Wordt in station Leuven vanochtend aangesproken door een dametje van WSP, of ik de weg ken in Namen. Ja dus en ze reist met mij mee over Ottignies. Blijkt een praatvaar te zijn en ik hoef dus een uur lang niets te zeggen. De Spitants zijn zo vriendelijk pijltjes te hangen vanaf het Naamse station tot ‘salle de départ l’Arsenal’, klasse toch ! Prachtige ruime startzaal overigens met zijn vele houten balken. Le scanage werkt niet naar behoren en is schrijf dus manueel in. Ben in Denée verwittigd door een medewerkster van de club dat de tocht pittig is en dit is nu echt de reden waarom ik hier ben. Helaas, heb een slechte dag, ademhaling en benen voelen loom aan, wordt op slecht karakter. Vertrek na Jacqueline & Luc voor een eerste korte en vlakke etappe langs Samber & Maas met tussendoor wat kasseitjes van de nog slapende Naamse binnenstad. Naar La Plante gaat de reis, wereldberoemd bij de wandelaars.
Het echte werk kan beginnen. Pittig klimmen, aanvankelijk over tarmac maar dan de Tienne Maquet op, ‘gadou et cailloux’ er lijkt geen einde aan te komen. Hijgend en puffend, met het zweet dat van mijn verdoemenis loopt raak ik uiteindelijk boven. Gelukkig pauze nu, heerlijk vlak lopen door het beukenbos. Op en neer vervolgens, vals plat van tarmac en bosstrookjes, lekker. Duiken naar Malonne dan waar ik Jacqueline & Luc oppik voor een stevige tarmac klim naar de rustpost, mij onbekend. Het is er drukkend, ik pauzeer buiten, mijn versmalde zuurstofpijpen verteren de ijle lucht niet. Luc haakt af, beetje ziekjes, Martin komt aan. Ik vertrek op de lus van de 30 km die als ‘glissant’ wordt aangegeven.
Zak af dwars door de scholengemeenschap van Malonne naar de vallei van de Samber. De parkoersmeester ontbind dan zijn duivels. Meerdere keren op en neer midden schaarse bebouwing. Finaal het beukenbos in, trapsgewijs naar het hoogste punt van de omgeving. Net zoals daarstraks pauzeren over een ruime vlakke bosafstand. Een watertoren lijkt op een uit de kluiten gewassen champignon. Jacqueline blijkt plots achter mij te lopen, foutje gemaakt van meerdere kilometer. We zoeken onze weg door de schaarse pijlen. Ik moet mijn maatje laten gaan, heb kuitkrampen en dus dringend nood aan magnesium. Moeilijke dag dus. Daal behoedzaam af door een ‘cailloux’ pad tussen spar met een ondergroei van bruinbladige jonge berk. Zicht op de betonfabriek aan de Samber en dan steeds weer op en neer tussen de bewoning, zware tocht hoor. Plots sta ik voor een muur. Vettig pad, enkele centimeter ‘gadou’ en alleen maar bramen aan weerskanten. Hoe red ik dit ? Met kloppend hart meter voor meter vorderen door het ruige struikgewas … ik haal het ! Dit is toch wel op het randje voor een wandeltocht ! Kom uit bij de afdaling naar Malonne van daarstraks. Martin haalt mij in en we klimmen samen de 22 % naar de rustpost.
Beslissen de laatste 9 km samen te lopen. Het wordt een rustig maar vettig parkoers door bos en veld tot de Naamse Citadelle. Even kusjes uitwisselen met treinvrienden uit het Waasland en dan in een intussen miezerige avond stilaan afzakken naar de Samber en de finish. Martin moet een aantal keren op mij wachten, ik heb een slechte dag met krampen in kuiten en knieën. Samen een borreltje drinken, Maatjes IJsetrippers en Dirk begroeten. Hop naar het station en een vlotte reis terug naar Leuven. Deze tocht was echt mooi en even pittig als Denée in december. Ik had het zwaar maar ben echt wel tevreden.
Het is al erg druk als wij rond 08:00 in Pamel aankomen, de Heidetochten lijken er een succesnummer van te maken vandaag. Na weer een massa Nieuwjaarswensen gaan we op pad voor 34 kilometer, het mag al eens iets meer zijn ! Stappen in een omvangrijke groep over een landbouwplateau richting Ninove en Meerbeke. Voorbij een kasteeltje de eerste pauze in een bomvolle De Linde. Zijn een uurtje onderweg. Het duurt even voor we op de lokale lus de bebouwing uit zijn maar toch volgen dra golvende akkers met stilaan vergaande gele mosterd. Krijgen een mooi uitzicht over Ninove en verder cadeau al is de dag grijs en grauw, gelukkig droog. Tweede pauze in Meerbeke na ruim 11 km.
Gaan er nu vandoor langs kerkhof en Hemelrijk terug de akkers tegemoet. Onverhard en beton wisselen elkaar af als we langs de Varenberg richting Neigem wandelen. Een kasteel in twee verschillende stijlen ligt verscholen achter bomen en struiken aan de overkant van een beekje. De rustpost net voorbij de kerk is ons welbekend, trappekes op. Ook hier hebben we een lokale lus voor de boeg. Ze voert ons door een groene vallei en aan de overkant van een drukke steenweg opnieuw de golvende akkers in. Het stemmige kerk van Lieferinge, dat we bereiken lang een kasseitje, vormt ons keerpunt. Terug naar Neigem dus, haast linea recta over een smal tarmacje. Het begint stillekes te worden in de rustpost.
Het roze konijntje dartelt zoals altijd voor ons uit. Veldwegeltjes loodsen ons voorbij de kapel van Bevingen en dan begint het serieuze werk. Langs breed uitgemeten trappen stevig klimmen in het Neigembos. Ik loop naast het houtwerk want de lengte van de treden vloekt met mijn pas. Nog wat verder klimmen door het beukenbos en dan pittig dalen tot de eerste huizen van Meerbeke. Een kerkwegel brengt ons terug op de gewenste hoogte en een laatste maal De Linde. Hebben nog 7 kilometer voor de boeg.
Een paar kerkwegels en dan opnieuw de akkers in. Helaas ook een lange strook huisjes kijken tot de Postkoetsweg. Le moment suprême van deze tocht. Pittig stijgende holle weg met her en der wat vlonders. Op de top even naar adem happen en dan langs weilanden stilaan zakken langs de Ninofweg tot inderdaad … de Ninoofse Steenweg. Gewoon naar de finish nu, met toch nog een prachtig zicht op de molen van Zeppos. Heerlijk verbroederen in de drukke zaal met onder meer de Brugsche Globetrotters en zowaar Martin uit het verre De Pin. Tja zo kom je aan bijna 2200 deelnemers, een heus succes op de hoed van de Heidetochten. Eén persoon heb ik gemist vandaag en dat weet ie zelf wel. Volgende keer dan maar …
Mijn matekes dagen op in Leuven om kwart voor tien. De Madame van Garmin stuurde hen een compleet verkeerde richting uit. Is niet de eerste keer dat ik het verhaal hoor voor mijn thuisadres, er zit een fout van zeker 30 km in het programma ! Maar niet getreurd, we reizen af naar Herselt (Blauberg) voor onze eerste tocht van het weekend. Heb in een goed gevulde startzaal mijn werk met het uitwisselen van Nieuwjaarswensen. Na dat voor mij verschrikkelijke jaar 2018 zit ik terug goed in mijn wandelfamilie. Dat doet deugd.
We houden het vandaag rustig met 19,1 kilometer. De mannen volgen triepelend Rooskapje van op afstand richting bossen van Hertberg. Krijgen afwisselend bosgrond en tarmac onder de voeten geschoven. Lopen vervolgens een meer open strook met weilanden tot de bebouwing van Bergom. Pauze na ruim 7 kilometer onder de kerktoren naar goede gewoonte. Ook hier berendruk en aardig wat vrouwtjes ‘tegen mijn gilée trekken’. Drankje en weer op pad richting de Grote Neet en kasteel de Merode. Aan de overkant van de drukke steenweg duiken wij bij de brandweerkazerne de Kwarekken in. Heerlijke bospaden met opvallend veel rosse varens. Wandelen vervolgens door de Beeltjes-dreef richting immense kasteel dat volgens mij dienst doet als gemeentehuis voor Westerlo. Tunneltje onderdoor en koers zetten naar de Grote Markt. Steken de Nete over bij sluis Het Trammeke en koersen puur natuur langs onder meer de Hoge Dreef terug naar Bergom. Het is er al iets rustiger. Ik merk dat de IJsetrippers goed vertegenwoordigd zijn tot de Voorzitter en zijn Monster toe.
De laatste loodjes dan voor vandaag. Opnieuw de bossen in natuurlijk, nu wat verder van Mie Maan. Even een vettig strookje en vervolgens langs chalets oud en nieuw, typisch voor de streek. Wandelen langs Klein Hees opnieuw de akkers en weilanden tegemoet. De kerk van Blauberg verschijnt aan de einder, deze aangename opdracht zit er op. De terugkeer naar Geraardsbergen verloopt moeizaam. Het is één uur aanschuiven op de Brusselse ring nabij Jette wegens een kettingbotsing. We verliezen er ons humeur niet bij, morgen is weer wandeldag.
Tradities zijn er om in ere gehouden te worden. Neem dan ook al om 06:36 de trein van Leuven naar de Koekenstad. Halfuurtje wachten en dan hupsakee richting Roosendaal. Naar goede gewoonte is Patje Kloek mijn gezel tot in Essen. Handig, hoef ik geen woord te zeggen (hi,hi). Hij rent vanaf Belgische bodem naar Nispen, ik stap vanaf het Ollandse station een ruime 4 km tot het Thor Honk. Maar daarbij dezelfde fout als vorig jaar, ezel die ik ben. Will begroet mij als gewoonlijk en waarschuwt dat er wat meer beton in het parkoers zit als andere jaren. It be so !
Het eerste lusje is net geen 10 km. Begint aangenaam met een lange dreef door bosdomein Visdonk. Langs de rand van Roosendaal dan. Aan de linkerhand statige villa’s, rechts weilanden van melkvee bedrijven. Krampenloop noemt de gracht die we volgen. Draaien de akkers in langs schapen, paarden en een kippenboerderij. Fietspad of zandpad, de keuze is vrij. Maak mij zorgen, zie zeker één kilometer ver geen enkele aanwijzing meer. Iedereen loopt door en dus doe ik dat ook maar. Blijkt de juiste keuze te zijn. Kom in Rucphen uit bij camping Vreugdehof. De pijlen zijn schaars en ik ben plots alleen. Bij een vijfhoek weet ik het niet meer. Wacht op andere wandelaars en we kiezen voor verwijspunt 48 van RWB wat een correcte gok blijkt te zijn. Lange rechte wegen zijn ons deel, tarmac onder een miezerige tot natte hemel. Brr, voel mij niet in mijn sas. Eindigen doen we met een strookje bos. Opvallend hoeveel stormschade hier te bekijken valt. Een laatste betonpaadje, opnieuw die te schaarse bepijling. Ik haal verhaal bij Will, ben dit van Thor niet gewend.
Danyell uitwuiven en weer op pad voor 8,5 km. De andere kant uit langs de Nispense- en Visdonkseweg. Aanvankelijk weer veel tarmac en haast geen markeringen. Een bosstrookje en heerlijke zanderige dreven, zeer bekend terrein. Bij punt 09 markeringen in twee richtingen. Ik volg wat ik gewend ben, dreven tot een boerderij en dat is correct. Heerlijke bosstrook tot een ven dat nog steeds slechts voor 2/3 met water gevuld is. De nu toch wel ruime oever is ingepalmd door rode mossen. Gelig pijpenstrootje in de volgende bosstrook en dan laveren lang paardenweiden. Linea recta tarmac zal mij afzetten bij een natuur kerkhof, opschriften onder jonge boompjes. Bij de Hertendreef raak ik het spoor bijster, U weet intussen waarom. Heb terreinkennis en stap langs de volkstuintjes naar de finish.
Heb ruim de tijd voor een wandelaarsdrankje en wandel terug naar het station, de juiste weg volgend deze keer. De korte lus was mooier dan de lange. Zelf al jaren bepijler zijnde heb ik echter grote vraagtekens bij de route markeringen, ondanks de geschreven routebeschrijving. Zo ken ik Thor niet. Morgen begint een nieuwe episode in mijn leven. Krijg een vast contract bij Straumann NV na ongeveer één jaar interim. Ga 4/5 aan de slag, never on Monday. Eindelijk terug wat mentale en financiële stabiliteit na het debacle van de laatste jaren. Ben nog twee-en-een-half jaar van mijn pensioen.
Kunnen pas om 10:00 door omstandigheden in Ollomont vertrekken, maken er dan ook een ‘grasse matinée van’. Komen rond de middag in Holsbeek aan. Het is er berendruk, we plannen een rustige 12 km die er bijna 14 blijken te zijn. Op pad dus naar Kortrijk-Dutsel. Wat straten lopen en dan een eerste prachtige holle weg beklimmen met een opvolging van jonge beuk in grasland, mijn maatjes kreunen. Ook ik voel mijn dijen branden, nagenieten van Denée gisteren. Door het Chartreuzenbos nu, golvend maar rustig en duikend naar de vallei van Dutsel. Wat straten lopen en we duiken verder Het Koningsbroek in, samen met Rosa & Bruno. Lekker zwerven door nat maar goed begaanbaar gebied. De eerste etappe was echt wel de moeite waard. Uiteraard vele bekenden hier, vooral voor mij eigenlijk, van Kortenberg over Hoboken Polder tot Puurs, om geen namen te noemen.
Het retourtje begint vlak en gunt ons dan weer holle weg tot op een landbouwplateau met zijn gele mosterd. Een holle weg voert nog hoger tot de befaamde Speelberg en zijn nu erg mistige vergezichten. Even vlak en dan de bossen in waar bruin en geel beukenblad toch wel voor kleur zorgen. Lekker wandelen dit ! Finaal duiken we dus terug naar Holsbeek vanuit het Charteuzenbos naar een nog steeds overvolle zaal, goed gevuld met IJsetrippers tot mijn genoegen. Mijn maatjes brengen mij naar de Stoese van Leive waarvoor mijn dank. Morgen Beneluxwandelen weer op niveau brengen.
Paniek vrijdagavond op de trein naar Marloie. Was gewaarschuwd door de treinbegeleider in Brussel dat er pickpockets op de trein zaten en vind in Ottignies mijn portefeuille niet meer terug in een openstaande rugzak. Wordt door reuze sympathieke NMBS mensen geholpen om mijn bankkaarten te blokkeren. Een halfuur later, nog steeds op dezelfde trein vind ik mijn intacte portefeuille terug. De dieven hebben naast hun buit gegraaid en hem dieper weggeduwd tussen kledij. Maandag toch nog naar de bank om alles te corrigeren maar eind goed al goed. Mijn maatjes zijn ook opgelucht en we reizen per auto door naar onze slaapplaats in Ollomont, halverwege La Roche en Houffalize, we zijn er alle drie graag bij.
Zaterdag vroeg uit de veren bij een erg mistige ochtend. Hebben een lange rit te gaan naar de Abbaye de Maredsous. Madame Garmin stuurt ons via de eco-route langs site seeing wegen. Mooi is het we, vallonée et boisé. Het is berendruk in de site Saint-Joseph, deze tocht is dan ook reuze populair, ben blij er weer eens bij te zijn. We starten achterom de abdij en gaan trappekes af tot riviertje La Molignée, de toon is gezet. What goes down must come up en dat doen we ook. Onverhard eindeloos klimmen, van links naar rechts laverend het zachtjes stromend ijswater vermijdend. Ons konijntje dartelt vrolijk voor ons uit, dit is haar terrein. Helemaal boven wacht ons een heerlijk vlak parkoers door de bossen tot Sarlet. Knappe eerste etappe van deze tocht.
Even pauze en we pakken de lokale lus aan. Straatje met mooie vierkanthoeve en dan langs een akker met wintergroen zakken tot de Molignée. Vlak een tot pretpark omgebouwde spoorweg volgen dan. Le Chemin des Carriers zal ons terug op de juiste hoogte brengen, in schuifjes. Kunnen er IJsetrippers begroeten, Chantal en Jack en hunnen respectievelijke trouwboek. Drankje op en we stomen door. Open winderige akkers nu, zachtjes golvend, is eens wat anders. Dalen doen we dan met onder meer Claude over rotsige paden naar het prachtige dorpje Sosoye. De rustposten zijn veel te klein maar we maken er het beste van. Opvallend hoeveel Vlamingen hier mee wandelen.
Trappekes op en trappekes af, we steken een in onbruik zijnde spoorbaan over. Gaan dan tergend traag klimmen lang de Rau de Biert, over tarmac langs een snel vliedend watertje. Ik heb goede benen, voor Chris gaat het wat moeizamer, maatjes blijven samen ! Bereiken Maredret en pauzeren een laatste keer in de bomvolle dorpszaal. Dwars door een bos en dan genieten van een fantastisch uitzicht op de abdij Maredsous. Een paar reuze ‘bere’ varkens zijn zich aan het ingraven, zelfs boerenzoon Chris heeft nog nooit zo’n reuzen gezien. In het dorp volgen we Anny die even fout loopt en zetten dan koers naar de eindmeet. Genieten van een stenen kruikje Maredsous en reizen vlotjes terug naar Nathalie in La Roche vervolgens en onze logies.
We reizen af naar Flawinne, zowat halverwege de vakantiebestemming van mijn maatjes. Zij reizen door naar la Roche, ik naar Leuven. Moet de komende week drie dagen werken.
Al is de regen pas voor de namiddag voorspeld toch druppelt het al op de autoruiten terwijl wij nog onderweg zijn. Het kleine zaaltje zit stampvol, we gaan op pad voor 21 kilometer. Meteen stevig klimmen, eerst tarmac daarna modder. Prachtig vlak laantje platanen ‘in hun nakie’ en bij Belgrade opnieuw naar beneden. Pittig eerste lusje tot weer een piepklein zaaltje nauwelijks een paar honderd meter van de startlocatie.
Slokje drinken, effe Claude groeten en weer op pad. Steil naar beneden richting station en Samber. Er staan gigantische plassen op de brug. Het is wachten tot er even geen auto langskomt en dan als haasjes voorbij het nat. We stappen naar de Bois de Bauce, zeg maar Momalle. Aanvankelijk vlak maar dan een potige klim, hoe hoger hoe steiler. Annieken piept als een muisje, de gevolgen van de combinatie bronchitis en astma. Ze heeft het erg moeilijk, recupereert toch wat op het vlakke tarmac als we boven komen. Steile afdaling terug naar de Samber en dan achter de kerk van Flawinne door omhoog tot dezelfde rustpost.
Annieken zit er compleet door, voelt zich echt niet lekker en moe. We zijn trouwens allemaal kletsnat en besluiten in te korten tot 12 km. De gezondheid gaat voor ! De laatste twee kilometer zijn trouwens opnieuw behoorlijk potig. Pittig klimmen over tarmacjes om vervolgens weer modderig te dalen. Hé, hé dit was eigenlijk wel een leuke tocht maar verprutst door de niet aflatende regen. Anny doet haar ronde door de startzaal, ze kent ook zo veel wandelaars, zeker in Wallonië.
Mijn maatjes brengen mij naar Namur en dat heeft wat voeten in de aarde. Verslikken ons aanvankelijk in de omschrijving Place de la Gare en Place de la Station. Komen zodoende in …. Vedrin uit ! Bereiken toch het station en moeten er een omleiding volgen wegens … wegenwerken. Chris zou er haast zijn goed humeur bij verliezen. Maar eind goed, al goed, ik spoor vlotjes terug naar Leuven en mijn maatjes komen ook ter bestemming. Weekje werken en volgend weekend reis ik ook af naar La Roche.
Het regent pijpenstelen als ik om zeven uur in Leuven station sta. Anderhalf uur later is het in Brugge gelukkig droog. Een hele horde wandelaars stroomt er uit de trein. We kruisen nog vroegere vogels die al op pad zijn, waaronder clubmaatje Marie-Louise. De ruime startzaal zit dan ook al behoorlijk vol en een lange rij schuift aan richting inschrijftafel. Mijn maatjes komen ook meteen toe alsook Chris Duhamel. Tijd voor een koffietje en vele bekenden groeten, we gaan op pad. Langs mooi witgekalkte oude gevels naar ’t Zand en zijn ruime zaterdagse markt vandaag ook in het teken van Kerstbloemstukjes. We gaan zwerven langs de vele waterpartijen die de Brugse binnenstad rijk is tot de eerste rustpost in Sint-Leo. Het is er zoeken naar een zitplaatsje. Claire en JP behoren vandaag tot de werkmensen, leiden mee het gebeuren in goede banen.
Chris D. sluit bij ons aan als we onze tocht verderzetten over heel wat kasseibaantjes. Passeren een haven met prachtige woonboten en zetten dan koers naar de drie windmolens. Trappekes op en prachtig uitzicht over wat Chris kent als het Groot Seminarie. In het kleine cafeetje Kavarieberg zijn we zowat halfweg. Ik laat mijn eerste Brugse Zot smaken. Zwerven verder langs kasseibaantjes, ons vergapend aan de vele kerk- en kloostergebouwen, prachtige puntgevels van vele oude huizen ook. Even wat groen als we door een plantsoentje lopen en zetten dan koers naar de Duinabdij. Het valt ons op hoe anders dit parkoers is t.o.v. de vorige jaren. Dit vinden we uiteraard leuk.
Een pauze bij Sint-Leo zit er niet in, zaal zit afgeladen vol, doorstomen dan maar. De toeristische binnenstad met zijn paardenkoetsen komt nu aan bod. De etappe naar de laatste rustpost wordt een mix van toeristen en koopjesjagers en stille straten. Met nog 3,5 kilometer voor de boeg vinden we in de laatste rustpost net vier zitjes.
Uitbollen doen we langs de immer drukke kerstmarkt en enkele winkelstraten. Rust vinden we bij een zwanenkolonie aan de ingang van het Begijnhof. Langs de oude Sint-Jansite en het Minnewater naar de Begijnenvest gaat het dan. Annieken is steeds drukker in de weer met haar fototoestel, er is dan ook veel te zien. Dwars door het station lopen we naar de finish. Nog even een wandelaarsdrankje en we vertrekken naar Geraardsbergen. Chris D. plant nog een extra toertje. Het was een leuk weerzien met deze tocht dankzij het toch wel verbeterde parkoers gelopen onder een stralend blauwe hemel.
Olat in Boxtel daar kan ik niet aan weerstaan, is een wandeling aan 200 %, zeker weten ! Sta om 05:00 op voor de eerste trein naar Antwerpen. Helaas , door de nachtelijke sneeuw krijgt de NMBS zijn tuig moeilijk aan de praat en ik mis de ‘Amsterdammer’ van 1 minuut. Koffietje drinken en broodje eten, heb een uur respijt. Vlot naar Breda … waar de trein naar Eindhoven geannuleerd wordt ! Heb gelukkig een alternatief en kom een uur later dan verwacht in Boxtel aan. Mijn oorspronkelijk schema gaf 20 minuten aan per overstap, ik kwam uit op -1 & 20 & 4. Proficiat spoorwegen der Lage Landen. Raak dan ook nog eens niet door de portiekjes in Boxtel wegens een slechte print van mijn ticket. Gelukkig is de treinbegeleider behulpzaam. Wordt spannend vanavond.
Een medewandelaar loodst mij naar startlocatie De Rots, al heb ik hier terreinkennis dankzij de Keistampers. Hennie loodst mij door de nieuwe startprocedure van Olat, is altijd al een schatje geweest. Ik ben bloednerveus wil persé de 30 km lopen en om 16:00 terug zijn. Steek dus meteen van wal. Tussen flatgebouwen door weer naar het station. Leuk onderdoortje van ‘den ijzeren weg’ met blauw/witte foto’s van runderen. Langs de industriezone dan naar Lennisheuvel, ik zou het hier niet anders weten. Het Staartse Pad op dan (fietspad) en over de Beerze naar de Roond en zijn kapel. Even verder de eerste pauze en Olat ‘bammetjes’ bij het Verzetslaantje. Zo bekent bij mij van de Keistampers, maar nu zonder muggen.
Het Verzetlaantje, het Mari Klijnpad, ik weet dat het feest nu begint. Passeer enkele gigantische keien en duik dan het gebied van de Zandbergse Vennen in. Waterpartijen uiteraard, winters stil maar ook veel kleur met rossige pijpenstrootje, donkere heide en groene spar. De mist en sneeuw geeft het geheel een apart cachet. Na de heerlijke omzwerving door de open natuur duik ik weer het bos in. Passeer een eerste keer riviertje Rosep en wandel door een camping tot de caférust, ben net twee uur onderweg. Na de pauze komen de Oisterwijkse bossen en vennen aan bod en dit moet je letterlijk nemen. Een paar uur lang wordt het genieten van bospaden met vooral spar en het contourneren van schitterende vennen. Deze hebben meestal een naam en eilandjes inclusief volwassen bomen. Ondanks de nevelige omstandigheden is dit een parel van een tocht. Na ruim 19 km pauzeer ik in een blokhut, tot mijn verrassing bij Denise & Patrick.
Weer op pad. De omgeving wijzigt niet, bossen en vennen. Heerlijk tussendoortje dan over een eenmanspaadje langs de Rosep, schitterend biotoop. Bos- en zandpaden wisselen nu af tot Het Loo, een gehuchtje. Eindje om een veld van groenbemesting en dan de moerassige Kleine AA volgen tot de soeppost, nog maar eens een schitterend stuk natuur. Bammetjes van Olat en bouillonnetje en weer op pad. Zalig zwerven over een brede grasbaan langs de Kleine AA. Verder op wacht een fietspad langs het Smalwater en de Kerstmarkt van Boxtel. Bots bij aankomst meteen op Peter Heesakkers en een blij weerzien. Wij lopen samen terug naar het station. Pik door een overstapje van 2 minuten een uur winst in Breda, ben ik wel fier op. Al zijn de spoorwegen soms kommer en kwel, Vanderstukken fixt het wel.
Ben het met Krist eens die deze tocht bedelft onder de superlatieven, denk dat ik zeker terug kom bij de Keistampers in het voorjaar, liefst met mijn maatjes die dit toch moeten gezien hebben.
Was gisteren uitgenodigd voor de Christmas party van Straumann Benelux in Ulvenhout bij Breda. Toffe wandeling gemaakt door bossen en langs een ven met toch wel moeilijke quizvragen onderweg, als team event. Binnen mijn team namen de twee Belgen de Ollanders op sleeptouw. Afsluiten met een winterse BBQ, echt wel tof. Meerdere interessante gesprekken gevoerd ook, er bloeit iets moois richting 2019.
Vandaag komen mijn maatjes dan naar Leuven, stadstocht die ik nog nooit liep. Annieken roept mij in den beginne een paar keer tot de orde, ben te hevig. Ze heeft gelijk, moet meer genieten van de stadse omgeving. We lopen door een kruidtuin, gaan puur natuur een dijkje op, neen Leuven is niet vlak ! Vergapen ons aan werkman huisjes, netjes op een rij. Duiken naar den ouwe Stella en een jachthaventje. De parkoersmeester stuurt ons vervolgens langs oude stadswallen. Lopen door het centrum en zijn Sint-Pieters ziekenhuis. Komen steeds weer zij-armen van de Dijle tegen tot de startlocatie. Hebben er 7 km opzitten.
Begroet de vele clubmaatjes, wandelaarsdrankje en weer op pad. Dwars door het groot Begijnhof en zijn Spaans kwartier nu. Vervolgens langs het Dijlemolencomplex, een watermolen uiteraard. We stappen naar de Oude Markt maken een ommetje door het Sint-Maartensdal en wandelen naar het station voor een ‘eigen rust’. De Kerstmarkt van het Ladeuzeplein komt nu aan bod. De drukte is geen spek naar de bek van ons Annieken, wij genieten vooral van het architecturaal aanbod van kerken en gevels. Komen zo weer bij de startlocatie en genieten samen van een laatste wandelaarsdrankje. Morgen gaan onze wegen uit elkaar maar daarna trekken we zeker drie weekends samen op.
De zaterdag werd gespendeerd aan het opwerken van Beneluxwandelen naar 2019 toe. Wilfried en ik hebben er onze handen en hoofden mee vol. Vandaag plan ik 40 km ter voorbereiding van activiteiten in 2019. Het weerbericht zit tegen maar waar een wil is, is een wandelweg. Kort treinritje tot Aarschot dus in de donkere en grijze ochtend en vanaf dan per ‘deux chevaux’. Langs het begijnhof en de prachtige kerktoren richting Demer zoals Jefke het mij ooit geleerd heeft. Voorlopig hou ik het droog en aangenaam. Winderig is het wel maar die enkele hemelse druppels zijn niet storend. Toch behoorlijk druk in de startzaal, goed zo. Loop eerst het lokaal lusje ‘achter Schoonhoven’, tja met de regenjas aan. Een paar achterafjes, een strookje Demer en dan de landerijen in. Zit lekker in het tempo ondanks het gure weer. Passeer naar gewoonte een hoogstaand water en duik dan het natte bos in. Opgelet Jacht ! Ik hoor de knallen pas als ik al een eind verder ben. Nog een strookje Demer en opnieuw in de startzaal, zit al boven de 10 km.
Op weg naar Gijmel nu. Eindje door de akkers en langs de Testeltse steenweg lopen, voorbij het clublokaal van de Pinguins ook. De Bosberg dan, clement klimmetje tot het sparrenbos en op en neer tot de spoorbaan die Aarschot met Diest verbindt. Laveren rond plassen naast ‘den ijzeren weg’ en vervolgens de prachtige Heimolen opzoeken. Schitterend extraatje letterlijk door de heide. Helaas volgen de buien zich in snel tempo op. Geen nota’s meer verderop, je kan niet schrijven op ‘papier maché’. Ga zwerven door vlakke bossen tot de rustpost en een eerste wandelaarsdrankje. Nu echt wel een pauze want heb er 19 op de teller staan.
Loop echt vlot vandaag. Frans waarschuwt dat de lokale lus er vettig bijligt. Ik heb terreinkennis. Is hier toch al zanderige Kempense grond dus dat zal wel meevallen. Het duurt een poosje voor ik de bebouwing achter mij kan laten. Langdonken is een prachtig natuurgebied op grondgebied Herselt en dus provincie Antwerpen. Regenpoeltjes, bosstroken en door Natuurpunt geschoren open stroken wisselen elkaar af. Nat en droog ook, boven en onder. Heerlijk wandelen is het hier toch. Moet een betonbaantje op tussen hoeves met melkvee door en net dan gaan de hemelsluizen volledig open. Dit is stevig ! Een stukje drukke steenweg, een laatste doorsteekje in het groen. Deze etappe zit er ook weer op. Nog 13 km te gaan. Even pauze.
Ik ben zo bekend met deze tocht dat ik weet wat komen gaat. Even straten lopen en dan een bosstrook in met hoge rosse varens. Kom in Gijmelshoek en Gijmelsberg uit. Lekker op en neer door een bosrijk gebied met prachtig uitzicht over Aarschot cadeau. Hupsakee zakken dan naar station Langdorp en braafjes voor het rode licht blijven staan tot de machine voorbij is. Opnieuw zwerven door een bos met opvallend veel klimop rond de bomen, stilletjes klimmen ook. Een laatste keuze, natuur of verhard. Natuur natuurlijk ! Stapje op langs een akker, paardje gedag zeggen en pittig terug naar het dal en de finish. Hé, heb tijdens het laatste uur mijn regenjas niet meer aan gehad. De zon schijnt zelfs tussen de ranke sparrenbomen !
Heb ruim de tijd tot de trein en doe mij een Duvels genoegen. Bij een stralende blauwe hemel en een griet van een zon op pad langs de Demer richting Aarschot. Magistrale regenboog boven het stemmige zandstenen dorpskerkje. Vijf minuten later … stromend hemelwater ! Kom zeiknat in Aarschot aan, het was mijn dagje wel. Ben een beetje moe maar tevreden … den ouwe heeft 38 km op de teller staan en kan het dus nog. Chris ?
Twee Leuvenaars op de bus vanuit Diest richting Geel. Eentje kent de weg naar Veerle-Heide, ik neem de WSP-er op sleeptouw tot we bij Huyten wandelpijltjes tegenkomen. Worden netjes bij de start afgezet. Kan er meteen Peter en ons aller Hennie begroeten. Neen vandaag jaagt ze mij niet op de kast. Twee opdrachten van zo’n 10 kilometer, ik heb er zin in. Zal met lus B beginnen omdat A mij tot de bushalte voert. Richting Veerle en Testelt gaat de reis. Sparrenbos meteen en nevelslierten over de weilanden. De zon is nadrukkelijk present, strooit met licht tussen de ranke boomstammen. Strook heide dan doorspekt met frêle jonge sparretjes, nauwelijks een paar twijgen hoog. Splitsing met kortere afstanden, ik ga een slingerpad op midden de bossen met een ondergroei van nog groene bramen. Verderop het geel van pijenstrootje en een pad dat afgezoomd lijkt met Kerstbomen. Heerlijk veel variatie dus. Even een paar verspreidde huizen en vervolgens op en neer tot een ven. Het parkoers wordt even pittig. Na de afdaling een lange rechte lijn die mij warempel in Everbeur afzet. Passeer de abdij en de Lekdreef. Verder langs het paterskerkhof met zuinige witte kruisjes. Een lange rechte dreef stuurt mij langs hoge rosse varens. Kruis tenslotte de wandelaars van parkoers A en zet langs akkers koers naar de zaal. Hoog tijd voor een ruime pauze bij Hennie, we hebben elkaar veel te vertellen want niet meer gezien sinds de driedaagse van Heerlen. Ik waardeer haar objectiviteit.
Tweede etappe dus. Staalblauwe hemel en volle zon, dit lijkt in niets op de maand december, het is heerlijk genieten en zelfs met zweetdruppeltjes op mijn ‘verdoemenis’. Het heen-en-weertje van daarstraks dus en een paar keer stoppen om bij te praten met wandelmaatjes. Tja ik ken er nogal wat natuurlijk. Weg van de drukte dan en lange rechte paden lopen richting Okselaar. Passeer een paar landduinen en een half opgedroogd ven. Kleuren variëren van geel tot fris groen, de natuur lijkt een beetje van slag en eet van twee walletjes tegelijk, de winter en de zachte temperaturen. Steek de Turnhoutse baan over en ben dus in de bossen van Gerhagen (Tessenderlo). Stap dus eigenlijk een drie provinciën tocht vandaag, Antwerpen, Vlaams-Brabant en Limburg. Stille zwerftocht nu door de Limburgse bossen. Intermezzo langs hoog geel gras en een weidse beweging rondom een weide. Dan weer brede rechte paden, dan weer slingers tussen sparren door. Hou eenvoudig kan rust zijn ! Doet mij denken aan 2003 toen ik hier een paar maanden dagelijks heb rondgelopen revaliderend van een open hart operatie mij houdend aan de adviezen van mijn wandelmama Jeanneke. Ik zal deze periode uit mijn leven nooit vergeten! Uiteindelijk kom ik uiteraard weer in de bewoonde wereld terecht. Paar straten en achterafjes en hupsakee naar de bus. We zijn een groepje van een zestal Brabanders die naar regio Leuven moeten. Busje laat op zich wachten …omleiding wegens wegenwerken. Het moet niet altijd de NMBS zijn !
Mijn volgende tocht wordt denkelijk Langdorp op zondag vanaf station Aarschot. Plan een kleine marathon want heb plannen voor 2019 … en daar heeft Eddy Broos nog een schepje bovenop gedaan …
De NMBS is zo vriendelijk ons vandaag te laten door het land reizen voor 5 €, een kans die ik niet laat liggen. Plan een overstap tijd van 20 minuten in Gent en hou er net 6 van over. Werken aan het spoor zegt de begeleider, het is elke dag wel wat. Geen paniek, ben netjes op tijd volgens NMBS normen bij station Landegem. Loop meteen en op mijn eentje de juiste richting uit naar Merendree, een mij compleet onbekend dorp. Wil eens wat anders en wat kilometers. Didier Reynaert is er ook en Lut & Luc, deze laatste met bedenkingen over het parkoers die ik deel. Maar het kan verkeren zei ene Bredero.
Op pad dus, midden een plensbui en na een paar straten stuurt de Lowegel mij de velden in. Jagers knallen er in de verte op los. Vallei van de Oude Kale lees ik op een bord. Ga zowat 8 km lang heerlijk zwerven door akkers en weiland. Tussendoor passeer ik een gehuchtje van Lovendegem. Boeren pachthoven en statige landhuizen, gemengd. Wilgen ook in hun grilligste vormen en waar Roger de mosterd vandaan haalde. Ik geniet, had dit hier niet verwacht. Stap het riviertje over en volg de Rode Poortwegel tot den Ijzeren Weg. Paar straatjes lopen tot een lekker knusse rustpost in een zaaltje naast een boerderijtje met stemming gekleurde luikjes, de Meirebeekhoeve. He, he, het eerste derde van deze toch was echt wel leuk.
Wat hebben ze hier nog meer in petto ? Aanvankelijk huisjes kijken tot een mooie Poelendrieskapel en kasteel verscholen achter bomen. Na Landegemdorp begint het feest. Heerlijk slingeren met een diep ingebedde waterloop, glashelder met boorden kroos en zwevend wier. Bij een samenvloeiing wordt het water donker, ondoordringbaar. Ik stap naar een kanaal en onder een spoorbrug door. Duik over smalle paden een wild bos in, heerlijk. Kom terug bij het kanaal uit en stap langs straten en vooral achterafjes richting akkers, hun rand prachtig oker van beukenblad. Pauze bij een schutterij. Ben opgetogen en vertel dit ook aan de helpers. Prachtige tocht, originele leuke T-shirts voor de helpers en perfecte organisatie. Didier en zijn maatje zijn het met mij eens.
Extra lusje voor de 26 km. We zoeken het Schipdonkkanaal op en stomen door naar de Leie (denk ik toch). Na de waterkant volgt landelijk tarmac dat dra wordt omgezet in graspaden. De zon laat zich zien en zorgt voor prachtige herfstkleuren, genieten nog maar eens. Meeuwen doen zicht koloniaal tegoed aan pas geploegde velden, hun vieruurtje zeg maar. Moeten een tweede keer over dezelfde brug en krijgen dan een pareltje langs een plas. Leuk lusje van 5 km en ik kruis de Bruggelingen, allemaal met de duim omhoog. Nog een uurtje voor de boeg, wat kan onze gastheer nog ?
Breeweerswegel, we zijn nauwelijks op pad en het is al onverhard. Fietspad volgen langs de gele mosterd en even wat beton tot een kanaal. Schitterende doorsteek dan over een vettig pad langs de volgende rietrijke plas. Opnieuw Zuid-Tragel en zijn kanaal dan met rossig blad boven de hoofden in de dreef. Landelijk beton, het einde denk je dan. Mis poes, onze gastheer heeft nog een laatste graspaadje in petto tussen het winterse groen. Einde van een schitterende 26 km meteen en ik feliciteer de medewerkers en parkoersmeester Danny alvorens mijn trein op te zoeken. Wou gewoon ergens naartoe gaan waar ik nog nooit geweest was. Een heerlijke ervaring met dank aan de Reigerstappers en parkoersMeester Danny.
Na 200 meter weet ik het al, loop in een foute richting vanaf station Genk. Even ‘locals’ bevragen die het hondje uitlaten. Ja hoor, kan op mijn stappen terugkeren en dan gaat het vlotjes tot de prachtige mijntorens van Winterslag. Onderweg een mooie plas met rietboorden en de Stiemerbeek. Wordt in de fraaie mijnzaal hartelijk begroet door Limburgse topper René, gevolgd door Mia & Willy uit het ‘verre’ Mortsel. Schoon wandelvolk hier vandaag. Ik twijfel tussen 18 & 22 km, er wordt regen voorspeld deze namiddag. Op pad dus met uitzicht op een immense terril en stappend over fietspaden tussen moderne bedrijven door. Achterafjes en brede steenwegen dan, zicht op herenhuizen uit de tijd van de mijnbouw. Na een prachtige kerk duik ik het bos in. De 18 km blijft in het wit & groen van berk en spar hoog boven een spoorbaan lopen tot de Noordlaan. Linea recta dan tot de eerste rustpost na 4,7 km. Even Eddy Broos gedag zeggen en dra weer op pad voor een etappe van 8,1 km. Was niet je dat, dit eerste uurtje.
Heb eigenlijk goede benen en hou mijn tempo door een paar straten tot … de heide. Het parkoers wordt pittig, golft op en neer en zand baggeren hoort er ook bij. Wel wat hinderlijk de vele MTB-ers die in dezelfde zone hun ding doen. Ben al blij als ze uit de tegenovergestelde richting komen. Telkens weer door de dreven van een fraai bos komen we elkaar tegen. Fietspad dan, een heen en weer met omgewoeld groen aan de zijkanten, met dank aan de Genkse zwijntjes zeker. Teut en Ten Haagdoren noemt het gebied hier, met nadruk op het tweede. Opnieuw het bos in samen met de cyclisten en kom er clubmakker Peter tegen. Halfopen terrein dan met nogal wat frêle berk en afgeplagd terrein wachtend op heide. Door het volgende bos nader ik de A2 en aan zijn overkant Houthalen, de tweede rustpost wenkt. Heerlijk gezellige locatie waar Peter bij mij aansluit.
We hebben nog een uurtje wandelen voor de boeg. Prachtige dreven loodsen ons naar de rand van een KMO-zone en een goederenstation. Smalle pittige paadjes sturen ons terug naar puur natuur. We maken een lange groene omzwerving rond de terril van Winterslag. Hebben samen de tijd voor een wandelaarsdrankje en babbel met Alain & Colette. Het druppelt als ik terug naar het station stap. Even inkopen doen en met een toch wel tevreden gevoel terug naar Leuven. Morgen wordt een heel andere dag met wandelen vanuit het Oost-Vlaamse Merendree.
Ben toch al gauw drie uur onderweg tot startzaal De Moffel. Clubmaat Jakke verklaart mij gek. Drie lussen worden ons aangeboden, ik kies voor A en B van respectievelijk 9,7 en 8,7 km. De 4,2 km verhard, daar pas ik voor. Op pad dus in een druilerige ochtend. Paar straten om mij aan A op te warmen en dan het bos in bij Waaltjes. Een erg jong bos overigens, dunne stammetjes van witte berk en ander loofhout. Strookje spar ook en vervolgens een fietspad, nog steeds in de Limburgse bossen. Het stopt met miezeren, de regenjas kan de rugzak in. Het parkoers verlaat Waaltjes en duikt aan de overkant van de steenweg halfopen terrein in met verkleurende hoge grassen en het mooie geel van berkenblad. Opnieuw een fietspad gevolgd door graspaden met een uitzicht op vrolijk wentelende moderne molenwieken. Voor de tweede keer een onbewaakte overweg langs enkel spoor, een laatste bosstrook en vervolgens een ommetje langs een Mariagrot en een bidweg met vele betonnen fantasietjes. Mijnheer Pastoor zijn speeltuin dus. Meteen halven dans.
Babbel met de Jakke, Rudy & Sylveer en op pad voor lus B. Meteen een eerste graspad en vervolgens langs spar en heide. Ommetje langs sportvelden en dan puur natuur. Erg verschillend van de eerste vlakke lus. Er zit meer pit in deze etappe die slingert langs metershoge, grillige spar en het gele blad van berk. Lijken wel Kerstlampionnetjes. Af en toe druppelt het eens wat, maar er komt geen regenjas meer aan te pas. De paden variëren van grijs hard liggend zand tot baggeren door zijn gele soortgenoot. Een laatste keer langs een grote strook heide, een breed zandpad en eindigen doen we over gras midden de bossen. Ik negeer de Paster en stap recht naar de startzaal. De bus van 14:00 is net weg en dus laat ik het mij verDuveld smaken. De plaatsen van clubmaatjes Jakke en Peter worden ingenomen door Rudy en Sylveer. Samen reizen we met bus 84 naar Mol. Ik rep mij naar de boemeltrein, zij gaan er nog eentje opdoen. Ben binnen de twee uur in Leuven met onderweg wachttijden van 3 en 1 minuut. Het was vanochtend effe anders. Had goede benen vandaag en liep vrijwel 6 km/uur vlak. Leuke en oerdegelijke bostocht overigens. Ik plan voor dit weekend Winterslag en Merendree. Ben alleen op pad want Annie & Chris zitten zaterdag bij Kester aan de dis.
Leuk groepje op de overvolle bus in Turnhout, klassiekers als Jacqueline & Rudy op kop. Klassieker stilaan ook deze tocht vanuit Wortel centrum, iedereen weet exact waar de bushalte is. Het parkoers bestaat uit twee lussen, eentje van 10 km en eentje van 20 km. Ik kom hier graag en vat het nu ook nog eens op als training voor snode plannen 2019. Eerste etappe dus, wegdraaien rond het stemmige dorpskerkje en de Oude Weg op richting Hoogstraten. Niet zo ver echter dit jaar maar dokkeren over een kasseitje langs een beek en dan de weidse akkers in. Een waterzonnetje is van de partij en kauwtjes of kraaien krassen winters. Ik heb het niet echt koud want er staat nauwelijks wind maar zomers is anders. Bij cafeetje ‘In Holland’ gaat de 32 zijn eigen weg, letterlijk naar Baarle-Nassau. Passeer een monument ter ere van de eerste luchtpost met luchtballon gedateerd 1870 en duik verder de akkers in. De kerktorens van Hoogstraten en Minderhout worden mijn bakens, al keer ik ze dra de rug toe. De Dodendraad is ook hier aanwezig, herinnering aan WO1. De ondergrond varieert van gras over zand tot tarmac als ik naar de kapel van OLV Ter Doncken stap. Vergeet domweg een foto te nemen. Merk dat ik in de vallei van het Merkske wandel, zal dit bord later nog eens tegenkomen. Passeer weer bij de luchtballon en blijf balanceren op de grens der Lage Landen. Even genieten van een bosrand en langs meer open terrein terug naar de startlocatie. Etappe 1 zit er op.
Het grotere werk nu, ik heb er zin in, de benen voelen goed aan. Plastieken serres voor de aardbeiteelt, typisch voor de streek staan er leeg bij. Plantgoed ligt ‘op het land’ te overwinteren. Een bosdreefje en vervolgens heerlijk slingeren langs berk en droge beek. Linea recta dan door een beukenbos en dan een brede dreef tussen spar en geel pijpenstrootje tot het Landsloperskerkhof van Wortel Kolonie. Op de meeste grafstenen een nummer want deze mensen hadden geen naam meer. Beklijvend ! Stilletjes en op mijn eentje dreven lopen in een halfopen landschap. Bosbouwers doen hun ding, wij maken een ommetje. Was het vanochtend grijs, het zonnetje komt er steeds feller door, genieten dus maar. De omgeving wisselt af van beuk naar eik naar spar, de ondergrond ook van onverhard naar tarmac. Finaal bereik ik de witte huizen en de omheinde gevangenis van Wortel Kolonie. Loop nog een paar extra laantjes tot de rustpost en doe er zowaar een terrasje. Heb intussen 18 km non-stop op de teller staan.
Met Willy & Marije een eindje samen dreven stappen tot een vijver, zij hebben uiteraard een rondje voorsprong. Opnieuw door de vallei van het Merkske met opvallend nog droogstaande vennen. Strookje sparrenbos en dan landelijk beton. Stap door een merkwaardig groen gebied bewoont door recente bakstenen huizen gemixt met aftandse chalets. Opnieuw het bos in dan, aanvankelijk over tarmac later en meer open onverhard. Heerlijk flaneren langs een drietal dreven achteraf de Kolonie tot de laatste pauze. Peter (Mol) zal mij voorgaan op de laatste etappe. Opnieuw tot aan de splitsing bij de vijver met kwakende ganzen. Immer gerade aus nu langs vennen hun naam niet meer waardig. Grindpaden dan langs heide en pijpenstrootje. Het gemengde bos vervolgens, slingerend langs berk en spar tot de volgende open ruimte. Links waterarme vennen, rechts grasland. Een kolonie ganzen foerageert er zich door de winter heen. Schitterend groen landschap overigens bij een stilaan ondergaande griet van een zon, het toppunt van deze tocht. Domeinbos Schootse Hoek komt nu aan bod. Opnieuw veel berk, bramen ook en rossig vergaande varens. Ik geniet. Een laatste brede dreef, ben weer in Poeleinde en kan uitlopen tot de finish van een prachtige tocht.
Mijn terugreis is er eentje met hindernissen. Slagboom afgereden bij station Lier … meteen anderhalf uur vertraging. That’s life ! Volgend weekend staat volledig in het teken van onze tocht in Hoeilaart … U komt toch ook genieten van het Zoniënwoud ?
Lekker uitslapen vandaag, de startlocatie van Adeps Bois-de-Lessines is nauwelijks 13 km ver. Drukke bedoening in het kleine startzaaltje, goed voorzien van wandelaars uit … Heidetochten – Kester ! Het parkoers bestaat uit een lus van 15 km en eentje van 5 km. Eerst het grotere werk maar zegt Chris. Netjes omgekeerde route van Deux-Acren enkele weken geleden. We trekken dra het bos in, zijnde wandelend over tarmac tot een waterkasteel. Fotootjes nemen, Handige Harry zijnde Chris heeft voor mij een oplossing bedacht. Leuk onverhard dan, malgré les cailloux door een zalige bosstrook. Het is hier minder koud want een zure wind teisterde ons vanochtend. Helaas verwordt het parkoers tot een stratenloop als we rondom de lokale porfiergroeve wandelen. Voor Anny gaat het voor geen meter, ze hult zich in stilzwijgen en stap aan wat voor haar een slakkengangetje is over het tarmac. Wij hebben begrip voor onze atlete met een totale off-day. Slingeren ons tarmacsgewijs omhoog naar weidse akkers. Opnieuw bekend van Deux-Acren, langs gele mosterd neer en op door het landschap tot we opnieuw een bos bereiken. Bos en bosrand nu, pittig en met prachtige vergezichten richting o.a. Bever. Bijna eindeloze stratenloop om de finish te bereiken. Gezellig verbroederen met Willy en zijn dame uit Herne, hun zoon ook. Hoe dikwijls liep ik met hen geen stroken van vijftigers in de Walen tijdens een vorig leven ! Ik geniet van het weerzien.
Anny geeft niet op, ze wil die laatste vijf kilometer ook nog vol maken. Ze laat een betere indruk terwijl wij langs een duaal gebouw lopen met de opschriften ‘école des filles’ en ‘école des garçons’, waar is de tijd gebleven ! Prachtig uitzicht opnieuw, kasseitje dat ons naar een groene verdieping lager leidt en dan zowaar door de modder weer omhoog. Prachtig zicht op de dorpskerk en dan is het uit met de pret. Beton ‘fretten’ zegt Chris, linea recta ook. Een pittige klim in de velden voert ons terug ter hoogte van de finish. Het zaaltje zit overvol, wij gaan in Geraardsbergen aperitieven en genieten van ‘sous-chef kok’.
Mijn terugreis naar Leuven is ‘bizon futé’. Mis mijn verbinding in Brussel-Zuid. Spoor zo snel mogelijk naar ‘de Nord’ want van daar vertrekt een boemeltje naar Leuven. Heb vier minuten overstap tijd, ake, ake, tuut, tuut, weg zijn wij !
Was weer een leuk weekendje bij mijn maatjes inclusief Blanche en Minouche. Volgend weekend speel ik mee voor gastheer vanuit Hoeilaart, jullie zijn er uiteraard allemaal van harte welkom.
Zit al voor zeven uur op de trein deze ochtend. Trouwens eentje met ruime vertraging zodat ik in Bruxelles-Midi tijd heb voor mijn ontbijt. Ben op weg voor een Giesbaargs weekendje. Om 08:30 kan ik genieten van een lekker warme mok koffie en de aandacht van de katten des huizes. Eerst informeren naar de rugklachten van Anny natuurlijk. Lijkt zicht te herlijden naar problemen ter hoogte van de ribben. We zijn nog niet aan de nieuw patatjes ! Vandaag wordt voor mij een ontdekking. Heb al zoveel goeds gelezen over De Ijsbrekers dat ik aan de lokroep van Chris niet kan weerstaan. Zoals ook ik wel meer doe dezer dagen starten we met … de laatste etappe. De rustpost in Heldergem ligt nu eenmaal dichter bij Geraardsbergen dan startlocatie Kerksken. We worden er trouwens netjes gescand en gaan op pad. Vanaf het standbeeld van De Fransman, ter ere van vroegere vele seizoenarbeiders en na een groet aan Ides & Anneken. Achterafjes loodsen ons richting velden. Tegelpaden naar een geboortebos. Het is opletten op het golvend parkoers want gevallen blad verbergt de oneffenheden. Graspaden, tegelpaden, door kalende akkers, ik ben verbaasd over de mogelijkheden die deze streek biedt. Preminiemen leren voor Hazard en dan passeren we een kerk in twee bouwstijlen en -jaren, het gevolg van een instorting weet Chris. Ik leg wat reclame voor de Ijsetrippers in Hoeilaart … bovenop deze van Danny & Viviane denkelijk, meer Oost-Vlamingen dan Vlaams-Brabanders.
Het is erg druk in de startzaal, mijn maatjes kennen hier zowat de helft van de aanwezigen. Terug op pad voor de lokale lus na een aangename babbel met parkoersbouwer Kevin. Langs kerk en standbeeld van het Jenevermanneke naar puur natuur, Den Biest. Prachtige dreven langs metershoge taxus, een paar vijvers en minimaal resterend geel blad. Dit is mooi ! Graspaden vervolgens langs wei & veld. Dan weer langs de Molenbeek, soms lekker golvend. Tarmac wordt tot het absolute minimum beperkt. Halverwege de tocht ben ik al ‘verkocht’ en Kevin belooft dat het mooiste nog moet komen Stoelen bijeen zoeken om even te pauzeren want het is er berendruk en we pikken Chris Duhamel op;
Viertal op pad dus terug naar Heldergem en vol verwachting, het Deeskensveld in. Het valt mij al een hele tijd op, weilanden afgezoomd met oude betonnen palen met gaten en draad, hoe oud zouden die wel niet zijn ? Soms zijn de paden erg smal en schuurt mijn rugzak tegen de omheining. Lekker op en neer langs Keiberg met heerlijke vergezichten en vervolgens geen menselijke aanwezigheid meer te zien. Wandelen door weilanden en langs de Molenbeek, schitterend ! Klimmen vervolgens met de kerk van Heldergem en denkelijk ook die van Aaigem in het vizier, verdorie wat een heerlijke wandeling bij lekker en zonnig herfstweer ! Onze laatste pauze dus waar we vertrokken, hebben nog een lokale lus te goed, maar eerst even bijtanken.
Nog steeds als viertal op pad, Rudy Niels en zijn dame uitwuivend. Steegjes lopen en tegelpaden, verwondert kijken naar een albino damhert. Vervolgens even een stratenloop langs het Steenbeekpad. Bij een lage zon een brede veldweg op richting windmolen al gaan we zo ver niet. En de boer … hij ploegde voort tot groot genoegen van vele kokmeeuwen die hun avondmaal oppikken. Wat goes down must come up. Onze gastheer heeft nog een leukert in petto alvorens we opnieuw de rust bereiken. Annieken piept eventjes. We nemen afscheid van C.D. en ook van Corry en haar ventje. Onze tocht zit er op. Bj deze vereniging kom ik terug want dit was verdomd leuk landelijk wandelen !
P.S. voor foto’s van deze tocht verwijs ik U door naar Oma Kodak (Anny) want de batterijen van mijn toestel gaven de geest.
Vijf minuutjes overstaptijd in station Bruxelles-Luxembourg, het lukt mij wonderwel. Twee uur sporen vandaag tot de Maasvallei, wil mezelf eens evalueren tijdens een tocht met pit. Parcours Commun vanaf het aftandse stationnetje van Godinne, net als gisteren dus maar nu over slechts 400 meter wordt de ‘retour’ mijn ‘aller’. Passeer een kasteeltje en pik mijn kaartje op, geen plannetje vandaag. Op pad dan recht naar de statige Maas met uitzicht op een stevige heuvel en communicatietoren. Opwarmertje langs het water, voorbij kerk en kasteel op weg naar het steviger werk. Klimmetje om uit het dorp te geraken gevolgd door vals plat, makkelijk denk ik dan. Mis poes, zodra we van het tarmac verlost zijn nemen de percentjes toe. Het tempo in de groep stokt, het zweet loopt midden november van mijn verdoemenis. Maar ik zit lekker in het tempo, strookje vlak en dan weer hemelwaarts. Plots onrust, waarom zie ik alleen pijlen voor de 5 km ? Snap al snel dat er iets niet klopt, mede-wandelaars sturen mij terug. Het wordt echt potig nu, afwisselend redelijk technische klimmetjes en strookjes vlak er lijkt geen eind aan te komen. Bij de Chêne à Limage, een parel van een eikenboom gaat de 10 km weg. We zijn helemaal boven op de berg en dus mag ik zakken. Breed pad bezaaid met keien, joggers dartelen mij voorbij, zowel dametjes als heren, chapeau voor de prestatie. De 20 km draait weg in een dorp, Mont-Godinne, helemaal het dal in. Kom uit bij het ziekenhuis dat ik ken uit een prille werkervaring. Opnieuw klimmen dan maar, door akkers en velden met een padrand van weelderige bramen. Stond er niet 540 hoogtemeters bij de inschrijftafel, ik merk het wel ! Letterlijk uitwaaien op een plateau nu, lekker vlak hoog in de paysage met prachtige vergezichten. Loop opnieuw Mont-Godinne binnen en doe een paar straatjes. Bij het dorpskerkhof is het opnieuw raak, what goes up will come down. Rotspad en dus rot stappen over een hele afstand. De 20 km komt uit bij de Ferme de Venatte en gaat dan tarmacsgewijs stevig dalen naar het volgende dorp zijnde Bauche. Helaas moet de regenjas aan en dit tot de finish. Passeer een paar riviertjes zijnde de Rau de Crupet en zowaar de Bocq. Klimmen maar weer langs bos en bosrand, terrain accidenté par des rochers. Plaine du Moulin on top laat mij een prachtige foto maken, ben verdomme in Evrehailles, beroemd en berucht bij de wandelaars. Stratenloop nu door Jauviat om tot het hoogste punt van de streek te geraken. Het bos in dan zachtjes tot stevig dalend met het gele en bruine blad onder de noppen van de wandelschoenen. Kom in centrum Yvoir uit en wandel verder tussen spoor en rots. De Rocher de Fidevoye wordt beklommen door dappere Ollanders. Ook ik mag nog een laatste keer klimmen, erg technisch en steil, met een klein hartje dus maar ik breng het er goed van af. Eerst van boom tot boom, hoger via trapleuning en zowaar een stevig touw. Weet niet hoe ‘korte pootjes’ hier over de rotsen klauteren ! Eindelijk toch uitbollen. Paar straten en dan een dreefje van zich blootgevende platanen. Pittig tussen de huizen door zakken tot de Maas en het station van Godinne. Ben in tegenstelling tot gisteren exact één minuut voor de trein op het perron. Mijmer na over een toch wel echt leuke tocht, ik deed er lang over maar heb genoten. Volgend weekend denkelijk stappen vanuit Giesbaarge, het plannetje van Chris bevat al zeker één club waar ik absoluut eens langs wil.
De weersvoorspelling is bar en boos, zou Martin zeggen. Toch blijf ik niet tussen mijn vier muren, heb een treinreisje van een uurtje voor de boeg. Bij het perron van Bokrijk meteen wandelpijlen ‘terug’ van de Heikneuters. Wordt voor mij dus de ‘heen‘ van hun wandeltocht. Heerlijk flaneren door het kleurrijke bos, linea recta en wordt afgezet bij de immense schoolgebouwen waar de startzaal is gevestigd. Eerste babbel met Marina & Rene, wij zullen vandaag uiteenlopende prioriteiten hebben. Op pad voor een kleine 22 km. Roger wijst er mij op dat ik steeds over herfstig koolzaad spreek waar het in feite de gele mosterdplant is, waarvan acte. Stappen dus maar, aanvankelijk door een villawijk verscholen in het geel/groen van het seizoen. Het is drukkend warm, gevolg van de regen van deze ochtend alhoewel het nu droog is. Mijn zuurstofopname is niet ideaal, moet mijn tempo aanpassen als ik richting … station van Bokrijk stap en even verder het gelijknamige domein in mag. Dokkerend over kasseitjes vergaap ik mij aan oude gebouwen uit Haspengouw en De Vlaanders, inclusief een stemmig kerkje met oude grafstenen. Passeer een paar leeggelopen vennen en stap dan letterlijk ‘onder water’ richting bossen. Langs een gracht nu over een eenman pad en dan door de droogstaande bedding. De eerste hemelse druppels trotserend loop ik richting Wiekstraat, lang recht pad afgezoomd door glimmende berk naar de rustpost. Vele bekenden hier, Rudy & Sylveer, Jacqueline en Josée. Deze laatste goedlachse Limburgse heb ik zeker al vijf jaar niet meer ontmoet, leuk weerzien dus.
Terug op pad, Roger en zijn madame achterna. Bosrand en dan op de grens van Zonhoven & Genk een eerste zanderig klimmetje langs spar. Onze gastheer trekt de heide in. Onder de voetzolen zand & keien, uitzicht op rustende heide, berk in het gele blad en ‘maple leaf’ rood kleurend. Een heus natuurlijk spektakel. Puur genieten kilometers aan een stuk, zeker als hij ons naar het hoogste punt van de omgeving loodst en een magistraal uitzicht gunt. Het lekker golvend parcours is echt wel mijn ding, de zalige stilte ook. Er komt uiteraard een einde aan, en een stevige regenbui begeleid mij door een woonwijk tot Ter Heide, mijn tweede en identieke rustpost. Blijf er redelijk lang hangen babbelend met vooral Rene en Rudy. Oeps wordt nipt voor de trein !
Steek een tandje bij, de regen is intussen opgehouden. Strookje bos, strookje steenweg, strookje fietspad in Het Wik. Haast zelfde parkoers als De Rakkers enkele weken geleden. Mooie passage met rosse varens en beukenblad langs een diepliggende beek. Het volgende fietspad dan en terug naar puur natuur. Gele varens nu, wat later in hun winterse verkleuring. Kom één minuut te laat voor de trein. Babbel dan maar met Jef (Balen) en een laatste keer met Marina & Rene. Moet een uur wachten op de volgende trein … die afgelast wordt ! Gelukkig ben ik in gastvrij Limburg, er komt een vervangtrein tussen Hasselt & Genk. Wordt netjes naast de Blankenberge afgezet in de Limburgse hoofdstad, einde goed al goed. Heb genoten van een schitterende tocht vandaag en enkele leuke babbels. Morgen plan ik Adeps in Godinne.
