Vandaag gaan we een wit vlekje op mijn wandellandkaart opvullen, voor Linda is het bekender terrein uit een vorig wandelleven. Het is wat puzzelen welk nu de beste reisweg is, wij kiezen voor een Jefkes oplossing. Met bus en trein tot station Katelijne en dan 3 kilometer met onze eigenste 2pk dwars door een KMO-zone tot de startplaats in de groenteveiling aldaar. Zeer ruime startzaal opgesmukt in het kader van de Week van de Groenten.
32 km staan er op het menu vandaag verdeelt over twee lussen van zowat 10 en 20 km elk. Braafjes volgen we de parkoersbouwer en beginnen met het kleinere werk, 100-women Chantal achterna. Meteen een mooi ommetje langs een Fort plas en vervolgens door een stille villawijk. Moeten opnieuw de KMO-zone van daarstraks doorkruisen en passeren dan een leuk biotoopje tussen (vis)vijvers door. In het spoor van een meute Vaartlandstappers bekijken we de nog van activiteit gespeende Midzeelhoeve en zetten dan over stille tarmacjes koers naar de spoorbaan Antwerpen – Brussel. Strookje groen van het Heisbroek en vervolgen onze weg over een rood fietspad tot een bomenkwekerij. Meer bepaald potbomen, ofte bomen in immense potten, prachtexemplaren meteen. Even verder de rustpost bij een tuinder die sla kweekt in een gigantische serre. Het is er vochtig warm, we lopen gelijk door. Volgen tarmacjes in het groen langs weilanden met zowel boter- als paardenbloemen in bloei. Worden een pas gemaaid graspad opgestuurd, lekker wandelen langs een weiland met drie dartele veulens, elk dicht aangeleund tegen moeder. Nog een villawijkje en we zijn opnieuw bij het startpunt na zo’n 11,5 km. Ambachtslieden vertonen er hun kunde van naaister tot mandenmaker en groenteboer.
Lus 2 stuurt ons een heel eind over de Mechelse steenweg tot het dorpscentrum van Katelijne. Duiken vervolgens een nat biotoopje binnen, blijken de Hondsbossen te zijn. Helaas volgt hierna heel wat beton, naar ons verteld wegens wateroverlast. Landelijk beton dus over onder meer de Lierse Donderheide. De Berlaarsebaan stuurt ons naar de tweede rustpost bij een tomatenkwekerij. De bezoekers kunnen er zich te goed doen aan een barbecue met veel verse groenten. Wij houden het bij onze bammetjes maar kijken wel onze ogen uit op de schitterende stillevens gemaakt van veelkleurige groenten, kunstwerkjes.
Het lokale lusje wordt meteen het hoogtepunt van de tocht. We mogen een halfuurtje genieten van het frisgroene Brede Zeyp. Bosrijk en nat biotoopje bewandeld bij een stralend weertje. Korte pauze bij de geur van gebakken vlees en we beginnen aan de laatste loodjes. Doorkruisen hooiland dat wacht op de maaier en her en der een eenzame plant koolzaad in geel ornaat. Langs de Erfstraat lopen we OLV-Waver binnen met zijn immense klooster/school en prachtige kerk. Kerkwegels sturen ons de bebouwing uit. We lopen dwars door een oud boerenerf en laten de skyline van OLV met niet minder dan 9 torens achter ons. Landelijk beton wordt dra ingeruild voor zompig weiland, een leuk intermezzo. Zo bereiken we scholengemeenschap Hagelstein en even verder de laatste paar kilometer die we vanmorgen ook al liepen. Zwaluwen scheren over de velden, de lente is in ’t land ! In de zaal genieten we van ons klassieke Duvelke bij een wervelend optreden van een lokale dansgroep. Moderne dans opgevoerd door hupse jonge deernen tussen pakweg 10 en 20 jaar. Het leven kan aangenaam zijn …
Ik ben weer overgeschakeld naar de zesdaagse werkweek. Mijn enige professionele collega is op vervroegd pensioen gepest. Stuurde naar mijn baas de gepresteerde werkuren door met de melding ‘de zevende dag rustte hij’. Is niks van waar natuurlijk want ben ook op zondag voor 06:00 uit de veren. We rennen van de eerste bus naar de trein tot Mol … om vast te stellen dat er zo vroeg op zondagochtend nog geen bus is naar Sluis. Opwarmertje van ruim 3 km meteen langs onder meer een wel erg moderne kerk.
Het is rustig in de startzaal, ik heb ruim de tijd om de parkoersmogelijkheden te bestuderen en een eigengereide versie aan Linda te serveren. Ze is hare zot gewend, vind het voorstel best wel leuk. Op pad dus, meteen door het frisgroen tot de kerk van Sint-Antonius Donk. Dan langs een meer met elektriciteitscentrale. Vervolgens halfopen Kempens landschap bewandeld over grintpaden tot rustpost voetbalkantine Flurky’s. De zoete inval meteen want vele maatjes keren al were van de lokale lus van de marathon. Ook wij beslissen deze lus van 9300 meter te lopen, net als een maatje wonende in Kontich maar afkomstig van het Nederlandse Heeze.
We duiken meteen het bos in, waarom zou deze tocht anders Boswandeltocht noemen ! Lange brede graslanen die we delen met zij die de hond uitlaten. Even halfopen terrein, een veld koolzaad staat prachtig geel te wezen. Over een fietspad en dan terug de sparren tegemoet. Het is hier de rust zelver, lekker na de drukte van kantoor. Afwisseling nu met een nat en begraasd biotoopje en vervolgens de dijk van het Kempisch kanaal. Dwars door een haast verlaten golfterrein tenslotte en stilaan terug naar het stille Flurky.
Tijd voor een bammetje en weer op pad de sparren tegemoet. Een enkel straatje met dreigend zwerk en dan door weilanden met dominerende paardenbloem. En de boer … hij beerde voort ! We duiken nog eens de sparren in voor heerlijk slingerende paadjes tot de straten van Achterbos en de volgende rustpost. Deze lokale lus slaan we over, kiezen voor de laatste loodjes, alhoewel met nog een laatste rustpost onderweg. Passeren vrij snel een pracht van een bidweg met zijn witgekalkte kapellen. Dan wordt het weer rollercoaster met kleine mastentoppen onder de voeten. Even door een stille wijk en opnieuw het frisgroen in vergezeld door een even frisse aprilse gril. Spar met een ondergroei van loof geurt nu heerlijk tot de laatste pauze bij Milleke Mol.
Martin laat ons weten dat hij een halfuurtje voorsprong heeft en ons opwacht ter aankomst. Wij stappen in het groen over zandpaden tot damesvoetbal Moldavo. Een tijdje huisjes kijken aan de overkant van de steenweg en dan weer door sparrenland tot een vaart. Meteen weer weg van het water en slingerend door het bronsgroen terug naar de steenweg. De laatste kilometer loodst ons langs een beek. April kent er zijn gril. Binnen de 60 seconden tovert hij ons pad winters wit van de hagelbolletjes, uniek vinden wij dit. Een wandelaar is sowieso een beetje gek ! Lachend gaan we met Martin aan het Duvelen. Hebben ruim de tijd tot busje 1 die uit een voor mij onverwachte straat komt. Gelukkig is Linda bij de pinken …
Het kappersbezoek in Schoe-ete brengt ons tot bij de Bredabaan en dan is het middels bus 640 niet zo gek ver meer tot de Bethanielei en startlokatie Lage Kaart. Jerome en enkele anderen denken er net als wij over. Het is stilletjes in de moderne zaal, tja zaterdag met een niet zo bijster goede weersvoorspelling.
Vandaag lopen wij de voorgeschreven 30 km netjes aan het handje van de parkoersmeester. Na een eerste straatje meteen langs een gracht, de oever geel van in bloei staande brem. De drukke Bredabaan over en verder rechts van de gracht tot bos De Inslag. Rode beuk komt er al stilaan tot zijn recht. Wandelen een lusje rond de vijver van het park van Brasschaat en stappen dan naar de kinderboerderij. Nemen de tijd om het jonge grut in de stallen te bekijken, geitjes en knorrende Saartje met wel dertien paar roze billetjes. Prachtig ! Stappen langs de Kerkedreef terug de bewoonde wereld in. Ommetje door een bosje achter het kerkhof en de klassieke pauze in café Belle-Vue. Tijd voor een klappeke met Rik (Bornem).
Heb nieuwe schoenen in de juiste maat aan vandaag maar ook zij zijn nog geen succes. Ik schuifel achter Linda aan langs de watertoren en randje kazerne van Brasschaat. Even een strookje steenweg (richting Essen) en dan het groen in over smalle paadjes met opvallend veel jonge berk. Leuk landdijkje langs een gracht en vervolgens terug naar de drukke steenweg en weg van het lokale vliegveldje. Zijn er net op tijd om getuige te zijn van een stevige, ongelukkige aanrijding, waarbij een BMW letterlijk uiteen spat. Gelukkig zonder gewonden al lijkt het kostenplaatje ons wel imposant. Kasseitjes nu van Vogelzang en de Rodedreef. Ik wandel dit stukje parkoers graag maar ben vandaag echt uit mijn humeur. Linda en Patje Kloek lopen steeds verder van mij weg terwijl ik elke meter vervloek. Ben dan ook ruim na hen pas in Duivenbond Gooreind. Heb dan al beslist in te korten, trop is te veel.
Patje zet het letterlijk op een lopen en ik hink achter Linda aan over brede grintdreven. Zoeken ons samen met een koppel uit Merêt een weg naar de overkant van een gracht. Even ploeteren tussen de rododendrons en vervolgens langs landhuizen van Kapellen tot de steenweg van daarstraks. Het rode fietspad zet ons af bij een graspad en we duiken het natte bos in. Maken een brede omzwerving rondom ¾ van het vliegveldje. Geen activiteit vandaag in het zwerk en wij genieten van de prachtige natuur met nog winterse graspollen en enkele vennetjes. Perron Noord wordt onze laatste rustpost. Althans voor mij. Linda vertrekt fluks voor de lus van de 30 km en ik pikkel traagjes terug richting aankomst. Stap voorbij het militair domein en zijn bunkers. Vervolgens langs de bruine plassen van een oude verdedigingslinie tot de bewoonde wereld. Nog wat straten bij Dullingen en de Kaartse Beek, oef kan Duvel tanken en de marteltuigen aan kant zetten. Linda komt een uurtje later aanzetten met de boodschap van een knappe, nieuw getekende puur natuur lus. Samen met Jerome op de bus tot de Rooseveldplaats en verder naar Hemiksem. Morgen zijn we weer paraat.
Zondagochtend trek ik mijn stokoude, tot op de draad versleten wandelschoenen aan. Kaas met gaatjes. We zijn nog voor 9:00 in Lage Kaart. Ludo schudt het hoofd als we hem duidelijk maken onze eigen alternatieve 30 km te lopen vandaag. Voor zes uur binnen zegt hij met geveinsde ernst. We volgen aanvankelijk de 42 km richting moderne kerk van Lage Kaart en de Kaartse Beek. Parkoersmeester met problemen, sommige wandelaars interpreteren zijn markeringen ‘vrij’ en staan na een paar kilometer terug in de startzaal. We gaan wat villaatjes lopen in het groen richting De Uitlegger. Ook wij laten ons verrassen door de alternatieve parkoersmarkering. Een wandelaar maakt ons vermanend attent de uitleg bij binnenkomst van het domein te lezen. Volg de rode bollen ! Inderdaad, foutlopen kan dan haast niet. We maken een prachtige omzwerving door het pure groen van vele boomsoorten en bijhorende grachten. Verlaten de pracht waar we eraan begonnen en gaan dan opnieuw landhuizen kijken. Een jonge eekhoorn spurt van ons weg. De kasseitjes bij Dullingen sturen ons stilaan richting antitank grachten en de eerste pauze in een hondenclub. We hebben er zo’n 9 km opzitten.
Laten een buitje passeren en pikken dan het parkoers van gisteren weer op. Extraatje in De Inslag met frisgroene naaldbomen en nog eens rode beuk. Nestelende reigers zorgen hoog in de bomen voor een traag ballet.. Extraatje t.o.v. gisteren langs een ander stukje antitank gracht tot de autobaan. We worden even begeleid door hagelkorreltjes. Vettig strookje langs bloeiende brem terug naar De Inslag. Nog meer reigernesten in het park en dan langs de kinderboerderij terug naar de Belle-Vue. Hebben 18 km op de teller staan. De café zit tjokvol wandelaars en wielertoeristen, wij vinden twee droge stoelen op het terras.
Volgen nog steeds hetzelfde parkoers van gisteren langs de watertoren, kasteel Withof en het domein tot de vliegplein. Paden liggen er veel vettiger bij dan gisteren en enkele Vlaanderse dametjes zijn dit duidelijk niet gewend. Gaan op zoek naar begraasde alternatieven die toch niet zo goed blijken mee te vallen. Hoe vettiger, hoe prettiger dametjes ! Wij ruilen de 42 km route even in voor de 10 km en wijken ook hiervan af voor rustpost Perron Noord. De brave man aan de stempels snapt er geen jota van !
De voetjes zijn redelijk braaf en dus wil ik ook wel eens genieten van die mooie nieuwe natuur lus. Voor Linda geen bezwaar. Zeven à acht km wordt het genieten. Eerst een strookje oude spoorbaan. Vervolgens over zachte paden door het natte bos. Een open ruimte ziet wit van winters gras en … een hagelbuitje. We lopen hier moederziel alleen. Strookje heide en dan zand baggeren tot een ‘palendorp’ van het ABL. Tot dicht tegen een villawijk maar steeds verscholen in het groen langs een gitzwarte gracht. Hulst nadrukkelijk aanwezig met struiken tot meer dan twee meter hoog. We schakelen over naar heerlijk golvend terrein, witgeel hoog gras doorspekt met gitzwarte vennetjes. Uitlopen doen we over een betonbaantje tot Perron Noord. De finish is in zicht en dus mag het drankje wat straffer. De gevoelstemperatuur danst op en neer telkens de zon zich vertoond dan wel wegschuift achter witte wolken.
We schakelen opnieuw over op de 10 km en lopen nog een tijdje door een ons onbekend bosstrookje (nieuw zal de parkoersbouwer ons later vertellen). Een laatste strookje antitank, een laatste straatje … Duveltjeskermis. Chris (Ingelmunster), Jan en Geertrui worden onze maatjes. Ludo doet een laatste oproep … wie wil de zes laatste hotdogs ? Twijfel in het aanwezige gild en algemeen applaus als ik als eerste op zijn aanbod inga. Antwerpse humor op zijn best daar zijn we dol op.
Keren vrolijk terug naar huis met een paar vlotte busritjes. Maria-ter-Heide, het blijft een fenomenale wandeltocht, echt wel het allerbeste van de Stroboeren en de Antwerpse omgeving.
Ook vandaag kiezen we voor iets nieuws. Weer de trein oep ’t Zuid en in Lokeren een halfuurtje wachten tot Zele. Jacqueline wordt onze metgezel, ook belust op een nieuwe omgeving net als maatje Luc die vanuit Brussel komt aangespoord. Weet niet wat het is maar mijn nieuwe schoenen knellen voor de derde zondag op rij, niet normaal meer.
Maar we gaan op pad voor een 33 km onbekend. Katrien & Bart achterna trouwens. Vrij snel landelijk langs wilgenpaadjes door weiland. Rustig en zonnig weer, nogal wat luchtballonnen in het zwerk dus, typisch voor de Klaasjes omgeving. Pauleke (Euraudax) is met ruime kroost onderweg, we passeren hem bij de Tuimelaarkapel. J & L stomen voorbij, Lucien moet hen laten gaan, sluit bij ons aan. We stappen samen door domein Hof Ten Goede, tuin met heel wat hulst, metershoog. Vervolgen onze weg langs een spoorbaan tot de rustpost in een tuincentrum. Onze Waaslander gaat aan de koffie, wij lopen door tot de startlocatie. Hebben acht kilometer op de teller staan. Ik kijk bedenkelijk, lijk wel een eierentrapper.
Maar ‘vort met de bok’ de kouters in en de Kapershoekwegel die ons afzet in het gelijknamig gehucht, meteen de grens met Berlare. We lopen de Gratiebossen in, halfopen terrein. Bij de splitsing met de kortere afstanden kunnen we kiezen tussen natuur (modder) en verhard. Zelfs Linda kiest voor de zwarte blubber die ons langs meerdere vijvers loodst. Katrien & Bart pikken aan, namen een ruim ontbijt onderweg. Verderop halfopen terrein dat ik ken van eerder gelopen GR-tochten. In het Gemeentestraatje moet ik mijn maatjes laten gaan, de pijn is nauwelijks te harden. Ik bouw zelfs een pauze in. Sleep mij alleen verder langs Berlaarse villa’s tot de pauze ruim 9 km verderop bij de Bareldonk kapel.
Ben moedeloos ondanks het mooie weer en toch wel leuke omloop. Trek mij samen met Linda toch terug op gang voorbij de kapel en langs landgoeden om U tegen te zeggen. De Oude dreef beantwoord aan zijn naam en voert ons naar het natte bos van Berlarebroek. Ik loop in mezelf te foeteren als we door wegeniswerken stappen in open terrein. De vroege patatten steken in de grond, we dokkeren over een strookje kassei Avermaat in, een gehucht met één lange straat tot een stemmig wit kerkje en … oef de pauze.
Schoenen uit, wat ik nooit doe en voetjes de lucht in soelaas zoekend. Het helpt niet en ik besluit de lokale lus niet te lopen. Linda pikt ze uiteraard wel mee en ik schuifel voetje voor voetje richting finish. Moet halverwege de 4,3 km pauzeren want de druk is niet te harden. Nog wat stille straten en de marteltuigen kunnen uit en de Duvel in de man. Heb ruim de tijd tot Linda de eindstreep bereikt. Besluit die schoenen toch eens aan een grondige inspectie te onderwerpen. Zijn van hetzelfde merk en type waar ik al enkele jaren mee rondloop. Bril op dan maar en de kleine lettertjes lezen … cijferkes deze keer want … één maat te klein !! Gieren van het lachen doen de meeste wandelmaatjes die daar op de koer mijn verhaal aanhoren. Op kousenvoeten nog bekijken hoe Tommeke zich laat vloeren en dan naar het station zo’n 1500 meter verder. 1000 meter hou ik het vol en dan gaan de martels onherroepelijk de rugzak in. En of ik bekijks had op trein en bus op kousenvoeten …
Na twee jaar op rij Munsterbilzen zoek ik wat afwisseling. Het Middelkerke bij Sir Gerard daar waren we nog nooit eerder. Oep ’t Antwaarpse Zuid nemen we de trein naar ‘Zeitje’. Bouwen een extraatje aan de voorgestelde 25 km. Vertrekken dus aan het station van de kusthoofdstad met onze eigenste twee pk. Langs wat winkelstraten door de stad en bij de Koninginnegallerij de zeedijk op. Jules uit Turnhout zal ons voorbij rijden met de kusttram. Het is stil en rustig, nauwelijks wandelaars en een Noordzee haast zo glad als een spiegel. Volgen bij binnenkomst van Middelkerke de wandeltocht markeringen en blijken een extraatje te lopen door de centrale winkelstraat tot de start. Komen er Jan en zijn vrouwtje (Police de Bruxelles) alsmede Hans & Kathy tegen. Op onze teller staan al ruim 9 km.
Vertrekken langs boompjes gepland in reuze potten en achterafjes door de bebouwing tot een ‘apekot’, hindernissenparkoers hoog boven de grond. Stappen door een luxueuze witte wijk en wat volkstuintjes tot een smal duinenrijtje. Lekker baggeren door zand en vervolgens langs een tegelpad tot een imposante watertoren. De Warandeduinen, lees ik op een naambord, een alleraardigst strookje tot Jonckerhof, een immens kampeerterrein. Lopen tenslotte de Duinenlaan af, rechttoe rechtaan tot de rustpost in Westends schooltje Duinpieper. Een ruim uur wandelen meteen.
Een eerste lus voert naar bungalowparken Rozenhof & ’t Veld. We lijken de polder in te trekken maar mogen eerst nog genieten van een wild stukje natuur langs een plas. Gaspeldoorn staat schitterend en massief geel in bloei te wezen. Dan toch de polder met een collectie bunkers bij Bamburg. Stukje vaderlandse geschiedenis waar we nooit eerder waren en mooie invulling voor onze wandeltocht. Terug naar centrum Westende dan, voorbij de prachtige kerk in gele steen en tweede pauze bij de Duinpieper. De tweede lokale lus voert langs nog meer campings en Westgolf. Pietestraat en vervolgens Lage Duinenstraat waar de boer al ettelijke hectaren jong plantgoed heeft uitgezet, weliswaar onder zeil. Met de kazerne van Lombardsijde aan onze rechterhand stappen we richting Ijzermonding en zijn jachthaven. Tenslotte door de dorpskernen van Lombardsijde en Westende voor een laatste keer binnenkoer van de Duinpieper.
Een kasseitje stuurt ons langzaam de bebouwing uit. Strookje duinen aan de overkant van de Koninklijke baan en dan de dijk op. Het is opvallend rustig, zowel in Westende als in Middelkerke. Door de winkelstraat terug naar de finish. Hans & Kathy adviseren ons de extra lus van 2400 meter zeker mee te pikken maar we hebben er geen zin meer in. De kusttram dan maar tot Oostende en een heerlijk Duvelke in een overvolle afspanning in afwachting van de trein naar Antwerpen. Matig parkoers vandaag want niet veel mogelijkheden in deze omgeving. Och ja, weer eens een tocht die bij in ons boekje staat.
De wandelpijltjes hangen in onze straat, handig toch ! Alleen, we weten niet waar de rustpost is en het telefoonnummer in de Walking van de organiserende vereniging blijkt niet te kloppen. We zijn een beetje besluiteloos, met de bus tot Hoboken of toch maar ’t huis starten. Busje laat op zich wachten en dus gaan we toch maar op pad. De route kennen we haast uit het hoofd. Achtereenvolgens de Hemiksemse gemeenteplaats, sociale woonwijk, watertoren en zwembad. S… geen pijlen meer ! Op onze intuïtie dan maar richting spoorweg en dat klopt nog ook. Van de kerk van Schelle langs de Vliet tot Sint-Bernard en achter de in afbraak zijnde Bekaert draadtrekkerij langs ’t Scheld. Prachtig uitzicht meteen over de statige stroom, Bazel op de andere oever en de Koekenstad recht vooruit. Nog een extraatje door een verwildert bosje en we zijn zo terug thuis. Anderhalf uurtje onderweg geweest. De rustpost blijkt zoals we verwacht hadden inderdaad in het cafeetje net om de hoek te zijn. Ik ga meteen waarschuwen voor de verdwenen markering en krijg prompt de parkoersbewaker aan de lijn. L’amitié par la Marche, nietwaar !
Lichter jasje aan na de thuisrust want nu is het echt wel lente. Door de Hemiksemse witte wijk tot cafeetje Den Halt en dan door de Den Haaglaan en zijn burgerhuizen tot Fort VIII. We zijn intussen al in Hoboken. Een rondgang langs de vijvers van ’t fort, daar zijn wij altijd voor te vinden. De deels gestripte woontorens van de Jacques Brelstraat komen in zicht. Tussen kazernes en park gaat het naar de spoorbaan en even verder rustpost RVC Hoboken. Goed beklant en zo zien we het graag.
Wij lopen dus atypisch vandaag. Hebben eerste de lus van de 30 km in Hemiksem tot ons genomen en zijn nu aan de laatste loodjes bezig. Langs de nieuwe blitse witte woontorens van Groen-Zuid en station Hoboken-Polder. Pikken het Jef Van Linden fietspad op tot een oude voetgangersbrug en dan … waarvoor we gekomen zijn de Hobokense Polder. Wat weinig mensen weten is dat hier een parel van een nat natuurgebied ligt. Alles erop en eraan, greppels en grachten met weelderige platengroei, halfopen graasgebieden voor wilde runderen en paarden, een oude spoorbaan waarvan alleen de rails overblijven. Schitterend is dit ! Zo bereiken we de Schelde en dokkeren deels over de kasseitjes van Nele & Patrache, wandelen deels over de Scheldedijk. Aan onze kant nat bos, de overkant industrie tussen de kerktorens van Burcht & Kruibeke.
De startlokatie in het yacht paviljoen is voor ons dus een simpele rustpost. Heerlijk terrasje in de zon. Terug op pad over het kasseitje met de platanen, N & P achterna. Een ommetje door het jonge bos en langs een vijver waar twee honden de zwempartijen te gek vinden. Dan duiken we opnieuw de polder in voor een tweede heerlijke omzwerving over graspaden door het natte gebied. Toch goed begaanbaar en dus meegenomen. De Scheldelei zet ons terug af in de Hobokense bebouwing. Huisjes kijken tot de rustpost bij RVC. Tijd voor wat nat en straf, we hebben nog zo’n 7 km voor de boeg.
Maken nog net mee hoe Van Avermaet in Vlaanderens Mooiste jammerlijk zijn schouder breekt en gaan weer op pad. Aanvankelijk zwerven door de wijk rondom de Kapelstraat maar dan komt park Zorgvliet en opnieuw Fort VIII aan de beurt. Bij Berkenrode komen we de verbaasde pijlophaler tegen. We stellen hem gerust, zijn op weg naar huis. Eigen invulling dus voor de laatste drie kilometer. Het Macadammeke, het zigeunerkamp en Mastenbos. De nieuwste woonzone van Hemiksem ook. Nog voor 16:00 zijn we terug thuis. De nieuwe schoenen knellen nog en worden dus geruild voor gemakkelijke ‘basketters’. We gaan een terrasje doen op ’t dorpsplein. Gezellige babbel meteen met een paar buren en vol bewondering staren naar een koppel met niet minder dan drie Ierse wolfshonden. De reuzen zijn zich niet bewust van de aandacht die zij trekken, blijven onverstoorbaar in zichzelf gekeerd. Klokslag 18:00 gaan we terug naar huis, Beneluxwandelen wacht … hebben een heerlijke lentedag achter de rug, daar kikkert een mens van op, met of zonder verkoudheid…
De Lijn zet ons op het verkeerde been en wij stappen ettelijke honderden meter te vroeg van de bus af. Het laat ons toe een babbeltje te slaan met Tilly & Jean-Pierre (Puurs) en een onfortuinlijke chauffeur uit de blubber te duwen, terug op berijdbare ondergrond. Je maakt wat mee als wandelaar !
Tot onze verrassing clubmaat Peter in de startzaal en hij steekt even voor ons van wal. We stappen recht naar de muzikale fontein en vervolgens langs het Afrika museum, nog steeds in de steigers. Door jong bos en vervolgens langs de achterste vijver tot de Leuvense Poort en de Voer. Waterkiekens zijn druk in de weer met het nesten bouwen. Pauze kunnen we nemen In Den Congo, onder de stemmige kerktoren van Vossem. Te vroeg voor ons en we stomen gelijk door vrij snel bijgehaald door Peter. Plintveld stuurt ons de heuvel op en naar een eerste kasseitje. Bosdelle is nog een aardig stukje natuur. Een specht timmert er vrolijk op los. Dan komt het Moorselbos aan de beurt. Tarmac lopen langs kasten van landhuizen met grasperken wit van de bloeiende bosanemoontjes. Het parkoers verwordt tot huisjes kijken, de VRT-toren vormt een verre achtergrond. Tramweg ‘Zwette Jean’ zet ons terug af in centrum Vossem. 12 km in de kuiten en dus tijd voor een ‘booke In De Congo’. Uiteraard een bruine boterham.
Onze gastheer trekt nu de heuvels in. Alle registers open zoals wij het verwachten hier in de streek. Een viertal kilometer op en neer hossen door het heerlijke Brabantse landschap tot de kerk van Duisburg. We besluiten nog eens ‘door te trekken’, Peter in het gezelschap van Waaslanders Tiny & Danny achterlatend. Leuk uitzicht vanaf de Voarenberg en dan weer een heel eind straten lopen tot Kleinveld en Eizer. Onze Wilfried zou hier vast wat anders mee doen ! Een klimmende holle weg zet ons af in open veld ergens tussen Duisburg & Huldenberg. De kasseitjes die we nu dokkeren zijn ons zeer bekend van eerdere GR-tochten. Tot ver voorbij de eenzame kapel is het hotsen & botsen. We worden daarbij danig op de zenuwen gewerkt door tientallen kleine, zwarte vliegjes. De lente is in ’t land al oogt ze vandaag grauw en grijs. Een nieuwe wijk, een pittig klimmetje, laatste pauze in Duisburg.
Opnieuw herenigd met Peter lopen we Mieke & Roland achterna langs de Voarenberg. Dan volgt de Terschurendreef en … eindelijk het Zoniënwoud. Flaneren heerlijk over de golvende paden en de brede bos boulevard. Duiken een grasgroene vallei in die ons zal afzetten bij de Wolvenweg, heerlijk hol pad. Centrum Tervuren meteen en laatste mogelijke pauze op 1700 meter van de finish. Nog een kwartiertje huisjes kijken langs onder meer een witte wijk en toen … was er Duvel. Busje komt zo, Peter heeft nog dorst en blijft bij de broertjes de Keyser hangen. In Leive on de stoese hebben we nog tijd voor een laatste natje en dan sporen en brommen we huiswaarts. Mmm … we hadden meer verwacht van deze tocht en van het weer. Morgen ander en beter …
Gisteren zondag pijltjes opgehangen tussen Sint-Agatha-Rode en Terlanen, ondersteuning van onze tocht startend in Ottenburg. Kon pas rond 11:00 aan mijn opdracht beginnen dankzij ‘werken aan het spoor’ en ‘economisch verantwoorde’ reistijden van De Lijn. Maar het verliep allemaal vlotjes en rond 16:00 zit mijn winderige taak er op.
Voor vandaag hebben we met Martin afgesproken bij Kadee. Moeten een omweg maken over Sint-Niklaas want De Lijn geeft zo vroeg niet meer thuis in Klein-Brabant. Iets na negenen zijn we in de startzaal, tot onze verbazing enkele honderden meter verwijdert van de locatie die wij in gedachten hadden. Het parkoers blijkt over Hingene te lopen en dan zijn wij ‘fan’. Klassieke aanloop langs de kloostermuur en door het domein van Marnix van Sint-Aldegonde. Mogen veel dichter bij het kasteel wandelen dan we gewend zijn, mooi zo. Keren haast op onze stappen terug naar het Beurmse centrum en verlaten het opnieuw bij Vitsdam. De 30 km mag ploeteren door zwarte brij langs de spoorbaan en dan lopen we met z’n allen onder de expresweg door. Recht een bedrijvenzone binnen begeleid door koude regen. Gelukkig is de rustpost vlakbij in een ons onbekende sporthal (Reedonk).
De bui is haast over als we ons terug op gang trekken en door het open landschap zetten we koers naar Hingene en het prachtige gele kasteel d’Ursel. Gebouw en park worden opgefrist, cafeetje d’Ouwe Poort ziet er nog steeds hetzelfde uit als 15 jaar geleden … oud dus. Heb heel wat herinneringen aan heroïsche vrijdagavonden die ik hier doorbracht toen ik in de streek werkte. We keken niet op een Keuninckse minder of vooral meer. Niks daarvan vandaag, een zedig koffietje bij de rustpost, we hebben er 10 kilometer opzitten. Het zal voor mij een zware dag worden. Ben nieuwe schoenen aan het inlopen en die zitten toch wel erg stevig rond mijn voeten en vooral tenen.
Moeten heel goed uitkijken bij de vele splitsingen die zich aandienen. Met verenigd intellect slaan we er ons doorheen, kasseitje op en even verder de moerassige brei in. Toch wel heerlijk wandelen door het natte bos. Een kikker laat een metalen gekwaak horen. Hij blijkt zich op te houden in een afwateringsbuis, vandaar. Onderdijks bij de Schelde gaat de tocht verder. Bij Groenendijk lopen we een verdiepje hoger met prachtig uitzicht op de machtige stroom, zicht dat reikt tot Bazel en Hemiksem. We stappen richting zeesluis van Wintam en duiken dan terug benedendijks naar het kasseitje van de Nattenhaesdonk. Oldtimers op toeristische uitstap kruisen ons pad. Sommigen stoppen pronkend zodat ik wat foto’s kan nemen, leuk. We trekken het open veld in, begeleid door nog wat hemels vocht, passeren een kapel en gaan ‘schaatsen’ over een wilgenpaadje. Kleine Hinck zijn opnieuw kasseitjes en een laatste doortocht door parkbos d’Ursel zet ons opnieuw af bij de Hingense rustpost.
Voetjes even omhoog om tot soelaas te komen en daar gaan we weer. Terug de kasseitjes van de landdijk op tot aan de Schelde. Tarmacje lopen want paviljoen De Notelaer en zijn tuin staan in de steigers. Op de wind boksen we ons een weg langs fruitplantages. Hun zurige geur prikkelt voor het eerst dit jaar onze reukorganen. Langs de kant van de weg honderden meter lang afsluitingen om de padden tijdens hun jaarlijkse trek te behoeden voor motorisch geweld. Langs vijvers en grachten wandelen we heerlijk verder, pure natte natuur. Broekweg door de velden ken ik dan weer van eerdere omzwervingen. Hij voert ons voorbij de tempel van Jehova’s getuigen terug naar sporthal Reedonk. Het is er al erg stil.
De laatste etappe kennen we haast uit het hoofd. Kasseitje op richting tunnels onder de expresweg. Vervolgens Beurms gemeentehuis en station en dan linea recta langs de ‘ijzeren weg’ richting Puurs. Bij de eerste overweg naar de andere kant en wat huisjes kijken tot domein Breven en de golfbaan. Ommetje langs de gezonde buitenlucht van grote stallingen runderen en dan een strookje natuur met wilgen en grachten. Afsluiten doen we door domein Breeven en langs zijn grote vijver. Tijd voor Duvel of Bornemse Tripel. Lijken de trein te gaan missen maar daar heeft Martin een oplossing voor. Hij brengt ons tot de A12 in Aartselaar zodat we mits een extraatje van 3,5 km snel thuis zijn … amaai mijn voeten ! Het was nog eens goed toeven bij Kadee en een prima verzorgde wandeltocht met toch weer een paar nieuwe accenten.
Dinsdag staat dan het pijltjes ophalen op het programma. Ben onthutst hoeveel schade er door vandalisme aan ons materiaal is aangericht. Na de opdracht en mits wat improviseren met twee bussen en twee treinen kan ik haast non-stop naar huis reizen (hooguit 40 minuten wachttijd) . Viertal dagen rust voor de voetjes en dan nog eens het nieuwe materiaal proberen in Tervuren en Hoboken. Tot dan.
We gaan nog eens Nederen vandaag al is het maar net over de landsgrens heen. Drie vlotte busreisjes die haast naadloos in elkaar overgaan. Nog voor 09:00 uur zitten we aan de koffie in startzaal Boulevard te Hoogerheide. Even krijgsraad houden en we distilleren een parkoers van 34 km uit de aangeboden afstanden van 25 & 40 km.
Volgen voor de eerste etappe de 25 km. De lang uitgesponnen lus over Calfven vinden wij minder boeiend. Meteen langs frisgroen uitschietende heggen voorbij het cyclocross terrein bij de imposante kerk en dan de Noordoostpolder in met Doel op de achtergrond. Kerkepadje, Marktje, we zijn hier thuis. Lopen het weidse polderlandschap in dat intussen al ‘gesierd’ is met zo’n 30 moderne windmolens. Ze geven van jetje vandaag, er staat een strakke wind. Passeren café Non Plus Ultra, afspanning die bij menig wandelaar een belletje zal doen rinkelen. Duiken bij Langeweg onder de snelweg komende van Antwerpen & Vlissingen door en zetten koers naar de eerste pauze. Steevast bij boerderij Bolders. Drachtige schapen wachten in boxen op wat komen gaan. Enkele mooi zwarte lammetjes kruipen nog dicht bij moeder, niet gewend aan de drukte.
De spoordijk op nu met uitzicht over een Schelde-arm. Weg van het ijzerwerk en water richting Lindonk dan, een overgang van akkers naar bos. We maken een rechthoekje langs beuk en spar en stappen dan opnieuw de spoorbaan over, terug de polder in. Voorbij hoeve Hildernisse en paardenweiden richting vijver en puist in het landschap. Korte klim en tweede pauze op Kraayenberg bij ons Belgisch Limburgs dametje die hier de liefde gevonden heeft. Zij heeft het nu nochtans koud, ondanks het stompie. De zonnige ochtend heeft plaats gemaakt voor grimmig grijs weer. Gelukkig blijft het droog.
We gaan snel weer op pad langs de overkant van de vijver van daarstraks en dan een heuveltje op met uitzicht op de skyline van Bergen-Op-Zoom. Vossenweg laat ons beuken tegen de zuidwester tot we de bossen van Mattenburgh bereiken. Strookjes modder, veel berk met een ondergroei van bramen, rododendrons en hulst. Onder de autobaan door bij Zuidgeest en dan langs een breed zandpad terug naar de bewoonde wereld en zijn klinkerpaden. Derde pauze bij Snepvangers langs de Huijbergsebaan. We komen er Guido (Bazel) en zijn vrouwtje tegen die hier voor het eerst wandelen. Het blijkt hun te bevallen.
Wij hebben een extra lus van 8,5 km gepland, nu dus de 40 km route volgend. Duiken meteen weer de bossen in met spar en een ondergroei van spierwit helmgras. Zandpaden worden ons deel en de zon is opnieuw van de partij. Een prachtige open plek dicht begroeit met heide, aanplant van jonge eik, stroken statige beuk met nog winterse bruine ondergrond van knisperend blad. Een prachtige etappe is dit ! Weilanden voeren vervolgens naar grote hoeve Millstream en gehucht Heimolen. Traditiegetrouw lijkt deze lus ons ‘goed bemeten’. We lopen parallel met een camping en komen opnieuw op het klinkerpad bij Zuidgeest uit. Rustpost Snepvangers loopt stilaan leeg. We praten even bij met Martin (ook Stroboer), wensen zijn vrouwtje een spoedig herstel toe.
De laatste loodjes nu. Stukje Huijbergsestraat en dan de bossen in bij een kampeerterrein. Dra bereiken we een hoog raster. Weten dat we nu om de terreinen, luchthaven van Fokker wandelen. Door een verwilderd bosje heen en we staan op de Antwerpsestraat. De tocht zit er stilaan op. Wandelen door stille straten, langs een beekje ook richting kerk en winkelstraat van Hoogerheide. Kunnen het ons zowaar permitteren een terrasje te doen. Keren dan ook zeer tevreden huiswaarts na een leuke en vrij zonnige wandeldag.
Makkelijke reis vandaag en een eerste keer met de Albatros onder ’t Scheld door tot Linkeroever. Een vijftal wandelaars reppen zich naar de startzaal bij de Stroboeren, heel wat wandelaars in tegenovergestelde richting al, gezellige zondagse drukte. Hans & Cathy gaan ons voor, Mark uit Rotselaar wordt onze eerste gezel. We zetten inderdaad koers naar ‘den tunnél’, moeten de lift nemen tot op Sint-Jansvliet en zijn zondagse rommelmarkt want de roltrappen zijn in onderhoud. Lopen langs de Kloosterstraat en zijn antiekwinkels, rommelmarktjes en prachtige muurschilderingen tot Vlaamse en Waalse kaai. Op zondagochtend gewoon ‘de parking van ’t Stad’. Duiken de bouwwerken van Nieuw-Zuid in, net achter het ook al nieuwe Antwaarpse Justitiepaleis. Dokkeren vervolgens langs de kasseitjes van de kaaien richting kleine voetgangerstunnel. Voor ons een snel stappend stel met prachtig verzorgd hondje ‘in de charette’. Verderop raken we aan de praat en het blijken charmante mensen uit Zottegem te zijn.
Maar nu eerst door de kleine tunnel, langs de trap naar beneden en de lift naar boven. Ruime nieuwbouw voor zij die in België een nieuw leven willen beginnen en dan door het zanderige Burchtse Weel tot de hondenclub, een klassieke rustpost voor deze tocht. Tarmacjes lopen na de koffie rondom het reeds aardig dichtgeslibd Burchts Weel en zijn populatie watervogels. Een strookje bos, langs de waterzuivering onder de E17 door en dan langs de bedrijven van de Baarbeek. Langs de spoorbaan naar ’t westen en vervolgens achterafjes lopen richting station van Zwijndrecht. Liepen samen met Lucien tot café Borrelbabbel en zijn prachtige paasversiering.
Even krijgsraad. Bea en Jerome gaan voor de volle pot (42), wij pikken nog de eerstvolgende etappe van die afstand mee. Wordt een stratenloop van 7,6 km langs Heilig Geesthoek, de terminus van tram draa, de Stenenkruisstraat en de Neerstraat. De haven vormt stilaan onze horizon. Voorbij het kerkhof van Zwijndrecht wandelen we eindelijk nog eens een strookje onverhard tussen fruitbomen en beukenhaag tot rustpost ’t Vlietje, goed beklant met wandelaars.
We slaan een lusje van 5,9 km over en zetten terug koers naar ’t Stad. De zon is zowaar van de partij als we door een jong bos richting ’t Rot lopen. Met Nadine, Marij en Willy door de woeste natuur richting fitnesscentrum en steenweg. Moeten willens nillens de expresweg over. Hoog in de bomen voeren een vijftal reigers een ballet op, paartijd denken wij dan. Middenvijver, een strookje zand en berk komt nu aan bod. Diepliggende beek ook met een rand van frisgroen gras. Dwars over de ruime hondenvlakte gaat het dan naar rustpost korfbalclub Sikopi. We kunnen er zowaar een terrasje doen met Marleen (Wilrijk) en Hobohemmse Linda & Charles.
Terug naar de hondenweide dan en vervolgens zand baggeren langs de prachtige vijvers van … Middenvijver. Doorkruisen een wijk van recente signatuur met opvallend veel zwarte baksteen en stappen langs de rand van het Galgenweel tot de rust oep Sint-Anneke. Hebben nog een uurtje wandelgenot voor de boeg. Langs de rand van ’t Scheld mogen we haast eindeloos genieten van een prachtig uitzicht op de skyline van de Koekenstad, van Boerentoren en kathedraal over Steen en Vleeshuis tot het MAS. Dan linea recta voorbij de jachthaven naar de windmolen en de Plaasj. Het strookje Sint-Annabos is beperkt deze keer, onze gastheren weten niet wanneer de werken aan de nu al verguisde nieuwe snelweg gaan beginnen. Kraaien krassen er luidruchtig als willen ze ons in begrafenisstemming voor het leuke, wilde bos brengen. Nog een laatste park, flatgebouwen en begoede burgerij, hoog tijd voor den Duvel.
We krijgen het gezelschap van Geertrui & Jan, Yvette en Norbert ook. Tja we zijn weer eens bij de laatsten om afscheid te nemen van Ludo en kompanen. Vraagje : kan er geen grotere toer door ’t stad en wat minder Zwijndrecht bij een volgende editie ?
Medio januari stelde Peter ons bij Olat in de bossen van Mierlo aan elkaar voor. Ik was vereerd weer eens een fotograaf die mee Beneluxwandelen opfleurde te mogen begroeten. We zagen elkaar nog een paar keer, onder meer in Linkhout. Een snelle goedlachse babbel en we volgden elk onze eigen route. En toen plots geen foto’s meer. Het was opnieuw Peter die mij van het ontstellende nieuws op de hoogte bracht. Moge je ziel tot rust komen daar waar je nu bent Jan. Kort maar krachtig zo kan ik onze ontmoeting best omschrijven.
Tja, intussen timmeren wij verder aan de weg, verzamelen onze wandel kilometers. Volgens Xavier konden we niet in Oostkamp geraken wegens werken aan het spoor. Voor die twee uit Hemiksem de ideale motivatie om wel een uitweg te zoeken en daar slaagden we wonderwel in. De treinrit tussen Gent en Brugge duurde dan wel 45 minuten, is ideaal voor een extra ochtenddutje. Busje komt zo en met ruim 20 wandelaars tot de kerk van Moerbrugge. Ik heb al een plannetje in het achterhoofd voor straks. Meteen feest trouwens in de startzaal want José uit Torhout staat in de rij bij de inschrijving. Denkelijk drie jaar geleden dat we haar nog ontmoet hebben en de begroeting is zeer hartelijk.
Op pad dan maar langs de tarmacjes van Lettenburg de polder in. Bij het bord Oedelem overschakelen op onverhard door de dreven van Beverhoutsveld. Grachten met oevers van riet en een vettig paadje luiden de prachtige Assebroekse Meersen in. Heerlijk wandelen tot de kerk met prachtige bidweg van deze gemeente en … het eindpunt van stadsbus 1 ! Extra lokale lus na de koffie, de akkers tegemoet en een bosrand. Ryckevelde noemt het hier. Verderop wacht de Gemene Weidebeek. Ooit gemeenschappelijke weilanden dus, nu een heerlijk wandelpad langs bijwijlen kroostrijk water. Prachtig stukje cultuur/natuur dat ons terug naar de rustpost in Assebroek loodst. Geertrui en Jan tekenen present, zei het met een lusje achterstand op ons.
De terugweg vatten we aan langs de oudere rijhuizen van de Molenstraat. Dan draaien we een half verhard fietspad op dat ons door weiden en velden voert tot het Sint-Lucas ziekenhuis. Hobbelig pad langs een gracht en witte, winterse grassen tot een landelijke omgeving en een strookje drukke steenweg, daarstraks met de bus verorberd. Korte strook door een KMO-zone en dan langs de gekanaliseerde waterloop tot de Moerbrug. Een laatste pauze in een schooltje, euver ’t woatere.
De laatste etappe voert aanvankelijk langs de Zuidleie en vervolgens over tarmacjes richting station van Oostkamp, vandaag niet bediend. Er volgt een heerlijke strook door nat bos en we passeren een kasteel met snel zwemmende aalscholver op de gracht. Aan de overkant van een steenweg wachten de onvolprezen Warandeputten. Strookje bos, gekanaliseerde gracht en dan over brede vlonders door het moeras met z’n gitzwart water. Vrolijk lopen we over de finishlijn en genieten van een Leffe bij gebrek aan Duvel.
Dan voeren we mijn plannetje uit. Lopen de eerste etappe door de Meersen opnieuw tot de bushalte. De pijlen zijn intussen al opgehaald maar onze perfecte samenwerking en samenspraak loodsen ons zonder omwegen naar de kerk van Assebroek. Busje komt zo, treintjes ook. Op de Rooseveltplaats loopt het even mis. De bus die wij dachten te nemen blijkt afgeschaft te zijn. Tram 24 tot het Schoonselhof dan maar en een extra wandeling van 3500 meter. We kunnen er om lachen …
Vandaag kiezen we voor Pellenberg. Makkelijk bereikbaar over Leuven en geen van beiden ooit eerder gestart. In Leuven krijgen we trouwens het gezelschap van Sir Gerard, goedlachs en monter zoals altijd. De startzaal puilt uit van de wandelaars. Wat een goed weerbericht al niet vermag ! Opnieuw massaal veel IJsetrippers, voorzitter Wilfried zal een tevreden man zijn.
Het parkoers bestaat uit twee lussen, eentje van 10 km zonder pauze en eentje van 20 km met twee stops. Wij spreken onze gastheer niet tegen en beginnen met de 10 km. Op het plateau met zijn prachtige hoeves worden we door een ijzige wind verkleumd. Zijn blij na het Herendaelhof middels een bospad een niveautje lager te mogen dalen. Aardbrug noemt ons tarmacje terecht, want het voert ons voorbij een zandgroeve in bedrijf. Stilaan slingert de soms holle weg zich een opwaarts gangetje tot Butselbos. We mogen er heerlijk zwerven over vettige paden, oplettend om niet over bramen te struikelen. Niveautje lager wacht opnieuw de open ruimte van kale akkers met uitzicht op UZ Pellenberg, deels in de steigers. Klimmetje door bos met vlonders onder de voet en maretak als lampionnen hoog in de bomen. We beklimmen de Lastberg die overgaat in Korteberg en onze nog steeds overvolle startzaal.
Het grotere werk begint met een krakkemikkig kasseitje voorbij de dorpskerk. Snel duiken we een ingesloten vallei van akkers en weilanden in. Lopen vervolgens hoog en droog langs sparren op Bierbeeks grondgebied. Een dot van een holle zandweg laat ons genieten van een schitterend uitzicht over verweerde fruitboompjes afgeladen vol geelgroene bollen maretak, heerlijk ! Helaas moeten we nu de lange rechte straat van Pimberg trotseren. Deze eindigt met een potige klim tot een communicatietoren. Uitzicht op Leuven aan de ene kant, de watertorens van Bierbeek aan de andere kant. Langs het Beverloopad in gestrekte draf tot de pauze in Boven-Lo. Een drukte van belang en wij zijn zowat halfweg de oefening.
Denderen opnieuw een andere berg af bij een ander kasteel en bewonderen in de vallei het klooster van Kessel-Lo. Helaas weer een lange straat onder de zolen, zijnde de Koetsweg. De klim die volgt is leuk, eerst kassei dan onverhard met vossenstreken en dus Vosseweg genaamd. Het tarmacje tussen de villa’s van Trolieberg naar de Leuvense vallei af en dan scherp klimmen, kort en krachtig de Predikherenberg op. Boven op het duin zwerven we tussen weilanden tot de toren van daarstraks en onze laatste pauze in Boven-Lo. Pit zit er genoeg in deze tocht !
Zelfde verhaal voor de laatste etappe. Beginnen eraan met golvend bos richting Linden, ons bekent als GR-parkoers rondom Leuven. Huisjes kijken langs de Zavelstraat en dan zachtjes klimmen over een diep holle weg die overgaat van tarmac in kassei. Heerlijk zwerven vervolgens door erg winters ogend bos. We halen Jan (pijp) en zijn Geertrui bij. Even wat bij babbelen en we stomen door, Gerard achterna. Een laatste strook open veld, ik verbaas er mij over hoe snel we terug in Pellenberg en bij de finish zijn. Peter weet te vertellen dat het parkoers zo’n twee kilometer ingekort is voor een hem onbekende reden. En als hij het al niet weet ! Pintje drinken met onze Waaslandse maatjes en met Gerard fluks naar de bus, uurtje vroeger dan voorzien. Vlotte treinverbinding in Leuven en een laatste Duvelke in Café Royal van Antwerpen-Centraal. Moe van de heuveltjes is het snel bedtijd, morgen maandag wacht andere koek.
Vandaag ga ik op jaarlijks familiebezoek. Achter de toog bij de Trekplosters staat Nelly Vanderstukken, familie uit het 7de knoopsgat weliswaar maar toch leuk. De startzaal wordt voor meer dan de helft bevolkt door IJsetrippers, we zijn met z’n allen paraat. Trekken ons op gang in de mistige morgen langs het klassieke achterafje richting brug over de snelweg naar de kust bij Groot-Bijgaarden. Dokkeren meteen door naar het gelijknamige kasteel en de gemeenteplaats met de mooie gebouwen. Passeren na nog geen halfuurtje wandelen rustpost Collegium, die niet voor ons voorzien is en lopen dus gewoon door. Rustige straten loodsen ons richting winkelcentrum Dansaert Park, mij volledig onbekend. Stilaan breekt de zon door het grijs en het parkoers open naar meer groen. Toch zullen we een ruim uur straten lopen in de omgeving van de snelweg, langs Kattebroek en Hof van Elegem. De bedoelingen van de parkoersbouwer ontgaan ons helemaal. Eindelijk komen we hoog boven de Dilbeekse Wolfsputten uit en mogen genieten van het natte biotoop en al heel wat ontluikend groen. We denderen Ketelheide naar beneden. Genieten nog van een wilgenpaadje en een schafelingpad langs een diepliggende beek. Dwars door een witte wijk gaat het naar Savio en de eerste pauze na 12 km !
Langs een verweerde muur zetten we onze tocht verder. De Kattenstraat voert nu hoog in het landschap, voorbij de Bruine Lieveheer. We laten de bebouwing achter ons, verlaten de 42 & 50 km voor een trage afzink door open veld, genietend van Pajotse vergezichten. Kwartslag om de majestueuze kerk van Sint-Martens-Bodegem en vervolgens een heerlijk pad langs een vrolijk klaterend beekje. Aan de overkant van de spoorbaan wacht rustpost 2, Castelhof. We nodigen Claire & Roland uit voor een extraatje maar ze gaan niet op ons aanbod in. Vort met de geit dan maar ! Zoeken het tarmacje op parallel met vallei en spoorbaan en verorberen als bonus de klimmende veldwegen van de Cauwenberg. Voorbij voetbalvelden wacht oranje geschilderd kasteel La Motte en de kerk als op een pedestal van Sint-Ulriks-Kapelle. Lijken op het hoogste punt van de omgeving te wandelen met uitzicht zowel in noordelijke als zuidelijke richting. Duiken tussen bebouwing opnieuw de vallei in en stappen met z’n allen langs de bosrand van Tenbroek terug naar Savio.
De laatste loodjes beginnen pittig met de klim voorbij Don Bosco en andere scholen. Slingeren ons vervolgens een weg langs achterafjes terug richting snelweg waar het al de ganse dag gezellig in de file blijkt te zijn. Aan de overkant van de brug wacht het Fabiolapark en prachtig houtsnijwerk aangebracht in dode bomen. Wie haben es wieder geschaft ! Nelly en echtgenoot zorgen voor een paar frisse Duvelkes en dan is het tijd voor de overvolle bus, zwart van ’t volk richting Brussel Noord. Vlot reisje naar Hemiksem, morgen zijn we weer paraat.
De treinbegeleider wenst de wandelaars een fijne dag, klasse van die man. We zijn met zeker 30 stappers op weg naar de parochiezaal net achter de kerk van Kessel-station. Er heerst een drukte van belang en we komen vele bekenden tegen tot een koppel uit het Oudenaardse toe. Daar gaan we dan, voor onze klassieke dertiger, autochtonen Annie & Willy achterna. Een paar straten langs het spoor en dan feestelijk en waarvoor we gekomen zijn : de Kesselse Heide. Heerlijk wandelen langs knoestige spar en sierlijke berk, prachtige open plekken met rustige heide. Een schitterende opener ! Aan de overkant van het spoor een extra strook bos tot het Kesselse Fort. Rondgang langs het water en zijn luid misbaar makende Canadese ganzen, de eerste pauze in een bekend schooltje wenkt.
Gezelschap van Jef ‘sneus’ en even later Jean-Pierre (wsv Schelle). We gaan er vandoor maatjes, hebben nog maar 8 km op de teller staan. Voetweg noemt de straat die ons naar bos en wei voert. Krijgen een eerste buitje te verwerken, een vettig strookje grasland ook. Het landelijk beton tussen kale maïsakkers laat ons kennis maken met de eerste kieviten – de lente is in’t land ! Legebaan, die volgen wij op grondgebied Nijlen. Nog een paar jonge bosstroken maar vooral landelijk tarmac richting Bevel. Stevige haast 10 km tot de leuke volkse kroeg van Rozenland. De dames des huize serveren er heerlijke verse groentesoep en wij laten ons niet smeken. Annie & Willy hebben het gezelschap gekregen van Sir Gerard, die lefgozer van de Duintrappers. Ook hij is in zijn nopjes in de Stille Kempen.
We laten een stevige plensbui aan ons voorbij gaan en vervolgen onze route langs achterafjes door slaapdorp Bevel. Voorbij chirolokalen en landelijk tarmac wacht de Grote Nete. Zijn allebei fan van het zwerven langs de sierlijk kronkelende bruine rivier. Mogen hier dan ook nog genieten van uitzichten over fraaie kastelen en hun hoeves. Van een pittig hagelbuitje ook …Stukje steenweg, jong bos met veel klimop en een stevige plensbui bij RVT Sint-Jozef. Kletsnat bereiken we het centrum van Kessel en de laatste pauze. Kunnen we bijkletsen met clubmaatjes Christine & Noël.
Nog een uurtje te gaan. De Kapelweg loodst ons naar een wild bos en lekker wat zwarte smurrie. Extraatje voor de 30 km langs een prachtige dreef en een bijkomend bosstrookje. Blijkt Soldatenbos te noemen. Een paar drukke wegen, even ploeteren door de smurrie en dan wacht nog meer bos, de bekende Kromme Ham. De parkoersbouwer houdt het overwegend bij tarmac, denkelijk wegens onbegaanbaar. We kunnen nog net Kris Haesenbosch en zijn gezinnetje uitwuiven alvorens van ons Duvelke te genieten.
Moeten al snel naar de trein en de terugweg naar Heimisse. Hebben een heel leuk wandelweekend achter de rug met plaatsen waar we zelden komen. Meer moet dat niet zijn.
Toch handig zo’n rechtstreekse treinverbinding. 70 minuten relax reizen van Antwerpen-Centraal tot Tubize. Kilometertje wandelen door de grauwe Waals-Brabantse gemeente en we staan in de ‘buvette’ van de lokale voetbalclub, een topper ‘en D2’. Het is er kaal en stil, gelukkig brengen de roodgele clubkleuren wat leven. Net als ‘permanent’ van dienst Daniele, die mij als een echte Waal een kus geeft. Uit Herne zijn nog steeds kranige Willy en zijn vrouwtje paraat. Hij beseft niet hoe dikwijls ik thuis bovenaan de trap van de slaapkamer aan hem denk. Maar we gaan wandelen, een tochtje van ruim 28 km. Jaren geleden dat we hier nog waren. Starten meteen pittig langs de muren van een tot lofts in ombouw zijnde industriële site. What goes up must come down, vandaag tot de kale vlakte van wat ooit de Forges de Clabecq was. Nu niet meer dan een stationnetje vol graffiti en een platen frietkot. Brug over het kanaal naar Charleroi en dan langs de steenweg omhoog voorbij de dorpskerk. Onmiskenbaar Waals allemaal met typische werkman huisjes. Weg van de bebouwing, smal pad langs bolle akkers, ooit tarmac geweest. We volgen een klaterend beekje tot de ingang van een kasteel, nu privé universiteit domein. Wegdraaien het statige bos in, pittig klimmen tussen beuk met een ondergroei van bloeiende paasbloemen in het wild. Rustpost na 5,4 km in een cafeetje te Sint-Veroon (Halle/Lembeek). Le patron y parle uniquement la langue de Molière.
Bakje flauwe koffie (dirt water zou mijn Braziliaanse collega zeggen) en weer op pad. Hoog boven en parallel de vallei over een tarmacje dat duidelijk dienst doet als sluipweg. Voorbij een hoeve die er denkelijk vijftig jaar geleden eender uit zag. Kleine hokjes weerszijden de weg herbergen het vee, de mesthoop prikkelt onze reukorganen. Duiken de vallei in langs onverhard, zeg maar vettig, om meteen weer te klimmen. Een brede holle weg met overdaad aan klimop loodst ons naar het akkers plateau. Prachtige vergezichten meteen. De parkoersbouwer gaat wat spelen met de heuvel en onze kuiten, steeds weer op en neer golft ons pad. Een laatste duik, we pauzeren in een klein schooltje te Braine-le-Château onder meer met Jean & Liliane (Anderlecht).
Na de pauze stappen we door het dorp om vervolgens aan een stevige klim te beginnen. Mogen op adem komen in de Sentier du Hasard, rustig bospad, en dan terug een niveau lager tussen de woningen. Lekker vettige klim langs weilanden vervolgens, vlak komt in dit parkoers niet voor ! Om de lokale voetballende jeugd te bereiken moeten we weer een verdieping lager. Bois des Pochets, lees ik op het volgende bord voorbij een roze hoeve. Upstairs maar weer tot de rustpost in Sint-Veroon. Hé, hé, stevig werk tot nog toe maar wij vinden het prima. De nivellering neemt af. We stappen naar een mini watertoren en fraaie gedateerde woningen. Stilaan bergaf tot het kanaal en de brug van daarstraks. In de vallei werkman huisjes. Het begint ons te dagen. Hoog in de heuvel de woningen van het kader, in de vallei die van de werkman, allen Forges de Clabecq. We wandelen rond de kaalgeslagen industriële site en duiken langs een landelijk kasseitje, samen met een straatbeekje, terug naar beneden. Meteen terug upstairs natuurlijk langs woningen en akkers met laagstaand wintergraan. Laatste rustpost in cafeetje l’Egypte. Net op tijd om te zien hoe Spartacus de troepen van Lefevere te grazen neemt.
De laatste loodjes nu, enkele vlokjes sneeuw die smelten voor de zon. We wandelen een heen-en-weertje langs de spoorlijn richting Hennuyères. Nog één klimmetje en vervolgens door gehucht Stéhoux. Langs het kasseitje van le Pont du Diable terug tot een riviertje en dan … recht naar den Duvel. De opeenvolging van heuvels heeft zijn tol geëist, we nemen een ruime pauze. Ik heb een fout uur voor de trein in gedachten en we missen hem dus net. Halfuurtje wachten, geen ramp. Helaas zijn er ook werken rondom de Rooseveltplaats en missen we onze drie verbindingen naar Hemiksem ! Resultaat : pas om 21:30 thuis, het kan verkeren zei ene Bredero !
L’Amitié par la Marche maar dan op zijn Nederlands, daar genieten wij vandaag van. Martin gaf de aanzet met Borkel & Schaft als hint aan te dragen eerder deze week. Als een echte wandelmaat biedt hij aan ons op te pikken bij Neerpelt-station. Wij glunderen, een tochtje bij Ad en zeker in deze omgeving slaan wij nooit af. Peter Heesakkers verlaat net de startzaal als wij aankomen. Maakt gelijk rechtsomkeer voor kop koffie met de Belgen. Hennie sluit haar ‘zusje’ Linda in de armen. Altijd feestelijk thuiskomen zo’n Olat tocht.
Het duurt dan ook even voor we op gang geraken. Sorry Martin, 40 km is gezien het tijdszijn voor ons te hoog gegrepen. Vanaf camping Dommelvallei duurt het maar een paar natte veldwegen tot de schattige rivier. Ad zorgt voor afwisseling met enkele bosstroken, ook hier spar uiteraard. Bij een hondenclub heerst luidruchtige drukte, de zondagse training sessies. Terug de Dommel dan in open terrein met de eerste rustpost aan het water, een schitterende locatie. Koffie en Olat-bammetjes, heerlijk !
We nemen afscheid van Peter die de 20 km loopt en vervolgen onze weg langs …de Dommel uiteraard. Elke ‘pinnekesdraad’ dient overwonnen te worden middels een houten trapje, met galante Martin steeds weer paraat voor de ‘korte pootjes’. Schitterend biotoop dit inclusief rietkragen en al dan niet verzopen weilanden. We verlaten de waterkant en gaan een winderige landdijk op richting hoevegebouwen. Snel terug puur natuur met het Plateaux Hageven. Haast kaal terrein met wat vennen. Ik herken het van eerdere tochten van de Grenslopers. Een knuppelpaadje, dennen en sparren groot en klein, we maken een ruime boog rond grote stille plassen. Eigenlijk stappen we van de ene immense open plek naar de andere, nu met mosduinen en nog meer vennen, wuivende gele grassen ook. Schitterend doorsteekje over een rivier met brede rietkragen en middels een wiebelende hangbrug. Verstandige Europese investering. We gaan nu laantjes trekken, beschut door frêle boompjes tussen de akkers door en dit tot de sobere rustpost. Hebben er 15 km opzitten en genieten van koffie en ‘bookes’ op een bankje achter een ‘camionette’ die ons netjes uit de wind houdt. Goed gedaan mannen helpers !
Gesterkt doorlopen we nog meer laantjes, bereiken stilaan de eerste grenspalen. Tussen twee grachten lopend wordt ons pad wat Olatter (lees vettiger). Even wat tarmac als we langs enkele hoeves passeren maar snel terug een sparrenbos. Weg van de 40 km naar de Warmbeek en zijn prachtige, hoge gele kraag. De rustpost Achelse Kluis wenkt. Genieten van een patersdrankje van ’t vat en dan wil Martin daar graag een stukje kaas bij. Uiteraard zijn wij het met hem eens. We worden overvallen door een groepje veertigers, de Wilskes, Karin & Dirk, Zottemie & Bart, Denise & Patrick.Tja, we zijn echt wel in Bels hé !
Verlaten de abdij langs de grenskant en de Doodendraad. Zelfde Duitse fenomeen uit WOI dat we ook kennen bij Leo in Poppel. Hier wel heel expliciet aanwezig met wachthok en ‘pinnekesdraad’. De grens der Lage Landen is duidelijk op het asfalt aangebracht. Het bordje Leenderbos stelt onze kennis van aardrijkskunde bij. Wij lopen naar Groote Heide, drassig grasland omgewoeld door wilde zwijntjes die wij niet te zien krijgen. Adje op zijn best en ploeteren zullen we, door de zwarte smurrie van het natte woeste bos. Dan een eenvoudig graspad dat heerlijk mee slingert met de ruime meanders van de Tongelreep. In de verte wenkt de soeppost. Adje scherpt onze honger, laat ons in een weidse boog aankomen bij Willem en de dames bij de dampende ‘erweten’ soep. Komt Henri Floor zowaar de groep vervoegen, hé dat is een leuk weerzien !
Dirk geeft het laatste startsignaal. Blijkt dat Martin de enige Neder is tussen niet minder dan 12 Belgen. Alhoewel hij is ook een echte Nederbelg als het op wandelen aankomt. Nog even wat nattig bos, door Zottemie doorkruist als een Golden Retriever, pets … pets, ik heb toch geen natte voeten ! Het groepje is sneller dan wij of heeft grote dorst, ze lopen van ons weg over een landdijk die tot de achterkant van de camping voert. En … dan is er zowaar Duvel ! We genieten na van een magistrale tocht, echt weer Ad en Olat zoals wij ze kennen, de absolute top als het om wandelen in de Lage Landen gaat !
Martin zet ons netjes af in Neerpelt. Wij reizen met een gelukzalig gevoel terug naar Heimisse, half slapend, half lachend met de (liefdes)verhalen van de bakvissen die in Antwerpen proberen volwassen te worden. Bedankt lieve vrienden allemaal, wat zijn wij blij nog eens samen met jullie te hebben mogen genieten.
We passen onze tocht vandaag aan volgens het weerbericht. Regen in de late namiddag dan is Lommel-Werkplaatsen gunstiger dan Kleine-Spouwen wegens dichtstbijzijnde bushalte. Rustig reisje meteen tot Lommel-station gelegen in the middle of nowhere. We gaan meteen het rode fietspad op midden het bronsgroen eikenhout. Ruilen het verderop in voor een industriële zone van recente signatuur. Vijf kilometer tot Werkplaatsen en tot ons aller verbazing clubmaat Jakke present. Jan Limburg gedoopt door Linda, wandelaars weten waarom …
Een paar honderden meter en we lopen over rulle zandpaden tussen berk & spar. Licht golvend terrein met de prachtige gloed van weelderige rustende heide op de open plekken. Steenweg over bij tuinbedrijf Pelckmans en dan opnieuw zanderige slingers trekken tussen honderden sparren. Een kleine zeven kilometer tot rustpost ’t Zand in Heeserbergen, net voorbij een hypermodern kerkgebouw.
En het feest gaat gewoon door. We ruilen de erg warme zaal voor de grijze koelte. Pas aangelegde steenweg over en terug de bossen in. Metershoge hulst, sparren natuurlijk ook met een ondergroei van weelderige mossen. Halfopen terrein dan met plukken berken. Er hangt een merkwaardige geur van ‘koken eten’ die we niet kunnen thuisbrengen noch naar smaak noch naar oorsprong. Her en der wat kaalslag, denkelijk om heide een nieuwe kans te geven, aanplant van eik ook. Mogen genieten van een heerlijk uitzicht over de Saharaplas en ploeteren ons dan verder een weg door het zand. In de verte razen de motoren op een permanent circuit. Wij naderen ze niet, duiken opnieuw tussen de sparren tot de witte huizen van Heeserbergen en onze tweede pauze.
Krijgen er het gezelschap van Milleke Mol. Trekken samen op voor de laatste etappe. Aanvankelijk opnieuw slingerend tussen de sparren door. Vervolgens over een immens open terrein bij wat een plas voor zandwinning lijkt. De wind heeft er vrij spel en, zoals Miel voorspelde, vallen ook de eerste regendruppels. Alle weersvoorspellers hadden het dus bij het rechte eind. Wij genieten van onze Duvelkes samen met Miel en Jef (Balen). Ondanks de regen besluiten we toch terug te voet naar Lommel-Station te trekken, zei het deels in het avondlijke donker. Willen toch zo graag onze 30 km in de kuiten hebben …
Eindelijk wordt er stralend weer voorspeld. Ik waag het er op een dagje vakantie te nemen, de Euraudax van Gwy en zijn maatjes was vorig jaar toch zo mooi ! Mijn treinreis vanaf ’t Antwerpse Zuid tot Gent-Dampoort is zo voorbij. Heb dan ook het gezelschap van Linda & Kim, de Hobohemmers. Om 10:00 gaan wij aan de koffie, de stations cafetaria loopt druppelsgewijs vol. Met meer dan 70 zullen we de 25 km vol maken. Tot mijn verbazing zijn ook Diane & Rudy van de partij.
We starten in uptempo over het plein van de Vooruit naar het Groot Begijnhof van Sint-Amandsberg. Er volgt een pracht van een oud kerkhof en vervolgens volkstuintjes onderaf een spoorbaan. Meteen een sterke start dus. De reeds wat gerekte bende stapt stevig door de Gentstraat tot de basiliek en bedevaartsoord van Oostakker. Kort lusje rondom de bidweg en een eerste pauze, we zijn een uurtje onderweg. Langs straten met beloftevolle namen zoals Zingemkouter en Lijnmolen stappen we in een half uurtje tot waterrecreatie Rozebroeken. Hoog tijd om de schoofzak aan te spreken, klokslag 12:30.
We zetten onze weg verder door het gelijknamige park richting Gentbrugge. Pikken er een oude Schelde-arm op ruim begroeit met wuivend gelig riet. Terug richting stad nu langs een spoorbaan en gele flatgebouwen. Ik begrijp dat we in Gent-Zuid zijn. Onze kopman houdt van tempo, ik moet een tandje bijsteken om bij de voorwacht te blijven. Neem geen tijd voor nota’s, wel voor foto’s en goed rondkijken. Zeker in de Pieter Vanderdonck doorgang waar de ‘miekes’ lonkend hun koopwaar ten toon spreiden. De langgerekte bende stapt stevig door de winkelstraten tot Sint-Michiels en de Korenlei. Wat een prachtig uitzicht over de zonovergoten historische stad heb je hier ! Dit is genieten. Nog wat keren en draaien door smalle straten met tingelende trams. Gwy biedt ons zowaar een terrasje aan onder de toren van Sint-Baafs. We rekken het even langer dan gepland want het is hier zalig in het zonnetje.
De laatste etappe loodst ons voorbij het Justitiepaleis en langs de waterpartij en platanen van Coupure Rechts. Krijg onderweg regelmatig tekst en uitleg van Linda, de meest Aantwaarpse van alle Gentenoaren. We duiken een begijnhofje in met prachtig wit gekalkte muren.
Toen merkte ik dat Prinsenhof de naam was van de straat.
De straat waarin je woonde, de straat met jouw gelaat.
Ooh, ooh Rosanne (het zal mij de komende dagen niet meer loslaten)
Binnenwegjes langs Bachtenwalle en de omgeving van het Gravensteen. Afsluiten doen we langs de oevers van de vele waterpartijen die Gent rijk is. Vond ik de eerste helft minder geslaagd dan vorig jaar, de omzwerving door de binnenstad daar kan ik eindeloos van genieten ! Bedankt Gwy en zijn maatjes en tot volgend jaar, hetzij bij de Ghemalco Arena of misschien wel voor een heuse Wallydax …
Vandaag kunnen wij wat langer slapen want ik heb het plan opgevat wat extra kilometers te wandelen ! Klink contradictorisch maar wij vertrekken van thuis uit richting wandeltocht in Wilrijk. Iets na 08:00 gaan we op pad. Dwars door Hemiksem naar de Moerelei en het Mastenbos. Vervolgens tussen Schoonselhof en wielerpiste richting A12. Deze volgen we een eindje in Antwerpse richting tot de kerk aan de Heistraat. Het eerste wandeluurtje zit er op. Een goed bezette startzaal met nogal wat buren uit Schelle.
Uiteraard gaan we op pad voor de volle afstand zijnde 28 km. Beginnen met villaatjes kijken langs de Acacialaan. Dan komen de laantjes van park Den Brandt aan bod. Er staan nogal wat bunkers herinnerend aan duistere tijden vorige eeuw. Opnieuw villa’s met onder meer het scherp bewaakte Nachtegalenhof. Frans laat ons een ommetje maken over winkelcentrum De Bist en kiest dan voor krakkemikkige voetpaden naar een oud verweert kerkhofje in het groen. De eerste pauze bij de KWB dient zich aan, wij laten de beentjes even rusten. Zandstappers vormen de hoofdmoot van de aanwezigen deze keer.
Hebben een lokaal lusje voor de boeg dat ons even door het aanpalende park loodst. Langs een studentenhome bereiken we Fort VI en gaan vervolgens zwerven door de stille, groene campus Drie Eiken van de Antwerpse universiteit. Een recent aangelegd park met nogal wat waterpartijen wordt uitgebreid aangeboden en dan is het straatjes lopen tot het Wilrijkse park rechtover rustpost KWB. Hebben zo’n 10 km van het parkoers in de kuiten, beetje anders dan anders opgebouwd.
Na de rust verlaten we Wilrijk. Stappen langs de Rizla fabriek naar het groene pad onderaf de E19, Sieke & Willy achterna. Opnieuw wat straten aan de overkant van de E19, bewoning voor de gegoede burgerij. De Prins Boudewijnlaan over en dan mogen we heerlijk gaan zwerven over de paden van Fort V. Maken een uitgebreide lus met doorgang door de fortgebouwen. Altijd bij onze favorieten deze forten en hun vijvers. De pauze ligt trouwens in een fort-lokaal, weer eens een bomvolle zaal.
Hebben ook hier een lus te gaan die zeer weifelend begint door straten met gekortwiekte platanen. Even grondgebied Mortsel en voorbij Mussenburg naar de basiliek van Edegem en zijn bidweg. Prachtig laantje verderop van de Edegemse gewone kerk naar kasteel Ter Linden. Langs de bijhorende hoeve gaat het vervolgens naar de seniorie, een klassiek parkoers. Zijn zo snel weer bij Fort V en onze laatste pauze.
Vertrekken bij een onaangename, natte atmosfeer al is dit gelukkig maar voor even. Mogen die prachtige landdijk op die Mortsel rijk is. Klein stukje maar en dan richting ziekenhuizen Sint-Augustinus en Middelheim. Heerlijk zwerven vervolgens door het gelijknamige park tot de uitgang bij de Dikke Mee, goed beklant op een grijze zondagnamiddag. Stappen de Eglantierlaan af tot de oudere woonkern van Wilrijk, de eindmeet is in zicht.
We nemen ruim de tijd voor ons zondags Duvelke en vatten de terugweg naar huis aan. Is al behoorlijk donker als we het Mastenbos bereiken. Moe maar voldaan komen we thuis aan. Hebben net een veertiger in de kuiten … daar zullen we morgen zeker nog deugd van hebben.
Busje komt zo, busje komt zo …. Busje komt niet ! Staan wij daar dan op een grijze zaterdagochtend vanaf 06:30. Om 07:00 keren we even terug naar huis voor een tas koffie en opgewarmde voeten. Om 07:30 kunnen we dan eindelijk op pad, plan B in het achterhoofd. De trein naar Diest en verder maakt een ommetje over Mechelen Nekkerspoel wegens ‘geplande werken’. Toch zijn we netjes op tijd voor de eerste bus richting Heusden, klokslag 10:00. Een bonte bende wandelaars uit het Antwerpse en de Kempen, de twee Jefkes op kop. Met deze van Borgerhout hou ik meteen krijgsraad. Zullen ‘ergens’ het parkoers verlaten om te voet terug naar station Diest te wandelen.
Door wegenwerken trekken we ons op gang, langs stille straten richting spoorbaan. Van ‘den ijzeren weg’ gaat het richting eerste strook sparrenbossen. Ze voeren naar de straten van Zelem. Een strook door overstroomde weilanden en we bereiken de eerste rust, een bomvolle zaal na 6,7 km. Na de boterhammetjes vort met de bok & geit. Bij de Van Zurpeledijk vliegt een pracht vaan witte reiger traag en sierlijk door het donkere zwerk. Dancing Astrid en vervolgens de Oude Schansstraat richting volgende bosstrook. In een weilandje worden we vertederd door de eerste, nog frêle lammetjes van dit jaar. Dit splitsing met zij die terug naar Zelem keren blijft erg lang weg. Komt er toch en moederziel alleen stappen wij door sparrenbossen naar de voetbalkantine van FC Polyte. Alleen Jefke zit er nog van een klappeke met de helpers en Duvelke in de hand te genieten.
Wij komen tot de conclusie dat de dag al te ver gevorderd is om de plaatselijke lus nog te stappen en volgen dus braafjes het parkoers van de 30km. Er komen nogal wat straten aan te pas alvorens we de kerselaars in delicate bloei van de Wijerstraat bereiken. Oep ’t Schunaar volgen we de spoorbaan die alleen nog gebruikt wordt door Tessenderlo Chemie, richting Diest. Duiken zodra het kan het Webbekoms Broek in en wandelen langs de vele armen van de Demer. Volgen een kaarsrechte, onverharde dijk puur natuur tot bij een kasseibaantje in de buurt van Webbekom-dorp. Stilaan druppelt de eerste regen over het land. Volgen nu een fietspad, nog steeds in het Broek tot waar we de drukke baan Diest – Hasselt oversteken. Stappen langs een oude spoorbaan, nu fietspad en dan stille, natte straten van Zelk tot de rust in het Duivenlokaal. Vrijwel alle dapperen van 42 & 50 km zijn er al vandoor.
Het is heel onaangenaam winderig en nat als we aan onze laatste etappe beginnen. Voorbij het stemmige kerkje van Zelk en dan onder de A2 door. We verlaten het parkoers en duiken opnieuw het Webbekoms Broek in. Zullen zodoende het langgerekte gebied doorkruisen in de vorm van een ‘8’. Krijgen het vettigste pad van de dag onder de sloffen geschoven. Op een paar plaatsen zelfs net overstroomt. Reeën bekijken ons argwanend. Eerst twee bokken, verderop een vijftal vrouwtjes met die leuke witte kontjes. Een verfrommelde fazantenhaan vliegt met luid misbaar op. Alleen wandelend krijg je altijd meer te zien. Al behoorlijk nat gaan we bij Webbekom opnieuw het kasseitje op en kiezen dan voor tarmac richting Diesterse Halve Maan. Lopen nog een mooi stukje hoog boven de plassen en zijn zo bij het station. Jefke is er dan al lang vandoor, wij hebben nog de tijd voor een Duvelke en reizen op ons gemakje terug naar Hemiksem. Jammer van het slechte weer, was best een aangename wandeling.
