Feestend genieten van kwalitatieve producten is het motto van chef-kok Peter Leemans. Alleszins een meer dan acceptabele reden om 100 maanden restaurant Kapblok niet ongemerkt voorbij te laten gaan.
In 1986 zet Peter zijn eerste stappen in de Horeca, hij start zijn leertijd in het Infobo en leert in restaurant t Hoogveld, de basistechnieken van het restaurantwezen. Door haar kennismaking met Peter, komt ook Katia in de horeca terecht. De stages van Peter in t Parkhof en restaurant Aloha zijn onvoldoende en Peter komt terecht bij grootmeester Pierre Wijnants in Comme chez Soi, waar hij zich de finesses van de topgastronomie eigen maakt.
Pas nadat Katia is afgestudeerd als hotelmanager en werkt vindt bij AC restaurants, treden ze in het huwelijk. In 1996 verlaat Peter de gastronomische tempel in Brussel, waar hij het oude kapblok van de grootmeester als aandenken meekrijgt. Hij belooft stellig dat de naam van zijn restaurant dat hij ooit wil openen, Kapblok zal worden. Na enkele omzwermingen in De Bijgaarden en De Snip kunnen ze in Dilbeek een uitgebrand pand aankopen, waar ze na tal van renovaties en aanpassingen hun restaurant met de naam Kapblok openen. Het kleinood dat hij meekreeg van Pierre Wijnants, staat trouwens nog altijd te pronken in Peters restaurant.
Het talentvolle koppel onderscheidt zich quasi onmiddellijk door een verrassende creatieve keuken boordevol kwalitatieve producten aan te bieden. In 2001 levert hen dat de onderscheiding jonge talenten 2001 en een zilveren Delta op. De Kapblok krijgt voor het eerst een nominatie in de Michelingids, een 80/100 bij Lemaire en Peter wordt Toque Blanche bij de meesterkoks van België.
De voorbije jaren is Peters keuken uitgegroeid tot een gewaardeerde halte voor fijnproevers en biedt hij zowel in het degustatiemenu als in het menu Kapblok, een selectie van weliswaar klassieke, maar toch uiterst smaakvolle producten, soms met meer dan een vleugje inventiviteit, soms met een tikkeltje romantiek.
Wij werden verrast door de intense aromas van de terrine van verse ganzenlever, konfijt Jonagold en Calvados. Ook de goudbrasem met prei en een select gezelschap van kleine mosseltjes kon onze smaakpupillen bekoren. Na de gebraden kreeft met Noordzeetong en een verbazend trio van duif, kalfszwezerik en ganzenlever, werd het duo van kalfsvlees met romige knolselder een voltreffer van formaat. De bij het menu horende wijnselectie, die erg gul wordt geschonken, gaf een perfect overzicht van lekkere Franse en wereldwijnen met een zeer behoorlijk prijskaartje.
Toekomstgericht blijft Peter zijn klassieke keuken trouw. Bovenden tovert hij bij de Europese thuismatchen van RSC Anderlecht met een shuttledienst vanuit het restaurant, een pre- of pastmatchmenu op tafel. Degustatief napraten bij lekkere bereidingen is voor menig voetballiefhebber een absoluut summum.
In het vooruitzicht van het 10-jarig bestaan van het restaurant, krijgt de voorgevel de komende maanden een opknapbeurt, maar het restaurant blijft so wie so toegankelijk. RVH.
Meer dan 25 jaar was De Snippe als gastronomisch adres van meesterkok Luc Huysentruyt, niet weg te denken uit de Brugse contreien.
Het restaurant gevestigd in een ruim herenhuis uit de 18de eeuw genoot een enorme aantrekkingskracht en trok fijnproevers uit het ganse land. Dit zowel voor het culinaire festijn van Luc als voor de charmes van de stad Brugge. De stad straalt immers kwaliteiten uit die eenieder van ons fascineren en ons laten dromen. Als bevoorrechte stad bevat ze tegelijk het beste van België, terwijl haar roots het eeuwige Vlaanderen weerspiegelen. Blijkbaar is of beter was Brugge met zijn restaurant De Snippe een van die onvervangbare oorden in de grootsheid van de wereld.
En toch niets is blijkbaar onvervangbaar, want ook Luc hield Brugge voor bekeken. De woning en het hotel diende volledige gerenoveerd en het vinden van kwalitatief honkvast personeel was evenmin makkelijk. Hoe dan ook, het bleef voor Luc en zijn team een moeilijke beslissing om het pand van de hand te doen.
Rust roest, dacht Luc en hij ging intens op zoek naar een ander pand waar hij een nieuw restaurant kon opstarten. In de Wielingen in Knokke, op enkele meters van de zee vond hij, een sfeervol pand met geschiedenis. Niet te groot, slechts een 30-tal plaatsen, maar sfeervol, licht klassiek en een klein terrasje. Het steegje verbindt de dijk met de Kustlaan, enigszins weg van de immense drukte maar weliswaar is toch alles zeer nabij.
De nieuwe Snippe was meteen geboren. Een lekkere vette snip biedt een intens genoegen en een overvloed van aromas. Niet voor niets heeft dit exquise gevogelte alle denkbare bijnamen gekregen: Koningin van de bossen, Goddelijke vogel, Hemelgeit, Dame met de lange snavel, de Goudbruine schone, de Wilde en zelfs Onze Lieve Vrouw van de Bossen. Een snippe in restaurant De Snippe, biedt gewoonweg een epicurisch genoegen.
Luc is afkomstig uit Kortrijk waar hij in 1943 geboren werd. Hij kreeg opleiding op de hotelschool van Koksijde en liep tijdens zijn stages enkel langs in sterrenrestaurants zoals Comme chez Soi, Brussel, de Bellemolen in Essene, Prunier en La Maréé in Parijs en Le Moulin de Mougins in Mougins. In 1978 start hij een eigen zaak in de Ezelstraat, twee jaar later schittert zijn eerste Michelinster. Als man van goede smaak kan bij niet weerstaan aan de charmes van Francine Bout met wie hij in 1984 trouwt. Het echtpaar verhuist en installeerde zich in het Brugse pand.
In Knokke is de keuken van Luc Huysentruyt nog steeds klassiek en oerdegelijk. Hij laat zich bijstaan door dochter Maribel, beiden bouwen ze de keuken uit tot een soort tempel waar elke plek een betekenis heeft en waar alle geuren en smaken van het verleden spreken, maar tegelijk een brug slaan naar de toekomst.
Ze serveren erg savoureuse gerechten die tot eenieders verbeelding spreken. De kaart is weliswaar een ietsje bescheidener dan in Brugge maar toch toveren ze nog steeds met hun bijzonder kwalitatieve producten, heerlijke aromas op het bord. Elk bord op zich is een kunstwerk. Dochter Maribel accentueert zich op de proevertjes en de desserts en bewijst dat de culinaire appel net naast de boomstam is gevallen. In de zaal zorgt echtgenote Francine samen met hun schoonzoon voor een perfecte en erg attente service.
In de culinaire gidsen 2007 nog geen commentaren op het nieuwe restaurant dat slechts enkele maanden open is. Alles laat evenwel voorzien dat Luc, als lid van de Vereniging van Meesterkoks van België, stichtend voorzitter van de Disciples dAuguste Escoffier Beneliux en lid van de Relais et Châteaux bij een volgende editie een opmerkelijke come back zal maken. RVH.
De Snippe De Wielingen 5- 8300 Knokke 050-621862
Na ingrijpende verbouwingen heeft Rik Vandersanden het voormalige tolkantoor omgebouwd tot een prachtig domein met uitmuntend gastronomisch restaurant.
De naam barrier laat inderdaad enige historische background vermoeden. Hier bevond zich vroeger een tolkantoor langsheen de handel- en postroute tussen Luik en s Hertogenbosch. Een kantoor dat nadien werd uitgebreid met een afspanning en rustpunt voor de paarden. De internationale raakpunten zijn gebleven, sedert een kleine 20 jaar heeft Rik Vandersanden hier een gewaardeerd culinair rustpunt, midden een groene long, ondergebracht dat vrij recentelijk met overnachting- en meetingmogelijkheden werd uitgebreid.
Het fornuis is voor Rik een droom, hier zorgt hij voor een lichte keuken met absolute topproducten. In de Barrier wordt de gast ontvangen met een traditioneel cachet, met een gevoel van wellness. Hij heeft een ruime keuze uit een innovatieve kaart die zowel raffinement als aromas uitstraalt, een kaart die de fijnproevers best weet te bekoren.
Elegantie straalt ook uit het interieur, de gast kan terecht in één van de vier gezellige salons die feilloos in mekaar overvloeien, salons die zowel apart als in hun geheel kunnen uitgebouwd worden. Desgewenste discretie is best realiseerbaar, maar net door het in mekaar overvloeien kan men in De Barrier, eveneens met een ruimer gezelschap terecht. Ook de Italiaanse geïnspireerde patio met luifel en het terras met enorme tuin verruimen nog de mogelijkheden.
Naar aanleiding van de 40ste verjaardag van de oprichting van de Alliance gastronomique, een vereniging van Nederlandse topchefs, die de gastronomie in Nederland de nodige waardering en respect moest bezorgen, zorgde Rik, samen met enkele collegas voor een onweerstaanbaar gastronomisch festijn. Bij deze vereniging zijn ook een aantal Belgische topchefs aangesloten, o.m. De Lijsterbes in Berlare, Kasteel Diependael in Elewijt, t Convent in Reninge, en La Cravache in Rekkem.
Rik presenteerde een transparante fata folie met tongfiletreepjes en tapijtschelpjes met preiruitjes en kerrie; een a la planche gebakken babykreeft met kruidenrisotto en koraalroom met basilicum;een ravioli van kwartel en zwezerik met een cappuccino van lente-ui en zoethout; een ganzenleverrolade met gekonfijnte eendenboutjes en spiegel van rode Port met honig; een sushi illusie van Noorse krab en appel en een torentje van gebraiseerde kalfswang met gegrilde asperges en morillen. Globaal een aantal trendy en creatieve verrassingen die de kookkunst van Rik, gebaseerd op een natuurlijke symbiose van beproefde klassieke concepten ten overvloede bewijst.
Naast het restaurant biedt De Barrier een onderkomen aan tal van feesten en recepties. De stijlvolle vergaderzaal werd erg functioneel ingericht en biedt een onderkomen aan congressen, seminaries en diverse presentaties. Een 10-tal kamers staan ter beschikking van de restaurantgasten en congressisten. RVH.
Restaurant De Barrier Grote Baan 9 3530 Houthalen tel 011-52 55 25
Traditie en de liefde voor de natuur zijn kenmerkende eigenschappen van Eric Martin, die het restaurant Maison Lemonnier tot een hoogstaande kwalitatieve en vooral gastronomische halteplaats uitbouwde.
Tradities ten overvloede in Lavaux-Ste-Anne. De waterburcht waarvan de eerste grondvesten uit de 13de eeuw dateren, diende oorspronkelijk als verdediging van een drukke voormalige Romeinse handelsroute. Ze werd rond 1450, met de uitbouw van een donjon, een volwaardige burcht die troepenbewegingen op het uitgestrekte hoger gelegen plateau moest observeren. De trots van de gemeente beschikt trouwens over enkele knappe musea. Terwijl het verleden rustig verder kabbelt, heeft Eric Martin met de uitbouw van zijn restaurant Maison Lemonnier, met annex hotelkamers, een nieuwe, ditmaal culinaire bladzijde aan de dorpskronieken toegevoegd. Een nieuwe episode die meer dan het ontdekken waard is.
Traditie vanzelfsprekend omdat Eric Martin dweept met truffels zodat fijnproevers elk jaar reikhalzend uitkijken naar het majestueuze eerbetoon dat chef Eric brengt aan deze unieke delicatesse. Onder zijn impuls is het zo rustige dorpje Lavaux-Ste-Anne uitgegroeid tot de absolute ontmoetingsplaats voor de echte truffelliefhebber, voor hen die weten dat de smaak van de zwarte truffel uit de Périgord, de meest nobele, van eind januari tot begin maart, op zijn hoogtepunt is. De echte liefhebber die weet dat de goddelijke smaak van de truffel het ganse gebeuren rond Sint-Valentijn, nog bekoorlijker maakt
De Tuber Melanosporum is de lieveling van de chef van restaurant Lemonnier. Zwarte parel, zwarte diamant, rabasse, koningin der truffels, de schone die sinds het Romeinse verval in de vergetelheid raakte en dankzij de Pausen in Avignon weer modieus werd. De koninklijke hoven volgden en haar exotisme maakte haar tot een luxeproduct en een manier om met rijkdom te pronken. François de Eerste en in zijn kielzog alle Bourbons, vielen voor de charme van de truffel. Een nieuw stap in haar gastronomische erkenning kwam er toen beroemde chefs als Carême of Brillat-Savarin vonden dat ze een gerecht op zich was. Bovenop de mysterieuze alchemie bij de geboorte van de truffel komt het feit dat ze zo zeldzaam is, ze werkt als een afrodisiacum waar zelfs Cupido voor bezwijkt, niets symboliseert zo goed de lust als deze goddelijke champignon.
De truffel is een cadeau voor de kok, ze kruipt zowel in de rol van de diva in de meest gesofisticeerde bereidingen, maar ze flirt evengoed met een boerengerecht of een goed stuk brood! vertelt Eric Martin over zijn geadoreerd natuurproduct.
De truffel is natuurlijk niet het enige natuurproduct dat Eric hoog in het vaandel draagt, integendeel. De natuur bepaalt voor hem het ganse jaar door de soms ietwat eigenaardige kaart van Restaurant Lemonnier. Een kaart die evenwel uitpuilt van heerlijkheden die men er zo vanaf wil plukken. De natuur is een muze of een orkestleider die de smaak in al haar varianten tot haar recht laat komen, van seizoenen tot terroirs, helemaal in overeenstemming met de keuken van Eric Martin. Het credo van de chef: terugkeren naar de essentie, op zoek gaan naar de meest intense en subtiele harmonieën. Elk bord op zich is een waterval van smaken en aromas, een waterval die bovendien een lust is voor het oog. Wie beweerde ook weer dat de liefde van de man door de maag gaat? Eric vertroetelt niet alleen de maag van de man, maar deze van alle fijnproevers ongeacht de sekse of de haartooi.
Ons verraste hij met een zomerse prelude waarin naast de Bretoense kreeft ook de makreel en de zonnevis op een enorme bijval konden rekenen. Zijn nootje van kalfszwezeriken groeide met fijne worteltjes en een zeer zacht abrikoosparfum uit tot een ongekroonde delicatesse.Met een heerlijke kaasschotel recht van omas hoevetje, bracht hij ons op erg subtiele wijze terug naar de natuur, om het geheel met een frambozenserenade af te ronden.
Maison Lemonnier biedt ook 9 erg comfortabele kamers. Dit biedt meteen de mogelijkheid om een aantal gastronomische formules aan te bieden, dit kan zowel gedurende de week, het weekend als op zondagavond. Naargelang de gekozen formule geniet men van een of meerdere culinaire fantasieën van de chef, formules die ten overvloede de kwaliteiten van deze meesterkok, lid van de orde van 33,in het daglicht stellen.
Doorheen het jaar genieten van deze schitterende gerechten, is telkens opnieuw aftellen naar het moment suprème waarop Eric zijn truffelgeheimen openbaart. RVH.
Maison Lemonnier Baronne Lemonnierstraat 82 5580 Lavaux-Ste-Anne
De roots van het restaurant Knossos dat enige tijd terug in Kortenberg de deuren opende, liggen deels én op het Griekse eiland Kreta, én deels in Leuven.
Het paleis van Koning Minos, op het eiland Kreta kreeg in de Oudheid de naam Knossos mee, een paleis dat trouwens jaarlijks nog steeds vele duizenden toeristen weet te begeesteren. Het echtpaar Choustoulakis, afkomstig uit Kreta en uitgeweken naar België, opende in 1968 in de Leuvense Parijsstraat één van de allereerste echte Griekse restaurant in Vlaams Brabant.
De groei van het Griekse toerisme begin der 70-er jaren scherpte ongetwijfeld de interesse voor Griekse gerechten en dranken aan en droeg deels bij in het succes van het restaurant Knossos. De drang om ook op het thuisfront van de gezellige vakantiedrukte te genieten zorgde anderzijds voor een forse aangroei van eerder Grieks getinte exploitaties die niet altijd de traditionele keuken respecteerden. Bij de familie Choustoulakis bleven kwaliteit en Griekse authenticiteit evenwel dominant aanwezig zodat de gasten er telkenmale opnieuw van een traditionele Griekse keuken met bijhorende wijnen konden genieten.
Na enkele jaren kreeg het echtpaar versterking van Eugenios Nikolis en Magda De Bont. Zij hadden meerdere jaren in Thessaloniki doorgebracht en verruimden de menukaart van Kretenzische gerechten met een serie Macedonische specialiteiten. Nikolis en De Bont namen nadien trouwens het restaurant over en zorgden voor een vrij stevige reputatie.
Zoon Frederikos Nikolis wou het restaurant evenwel een nieuwe uitdaging bezorgen en het elan verruimen. De traditionele Leuvense locatie in de Parijsstraat bleek hem te nauw en bij besliste begin 2003 uit te wijken naar Kortenberg.
Een uitdaging waarbij weliswaar de naam Knossos behouden bleef. Het restaurant huist thans in een karaktervol hoekhuis waar jarenlang één der best draaiende Kortenbergse brasseries een onderkomen vond. Van dit verleden bleef enkel de hoge ruime zaal over, zaal waar thans de blauw-witte kleuren schitteren. Dankzij de hoge plafonds, worden de gasten onmiddellijk ondergedompeld in de ongedwongen Griekse vakantiesfeer. Bovendien worden ze overwelmd door een blauw oplichtende bar met een rijke verzameling echte Griekse Ouzo.
Restaurant Knossos organiseert op maandagavond een typische mezes-avond. Tal van kleine hapjes, variërend volgens het marktaanbod, staan op het menu. Eenvoudig weliswaar maar bijzonder smaakvol en aromarijk. Typische Griekse kost trouwens evenwel zonder overdreven geparfumeerd te zijn: Tsasiki, combinatie van Griekse yoghurt en fijne kruiden, calamares met artisjokken en strapotsada, roerei met feta en paprikasaus, zijn traditioneel van de partij en vormende centrale items in een zeer ruim aanbod.
De Griekse keuken heeft de naam een gezonde keuken te zijn door een matig gebruik van vis en vlees, maar zeer veel groenten en fruit aan te bieden, facetten die we inderdaad in de bereidingen in Knossos terugvinden. De Griekse keuken zou volgens experten trouwens de tweede gezondste keuken ter wereld zijn. Naast het vaste menu zorgt Frederikos ervoor dat wekelijks nieuwe regionale specialiteiten worden aanboden. Proeven kan men van de ovenschotels, de vis en zeevruchten, of de grillades van arni-lamsvlees, chirono-varkensvles of kotopoulo-kip. Leukst van al is evenwel de chef een carte blanche bezorgen waarbij hij onverwachte maar overheerlijke bereidingen serveert. Hierbij volstaat het enkel aan te stippen wat je niet lust. De diverse gerechten worden naar keuze geserveerd met aardappelen op Griekse wijze, rijst op Griekse wijze of kritharaki, een pastarijst in tomatensaus.
Frederikos houdt ondanks de nieuwe uitdaging, enkele oude tradities in ere. Het opstartprincipe uit 1968 is nog steeds van kracht, nl een typische Griekse keuken met oog voor eenvoud en traditie met uitgesproken respect voor de ingrediënten. Kwaliteit en versheid van de producten staan centraal en door de aanvoertermijnen is het mogelijk dat bepaalde producten niet voorradig zijn. Toch blijven voldoende suggesties over om volop te genieten van streekgerechten uit de godenkeuken van de Griekse grootmoeders.
Naast tal van lekkere gerechten heeft Frederikos evenzeer oog voor kwalitatieve wijnen die toch betaalbaar moeten blijven. Toppers bij onze degustatie waren een Techni Alipias wit, 90% sauvignon en 10% assyrtikodruif. Een droge maar toch sappige wijn met impressies van appel, gekonfijte citrus en abrikozen, met zeer lichte ondertoon van eik. Dit alles in een schitterende groengele kleur. De Orinos Helios is een perfecte rode wijn, 100% Agioritikodruif uit Korinthië. De rijping op Franse eik geeft hem een smaak van gekonfijte kers en rode pruimen. De diepvolle violette kleur maakt de wijn vlot en zacht in de mond terwijl elegante tannines zich ontplooien.
Centraal in de zaak staat een indrukwekkende grill waar tal van gerechten onder het goedkeurend oog van de klanten worden bereid. Dit evenwel zonder de zaal met ongewenste keukengeurtjes te vullen, een perfect voorbeeld van versheid en kwaliteit van de bereidingen in restaurant Knossos. RVH.
In een rustige en klassieke stadsbuurt, op de grens van de gemeenten Ukkel en Elsene, vinden we in een voormalig herenhuis het restaurant Le Fruit de ma Passion. Iets meer dan twee jaar nu, staat self-made chefkok Quintin Jadoul er achter het fornuis, en verrast telkens opnieuw zijn gasten met een exclusief culinair festijn.
Bij de opstart van de zaak besloot Quintin om te breken met het traditionele, soms veel te stijve gastronomische gebeuren. Hij zou zijn gasten letterlijk en figuurlijk in het salon en de woonkamer ontvangen om hen er te verwennen met heerlijke gerechten. De bedoeling was en is nog steeds, om alle smaken en aromas van de ingrediënten volop tot hun recht te laten komen. Een creatieve keuken, die rijkdommen en finesses met gevoel en warmte associeert. Een uitnodigende keuken evenzeer die de gast tot actieve participatie stimuleert, met meer dan eens een vleugje humor inruilend voor de soms overdreven, ongevoelige strengheid van betwetergastronomen.
Le Fruit de ma Passion, biedt geen vaste kaart, maar wel twee erg genietbare keuzesuggesties. Bij het blind-datemenu levert de gast zich ten volle over aan de creativiteit van de chef en zijn dagverse inspiratie en krijgt hij pas na de degustatie, tekst en uitleg over de samenstelling van het zopas genoten gerecht. In deze formule, kan de klant zelf het aantal gerechten kiezen dat hij wil degusteren.
De tweede oplossing is een keuze uit de dagsuggesties die evenwel bestendig wijzigen. In deze formule heeft men wel enig idee van de gerechten die worden opgediend, al zorgt de erg persoonlijke benadering van Quintin ervoor, dat men ook bij de dagsuggesties met een onvoorstelbare rijkdom van smaken en aromas wordt geconfronteerd. In gans dit concept moet evenwel duidelijk worden onderlijnd dat Quintins keuken noch revolutionair noch experimenteel is, aangezien hij vertrekt van klassieke samenstellingen die hij evenwel met passie en liefde voor het vak van een aantal complementaire aromas voorziet.
Een zelfde diversiteit en creativiteit bij de wijnkeuze. In het blind-menu test Quintin je smaakpupillen tot het uiterste, je wordt geconfronteerd met combinaties die op het eerste zicht totaal waardeloos zijn, maar die na het proeven, samensmelten tot perfecte partners. Men kan anderzijds zelf zijn wijnen kiezen, Quintin associeert dan de wijnen met fijne bereidingen waardoor meer dan eens nieuwe creaties ontstaan. In Le Fruit de ma Passion kan men evenzeer een aantal lekkere wijnen per glas degusteren.
Het onthaal in Le Fruit de ma Passion, is binnentreden in de gemoedelijke huiselijke sfeer en aanschuiven aan rijke tafelen met verzorgd linnen, opgesmukt met kristallen glazen en zilver bestek. Een atmosfeer waar je ontspannend kan genieten van fijne, verrassende gerechten.
In deze ietwat ongewone formule worden tal van a-prioris overboord gegooid. In het blind-menu zit soms kalfszwezerik in combinatie met zeewolf. Een onvoorstelbare delicatesse die door alle gasten wordt geprezen, zelfs door diegenen die er allergisch voor zijn. Vermits Quintin pas na de degustatie zijn gerechtsamenstelling onthult, moeten velen toegeven dat men soms iets te veel vooroordelen met zich draagt. Een andere verrassing is de smaakrijkdom van een eenvoudige koude crème van groene tomaten .
De carte blanche of blind date formule is voor Quintin het ideale communicatiemiddel om zijn ideeën en heerlijke composities met anderen te delen. Vertrekkend van een klassieke basis geeft hij een hedendaagse interpretatie aan smaken, geuren en texturen met slechts één enkel doel voor ogen: de gasten een heerlijk moment te bezorgen. Culinair degusteren is in Le fruit de ma Passion inderdaad een waar genoegen. RVH.
Le Fruit de ma Passion 53a Jean-Baptiste Meunierstraat 1050 Brussel tel 02-347 32 94
Culinaire commentaren :
Lemaire : 79/100
men eet hier ontzettend goed
Delta: restaurant met ziel en persoonlijkheid
keuken met guts en swing
GaultMillau: 13/20
Franse basis met mediterrane en oosterse invloeden
Het restaurant De Oosthoek bevindt zich op een van de bekendste pleinen van Knokke, vlakbij bij de Polders. Rustig en gezellig, knus en verpozend. Het Oosthoekplein is onbetwistbaar een bevoorrecht plekje.
In de gezellige drukte heeft het Oosthoekplein met zijn haakse huisjes bijna als enige de sfeer van het platteland behouden. Moeder Siska wist met haar wafels hier een dynastie te vestigen, niet ver van de molen waar ooit de schilder Félix Labisse woonde. Het imperium van de familie Siska breidde zich sindsdien uit, maar liet toch nog plaats voor waardevolle vazallen als het 'Hof van Vlaanderen' met zijn grote terras, de fruithandelaar Castel, het restaurant 'La Sapinière', de Bistro de la Mer van het Brussels restaurantmonument Jef Deglas, het kwaliteitshuis 'De Oosthoek' en een echte Vlaamse bistro van weleer, 'De Vier Wegen', welke in een Wine Bar is veranderd. De kracht van het Oosthoekplein schuilt in het feit dat het de jaren heeft weten te trotseren zonder zijn landelijke karakter prijs te geven. Het Oosthoekplein telt hierdoor wellicht meer bezoekers dan het beroemde Albertplein in Knokke, maar net het landelijk aspect slorpt elke drukke overlast op.
Binnentredend in de terrasveranda wordt men meteen overrompeld door een gevoel voor comfort, voor smaak in de meest geraffineerde vorm en zelfs voor een zekere luister. Houtwerk, lampenkappen, tafellinnen alles is wit, zelfs de bloemen. Aan de wanden van de eetzaal met zijn vloer van onbewerkt houten parket zien we niet alleen kunstwerken die met kennis van zaken zijn uitgekozen, maar tevens een muurschildering van Paul Klein. Voor de liefhebbers is er een humidor met fijne sigaren. En laten we niet de mooie schouw en de oude kachel vergeten te noemen.
Schilder Klein bezielde dit huis, hij woonde in Damme, in een ommuurd huis aan het kanaal. Dikwijls kwam hij naar De Oosthoek. En de bazen, die zijn werk waardeerden, hingen verscheidene van zijn doeken aan hun muren, afgezien van het befaamde fresco. Toen hij eens in België was, schreef Georges Brassens over hem : Nog een Belg. En van formaat, in alle opzichten. Hij is Belg omdat hij het merendeel van de tijd in België woont en omdat zijn vader van Arlon was. Zijn moeder, een Française, zorgde natuurlijk voor de public relations tussen de duizenden gevoelens die in zijn ziel samenwoonden in een hoogst charmante anarchie. Zoals veel mensen uit het noorden, is hij sappig, houdt hij van passies en sterke dranken, laat hij zich verleiden door de weidse horizonten, weet hij van goed eten en maakt hij graag grapjes.
Brassens vertelde aan Brel hoe enthousiast hij over Klein was, die op zijn beurt de behoefte voelde opkomen enkele woorden aan hem te wijden : Van vissers tot vissers, van wilgen tot wilgen, en van torens tot torens brengt Klein licht onder de lage, donkere hemel van het oude Platte Land dat het zijne is geworden. Mijn Vlaanderen komt van moederszijde, het zijne uit een huwelijk, maar het is dezelfde winter, de zelfde uiterste droom.
Deze stamgast van De Oosthoek wist in feite iedereen te winnen voor zijn kunst. Kijk maar naar al die uiteenlopende schrijvers die iets over hem geschreven hebben: Georges Sion, Jules Romains, Yvan Audouard of Hubert Nyssen.
Chef-eigenaar Stefan Billiau is puur-sang van Knokke. Geboren in 1963 in deze mondaine badplaats, kreeg hij zijn opleiding aan de hotelschool Ter Groene Poorte. Daarna werd hij chef de partie in La Réserve en vervolgens bij zijn huidige buurman La Sapinière. Hij heeft dezelfde functie in DHulhaege te Deinze, alvorens hij sous-chef wordt in De Witte Poorte in Brugge en chef in De Houterij te Oudenaarde.
Ook als chef-kok treedt hij voor het eerst op in zijn geboorteplaats, waar hij die rang heeft in La Sapinière voordat hij in 1997 het restaurant De Oosthoek overneemt. In 1998 dringt hij door tot de finale van De Zilveren Pollepel, om in het jaar 2000 tot Meesterkok van België te worden benoemd. In april 2000 wordt hij tweede op de wedstrijd van de Kok van het Jaar (Mondial 2000) en treedt hij ook toe tot Chaîne des Rôtisseurs. Op het Charvetfornuis, de Rolls Royce onder de professionele fornuizen, tovert Stefan overheerlijke gerechten te voorschijn.
Enkele culinaire ontdekkingen:
- Carpaccio van gegrilde tonijn, grof zout, artisjok en ijs van erwten, krokantjes van ciabatta, coulis van spinazie.
- terrine van ganzelever, compote van peer en vijg, appelgebakje, stroopje van witte wijn en balsamiek
- gebakken zonnevis, risotto met parmezaan, koningskrab en jonge prei, kreeftenbonbon, olie van basilicum en jus van schaaldieren
- franse duif met tosti van ganzenlever, kroketje van gerookte ossetong en kalfszwezerik, geprakte aardappel met fijne erwtjes.
In een restaurant dat uitpuilt van talent is een vriendelijke en efficiëntie ontvangst uiterst belangrijk. Mevrouw Billiau-Maenhout heeft aandacht voor het minste detail en verkiest de gasten discreet te begeleiden. RVH.
DE OOSTHOEK - Oosthoekplein 25 - 8300 KNOKKE-ZOUTE - Tel : 050/62 23 33
Gesloten op dinsdag en woensdag
Appreciatie door de culinaire gidsen:
Michelin: 1 ster
Stijlvol modern interieur, contrasterend spel van rood, zwart en wit
Fraai opgemaakte borden
Lemaire: 85/100
Tijd om te praten en te luisteren
Klassieke keuken
GaultMillau: 15/20
Gerechten waar veel denkwerk, experiment en arbeid aan voorafging
Stijlvol eigentijds interieur
Vriendelijke bediening en interessante wijnkaart
Delta: 1 koksmuts
Stefan is voorloper in de huidige restauratiesector
Klassiek maar toch creatief met persoonlijke touch
Knack: 3 kloppers
Gerechten getuigen van veel voorbereiding en technisch vernuft
Mathieu Vandenbussche, een zeer initiatiefrijke jonge ondernemer, begon zijn eigen bedrijf met de creatie van Côté Cuisine, daarop volgde Le 163 en nu leidt hij Le Passage de Milan op het terrein van het Egmontpaleis.
Men kan het Egmontpaleis van vier kanten binnenkomen. Twee daarvan dragen de namen Passage de Milan en Passage Yourcenar. Deze laatste werd door de stad Brussel gekozen als eerbewijs aan de schrijfster en heeft een zekere bekendheid. Merkwaardig genoeg bleef de naam Passage de Milan, onbekend.
Mathieu Vandenbussche startte na het behalen van 3 diplomas aan het COOVI, als commis in de keuken en zaal van Bobbenotje in Anderlecht en stapte nadien over naar La Bonne Fourchette in Neder-Over-Heembeek. Na chef-de-rang te zijn geweest op de banketafdeling van het Hiltonhotel, aanvaardde hij de functie van maître dhôtel in het restaurant La Maison in Elsene. Toch bleef hij ervan dromen om als manager aan de slag te gaan, iets wat hem lukte in brasserie Kermis Café en nadien in 2000 in Kladaradatsch. Hij creëerde in 2002 Côté Cuisine nadat hij twee jaar als kok werkzaam was in Le Pain Qutoidien in Etterbeek. In Côté Cuisine plaatste hij een team en ontwikkelde de afdelingen take away en delivery. In 2005 doet hij de overstap naar het EFP ofte Espace Formation PME en opent Le 163. Na de reorganisatie van de interne bezorgdienst stijgt het cafetariagebruik met maar liefst 60%. In het ISELP, Institut Supérieur pour lEtude de Langage Plastique waar zowel binnen- als buitenlandse studenten over de vloer komen, wacht hem een nieuwe uitdaging. Hij hervormt het restaurantantconcept, voert kindermenus in, maar heeft evenzeer aandacht voor de traiteurafdeling en de aanverwante activiteiten van evenementen en seminaries. Tot de nieuwe faciliteiten behoren ook het terras en internationale kranten en tijdschriften.
Voor het restaurantgedeelte doet Mathieu een beroep op chef-kok Alfred Pepa. Deze heeft niet de pretentie een haute cuisine te presenteren, maar wil doelbewust de klanten, verse en goed bereide gerechten aanbieden, zonder ze met al te veel franjes te omgeven. De producten moeten hun smaakeigenheid en noodzakelijke en kenmerkende aromas behouden. Alfred begon zijn carrière als hulpkok in La Fatoria, nadien was hij chef-kok in Le Pain Parasol in Elsene, om nu het fornuis van Le Passage de Milan te beheren.
Le Passage de Milan staat ook gekend als het Expo Art Café en is geopend van maandag tot vrijdag van 12 tot 17u30. Lunchen kan tot 15 uur, terwijl de tea-time met aangepaste kaart loopt van 15.30 tot 17.30, het happy hour start om 16.30. Naast een doodeerlijke keuken krijgen de gasten er geregeld nieuwe exposities van een ruim pluimage artiesten te bewonderen. RVH.
Le Passage de Milan Waterloolaan 31 1000 Brussel tel 02/513 89 59
Na 20 jaar lesgeven aan het VTI in Leuven, besliste Hilde Peremans enige tijd terug, om haar grote droom, nl. het runnen van een eigen zaak te realiseren. In het Vlaams Brabantse Winksele, op een boogscheut van Leuven, vond ze de ideale locatie, dit in een restaurant dat vele jaren onder de naam t Kapelleke, een goede reputatie verwierf.
Naast lesgeven deed Hilde de nodige zaalervaring op en in het voormalige restaurant t Kapelleke en in restaurant Rooden Scilt in Erps Kwerps bij wijlen Guy Pauwels.
Na enige renovatie- en verfraaiingswerken, opende De Kapelhoeve 5 jaar terug de deuren, maar Hilde vond de werken onvoldoende om van een zaak met een persoonlijk cachet te kunnen spreken. Zopas kreeg het geheel een wellicht definitieve vorm. De voorraadfrigos en imposante toonbank werden uit de eetzaal verwijderd, waardoor de zaal plaats biedt aan een 12-tal extra gasten. Het zaaltje vooraan dat nagenoeg onbenut bleef, enkele zeldzame meetingssessies niet te na gesproken, werd ingericht als salon en rookruimte. Ook het sanitair kreeg een opknapbeurt mee. Het rustige terras in zeer groene decoratieve omgeving, is voor velen een verademing en een ontdekking van nieuwe keukengeheimen.
In haar gerechten legt Hilde vooral de nadruk op dagverse producten die met zorg worden uitgekozen. In een eerder rustiek kader met enkele nostalgische verwijzigen en restanten van een voormalige kapel, zorgen de aromarijke schotels voor een perfect samengaan van een moderne keuken en lekkere bereidingen. Bovendien verruimt ze haar traditionele kaart met regionale streekproducten die elk op zich, sterk seizoensgeboden zijn, maar bovendien zoveel mogelijk een sterke lokale touch meekrijgen. Bij deze dagsuggesties hanteert ze de slogan op is op. De suggesties keren pas terug wanneer de voorraden na kwalitatieve controles werden aangevuld.
De keukenkunstjes van Hilde krijgen in de zaal een degelijk verlengstuk in de persoon van zaalverantwoordelijke Tony Moens. Naast de zaal, valt ook de wijnkaart onze zijn hoede, een wijnkaart weliswaar eerder beperkt, maar toch voldoende rijk om het Brabants tafelen op een gepaste manier te ondersteunen.
Het duo Hilde-Tony, draagt voldoende zorg voor de keukenrijkdommen die Hertog Jan II destijds in Brabant introduceerde en wenst hen bovendien een extra elan mee te geven. RVH.
The Dominican is een hotel van Carlton Hotel Collection die het hotel zal inrichten en uitbaten. Momenteel exploiteert deze groep negen luxehotels met ongeveer 1000 hotelkamers, verspreid over Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De groep werd opgericht in 1985, als onderdeel van het Engelse Hotel Management International Ltd, en heeft haar hoofdzetel in Utrecht. Carlton Hotel Collection streeft ernaar haar sterke positie in de hotelbranche te verstevigen door voortdurend te investeren in de kwaliteit en innovatie van huidige en toekomstige hotels.
The Dominican, luxe design hotel dat in oktober ek. de deuren opent, krijgt 150 luxekamers en suites, een gym en een Grand Lounge en Brasserie. Met name met dat laatste richt The Dominican zich ook op de Brusselaar. Eten en drinken in een zeer eigentijdse omgeving, een combinatie van een moderne bar en een stijlvolle lounge, die de gehele dag en avond toegankelijk is. The Dominican wordt trouwens het eerste hotel in België dat het kwaliteitslabel van design hotels krijgt toegewezen.
The Dominican is gevestigd in de Leopoldstraat, aan de achterzijde van het Munttheater, waar zich tussen 1463 en 1797 op dezelfde plek een Dominikaans klooster bevond. In deze panden woonde ooit de bekende Franse schilder Jacques-Louis David, overleden in Brussel in 1825. Hij heeft zelfs zijn laatste grote meesterwerk Mars, ontwapend door Venus in Brussel voltooid. De originele gevel van het huis van Jacques-Louis David is intact gebleven en in de hotelgevel ingebouwd.
De benedenverdieping wordt volledig ingericht rond een serene binnentuin, ingesloten door kloostergangen, die doen denken aan de tijd dat de Dominikanen er nog leefden. Naast de 150 kamers en suites krijgt het hotel een prachtige serre grenzend aan de binnentuin, een Grand Lounge waar men de hele dag door terechtkan voor een gezellige maaltijd of een drankje, en health en fitness faciliteiten.
Ellen de Boer staat als General Manager van The Dominican in voor het neerzetten van een onderscheidend product in een competitieve markt, waarbij gastvrijheid een essentiële rol speelt. RVH.
Het ontbijt van Hotel Métropole is een heerlijke ochtendpauze en een bijzonder moment dat met plezier wordt genuttigd.
Hotel Métropole opende recentlijk hiervoor een nieuwe ontbijtzaal in een prachtige ruimte: Le Jardin Indien met een geraffineerd en exotisch decor. Hier wordt alles in het werk gesteld om van het ontbijt van de hotelgasten of voorbijkomende klanten een feest te maken om de dag fit en met een aangename en attentvolle knipoog te beginnen.
Deze discrete ode aan India, zijn gouden licht, het originele karakter van het tafelservies dat een oogstrelend voorspel is voor de hele decoratie, de exotische biotopen, de toevallige ontdekking in de kelders van het hotel met pannelen in stucwerk, geeft aan deze zaal zijn charme, sereniteit en diversiteit aan stijlen.
Le Jardin Indien is een heus architecturaal succes waarvan de studie en de realisatie van het hele decor, de beveiliging, en speciale technieken twee jaar duurde. Alle werken werden logistiek georchestreerd door Chantal Geerinckx en Sandrine Saint Hilaire van het studiebureel en interieurarchitecten- en decoratiebureau Cartisane Décor.
Het comfort en welzijn van de klant werden bestudeerd tot in de kwaliteit en intensiteit van een verlichting die aangepast is aan het menselijk bioritme in onze contreien om alle voorwaarden te vervullen die nodig zijn om de dag fysiek en mentaal fit te beginnen. Deze computergestuurde verlichting evolueert gedurende de dag naargelang de activiteit van de zaal.
De zaal met daglicht en zicht op het Brouckèreplein ligt op de tussenverdieping van Hotel Métropole en is alle dagen open van 6.30 tot 10.30 uur zodat elke gast kan proeven van een verrukkelijk ontbijt van de allerbeste kwaliteit en met dagverse producten.
Het zeer uitgebreide ontbijtbuffet, als onderdeel van een uitgelezen gastronomische pauze,houdt rekening met de huidige diëtiek en de gezondheid van de gasten en is samengesteld uit een zeer grote selectie delicate gerechten die elk seizoen zelfs de moeilijkste eters tevreden zullen stellen.
In Le Jardin Indien kunnen ook allerlei evenementen plaatsvinden. Deze zaal met zijn feeërieke en betoverende decor is uitermate geschikt voor privé-vergaderingen, seminaries, thema-avonden of recepties. Hiertoe stelt Le Jardin Indien zijn gasten kwalitatief multifunctioneel materiaal en een dynamisch en professioneel team ter beschikking.
Een overvloedig decor, een gezond en lekker ontbijt, een ongewone plek om een onvergetelijk moment te vieren... wedden dat Le Jardin Indien van Hotel Métropole zeer snel de place-to-be wordt van lekkerbekken en dit vanaf de vroege ochtend. Een niet te missen ervaring! RVH.
Le Jardin Indien - Hotel Métropole - de Brouckèreplein, 31 - 1000 Brussel - Tel: 02/2142345
Dit authentiek Brussels restaurant verwierf door de jaren heen een uitstekende reputatie, maar liet zich door het succes overweldigen. De legendarische reputatie verwaterde zeer snel en het restaurant sloot de deuren.
Yves Deflandre en Olivier Barry die een rijk gevuld horecaverleden met zich dragen, ze exploiteren in hartje Brussel meerdere kwaliteitsrestaurants, zorgden evenwel voor de heropening en nieuw leven in Les Chapeliers. De verzorgde renovatie met moderne toets biedt de mogelijkheid om de traditie van het oorspronkelijk huis herop te starten.
De houten balken, bakstenen muren en de traditionele vloertegels, vermengen zich op harmonieuze wijze met de chocoladekleurige muren en gewitte houten tafels. Het restaurant en de intieme open mezzanine kunnen samen een 50-tal personen ontvangen in een huiselijk en warm decor dat een combinatie biedt van traditie en moderniteit en tegelijkertijd aantoont dat een Brusselse keuken, niet altijd ouderwets moet zijn die in een kitsch decor wordt aangeboden.
Les Chapeliers vindt zijn inspiratie in de traditionele Brusselse keuken en wil het grote publiek de typisch Belgische gerechten laten ontdekken of herontdekken. Rustig genieten en heerlijk eten op enkele meters van de unieke Brusselse Grote Markt is de basisbedoeling die de nieuwe eigenaars zich hebben gesteld. De tot in de perfectie gerealiseerde tijdloze klassiekers zijn te danken aan het talent van chef Michel Poirier, een 49-jarige Fransman die zijn klanten verrast met een smaakvolle keuken. Ervaring heeft hij opgedaan in de beste huizen van Londen en Brussel. Bovendien heet hij een ware passie voor bier, bier dat hij trouwens met brio in tal van zijn culinaire creaties integreert.
De bewering als zou de typische Brusselse keuken enkel voor winterse dagen bedoeld zijn, net door het feit dat ze bijzonder zwaar is, wordt door Michel Poirier met klem tegengesproken. In Les Chapeliers worden de schotels weliswaar copieus opgediend, maar de keuken is licht, met een voorkeur voor dagverse groenten en seizoensproducten.
Les Chapeliers biedt diverse mosselbereidingen met als aanrader de mosselbereiding met Grimbergenbier. Maar ook de garnaalkroketten, mosselen à lescargot, Gentse waterzooi of balletjes in tomatensaus kunnen voor verrassingen zorgen. Grimbergenbier opnieuw in een cannelloni van zeevruchten met schaaldierensaus of de kalkoenfilet met druiven en Kwaksaus. Ook de zalmrug met spinazie en speculaas in een absolute aanrader. Ook op de dessertkaart enkele bierbereidingen zoals de pannacota met kriek en rabarbersiroop of de Brusselse wafel met suiker of met Kriek.
De wijnkaart wordt zowel voor de witte, rosé als de rode wijn ingedeeld in drie unieke prijsklassen: 19, 27 of 34 de fles. Ze biedt voornamelijk Franse wijnen maar ook diverse wereldwijnen. Op de bierkaart, het stokpaardje van de chef, prijken alle beste traditionele Belgische bieren, maar ook een speciaal voor Les Chapeliers gebrouwen bier. Dit artisanaal bier Made in Belgium is amberkleurig, zacht en past perfect bij zoute of zoete gerechten.
De attente en vriendelijke bediening onder leiding van Willy Pallant is bijzonder aangenaam en prettige aanvulling van een uniek interieur. De intensiteit van de inspanningen om tot de topklasse van de betere toeristenrestaurants te behoren moet nog ietwat worden opgevoerd.
Gelet op de vrij recente heropening is het restaurant nog in geen enkele culinaire gids opgenomen. Tot dezelfde groep behoren andere horeca-exploitaties op de Brusselse Grote Markt zoals La Brouette, de Brusselse taverne bij uitstek; La Rose Blanche met imposante bierkeuken; t Kelderke, de echte Brusselse keuken en Lestaminet du Kelderke, allerlei kleine gerechten. Ook het Hotel Saint Michel met zijn unieke locatie op de Brussel Marktbehoort tot de groep Accueil & Tradition
Aan de rand van het Kinsendal-natuurpark, waar de gemeente Ukkel zich in het grote bos boort, duikt een restaurant uit het verleden op. Met een oprechte en opgewekte keuken, een bistrostijl die dicht bij de mensen staat, dus ook bij de essentie van degelijke en kwalitatieve bereidingen. Sinds enige tijd staat dit restaurant onder de tweekoppige leiding van Jean-Claude Demurger en Pascale Grager, twee veertigers die elkaar vonden in de Brasseries Georges, waar ze meer dan 12 jaar samenwerkten.
Het interieur van dit restaurant biedt een overvloed van gepolijst hout, dat een halve eeuw lang smaakplezier bundelt en een geknipte setting vormt voor een echte Parijse bistro. Tegenwoordig vinden we twee eetzalen op de dubbele benedenverdieping: de eerste zaal bij de ingang ademt de tijdloze sfeer uit van de typische bistros met ouderwetseaccenten en gepolijst hout, lambriseringen en achterin, een grote ovale tafel. De tweede, identieke zaal is de oudste, net geen 100 jaar, de ruimte behield hier haar hoge lambriseringen die haast letterlijk doorrookt zijn door de tijd, inclusief de typische oude spiegels, petroleumlampjes en tegeltjes. De enige toegevingen aan het comfort van vandaag zijn de houten bankjes die een lederen zitting kregen en de tafelkleedjes met de papieren placemats waarop kunstenaars en architecten hun ideeën schetsen. De obligate toog ontbreekt evenmin in het traditionele plaatje. Op de verdieping is de derde zaal ingericht voor banketten met een 30-tal gasten, ze kan eveneens als meetingroom worden gebruikt vermits ze is uitgerust met scherm en wifi-internet.
In de keuken grijpt Jean-Claude Demurger terug naar zijn kindertijd uit de Roanne en de van zijn vader geërfde voorliefde voor streekgerechten. De kaart van La Branche dOlivier oogt erg Lyonees met ogenschijnlijk ouderwetse keuken met liefdevolle stijl die tegelijkertijd respect en smaak afdwingt. De grote pot huisgemaakte rillettes bij het aperitief is een uitnodiging om de tanden te zetten in vleesgeworden gezelligheid.
In het idyllische kader van La Branche dOlivier stelt een groot groen bord de variaties op het thema van de dag voor, de inspiraties van het moment en de aanbiedingen van de markt. De presentatie van de kaart is rechtstreeks geïnspireerd op de grote Parijse bistros met centraal het weekmenu, de lunch, de dagschotel en het petit-gourmet menu. Rechts volgen de voorgerechten, vleesbereidingen, gebraad en specialiteiten elkaar op, zoals de Ierse filet pur met morieltjes, kalfsvlees met een coulis van waterkers en biefstuk met gebakken sjalotjes. Links gaat de aandacht naar de schaaldieren en oesters en de visbereidingen. Opvallend is ook het feit dat de chef er een erepunt van maakt om een delicaat gerijpte kaas op het suggestiebord te zetten.
Met twee bazen wiens roots in Frankrijk liggen, zal het niemand verbazen dat de wijnkaart heerlijk trouw blijft aan de traditionele waarden, al werden de etiketten met grote zorg geselecteerd. De enige frivoliteit naast de wijnen uit de Bourgogne, Bordeaux en Loire zijn enkele toegevingen uit de heilige Drievuldigheid Chili-Spanje-Sicilië. Op maandag staat de wijn centraal, dan mag je je eigen beste flessen naar het restaurant meenemen, zonder één cent schenkrecht te hoeven, betalen. De enige anekdotische voorwaarde is wel, dat de patron zelf ook jouw wijn wil proeven..
Op woensdag is er eveneens een themadag, dan overheerst het kaarslicht dat romantiek en intieme etentjes favoriseert. Aanleiding tot dit initiatief was een recente kortstondige stoompanne waarbij kaarsen enig licht in de duisternis brachten. Toen het licht weer werd aangestoken vroegen de klanten dit opnieuw te dempen, rekening houdende met de gezellige sfeer.
Een nieuw initiatief is dat Georges, de second chef van La Branche dOlivier, nu ook bij je thuis komt koken en dit voor een forfait van 50 euro, exclusief wijnen met minimaal 6 personen. Samen met iemand die voor de bediening instaat, bereidt hij, gewapend met potten en pannen een heus festijn. Ook afruimen behoort tot het voorziene schema.
De bruisende stad Gent is een nieuw restaurant rijker: Korenhuis. Alleen de ligging al, aan de Korenlei in hartje Gent, zorgt dat het restaurant zeker een absolute topper wordt.
Maar er is natuurlijk meer nodig dan alleen een puike locatie. Een getalenteerde chef, een hedendaagse Belgische keuken, een smaakvol decor, een interessante keuze aan wereldwijnen en een fijne bediening zijn complementaire facetten waardoor het restaurant Korenhuis een plaats wordt waar zowel de Gentenaar als andere bezoekers zich thuis zullen voelen.
In het Korenhuis aan de Gentse Korenlei, krijgt men als eerste een adembenemend uitzicht op het mooi historische Gent aangeboden: de sierlijke torens van het Belfort, de kathedraal, de Sint Niklaaskerk en de trapgevels van de handelspanden aan de Graslei met daarvoor de voorbijvarende bootjes op de Leie.
Korenhuis, is gevestigd in een gerenoveerde 16de eeuwse patriciërswoning. De vier kamers hebben elk een eigen karakter en het interieur reflecteert de sfeer van een klassiek herenhuis. Smaakvolle moderne eigentijdse details en design voldoen aan de verwachtingen van een hedendaagse globale cultuur.
De keuken en de wijnkaart werden geïnspireerd door de historische invloed van de graanhandel en het scheepsvervoer op de cultuur van de stad. Denk aan de invoer van wijnen, exotische specerijen en nieuwe ingrediënten van heinde en verre.
Aangezien Executive Chef Arno Mos, 36, de afgelopen 10 jaar achter fornuizen heeft gestaan in alle uithoeken van de wereld, te weten Azië, Griekenland, Zwitserland, Londen, Amsterdam en Zuid Afrika, was het ontwikkelen van een dergelijk keukenen kaart op zijn lijf geschreven.
Een keuken die als hedendaags Belgisch beschreven kan worden: modern, vers en met sterke zeer uiteenlopende details uit andere werelddelen, op een achtergrond van lokale specialiteiten en producten.
Voor het samenstellen van de wijnkaart, werd een beroep gedaan op de Gentse wijndegustatie-club Les Grains Nobles onder leiding van Philippe Tielemans. De club werd gevraagd om te helpen bij het selecteren en bij het proeven van de wijnen die op de wijnkaart moesten komen.
Op deze wijze werd de kaart op een originele, zeer onpartijdige en eerlijke manier samengesteld, zonder druk van leveranciers of beïnvloeding van commerciële aard. De meeste wijnen werden in competitie blind geproefd, waarbij telkens de beste weerhouden werden. Daarbij werd ook niet gelimiteerd tot 1 of 2 leveranciers, maar opteerde men voor de regionale specialist per appellatie of land.
Restaurant Korenhuis maakt deel uit van het Gentse Marriottcomplex, maar biedt vanop de Korenlei een eigen ingang. Wie het Gentse nachtleven wil ontdekken, samen me de middeleeuwse architectuur, de geschiedenis en de lokale dranken kan gebruik maken van ofwel Het Escape! Discovery package, het Escape! Romance Package, een AAA West Europa vakantiepakket of het Marriott Senior Discount Belgisch vakantiepakket.
Korenhuis is iedere dag geopend voor lunch en diner, maar is gesloten op zondagavond. Bovendien beschikt Korenhuis ook over een al fresco terras op de Korenlei zelf. Een unieke eetgelegenheid indien het weer het toelaat.
Naast tal van heerlijke gerechten in verrassende combinaties zijn de Korenhuisfrieten een absolute aanrader. Kortom Korenhuis is een uiterst geslaagde combinatie van cultuur, een hedendaagse Belgische keuken die vorm en gestalte krijgt in het Ghent Marriott. De culinaire topper is en blijft evenwel restaurant Korenhuis. RVH.
Frédéric Hill, tot dusver Executive Assistant manager en rechterhand van Mark van Ogtrop,werd door de h Lopez, managing director van Hoteles Silken, aangesteld als nieuwe General Manager van het Silken Berlaymont Brussels.
Na enkele jaren de taak van Algemeen Directeur van het hotel Silken Berlaymont Brussels op zich te hebben genomen, heeft Mark van Ogtrop besloten om de fakkel door te geven. Mark van Ogtrop heeft een carrière van 7 jaar achter de rug in het hotel Silken Berlaymont. Hij heeft het hotel zien groeien en evolueren, eerst maakte hij de omschakeling mee van Dorint naar Dorint Novotel en daarna naar Silken Berlaymont. Hij heeft besloten een nieuwe uitdaging aan te gaan en wil zich nu in Azië vestigen. RVH.
Tegen het majestueuze decor van de Maasvallei, tussen Namen en Dinant, op een steenworp van de Tuinen van Annevoie en de abdij Maredsous, heeft Olivier Vanden Branden verkozen zijn restaurant te openen. Het heet LO à la Bouche, met een verwijzing naar zijn initialen.
Deze aannemerszoon was al heel jong bezeten van het koken en richtte zich, zodra hij zijn middelbare-schoolopleiding had voltooid, op het culinaire beroep. Tijdens een stage in La Pichelotte werd hij ontdekt door Pascal Silman u weet wel, dezelfde die ooit voor het succes van La Maison de Maître in het Conrad Hotel van Brussel zorgde. Dit heeft tot resultaat dat onze bijzonder jonge kok voor zijn verdere ontwikkeling al snel zijn weg vindt in een circuit dat menige chef bij ons hem zou benijden. Het begint in België, waar hij onder andere bij de banketbakker Mahieu werkt. Dan volgt Frankrijk natuurlijk, met een periode in het Hôtel de Paris en het onuitwisbare stempel van Alain Ducasse, maar ook Engeland en daarna Spanje, waar hij voor het eerst de volledige verantwoordelijkheid van een chef de cuisine op zich neemt. Na deze indrukwekkende loopbaan vraagt Olivier, amper 26 jaar, zich af of het nu wel zo interessant is altijd voor de anderen te werken. En dan biedt zich de gelegenheid aan een gebouw over te nemen dat zijn familie toebehoort.
Een van de laatste gebouwen van het aardige dorp Bioul, dat een oude, ontwijde kapel omvat, maakt deel uit van een complex dat door de vader van Olivier wordt gerenoveerd. De juiste bestemming van deze mooie plek is gauw gevonden: het oude heiligdom vormt na een geringe ingreep een volmaakte toegangspoort voor een etablissement dat al even elegant als gastvrij overkomt. De moeder van onze kookkunstenaar doet de rest dankzij haar talent als binnenhuisarchitecte. Met zn charmante camaïeu van nuances in beige en wit, afgewisseld met het groen van zorgvuldig gekozen planten, heeft LO à la Bouche een bijzonder warme en gedistingeerde sfeer.
Men wordt ontvangen door Aline, Oliviers zuster die op een vriendelijke manier de suggesties van een menu à la carte presenteert. De keuze uit twee à drie voorgerechten, twee à drie hoofdschotels en twee à drie desserts wordt om de drie weken vernieuwd en kost niet meer dan de bescheiden som van 30!
De keuken van Olivier Vanden Branden, die zich Frans en mediterraan noemt, kenmerkt zich door uitgesproken smaken. De chef-kok is duidelijk niet bang zijn karakter te laten spreken in zijn gerechten. Deze zijn gebaseerd op eersterangsproducten, maar het culinaire concept van de heer des huizes berust eveneens op een evidente beheersing van de gaartijden. De sobere en eenvoudige, maar eveneens zeer elegante en appetijtelijke opmaak van de borden doet de gerechten volmaakt tot hun recht komen. Ze zijn bereid met evenveel vakkennis als inzicht, volgens het goede beginsel dat de keuken de ware aard van de dingen respecteert. Het wijnaanbod is ingedeeld in klassieke en zonnige selecties. Ze omvatten menige mooie verrassing en heel wat verleidelijke flessen die ruim onder de 25 geprijsd zijn.
Wij kozen voor Bretoense St. Jacobsvruchten met velouté van bloemkool en een ricotta met spinazie gevulde ravioli en garnituur van rivierkreeftjes. Volgde een wilde gebraden fazant met kardinaalsaus en garnituur van biet en vijgen, naast een everzwijnfilet, een croustillant van zwarte pens, mousseline van knolselder, opgevrolijkt door fantasiepeer en peperroomsaus. Het dessert, een huiscombinatie van peperkoek, jonagold en vanille-ijs was al evenmin te versmaden. Olivier heeft overduidelijk gastronomische kwaliteiten die af en toe nog iets verfijnd moeten worden wat niet wegneemt dat dit restaurant dat pas in november 2005 de deuren opende, talloze lekkerbekken zal betoveren.
De schotels van LO à la Bouche kunnen ook worden afgehaald of kunnen eveneens bij u thuis bereid worden, want Olivier heeft reeds een flinke ervaring als thuiskok.
Olivier Vanden Branden is onmiskenbaar een sympathieke chef, een enthousiaste, jonge keukenmeester die graag experimenteert en ruim smakenpalet aanbiedt. RVH.
LO à la Bouche - 24 rue de Fraire - 5537 Bioul - Tel.: 071-30 79 04
In een van de oude herenhuizen die net aan de binnenkant van de eeuwenoude ommuring van Brussel vallen, bevindt zich een bijzonder intiem en sfeervol restaurant. Met overtuigde fierheid draagt Bleu de Toi reeds 15 jaar de omschrijving Brussels smulpaaphuisje. Achter de benaming zelf, gaat een gans verhaal schuil, zowel effectief als symbolisch, maar vooral met een vleugje romantiek
De immense en adembenemende wateren uit de Stille Oceaan bieden een bijzonder intense Blauwe kleur staat het symbool voor een tijdloze zachtheid en eindeloze liefde, Bounty was het schip dat op deze wateren voer, toen er in 1789 muiterij uitbrak, B voor Brussel en vooral,B voor Bintje, het uitgelezen product dat de originaliteit van het huis op zeer aparte wijze benadrukt.
Bleu de Toi is het verhaal van Corine Ceulemans, die bij het verlaten van de hotelschool COOVI, onmiddellijk een onderkomen vindt in het restaurant Quincaillerie ten tijde van Antoine Pinto. Twee jaar ervaring rijker, besluit ze in 1992 met haar toenmalige partner, schilder Raymond Sersté, een eigen zaak op te starten. Een restaurant met gevoel, inhoud en een hart. Na 3 jaar zet ze op eigen benen de ontwikkeling verder en bouwt Bleu de Toi uit tot een restaurant waar authenticiteit, intimiteit en romantiek zegevieren, restaurant waar de keuken gerechten een enorme generositeit, smaak en rijkdom aan variatie uitstralen. Sinds 2.5 jaar kreeg Corine versterking van haar zus Françoise, die met eenzelfde enthousiasme dit vrouwenrestaurant een onbetwistbare allure meegeeft.
Corine etaleert in Bleu de Toi, de liefde voor natuurlijke en dagverse producten die ze van haar grootouders meekreeg, ze groeide op zoals ze zelf zegt, temidden confituurpotten, rode kool met kaneelappel, gebraiseerd witloof en Vlaamse stoverij. Haar grootvader nam haar geregeld mee naar de markt en leerde haar kwalitatieve producten ontdekken. Haar kinderhartje verloor ze aan het Bintje, een aardappelsoort die in haar restaurant als rode draad doorheen talloze bereidingen loopt. Corine koopt haar Bintjes trouwens, nu bij de zoon van haar grootvaders leverancier.
Corines liefde voor de keuken, bewijst dat elke kok een kunstenaar is. Corines kunstzinnig gevoel komt extra tot uiting in haar aanleg als decoratrice. Het diepblauwe kleurenpalet in het restaurant, weerspiegelt talloze gevoeles van geluk, liefde en spontaniteit. Gespijsd met de onontbeerlijke Brussel humor, dult Corine nochtans geen afwijkingen op de versheid van haar producten met een uitmuntende prijs-kwaliteit verhouding als resultaat.
Betreden doe je Bleu de Toi via een piepklein sas, in de voorkamer ontdek je meteen authentieke muurstenen en vloertegels, naast een gans aparte deocratie waarin blauw de hoofdtoon vormt. Hier kunnen, net als in de leefkamer, slechts een 10-tal gasten worden bediend. De decoratieve marmeren schouw met haard biedt gezelligheid en charme. De tafeltjes voor twee,kunnen overal makkelijk worden samengeschoven. Dezelfdecharme gaat verder op de eerste verdieping met een andere zaal in zonnerige tonen, tussen kook-rood en oker, een directe doorgang naar het teras, waar men tussen de klimplanten en talloze bloemen, op zonnige dagen een mediterane atmosfeer kan opsnuiven.
Keuken voor twee:
Net als voor het blauw, gaat ook achter het cijfer 2 enige symboliek schuil. Remember de tafeltjes voor twee. Eenvoud en generositeit, de keuken van Bleu de Toi accentueert zich sinds het begin op twee hoofdproducten die nog steeds bovenaan de affiche staan: gevulde bintjes en kreeftbereidingen. Het geheim van het fameuze Bintje dus, en fruitige aardappel vol vitaminen. In Bleu de Toi worden ze in de oven gebakken en vooral gevuld met diverse ingrediënten, van de meest rustieke tot de meest gerafineerde, maar liefst 17 in totaal. Toppers tussen deze bereidingen zijn nog steeds het Bintje wijze Bleu de Toi, aardappel gevuld met staartjes van rivierkreeft en verrijkt met een witte botersaus met dille en anderzijds het Bintje op zn Brussels, aardappel gevuld met spekjes, crème en azijn!
De andere specialiteit kreeft biedt de gastronoom een keuze uit een achttal preparaties die even spectaculair, exotisch en smaakvol zijn als de Bintjes.
Ook de andere gerechten houden rekening met de seizoenen en gasten die fijne bereidingen op prijs stellen. Ook hier een melange van gourmandische en typische gerechten doorweven met de meest exotische parfums. Dezelfde diversiteit trouwens in een onweerstaanbare dessertkaart met als onverbeterlijke toppers de nougat Bleu de Toi, nouga op orientaalse wijze met exotisch fruit, vanille ijs en verse munt, en anderzijds zwarte chocolade een delicatesse voor liefhebbers van pure chocolade.
Corine deelt haar keukengeheimen met Evrard Thiebaut, die ondanks zijn jonge leeftijd zorgt voor een harmonieus samengaan van kruiden, smaken en parfums. Vis of vlees, kreeft of bintjes, alles getuigt van de liefde voor het vak en schenkt telkens weer voldoening aan de gasten die hier heerlijke degustatieve hoogtepunten beleven.
Naast een voorbeeldige wijnkaart, serveert Bleu de Toi, witte en rode huiswijnen van château Martet Prémices de Martet en Bordeuax Sainte-Foy la Grande. Voor de roséwijn viel de keuze op een côte du Provence Cuvée Saint-Tropez. Deze wijnen kunnen per fles, per glas, en zelfs per symbolische centimeter worden gedronken.
Dat Bleu de Toi de voorbij jaren uitgroeide tot een verplichte halte voor buitenlandse zakenlui en fijnproevers in het bijzonder, die én het unieke interieur, én de overheelrijke kaart willen degusteren, is vanzelfsprekend. RVH.
Bleu de Toi Alexianenstraat 73 1000 Brussel tel 02/502 43 71
Verozo, de Belgische beroepsvereniging van rolluiken en zonweringproducenten, stelt een nieuwe website voor: www.allesoverzonwering.com.
Met deze service wil ze alle algemene informatie over het nut, de mogelijkheden en toepassingen van zonwering online zetten. Consumenten kunnen dus voortaan op deze website, een antwoord vinden op al hun vragen over zonwering. RVH.
Het streven naar perfectie dat men in dit etablissement terugvindt heeft als enige bedoeling de gast een aangename totaalbeleving te bezorgen. Bovendien wordt het erg op prijs gesteld als men zich goed kleedt en enige moeite doet om elegant te zijn. Niet voor niets is het restaurant Le Château du Mylord een ultieme ontdekking voor fijnproevers.
De vakbouw doet aan de Tudorstijl denken, zoals die bloeide tijdens de regering van koningin Elizabeth I. Dit landhuis werd gebouwd door kolonel Gubbins of Kilfrusch, die ter plaatse Mylord genoemd werd. Hijzelf ligt weliswaar in Elsene begraven maar zijn echtgenote voor wie hij het kasteel in 1861 liet bouwen, was afkomstig van Ellezelles.
Sinds 1981 is in deze adellijke woning het restaurant van de broers Thomaes gevestigd. Het park, 3 ha, is als monument geklasseerd en omvat eeuwenoude bomen en een prachtige stervormige rozentuin. Naast een reusachtige vijgenboom en bijenkorven vinden we diverse beeldhouwwerken van S. Ponette.
Het restaurant strekt zich uit over twee eetzalen. De zaal Marine verwijst naar de vele marines of zeeschappen die er aan de muur hangen, en net als de 18de eeuwse Delftse tegels van de monumentale schouw afkomstig zijn uit het kasteel van Saint-Hubert. De zaal Gubbins biedt talrijke doeken van Belgische schilders uit het begin van vorige eeuw en een collectie Afrikaanse kunst. In de wintertuin waar alle mogelijke planten en bomen in reusachtige potten staan, is een rookhoek waar men gebruik kan maken van de humidors met Cubaanse en Dominicaanse sigaren, net als van een rijk voorziene whiskykast met flessen uit alle mogelijke landen.
Om tot een gulle en serieuze keuken te komen, gebruiken de gebroeders Thomaes uitsluitend voedingswaren van de allerbeste kwaliteit. Absoluut alles is huisgemaakt, op basis van de grondstoffen die dagelijks vers worden aangeleverd. Dat gaat van brood tot fonds en het gebak. Elke handeling van de ruim 20 medewerkers in de keuken wordt bepaald door een lofwaardig respect voor het edele ambacht.
Jean-Baptiste Thomaes volgt na zijn humaniora de cursussen van de COOVI in 1979.Hij komt als commis terecht in de Barbizon van Alain Leduc in Jezus-Eik maar besluit reeds in 1981 zijn eigen restaurant Château du Mylord te openen. Sous-chef in de keuken is Didier Bourdaux die in 2002 zijn opleiding in hotelschool Ter Duinen afrondde. Aanvankelijk actief in De Karmeliet in Brugge doet hij in 2004 de overstap naar Le Château du Mylord en is sinds eind 2006, de rechterhand van Jean-Baptiste.
Christophe Thomaes behaalt na zijn humanora, een licentie Nautische wetenschappen en wordt in 1982 koopvaardijofficier. In 1988 kiest hij toch voor de keuken van Château du Mylord en wijdt zich aan de patisserie en is ondertussen uitgegroeid tot een uitmuntende chef-patissier. Vincent, de jongste van de broers was tot voor kort meesterwijnkelner maar besloot onlangs om op eigen kracht verder te gaan.
Jean-Baptise heeft daarom een beroep gedaan om Bart Lamon, die in 2003 bij Sopexa de titel van meestwijnkelner behaalde en in 2004 meesterwijnkelner van wereldwijnen werd. Na zijn opleiding in Koksijde was Bart o.m. actief in restaurant Rooden Scilt in Erps Kwerps en De Gouden Klokke in Waarmaarde. Lisbeth Sadoigne, Jean-Baptistes echtgenote, die hotelschool volgde in Doornik, heeft de leiding in de zaal.
Lekkerbekken hebben in Château du Mylord naast een aanlokkelijke kaart, ook keuze uit vier menus: het menu seizoensdegustatie, de gastronomische degustatie, het menu Prestige et Tradition en tenslotte het menu Confiance. Bovendien kunnen de jongeren tot 28 jaar er op donderdagavond en zaterdagmiddag genieten van het menu Jonge Gastronomen.
Ons aromarijk degustatiemenu startte met een micro-aperitiefmenu, een aaneenschakeling van een zestal proevertjes. Nadien kwamen o.m. langoustines met hoppescheuten, scheermesschelpen met champignons en Tripelkarmeliet en St Jacobsvruchten. De fijne tongreepjes kregen het gezelschap van hoppescheuten, witte Hoegaarden, kwarteleitjes en Mechelse bloemkool. Het Sisteronlamsvlees werd geserveerd met hoppebloempjes, verse erwtjes en Duvelsaus, terwijl de ravioli van Comtékaas het gezelschap kreeg van een carpaccio de cecina de buey en een Frasnoisegelei. Tot onze verrassing was de crème van bruine Leffe met caramelijs, slechts een voorbode van een micro-menu de mignardises. RVH.
Restaurant Château du Mylord rue Saint-Mortier 35 7890 Ellezelles tel 068/ 54 26 02
Er zijn restaurants met indrukwekkend decor, restaurants met arrogante bediening, blikvangers of gewoonweg restaurants zonder meer. Les Beaumes de Venise staat wars van al deze tegenstellingen, het is een gezellig en charmant restaurant nabij de Brugmannplaats in Elsene.
Abdel Bouassab heeft samen met zijn echtgenote Sabine Reinard, bij de opstart van het restaurant gekozen voor een aantal waardevolle parameters. Hij gaat resoluut voor dagverse kwalitatieve producten met hoge culinaire waarden, producten die hij op traditionele manier bewerkt en verwerkt om als dusdanig gastronomen en lekkerbekken vakkundig te verwennen. Geen look alike gerechten, maar volwaardige smaak- en aromarijke bereidingen.
Echtgenote Sabine selecteert met kennis van zaken de huiswijnen waardoor gerechten en dranken een subtiel evenwicht vormen en uitgroeien tot heerlijke degustatiemomenten.
Culinair genieten in Les Beaumes de Venise is vertoeven in een aangename sympathieke sfeer van een rasecht Frans restaurant, een bistro gourmand zoals we in hartje Parijs terugvinden of anderzijds een Belgische bouchon volgens Lyonese traditie. Les Beaumes de Venise zorgt nochtans niet voor een uitgesproken rustiek kader, integendeel, het oogt eerder modern, biedt ruime zitplaatsen en etaleert zich met klasrijk getooide tafels met perfect witte tafelrokken.
Het interieur werd recentelijk aangepast en kreeg een nieuw kleurtje, de lichtgrijze tinten hebben inderdaad voor een wedergeboorte gezorgd. Het resultaat is verbluffend, brengt licht en ruimte maar zorgt ook voor verjonging. Het subtiele licht en kleurenspel werpt trouwens een gans bijzonder accent op enkele schilderijen die een dominerende bloemenweelde tentoonspreiden.
Het restaurant wordt nog steeds in twee delen opgesplitst, vooraan een ietwat intiemere atmosfeer met accenten op de bereidingen, achteraan iets ruimer, luchtiger o.m. door de veranda en de kleine tuin die wanneer de klimatologische omstandigheden het toelaten, als sfeervol binnenterras wordt aangewend. Ook in dit kader overweldigende smaken en aromas die in schitterende presentaties aanrukken. Het warme onthaal van Les Beaumes de Venise vloeit feilloos over in een attentievolle bediening, die het nodige respect voor de klant opbrengt en toch een ruime luisterbereidheid voor zijn wensen aan de dag legt.
Een Franse keuken met klassieke producten en hedendaagse smaken, inderdaad Les Beaumes de Venise, zorgt voor een fijne alliantie tussen al deze elementen. Vis, vlees, gevogelte, schaaldieren, de keuken van Abdel Bouassab is vooral op smaakcombinaties afgestemd, combinaties die terdege rekening houden met de eigenheid van de producten. Voor Abdel trouwens de enige manier om alle smaakaccenten tot hun recht te laten komen. Hij verzorgt gerechten voor fijnproevers en gastronomen, gerechten die naar hij beweert, voorbestemd zijn om door lekkere vorken te worden gedegusteerd. Zijn gerechten worden met een perfecte synergie uitgebouwd tot topmomenten. Het zijn gerechten die de gulden middenweg bewandelen tussen wat men vulgariserend canaille gerechten noemt die volgens eeuwenoude traditie werden bereid, en deze die getuigenis brengen van delicate hedendaagse smaakfacetten.
Enkele suggesties: bospaddestoelen met olijfolie en verse look, aardappelmousseline met grijze garnalen, filet van wilde tarbot hetzij gegrild hetzij met mousseline, Ardeense hazenrug met Britse mosterd, wilde patrijs gebraden met rozemarijn en geserveerd met gecarameliseerde witloofstronkjes of nog eendenlever met verse kruiden en muskaatwijn Beaumes de Venise. Dit laatste gerecht is trouwens een voltreffer die loopt sinds de opening van het restaurant.
Meerdere van deze gerechten behoren tot de absolute huisklassiekers terwijl de klant naar eigen goeddunken een menu aan 30 kan samenstellen. Hierin zijn de proevertjes, een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert begrepen. Dat een degelijke formule het nodige succes oogst hoeft nauwelijks onderlijnt.
De wijnkaart op zich, met ruim 200 referenties is een bezoek aan Les Beaumes de Venise overwaard. Nochtans bevat ze uitsluitend Franse wijnen, maar het echtpaar gepassioneerde oenologen zoeken in diverse Franse regios naar wijnen die de gerechten een optimale ruggesteun geven. Les Beaumes de Venise biedt niet altijd de allergrootste en dus ook niet de duurste wijnen - maar alleszins een degelijk en leuk assortiment dat talrijke ontdekkingen suggereert. De wijnen geven het pittige karakter van Les Beaumes de Venise extra ondersteuning, voor Abdel meteen de gelegenheid om elke maand, een nieuwe witte en rode wijn te lanceren. RVH.
Les Beaumes de Venise biedt ruime mogelijkheden om volop nieuwe culinaire ontdekkingen te degusteren.
Les Beaumes de Venise Darwinstraat 62 1050 Elsene
