Jan en zijn Wespen bieden 35 wandelkilometers aan op zo’n 3 km van mijn appartement, ideaal voor een zonnige zondagse marathon dus. Ik steek van wal om 08:15 over de Leuvense ring, langs het toch wel fraaie Centraal en de Philips. Even dollen met Hobokense vrienden in de startzaal en op pad. Beginnen met wat villa’s kijken en voorbij het Jezuïtenhuis naar kasteel en park Arenberg, altijd leuk hier voorbij te lopen. Langestaart dan, rechtdoor grindpad stroomopwaarts de Dijle. Zal ons in eerste instantie afzetten bij de parking van de E40. Door een donkere tunnel onder koning auto door en vervolgen langs wei- en hooiland tot Korbeek-Dijle, meer bepaald The Shelter. Het volgend strookje kassei wordt leuk onderbroken door puur natuur. Hopsakee de spoorbaan over en even meelopen met ‘den ijzeren weg’ lekker in het groen. Kort kasseiklimmetje en pauze in Don Bosco, ben 8 km onderweg. La Fringale overvalt mij en ik koop een broodje gehakt, mijn favoriet. Wordt al stappend door het domein verorberd. De Steenweg over richting jeugdcentrum van OHL en dan zakken naar de vijvers van het Zoet Water. Langs het klassieke Spaans Dak gaat de eerste lus richting Heverleebos. Kasseitjes mogen in Brabant niet ontbreken. Er loopt iemand voor mij met een typische stijl … ja hoor Jacqueline verslikt zich in een scherpe bocht naar rechts en we lopen een poosje samen. Begrijp dat Luc aan de dis zit bij zijn zus. Ik laat mijn maatje gaan, ben te druk bezig met nota’s en foto’s nemen. We verlaten de bossen bij Sint-Joris-Weert en duiken de Doode Bemde in. Heerlijk zonnig genieten langs de Dijle. Moeten wel de smalle paden delen met MTB-ers, maar wederzijdse hoffelijkheid maakt dit makkelijk. Passeer de samenvloeiing met de IJse en wandel verder langs een smal ‘netelpad’ en parallel en beek tot The Shelter. Bis repetitam dus tot Don Bosco. 19 km op de teller en toch stoom ik door, er heeft iemand mij vorige vrijdag op ‘scherp’ gezet.
Terug naar OHL maar nu middels een leuke holle weg naar die andere plas van het Zoete Water. Een zwanenfamilie is er vleugelslags de hiërarchie in het huishouden aan het bijstellen. Even vlonders lopen rond het water en dan een verdieping hoger middels kassei en onverhard. Bosrijk en bosrand met een lange rechte lijn voorbij een militair domein. Naar Blanden en zijn rustpost zakken we via domein Torenvalk, langs heelder families op picknick uitstap. Ik neem een eerste pauze na 25 km ! Kom hier vele vrienden tegen, Nicole & Herman, Marleentje & Marcel en vele andere. Pauze valt dus redelijk lang uit. Ook hier een lokale lus. Even open terrein met gele mosterd (Roger) en dan het Meeraalwoud in. Wat kassei, een Ecoduct en genieten van het woud. Even wordt de beuk verdreven door spar en een ondergroei van varens, op en neer een heuveltje. Lange rechte stroken dan langs een militair domein tot de drukke steenweg. Ik sla de laatste rustpost over en zet meteen koers langs achterafjes naar de finish. Loop door een strookje Vaalbeek en pauzeer er op een bankje. Babbel met clubmaatjes Claire & Roland die passeren en trek mij weer op gang. De laatste kilometers zijn nog steeds heerlijk genieten van de Brabantse beukenbossen. Duik onder de autobaan door en rep mij naar de eindmeet … om gewoon door te lopen naar de Naamsesteenweg, de Leuvense ring en … een lekker verkwikkend bad. Heel leuke Dijletocht gelopen vandaag, prima van pijltjes voorzien, goede benen en een zalige été Indien.
Geen tijd voor een zaterdagse wandeling want op kappersbezoek. Had ik voor vandaag Scherpenheuvel in gedachten, het openbaar vervoer gooit roet in het eten. Kan er pas om 11:00 geraken en dat is mij te laat, kies voor Humbeek waar mijn collega Rita Van Humbeek woont, tja er zijn zo van die toevalligheden. Steek iets na de klok van tienen van wal en verslik mij haast meteen in de eerste splitsing ware er niet een pienter dametje net voor mij. 1X dus langs Hoogbeekveld en zijn natte paden. Passeer stoeterij Gravenbos en bemerk in haast elk veld tijdelijke verlichtingspalen en geparkeerde auto’s, Voodoo Village lees ik op een aantal borden, dinsdag effe Rita om tekst en uitleg vragen. Krijg een heerlijke afwisseling van bosjes en weilanden onder de zolen geschoven. Een piepjong kalfje zet een hoge rug naar het wandelvolk. Een prachtige dubbel dreef zet ons af bij een Mariagrot, het kasteel laten we achter ons. Lans het zeekanaal nu, richting Vilvoorde & Brussel. We verlaten het water voor wat akkers en een paar straten. Ronden een paardenweide en stappen via de kerkhofmuur terug het Humbeekse centrum in. Zeven kilometer op de teller en ik loop gewoon door. De 30 km mag één straat ver alleen op pad. Nog meer paardenweiden, maïsvelden ook met heel wat kaalslag, een merkwaardig gezicht, net of er iemand met een tractor doorgereden is. Plots ruime velden worteltjes in ‘volle was’ en dan een tijdje straten lopen langs schaarse bebouwing, de Kromme Elleboog. Slingeren door het open land dus met zicht op de opstijgers van Brussels Airport Zaventem. De Rechteweg dan en opnieuw akkers van veel te laag gebleven maïs en een courgettes aanplant. Een strookje bolle kassei en ik bereik ‘de voetbal’ van Beigem. Stap tot de fraaie kerk van het dorp en zaaltje Zevensterre. Het is er mij veel te druk en ik loop opnieuw door. Dertien kilometer op de teller en de volgende mogelijke pauze na 17,9 km. Achterafjes loodsen mij naar de akkers van de Ringmusweg. We zijn met een behoorlijk grote groep wandelaars tot … de 24 & 30 km hun eigen ding doen, ben meteen alleen ! Loop langs de rand van het Lintbos en duik er dan in middels een tarmacje. Incident ! Een jonge hond rukt zich los van zijn baasjes en spurt mij aan hoge snelheid voorbij, terug naar af. Ik ben te verbaasd om hem tegen te houden, hij rent zich met leiband en al de ziel uit het lijf. Baasjes proberen hem terug te vinden wat op het eerste zicht niet lukt. Ik verlaat het bos en dokker over een kasseitje tot de rustpost in een hondenschool. Eddy & Liliane zijn zoals verwacht mijn gastheren.
Pintje drinken, babbeltje slaan en ik dokker verder. Passeer de Maelbeek en stap een lang recht pad tussen tuinen en akkers. Opvallend hoe dol de mollen al zijn. Een eind na een Veldkapel ga ik bij Diegemput een fietspad op door het wulpse groen. Verstoor ongewild een reetje dat paniekerig wegvlucht. Voorbij de Tommenmolen duik ik het open veld in met een heerlijk uitzicht over de fraai basiliek van Grimbergen. Stratenloop nu, net als vorig jaar langs de Beukendreef. Voetweg De Kerselaar biedt opnieuw onverhard langs deels geoogste patatten en maïs. Ben weer in Beigem en besluit gewoon door te lopen tot de finish, kan misschien de bus van 16:14 nog halen. Opnieuw achterafjes om het dorp uit te geraken en dan zwerven door akkers. De 30 km gaat er een laatste keer alleen vandoor. Alhoewel ik al de ganse dag ‘slechte benen’ heb ga ik nukkig mee. Passeer kasteelhoeve Lint en een eindje verder de Gasthuishoeve, netjes de laatste etappe van vorig jaar. Op mijn eentje nog even zwerven door het maïs en dan het Zeekanaal oppikken, nu richting Willebroek. Kom terug bij het Humbeekse kerkhof uit en ben … 6 minuten te laat voor de bus. Maak van de nood een deugd en geniet van een Duvelke en een klappeke met de broertjes De Keyser. Heb de tocht gekregen die ik hier verwachtte maar hoop toch volgende week beter voor de dag te komen. Was zelf maar ‘plattekes’ vandaag.
Gisteren de verkenning gewandeld van onze Huldenbergtocht. Wilfried heeft een pareltje van 26 km uit zijn hoge hoed getoverd. Prachtige vergezichten, kuieren langs de Ijse en door de Dode Beemden. Bij momenten lekker pittig waaronder het Margrijsbos. Nu nog bidden voor een heerlijke dag Eté Indien. Vandaag had ik aanvankelijk de marathon van Schelle gepland. Heb helaas wat te veel achterstand met de verwerkingen voor Beneluxwandelen en schakel dus over op plan B, Adeps in Basse-Wavre. Is nauwelijks een uurtje reizen tot de startlocatie in het Collège Notre-Dame met imposante kerk. Startkaart en parkoersplannetje ophalen, broodje kaas bunkeren en weg ben ik voor 20 km non-stop. Passeer meteen de Dyle Romane, het verlengde van gisteren dus en stap over het marktpleintje. Hé, is exact het omgekeerde van vorig jaar ! Heen-en-weertje door een stille straat en stilaan het groen opzoeken. Een eerste klim in bos, pad dat naar je toekomt hoe verder je vordert, even uithijgen ‘on top’. De temperatuur is nochtans in tegenstelling tot gisteren wandelaar vriendelijk. Een strookje kaalslag naast een drukke baan en middels een donker tunneltje onder koning auto door. Stap de velden in met nogal wat patat en oversteek groepjes wandelaars. Strookje kassei, ik ben in Dion-le-Val, mini dorpje maar wel met een kasteel. De route golft lekker op en neer. Stap langs ruime paardenweiden nu naar le Bois des Godts. Na 5,4 km gaat de 10 km weg en we zijn plots maar met z’n drieën meer om door de akkers te stappen. Kom op een plateau uit en weet de betonweg kaarsrecht en lang met wat meidoorn aan weerskanten. Zwaluwen scheren speels over de hoger liggende velden en sjirpen als ze net voor je doorvliegen. Bij een manege gaat de 20 z’n eigen weg, ik ben nu echt alleen. Alhoewel, een afdaling over een smal bospaadje moet ik delen met MTB-ers, het zijn bijna allemaal Vlamingen ! Ik verlaat hen voor de verweerde muur van Fort de Voiles die mij een eerste keer naar riviertje Le Train leidt. Ben in Bonlez en zijn landhuizen. Tarmac lopen, steeds weer op en neer, onder meer langs waterloopje Le Glabais. Via La Gorge des Loups (holle weg) richting landbouwplateau en een schapenboer. Door de akkers en dan zakken over een krakkemikkig kasseitje tot in Hèze en zijn watertje, le Ry de Hèze. Nog een klimmetje kassei en dan rustig vlak langs bolle akkers. En de boer … hij ploegde voort. Kom weer bij Le Train uit en heb nog 8,3 km voor de boeg. De kerkklok slaat het noenuur. Weilanden nu met lome runderen en vervolgens een patattenveld. Dokkeren dan weer over een kasseitje langs een verweerde muur met weelderig klimop tot … Le Train. Loop vrijwel meteen van het snel vliedende water weg, beetje klimmend door meerdere straten tot het punt waar ik vorig jaar fout liep omdat ik drie mannen volgde die een kortere route liepen. Nu dus het volgende kasseitje op tot een bos en in dalende lijn naar velden met verwelkte bloemen. Een aantal bomen staan trouwens al gelig in het blad. Bereik door de kalende akkers finaal watertje Le Pisselet in Grez. Mag klimmen langs het kasseitje dat voorbij het clubhuis van wandelclub A.M.I. leidt. De reis gaat nog steeds in stijgende lijn langs een nieuwbouw wijk, op één jaar tijd is hier heel wat veranderd ! Kom uit naast de drukke steenweg van daarstraks maar duik opnieuw het vlakke groen in. De 10 km sluit aan en ik heb nog 1800 meter te wandelen. De helft is een stevige afdaling tot de Dyle, vorig jaar dus een zware klim. Het heen-en-weer straatje en ik ben netjes op tijd voor de trein van 13:36. Ben zodoende al om 14:00 in Leuven en kan nog een tijdje genieten van de wielerwedstrijd die er plaats heeft. Volg de rondjes vanuit mijn verblijf twee hoog, vooral het drukke entourage van volgwagens en onze ‘bereden vrienden’ is indrukwekkend. Kan tussen de passages van ‘de koers’ door lekker bijwerken, ben dan ook ’s avonds tevreden van mijn dag.
We zijn maar met z’n tweeën bij het busstation van Leuven Station, mijn vaste reisgenoot uit Heverlee en ik. Vlotjes overstappen bij Kampenhout-Sas en twee haltes verder zijn we bij onze gastheren de Witloofstappers. Hebben allebei een marathon op het menu staan, maar elk aan zijn eigen tempo. Het is al verdorie warm als ik mij zo rond 08:45 op gang trek. Korte groet aan de Borgerhouters die van de patatten-parking (gerooid) af komen. Op weg door een eerste strookje bos met beek, beetje tarmac en dan een leuke omzwerving door het Weisetterbos. Kom uit bij een oude hoeve met slotgracht, helaas niet te fotograferen door het vele struikgewas. Duik nu de akkers in, maïs, chicorei (witloof) en zowaar een prachtig veld wilde bloemen. Clarenbemt is een heerlijk biotoopje met beek. Beetje raar van markeringen voorzien maar vlot recht door het maïs, de zwaluwen sjirpen verzamelen op elektriciteitsdraden. Vervolg zwervend over heerlijke maaipaden tot het volgende bosje met droge beek. Terug maïs dan met steeds weer die grijze vogels die in groten getale over onze hoofden neerdalen. Korte pauze in Kampenhout. De benen willen vooruit, het lijf heeft het lastig wegens te weinig zuurstofopname.
Lekker kasseitje om rond het centrum te draaien tot de roze villa en dan de Lamanterveldweg op, ken het hier haast uit het hoofd. Passeer de voetbalterreinen en duik met maatjes uit Hoboken het Rotbos in. Opletten voor de vele luchtwortels en vervolgen aan de bosrand langs de Hasseltbemde. Leuk stappen voorbij de ezelshoeve en dan richting Hellebos. Weet ik het hier meestal ‘vettig’, dit jaar valt het best mee. Kruis Juzeke op pad, man met lange baard en blootsvoets. Loop daardoor fout en Hoboken fluit mij letterlijk terug waarvoor mijn dank. De Depotwegel dus in het bos voorbij de politie kazerne en gewoon doorlopen tot de rustpost in Berg. Bijna 15 km op de teller en ik heb goede benen, pik meteen de extra 9 km op. Het duurt even voor ik de bebouwing uitkom. Ga een ellenlang fietspad op richting Steenokkerzeel, gewoon beton lopen immer gerade aus. Passeer een prachtig veld met zonnebloemen. Wordt verder bezig gehouden door landende vliegmachines en pogingen om ze correct in beeld te brengen. Wandel tot tegen de ‘touch down’ en mag eindelijk weer onverhard lopen, licht hellend ook. Het wordt een hele hete weg terug door open veld naar de straten van Berg. Mijn verdunde zuurstofpijpjes kunnen de toevoer nauwelijks aan. Ik zwijmel dan ook als ik de rustpost binnen stap. Te lang wandelen zonder pauze bij dit warme weer, te weinig gedronken, ik vul mijn snelle suikers aan met twee ‘zware’ cola’s en ben er weer klaar voor.
Ken de volgende korte etappe uit het hoofd. Eerst door de smalle paden van het Torfbroek en dan de weidse akkers in met onder meer een kleine aanplant van wijndruiven. De Dr. Koeckwegel (neen niet Kloek !) loodst mij naar de rust in Nederokkerzeel waar ik niet dezelfde fout maak als vorig jaar. Nog wat cola bij bunkeren en op pad voor de lokale lus. Dorp uit en letterlijk tussen de patat naar het volgende vochtige bos. Verlaat het groen voor Erps of Kwerps, wie zal het zeggen. Na de bebouwing voetwegen in het maïs en nog wat bewoning. Ik weet, bij voetweg 84 wordt het weer puur natuur. Heerlijk wandelen door halfopen landschap met vlonders die zich door het landschap slingeren. Wat smalle groene paadjes, enkele huizen en opnieuw die slingervlonders. Dankzij de zomers van tegenwoordig kan je de ‘lattekes’ negeren en er gewoon langslopen. Ik weet, het nu volgende fietspad loodst mij recht naar de rustpost van Nederokkerzeel. Merkwaardig, geen landende vliegers meer boven mijn hoofd maar opstijgende, is de wind gedraaid ? Heb vandaag vrijwel geen wind gemerkt.
Nog een kleine 8 km te lopen. Even een heen-en-weertje en dan Kwikborre. Heerlijk puur natuur met iel schreeuwende roofvogels boven het hoofd. Opnieuw veel vlonders die nu de dienst niet uitmaken. De Zwarte Madam noemt het hier, weet niet waarom maar zelfs zomers is dit jonge bos toch wel donkerder dan de omgeving. Weet wat er komen gaat. Heerlijk stroomopwaarts langs een glashelder riviertje om te vervolgen met een slingertarmac langs weilanden. Pff, die strook doet pijn zo laat in de tocht. Bij een kapel ter ere van OLV Scherpenheuvel neem ik een korte pauze. Stap dan naar het kasteel van Wilder en mag genieten van het ellenlange kasseitje langs een golfterrein, steenweg geborduurd met een dubbele rij platanen. Vecht er mij doorheen, moe maar ik loop deze strook graag. Nog één steegje en ik ben aan de bus. Heb 15 minuten de tijd en kan dus recupereren. Heb de tocht gelopen die ik van de Witloofstappers verwachtte. Ben ook tevreden over mijn eigen prestatie. Volgende zondag doen we het nog eens over in een heel andere omgeving. Medereiziger uit Heverlee zal er ook zijn.
De weergoden zijn de wandelaar ongunstig gezind vandaag en ik vertrek dan ook om 07:00 met lood in de schoenen. Binnen zitten is eigenlijk evenmin een optie. Door de druilerige ochtend naar het stille station van Leuven en over Antwerpen-Centraal en een kort metroritje tot Linkeroever. De Stroboeren zijn talrijk aanwezig en Patje Kloek wordt mijn gezel tijdens de busreis tot Kruibeke. Hij ligt al zes maanden in de lappenmand maar blijft zijn vrolijkheid zelve. Knap toch ! Inschrijven en op pad voor een echt wel natte ochtend, mijn nieuwbakken IJsetripper regenjas doet weer dienst. Straten lopen en dan over tarmacjes langs weilanden en mais. Vrolijk wordt je hier niet van, is veeleer op slecht karakter. Bij de Petrus kapel de prachtige Bazelse dreef in tot rustpost Sint-Joris, bij Lucien dus. Slechts 3,2 km op de teller en ik loop gewoon door. Lokale lus van 3,5 km speciaal voor zij die 30 km willen stappen. Door een parkje en vervolgens een wijk van recente signatuur het groen tegemoet. Op de terugweg kruis ik Conny en haar gevolg. Stap langs de tuinen van Hofke van Bazel en vernieuwde sporthal Dulpop tot Sint-Joris, tweede keer.
Heb Adeps benen vandaag en loop dus wederom gewoon door. Heerlijk genieten van het park rondom waterkasteel Wissekerke en dan langs een gitzwarte beek richting Rupelmonde. Ken het hier met mijn ogen toe. Lekker kasseitjes dokkeren over de Kleine Gaanweg, langs een beek helgroen van het kroes. Overstapje van de dijk van het Sigmaplan, zal wel meer gebeuren vandaag. Genieten van puur natuur, graspaden afgewisseld met een dun laagje modder, wilgen in de berm en waterpartijen, zalig ! Weer de landdijk op dan tot de flats van Rupelmonde. Zwerven langs zijn watermolen, werkloos want droogstand van zijn toevoer. Terugkeer langs de Schelde en we lopen met z’n allen fout bij een verlaten scheepsbouwwerf. Dwars door de ruïne was de bedoeling en dat hadden we zo niet begrepen. Met een groepje WIEGO – Breda loop ik nu over een tarmacje langs ’t Scheld met uitzicht op Schelle – Hemiksem & Hoboken (Umicore). Mogen allen samen ook genieten van een prachtige groene polder en zowaar bevolkt door een drietal reetjes. Kreken, vijvers, slibpartijen met heel wat foeragerende watervogels, dit is genieten. Weg van de stroom dan en weer kasseitjes, de Lange Gaanweg deze keer, dijk boven het groene water en vrijwel recht naar de Dulpop en chez Lucien. Ik pauzeer een eerste keer na ruim 17 km bij vrienden uit Borgerhout die altijd wel een verhaal te vertellen hebben. Ge zét van Antwaarpe of ge zét he nie hé !
Een tweede keer door het park van Wissekerke en over de noodbrug. Lekker kasseitje dokkeren dan en weer eens over de landdijk. Heerlijk genieten in het groen van de Elzenbroekbossen met vele zomerse bloemen stilaan op hun retour. Een prachtige lelievijver, een strookje halfbeton al babbelend met de voorzitster van de Sloebers, immer gerade aus over de landdijk naar Kruibeke en zijn schuur. Geniet van puur natuur van de potpolder en zijn waterpartijen met Umicore steeds op de achtergrond. Sla de laatste rustpost over wegens te druk en zet koers onderaf de dijk naar de veerpont Kruibeke – Hoboken. Mooi ommetje langs een prachtige kreek en een modderpaadje aan ’t Scheld. Terug naar het veer en dan over een brede grindweg richting Burcht en Koekenstad, stroomafwaarts. Kier ne kier were langs een leuk natuurpad met een kreek helemaal afgeboord met paarse bloemen. Rest nog het parkje van Hof Kerck Hoeck centrum Kruibeke tot de bus. Mijn Klompen Lachen, ondanks de natte voormiddag was dit een schitterende tocht, het beste wat ik hier al wandelde. Besluit nog eens vanaf Linkeroever te voet naar het station te gaan, door de Konijnenpijp en over de Meir. Nog even langs bij slagerij De Laet oep het Astridplaan, ben weer even Antwerpenaar.
Deze week nog een mooie reactie gekregen van collega bepijler Robert uit Sint-Truiden, met dank vanwege het ganse team in Overijse. Dossier afgesloten en terug naar de orde van de dag, wandelen met Halfoogst. Eigenlijk op aangeven van clubmaatje Roger naar Kapelle-op-den-Bos. Alles in het nieuw ook, IJsetrippers regenjas, fototoestel en wandelboekje. De laatste twee laat ik helaas op de kast in Leuven liggen … zal voor de volgende keer zijn. Marc steekt meteen van wal vanaf het station en zet mij op het verkeerde been, had ik ook kunnen doen. De startzaal is nog geen kilometer ver, ik loop er dus naartoe. Begin aan de opdracht samen met Roger en de ganse groep gaat op zoek naar een splitsingsbord net voor een brug over het zeekanaal. Stond een beetje uit de richting. De gebeurtenissen van vorige zondag besprekend stappen we langs het kanaal tot de Bosch Dreeft, een maaipad. Ik laat mijn maatje gaan, stop zo af en toe om nota’s te nemen. Loop langs een natte bosrand nu en vervolgens door een dreefje van populieren. Roep mijn maatje terug, hij heeft pijlen naar links niet gezien, volgt denkelijk de voorgangers die dus ook fout zijn. Ik duik de velden bij Oksdonk in vergezelt van een pittig buitje. Eerste test voor mijn nieuwe regenjas die perfect in zijn opdracht slaagt. Wat straten en vervolgens weer door weilanden en akkers tot de eerste rustpost in De Plekpot. Het is er berendruk, de broertjes De Keyser zijn op hun gemakje, ik zie Roger doortrekken, neem zelf een korte pauze.
Hupsakee terug de akkers in, een mix van granen en groenten, prachtig gele zonnebloemen ook. Kom uit op een betonbaantje in Leest. Even verder inruilen voor een eenmanspaadje en nog meer akkers. Mechelstraatweg noemt het hier. Kom weer in de bewoonde wereld uit en volgt het kanaal richting spoorweg. Er op of er onder, ik twijfel en kies voor onder. Moet vanochtend samen met Roger niet goed bij de les geweest zijn want loop opnieuw de eerste lus ! Kort in via de 16 km route en pauzeer dus weer in De Plekpot. Louis en zijn wandelmaatjes hebben zich ook al laten vangen vandaag, we kunnen er allemaal mee lachen. Weet gelukkig dat de ‘plaats des onheils’ maar enkele honderden meter hier vandaan is en pik dus het gewenste parkoers opnieuw op. Zwerf door het centrum van Kapelle en ga dan de Meuleweg op, de akkers in. De tweede rustpost blijft wel erg lang weg. Blijkt cafeetje Bocht 10 te zijn in Ramsdonk, ik stoom door. Heb hier een extra lus voor de boeg en duik meteen het groen in. Mooie dreef platanen en even pauzeren bij enkele veulens, gescheiden per geslacht. Draai rond de zwarte metalen afrastering van kasteel Houtem tot een leuke strook onverhard tussen wei & bos. Tarmac dan tussen het mais en richting A12 bij Hof Ter Molen. Kier ne kier were langs een wilgenpad. Even op Willebroeks grondgebied en dan over onverharde paden door cultuurland. Heen of terug ? Ik kies deze keer voor terug, ben al lang genoeg op pad. Langs een rechthoekige vijver en weer die zwarte hekken tot de kerk van Ramsdonk. Laatste pauze bij Bocht 10 waar ik Karin en haar mannen ontmoet. Tijd voor Duvels genoegen.
Nog een uurtje te stappen. In Ramsdonk mag de Mariagrot niet ontbreken. Meteen erna een pittig buitje maar daar weten de IJsetrippers sinds kort raad mee, zelfs de voorzitter. Onder de spoorbaan door en het mais in. Vervolg langs open terrein met een genot van een wolkenspel tot een hoeve. De volgende dreef, weiland en ‘des cailloux’ dan. Krijg zwaar met vruchten beladen kastanjebomen cadeau. Onverhard wordt verhard fietspad onderaf de spoorbaan. Ik stoom meteen door naar het station. Beetje wisselvallige tocht gelopen vandaag, maar het is hier niet evident tekenen. Morgen vrijdag is werkdag, zaterdag nemen de treinbegeleiders een dagje vrij en zondag plan ik oude liefde Kruibeke en zijn potpolders. Tot dan.
Op zaterdag gaat de eerste bus van Leuven naar Overijse om 08:36 – aankomst om 09:16. Wim is al druk in de weer met het mee klaarzetten van de zaal. Is een hele klus want er is totaal geen accommodatie in de markthal, alles moet aangesleept worden. Rond 09:30 gaan we samen op pad voor 13,5 kilometer pijltjes hangen. Ik ben fysisch en mentaal niet in orde en laat hem de leiding nemen. Meteen een trap die ik heel delicaat vind en een eerste overleg. Er zullen er nog heel wat bijkomen vandaag, van die momenten dat we krijgsraad houden van ‘hoe doen we dit’. Bij rustpost Eizer is Francis en zijn team de zaal aan het installeren, kunnen wij genieten van een natje en een droogje. Weer op pad. Een delicate splitsing van parkoersen is met één bord prachtig opgevangen. Even verder maken we een praatje met een schapenboer, mit Deutsche sprache, die vraagt wat we aan het doen zijn. Het wordt een heel aangenaam gesprek. Oeps bij een kruispunt geen enkele mogelijkheid om markeringen te hangen. Gelukkig hebben wij stokjes bij die we aan de zijkant van een woning in de harde ondergrond steken, op hoop van zegen. Tijdje relax nu door de velden zwerven tot een vijfsprong. Gelukkig hebben wij sinds een jaar stoptekens van de IJsetrippers en kunnen we een ‘corridor’ creëren om de wandelaars doorheen te loodsen. Wim speelt nog een paar keer voor Tarzan om pijlen op de juiste zichtbare plaats te krijgen en dan kunnen we rustig uitlopen over een pittig parkoers. Om 14:00 zit onze opdracht er op. Wilfried vraagt of ik morgen mee wil scannen aan de inschrijftafel en geeft mij een snelcursus … ik ben flexibel.
Zondag slaat de schrik mij om het hart, er staat om 09:16 een rij van zeker 50 meter bij de twee inschrijftafels, computerproblemen. Ik vorm tweede team met Wilfried en ook wij krijgen nog een korte panne. Na de heropstart werkt hij nog even met mij mee en laat me dan los, op mijn eentje scannen, geld ontvangen en startkaarten uitdelen. Spannend allemaal omdat ik nog steeds niet fit ben. Maar tafel 1 met Lydie & Nadine vangen heel veel op. Om 12:00 verander ik van functie. Moest normaal achter de toog staan maar zie meteen dat de zaal vol lege glazen staat. Af en aan rennen dus om de boel op te ruimen, het toogteam is wat kleintjes uitgevallen. Ik schenk al eens wat drank uit maar ben meestal zaalopruimer aangestuurd door Jef, Mark & Guy. Guy bevordert mij in de loop van de namiddag zelfs tot 'maître plongeur'. Ik treed in de voetsporen van Josephine die hetzelfde doet aan de kant van de warme dranken. Het toogteam is heel flexibel en iedereen doet zowat alles volgens de noden van het moment, zo werk ik graag. Kan af en toe eens een babbeltje slaan met de vele bekenden en Lucia proficiat wensen met haar Bornemse 200 km. Toch tof dat Superwoman bij ons komt uitlopen ! Vanaf 14:00 stilaan minder volk in de zaal, het wat rustiger aan doen, een hapje eten ook. Krijg wat opmerkingen over onze bepijling van gisteren, voel mij daar niet goed bij, we gaan morgen extra waakzaam zijn bij het afpijlen. Het opruimen kan beginnen in de late namiddag, ik werk dapper mee tot 18:00 maar gooi dan de handdoek, de volgende bus gaat pas om 20:11 en dat is mij te laat. Ben wel blij dat wij 1810 wandelaars mochten begroeten, 300 meer dan vorig jaar. Bedankt vele wandelvrienden.
Maandag 09:00 weer op pad samen met maatje Wim. Ik ongelukkig, hij boos over de opmerkingen van gisteren. Zoals het hoort zij wij vandaag super kritisch in onze evaluatie. Alle bochten blijken perfect aan onze normen te beantwoorden, in de langere rechte stroken zonder zijpaden zijn we misschien een fractie lakser geweest dan tijdens andere tochten. Maar te veel ruimte tussen twee pijlen hebben we nooit gelaten. Op een pad bij binnenkomst van Eizer hadden wij een lint rond een hoge struik gehangen. Een man was die berm aan het maaien en wij vreesden dus het ergste. Blijkt nu dat hij er netjes rond gemaaid had waarvoor onze oprechte dank. Als tegendienst knipt Wim de laatste rechtstaande plant uit de berm. Verderop, bij een nieuw strookje in het parkoers bedankt een jonge vader ons spontaan om de pijlen zo snel weer weg te halen, belangrijk zo’n momenten ! Hebben naar het einde toe wel enkele linten niet meer terug gevonden maar weten van vrienden wandelaars dat dit denkelijk na de tocht gebeurt is. Ons geweten is gesust, we mogen tevreden terugkijken op ons werk en onze service naar onze gasten, daar draait het toch om. Volgende opdracht wordt Huldenberg eind september met verkenning eind augustus, wij zijn er al klaar voor.
Was ik dan gisteren teleurgesteld over het geboden parkoers, vandaag zijn de verwachtingen hooggespannen. Heb wel de pech dat mijn derde oog er de brui aan gegeven heeft, geen foto’s dus. Ben ook benieuwd hoe de benen het gaan doen, is immens lang geleden dat ik nog twee marathons in twee dagen liep. Ben omstreeks acht uur weer op post in De Binder. Vanaf Mechelen vooral veel Brusselaars op de trein. Trek mij op gang langs de imposante kerk en na wat stratenwerk de akkers in richting expresweg. Fraai perkje zonnebloemen onderweg. Langs de opslagplaats van hout naar het Eyckerhof. Ken dit hier met de ogen toe, heb er niet voor niks 19 jaar gewerkt. De langste afstanden gaan er vandoor. Bij het restaurant links een heerlijk en lommerrijk kasseitje op. Ik voel mij in mijn sas, dit is Klein-Brabant op zijn mooiste. Bij een boerderij weg van de steentjes, puur natuur nu, heerlijk zwerven door het wulpse groen. Het is al behoorlijk warm, ik heb een lekker tempo, dit is puur genieten. Na een uurtje lopen ben ik in Eikevliet, stil dorpje aan de waterkant, en café De Balans als rustpost, mij onbekend.
Ik stoom vrijwel meteen door, heb een etappe van net geen 9 km voor de boeg. Langs het schattige kerkje en over het water, linksaf gaat de reis een heerlijk dijkje langs het water op. De Eikse Amer als ik goed heb. Twee zwanen zorgen voor een idyllisch plaatje. Er staat een lekker windje als ik het zeekanaal bereik met uitzicht op Boom. Keer mijn rug naar de steenbakkers en volg samen met heel wat fietsers de waterweg richting Wintam. Daar mag ik onderaf over een graspad lopen, weg van het beton. Wel wat minder zuurstof hier en ik heb het even lastig. Bij de zeesluis opnieuw de dijk op en het vlot weer beter. Bocht naar links en nu de Schelde volgen, stroomopwaarts met zicht op Rupelmonde & Steendorp aan de overkant. Bij brasserie Groenendijk weg van het water. Heerlijk kasseitjes lopen over Natten Haasdonk & Polderdam, ik ben gek van deze strook puur natuur. Kom zodoende in Wintam uit en mag gaan rusten bij Sint-Margeritha, gezellig café en ruim terras , een klassieker voor deze tocht.
Korte babbel met een paar Gasthofstappers en weer op pad. Hé een lokale lus, had ik niet verwacht. Op mijn dooie eentje door de akkers met weer heel veel maïs richting Hingene. De kasseitjes van de Kleine Hinck zijn ook zo’n leukerd. Langs een veldwegje het dorp in, straten met waterafvoer in het midden. Het volgende kasseitje dient zich aan, de dijk die d’Oude Poort met de Schelde verbind. Lommerrijk en halverwege duik in de ‘brousse’ in. Pure vochtige natuur, weelderig en een zalig genot voor de wandelaar. Verdorie wat is deze tocht mooi ! Kom weer bij de Natten Haasdonk uit, deze strook heraangelegd, half beton en half kassei. Passeer de kapel en trek dan door wijkjes van Wintam naar de tweede stop op het terras. Ben er nu de enige wandelaar al is het nog maar 13:00 – waar is de tijd dat het hier toen vol zat met stappers !
Terug op pad en vrij snel puur natuur tot tuinbedrijf Croes. Heerlijk flaneren door prachtige dreven tussen weilanden dan. Kom voor de tweede keer bij de Bommelsdijk uit en weet de pauze van Eikevliet dan dichtbij. Beetje babbelen en weer op pad. De Eikse Amer en heerlijk wandelen over dijkjes boven weilanden, ik geniet en voel mij super goed. In de verte de windmolens van ‘den Upjohn’. Bij een spoorbaan gaat de 42 km er alleen vandoor. Ik krijg nog een extra lusje cadeau door het schattig groene Hof van Coolhem. Kalfort dan, deelgemeente van Puurs. Wat huisjes kijken in het Fabiolapark en dan opnieuw de velden in. Ken de omgeving hier en begin mij vragen te stellen over de opmeting van deze etappe. Beetje moe ? Het blijft toch leuk wandelen onder meer langs drogend goudgeel stro. Bereik finaal ’t Onzent en mijn gratis La Chouffe, tijd om Ronny wat te jennen.
Nog een laatste uurtje voor de boeg, ik ben nog verrassend fris. Langs het goud van koren en het groen van maïs met bosduiven die zich te pletter vreten. Kom weer bij het Hof ter Bollen uit maar loop omgekeerd t.o.v. gisteren. Ook de zwaluwen zijn er weer en ik kijk vertederd naar drie merries met evenveel veulens. De Borgerhoutdreef dan, heerlijk flaneren in het groen. Deze dag kan echt niet meer stuk ! Uitbollen doe ik langs de Vliet, de vele geurende waterorchis en een groene vijver. Bij aankomst geef ik het mee aan Jean & Liliane, dit was de parel van Klein-Brabant. Ben ook fier op mezelf, ik werd sterker met de dag, heb opnieuw mezelf verbaasd, den ouwe kan het nog !
Net voor zevenen gaat de trein naar Mechelen. Op weekdagen kan je rechtstreeks naar Puurs & Sint-Niklaas, in het weekend dien je over te stappen in Mechelen. NMBS logica ! Tot mijn verbazing stadsgenoot Luk op de trein, hij gaat warempel ook voor de marathon in Puurs. Gepensioneerde logica. Ik waag mij ook nog eens aan de dubbele marathon, zie wel waar het schip strand. Op pad langs de imposante watertoren en vervolg langs de leuke Vliet. Mooie start met opnieuw de Torendreef en de wijnranken, net als gisteren maar nu gele pijlen volgend in plaats van blauwe. De klassieke gewassen komen weer aan bod, maïs, prei en natuurlijk bloemkolen, de jonge plantjes bedekt met zwarte netten, koolvlinders ? Tarmacje lopen nu door het groen van Overheide tot de feesttent waar de jeugd zich gisteren kon uitleven tijdens het Jolly Jumper festival. Pik een strookje verlaten spoorweg op, hé bestaat de stoomtrein ook al niet meer ? Een wilgenlaantje, een patattenveld en jonge venkel. Onder het grijze zwerk bereik ik de eerste rustpost in een klein zaaltje te Oppuurs. Ook het kaatsterrein hier blijkt verdwenen te zijn, weer een traditie minder.
Voorbij de dorpskerk wijk Kruisveld in. Passeer kapel OLV ter Nood. Het wordt een beetje saai, veel straten en donker weer. Zelfs de veldwegen zijn gebetonneerd. Ben op weg naar Sint-Amands. Pik onderweg iemand van Egmont op die de lus van de 42 in de benen heeft. Hij is niet te spreken over het parkoers, heel teleurgesteld over het vele verhard. Nog een strookje spoorbaan en tweede pauze in café Plaza, naar aloude gewoonte. Ik ga op pad voor de ‘42’ lus. Door steegjes van Sint-Amands, onder de kerktoren tot de Schelde. Meteen de dijk op stroomopwaarts. Het is opvallend stil en loop op mijn gemakje tot wijk Briel, deelgemeente van Buggenhout en toch wel een heel eind van de rustpost af. Steek nog eens de spoorbaan over en duik de velden in, gebetonneerd. Het groen en dor van maïs wisselt af met het goudgeel van korenstoppels. Wat mij opvalt zijn de vele spierwitte vlinders die vrolijk over de bermen dartelen. Kom weer bij de spoorweg uit en rustpost Plaza. Begrijp de Egmonter en zijn opmerkingen van een paar uur geleden.
Opnieuw langs ’t spoor tot de watertoren en vervolgens, tja … tarmac door het open veld van ’t Hoogste, eindeloos. Rode kool zorgt eens voor wat afwisseling in kleur, een mooie kolonie frêle zwaluwen zittend op elektriciteitsdraden trekt ook mijn aandacht. Oppuurs komt terug in zicht en ben er niet kwaad om. Laat mij een Duveltje smaken en trek weer verder. Veldwegen na de kerk gepasseerd te zijn en vervolgens fietspaden tot aan de wijngaarden die ik al eerder twee keer aandeed. Stap vrijwel alleen over tarmacjes tot de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Langs de Molenbeek nu en met tientallen bosduiven die zich een bolle buikje vreten in pas geoogste graanvelden. Kom in ’t Onzent aan waar de broertjes De Keyser het zich makkelijk maken. Bij Ronny & Marina ook. Ik grommel, ben echt niet blij met deze wandeldag. De laatste loodjes dan. Door Liezele-dorp en dan de mooie Turkenhofdreef. Hij zal mij afzetten bij het fort van Liezele. Merkwaardig, vroeger liepen we dan door het maïs, dit is nu een in opbouw zijnde natuurgebied geworden. Ganzen foerageren op de grasvelden. De laatste loodjes langs de rommelmarkt en recht naar de trein, het is genoeg geweest voor vandaag.
Ben rond de middag in Puurs, uurtje sporen vanuit Leuven met een boemeltreintje. Tussen Mechelen en Willebroek een stevige plensbui maar zal het droog houden tijdens deze driedaagse, behalve het zweet mijns aanschijns natuurlijk. De oude gezellige Kollebloem is afgebroken en vervangen door een koud en ongezellig betonnen gedrocht De Binder genaamd. Gelukkig wordt ik verwelkomt door de immer lachende collega’s uit mijn Upjohn tijd, Ronny & Marina zijn altijd even vrolijk. Vandaag ga ik op pad voor 21 km. Beentjes lijken vol lood te zitten, het gaat niet vlot. Op mijn eentje de akkers in en wie Puurs zegt denkt bloemkolen, daar is deze dagtocht ook naar genoemd. Wordt dus meteen op mijn wenken bediend. Maïs ook, dit jaar op veel plaatsen ‘halfwas’ en reeds verdrogend. Strookje straat tot de Torendreef, heerlijk wandelen tot een wijnhoeve in opbouw dan. Dit is nieuw voor mij, wandelde hier dan ook al jaren niet meer. Aangenaam stappen langs Achterheide en een fraaie kapel, nader stilaan de rustpost bij voetballend Lippelo. De eerste etappe zit er op.
Een paar honderden meter, meer is er niet nodig om de ‘moment suprème’ van de dag te bereiken, het Lippelobos. Aanvankelijk prachtige varens en statige ettelijke meters hoge dennen tot Hof te Melis, het lokale kasteel. Stukje steenweg tot Malderen en dan genieten van beukendreven, parallel een vrijwel droge diep ingebedde beek ook. Ruil het bos in voor de bebouwing van Kruisheide om snel weer van prachtige dreven te genieten. Passeer het geografische middelpunt van Vlaanderen bij Opdorp. Is al de derde provincie die ik vandaag aandoe, Antwerpen , Vlaams-Brabant en nu dus Oost-Vlaanderen. Het middelpunt werd trouwens berekend door Leuvense studenten als ik het juist heb. Assewegen loodsen mij terug door de velden en ik stap stilaan terug naar Lippelo. Onrust in de kantine, ons aller Herman is zijn rugzak kwijt ! Hij zit er als een hoopje miserie bij terwijl helpers het omgekeerde traject lopen op zoek naar zijn hebben en goed. Ik heb met hem te doen.
De laatste loodjes voor vandaag dan. Langs de dorpskerk en even verder een dreef die mij richting Liezele stuurt. Pas geoogste prei geurt heerlijk. Bij de Muizendreef, midden hoog ‘brownish’ maïs gaat de 21 er vandoor. Kom uit bij de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Graspaden nu en nog meer maïs, bereik Liezele-dorp. Na wat bloemkolen komt stilaan de merkwaardige kerktoren van Puurs piepen maar ik ben er nog niet. Langs Hof ten Broeck stap ik tot het Fort van Liezele. Takken van eikenbomen reiken horizontaal tot tegen de grond, loop als het ware onder een groen baldakijn. Waar vroeger maïs stond wordt nu een natuurgebied ontwikkeld, er lijkt mij nog veel werk aan. Een paar straten langs het Puurse woonzorgcentrum, ik ga inkopen doen in het lokale warenhuis en stap naar het station. Frietje steken en de trein op, morgen zal het vroeg dag zijn voor de tweede etappe.
Gisteren gingen acht dappere Ijsetrippers om 09:00 van start voor de verkenning van onze zomerse tocht. Ik ben dan al twee uur onderweg want moet met twee bussen via Zaventem reizen in de vroege ochtend. De Lijn, je vriend ! Aanvankelijk gezapig op pad richting Eizer. Ik heb nog steeds problemen met mijn zuurstofopname alhoewel de temperatuur na de blitzkrieg van de zomer nu wat menselijker is. Tijdens de lus van Eizer, die deels door het bos loopt krijgen we een eerste stortbui over ons heen. De terugweg naar Overijse vatten we droog aan maar helaas, het laatste uur krijgen we opnieuw bakken water over ons heen. Acht verzopen kiekens en hanen dus bij de cafépauze. Kunnen er zowaar een terrasje doen onder vaders grote paraplu. De dames haken af, de mannen zetten door voor nog 12 kilometer richting Haggaard. Hadden we het geweite we hadde het nie gedoen, ons schoene zaan versleite en onze moral efkes nor de moen ! Het ganse parkoers krijgen we bakken water over ons heen, ik wordt er zowaar chagrijnig van. Bij aankomst stelt Noël voor mij naar Leuven te brengen zodat ik niet op de bus moet. Ik ben hem duizend maal dankbaar hiervoor. Duik thuis meteen voor een kwartier in een warm bad. Hoogst uitzonderlijke omstandigheden wat we vandaag beleefden.
Ik twijfel deze ochtend, de buienradar is positief maar dat was ie gisteren ook ! Een ganse dag binnen zitten is eigenlijk ook geen optie en ik vertrek naar Huldenberg. Vermoed dat de rustposten in Loonbeek & Neerijse zullen liggen en de bushaltes richting Leuven dus nooit ver weg zijn. Een tiental wandelaars op de eerste bus om 08:36 en veel Ijsetrippers in startzaal Den Elzas. Kan kiezen tussen 33 & 40 km, tot mijn verrassing, maar hou het bij 33. Stap een eerste keer langs de Ijse en zijn watermolen en dan de heuvel op naar ‘de voetbal’ en verder richting landbouwplateau. Het is ‘doef’, drukkend en toch adem ik redelijk makkelijk. Helaas worden de hemelsluizen op een kier gezet en moet de KW weer aan. Zwerven door de akkers tot Korenheide en dan zakken tot de eerste pauze in Loonbeek. Het heuveltje naar de school doet pijn, niet goed dus.
Korte pauze en weer op pad langs de fraaie kapel richting Ijse, het is droog nu en het zal de ganse dag zo blijven. Het normaal glasheldere water is nu bruin vanwege het vele meevarende slib, cfr. gisteren. Ik word weggestuurd van het water en loop onderaf een bolle weide om vervolgens te klimmen door een bos. Hé, is mij niet bekend dit strookje. Bij het verlaten van het groen opnieuw een verrassing, naar rechts en dus niet linksaf wat Wilfried steevast doet. Dwars door het koren heen en vervolgens een afdaling in schuifjes door een bos. Kom zodoende uit bij Wolfshagen en mag over een netjes van de autoweg gescheiden fietspad richting Sint-Joris-Weert. Net voor de dorpskom pik ik middels een kasseitje de Dijle op, hoogwater. Ben nu al de hele tijd alleen maar vind het parkoers leuk omdat ik nieuwe combinaties ontdek. Poortje bij de ingang van de Doode Bemde betekent voeten in het water, geen ontkomen aan. Zal het nog een tweede keer meemaken enkele honderden meter verder. Loop over de fameuze dijk, zonder muggen deze keer en vervolgens langs het kasteel. Bij een kapelletje de Japanse kerselaar dreef in en dan met een verrassend en stevig klimmend achterafje tot de tweede pauze. Heb er een kleine 13 km opzitten en de innerlijke mens moet versterkt worden.
Verwarring bij de kerk van Neerijse, gele pijlen links en rechts van de kerk. Later zal blijken van twee verschillende organisaties. Ik gok voor rechts en duik de trap af. Moet er meteen linksaf en langs de paardenhoeve, een pittige aarden klim en een verweerde muur naar de Ijse. Zou moeten juist zijn. Volg de Ijse tot net voor zijn monding in de Dijle en dan het brugje over. Langs een parallelle beek en heel wat stormschade richting Korbeek-Dijle, kan niet fout zijn ! Ruil het nat in voor weilanden. Even navragen bij een medewandelaar, jawel ben op 33 1x, oef ! Steek de drukke steenweg over en krijg een klimmende kasseiweg aangeboden. Het wordt echt pittig in de holle wegen van Kinderveld. Zalig wandelen op mijn ukkie, steeds weer op en neer en genietend van magistrale vergezichten in geel (koren) en groen (maïs). Ik loop echt te genieten en vind mijn tempo weer. Opnieuw een plateau op nu, licht golvend en nog steeds met dezelfde kleuren, er lijkt geen eind aan te komen. Ben de enige twee- en viervoeter in de omgeving, de absolute rust is zalig ! Bij Grote Puy ken ik terug de weg, wordt zakken naar de rustpost, alhoewel onderweg nog even op en neer bij een school. Even cola bunkeren in Neerijse.
Klimmen nu richting kassei en betonpad op het plateau. Immer gerade aus langs de vele gewassen tot de Langestraat die de parkoersbouwer randje Leefdaal omzet in Bredeweg door een bos. Vervolg over een redelijk vlakke weg tussen bosrand en akkers. Mag daarbij nog over kasseitjes dokkeren, iets wat ik altijd graag doe. De Biezenstraat stuurt mij vanaf een boerderij weer hoog in de velden. Bekent terrein want door Wim en mezelf van pijltjes voorzien vorig jaar. Zakken naar de pauze van Loonbeek dan en ik neem het heuveltje makkelijk, snap soms mezelf niet. Ik besluit door te lopen, slechts 4,8 km meer te gaan. Loop naar de hoeve aan de Ijse maar draai er merkwaardig genoeg Huldenberg de rug toe. Het bos dan maar weer. Oorspronkelijk vlak maar dan een hele strook vals plat. Onze gastheer weet van geen ophouden. Scherp naar beneden over een verweerd tarmacje tot … de Ijse. Einde oefening denk je dan …mis poes. Kleinwaver tot halve hoogte omhoog, ook mijn medewandelaars doen het rustig aan. Weer een duik naar het dal en dan … de Molenweg op ! Ik vloek inwendig maar zal mij door dit heertje niet laten kisten, blijf netjes in mijn tempo. Voetweg 65 gaat in dalende lijn met fraai uitzicht op de witte kerk van Huldenberg en dan stroomopwaarts de uitklarende Ijse tot de finish.
Liep voor de eerste keer de 35 km van de Vreugdestappers en zij deden hun naam alle eer aan. Ben met een heerlijk gevoel terug naar Leuven gereisd, dit was echt wel een topper ! Wat ook belangrijk is, onze tocht en deze, vanuit dezelfde startlocatie en met dezelfde rustposten zijn TOTAAL verschillend, het kan dus.
Beetje vreemde reis vandaag. Ben nauwelijks meer dan een uur onderweg en moet tussen trein en bus in Haacht dan nog 30 minuten wachten ! Je kan het zo gek niet bedenken. Maar busje komt zo, busje komt zo, busje komt niet ! Gelukkig volgt een andere route tot Keerbergen een kwartiertje later, we hebben geduld hoor ! Liliane en Eddy (ex-fotograaf) zitten op dezelfde bus, hebben hetzelfde probleem gehad. We zijn wat gewend met het openbaar vervoer. Drie lusjes van ruim acht kilometer staan er op het menu vandaag. De rustpost is warempel in Haacht ! Had ik dat geweten, was maar twee kilometer van het station !
Aanvankelijk wat huisjes kijken en dan het halfopen groen in. De langere afstanden stappen het ‘natte’ bos in, inderdaad is het begrip nat deze zomer weer erg relatief, en we wandelen over leuke uitdrogende graspaden. Jonge Galloway runderen negeren ons straal en ik loop letterlijk door een patattenveld naar de oever van de Dijle. Heerlijk stroomopwaarts flaneren langs zijn traag vliedende meanders. Er wordt veel blad meegevoerd, denkelijk vanwege de onweders gisteren. Letterlijk door het maïs nu met groet aan Kareltje en dan tarmac over de Broekelei. Een ander intermezzo is de Finse piste door een geboorte-aanplant, er valt wat te beleven tijdens deze eerste etappe. Straten dan maar weer met een fris windje als aangenaam maatje. Met Jeannine en haar kleindochters over de Dijlebrug en vervolgens door het metershoge mais. Bij een kruising van het parkoers kom ik warempel Rik uit Bornem tegen. Onze krasse wandelaar ziet er verdomd fris uit, dat doet mij plezier. Uitlopen tot de eerste pauze in Haacht en de weer eens hartelijke begroeting van Louis (Wolvertem) en zijn maatjes.
Extra lus nu voor de langere kilometers. Tussen geel van gerijpt koren en frisgroen mais door richting droge gracht. Halfopen terrein van Klein Veldje loodst mij naar de antitankgracht, aanvankelijk waterloos, later natter. Waarschuwingen voor de processierups alom, al krijg ik er geen te zien. Lekker gewoon rechtdoor lopen in het lommer, het gaat mij goed. Steenweg oversteken en dan het Haachts Broek in. Heerlijk genieten in het groen met tot twee maal toe zomers nutteloze vlonders. Van bos naar halfopen terrein met wilde heerlijk geurende hooilanden. Ruige paadjes dan door hoog gewas en nog meer hooilanden, vervolgen langs een prachtige kroosbeek. Door het hoge mais komt de kerktoren van Haacht piepen. Nog wat straatjes en de laatste pauze is bereikt. Kom er Annie tegen, van Willy. We liepen al een hele tijd zowat samen maar waren niet zeker van elkaar. Hij ligt blijkbaar in de lappenmand, het gaat je beter makker !
Mijn fototoestel hapert, zal een halfuur later duren voor de lens terug opstart ! De laatste lus vertrekt langs het Oude Dijle pad en het kleurrijke Roost met geel in de boventoon. Wordt een afwisseling van straten en bosstroken tot ik weer de oever van de Dijle bereik. Heerlijk slingeren langs de vele meanders, prachtig bebloemde dijken en opletten voor de vele fietsers. Ik stap langs de Hansbrug over de rivier over en duik de Keerbergse bossen in. De laatste kilometers worden een mengeling van groen en villa’s, met een mooi beetje holle pad als afsluiter. Best wel leuke tocht gelopen vandaag en met goede benen.
Zwoele nacht en ochtend, heb slecht geslapen. Ga het dit weekend kalm houden. Eerst boodschappen doen en dan tegen de klok van tienen bij De Fonskes, startzaal zo’n 1500 meter van mijn deur. Rustig een 20 km lopen beducht voor het aangekondigde noodweer. Ik stap door de nieuwe wijk Lolanden richting wat groen. Gerommel in de lucht, enkele spatten hemelvocht, niet de moeite om te vernoemen. Passeer de mooi atletiekpiste van Daring Leuven, waar is de tijd van Gaston Roelands gebleven ! Stap door een park met oude bomen en een in het groen verborgen kasteel. Daarnet werkman huizen nu die van de beter gegoede burger. Doemt de abdij van Vlierbeek op. Dwars door haar centrum heen van wester- naar noorderpoort. Prachtige dreef dan tot het Provincie domein en zijn vijvers. De eerste etappe sluit ik af met wat straten en paden tot het Genadedal.
Lus van de 20 km nu, aanvankelijk door een witte wijk richting Wilselensesteenweg. Vervolgens genieten van een maaipad onderaf de Kesselberg. Ben verdorie in Holsbeek-Plein ! Even weer een stratenloop, golvend bij een ‘stekende’ zon, de Hulsbergweg. Even pijl fout gelezen en meteen herstellend langs een smal groen pad, loop hier moederziel alleen. Villa’s kijken in een groen dal tussen twee muren van bomen en dan het bos in. De Honkelberg golft op en neer, mooi zo. Halfverhard dan, de bewoners ten gerieve maar nog steeds lekker in het groen. Bij de Dellestraat maak ik een tweede fout, loop bijna weer het heen parkoers. Ben dezer dagen toch wel dikwijls in gedachten verzonken ! Pik de juiste draad weer op door het vlakke Begijnenbos gevolgd door een tarmacje van 15° neerwaarts. Nog wat straten en tweede pauze. Leuke babbel met clubmaatjes Christine & Noël, Rudy & Sylveer ook.
De laatste loodjes dan. Parkoersmeester op de fiets belooft mij veel bos. Zachtjes klimmen in den beginne over tarmac naar Veldweg, die zijn naam alle eer aandoet. Halfopen terrein, bosjes en weilanden tot een paar prachtige diepliggende holle wegen. What goes down must come up, mits bocht van haast 180° deze keer. Prachtig stuk parkoers door het Lindenbos. Na het zalig koele bos volgen akkers met gemaaid graan en hoog maïs. De abdij van Vlierbeek pronkt boven alles uit. Stratenloop door nieuwe wijken met een zalige wind op kop. Paadjes lopen dan tot de Diestersteenweg en langs de Pinxtermolen. We gaan hier met z’n vieren in de fout. Bij de verkeerslichten een wandelbord voor de automobilist. Ik zie op zo’n 200 meter wandelaars de straat dwarsen. Ja hoor ben weer op het parkoers en loop netjes tot de finish en ‘my home town’. Best wel leuke tocht al had ik door de drukkende atmosfeer mijn dagje niet.
Drie dagen het werk van drie personen op mijn eentje opknappen, ik ben er kapot van. Geen wandeling op zaterdag dus maar de ganse dag tussen slapen en wakker zijn in de sofa. Volg de straffe toeren van Mijnheer Thomas, toch wel onwaarschijnlijk. Ben zondagochtend nog steeds niet echt topfit maar er zal gewandeld worden ! Reis vlotjes naar Maarksem, is meer dan een jaar geleden dat ik nog rond de Koekenstad wandelde. Het vergif van Hemiksem blijkt op dezelfde tram te zitten als ik en in het gezelschap van tante nonneke. Ik gun ze nauwelijks een blik waardig en stap naar ’t Fort waar zowaar Mister Ludo himself de startkaarten uitdeelt. Even gedag zeggen aan ons aller Herman, god was is die vermagerd zeg, echt niet goed. Op pad dan voor een marathon met eerst een lokale ruime lus van 9 km. Langs kleurrijke volkstuintjes en vervolgens door het nu snel opschietende maïs richting ziekenhuis Jan Palfijn. Wat straten lopen naar een eerste park met mooi kasteel inclusief koetshuis. Eén wandelaarster voor mij, ben er zeker van dit is Jacqueline. Waar zij ongewild een kort extraatje loopt haal ik haar in. We zullen de lus samen volmaken. Het wordt een afwisseling van straten en parken, toch wel leuker dan wat ik mij van voor een paar jaar herinner. Honderduit pratend zit het eerste anderhalve uur er ongemerkt snel op. In de startzaal verliezen we elkaar uit het oog.
Trek dus alleen verder voor een ommetje langs de oude gebouwen van ’t Fort en vervolgens de plassen dik bezaait met helgroen kroos. Even wat hemels gedruppel, het valt best mee. Kom tot mijn verbazing opnieuw net voor de start langs en passeer een tweede keer de volkstuintjes, zei het langs een ander pad. Een reiger zit roerloos op een tak een paar meter boven de plas, denkelijk zijn ontbijt aan het verteren. Een paar straten en dan zowaar een weiland met koebeesten midden de bebouwing. Wat achterafjes bij Laagland en enkele straten tot rustpost twee bij FC Jega, een klassieker. Innerlijke mens versterken en weer op pad. Strookje groen voorbij een pachthof. Het zwerk wordt erg donker maar de hemelpoorten blijven gesloten. Stap langs bel-étages richting station Noorderdokken. Het feest kan beginnen. Heerlijk genieten van woeste natuur in de Oude Landen. Waar de langere afstanden hun eigen weg gaan een zee van bloemen van geel over paars tot simpel wit. Puur genieten ! Kom zodoende in Ekeren uit en flaneer langs een waterkasteel met prachtige lelies op het nat. Breed grindpad nu en nog steeds puur natuur. Wat dichtere bebossing en vervolgens over een maaipad door een metershoge rietkraag, daarom kom ik hier wandelen. Steek een drukke steenweg over en dan weet ik rust Rozemaai dichtbij. Mis poes … krijg nog een ommetje cadeau, nieuwe betonpaadjes dwars door een natuurdomein in aanleg. Meepakker zeg maar. Ik pauzeer terwijl Linda, Charles en hun gevolg net vertrekken. Ben even over halfweg.
Even beton lopen richting haven en dan het Muisbroek in. Heerlijk flaneren over maaipaden met een zee van gele bloemen in de open ruimtes. Kom uit bij de Ekerse plassen waar Antwerpse duikers hun sport beoefenen. Zelf mag ik de lange zijde van de natte rechthoek bewandelen op een Finse piste, nogmaals genieten dus. Van de grote plas naar de kleine en de natuur verlaten middels een brug over een snelweg. Groene achterafjes nu achter de Ekerse bewoning door tot onderaf een spoorweg. Weer een zee van gele bloempjes en dan pauzeren in De Geesten. Begin toch stilaan de kilometers te voelen, heb er bijna dertig in de kuiten. Bij een weer loodgrijze lucht onder de spoorbaan door naar Sint-Mariaburg. Stratenloop langs wegen die hier steevast ‘lei’ noemen. Kom zowaar in de Brusselse Bossen uit, grondgebied Brasschaat nota bene ! Rondjes draaien tussen spar en een minderheid aan loofbomen. Verlaat het groen en ga even in de fout bij Lage Kaart. Herstel snel en dan wordt het kasseitjes dokkeren op de Charleslei tussen de vele landhuizen. Prachtige dreef met statige kastanjelaars en ik ben in centrum Brasschaat en rustpost ‘De Vreemde Vogel’, mijn laatste pauze voor vandaag.
Het is al 16:00 en twee jonge freules volgen mij als voorbereiding op de Doto. Zij hebben nog 14 km voor de boeg en kampen met allerlei kwaaltjes. Ik adviseer hen het bij de marathon te houden maar ze hebben er blijkbaar geen oren naar, vrouwen ! Voor mijn laatste etappe mag ik meteen het Peerdsbos in. Heerlijk flaneren langs statige dreven, genieten van metershoge varens ook. Ik loop nog redelijk vlot tot de Bredabaan. Besluit het laatste ommetje langs de Fortvijver niet meer vol te maken maar recht naar de P+R te stappen. Tram vertrekt vrijwel onmiddellijk, broodje bouilli kopen op het Astridplein en meteen de trein op boemeltje naar Leuven. Kruip er uit de wagen en stap stilletjes de heuvel op tot de Tiense vest. De marathon is blijkbaar zowat mijn maximum momenteel, blijven trainen.
Geen wandeltocht voor mij dit weekend maar een eigen organisatie van de IJsetrippers. Begin er op zaterdag aan rond 07:00 in Leuven met een trein richting Etterbeek. La Grande Boucle noopt mij tot ‘bizon futé’ in mijn reisweg. Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo ? Ja, busje heeft vertraging en rijdt maar tot Jusekes-Eik ! Ben net op tijd voor maatje Wim en de eerste opdracht, pijltjes hangen in het bos. Langs de Onze-Lieve-Vrouwe-Weg tot de splitsing van de niet verkende verkorting van de 4 km. Twijfels bij ons beiden en we doen iets, we zien later wel. Vlotjes verder pijltjes hangen, we babbelen voortdurend over wat en hoe, we maken het de wandelaar makkelijk. Zijn een heel vlot duo. Waar de 4 km terug aansluit zijn we het eens, dit klopt niet ! Onze krijgsraad duurt langer dan anders, we zijn beiden in gedachten verzonken. Terugkeren naar het probleem zegt Wim en dat doen we. Verdorie, twee parallelle paden nauwelijks 50 meter van elkaar. Wij kozen voor één, moet twee zijn. Met vereende krachten de nodige correcties maken, the masterpiece van Wilfried moet correct van pijltjes voorzien zijn ! Vlotjes uitbollen dan door de Jachtdreef tot De Bosuil. We leren elke tocht weer bij, vooral met het plaatsen van STOP tekens die wij nu van Adeps hebben overgenomen.
Wim woont op het parkoers van La Grande Boucle en reist naar huis, ik blijf een paar nachten in Jezus-Eik slapen. Lekker slaatje calamares in De Bosuil en ik ga weer op pad, parkoerscontrole. Wilfried vraagt of ik mee de set-up van toog twee wil doen voor morgen. Ik ben flexibel, keer ne kier were, samen met Francis afspraken maken want ik heb hier geen ervaring mee. We ruilen ijskasten en meubel om glazen te plaatsen tot een praktische opstelling. Zondag zal blijken dat ik een paar beginnersfoutjes heb gemaakt bij het vullen van de frigo’s, moet kunnen. Zie toch dat het volledige team verder geroutineerd het zaakje onder controle heeft. Lekkere steak tartaar als avondeten in de Bosuil en dan … Vive le vélo.
Zondag om 08:00 ontbijt in Hotel Soret en dan meteen naar ‘the duty’. Wifried heeft assistentie nodig. Op lus 1 blijkt er verwarring te zijn bij een bocht naar links. Rugzak met materiaal en ik ga op pad, weet exact waar het euvel is. Mmm, is een 05 voor 09 markering, ik maak er 15 voor 09 van met technische hulp van Natuurvrienden Zoersel, waarvoor mijn dank. Terug naar de startlocatie … voor de tweede opdracht, er zijn pijlen weg op lus drie, die van Wim en mijzelf. We snappen niet waar en op aangeven van Wilfried loop ik tegendraads en vraag advies aan de wandelaars. Kom niet uit de antwoorden en neem de parkoerscontrole erg breed. Net als Wilfried belt vind ik het probleem. Schandalig ! Ik ben echt boos ! Bocht van 90° helemaal aan het uiteinde van het parkoers waar de voor-pijl, de volledige rechter bocht en de na-pijl verwijderd zijn ! Dit is gedaan door een kenner ! Ik herstel en loop met het plannetje via een kortere weg terug naar De Bosuil.
Sluit opnieuw aan bij Marina & Wim aan toog twee. Pik hun ervaringen op en we werken ons de ganse namiddag door de vele leuke wandelaars. Twee togen op één locatie, dat zijn we niet gewend en ik spreek af met Francis hoe we dat doen qua consolidatie van de drankbakken. De logistieker in mij komt boven. Dubbelcheck met Jacqueline, het ziet er goed uit. Een hele groep helpers blijft lekker eten in Den Bosuil, ik ook natuurlijk. Een paar Brugse Zot en opnieuw Vive le vélo, ik blijf nog een nachtje bij Soret. Leuk sober hotelletje trouwens. Na het ontbijt meteen op pad, pijltjes uit het bos halen. Mieke en Roland beginnen er aan als ik gedaan heb. Vervolgens de bus naar Delta. Shit, vanaf hier rijden er geen treinen meer naar Leuven, heb dit fout ingeschat. Brainstormen op mijn eentje en een kwartiertje lopen tot station Etterbeek, langs ’t Plein van de ULB-VUB, coté Chirec. Tijd genoeg om ongezond een dubbele hotdog binnen te spelen en dan rustig af te reizen. Het was een bewogen weekend, maar ik hou daar wel van, doet mij mijn eenzaamheid eventjes vergeten.
Gisteren dagje rust genomen na een toch wel hete en pittige MESA, nagenieten dat ook, ben echt wel tevreden over mijn prestatie. Vandaag dan weer die andere wandelliefde Adeps à Bousval. Is een prachtige streek tussen Ottignies en Nivelles, vallonée et boisée. Heb geluk in station Ottignies, bus vertrekt één minuut na dat ik er aan kom. Heel toffe chauffeur trouwens die mij zowaar afzet voor de deur van de startschool ! Het is al heet om 09:00 maar er staat ook wat wind, zal wel lukken. Booke eten en op pad langs la Dyle Romane en dan middels een holle weg hoger in het landschap. Granen begrenst met schitterende rode papavers. Kom er twee Hanskes tegen, kan je overal verwachten dit koppel in de Walen. Fototoestel is nukkig, dan maar zonder. Wat tarmacjes lopen door het groen, de 20 km mag er even alleen vandoor. Riviertje La Falise volgen en dan zachtjes opwaarts door het hoge gras tot een eerste bosstrook. Nog hoger langs een bietenveld tot la Chapelle du Try de Chêne, kapel in the middle of nowhere. Kilometers lang over het warme landbouwers plateau nu, it is hot ! Les Kajoes, ja natuurlijk, parkoers voor Siske ! Ik laat de korte afstanden achter mij en sluip naar het bos. Heerlijk fris en mooie diepe holle weg die ik mag afdalen. De Dyle en een Ravel over en dan pittig klimmen naar een witte hoeve. Er rondom loopt een kasseitje duikend naar een doorsteek onder een drukke baan. Klimmen maar weer langs de Sentier de Laloux, tussen tarwe en patat in bloei, verderop letterlijk tussen de bieten. En het blijft zo maar op en neer gaan. Sentier de Draye zet ons af bij een bos en de 20 km gaat zijn eigen gang. Nog 9 kilometer te gaan.
Stap door een nat bos en mag nog eens klimmen. In de open ruimte oogt het zwerk donker. Is er onweer op komst ? Herken plots de omgeving van eerdere en andere Adeps tochten. Loop nu wel omgekeerd. Lange rechte strook langs een maïsrand en genieten van vele prachtige varens. Duik een bos in ,ook al in omgekeerde richting van vroegere tochten, puur genieten. Even zakken in het landschap en een mij onbekend beekje meepikken tot een vijver met natuurlijke overloop. Klimmen dan maar weer en mensen die hun honden uitlaten een paar keer kruisen. Ik puf als ik bij een grote hoeve uitkom en weer mag zakken langs een holle weg. Loop vervolgens op een richel hoog boven La Cala, beekje mij welbekend. Ik weet, nu wacht er een lange trage klim die overgaat van asfalt naar puur natuur. Dit parkoers is toch echt mijn ding wel ! Terug het plateau op en golvend naar de laatste kapel van de dag, ik ken het met mijn ogen ‘toe’. Langs een mooie holle weg zakken naar het dorp. Stemmig dorpskerkje met kassei en uitbollen tot de school. Bus is net weg dus genieten van twee Bousval Blonde.
Uurtje later weer op pad. Heb geluk in Ottignies ben net op tijd voor de trein naar Leuven. Alle deelgemeentes van Genappe, ze mogen in de agenda van de wandelaars niet ontbreken !
Was het aanvankelijk mijn bedoeling in Ollomont te blijven tot zondagochtend ik heb gisteren eens alles op een rijtje gezet. Vraag aan Siske of ik met hen vandaag terug naar Halle kan reizen. Heb toch wel veel te doen wegens verslagen van de MESA en BNLW. Hij is meteen akkoord en dat vind ik prachtig, heb hem en Linda leren waarderen als aangename mensen dezer dagen. Vertrek dus met de late shift vandaag maar kan in La Roche toch al om 07:15 op pad voor de laatste 32 km. Heel rustige start over een lommerrijk tarmacje langs de Ourthe en camping Benelux, het is zowaar frisjes ! Zachte klim dan om over technische paadjes terug naar het water te dalen. Een paar kilometer heerlijk flaneren stroomopwaarts een klaterend bergbeekje. Passeren daarbij een steengroeve in werking. Hé wat is dit makkelijk voor La Roche maar ook wonderlijk mooi. Twee keer moeten we letterlijk door de beek, springend van steen naar steen en dan volgt het echte werk. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen de Col de Hausire op tot het monument ter ere van Claudy Criquelion, 498 meter boven de zeespiegel. Ik heb het overleeft ! Wordt beloont met een ‘half maantje’ op het plateau. Jonge den, een zee van roze vingerhoedjes en een fantastisch uitzicht, dit is genieten. Stilaan zakken over een pad tussen jonge populieren en dan weer een klimmetje langs statige sparren. Maar de daling naar de Grote Halte wordt ingezet. Bij een waterpost pikken we de kortere afstanden op en stomen met z’n allen door het bos naar de rustpost in Maboge. Het is er berendruk. De militaire worst en een paar drankjes, ik sluit aan bij Siske die vandaag slechts 16 km loopt, hij moet straks nog een paar uur rijden. Kom er ook vroegere werkmaatjes Marina & Ronny tegen, altijd een leuk weerzien.
De laatste loodjes dan. De helling die ik vreesde valt best mee. Aan een klein percentage de heuvel op en de 32km krijgt een leuk smal paadje cadeau. Oppassen voor de vele boomwortels ! Weg nu van het roze, de varens en de bramen in bloei we zoeken het weidse warme landschap op. Heb vanmorgen een gratis petje kunnen bemachtigen en dat zet ik geen seconde af, voelt goed en koel aan. Het parkoers blijft golvend en loopt over tarmacjes langs stille dorpjes zoals Thimont en Roupage. We duiken nog eens een sparrenbos in en het wordt zowaar vlak. Ben ik al een paar keer over de ‘kajoes’ gestruikeld, deze keer ga ik op een neutraal lijkende plek echt plat. Medestanders zijn meteen bij mij, niks aan de hand beste vrienden, het was een ‘dérapage controlé’. Ben wel steeds voorzichtiger met de vele hindernissen onder onze voeten. Er zijn geen markeringen meer elke vijf kilometer en ik heb dus geen gevoel hoe ver ik nu eigenlijk wel ben. Stap de open ruimte in, daal een eindje door het hoge gras en het zoveelste sparrenbos. Mag nog steeds genieten van weidse vergezichten en spaarzame bebouwing. Door een dorpje en nog een pittige, zei het korte klim. Op naar Hives en zijn laatste waterpost. Nog 3 km zegt een meestappende militair. Aanvankelijk nog eens vlak bos en dan stilaan naar La Roche zakken. De echte afdaling is geen spek voor mijn bek. Hoog % en ‘des kajoes partoes’, ik vorder dan ook heel behoedzaam in het zweet mijns aanschijns en laat de vele militairen maar huzarenstukjes uitvoeren om recht te blijven. Oef, ben beneden, uitbollen nu door het stadje en zijn winkelstraat. Siske en zijn vrouwtjes doen een terrasje, wensen mij meteen proficiat. Samen met Hennie loop ik naar de finish, zij steekt mij een hartelijk hart onder de riem, merci meisje. Ik keer terug naar het terrasje, we pikken de militaire parade nog mee en gaan rijden. Linda & Siske zijn zo vriendelijk mij voor mijn deur in Leuven af te zetten. Ben echt blij met mijn prestatie, 128 km Ardennen in erg warme omstandigheden, ben toch gelukkig dat ik dit nog kan. Heb ook weer een paar echt toffe mensen leren kennen. L’Amitié par la marche is ook bij de Heidetochten geen ijdele uitspraak. Merci Linda & Siske, dit was echt wel een aangename kennismaking.
Ondanks de waarschuwingen van Anny ga ik er van uit dat dit de makkelijkste dag wordt. Starten doen we van op een weide buiten het dorp. Even een knikje naar de Ourthe en dan rustig klimmen naar het groen. Vanaf het hoogste punt in het bos loop ik een eindje met voorzitter Jef mee. Ze zijn een ietsje te snel voor mij en ik pik mijn eigen tempo op. Door weilanden en een keienpad naar de ‘scannage’ en de langere afstanden gaan er vandoor. De tweede helling van de dag is eigenlijk een makkie, meer vals plat dan wat anders. Het is wel opletten geblazen met de vele boomwortels die evenveel hindernissen vormen. Merkwaardig, ik loop hier zowat alleen. Heeft de hitte van de afgelopen twee dagen dan zoveel slachtoffers gemaakt ? Geniet van de vele varens en vooral het prachtige vingerhoedskruid dat massaal aanwezig is. Loop vervolgens opnieuw in de open ruimte met prachtige vergezichten. Stille dorpjes ook en de vele runderen met stoere stieren en nieuwsgierige kalfjes. Her en der merk ik aanduidingen van een Compostella route. Bij het kerkje van Moircy steek ik een baan over en mag nog eens stevig klimmen door de velden, genietend van de fraaie omgeving. Drankpost bij de top, ik had niet anders verwacht. Loop nu langs hooiland en de rand van het bos. Kom Thierry tegen die aan het foerageren is. Rustig parkoers nu overigens om stilaan het bos in te trekken. Waden door het hoge gras naar de volgende open strook en opnieuw het thema van deze vierdaagse ‘ des kajoes’. Toch wel vervelend die rollende dingen onder je voetzolen. Het is toch weer behoorlijk warm en de wind is op rantsoen. Wandel parallel een groene vallei naar het volgende dorp, Tillet. Daar hebben onze gastheren de centrale rust neergezet. Pauzeren bij Jef, genieten van een militaire worst en vrolijke vrienden begroeten waaronder Colette en Hugo. Anny & Chris hebben ook deze eerste lus gelopen maar gaan dan naar de 24 km.
Ik stoom dus opnieuw door richting 34 km want zo lang is onze tocht vandaag. In schuifjes de heuvel op, een pittige hoor ! Krijgen met z’n allen een prachtig vergezicht cadeau met moderne windmolens op de achtergrond. Gaan weg van de andere afstanden voor een grote rechthoek door het open landschap. Drie zijden lopen we, de twee lange en tussenin de korte in de omgeving van Magery. Zachtjes golvende paden met onder meer wat meidoorn in de berm. Het is er rustig wandelen. Plots een pittige korte klim om in Houmont te geraken. Hé, hé het frisse water onder de moderne kerktoren is meer dan welkom. Loop ik goed, echt super ben ik hier nog niet geweest. Ik hou het dus bij een rustig tempo en ga weer de velden en de weidse vergezichten tegemoet. Loop nu echt tussen de windmolens door. De zon brand, na zo’n 22km grijp ik naar mijn klassiek recept, cola en zijn snelle suikers. Passeer een merkwaardig monumentaal kruisbeeld en duik naar een dorp. Nog 8 km zeggen ‘onze jongens’ bij de waterpost. Hupsakee opnieuw een heuveltje op. Ik verslik mij even in de bepijling, eigen schuld dikke bult, herstel snel en duik via een graspad naar weer een ander dorpje aan de Ourthe. Korte klim en dra vervoegen wij de kortere afstanden. Met z’n allen via een maaipad zakken naar de vijver van Sprimont en de laatste waterpost.
Ik besef, de finish ligt halve hoogte de heuvel bij Sainte-Ode en dus zal er nog geklommen moeten worden. Beetje bij babbelen met Colette die op zoek is naar informatie over wandelen in Zeeland. Ik kan enkele tips meegeven. Rustig stappen nu over een maaipad en zelfs vlonders langs de Ourthe maar tenslotte in een paar schuifjes de heuvel op. Hé, hé wir haben es wieder geschaft ! Anny & Chris vangen mij op. Ik voel plots een branderig gevoel in de nek en ‘oep maane kletskop’. Ben op het randje van de zonneslag. Zal morgen moeten opletten, nu drie kwart van de tocht gelopen is mag het echt niet meer fout gaan.
We starten vandaag in gespreide slagorde. Anny, Chris en ik vertrekken erg vroeg. Linda & Siske een uurtje later zodat ze nog even kunnen samenzijn met hun dochters die ook een kleinere afstand meestappen. Ik vertrek dus alleen op de 32 km, mijn maatjes vinden het veel te warm. Houffalize dat is telkens weer een joekel van een klim om uit de bebouwing te geraken. Begin vrij snel te hijgen en pas mijn tempo aan. 1,2 km pittig klimmen tot een voetbalveld. Ik luister naar mijn lichaam en kom rustig ademend boven, mooi zo. Prachtige vergezichten, daar zal ik de komende uren kunnen van genieten. Het parkoers is trouwens rustig, golvend op en neer langs een kikkerpoeltje, over een maaipad of de vele keien, prachtige brem of gaspeldoorn in de bloei. Heelder kuddes runderen, jong en oud staren ons loom aan. We lopen door een paar stille dorpjes luisterend naar namen als Fagnoux. Ik heb een lekker gezapig tempo, voel mij goed. We krijgen een prachtige gele muur cadeau, brem, schitterend. Het parkoers blijft op en neer gaan, ik geniet van elke meter. Nu weer door het hoge gras richting Vellereux en dan een pittig tarmacje terug de heuvels in. Bereik het bordje van de 15 km, ik weet het nu zeker, wordt 32 km vandaag. Moet nog ruim 2 km tot de centrale rust in Bonnerue. Gezelschap van Linda (Sporton). Neem ruim de tijd voor een natje & een droogje. Anny & Chris lopen ver voor mij uit.
Terug op pad. De ‘scannage’ verloopt moeizaam, soms lukt het soms niet. Lange afdaling naar de Ourthe toe. Aanvankelijk tarmac vervolgens een nat keienpad, niet echt mijn ding. Militairen denderen mij voorbij. Kom bij de Moulin de Reniwez uit en mag de rivier volgen. Hoofdweg tussen La Roche en Houffalize oversteken en door het bos over een vlak pad. Maar het moet er eens van komen. Weg van het idyllische water en opwaarts. De lange klim valt eigenlijk best mee. Aanvankelijk pittig en vervolgens een lange strook vals plat. Het einde is weer potig en ik hap naar adem, bereik licht verzuurd de top. Open terrein nu en je kan de wandelaars honderden meters ver zien lopen. Ik heb merkwaardig genoeg geen enkel probleem met de hitte, doe gewoon mijn ding en geniet van elk moment. Bij wat lommerte een waterpost, is altijd welkom. Plots een puist in het parkoers, pittig tarmacje in de schaduw tot de 25 km. Ik parkeer, dringend snelle suikers opnemen mits een blikje cola. Het parkoers wordt opnieuw golvend. We duiken onder een drukke baan door en komen uit bij de weg naar Houffalize. Had ik gehoopt nu naar het stadje te duiken, mis poes ! Onze gastheren sturen het gild opnieuw weg over een smal pad parallel een groen valleitje, zachtjes klimmend. Aan dat zacht komt een einde met een pittig tarmacje in open terrein. Menigeen parkeert er. Vals plat langs enkele huizen en dan steil dalen langs de Rue Sainte-Anne naar het centrum van Houffalize. Hé, hé, even zitten en bekomen, ben een beetje duizelig. In de schaduw van een kloostertoren recupereren bij mijn maatjes. Katrien en haar ventje begroeten, zij hebben de trail gestapt. Tot mijn verbazing ook Hennie & Theo (de eerste zonder kast om mij op te jagen, wat uitzonderlijk is).
Halven dans en de maatjes van het werk vragen hoe het met mij gaat, een leuke attentie. Rustige terugrit naar ons logement en recupereren na een verkwikkende douche. Ben best tevreden met mijn fysiek tot nog toe.
Gisteren BNLW bijgewerkt in de voormiddag en dan via Liège-Guillemins afgereisd naar Melreux-Hotton. Mooi ritje van een uurtje het laatste stuk, spoorlijntje dat ik nog niet kende en langs de Ourthe. Anny & Chris komen mij ophalen en een halfuurtje later zitten wij op het terras Chez Nathalie in het centrum van La Roche En Ardennes. Krijgen er het gezelschap van Linda & Siske, twee Heidetochters die ik hier leer kennen. Op naar ons verblijf in Ollomont, halverwege de weg naar Houffalize. Hapje eten, A & C hebben aan de kookpotten gestaan, nog wat bijpraten en naar bed, het is morgen vroeg dag. We beslissen de officiële starturen te negeren en gaan om 7 uur al op pad, beducht voor de aangekondigde hitte. Nog meer Heidetochters overigens met voorzitter Jef op kop. Zoals het bij de MESA meestal het geval is klimmend het stadscentrum uit. Even pauze bij een hooiland en dan weer omhoog de bossen in met aardig wat vingerhoedskruid en hoge frisgroene varens, de toon is gezet. Erg zwijgzame Anny, Chris en ik, geen van de drie lijkt zijn tempo te vinden. Het parkoers wordt na een erg lange klim nochtans rustiger en golft zachtjes op en neer door een immens woud. 5 km in één uur, 10 km in twee uur, normaal tempo voor deze militaire kilometers. Ik zwerf rond mij maatjes heen, dan weer 20 meter voor hen met een beetje tempo, dan weer achterop wegens het maken van foto’s of een plaspauze. We lopen het grootste deel van de route alleen. Finaal volgt een afdaling naar de menselijke aanwezigheid. Ik krijg het moeilijk wegens ‘la fringale’ maar weet de redding nabij. Stappen door Blanche Fontaine naar Petit Thier en de Grote Rust waar het behoorlijk druk is want alle afstanden komen er samen. Wij liepen de eerste lus van de 24 – 32 km, ook 8 & 16 km zijn hier present. Het is heerlijk koel in de zaal en wij kikkeren echt wel op. Boterhammetje eten, wat vocht bijtanken, Anny beslist voor ons te starten met de boodschap dat ze afzakt naar 24 km. De mannen laten haar begaan. Atleten moet je niet tegenspreken.
Begroet een aantal bekenden waaronder clubmaatje Cecile en ook wij gaan weer op pad langs de stemmige dorpskerk. Mont-de-Soie lees ik op een naambord. Inderdaad we gaan aanvankelijk zachtjes klimmen maar daar komt gauw verandering in. In het zweet ons aanschijns door open veld pittig de heuvels in. Even pauze bij prachtige varens en hupsakee daar gaan we weer. Zoals de meesten onder ons regelmatig pauzeren om op adem te komen. Dit is verdomd stevige kost. Eenmaal boven gekomen een waterpost, onze gastheren zullen vier dagen lang steeds op strategische plaatsen voor de bevoorrading zorgen waarvoor onze dank. De 32 km gaat er opnieuw alleen vandoor. Lekker dwalen door de bossen in zachtjes dalende lijn. Soms over nattige paden want bronnetjes en meer zijn nooit ver weg. Waar mogelijk een fraaie uitkijk op de omgeving en onvermijdelijk …. Wat goes down must come up ! Het wordt een loodzware klim, achter elke bocht wacht er weer een pittige strook. Opnieuw trappen de meesten op hun adem en verzuren de benen. In het laatste potige strookje krijg ik zowaar de bibber, cola lost dat euvel op. Oef, eindelijk boven bij een waterpost en de andere afstanden.
Bijtanken en nog 50 meter op de tanden bijten, hebben maar enkele kilometer meer te gaan in dalende lijn. Chris lijkt een ietsje sterker dan ik en gaat mij voor. We eindigen met een heel steile bergaf vol keien, echt mijn ding niet, ik vorder dan ook langzaam. Straten loopje door het stadje en we bereiken de gezellige weide. Het is er behoorlijk druk en feestelijk, wandelaars babbelen honderduit en zijn blij elkaar weer te ontmoeten in dit feest. Helaas moeten sommigen afgevoerd worden, de hitte eist zijn tol. Wij wachten op onze chauffeur Siske die blijkbaar een uur na ons gestart is vanochtend. Hij komt binnen samen met Rita van de Singelwandelaars. Hé, hé was een stevige dag vandaag en vooral het tweede deel dan. Was ik niet echt in mijn goede doen ik voel tijdens de avond dat de recuperatie vlot verloopt. Mijn maatjes beslissen morgen maximaal 24 km te lopen, ik blijf voor de volle pot gaan ondanks de aangekondigde 33°C.
