Om 10:00 gaan we met drie op pad, Cecile, Wim en ik voor de verkenning van drie lusjes 7 km. De eerste lus voert ons vanaf De Kronkel meteen naar het lokale grootwarenhuis en dan de Stockemstraat in. Heerlijk klimmende holle weg tot hoog op een plateau. We raken vertederd bij drie merries en hun veulens, Brabantse boerenpaarden. Machtig uitzicht ook over Huldenberg en zijn magistrale witte kerk, als op een pedestal. Even zakken en dan weer omhoog langs het tarmacje van Kausdelle. Wandelen over het landelijke plateau met zijn vele gewassen en dan zakken langs immer groene weiland. De volgende holle weg dient zich aan, de Zavelstraat, één van mijn favorieten. Wilfried, onze parkoersbouwer voor vandaag gaat dan wat spelen met op en neertjes langs onder meer de Koxberg. Stilaan zakken we af naar de IJse en bollen uit tot een cafeetje in het Huldenbergse centrum. Het zit er overvol al is het pas middag maar we vinden een ‘social distancing’ plaatsje.
Cecile neemt afscheid en de twee musketiers trekken verder. De IJse komt weer ruim aan bod tot voorbij de Smeysberg en dan gaan we klimmen langs leuke graspaden tot we weer op het plateau zijn beland. Volgen er de Nijvelsebaan tot een doorgang naar het Margrijsbos. Lekker zakken door het koele bos tot de IJse. Aan de overkant van een drukke steenweg weer eens klimmen in het groen en tussen weilanden. Stappen voorbij de reeën boerderij en gaan voor deze lus een laatste keer opwaarts. Voorbij de prachtige kerk en zijn oude kerkhof naar pauze twee. Wij zijn best tevreden.
De derde en laatste etappe start langs de watermolen om vervolgens te klimmen tot hoog boven het lokale voetbalveld, mede dankzij een pracht van een holle weg. We duiken bij Spitsberg de weidse akkers in en genieten van heerlijke vergezichten. Onze route voert naar Korenheide en we dalen de Vranksberg af. Gaan vanaf Loonbeek, want daar zijn we dus, de IJse volgen mits een klein intermezzo in de vorm van een laatste klimmetje. Even terrassen bij Sint-Rochus en dan nemen we afscheid van elkaar. Het was een zonovergoten, lekkere warme, gezellige wandeldag. Bij nazicht thuis merk ik dat we de eerste lus blijkbaar omgekeerd gelopen hebben t.o.v. de tekening 1A. Ik vrees dat op Route*You de versie 1 stond. Och maakt niet uit, is zeker even mooi. Morgen loop ik op mijn eentje in een andere regio en zondag zijn we weer paraat als baankapiteins.
19.07.2020 IJsetrippers tussen Sint-Agatha-Rode & Terlanen
Het wordt een ontdekkingstocht voor mij vandaag. Wim heeft het parkoers getekend en ik heb het niet mee kunnen voorlopen. De maandag is op het werk mijn vrije dag maar deze week kon ik er opdraven om mee puin te ruimen. Na zes maanden hebben wij met plezier afscheid genomen van een nieuwe collega. Ik vrees dat het, mede door de vakantie periode, maanden zal duren voor we weer op peil zijn binnen de afdeling. Ik had mij het laatste werkjaar anders voorgesteld maar dit is wel het gekste in mijn carrière. Vandaag dus wandelen, ik als laatste man, voel mij niet echt lekker en dan kan ik maar beter bij maatje Christine blijven. Wim heeft het voor elkaar gekregen twee records te breken : we hadden nog nooit 19 wandelaars op onze twintig kilometer en voor het eerst met Roland & Wilfried zowaar twee bestuursleden en hun eega’s ! We zijn op de goede weg ! Hadden we goede hoop onze Omloop vanuit de Markthal in Overijse midden augustus te organiseren, de opstoot van Covid besliste er anders over. Duimen voor Huldenberg in september dan maar.
Ik speel even voor parkeerwachter, met gele hesje, in Rode en we gaan op pad. Langs de prachtig gerestaureerde dorpskerk en dan zoeken we riviertje de Laan stroomopwaarts op. Wim verrast mij een eerste keer met een strook die ik niet ken en die uitmondt op Vossekoten en wat pittiger werk. Klimmen dus door de heerlijke diepliggende holle weg van de Zandstraat en dan zwerven over een landbouwplateau en zijn vele vergezichten. Tarmac, half verhard & kassei het komt allemaal aan bod, echt typisch Druivenstreek. Zakken dan over weer een ander tarmacje langs het Schaatbroekbos naar de ferme de Bilande. Hier noemt de Laan even la Lasne. Smalle paden door een woest biotoopje tot een watermolen, is voor mij nieuw en heerlijk. Na ruim 10 kilometer pauze op het terras van het Klein Verzet in Terlanen, we waren net op tijd om andere wandelaars voor te zijn ! Timing is alles Wim ! Met z’n allen genieten van een drankje onder notenbomen, hier wordt een mens honderd jaar, als hij blijft ademen.
Maar we moeten verder, ik maak mijn wandelmaatjes weer wakker. Het dorp uit en dan wat Wim graag doet, een potige klim in het Rodebos. Den alkool uit ons lijf wandelen noemt men dat. Even pauzeren over een vlak en warm pad tot een stille camping. Beetje golvend terrein dan door een bosje en bij het uitkomen ervan genieten van schitterende vergezichten, heel bekend van onze Paastocht vanuit Ottenburg. De stevige tarmac klim naar de voetbal van Rode zit er ook in. Ik vervul mijn taak als laatste man bij Christine en haar maatjes. Dwars door vlak akkerland dan en bij de rand van het Rodebos stilletjes zakken in het landschap. Wim bedenkt nog een extraatje. We stappen naar de Dijle randje Pecrot, Waals-Brabant dus en gaan dan tussen rivier en heet maïsland terug naar Sint-Agatha-Rode. Was een leuke tocht, eens iets totaal anders en in samenspraak met Wilfried hebben we nog een aantal pijlen op onze boog. Volgende week drie lusjes van 7 km vanaf De Kronkel in Huldenberg.
Ik zou ik niet zijn als ik stopte bij 20 km, wandel terug naar hometown mits 16 extra kilometer. Begin er aan met een kilometertje terug te lopen en dan te genieten van de aftandse vlonders van het natte Grootbroek. Alhoewel, de beek staat er kurkdroog bij. Steenweg dan van Nethen naar Sint-Joris-Weert, it is hot in the township. Na den ijzeren weg klimmen naar de heerlijke relatieve koelte van het Meerdaalwoud. Pittige klim, holle weg tot Speelberg. Zoeken dan naar knooppunt 100 maar ‘bison fûté’ lost dat op. Zwerven over prachtige lanen van gewone en rode beuk. Kom bij de kapel van de Zoete Waters uit en weet dat er aan de andere kant van de plassen een klim wacht. Ik neem hem verrassend gezwind. Ga nu kilometerslang genieten van het Heverleebos tot ik finaal onder de snelweg doorduik. Kasteel Arenberg en mijn badkuip zijn dan niet ver meer. Heb 36 kilometer op mijn teller staan, den ouwe kan het nog…
Gisteren wandelden ruim 30 IJsetrippers vrolijk vanaf De Bosuil in Jezus-Eik respectievelijk 21, 14 & 7 kilometer, drie ‘bubbels’ netjes verdeelt met hetzelfde aantal deelnemers. De Patron zorgde voor twee lange tafels waar we los van elkaar onze pauzes konden nemen en onze bookes opeten, een door ons zeer gewaardeerd gebaar. Het was een heel gezellige dag met al die blije mensen, eindelijk zien we elkaar nog eens ! De volgende weken timmeren Wim & ik elke zondag dapper verder aan dezelfde weg en ook niet leden mogen, mits een kleine bijdrage, mee 20 kilometer stappen.
Vandaag ga ik alleen op pad voor ruim dertig kilometer vanaf station Wezemaal, kwestie van eens een andere regio op te zoeken. Ruime kilometer tot de eerste markering onder de imposante kerktoren en dan langs de replica van de Wesemeulen. Het wordt pittig klimmen over de heuvel van het Heilig Hart. Op en neer gaat het tot een fruitgaard op een plateau rust brengt. Houten brugje over en geleidelijk en in schuifjes zakken op de Wijngaardberg, genietend van prachtige vergezichten. Koning auto raast over de A2. Maak een foutje bij de passage 65 – 66 – 64 maar herstel vlot langs een pittig klimmend tarmacje. Weer andere prachtige vergezichten op een ander plateau van fruitgaarden en vervolgen met een stevig fris windje. Een keienpad brengt mij een verdieping lager. Holle wegen en plots manshoog maïs, wat een beetje regen al niet kan doen. Stap langs de Moedermeule richting startlokaal van de Pinguins. Heel wat bekend terrein dus uiteraard en ik duik de Eikelberg in. Ondanks het malse zomerbuitje lekker droog, want het hemelwater geraakt niet door het dichte bladerdak. Een holle weg, tarmacje loodst mij terug naar de bebouwing van Gelrode. Ga zwerven rond de dorpskom over mij veelal onbekende wegen. Bij het stemmige kerkje weet ik het weer. Loop even fout wegens het foto’s nemen maar steven dan opnieuw af naar de Pinguins. Op en neer nu door de velden tot het dierenkerkhof en het Kloesebos. Weer eens genieten van het wulpse groen en wat rustende heide, steeds weer op en neer met nogal wat ijzerzandsteen onder de sloffen. Kom finaal uit bij de Aarschotse ringweg. De laatste pittige helling laat ik voor wat ze is, daal af naar het stadje op zoek naar een broodje of zo want ik heb honger. Wordt in een snack op mijn wenken bediend maar ben even de route kwijt. Denk naar het station te moeten en dat is exact juist. Recent gebouwde brug over ‘den ijzeren weg’ en langs een ruime, halflege parking naar de Demer. Loop zeker 3 kilometer over zijn linkeroever stroomafwaarts mee tot Kasteel Van Nieuwland. Het is zonnig maar ook winderig en dus is het lichte pulletje nuttig. Weg van het water stroken manshoog maïs en wat bos tot in Betekom. Terug langs de Demer en koppig doorzetten ondanks aangekondigde wegenwerken. Kan bij knooppunt 620 een korte steile helling af, op mijn poepje, en vervolgen door bos & wei. Op een t-splitsing geen markering meer, ik kies voor rechts wat fout blijkt te zijn want doodlopend tegen de dijk aan. Plaatselijke wandelaars raden mij de andere kant aan om in Heikant te geraken. Minutenlang geen markering meer, ik maak mij zorgen hier zo diep in de bossen. En plots knooppunt 619, exact wat ik zocht ! Soms heb je mazzel ! Draaf nu vrolijk mee het bos uit, een strookje steenweg, een bosrand en wat villa’s. Ben echt wel in Heikant. Aanvankelijk achterafjes lopen en vervolgens langs een gracht en de plas van Heikant. Liep dit een paar weken geleden al eens. Nog wat bosstroken langs riviertje De Grote Lossing en langs de spoorbaan tot station Wezemaal. Heb er zowat 34 kilometer opzitten en ben toch wel moe.
Volgende zondag ben ik weer baankapitein tussen het station van Oud-Heverlee en het Pallekeshof in Leefdaal (heen en weer). Eerst vier dagen Straumann maar ook morgen bij het Stadskantoor langs mijn pensioen aanvragen …
29.06.2020 Alternatieve Bosuiltocht van de IJsetrippers
Gisteren vrolijk op pad met 15 IJsetrippers voor de eersteling van Wim. Mooi en zacht weer, een lekker golvend parkoers en de prima service van De Kronkel in Huldenberg. Ben nu eens laatste man geweest, meestal in het gezelschap van Christine, wij zijn al jaren allerbeste maatjes. Er zitten er een paar op hun tandvlees bij de laatste pittige helling, mag gerust om weer een goede fysieke conditie op te bouwen. Ilse heeft mij dan weer verrast, steeds in de kop van de groep te vinden en ‘jus’ in de benen tot de laatste meter. De eersteling van Wim was absoluut een succes. Ik wandel daarna nog eens langs de Dijle te voet naar Leuven. Kom uit op 34 kilometer en ben echt tevreden, dit was een mooie dag.
Vandaag dus weer op pad met maatje Wim drie lusjes van 7 kilometer als alternatieve Bosuiltocht verkennen. Cecile komt ook mee voor de eerste lus. Wordt een klassieker aan de overkant van de autobaan. Tamboerdreef, Caudaal en andere paden doen bij alle IJsetrippers zeker belletjes rinkelen. Wim worstelt zich door zijn app. en ik ben ouderwets en probeer met pen en papier te volgen. Had al heel wat opgepikt via Google Maps, kan toch een beetje met de 21ste eeuw mee. Op de middag een eerste drankje in Den Bosuil en met zijn tweetjes verder. Opvallend zijn de vele nieuwe palen met de benaming van de paden, echt wel mooi gedaan. OLV-weg deze keer en de kasseitjes van de Sint-Jansdreef. Ook enkele paden zonder naam maar we slaan er ons app-gewijs moeiteloos doorheen. Tot de rand van de snelweg en dan het tarmacje van de Kleine Flossedelleweg. Sluiten af met de Lijsterweg en de Jachtdreef voor drankje nummer twee.
Praatje met de jonge serveerster uitleggend wat we aan het doen zijn. Komen Wilfried & Monster langs. Ook zij gaan de derde lus verkennen en daar ben ik blij mee want raak er niet wijs uit. Ook de uitbater van Den Bosuil komt met de vraag wat wij aan het doen zijn. Hij biedt ons drie tafels ( voor elke afstand één) van elk 15 personen aan in de patio, we mogen er zelfs een booke eten ! Waaw, als dit geen goed nieuws is ! Een kleine drie kilometer vlotjes tot een pad geen pad meer blijkt te zijn. Alternatief door Wilfried ter plaatse bedacht en het zal het laatste niet zijn. Plots een knots van een helling. Sorry jongens ik geraak slechts tot halfweg en er zullen nog andere wandelaars in de problemen komen. Mijn maatjes aanvaarden mijn argument en we gaan op zoek naar makkelijker alternatieven. Vinden die ook maar het is puzzelwerk. Is voor ons alle drie een nieuw parkoers. Doen dus erg lang over deze verkenning maar dat deert ons niet, daarom is het een verkenning. Bereiken finaal de Dronkemansdreef en gaan voor een laatste drankje in Den Bosuil.
Ben pas om 19:00 thuis maar het was een dagje dat de moeite loonde. Zit wel een beetje met de vaststelling dat ik scherpe, technische hellingen niet meer aankan. Moet er mij bij neerleggen. Wij gaan er intussen van uit dat deze alternatieve organisaties zeker tot einde augustus zullen doorgaan, wij zijn er klaar voor, gaan stilaan andere plaatsen opzoeken !
23.06.2020 IJsetrippers tussen Loonbeek & Huldenberg
Gisteren maandag door HR verplicht geweest te gaan luisteren naar een compleet nutteloze vergadering. Mijn vroegere baas zei altijd : ze dronken een glas, maakten een plas en alles bleef zoals het was. Nog elf maanden tot mijn pensioen waarvan 9 maanden effectief werken a rato van 4/5, ik tel meer dan ooit af. Maar vandaag dus op stap met Wim, voor het eerst een parkoers van zijn hand. Het is al behoorlijk warm als we in Loonbeek van wal steken, hij met de route beschrijving ik met fototoestel en notablaadje in de hand. Langs de glasheldere en koele IJse tot net voor Neerijse. Een paar straten voorbij ex-camping Les Chalets en dan een potige maar goed liggende klim tot Bertelsheide. Wim kiest even verder voor open veld en dan een mooie holle weg naar de vallei van Wolfshagen. Zal voor velen een onbekende strook zijn. Korte vlakke pauze en dan een zalige lange, vrij zachte klim langs een holle weg, mij onbekend. We zijn op de top van het Margrijsbos en gaan zakken naar de IJse. Weer klimmen langs een gras pad en dan naar Voetweg 50. Moeten even zoeken want er is minstens één markering verdwenen. Redden ons tot het kerkhof en de prachtige kerk van Huldenberg naar rustpost De Kronkel. Er staan 9,5 kilometer op de teller.
Pintje pakken en voor Wim ook sandwichke eten. Terug op pad langs de watermolen en dan klimmen voorbij weer een andere camping. Even vlak en terug opwaarts tot het plateau waarbij Duisburg in de verte ligt te pronken. Langs de Aardeweg, we laten Eizer links liggen en dokkeren over kasseitjes tot een kapel onder een gigantische lindenboom. Trekken naar rechts de velden in. Het parkoers golft lekker op en neer en is heel kleurrijk met paars, rood, groen en oker. Af en toe eens een holle weg. We komen op bekend terrein van vorige tochten en plegen krijgsraad. Gek hoe wij altijd dezelfde ideeën hebben. We verlaten de knooppunten en klimmen door een bloemenpracht om U tegen te zeggen. Hebben een paar kilometer te kort en maken dus ommetjes langs onder meer een schitterende en dalende holle weg. Zijn weer in Bertelsheide en kunnen naar de IJse. De aankomst ligt een paar honderden meter verder naar rechts. Ik trek naar links voor zo’n 11 km langs IJse en Dijle tot in Leuven, mijn intussen klassiek parkoers. Wim heeft een schitterende tekening gemaakt met enorm veel variatie. Het eerste deel is pittig, het tweede eigenlijk makkelijk maar oh zo mooi. Ik kijk er naar uit hier volgende zondag opnieuw een leuke bende IJsetrippers te mogen begeleiden.
21.06.2020 Tussen Demer & Dijle van Erps-Kwerps naar Wezemaal
Vandaag wandel ik nog eens alleen. Heb een lijntocht uitgetekend van station naar station. Spoor tot het stationnetje van Erps-Kwerps en ga dan op zoek naar knooppunt 802 ergens in de velden. Het is drukkend, de zon ‘steekt’. Kom na een kilometer stappen uit bij een markering tussen 802 & 801, kan dus meteen naar mijn tweede knooppunt. Heerlijk genieten van wuivend gouden koren en rode parels van papavers. Loop een beetje anders dan even geleden langs smalle veldwegjes en een paar straten naar het Silsombos. Een wilgenpaadje, halfopen terrein en weelderige plantengroei in het vochtige bos, dit is leuk. Kom bij een beek uit die ik een tijdje mag volgen. Kabaal achter mij, een jachthond rent/zwemt zich door het ondiepe glasheldere water, hij geniet er van. Opnieuw een strookje bos en dan een tarmacje in het groen, ben nog steeds maar in Veltem. Kom uit bij de Heersemolen en stap de akkers in met zijn veelheid aan gewassen. Pech, een markeringspaal ligt tegen de grond. Ik probeer een drietal richtingen uit en kies finaal voor mijn eerste gedacht. Blijkt dat de volgende markering averechts gemonteerd is ! Was ik nog niet tegen gekomen en zoek het als eenzame wandelaar maar uit ! Maar terug op het juiste pad en over een kasseitje dokkeren met de torens van Remy in de verte. Strookje Kastanjebos, wat keien lopen en dan over een fietspad parallel een stille steenweg. Hier liep ik al eerder. Duik stille paadjes in tussen bos en veld. Vreemd, de markering van knooppunt 531 wijst een andere richting uit dan voor een paar weken. Doodlopend en dus fout, wat is dat toch vandaag ! Kier ne kier were en met opnieuw Remy op de achtergrond door de akkers. Tarmac dan ‘immer gerade aus’ tot een woonwijk en achterafjes lopen. Het is mijn beste dag niet vandaag en ik neem een pauze op een bankje na wat achterafjes, ben zowat halverwege.
Trek nu naar de vaart Leuven-Dijle en geniet van de charmes van vele ukkepukkies op het water. De Kruineikebrug in Tildonk over, even op mijn stappen terugkeren en dan de lange rechte weg voorbij ’t Kasteeltje, een oude herenhoeve uit de jaren ‘stillekes’. Steek de spoorweg over en wandel tarmacjes tot de kerk van Wakkerzeel. Neem opnieuw een korte pauze en dokker langs half kassei terug richting akkers. Graspaden dan langs de Rotselaarse Vesten. Monument voor zij die sneuvelden op 02/09/14 en voorbij de watermolen het dorp in. De lucht kleurt donker, het zal toch niet waar zijn hé ! Mag weer genieten van smalle paadjes en achterafjes helaas bevolkt met honderden hinderlijke vliegjes. Wandel naar Heikant en een droogstaande beek. Maak een omzwerving rond de lokale plas. Bij de speeltuin duidelijk te weinig zitplaatsen voor een zomerse dag. De social distancing blijft ons parten spelen. Volg nu een bruine en diepliggende beek. Vind geen pijl naar punt 607 maar wel de omgekeerde, het is echt mijn dagje niet. Duik opnieuw een bos in langs ‘over ’t wad’ en kom bij een spoorlijn uit. De rivier hier blijkt de Grote Losting te noemen. Hoop ik rechtstreeks naar het station van Wezemaal te wandelen, niks is minder waar. Een verkorting blijkt een verlenging te zijn. Ik heb vijf minuten tot de trein naar Leuven. Sta dan ook nog eens op het verkeerde perron. Behoedzaam tussen de barelen door lopen en de woede van de machinist op mijn hals halen. Ik krijg geen boete, wat een dag !
15.06.2020 Zuid-Dijleland tussen Oud-Heverlee & Leefdaal (Ijsetrippers)
Na de toch wel leuke ‘Euraudax’ tocht van 15 IJsetrippers gisteren gaan Wim en ik vandaag weer op verkenning. Ik kies als startplaats het station van Oud-Heverlee wat hem een paar kopbrekens meebrengt, is niet zo gekend deze omgeving. We stappen langs een kasseitje naar The Shelter in Korbeek-Dijle. Even de Dijle stroomafwaarts volgen en dan langs Dam door de akkers. Uiteraard gaan we weer klimmend de heuvels in. Genieten van vergezichten en opschietende gewassen. Komen op de Brede Weg uit waar het opletten is voor vele fietsers. Duiken de Poelweg in, een dot van een holle weg die ons naar de kapel van Sint-Verona leidt, zijn in Leefdaal. Hier liep het gisteren fout maar nu weten we beter. Gaan het Voerwegje opzoeken langs de gelijknamige rivier. Heerlijk flaneren tot een kasseitje dat ons afzet bij de watermolen en het kasteel van Leefdaal. Wim heeft er een speciale herinnering aan, een leuk verhaal. Kasteeldreef en kerk, we zijn aan onze pauze toe, het Pallokeshof is op maandag gesloten, dus op een bankje onder de paster zijnen toren.
Met versterkte innerlijke mens weer op pad en opnieuw de Voer opzoekend. Dan de Brabantse heuvels in en niet helemaal volgens het plan dat we voor ogen hadden. Maar Wim zou Wim niet zijn als er te plekke het appje niet wordt bijgehaald en we bespreken hoe het wel moet. Toch wel leuk hoe wij telkens weer dezelfde visie hebben en dus de parkoerstekening aanpassen. Wij gaan nu een hele poos zwerven door warme velden, ontluikend maïs en bieten, donkergroene tarwe en gelig wordend rijpend koren. Klaprozen en een zee van margrieten maken het geheel tot een feest. In de zonnige verte liggen de torens van Leuven te pronken. De vele hoge en witte stapelwolken geven diepgang aan de verre omgeving, wij genieten. Stilaan gaan we van het plateau zakken naar Korbeek-Dijle en The Shelter. Het kasseitje op en we zijn weer bij ons vertrek station. Het was weer eens een leuke tocht onder ons tweetjes. Ik neem afscheid van mijn maatje en stap verder langs de spoorbaan tot een klimmetje naar een schattig dorpskerkje. Even een woonkern en dan genieten van gewone en rode beuk in Zoniën. Vanaf Arenberg het klassieke parkoers en even shoppen. Voetjes doen moeilijk omdat dezer dagen onverhard ook hard is. Morgen is het weer werkendag. Mijn leukste collega weet te vertellen dat ze met haar twee zussen voor Vaderdag met hem 30 kilometer gestapt hebben op zondag. Zo maar zonder voorbereiding en met de nodige terrasjes en het Belgische frietje inbegrepen. Geweldig vind ik dat !
Ik heb voor een groot deel slapeloze nacht achter de rug. Er zijn de grote problemen op kantoor maar ook ga ik voor de eerste keer als baankapitein op pad met 14 vrienden IJsetrippers. De eerste kilometer is eigenlijk de lastigste. Een verraderlijke oversteekplaats in een bocht bij de kapel van Neerijse en dan een pittige, korte klim. We komen er met z’n allen feilloos doorheen. Ik ben dus eerste man en maatje Wim houdt achteraan de deur dicht. Het is voor mij zoeken naar het juiste tempo maar ik wordt hierin perfect geholpen door Lydie & Marc. De groep is vrolijk babbelend lekker onderweg langs IJse & Dijle. Ik verslik mij even in een parkoerswijziging maar Wim is wakker. Stappen dan de Leefdaalse heuvels in en tempo aanpassen is nu primordiaal, we houden onze schapen bij elkaar. Ik verslik mij een tweede keer bij een omleiding van het parkoers net voor een kapel in Leefdaal. Babbelen en breien het gaat niet samen, sorry vrienden was even niet bij de les. Heerlijk stappen langs de Voer nu met een steeds wisselend praatgezelschap al is Marc nooit ver uit de buurt. De pauze in het Pallekeshof is voor velen welkom, het is dan ook behoorlijk warm. We genieten gezellig samen van onze bookes en een paar drankjes waarvan eentje op kosten van de IJsetrippers.
Terug op pad voor de tweede helft van de tocht. Heerlijk aanvankelijk langs de Voer en dan weer de Brabantse heuvels in. Waren er een paar die vreesden de volle afstand niet aan te kunnen, niets is minder waar. Marc wordt steeds meer mijn eerste luitenant wat ik ten zeerste waardeer en we houden de achterhoede in de gaten. Bij de vijftiende kilometer houden we op aangeven van Wim een drankpauze, het is behoorlijk warm. Het volledige team dartelt vrolijk in steeds wijzigende bezetting naar Loonbeek en de IJse. Lekker uitbollen langs het water en onder leiding van Noël naar visjes spotten in de glasheldere rivier. Bij punt 214 neem ik afscheid van mijn vrienden want stap te voet terug naar Leuven. Kan aan voorzitter Wilfried rapporteren dat ik met een vrolijke bende op stap ben geweest en dat ik samen met hen klaar ben voor nog meer van dit. Morgen ga ik alweer op verkenning met Wim.
Voorzitter Wilfried heeft het plan opgevat om elke zondag een trainingstocht van 20 kilometer te organiseren voor de IJsetrippers. Ik ben er als de kippen bij en neem mijn maatje Wim op sleeptouw. Vandaag verkennen we dus de eerste knooppunten route met een rustpost in een cafeetje halverwege. Om tien uur starten we mits een kleine aanpassing want meteen naar punt 2. Passeren de kapel van Neerijse en even verder een pittige klim, de toon is gezet. Langs een verweerde muur zakken naar de IJse en meelopen tot zijn monding in de Dijle. Parallel deze laatste rivier door een moerassig gebied en weilanden tot Korbeek-Dijle. Even grappen als een dame vindt dat wij voor haar hadden moeten opzij gaan en niet omgekeerd. Stilaan de Brabantse heuvels in nu en daar horen kasseitjes en diepe holle wegen bij. Op het plateau met zijn vele gewassen, geen huis te bekennen, rijkt het deels bewolkte zwerk tot Gasthuisberg & Leuven. Finaal duiken naar onze rustpost in Leefdaal. Het strookje door de weilanden naar punt 5 is mij te gevaarlijk. We spreken af een alternatief te zoeken en Wim maakt daar meteen werk van. Café Pallokeshof blijkt pas morgen open te gaan en we pauzeren onder de Leefdaalse kerktoren.
Terug op pad langs een heerlijke dreef en dan nog steeds schitterend wandelen langs riviertje de Voer. Er zijn werkzaamheden aan de gang maar als voetganger kunnen we perfect wandelen. Terug naar de heuvels en … de eerste plensbui, we schuilen onder enkele bomen om minder nat te worden. Opvallend hoe snel er zich beken vormen langs de paden, het hemelwater vermengd met modder stort zich na enkele minuten al naar beneden en sleurt veel natuurlijk afval mee. We zijn weer een ervaring rijker, wat is wandelen toch interessant. Duiken opnieuw de akkers in, patat in de bloei, granen en bieten, overwoekert maïs en een veelheid aan bloempjes met vooral klaprozen en margrietjes. Ja dit is een mooie tocht ! We worstelen ons door een tweede plensbui, denken niet meer aan schuilen, nat is nat. Wel een beetje lastig dat onze papiertjes met de nummers stilaan doorweekt geraken. Maar we komen zo langzaamaan in Loonbeek aan en dan kennen we de route. Zakken naar de IJse en langs het glasheldere water tot in … Neerijse.
Bij het kasseipaatje en de Japanse kerselaars zit onze verkenning er op. Wim gaat terug naar zijn auto, ik wandel verder te voet naar Leuven. Merci mateke, we zijn opnieuw goe bezig. Klassieke route voor mij nu vanaf kasteel Neerijse en de vlonders door de Doode Bemde tot de Dijle. Krijg nog een derde stevige bui te verwerken. Volg de rivier stroomafwaarts en loop vanaf de monding van de IJse een tweede keer dezelfde strook tot The Shelter in Korbeek-Dijle. Gewoon doorlopen nu naar de E40 en Egenhoven. Ik verbaas mezelf dat ik geen pauzes nodig heb. Voel wel dat er heel veel zuurstof in de lucht hangt en loop dus makkelijk. Merkwaardig, hoe dichter ik Leuven nader, hoe minder regen er gevallen is. Zal maar weer eens voor onze kop geweest zijn ! Korte pauze en dan langs het kasteel van Arenberg en de Naamsepoort terug naar huis. Ik merk onderweg dat cafeetjes en restaurants druk bezocht worden. De opstellingen houden rekening met de social distance maar wij hebben duidelijk met z’n allen nood aan ons normale sociale leven. Hopelijk blijven we van Covid-19 bis gespaart. 73 kilometer op twee dagen, den ouwe kan toch nog wat hoor. Voor de IJsetrippers, afspraak nu zondag voor een zalige 20 kilometer met start om 10:00 in Neerijse, inschrijving verplicht.
Mijn startplaats is deze keer het station van Veltem, nauwelijks 10 minuutjes reizen. Moet wel 1,5 kilometer stappen parallel met het spoor voor ik het eerste knooppunten bordje bereik. Ben eigenlijk al in Erps-Kwerps. Kom onderweg heel wat groepjes wielerterroristen tegen. Vanaf knooppunt 802 eerst nog wat tarmac en dan de weidse akkers in, langs rijpend koren, biet en maïs. Klaprozen zorgen voor een dominante kleur. Af en toe een vliegmachien dat de landing naar Zaventem inzet. Hoge stapelwolken drijven op de wind, het levert prachtige vergezichten op. Ik kom in Kwerps uit bij een mooie kerk. Terug wat straten tot ik weer de weidse akkers in mag. Opvallende kleuren met nog donkergroene tarwe doorspekt met een zee van fel rode klaprozen. Veldleeuwerikjes geven van katoen. Heel in de verte de controletoren van Brussels Airport. Het is een heel eind lopen tot de volgende woningen, ben in Kampenhout. Zoek langs de Depotwegel mijn eerste bosstrook op, stappend rondom de bedrading van de politieschool. Heerlijke omgeving is dit. Terug wat beton dan, langs onder meer een Lourdesgrot. Stap het Snijsselsbos binnen en blijk op grondgebied Steenokkerzeel te zijn. Wandel langs een beek door halfopen terrein. Merk dat ik vele paden omgekeerd loop ten opzichte van de vorige tochten. Plots een zeldzame ontmoeting. Een jonge vos komt uit het struikgewas gesprongen en maakt als hij mij ziet meteen rechtsomkeer. Een kort maar uniek moment tijdens deze tocht. Even verderop komt het wat duistere Steentjesbos aan de beurt. Is toch wel leuk wandelen die afwisseling van akkers en het wulpse groen. In de velden komen de patatten in de bloei. Wandel nu over maaipaden met wat kieviten als gezellen, kom opvallend weinig wandelaars tegen vandaag. Loop opnieuw het omgekeerde van vorige tochten tot een hoeve met watergracht en stap dan het heerlijke Liesbethbos in. Even parallel met de Leuvense vaart en dan over een smal paadje het Weisetterbos in. Het geurt er heerlijk naar daslook. Nog een veldweg en ik pauzeer op een bankje onder de kerktoren van Relst. Even wat straten lopen dan en opnieuw de velden in. Kom uit bij de lange rechte kasseiweg die mij naar Buken voert. Het wordt warm en in begin moe te worden, even pauze dus. Moet van punt 117 naar punt 111 zowaar opnieuw dezelfde kasseiweg aflopen in omgekeerde richting, beetje gek toch. Vervolg over tarmacjes en de Leuvenstraat door een halfopen omgeving. Passeer een waterkasteel en mag dan vervolgen langs de Molenbeek. Hoeveel riviertjes dragen er die naam in Vlaanderen ? Is een heerlijk stukje natuur en ik stap een heel eind over vlonders. Mijn tocht zit er op, ik verslik mij in de terugweg naar het station. Even raad vragen aan een dametje die buiten bestellingen opneemt bij een frituur. Ben net op tijd voor de trein van kwart voor zeven. Heb bijna 40 kilometer op de teller staan. Morgen ga ik met maatje Wim een parkoers verkennen vanaf Neerijse. Wilfried heeft voor de IJsetrippers het initiatief genomen van zondagse 20 kilometer tochten waarbij wij de Euraudax principes zullen hanteren. Benieuwd of het aanslaat.
01.06.2020 Knooppunten tussen Boortmeerbeek, Schiplaken & Relst
Sta dus weer op exact hetzelfde uur als gisteren bij het station van Boortmeerbeek. Ga meteen een heel andere richting uit over een fietspad in het groen gevolgd door een prachtig pad langs een diepliggende en heldere beek. Kermit en zijn vriendjes geven van katoen want er staat nauwelijks wind en het is al warm. Beton dan, een fietspad parallel de spoorweg. Beetje geduld oefenen en dan een jong bos in. Genieten ondanks de aanwezigheid van vele insecten. Het terrein gaat over in halfopen met nogal wat gemaaid hooiland en heel wat wilgen aan de kant. Kom bij een s-vormige vijver uit en de koekoek begeleid mij over de kasseitjes van Hever-dorp. Steek na de dorpskom de spoorbaan over en loop linea recta een tarmacje tot de Leuvense vaart ergens ter hoogte van Schiplaken. Straten, akkers en weer straten tot de kerk van Schiplaken. Mag dan weer het bos induiken voorbij een verscholen waterkasteel. Ondergroei van prachtige varens met beuken en spar als toetje. Gewoon rechtdoor lopen in het zalige groen. Terug beton dan door de velden met opvallend veel afgewaaide bladeren en takken, kleine lokale storm geweest ? Bosrand en bos opnieuw en een beetje weinig markeringen, ik red mij wonderwel tot twee keer toe. Kom bij het Steentjesbos, een heel andere kant dan gisteren en mag er meer van genieten. Even een weiderand met een zee van margrietjes en vervolgens asfalt richting Elewijt. Passeer een zee van blauwe korenbloempjes en loop langs de volgende beek richting woonwijk. Het Rotbos dient zich aan tot bij terreinen van koning voetbal. Het parkoers dat ik tekende is telkens weer een mix van bosjes, velden en woonwijken, het bevalt mij eigenlijk best. Wuivend en geel rijpend koren nu met aan de overkant van het pad nog stug groene tarwe. Het volgende bos, de volgende beek ook tot de kerk van Relst. Ik heb 23 km op de teller staan en pauzeer op een bankje in de lommerte. Opvallend veel fietsers op pad, bijna geen wandelaars. Het wordt nu echt wel warm. Door tarwevelden zet ik koers naar Kampenhout-Sas. De laatste vijf kilometer zijn dezelfde als gisteren. Eerst een strook vaart Leuven-Dijle, dan het schattige Liesbethbos tot de waterhoeve. Nog wat steeds droger wordende graspaden door de akkers en langs de beek terug naar het station. Merkwaardig voorval ter plaatse. Een jonge deerne vergist zich van perron en spurt, zonder mondmasker en dwars door de gesloten slagbomen naar de overkant. Het duurt extra lang voor de trein vertrekt … zij blijft op het perron achter, tja de NMBS is in deze Corona tijd extra streng.
Dit Sinksenweekend heb ik twee knooppunten wandelingen gepland vanaf station Boortmeerbeek. Heb even de hulp nodig van een ‘local’ om de startplaats te vinden en ga op pad langs de dorpskerk de bewoning uit. Volg een krakkemikkig fietspad langs een beek dat mij naar een drukke steenweg voert. Erop en erover en dan op weg naar de vaart Leuven-Dijle, er rijden heel wat fietsers langs mij heen. Boortmeerbeek-Sluis en ik verlaat het water. Even wat straten lopen en dan mits een tarmacje de weidse velden in. Mag het Steentjesbos in duiken. Na de volle zon is het hier donker en koel, lekker wandelen al is het opletten voor de vele boomwortels. De velden in dan, patattenvelden uiteraard want we zijn in Vlaanderen, het land van de patat-eters. Krijg plots een schitterend cadeau. Rijpend koolzaad wordt overwelfd door een zee van klaprozen, wat is dit mooi ! Even verderop hetzelfde beeld maar deze keer dankzij paarse korenbloem. Dit is puur genieten ! Het parkoers dat ik getekend heb is een afwissing van akkers, bosjes en soms enkele huizen. Vind het best wel leuk. Ook opvallend hoe elke wegel hier in Kampenhout, want daar ben ik intussen, een eigen naam heeft. In de open ruimte zorgt een zachte bries voor de nodige verkoeling, lekker wandelweer vandaag. Ik passeer een zaal die ik ken als rustpost van vele wandelingen, het is er muisstil. Dokker over een kasseitje langs een verweerde muur en duik dan weer de akkers in langs rijpend koren. Kom finaal uit bij de Sporthal van Berg, startlocatie van weer andere tochten en mijn persoonlijke gram op Corona. Torfbroek nu natuurlijk, puur natuur en dan de weidse akkers in met de controletoren van Brussels Airport op de achtergrond. Ik keer deze laatste de rug toe en ga zwerven door de akkers, paden afgezoomd met margrietjes en klaprozen tussen Nederokkerzeel & Erps-Kwerps. Kom opnieuw bij een bosrijke omgeving uit, heb hier ooit enkel hoog in de modder gestaan. Loopnu ook braaf over de vlondertjes al hoeft het niet want de onverharde ondergrond is beenhard. Pluis bedekt hier wit de bodem. Ik vervolg door hoge grassen en een bosstrookje tot een beek. Kom bij een kapel uit 1857 uit met bankje en neem even een pauze, ben 20 kilometer ver. Na de rust wordt asfalt kassei en ik kom weer bij de kerk van Buken uit. Loop deze keer in de juiste richting want weet de knooppuntpaal staan. Nogal wat beton wordt mijn deel maar er volgt een zalig gras pad met weelderig veel margrietjes in de berm. Nog een strookje bos met een droogstaande beek en ik ben weer bij de vaart ter hoogte van Kampenhout-Sas. Even het water volgen en dan een laatste cadeautje, het Liesbethbos. Heerlijk stappen in het groen een beetje weg van het water. Kom uit bij een oude hoeve met gracht die ik ken van de lokale wandelclubs. Duik weer linea recta de akkers in, het is plots warm want de wind is gaan liggen. Kom weer bij punt 202 uit en de laatste twee kilometer zijn het omgekeerde van deze ochtend. Morgen dus mijn tweede parkoers vanaf hetzelfde station, ook richting Kampenhout maar helemaal anders.
Zoals gezegd weer op pad naar Wespelaar vandaag, een treinreisje met mondmasker van 10 minuutjes. Bij het station in Leuven passeert een groep van zeker 15 wielerterroristen. Hé mag dat dan al ? Van het perronnetje naar de stemmige dorpskerk, er staat een verfrissende wind en de benen zijn loom, rustig aan dus maar. Een paar straten en ik duik het groen in langs een beek. Gewoonweg rechtdoor en onderweg genietend van bloeiende rododendrons. Kom bij de Leuvense Vaart uit en ga die richting Mechelen volgen tot Kampenhout-Sas. Nogal wat fietsers hier, een steeds weerkerend beeld op zondag. Verlaat het water langs een lange straat gewoon rechtdoor. Af en toe een vliegmachien dat de landing inzet naar Brussels Airport, ik schat geen 10% van het normale luchtverkeer. Wat akkers nu, opschietende granen, tot de kerk van Relst. Even verderop genieten van een heerlijk pad in het groen langs de Molenbeek. Hoeveel beken met die naam zouden er in Vlaanderen vloeien ? Verscholen in het groen zie ik de golfers hun balletje slaan. Even een straat en dan een ellenlange rechte kasseibaan naar Buken. Passeer een prachtig veld klaprozen, ja het is lente, we durven dat wel eens vergeten in deze barre tijd. Bij de dorpskerk ga ik in de fout omdat ik met foto’s bezig ben. Gelukkig nauwelijks 100 meter en via kerkwegels en achterafjes terug op het juiste pad. Tarmacjes en verweerd beton door de akkers worden mijn deel, granen, ontluikende patat en biet ook. Kruis drie wandelaars met papiertje in de hand, knooppunten ? We moeten er allen om lachen. Pauzeer een eerste keer na 13,5 km op een bankje bij het Kastanjebos in Veltem-Beisem.
Trek mij opnieuw op gang door het bos op wat een Finse piste lijkt te zijn. Dan weer verweerd beton en lekker onverhard langs in bloei staand gras. Het volgende fietspad is afgezoomd met weelderig lentegroen en veelkleurige bloemen. Mag nu stappen langs een bosrand en het hoge gras, een droge beek ook. Duik de open velden in met op de achtergrond de fabrieken van Remy in Wijgmaal maar daar ga ik niet naartoe. Loop nogal wat tarmac door de velden met nadrukkelijk aanwezig margrietjes in de bermen. Het zwerk wordt donker, zal toch niet waar zijn zeker, was niet voorspelt. Loop een dorp in waarvan ik vermoed dat het Tildonk is. Keer het meteen weer de rug toe en ga langs achterafjes en een fietspad naar Tildonk-Sas en de Leuvense Vaart. Pak er een tweede pauze en er valt zowaar een mals buitje uit de lucht, van korte duur weliswaar. Vind de eerste witte lelies bij de Kruineikebrug prachtig. Over de brug ‘kier ne kier were’ en dan langs ’t Kasteeltje weer de weidse wereld in. De hoeve blijkt een verblijfplaats te zijn geweest van de ridders van Tildonk eeuwen geleden. Voor mij een lange rechte baan tarmac tot voorbij de spoorbaan en dan keienpaden door de akkers. Eens Wakkerzeel voorbij ben ik heel aandachtig. Ik zie hoe iemand de combinatie 55 – 54 net als ik fout gelopen heeft. Oefti, word mij duidelijk, de markering 54 staat heel laag bij de grond en achter opschietend gras verscholen ! Weet ik ook weer, een mens is nooit te oud om bij te leren. Uitbollen nu over de vlonders die ik een paar dagen geleden ook liep. Of liever naast de vlonders en op een heikel punt kan ik wandelaars die in tegenover gestelde richting aankomen advies geven. Is toch wel leuk. Had ik dan weer geen fantastisch parkoers uitgetekend, mijn 30 km zitten er weer op. Morgen is het op het werk D-day, shall I stay or shall I go ?
Op het perron in Leuven kom ik stadsgenoot Luc tegen. Hij reist naar Ottenburg ik naar Wespelaar. Ga langs de knooppunten van Demer & Dijle een grote lus maken rondom Haacht, verandering van spijs doet eten. Het is rond 09:00 al behoorlijk warm en we lopen dus in tee shirt en ik heb drie liter drank mee, de les van vorige zondag indachtig. Merkwaardig veel volk op de trein trouwens en elke reiziger heeft zijn mondmaker op en houdt afstand. Het is even zoeken naar het startpunt maar bij Kerkeblok vind ik een markering. Kerkwegels lopen dus tot paal 517 bij ‘den ijzeren weg’. Even op mijn stappen terug komen tot bij de stemmige dorpskerk. De eerste paar kilometer zijn een mix van beton en groene achterafjes langs de spoorlijn. Bij het naambord Spet weet ik het, heerlijk flaneren in het groen met een waterloopje erbij. Koekoek en kikkers houden mij gezelschap, kom haast geen mens tegen. Eindje steenweg dan en voorbij een rotonde naar Schoonbroek, mijn tweede portie natuur. Deze keer een mix van bewerkt akkerland en bosjes. Drogend hooi geurt heerlijk. Een stille villawijk nu, kom wat joggers en fietsers tegen. Merkwaardig beeld bij een stoeterij. Een tractor rijdt er heel traag over een zanderige piste. Hij sleept zes open metalen kooien mee met in elke box twee stappende paarden, had ik nog nooit gezien. Het landschap blijft hetzelfde, een afwisseling van bosjes en woonwijkjes. Ik kom zowaar vijf wandelaars van Tornado tegen, we kennen elkaar niet. Loop nu in het zweet mijns aanschijns door stoffige akkers waar maïs, biet en granen komen piepen. Passeer een langgerekte plas die voor verkoeling zorgt en ga dan de Dijledijk op, stroomopwaarts langs zijn linker oever. Ben hier duidelijk niet alleen, vooral fietsers. Slinger heerlijk mee met de rivier en zijn vele meanders, genietend van kleur van koolzaad en klaprozen. Bij de Hansbrug in Haacht stap ik naar de andere oever en loop doodleuk terug dezelfde afstand. Een grote veestapel trekt de aandacht van vele passanten, ik schat zo’n 80 koebeesten. Verlaat de rivier en loop verder door de landschappen waar ik vandaag te gast ben. Wat villa’s, strookjes bos en halfopen landschap langs de Spuibeek. Kom zodoende in het centrum van Keerbergen uit, heb zo’n 20 kilometer op de teller staan en het is tijd voor een pauze op een bankje bij een woongemeenschap ’t Voorbroek genaamd. Na 10 minuutjes ‘vort met de bok’. Groene stroken maar ook veel straten en genieten van kleurrijke rododendrons. Raak even aan de Dijle maar loop er weer van weg voor villa’s in het groen. Merkwaardig zicht waar heelder akkers maïs in plastic blijken gezaaid te zijn. Ze zijn al duidelijk groter dan hun soortgenoten in volle grond. Kom finaal toch weer bij de Dijle uit en de Damiaanbrug, met prachtig beeld van zijn naamgever. Slinger nog even mee stroomopwaarts en duik dan weg langs een perenplantage. Helaas weer een heel eind tarmac, ik begin moe te worden. Maar er volgt een beloning voor mijn volharding, de antitank gracht. Zalig genieten in het groen, immer gerade aus langs het water. Kom bij een steenweg uit en zoek naar nummer 54. Is niet te vinden en dus na 500 meter ‘kier ne kier were’. Ik gok op een graspad en ja hoor, am I good ! Prachtige groene strook waarvan ik denk dat het Haachtse Broek noemt. Krijg een schriftelijke waarschuwing mee dat de vlonders er slecht bij liggen. Ik hoef ze niet, kan er netjes langslopen over grond die normaal moerassig is maar er nu al gebarsten bijligt. Even twijfel hoe ik naar punt 52 moet. Tegenliggers met papiertje in de hand, effe vragen dus. Ja mijnheer, wij wandelen ook knooppunten en U stapt in de juiste richting. Heerlijk dat sfeertje onder stappers. Verderop komt over een stoffig breed pad een auto aangereden in dezelfde richting die ik uitga. De man spreekt mij aan, blijkt een landbouwer te zijn die hier drie hectaren hooiland liggen heeft. Wordt een heel gezellige babbel en op mijn vraag krijg ik zelfs wat extra cola aangeboden, reuze sympathieke kerel. Kom bij een steenweg uit en kan recht naar het station. Kwartiertje wachten en de trein is er. Was nu niet bepaald het mooiste parkoers dat ik al getekend heb maar ben toch weer tevreden, de kilometers zitten in de kuiten. Zondag keer ik opnieuw naar Wespelaar voor een totaal ander parkoers.
Zoals gezegd ga ik vandaag een heel andere richting uit. Start om 09:00 van thuis richting station en langs het Burgbergpad met zijn mooie graffiti richting Provinciaal Domein van Kessel-Lo. Pik onderweg al wegwijzers naar knooppunt 4 van de Hagelandse Heuvels op en dat is mijn eigenlijke startplaats. Loop door een laan met nog kale bomen en de geur van vers Stella brouwsel overheerst de ochtend. Wandel langs de niet toegankelijke speeltuin en rond één zijde van de grote plas. Moet wat straatjes lopen na een asfaltpad en kan uiteindelijk de bossen van de Kessels Berg in. Zou normaal een steile trap op moeten maar deze is afgesloten wegens in slechte staat. Dan maar langs een paar straten rond de heuvel en een doorgang zoeken. Vind een heel steile en vrij technische klim in bos. Neem hem voor een paar meter zowaar op handen en voeten. Pff, dit was even spannend. Ben nu op een plateau in het bos en volg dit zo lang mogelijk tot ik nummer 101 vind. Is de juiste richting om weer op mijn tekening te geraken bij nummer 13. Even het bos verlaten en wat villa’s bekijken. Een stevige klim van eerst kassei en dan onverhard. Ga nu lekker golvend over de brede paden van de Honkelberg lopen. Zakken dan maar weer door een holle weg tot bij de houtzagerij van Holsbeek. Het parkoers wordt nu vlak. Loop wat achterafjes en zowaar voorbij een kleine, nog jonge wijngaard. Duik dan een jong bos in met rosse beken en vijvers bedekt met een massa wit pluis. Vervolgens open velden en wat tarmac tot een hoogstam plantagetje. Het knuppelpad dat ik wil nemen is afgesloten wegens in slechte staat. Het is mijn dagje niet. Korte omleiding, goed van pijlen voorzien deze keer. Ik stap naar halfopen gebied, midden het groen en een slingerende beek volgend. Heerlijk wulps landschap dit waar ik een paar kilometer mag van genieten. Het is al zo droog nog vroeg in het voorjaar dat er op sommige plaatsen geen water meer in de diepliggende beek staat. Passeer vervolgens langs stoffige akkers waar de boer dapper blijft verder plantgoed in de grond stoppen al zijn de sprieten die her en der verschijnen al helemaal geel van de droogte. Een kasseitje zet mij terug af in de bewoonde wereld. Bij het verlaten ervan kan ik nummer 115 niet vinden. Bij het achterom kijken zie ik waarom, de paal is verborgen door een paar struiken. Hop de akkers in genietend van een prachtig vergezicht, een mooie klimmende holle weg ook. Krijg nu een afwisseling van verhard en onverhard aangeboden. De eerste patattenplanten die mooi donkergroen staan ook. Ik ruil de vergezichten in voor twee prachtige holle wegen, eentje in neergaande lijn gevolgd door een klimmetje. Moet weer eens zoeken naar nummer 57 goed verstopt in de struiken. Kom uit bij de kapel van Speelberg en blijf veelal op het plateau wandelen. Delleput zet mij langs weer een andere holle weg in een vallei af. Heb twee derden van de geplande afstand afgelegd en neem een pauze op een bankje. Een wat oudere man komt bij mij zitten en we maken een praatje. Hij blijkt tandarts met pensioen en tevens wandelaar bij de club van Werchter te zijn. We hebben elkaar dus heel wat te vertellen en hij praat honderduit. Na een kwartiertje of zo gaan we elke onze richting uit. Ik krijg een trage lange klim in het Chartreuzebos onder de sloffen geschoven. Ga dan een heel eind genieten op het plateau in het beukenbos. Zakken maar weer naar een straat met villa’s en veel wandelaars en fietsers. Loop een paar laantjes af en het is weer eens zoeken naar een goed verborgen nummer 54. Met mijn GR ervaring van het achterom kijken vind ik ze allemaal. Opnieuw het beukenbos in en opvallend hoeveel koppels er rondlopen met een papiertje in de hand of zelfs mini laptops. De knooppunten zijn voor velen nu echt wel een ontdekking. De wegwijzer naar punt 56 is onduidelijk, dan maar vragen aan zij die uit een andere richting komen en het probleem is meteen opgelost. Ik geniet van de bospaden en blijk nog steeds hoog in het landschap te wandelen niet zo gek ver weg van Linden. De vele vlonders zijn nu van geen nut. Krijg nog twee diepliggende holle wegen cadeau, steeds weer op en neer. Een laatste afdaling langs een tarmac en ik ben in de vlakte dichtbij de Abdij van Vlierbeek. Loop door frisgroene patattenvelden zowat omgekeerd van wat Eddy ons aangeboden had tijdens de lijntocht Leuven – Diest. Nog een ommetje langs achterafjes en kom weer bij het Provinciaal Domein uit en stap terug naar huis. Zit door mijn drankvoorraad heen maar een ijsje brengt tijdelijk soelaas. De eerste week dat ik opnieuw mag uitrijden vertelt de man mij. Thuis gekomen voel ik mij het eerste halfuur niet lekker. Ik blijk veel te weinig gedronken te hebben en zit door het vele zweten compleet door mijn magnesium voorraad. Heb gelukkig alles in huis om dit meteen bij te werken, heb daar al jaren last van. Morgen rustdag en dan weer aan het werk, voor hoe lang nog ?
16.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Overijse, Tombeek & Leuven
Gisteren viel de bom. Onze werkgever kondigde aan dat 30% van de Benelux werknemers zullen ontslagen worden. Per 25/05 zullen de namen bekend zijn. De aandeelhouders eisen maatregelen en zij zijn toch de belangrijksten binnen het bedrijf of wat dacht U. Ik lig er niet wakker van want ben binnen exact één jaar met pensioen maar de macht van ‘das capital’ is toch wel onaanvaardbaar. Steeds weer verwijs ik naar 1938.
Maar vandaag ga ik weer wandelen. Kom een beetje moeilijk op gang maar neem de bus naar Overijse. Drie passagiers waarvan er eentje bij Gasthuisberg afstapt. Mondmasker op zoals het hoort, vooral de jeugd en de rokers zondigen zich massaal hiertegen. Ik merk zowel in Leuven als in Overijse dat er aardig wat meer gemotoriseerd verkeer is. Het is al behoorlijk warm als ik mij om kwart na tien op gang trek. Leuk wat visjes in de IJse en een eerste kasseitje om klimmend uit de gemeente te geraken. Als achtergrond de masten van Haute-Wavre. De Nijvelsebaan over en middels een ander kasseitje traagjes zakken in het agrarische gebied tussen ontluikend mais en biet. Weer een tarmacje dan met stijgingspercentage, het parkoers golft op en neer. Maak een foutje van gelukkig niet meer dan 100 meter. De velden in nu, steeds weer op en neer door mij compleet onbekend terrein zoals de Kwade Hage & Biesbempt. Pittig hoor en als het al eens vlak is een keien pad. Kom finaal in Tombeek Dorp uit, raak aan de dorpskern en weer weg, blijf maar op en neer gaan tot een kasseitje bij een hondenschool, terrein dat ik vroeger kende als voetbalveld. Ik wou perse naar Tombeek komen, ik heb het dus geweten in de kuiten en benen ! Kom op een plateau uit bij de Nijvelsebaan, prachtig van kleur met vele bloempjes in de berm, klaproos, koolzaad en andere. Zwerf een tijdje over vlakke paden om dan door een schitterende, diepliggende holle weg te duiken naar Huldenberg en de IJse. 12 kilometer en hoog tijd voor een eerste pauze op een eenzaam bankje in de zon bij De Kronkel.
Ga het vervolgens kalm aan doen. Gewoon genieten van die idyllische, glasheldere en rijkelijk van pittig groen kroos voorziene IJse. Loonbeek voorbij en tot in Neerijse. Daar neem ik het paadje van de Japanse kerselaars en pauzeer een tweede keer bij het kasteel, eigenlijk bij de kapel. Er staat een knooppuntenpaal. Was ik tot nog toe haast geen wandelaars tegen gekomen, hier zijn ze talrijk aanwezig en allemaal op zoek naar die paal ! De ouderen zoals ik met een papieren versie, de jongeren met hun appje. Er zijn duidelijk veel beginners bij en afstand houden is de boodschap. Corona leert de mensen weer ‘te voete’ lopen en dat is wel positief. Ik doe voor mijn voorlopig laatste Zuid-Dijletocht een klassieker waar ik echt van hou. Naar de Doode Bemde via de vlonders. Genieten van de prachtige gele velden met duizenden boterbloemen langs de Dijle. Door het moeras na de samenvloeiing van IJse & Dijle tot The Shelter, de koekoek geeft de maat aan. Een paar koppels varen de rivier af met de kajak. Ik heb een babbel met een tandarts die al 20 jaar met pensioen is, tja is een kleine wereld. Ik pauzeer even in Korbeek-Dijle en stap dan mijn vast parkoers naar Leuven. Een lange rij bij de supermarkt Delhaize maar discipline heerst er wel, alhoewel ik het niet logisch vind dat wij aanschuiven tussen de fietsers door. Morgen of maandag zoek ik andere oorden op, rondom Holsbeek wandelen en van in ‘mijn kot’ vertrekken.
Doppersdag en dus ga ik weer wandelen, gaatjes opvullen van het Zuid-Dijleland waar ik nog niet geweest ben. Neem iets na negen bij station Leuven de bus naar Ottenburg, drie passagiers met mondmasker. Grappig, de omleiding van lijn 337 loopt langs … Arenberg ! Er komen nogal wat omleidingen aan mijn route te pas maar om 10:00 ben ik waar ik wezen moet. De Tommestraat in, logisch voor deze IJsetripperstocht maar verrassend doorlopen tot een dorpspomp en dan langs bolle akkers richting Pecrot en Waals-Brabant. Gok bij punt 243 en terug de heuvel op in het bos. Het blijft puzzelen bij de volgende nummers maar ik heb hier uiteraard terreinkennis en passeer haast vlekkeloos 242, 240 & 241. Prachtig golvend terrein maar je moet er wel de weg kennen ! Kom bij een camping uit en stap door de velden naar het Rodebos. Hoe dikwijls heb ik hier al pijltjes gehangen voor de IJsetrippers ! Daal af naar Terlanen maar ga zo ver niet, Het Klein Verzet is toch niet open. Onderbos dan maar, rechttoe, rechtaan parallel met de Laan en genieten van de Koekoek en Specht. Opvallend veel blad op de paden, het heeft hier ’ruig’ gedaan de laatste dagen. Ik wandel onderaf Sint-Agatha-Rode langs de Laan, is een eeuwigheid geleden. Kom weer uit bij de Grote Kei klim de heuvel op en zak deze keer meteen weer naar het dal door een parel van een holle wegel. Stap langs de steenweg van Wolfshagen naar Neerijse. Heb waarschijnlijk iets fout gedaan maar kom wel op het juiste punt 214 uit. Even pauze in een bushokje, we zullen er maar aan gewoon worden zeker. Doe nu mijn eigen ding. Japanse kerselaars naar het Neerijse kasteel, vervolgen naar de Doode Bende en zijn vlonders en dan langs de Dijle. Een juiste keuze zo blijkt want de weiden zijn er zalig geel van de massale boterbloempjes. Het water staat er toch wel erg wel laag. Ik stap zoals gewoonlijk tot de monding van Ijse en Dijle en dan langs het moerassig gebied tot The Shelter. Een korte pauze en dan gewoon uitlopen over de grindpaden in de vallei over Egenhoven en Arenberg, moet morgen zowaar gaan werken !
10.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Leuven & Sint-Agatha-Rode
De eerste week dat de tandartsen weer werkten en dat zullen we geweten hebben. Meteen 50% en meer van de normale omzet terwijl wij nog steeds in 40% corona werkloosheid zitten. Werken noemt men dat, zeker weten ! Gisteren dan ook een rustdag genomen maar vandaag er weer tegenaan ondanks sombere weersvoorspellingen. Kwart na negen bij een druilerig weertje in regenjas (van de IJsetrippers uiteraard) vertrokken vanuit mijn kot naar de Abdij van Park. Heb een soort round-up lus gemaakt van 33 kilometer. Op de vijver van de abdij een fuut met jonkie en kikkers die de maand mei bezingen. Dan langs de Milse baan klimmen tot het militair domein van Heverlee. De boer heeft er zijn hooi al binnen gehaald. Loop de boslus naar punt 68 met veel spar en berk. Vanaf het militaire kerkhof naar het Arboretum. Je ziet de varens met de dag groeien. Vervolgens heerlijk genieten van bosdreven. Drie mannen snappen niet hoe ik dit zo alleen kan doen dat wandelen, zij hebben hun babbel nodig. Tja ik dus niet. Als ik bij het kruisbeeld van Vaalbeek aankom verlaten ze mij. Ik zak langs nieuwe aanplant tot het kasteel van Vaalbeek en vervolg langs het moeras, ook al met steeds meer groen, tot de Zoete Waters. Ben even niet bij de les waar vissers zitten en moet op mijn stappen terugkeren. Tussen de twee vijvers door en dan klimmen langs de boskapel en steeds hoger in het woud. Genieten van prachtige beukendreven in rood & groen, frisse nieuwe aanplant ook. Er is hier wel wat beweging van MTB-ers en jonge gezinnen. Duik finaal naar Sint-Joris-Weert mits een parel van een holle weg.
Hupsakee de spoorweg over en wat straten lopen tot riviertje La Nethen. Pareltje nu, de vlonders van het Grootbroek, puur natuur en omgekeerd gelopen t.o.v. vorige week. De Dijle over dan en genieten van die prachtig gerestaureerde kerk en oude kerkhof van Sint-Agatha-Rode. Voorbij een oude hoeve loop ik over een graspad met opvallend veel geel in de weilanden van duizenden boterbloempjes. Mag even stroomopwaarts een riviertje volgen, de Laan. De Grote Kei wordt een stevige betonnen klim, aanvankelijk langs ontluikend maïs. De regenjas moet uit, is veel te warm. Kom ‘begot’ op de top van het Margrijsbos uit en ben dan weer een echte IJsetripper. Lange zalige afdaling tot de watermolen van Loonbeek. Natuurlijk ga ik nu de IJse volgen tot in Neerijse. Het laantje met de Japanse kerselaars, de hoeve voor paarden met pensioen (ik ben er ook bijna) en dan het pittige heuveltje op voorbij het kasteel. Hoe dikwijls heb ik hier met Wim al pijltjes gehangen en toch wordt ik het nooit beu. Langs de verweerde muur weer zakken naar de glasheldere IJse en dan meelopen tot zijn monding in de Dijle. Het cijfer 4 lijkt niet voor elke Belg hetzelfde te zijn, de groepjes wandelaars en fietsers worden stilaan groter. Ik loop op mijn eentje het pad parallel de Dijle door het moerassige gebied. Een veelheid aan bloemige kleuren, kwakende kikkers, het is lente in het land. Stap door een fel gele wei tot The Shelter. Even pauze er zit toch niemand op de bankjes.
Volg nog even de Dijle maar het is er mij te druk. Kies voor een zijweg in het groen waar je nauwelijks iemand tegenkomt. Als ik terug op het hoofdpad kom valt het mij op hoe rustig het hier nu wel is. Denkelijk zijn velen op familiebezoek en dus kan ik rustig uitbollen onder de autobaan door, langs Egenhoven & Arenberg. Ben moe maar heb weer eens 33 kilometer in de kuiten. Mis in deze omgeving nog de twee meest zuidelijk gelegen gemeentes, daar gaan we dus de komende dagen werk van maken.
05.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Huldenberg, Leefdaal & Leuven
Busstation Leuven met heel wat stadswachters vanochtend. Ze controleren of iedereen zijn mondmasker wel op heeft. Het lijkt mij goed te gaan behalve de rokers dan die hun masker tot in de hals laten zakken om een saffie op te steken. Op een vriendelijke manier grijpen de wachters in. Ben de enige passagier op de bus, nog steeds, en heb voor het eerst dat blauwe dingetje rond mijn smoel hangen. Heel ongemakkelijk, mijn ademhaling is verre van ideaal en de zuurstofopname navenant. Ben dan ook blij dat rotding na een halfuur te kunnen weghalen en even hijgend terug bij mijn positieven te komen. Op pad vanaf het Gemeenteplein van Huldenberg. Even langs de Ijse en zijn watermolen en vanaf het kasteel stevig klimmen langs een kampeerterrein. Doet deugd die longen te kunnen openzetten. Wat vlakke stukken nu, hoog op het plateau, eerst een groene dreef dan de akkers in met granen, patat en in de verte geel. Even duiken door een beboste holle weg en meteen weer omhoog. Kom uit bij de koolzaadvelden van Ganspoel die ik daarstraks van ver zag. Passeer een tweede camping en duik naar Loonbeek en de Ijse. Heerlijk het glasheldere riviertje stroomafwaarts volgen dan tot in Neerijse, geen wandelaar of fietser te bekennen. Twijfel even bij een smal paadje weg van het water net voorbij brouwerij De Kroon. Maak een ommetje en ja hoor, ik had het juist, de pijl is weg wegens een bouwwerf op de hoek. Opvallend trouwens dat er nog steeds op geen enkele werf gewerkt wordt. Ga terug klimmen middels een holle weg, haast trapsgewijs terug tot op het plateau. Prachtige en zonnige vergezichten over de akkers, ik slinger mee met de paadjes door dit heerlijke landschap. Na 11 kilometer neem ik een pauze op een metalen bankje, mag wel even de dag is nog lang.
Zak dan weer in het open landschap met ver weg de radar van Bertem en geen vliegtuig in de lucht. De eerste patat steekt frêle zijn kopje boven de grond uit. Cornelisberg, Zavelberg, het zijn niet meer dan heuvels maar het Brabantse landschap golft wel lekker op en neer. Kom uit bij de Sint-Veronakapel in Bertem. Hé moest hier helemaal niet zijn, beetje te ver doorgelopen en ‘kier ne kier were’. Opnieuw een prachtige holle weg op, de Poelstraat en verder steeds maar hoger door akkers. Kasseitje terug naar beneden, ook al holle weg en ben weer in Korbeek-Dijle. Tweede pauze aan het water, het is er zo zalig. Op weg naar dat leuke stationsgebouw van Oud-Heverlee dan en verder wandelen langs Den Ijzeren Weg. Duik een tegelpad in dat mij na een pittig klimmetje zal afzetten bij het stemmige Sint-Anna kerkje. Even een straten loop nu naar het statige beukenbos. Dra weer genieten van prachtige dreven in groen en rood. Kom finaal bij het Arboretum uit waar het behoorlijk druk is. De parkeerplaats staat afgeladen vol, vooral jonge gezinnen met kleine kinderen. De virologen lijken de controle op de bevolking een beetje te verliezen. Ik stoom door naar het militaire en andere oudere kerkhof. Een landbouwer rijdt voor het eerst zijn grasvlakte af, hooimaand dus en dat geurt heerlijk. Duik voorbij het militaire domein de heuvel af in het groen. Een beetje verder de vijvers van Abdij van Park. Mijn tocht zit er weer eens op. Morgen een dagje doppen en van thuis werken en dan twee dagen naar Zaventem. Ben benieuwd of de relance zich in gang zet.
03.05.2020 Knooppunten Zuid-Dijleland tussen Overijse, Duisburg & Leuven
Alweer mijn achtste wandeldag door het Zuid-Dijleland, ik plan er tien te maken alvorens een andere regio op te zoeken. Op de bus naar Overijse zijn we met z’n vieren. De chauffeur en zijn Madame in een apart compartiment, een jonge deerne en ik. Madame stapt af bij Gasthuisberg en de deerne werkt blijkbaar in Huldenberg. Op de markt in Overijse wordt ik vervangen door een jonge kerel. Op pad dan maar vanaf de IJseweg 6, meteen klimmen over kasseitjes voorbij de kerk en verder door langs een oude kerkhof naar Solheide. Pfff, stevige start en de been spieren voelen nog niet goed aan. Genieten langs serristenhuis Raussens en de in huur gegeven serres. Mijn parkoerstekening gaat over in een stratenloop nog steeds klimmend naar de top van de heuvel. Een merel is het duchtig aan het uitleggen, regen op komst ? Eindelijk stuurt een kasseitje mij het groen in, met veel wit overigens van kastanje kaarsen en paardenbloemen in pluis. Ben hier onbekend tot ik plots ontdek randje Eizer te zijn en de klim langs de bosrand die we tijdens De Omloop nemen. Nogal wat MTB-ers op mijn pad, as usual op zondag. Het beetje modderig pad verlaat ik voor een brede laan tot de metalen mast en duik dan echt wel het beukenbos in. Een heel lang eind rechtdoor, zachtjes dalend door een bos van jonge beuk. Kom op een steenweg uit en volg het parallelle fietspad richting Duisburg en het Sportcentrum van Defensie. Loop gewoon door over een kasseitje dwars door hun golfterrein en neem dan de Achterstraat. Beetje saai dit ondanks de vele witte doeken ter ere van ‘de zorg’. Mis dus ook de afslag naar links maar kan na honderd meter bij een kruispunt alweer rechtsomkeer maken. Een krakkemikkig pad loodst mij rond een weide geel van de boterbloem naar een kasseitje. Blijkt het omgekeerde te zijn van wat ik twee dagen geleden fout liep. Andere richting vandaag, gewoon de steenweg volgen vanaf de kerk op het plateau tot eindelijk de akkers. Rechts in de verte de masten van Ottenburg. Het is nu genieten van onverhard in het groen, gewoon rechtdoor. Toch wel wat beweging hier van fietsers en wandelaars. Bij een boerderij een betonweg op weer hoger in het landschap met zijn prachtige vergezichten. Onderweg vraagt een deerne mij waar ze zich bevindt. Ondanks haar app lukt het haar niet. Met een stom papieren kaartje kan ik haar de richting naar Leefdaal aanwijzen. Brains in stead of computers ! Tussen de vele fietsers door en een paar stukken puur natuur kom ik uit op de rand van Leefdaal & Neerijse, hoog op het plateau. Wordt het fietspad richting Neerijse en dat zal ik geweten hebben, Vlaanderen fietsland. Ben dan ook blij onverhard te kunnen opzoeken met uitzicht links op de skyline van Leuven en rechts de masten van Ottenburg. Ik ben zowat halfweg mijn 30 kilometer. Zak stilaan in het landschap met regelmatig een bosje en/of een holle weg, de bekroning komt op het laatst met een diepliggende, groene holle kadee. Ik ontdek weer heel wat nieuwe paden, zalig toch ? Waar het vlak wordt rommelige kassei en ik sta plots in Korbeek-Dijle, laat mij telkens weer verrassen. Tot aan The Shelter en dan min of meer de Dijle volgen in Leuvense richting. Wordt nog even weggeleid van het water over een natuurstrookje achterin maar stap dan onmiskenbaar naar de autobaan en zijn tunneltje onderdoor. Op de dijk van Egenhoven is er aardig wat beweging van jong en minder jong. Ik maak het ommetje tot Residentie Groenhoven en kom er zowaar Jeannine tegen die ook haar dagelijks tochtje aan het lopen is. Eindelijk na zoveel weken nog eens een bevriend wandelaar. Even wat babbelen en ik zet koers naar … Arenberg en de Naamsepoort. Ondanks de moeizame start toch een goede dag gehad, begin conditie in de benen te krijgen … dankzij Corona, elk nadeel heb zijn voordeel.
