Martin is zo vriendelijk ons op te pikken aan het station van Brugge. Het is al de ganse ochtend druilerig tot nat. Maar vanaf 10:00 wordt er beterschap beloofd, wij houden er de moed in. We pikken een koffietje mee in de moderne, ruime startzaal en gaan op pad voor een eerste lus van zo’n 8,5 km, uitgewuifd door Meester Gerard die ons een tocht met pit beloofd. We hadden niet anders verwacht.
Voor Martin is dit een ontdekkingsreis, wij waren hier al vaker net als Willy uit Mortsel en zijn vrouwke. We stappen langs de monumentale kerk het kleine dorpscentrum van Oostduinkerke in en dwars door het visserijmuseum. Wat is het hier stil, dat is wel even anders tijdens de Vierdaagse van de IJzer ! Enkele ook al stille, natte straten zetten ons af bij golfterrein Ter Hille. Dan komen de eerste begraste duinen aan bod, de Oostvoorduinen. Het Loze Vissertjepad loodst ons langs het volgende natuurgebied, Ter-Yde. We duiken het domein in en volgen een half verhard fietspad. Home Pays de Charleroi laten we achter ons. Martin kent het uit een fotoboek, ik verbleef in de buurt als kind tijdens zomer ‘kolonies’ van de ‘rode’ mutualiteit. We weten, dit wordt pittig, al bespaard de nieuwe parkoersmeester ons het zwaarste … voorlopig. Opnieuw tijd voor koffie, Jacqueline & Luc achterna.
Zij hebben een lusje van 3,5 km voorsprong. Een stratenparkoersje met wat wilgendreefjes. Niks speciaals eigenlijk. We stomen gelijk door voor de échte Witte Burg. Opnieuw langs de mildere zijkant de heuvel op en dan rustig wandelen door de Doornpanne. Het miezelt, echt regenen is dit niet. We stappen door een villawijk richting Noordduinen, zacht golvend terrein in het mulle zand. Nogal wat typische begroeiing ook. Lekker wandelen richting luchtmacht kazerne van Lombardzijde. Hier leerde ik Wiels drinken in Januari 1980. Kijk met lede ogen toe hoe ‘mijn’ kantine en ‘mijn’ slaapzaal nu ingepalmd zijn door de gasten van Fedasil. Heb dan het gevoel – het gaat niet goed met Vlaanderen. Over smalle paadjes vorderen we langs onder meer een vijver van denkelijk regenwater. Ik moet een eerste keer mijn maatjes laten gaan, kan het tempo niet aan. Het laatste zware werktrimester begint zijn tol te eisen. We pauzeren in een oud ogende zaal die mij totaal onbekend is maar Linda wederom niet. M & M blijken ook van de partij te zijn net als Annieken & Chris.
Ook hier hebben we een lus voor de boeg. Zoeken opnieuw de haast vlakke Noordduinen op tot voorbij de Abdijmolen. Verscholen in het zand ’t Rozemarijntje, het mooiste huisje dat ik ooi gezien heb met z’n knalrode luikjes. Ik smelt nog maar eens weg als ik het mag aanschouwen, mijn maatjes knikken begrijpend. We stappen tot een abdijruïne grondgebied Koksijde en gaan dan wat villaatjes kijken. Stille straten loodsen ons terug naar de Noordduinen waar we oranje paaltjes volgens, slingerend door het prachtige natuurgebied. Volgen een heel eind een omgewoeld paarden pad tot bij Fedasil. De laatste pauze dient zich aan.
De innerlijke mens versterken want er komt nog wat! Vrij snel de Hoge Blekker, potig al blijven we weer van het steilste gespaard. Vervolgens golvende tarmacjes richting Koninklijke baan. We volgen even het brede tarmac als lijkt de parkoersbouwer te twijfelen wat te doen. Bij een witte villa met sterrenkijker is het van datum … de Schipgatduinen. Al beweert G.D. zich niet meer met het parkoers in te laten, wat nu volgt is helemaal zijn signatuur. Schipgat betekent meerdere duinenrijen tussen strand en steenweg. Wij worden dwars over de verschillende hoogten geloodst. Linda volgen is hier voor mij volstrekt uit de boze, zandstuiver als zij is. Martin lijkt het, bij valavond wel aan te kunnen. Zwaar is een te zacht woord voor deze paar kilometer. Steeds weer worden we op en neer gestuurd, een paar keer haast loodrecht. Van hoog op het duin zie ik mijn maatjes als dwergjes in de diepte lopen. Het uitzicht lijkt steeds meer op de Zwitserse Alpen maar dan in mulle zanderige versie. Medewandelaars blijven ettelijke keren staan, genietend van het uitzicht … en om op adem te komen. Ook bij routinier Martin doet de laatste klim pijn. We zijn blij het natte strandzand te bereiken, maar wat was dit een FENOMENALE doorsteek! Langs de terugtrekkende Noordzee koersen we richting Oostduinkerke-Bad. De Koninklijke Baan over, langs de Rose des Sables. De parkoersmeester laat ons uitbollen tussen de witte villa’s.
In de Witte Burg wacht de Grimbergen en een zoals immer leuke babbel met Gerard, nog steeds dartel als een veulen. De 3 x M zijn het met ons eens, dit was een schitterende tocht waarbij we op geen enkel moment hinder hadden van het donkere zwerk. Wij willen meer van dit tijdens de Picontocht volgend jaar. Chapeau nieuwe en minder nieuwe parkoersmeester, inderdaad moe maar tevreden trekken we over Brugge terug naar Hemiksem. Dank ook aan Martin voor de lift en het gezellige samenzijn, ook dat horen we meer te doen, als de kalenders in elkaar passen.
Tja, we kiezen voor ons zondags tochtje naar Ravels te reizen. De laatste organisatie van het eens zo roemruchte A.W.S.V. en hun Tijltocht. Onderweg pikken we Rik van Bornem op, die helaas in de lappenmand ligt, de leeftijd begint zij tol te eisen. In de prachtige startzaal nog meer bekenden vooral uit omgeving Méret met Wannes en de Wilskes. Het parkoers is identiek aan vorig jaar, hopelijk de weergoden niet. Jacqueline & Luk gaan ons voor, dertig kilometer lang. De eerste lus voert langs de villa’s van onder meer Zeiling naar de eerste bosstrook. Het is winderig en fris, nu en dan worden de grijze wolken weggeblazen tot een helderblauwe hemel. In het bos nog maar weinig blad aan de loofbomen en de restanten steevast geel, wat mooi kleurt en minder winters oogt. Een bramenpaadje loodst ons terug naar de Ravelse bebouwing en de eerste pauze in schooltje De Zonnewijzer. We zijn nog geen 5 kilometer ver. Toch houden we even halt want er volgt een etappe van 8,5 km, hier meestal goed gemeten. Stappen meteen richting kanaal en volgen zijn oever een ruime poos. Gewoon gezellig wandelen bij een rustig weertje. Verlaten het brede water voor een smallere diepe gracht en kale akkers. Dra volgt weer nattig bos en nogal wat spar. Een opengewerkte strook bos lonkt naar regenwater om vijvers te vormen. Beuk komt nu aan bod en dan een laatste tarmacje langs akkers tot de Sint-Servaaskerk en startlocatie De Wouwer.
Heel wat tarmac onder de voet nu als we voorbij de dorpsmolen naar Gilsheide stappen. Wordt een heen-en-weertje straks, waar die van Méret nu al aan toe zijn. Gewestbos Ravels, daarom komen we hier naartoe. Autochtoon Leo schudt het hoofd, hij zou het anders aanpakken. Het moet gezegd, we lopen kilometers linea recta door het groen over een breed pad, deels aangemaakt door een Fluxys pijpleiding. Mogen dan toch dieper het bos in voor een nattig paadje. Bij de Fransestraat komen we het verticale groen uit en ruilen het in voor horizontale en verspreide hoeves. We zijn in Ravels-Eel. Zwerven door de straten tot de dorpskerk en de rustpost. Net op tijd om J & L zich terug op gang te zien trekken, gesterkt door pittig nat. Opnieuw het landelijke tarmac en dan zoeken we zachtere ondergrond langs de bosrand op. De Hoge Mierdeweg is dan weer tarmac langs onder meer geurend koolzaad terug naar Gilsheide. Nog voor 16:00 zijn we terug in de startzaal. De Turnhouters laten uit niets blijken dat dit hun afscheid is, het gaat er gewoontjes aan toe. Een volle Tilburger voert ons terug naar Turnhout. Dutje doen op de trein en dan met een overvolle bus 290 naar Hemiksem. We hebben de beentjes nog eens gestrekt.
Slechts mijn derde en tevens laatste tocht deze maand of toch net niet. Was vorig weekend van pijltjesdienst in Hoeilaart. Werd een boeiende belevenis. Het avontuur begon in het station van Brussel-Centraal. Geen metrostellen wegens terreur dreiging in de hoogste graad. Haast evenveel patrouillerende militairen, politiemannen en NMBS Security als onthutste reizigers. Ik moet slechts een uurtje wachten tot het boemeltreintje. Ben wel erg vroeg uit bed gestapt voor niks. Ook het pijltjes aanbrengen is anders dan anders. Baan mij in het Zoniënwoud drie uur lang een weg door een heuse sneeuwstorm. En zeggen dat zulks mijn hobby is ! Maandag ben ik al gerodeerd. Neem de trein tot het zwaar beveiligde Etterbeek en dan de bus over Jezus-Eik. Papieren pijltjes verwijderen blijkt de eerste kilometer onbegonnen werk. Ze zijn eerst nat geworden en dan letterlijk in de bomen ingevroren. Nog nooit meegemaakt ! Ik waarschuw Roland dit stukje nog eens over te doen bij minder koud weer. Eens de bebouwing uit en met het opkomen van de zon vorder ik gestaag, ken nog nauwelijks problemen. Moet op zondag anders geweest zijn voor Danny want hij heeft ruim 2 km opnieuw moeten doen wegens vandalisme in het Zoniënwoud. Van Bunzingenpad tot Tamboerdreef vind ik nauwelijks nog enige markering van mijn hand terug. Inderdaad een bewogen weekend.
Maar vandaag neem ik dus nog eens een dagje vrij en reis met Lindake naar Hulshout over Mechelen. Wachttijd van 40 minuten inbegrepen. Beetje het onbekende tegemoet maar Linda heeft er een goed oog in en zij faalt zelden. Het is guur en donker als we de gezellige cafetaria van de lokale sporthal verlaten. Beginnen onze 25 km met een lokaal lusje van 5 km. Zal hoofdzakelijk beton zijn over de bedrijfsterreinen van transportgigant Hendrickx, langs kampeerterreinen en een industriële zone. Een opwarmertje dus.
Na de koffie duiken we vrij snel weiland in. Eerst een smal paadje en vervolgens langs, soms vettige, prachtige dreven door het halfopen landschap. Het zwerk is druilerig. Waar de grotere afstanden hun eigen gang gaan zijn we plots absoluut alleen, stappend tussen bedrijven aan onze linkerhand en een gracht met bos aan onze rechterhand. Aan de overkant van de Wiekevorstsesteenweg wacht uitgebreid een chalets zone met opvallend toch veel stenen gebouwtjes. We duiken deelgemeente Bruggeneind in en zetten koers naar de Kaasstrooimolen en de wandelaars van de kortere afstanden. De laatste kilometer tot de kleine rustpost ’t Vloeisel worden we copieus begoten met hemelvocht. Zottemie en Chris maken er zowaar hun opwachting. Zij zijn aan een marathon bezig waarvan we tot gisteren het bestaan niet eens af wisten !
Hebben een lus van ruim 5 km voor de boeg en dat wordt een beauty. Wisselen voortdurend af tussen de dreven van de Herebossen en de Netedijk. Passeren het Toreke (1839) herinnering aan de ontsluiting met wegen van deze omgeving. Gaan een laatste keer pauzeren in een nu al veel stiller ’t Vloeisel. Nog ruim een uur te gaan. Zwerven door halfopen terrein met onder meer een zanderige paardenrenbaantje tot we opnieuw de Nete bereiken. Stroomopwaarts kronkelt ie veel minder dan we van hem gewend zijn. Verlaten het water en ruilen voor een fietspad in het groen, een oude spoorwegzate. Immer gerade aus dus tot bij de Camping van de eerste lus vanmorgen. We zijn bijna ter aankomst, laten ons door stormachtige wind over de finishlijn drijven. Hebben ruim de tijd voor ons favoriete drankje en koersen bij valavond terug naar het Hulshoutse marktplein en de bus naar Mechelen. Een Duvelke later, genoten in de bruine kroeg en met Chrissie, voert bus 500 ons terug naar Hemiksem. Niks dan lof voor deze organisatie, ook van de jongens & meisjes van de marathon. Leuke tocht waar duidelijk energie in gestopt was. Staat al in ons geheugen gegrift voor volgend jaar.
Al de 15de en toch nog maar mijn tweede wandeltocht deze maand. Ook op het werk dus ‘hoe ouder, hoe zotter’. Onbekend terrein voor mij trouwens al beweert Linda dat we er ooit al eens te gast waren. Ik begin blijkbaar aan hersenverkalking te lijden. Niet getreurd, busje komt zo en zet ons af bij de Carrefour in Schilde, het is nog stikdonker. Ook in de startzaal trouwens te gast bij het lokale atheneum. De 30 km bestaat uit een lus van 10 km, imperatief eerste te wandelen op vraag van onze gastheren, en vervolgens dus 20 km met rustpost in Oelegem.
We stappen langs de kerk met merkwaardige platte toren en doen dan wat je hoort te doen in Schilde, villaatjes kijken. Waar we even op grondgebied Ranst komen is de bebouwing volkser. Goorstraatsevelden blijkt een privé doorgang te zijn bij een houten B & b. Weg bebouwing ook meteen, eerste wat onverzorgde groenten akkers en dan onze eerste bosstrook van de dag, het bruine knisperende blad onder de voetzolen. De parkoersmeester kiest voor oneffen, we huppelen op en af kleine duintjes en wandelen verder langs een gracht. Stappen zowaar langs heidevelden en vervolgens door sparrenbos. De kerktoren komt weer inzicht, de dorpsbakker doet gouden zondagse zaken, we hebben de eerste job er op zitten.
Trekken ons terug op gang langs de Bellevuedreef, ooit met dubbele bomenrij en leidend langs pronkerige landhuizen. Duiken een beukenbos in dat ons zal afzetten bij een kanaal ter hoogte van Water-Link Oelegem. Er valt niks meer te beleven, een eerder saaie afwisseling van de kanaaldijk en woonwijken van recente signatuur. Zelfs de Oelegemse windmolen uit 1845 breekt de sleur niet. Ook Annie & Willie vonden dit niet leuk. We hopen op beter in de overvolle rustpost Oelegem.
De lokale lus begint aarzelend met kerkwegels en een witte wijk. Vrieselhof brengt daar gelukkig gauw verandering in. De parkoersmeester laat ons haast eindeloos zwerven over de paden van het jonge, wilde bos en zijn vele grachten. Ja, we zijn opnieuw vriendjes ! Oude boomresten zijn prachtig bewerkt tot geestelijke figuren, een heuse meerwaarde aan de omgeving. Een extraatje loodst ons voorbij het Stalteater (je moet het maar bedenken) en een deel van de antitank grachten. Voldaan keren we langs een in aanbouw zijnde wijk en langs de toepasselijke Binnenweg terug naar de nog steeds beren drukke rustpost in Oelegem. Hebben nog een uurtje wandelen voor de boeg.
Liet de stormwind ons tot nog toe met rust, we gaan nu vol aan de bak. Wind op kop terwijl wij een akker rondden. Zoeken opnieuw bosrijk gebied op langs de zoveelste gracht vandaag en de ruïne van Hof Ten Broucke. Zwerven heerlijk door het Pioniersbos en De Pont, langs statige beuken en een vijver bij wat op een fort lijkt. Brug afgesloten, geen probleem voor Guido en gezellen. Ze improviseren een pad dat er lekker modderrijk bijligt, wij vinden dit leuk ! We eindigen waar het begon, bij de statige landhuizen. Hoog tijd voor koning Duvel en het begroeten van vele bekenden. Zelfs een vuurrood koppetje duwt de schoolpoort open … Lucien bezoekt zijn buur uit Bazel. Diane en Rudy schuiven aan voor een gezellige babbel. Bieden ons gastvrij een ritje aan tot voor de deur in Heimisse. Schatten van mensen zijn zij ! Olympic leverde weer een leuke tocht af vandaag, die ene mindere strook waren we allen rap vergeten. Het verdere goede nieuws is dat zij volgende zomer vanuit Hoboken organiseren. Daar kijken wij echt naar uit want kennen de enorme mogelijkheden van de omgeving. Men zegge het voort …
Mijn laatste wandeltocht dateert intussen al van 25 Oktober. Elke dag sindsdien was een werkdag, het als kleine garnaal proberen opvangen van wanbeleid. Maar we leven op hoop, er is beterschap beloofd. Ik twijfel voor vandaag maar Linda geeft mij een duwtje, een wandeldag in Olen zal mijn gepijnigde hersenen heus wel deugd doen. We hebben er bij het bereiken van de startlocatie al bijna 10 km stappen opzitten. De klassieke 3,5 ‘midden in de nacht’ tot het Schoonselhof en 6 km van station Olen tot Domein Teunenberg. Ik heb zo mijn plannetje voor het vervolg.
Korte babbel met Paul ‘de pakkeman’ en ‘lange’ Jan, we gaan op pad. Heerlijk zwerven door het bosrijke, ex-militaire domein. Merkwaardig toch hoe groen in het blad vele bomen er nog bij staan. Halfopen terrein bij de Bijlevennen richting Oevel dan en huisjes kijken langs Moleneinde. Het Albertkanaal wordt overspannen door een nieuwe, hogere brug, onze tweede en laatste passage voor vandaag. Langs Boskant stappen we tot de kantine van ‘wijlen ?’ SK Hezewijk en de eerste pauze na een uurtje lopen. Heel klassiek parkoers.
Even dollen met ‘de Jakke’ en dan op pad voor de eerste lokale lus van net geen 10 km. Trekken het bosje in achter de voetbalvelden en vervolgen onze weg door halfopen Kempisch terrein. Koolzaad in de bloei strooit met zijn typische geur. Her en der waden we door knisperend blad, schoorvoetend om toch maar niet te struikelen. De Wilskes stomen voorbij, geen tempo naar onze bek. Door een stoppelveld (maïs) bereiken we de spoorbaan die we een eindje mogen volgen. Vervolgens loodst de Gestelstraat ons Achter-Olen, één van de deelgemeentes net als OLV en Sint-Jozef. Even sparrenbos als we door het Ukkepaadje wandelen en dan een stille wijk tot het Bulepad en zijn nu toch kale wilgen. Einde oefening en plaatsje zoeken in een ‘full house’ om de innerlijke mens te versterken. Leuke etappe overigens.
Het tweede rondje loodst ons langs café ’t Oud Zot en de straten van Weier tot de spoorbaan. Brede zandpaden, helaas maar voor even. Tarmac dan, langs verdroogd maïs, Goorkens en Gerhagen. Het klassieke weidepaadje van de Verbrande Kant brengt soelaas. We krijgen nog wat bosjes cadeau, spar overgaand in loof, met gemarkeerde bomen te koop als brandhout. Dwars door het Olense Shopping Center dan en terug Boskant opzoeken tot de rust in Hezewijk.
Kunnen er gezellig bijkletsen met Geertrui & Jan, wij het Duvelke binnen hand- en mondbereik. Onze Waaslandse maatjes moeten nog terug naar Teunenberg langs het Albertkanaal, wij hebben slechts 3 km meer voor de boeg tot station Olen. Leuke tocht zoals elk jaar en ik verteer ze blijkbaar goed na meer dan twee weken gedwongen pauze. Zaterdag zal helaas weer een werkdag worden maar zondag plannen we Schilde bij Guido en zijn maatjes.
Jette daar wandelen we elk jaar een herfsttocht. Deze keer reizen we voor het eerst al tram-trein-busdag over Hoboken, Antwerpen-Centraal en Vilvoorde. De bus is aan de late kant, Martin, hier ook vaste klant heeft zijn koffie al op. Voor de volle 42 kilometer zijn we wat laat op pad, zullen onderweg wel beslissen wat en hoe. Als trio dus lopen we M&M achterna. Naar goede gewoonte de wijk met straatnamen van legendarische filmsterren in. Een paar straten verder staat het standbeeld van Robbedoes en dan duiken we het Dielegempark in. Linten en pijlen wijzen in twee richtingen, wij kiezen voor routine. Langs het Christusbeeld de brede laan naar beneden en vervolgens het Boudewijnpark in met zijn vele waterpartijen. Groene snaters vliegen in razende vaart over onze hoofden, ook al een jaarlijkse gewoonte. We zijn na 4 km al in ter Rivieren en besluiten daar de lokale lus niet te lopen.
Meteen richting spoorbaan dus en het moerassige groen richting voetbal van Ganshoren. Op de achtergrond de weer eens opgeknapte woontorens richting Charles Quint. Een kort strookje bos nu met knisperend geel populierenblad onder de bottines. Vettig paadje om onder de drukke Brusselse ringweg te geraken. We laten ‘le tout Bruxelles’ achter ons. Stappen door weilanden langs de oude hoeve en de manege van Neerzellik en klimmen dan over tarmac richting Relegem. Pauze net voorbij de fraaie dorpskerk in de Groenvink. Afgeladen vol café met kaarters en wandelaars. Moeder en schoondochter komen handen te kort om iedereen te bedienen. Nadia zit wiebelend op haar stoel alle gasten van stempeltjes en parkoersuitleg te voorzien. Koffie op, genoeg bij gekletst, we gaan weer op pad. Kiezen voor een lange, trage helling door open akkers, langs een kapelletje ook. Dan weer tarmac met weidse vergezichten tot in Kobbegem. De hoeve met donjon ligt achter ons, de fraai gerestaureerde kerk en brouwerij Mort Subite links van ons. Een eerste groet aan ‘les petites femmes de Kobbegem’, steeds weer dezelfde dames die hier al jaren voor de bediening zorgen. We hebben tijd genoeg om de twee lokale lussen van elk 7 km te lopen.
De eerste loodst ons tussen kerk en brouwerij door naar een eerste onverhard klimmetje met eenzame boom. Gaan ruim zwerven door weidse akkers richting Brussegem. Bij een oude hoeve komen we op de Osselstraat uit en gaan een eindje tarmac lopen, Nadine & Bernard, Lily & Jean achterna. Jagers doen in de verte hun ding, schuimen de velden af naar een lekker stoofpotje. Wij klimmen langs de bosrand genietend van prachtige vergezichten, het Atomnium prominent aanwezig. Net voor we een tweede keer pauzeren begroeten we Yvette & Norbert (Borgerhout) die aan dezelfde lus beginnen. Even de innerlijke mens versterken en daar gaan we weer. Richting Walfergem deze keer en het Heierveld. Opvallend minder asfalt dan andere jaren tijdens deze lus. Zelfs een lusje door moerassig terrein dat ook Manke Fiel wel eens verkent. Ronden een enorm veld met ‘stinkers’ nog in volle bloei. Geen idee welke toepassing dit wel mag wezen. Een laatste keer naar de vrouwtjes van Kobbegem. Het is er nu al veel rustiger. Hebben nog twee korte etappes voor de boeg.
Trekken meteen naar het kasseitje van Hoogveld dat in deze tocht niet mag ontbreken. Dalen richting Hamme waar de parkoersmeester ons linea recta door velden en achterafjes loodst, de heuvel die ons van Brussel scheidt zodoende mijdend. Korte babbel met ex-collega die hier woont en toch even klimmen tot Keiberg, een groepje wandelaars van ’t Zeitje achterna. Laatste pauze in biljartcafé De Nachtegael. Op drie schermen volgen (te) luidruchtige voetbalsupporters hun passie. We blijven er dan ook niet lang. Lopen door het mooi park van Wemmel en de vierkante plas aan de overkant van de Brusselse Steenweg. Er heerst een drukte van belang op het water door grote groepen ganzen. Ronkel noemt ons laatste klimmetje bij een verweerde hoeve. Bij l’Arbre Ballon een stukje wild terrein opgewerkt door ons aller Jan. Langs AZ VUB en tramsporen in aanleg recht naar de finish. Netjes om 17:00 aan de aankomst voor ons stempeltje bij Daniele.
Nemen ruim de tijd voor een babbel met Yvette & Norbert, laten ons de Chimay Blue smaken. Dan is het tijd om huiswaarts te keren. Nemen afscheid van Martin en mogen de vermoeide ledematen zowaar te rusten leggen in een prachtige witte Jaguar. Onze Borgerhoutse schatten zetten ons in centrum Hemiksem af, waarvoor onze oprechte dank. Minpunt vandaag was dat het volgend jaar weleens de laatste editie van deze tocht zou kunnen zijn. Zouden we erg jammer vinden maar begrijpen dat ook deze groep er niet in slaagt jongeren aan te trekken. Tja, een euvel van deze tijd.
18.10.2015 Section Marche de la S.T.I.B. à Auderghem
De eerste bus naar ‘t Stad is erg vroeg, we mikken op een trein die ons een uur eerder dan gepland ter bestemming zal brengen. Helaas … hij is afgeschaft wegens te grote vertraging, voor 07:00 op zondagochtend nota bene. Zijn ze aan het uitslapen bij de NMBS of in vervroegd winteruur ? We laten ons de Starbucks koffie smaken en reizen gezapig tot Brussel-Noord en de perronnetjes van Watermaal. Ik ken de omgeving van kindsbeen af en toch stapte ik er nooit op of af de trein. Ook de eerstvolgende straat tussen woondozen door is mij onbekend. Vanaf de vijver van de Rue de Pêcherie en de Etrimo blokkendozen ben ik op bekend terrein. Neem Linda op sleeptouw langs de werkman huizen van de Kleine Weingaardstraat tot centrum Oudergem. Dan de berg op naar de Sint-Anna kerk. Ons opwarmertje telt exact 3000 meter.
Een vrij stille, oubollige startzaal, we gaan algauw op pad voor 30 km, clubmaatje Chantal achterna. Zakken voorbij de kerk tot op niveau van de Woluwe-rivier. Wandelen door het parkje van Bergoje, achter de kantoorgebouwen door. Vervolgens onder het Debroux viaduct en zo naar de vijvers van Ten Reuken. Drukte op het water met hoenen, meeuwen, wilde eenden en statige zwanen. Stilaan tonen prachtige bomen hun herfstig kleurenpallet met opvallend veel tinten geel. Le Repos du Chasseur (Charles Albert) en we mogen klimmen, trekken een eerste keer het Zoniënwoud binnen. Tussen statige beuken recht naar Bosvoorde en zijn kerkhof. Maken een ommetje over dalende kasseiwegen. Krijgen een prachtig uitzicht op de monumentale Sint-Hubertuskerk cadeau. Bereiken het hartje van de Bezemhoek in de Rue de Middelbourg. Ik kan nog aanduiden waar één van de beste patissiers gehuisvest was, een grote ijzerwinkel ook. Het zijn vervlogen tijden, de zaken herbergen andere activiteiten dan toen ik kind was. Pauzeren doen we in een soort garage die omgebouwd is tot gaarkeuken voor daklozen. Hebben nog maar 4 km op de teller staan en lopen dus gelijk door voor de lokale lus.
De Chemin du Silex loodst ons langs de ruime vijver van Bosvoorde. Deze leerde ik kennen dankzij Meester Loeckx in het tweede studiejaar, als dreumes van 6 à 7 jaar dus ! Een klimmetje, we duiken onder de spoorbaan Brussel – Namur door en trekken nu wel echt het Zoniënwoud binnen. Ik weet, hier liggen van de mooiste plekjes en de parkoersmeester laat ons uitgebreid genieten. We volgen kilometers lang het Wollen Borrepad langs de vele vijvers van de Verdronken Kinderen. Geel verdringt langzamerhand het groene blad. Elk vermolmd stuk hout herbergt tientallen tot wel honderd paddenstoelen en/of zwammen. We kijken onze ogen uit, lopen gelukzalig te genieten. Waar het slingerpad eindigt keren we op onze stappen terug door een statige dreef, l’Avenue des deux Montagnes. Antoine heeft minder geluk, zijn maatje is met de auto de gracht ingereden. Hier moet getakeld worden ! Onze gastheren zijn er gelukkig met de schrik vanaf gekomen. We duiken opnieuw onder de spoorbaan door. Wandelen door het parkje en de fruittuin van Tournay Solvay en stappen langs de Silexweg terug naar onze rustpost. Hebben 11 km op de teller staan.
Na de pauze stappen we meteen de Terhulpse Steenweg in, het hart van het Oude Bosvoorde, de Bezemhoek (Bessemmoakershoek zeggen ze hier). We lopen de straat helemaal uit om opnieuw het bos op te zoeken. Blijven heerlijk golvend in het groen lopen redelijk lang parallel met de drukke baan richting Groenendaal. Gaan klimmend weg van de drukte langs het Eikendalpad, tussen de beuken uiteraard ! Een kasseitje en dan linksaf, linea recta naar de kapel van Welriekende en de rustpost in de intussen bij wandelaars befaamde blokhut. Komen er Claire en Roland tegen. Zes IJsetrippers lopen in los verband de 30 km vandaag. Moeten onder de Brusselse grote ringweg door en kiezen dan voor de Brusselse Steenweg en zijn maneges. Rechtsaf zakken naar Gunsdelle en zijn immer vettig pad langs een nochtans droge gracht. Ze voert ons in een weidse bocht om de vijvers met riet begroeid van Hoeilaart. Aan de overkant van de plassen gaan we zachtjes klimmen door het bos. Moeten bij station Groenendaal de bus halen ! Neen, onze tocht stopt hier niet maar elk jaar zet de STIB wel ergens een bus neer als rustpost, altijd leuk.
Onder de brug van het spoor door, zegt parkoersbewaker Raymond (la cravatte). Tiens, ik die Zoniën toch van kindsbeen af ken kijk verbaasd. Een houten brug voert ons over de ringweg en dan duiken we opnieuw het bos in. De Aartshertogindreef loodst ons kaarsrecht langs meerdere vijvers en het kasteel van Groenendaal. Hier ben ik nog nooit geweest ! We passeren de Sint-Corneliuskapel, bermen langs de kant staan fraai in het donker groen van boshyacinten. We moeten een drukke steenweg over en gaan dieper het bos in. Bekend terrein dit met de verloederde piste van wat ooit de paardenrenbaan van Groenendaal was. Onze heerlijke zwerftocht in het toch nog overwegend groene bos zet ons terug af bij het kasseitje van daarstraks. We wandelen een laatste keer naar Welriekende en zijn blokhut.
Na de pauze trekken zes IJsetrippers zich in gespreide slagorde een laatste keer op gang. Drève de Bon Odeur, Drève du Comte des Flandres (lekker golvend over het fietspad) en Drève du Tambour (verweerd asfalt). Samen met Roland betreur ik dat het Bunzingenpad niet wordt aangedaan. Claire’s verzuchtingen worden wel verhoord en daar zijn we allen blij mee. Het prachtige diep ingesneden Dennenpad lopen we helemaal ten einde, met houten bruggetjes en al. Moeten op het smalle wegeltje geregeld halt houden voor late jogger die puffend omhoog lopen. Uitbollen doen we over een kasseitje tot Debroux en dan langs de boerderij gebouwen en het speeltuintje van het Rood Kooster (wit gekalkt). Nog een korte klim, kassei om het af te leren. Hoog tijd om ons vochtpeil en mineralenhuishouding terug op niveau te brengen bij Chimay Blue en ander lekkers.
Wandelen vrolijk de drie kilometer terug naar station Watermaal. De STIB zorgde vandaag weer eens voor een parel van een wandeltocht, langs de mooiste stroken van het Zoniënwoud. Goudgele zonnestralen en beukenblaren, bruine paddo’s in overvloed zorgden voor een onvergetelijke dag.
Ondanks mijn zesdaagse werkweek zijn wij op zondagochtend al om 07:45 bij Mechelen station. Hebben dan reeds 3500 meter gestapt en ruim 40 minuten op bus 500 gezeten. Helaas staat de verhoopte bus 550 naar Duffel en Lier niet op het bord. Wel een 560 waar we een uur moeten op wachten. Maar ik heb pijltjes zien hangen bij de Netebrug in Walem en tot verbazing van de chauffeur reizen we een eindje mee terug met de 500. Zien tot onze verbijstering een 550 rijden ! Mijn € valt, ik heb naar het verkeerde bord gekeken in Mechelen !! En zeggen dat ik daar elke dag voorbij kom ! In Walem volgen wij dus oranje pijltjes. Vreemd, zegt Linda, want Neteland is normaal rood en geel. We verlaten Walem richting Abdij Roosendael. Even kijken wat op de pijltjes staat … Fietsgordel Mechelen ! Wat ben ik toch goed bezig ! We zoeken in arren moede de Netedijk op. Stappen oostwaarts met de koude wind op kop, bar en boos zou Martin zeggen. Een ruim uur later staan we in de startzaal, neen niet het Technisch Instituut (Marching) maar in het Gildenhuis even verderop. Hebben al 10 kilometer op onze teller staan zonder ook maar één wandelpijl te zien !
Genieten eerst van de heerlijke huisgemaakte appelcake van Neteland en gaan dan op pad voor 30 van de aanvankelijk geplande 35 kilometer. De spoorbrug over bij campus Rooienberg (vroeger Sint-Norbertus ziekenhuis) en dan langs de IJzeren Weg in Antwerpse richting. Een eerste splitsing en terrein met witte kangoeroes, prachtige diertjes. Terug het spoor over en bij de brandweer een graspad op. Niet voor lang, Senthout is terug verhard al verlaten we wel voor even de bebouwing en ruilen het in voor weilanden. Bij de Uitbreidingsstraat terug door een wijk tot schooltje De Beunt, voor de gelegenheid omgevormd tot bij Annie & Willie. Zijn kleine 5 km gevorderd en lopen gelijk door. Terug langs Senthout en vervolgens onderaf de Nete door het hoge riet en jong bos. Dan de Netedijk op richting Lier. Weg van het water door een ander bosje tot de Mechelse Steenweg. Stille straten achterin loodsen ons langs grote hoeves en villa’s, landelijk tarmac met bomen in kleurrijk herfsttooi. Pauzeren deze keer wel in De Beunt.
Volgen de Schoolroute dwars door Duffel tot de spoorbaan en de eerste kilometer van daarstraks. Dokkeren na de splitsing een kasseitje op langs het maïs gevolgd door de lange rechte Franse Lei (beton). Een slingerbaantje loodst ons vervolgens langs (rode) sla en weilanden richting eerste hoogtepunt van de dag : de Oude Spoorwegberm. Heerlijk genieten is het nu van de smalle strook puur natuur tussen akkers en serres. Notmeir is het volgend tarmacje tot de rustpost bij de paprikaboer. Kunnen er een terrasje doen na zo’n 18 kilometer stappen (voor ons intussen al 28).
Ik stel Linda voor niet terug te keren naar Duffel maar de grote lus richting Rumst te wandelen, we hebben terreinkennis. Kathy en Hans bevelen ze trouwens absoluut aan. Daar gaan we dan, de Kapellenlei en zijn statige bomen in. Vervolgens onderaf de E19 over een nat technisch pad tot de brug van Rumst. Krissie (Lint) volgt ons voorbeeld. Duiken het bospark Hof Ten Eiken in, met zijn visvijvers en authentieke oude ijskelder, nu vleermuizenwoonst. Stratenloop dan tot de kerk van Rumst, het feest kan beginnen. Zullen de volgende kilometers afwisselend op de Netedijk of onderaf tussen het geurend balsemien van de Oude Nete-arm stappend, heerlijk ! Aan de overkant van de drukke steenweg Mechelen – Kontich wacht de witte Lazaruskapel en de gelijknamige straat tot de paprikaboer. We zijn er uiteraard bij de laatsten. Krijgen nog een heerlijk stuk gebak aangeboden bij ons Duvelke en laten het ons smaken. Moeten alleen maar bus 500 trotseren op weg naar huis en 3500 meter per 2pk langs Cleydael en centrum Hemiksem. Zijn nog voor 18:00 thuis en hebben toch 40 km in de benen. Het heeft deugd gedaan.
P.S. geen foto’s van deze tocht wegen nukken van het toestel, ook dat nog !
Heb een zesdaagse werkweek achter de rug maar ben toch vroeg uit de veren. Plannen de Mechelse 40 km te wandelen met een aanloopje van 3,5 km tot bus 500 (lees de feufteg) in Aartselaar. Schoon volk in de startzaal aan de Zandpoortvest, tot uit de Vlaanders komen Kathy & Hans, Lut & Luk afgezakt. Trein- en autovolk broederlijk verzamelt rond de ochtendlijke koffietafel.
In de frisse ochtend steken we de Mechelse binnenring over, het park bij ’t Arsenaal in. Heerlijk wandelen over de lattekes langs de Dijle en vervolgens door winkelstraten tot de Brusselpoort. Aan de overkant van de Leuvense vaart een paar straten en dan genieten van het Vrijbroekpark en zijn rozentuin. Merkwaardig, wij liepen enkele maanden geleden exact dezelfde route langs GR en knooppunten, zelfs tot voorbij de Pringles fabriek en onder de E19 door ! Fleurige brug over de Zenne en we lopen Zemst binnen. Raken maar even aan Eglegemvijver en gaan dan zwerven door akkers, over graspaden. Komen zo in Hombeek aan waar we villaatjes kijken tot de eerste rustpost in Het Laatste Huis, te gast bij Kurt en een oude stoof. Er staan 8 kilometer op de teller.
De extra lus voor de grotere afstanden beginnen met een prachtige wilde tuin, een mix van groenten, bloemen en fruit. De volgende kilometers worden een mix van graspaden (de Wolfsputvoetweg) en landelijk tarmac tot voorbij de 51° noordelijke breedtegraad, grondgebied Hombeek. Bij kolenvelden een prachtige eikendreef die ik lijk te kennen. We lopen inderdaad langs het bos van AA en zijn lange rechte veldwegen door open land, een strook natuur die we pas dit jaar ontdekten. Een ellenlange populierendreef loodst ons stilaan naar Zemst-Laar vanaf waar het eentonig tarmac lopen wordt langs onder meer de eindeloze Klein Parijsstraat. We zijn dan ook blij terug bij Kurt te kunnen pauzeren … onder een kiwiboom, rijkelijk voorzien van vruchten. Zowat 18 km staan er op de teller.
Nadine, Marij en Willy achterna nu over nog meer betonwegen door akkers, fietspaden ook langs hooiland. De dorpskern van Zemst komt in zicht. We lopen er niet echt naartoe. Waden letterlijk door verdorrend maïs tot een witte kapel en de Zennedijk die we een eind stroomopwaarts volgen tot de drukke steenweg die Mechelen met Vilvoorde verbindt. Hier kom ik elke dag gemotoriseerd langs. Karin en Dirk worden onze gezellen, wandelend langs de drukke steenweg richting winkelcentrum randje Mechelen. Rechtsaf dan onder drie spoorwegbruggen door en langs de spoorbaan. Duiken een jong bos in dat ons zal afzetten bij de woontorens van de Mechelse Ghandi wijk. Even verder, in het nieuwe zorgcentrum Den Abeel is het pauze na intussen ruim 25 km.
Patje Kloek wordt tijdens de volgende extra lus onze gezel. Wat straten en dan langs een voetweg de natuur in. Eikels onder de voeten, langs dennen en een waterloopje bij de Vinkebrug. De villa’s van de Vijverlaan duren eindeloos lang, maar Pat houdt ons vrolijk aan de waggel. We bereiken de Leuvense vaart ter hoogte van Planckendael en lopen weg van Mechelen. Willy en zijn dames pauzeren op een bankje, zijn tarmac-moe. Weg van het water en onderaf een spoorbaan zowaar een bosrijke omgeving. Patje zet het op een lopen, wij volgen wandelend vanop afstand over landdijkjes tussen de ruime plassen van domein Hofstade door. Een hoogtepunt voor deze tocht. Drukke baan over en dan fietspaden lopen door Vriezenbroek. Geurende balsemien aan de nattere kant, grasland en oogstrijp chicorei (witloof). We stappen tot de Diabolobrug en dan evenwijdig de spoorbaan tot de bruggen van daarstraks. Laatste pauze in Den Abeel met nog 3500 meter voor de boeg.
Nog wat straten, dwars door een oudere sociale wijk tot de Geerdegemvaart. Deze volgen we dan tot Colomabrug en de gigantische infrastructuurwerken voor het nieuwe station en zijn toegangen. Rechttoe, rechtaan nu naar de finish en de verbroedering met Annie & Willie, Kathy & Hans, Karin & Dirk, L & L. We spreken met z’n allen af in Duffel volgende zondag. Wij zoeken terug de ‘feufteg’ op en bollen 3500 meter uit tot thuis vanaf de Helsstraat in Aartselaar. Vonden het leuk de vele maatjes terug te zien, de tocht zelf vulde de verwachtingen niet helemaal in. Te veel lange rechte betonstukken.
Booischot, we rijden er af en toe langs de kerk naar andere oorden. Vermoeden de Nete in de buurt maar meer kennen we er echt niet. Toch nodigen we Martin uit voor een tripje. IVAS bouwde er een parkoers en dan zijn we er meer dan gerust in, in de kwaliteit van hetgeen ons te wachten staat. Ook het treinpubliek denkt er zo over. Wij reizen samen met Rik (Bornem), komen op het perron ook Jacqueline (ex-Meerhout) tegen. Stappen 2 km van station tot prachtige kerk en parochiezaal. Aan de ingang zijn spelt koekjes te koop in vele varianten en aan wandelaar vriendelijke prijzen. Laat deze oude glorie onder de graansoorten mij nu toch wel te boeien zeker ! Op de Vilvoordse woensdagmarkt koop ik er mij telkens weer broodjes van en die smaken overheerlijk.
Martin is haast gelijk met ons paraat en we verlaten de goed beklante zaak voor 30 km ontdekkingstocht. Meteen goed raak met een grasveld (als parkeerterrein dienstdoend), een eerste bosstrook van een kasteeldomein, maïsvelden en hooiland. Aan de overkant van de ons bekende steenweg een prachtige akker oogstrijpe venkel, een mens zou er honger van krijgen. De 30 km gaat een eerste keer zijn eigen weg over een bruggetje dat wel gebouwd lijkt door Genie soldaten. Dan letterlijk het maïs in. Martin en Linda lopen ergens voor mij uit. Waar, daar heb ik het raden naar, ze zijn opgezwolgen door de hoge groene massa. We verpozen even op een tarmacje langs een gracht dat terug in onverhard overgaat. De eenmanspaadjes die volgen lijken in geen eeuwigheid meer bewandeld te zijn. Linda mindert vaart, technisch is niet haar ding. We pikken de andere afstanden terug op bij een bomenkwekerij. Natte paden loodsen ons met z’n allen naar een prachtig wild bos. Bereiken zodoende Houtvenne en een gelukkig ruime rustpost, we zijn hier duidelijk niet alleen !
Koffie en spelt vanillewafel, we gaan er weer tegenaan. Langs de voetbalterreinen van Ramsel gaat de reis en dan pikken we opnieuw een bomenperceel op. Een lommerrijk pad loodst ons vervolgens tussen weilanden door tot een oude spoorbaan (zate). De langste afstanden worden verwend met een prachtige doorgang van een moerassig, wild bos, heerlijk ! Weer een steenweg over en dan verder over landelijk tarmac en maïsakkers. Pauzeren doen we op het zonovergoten terras van Agter de Weyreld. Martin laat zich het gelijknamige biertje smaken, ik ga voor Rochefort 6° (bier van de maand) en Linda voor verwenkoffie. Blijven ademen en je wordt hier 100 jaar !
Maar er moet nog gewandeld worden ! Lopen langs de rand en vervolgens dwars door een gemengd bos. Dalen zowaar een heuveltje af tot een grote vijver die wel eens een oude kleiput zou kunnen zijn. Rond de plas en zijn loze vissertjes dan en langs de zate terug richting Ramsel. De halfopen, groene omgeving loodst ons terug naar rustpost Houtvenne waar het intussen al wat rustiger geworden is. De laatste loodjes beginnen met hetzelfde halfopen terrein en dwars door bomenkwekerij Van Dijck. We verkennen voor het eerst vandaag de Netedijk. Duiken na een paar meanders terug bos en wei in om over maïsstoppels terug te keren naar de rivier. Onderaf wacht dan het kasteeldomein met slotgracht Hof ter Laeken. Een aantal afstanden mogen echt uitgebreid genieten van het domein en zijn verscholen gebouw met rode luiken. Rondom dan langs pas gemaaid hooiland, we eindigen met een majestueuze dubbele dreef. In de bomvolle zaal niks dan blijde gezichten. Nagenieten van een prachtige tocht en van de pannenkoeken verzorgd door huisbakster Sieke. Speltkoeken en Serafijnbier zijn uitverkocht, we pikken nog wel ons Duvelke mee. Nemen afscheid van Martin en reppen ons naar de trein. Weten het wel heel zeker … IVAS dat is de absolute top in het Vlaamse wandelland !!
26.09.2015 Sint-Michielstappers te Sint-Job-In-'t-Goor
Mijn wandelweekend begint al op vrijdag. Pijltjes hangen tussen Huldenberg, Loonbeek en Neerijse voor onze tocht van zaterdag. Omdat ik de grootste afstand voor mijn rekening neem is Wilfried clement. Ik mag lekker vlak langs de IJse en de Doode Bemde wandelen. Neem onderweg nog een ouder koppeltje uit Gembloux op sleeptouw die zowat verloren lopen in de modderstroken langs de Dijle. Zet hen terug netjes af bij hun auto aan het kasteel van Neerijse en daar zijn ze mij dankbaar voor. Na mijn tweede passage in Loonbeek vindt Wilfried het welletjes. Ik krijg de ene na de andere helling te verwerken. Dender dan ook met plezier de Huldenbergse Priesterberg af, mijn taak zit er op, ben 7 uur onderweg geweest.
Linda lust geen heuvels meer, ze kiest voor vlak en dichtbij huis. Patje Kloek loodst een volle bus wandelaars … één halte te ver. Dolle pret als we op onze stappen terugkeren naar een voor elkeen onbekende startzaal in Sint-Job. Iedereen, inclusief Jean-Pierre Declerck, gaat er zijn eigen weg. Wij opteren uiteraard voor de 30 km. Moeten aanvankelijk nogal wat huisjes kijken, tot villa’s in het groen toe. Een eerste bosstrook loodst ons langs een camping naar Sluis 2 en de Schotense vaart. Aan zijn overkant duiken we meteen het Donkerbos in. Een plejade van paden gaande van grint, over gras tot smal en vettig. Onbekend terrein en dus altijd leuk. We komen er overigens bijna niemand tegen. Terug naar sluis 3 dan en langs het water tot sluis 4. Wandelden we hoofdzakelijk in Brecht, pauzeren doen we na 8 km terug in de startzaal.
Lopen nu weg van de waterkant, door een bosje met heel wat hulst. Nog enkele huizen en dan de klassiekers Polderdreef en lange kaarsrechte Sint-Jobbaan. Langs weilanden vervolgens met firma Luyckx op de achtergrond. We keren terug naar Sint-Job en rustpost Kristus-Koning langs smallere natte paden en dwars door het bos. Halven dans zowat voor vandaag en dat zint mij opperbest want …. ben niet op mijn best. Toch snijden we de langste etappe van 8,4 km aan dwars door het domein van KK. Een prachtige beukdreef loodst ons richting Caterskapel, zelf verscholen achter de rododendrons. Brede zandpaden met grote plassen loodsen ons langs berken en paardenweiden richting steenweg. We verlaten er de Kleine Vraagweg en ruilen hem in voor een fietspad naar …firma Luyckx en de Grote Vraagweg. Volgen de klassieke route van brede grintpaden tot een smaller, natter pad begrenst door een gracht en geurende balsemien ons weer in KK afzetten. Ik heb het gered !
Even wat bijpraten met Ranstuil Karel en we vatten de laatste loodjes aan. Zoals verwacht door de Schildense Koeistraat richting golfterreinen Rinkven. Maken een ruime omzwerving langs de links & greens, over fietspaden en onverhard. Finaal weten wij aan de overkant van een steenweg de haantjes zitten en tevens de antitankgracht. We volgen het crèmekleurige stilstaande water een poos en duiken dan weg in de rododendrons. Terug richting dorpskom langs hockey en voetbal terreinen. Bij de watertoren zit onze opdracht er op. Ruim de tijd voor een paar Duvelkes en even dollen met Maai. Bussen gaan om 18 en 51 zei Waaslander Herman. Hij vergat er even bij te vertellen dat die van 18 naar … Sint-Job rijdt ! Wij dus de andere kant van de steenweg opzoeken en om 30 over Schilde naar de Koekenstad reizend. Morgen staat Booischot op ons programma, totaal onbekend en met Martin !
Binnen het uur staan we bij de startlocatie in Deurne, gewoon een bus- en tramritje deze dag van het openbaar vervoer. Wijziging van locatie maar nauwelijks ander parkoers, zo lijkt het aanvankelijk. Stappen door de wijken van de Zwarte Arend maar toch niet naar The Great Old. Nevelslierten worden doorprikt door een herfstige zonsopgang als we Ertbrugge binnenstappen. De eerste bospaadjes liggen er vettig bij. Dra zijn we op grondgebied Wijnegem. Stappen rond het kasteel en zijn droge gracht terwijl een indringende lookgeur ons dienstdoend orgaan prikkelt. Geen idee waar die vandaan komt, tenzij van het dichtbij gelegen specerijen bedrijf. Een graspad ligt er kletsnat bij van de ochtendlijke dauw. Konijntjes drogen hun ‘pelsen frak’ in het zonnige weiland. Tot onze verbazing nog meer graspaden met gasleidingen onder onze sloffen. Stilaan herken ik een etappe van een andere club uit de buurt. Onze gastheer moet toen wel erg goed bij de les geweest zijn. Runderen met ‘grote sturen’ (alias Timmermans) en we stappen de drukke Turnhoutse baan over ter hoogte van het shoppingcenter. Missen met z’n allen aan de overkant een markering naar rechts die wel erg lommerrijk is aangebracht. Correctie dus en langs het kerkhof en de skipiste van Ruggeveld richting Rivierenhof. De eerste pauze in de startzaal na een parel van 8,5 km wenkt.
Gesterkt gaat het terug naar het Rivierenhof bij de boerderij. Enkele vijvers, puur natuur, korfbal de nationale Antwerpse sport bij uitstek, langs het kasteel, de parkoersmeester tekent wandelkilometers op een zakdoek. We passeren het minigolf terrein, het Sterckxshof (zilvermuseum) en de politietoren. Kalende kastanjebomen loodsen ons het park uit. De Oud-Deurnese steegjes voeren tot rustpost Fair-Play, alweer 5 km verder. Het korte lokale lusje voert langs het Cogelsplein en dan onderaf over een fietspad langs de lawaaierige Antwerpse ringweg en de rust van rivier de Schijn (vandaar Schijnpoort). Ommetje langs de bewoonde wereld, volkstuintjes ook en dan een hoogtepunt van deze tocht, het geklasseerde Sint-Fredeganduskerkhof. Wij staan vol bewondering voor de massieve grafmonumenten. Kunnen niet snappen dat een jongere deerne dit afdoet als ‘oude stenen’.
Slaan de pauze in de Fair-Play over en duiken een steeg in die ons terug in het Rivierenhof afzet. De parkoersmeester heeft zo zijn eigen ideeën. Midden een grasperk een Keltische bomenhoroscoop, nooit van gehoord. Ik blijk een populier te zijn. Nou ja, veel blad staat er niet meer in mijn kruin ! Nog eens rivier de Schijn, langs het Sterckxhof en de grote Vijver. We weten dat we een smal pad in moeten langs wat ooit een kanaaltje zou geweest zijn, nu puur natuur. Het wilgenpad naar de Schranshoeve dan, aan de overkant van de Ruggeveldlaan wacht rustpost Chiro.
Even pauze want er volgt een lange etappe. Een nieuwe site van volkstuintjes met mooie houten opberghuisjes, een fietspad door een gerooid patattenveld, we moeten de Nijverheidsstraat op. Deze etappe is geen hoogvlieger en dat weten we. Linda heeft een mindere dag en kruipt achter me als een volleerde Zoetemelk. Schootsveld loodst ons langs maïs en nog meer volkstuintjes tot de buurt van ’t Fort van Wommelgem. We moeten echter nog een extraatje lopen over een assebaantje en tarmacje, heen en terug tot Ternesse. Vinden het de hoogste tijd om ‘een bankje te doen’ bij de ingang van het Fort. Lopen vervolgens kort langs de fortplas, voorbij een stemmig bakstenen kerkje, terug langs de tuinen en dan zit ook deze etappe er weer op. Hebben nog nauwelijks 2 km voor de boeg tot de finish. Gewoon de Ruggeveldlaan aflopen denk je dan en dat blijkt in eerste instantie ook zo te zijn. Toch gunt onze gastheer ons nog een mooi stukje wild groen lang ’t Groot Schijn en een laatste doorsteek door ’t Rivierenhof.
Bij ons Duvelke mijmeren we over te weinig deelnemers voor deze mooie tocht. Voorzitter Ludo weet te melden dat ze de komende twee jaar niet zal georganiseerd worden wegens geen startzaal meer beschikbaar. Jammer want wij waren er de laatste jaren aan verknocht.
Wegens voorafgaandelijk kappersbezoek komen we pas om 09:45 in station Hasselt aan … om er pardoes op Jefke te lopen die blijkbaar op dezelfde trein zat ! Naar goede gewoonte heeft hij zijn eigen invulling naar de startlocatie en daar pikken wij graag en gretig op in. Met de landkaart in de hand loodst hij ons door sjieke winkelstraten, langs de oude gevangenis en door de Japanse tuinen. Een strookje Demer, een stukje kanaaldijk. Het is al gauw meer dan 6 km tot Kiewit. Ik merk onderweg dat onze gids ongewild vrijwel continu een GR-route volgt. Wij beslissen dan ook slechts 20 km te stappen bij Kareltje en zijn Rakkers en langs de GR terug naar het station te lopen. Zullen zodoende 34 km op de teller hebben staan.
Waaslanders Geertrui en Jan gaan ons voor langs een eerste sparrenbos richting Domeinbos Kiewit. Nadat de kleinere afstanden ons verlaten hebben zijn we meteen alleen. We passeren een boerderij met bijenhal en gaan het tarmac op door een halfopen landschap. Eikels en hazelnoten vliegen ons letterlijk om de oren. Her en der woelsporen van everzwijntjes, diertjes die we niet te zien krijgen. We stappen dwars door een weiland en wandelen aan de overkant over vlondertjes van een nu niet nat liggend gebied. Passeren grasvliegveld Kiewit en kiezen dan voor brede zandpaden tot de rustpost in het schooltje Heiwind. Was een aangename, rustgevende etappe van 9 km.
De innerlijke mens versterken en we gaan weer op pad over de Bokrijkseweg langs een reeks weilanden. Bij de poorten van domen Bokrijk gaan we een eenmanspaadje in het groen op. Het zet ons af bij de Wijers en zijn vele vijvers. Komen uit bij een gerestaureerd washuis uit Sint-Truiden en stappen door een statige dreef richting en voorbij station Bokrijk. Terug de bossen in dan enkele bekenden groetend die al op de terugweg zijn (Johan uit Genk en Peter VDM uit Eindhoven o.a.). Het ellenlange rechte pad zet ons af bij het Sint-Jozefinstituut in Bokrijk, onze tweede en laatste rustpost. We komen er Yvan, le terrible tegen.
Even wat huisjes lopen nu, langs een plein waar de lokale Chiro openingsweekend houdt ook. Aan de overkant van de drukke steenweg Hasselt – Genk nog een laatste bosstrook. Hommelvenne blijkt een straat te zijn met hoge populieren maar ook een open riool, waarvan het geurenpallet vandaag gelukkig zacht blijft. Stappen door een moerassige strook, gelukkig over een hoger liggend dijkje, tot de spoorbaan. Keren zowat op onze stappen terug en bereiken de finish net voor een stevige plensbui. Marina en René keren er huiswaarts. Wij gaan aan tafel met Rudy (Hove), Yvan en een Lummenaar. Na de gezellige babbel pikken we opnieuw de GR route op beginnend met een extra boslusje. In de winkelstraten raken we zijn spoor bijster. Volgen dan maar onze neus tot het station … om net een trein naar de Koekenstad te missen. Zullen finaal pas om 22:00 thuis aanbelanden, niet zonder een heerlijk dutje met dank aan het zachtjes rollend materieel van de NMBS.
Op zondagmorgen gaat de eerste bus naar ’t stad om 06:38, zijn we klokslag zeven uur oep ’t Zuid … om vast te stellen dat de eerste trein naar Beveren-Waas er pas om 08:25 zal zijn ! Een schoonheidsfoutje, Rik (Bornem) lacht zich later een verschot bij het aanhoren van ons verhaal. Maar wij dus te voet naar Berchem-station zo’n 3,5 km verderop. Bakje troost halen bij Sauke in de Panos, die blij is ons nog eens te zien.
Sporthal Sint-Lodewijk ligt nauwelijks 500 meter van het station. We steken dan ook om 09:00 van wal voor een eerste korte lus van ruim 8 km. Sterke start meteen met een donkere dreef, kasseitjes en verderop het park van een waterkasteel. Straten lopen dan om onder de sporen door te geraken en de Kruibeeksesteenweg op te pikken. Ruilen tarmac in voor graspaden langs maïs en weilanden, een haast dichtgegroeide beek en hoeves met heel wat runderen in open stallingen. Vervolgens slingertarmacjes, landelijk voorbij het Hof ter Saksen naar voetweg 46. Deze zet ons af bij de spoorbaan die we bij het station ondertunnelen. Enkele straten nog, een eikendreefje en tijd voor een eerste pauze. Niet onaardig deze eerste etappe.
Terug op pad dan. Een paar straten riante villa’s en dan langs Hof ter Welle nog in volle restauratie. Graspaden als achterafjes loodsen ons terug naar de spoorbaan. Aan zijn overkant een volgend hoogtepunt met het Hof ter Saksen. Netjes gemaaide graspaden zetten ons af bij kasteel, orangerie en koetshuis, allen recent gerestaureerd. We gaan zwerven over een Finse piste door het bos/park met z’n vele bomen en struiken allen netjes van namen voorzien. Door de kasteeltuin en dan weer een maaipad op, de parkoersmeester tekent op een zakdoek fraaie wandel capriolen. Helaas moeten we nu ellenlang de N485 volgen tot centrum Haasdonk. Maar we waren gewaarschuwd : een koppige, asociale boer heeft voetweg 49 afgesloten. Hier kan geen parkoersmeester tegenop. Over het Haasdonkse marktplein stappen we naar de rust in schooltje De Zeppelin. Installeren ons zoals vele anderen op de speelplaats om de schoofzak aan te spreken.
Trekken verder met M&M die een lusje voorsprong hebben. Twee kilometer kunnen we samen keuvelen stappend langs weilanden, maïsvelden en een bosstrookje. Onze wegen scheiden als wij riante landhuizen in het groen opzoeken. Duiken voetweg 29 in voor een leuke omzwerving door een sparrenbos. Vervolgens de drukke Tassijnslaan af tot een kapel en dan kiest onze gastheer voor voetweg 59, een brede zandweg die later overgaat in graspad. Bereiken zo de plas van Fort Haasdonk en mogen er helemaal rond wandelen. Koeien staren ons loom aan van op een paar heuveltjes, vissers doen hun ding, jonge futen zorgen voor een hels kabaal. Weg van het water dokkeren we een kasseibaantje af en ruilen het in voor de Bunderwegel, langs maïs en onder populieren, tot de prachtige dorpskerk van Haasdonk. Zitten nu alleen op de speelplaats en bedenken dat deze tocht niet meer stuk kan.
Lopen dus dezelfde twee kilometer als daarstraks en gaan nog meer landhuizen in het groen bewonderen. Duiken een krakkemikkig eenmanspaadje in tussen militair domein en nog meer maïs, echt verscholen in het groen. Moeten vervolgens over een in onbruik geraakte spoorbaan, handig wippend van dwarsligger naar dwarsligger. Door een bosje vervolgens tot een spiksplinternieuwe KMO-zone. Stukje verweerd tarmac, nog even een bosstrookje bij Saksen, we stappen door een overstromingsgebied langs de spoorbaan. De laatste paar kilometer loodsen ons door het centrum van Beveren dat er ’s zondags verlaten bijligt. Hoog tijd voor ons zondags Duvelke, nagenietend van toch wel een verrassend mooie tocht. En de boer, die ploegde vast ongestoord door …
Volgende zondag trekken we zeker naar de Stroboeren in Deurne, zaterdag is de bestemming nog onzeker wegens ons zeswekelijks kappersbezoek.
We maken het ons gemakkelijk vandaag, starten gewoonweg van thuis. Hebben negen kilometer voor de boeg dwars door Hemiksem en Schelle tot Niel-station en dan het fietspad op tot Boom-station. De Rupelbrug over en we zijn zo in Klein-Willebroek. Wimpelen onderweg het vriendelijke gemotoriseerde aanbod van Diane & Rudy af, we willen onze 30 kilometer of daaromtrent vol maken.
Tot onze verbazing Bart (van Zottemie) aan de start. Katrien is op uitstap met Horizon Opwijk en Bart komt de knie trainen, vrolijk als altijd en ook met gezond verstand wandelend. Zal snel terug bij de ‘grote jongens’ horen, deze kerel. We gaan op pad voor 21 km, meteen de Netedijk op met uitzicht over de skyline van Boom-City en even verder de dijk af recht naar de Balsemien (naam van deze tocht) en de Biesenvelden. Heerlijk genieten in het wilde groen tot de steenweg bij Hazewinkel. Jammer genoeg mogen we dit domein niet binnen vanwege het WK roeien. De parkoersbouwer wordt zo gedwongen ons langs straten rond de roeibaan te leiden, niks aan te doen. Toch loodst hij ons een eerste keer naar ’t Broek van Blaasveld en zijn vele vijvers. Een familie zwanen dobbert onbekommerd op het nat. Wij ruilen het groen in voor een wijk van recente signatuur en stappen vervolgens langs de spoorlijn Temse – Mechelen tot het Volkshuis van Blaasveld, tevens de centrale rustpost. Waaslander Lucien gaat ons voor, ‘ket’ Jean-Pierre heeft naar goede gewoonte een lus voorsprong.
Even wat bijkletsen en daar gaan we weer. Achterom bij Willy’s Moustache en dan bij Geerhoek weer de spoorlijn opzoekend. Lopen nu door groenten akkers, kolen, sla en raapjes. Bij Heihoek (Heffen) halen Jefke en twee Turnhouters ons in. Kunnen we weer een babbeltje slaan. Jef verlaat ons en stapt richting Mechelen via de wandelknooppunten, wij lopen terug richting Broek en (nu gesloten) taverne ’t Fonteyntje. Op één van de plassen bemerken we een wat schuwe grote witte reiger, een prachtexemplaar. Nog een paar dreven en langs de spoorbaan stappen we terug naar het Volkshuis. Komen er deze keer Rik (Bornem) en Rudy (Hove) tegen. Rik neemt de bus naar huis, Rudy gaat ons voor in de laatste etappe.
Passeren kerk en Broekventje en duiken dan de weilanden in. Onverhard langs een gracht achterom Hazewinkel en dan het fietspad op langs Broek De Naeyer richting container- en jachthaven. Anders dan anders stappen we over een geel geschilderde brug en zoeken het kanaal op dat de Schelde met Brussel en zelfs Charleroi verbindt. Er steekt een felle wind op en als we de Rupel bereiken is het ‘van dattum’ een fikse regenbui begeleid ons naar de finish. Van buiten zijn we dus al nat, nu nog van binnen dankzij Duvel (voor ons) en Palm (voor Rudy). Als we terug richting Boom en de bushaltes wandelen is het gelukkig terug droog. Zelfs zonder de roeibaan lieten de Vaartlanders ons weer genieten van hun hoekje Klein-Brabant en zijn we dus weer best tevreden.
Ik ben terug van even weg geweest. De vork plooit onder de massa’s hooi dezer dagen maar breekt niet, hij is van het flexibele soort. Toch vertrek ik met lood in de benen richting Vlimmeren. Zal er het beste proberen van maken. We plannen 30 of 35 km afhankelijk van de vlotheid waarmee we het parkoers verorberen. Duiken van de erg stille zaal vrij snel het maïs in. Bij Klaverheide komen de landelijke geuren ons tegemoet. Bij het naambord Wechelderzande volgen we een bosrand richting weilanden. Zwerven over brede zandwegen en begroeten ons aller Herman die fier zijn t-shirt van de IJzer showt. Eenmanspaden door de volgende bosstrook loodsen ons naar de golfterreinen van de Lilse Bergen. Traditiegetrouw doen de mtb-ers er ook hun ding. Na een kleine 8 km pauzeren we een eerste keer in het Chiroheem. Ook hier is het veel rustiger dan andere jaren alhoewel het weer best meevalt.
Beginnen aan de volgende ruime 7 kilometer richting hoofdingang van domein Lilse Bergen. Traditiegetrouw gaan we het Konijnenpad op, grondgebied Gierle, om chalets in alle formaten te bewonderen. Snel lopen we weer over graspaden onder sparren, zijn moederziel alleen op de langere afstanden. Tunneltjes loodsen ons langs de E34 en dan gaan we zwerven door het Gielse bos en de vele gebouwen van de er gevestigde psychiatrische begeleiding. Slingerpaadjes loodsen ons vervolgens richting hoevegebouwen. Een diepe gracht in een strook beukenbos ligt er hooguit moerassig bij. Nog een stukje groene open ruimte, een grintpaadje, pauzeren doen we in het chalet van De Buren. Genieten er van een lekkere kom stevige soep met een bruine boterham. Echt zoals we het graag hebben en thuis ook doen. Meteen terug de bossen in. Een open vlakte met regenpoeltje oogt geel van vele bloempjes. Verderop 'niks dan bomen’ zoals wijlen De Koreaan zou zeggen. Merkwaardig zijn wel de vele kleine, fel groene, fris ogende varens. Langs een hekwerk worden we richting drukke steenweg geloodst. Als twee haasjes hups naar de overkant en dan over ‘bumps’ tussen sparren en laag groen. Een breder pad is afgezoomd met rododendrons, een open plek straalt paars van de heidebloempjes. Nog enkele zandpaden en we zijn weer bij het Chiroheem. Er staan intussen al meer dan 22 km op de teller. Bijpraten nu met Rudy ‘de facteur’ en Ludo van Vosselaar.
Het is nog vroeg en dus nemen we het extra lusje tot de 35 km er nog bij. Het eerste deel zijn de echte Lilse Bergen. Klimmen en dalen langs griezels van luchtwortels. Dan stappen we naar een ruime plas in het groen randje E34, De Warande. De parkoersmeester stuurt er ons volledig rond en via een statige sparrendreef gaat het een laatste keer naar het Chiroheem. Kathy en Hans brengen verslag uit van een weer leuke Elfbergentocht gisteren en gaan ons voor op de laatste etappe. Stappen naar de ruime manege Lilse Stables en gaan dan brede zandpaden op door bos en wei, maïs ook. De laatste paar kilometer zullen we volmaken langs een steenweg voorbij meerdere hoeves. Zwaluwen scheren nog laag over de weilanden, we weten de winter nog ver weg. Een laatste strook maïs en de Vlimmerse kerktoren komt lonken. Nemen in de stille zaal de tijd voor onze twee Duvelkes en dan is het tijd voor twee busritten. Weer een aangename wandeldag zonder regen achter de rug. Volgende week plannen we Willebroek (Hazewinkel) en Beveren-Waas.
Deze ochtend voelen de beentjes wat stram aan als we naar veerboot Jan Van Eyck stappen. Ben toch vastbesloten mijn wandelzesdaagse vol te maken. Euver ’t woater stappen we langs de prachtige landdijk recht naar Bazel en kassier Lucien die onze startkaarten heeft. Een service die we ieder jaar krijgen van De Lachende Klomp, waarvoor onze dank. Beginnen meteen met ‘den grote toer’ van 9,3 km. Door de donkere dreef naar het kasteel van Wissekerke en dan onderaf langs een gracht richting Temse. Pikken de Kleine Gaanweg op, prachtig opnieuw aangelegd met kasseitjes en een betonrand. Worden naar de overkant van de landdijk gestuurd en kunnen genieten in het groen. Anders dan anders pikken we een kronkelend graspad op aan de boord van een kreek. Prachtig stuk parkoers dit. Terug de dijk op dan tot in Rupelmonde. Keerpunt bij de getijdenmolen en dan langs een rivierboot op het droge en het enige hoge flatgebouw in het dorp. Een tarmacje loodst ons hoog rond die prachtige Rupelmondse kreek en dan gaan we kasseitjes lopen in het groen. Hier wandelen we echt graag, onbekend bij velen maar een prachtig gebied. Terug de brede dijk op en aan de overkant langs het zoveelste kasseitje terug naar rustpost Bazel. Net iets meer dan anderhalf uur onderweg.
Babbeltje met collega’s wandelaars en op pad voor een tweede lusje van 4,9 km. We gaan de Verkortingsdijk op tot de kasseitjes van de Lange Gaanweg. Prachtig uitzicht heb je hier, het overstromingsgebied van de Schelde met aan de overkant Umicore (Hoboken) en de watertorens van Hemiksem. Het is net zo warm als gisteren maar er staat een stevige, lauwe wind. Kan ik beter tegen. Bij een plas draaien we een ons onbekend graspad op. Weer eens een heerlijk, lommerrijk biotoopje. De kasseitjes van daarstraks in omgekeerde richting, trappekes op en af over de dijk. We zijn weer bij de rustpost Bazel.
Hebben 5,6 km voor de boeg tot Kruibeke. Stappen door het kasteelpark en langs de imposante kerk en zijn rondom liggende horecazaakjes. Opletten aan de overkant van de steenweg om het parkje niet voorbij te lopen. Door een wijk van recente signatuur en dan over het Knuffelpad, een eenmanspaadje aan de rand van de (maïs)polder. Wat villaatjes kijken en we steken de drukke baan over bij Kemphoek. Pas gegoten asfalt loodst ons door gerooide patattenvelden tot de bewoning van Kruibeke. We draaien nog even weg om de brede landdijk te bewandelen tot de Oude Veerweg en zijn meteen ter aankomst.
Nemen een pauze op de speelplaats, hebben nog 10,6 kilometer voor de boeg. Moeten de lange, rechte Nieuwe Kerkstraat door en vervolgens over tarmac langs metershoog maïs. Rechts ligt een mooi kasseitje en dat krijgen we onder de sloffen geschoven. Lopen met de transportbanden van de kleiwinning mee naar de steenweg. Aan de overkant een leuk paadje tussen het hoge riet en netels die zo groot zijn als ik, epo netels denk ik lachend. De parkoersmeester loodst ons langs een paar mooie plassen tussen domein van de broeders en de Schelde. Pauzeren doen we in een aftands zaaltje in het dorp.
Het zwerk wordt donker als we een laatste keer op pad gaan. Duiken meteen weer de polderpaden in. Stappen een tarmacje tussen de Schelde en de langgerekte Kruibeekse kreek. Ruilen voor kassei en betonrand van de Nieuwe Gaanweg, langs nog meer plassen en prachtige natuur. Nu de infrastructuurwerken bijna afgelopen zijn en de natuur terug terrein wint is dit een heus wandelparadijs waar steeds meer paadjes bij komen. Bij het kapelletje van Kemphoek naderen we de finish. Door de prachtige donkere dreef tot de school waar Lucien zijn geld zit te tellen. We zijn net op tijd binnen om aan een stevige plensbui te ontsnappen. Na regen komt zonneschijn en we raken droog tot bij de veerboot en thuis. De Lachende Klomp zorgde voor een schitterende afsluiter van mijn zesdaagse. Volgende week komt die andere grootmeester in actie … die lefgozer in Schelle !
Het is weekend en dus wordt er ten huize Minne gewandeld. De knie doet het nog steeds goed en dus ben ook ik paraat. Twee korte busreisjes en we zijn bij station Rumst. De Volksfeeststappers tekenen hun parkoers hoofdzakelijk via wandelknooppunten en dat vinden wij best. Rik (Bornem) tekent ook present en heeft de nieuwe busregeling in Mol bij. Vanaf 01/09 blijken alle wandeltochten in de omgeving bereikbaar met stadsbusjes, ook tijdens het weekend. De Lijn als wandelvriend dus. Samen met onze Klein-Brabander gaan we op pad voor een eerste korte etappe die langs de Nete en strookjes Oude Nete-Arm leidt tot tennischalet De Zwaluw (3,4 km).
We trekken alleen verder door de prachtige Kapellenlei naar de witte Lazaruskapel. De klassieke weg dus om tot bij de Oude Spoorberm te geraken. Heerlijk genieten is het weer eens in dit prachtige biotoopje. We mogen mee in het groen tot de hoeve in Waarloos. Nog een strookje bos, een greppeltje en we kunnen pauzeren in de kantine van RV Waarloos (9,1 km).
Hebben nu een etappe van 11 km voor de boeg. Onze parkoersmeester heeft er zin in en stuurt ons terug de Oude Spoorberm op. We weten dat deze strook wat technischer is maar alweer prachtig. De poeltjes en grachten liggen er nog steeds droog bij, het pad is op zijn best bewandelbaar. Einde spoor in Kontich, een achterafje met populieren zet ons af bij de Vierbunderhoeve. De Reepkenslei is een heerlijke lange kasseidreef die ons terugvoert naar de Waarloose Steenweg. Na de brug over de E19 duiken we de velden in voorbij bedrijvenzone Laerevelden. Tarmacjes lopen langs wilgen onderaf de E19. Lopen de lange Varenbroekstraat uit en door de Schanshoeveweg. Ik verteer de warmte moeizaam, er is dan ook geen zuchtje wind. Een fietspad door de weilanden zet ons af bij wijk Begijnenbossen en even verder wacht rustpost Gildenhuis in centrum Reet. We zijn er met een tiental wandelaars.
Een pintje drinken, we hebben nog 5 kilometer voor de boeg. Lopen langs kerk en kasteel richting watertoren op de baan naar Rumst. Dan de lange tarmac door de akkers van de Keelhoevestraat. Sluiten af met de bebouwing van Kromhout en Kerkhofstraat. Posteren ons met Lange Jan in het lommer met ons Duvelke. Kinderen krijgen een showtje opgevoerd door lokale entertainers. Het is tijd voor de bus terug naar huis. De eerste 15 à 20 km waren prachtig, maar toen was het uit. Typisch voor tochten die door Reet passeren.
Het is alweer de laatste dag, wat gaat de tijd toch snel! Vanaf Gent-Sint-Pieters breng ik de reistijd door in het gezelschap van twee wandelaarsters uit Lennik. Gezellig keuvelen over het wel en wee in de wandelwereld. Elkaar een goede tocht wensend nemen we afscheid bij station Ieper. Het is relatief rustig op de Grote Markt waar ik om 08:58 van wal steek. De 32 km gaat meteen zijn eigen weg langs het Minneplein tot een sluis op het nooit gebruikte kanaal Komen – Ieper. De zon is van de partij, het is heerlijk wandelweer. Pikken het jaagpad van kanaal Ieper – IJzer op een beetje voor de John McCrae site. Futen zijn druk doende op het water. Mijn eerste 5 km leg ik af in 55 minuutjes. Ben aan de sluis Boezinge-dorp en heb al heel wat wandelende ‘lijken’ opgeraapt. Voor sommigen lijkt het mij onzinnig nog gestart te zijn voor 32 km. Het landschap gaat van industrie en bebouwing via landbouw langzaam over in prachtig groen. Het is dus helemaal niet storend kilometerslang de waterloop te volgen tot een tweede sas. We draaien er weg van het nat, de weidse akkers in. De temperatuur gaat meteen sterk oplopen, gelukkig staat er een zacht verkoelend briesje. Het is nu echt beton lopen in de akkers met her en der een boerderij. Ik passeer Monique & Roger (Boortmeerbeek), ook vaste gasten hier. Doe slechts 51 minuten over de tweede 5 km, mmm loopt lekker.
Tweede bocht van de dag, we gaan het Ledwigepad op wat lijkt op een oude spoorweg of zate. Pikken even later de 24 km op en passeren met z’n allen oude stallingen met rond betonnen dak. De stank is er nauwelijks te harden ! Stappen langs het industriële complex van een melkerij en de Statiewijk Langemark een eerste keer binnen. De parkoersmeester laat ons een ommetje maken door het maïs en bij de dorpsschool is het pauze. Ben aan kilometer 15 en het is 11:40, heb dus ruim de tijd voor een boterhammetje. Tien minuutjes en ik ben weer op pad. Over het kasseitje rond de kerk en dan via een steenweg het dorp uit. Komen Linda & Patrick plots uit het niets tevoorschijn. Hebben een terrasje gedaan. Naar goede gewoonte neemt de gastvrouw het commando in handen en mogen de beide naamgenoten volgen. Waar is de tijd dat we dit samen in Wallonië deden, toen ik nog in Scherpenheuvel woonde! Is meer dan 10 jaar terug in de tijd. Het parkoers is niet zo denderend meer. Nogal wat beton met tussendoor onverharde paadjes. We passeren Yvan ‘le terrible’ en pikken later ook Jeroen op. Het tempo is stevig, met pieken van 6,4 zegt Patrick. Een paar keer rem ik Linda af wegens protest van de knie. Ze doet dat met plezier. Ik blijf ook nog wat hangen bij Willy & Mary, sluip terug naar mijn Halense maatjes. We passeren een paar kerkhoven waaronder het immense St Charles de Potyze. Rechttoe, rechtaan naar de Kattestad dan, nog even genieten van een proevertje Hoegaarden Radler. Zijn een half uur te vroeg bij de finish. Het gerucht doet de ronde dat er op het parkoers van de 32 km een gaslek of bom melding was. In elke geval, we liepen slechts 29 km. Ik kan een uurtje vroeger thuis zijn. Loop dus gelijk door naar en onder die imposante Menenpoort naar de Grote Markt. De eerste wachtenden voor het grote wandelaarsdefilé staan al op post.
Vlot reisje terug naar Hemiksem. Was de vierde dag de minste ik kijk met grote voldoening terug op deze Vierdaagse. De parkoersen zijn veel mooier dan vroeger. De sanitaire voorzieningen voor de dames een pluspunt t.o.v. het maïs vroeger. Dat je zelf voor je schoofzak moet zorgen deert mij allerminst, dat doen wij sowieso ieder weekend al. Afspraak volgend jaar als God en de bazen er mee instemmen, zeker weten !
De laatste twee dagen dien ik over te stappen in Sint-Niklaas. Kan dan rechtstreeks naar Bachten de Kuppe sporen. Het is druk op de trein, studenten tot Gent en de werkende mens tot Kortrijk en Ieper. Vandaag ook regen vanaf Kortrijk tot Ieper. De wandelaars zullen er gelukkig van gespaard blijven. Een 750 meter van station Poperinge tot de prachtige, gezellige Grote Markt. Ik steek om 09:07 van wal inbegrepen mijn dagelijkse babbel met Linda & Patrick (Halen). De 32 km mag er meteen alleen vandoor langs een parkje met poel. Ik sluit aan bij een groepje militairen uit Heverlee. We wandelen kilometers lang over een graspad langs een diepliggende gracht tussen maïs en hopvelden, weilanden ook. Doe 56 minuten over de eerste 5 km tot de Wippehoek. Laat Onze Jongens gaan en sluit aan bij een koppeltje Kreketrekkers. We halen herinneringen op aan onder meer de Heuvelland4daagse en stappen langs een hoeve de velden in. De Sint-Sixtusabdij van Westvleteren ligt bij de tiende kilometer, ik ben er 1:54 onderweg. Velen houden hier halt voor de befaamde trappist. Ik vind het nog te vroeg voor geestrijk nat en hou het zedig bij sinaas.
Een lange stoet trekt de weidse akkers in en stapt langs een bosrand tot Dozinghem Military Cemetery. De volgende bosstrookjes liggen er zowaar vettig bij. Modder tijdens deze vierdaagse, het komt niet elk jaar voor ! Het Jagershof is duidelijk ‘the place to be’, café en terras zitten tjokvol. Diane heeft alle moeite om hare Rudy niet kwijt te spelen. Ik stoom door, het volgende strookje Sixtusbos in. Moet moeite doen om in de modder een bataljon voor te blijven. Bij gehucht Canada duiken we domein De Lovie binnen. 16 en 32 kilometer stappers mogen uitgebreid genieten van het prachtige domein. Een bandje van patiënten zorgt voor vrolijke muziek, gezelligheid troef. 15 km in 2:55 ik ben naar de trage kant vandaag. Geniet uitgebreid van een graspad langs een slingerend beekje alvorens de weidse velden op te zoeken. Ben intussen stomverbaasd over de schoonheid van dit parkoers. De Gapaardstraat is een zachte helling slingerend tarmac. Het wordt stil in de meute, iedereen voelt wel iets deze derde dag. Er sluipt langzaam vermoeidheid in het gild. Genieten doen we toch opnieuw, met prachtige uitzichten op de Kats-, de Zwarte- en de Rodeberg. Bij de Watousteenweg geeft een doedelzakspeler het beste van zichzelf, heerlijk.
De 32 km maakt een ommetje tot een cafeetje bij Sint-Jan-ter-Biezen. Een jonge knaap van 9 jaar probeert aan te pikken. Hij geeft het snel op maar blijkt wel 4 x 32 km te stappen. Bewondering alom bij de wandelaars en terecht. Het zwerk wordt donker, dreigend maar toch zullen we het droog houden. De 20 km bereik ik vijf minuutjes eerder dan verwacht. De Fazantenheuvel stuurt ons hoog het landschap in. Bij het Helleketelbos pikken we opnieuw de 24 km stappers op. Mieke en Roland stomen voorbij, ik zal ze niet meer terugzien. Ik loop voorbij het cafeetje in het bos. Bij het uitkomen van het groen weer die fantastische uitzichten op de Katsberg en andere Vlaamse heuvels. Het weekt heel wat herinneringen bij los van toen ik aan het handje van parkoersmeester Gilbert deze heuvels kon bedwingen. Zachtjes dalen we af in het open land. Ben net geen 5 uur onderweg voor 25 km. Pik even aan bij Willy & Mary en duik dan naar de Boescheepseweg die we eindeloos lang lijken te volgen. Stappen voorbij het Lyssenthoek Military Cemetery, dwars door een pachthof ook en dan terug de weidse velden in. Ik voel de vermoeidheid als ik onderaf akkers een slingerend graspad volg langs de bomenrand. Ben een kleine zes uur aan het stappen bij kilometer dertig. Mogen nu met z’n allen de Vleterbeek volgen, met half droog staande vijvertjes. Stappen Poperinge binnen en worden langs achterafjes naar de Grote Markt geloodst. Kan Anita en Erik vertellen dat dit een schitterende tocht was, wat door alle wandelaars beaamd wordt.
Een groet aan Marie-Louise & Jo (Zoersel), treintje komt zo. Vlotte reis terug naar huis waar ik Linda vertel dat ik vandaag één van de mooiste tochten van het jaar wandelde. Kijk uit naar de finale morgen.
