Tegenwoordig noemt een restaurant zich al Italiaans wanneer de ober om de twee minuten Mamma Mia uitkraamt of wanneer de spijskaart spaghetti bolognese, tortellini alla crema , pizza of in het beste geval osso buco aanbiedt... Niet echt verfijnd en weinig spectaculair.
Met zulke allesbehalve hoogstaande criteria is het niet verwonderlijk dat Brussel alleen al niet minder dan 200 zogenaamde Italiaanse restaurants telt. Heb jij ook genoeg van deze namaakfolklore, gespijsd met stereotypen zoals de overdreven rollende r en een tomatensaus die meer vlekt dan smaakt?
In zijn restaurant: La Scala maakt Aurelio Giglio er een erezaak van om een verfijnde en zeer kwalitatieve Italiaanse keuken te serveren. Zijn persoonlijk doel? Een maaltijd aanbieden die je de fijne, zeer smakelijke maar toch zo toegankelijke Italiaanse keuken laat ontdekken.
Aurelio weet bijzonder goed wat de doorsnee Belg van een typisch Italiaans restaurant verwacht. Hij kwam nagenoeg 20 jaar geleden in België terecht. Voordien had hij zijn opleiding genoten in Noord Italië, waar hij trouwens ook zijn eerste culinaire ervaring opdeed. In Brussel vond hij werk in een Italiaans restaurant op de Louizalaan. Niet voor lang echter want hij opende La Scala meer dan 17 jaar geleden en dit met behoorlijk succes, facet dat ongetwijfeld deels te danken is aan het feit dat hij zijn zaak tot een rasecht Italiaans eethuis omtoverde.
La Scala bevindt zich in een buurt waar men vanalles kan verwachten, behalve een klasse restaurant (Waversesteenweg 132 in Elsene). Eenmaal binnen, word je verleid door het warme, sobere en luchtige interieur en door de aangename sfeer die verwijst naar grootse operas en Italiaans lyrisme. Enkele marmeren treden omhoog, en je wordt onmiddellijk ontvangen door een uiterst beleefde ober die post heeft gevat naast de vleugelpiano en die je begeleidt naar een sfeervolle gedekte tafel. Een bijzonder detail van la Scala: de open keuken die onmiddellijk op het eetsalon uitgeeft. Maar wees gerust: alleen het zachte gefluit van de chef-kok bereikt de tafels, niet de geurtjes.
In La Scala hoef je echt niet diep in je geldbeugel te tasten: de menuformule biedt een uitstekende prijs/kwaliteitverhouding. Elk menu kan worden genomen mét of zonder begeleidende wijnen: een menu met aangepaste regionale Italiaanse wijnen kost 34,00, voor een menu zonder wijnen betaal je 27,00.Bij elk menu heb je de keuze uit een aantal voorgerechten, hoofdschotels, nagerechten en krijg je koffie als afsluiter. Natuurlijk kan je ook je eigen keuze maken. Aurelio is eveneens fier op zijn proevertjes, meestal drieerlei met o.m. een mini mozarella, toast tomaat en meloen met overheerlijke San Danielehesp.
Alleen al bij het overlopen van de kaart, loopt het water je in de mond. Aurelio goochelt met bijzondere combinaties zoals Carpaccio van Belgisch Rundsvlees met Parmigiano en een Rucola salade à lOrange, Panna cotta met Amarena kersen of Filet pur van Angus Beef met een Gorgonzola saus. Het proeven van deze originele gerechten is een echte verwennerij voor de smaakpapillen. Ze worden omgetoverd tot dé ontmoetingsplaats voor op het eerste gezicht paradoxale aromas die je tong strelen: zoet maakt zout het hof, zuur levert een strijd met zachtheid, frisheid gaat perfect gepaard met een wat zwaardere smaak Het is Aurelios lust en leven om steeds weer een andere en nieuwe persoonlijke toets toe te voegen aan elke bereiding. Zijn open culinaire geest heeft hij wellicht te danken aan de positieve invloed van zijn Mauritiaanse vrouw. Het meest opvallende voorbeeld is zijn osso buco, discreet gekruid met gember.
Een ander opmerkelijk verschil zijn de pastas. Aurelio is nog één van de weinige koks die ze allemaal zelf bereidt. Hij garandeert dan ook pasta van een ongeëvenaarde kwaliteit en versheid. Bovendien beleeft hij veel plezier en hecht hij een groot belang aan de verrassende vullingen. En dat proef je! Eén van de absolute toppers is het Trio van Ravioli bestaande uit eendenfilet, ganzenlever en eekhoorntjesbrood
Aurelio Giglio is een perfectionistische kok: vernieuwend en gedurfd op het vlak van de verrassende kruidenmengelingen, maar ook een vurige verdediger van een aantal tradities. Geraffineerde gastronomen worden hier niet om de tuin geleid! En zelfs al laat Aurelio zich beïnvloeden door de culturen die hem omringen, dan nog zal hij de klassieke receptuur nooit verloochenen.
La Scala kan je omschrijven als een traditioneel maar tegelijk ook een atypisch restaurant. Ondanks de overweldigende contrasten en paradoxen blijft La Scala op de eerste plaats een Italiaans restaurant.Subliem in zijn eenvoud
La Scala Waversesteenweg 132 1050 Elsene tel 02/514 49 95
Het Callens verhaal begint in 1922 wanneer Charles Callens zijn Brussels café verlaat en in Blankenberge hotel MarieJosé opent. Zijn zoon Jean keert in 1952 naar Brussel terug en vestigt zich in de Handelsstraat. Chez Callens wordt zeer snel het restaurant van de politieke-, zaken en financiële wereld. De wijk ontkomt evenwel niet aan een tijdelijk verval, bespoedigt door verschuivingen van de commerciële activiteiten, de belangstelling voor het betere restaurant dooft zienderogen uit en hij wijkt uit naar Ottignies.
Het horecabloed van de Callensfamilie bruist evenwel verder. Olivier en Jean die in het buitenland ervaring opdeden, beslissen het Callens-imperium nieuw leven in te blazen en de Brusselse link te herstellen. Zij vinden nabij de Louizalaan een prachtig pand en heropenen Café Callens.
Gezien de ligging is de aanpak eenvoudig: aan een lokale klantenkring moeten een elegante en aantrekkelijke sfeer naast een zo breed mogelijk aanbod van gerechten worden geserveerd. In het restaurant kan men terecht, zowel voor een dagschotel als voor een meergangenmenu. Uiteraard moeten de prijzen daarbij redelijk blijven. Zelfs de meest veeleisende klanten moeten hier kunnen komen met vrienden die misschien een beperkter budget hebben, zonder dat de een of de ander zich daarbij minder op zijn gemak voelt. Op deze principes is de formule van Café Callens gebaseerd.
Het is een Café omdat Olivier en Jean komaf wilden maken met het concept van het etablissement in de Handelsstraat, dat weliswaar gastvrij maar in de ogen van sommigen toch een beetje stijf was. Het eerste gedeelte van het nieuwe etablissement is dan ook een echt café, waar men ook welkom is om gewoon een lekker biertje te drinken.
Het restaurant speelt volop de kaart van de hedendaagse trends en tendensen. Niettemin is het aanbod, zoals eerder vermeld, zeer ruim. Gehaktballetjes in tomatensaus staan zonder blikken of blozen naast tarbot en, in het seizoen, de lekkerste wildgerechten. De gemeenschappelijke noemer bij dit alles is smaak. Jean, die de scepter zwaait in de keuken, terwijl zijn vrouw Valérie over het restaurant waakt, doet op dat vlak geen enkele toegeving.
Op de kaart staan inderdaad nog altijd gerechten uit de burgerkeuken, maar met een hedendaagse aanpak: moderner en eenvoudiger, in de positieve zin van het woord. Lekkere gerechten dus, even heerlijk als de klassieke versies, maar open voor een smaakvolle, moderne benadering. Smaak is een gemeenschappelijke noemer waaraan geen toegevingen worden gedaan.
Na twaalf maanden activiteit heeft Café Callens duidelijk een eigen plaats verworven bij de klassieke etablissementen, waarop de tijd nauwelijks vat lijkt te hebben. Hedendaags, maar niet afhankelijk van de mode, hip, maar zonder het zweverige dat daarbij lijkt te horen. Ideaal om even aangenaam te verpozen.
De prairie, dat wil zeggen: het grasperk dat bij mooi weer als terras dienst doet, is in de wijk een must geworden en aan het eind van de week doet Café Callens, met zijn jong en dynamisch team,qua sfeer absoluut niet onder voor de meer ambitieuze clubs.
Café Callens, aan de voet van de IT Tower, Emile de Motlaan, 1000 Brussel (tegenover ter Kameren abdij).Geopend van maandag tot en met zaterdag (behalve op zaterdagmiddag) van 7.30 uur (ontbijt!) tot 24 uur.
Er zijn restaurants met indrukwekkend decor, restaurants met arrogante bediening, blikvangers of gewoonweg restaurants zonder meer. Les Beaumes de Venise staat wars van al deze tegenstellingen, het is een gezellig en charmant restaurant nabij de Brugmannplaats in Elsene.
Abdel Bouassab heeft samen met zijn echtgenote Sabine Reinard, bij de opstart van het restaurant gekozen voor een aantal waardevolle parameters. Hij gaat resoluut voor dagverse kwalitatieve producten met hoge culinaire waarden, producten die hij op traditionele manier bewerkt en verwerkt om als dusdanig gastronomen en lekkerbekken vakkundig te verwennen. Geen look alike gerechten, maar volwaardige smaak- en aromarijke bereidingen.
Culinair genieten in Les Beaumes de Venise is vertoeven in een aangename sympathieke sfeer van een rasecht Frans restaurant, een bistro gourmand zoals we in hartje Parijs terugvinden of anderzijds een Belgische bouchon volgens Lyonese traditie. Les Beaumes de Venise zorgt nochtans niet voor een uitgesproken rustiek kader, integendeel, het oogt eerder modern, biedt ruime zitplaatsen en etaleert zich met klasrijk getooide tafels met perfect witte tafelrokken.
Het interieur werd recentelijk aangepast en kreeg een nieuw kleurtje, de lichtgrijze tinten hebben inderdaad voor een wedergeboorte gezorgd. Het resultaat is verbluffend, brengt licht en ruimte maar zorgt ook voor verjonging. Het subtiele licht en kleurenspel werpt trouwens een gans bijzonder accent op enkele schilderijen die een dominerende bloemenweelde tentoonspreiden.
Het restaurant wordt nog steeds in twee delen opgesplitst, vooraan een ietwat intiemere atmosfeer met accenten op de bereidingen, achteraan iets ruimer, luchtiger o.m. door de veranda en de kleine tuin die wanneer de klimatologische omstandigheden het toelaten, als sfeervol binnenterras wordt aangewend. Ook in dit kader overweldigende smaken en aromas die in schitterende presentaties aanrukken. Het warme onthaal van Les Beaumes de Venise vloeit feilloos over in een attentievolle bediening, die het nodige respect voor de klant opbrengt en toch een ruime luisterbereidheid voor zijn wensen aan de dag legt.
Een Franse keuken met klassieke producten en hedendaagse smaken, inderdaad Les Beaumes de Venise, zorgt voor een fijne alliantie tussen al deze elementen. Vis, vlees, gevogelte, schaaldieren, de keuken van Abdel Bouassab is vooral op smaakcombinaties afgestemd, combinaties die terdege rekening houden met de eigenheid van de producten. Voor Abdel trouwens de enige manier om alle smaakaccenten tot hun recht te laten komen. Hij verzorgt gerechten voor fijnproevers en gastronomen, gerechten die naar hij beweert, voorbestemd zijn om door lekkere vorken te worden gedegusteerd. Zijn gerechten worden met een perfecte synergie uitgebouwd tot topmomenten. Het zijn gerechten die de gulden middenweg bewandelen tussen wat men vulgariserend canaille gerechten noemt die volgens eeuwenoude traditie werden bereid, en deze die getuigenis brengen van delicate hedendaagse smaakfacetten.
Enkele suggesties: bospaddestoelen met olijfolie en verse look, aardappelmousseline met grijze garnalen, filet van wilde tarbot hetzij gegrild hetzij met mousseline, Ardeense hazenrug met Britse mosterd, wilde patrijs gebraden met rozemarijn en geserveerd met gecarameliseerde witloofstronkjes of nog eendenlever met verse kruiden en muskaatwijn Beaumes de Venise. Dit laatste gerecht is trouwens een voltreffer die loopt sinds de opening van het restaurant.
Meerdere van deze gerechten behoren tot de absolute huisklassiekers terwijl de klant naar eigen goeddunken een menu aan 30 kan samenstellen. Hierin zijn de proevertjes, een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert begrepen. Dat een degelijke formule het nodige succes oogst hoeft nauwelijks onderlijnt.
De wijnkaart op zich is ook een bezoek aan Les Beaumes de Venise overwaard. Nochtans bevat ze uitsluitend Franse wijnen, maar de patroon hemzelf, een gepassioneerde oenoloog, ging in de diverse Franse regios op zoek naar perfecte wijnen die zijn gerechten extra steun en allure meegeven. Misschien niet altijd de allergrootste en dus ook de duurste wijnen - maar alleszins een degelijk en leuk assortiment dat talrijke ontdekkingen suggereert. De wijnen geven het pittige karakter van Les Beaumes de Venise extra ondersteuning, voor Abdel meteen de gelegenheid om elke maand, een nieuwe witte en rode wijn te lanceren.
Les Beaumes de Venise biedt ruime mogelijkheden om volop nieuwe culinaire ontdekkingen te degusteren.
Les Beaumes de Venise Darwinstraat 62 1050 Elsene
Dit adres in Ukkel was, aan de vooravond van zijn 15de verjaardag, nooit zo dynamisch. Deze verjaardag wordt extra in de bloemetjes gezet door de komst van een nieuwe chef, Dominique Meyers. Maar naast de echte brasseriespecialiteiten en de mediterrane hittegolf die de borden dagelijks verwarmt, blijft Café Maris vooral één van de beste zeevruchtenbanketten van de hoofdstad met de lang verwachte terugkeer van de Colchester en de Zeelandse.
Ver van het lawaai van de stad is Café Maris een toonbeeld met zijn breukstenen plaveien, zijn bolvormige lampen en fontein met drie kuipen omgeven door ingedommelde leeuwen. Dankzij zijn ligging achter het gebouw, is het terras, bij beter weer, ideaal voor een lunch in het groen, in een opwekkende natuur die alle lawaai doeltreffend dempt.
Een andere visuele attractie bevindt zich aan de ingang van het restaurant met de glanzende bar in Belle Epoquestijl. Deze bar met oranje luchters is uniek in zijn soort en bestaat uit twee geschilderde kuipen waarlangs koperen baren en glinsterende spiegels lopen. De arabesken verwijzen naar deze in de zaal en fleuren zowel muren als plafonds op met gestileerde boeketten en, met boeketten van jonge meisjes met bloemen. Art Deco glas-in-loodramen en ramen met de typische krullen van die stijl spelen naar hartelust in de tweede zaal die in dezelfde geest is gedecoreerd met dezelfde smaak voor frescos en de sierlijsten. In dit universum, waar de magie van het dessin discussieert met de nostalgie van een heel tijdperk, kunnen makkelijk een honderdtal gasten in alle rust aanschuiven.
zeevruchten voor de fijnproever:
Het is de absolute roeping van de zaak, al acht jaar opent Francesco de parels van schelpen waarvan het nieuwe seizoen net begon. Hier begint dus het grote festival van de platte oesters, Belon, maar ook en vooral de Zeelandse en Colchester nieuwe oogst. De creuses volgen de beweging van het seizoen: Bouzigues, Fines de Claires, speciale groene, Normandische en Belle de Quiberon. De schaaldieren zijn natuurlijk ook van de partij en Francesco maakt zijn mooie langoustines even lekker klaar als zijn gambas, zwemkrabben, Noordzeekrabben en kreeften Belle-Vue. Er ontbreekt geen enkel schelpdier op het appel en in dit festival van zeevruchten die het hele jaar door dagelijks worden geleverd, vieren de zeevruchtenschotels natuurlijk feest. Het hele jaar door is er een meeneemdienst die overigens voor alle gerechten op de kaart geldt.
Sinds kort heeft Dominique Meyers plaatsgenomen achter de fornuizen. Hij is afkomstig uit Aarlen, gediplomeerd aan de Hotelschool van Libramont en heeft diverse zaken geleid in Charleroi: lElysée, les Templiers, le Puits dOrléans. Deze opengebloeide en joviale veertiger is verre van een groentje en voelt zich bijzonder goed in zijn element want hij zweert bij varkenspoten en pronkerige schorten. Op de kaart vindt hij dus alle emoties van een echte brasserie met haar huisgemaakte grijze garnaalkroketten, de fameuze cassoulet en de zuurkool, de Gentse waterzooi en de befaamd gegrilde Varkenspoot op Halse wijze, maar ook de rundscarpaccio en ambachtelijke eendenlever. Ook wat de hoofdgerechten betreft, is de brasserie in al haar glorie te bewonderen: longhaajse van rund met sjalotjes, verse rundstartaar, andouilette AAAAA mosterd, gegrilde tong en zelfs gebraden kreeft of eventueel kreeft met scampi en een bisquesaus. Behalve vis en schaaldieren, die tegen dagprijs staan, kosten alle schotels minder dan 20 Euro. Maar aan de meest gevoelige portefeuilles biedt het huis s middags zijn beroemde brasseriemenu aan tegen 25 Euro inclusief een keuze uit vier voorgerechten, hoofdgerechten en desserts, met de koffie erbij. Ze preciseren s middags, want Café Maris gaat probleemloos de klok rond en de keuken is doorlopend open van 12 tot 24 uur.
Als bon-vivant en aanhanger van brasseriegerechten en bereidingen met abdijbier, is Dominique Meyers even gevoelig voor de periode van het wild dat hij graag op klassieke, maar royale wijze verwerkt. Jonge patrijs, haas en jong everzwijn genieten zijn voorkeur en onder de topgerechten van het najaar kunnen we rekenen op een reenootje op Rossini-wijze, met zijn traditionele lapje foie gras, de wildragout met trappist van Chimay, de wilde eend met pruimen en jonge patrijs met linzen. Even onverzettelijk als voor de kwaliteit, is de chef voor zijn sauzen op basis van fonds en verse reducties.
De wijnen zijn meer dan een koketterie, ze zijn altijd de passie geweest van Ercol Arkoulis. Deze passie heeft hij doorgegeven aan zijn beide zonen, Cristo en Marino, die vandaag aan het roer staan, maar ook heersen over een rijke kaart met 450 Appellations Bordeaux en meer dan 220 bijkomende referenties, vooral uit Frankrijk. De beladen Champagnekaart moet niet onderdoen voor die van de Loire, Elzas, Bourgogne en Bordeauxwijnen, zonder streekwijnen en de Côtes du Rhône te vergeten. Er worden een dertigtal crus per glas ( 14 cl) aangeboden evenals in pot lyonnais, karaf (50cl) en prestigemagnums. Deze wijnpassie die de kaart doet stralen, vormt één van de punten van uitmuntendheid van het huis, net als het professionalisme en het warm onthaal. In dit opzicht verdient ook de likeur-, whiksy-, eaux-de vie- en sigarenkaart bijzondere aandacht.
Te land en ter zee, overal stelt Georges Neefs, dezelfde hoge eisen aan de kwaliteit die zijn Ukkelse Brasseries serveren: hij gaat op ontdekkingstocht, in het spoor van de smaken, laat zich door de beste producenten bij de hand nemen, op zoek naar het lekkerste wat mens en natuur te bieden hebben op culinair vlak. Zo komen de oesters van de oesterbank niet zomaar van een grote naam, ze zijn ook van een handtekening voorzien. En vandaag speelt vlees de eerste viool in de Brasseries Georges.
Georges Neefs vertelt: Liefhebbers van vlees zijn talrijk, maar toch worden ze niet in de watten gelegd. Op de meeste menukaarten worden de vleesgerechten in een hoekje weggedrumd alsof vleeseters zich moeten schamen of worden ze in recepten opgenomen die ze moeten verschonen, civiliseren, verzoeten. Vrienden vertrouwden me hun onderdrukte dromen toe ik stond dus niet alleen met mijn frustratie! Daarom rees het idee om vlees de eerste viool te laten spelen in de Brasseries Georges. Georges Neefs staat gekend als een onvermoeibaar en gepassioneerd strijder voor de goede keuken en al wat deze term inhoudt aan zowel respect als geluk van de lekkerbek. Vlees wordt voor Georges Neefs dan ookeen product dat heel bijzonder is, en toch heel gewoon maar vooral een product dat goede- smaak heeft.
Streekgerechten zijn een van de dadas van Georges Neefs, toch staat de mens vooral in de schijnwerper. Daarom is hij permanent op zoek naar de beste oesterkwekers, zeevissers, kleine producenten, wijnbouwers, kwekers, ambachtslui. Georges heeft een voorkeur voor hen die proberen hun werk goed te doen. Daarom gaat Georges Neefs met hen een vertrouwensrelatie aan, sluit een pact af, waarbij hij ook de klant van de Brasseries Georges niet over het hoofd ziet. Aldus ontstaan een band, van in de coulissen tot op het bord, in alle oprechtheid, een band waarvan iedereen beter wordt.
Luc Vanderbiest herinnert zich niet meer sinds wanneer hij slager is, mijn ouders, grootouders en achtergrootouders waren slagers Dankzij hem kon Georges Neefs heerlijk zuigkalf naar Brussel halen, zodat de klanten van de Brasseries Georges konden smullen van het oneindig malse vlees uit de Périgord.
Luc was dan ook de meest geknipte persoon om Georges Neefs in zijn zoektocht naar het allerbeste vlees te begeleiden. Samen hebben ze een bijzondere, internationale kaart zonder toevoegingen voor karnivoren opgesteld. Puur geluk, van bavette (langdradige biefstuk) tot côte à los (dunne lende met been), zonder discriminatie.
De araignée (spinnenkop) is een zeldzaam stukje vlees op een rund van een ton zijn er maar twee spinnenkoppen van maximum 300 gr - , de onglet (zieltje) en de bavette worden door de slagers dan weer als slachtafval beschouwd. Er is nochtans niets denigrerend aan deze term, slachtafval is immers al het vlees dat zich buiten het eigenlijke karkas van het dier bevindt en geen deel uitmaakt van de spiermassa. Door de wetten van een steeds sneller voorbijrazende consumptiemaatschappij zijn de mensen vergeten dat het rund meer is dan een steak! Met Georges hebben we beslist om de mensen het vlees in al zijn diversiteit te laten herontdekken: stukken, smaken en rassen van dieren stelt Luc.
De bavette daloyau die in België ook kleinhoofd wordt genoemd, komt van het Belgische Blauw-witte rund, het enige dat hiervan een mooie hoeveelheid garandeert. De smakelijke onglet komt van een Ierlands rund en het Zuid-Amerikaanse Angus levert ons het super zachte stuk van het kleinhoofd dat filet mignon heet. Dit van oorsprong Schotse ras haalt zijn typische smaak uit de oneindige graaslanden van Argentinië en Brazilië. Een prestigieuze handtekening eveneens onder de côte à los van de Brasseries Georges: de Siementhal. Een superras van Zwitserse oorsprong, een mooi bruin rund met een doorregen vlees dat niet te imiteren valt.
Naast de tenoren die de runderen zijn, is Pata Negra een echte outsider. Dit Spaanse wilde varken met de zwarte poten is een echte ster: Een parel, zou ik zeggen, en vergeef me de woordspeling. Kenners zeggen dat het een van de beste hammen ter wereld is, en ik kan alleen beamen dat het simpelweg gebraden vlees een lekkernij is die ik niet voor de klanten van de Brasseries verborgen mag houden zegt Georges Neefs. Hij benadrukt bovendien dat de kaart regelmatig zal worden aangepast volgens de adviezen van Luc Vanderbiest. Deze laatste zal regelmatig in de Brasseries Georges opduiken en raad geven bij de vleeskeuze, net als de sommelier dat voor de wijnen doet. Als nooit gezien meester-slager!
De heerlijke, sappige smakelijke stukken vlees die op de kaart van de Brasseries Georges staan moeten enkel correct gebakken worden, volgens de voorkeur van de klant. Die kan naar keuze een bijhorende groene pepersaus bestellen, mosterdsaus à lancienne, béarnaise of bordelaise de authentieke met gekonfijte sjalot en merg. En met frietjes natuurlijk. U kiest zelf de bereiding: traditioneel of à lanciene, dik en met de hand gesneden, in olijfolie gebakken, in ganzenvet, paardenvet of ossenwit.
En om zonder verpinken naast de plateau Royal van de oesterbak te prijken, zag de Royal du Boucher het licht. Vier soorten vlees voor de fijnproevers en grote liefhebbers: Araignée, Pata Negra, Bavette of Onglet, met vier sauzen en frietjes à lanciene Royaal!
De ideale dranken bij deze vleesschotels zijn bier een gekruide amberkleurige Ramée of een van de wereldwijnen: Everton Ted Brown Brothers uit Australië, Pinot noir Cellar selection Villa Maria uit Nieuw-Zeeland, Cabernet sauvignon Los Vascos des Dom. Barons de Lafite Rotschild uit Chili en dichter bij ons: een Barbera La Ladra Tenute Dei Vallarino uit Piemonte en een Bordeaux met de heerlijke naam Parcelles des Anges.
Les Brasseries Georges Winston Churchilllaan 259 1180 Brussel
Het best bezette hotel van Limburg (72% bezettingsgraad)
Résidence Stiemerheide is sedert korteen **** hotel. De recente investeringen, o.a. in een nieuw zwembad en terras, voor meer dan 1,5 miljoen, en de volledige vernieuwing van alle kamers spelen daar een belangrijke rol in.
Nieuw spiegelzwembad met sanarium, nieuw terras van 220 m² met uniek panorama over het golfterrein, nieuwe wintertuin met 25 zitplaatsen, vernieuwd restaurant met openhaard, vernieuwde feestzaal en een vernieuwd clubhuis voor de golfclub, volledige vernieuwing van alle kamers. De kamers hebben nu allemaal wifi toegang, een flatscreen TV, nieuwe vloer- en wandbekleding, volledig nieuw meubilair (kasten met verlichting, stoelen, bureau,...) en vernieuwde verlichting.Verder kregen alle kamers nieuw sanitair en een kluis op de kamer. De suites hebben nu een separate "douchekamer".Met nieuwe tapijt en wandbekleding werden ook de gangen van het hotel vernieuwd. Als onderdeel van La Butte aux Bois behoort Stiemerheide ook tot de grootste hotelgroep van Limburg.
De Knack Restaurantgids 2007 bedacht de Kristallijn met 2 kloppers en de culinaire criticus Pieter van Doverengaf het restaurant afgelopen jaar ook al een positieve evaluatie.
Belangrijk voor Stiemerheide is o.m. de samenwerking en de synergie met de golfclub Spiegelven, de samenwerking met KRC Genk, de huisvesting van buitenlandse voetbalclubs zoals Celta de Vigo en Willem II die voor hun zomer- en winterstages neerstrijken in Stiemerheide.
Stiemerheide wordt ook druk bezocht door het brede publiek. De populaire brunches op zondag zijn daar het levende bewijs van. Als instapplaats tot het Nationaal Park Hoge Kempen geeft Stiemerheide toegang tot het wandelgebied Kattevennen. De wandellus is goed voor iets meer dan 10 kilometer wandelplezier.
British Airways vliegt vanaf 1 december ook op Calgary
Vanaf 1 december 2006 wordt de Canadese stad Calgary toegevoegd aan het uitgebreide netwerk van British Airways. De luchtvaartmaatschappij zal 5 keer per week naar deze populaire bestemming vliegen.
Calgary is vooral bekend van de Olympische Winterspelen die er in 1988 hier plaatsvonden. Echter, weinig kennen de stad echt. Calgary is na Toronto, Montreal en Vancouver de grootste stad van Canada met bijna 1 miljoen inwoners. De stad is een populaire wintersportbestemming voor zowel Canadezen als Amerikanen en steeds meer Europeanen weten de weg naar Calgary te vinden, ook buiten het wintersportseizoen.
Vanuit Brussel, kunnen reizigers nu met British Airways naar de volgende bestemmingen in Canada vliegen via Londen Heathrow : dagelijks naar Vancouver, 2 keer per dag naar Toronto, dagelijks naar Montreal en 5 keer per week naar Calgary. Het totaal aantal bestemmingen van British Airways vanuit Londen Heathrow komt nu op 142.
Op www.ba.com kunnen reizigers naast vliegtickets naar Calgary ook hotel accommodatie boeken.
Rocky Renaud, bekend als de bezieler van een uiterst creatieve keuken, behield ondanks de ravage in het Brussels gastronomisch landschap zijn Michelinster, overigens volkomen terecht. Al ruim elf jaar maakt hij het mooie weer in dit restaurant dat tot een heuse instelling is uitgegroeid en naam en faam maakt tot ver buiten de Ukkelse Sint-Jobwijk.
Zijn klassieke keuken in de meest pure vorm is een oerdegelijke garantie dat elk ingrediënt zijn eigenheid behoud. Topprioriteit is en blijft voor Rocky een onberispelijke kwaliteit, gekoppeld aan het principe van betaalbare topgastronomie. Indien men permanent hoogstaande gerechten wil serveren, moet men aldus Rocky quasi blindelings kunnen vertrouwen op de leveranciers, aan de door hem gestelde kwaliteitseisen kan dan ook onder geen enkel beding worden getornd. Het principe van betaalbare gerechten trekt Rocky door naar een nochtans zeer aanlokkelijke wijnkaart.
De gerechtenbeschrijving onthult geenszins de ongeëvenaarde vitaliteit van de meesterkok maar maakt de degustatie des te heerlijker. Critici vinden de omschrijving te summier omdat dit teveel mogelijkheden openlaat. Toch snoert Rocky hen de mond, weliswaar zonder woorden of protest, maar door ervoor te zorgen dat de gerechten telkenmale opnieuw getuigenis brengen van een constante kwaliteit en uiterst verfijnde bereidingen. Het succes van de keuken is mede te danken aan de opleiding en ervaring van Rocky, hij stond o.m. ooit zeven jaar lang achter jet fornuis in Villa Lorraine. Rockys keukengeheimen krijgen des te meer allure door de extreme waakzaamheid van Pierre Duqué, Rockys rechterhand, die nauwlettend toekijkt én op het onthaal én op de service aan de klanten.
Het kleinste sterrenrestaurant van Brussel biedt plaats aan 35 gasten. De eetzaal, verspreid over twee niveaus, is getooid in tabaksbruin, grijs en roomkleur, met Amerikaanse stores in dezelfde tint, terwijl een rij van zwartwitfotos uit gastronomische werken voor de nodige verfrissende accenten zorgt. De netjes op een lange rij opgehangen fotos wordennog extra in de verf gezet door enkele wandlampen, terwijl een paar orchideeën voor een fleurig contrast zorgen.
Op de bovenverdieping, afgescheiden door een smeedijzeren reling, vinden we dezelfde zachte inrichting rond de bar, waar vlakbij ook een hoge tafel staat. Het meubilair in dezelfde tinten zorgt voor nog meer eenheid. Die lijn wordt zelfs doorgetrokken tot de tafelkleedjes en de dressoirs, waar enkele waardevolle flesjes staan te pronken. Bij mooi weer kunnen nog eens zoveel mensen terecht op een heerlijk terras in de tuin.
Tijdens de middag wordt er een lunch geserveerd met voorproevertjes en keuze uit twee voorgerechten en twee hoofdschotels, vlees of vis (25 Euro). s Avonds biedt het menu van de maand een koud voorgerecht, een warm voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert (45 Euro), terwijl het degustatiemenu 60 Euro kost. Vanzelfsprekend kan men ook uitsluitend à la carte eten. En u kan ervan op aan dat evenveel aandacht wordt besteed aan de kwaliteit van de nagerechten: mini-baba met rum en gekonfijte roze pompelmoes, gratin van mango met lavendelhonig en amandelen of een ijssouflé met mandarijn, perencompote met saffraan en Mandarine Napoleon.
Rockys herfstkaart brengt eens te meer een pleiade van schitterende wildbereidingen die fijnproevers-gastronomen zonder de minste twijfel zullen bekoren. Tussen de voorgerechten o.m. Gillardeau oesters, ganzenlever met gekonfijte vijgen en perenchutney, rundscarpaccio met brisure van truffels,ganzenleversnippers en parmezaan of st jacobsnootjes in schuimige groentenbrunoise en dito citroenbouillon.
Bij de hoofdgerechten een Racanduifje met boschampignons, patrijs met herfstgroenten of nootjes van reebokfilet met jeneverbes, witloofstronkjes en aardappel met uienringen en spek. Tussen de visgerechten selecteerden we een verse tarbot in kokosmelk met Rieslingmousseline en grijze garnalen en gebraden St. Jacobsvruchten met ganzenlever, Comtékaas en geparfumeerd met oude balsamico.
Prijs, plezier en kwaliteit zijn de absoluut sterke troeven van Rocky Renaud die door GaultMillau met een 17/20 wordt beloond terwijl Henry Lemaire 90/100 toekent en het restaurant o.i. terecht, tussen de absolute toppers rangschikt.
Le Passage J& P Carsoullaan 13 1180 Ukkel -tel 02.374 66 94
Restaurants die onafgebroken, gedurende 30 jaar met dezelfde uitbater, een groeiend cliënteel aantrekken zijn eerder zeldzaam. Francis Lefèvre runt sinds 1976 de Ukkelse Petit Prince en dankt zonder enige discussie het overleven van zijn zaak aan het feit dat hij al die tijd, een uitzonderlijk enthousiasme tentoonspreidde maar vooral nooit het direct contact met zijn gasten verloor.
Het buurtrestaurant met huiselijke sfeer dat Francis in 1976 opende, werd in de loop der jaren in een groter complex geïntegreerd. Het huiselijke, landelijke, met houtvuur en schouw bleef evenwel en is nog steeds bijzonder geschikt voor speciale gelegenheden zoals intieme grillparties. De aankoop van een aanpalende woning in 1986 geeft meer armslag en de bouw van een veranda enkele jaren nadien, zorgt ervoor dat Le Petit Prince in meerder zaaltjes kan worden opgesplitst, elk met eigen sfeer en charme, waardoor tegelijkertijd, een zeer verscheiden publiek van de uitgebreide menukaart kan genieten.
De naamgeving verwijst voor één keer niet naar het verhaal van Saint-Exupéry, maar wel naar de Prins de Ligne, eveneens klein van gestalte. Charles-Joseph de Ligne was raadsheer van keizer Jozef II en van keizerin Catherina II en was tevens een briljant figuur. Met het typische kosmopolitisme van de 18de eeuw zorgde hij voor een erg genuanceerde analyse van het Ancien Régime samengebundeld in een 34-delig boekwerk Mélanges militaires, littéraires et sentimentaux, een werk dat trouwens nog altijd wordt herdrukt.
De keuken van Le Petit Prince is al even indrukwekkend en getuigt overduidelijk van mediterrane invloeden al duiken ook regelmatig exotische aromas en dito kleurschakeringen op. Kruiden en specerijen worden vakkundig gebruikt en resulteren o.m. in een brochette van St. Jakobsschelpenmet zoutbloempjes uit Noirmoutier, een shii-take met Thaise curry en kokosmelk, en fazant op traditioneel Brabantse wijze of een exotisch Paaslam. Toch blijft elke overdreven fusion van ingrediënten achterwege en kiest Francis Lefèvre doelbewust voor de basisprincipes van de Frans-Belgische keuken met dagverse kwalitatieve producten. Kroketten met grijze garnalen uit Zeebrugge of een Belgisch kusttongetje, bewijzen ook hier het perfecte vakmanschap.
De uitgebreide wijnkaart, zowat 250 vermeldingen, getuigt van een mengeling van traditie en nieuwe wereldwijnen. Een intense mix dus van de rijkdom van Franse en andere Europese wijngaarden met ontluikendeen geapprecieerde aromas uit Argentinië, Chili, Australië en andere nieuwe wijnlanden.
De menukaart van Le Petit Prince laat tal van persoonlijke keuzes toe, gaande van een eenvoudige schotel tot de absolute bestseller, het gastronomisch menu. Ook het marktmenu met een keuze uit 5 voorgerechten, 5 hoofdschotels en 5 desserts is een voltreffer, kostprijs 25, met bijhorende wijnen 35 en met aperitief en koffie 42.
Degusteren in het nieuwe okerkleurige decor van Le Petit Prince is zonder meer leuk. De Zuiderse ambiance imponeert onmiddellijk en laat de nodige ruimte voor eigen harmonieuze interpretaties zoals Italiaanse parfums en Provençaalse aromas. Meubilair, verlichting, wanddecoraties o.m. een collectie prachtige doeken van Fabienne Christyn, zorgen voor zonnige, culinaire momenten.
Le Petit Prince, 16 Prins de Lignelaan, 1180 Brussel (Ukkel). Tel 02-374 73 03
Open van 12 tot 14 uur en van 19 tot 22h30. Gesloten op zondagavond en maandag de ganse dag. www.lepetitprince.be
Aangenaam en leuk decor, verrassende presentaties van aromarijke maar vooral smaakvolle gerechten met klassiek mediterraan tintje. Prijs/kwaliteit absoluut aanvaardbaar.
Luxehotels hebben het voorrecht enkele privileges in petto te hebben Als zomerse verademing stelt Barsey, het vooraanstaande restaurant van het Warwick Barsey Brussels, alle epicuristen de weergaloze troeven voor van een terras dat niet alleen goed verscholen ligt maar ook trendy is!
Men vergeet er het stadsverkeer en men verliest er ook de tijd uit het oog, die maar al te snel voorbijvliegt.
Want zoals de patios in zuiderse steden openbaart het terras van Barsey zich ook enkel aan de ingewijden. Eerst ervaart u al een waar genot als u door de prachtige ingang in Franse steen van het kleine luxehotel stapt. Dit wordt nog kracht bijgezet als u voorbij de bar en het restaurant komt, waar u kunt genieten van de rijkelijke, theatrale inrichting van de hand van Jacques Garcia. Een groot venster geeft uit op de onverwachte tuin van het luxehotel. Het rustgevende geluid van stromend water in de fontein, statige standbeelden met italianiserende allure, lommerrijke frisheid en een ware bloemenpracht Onder grote terracottakleurige parasols staan tafels bedekt met smetteloos linnengoed die plaats bieden aan een veertigtal gasten. De sfeer is sereen en precies voldoende geraffineerd om te genieten van de onzegbare lichtheid van de zomeruren. Men komt hier om als lunch te genieten van een schotel Romeinse tomaten met parmezaan, een Barsey-salade of overheerlijke gebakken zeetongetjes. Voor het diner kan men zich laten verleiden tot langoustines, een emulsie van mierikswortel met bieslook, Sint-Jakobsschelpen met truffelvinaigrette, de beroemde rundcarpaccio van Harrys Bar in Venetië, of de gebraden lamsfilet met saus op basis van paarse mosterd. Chef Jean-Philippe Bruneau heeft een elegante kaart samengesteld, waarvan de luxueuze eenvoud in de verf wordt gezet door zorgvuldig geselecteerde producten waarmee nieuwe samenstellingen en gevarieerde bereidingen te voorschijn worden getoverd.
Chef Jean-Philippe Bruneau, zoon van de sterrengrootmeester Bruneau, serveerde als voorgerecht een intense emincé van langoustines met fijn sausje en een toast van tonijn en ganzenlever met pittige olijfoliedruppels. De St Jacobsoester die als hoofdgerecht werd opgediend, kreeg een prachtig garnituur van witte Mechelse asperges en enkele fijne preisnippers, terwijl de fijne feilloze slibtongetjes, fruitige en goudgele frietjes als decoratie meekregen.
De ontdekking van een Yarden Chardonnay 2003 uit de Israëlische Golan Heights, verhoogde zo mogelijk nog de culinaire rijkdom. De sterke natuurlijke druivensmaak leverde een gezegende afdronk die door de intense goudgele kleur werd bevestigd. Met een rijke moelleux au chocolat en een brioche van chocolade bewees de chef dat deze heerlijke Belgische specialiteit, ook in volle zomer menigeen kan bekoren
Het terras van Barsey is s zomers de ideale plaats voor een aperitiefje en een avondje uit onder de sterren. Jean-Philippe Bruneau doet hier schitterend werk waardoor het Barsey hoe dan ook voor gastronomen en fijnproevers een aanbevolen adres blijft.
Reeds als jonge knaap was Hans-Jürgen Porteman door het koken en de keuken begeesterd. Dat als hij als jongeling resoluut opteerde voor een koksopleiding verraste dan ook niemand, opleiding die hij trouwens met succes in de hotelschool van Koksijde doorliep.
Leergierig en overtuigd dat de school slechts een eerste introductie was, bleek hij kieskeurig bij het zoeken naar werk. Gedreven leerlingen vinden evenwel snel een baan en als geboren Westvlaming kon hij zowaar in de Brusselse Pomme Cannelle terecht, enkele maanden later vinden we hem terug in Le Moulin des Ramiers in Crupet, om nadien korter bij huis in restaurant DHulhaege in Deinze aan de slag te gaan.
Zijn gedrevenheid lag evenwel hogerop, zeker na zijn kennismaking met Regine, zijn latere echtgenote. Hans-Jürgens begeestering voor de kookkunst en klassieke gastronomie was dermate groot dat hij haar meteen wist te overtuigen. Zij schoof haar opleiding haartooi terzijde en schreef zich meteen in voor een zes maanden durende opleiding horeca die destijds door Horeca Oostende werd georganiseerd; cursus die ze zonder problemen afwerkte.
Nu nog zegt Hans-Jürgen dat hij destijds sceptisch stond tegenover deze kortlopende opleiding maar het eindresultaat mocht er best wezen. Door het specifieke zomerseizoen was Horeca Oostende bestendig op zoek naar nieuwe krachten die tijdens de pieken konden inspringen, zowel in de zaal als in de keuken. Tafelzetting, tafeldecoratie maar ook de zaalbereidingen en zaalversnijdingen maakten deel uit van de cursus. Facetten waarvan Regine nog steeds handig gebruik maakt.
Maxims Brussel was een nieuwe uitdaging, snel gevolgd door Maxims Parijs. Samen trokken Hans-Jürgen en Regine naar Parijs, hij voor het grote werk in sterrenrestaurants, zij voor nieuwe horeca-ervaringen in het vooruitzicht van een mogelijk eigen restaurant, al bleek snel dat ook in de Lichtstad de Oostendse horeca-opleiding erg werd gewaardeerd. De sterrenervaring die Hans-Jürgen hier opdoet, kan hij vervolledigen bij Boyer in Reims en vormt een prettige introductie voor het Congressenpaleis in Luzerne en Hotel de la gare in Digoin in de Bourgognestreek.
Toch aarzelde Hans-Jürgen geen ogenblik om Luzerne en andere sterren de rug toe te keren toen hij in 1986 als chef in La Maison du Seigneur in Waterloo aan de slag kon, meer dan 5 jaar bleef hij trouwens chef-kok in dit gerenommeerde restaurant. Hans deelname aan de Prosper Montagnéprijs in 1987 leverde hem een 2de plaats op en een eerste kennismaking met Guy Pauwels, laureaat van deze prijs in 1977, jurylid en uitbater van het Rooden Scilt. Tijdens een tweede deelname aan deze wedstrijd werden de banden tussen Guy Pauwels en Hans-Jürgen Porteman aangehaald en ontdekte Hans-Jürgen het Rooden Scilt.
Guy Pauwels zag in Hans-Jürgen een gedroomde opvolger terwijl het ietwat rustieke dorpsplein van Erps Kwerps voor Hans-Jürgen een complete uitdaging was. Vermits beide chefs mekaar erg goed begrepen, verliepen de overnamebesprekingen erg vlot en konden Hans-Jürgen en Regine zich in 1991 in hun eigen restaurant nestelen.
Droomlocatie:
Het Rooden Scilt was voor Hans-Jürgen een droomlocatie. Een historisch, rustiek gebouw met een degelijke traditionele keuken, kortom een locatie die hij zeer snel tot een sterrenrestaurant wou uitbouwen. Het gezellige, intieme salon en een zaal voor een 25-tal gasten waren onbetwistbare pluspunten.
Jammer genoeg liep de belangstelling voor de uitgebreide 7 en 8-gangenmenus, mede door de hogere kostprijs, begin der 90-er jaren plots terug, waardoor de klandizie eerder beperkt bleef. Het behalen van de Delta dOr in 1992 als meest beloftevolle jonge kok betekende wel de doorbraak, maar toch opteerden de meeste gasten voor een à la cartedegustatie of een beperkt menu.
Hans-Jürgen twijfelde geen ogenblik, hij zou een nieuw succesvol concept opbouwen waarbij een betaalbare gastronomie centraal stond. Zijn concept was eenvoudig, op de middagen in de week, een menu aan een vaste prijs aanbieden met keuzes uit 3 voorgerechten, 3 hoofdgerechten en 3 desserts. De klant heeft hierbij de keuze uit een all-in formule waarin aperitief, wijnen, water en koffie/thee zijn begrepen of maakt uit de drankenkaart een eigen keuze van alle dranken.
Een dergelijk concept maakte het aldus Hans-Jürgen mogelijk om enerzijds het product-assortiment te beperken zonder evenwel toegevingen te moeten doen op de kwaliteit van de producten. Anderzijds biedt dit het voordeel dat de gasten een ietsje sneller kunnen worden bediend, facet dat vooral de zakenmensen ten goede komt.
Anderzijds is voor Hans-Jürgen het respect van de klanten voor zijn gerechten erg belangrijk, zijn verkiezingen als laureaat van de Knackacties midden de jaren 90 bewijzen ten volle deze waardering. Toen Trends in 2005 een enquête bij 14.000 zakenmensen organiseerde kreeg het Rooden Scilt een 5de stek toegewezen, na 2 Oost-Vlaamse en 2 West-Vlaamse restaurants. Dit betekent aldus Hans-Jürgen dat hij in een zeer grote regio rond Brussel, Leuven en Mechelen boven aan de waarderingsschaal staat. Deze enquête werd begin 2006 overgedaan en andermaal scoort het Rooden Scilt als primus in dezelfde regios. Zijn concept wordt aldus Hans-Jürgen bijzonder gewaardeerd door de zakenlui en hij besloot om voortaan een zelfde concept op zaterdagmiddag toe te passen.
Dertig jaar Rooden Scilt waarvan 15 jaar in eigen beheer vormen geen aanleiding om een eenmalig feest te organiseren. Toch gooit hij ahw. de remmen los en verruimt zijn concept in zoverre dat de gasten zowel s middags als s avonds het menu kunnen nuttigen en dit tot eind 2006. Het menu op zich, voorgerecht, hoofdschotel en dessert, kost 30, voor de all-in betaal je 15 extra. Als feestelijk verjaardagstintje krijgt iedereen die voor de all-in formule opteert, eveneens tot eind 2006, tijdens het dessert een glas champagne aangeboden.
Toekomstgericht focust Hans-Jürgen Porteman zich op de verdere uitbouw van zijn menu-concept met dagverse kwaliteitsproducten en lekkere wijnen. Ondertussen heeft Hans-Jürgen Porteman zijn sterrendroom opgeborgen en neemt hij afstand van vlugklare hapjes en brasserietoestanden. Hij opteert voor een oerdegelijke traditie en klassieke keuken die wordt geapprecieerd én door de zakenman én de door klanten van middelbare en gouden leeftijd. Het Rooden Scilt biedt een erg klassiek trio van Franse topgastronomie, een klassiek historisch pand en fijnproevers-gastronomen als klant. De gagsronomische gidsen 2007 komen tot de vaststelling van Hans-Jürgen Porteman onder het motto betaalbare gastronomie, nog steeds bijzonder lekkere gerechten en bereidingen voorzet.
Het Rooden Scilt Dorpsplein 7 3071 Erps Kwerps tel 02-759 94 44
Evan Triantopoulos verleidde al heel wat gastronomen in zijn Grill aux Herbes dEvan in Wemmel bracht al menige fijnproever in verrukking in zijn Empire des Sens,gaf het een publiek weer een gevoel voor smaakcombinaties in zijn Switch aan de Vlaamsesteenweg En nu vestigt Evan Triantopoulos opnieuw de aandacht op zich met zijn Le Fourneau op het Sint-Katelijneplein.
Het fornuis van het beroemde merk Charvet is speciaal op maat gemaakt voor dit restaurant. En het staat midden in de ruimte die vroeger de bekende drogisterij Desmecht vormde. Je vindt hier, net als in het Atelier van Joel Robuchon (een Franse grootmeester en sterrenkok voor wie hij een zekere bewondering koestert, grootmeester die er trouwens bij elke gelegenheid in slaagt om de meest onverwachte smaakcombinatie tot overheerlijke aquarellen uit te bouwen) eigenlijk geen echte tafels - op twee na voor de onverbeterlijken die intimiteit zoeken of voor kleine groepjes. Wat je wel vindt, is een lange toog, waar je een mooie kijk hebt op de bezigheden van de medewerkers van Evan die zich onvermoeibaar richten naar uw mate van honger, klein of groot. Want behalve met deze speciale inrichting onderscheidt Le Fourneau zich ook door het systeem van de kaart. Hier geen klassieke schotels met hun garnituur. Hier een opeenvolging van kleine hapjes, die per stuk of per gewicht geprijsd zijn. Ze worden verdeeld over de rubrieken Principal (basisgerechten), Indispensable (het onvermijdelijke garnituur) en Superflu (de heerlijkheden die het hele verschil uitmaken).
Het concept berust op de waarachtige gastronomische drie-eenheid, die Evan in het begin van zijn loopbaan is ingefluisterd door zijn leermeester Michel Haquin en die altijd zijn culinaire credo is gebleven: gerecht, garnituur, saus. Afhankelijk van de seizoenen worden in deze originele en toch erg aantrekkelijke ruimte uitsluitend de edelste en oorspronkelijkste ingrediënten gepresenteerd. Van één principe wijkt men niet af: de eenvoudige bereiding, waarmee men de oorspronkelijke smaak van het product maximaal tot zijn recht wenst te laten komen. Het absolute respect voor de gaartijden vormt hier inderdaad de voornaamste culinaire troef, hetgeen een subtiel gebruik van kruiden niet in de weg staat, zolang deze meer dienen om de ware aard van de dingen te onderstrepen dan om die te verdoezelen.
Uitgaand van deze filosofie is alles mogelijk: een licht en luchtig dineetje in een moderne versie van de tapas of daarentegen een al even rijkelijke als originele culinaire ervaring. Ieder vindt wat hij zoekt, naar zijn appetijt en zijn middelen. Hebt u heel eenvoudig zin in een pastahapje en een kleine lamskotelet uit Pauillac of lekker royaal in een smeuïge aardappelpuree in de stijl van Robuchon en boontjes met truffel? Voor alles wordt gezorgd in Le Fourneau om aan uw eisen van het moment te voldoen
Al die wonderen die voortkomen uit de fantasie van Evan, worden bereid onder het toeziend oog van Laurent Fouquet, een jonge chef-kok die onder meer onder Alain Deluc in Barbizon heeft gewerkt en onder Yves Mattagne in het Radisson SAS Hotel.
Opdat hierbij de juiste wijnen worden gedronken, geeft het restaurant opnieuw blijk van eenzelfde verbeelding. Men stelt een mooie reeks wijnen per glas voor. Ze komen uit alle klassieke wijnstreken uiteraard, maar de heer des huizes heeft, zoals je verwachten kon, ook een zwak voor een aantal ten onrechte miskende en verleidelijke wijnen uit zijn geboorteland Griekenland
Iedereen met veeleisende smaakpapillen alsook een ludieke instelling zal hier aan zijn trekken komen. En dan ook nog met de prettige gedachte dat hij precies kan eten op de manier en in de hoeveelheid die hem bevalt
De fijne individuele porties, de kleur en smaak van de producten, maar ook de uitbouw van het ganse concept, krijgen zeer degelijke waarderingen in de editoes 2007 van de culinaire gidsen.
Le Fourneau, Sint-Katelijneplein 8, 1000 Brussel, tel. 02-513 10 02.
Geopend van 12.00 tot 14.30 en van 18.30 tot 23.00 uur.
In 1998 gingen de gebroeders en boezemvrienden Serge en Pascal Van Hamme samen de uitdaging aan om een restaurant in te richten buiten het traditionele circuit, in een historisch gebouw dat op dat moment volkomen vervallen was. Hun keuze viel op een pand dat volgens sommige architecten-historici, vroeger deel uitmaakte van het kazernecomplex aan de Brusselse kleine ring.
Ze renoveerden het gebouw en gaven daarmee Le Mess zijn vermoedelijke oorspronkelijke functie terug. Vandaag zijn niet alleen officieren maar ook gentlemen én hun ladies welkom in dit etablissement, dat is uitgegroeid tot een heuse referentie bij zakenlui en fijnproevers, enerzijds om al het lekkers op de kaart, anderzijds voor het plekje met uniek origineel kader. Kwaliteit, verscheidenheid en smaak behoren tot de prioriteiten van het huis, waar zowel in het glas als op het bord de hele wereld aan bod komt. Uiteindelijk is de wereld immers weinig meer dan een groot dorp.
Voor de binneninrichting werd gewerkt rond het militaire thema al blijft de algemene sfeer eerder afgestemd op een cosy geheel, officieren verlangden destijds ook in hun mess een beetje huiselijke warmte, die nauw aanleunde bij de waarde van de bourgeoisie. Doorheen de drie zalen op het gelijkvloers kan men mooie kersenhouten lambriseringen bewonderen die getuigen naar de drang van weelde en verburgerlijking om te ontsnappen aan de soberheid van het kazerneleven. Dit comfort wordt extra onderstreept door de verlichting en het meubilair van de hand van Philippe Stark. Er wordt ook leuk gespeeld met volumes terwijl de oorspronkelijk voorziene plankenvloer door een gepolijste betonvloer werd vervangen, vloer die door menig bezoeker als arduin wordt aanzien. Ook aandacht voor de akoestiek, om de meest rumoerige momenten op te vangen werd de onderkant van de tafels bedekt met speciaal geluiddempend schuim.
Op de bovenverdieping zijn er twee zalen, met aan de terraszijde een traditionele serre die de voorkeur kreeg op een moderne luifel. Een erg goede keuze aangezien het authentieke karakter van de glazen serre, de ganse zaal in weeldering licht laat baden. Dat deze plek iedereen bevalt bewijst de wingerd die er tegen het glas groeit en trots uitpakt met enkele druiventrosjes.
Le Mess was lange tijd een restaurant dat vooral was toegespitst op het middagpubliek door de nabijheid van kantoren, winkels en universiteit, maar trekt de jongste tijd ook s avonds een groeiend cliënteel aan. Gastronomen zoeken immers steeds nieuwe cosy eetplekjes, ze wensen andere kaarten en smaken te ontdekken. Het aantrekkelijke architecturale concept van de Mess wordt extra in de verf gezet door de bijzondere verlichting. Het samenspel van deze elementen geeft de kaart een extra dynamiek, kaart die met de grootste zorg is uitgewerkt en de aandacht heeft voor de desiderata van de klant.
De vertrekbasis is een brasseriekeuken doorspekt met fusionelementen. Toch blijft de rode draad doorheen alle gerechten, het gebruik van verse degelijke producten die met het vereiste vakmanschap worden klaargemaakt. De dubbelzijdige kaart biedt aan de ene kant een overzicht van de vaste voorgerechten, hoofdschotels en nagerechten, die evenwel variëren naargelang de seizoenen. De andere kant geeft een overzicht van de talrijke suggesties en de lunch. Ook hier ruime aandacht voor verse producten en primeurs. Er zijn een aantal wijnsuggesties maar wie de ruime flessencollectie van het huis wil raadplegen krijgt een kaart boordevol witte en rode klassewijnen, zowel uit Frankrijk als wereldwijnen.
Bij de voorgerechten vinden we momenteel o.m. een sashimi van tonijn met zeewier en kervel en een ravioli met kreeft op een bedje van spinazie met blanke boter terug.De klassiekers van het huis bio-lamsvlees van Gaumes of tussenribstuknootjes met béarnaise worden aangevuld met een rundstartaar met aromatische oliën of een koningskabeljauw met stro-aardappeltjes en mousselinesaus. Een dame blanche of een colonel ronden als dessert het volwaardig menu af. Als suggestie vonden we een tartaar van groene en witte asperges met scampi, kreeftenvingers op een slaatje van groene linzen uit Puy en een foie gras met gestoofd witloof. Talloze gerechten om figuurlijk je duimen en vingers af te likken.
Meesterkok Bruno Lesbats, afkomstig uit de Landes, zwaait nu vijf jaar de plak in de keuken van Le Mess. Voor de constante kwaliteit die hij al die jaren op het bord toverde verdient hij ongetwijfeld alle eer. Hij is de kapitein van een keuken die vandaag haar volle maturiteit heeft bereikt en erkend wordt om haar verdienstelijke eenvoud, haar zin voor smaak en haar openheid van geest.
Bruno Lesbats is een volwaardig lid van Eurotoques en de laatste leerling van Maurice Isabal, waarna hij bij Guy Savoy aan de slag ging. Hier ontdekte hij de rechtlijnigheid van de keuken en de productgerichte aanpak in de uitwerking van een compleet menu. Toch liet hij enkele Aziatische en Italiaanse invloeden zijn keuken binnensluipen maar blijft permanent zijn team motiveren.
Samen met de gebroeders Van Hamme wil Bruno Lesbats verder werk maken van een constante vernieuwing van de kaart van Le Mess en tegelijkertijd het beste blijven halen uit de fusionkeuken en de kwalitatieve dagverse producten. De nieuwe culinaire gidsen staan enerzijds positief tegenover de vernieuwde zoektocht naar Franse wijnen, terwijl anderzijds het stijlvolle en strakke decor wordt geprezen.
Le Mess, L.Schmidtlaan 1 , 1040 Brussel tel 02-734 03 36
Op 5 juni 1990 openden Mevrouw Chang-Ying Wu en de heer Peh-Fo Pak het restaurant Ming Dynasty te Leuven. Het was het begin van een culinair succesverhaal. De reden voor dit succes ? Het zakelijk instinct van Chang-Ying, de verfijnde kookkunst van Peh-Fo, de vakbekwame bediening en de gezellige sfeer! Ming Dynasty te Leuven werd door culinaire liefhebbers al bestempeld als een "Oosters toprestaurant in België" waar meesterkoks culinaire hoogstandjes voorstelden.
Ming werd een compleet succesverhaal, hier mochten de woorden Chinees en gastronomie in één zin gebruikt worden met weidse erkenning door het grote publiek. De formule was vrij eenvoudig, lekkere gerechten, verzorgde bediening, een aanzienlijke wijnkaart, oog voor detail in een aangenaam modern Chinees kader. Het werkte, naast Leuven, ook in Brussel en Keerbergen.
Na meer dan 15 jaar was het echter tijd voor vernieuwing "De Oude Markt is erg veranderd en de Ming Dynasty voldeed niet meer aan de eisen van de moderne consument", zegt Chang-Ying. "Inderdaad", valt haar echtgenoot en kok Peh-Fo haar bij, "onze keuken werd nog wel gewaardeerd, maar we voelden een absolute noodzaak aan nieuwe ideeën, niet alleen op het vlak van interieur maar ook in het bord." En zo ontstond het idee voor de eerste Oosterse lounge: Ming Restaurant & Bar.
De grootste uitdaging voor een renovatie lag op de Oude Markt zelf. De Leuvense Oude Markt is immers een onvervalst horecabegrip, een status die evenwel wordt bedreigd door het steeds kleiner wordende aantal parkeerplaatsen in de onmiddellijke omgeving. Dus moest het iets speciaal worden, iets bijzonder waarvoor mensen naar de Oude Markt afzakken. Grenzen werden verlegd, zowel qua keuken als inrichting, naar de uitbouw van een nieuw concept.
Het volledige interieur werd in een jong en hip kleedje gestoken. Architect Ludo van Tichelen en interieurarchitecte Marianne de Jaeger kozen een modern, strak interieur met sobere maar klassevolle Oosterse accenten. Deze verbouwing was voor mij een échte uitdaging, stelt Marianne. Het was niet alleen een radicale ommezwaai qua interieur, het vernieuwde decor moest ook perfect passen binnen het lounge concept. De grootste uitdaging lag op de Oude Markt zelf, het aantal parkeerplaatsen wordt steeds kleiner alhoewel de Oude Markt een onvervalst horecabegrip is.
Ook op culinair vlak komt Ming vernieuwend uit de hoek. Het keukenteam werd uitgebreid met Japanse koks dieexquise Teppanyaki- en wokgerechten "nieuwe stijl" bereiden. Gerechten die opvallen door hun bijzondere combinatie van smaken en hun oogstrelende eigentijdse presentatie. Natuurlijk staan er nog steeds een aantal klassiekers zoals kreeft met gember of gelakte eend op de kaart, vertelt Peh-Fo enthousiast, maar je kan nu ook genieten van gerechten zoals gesauteerde St. Jacobsvruchten of Teppanyaki van pangavis."
Daarnaast staat de nieuwe toog niet alleen letterlijk centraal, vanaf nu staat Ming ook volledig open voor mensen die een verzorgd glas willen komen drinken in een aangename, stijlvolle omgeving. Daarvoor werd een uitgebalanceerde drankenkaart samengesteld met o.a. veel oog voor wereldwijnen, waarvan een mooie selectie ook per glas te verkrijgen is. Er wordt uitgepakt met een primeur voor Leuven, de Enomatic, het meest moderne snufje inzake wijnconservering. En voor wie daarbij toch nog iets wil knabbelen is er een uitgekiend assortiment Aziatische tapas, ook buiten de normale keukenuren. Want wie van deze omgeving wil genieten, kan dat nu tot in de vroege uurtjes, op de tonen van de coolste deuntjes, waarbij de danslustigen zich niet moeten inhouden.
Na de hertekening en herinrichting, biedt Ming Restaurant & Bar plaats aan zon 80 gasten. De kaart vormt een doorgedreven mix van zowel Chinese als Japanse gerechten en zorgt ongetwijfeld voor verrassende combinaties temidden het unieke decor van de Leuvense Oude Markt.
Ming restaurant Oude Markt 9 10 3000 Leuven tel 016-29 20 20
Tegen het majestueuze decor van de Maasvallei, tussen Namen en Dinant, op een steenworp van de Tuinen van Annevoie en de abdij Maredsous, heeft Olivier Vanden Branden verkozen zijn restaurant te openen. Het heet LO à la Bouche, met een verwijzing naar zijn initialen.
Deze aannemerszoon was al heel jong bezeten van het koken en richtte zich, zodra hij zijn middelbare-schoolopleiding had voltooid, op het culinaire beroep. Tijdens een stage in La Pichelotte werd hij ontdekt door Pascal Silman u weet wel, dezelfde die ooit voor het succes van La Maison de Maître in het Conrad Hotel van Brussel zorgde. Dit heeft tot resultaat dat onze bijzonder jonge kok voor zijn verdere ontwikkeling al snel zijn weg vindt in een circuit dat menige chef bij ons hem zou benijden. Het begint in België, waar hij onder andere bij de banketbakker Mahieu werkt. Dan volgt Frankrijk natuurlijk, met een periode in het Hôtel de Paris en het onuitwisbare stempel van Alain Ducasse, maar ook Engeland en daarna Spanje, waar hij voor het eerst de volledige verantwoordelijkheid van een chef de cuisine op zich neemt. Na deze indrukwekkende loopbaan vraagt Olivier, amper 26 jaar, zich af of het nu wel zo interessant is altijd voor de anderen te werken. En dan biedt zich de gelegenheid aan een gebouw over te nemen dat zijn familie toebehoort.
Een van de laatste gebouwen van het aardige dorp Bioul, dat een oude, ontwijde kapel omvat, maakt deel uit van een complex dat door de vader van Olivier wordt gerenoveerd. De juiste bestemming van deze mooie plek is gauw gevonden: het oude heiligdom vormt na een geringe ingreep een volmaakte toegangspoort voor een etablissement dat al even elegant als gastvrij overkomt. De moeder van onze kookkunstenaar doet de rest dankzij haar talent als binnenhuisarchitecte. Met zn charmante camaïeu van nuances in beige en wit, afgewisseld met het groen van zorgvuldig gekozen planten, heeft LO à la Bouche een bijzonder warme en gedistingeerde sfeer.
Men wordt ontvangen door Aline, Oliviers zuster die op een vriendelijke manier de suggesties van een menu à la carte presenteert. De keuze uit twee à drie voorgerechten, twee à drie hoofdschotels en twee à drie desserts wordt om de drie weken vernieuwd en kost niet meer dan de bescheiden som van 30!
De keuken van Olivier Vanden Branden, die zich Frans en mediterraan noemt, kenmerkt zich door uitgesproken smaken. De chef-kok is duidelijk niet bang zijn karakter te laten spreken in zijn gerechten. Deze zijn gebaseerd op eersterangsproducten, maar het culinaire concept van de heer des huizes berust eveneens op een evidente beheersing van de gaartijden. De sobere en eenvoudige, maar eveneens zeer elegante en appetijtelijke opmaak van de borden doet de gerechten volmaakt tot hun recht komen. Ze zijn bereid met evenveel vakkennis als inzicht, volgens het goede beginsel dat de keuken de ware aard van de dingen respecteert. Het wijnaanbod is ingedeeld in klassieke en zonnige selecties. Ze omvatten menige mooie verrassing en heel wat verleidelijke flessen die ruim onder de 25 geprijsd zijn.
Wij kozen voor Bretoense St. Jacobsvruchten met velouté van bloemkool en een ricotta van met spinazie gevulde ravioli en garnituur van rivierkreeftjes. Volgde een wilde gebraden fazant met kardinaalsaus en garnituur van biet en vijgen, naast een everzwijnfilet, een croustillant van zwarte pens, mousseline van knolselder, opgevrolijkt door fantasiepeer en peperroomsaus. Het dessert, een huiscombinatie van peperkoek, jonagold en vanille-ijs was al evenmin te versmaden. Olivier heeft overduidelijk gastronomische kwaliteiten die af en toe nog iets verfijnd moeten worden wat niet wegneemt dat dit restaurant dat pas in november 2005 de deuren opende, talloze lekkerbekken zal betoveren.
De schotels van LO à la Bouche kunnen ook worden afgehaald of kunnen eveneens bij u thuis bereid worden, want Olivier heeft reeds een flinke ervaring als thuiskok.
LO à la Bouche - 24 rue de Fraire - 5537 Bioul - Tel.: 071-30 79 04
Olivier Vanden Branden is onmiskenbaar een sympathieke chef, een enthousiaste, jonge keukenmeester die graag experimenteert en ruim smakenpalet aanbiedt.
Thiérarchie is vooral in Noord Frankrijk gekend als een regio waar de kerken werden uitgebouwd tot versterkte burchten en als dusdanig een onderkomen boden aan de verzetstrijders tegen de diverse overheersers. Thiérachie heeft eveneens uitlopers in de grillige maar erg mooie valleien in het Zuiden vande provincie Namen.
In Oignies-in-Thiérachie huizen niet alleen enkele oude vestigingen en een kerk met nog ongekende gangen, maar vindt ook het restaurant Au Sanglier des Ardennes van Jacky Buchet een onderkomen. Traditie en respect voor overleveringen zijn hier erg gewaardeerde grondvesten waarop trouwens ook het restaurant is gevestigd. Niet verwonderlijk trouwens als men weet dat dit restaurant bestaat sinds 1950 en vroeger een dorpscafé was. De familie Buchet verzorgt er reeds drie opeenvolgende generaties een uitmuntende keuken. De traditie wil dan ook dat hier sinds mensengeheugenis, geen enkele teleurgestelde klant het restaurant heet verlaten. Ook het interieur stoelt ondanks enkele vernieuwingen en aanpassingen, nog steeds op typische Ardense kenmerken, die voor een gemoedelijke en serene sfeer zorgen.
Alle respect voor traditie ten spijt, beantwoordt de keuken van Jacky Buchet aan alle moderne haccp-normen en is ze een voorbeeld van professionele inrichting. In de keuken zwaait Jacky sinds jaren de scepter al laat hij zich nu bijstaan door zijn zoon Rudy, zodat ze samen zorgen voor verrukkelijke gerechten en heerlijke composities. Echtgenote Marie-Rose zorgt met enige terughoudendheid zodat de privacy van de klant ongeschonden blijft, voor een feilloze bediening. Zij worden bijgestaan door Erwin Selvais die zich reeds tijdens zijn opleiding in de hotelschool van Fleurus tot prima wijnkenner ontpopte. Hij heeft de wijnkaart van de Sanglier des Ardennes extra prestige meegegeven en verrijkt met enkele van zijn persoonlijke lievelingswijnen.
De kaart van dit restaurant brengt het ganse jaar door getuigenis van de rijkdommen die in de Ardennen worden weergevonden, al twijfelt Jacky geen ogenblik om én aan nationale import én aan internationale import van kwaliteitsproducten te doen. Een combinatie van verse producten uit eigen regio met andere Belgische specialiteiten leidt tot smaakmakende gerechten. Ganzenlever, jonge duif en truffels zijn buiten het jachtseizoen slechts enkele van de vaste waarden. Het restaurant is trouwens opgesmukt met enkele jachttrofeeën van de familie, figuurlijk kan men zelfs zeggen dat everzwijnen er klant aan huis zijn.
Het jachtmenu vormt elk jaar opnieuw een subliem hoogtepunt, menu dat trouwens tot eind januari 2007 loopt. De editie 2006 bestaat uit hesp van everzwijn als proevertje, mousse van wilde eend met Armagnac, houtduif met schuimige saus op basis van jenever, balletje van fazant in een winterse consommé met fijne groentjes. Een traditionele trou Bourguignon zorgt voor enige verpozing alvorens het grotere wild aan te pakken. Reebok met wilde bospaddestoelen, haas met worteltjes in saus op basis van trappistenbier en een gegrilde filet van jong everzwijn met tuinkruiden en witloofsalade vormden de volgende triptiek. De kaasschotel wordt naar eigen keuze samengesteld maar biedt zowel regionale kazen als zeer fijne Franse kazen, romig, hard of enig exotisme met geiten of schapenkaas, totaal vrije keuze. Het slotakkoord voor de koffie bestaat uit een ijsgekoelde soufflé met kastanje en peer, overgoten met een oude Chartreuse VEP.
Zonder meer een zware opdracht. Talloze fijnproevers genieten telkens weer van de heerlijkheden die Jacky en Rudy bereiden, het wekt dan ook geen verwondering dat reserveren een absolute must is.
Gelukkig bezit het restaurant ook een zevental kamers zodat het jachtmenu ook tijdens de weekdagen kan worden aangeboden.
Meteen de gelegenheid om ongedwongen van al het heerlijks te genieten terwijl Jacky voor de belangstellenden een prachtige rondrit doorheen de provincie Namen maar ook diverse plaatsjes in het Franse deel van Thiérachie tour heeft uitgewerkt. Een wandeling met de wagen die je enkele uren bezighoudt en je volop laat kennismaken met de rijkdommen van de natuur en de pracht van de uitgestrekte wouden.
Al deze faciliteiten ten spijt, is het restaurant en ook het hotel, op maandag en dinsdag gesloten. Jacky stelt de noodzakelijke rust van alle teamleden als belangrijkste reden voorop, al bieden de sluitingsdagen hem de perfecte gelegenheid om zijn geliefkoosde sport, de jacht, te beoefenen.
Au Sanglier des Ardennes rue Jean Baptiste Périquet 4 5670 Oignies-en-Thiérarche
De hostellerie Charme de la Semois is een totaal gerenoveerd gebouw aan de oevers van de Semois, geheel omringd door groen. De hostellerie geldt als centrum van alle denkbare activiteiten in de regio, wandelen, vissen, mountainbiking, kajakken, jagen, enz. Deze charmante hostellerie beschikt over 18 kamers en enkele suites en biedt zakenlui die een rustige werksfeer zoeken, een seminariezaal met een capaciteit van 40 personen.
Eigenaar-uitbater Dimtri Everard zorgt bovendien voor een culinaire noot die de exploitatie ook aanlokkelijk maakt voor gastronomen en fijnproevers. Dimitri en zijn echtgenote Jane, zijn geen onbekenden in de restaurantwereld. In het restaurant La Cuisine au vert in Waterloo en naderhand in het hotel Le Coté Vert, hebben ze reeds hun sporen verdiend. Dimitri en Jane leiden sinds 1998 Le Charme de la Semois, een gebouw van zowat een eeuw oud dat oorspronkelijk La Charmille werd gedoopt. Le Côté Vert wordt momenteel trouwens gerund door Dimitris zuster.
Dimitri Everard geboren in 1973, kreeg zijn opleiding tussen 1989 en 1992 op het Infobo, terwijl hij gelijktijdig in het restaurant Bruneau werkte. Hotelmanagement volgde hij op de International School in Limal, terwijl hij werkte in L Espièglerie in Namen. Jane Varvenne, 1971, volgde een opleiding op het CENAM in Namen en deed net als haar man gelijktijdig ervaring in restaurants.
Hun keuze voor Le Charme de la Semois in Alle-sur-Semois is bijzonder doordacht. De regio is toeristisch erg aantrekkelijk en biedt naast een zeer verscheiden natuur, ook tal van bezienswaardigheden. Een beetje stroomafwaarts van Bouillon, vormt de Semois immers zijn nauwste maar ook mooiste meanders. Hier vinden we Botassart, dorpje op een smal schiereiland dat de naam het graf van de Reus meekreeg. De Semois slingert zich voorbij Corbion en Poupehan, Franhan en Rochehaut om vervolgens de provincie Namen binnen te vloeien. Alle is een van de dorpen in het uiterste zuiden van deze provincie, vlakbij Frankrijk en ooit de hoofdstad van de tabaksbouw van de Semois. Op een paar plantages na is die praktisch verdwenen, enkele droogschuren langsheen de slingerpaadjes verwijzen nog naar deze cultuur. De leisteenindustrie bracht na verval van de tabak, enig soelaas, maar Alle, net als Pussemange of Bouhan kon slechts korte tijd op deze nieuwe rijkdom bouwen. Met de hostellerie Le Charme de la Semois heeft het dorpje alleszins een derde economische stimulans gevonden.
Op het culinaire vlak biedt Dimitri een huiselijke maar toch geraffineerde keuken die duidelijk goed ligt in de Vlaamse markt aangezien ruim 80% van zijn cliënteel uit Vlaanderen komt. Er wordt zeer duidelijk geopteerd voor een combinatie tussen een ontspannend verblijf, enkele wandelingen of andere activiteiten en het genot van rijke gastronomische tafelen tijdens het avondmaal.
De kaart op zich spreekt boekdelen en laat zeer ruime keuzemogelijkheden. Anderzijds zijn er de menusuggesties die eventueel in het verblijf kunnen ingecalculeerd, suggesties die deels op de kaart worden weergevonden en deels afhankelijk zijn van de dagelijks verse producten die worden aangevoerd.
Als proevertjes vielen ons een feuilleté van kaas, een feuillete met curry en erwtensoep met croutons te beurt. Als voorgerecht kregen we een ballotin van tonijn en ganzenlever in een kleedje van roze zalm met toast.Een kussentje van gevulde St Jacobsvruchten, overdekt met grijze garnalen vormde het tussengerecht vooraleer de patrijs met fijne groentjes, veenbessen en warme ganzenlever werd geserveerd. De witte Bourgogne Chardonnay La Fôret en de rode Bourgogne Château dEtroyes golden als perfecte aanvullingen. Fijne pannenkoekjes met nootschilfers en gegratineerde appelen sloten de maaltijd af.
Dimitri en Jane verzorgen diverse gastronomische weekends. Er is keuze uit één of twee overnachtingen, plannen gelegenheidsdiners en feesten, terwijl los van de gastronomische weekends, de winterse wildmenus momenteel evenmin ontbreken.
Hostellerie Le Charme de la Semois Rue de Liboichant 12 5550 Alle-sur-Semois
Op zondag 19 november gaat restaurant De Kapblok Dilbeek, net als vorig jaar, op jacht. Gastronomen en fijnproevers kunnen er terecht voor een aangepast jachtmenu, hetzij in een feilloos 4 gangen menu, hetzij in een iets uitgebreider 6 gangenmenu. Men kan zowel reserveren voor het menu en dan zelf de wijn kiezen, als voor een all-in formule waarin champagne, wijn, water en koffie zijn begrepen. rvh.
Restaurant De Gouden Muts in Aarschot biedt tot 30 december ek. een wild-wintermenu in een 4- of 5-gangenuitvoering met vrije keuze voor aangepaste wijnen. Er is onder meer een huisgerookte fazantenborst met grondwitloof, een cappuccino van witloof met gerookte everzwijnfilet en hazenrug en hertekalfnootjes met poivrades. Een pousse surprise in 4 verschillende chcocoladesoorten geldt als sluiter. RVH.
De start van het nieuwe wildseizoen is voor Jean Marc Cosijns volop de gelegenheid zijn creatieve signatuur tentoon te spreiden. Restaurant Meerdael, een ietsje ten zuiden van Leuven, is een kleine maar verfijnde eetgelegenheid aan de rand van het Meerdaelwoud.
De rustige, huiselijk en intieme sfeer van dit restaurant krijgt versterking van een prachtig terras dat het Meerdaelwoud als achtergronddecor heeft. Dat de menus van dit restaurant dan ook bij uitstek bindingen maken en raakpunten vertonen met de natuur, het woud en het wild zal niemand verbazen. Van het terras kan men in herfst en winter jammer genoeg geen gebruik maken. Ann heeft evenwel een verassing in petto en creëert een unieke sfeer dank zij een imposante open haard die gretig en lustig zijn kleurrijke gensters de schouw injaagt. Gezelligheid troef bij het onthaal, maar ook de gerechten brengen je in vervoering.
Toen Ann en Jean Marc hun restaurant een 10-tal jaar terug opstartten, werd de directe binding met de natuur trouwens de rode draad die door hun aanbod zou lopen en nog steeds loopt. Voor Jean Marc een prima gelegenheid om zijn streven naar continue kwaliteit en verse producten kracht bij te zetten. Anderzijds een ideale opportuniteit om de menukaart in sinologie met de wisselende kleurenpracht van het woud, op regelmatige tijdstippen nieuwe producten en dito bereidingen mee te geven. De klassieke Franse toets die Jean Marc aan zijn ruime waaier van vis- en vleesgerechten meegeeft, zorgt voor geurende, aromarijke suggesties die menig lekkerbek begeesteren.
Wij genoten van een heerlijk Meerdael-menu waarin Jean Marc diverse verrassingen verborg. De driehoek van paella met chorizo en tijgergarnaal en zachte knoflookmayonaise was niet alleen een streling voor het oog, maar ook onze smaakpaletten genoten optimaal. De geklaarde bouillon van kalfsschenkel met kleine groentjes was perfect. Kwamen de moeilijke keuzes, tussen een gebakken ganzenlever met gekonfijte kippenvleugels, chutney en koriander of een gegrilde zeetongfilet met een coulis van paprika en opgevulde inktvis met ratatouille wordt niet altijd evident gekozen. Dan maar beide maar wie de beste keuze maakte blijft een geheim aangezien iedereen volop genoot van een zalige degustatie.
Bij de hoofdschotel was de keuze al even moeilijk, wildliefhebbers kunnen moeilijk een wilde eend links laten liggen in ruil voor een tarbotfilet, dus opnieuw beide. De wilde eendenfilet kreeg een zachte met limoen gebonden jus mee met enige winterse groenten en fijne aardappelkroketjes. De tarbotfilet viel een ragout van cocobonen en cantharellen en een lichte jus met olijfolie te beurt. Beide partijen kregen een prachtige decoratieve schotel, boordevol topproducten die een absoluut rijk aromapalet ten beste gaven. Als voorbereiding op een kunstzinnig dessert was er een assortiment van Belgische en Frans kazen. Het dessert zelf een parfait van bittere chocolade met amaretto-ijs en cocosmousse kaderde prachtig in het sfeervolle interieur.
Het nieuwe decennium dat Ann en Jean Marc met hun restaurant opstarten is geen lofkreet van bejubelde successen, integendeel. De toekomst van Restaurant Meerdael ligt aldus Jean Marc zonder de minste twijfel geborgen in een continue streven naar creatieve vernieuwingen en het bereiden van dagverse natuurlijke producten waardoor de gasten van een intens smaken- en aromapalet kunnen genieten.
Het lopende wildseizoen brengt Jean Marc een schitterend meesterkok wildmenu met o.m. bosduif met een slaatje van rode kool en okkernoten, ganzenlever en een chutney van mango; gebraden fazant met stoemp van spruiten en saus van jeneverbes, geglaceerde zeetongfilets met Zeeuwse mosselen en garnalen of gebakken Sint Jacobsvruchten met pompoen, knolselder en blanke boter. Als topdessert biedt hij verloren brood met appeltjes en huisbereid vanille-ijs naast een confituur van melk.
Gastronomische topmomenten die mede dankzij het rustbrengende buitendecor van het Meerdaelwoud, een destresserende werking hebben. De wintermenus van restaurant Meerdael zorgen zonder enige discussie voor prachtige degustatieve momenten in een uitzonderlijk kader waar de knetterende haard alle zorgen opbrandt. RVH.
