Luxehotels hebben het voorrecht enkele privileges in petto te hebben Als zomerse verademing stelt Barsey, het vooraanstaande restaurant van het Warwick Barsey Brussels, alle epicuristen de weergaloze troeven voor van een terras dat niet alleen goed verscholen ligt maar ook trendy is!
Men vergeet er het stadsverkeer en men verliest er ook de tijd uit het oog, die maar al te snel voorbijvliegt.
Want zoals de patios in zuiderse steden openbaart het terras van Barsey zich ook enkel aan de ingewijden. Eerst ervaart u al een waar genot als u door de prachtige ingang in Franse steen van het kleine luxehotel stapt. Dit wordt nog kracht bijgezet als u voorbij de bar en het restaurant komt, waar u kunt genieten van de rijkelijke, theatrale inrichting van de hand van Jacques Garcia. Een groot venster geeft uit op de onverwachte tuin van het luxehotel. Het rustgevende geluid van stromend water in de fontein, statige standbeelden met italianiserende allure, lommerrijke frisheid en een ware bloemenpracht Onder grote terracottakleurige parasols staan tafels bedekt met smetteloos linnengoed die plaats bieden aan een veertigtal gasten. De sfeer is sereen en precies voldoende geraffineerd om te genieten van de onzegbare lichtheid van de zomeruren. Men komt hier om als lunch te genieten van een schotel Romeinse tomaten met parmezaan, een Barsey-salade of overheerlijke gebakken zeetongetjes. Voor het diner kan men zich laten verleiden tot langoustines, een emulsie van mierikswortel met bieslook, Sint-Jakobsschelpen met truffelvinaigrette, de beroemde rundcarpaccio van Harrys Bar in Venetië, of de gebraden lamsfilet met saus op basis van paarse mosterd. Chef Jean-Philippe Bruneau heeft een elegante kaart samengesteld, waarvan de luxueuze eenvoud in de verf wordt gezet door zorgvuldig geselecteerde producten waarmee nieuwe samenstellingen en gevarieerde bereidingen te voorschijn worden getoverd.
Chef Jean-Philippe Bruneau, zoon van de sterrengrootmeester Bruneau, serveerde als voorgerecht een intense emincé van langoustines met fijn sausje en een toast van tonijn en ganzenlever met pittige olijfoliedruppels. De St Jacobsoester die als hoofdgerecht werd opgediend, kreeg een prachtig garnituur van witte Mechelse asperges en enkele fijne preisnippers, terwijl de fijne feilloze slibtongetjes, fruitige en goudgele frietjes als decoratie meekregen.
De ontdekking van een Yarden Chardonnay 2003 uit de Israëlische Golan Heights, verhoogde zo mogelijk nog de culinaire rijkdom. De sterke natuurlijke druivensmaak leverde een gezegende afdronk die door de intense goudgele kleur werd bevestigd. Met een rijke moelleux au chocolat en een brioche van chocolade bewees de chef dat deze heerlijke Belgische specialiteit, ook in volle zomer menigeen kan bekoren
Het terras van Barsey is s zomers de ideale plaats voor een aperitiefje en een avondje uit onder de sterren. Jean-Philippe Bruneau doet hier schitterend werk waardoor het Barsey hoe dan ook voor gastronomen en fijnproevers een aanbevolen adres blijft.
Reeds als jonge knaap was Hans-Jürgen Porteman door het koken en de keuken begeesterd. Dat als hij als jongeling resoluut opteerde voor een koksopleiding verraste dan ook niemand, opleiding die hij trouwens met succes in de hotelschool van Koksijde doorliep.
Leergierig en overtuigd dat de school slechts een eerste introductie was, bleek hij kieskeurig bij het zoeken naar werk. Gedreven leerlingen vinden evenwel snel een baan en als geboren Westvlaming kon hij zowaar in de Brusselse Pomme Cannelle terecht, enkele maanden later vinden we hem terug in Le Moulin des Ramiers in Crupet, om nadien korter bij huis in restaurant DHulhaege in Deinze aan de slag te gaan.
Zijn gedrevenheid lag evenwel hogerop, zeker na zijn kennismaking met Regine, zijn latere echtgenote. Hans-Jürgens begeestering voor de kookkunst en klassieke gastronomie was dermate groot dat hij haar meteen wist te overtuigen. Zij schoof haar opleiding haartooi terzijde en schreef zich meteen in voor een zes maanden durende opleiding horeca die destijds door Horeca Oostende werd georganiseerd; cursus die ze zonder problemen afwerkte.
Nu nog zegt Hans-Jürgen dat hij destijds sceptisch stond tegenover deze kortlopende opleiding maar het eindresultaat mocht er best wezen. Door het specifieke zomerseizoen was Horeca Oostende bestendig op zoek naar nieuwe krachten die tijdens de pieken konden inspringen, zowel in de zaal als in de keuken. Tafelzetting, tafeldecoratie maar ook de zaalbereidingen en zaalversnijdingen maakten deel uit van de cursus. Facetten waarvan Regine nog steeds handig gebruik maakt.
Maxims Brussel was een nieuwe uitdaging, snel gevolgd door Maxims Parijs. Samen trokken Hans-Jürgen en Regine naar Parijs, hij voor het grote werk in sterrenrestaurants, zij voor nieuwe horeca-ervaringen in het vooruitzicht van een mogelijk eigen restaurant, al bleek snel dat ook in de Lichtstad de Oostendse horeca-opleiding erg werd gewaardeerd. De sterrenervaring die Hans-Jürgen hier opdoet, kan hij vervolledigen bij Boyer in Reims en vormt een prettige introductie voor het Congressenpaleis in Luzerne en Hotel de la gare in Digoin in de Bourgognestreek.
Toch aarzelde Hans-Jürgen geen ogenblik om Luzerne en andere sterren de rug toe te keren toen hij in 1986 als chef in La Maison du Seigneur in Waterloo aan de slag kon, meer dan 5 jaar bleef hij trouwens chef-kok in dit gerenommeerde restaurant. Hans deelname aan de Prosper Montagnéprijs in 1987 leverde hem een 2de plaats op en een eerste kennismaking met Guy Pauwels, laureaat van deze prijs in 1977, jurylid en uitbater van het Rooden Scilt. Tijdens een tweede deelname aan deze wedstrijd werden de banden tussen Guy Pauwels en Hans-Jürgen Porteman aangehaald en ontdekte Hans-Jürgen het Rooden Scilt.
Guy Pauwels zag in Hans-Jürgen een gedroomde opvolger terwijl het ietwat rustieke dorpsplein van Erps Kwerps voor Hans-Jürgen een complete uitdaging was. Vermits beide chefs mekaar erg goed begrepen, verliepen de overnamebesprekingen erg vlot en konden Hans-Jürgen en Regine zich in 1991 in hun eigen restaurant nestelen.
Droomlocatie:
Het Rooden Scilt was voor Hans-Jürgen een droomlocatie. Een historisch, rustiek gebouw met een degelijke traditionele keuken, kortom een locatie die hij zeer snel tot een sterrenrestaurant wou uitbouwen. Het gezellige, intieme salon en een zaal voor een 25-tal gasten waren onbetwistbare pluspunten.
Jammer genoeg liep de belangstelling voor de uitgebreide 7 en 8-gangenmenus, mede door de hogere kostprijs, begin der 90-er jaren plots terug, waardoor de klandizie eerder beperkt bleef. Het behalen van de Delta dOr in 1992 als meest beloftevolle jonge kok betekende wel de doorbraak, maar toch opteerden de meeste gasten voor een à la cartedegustatie of een beperkt menu.
Hans-Jürgen twijfelde geen ogenblik, hij zou een nieuw succesvol concept opbouwen waarbij een betaalbare gastronomie centraal stond. Zijn concept was eenvoudig, op de middagen in de week, een menu aan een vaste prijs aanbieden met keuzes uit 3 voorgerechten, 3 hoofdgerechten en 3 desserts. De klant heeft hierbij de keuze uit een all-in formule waarin aperitief, wijnen, water en koffie/thee zijn begrepen of maakt uit de drankenkaart een eigen keuze van alle dranken.
Een dergelijk concept maakte het aldus Hans-Jürgen mogelijk om enerzijds het product-assortiment te beperken zonder evenwel toegevingen te moeten doen op de kwaliteit van de producten. Anderzijds biedt dit het voordeel dat de gasten een ietsje sneller kunnen worden bediend, facet dat vooral de zakenmensen ten goede komt.
Anderzijds is voor Hans-Jürgen het respect van de klanten voor zijn gerechten erg belangrijk, zijn verkiezingen als laureaat van de Knackacties midden de jaren 90 bewijzen ten volle deze waardering. Toen Trends in 2005 een enquête bij 14.000 zakenmensen organiseerde kreeg het Rooden Scilt een 5de stek toegewezen, na 2 Oost-Vlaamse en 2 West-Vlaamse restaurants. Dit betekent aldus Hans-Jürgen dat hij in een zeer grote regio rond Brussel, Leuven en Mechelen boven aan de waarderingsschaal staat. Deze enquête werd begin 2006 overgedaan en andermaal scoort het Rooden Scilt als primus in dezelfde regios. Zijn concept wordt aldus Hans-Jürgen bijzonder gewaardeerd door de zakenlui en hij besloot om voortaan een zelfde concept op zaterdagmiddag toe te passen.
Dertig jaar Rooden Scilt waarvan 15 jaar in eigen beheer vormen geen aanleiding om een eenmalig feest te organiseren. Toch gooit hij ahw. de remmen los en verruimt zijn concept in zoverre dat de gasten zowel s middags als s avonds het menu kunnen nuttigen en dit tot eind 2006. Het menu op zich, voorgerecht, hoofdschotel en dessert, kost 30, voor de all-in betaal je 15 extra. Als feestelijk verjaardagstintje krijgt iedereen die voor de all-in formule opteert, eveneens tot eind 2006, tijdens het dessert een glas champagne aangeboden.
Toekomstgericht focust Hans-Jürgen Porteman zich op de verdere uitbouw van zijn menu-concept met dagverse kwaliteitsproducten en lekkere wijnen. Ondertussen heeft Hans-Jürgen Porteman zijn sterrendroom opgeborgen en neemt hij afstand van vlugklare hapjes en brasserietoestanden. Hij opteert voor een oerdegelijke traditie en klassieke keuken die wordt geapprecieerd én door de zakenman én de door klanten van middelbare en gouden leeftijd. Het Rooden Scilt biedt een erg klassiek trio van Franse topgastronomie, een klassiek historisch pand en fijnproevers-gastronomen als klant. De gagsronomische gidsen 2007 komen tot de vaststelling van Hans-Jürgen Porteman onder het motto betaalbare gastronomie, nog steeds bijzonder lekkere gerechten en bereidingen voorzet.
Het Rooden Scilt Dorpsplein 7 3071 Erps Kwerps tel 02-759 94 44
Evan Triantopoulos verleidde al heel wat gastronomen in zijn Grill aux Herbes dEvan in Wemmel bracht al menige fijnproever in verrukking in zijn Empire des Sens,gaf het een publiek weer een gevoel voor smaakcombinaties in zijn Switch aan de Vlaamsesteenweg En nu vestigt Evan Triantopoulos opnieuw de aandacht op zich met zijn Le Fourneau op het Sint-Katelijneplein.
Het fornuis van het beroemde merk Charvet is speciaal op maat gemaakt voor dit restaurant. En het staat midden in de ruimte die vroeger de bekende drogisterij Desmecht vormde. Je vindt hier, net als in het Atelier van Joel Robuchon (een Franse grootmeester en sterrenkok voor wie hij een zekere bewondering koestert, grootmeester die er trouwens bij elke gelegenheid in slaagt om de meest onverwachte smaakcombinatie tot overheerlijke aquarellen uit te bouwen) eigenlijk geen echte tafels - op twee na voor de onverbeterlijken die intimiteit zoeken of voor kleine groepjes. Wat je wel vindt, is een lange toog, waar je een mooie kijk hebt op de bezigheden van de medewerkers van Evan die zich onvermoeibaar richten naar uw mate van honger, klein of groot. Want behalve met deze speciale inrichting onderscheidt Le Fourneau zich ook door het systeem van de kaart. Hier geen klassieke schotels met hun garnituur. Hier een opeenvolging van kleine hapjes, die per stuk of per gewicht geprijsd zijn. Ze worden verdeeld over de rubrieken Principal (basisgerechten), Indispensable (het onvermijdelijke garnituur) en Superflu (de heerlijkheden die het hele verschil uitmaken).
Het concept berust op de waarachtige gastronomische drie-eenheid, die Evan in het begin van zijn loopbaan is ingefluisterd door zijn leermeester Michel Haquin en die altijd zijn culinaire credo is gebleven: gerecht, garnituur, saus. Afhankelijk van de seizoenen worden in deze originele en toch erg aantrekkelijke ruimte uitsluitend de edelste en oorspronkelijkste ingrediënten gepresenteerd. Van één principe wijkt men niet af: de eenvoudige bereiding, waarmee men de oorspronkelijke smaak van het product maximaal tot zijn recht wenst te laten komen. Het absolute respect voor de gaartijden vormt hier inderdaad de voornaamste culinaire troef, hetgeen een subtiel gebruik van kruiden niet in de weg staat, zolang deze meer dienen om de ware aard van de dingen te onderstrepen dan om die te verdoezelen.
Uitgaand van deze filosofie is alles mogelijk: een licht en luchtig dineetje in een moderne versie van de tapas of daarentegen een al even rijkelijke als originele culinaire ervaring. Ieder vindt wat hij zoekt, naar zijn appetijt en zijn middelen. Hebt u heel eenvoudig zin in een pastahapje en een kleine lamskotelet uit Pauillac of lekker royaal in een smeuïge aardappelpuree in de stijl van Robuchon en boontjes met truffel? Voor alles wordt gezorgd in Le Fourneau om aan uw eisen van het moment te voldoen
Al die wonderen die voortkomen uit de fantasie van Evan, worden bereid onder het toeziend oog van Laurent Fouquet, een jonge chef-kok die onder meer onder Alain Deluc in Barbizon heeft gewerkt en onder Yves Mattagne in het Radisson SAS Hotel.
Opdat hierbij de juiste wijnen worden gedronken, geeft het restaurant opnieuw blijk van eenzelfde verbeelding. Men stelt een mooie reeks wijnen per glas voor. Ze komen uit alle klassieke wijnstreken uiteraard, maar de heer des huizes heeft, zoals je verwachten kon, ook een zwak voor een aantal ten onrechte miskende en verleidelijke wijnen uit zijn geboorteland Griekenland
Iedereen met veeleisende smaakpapillen alsook een ludieke instelling zal hier aan zijn trekken komen. En dan ook nog met de prettige gedachte dat hij precies kan eten op de manier en in de hoeveelheid die hem bevalt
De fijne individuele porties, de kleur en smaak van de producten, maar ook de uitbouw van het ganse concept, krijgen zeer degelijke waarderingen in de editoes 2007 van de culinaire gidsen.
Le Fourneau, Sint-Katelijneplein 8, 1000 Brussel, tel. 02-513 10 02.
Geopend van 12.00 tot 14.30 en van 18.30 tot 23.00 uur.
In 1998 gingen de gebroeders en boezemvrienden Serge en Pascal Van Hamme samen de uitdaging aan om een restaurant in te richten buiten het traditionele circuit, in een historisch gebouw dat op dat moment volkomen vervallen was. Hun keuze viel op een pand dat volgens sommige architecten-historici, vroeger deel uitmaakte van het kazernecomplex aan de Brusselse kleine ring.
Ze renoveerden het gebouw en gaven daarmee Le Mess zijn vermoedelijke oorspronkelijke functie terug. Vandaag zijn niet alleen officieren maar ook gentlemen én hun ladies welkom in dit etablissement, dat is uitgegroeid tot een heuse referentie bij zakenlui en fijnproevers, enerzijds om al het lekkers op de kaart, anderzijds voor het plekje met uniek origineel kader. Kwaliteit, verscheidenheid en smaak behoren tot de prioriteiten van het huis, waar zowel in het glas als op het bord de hele wereld aan bod komt. Uiteindelijk is de wereld immers weinig meer dan een groot dorp.
Voor de binneninrichting werd gewerkt rond het militaire thema al blijft de algemene sfeer eerder afgestemd op een cosy geheel, officieren verlangden destijds ook in hun mess een beetje huiselijke warmte, die nauw aanleunde bij de waarde van de bourgeoisie. Doorheen de drie zalen op het gelijkvloers kan men mooie kersenhouten lambriseringen bewonderen die getuigen naar de drang van weelde en verburgerlijking om te ontsnappen aan de soberheid van het kazerneleven. Dit comfort wordt extra onderstreept door de verlichting en het meubilair van de hand van Philippe Stark. Er wordt ook leuk gespeeld met volumes terwijl de oorspronkelijk voorziene plankenvloer door een gepolijste betonvloer werd vervangen, vloer die door menig bezoeker als arduin wordt aanzien. Ook aandacht voor de akoestiek, om de meest rumoerige momenten op te vangen werd de onderkant van de tafels bedekt met speciaal geluiddempend schuim.
Op de bovenverdieping zijn er twee zalen, met aan de terraszijde een traditionele serre die de voorkeur kreeg op een moderne luifel. Een erg goede keuze aangezien het authentieke karakter van de glazen serre, de ganse zaal in weeldering licht laat baden. Dat deze plek iedereen bevalt bewijst de wingerd die er tegen het glas groeit en trots uitpakt met enkele druiventrosjes.
Le Mess was lange tijd een restaurant dat vooral was toegespitst op het middagpubliek door de nabijheid van kantoren, winkels en universiteit, maar trekt de jongste tijd ook s avonds een groeiend cliënteel aan. Gastronomen zoeken immers steeds nieuwe cosy eetplekjes, ze wensen andere kaarten en smaken te ontdekken. Het aantrekkelijke architecturale concept van de Mess wordt extra in de verf gezet door de bijzondere verlichting. Het samenspel van deze elementen geeft de kaart een extra dynamiek, kaart die met de grootste zorg is uitgewerkt en de aandacht heeft voor de desiderata van de klant.
De vertrekbasis is een brasseriekeuken doorspekt met fusionelementen. Toch blijft de rode draad doorheen alle gerechten, het gebruik van verse degelijke producten die met het vereiste vakmanschap worden klaargemaakt. De dubbelzijdige kaart biedt aan de ene kant een overzicht van de vaste voorgerechten, hoofdschotels en nagerechten, die evenwel variëren naargelang de seizoenen. De andere kant geeft een overzicht van de talrijke suggesties en de lunch. Ook hier ruime aandacht voor verse producten en primeurs. Er zijn een aantal wijnsuggesties maar wie de ruime flessencollectie van het huis wil raadplegen krijgt een kaart boordevol witte en rode klassewijnen, zowel uit Frankrijk als wereldwijnen.
Bij de voorgerechten vinden we momenteel o.m. een sashimi van tonijn met zeewier en kervel en een ravioli met kreeft op een bedje van spinazie met blanke boter terug.De klassiekers van het huis bio-lamsvlees van Gaumes of tussenribstuknootjes met béarnaise worden aangevuld met een rundstartaar met aromatische oliën of een koningskabeljauw met stro-aardappeltjes en mousselinesaus. Een dame blanche of een colonel ronden als dessert het volwaardig menu af. Als suggestie vonden we een tartaar van groene en witte asperges met scampi, kreeftenvingers op een slaatje van groene linzen uit Puy en een foie gras met gestoofd witloof. Talloze gerechten om figuurlijk je duimen en vingers af te likken.
Meesterkok Bruno Lesbats, afkomstig uit de Landes, zwaait nu vijf jaar de plak in de keuken van Le Mess. Voor de constante kwaliteit die hij al die jaren op het bord toverde verdient hij ongetwijfeld alle eer. Hij is de kapitein van een keuken die vandaag haar volle maturiteit heeft bereikt en erkend wordt om haar verdienstelijke eenvoud, haar zin voor smaak en haar openheid van geest.
Bruno Lesbats is een volwaardig lid van Eurotoques en de laatste leerling van Maurice Isabal, waarna hij bij Guy Savoy aan de slag ging. Hier ontdekte hij de rechtlijnigheid van de keuken en de productgerichte aanpak in de uitwerking van een compleet menu. Toch liet hij enkele Aziatische en Italiaanse invloeden zijn keuken binnensluipen maar blijft permanent zijn team motiveren.
Samen met de gebroeders Van Hamme wil Bruno Lesbats verder werk maken van een constante vernieuwing van de kaart van Le Mess en tegelijkertijd het beste blijven halen uit de fusionkeuken en de kwalitatieve dagverse producten. De nieuwe culinaire gidsen staan enerzijds positief tegenover de vernieuwde zoektocht naar Franse wijnen, terwijl anderzijds het stijlvolle en strakke decor wordt geprezen.
Le Mess, L.Schmidtlaan 1 , 1040 Brussel tel 02-734 03 36
Op 5 juni 1990 openden Mevrouw Chang-Ying Wu en de heer Peh-Fo Pak het restaurant Ming Dynasty te Leuven. Het was het begin van een culinair succesverhaal. De reden voor dit succes ? Het zakelijk instinct van Chang-Ying, de verfijnde kookkunst van Peh-Fo, de vakbekwame bediening en de gezellige sfeer! Ming Dynasty te Leuven werd door culinaire liefhebbers al bestempeld als een "Oosters toprestaurant in België" waar meesterkoks culinaire hoogstandjes voorstelden.
Ming werd een compleet succesverhaal, hier mochten de woorden Chinees en gastronomie in één zin gebruikt worden met weidse erkenning door het grote publiek. De formule was vrij eenvoudig, lekkere gerechten, verzorgde bediening, een aanzienlijke wijnkaart, oog voor detail in een aangenaam modern Chinees kader. Het werkte, naast Leuven, ook in Brussel en Keerbergen.
Na meer dan 15 jaar was het echter tijd voor vernieuwing "De Oude Markt is erg veranderd en de Ming Dynasty voldeed niet meer aan de eisen van de moderne consument", zegt Chang-Ying. "Inderdaad", valt haar echtgenoot en kok Peh-Fo haar bij, "onze keuken werd nog wel gewaardeerd, maar we voelden een absolute noodzaak aan nieuwe ideeën, niet alleen op het vlak van interieur maar ook in het bord." En zo ontstond het idee voor de eerste Oosterse lounge: Ming Restaurant & Bar.
De grootste uitdaging voor een renovatie lag op de Oude Markt zelf. De Leuvense Oude Markt is immers een onvervalst horecabegrip, een status die evenwel wordt bedreigd door het steeds kleiner wordende aantal parkeerplaatsen in de onmiddellijke omgeving. Dus moest het iets speciaal worden, iets bijzonder waarvoor mensen naar de Oude Markt afzakken. Grenzen werden verlegd, zowel qua keuken als inrichting, naar de uitbouw van een nieuw concept.
Het volledige interieur werd in een jong en hip kleedje gestoken. Architect Ludo van Tichelen en interieurarchitecte Marianne de Jaeger kozen een modern, strak interieur met sobere maar klassevolle Oosterse accenten. Deze verbouwing was voor mij een échte uitdaging, stelt Marianne. Het was niet alleen een radicale ommezwaai qua interieur, het vernieuwde decor moest ook perfect passen binnen het lounge concept. De grootste uitdaging lag op de Oude Markt zelf, het aantal parkeerplaatsen wordt steeds kleiner alhoewel de Oude Markt een onvervalst horecabegrip is.
Ook op culinair vlak komt Ming vernieuwend uit de hoek. Het keukenteam werd uitgebreid met Japanse koks dieexquise Teppanyaki- en wokgerechten "nieuwe stijl" bereiden. Gerechten die opvallen door hun bijzondere combinatie van smaken en hun oogstrelende eigentijdse presentatie. Natuurlijk staan er nog steeds een aantal klassiekers zoals kreeft met gember of gelakte eend op de kaart, vertelt Peh-Fo enthousiast, maar je kan nu ook genieten van gerechten zoals gesauteerde St. Jacobsvruchten of Teppanyaki van pangavis."
Daarnaast staat de nieuwe toog niet alleen letterlijk centraal, vanaf nu staat Ming ook volledig open voor mensen die een verzorgd glas willen komen drinken in een aangename, stijlvolle omgeving. Daarvoor werd een uitgebalanceerde drankenkaart samengesteld met o.a. veel oog voor wereldwijnen, waarvan een mooie selectie ook per glas te verkrijgen is. Er wordt uitgepakt met een primeur voor Leuven, de Enomatic, het meest moderne snufje inzake wijnconservering. En voor wie daarbij toch nog iets wil knabbelen is er een uitgekiend assortiment Aziatische tapas, ook buiten de normale keukenuren. Want wie van deze omgeving wil genieten, kan dat nu tot in de vroege uurtjes, op de tonen van de coolste deuntjes, waarbij de danslustigen zich niet moeten inhouden.
Na de hertekening en herinrichting, biedt Ming Restaurant & Bar plaats aan zon 80 gasten. De kaart vormt een doorgedreven mix van zowel Chinese als Japanse gerechten en zorgt ongetwijfeld voor verrassende combinaties temidden het unieke decor van de Leuvense Oude Markt.
Ming restaurant Oude Markt 9 10 3000 Leuven tel 016-29 20 20
Château Bertrand Braneyre is een 18ha groot domein, waarvan 15,5 ha in productie. Dit domein is sinds 1993 eigendom van Ludwig Cooreman, die reeds 45 jaar het beroep van wijnhandelaar uitoefent.
De bodem van het domein bestaat uit een mengsel van grind, oude zandlagen, kalk en klei, terwijl de druivenrassen verdeeld zijn over Cabernet Sauvignon, 65%, Merlot noir 2O%, Cabernet franc 10% en 5% Petit Verdot. Deze wijnstokken zijn gemiddeld 30jaar oud, per ha worden tussen de 5.000 en 8.000 wijnstokken aangeplant. Château Braneyre produceert jaarlijks gemiddeld 80.000 flessen.
Elk jaar wordt drastisch gesnoeid, want hoe lager het rendement, hoe geconcentreerder en hoe kwalitatiever de wijn. Dat rendement schommelt gemiddeld rond de 40 tot 50 hl per ha. De druiven worden enkel geplukt als ze optimaal rijp zijn. Ze worden uitsluitend met de hand geplukt, tot tweemaal toe geselecteerd en vervolgens ontritst. Na een gisting van 2 tot 3 weken aan een gecontroleerde temperatuur van 30 graden in roestvrij stalen kuipen, rijpt de wijn 12 tot 15 maanden in eikenhouten vaten. Een derde van deze vaten zijn nieuw, tijdens de oogst en de vinificatie wordt steeds gelet op de optimale rijpheid van de tannines, een strenge temperatuurcontrole tijdens de eerste gisting, een goede melkzuurgisting en een perfect evenwicht van de wijn met nadruk op harmonie en elegantie.
Bij de aankoop startte Ludwig met een tienjarenplan waarbij hij alles in het werk stelt om van Château Bertrand Braneyre een kwaliteitswijn te maken. Wijnkelders en vinificatiekelders worden hernieuwd. Hij laat een nieuwe voorraadkelder bouwen met een opslagcapaciteit topt 400.000 flessen. Veel aandacht gaat naar de nieuwste vinificatietechnieken, waaronder de aankoop van klimaatgecontroleerde roestvrijstalen gistingstanks en nieuwe eikenhouten vaten.
Het aanbod bestaat uit een Château Bertrand Braneyre Vieilles vignes, Château Bertrand Braneyre Cuvée Evelyne, Château Braneyre Cuvée la Mouline en Médoc Les Prés Salés, la sélection Braneyre.
Château Bertrand Braneyre vieilles vignes is een klassieke Médoc gemaakt van 30 jaar oude wijnstokken. Het is een elegante wijn die geurt naar kersen, bessen, zoethout met lichte vanilletoets. Hij is fris en evenwichtig met ronde tannines en kan tot 15 jaar worden bewaard.
Château Bertrand Braneyre cuvée Evelyne is een assemblage van jonge wijnstokken die een fruitige, aromatische jonge wijn produceren met een complex boeket van rijp fruit. Deze wijn wordt best binnen de 7 jaar gedronken.
Château Bertrand Braneyre Cuvée la Mouline is de cuvée prestige van het huis, afkomstig van een 2 ha groot perceel beplant met 45 jaar oude wijnstokken Cabernet Sauvignon, op een kalkachtige leembodem vermengd met grind en zand. Deze topcuvée wordt tot in de puntjes verzorgd: de druiven worden tijdens de pluk voorzichtig in kleine kratjes gelegd, het sap ondergaat een gekoelde gisting zonder koolzuurgas. De opbrengsten liggen niet hoger dan 10 à 15 hl/ha. Zon 70% van deze cuvée rijpt in nieuwe eikenhouten vaten. Deze geconcentreerde wijn heeft een neus van rode bessen en zwart kers met een vanilleaccent. In de mond is hij zacht en elegant, met een uitgesproken kruidigheid. Hij bezit de structuur en charme van een grote Pauillac.
Médoc les Prés salés, la sélection de Braneyre is een speciale selectie van de wijngaard les prés salés gelegen aan de Gironde. Hij wordt gemaakt op basis van 60% Merlot en 40% Cabernet Sauvignon en rijpt gemiddeld 10 maanden in eikenhouten vaten. Het is een voluptueuze Médocwijn met ronde tannines en intense aromas van truffel en viooltjes.
Fijnproevertjes:
Godelieve Cooreman zorgt voor enkele schitterende gerechten die afhankelijk van het seizoen perfect bij deze wijnen aansluiten. Als lentegerecht is er agneau du Château waarvoor men een lamsschouder van uitmuntende kwaliteit nodig heeft, naast 100 gr broodkruimels van oud brood, peterselie, zout, peper, olijfolie, boter en sjalotten. In de zomer gaat de voorkeur uit naar een poulet estival de Braneyre. Hiervoor neemt ze een grote kip, 1 à 2 kroppen sla, 1/2 fles Château Bertrand Braneyre, de ingewanden van de kip met nog 3 à 4 extra levers, bouillon, 1 dessertlepel honig, notenolie, olijfolie en 50 gr ganzenlever.
In de herfst worden de noisettes de Marcassin du Vendangeur bereid. Hiervoor gebruikt ze een everzwijnfilet van circa 800 gr, boter, witte wijn, vette room, zout, peper, 1 dessertlepel zacht paprikapoeder, 500 gr champignons, look, peterselie en 1 witte selder zonder blad. Ook het wintergerecht verwijst naar de wijn, nl. cailles de la vigneronne. Net als de andere gerechten geldt ook deze bereiding voor 4 personen en neemt met 8 kwartels, boter, zout, peper, muskaatnoot, 100 gr fijngesneden spek, 2 dl room, 1 groene kool, 8 sneetjes brood zonder korst, 2 dl rode wijn en bouillon.
Ludwig Cooreman heeft nog tal van plannen met zijn wijngoed. Nieuw is de combinatie wijn en cultuur. In twee van zijn kelders met wijnvaten organiseert hij een expositie van Belgische kunstenaars met internationale faam: Carlos Alberto uit Ecaussines en Bert de Keyzer uit Dilbeek zijn er momenteel te gast.
Belgische wijnliefhebbers worden na afspraak graag op het kasteel ontvangen, ook groepen tot 30 personen zijn welkom, eveneens na afspraak. www.bertrand-braneyre.com
Pasta Commedia, bis! Er waait een nieuwe wind door het repertoire van de mythische zaak bij uitstek die ooit één van de mooiste paginas schreef van het gastronomisch repertoire. Met de komst van twee nieuwe partners, een nieuwe Japanse chef en een zaaldirectrice, staat een volledig vernieuwd team vandaag in voor deze spectaculaire comeback op de planken. Je ziet hoezeer de ambities voortaan verder reiken dan de eenvoudige Republiek van de Pasta, in combinatie met een goed geoliede regie en opvallende toneelstukken als de Pasta Folies, met in een speciale voorstelling, verse pasta à volonté.
De komst van deze nieuwe partners, tekent de echte vernieuwing van de zaak. Het geniale van dit nieuwe scenario is de aanwerving van Minoru Seino, een 34-jarige chef uit Hokaïdo die zijn ervaring heeft geperfectioneerd aan fornuizen in de vier hoeken van Frankrijk. Zo vinden we hem bij Bernard Loiseau, vervolgens in België bij Bruneau en in Hotel Conrad nadat hij in de Wasabi in Antwerpen heeft gewerkt. Zijn komst bovenaan de affiche van Pasta Commedia vertaalt zich in de wil om een fijne, lichte Italiaans-Franse keuken aan te bieden waarbij het belang van het product op de eerste plaats komt. Rungis troef dus, zowel voor het vlees als voor de vis, en een heuse openheid voor Japanse invloeden. Deze fusion-houding zit ook vervat in een alchemisch gebruik van verschillende azijnsoorten en een frequent gebruik van infusies. Franse, Italiaanse en fusion-keuken delen dus het toneel met een onverhulde voorliefde voor de Provence, een onvermijdelijke afkeer voor slagroom en een duidelijke voorkeur voor producten met Frans label.
Of ze nu Italiaans, Frans of Japans is, de keuken van Minoru Seino valt vooral op door haar smaak, haar combinaties en de strenge selectie van de ingrediënten. Zo is de hele, verse wilde tonijn een indrukwekkend stuk waaruit tartaar, sushi, carpaccio en steak worden getoverd, deze laatste met een subtiel met soja gecarameliseerde rode wijnsaus. De carpaccio wordt op zijn beurt gecombineerd met een rood sausje van tomaten en mango en de roulade is geparfumeerd met aubergines onder een rode paprikacoulis. Van de andere delen van het dier wordt sushi gemaakt waarvan de absolute noodzaak van versheid ons bekend is.
Waar tonijn voor het ogenblik onvermijdelijk is in het aanbod, vinden we bij de weeksuggesties een lunch van de dag en een menu van de chef met een voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert. Het voorgerecht is te kiezen uit : consommé van langoustines, Sint-Jakobsvruchten en wulken met een timbale van schelpdieren en witte asperges gedeglaceerd met balsamico-azijn via het rozet van San Danieleham en geconfijte foie gras. Dezelfde keuze geldt voor de hoofdschotels : geroosterde zeeduivelmedaillons, demi-glacée saus met kappertjes, kleine entrecôtes van hoevevarken bereid met schuimende boter en een met laurier geparfumeerde jus, of één enkel schijfje in de pan gebakken foie gras op een ossenstaartragôut en een bedje van aardappelen op tarufatta-wijze. Hetzelfde menu wordt afgesloten met een zachte chocolademousse of een champagnesorbet.
Wat de kaartbetreft, haalt Italië de bovenhand. Ze knoopt namelijk aan met de culinaire pracht en praal van vroeger. De omzoming van de kaart wordt ten slotte gevormd door de pasta. Alle grote kleppers van de pastakeuken vinden we erop terug, van de rigatoni allarrabiata tot spaghetti vongole en risotto met schaaldieren. Een tiental variaties in totaal waaronder de ravioli met kreeft op een romige bisque en papardelle Pasta Commedia op de tonen van foie gras, boschampignons en zwarte olijven.
Ten slotte is er bijzondere aandacht voor de kleine maagjes met de Kids Menu tegen 8,50 euro voor een spaghetti naar keuze en een ijsje als dessert.
Op de wijnkaart is het Italië boven met een volle pagina witte en rode wijn samen, reizend door Toscane, Piemonte, Sicilië en Friuli. In het voorbijrijden herkennen we een Poliziano Rosso de Montepulciano 2004, een Rosso Avignonesi 2003 maar ook een Nero dAvola Terra di Ginistra 2004 en een Veneto La Cartigiana Sacchetto 2002.
De tweede pagina knoopt aan bij de Sancerre, Saumur Champigny en Châteauneuf-du-Pape tegen beheerste prijzen.
Met Bel Canto op de achtergrond herontdekken we verrukt het zware rode fluwelen behang dat de grote open keuken omkadert, die zich uitstrekt van de ene tot de andere kant van het podium. De schitterende spektakelkeuken demonstreert haar kunsten open en bloot aan het publiek zonder ook maar iets achter de schermen te verbergen. De grote zaal ertegenover heeft zijn pracht van vroeger teruggevonden met zijn frescos op een okerrode en terre de sienne achtergrond, zijn mozaïeken op de vloer en zijn licht houten meubilair dat uitnodigt om te ontspannen. In dezelfde sfeer baadt de halvemaan-vormige bar die het zijgedeelte bezet. In deze zomerse omgeving verlicht door smeedijzeren lichtbollen, zijn, net als in het theater, de eenheden van ruimte, tijd en plaats nauwgezet gerespecteerd, weerspiegeld in de grote spiegels aan de muren, met daarnaast koperen theatermaskers.
In de marge van het aanbod van de kaart en de twee menus, wordt op twee aantrekkelijke dagen een festival van verse pasta aangeboden. Dit is de laatste toneelstunt van Pasta Commedia, Pasta Folies genaamd, enkel op dinsdagavond en zaterdagmiddag. Dan proeft men er, in een speciale voorstelling en tegen de forfaitprijs, een variatie pasta à volonté. Vergeet niet te reserveren want er wordt vaak voor een uitverkochte zaal gespeeld.
Pasta Commedia - Jean & Pierre Carsoellaan 3 - 1180 Brussel Tel. : 02/372.06.07.
THE DOMINICAN IN BRUSSEL WORDT EERSTE DESIGN HOTEL IN BELGIE
The Dominican, het luxehotel dat in oktober 2007 in het hartje van Brussel haar deuren opent, wordt het eerste design hotelin België.
design hotels heeft wereldwijd zo'n 140 hotels met dit kwaliteitslabel bedeeld, waaronder bijvoorbeeld The Soho Hotel in Londen, het Kruisherenhotel in Maastricht en The Setai in Miami. Deze hotels worden alle gekenmerkt door hun individuele karakter, vooruitstrevende design en culturele authenticiteit. Het onderscheidend karakter van The Dominican gaf voor design hotels de doorslag om ook dit toekomstige Brusselse hotel als eerste in België het designlabel toe te kennen.
In tegenstelling tot het grotendeels traditionele aanbod van internationale hotelketens in de Europese hoofdstad, wordt The Dominican een hotel met een sterk lokaal karakter. Het hotel is gevestigd in de Leopoldstraat, aan de achterzijde van het Munttheater en heeft veel aandacht voor deze unieke locatie en het rijke verleden van het pand. De hoge vertrekken en de kloostergangen die het hotel een bijzonder karakter geven, zullen doen herinneren aan het Dominicaanse klooster dat in de 15e eeuw op deze locatie stond. Later woonde de bekende Franse schilder Jacques-Louis David, overleden in Brussel in 1825, op deze plek en werd het huis naar hem genoemd. De originele gevel van het huis van Jacques-Louis David is intact gebleven en wordt in het nieuwe hotel behouden.
Design
Het Belgische Architectenbureau Lens Ass en het Nederlandse designersduo Colin Finnegan en Gerard Glintmeijer van FG Stijl zullen gezamenlijk het hotel vormgeven. FG Stijl won vorig jaar de prestigieuze prijs "Prix-Villegiature Paris" voor de categorie Best Interior Design in Europe. De rode draad doorheen het hele project van The Dominican is de combinatie van Brusselse tradities en de historiek van het pand met een zeer scherp, hedendaags design en ultiem comfort.
design hotels
design hotels vertegenwoordigt een zorgvuldig geselecteerde collectie van meer dan 140 individuele hotels wereldwijd, die alle worden gekenmerkt door hun persoonlijke karakter, vooruitstrevende design en culturele authenticiteit. design hotels staat voor de meest geavanceerde ideeën in de hotelsector en bieden kosmopolitische reizigers nieuwe keuzes en inspiraties. Het bedrijf heeft haar hoofdkantoor in Berlijn en filialen in Londen, Barcelona, New York, Singapore, Bali en Tokio.
The Dominican en Carlton Hotel Collection
Carlton Hotel Collection zal het hotel zal inrichten en ook uitbaten. Momenteel exploiteert deze groep negen luxehotels met ongeveer 1000 hotelkamers, verspreid over Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De groep werd opgericht in 1985, als onderdeel van het Engelse Hotel Management International Ltd, en heeft haar hoofdzetel in Utrecht. Carlton Hotel Collection streeft ernaar haar sterke positie in de hotelbranche te verstevigen door voortdurend te investeren in de kwaliteit en innovatie van huidige en toekomstige hotels.
The Dominican krijgt 150 luxekamers en suites, een gym en een Grand Lounge en Brasserie. Met name met dat laatste richt The Dominican zich ook op de Brusselaar. Eten en drinken in een zeer eigentijdse omgeving, een combinatie van een moderne bar en een stijlvolle lounge, die de gehele dag en avond toegankelijk is.
Het eeuwfeest van de geboorte van sigarenlegende Zino Davidoff werd in Brussel op passende wijze gevierd. Johan Vercammen, directeur Zabia, invoerder van de Davidoff-sigaren, liet voor deze gelegenheid, Raymond Scheurer, senior vice-president van de Davidoff-groep overkomen.
Zino Davidoff zuigt reeds bij zijn eerste ademtocht, de geuren op van de Oosterse tabak die zijn vader gebruikt om sigaretten te rollen. Wanneer de familie Rusland ontvlucht, en zich in Geneve vestigt, is Zino amper 5 jaar. Hier duiken tal van Russische vluchtelingen op en Zino heeft best prettige herinneringen aan slecht betalende klanten. Een van hen is Vladimir Iljitsj Oeljanov, die later wereldwijde bekendheid verwerft als Lenin.
Zino ontdekt aldus Raymond Scheurer; in zijn wereldwijde zoektocht naar kwaliteit eerst de Zuid-Amerikaanse tabaksplantages maar wordt vooral verliefd op de weergaloze puro tabak uit Cuba. Na zijn terugkeer in Geneve in 1930 ontwerpt Zino de eerste humidors om de tabak en sigaren op perfecte wijze te bewaren. De lekkere maar vooral kostbare tabaksoorten mogen aldus Zino immers niets van hun kwaliteit verliezen.
Op het einde van WO II verbluft Zino zijn partners in Havanna met de creatie van de Grands Crus sigaren. Meteen de geboorte van een nieuwe legende en het ontstaan van de Château Lafite, Château Latour, Château Haut-Brion, Château Margaux en Château Yquem collecties. In 1970 doen op aanraden van zijn Cubaanse vrienden ook de Davidoff N°1, Davidoff N°2 en Ambassadrice hun intrede. Raymond Scheurer onderlijnt hierbij dat alle geruchten te spijt, Zino Davidoff de Lider maximo zijnde Fidel Castro nooit heeft ontmoet. De zoektocht naar kwaliteit gaat onverdroten verder, problemen met de Cubaanse aanvoer zorgen ervoor dat Zino samen met de groep Oettinger aan wie hij zijn zaak heeft verkocht, een nieuwe verrassing in petto heeft.
Zij doen immers reeds enkele jaren proeven met Dominicaanse tabak die zeer goede resultaten oplevert. Begin de jaren 1990 maken ze resoluut de overstap en creëren met tabak uit de Dominicaanse republiek, een nieuwe generatie Davidoff sigaren waarbij Zino de ambassadeur wordt van zijn eigen merk. Bij zijn overlijden in 1994 heeft Zino een credo in petto: Rook minder, maar beter en langer, een idee dat voor elke sigarenroker een cultus en filosofie is.
Kwaliteit blijft aldus Johan Vercammen, meer dan ooit het absolute kenmerk van de Davidoff sigaren. Ter herdenking van het eeuwfeest van de geboorte van Zino Davidoff werd trouwens een nieuwe handgerolde sigaar ontworpen van de allerfijnste Dominicaanse tabak, de Diademas Finas. Deze sigaar van 17.2 cm lengte verwijst naar Zinos creatie uit 1948, toen hij de diademas- sigaar liet aanmaken. Net als de sigaar uit 1948 is diademas finas bandloos en wordt ze in een houten doos opgeborgen, verpakking die geïllustreerd wordt met een foto van Zinos in Geneve anno 1940.
Tegen het majestueuze decor van de Maasvallei, tussen Namen en Dinant, op een steenworp van de Tuinen van Annevoie en de abdij Maredsous, heeft Olivier Vanden Branden verkozen zijn restaurant te openen. Het heet LO à la Bouche, met een verwijzing naar zijn initialen.
Deze aannemerszoon was al heel jong bezeten van het koken en richtte zich, zodra hij zijn middelbare-schoolopleiding had voltooid, op het culinaire beroep. Tijdens een stage in La Pichelotte werd hij ontdekt door Pascal Silman u weet wel, dezelfde die ooit voor het succes van La Maison de Maître in het Conrad Hotel van Brussel zorgde. Dit heeft tot resultaat dat onze bijzonder jonge kok voor zijn verdere ontwikkeling al snel zijn weg vindt in een circuit dat menige chef bij ons hem zou benijden. Het begint in België, waar hij onder andere bij de banketbakker Mahieu werkt. Dan volgt Frankrijk natuurlijk, met een periode in het Hôtel de Paris en het onuitwisbare stempel van Alain Ducasse, maar ook Engeland en daarna Spanje, waar hij voor het eerst de volledige verantwoordelijkheid van een chef de cuisine op zich neemt. Na deze indrukwekkende loopbaan vraagt Olivier, amper 26 jaar, zich af of het nu wel zo interessant is altijd voor de anderen te werken. En dan biedt zich de gelegenheid aan een gebouw over te nemen dat zijn familie toebehoort.
Een van de laatste gebouwen van het aardige dorp Bioul, dat een oude, ontwijde kapel omvat, maakt deel uit van een complex dat door de vader van Olivier wordt gerenoveerd. De juiste bestemming van deze mooie plek is gauw gevonden: het oude heiligdom vormt na een geringe ingreep een volmaakte toegangspoort voor een etablissement dat al even elegant als gastvrij overkomt. De moeder van onze kookkunstenaar doet de rest dankzij haar talent als binnenhuisarchitecte. Met zn charmante camaïeu van nuances in beige en wit, afgewisseld met het groen van zorgvuldig gekozen planten, heeft LO à la Bouche een bijzonder warme en gedistingeerde sfeer.
Men wordt ontvangen door Aline, Oliviers zuster die op een vriendelijke manier de suggesties van een menu à la carte presenteert. De keuze uit twee à drie voorgerechten, twee à drie hoofdschotels en twee à drie desserts wordt om de drie weken vernieuwd en kost niet meer dan de bescheiden som van 30!
De keuken van Olivier Vanden Branden, die zich Frans en mediterraan noemt, kenmerkt zich door uitgesproken smaken. De chef-kok is duidelijk niet bang zijn karakter te laten spreken in zijn gerechten. Deze zijn gebaseerd op eersterangsproducten, maar het culinaire concept van de heer des huizes berust eveneens op een evidente beheersing van de gaartijden. De sobere en eenvoudige, maar eveneens zeer elegante en appetijtelijke opmaak van de borden doet de gerechten volmaakt tot hun recht komen. Ze zijn bereid met evenveel vakkennis als inzicht, volgens het goede beginsel dat de keuken de ware aard van de dingen respecteert. Het wijnaanbod is ingedeeld in klassieke en zonnige selecties. Ze omvatten menige mooie verrassing en heel wat verleidelijke flessen die ruim onder de 25 geprijsd zijn.
Wij kozen voor Bretoense St. Jacobsvruchten met velouté van bloemkool en een ricotta van met spinazie gevulde ravioli en garnituur van rivierkreeftjes. Volgde een wilde gebraden fazant met kardinaalsaus en garnituur van biet en vijgen, naast een everzwijnfilet, een croustillant van zwarte pens, mousseline van knolselder, opgevrolijkt door fantasiepeer en peperroomsaus. Het dessert, een huiscombinatie van peperkoek, jonagold en vanille-ijs was al evenmin te versmaden. Olivier heeft overduidelijk gastronomische kwaliteiten die af en toe nog iets verfijnd moeten worden wat niet wegneemt dat dit restaurant dat pas in november 2005 de deuren opende, talloze lekkerbekken zal betoveren.
De schotels van LO à la Bouche kunnen ook worden afgehaald of kunnen eveneens bij u thuis bereid worden, want Olivier heeft reeds een flinke ervaring als thuiskok.
LO à la Bouche - 24 rue de Fraire - 5537 Bioul - Tel.: 071-30 79 04
Olivier Vanden Branden is onmiskenbaar een sympathieke chef, een enthousiaste, jonge keukenmeester die graag experimenteert en ruim smakenpalet aanbiedt.
Grand Siècle is een cuvée vol verleiding en emotie, die finesse combineert met kracht, complexiteit en evenwicht. Een champagne voor speciale momenten, voor sterke gevoelens.
De ideale manier om dit plezier en zintuiglijk genot te uiten en te ervaren: de koffer Invitation Grand siècle cadeau doen, in ontvangst nemen, openen,
Om te beginnen is er het heel mysterieuze zwart, met daar rond gewoon het lint van Laurent-Perrier, als subtiel en zijdezacht teken van elegantie en raffinement. De koffer opent zich als het ware als een drieluik. Drie elementen springen meteen in het oog: in de twee zijdelen, twee identieke glazen. Ze hebben de perfecte tulpvorm om optimaal te genieten van de champagne, van alle aromas en van alle frisse accenten. De glazen zijn met de mond geblazen en het lint van Laurent-Perrier is er heel subtiel in gegraveerd.
In het midden de champagne-emmer van Laurent-Perrier: het glanzend metaal ervan roept meteen de geest van een luxueus feest voor ogen. De gekromde vorm, ideaal aangepast om een fles Grand Siècle te koelen, valt meteen op.
Grand Siècle, de essentie van de champagnekunst, een assemblage van de beste crus en van uitzonderlijke wijnjaren, kan zo opgediend worden in de emmer. De fles werd in een nieuw kleedje gestopt. Het groen bijna zwart - van de fles wordt kracht bijgezet door de glans van het metaal en de glazen. Andere opvallende kenmerken zijn de zwarte capsule, hetzelfde lint als rond de koffer en het ovalen etiket met zilveren opdruk.
Thiérarchie is vooral in Noord Frankrijk gekend als een regio waar de kerken werden uitgebouwd tot versterkte burchten en als dusdanig een onderkomen boden aan de verzetstrijders tegen de diverse overheersers. Thiérachie heeft eveneens uitlopers in de grillige maar erg mooie valleien in het Zuiden vande provincie Namen.
In Oignies-in-Thiérachie huizen niet alleen enkele oude vestigingen en een kerk met nog ongekende gangen, maar vindt ook het restaurant Au Sanglier des Ardennes van Jacky Buchet een onderkomen. Traditie en respect voor overleveringen zijn hier erg gewaardeerde grondvesten waarop trouwens ook het restaurant is gevestigd. Niet verwonderlijk trouwens als men weet dat dit restaurant bestaat sinds 1950 en vroeger een dorpscafé was. De familie Buchet verzorgt er reeds drie opeenvolgende generaties een uitmuntende keuken. De traditie wil dan ook dat hier sinds mensengeheugenis, geen enkele teleurgestelde klant het restaurant heet verlaten. Ook het interieur stoelt ondanks enkele vernieuwingen en aanpassingen, nog steeds op typische Ardense kenmerken, die voor een gemoedelijke en serene sfeer zorgen.
Alle respect voor traditie ten spijt, beantwoordt de keuken van Jacky Buchet aan alle moderne haccp-normen en is ze een voorbeeld van professionele inrichting. In de keuken zwaait Jacky sinds jaren de scepter al laat hij zich nu bijstaan door zijn zoon Rudy, zodat ze samen zorgen voor verrukkelijke gerechten en heerlijke composities. Echtgenote Marie-Rose zorgt met enige terughoudendheid zodat de privacy van de klant ongeschonden blijft, voor een feilloze bediening. Zij worden bijgestaan door Erwin Selvais die zich reeds tijdens zijn opleiding in de hotelschool van Fleurus tot prima wijnkenner ontpopte. Hij heeft de wijnkaart van de Sanglier des Ardennes extra prestige meegegeven en verrijkt met enkele van zijn persoonlijke lievelingswijnen.
De kaart van dit restaurant brengt het ganse jaar door getuigenis van de rijkdommen die in de Ardennen worden weergevonden, al twijfelt Jacky geen ogenblik om én aan nationale import én aan internationale import van kwaliteitsproducten te doen. Een combinatie van verse producten uit eigen regio met andere Belgische specialiteiten leidt tot smaakmakende gerechten. Ganzenlever, jonge duif en truffels zijn buiten het jachtseizoen slechts enkele van de vaste waarden. Het restaurant is trouwens opgesmukt met enkele jachttrofeeën van de familie, figuurlijk kan men zelfs zeggen dat everzwijnen er klant aan huis zijn.
Het jachtmenu vormt elk jaar opnieuw een subliem hoogtepunt, menu dat trouwens tot eind januari 2007 loopt. De editie 2006 bestaat uit hesp van everzwijn als proevertje, mousse van wilde eend met Armagnac, houtduif met schuimige saus op basis van jenever, balletje van fazant in een winterse consommé met fijne groentjes. Een traditionele trou Bourguignon zorgt voor enige verpozing alvorens het grotere wild aan te pakken. Reebok met wilde bospaddestoelen, haas met worteltjes in saus op basis van trappistenbier en een gegrilde filet van jong everzwijn met tuinkruiden en witloofsalade vormden de volgende triptiek. De kaasschotel wordt naar eigen keuze samengesteld maar biedt zowel regionale kazen als zeer fijne Franse kazen, romig, hard of enig exotisme met geiten of schapenkaas, totaal vrije keuze. Het slotakkoord voor de koffie bestaat uit een ijsgekoelde soufflé met kastanje en peer, overgoten met een oude Chartreuse VEP.
Zonder meer een zware opdracht. Talloze fijnproevers genieten telkens weer van de heerlijkheden die Jacky en Rudy bereiden, het wekt dan ook geen verwondering dat reserveren een absolute must is.
Gelukkig bezit het restaurant ook een zevental kamers zodat het jachtmenu ook tijdens de weekdagen kan worden aangeboden.
Meteen de gelegenheid om ongedwongen van al het heerlijks te genieten terwijl Jacky voor de belangstellenden een prachtige rondrit doorheen de provincie Namen maar ook diverse plaatsjes in het Franse deel van Thiérachie tour heeft uitgewerkt. Een wandeling met de wagen die je enkele uren bezighoudt en je volop laat kennismaken met de rijkdommen van de natuur en de pracht van de uitgestrekte wouden.
Al deze faciliteiten ten spijt, is het restaurant en ook het hotel, op maandag en dinsdag gesloten. Jacky stelt de noodzakelijke rust van alle teamleden als belangrijkste reden voorop, al bieden de sluitingsdagen hem de perfecte gelegenheid om zijn geliefkoosde sport, de jacht, te beoefenen.
Au Sanglier des Ardennes rue Jean Baptiste Périquet 4 5670 Oignies-en-Thiérarche
Achter een grote champagne schuilt een complexe alliantie tussen de wijngaard, de grond en de knowhow van de mens. Men spreekt van een groot wijnjaar als het klimaat opmerkelijk gunstig was en als zowel de tijd als het weer een buitengewoon positieve invloed hadden.
Laurent-Perrier heeft zich altijd voorgenomen slechts zelen een millésimé uit te brengen en enkel de allerbeste jaren te kiezen. Dit garandeert dat enkel een unieke en uitzonderlijke wijn gekwalificeerd kan worden als Brut Millésimé. De millésimés van Laurent-Perrier zijn ook uitstekend geschikt om verder te rijpen.
1997 werd ingezet met Siberische koude, gevolgd door strenge voorjaarsvorst, onweer en hagelbuien. Maar de mooie bloeitijd en de uiterst warme maand augustus zorgden voor een prachtige oogst en goede zuurgraad. Dankzij zijn elegantie en finesse behoort de oogst van het jaar 1997 tot de uiterst selectieve lijst die weerhouden werd door Laurent-Perrier.
Deze millésimé, 50% pinot noir en 50% chardonnay van de meest prestigieuze wijngaarden, heeft een uitgesproken goudgele kleur en fijne lang aanhoudende belletjes. Hij zorgt voor een elegante neus met een combinatie van citrusaromas, rijp fruit en gekonfijt fruit. Hij biedt een subtiele maar tegelijkertijd ronde smaak. De evolutieve smaak zorgt voor subtiliteit, raffinement en een lange zachte finesse met langdurige frisheid. De serveertemperatuur ligt tussen de 9° en 11°C.
Aÿ-1584, het oudste Wijnhuis van Champagne, reikte de GOSSET CELEBRIS TROFEE voor het eerst uit in 1995. De wedstrijd werd oorspronkelijk alleen in Frankrijk gehouden, maar in 1999 werden België en het Groothertogdom Luxemburg bij de trofee betrokken, in 2000 werd ze uitgebreid met Groot-Brittannië, in 2002 met Duitsland en Oostenrijk en in 2003 met Zwitserland. In 2004 voegde Nederland zich bij België en Luxemburg: voor die drie werd toen de Gosset CELEBRIS Benelux Trofee ingesteld.
De GOSSET CELEBRIS TROFEE voor de beste Champagnewijnkaart werd in het leven geroepen om de restaurants te belonen die op hun wijnkaart een mooie keuze van champagnewijnen aanbieden en die champagne promoten als begeleiding van de maaltijd maar ook als een wijn als zodanig. Of Champagne Gosset op de kaart voorkomt of niet heeft geen enkele invloed op de jury die samengesteld is uit deskundigen in wijn en gastronomie.
De editie 2006 had als thema «de superwinnaar». De laureaten van vorige uitgaven, uit de Benelux, Groot-Brittannië, Duitsland-Oostenrijk en Zwitserland werden uitgenodigd om deel te nemen. De restaurants legden hun champagnewijnkaart voor aan een internationale jury. Die kwam bijeen in Parijs en hield een werkvergadering in Hotel de Crillon.
In 1953 ging restaurant t Oud Konijntje in Waregem open en sindsdien heeft John Desmedt een van de mooiste wijnkaarten van het land opgebouwd. Net zoals zijn vader geeft Frank Desmedt de voorkeur aan de Champagne en zijn wijnen. De wijnkaartis een ware lofzang op de «Wijn der Koningen». Talrijke bladzijden van uitzonderlijke waarde zijn eraan gewijd tot grote waardering van de liefhebber die opkijkt van heel wat bijzonderheden: van het aantal referenties tot de presentatie, van de juiste keuze tot de originaliteit en de vreugde om enkele uiterst zeldzame flessen te ontdekken. De tekst blijkt rijk aan details en aan impressies en is doorspekt met subtiele allusies: Frank Desmedt heeft zijn kaart opgesteld met een buitengewone kennis en hij heeft er zijn hart ingelegd. Die kundigheid is in harmonie met de gastronomische kunst van Patricia Desmedt. Aan het fornuis volgde ze Thérèse, haar moeder, op, een autodidacte met grote ervaring. Die gaf aan haar dochter haar liefde voor het vak door en de meest door de wol geverfde fijnproevers waarderen het onvergelijkelijke culinaire fingerspitzengefühl van Patricia. Twee Michelin-sterren bekronen een van de beste tafels van het land.
t Molentje is bekroond met twee Michelin-sterren en wordt beschouwd als het beste restaurant aan de Belgische kust. Hetbiedt plaats aan een dertigtal couverts. Uit de creatieve, verfijnde en eigentijdse kaart blijkt dat de chef-kok culinaire perfectie nastreeft. Danny Horseele beschikt over een gedegen kennis van de klassieke gastronomie en kan zich veroorloven te innoveren, zijn creativiteit de vrije loop te laten. De nabijheid van de zee is af te lezen van de kaart: de meesterkok verleidt de fijnproever met schaaldieren waarvan hij de gaartijd zo kort mogelijk houdt. De wijnkelder van restaurant t Molentje wordt bestempeld als een «kelder voor epicuristen». De wijnkaart is een eerbetoon aan de Champagne: met haast 3 000 flessen in de kelder en meer dan 200 referenties op de kaart. De selectie is scherp en prestigieus naar het beeld van het huis. Jaarlijks worden 2 600 tot 2 900 flessen geschonken. In t Molentje wordt champagne uiteraard als aperitief gesmaakt. Een keuze van twee tot vier referenties die «per coupe» worden aangeboden, wordt gepresenteerd op een dienwagentje; die selectie wisselt om de twee à drie weken. Champagne wordt ook voorgesteld ter begeleiding van bepaalde gerechten of van de hele maaltijd en komt speciaal aan bod tijdens zes jaarlijkse evenementen in het gezelschap van de keldermeesters. Dat zijn heuglijke momenten die de cliënten bijzonder waarderen!
Willem van der Zee keert terug naar Brussel als Algemeen Directeur van het Radisson SAS Royal Hotel in Brussel. Hij volgt er Jesper Henriksen op die Algemeen Directeur wordt van het Radisson SAS Hotel Disneyland Resort Paris®.
Na het beëindigen van zijn hogere hotelstudies aan het PIVA in Antwerpen in 1990, begon Willem van der Zee zijn professionele carrière in het Hilton Park Lane Hotel in Londen. In 1991 kwam hij terug naar België om in het Radisson SAS Royal Hotel in Brussel als Restaurant Manager te beginnen. Na een overstap naar het Hilton International Hotel en het Astrid Park Plaza Hotel in Antwerpen, vond hij zijn geprefeerde werkgever Radisson SAS terug. In 1998 werd hij Food & Beverage Manager in het Radisson SAS Royal Hotel in Brussel.
In oktober 2000 vroeg de directie hem om de overname van het Radisson SAS Balmoral Hotel in Spa te leiden. In mei 2001 werd hij officieel benoemd tot General Manager van het Radisson SAS Balmoral Hotel in Spa. Ondertussen werd begonnen met de bouw van het nieuwe Radisson SAS Palace Hotel in het centrum van Spa. In september 2003 werd Willem van der Zee gepromoveerd tot City General Manager verantwoordelijk voor beide Radisson SAS Hotels in Spa. Functie die hij tot vandaag uitoefende.
Sinds 1 november 2006 is Willem terug in zijn oude thuishaven aan de Wolvengracht in Brussel als Algemeen Directeur van het Radisson SAS Royal Hotel. Hij zal instaan voor het dagelijks beheer van het hotel en rapporteren aan Han Oldenburger, Regionaal Directeur Benelux.
Willem van der Zee : Ik kijk met een enorm goed gevoel terug op de fantastischejaren in Spa, maar ik heb ook het volste vertrouwen in het bestaande team om een uitstekende job te blijven doen. Tegelijkertijd kijk ik ook uit naar het weerzien met mijn collegas in het Radisson SAS Royal Hotel in Brussel en verheug ik mij op een uitstekende samenwerking met hen!
Monika Reule, nieuwe directrice van het Duits Wijninstituut,
neemt de bedrijfsleiding vanaf 1 april 2007 over.
De Raad van Bestuur van het Duits Wijnfonds (DWF) heeft Monika Reule, landbouwbiologe, op 26 oktober 2006 in Mainz met eenparigheid van stemmen tot directrice benoemd. Vanaf 1 april 2007 start ze in haar nieuwe functie starten en neemt de bedrijfsleiding van het Duits Wijninstituut (DWI) en andere nevenmaatschappijen over. Ze lost Holger Kirsten af die deze functie sinds juli 2006 interim uitoefent.
In zijn functie als voorzitter van de raad van bestuur benadrukte Weber dat de beslissing ten gunste van Monika Reule met eenparigheid van stemmen in de raad van bestuur genomen werd. Volgens hem was dit een opmerkelijke blijk van vertrouwen en een bereidheid tot samenwerking uit de gebieden en uit alle takken van de wijneconomie. Monika Reule zelf zei dat ze zich erop verheugt zich in de komende maanden snel in de thematiek in te werken en aansluitend samen met de medewerkers en medewerksters en met de comités van DWF en DWI, toekomstgerichte concepten en maatregelen met het oog op de versterking van de positie van de Duitse wijnen in binnen- en buitenland te ontwikkelen en om te zetten.
De hostellerie Charme de la Semois is een totaal gerenoveerd gebouw aan de oevers van de Semois, geheel omringd door groen. De hostellerie geldt als centrum van alle denkbare activiteiten in de regio, wandelen, vissen, mountainbiking, kajakken, jagen, enz. Deze charmante hostellerie beschikt over 18 kamers en enkele suites en biedt zakenlui die een rustige werksfeer zoeken, een seminariezaal met een capaciteit van 40 personen.
Eigenaar-uitbater Dimtri Everard zorgt bovendien voor een culinaire noot die de exploitatie ook aanlokkelijk maakt voor gastronomen en fijnproevers. Dimitri en zijn echtgenote Jane, zijn geen onbekenden in de restaurantwereld. In het restaurant La Cuisine au vert in Waterloo en naderhand in het hotel Le Coté Vert, hebben ze reeds hun sporen verdiend. Dimitri en Jane leiden sinds 1998 Le Charme de la Semois, een gebouw van zowat een eeuw oud dat oorspronkelijk La Charmille werd gedoopt. Le Côté Vert wordt momenteel trouwens gerund door Dimitris zuster.
Dimitri Everard geboren in 1973, kreeg zijn opleiding tussen 1989 en 1992 op het Infobo, terwijl hij gelijktijdig in het restaurant Bruneau werkte. Hotelmanagement volgde hij op de International School in Limal, terwijl hij werkte in L Espièglerie in Namen. Jane Varvenne, 1971, volgde een opleiding op het CENAM in Namen en deed net als haar man gelijktijdig ervaring in restaurants.
Hun keuze voor Le Charme de la Semois in Alle-sur-Semois is bijzonder doordacht. De regio is toeristisch erg aantrekkelijk en biedt naast een zeer verscheiden natuur, ook tal van bezienswaardigheden. Een beetje stroomafwaarts van Bouillon, vormt de Semois immers zijn nauwste maar ook mooiste meanders. Hier vinden we Botassart, dorpje op een smal schiereiland dat de naam het graf van de Reus meekreeg. De Semois slingert zich voorbij Corbion en Poupehan, Franhan en Rochehaut om vervolgens de provincie Namen binnen te vloeien. Alle is een van de dorpen in het uiterste zuiden van deze provincie, vlakbij Frankrijk en ooit de hoofdstad van de tabaksbouw van de Semois. Op een paar plantages na is die praktisch verdwenen, enkele droogschuren langsheen de slingerpaadjes verwijzen nog naar deze cultuur. De leisteenindustrie bracht na verval van de tabak, enig soelaas, maar Alle, net als Pussemange of Bouhan kon slechts korte tijd op deze nieuwe rijkdom bouwen. Met de hostellerie Le Charme de la Semois heeft het dorpje alleszins een derde economische stimulans gevonden.
Op het culinaire vlak biedt Dimitri een huiselijke maar toch geraffineerde keuken die duidelijk goed ligt in de Vlaamse markt aangezien ruim 80% van zijn cliënteel uit Vlaanderen komt. Er wordt zeer duidelijk geopteerd voor een combinatie tussen een ontspannend verblijf, enkele wandelingen of andere activiteiten en het genot van rijke gastronomische tafelen tijdens het avondmaal.
De kaart op zich spreekt boekdelen en laat zeer ruime keuzemogelijkheden. Anderzijds zijn er de menusuggesties die eventueel in het verblijf kunnen ingecalculeerd, suggesties die deels op de kaart worden weergevonden en deels afhankelijk zijn van de dagelijks verse producten die worden aangevoerd.
Als proevertjes vielen ons een feuilleté van kaas, een feuillete met curry en erwtensoep met croutons te beurt. Als voorgerecht kregen we een ballotin van tonijn en ganzenlever in een kleedje van roze zalm met toast.Een kussentje van gevulde St Jacobsvruchten, overdekt met grijze garnalen vormde het tussengerecht vooraleer de patrijs met fijne groentjes, veenbessen en warme ganzenlever werd geserveerd. De witte Bourgogne Chardonnay La Fôret en de rode Bourgogne Château dEtroyes golden als perfecte aanvullingen. Fijne pannenkoekjes met nootschilfers en gegratineerde appelen sloten de maaltijd af.
Dimitri en Jane verzorgen diverse gastronomische weekends. Er is keuze uit één of twee overnachtingen, plannen gelegenheidsdiners en feesten, terwijl los van de gastronomische weekends, de winterse wildmenus momenteel evenmin ontbreken.
Hostellerie Le Charme de la Semois Rue de Liboichant 12 5550 Alle-sur-Semois
Op zondag 19 november gaat restaurant De Kapblok Dilbeek, net als vorig jaar, op jacht. Gastronomen en fijnproevers kunnen er terecht voor een aangepast jachtmenu, hetzij in een feilloos 4 gangen menu, hetzij in een iets uitgebreider 6 gangenmenu. Men kan zowel reserveren voor het menu en dan zelf de wijn kiezen, als voor een all-in formule waarin champagne, wijn, water en koffie zijn begrepen. rvh.
Restaurant De Gouden Muts in Aarschot biedt tot 30 december ek. een wild-wintermenu in een 4- of 5-gangenuitvoering met vrije keuze voor aangepaste wijnen. Er is onder meer een huisgerookte fazantenborst met grondwitloof, een cappuccino van witloof met gerookte everzwijnfilet en hazenrug en hertekalfnootjes met poivrades. Een pousse surprise in 4 verschillende chcocoladesoorten geldt als sluiter. RVH.
In 2003 lanceerde PALM Breweries op een succesvolle manier het degustatiebier Royal. In het voorjaar van 2006 werd het duidelijk als een line extension van Palm als PALM Royale herdoopt en tevens in Nederland gesmaakt geïntroduceerd. Op basis van de uitstekende verkoopsresultaten investeert PALM Breweries nu in een gloednieuwe PALM Royale krat. Deze investering past in het strategisch plan dat eerder werd uitgetekend. Nadat het merk PALM Speciale, reeds in april van dit jaar, een groene krat van de nieuwste generatie werd toebedeeld is het nu de beurt aan PALM Royale en dit met een royale blauwe krat. De globale investering voor beide kratten bedraagt 5 miljoen euro.
De krat is geheel in de stijl van Palm Royale geconcipieerd, deze is niet alleen voorzien van 5 zachte handgrepen (soft touch),de 4 flessen naast het handvat binnenin zitten iets schuin zodat de hand niet kan worden gekwetst. Het logo aan de buitenkant ligt verzonken om krassen te voorkomen en tevens om een optimale reiniging te kunnen waarborgen. PALM Royale zorgt voor dynamiek in het bierrayon en op de bierkaart en vult verder de behoefte in van de consument die op zoek is naar authentieke Belgische biercultuur.
PALM Royale
Alfred Van Roy is een naam die door bierkenners niet alleen spontaan wordt geassocieerd met één van de stamvaders van PALM Breweries maar ook vooral met kwaliteit en vakmanschap.In de jaren dertig zette Alfred zijn eerste stappen in de brouwerij van zijn vader en leerde in de Brusselse brouwerijschool de technische knepen van het vak. In 1952 nam hij de fakkel van zijn vader over. Tijdens zijn 75-jarige loopbaan ontwikkelde hij zich als één van de meest vermaarde brouwers van België, een bierkunstenaar die in België en daarbuiten naam en faam zou verwerven met zijn unieke creaties en zijn baanbrekende ideeën ! Onder zijn inspirerende leiding groeide zijn brouwerij uit tot een vaste waarde in de markt wat ongetwijfeld zijn levenswerk mag genoemd worden. Alfred Van Roy werd op 7 mei 2003 negentig ! Een feestelijk moment dat op passende manier met een meesterlijk bier gevierd moest worden ! De meesterbrouwer mocht dan negentig jaar oud zijn, de jaren hadden nog steeds geen vat op het enthousiasme van deze bierkunstenaar. Met hetzelfde enthousiasme werd PALM ROYALE gecreëerd, een feestbier dat de bekroning werd van een leven gewijd aan de brouwkunst.
PALM ROYALE is een bier van hoge gisting, 7,5 % vol. alc., aromatisch - zuiver niet nahangend met een lichte fruitige toets. Het heeft een goudkoperen kleur en een subtiele neus van het parfum van de geselecteerde hoge gisten. Bij dit bier hoort uiteraard een mooi glas, een glas op hoge voet dat enerzijds perfect schuimhoudend is en anderzijds het aroma conserveert. Een glas waarin schoonheid en wetenschap verenigd zijn, een recipiënt in harmonie met zijn inhoud. Rvh.
