BRASSERIES GEORGES:

“ROYAL DU BOUCHER ».

Te land en ter zee, overal stelt Georges Neefs, dezelfde hoge eisen aan de kwaliteit die zijn Ukkelse Brasseries serveren: hij gaat op ontdekkingstocht, in het spoor van de smaken, laat zich door de beste producenten bij de hand nemen, op zoek naar het lekkerste wat mens en natuur te bieden hebben op culinair vlak. Zo komen de oesters van de oesterbank niet zomaar van een grote naam, ze zijn ook van een handtekening voorzien. En vandaag speelt vlees de eerste viool in de Brasseries Georges.

Georges Neefs vertelt: “Liefhebbers van vlees zijn talrijk, maar toch worden ze niet in de watten gelegd. Op de meeste menukaarten worden de vleesgerechten in een hoekje weggedrumd – alsof vleeseters zich moeten schamen – of worden ze in recepten opgenomen die ze moeten verschonen, civiliseren, verzoeten. Vrienden vertrouwden me hun onderdrukte dromen toe … ik stond dus niet alleen met mijn frustratie! Daarom rees het idee om vlees de eerste viool te laten spelen in de Brasseries Georges”. Georges Neefs staat gekend als een onvermoeibaar en gepassioneerd strijder voor de ‘goede keuken’ en al wat deze term inhoudt aan zowel respect als geluk van de lekkerbek. Vlees wordt voor Georges Neefs dan ook  een product dat heel bijzonder is, en toch heel gewoon maar vooral een product dat –goede- smaak heeft.

Streekgerechten zijn een van de dada’s van Georges Neefs, toch staat de mens vooral in de schijnwerper. Daarom is hij permanent op zoek naar de beste oesterkwekers, zeevissers, kleine producenten, wijnbouwers, kwekers, ambachtslui. Georges heeft een voorkeur voor hen die proberen ‘hun werk goed te doen’. Daarom gaat Georges Neefs met hen een vertrouwensrelatie aan, sluit een pact af, waarbij hij ook de klant van de Brasseries Georges niet over het hoofd ziet. Aldus ontstaan een band, van in de ‘coulissen’ tot op het bord, in alle oprechtheid, een band waarvan iedereen beter wordt.

Luc Vanderbiest herinnert zich niet meer sinds wanneer hij slager is, ‘mijn ouders, grootouders en achtergrootouders waren slagers’ Dankzij hem kon Georges Neefs heerlijk zuigkalf naar Brussel halen, zodat de klanten van de Brasseries Georges konden smullen van het oneindig malse vlees uit de Périgord.

Luc was dan ook de meest geknipte persoon om Georges Neefs in zijn zoektocht naar het allerbeste vlees te begeleiden. Samen hebben ze een bijzondere, internationale kaart zonder toevoegingen voor karnivoren opgesteld. Puur geluk, van bavette (langdradige biefstuk) tot côte à l’os (dunne lende met been), zonder discriminatie.

De araignée (spinnenkop) is een zeldzaam stukje vlees – op een rund van een ton zijn er maar twee spinnenkoppen van maximum 300 gr - , de onglet (zieltje) en de bavette worden door de slagers dan weer als ‘slachtafval’ beschouwd. Er is nochtans niets denigrerend aan deze term, slachtafval is immers al het vlees dat zich buiten het eigenlijke karkas van het dier bevindt en geen deel uitmaakt van de spiermassa. ‘Door de wetten van een steeds sneller voorbijrazende consumptiemaatschappij zijn de mensen vergeten dat het rund meer is dan een steak! Met Georges hebben we beslist om de mensen het vlees in al zijn diversiteit te laten herontdekken: stukken, smaken en rassen van dieren” stelt Luc.

De bavette d’aloyau die in België ook ‘kleinhoofd” wordt genoemd, komt van het Belgische Blauw-witte rund, het enige dat hiervan een mooie hoeveelheid garandeert. De smakelijke onglet komt van een Ierlands rund en het Zuid-Amerikaanse Angus levert ons het super zachte stuk van het kleinhoofd dat filet mignon heet. Dit van oorsprong Schotse ras haalt zijn typische smaak uit de oneindige graaslanden van Argentinië en Brazilië. Een prestigieuze handtekening eveneens onder de côte à l’os van de Brasseries Georges: de Siementhal. Een superras van Zwitserse oorsprong, een mooi bruin rund met een doorregen vlees dat niet te imiteren valt.

Naast de tenoren die de runderen zijn, is Pata Negra een echte outsider. Dit Spaanse wilde varken met de zwarte poten is een echte ster: ‘ Een parel, zou ik zeggen, en vergeef me de woordspeling. Kenners zeggen dat het een van de beste hammen ter wereld is, en ik kan alleen beamen dat het simpelweg gebraden vlees een lekkernij is die ik niet voor de klanten van de Brasseries verborgen mag houden’ zegt Georges Neefs. Hij benadrukt bovendien dat de kaart regelmatig zal worden aangepast volgens de adviezen van Luc Vanderbiest. Deze laatste zal regelmatig in de Brasseries Georges opduiken en raad geven bij de vleeskeuze, net als de sommelier dat voor de wijnen doet. Als nooit gezien ‘meester-slager’!

De heerlijke, sappige smakelijke stukken vlees die op de kaart van de Brasseries Georges staan moeten enkel correct gebakken worden, volgens de voorkeur van de klant. Die kan naar keuze een bijhorende groene pepersaus bestellen, mosterdsaus à l’ancienne, béarnaise of bordelaise – de authentieke met gekonfijte sjalot en merg. En met frietjes natuurlijk. U kiest zelf de bereiding: traditioneel of à l’anciene, dik en met de hand gesneden, in olijfolie gebakken, in ganzenvet, paardenvet of ossenwit.

En om zonder verpinken naast de ‘plateau Royal’ van de oesterbak te prijken, zag de ‘Royal du Boucher” het licht. Vier soorten vlees voor de fijnproevers en grote liefhebbers: Araignée, Pata Negra, Bavette of Onglet, met vier sauzen en frietjes ‘à l’anciene’ … Royaal!

De ideale dranken bij deze vleesschotels zijn bier – een gekruide amberkleurige Ramée – of een van de wereldwijnen: Everton Ted Brown Brothers uit Australië, Pinot noir Cellar selection Villa Maria uit Nieuw-Zeeland, Cabernet sauvignon Los Vascos des Dom. Barons de Lafite Rotschild uit Chili – en dichter bij ons: een Barbera La Ladra Tenute Dei Vallarino uit Piemonte en een Bordeaux met de heerlijke naam Parcelles des Anges.

Les Brasseries Georges – Winston Churchilllaan 259 – 1180 Brussel

Tel  02-347 21 00 – www.brasseriesgeorges.be

22-12-2006 om 22:05 geschreven door ted van erps  

Résidence Stiemerheide krijgt na 17 jaar, 4e ster

Het best bezette hotel van Limburg (72% bezettingsgraad)

Résidence Stiemerheide is sedert kort  een **** hotel. De recente investeringen, o.a. in een nieuw zwembad en terras, voor meer dan 1,5 miljoen, en de volledige vernieuwing van alle kamers spelen daar een belangrijke rol in.

Nieuw spiegelzwembad met sanarium, nieuw terras van 220 m² met uniek panorama over het golfterrein, nieuwe wintertuin met 25 zitplaatsen, vernieuwd restaurant met openhaard, vernieuwde feestzaal en een vernieuwd clubhuis voor de golfclub, volledige vernieuwing van alle kamers. De kamers hebben nu allemaal wifi toegang, een flatscreen TV, nieuwe vloer- en wandbekleding, volledig nieuw meubilair (kasten met verlichting, stoelen, bureau,...) en vernieuwde verlichting.  Verder kregen alle kamers nieuw sanitair en een kluis op de kamer. De suites hebben nu een separate "douchekamer".  Met nieuwe tapijt en wandbekleding werden ook de gangen van het hotel vernieuwd. Als onderdeel van La Butte aux Bois behoort Stiemerheide ook tot de grootste hotelgroep van Limburg.

De Knack Restaurantgids 2007 bedacht de Kristallijn met 2 kloppers en de culinaire criticus Pieter van Doveren  gaf het restaurant afgelopen jaar ook al een positieve evaluatie.

Belangrijk voor Stiemerheide is o.m. de samenwerking en de synergie met de golfclub Spiegelven, de samenwerking met KRC Genk, de huisvesting van buitenlandse voetbalclubs zoals Celta de Vigo en Willem II die voor hun zomer- en winterstages neerstrijken in Stiemerheide.

Stiemerheide wordt ook druk bezocht door het brede publiek. De populaire brunches op zondag zijn daar het levende bewijs van. Als instapplaats tot het Nationaal Park Hoge Kempen geeft Stiemerheide toegang tot het wandelgebied Kattevennen. De wandellus is goed voor iets meer dan 10 kilometer wandelplezier.

www.stiemerheide.be

14-12-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

British Airways vliegt vanaf 1 december ook op Calgary

Vanaf 1 december 2006 wordt de Canadese stad Calgary toegevoegd aan het uitgebreide netwerk van British Airways. De luchtvaartmaatschappij zal 5 keer per week naar deze populaire bestemming vliegen.

Calgary is vooral bekend van de Olympische Winterspelen die er in 1988 hier plaatsvonden. Echter, weinig kennen de stad echt. Calgary is na Toronto, Montreal en Vancouver de grootste stad van Canada met bijna 1 miljoen inwoners. De stad is een populaire wintersportbestemming voor zowel Canadezen als Amerikanen en steeds meer Europeanen weten de weg naar Calgary te vinden, ook buiten het wintersportseizoen.

Vanuit Brussel, kunnen reizigers nu met British Airways naar de volgende bestemmingen in Canada vliegen via Londen Heathrow : dagelijks naar Vancouver, 2 keer per dag naar Toronto, dagelijks naar Montreal en 5 keer per week naar Calgary. Het totaal aantal bestemmingen van British Airways vanuit Londen Heathrow komt nu op 142.

Op www.ba.com kunnen reizigers naast vliegtickets naar Calgary ook hotel accommodatie boeken.

10-12-2006 om 22:33 geschreven door ted van erps  

LE PASSAGE:

Rocky Renaud, bekend als de bezieler van een uiterst creatieve keuken, behield ondanks de ravage in het Brussels gastronomisch landschap zijn Michelinster, overigens volkomen terecht. Al ruim elf jaar maakt hij het mooie weer in dit restaurant dat tot een heuse instelling is uitgegroeid en naam en faam maakt tot ver buiten de Ukkelse Sint-Jobwijk.

Zijn klassieke keuken in de meest pure vorm is een oerdegelijke garantie dat elk ingrediënt zijn eigenheid behoud. Topprioriteit is en blijft voor Rocky een onberispelijke kwaliteit, gekoppeld aan het principe van betaalbare topgastronomie. Indien men permanent hoogstaande gerechten wil serveren, moet men aldus Rocky quasi blindelings kunnen vertrouwen op de leveranciers, aan de door hem gestelde kwaliteitseisen kan dan ook onder geen enkel beding worden getornd. Het principe van betaalbare gerechten trekt Rocky door naar een nochtans zeer aanlokkelijke wijnkaart.

De gerechtenbeschrijving onthult geenszins de ongeëvenaarde vitaliteit van de meesterkok maar maakt de degustatie des te heerlijker. Critici vinden de omschrijving te summier omdat dit teveel mogelijkheden openlaat. Toch snoert Rocky hen de mond, weliswaar zonder woorden of protest, maar door ervoor te zorgen dat de gerechten telkenmale opnieuw getuigenis brengen van een constante kwaliteit en uiterst verfijnde bereidingen. Het succes van de keuken is mede te danken aan de opleiding en ervaring van Rocky, hij stond o.m. ooit zeven jaar lang achter jet fornuis in Villa Lorraine. Rocky’s keukengeheimen krijgen des te meer allure door de extreme waakzaamheid van Pierre Duqué, Rocky’s rechterhand, die nauwlettend toekijkt én op het onthaal én op de service aan de klanten.

Het kleinste sterrenrestaurant van Brussel biedt plaats aan 35 gasten. De eetzaal, verspreid over twee niveaus, is getooid in tabaksbruin, grijs en roomkleur, met Amerikaanse stores in dezelfde tint, terwijl een rij van zwartwitfoto’s uit gastronomische werken voor de nodige verfrissende accenten zorgt. De netjes op een lange rij opgehangen foto’s worden  nog extra in de verf gezet door enkele wandlampen, terwijl een paar orchideeën voor een fleurig contrast zorgen.

Op de bovenverdieping, afgescheiden door een smeedijzeren reling, vinden we dezelfde zachte inrichting rond de bar, waar vlakbij ook een hoge tafel staat. Het meubilair in dezelfde tinten zorgt voor nog meer eenheid. Die lijn wordt zelfs doorgetrokken tot de tafelkleedjes en de dressoirs, waar enkele waardevolle flesjes staan te pronken. Bij mooi weer kunnen nog eens zoveel mensen terecht op een heerlijk terras in de tuin.

Tijdens de middag wordt er een lunch geserveerd met voorproevertjes en keuze uit twee voorgerechten en twee hoofdschotels, vlees of vis (25 Euro). ’s Avonds biedt het menu van de maand een koud voorgerecht, een warm voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert (45 Euro), terwijl het degustatiemenu 60 Euro kost. Vanzelfsprekend kan men ook uitsluitend à la carte eten. En u kan ervan op aan dat evenveel aandacht wordt besteed aan de kwaliteit van de nagerechten: mini-baba met rum en gekonfijte roze pompelmoes, gratin van mango met lavendelhonig en amandelen of een ijssouflé met mandarijn, perencompote met saffraan en Mandarine Napoleon.

Rocky’s herfstkaart brengt eens te meer een pleiade van schitterende wildbereidingen die fijnproevers-gastronomen zonder de minste twijfel zullen bekoren. Tussen de voorgerechten o.m. Gillardeau oesters, ganzenlever met gekonfijte vijgen en perenchutney, rundscarpaccio met brisure van truffels,ganzenleversnippers en parmezaan of st jacobsnootjes in schuimige groentenbrunoise en dito citroenbouillon.

Bij de hoofdgerechten een Racanduifje met boschampignons, patrijs met herfstgroenten of nootjes van reebokfilet met jeneverbes, witloofstronkjes en aardappel met uienringen en spek. Tussen de visgerechten selecteerden we een verse tarbot in kokosmelk met Rieslingmousseline en grijze garnalen en gebraden St. Jacobsvruchten met ganzenlever, Comtékaas en geparfumeerd met oude balsamico.

Prijs, plezier en kwaliteit zijn de absoluut sterke troeven van Rocky Renaud die door GaultMillau met een 17/20 wordt beloond terwijl Henry Lemaire 90/100 toekent en het restaurant o.i. terecht, tussen de absolute toppers rangschikt.

Le Passage – J& P Carsoullaan 13 –1180 Ukkel -  tel 02.374 66 94

restaurant@lepassage.be

04-12-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

Le Petit Prince.

Restaurants die onafgebroken, gedurende 30 jaar met dezelfde uitbater, een groeiend cliënteel aantrekken zijn eerder zeldzaam. Francis Lefèvre runt sinds 1976 de Ukkelse ‘Petit Prince’ en dankt zonder enige discussie het overleven van zijn zaak aan het feit dat hij al die tijd, een uitzonderlijk enthousiasme tentoonspreidde maar vooral nooit het direct contact met zijn gasten verloor.

Het buurtrestaurant met huiselijke sfeer dat Francis in 1976 opende, werd in de loop der jaren in een groter complex geïntegreerd. Het huiselijke, landelijke, met houtvuur en schouw bleef evenwel en is nog steeds bijzonder geschikt voor speciale gelegenheden zoals intieme grillparties. De aankoop van een aanpalende woning in 1986 geeft meer armslag en de bouw van een veranda enkele jaren nadien, zorgt ervoor dat “Le Petit Prince” in meerder zaaltjes kan worden opgesplitst, elk met eigen sfeer en charme, waardoor tegelijkertijd, een zeer verscheiden publiek van de uitgebreide menukaart kan genieten.

De naamgeving verwijst voor één keer niet naar het verhaal van Saint-Exupéry, maar wel naar de Prins de Ligne, eveneens klein van gestalte. Charles-Joseph de Ligne was raadsheer van keizer Jozef II en van keizerin Catherina II en was tevens een briljant figuur. Met het typische kosmopolitisme van de 18^de eeuw zorgde hij voor een erg genuanceerde analyse van het Ancien Régime samengebundeld in een 34-delig boekwerk “ Mélanges militaires, littéraires et sentimentaux”, een werk dat trouwens nog altijd wordt herdrukt.

De keuken van Le Petit Prince is al even indrukwekkend en getuigt overduidelijk van mediterrane invloeden al duiken ook regelmatig exotische aroma’s en dito kleurschakeringen op. Kruiden en specerijen worden vakkundig gebruikt en resulteren o.m. in een brochette van St. Jakobsschelpen  met zoutbloempjes uit Noirmoutier, een shii-take met Thaise curry en kokosmelk, en fazant op traditioneel Brabantse wijze of een exotisch Paaslam. Toch blijft elke overdreven “fusion” van ingrediënten achterwege en kiest Francis Lefèvre doelbewust voor de basisprincipes van de Frans-Belgische keuken met dagverse kwalitatieve producten. Kroketten met grijze garnalen uit Zeebrugge of een Belgisch kusttongetje, bewijzen ook hier het perfecte vakmanschap.

De uitgebreide wijnkaart, zowat 250 vermeldingen, getuigt van een mengeling van traditie en nieuwe wereldwijnen. Een intense mix dus van de rijkdom van Franse en andere Europese wijngaarden met ontluikende  en geapprecieerde aroma’s uit Argentinië, Chili, Australië en andere nieuwe wijnlanden.

De menukaart van Le Petit Prince laat tal van persoonlijke keuzes toe, gaande van een eenvoudige schotel tot de absolute bestseller, het gastronomisch menu. Ook het marktmenu met een keuze uit 5 voorgerechten, 5 hoofdschotels en 5 desserts is een voltreffer, kostprijs 25€, met bijhorende wijnen 35€ en met aperitief en koffie 42€.

Degusteren in het nieuwe okerkleurige decor van Le Petit Prince is zonder meer leuk. De Zuiderse ambiance imponeert onmiddellijk en laat de nodige ruimte voor eigen harmonieuze interpretaties zoals Italiaanse parfums en Provençaalse aroma’s. Meubilair, verlichting, wanddecoraties o.m. een collectie prachtige doeken van Fabienne Christyn, zorgen voor zonnige, culinaire momenten.

Le Petit Prince, 16 Prins de Lignelaan, 1180 Brussel (Ukkel). Tel 02-374 73 03

Open van 12 tot 14 uur en van 19 tot 22h30. Gesloten op zondagavond en maandag de ganse dag. www.lepetitprince.be

Aangenaam en leuk decor, verrassende presentaties van aromarijke maar vooral smaakvolle gerechten met klassiek mediterraan tintje. Prijs/kwaliteit absoluut aanvaardbaar. 

03-12-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

TERRAS ‘ONDER DE STERREN’

Luxehotels hebben het voorrecht enkele privileges in petto te hebben… Als zomerse verademing stelt Barsey, het vooraanstaande restaurant van het Warwick Barsey Brussels, alle epicuristen de weergaloze troeven voor van een terras dat niet alleen goed verscholen ligt maar ook trendy is!

Men vergeet er het stadsverkeer en men verliest er ook de tijd uit het oog, die maar al te snel voorbijvliegt.

Want zoals de patio’s in zuiderse steden openbaart het terras van Barsey zich ook enkel aan de ingewijden. Eerst ervaart u al een waar genot als u door de prachtige ingang in Franse steen van het kleine luxehotel stapt. Dit wordt nog kracht bijgezet als u voorbij de bar en het restaurant komt, waar u kunt genieten van de rijkelijke, theatrale inrichting van de hand van Jacques Garcia. Een groot venster geeft uit op de onverwachte tuin van het luxehotel. Het rustgevende geluid van stromend water in de fontein, statige standbeelden met italianiserende allure, lommerrijke frisheid en een ware bloemenpracht… Onder grote terracottakleurige parasols staan tafels bedekt met smetteloos linnengoed die plaats bieden aan een veertigtal gasten. De sfeer is sereen en precies voldoende geraffineerd om te genieten van de onzegbare lichtheid van de zomeruren. Men komt hier om als lunch te genieten van een schotel Romeinse tomaten met parmezaan, een Barsey-salade of overheerlijke gebakken zeetongetjes. Voor het diner kan men zich laten verleiden tot langoustines, een emulsie van mierikswortel met bieslook, Sint-Jakobsschelpen met truffelvinaigrette, de beroemde rundcarpaccio van Harry’s Bar in Venetië, of de gebraden lamsfilet met saus op basis van paarse mosterd. Chef Jean-Philippe Bruneau heeft een elegante kaart samengesteld, waarvan de luxueuze eenvoud in de verf wordt gezet door zorgvuldig geselecteerde producten waarmee nieuwe samenstellingen en gevarieerde bereidingen te voorschijn worden getoverd.  

Chef Jean-Philippe Bruneau, zoon van de sterrengrootmeester Bruneau, serveerde als voorgerecht een intense emincé van langoustines met fijn sausje en een toast van tonijn en ganzenlever met pittige olijfoliedruppels. De St Jacobsoester die als hoofdgerecht werd opgediend, kreeg een prachtig garnituur van witte Mechelse asperges en enkele fijne preisnippers, terwijl de fijne feilloze slibtongetjes, fruitige en goudgele frietjes als decoratie meekregen.

De ontdekking van een Yarden Chardonnay 2003 uit de Israëlische Golan Heights, verhoogde zo mogelijk nog de culinaire rijkdom. De sterke natuurlijke druivensmaak leverde een gezegende afdronk die door de intense goudgele kleur werd bevestigd. Met een rijke moelleux au chocolat en een brioche van chocolade bewees de chef dat deze heerlijke Belgische specialiteit, ook in volle zomer menigeen kan bekoren

Het terras van Barsey is ’s zomers de ideale plaats voor een aperitiefje en een avondje uit onder de sterren. Jean-Philippe Bruneau doet hier schitterend werk waardoor het Barsey hoe dan ook voor gastronomen en fijnproevers een aanbevolen adres blijft.

Barsey

Louizalaan 381-383, 1000 Brussel. Tel. 02 641 51 36  www.barsey.be

02-12-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

ROODEN SCILT

Reeds als jonge knaap was Hans-Jürgen Porteman door het koken en de keuken begeesterd. Dat als hij als jongeling resoluut opteerde voor een koksopleiding verraste dan ook niemand, opleiding die hij trouwens met succes in de hotelschool van Koksijde doorliep.

Leergierig en overtuigd dat de school slechts een eerste introductie was, bleek hij kieskeurig bij het zoeken naar werk. Gedreven leerlingen vinden evenwel snel een baan en als geboren Westvlaming kon hij zowaar in de Brusselse Pomme Cannelle terecht, enkele maanden later vinden we hem terug in Le Moulin des Ramiers in Crupet, om nadien korter bij huis in restaurant D’Hulhaege in Deinze aan de slag te gaan.

Zijn gedrevenheid lag evenwel hogerop, zeker na zijn kennismaking met Regine, zijn latere echtgenote. Hans-Jürgens begeestering voor de kookkunst en klassieke gastronomie was dermate groot dat hij haar meteen wist te overtuigen. Zij schoof haar opleiding haartooi terzijde en schreef zich meteen in voor een zes maanden durende opleiding horeca die destijds door Horeca Oostende werd georganiseerd; cursus die ze zonder problemen afwerkte.

Nu nog zegt Hans-Jürgen dat hij destijds sceptisch stond tegenover deze kortlopende opleiding maar het eindresultaat mocht er best wezen. Door het specifieke zomerseizoen was Horeca Oostende bestendig op zoek naar nieuwe krachten die tijdens de pieken konden inspringen, zowel in de zaal als in de keuken. Tafelzetting, tafeldecoratie maar ook de zaalbereidingen en zaalversnijdingen maakten deel uit van de cursus. Facetten waarvan Regine nog steeds handig gebruik maakt.

Maxim’s Brussel was een nieuwe uitdaging, snel gevolgd door Maxim’s Parijs. Samen trokken Hans-Jürgen en Regine naar Parijs, hij voor het grote werk in sterrenrestaurants, zij voor nieuwe horeca-ervaringen in het vooruitzicht van een mogelijk eigen restaurant, al bleek snel dat ook in de Lichtstad de Oostendse horeca-opleiding erg werd gewaardeerd. De sterrenervaring die Hans-Jürgen hier opdoet, kan hij vervolledigen bij Boyer in Reims en vormt een prettige introductie voor het Congressenpaleis in Luzerne en Hotel de la gare in Digoin in de Bourgognestreek.

Toch aarzelde Hans-Jürgen geen ogenblik om Luzerne en andere sterren de rug toe te keren toen hij in 1986 als chef in La Maison du Seigneur in Waterloo aan de slag kon, meer dan 5 jaar bleef hij trouwens chef-kok in dit gerenommeerde restaurant. Hans deelname aan de Prosper Montagnéprijs in 1987 leverde hem een 2^de plaats op en een eerste kennismaking met Guy Pauwels, laureaat van deze prijs in 1977, jurylid en uitbater van het Rooden Scilt. Tijdens een tweede deelname aan deze wedstrijd werden de banden tussen Guy Pauwels en Hans-Jürgen Porteman aangehaald en ontdekte Hans-Jürgen het Rooden Scilt.

Guy Pauwels zag in Hans-Jürgen een gedroomde opvolger terwijl het ietwat rustieke dorpsplein van Erps Kwerps voor Hans-Jürgen een complete uitdaging was. Vermits beide chefs mekaar erg goed begrepen, verliepen de overnamebesprekingen erg vlot en konden Hans-Jürgen en Regine zich in 1991 in hun eigen restaurant nestelen.

Droomlocatie:

Het Rooden Scilt was voor Hans-Jürgen een droomlocatie. Een historisch, rustiek gebouw met een degelijke traditionele keuken, kortom een locatie die hij zeer snel tot een sterrenrestaurant wou uitbouwen. Het gezellige, intieme salon en een zaal voor een 25-tal gasten waren onbetwistbare pluspunten.

Jammer genoeg liep de belangstelling voor de uitgebreide 7 en 8-gangenmenu’s, mede door de hogere kostprijs, begin der 90-er jaren plots terug, waardoor de klandizie eerder beperkt bleef. Het behalen van de Delta d’Or in 1992 als meest beloftevolle jonge kok betekende wel de doorbraak, maar toch opteerden de meeste gasten voor een à la cartedegustatie of een beperkt menu.

Hans-Jürgen twijfelde geen ogenblik, hij zou een nieuw succesvol concept opbouwen waarbij een betaalbare gastronomie centraal stond. Zijn concept was eenvoudig, op de middagen in de week, een menu aan een vaste prijs aanbieden met keuzes uit 3 voorgerechten, 3 hoofdgerechten en 3 desserts. De klant heeft hierbij de keuze uit een all-in formule waarin aperitief, wijnen, water en koffie/thee zijn begrepen of maakt uit de drankenkaart een eigen keuze van alle dranken.

Een dergelijk concept maakte het aldus Hans-Jürgen mogelijk om enerzijds het product-assortiment te beperken zonder evenwel toegevingen te moeten doen op de kwaliteit van de producten. Anderzijds biedt dit het voordeel dat de gasten een ietsje sneller kunnen worden bediend, facet dat vooral de zakenmensen ten goede komt.

Anderzijds is voor Hans-Jürgen het respect van de klanten voor zijn gerechten erg belangrijk, zijn verkiezingen als laureaat van de Knackacties midden de jaren 90 bewijzen ten volle deze waardering. Toen Trends in 2005 een enquête bij 14.000 zakenmensen organiseerde kreeg het Rooden Scilt een 5^de stek toegewezen, na 2 Oost-Vlaamse en 2 West-Vlaamse restaurants. Dit betekent aldus Hans-Jürgen dat hij in een zeer grote regio rond Brussel, Leuven en Mechelen boven aan de waarderingsschaal staat. Deze enquête werd begin 2006 overgedaan en andermaal scoort het Rooden Scilt als primus in dezelfde regio’s. Zijn concept wordt aldus Hans-Jürgen bijzonder gewaardeerd door de zakenlui en hij besloot om voortaan een zelfde concept op zaterdagmiddag toe te passen.

Dertig jaar Rooden Scilt waarvan 15 jaar in eigen beheer vormen geen aanleiding om een eenmalig feest te organiseren. Toch gooit hij ahw. de remmen los en verruimt zijn concept in zoverre dat de gasten zowel ’s middags als ’s avonds het menu kunnen nuttigen en dit tot eind 2006. Het menu op zich, voorgerecht, hoofdschotel en dessert, kost 30€, voor de all-in betaal je 15€ extra. Als feestelijk verjaardagstintje krijgt iedereen die voor de all-in formule opteert, eveneens tot eind 2006, tijdens het dessert een glas champagne aangeboden.

Toekomstgericht focust Hans-Jürgen Porteman zich op de verdere uitbouw van zijn menu-concept met dagverse kwaliteitsproducten en lekkere wijnen. Ondertussen heeft Hans-Jürgen Porteman zijn sterrendroom opgeborgen en neemt hij afstand van vlugklare hapjes en brasserietoestanden. Hij opteert voor een oerdegelijke traditie en klassieke keuken die wordt geapprecieerd én door de zakenman én de door klanten van middelbare en gouden leeftijd. Het Rooden Scilt biedt een erg klassiek trio van Franse topgastronomie, een klassiek historisch pand en fijnproevers-gastronomen als klant. De gagsronomische gidsen 2007 komen tot de vaststelling van Hans-Jürgen Porteman onder het motto ‘betaalbare gastronomie’, nog steeds bijzonder lekkere gerechten en bereidingen voorzet.

Het Rooden Scilt – Dorpsplein 7 – 3071 Erps Kwerps – tel 02-759 94 44

info@roodenscilt.be - www.roodenscilt.be

02-12-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

LE FOURNEAU,

het Fornuis waarvan Evan droomde…

Evan Triantopoulos verleidde al heel wat gastronomen in zijn ‘Grill aux Herbes d’Evan’ in Wemmel… bracht al menige fijnproever in verrukking in zijn ‘Empire des Sens’,  gaf het een publiek weer een gevoel voor smaakcombinaties in zijn ‘Switch’ aan de Vlaamsesteenweg… En nu vestigt Evan Triantopoulos opnieuw de aandacht op zich met zijn ‘Le Fourneau’ op het Sint-Katelijneplein.

Het fornuis van het beroemde merk Charvet is speciaal op maat gemaakt voor dit restaurant. En het staat midden in de ruimte die vroeger de bekende drogisterij Desmecht vormde. Je vindt hier, net als in het ‘Atelier’ van Joel Robuchon (een Franse grootmeester en sterrenkok voor wie hij een zekere bewondering koestert, grootmeester die er trouwens bij elke gelegenheid in slaagt om de meest onverwachte smaakcombinatie tot overheerlijke aquarellen uit te bouwen) eigenlijk geen echte tafels - op twee na voor de onverbeterlijken die intimiteit zoeken of voor kleine groepjes. Wat je wel vindt, is een lange toog, waar je een mooie kijk hebt op de bezigheden van de medewerkers van Evan die zich onvermoeibaar richten naar uw mate van honger, klein of groot. Want behalve met deze speciale inrichting onderscheidt ‘Le Fourneau’ zich ook door het systeem van de kaart. Hier geen klassieke schotels met hun garnituur. Hier een opeenvolging van kleine hapjes, die per stuk of per gewicht geprijsd zijn. Ze worden verdeeld over de rubrieken ‘Principal’ (basisgerechten), ‘Indispensable’ (het onvermijdelijke garnituur) en ‘Superflu’ (de heerlijkheden die het hele verschil uitmaken).

Het concept berust op de waarachtige gastronomische drie-eenheid, die Evan in het begin van zijn loopbaan is ingefluisterd door zijn leermeester Michel Haquin en die altijd zijn culinaire credo is gebleven: gerecht, garnituur, saus. Afhankelijk van de seizoenen worden in deze originele en toch erg aantrekkelijke ruimte uitsluitend de edelste en oorspronkelijkste ingrediënten gepresenteerd. Van één principe wijkt men niet af: de eenvoudige bereiding, waarmee men de oorspronkelijke smaak van het product maximaal tot zijn recht wenst te laten komen. Het absolute respect voor de gaartijden vormt hier inderdaad de voornaamste culinaire troef, hetgeen een subtiel gebruik van kruiden niet in de weg staat, zolang deze meer dienen om de ware aard van de dingen te onderstrepen dan om die te verdoezelen.

Uitgaand van deze filosofie is alles mogelijk: een licht en luchtig dineetje in een moderne versie van de tapas of daarentegen een al even rijkelijke als originele culinaire ervaring. Ieder vindt wat hij zoekt, naar zijn appetijt en zijn middelen. Hebt u heel eenvoudig zin in een pastahapje en een kleine lamskotelet uit Pauillac of lekker royaal in een smeuïge aardappelpuree in de stijl van Robuchon en boontjes met truffel? Voor alles wordt gezorgd in ‘Le Fourneau’ om aan uw eisen van het moment te voldoen…

Al die wonderen die voortkomen uit de fantasie van Evan, worden bereid onder het toeziend oog van Laurent Fouquet, een jonge chef-kok die onder meer onder Alain Deluc in ‘Barbizon’ heeft gewerkt en onder Yves Mattagne in het Radisson SAS Hotel.

Opdat hierbij de juiste wijnen worden gedronken, geeft het restaurant opnieuw blijk van eenzelfde verbeelding. Men stelt een mooie reeks wijnen per glas voor. Ze komen uit alle klassieke wijnstreken uiteraard, maar de heer des huizes heeft, zoals je verwachten kon, ook een zwak voor een aantal ten onrechte miskende en verleidelijke wijnen uit zijn geboorteland Griekenland…

Iedereen met veeleisende smaakpapillen alsook een ludieke instelling zal hier aan zijn trekken komen. En dan ook nog met de prettige gedachte dat hij precies kan eten op de manier en in de hoeveelheid die hem bevalt…

De fijne individuele porties, de kleur en smaak van de producten, maar ook de uitbouw van het ganse concept, krijgen zeer degelijke waarderingen in de editoes 2007 van de culinaire gidsen.

Le Fourneau, Sint-Katelijneplein 8, 1000 Brussel, tel. 02-513 10 02.

Geopend van 12.00 tot 14.30 en van 18.30 tot 23.00 uur.

Gesloten op zondagmiddag en dinsdag.

01-12-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

LE MESS:

Officers and gentlemen.

In 1998 gingen de gebroeders en boezemvrienden Serge en Pascal Van Hamme samen de uitdaging aan om een restaurant in te richten buiten het traditionele circuit, in een historisch gebouw dat op dat moment volkomen vervallen was. Hun keuze viel op een pand dat volgens sommige architecten-historici, vroeger deel uitmaakte van het kazernecomplex aan de Brusselse kleine ring.

Ze renoveerden het gebouw en gaven daarmee Le Mess zijn vermoedelijke oorspronkelijke functie terug. Vandaag zijn niet alleen officieren maar ook gentlemen – én hun ladies – welkom in dit etablissement, dat is uitgegroeid tot een heuse referentie bij zakenlui en fijnproevers, enerzijds om al het lekkers op de kaart, anderzijds voor het plekje met uniek origineel kader. Kwaliteit, verscheidenheid en smaak behoren tot de prioriteiten van het huis, waar zowel in het glas als op het bord de hele wereld aan bod komt. Uiteindelijk is de wereld immers weinig meer dan een groot dorp.

Voor de binneninrichting werd gewerkt rond het militaire thema al blijft de algemene sfeer eerder afgestemd op een cosy geheel, officieren verlangden destijds ook in hun “mess” een beetje huiselijke warmte, die nauw aanleunde bij de waarde van de bourgeoisie. Doorheen de drie zalen op het gelijkvloers kan men mooie kersenhouten lambriseringen bewonderen die getuigen naar de drang van weelde en verburgerlijking om te ontsnappen aan de soberheid van het kazerneleven. Dit comfort wordt extra onderstreept door de verlichting en het meubilair van de hand van Philippe Stark. Er wordt ook leuk gespeeld met volumes terwijl de oorspronkelijk voorziene plankenvloer door een gepolijste betonvloer werd vervangen, vloer die door menig bezoeker als arduin wordt aanzien. Ook aandacht voor de akoestiek, om de meest rumoerige momenten op te vangen werd de onderkant van de tafels bedekt met speciaal geluiddempend schuim.

Op de bovenverdieping zijn er twee zalen, met aan de terraszijde een traditionele serre die de voorkeur kreeg op een moderne luifel. Een erg goede keuze aangezien het authentieke karakter van de glazen serre, de ganse zaal in weeldering licht laat baden. Dat deze plek iedereen bevalt bewijst de wingerd die er tegen het glas groeit en trots uitpakt met enkele druiventrosjes.

Le Mess was lange tijd een restaurant dat vooral was toegespitst op het middagpubliek door de nabijheid van kantoren, winkels en universiteit, maar trekt de jongste tijd ook ’s avonds een groeiend cliënteel aan. Gastronomen zoeken immers steeds nieuwe cosy eetplekjes, ze wensen andere kaarten en smaken te ontdekken. Het aantrekkelijke architecturale concept van de Mess wordt extra in de verf gezet door de bijzondere verlichting. Het samenspel van deze elementen geeft de kaart een extra dynamiek, kaart die met de grootste zorg is uitgewerkt en de aandacht heeft voor de desiderata van de klant.

De vertrekbasis is een brasseriekeuken doorspekt met fusionelementen. Toch blijft de rode draad doorheen alle gerechten, het gebruik van verse degelijke producten die met het vereiste vakmanschap worden klaargemaakt. De dubbelzijdige kaart biedt aan de ene kant een overzicht van de vaste voorgerechten, hoofdschotels en nagerechten, die evenwel variëren naargelang de seizoenen. De andere kant geeft een overzicht van de talrijke suggesties en de lunch. Ook hier ruime aandacht voor verse producten en primeurs. Er zijn een aantal wijnsuggesties maar wie de ruime flessencollectie van het huis wil raadplegen krijgt een kaart boordevol witte en rode klassewijnen, zowel uit Frankrijk als wereldwijnen.

Bij de voorgerechten vinden we momenteel o.m. een sashimi van tonijn met zeewier en kervel en een ravioli met kreeft op een bedje van spinazie met blanke boter terug.  De klassiekers van het huis bio-lamsvlees van Gaumes of tussenribstuknootjes met béarnaise worden aangevuld met een rundstartaar met aromatische oliën of een koningskabeljauw met stro-aardappeltjes en mousselinesaus. Een dame blanche of een ‘colonel’ ronden als dessert het volwaardig menu af. Als suggestie vonden we een tartaar van groene en witte asperges met scampi, kreeftenvingers op een slaatje van groene linzen uit Puy en een foie gras met gestoofd witloof. Talloze gerechten om figuurlijk je duimen en vingers af te likken.

Meesterkok Bruno Lesbats, afkomstig uit de Landes, zwaait nu vijf jaar de plak in de keuken van Le Mess. Voor de constante kwaliteit die hij al die jaren op het bord toverde verdient hij ongetwijfeld alle eer. Hij is de kapitein van een keuken die vandaag haar volle maturiteit heeft bereikt en erkend wordt om haar verdienstelijke eenvoud, haar zin voor smaak en haar openheid van geest.

Bruno Lesbats is een volwaardig lid van Eurotoques en de laatste leerling van Maurice Isabal, waarna hij bij Guy Savoy aan de slag ging. Hier ontdekte hij de rechtlijnigheid van de keuken en de productgerichte aanpak in de uitwerking van een compleet menu. Toch liet hij enkele Aziatische en Italiaanse invloeden zijn keuken binnensluipen maar blijft permanent zijn team motiveren.

Samen met de gebroeders Van Hamme wil Bruno Lesbats verder werk maken van een constante vernieuwing van de kaart van Le Mess en tegelijkertijd het beste blijven halen uit de fusionkeuken en de kwalitatieve dagverse producten. De nieuwe culinaire gidsen staan enerzijds positief tegenover de vernieuwde zoektocht naar Franse wijnen, terwijl anderzijds het stijlvolle en strakke decor wordt geprezen.

Le Mess, L.Schmidtlaan 1 , 1040 Brussel – tel 02-734 03 36

30-11-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

Ming Dynasty verlegt zijn grenzen…

Op 5 juni 1990 openden Mevrouw Chang-Ying Wu en de heer Peh-Fo Pak het restaurant Ming Dynasty te Leuven. Het was het begin van een culinair succesverhaal. De reden voor dit succes ? Het zakelijk instinct van Chang-Ying, de verfijnde kookkunst van Peh-Fo, de vakbekwame bediening en de gezellige sfeer! Ming Dynasty te Leuven werd door culinaire liefhebbers al bestempeld als een "Oosters toprestaurant in België" waar meesterkoks culinaire hoogstandjes voorstelden.

Ming werd een compleet succesverhaal, hier mochten de woorden Chinees en gastronomie in één zin gebruikt worden met weidse erkenning door het grote publiek. De formule was vrij eenvoudig, lekkere gerechten, verzorgde bediening, een aanzienlijke wijnkaart, oog voor detail in een aangenaam modern Chinees kader. Het werkte, naast Leuven, ook in Brussel en Keerbergen.

Na meer dan 15 jaar was het echter tijd voor vernieuwing… "De Oude Markt is erg veranderd en de Ming Dynasty voldeed niet meer aan de eisen van de moderne consument", zegt Chang-Ying. "Inderdaad", valt haar echtgenoot en kok Peh-Fo haar bij, "onze keuken werd nog wel gewaardeerd, maar we voelden een absolute noodzaak aan nieuwe ideeën, niet alleen op het vlak van interieur maar ook in het bord." En zo ontstond het idee voor de eerste Oosterse lounge: Ming Restaurant & Bar.

De grootste uitdaging voor een renovatie lag op de Oude Markt zelf. De Leuvense Oude Markt is immers een onvervalst horecabegrip, een status die evenwel wordt bedreigd door het steeds kleiner wordende aantal parkeerplaatsen in de onmiddellijke omgeving. Dus moest het iets speciaal worden, iets bijzonder waarvoor mensen naar de Oude Markt afzakken. Grenzen werden verlegd, zowel qua keuken als inrichting, naar de uitbouw van een nieuw concept.

Het volledige interieur werd in een jong en hip kleedje gestoken. Architect Ludo van Tichelen en interieurarchitecte Marianne de Jaeger kozen een modern, strak interieur met sobere maar klassevolle Oosterse accenten. “Deze verbouwing was voor mij een échte uitdaging”, stelt Marianne. “Het was niet alleen een radicale ommezwaai qua interieur, het vernieuwde decor moest ook perfect passen binnen het lounge concept.” De grootste uitdaging lag op de Oude Markt zelf, het aantal parkeerplaatsen wordt steeds kleiner alhoewel de Oude Markt een onvervalst horecabegrip is.

Ook op culinair vlak komt Ming vernieuwend uit de hoek. Het keukenteam werd uitgebreid met Japanse koks die  exquise Teppanyaki- en wokgerechten "nieuwe stijl" bereiden. Gerechten die opvallen door hun bijzondere combinatie van smaken en hun oogstrelende eigentijdse presentatie. “Natuurlijk staan er nog steeds een aantal klassiekers zoals kreeft met gember of gelakte eend op de kaart”, vertelt Peh-Fo enthousiast, “maar je kan nu ook genieten van gerechten zoals gesauteerde St. Jacobsvruchten of Teppanyaki van pangavis."

Daarnaast staat de nieuwe toog niet alleen letterlijk centraal, vanaf nu staat Ming ook volledig open voor mensen die een verzorgd glas willen komen drinken in een aangename, stijlvolle omgeving. Daarvoor werd een uitgebalanceerde drankenkaart samengesteld met o.a. veel oog voor wereldwijnen, waarvan een mooie selectie ook per glas te verkrijgen is. Er wordt uitgepakt met een primeur voor Leuven, de Enomatic, het meest moderne snufje inzake wijnconservering. En voor wie daarbij toch nog iets wil knabbelen is er een uitgekiend assortiment Aziatische tapa’s, ook buiten de normale keukenuren. Want wie van deze omgeving wil genieten, kan dat nu tot in de vroege uurtjes, op de tonen van de coolste deuntjes, waarbij de danslustigen zich niet moeten inhouden.

Na de hertekening en herinrichting, biedt Ming Restaurant & Bar plaats aan zo’n 80 gasten. De kaart vormt een doorgedreven mix van zowel Chinese als Japanse gerechten en zorgt ongetwijfeld voor verrassende combinaties temidden het unieke decor van de Leuvense Oude Markt.

Ming restaurant – Oude Markt 9 –10 – 3000 Leuven – tel 016-29 20 20

30-11-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

‘L’O à la Bouche’

Tegen het majestueuze decor van de Maasvallei, tussen Namen en Dinant, op een steenworp van de Tuinen van Annevoie en de abdij Maredsous, heeft Olivier Vanden Branden verkozen zijn restaurant te openen. Het heet L’O à la Bouche, met een verwijzing naar zijn initialen.

Deze aannemerszoon was al heel jong bezeten van het koken en richtte zich, zodra hij zijn middelbare-schoolopleiding had voltooid, op het culinaire beroep. Tijdens een stage in ‘La Pichelotte’ werd hij ontdekt door Pascal Silman – u weet wel, dezelfde die ooit voor het succes van ‘La Maison de Maître’ in het Conrad Hotel van Brussel zorgde. Dit heeft tot resultaat dat onze bijzonder jonge kok voor zijn verdere ontwikkeling al snel zijn weg vindt in een circuit dat menige chef bij ons hem zou benijden. Het begint in België, waar hij onder andere bij de banketbakker Mahieu werkt. Dan volgt Frankrijk natuurlijk, met een periode in het ‘Hôtel de Paris’ en het onuitwisbare stempel van Alain Ducasse, maar ook Engeland en daarna Spanje, waar hij voor het eerst de volledige verantwoordelijkheid van een ‘chef de cuisine’ op zich neemt. Na deze indrukwekkende loopbaan vraagt Olivier, amper 26 jaar, zich af of het nu wel zo interessant is altijd voor de anderen te werken. En dan biedt zich de gelegenheid aan een gebouw over te nemen dat zijn familie toebehoort.

Een van de laatste gebouwen van het aardige dorp Bioul, dat een oude, ontwijde kapel omvat, maakt deel uit van een complex dat door de vader van Olivier wordt gerenoveerd. De juiste bestemming van deze mooie plek is gauw gevonden: het oude heiligdom vormt na een geringe ingreep een volmaakte toegangspoort voor een etablissement dat al even elegant als gastvrij overkomt. De moeder van onze kookkunstenaar doet de rest dankzij haar talent als binnenhuisarchitecte. Met z’n charmante camaïeu van nuances in beige en wit, afgewisseld met het groen van zorgvuldig gekozen planten, heeft L’O à la Bouche een bijzonder warme en gedistingeerde sfeer.

Men wordt ontvangen door Aline, Oliviers zuster die op een vriendelijke manier de suggesties van een menu à la carte presenteert. De keuze uit twee à drie voorgerechten, twee à drie hoofdschotels en twee à drie desserts wordt om de drie weken vernieuwd en kost niet meer dan de bescheiden som van € 30!

De keuken van Olivier Vanden Branden, die zich ‘Frans en mediterraan’ noemt, kenmerkt zich door uitgesproken smaken. De chef-kok is duidelijk niet bang zijn karakter te laten spreken in zijn gerechten. Deze zijn gebaseerd op eersterangsproducten, maar het culinaire concept van de heer des huizes berust eveneens op een evidente beheersing van de gaartijden. De sobere en eenvoudige, maar eveneens zeer elegante en appetijtelijke opmaak van de borden doet de gerechten volmaakt tot hun recht komen. Ze zijn bereid met evenveel vakkennis als inzicht, volgens het goede beginsel dat ‘de keuken de ware aard van de dingen respecteert’. Het wijnaanbod is ingedeeld in ‘klassieke’ en ‘zonnige’ selecties. Ze omvatten menige mooie verrassing en heel wat verleidelijke flessen die ruim onder de € 25 geprijsd zijn.

Wij kozen voor Bretoense St. Jacobsvruchten met velouté van bloemkool en een ricotta van met spinazie gevulde ravioli en garnituur van rivierkreeftjes. Volgde een wilde gebraden fazant met kardinaalsaus en garnituur van biet en vijgen, naast een everzwijnfilet, een croustillant van zwarte pens, mousseline van knolselder, opgevrolijkt door fantasiepeer en peperroomsaus. Het dessert, een huiscombinatie van peperkoek, jonagold en vanille-ijs was al evenmin te versmaden. Olivier heeft overduidelijk gastronomische kwaliteiten die af en toe nog iets verfijnd moeten worden wat niet wegneemt dat dit restaurant dat pas in november 2005 de deuren opende, talloze lekkerbekken zal betoveren.

De schotels van ‘L’O à la Bouche’ kunnen ook worden afgehaald of kunnen eveneens bij u thuis bereid worden, want Olivier heeft reeds een flinke ervaring als thuiskok.

L’O à la Bouche - 24 rue de Fraire - 5537 Bioul - Tel.: 071-30 79 04

Olivier Vanden Branden is onmiskenbaar een sympathieke chef, een enthousiaste, jonge keukenmeester die graag experimenteert en ruim smakenpalet aanbiedt.

21-11-2006 om 00:00 geschreven door ted van erps  

AU SANGLIER DES ARDENNES

Thiérarchie is vooral in Noord Frankrijk gekend als een regio waar de kerken werden uitgebouwd tot versterkte burchten en als dusdanig een onderkomen boden aan de verzetstrijders tegen de diverse overheersers. Thiérachie heeft eveneens uitlopers in de grillige maar erg mooie valleien in het Zuiden van  de provincie Namen.

In Oignies-in-Thiérachie huizen niet alleen enkele oude vestigingen en een kerk met nog ongekende gangen, maar vindt ook het restaurant Au Sanglier des Ardennes van Jacky Buchet een onderkomen. Traditie en respect voor overleveringen zijn hier erg gewaardeerde grondvesten waarop trouwens ook het restaurant is gevestigd. Niet verwonderlijk trouwens als men weet dat dit restaurant bestaat sinds 1950 en vroeger een dorpscafé was. De familie Buchet verzorgt er reeds drie opeenvolgende generaties een uitmuntende keuken. De traditie wil dan ook dat hier sinds mensengeheugenis, geen enkele teleurgestelde klant het restaurant heet verlaten. Ook het interieur stoelt ondanks enkele vernieuwingen en aanpassingen, nog steeds op typische Ardense kenmerken, die voor een gemoedelijke en serene sfeer zorgen.

Alle respect voor traditie ten spijt, beantwoordt de keuken van Jacky Buchet aan alle moderne haccp-normen en is ze een voorbeeld van professionele inrichting. In de keuken zwaait Jacky sinds jaren de scepter al laat hij zich nu bijstaan door zijn zoon Rudy, zodat ze samen zorgen voor verrukkelijke gerechten en heerlijke composities. Echtgenote Marie-Rose zorgt met enige terughoudendheid zodat de privacy van de klant ongeschonden blijft, voor een feilloze bediening. Zij worden bijgestaan door Erwin Selvais die zich reeds tijdens zijn opleiding in de hotelschool van Fleurus tot prima wijnkenner ontpopte. Hij heeft de wijnkaart van de Sanglier des Ardennes extra prestige meegegeven en verrijkt met enkele van zijn persoonlijke lievelingswijnen.

De kaart van dit restaurant brengt het ganse jaar door getuigenis van de rijkdommen die in de Ardennen worden weergevonden, al twijfelt Jacky geen ogenblik om én aan nationale import én aan internationale import van kwaliteitsproducten te doen. Een combinatie van verse producten uit eigen regio met andere Belgische specialiteiten leidt tot smaakmakende gerechten. Ganzenlever, jonge duif en truffels zijn buiten het jachtseizoen slechts enkele van de vaste waarden. Het restaurant is trouwens opgesmukt met enkele jachttrofeeën van de familie, figuurlijk kan men zelfs zeggen dat everzwijnen er klant aan huis zijn.

Het jachtmenu vormt elk jaar opnieuw een subliem hoogtepunt, menu dat trouwens tot eind januari 2007 loopt. De editie 2006 bestaat uit hesp van everzwijn als proevertje, mousse van wilde eend met Armagnac, houtduif met schuimige saus op basis van jenever, balletje van fazant in een winterse consommé met fijne groentjes. Een traditionele ‘trou’ Bourguignon zorgt voor enige verpozing   alvorens het grotere wild aan te pakken. Reebok met wilde bospaddestoelen, haas met worteltjes in saus op basis van trappistenbier en een gegrilde filet van jong everzwijn met tuinkruiden en witloofsalade vormden de volgende triptiek. De kaasschotel wordt naar eigen keuze samengesteld maar biedt zowel regionale kazen als zeer fijne Franse kazen, romig, hard of enig exotisme met geiten of schapenkaas, totaal vrije keuze. Het slotakkoord voor de koffie bestaat uit een ijsgekoelde soufflé met kastanje en peer, overgoten met een oude Chartreuse VEP.

Zonder meer een zware opdracht. Talloze fijnproevers genieten telkens weer van de heerlijkheden die Jacky en Rudy bereiden, het wekt dan ook geen verwondering dat reserveren een absolute must is.

Gelukkig bezit het restaurant ook een zevental kamers zodat het jachtmenu ook tijdens de weekdagen kan worden aangeboden.

Meteen de gelegenheid om ongedwongen van al het heerlijks te genieten terwijl Jacky voor de belangstellenden een prachtige rondrit doorheen de provincie Namen maar ook diverse plaatsjes in het Franse deel van Thiérachie tour heeft uitgewerkt. Een wandeling met de wagen die je enkele uren bezighoudt en je volop laat kennismaken met de rijkdommen van de natuur en de pracht van de uitgestrekte wouden.

Al deze faciliteiten ten spijt, is het restaurant en ook het hotel, op maandag en dinsdag gesloten. Jacky stelt de noodzakelijke rust van alle teamleden als belangrijkste reden voorop, al bieden de sluitingsdagen hem de perfecte gelegenheid om zijn geliefkoosde sport, de jacht, te beoefenen. 

Au Sanglier des Ardennes – rue Jean Baptiste Périquet 4 – 5670 Oignies-en-Thiérarche

Tel  060-39 90 89 www.ausanglierdesardennes.be

Indrukwekkend jachtmenu zonder enige restrictie aan te bevelen.

16-11-2006 om 08:53 geschreven door ted van erps  

Le Charme de la Semois

De hostellerie Charme de la Semois is een totaal gerenoveerd gebouw aan de oevers van de Semois, geheel omringd door groen. De hostellerie geldt als centrum van alle denkbare activiteiten in de regio, wandelen, vissen, mountainbiking, kajakken, jagen, enz. Deze charmante hostellerie beschikt over 18 kamers en enkele suites en biedt zakenlui die een rustige werksfeer zoeken, een seminariezaal met een capaciteit van 40 personen.

Eigenaar-uitbater Dimtri Everard zorgt bovendien voor een culinaire noot die de exploitatie ook aanlokkelijk maakt voor gastronomen en fijnproevers. Dimitri en zijn echtgenote Jane, zijn geen onbekenden in de restaurantwereld. In het restaurant “ La Cuisine au vert” in Waterloo en naderhand in het hotel ‘Le Coté Vert’, hebben ze reeds hun sporen verdiend. Dimitri en Jane leiden sinds 1998 ‘Le Charme de la Semois’, een gebouw van zowat een eeuw oud dat oorspronkelijk “La Charmille” werd gedoopt. Le Côté Vert wordt momenteel trouwens gerund door Dimitri’s zuster.

Dimitri Everard geboren in 1973, kreeg zijn opleiding tussen 1989 en 1992 op het Infobo, terwijl hij gelijktijdig in het restaurant ‘Bruneau’ werkte. Hotelmanagement volgde hij op de International School in Limal, terwijl hij werkte in ‘L’ Espièglerie’ in Namen. Jane Varvenne, 1971, volgde een opleiding op het CENAM in Namen en deed net als haar man gelijktijdig ervaring in restaurants.

Hun keuze voor Le Charme de la Semois in Alle-sur-Semois is bijzonder doordacht. De regio is toeristisch erg aantrekkelijk en biedt naast een zeer verscheiden natuur, ook tal van bezienswaardigheden. Een beetje stroomafwaarts van Bouillon, vormt de Semois immers zijn nauwste maar ook mooiste meanders. Hier vinden we Botassart, dorpje op een smal schiereiland dat de naam ‘het graf van de Reus’ meekreeg. De Semois slingert zich voorbij Corbion en Poupehan, Franhan en Rochehaut om vervolgens de provincie Namen binnen te vloeien. Alle is een van de dorpen in het uiterste zuiden van deze provincie, vlakbij Frankrijk en ooit de hoofdstad van de tabaksbouw van de Semois. Op een paar plantages na is die praktisch verdwenen, enkele droogschuren langsheen de slingerpaadjes verwijzen nog naar deze cultuur. De leisteenindustrie bracht na verval van de tabak, enig soelaas, maar Alle, net als Pussemange of Bouhan kon slechts korte tijd op deze nieuwe rijkdom bouwen. Met de hostellerie Le Charme de la Semois heeft het dorpje alleszins een derde economische stimulans gevonden.

Op het culinaire vlak biedt Dimitri een huiselijke maar toch geraffineerde keuken die duidelijk goed ligt in de Vlaamse markt aangezien ruim 80% van zijn cliënteel uit Vlaanderen komt. Er wordt zeer duidelijk geopteerd voor een combinatie tussen een ontspannend verblijf, enkele wandelingen of andere activiteiten en het genot van rijke gastronomische tafelen tijdens het avondmaal.

De kaart op zich spreekt boekdelen en laat zeer ruime keuzemogelijkheden. Anderzijds zijn er de menusuggesties die eventueel in het verblijf kunnen ingecalculeerd, suggesties die deels op de kaart worden weergevonden en deels afhankelijk zijn van de dagelijks verse producten die worden aangevoerd.

Als proevertjes vielen ons een feuilleté van kaas, een feuillete met curry en erwtensoep met croutons te beurt. Als voorgerecht kregen we een ballotin van tonijn en ganzenlever in een kleedje van roze zalm met toast.  Een kussentje van gevulde St Jacobsvruchten, overdekt met grijze garnalen vormde het tussengerecht vooraleer de patrijs met fijne groentjes, veenbessen en warme ganzenlever werd geserveerd. De witte Bourgogne Chardonnay La Fôret en de rode Bourgogne Château d’Etroyes golden als perfecte aanvullingen. Fijne pannenkoekjes met nootschilfers en gegratineerde appelen sloten de maaltijd af.

Dimitri en Jane verzorgen diverse gastronomische weekends. Er is keuze uit één of twee overnachtingen, plannen gelegenheidsdiners en feesten, terwijl los van de gastronomische weekends, de winterse wildmenu’s momenteel evenmin ontbreken.

Hostellerie Le Charme de la Semois – Rue de Liboichant 12 – 5550 Alle-sur-Semois

www.charmedelasemois.be

14-11-2006 om 21:18 geschreven door ted van erps  

De Kapblok op jacht.

Op zondag 19 november gaat restaurant De Kapblok – Dilbeek, net als vorig jaar, op jacht. Gastronomen en fijnproevers kunnen er terecht voor een aangepast jachtmenu, hetzij in een feilloos 4 gangen menu, hetzij in een iets uitgebreider 6 gangenmenu. Men kan zowel reserveren voor het menu en dan zelf de wijn kiezen, als voor een all-in formule waarin champagne, wijn, water en koffie zijn begrepen. rvh.

08-11-2006 om 23:08 geschreven door ted van erps  

Wild –wintermenu:

Restaurant De Gouden Muts in Aarschot biedt tot 30 december ek. een wild-wintermenu in een 4- of 5-gangenuitvoering met vrije keuze voor aangepaste wijnen. Er is onder meer een huisgerookte fazantenborst met grondwitloof, een cappuccino van witloof met gerookte everzwijnfilet en hazenrug en hertekalfnootjes met poivrades. Een pousse ‘surprise’ in 4 verschillende chcocoladesoorten geldt als sluiter. RVH.

08-11-2006 om 23:08 geschreven door ted van erps  

Bistro de la Mer.

Jef de Galas, alias Jef Stoemp, die in Brussel o.m. ’t Kelderke, La Roue d’Or en Le Cerf  oprichtte, heeft zijn actieradius naar Knokke verlegd. Het pand op het Oosthoekplein, waar tot voor kort restaurant The Griffin’s een onderkomen vond, heeft hij tot de Bistro de la Mer getransformeerd. Het Oosthoekplein heeft zijn gezellige drukte van weleer behouden, mede onder impuls van moeder Siska die hier een wafelimperium uitbouwde en ooit de bekendste en beste Brusselse wafels bakte.

De kracht van het Oosthoekplein schuilt in het feit dat het de jaren heeft weten te trotseren zonder zijn landelijke karakter prijs te geven. Naast moeder Siska vestigden er zich enkele andere waardevolle vazallen zoals het Hof van Vlaanderen, de fruithandel Castel, het restaurant la Sapinière, het kwaliteitshuis De Oosthoek en een echte Vlaamse bistro van weleer, De Vier Wegen.

Een paar kleine ingrepen van binnenhuisarchitecte Dominique Koch zorgen voor een verrukkelijke poëtische bloemendecoratie en prachtig interieur dat samen met de heerlijke combinaties voor fijngevoeligheid en tact zorgt.  

De nieuwe inrichting is betoverend. Een zwarte ‘buiskachel’, typische tegels, oude lampen, hengels en visnetten hebben allemaal hun plaatsje gekregen, terwijl de wanden en het plafond precies de kastanje- en chocoladebruine tinten vertonen die je vroeger in de cafés aan de zee placht te zien. Op geruite tafelkleedjes is met wit bistroservies gedekt en de gestreepte bekleding van de stelen draagt bij aan de onvervalst antieke stijl. Met haar aandacht voor zelfs de kleinste details, heeft Dominque Koch ook de veranda aan de voorkant gewijzigd door het een dak met oude pannen te geven. Heel apart is ook een 19^e eeuws schilderij dat het gastronomisch genot toont uit de tijd toen er nog niet van diëten gesproken werd.

Jef doet in de keuken van Bistro de la Mer een beroep op Annie Plumat die de laatste jaren, na diverse ervaringen o.m. in het Casino van Knokke, in The Griffin’s aan de zijde stond van meesterkok Pierre Fonteyne, chef die haar enkel culinaire geheimpjes toevertrouwde. Deze magistrale bereidingen brengt ze thans met tal van andere gerechten die de uitgebreide kaart sieren, tot volledige culinaire ontplooiing.

De pittige roodharige Annie Plumat geboren in de buurt van Bergen, ging eerst naar school in Hornu. Op 14-jarige leeftijd was ze reeds in de horeca actief, gevolggevend aan een onweerstaanbare roeping. Acht jaar vestigt ze zich in Knokke waar ze trouwt met de chef-kok van het Casino, Freddy Varilone. In de volgende jaren perfectioneert ze zich in de bediening alvorens haar man  in de keuken bij te staan, nadien verzeilt ze in The Griffin’s.

Op het menu een uitgebreid assortiment vis- en vleesgerechten, zowel bij de voorgerechten als de hoofdschotels. Kiezen wordt echt moeilijk, was het een voorgevoel of gewoon toeval, maar de gemarineerde tonijn met kruiden, op een bedje van sla en zoetzure vinaigrette, stijl Sashimi, was gewoonweg verrukkelijk en bood ruimschoots de kans tot heerlijk degusteren boordevol smaak en aroma. Als hoofdgerecht kozen we  voor een gebakken roggevleugel met kappertjes, peterselie en citroen. Opnieuw een pleiade van smaakcombinaties en aroma’s alhoewel de eigenheid van de rog toch behouden bleef.

Andere merkwaardige voorgerechten zijn o.m. fijn gesneden rauwe zalm met kruiden op een bedje van griesmeel en krab; een coppa van Parma, notensla, tomatenbeignets, pecorino en truffelvinaigrette of gebakken reuzengarnalen met basilicum, gekonftijte tomaten en pesto op een gemengde sla.

Bij de hoofdgerechten vinden we o.m. filet van zeebaars, gegrild à la plancha op een bedje van venkel en tomaten met Oscarlino olie en grenaille aardappeltjes; een gecarameliseerd varkenshammetje met salade van witloof en een lamskroon met tijm, fijne boontjes en aardappelgratin dauphinois.

Chris en Jef, een beroemd koppel van de Belgische gastronomie, hebben vaak samengewerkt. Of het nu was in La Roue d’Or, of in ’t Kelderke. Nu bestaat hun rijk uit Le Cerf in Brussel en Bistro de la Mer in Knokke. Chris heeft een aangeboren gevoel voor goed ontvangen, je mag het zelfs een kunst noemen zoals ze tact, fijngevoeligheid en discretie weet te combineren met een praktische aanpak. Omdat ze ook nog een bijzonder aantrekkelijke vrouw is, voegt ze aan dit alles een grote charme toe die bij het veeleisend cliënteel van Knokke bijzonder in de smaak valt. RVH.

Le Bistro de la Mer – Oosthoekplein 2 – 8300 Knokke–Heist – tel 050/62 86 98

Pas geopend maar terugblikkend op Jef’s reputatie groeit deze zaak op korte tijd in het mondaine Knokke tot the place to be.

24-10-2006 om 22:11 geschreven door ted van erps  

De wonderlijke donderdagen van

Ventre Saint Gris

Al enkele jaren bekoort Ventre Saint Gris de lekkerbekken met zijn overheerlijke en tegelijk oogstrelende Franse keuken, evenals met zijn wijnkaart, waarop een aantal vondsten van kleine gepassioneerde wijnbouwers. Gedreven door de zin voor uitmuntendheid, nodigt het restaurant voortaan elke donderdagavond zijn klanten uit voor een nieuwe culinaire ontdekkingstocht. Deze donderdagavonden in Ventre Saint Gris draaien rond themamenu’s met 3 of 4 gangen tegen een uiterst aanlokkelijke prijs : 35 euro, wijnen inbegrepen ! Een unieke gelegenheid om de geneugten te ontdekken van de Catalaanse keuken, de "salades folles", de Kretenzische keuken, de kanalen van Damme, de nieuwste trends uit de Elzas en tal van andere regio’s waarbij steevast de platgetreden paadjes worden verlaten.

De naam van de zaak werd oorspronkelijk ontleend aan… een paard ! Destijds wist
de toenmalige eigenaar niet eens dat die woorden ook de geliefde vloekuitspraak waren van de beroemde Hendrik IV, de koning die zijn volk de "poule-au-pot" leerde eten, de lekkerbek bij uitstek die de geschiedenis inging als de man van de overdadige braspartijen waaraan
zijn hof zich vaak drie tot vier dagen ononderbroken te goed deed.

Die achtergrond verklaart meteen ook de koers die werd gezet toen de zaak werd overgenomen door de huidige eigenaars, drie dertigers die elkaar wonderwel aanvullen.

Fabian Henrion domineert met zijn 1,90m op een joviale manier de zaal, waar hij zijn feilloze kennis van de Franse wijnen maar al te graag ten dienste stelt van de klanten.  Fabian Henrion steekt het niet onder stoelen of banken: hij heeft een bijzondere voorliefde voor de Loirevallei, de Languedoc en de Roussillon. Hij deed ervaring op in de grote eethuizen van de Europese hoofdsteden, van Claridge’s in Londen tot het Hilton in Brussel.

Vincent Vandeuren ontfermt zich over de financiële aspecten en de public relations.
Hij is de initiatiefnemer van de wonderlijke donderdagen van Ventre Saint Gris.

Mike Bravin zwaait de plak in de keuken, hij maakte de glorietijd van het Ceria/Coovi mee, liep o.m. stages bij Comme chez Soi en la Villa Lorraine. Hij begon zijn beroepscarrière in la Maison du Bœuf, deed ervaring op in de Verenigde Staten, m.n. in de chique restaurants van Beverly Hills. Na zijn terugkeer in België ging hij aan de slag in Prince de Liège ; nadien werkte hij mee aan de opening van restaurant Kolya, hotel Manos Ier, alvorens hij in zee ging met Vincent en Fabian.

De twee naast elkaar liggende zalen zijn fris, goed verlicht, voorzien van airconditioning en ademen een koloniaal sfeertje uit, dat wordt geaccentueerd door de vensterluiken en de Amerikaanse stores. De roomkleurige muren met witte lambrisering zijn versierd met een verzameling oud papier en ingelijste oude hotelrekeningen, prestigieuze menu's en vroegere kaarten van vermaarde etablissementen. Zo prijkt de kaart van het restaurant "Cul Blanc" naast menu's van de vorige eeuw uit het zuiden en het noorden van het land, waaruit je bijvoorbeeld kan opmaken dat een eetfestijn destijds werd afgesloten met schaaldieren in Wallonië, en met terrines en foie gras in Vlaanderen.

De bezieling van de kaart:

Tijdens de zomerperiode zijn olijfolie, balsamicoazijn, "barigoule", verfrissende groenten en heerlijke asperges volop aan de orde. In de winter gaat de voorkeur eerder uit naar hartige gerechten. De eigenlijke kaart biedt een ruime keuze aan lekkernijen met een tiental voorgerechten en evenveel hoofdgerechten. De hoofdgerechten kiezen resoluut voor smaak en structuur. Doordachte combinaties waarbij de seizoensproducten nog steeds een belangrijke rol krijgen toebedeeld.

Naast die ruime aandacht voor groenten worden ook de sauzen zeer doordacht uitgekozen, van de béarnaise en de lamsjus tot de sjalottenroomsaus met porto voor het parelhoen
of nog de tzatziki met verse munt voor de tempura van grote garnalen met een slaatje van geroosterde courgettes en aubergines.

Er worden ook maandelijks en wekelijks verschillende menu's aangeboden : van maandag tot vrijdag betaal je voor de lunch (voorgerecht en hoofdgerecht) 12,50 euro ; het halfmaandelijks menu van 25 euro biedt de keuze uit twee voorgerechten, twee hoofdschotels en twee nagerechten. Ten slotte is er ook nog een menu van de maand, dat voor 32,50 euro een voorgerecht naar keuze, hoofdgerecht en nagerecht biedt of voor 39,50 euro twee voorgerechten, hoofdgerecht en nagerecht. Of u nu à la carte eet of voor een menu kiest, de producten worden steeds met de grootste zorg uitgekozen. Daarvoor werkt het huis uitsluitend met leveranciers van topkwaliteit.

Uit het herfstmenu dat loop tot midden januari kozen we als voorgerecht een cappucino van wilde bospaddestoelen zacht gebakken St Jacobsvruchten met notensluier en een klassiek ‘aards’ product, zijnde eendenleverpastei, gebakken met appeltjes en in de vorm van een croque-monsieur gecombineerd met peperkoek. De Chardonnay Vieilles vignes ‘les murelles’ 2002 Domaine Roux was een perfecte metgezel. Voor het hoofdgerecht viel de keuze enerzijds op een suprême van Landeskippetjes met gratin van aardappelen en Comtékaas met morilles, witloof en saus van gele wijn. Anderzijds kozen we voor nootjes van Arlequinhert met herfstgarnituur zijnde appel, aalbessen, witloof en winterse kroketten met notensnippers. De Givry 1er cru 2002 Domaine Ragot ‘ La grande berge’ uit de Bourgognestreek prutelde aanvankelijk tegen, maar eens hij voldoende lucht meekreeg ontplooide de wijn zich tot een aangename partner met diepe smaak en fijne nadronk. Inzake desserts was er de bijna traditionele moelleux au chocolat – blijft voor elke chef een aartsmoeilijke opdracht - en de Brie kaasbeignets met notensla en schijfjes golden. Enig nagerecht vol overgave en diepe, nazinderende smaakaroma’s.

Tot slot geven we nog even mee dat elke fles die u in het restaurant bestelt, zorgvuldig ingepakt wordt zodat u ze thuis rustig kan leegdrinken. U krijgt ze mee in een discrete, praktische kartonnen verpakking op maat, voorzien van een handvat en versierd met het logo van Ventre Saint Gris.

Thema’s van de wonderlijke donderdagen van Ventre Saint Gris zijn de komende weken: 19 oktober: opening jachtseizoen, 26 oktober: pompoen en reuzekalabas, 2 november: de nieuwigheden uit de Elzas, 9 november: bos- en veldpaddestoelen, 16 november: pluimen en veren, 23 november: koken met bier, 30 november les millefeuilles, 7 december: gestoei met slachtafval, 14 december: Scandinavisch menu en Kerstmis op 21 december. Ongetwijfeld talloze topgerechten met verrassend tintje om heerlijk te degusteren. RVH.

Restaurant Ventre Saint Gris - Diepestraat 10 - 1180 Brussel - Tel. : 02/375.27.55

www.ventresaintgris.com

11-10-2006 om 22:12 geschreven door ted van erps  

Restaurant Willy en Marianne :

Opvolging, smaken en traditie

Gedurende bijna een kwarteeuw, heeft Marianne deel uitgemaakt van het lekkerbekkige landschap van Ukkel hetgeen haar een Bib heeft opgebracht bij Michelin. Het huis heeft zich een reputatie van overtreffelijkheid gesmeed waaraan Stéphane Champion, chefkok gedurende de twee laatste jaar, heeft meegewerkt. Sinds december 2005, heeft hij het restaurant overgenomen samen met Céline Moermans, goed gekend door de vaste bezoekers van les 2 Frères waar zij gedurende drie jaar de zaal heeft geleid. Het is zeggen dat de opvolging zich onder de beste voortekenen aankondigt, aangezien het jonge paar de kaart van de voortzetting speelt, met de fabuleuze verhouding prijs-genot die altijd de vaste bezoekers en kenners bekoort. .

Stéphane Champion, 35 jaar, is van Normandische afkomst maar heeft altijd in België gewoond. Hij heeft zijn studies in het Ceria-Instituut en aan de hotelschool van Ukkel gedaan. Hij heeft achter verscheidene fornuizen van Ukkelse huizen gestaan om nu deze in handen te nemen waarvan hij de eigenaar is. Erfgenaam van een huis met faam dat steeds de kwaliteit tegen slimme prijzen heeft gesponnen, wil hij alles voortzetten in dezelfde weg, terwijl hij het toegankelijker wil maken voor een jonger cliënteel die de echte waarden waarderen. Zijn partner Céline, 25 jaar, zet heel haar charisma ten dienste van de klanten die de kleine attenties appreciëren waarvan zij blijk geeft.

De kleine zaal voor 35 personen heeft een tiental jaren geleden haar laatste verandering gekend. Fris en fleurig met zijde met Provençaalse motieven op de muren, geeft het restaurant een vrolijke toon. Men komt niet aan een omgeving die deel uitmaakt van de faam van een huis, temeer de klanten er hun gewoontes hebben. Het interieur is in de Provençaalse stijl met de bar, de zolderbalken et de rustieke stoelen, terwijl de tafels zorgvuldig voorzien zijn van witte tafellakens met daarop tafellakens van licht oranje, kleur die men terugvindt in de stoffen servetten.

Zoals in het recente verleden, wil de keuken de gemoedsstemming van de seizoenen en de markt volgen waarbij zij het beste van de Franse keuken vereist en dit met enkele vrijwillige zuiderse tinten. De menukaart, met een maandelijkse toerbeurt, vertoont doorheen een tiental voorgerechten en hoofdgerechten naar keuze een voordelige formule : een viergangenmenu aan 32 euro met daar inbegrepen een welverzorgde mise-en-bouche, een voorgerecht, sorbet, hoofdgerecht en nagerecht. Er is ook de viergangenlunch die zowel voorgesteld wordt in de week als op zaterdagmiddag. 

De lente is het favoriet seizoen van de chef die de zomerse uitweidingen vermenigvuldigd : grote St-Jacobsnoten en gebraden scampi met boter en geblust met balsamicoazijn, ganzenlever in terrine, carpaccio van tonijn op smaak gebracht met truffelolie, tartaar van zalm en grijze garnalen met een avocadomousse.

Wat de hoofdgerechten betreft, doet dezelfde winnende strategie de nauwgezette toer van
de traditie : gebraden liesstuk van hoentje met asperges en spaanders van ganzenlever,
verse tagliatelle met parmaham en gegrilde courgettes, ribstuk van lam met groene punten, gegrilde kalfsmedaillons gegratineerd met mozzarella … Vis, waarvoor de chef een passie heeft zoals een jeune premier, maakt eveneens deel uit van de feestelijkheden, de gegrilde zeebaars met lentesla, kleine tong gevuld met scampi en basilicumsaus, gegrilde zalm op
een bedje van krokante groenten en een schijfje van linguini.

Kwaliteit, versheid, prijs en smaken zijn, zoals in het verleden, de troeven van een keuken
die haar klassieken onderhoudt en die de olijfolie verkiest, alsook de in huisgemaakte fumets en fonds die de basissen zijn van alle sauzen.

Jachtspecialiteiten

De grote specialiteit van het huis blijft de jacht met een goudbruine kaart op de loer voor
het beste wild. De kalender wordt stipt nageleefd en er ontbreekt geen enkele opportuniteit op het appel : reebok met bospaddestoelen, hazenrug met jagers-, harlekijn- of pepersaus, fazant op Brabantse wijze, jong everzwijn met pepersaus, hindemedaillons met cantharels of opgevuld met ganzenlever. Daar ook doen de huisfonds wonderen en men dient te noteren dat in de formule aan 32 euro, alles inclusief, zowel het verse wild als enkele suggesties voor
de fijnproevers, zoals de krokante asperges met papaverzaad, kookvocht met honing en tuinkruiden, geen enkel supplement vorderen. Men zal tenslotte opmerken dat de nagerechten deel uitmaken van dezelfde gedachtegang door zich tevens op een hoog niveau te plaatsen : chocolademousse, profiteroles met vanille-ijs en chocolade, crème brûlée en andere heerlijke lekkernijen waarvan de assiette gourmande een synthese voorstelt van een mini crème brûlée, een mini tiramisu, profiteroles, witte en zwarte chocolademousse, fruitsla of ijs.

Tijdens onze test kregen we als proevertjes een 3-deling bord met huisgemarineerde zalm, tomatenroomsoep met preisnippers en een glaasje Noordzeegarnalen. Als voorgerecht opteerden we voor heerlijk gegrilde St. Jacobsvruchten gegarneerd met een fijn speklaagje en een carpaccio van eend met aromarijke trufelolie en enkele snippers ganzenlever. De citroensorbet was een mooie prelude op wat komen moest.

Al hoofdgerecht was er een heerlijke kabeljauwmoot met gambadecoratie en roomsausje en een boterzachte contrefilet met groene pepersaus en handgesneden Amerikaanse frieten. De suggestieve wijnen, een Chablis vieilles vignes – Château Maligny 2002 voor de visgerechten en een Bourgeuil 2002 Cuvée les Bizard Domaine des Forges voor de vleesgerechten waren een prima aanvulling op de zeer fijne bereidingen.

Achter de eerder beperkte dessertkaart gaan evenwel prachtige afsluiters schuil, de moelleux au chocolat bewees dat Stéphane heel wat culinaire talenten in zich draagt, terwijl zijn ‘assiette gourmande’ iedereen bekoort. Een mousse van zwarte en eentje van witte chocolade, een tiramisu van het huis, notenijs met basilicumtouch en een heerlijke crème brulée zijn niet te versmaden.

Het kelderboek verrijkt zich elke maand en ontdekkingen worden gedaan naargelang de wijnproeverijen. De privileges voor het ogenlik zijn de Chileense, Australische en Afrikaanse, maar de keuzesuggesties blijven vast aan Frankrijk. Halve flessen en flessen van 50 cl versterken tevens de keuze van de etiketten.

Restaurant Willy en Marianne, al zou een naamwijziging in restaurant Stéphane en Céline, zeker niet misstaan, biedt een perfecte combinatie van zeer lekkere gerechten aan best betaalbare prijzen. Anderzijds vormt de charmante en attentievolle bediening, een volwaardig toetje. Absoluut aanbevolen. RVH.

Restaurant Willy en Marianne - Alsembergsesteenweg 705 - 1180 Ukkel.  02/343.60.09

Gesloten dinsdagavond en woensdag.

11-10-2006 om 22:11 geschreven door ted van erps  

LA FERME DU BOIS D’ARPES

Op slechts enkele kilometers van Brussel, bevindt zich een charmant eethuis met tuinterras dat u een unieke sfeer biedt in een authentiek kader. De Bois d’Arpes maakt deel uit van de restaurants die men toevallig ontdekt maar waar men zeker naar terugkomt. Restaurant ‘Bois d’Arpes’ combineert gastvrijheid en verfijning in een landelijk en bucolisch kader. Wellicht één van de beste tafels van Nijvel.

Benoit Bertrand heeft zich niet vergist toen hij, meer dan 16 jaar geleden,
deze hoeve, een pand met een ziel, daterend uit 1755 heeft gekocht. Deze jonge, pas afgestudeerde restaurateur besefte snel dat dit pand een rijk potentieel bezat. Vandaag is de Ferme du Bois d’Arpes tegelijkertijd een restaurant, een banketzaal en het adres bij uitstek voor de organisatie van seminaries en allerlei evenementen. De verzorgde inrichting is de eerste troef van dit restaurant.

De charme van het gebouw werd bewaard en wordt geaccentueerd door de bakstenen muren en houten balken, de gekozen stoffen en de comfortabele stoelen. De tafels die gedekt zijn met stoffen tafelkleden en  het porseleinen servies in Engelse stijl zorgen voor een warme en behaaglijke sfeer.

Een charme die verdergaat op de eerste verdieping met een zaal die plaats biedt  aan een 30-tal personen in een uiterst huiselijk en warm decor. Deze oase van rust en groen heeft haar authentiek karakter bewaard zonder af te glijden naar het kitsche en het ouderwetse.

Andere sleutel tot het succes, een Franse, inventieve keuken afgestemd op
het genot van de  ogen en van de tafel. De chef, Salvatore Di Vanni, een echte purist, heeft zijn team de zorg voor details overgedragen. Hij verbaast zijn gastronomische klanten met een vooruitstrevende keuken maar ook met klassiekers.

De kaart bruist van creatieve en subtiele ideeën. Een paleis van heerlijkheden tegen zachte prijzen. Absolute aanraders : het 3-gangen menu voor 40 € (keuze uit 6 verschillende voorgerechten, hoofdschotels en nagerechten) of het Prestige Menu voor 35 € of 62 € met aperitief, wijn, water en koffie. De 3- gangen lunch voor 25 € is ook de omweg waard.

Een uitstekende prijs-kwaliteitsverhouding, gecombineerd met het permanente streven naar een constante kwaliteit op alle vlakken. Enkel de beste kwaliteitsproducten worden hier gebruikt. De voorkeur van de Chef gaat o.m. uit naar St-Jacobsvruchten, ganzenlever en jonge duif.

In dit gastronomisch restaurant kan u genieten van de allerfijnste seizoengebonden gerechten. Als voorgerecht kunt u bijvoorbeeld kiezen tussen krokantjes met Normandische camembert met een frivool slaatje van gekonfijte ganzenmagen en kreeft of St-Jacobsnoten en rivierkreeftstaartjes met fleur de sel, oriëntaalse groentewok, kokosmelksaus en gele curry. Als hoofdgerecht hebt u onder meer de keuze tussen een gegrilde Chateaubriand “Blanc Bleu Belge” met gekonfijte sjalotten in Maury wijn en een bundeltje oesterzwammen. Of een gebraden kalfskroon met morilleroomsaus en tagliatelli, gegarneerd met een mousseline van aardappelen, gerookte spekjes en witloof.

Alle nagerechten worden in eigen huis bereid en er is voor elk wat wils. Absolute aanraders zijn de echte ‘Comédie Française’ pannenkoek of een moelleux van chocolade.

De Bois d’Arpes beschikt tevens over een uitgebreide wijnkaart. Deze omvat een stevige keuze goede wijnen tegen betaalbare prijzen alsook een mooie selectie champagnes en dessertwijnen.

Wij kozen voor een ‘menu prestige’. Een dromerige scampi, een compote van zalm en rabarber en ganzenlever met vijg vormden de proevertjes. Als voorgerecht een Schotse huisgerookte zalm met een crème van Oscietrakaviaar gepresenteerd op Moskouse wijze, zijnde een glaasje heerlijke wodka. De filet van jonge duif met spinazie, fijne sjalotjes,  Girollespaddestoelen en romige oude Portosaus, ging de sorbet vooraf.

Een filet van speenvarken met zuiderse kaviaar, schitterende groenteassortiment en een groene pepersaus naast de estragonsaus vormde een prachtig hoofdgerecht met verrassend smaakpalet. De Gandujabavarois en de Sao Toméchocolade vormden waardige afsluiters. Ook de wijnen een Sauvignon blanc 2004 Piller Henry en de rode Château Les Hivers Cote de Blés – Bordeau 2004 bleken ondanks hun eerder jonge leeftijd van uitstekende kwaliteit met zachte, fruitige nasmaak.

Deze uitermate inventieve keuken krijgt een extra dimensie door het vriendelijk en gastvrij onthaal, aangevuld met een uitstekende service. De Maître d’hôtel, Stéphane Constantin verwent u met talrijke attenties gedurende de hele maaltijd die ervoor zorgen dat u zich hier thuis voelt.

Bij mooi weer kunt u genieten van het eten op het terras, in de volle natuur. Bovendien zijn kinderen  welkom, wat eerder zeldzaam is voor restaurants van dergelijk niveau. Terwijl u rustig en gezellig tafelt, kunnen uw kleine kapoenen zich volledig uitleven in de speelruimte alvorens van de speciaal voor hen bereide gerechten te proeven.

La Ferme du Bois d’Arpes staat voor…

·         een kwaliteitsrestaurant met ruime parking vlakbij Brussel

·         een geraffineerde Franse keuken

·         een persoonlijk onthaal en een uitstekende service

·         een terras voor een 30-tal gasten en een boomrijke tuin met
een kinderspeelruimte

·         een gedroomd decor voor seminaries, banketten en recepties

·         vlotte bereikbaarheid vanaf de autoweg (autosnelweg E19 Brussel-Charleroi, Bergen, uitrit 19 Arquennes-Nivelles Sud)

Samen met zijn chef Salvatore di Vanni, opteert Benoit Bertrand resoluut voor een kwalitatieve en dagverse keuken, waarbij alle ingrediënten volop hun smaakaureool kunnen vrijgeven. Ondanks de hoogstaande gastronomische lekkernijen koestert hij geen sterambities omdat hij de gerechten op elk ogenblik wil aanpassen aan de seizoensproducten en de culinaire creatieve kwaliteiten van alle medewerkers optimaal wil ontplooien tot gastronomisch jolijt van zijn gasten-fijnproevers. RVH.

La Ferme du Bois d’Arpes - Bergensesteenweg 30 - 1400 Nijvel - Tel : 067 21 16 37

www.boisdarpes.be

11-10-2006 om 22:10 geschreven door ted van erps