. Bij Penzelieke verlaat ik de rivier en loop door grasland en bosstroken terug richting Hallaar. Grappig ommetje als we langs twee kanten van een gracht dienen heen en weer te wandelen. Nog ruim 12 km te gaan bij de rustpost. Ik besluit door te lopen in functie van de uren van de bus.
Terug zachtjes de Heistse berg op middels een andere straat dan daarstraks en opnieuw naar het klooster dat nu een politiekantoor blijkt te zijn ! Willy houdt woord, trappekes op ! Wat de deugniet er niet bij vertelde is dat we 4 keer op en neer zullen gaan binnen één kilometer ! Startte ik vanochtend moeizaam wegens een lastige maag, gaandeweg kreeg ik ‘goede benen’ en dit pittige strookje deert mij dus niet vandaag. Krijg een parel van een uitzicht, met de kerk van Hallaar prominent op de voorgrond cadeau en ga dan wat straten lopen. Strookje privé graspad en het monument ter ere van de Lancaster die hier in 1944 neerstortte. Er volgt een lekkere bosstrook en een graspad tussen meidoorn hagen. Op de achtergrond de vrolijke klanken van een Latino muziekfestivalletje. Veel koperblazers en stemmige samenzang. Het stuwt een wandelaar vooruit tijdens deze zonnige namiddag. Door een nieuwbouwwijk tot Ter Kerselaere, de laatste rustpost. Ik zit netjes binnen de vooropgezette tijden, neem dus de ruimte voor een drankje. Martin valt binnen in het gezelschap van ‘zoon Heidetochten’. Korte babbel, sorry maatjes busje komt zo.
Stap vrijwel meteen wandelbos de Averegten binnen. Heb nog ‘jus’ in de benen en stap stevig door over grindpaden tussen de vele ‘toeristen’ die hier een zondagse zomerse neus komen halen. Toch ook wel een strook die in geen enkele tocht hier in de buurt mag ontbreken. We lopen deze keer langs de boerderij en menige uitgebloeide rododendron. Even een paar straten en dan de groene afsluiter : het bospark van domein La Garenne. Het ligt er opvallend ‘wild’ bij met veel gesneuvelde bomen en struiken. Ik ben een kwartier te vroeg voor de bus, opdracht volbracht dus. Merci beaucoup IVAS, misschien was de tocht wat minder avontuurlijk dan de vorige jaren maar ik vond de opbouw van de dag rond de Grote Nete PRACHTIG.
Het is drukkend als enkele wandelaars op de bus stappen bij station Leuven. Een bont allegaartje, Leuvenaars uiteraard maar ook stappers uit Antwerpen, Brussel en zelfs iemand van Wallonia Namur. Ruim 40 minuten straatjes rijden tot de kerk van Steenokkerzeel. Ik loop mee met Mark naar de startzaal, deze tocht is mij volledig onbekend. 28 km op het programma beginnend met een lokale lus van net geen 7 km. Ben gans alleen langs een groene muur en met zicht op de stilaan beruchte controletoren van Brussels Airport. Strookje gras mits nog wat hemels gedruppel en dan straten lopen, onder de landingsbaan door tot het al even befaamde asielcentrum. Fietspad op tussen de hekken van én de luchthaven én de gesloten zone, beklemmend gevoel. Stop even bij een ‘spotters’ zone waar grote grijze vogels net voet aan grond zetten, toch wel leuk om naar te kijken. Loop onderaf een bolle patattenveld en zal dat geweten hebben. De stevige buien van vorige nacht hebben modderstromen teweeg gebracht en mijn nieuwe schoenen worden gedoopt. Ver weg loopt een ooievaar behoedzaam te foerageren. Immer gerade aus langs de luchthaven tot een steenweg en dan genieten van een prachtige kleurrijke berm met klaproos in het middelpunt van de belangstelling. Vervolgen tussen bewoning en paardenweiden om terug in Steenokkerzeel centrum uit te komen. Was speciaal deze etappe.
Kom in de startzaal tot de vaststelling dat de bosrijke extra lus in Nederokkerzeel geannuleerd is wegens wateroverlast en ik dus slechts 19,5 km ga lopen vandaag. Het weze zo, ik heb toch geen super dag. Even bijpraten met Connie en daar ga ik weer, maak er een Adeps wandeling van. Langs een kasteel met vijver, wat villa’s ook. Dra de weidse en vlakke akkers in. Handig laveren rond de vele ruime plassen, het moet hier ’ruig’ gedaan hebben vannacht. Klaproos zorgt eens te meer voor kleur. Leeuwerikjes zingen hun hoogste lied en ook een kievit lokt mij weg van zijn broedplaats, vliegt cirkels boven mijn hoofd. Ik wandel helemaal alleen terwijl vele grijze vogels pardoes plots uit het donkere zwerk opduiken in hun vlucht naar de National. Sluit stilaan aan bij de kortere afstanden middels een prachtig veld van klaproos en korenbloem. Nog even door de Dr. Kloeckwegel en ik ben bij de rustpost van Nederokkerzeel.
Kom er Nestor tegen en tot mijn vreugde Gina & Krist. ‘Blondie’ blijkt last te hebben van een lopersknie en doet aan ‘self currency’ mits een injectie van eigen bloedplaatjes onder strikte medische begeleiding. Kan al weer 11 km aan. Na twee maanden ‘radiostilte’ ben ik maar wat blij hen terug te zien. Frans, je weet wel van Jefke zaliger, stapt met hen mee. Ik heb nog een uurtje te goed. Aanvankelijk een miezerige stratenloop, vervolgens weer de weidse akkers in. Rood voert de boventoon samen met stilaan kleurend koren. Beton lopen langs een bosrand doe ik met een koppeltje Euraudaxers. De grijze vogels zijn nooit ver weg. Het Humelgempad voert mij opnieuw naar de bewoning en een kasteel in wederopbouw, mijn tocht zit er op. Geniet na met een Duvelke tot de bus. Val er prompt in slaap en een medewandelaar maakt mij wakker bij Leuven station, merci kameraad. Morgen wacht Ivas, ben benieuwd.
Non je ne regrette rien (Edith Piaf) een passender afscheid konden we niet nemen van de immer vrolijke levensgenieter die Jan was. Hij is net geen 90 jaar geworden, de IJsetrippers zijn aangeslagen door zijn onverwachte vertrek en zijn dan ook talrijk aanwezig bij zijn uitwuiven. Dag ‘pa’ het gaat je goed waar je ook bent.
Vandaag dus terug aan de orde van de dag, een zondagse wandeling. Met Jacqueline, Rudy en Sylveer in Leuven op bus 284, ritje van een halfuur tot de kerk van Haacht. Heb 30 kilometer op het programma staan. De eerste 3,7 zijn er om gauw te vergeten. Langs de Kleine Appel een zinloze stratenloop. Krijgen bij de eerste stop drie aardbeien in een … ijshoorntje aangeboden door CM, origineel. De vruchten smaken lekker fris en ik loop door. Eindelijk onverhard in halfopen landschap met ontluikend mais. Trek het Haachtse Broek in. Heerlijk zwerven kilometers lang door een wilde en natte natuur. Vlonders hebben in deze droge streken geen nut meer, maar geven een extra cachet aan de wandeling. Wat is dit een prachtig omgeving ! Verlaat het wulpse groen en ruil het in voor Molenspoor, een brede veldweg. Hop den IJzeren Weg over en dan immer gerade aus over een tarmacje langs weilanden tot de vaart Leuven – Mechelen. Bij de Kruineikebrug weg van het water en langs het Ursulinenklooster naar de rustpost waar Jeannine mee de dienst uitmaakt. Mooie etappe gelopen onder een stralend zonnetje en nu even bijpraten met Marc (Wezemaal).
Op pad dan voor een lus van 8,5 km. Tarmac lopen door de akkers, granen, tarwe nog donker groen, gerst al kleurend en prille bieten. Plukken margrietjes in de bermkant. Stap op de grens met Herent, grote grijze vogels zakken brommend uit de lucht. Krijg het gezelschap van Willy (Ivas) en we bespreken de tocht van volgende zondag, krijg meteen een leuke tip. Zuiddijk langs de vaart en vervolgens bos en wei. Mijn maat gaat er vandoor, hij is te snel voor mij. Op mijn gemakje loop ik langs het Potloodbos terug naar de Engelenburcht en de Ursulinen. Niet echt spectaculair deze etappe.
De laatste 10 kilometer dan. Langs de mooie kerk van Tildonk en vervolgens eindeloos de vaart volgend. Het is intussen drukkend geworden en ik kan daar geen weg mee. Meerdere wandelaars lopen mij voorbij, mijn tempo stokt. Ben blij bij de Hollestraat langs bos & wei te mogen lopen, is al wat klimatologisch aangenamer. Bij Heike de spoorweg over en vervolgens over een fietspad in het groen. Bij het gemeentepark haal ik R & S in, even verder de laatste rustpost, die tevens de eerste was. Is niet mijn gewoonte te stoppen op drie kilometer van ‘de meet’ maar vandaag dus wel. Duveltje drinken, santé ‘pa’ ! Duik nog eens het wilde groen in en zwerf vervolgens over paden door akkerland met een mix van boterbloemen en madeliefjes in de bermen. Ben netjes op tijd voor de bus naar Leuven die op zondag slechts om de twee uur rijdt. Hetzelfde viertal van deze ochtend zet de terugreis in. Kijk met gemengde gevoelens terug op deze tocht, een frisse neus was het trouwens ook niet …
Het voordeel van bij Anny & Chris te blijven slapen is dat je geen wekker nodig hebt, zij zorgen er wel voor dat je op tijd uit je bed bent, twee hoog. Ik schat dat het zowat 05:30 is als ik in de wachtrij sta voor de inschrijving te Strijland. Mijn maatjes zijn helpers vandaag, stappen niet. Kodakje bij, vraagt de secretaris, natuurlijk zeg ik, we kennen en waarderen elkaar. Op de luxueuze bus dan met Chris D., Bart en Willem, Bart met een duidelijk verslag over Omloop Kluisbergen gisteren. Ik probeer nog wat slaap te vatten maar ben bloednerveus, faalangst door de voorspelde hitte en mijn verdunde zuurstofpijpjes. Wil toch zo graag deze tocht hé. Wat mij opvalt is dat er veel dames deelnemen, dikwijls van jongere leeftijd ook. Mooi toch voor de wandelsport ! Volle zon aan de ‘bollen van Brussel’ en 17°C om 06:50. De groep start aan een gezapig tempo en daar ben ik blij mee. Ik kies zo’n beetje mijn richtpunten zodat ik zonder krachten te gebruiken vlot mee kan. Lukt heel leuk langs paden die ik als Brusselaar uiteraard ken. Strookje Park van Laken, Square Leopold III en dan het schitterende Park Boudewijn en zijn Molenbeek. Onze gastheer trekt door langs de beek tot wat ik vermoed het Laarbeekbos te zijn. Langs het spoor nu naar de Rivieren, Ganshoren weet ik. Tussendoor eens een kasseitje en dan voorbij Winkelcentrum Basilix. Leuk achterdoortje in het groen en bij de Lusthuizenweg (wat een naam) genieten van een colaatje, we zijn een ruim uur onderweg.
Enkele straten lopen in Berchem-Sainte-Agathe en dan het Kattebroek in. Onze gastheren rijgen de groene Brusselse stroken aan een onwaarschijnlijk tempo aan elkaar. Had ik zo mijn mikpunten voor de wagenrust, nu loop ik alleen, wat mij niet deert. Wandel een schitterende natuurreeks die ik recent met Adeps in omgekeerde richting deed. In het groen met een massa aan gele boterbloem, stappend over vlonders ook. Wat is dit zalig ! Kom in Dilbeek uit en moet een paar pittige straten lopen en graanland. Afdaling dan bij de autobaan maar in het groen met een heerlijk geur van verwelkende daslook. What goes down must come up en het Pajottenland toont zijn ware gezicht, golvend. De schitterende bebossing van de Thaborgberg mag ik deze keer vervolgens in dalende lijn doen mits vele haardspelbochten. Saaie strook dan om onder de autobaan te geraken maar het kan niet anders. Maar er is wat moois beloofd … de Wolfsputten. Onze baas houdt het rustig en wisselt zachtjes golvend af tussen bosjes en gele weilanden. Nog eens, wat een parel van een start is dit eigenlijk ! Ik pauzeer zoals iedereen een eerste keer na 18 km. Vraag mij eigenlijk af waar ik in de groep zit en dat valt best mee. Zeker 25 wandelaars achter mij en ze zien er allemaal tien jaar ouder uit dan normaal, tot ik mezelf in de spiegel bekijk … oeps de warmte eist ook bij mij zijn tol !
Ik maak nu een beginnersfout. De afpeilers komen binnen en ik vertrek ‘sofort’ voor de volgende etappe, iets te weinig pauze eigenlijk. Een eerste bosje en dan nogal wat bebouwing (flats) en tarmac. Het wordt verdomd warm en de wind is op rantsoen, niet bepaald bevorderlijk voor mijn versmalde zuurstofpijpjes. Een mix van verhard en onverhard stuurt mij naar het stemmige kerkje van Sint-Anna-Pede. We zijn met z’n tweeën intussen om de schapenweide onder de spoorwegburg door te gaan. Krijgen nu een reeks veldwegen cadeau, linea recta. Elk moment van lommer of zuchtje wind is een verpozing, elke strook zon een marteling. Het is knokken door de velden tot de Rustberg, amaai als dit niet betert red ik het niet ! Ligt zeker niet aan het parkoers dat best wel leuk en relatief vlak wandelt maar aan de temperatuur. Rudy & Chris bekijken mij met zorgen op de Rustberg, gaat het maatje, ik hou mij taai na 25 km. Bouw een kwartiertje pauze in. Eten is er niet bij vandaag, te veel zenuwen en warmte.
Maar kijk, het kan verkeren zei Bredero. Ik laat mijn trainingsvest achter bij Chris en merk een heerlijke frisse bries als ik weer verder trek. Heb terug ‘benen’ bij het volgend tarmacje dat ik volg achter een drietal ’ut de Vloanders’. Kan ze meestal een paar kilometer volgen maar bij de minste molshoop lopen ze van mij weg. Kom Annie en Siske tegen, het gaat goed mannekes en Annie ziet dat het waar is. We stappen naar Kasteel Groenenberg en dan is het echt wel feest. Zalig genieten van het park met zijn oude bomen een heerlijke omzwerving. Helaas beton erna naar Vlezenbeek en Elingen, kilometers maken, moederziel alleen. Het gaat mij goed af aan een gezapig tempo. Terug feest als ik het bos van het Kasteel van Gaasbeek in mag. Effe zakken tot de kerk en dan onderaf het kasteel langs de vijvers en over een tarmacje het dorp binnen tot de rust op het plein. Cafeetje de Pajot, Annie had mij gewaarschuwd maar ik ken de omgeving.
Mijn fototoestel geeft de geest, dus ik moet even als tweeoog verder. Het trio ‘ut de Vlaonders’ steekt mij moeiteloos voorbij na een veldklim en bij een zalig pad langs een beekje. We zijn in Sint-Kwintens-Lennik en ik recupereer mijn derde oog. Het wordt nu linea recta, eerst beton, dan onverhard, vervolgens kiezel richting Leerbeek. Dit is een echt wel een zware strook, zeg niet dat ze slecht is maar mentaal niet te harden. Passeren de Verbrande Hof en gaan met z’n tweeën water vragen bij de eerste huizen. Guy haalt ons in en voorspelt de rust binnen de 600 meter. Heb er en marathon opzitten en denk aan stoppen, ben ‘perte totale’ .
Annie stapt toevallig ook de rust binnen. Ze bekijkt mij en beslist haar maatjes te laten en mij te begeleiden tot de finish ruim 7 km verder. Twee keer klimmen over de Kesterheide, de cola doet zijn werk maar dan ben ik leeg. Annie doet er alles aan om mij bij de les te houden. Juist ja, prachtige afdalingen door open groene land maar ik weet perfect waar ik ben. Toch heeft ze mij in de hand, ik geef niet op. Ook niet als we net voor de finish nog eens het veld induiken en mogen dalen en klimmen. Siske en Chris proberen mij op 1,5 km van de finish nog in een auto te krijgen. Ben categoriek, Annie brengt mij binnen en daar ben ik best wel fier op ! Rudy komt er mij begroeten, heeft op mijn aankomst gewacht, Heidetochten zijn toch wel mijn maatjes, de aandacht doet deugd. We gaan eerst een pauze pakken ‘op den hof’ en later op de avond kan ik Annie nog een plezier doen door een vervelend probleem op te lossen. Elk om beurt is niets te veel.
Zei ik gisteren ‘nooit meer bij zulke temperaturen’ en ondanks de spierpijn vandaag … in de handen, ik weet het niet, het heeft toch iets die zottigheden.
Het is jaren geleden en ik maak van een brugdag gebruik om nog eens naar Ieper te reizen. Ben al gauw zo’n drie uur onderweg. Kies vanaf het station voor een opwarmertje dwars door de prachtige stad, doe daarbij een ontdekking. Start dus na den tienen voor een tocht van 32 km vanaf jeugdcentrum Fenix. Streepje Ieperse wallen en dan over graspaden door de prachtige Verdronken Weide, kleurrijk. Kom tot mijn verrassing uit bij de Zillebeekse vijver die ik van de rechtse kant mag bewandelen tot het dorp. Zacht klimmetje dan, beton en de 30 krijgt een extraatje in het groen, maaipad. Het eerste oorlogskerkhof dient zich aan, we zullen hier drie keer passeren vandaag. Hé heel ander parkoers dan ik van deze tocht gewend ben ! 1x is een betonwegeltje door de velden en dan over tarmac naar Hill 62 Sanctuary Wood Cemetery. Ruim 6 kilometer op de teller maar ik loop gelijk door.
Passeer het Canadian Memorial en vervolg langs hooiland. De splitsingen waaien mij om de oren, een parkoers op een zakdoek en bij de les blijven dus ! Gasthuisbossen nu, smullen dus voor de modale wandelaar. Deze etappe wordt een heerlijke afwisseling van statige beukendreven met een ondergroei van frisgroene varens en open ruimtes. Gerst kleurt al opvallend vroeg geel. We lopen hoog in het landschap en dus mag een wijngaard niet ontbreken, nog prille plantjes weliswaar. Bij een steenweg passage staan bosjes margrieten in bloei, zalig. We verlaten de bossen en gaan beton lopen tot een tweede passage bij het kerkhof met witte zerken. Prachtig uitzicht over het Heuvelland trouwens met de Rode-, Zwarte- en Catsberg. Rondje om perelaars met vrij weinig vruchten en terraspauze. Chris Duhamel is mij voor, JPD loopt achter mij.
Na de pauze gebeurt wat er moest gebeuren. Ik verslik mij in de vele splitsingen en ga voor 30 3x in plaats van 2x. Wist het nochtans verduiveld goed maar ben eens te meer niet bij de les, gebeurt mij meer de laatste tijd. Foert ! Stap dan maar de heuvel af naar Zillebeke en zijn vijver die ik nu langs de andere kant rond. Kom traditiegetrouw uit bij de magische kraan en krijg op 500 meter van de meet een ijsje aangeboden. Heb dus een lus van zo’n 14 kilometer gemist, had toch geen goede benen vandaag dus het weze zo. Ben echt wel verrast geweest door het nieuwe parkoers en zet deze tocht zeker weer op mijn programma. Nu ik toch vroeg ben passeer ik bij mijn ontdekking van deze ochtend, een ambachtelijk charcuterie. Zou de halve winkel leegkopen maar beperk mij tot Westvlaams Potjesvlees, konijnenpaté en varkensrilletes, dat wordt smullen deze week. Intussen wacht zondag … Brussel – Gooik !
Tot voor enkele jaren kon ik vandaag met pensioen. Michel 1 heeft echter beslist dat ik mij nog twee jaar naar Zaventem dien te slepen om mijn boterham te verdienen. Profiteurs van de sociale zekerheid en medewerkers van Proximus mogen intussen op hun lauweren rusten. Alle Belgen zijn gelijk Sire, alleen de ene wat ouwere dan de andere. Hoop dat Tom de kans krijgt om daar andere noties in te krijgen. Maar ik heb nu vijf dagen vakantie, voor het eerst dit jaar en ben er echt aan toe. Rustig reisje vanochtend over Ottignies naar de kunstmatige gemeente Louvain-la-Neuve. Ontstaan uit Leuven Vlaams toen mijn vader rijkswachter was en er massaal uren ‘klopte’ letterlijk en figuurlijk. Opvallend veel kleine kinderen aan de start die deelnemen aan een fotozoektocht van 5 km. Loop langs steegjes en een park voorbij het kabaal. Ben heel tevreden over de markering, die is echt wel goed. Stap langs een merkwaardige plas zonder water op uitzondering van een beekje dan, en toch zijn er een groep ganzen aanwezig, als vissen op het droge dus. Loop nogal wat straatjes in de universiteitsstad tot de 5 km mij verlaat. Het groen wenkt vanaf hotel Ibis, le Bois de Lauzelle. Heerlijk golvend terrein, hoofdzakelijk beukenbos, nat gebied ook met vele glasheldere beekjes, schitterend. Passeer le Blanc Ry, een vijvertje bevolkt met luid kwakende Canadaganzen. En steeds weer op en neer, een smal pad nu bij weilanden en de eerste bebouwing van Limelette. Beetje huisjes kijken, ben blijkbaar nog maar 6 km ver en al een ruim uur onderweg, Adeps kilometers zijn meestal aan de lange kant. Bois des Quèwées lees ik op een bord alvorens weer wat huizen aan te doen. Er volgt een dot van een holle weg met op de achtergrond het gejoel van de Walibi-jeugd. Loop ik vrijwel alleen, ik haal een vijftal wandelaars in. Blijken zowaar Jean en Liliane bij te zijn ! Even bijpraten dus want is al lang geleden dat ik ze nog ontmoette. Pittige, potige helling volgt. Trekt de longen open, mijn tempo gaat crescendo en ik laat het groepje achter mij. Bijhijgen op het vlakke tussen de landhuizen en dan een pittige ‘sentier’ terug naar beneden. What goes down must come up en dat doe ik tussen bolle akkers tot een merkwaardige mix van villa’s en chalets. Kom zo uit bij het Arboretum de Lauzelle in wording. Net als vorig jaar over het tarmac er rond lopen, alleen het oog krijgt wat en dan dwars door ‘le golf de LLN’ over een tegelpad. Opnieuw het Bois de Lauzelle in, zalig genieten maar ook kreunen bij een joekel van een helling. Opvallend veel frisgroene varens en na een heerlijke omzwerving het bos verlaten via een kasseitje. Nog 2,7 km zegt het laatste informatiebord. Over een fietspad in het groen en vervolgens een valleitje met wilgen die lijken op groene beatlekopjes. Hé bordjes die wijzen naar de treinperrons ! De verleiding is groot maar ik zet door. Een wal van prachtige klaproos en dan steegjes lopen door de stad. Er komt verdorie geen einde aan deze tocht. Kilomètres à l’élastique zeg ik tegen medewandelaars die mijn gevoel volmondig beamen. Zal zowat 4 uur gelopen hebben over deze toch wel weer mooie tocht. Adeps en Brabant-Wallon, echt toch wel mijn ding !
