Het zomermenu van restaurant De Gouden Muts in Aarschot loopt tot 15 augustus en brengt andermaal een ruime keuze aan streekproducten en zonnige groenten. De broers Rudy en Ralph van de Seylberg verrassen hun gasten o.m. met een Cannelloni van Gandaham met ricotta, geitenkaas en dragon in een vinaigrette van zongedroogde tomaten, een op Vlaamse wijze gebraden kabeljauwhaasje met tomaat en sjalot op een brandade en een parelhoenborst met een fondue van ganzenlever, gekarameliseerde worteltjes, een pomme Dauphine in een sausje van cassis en blauwe besjes.
Het restaurant is gesloten van woensdag 16 augustus tot en met woensdag 6 september.
De Gouden Muts, Jan van Ophemstraat 14 3200 Aarschot tel 016-562608
Elke zondagmiddag organiseert het Koper restaurant in het Radisson SAS Hotel in Hasselt een uitgebreide brunch voor jong en oud.
Genieten van een heerlijke zondagmorgen, flaneren langs de typische straatjes in Hasselt, een kopje koffie op een terrasje, en rond de middag aanschuiven bij de brunch in het Koper restaurant in het Radisson SAS Hotel
Executive Chef Patrik Daniels zorgt er van 12.00u tot 15.00u voor heerlijke koude en warme vis- en vleesbuffetten, groene en samengestelde salades met bijhorende sauzen en dressings, aardappelbereidingen, zongedroogde tomaten, olijven, kazen, dessertenbuffet met vers gebak, verse fruitsalade en chocolademousse en koffie en thee. Dit alles aan 29 EUR per persoon (inclusief aperitief en koffie). Kinderen tot 12 jaar gratis. Reservatie gewenst.
Bar & Restaurant Koper, genoemd naar het koper dat werd geïmporteerd van de Falun kopermijnen in Zweden in de zeventiende eeuw, roepen het beeld op van een moderne loft. Het restaurant is een mix van diverse stijlen: een oud Vlaams handelswarenhuis, een distilleerbedrijf en een Bourgondische Hasseltse keuken te combineren met moderne design elementen uit Antwerpen en Kopenhagen.
Bar & Restaurant Koper weerspiegelen de typische Hasseltse cultuur: jenever en koper.
Het Jenevermuseum schonk het hotel een aantal zeer interessante stukken in bruikleen, waaronder een essence vat van 1.000 liter, in hetzelfde materiaal als de stenen van de bar, koperen distilleerkolven en andere curiosa uit de jeneverwereld. Ook verschillende kaders en plafondschilderingen verwijzen naar het jenevergebeuren in Hasselt.
De menukaart eert de Belgische keuken met Hasseltse invloeden, zoals een stoofpotje van rundvlees met jenever of een gemarineerde zalm, opgediend met een ijskoud jenevertje. In de Bar vinden gasten een interessante keuze aan jenevers en Belgische streekbieren. Het Koper restaurant is 100 % rookvrij. Een primeur voor de omgeving van Hasselt! RVH
Op 5 juni 1990 openden Mevrouw Chang-Ying Wu en de heer Peh-Fo Pak het restaurant Ming Dynasty te Leuven. Het was het begin van een culinair succesverhaal. De reden voor dit succes ? Het zakelijk instinct van Chang-Ying, de verfijnde kookkunst van Peh-Fo, de vakbekwame bediening en de gezellige sfeer! Ming Dynasty te Leuven werd door culinaire liefhebbers al bestempeld als een "Oosters toprestaurant in België" waar meesterkoks culinaire hoogstandjes voorstelden.
Ming werd een compleet succesverhaal, hier mochten de woorden Chinees en gastronomie in één zin gebruikt worden met weidse erkenning door het grote publiek. De formule was vrij eenvoudig, lekkere gerechten, verzorgde bediening, een aanzienlijke wijnkaart, oog voor detail in een aangenaam modern Chinees kader. Het werkte, naast Leuven, ook in Brussel en Keerbergen.
Na meer dan 15 jaar was het echter tijd voor vernieuwing "De Oude Markt is erg veranderd en de Ming Dynasty voldeed niet meer aan de eisen van de moderne consument", zegt Chang-Ying. "Inderdaad", valt haar echtgenoot en kok Peh-Fo haar bij, "onze keuken werd nog wel gewaardeerd, maar we voelden een absolute noodzaak aan nieuwe ideeën, niet alleen op het vlak van interieur maar ook in het bord." En zo ontstond het idee voor de eerste Oosterse lounge: Ming Restaurant & Bar.
De grootste uitdaging voor een renovatie lag op de Oude Markt zelf. De Leuvense Oude Markt is immers een onvervalst horecabegrip, een status die evenwel wordt bedreigd door het steeds kleiner wordende aantal parkeerplaatsen in de onmiddellijke omgeving. Dus moest het iets speciaal worden, iets bijzonder waarvoor mensen naar de Oude Markt afzakken. Grenzen werden verlegd, zowel qua keuken als inrichting, naar de uitbouw van een nieuw concept.
Het volledige interieur werd in een jong en hip kleedje gestoken. Architect Ludo van Tichelen en interieurarchitecte Marianne de Jaeger kozen een modern, strak interieur met sobere maar klassevolle Oosterse accenten. Deze verbouwing was voor mij een échte uitdaging, stelt Marianne. Het was niet alleen een radicale ommezwaai qua interieur, het vernieuwde decor moest ook perfect passen binnen het lounge concept. De grootste uitdaging lag op de Oude Markt zelf, het aantal parkeerplaatsen wordt steeds kleiner alhoewel de Oude Markt een onvervalst horecabegrip is.
Ook op culinair vlak komt Ming vernieuwend uit de hoek. Het keukenteam werd uitgebreid met Japanse koks dieexquise Teppanyaki- en wokgerechten "nieuwe stijl" bereiden. Gerechten die opvallen door hun bijzondere combinatie van smaken en hun oogstrelende eigentijdse presentatie. Natuurlijk staan er nog steeds een aantal klassiekers zoals kreeft met gember of gelakte eend op de kaart, vertelt Peh-Fo enthousiast, maar je kan nu ook genieten van gerechten zoals gesauteerde St. Jacobsvruchten of Teppanyaki van pangavis."
Daarnaast staat de nieuwe toog niet alleen letterlijk centraal, vanaf nu staat Ming ook volledig open voor mensen die een verzorgd glas willen komen drinken in een aangename, stijlvolle omgeving. Daarvoor werd een uitgebalanceerde drankenkaart samengesteld met o.a. veel oog voor wereldwijnen, waarvan een mooie selectie ook per glas te verkrijgen is. Er wordt uitgepakt met een primeur voor Leuven, de Enomatic, het meest moderne snufje inzake wijnconservering. En voor wie daarbij toch nog iets wil knabbelen is er een uitgekiend assortiment Aziatische tapas, ook buiten de normale keukenuren. Want wie van deze omgeving wil genieten, kan dat nu tot in de vroege uurtjes, op de tonen van de coolste deuntjes, waarbij de danslustigen zich niet moeten inhouden.
.
Ming Restaurant & Bar biedt plaats aan zon 80 gasten. Bij mooi weer geniet u op het terras van het gezellige kader van de Leuvense Oude Markt.
Ming restaurant Oude Markt 9 10 3000 Leuven tel 016-29 20 20
Reeds als jonge knaap was Hans-Jürgen Porteman door het koken en de keuken begeesterd. Dat als hij als jongeling resoluut opteerde voor een koksopleiding verraste dan ook niemand, opleiding die hij trouwens met succes in de hotelschool van Koksijde doorliep.
Leergierig en overtuigd dat de school slechts een eerste introductie was, bleek hij kieskeurig bij het zoeken naar werk. Gedreven leerlingen vinden evenwel snel een baan en als geboren Westvlaming kon hij zowaar in de Brusselse Pomme Cannelle terecht, enkele maanden later vinden we hem terug in Le Moulin des Ramiers in Crupet, om nadien korter bij huis in restaurant DHulhaege in Deinze aan de slag te gaan.
Zijn gedrevenheid lag evenwel hogerop, zeker na zijn kennismaking met Regine, zijn latere echtgenote. Hans-Jürgens begeestering voor de kookkunst en klassieke gastronomie was dermate groot dat hij haar meteen wist te overtuigen. Zij schoof haar opleiding haartooi terzijde en schreef zich meteen in voor een zes maanden durende opleiding horeca die destijds door Horeca Oostende werd georganiseerd; cursus die ze zonder problemen afwerkte.
Nu nog zegt Hans-Jürgen dat hij destijds sceptisch stond tegenover deze kortlopende opleiding maar het eindresultaat mocht er best wezen. Door het specifieke zomerseizoen was Horeca Oostende bestendig op zoek naar nieuwe krachten die tijdens de pieken konden inspringen, zowel in de zaal als in de keuken. Tafelzetting, tafeldecoratie maar ook de zaalbereidingen en zaalversnijdingen maakten deel uit van de cursus. Facetten waarvan Regine nog steeds handig gebruik maakt.
Maxims Brussel was een nieuwe uitdaging, snel gevolgd door Maxims Parijs. Samen trokken Hans-Jürgen en Regine naar Parijs, hij voor het grote werk in sterrenrestaurants, zij voor nieuwe horeca-ervaringen in het vooruitzicht van een mogelijk eigen restaurant, al bleek snel dat ook in de Lichtstad de Oostendse horeca-opleiding erg werd gewaardeerd. De sterrenervaring die Hans-Jürgen hier opdoet, kan hij vervolledigen bij Boyer in Reims en vormt een prettige introductie voor het Congressenpaleis in Luzerne en Hotel de la gare in Digoin in de Bourgognestreek.
Toch aarzelde Hans-Jürgen geen ogenblik om Luzerne en andere sterren de rug toe te keren toen hij in 1986 als chef in La Maison du Seigneur in Waterloo aan de slag kon, meer dan 5 jaar bleef hij trouwens chef-kok in dit gerenommeerde restaurant. Hans deelname aan de Prosper Montagnéprijs in 1987 leverde hem een 2de plaats op en een eerste kennismaking met Guy Pauwels, laureaat van deze prijs in 1977, jurylid en uitbater van het Rooden Scilt. Tijdens een tweede deelname aan deze wedstrijd werden de banden tussen Guy Pauwels en Hans-Jürgen Porteman aangehaald en ontdekte Hans-Jürgen het Rooden Scilt.
Guy Pauwels zag in Hans-Jürgen een gedroomde opvolger terwijl het ietwat rustieke dorpsplein van Erps Kwerps voor Hans-Jürgen een complete uitdaging was. Vermits beide chefs mekaar erg goed begrepen, verliepen de overnamebesprekingen erg vlot en konden Hans-Jürgen en Regine zich in 1991 in hun eigen restaurant nestelen.
Droomlocatie:
Het Rooden Scilt was voor Hans-Jürgen een droomlocatie. Een historisch, rustiek gebouw met een degelijke traditionele keuken, kortom een locatie die hij zeer snel tot een sterrenrestaurant wou uitbouwen. Het gezellige, intieme salon en een zaal voor een 25-tal gasten waren onbetwistbare pluspunten.
Jammer genoeg liep de belangstelling voor de uitgebreide 7 en 8-gangenmenus, mede door de hogere kostprijs, begin der 90-er jaren plots terug, waardoor de klandizie eerder beperkt bleef. Het behalen van de Delta dOr in 1992 als meest beloftevolle jonge kok betekende wel de doorbraak, maar toch opteerden de meeste gasten voor een à la cartedegustatie of een beperkt menu.
Hans-Jürgen twijfelde geen ogenblik, hij zou een nieuw succesvol concept opbouwen waarbij een betaalbare gastronomie centraal stond. Zijn concept was eenvoudig, op de middagen in de week, een menu aan een vaste prijs aanbieden met keuzes uit 3 voorgerechten, 3 hoofdgerechten en 3 desserts. De klant heeft hierbij de keuze uit een all-in formule waarin aperitief, wijnen, water en koffie/thee zijn begrepen of maakt uit de drankenkaart een eigen keuze van alle dranken.
Een dergelijk concept maakte het aldus Hans-Jürgen mogelijk om enerzijds het product-assortiment te beperken zonder evenwel toegevingen te moeten doen op de kwaliteit van de producten. Anderzijds biedt dit het voordeel dat de gasten een ietsje sneller kunnen worden bediend, facet dat vooral de zakenmensen ten goede komt.
Anderzijds is voor Hans-Jürgen het respect van de klanten voor zijn gerechten erg belangrijk, zijn verkiezingen als laureaat van de Knackacties midden de jaren 90 bewijzen ten volle deze waardering. Toen Trends in 2005 een enquête bij 14.000 zakenmensen organiseerde kreeg het Rooden Scilt een 5de stek toegewezen, na 2 Oost-Vlaamse en 2 West-Vlaamse restaurants. Dit betekent aldus Hans-Jürgen dat hij in een zeer grote regio rond Brussel, Leuven en Mechelen boven aan de waarderingsschaal staat. Deze enquête werd begin 2006 overgedaan en andermaal scoort het Rooden Scilt als primus in dezelfde regios. Zijn concept wordt aldus Hans-Jürgen bijzonder gewaardeerd door de zakenlui en hij besloot om voortaan een zelfde concept op zaterdagmiddag toe te passen.
Dertig jaar Rooden Scilt waarvan 15 jaar in eigen beheer vormen geen aanleiding om een eenmalig feest te organiseren. Toch gooit hij ahw. de remmen los en verruimt zijn concept in zoverre dat de gasten zowel s middags als s avonds het menu kunnen nuttigen en dit tot eind 2006. Het menu op zich, voorgerecht, hoofdschotel en dessert, kost 30, voor de all-in betaal je 15 extra. Als feestelijk verjaardagstintje krijgt iedereen die voor de all-in formule opteert, eveneens tot eind 2006, tijdens het dessert een glas champagne aangeboden.
Toekomstgericht focust Hans-Jürgen Porteman zich op de verdere uitbouw van zijn menu-concept met dagverse kwaliteitsproducten en lekkere wijnen. Ondertussen heeft Hans-Jürgen Porteman zijn sterrendroom opgeborgen en neemt hij afstand van vlugklare hapjes en brasserietoestanden. Hij opteert voor een oerdegelijke traditie en klassieke keuken die wordt geapprecieerd én door de zakenman én de door klanten van middelbare en gouden leeftijd. Het Rooden Scilt biedt een erg klassiek trio van Franse topgastronomie, een klassiek historisch pand en fijnproevers-gastronomen als klant. René Van Hoof.
Het Rooden Scilt Dorpsplein 7 3071 Erps Kwerps tel 02-759 94 44
In 1998 gingen de gebroeders en boezemvrienden Serge en Pascal Van Hamme samen de uitdaging aan om een restaurant in te richten buiten het traditionele circuit, in een historisch gebouw dat op dat moment volkomen vervallen was. Hun keuze viel op een pand dat volgens sommige architecten-historici, vroeger deel uitmaakte van het kazernecomplex aan de Brusselse kleine ring.
Ze renoveerden het gebouw en gaven daarmee Le Mess zijn vermoedelijke oorspronkelijke functie terug. Vandaag zijn niet alleen officieren maar ook gentlemen én hun ladies welkom in dit etablissement, dat is uitgegroeid tot een heuse referentie bij zakenlui en fijnproevers, enerzijds om al het lekkers op de kaart, anderzijds voor het plekje met uniek origineel kader. Kwaliteit, verscheidenheid en smaak behoren tot de prioriteiten van het huis, waar zowel in het glas als op het bord de hele wereld aan bod komt. Uiteindelijk is de wereld immers weinig meer dan een groot dorp.
Voor de binneninrichting werd gewerkt rond het militaire thema al blijft de algemene sfeer eerder afgestemd op een cosy geheel, officieren verlangden destijds ook in hun mess een beetje huiselijke warmte, die nauw aanleunde bij de waarde van de bourgeoisie. Doorheen de drie zalen op het gelijkvloers kan men mooie kersenhouten lambriseringen bewonderen die getuigen naar de drang van weelde en verburgerlijking om te ontsnappen aan de soberheid van het kazerneleven. Dit comfort wordt extra onderstreept door de verlichting en het meubilair van de hand van Philippe Stark. Er wordt ook leuk gespeeld met volumes terwijl de oorspronkelijk voorziene plankenvloer door een gepolijste betonvloer werd vervangen, vloer die door menig bezoeker als arduin wordt aanzien. Ook aandacht voor de akoestiek, om de meest rumoerige momenten op te vangen werd de onderkant van de tafels bedekt met speciaal geluiddempend schuim.
Op de bovenverdieping zijn er twee zalen, met aan de terraszijde een traditionele serre die de voorkeur kreeg op een moderne luifel. Een erg goede keuze aangezien het authentieke karakter van de glazen serre, de ganse zaal in weeldering licht laat baden. Dat deze plek iedereen bevalt bewijst de wingerd die er tegen het glas groeit en trots uitpakt met enkele druiventrosjes.
Le Mess was lange tijd een restaurant dat vooral was toegespitst op het middagpubliek door de nabijheid van kantoren, winkels en universiteit, maar trekt de jongste tijd ook s avonds een groeiend cliënteel aan. Gastronomen zoeken immers steeds nieuwe cosy eetplekjes, ze wensen andere kaarten en smaken te ontdekken. Het aantrekkelijke architecturale concept van de Mess wordt extra in de verf gezet door de bijzondere verlichting. Het samenspel van deze elementen geeft de kaart een extra dynamiek, kaart die met de grootste zorg is uitgewerkt en de aandacht heeft voor de desiderata van de klant.
De vertrekbasis is een brasseriekeuken doorspekt met fusionelementen. Toch blijft de rode draad doorheen alle gerechten, het gebruik van verse degelijke producten die met het vereiste vakmanschap worden klaargemaakt. De dubbelzijdige kaart biedt aan de ene kant een overzicht van de vaste voorgerechten, hoofdschotels en nagerechten, die evenwel variëren naargelang de seizoenen. De andere kant geeft een overzicht van de talrijke suggesties en de lunch. Ook hier ruime aandacht voor verse producten en primeurs. Er zijn een aantal wijnsuggesties maar wie de ruime flessencollectie van het huis wil raadplegen krijgt een kaart boordevol witte en rode klassewijnen, zowel uit Frankrijk als wereldwijnen.
Bij de voorgerechten vinden we momenteel o.m. een sashimi van tonijn met zeewier en kervel en een ravioli met kreeft op een bedje van spinazie met blanke boter terug.De klassiekers van het huis bio-lamsvlees van Gaumes of tussenribstuknootjes met béarnaise worden aangevuld met een rundstartaar met aromatische oliën of een koningskabeljauw met stro-aardappeltjes en mousselinesaus. Een dame blanche of een colonel ronden als dessert het volwaardig menu af. Als suggestie vonden we een tartaar van groene en witte asperges met scampi, kreeftenvingers op een slaatje van groene linzen uit Puy en een foie gras met gestoofd witloof. Talloze gerechten om figuurlijk je duimen en vingers af te likken.
Meesterkok Bruno Lesbats, afkomstig uit de Landes, zwaait nu vijf jaar de plak in de keuken van Le Mess. Voor de constante kwaliteit die hij al die jaren op het bord toverde verdient hij ongetwijfeld alle eer. Hij is de kapitein van een keuken die vandaag haar volle maturiteit heeft bereikt en erkend wordt om haar verdienstelijke eenvoud, haar zin voor smaak en haar openheid van geest.
Bruno Lesbats is een volwaardig lid van Eurotoques en de laatste leerling van Maurice Isabal, waarna hij bij Guy Savoy aan de slag ging. Hier ontdekte hij de rechtlijnigheid van de keuken en de productgerichte aanpak in de uitwerking van een compleet menu. Toch liet hij enkele Aziatische en Italiaanse invloeden zijn keuken binnensluipen maar blijft permanent zijn team motiveren.
Samen met de gebroeders Van Hamme wil Bruno Lesbats verder werk maken van een constante vernieuwing van de kaart van Le Mess en tegelijkertijd het beste blijven halen uit de fusionkeuken en de kwalitatieve dagverse producten.
Le Mess, L.Schmidtlaan 1 , 1040 Brussel tel 02-734 03 36
Kruidig, fantasierijk is het minste dat men van de vernieuwde kaart van Le Bistrot du Mail kan zeggen. Dit restaurant in de buurt van het Kasteleinsplein geniet een degelijke reputatie die door het aantreden van een verjongd team plots nieuwe impulsen meekreeg.
Het verder uitbouwen van de reputatie van het restaurant ligt sinds kort in handen van Lionel Verjans die eigenlijk een juridische opleiding meekreeg, maar tijdens zijn studies reeds de kennis en belangstelling voor Belgische bieren uitbouwde. Uiteindelijk koos hij voor de meer spetterende wereld van de horeca en belandde via Le Puits dOrléans en Les Hiercheurs, een restaurant met stevig verankerde roots in de Franse klassieke keuken in Charleroi, bij H.I.S. een interim organisatie die voornamelijk VIP-recepties organiseert. Zijn horeca-ervaring gekoppeld aan zijn juridische backgrounds kan hij hier volop ontwikkelen tot Louis Toussaint hem in de Pré-en-Bulle tewerkstelt. In Le Bistrot du Mail wil hij vernieuwing brengen, de wereldkeuken uitbreiden en hoge kwaliteitsscores behalen.
De gerenoveerde eetzaal biedt een frisse indruk o.m. door het stralend witte tafellinnen, gesteund door de contrasterende wandtinten. Enerzijds imponerend licht, anderzijds een donkere wand die zich perfect lenen om moderne schilders een kansje te bieden. Ook het meubilair past in deze stijl, nadrukkelijk hedendaags met een fijne verlichting die gans het interieur een serene toets meegeeft.
De keuken staat sinds kort onder leiding van Stéphane Lefebvre die in 1998 aan de hotelschool in Namen afstudeert en o.m. in Le Mousseron en Le Vieux Logis actief is. Van 2001 tot begin dit jaar is hij assisterend chef-kok van Sang Moon Degeimbre in LAir du Temps in Noville-sur-Mehaigne. Kruiden hebben Stéphane sinds zijn kinderjaren begeesterd zodat Le Bistrot nu een moderne fusion kitchen aanbiedt waarin evenwel ruime aandacht aan de wereldingrediënten wordt besteed. Verse dagproducten gekoppeld aan fantasierijke bereidingen moeten Le Bistrot du Mail grotere uitstraling meegeven.
De prachtige veelkleurige borden op het witte tafellinnen wakkeren nadrukkelijk de eetlust en appetijt van de klanten aan. Cosy en toch stijlvol.
Bistrot du Mail Maliestraat 81 1050 Elsene tel 02-539 06 97
Gouden zandstranden en eindeloze blauwe zeeën vormen het decor van het kijkboek waarin het Sofitel Imperial hotel werd ingeplant. Temidden deze oase van groen, een smeltkroes van miljoenen Indische, Chinese, Afrikaanse en Westerse creaturen. De Zen-architectuur waarin het complex werd opgetrokken zorgt in Flic en Flac, voor een luxueus geheel dat openstaat voor de zon, de zee, de natuur en de mens
Lekkerbekken horen ongetwijfeld in dit hotel thuis. Restaurants en eetgelegenheden te over in het Sofitel Imperial. In La Ravinale worden uiteenlopende themabuffetten gepresenteerd waar de gasten kunnen kennismaken met o.m. de Creoolseen Mediterrane keuken naast seafoodspecialiteiten, ook andere exotische items worden voorzien. Fijnproevers kunnen terecht in het gastronomisch restaurant Jacaranda dat concurrentie krijgt van de schitterende Chinese eettempel Le Ming Court en Le Teppanyaki waar men sprankelende, soms pittige Japanse gerechten serveert.
Diversiteit in gastronomie is aldus Frédéric Clément, General manager, slechts een miniem onderdeel van de globale opleiding keuken en restaurant. Net het ruim aanbod vergt van alle medewerkers een permanente alertheid aangezien alle bereidingen stijlvol en met de nodige disciplines aan de gasten moeten worden geserveerd.
Exotische bestemmingen bieden evenwel meer dan lekker eten en drinken, zo ook het Sofitel Imperial op Mauritius. Stranden, restaurants, de kamerselecties, kortom al elementen werden zorgvuldig samengebracht tot een indrukwekkend geheel, recentelijk verrijkt met een Asian-style wellness Spa-center. Bezoekers worden er gewoonweg ondergedompeld in een rustbrengende atmosfeer zodat ze volop van de kwalitatief hoogstaande hospitality en dito comfort kunnen genieten.
Cijfermatig gezien oogt het Sofitel Imperial hotel met zijn 191 kamers vrij groot, doch de architecturale inplanting in units van 2 verdiepingen naast een Aziatisch hoofdgebouw, geeft nergens een druk, beklemmend gevoel, integendeel. Het aanvankelijke project voorzag in 148 kamers plus een presidentiele suite. De Superior rooms geven uitzicht op de tuin of de zee, de deluxe rooms kregen een balkom met eindeloos oceaanzicht.
Recent werd het complex verruimd met 42 Imperial garden suites, speciaal voor families met kinderen ontworpen. In deze suites kunnen makkelijk twee volwassenen en 2 kinderen terecht, de infrastructuur is met een slaapkamer, een ruim salon met slaapbank, een badkamer, een aparte shower room, 2 aparte toiletten, 2 televisies en tal van andere items, voldoende ruim om hen zorgeloos te herbergen. De gelijkvloerse suites hebben eigen terras dat op de tuin uitzicht en toegang geeft, terwijl op de verdieping, het terras voor een erg ruim balkon wordt geruild.
Sofitel Imperial poogt de klant maximale voldoening te bieden. Meestal zit in de diverse arrangementen ook de uitgebreide sportinfrastructuur van het hotel begrepen, deze omvat o.m. tennis, tafeltennis, windsurfen, zeilen, kajak, waterskilling, duiken, boogschieten of dinghies. Zon, zee en watersporten vloeien in het Sofitel Imperial in mekaar over omdat ze gewoonweg het hotelaureool complementeren.
De Sofitel Imperial Spa is een onbetwistbaar heiligdom waar men volop tot rust komt, hier overheersen stilte, geborgenheid, intimiteit en well-being. A la carte of diverse rituals met Zen, Ying en Yang, en Tai-Chi, ontladen je volledig en geven je een totaal nieuw en spetterend dynamisme.
Sofitel Imperial is aldus General manager Frédéric Clément, een nooit verwelkende, maar steeds opnieuw openbloeiende bloemknop die de geur van het overvloedig aanwezig exotische hout intens vermengt met Aziatisch geïnspireerde tradities. Het verslavende, meeslepende Zen-decor is zonder meer dominant en toch ontspannend. RVH.
Genesteld aan het mooie onderwindse strand van Boucan-Canot op La Réunion, bekoort het charme- en prestigehotel Saint Alexis door zijn originaliteit, gezelligheid en comfort een veeleisend cliënteel dat vooral gecharmeerd is door de traditionele waarden van gastvrijheid.
De charme van het hotel werd vooral nautisch geïnspireerd door het schip dat varende langsheen de specerijenroute, de eerste Franse veroveraars naar het eiland bracht. Andere bekende passanten waren Dina Morgabim, Santa Appolonia, Mascerenbas, Bourbon en Bonaparte. De opeenvolgende naamswijzigingen kwamen in 1848 tot halte toen het eiland definitief Réunion werd. Een 60-tal elegante en comfortabele kamers verwennen de gasten die er beschikkien over airco, telefoon, safes, minibar, satelliettelevisie, haardrogers en vele andere attenties. De suites zijn ontworpen als echte appartementen, terwijl talrijke kamers een rechtstreekse toegang bieden tot het unieke zwembad. De ruime badkamers in Saint-Alexis zijn uitgerust met een jacuzzi wat extra charme meegeeft.
De fitness ruimte van het hotel bevindt zich onder het rotondeterras en baadt in een duikbootsfeer door toedoen van de grote patrijspoorten, deze doorkijkvensters geven zicht onder de waterspiegel van het zwembad. Dit complex volledig gewijd aan relaxatie, biedt naast een echte fitnessruimte ook een hammam, sauna, douches en kleedkamers.
Tafelen kan er in een van de vele restaurants of leuke panoramische balkons die ofwel uitzicht bieden op het zwembad of de idyllische kust met indrukwekkend oceaanzicht als decor hebben. Fijnproevers kiezen uit een verbeeldingsrijke kaart die uitnodigt tot intense degustatie, de creatieve meesterkoks zorgen voor een wekelijks wijzigend ontdekkingsmenudat los staat van de andere ontdekkingen. Alles nodigt uit tot ontspannend relaxeren, zwembad, individuele terrassen of de kamerbalkons, de patio, terwijl de tuin het hotel omarmt zowel aan de strandzijde, de binnenpatio of het deck een immens panoramisch terras door palmbomen is omringd. Men reikt er ahw. vanuit het hartje van het hotel de hand aan de oceaangasten.
In dit exotische kader zorgt het hotel Saint Alexis voor unieke meetingfacilities. Er zijn drie geacclimatiseerde vergaderruimtes waar men incentives, vergaderingen, seminaries, meetings en tentoonstellingen tot 80 personen kan organiseren. De twee grootste ruimtes, La rose des Vents en Le Grand Largue bieden klas, theater, U of rechthoekvormmeetings. Elke ruimte beschikt over een complete standaarduitrusting die op eenvoudig verzoek met laserwijzer, videoprojector en andere high tech apparatuur kunnen uitgerust worden.
Een infrastructuur die communicatie als trefwoord heeft en de incentivetrip ongetwijfeld meer dynamisme meegeeft. De Saint-Alexis, aanwezig in het landschap van La Réunion sedert 1993, biedt de mogelijkheid om sterke emoties te beleven, kent bijzonder goed de rijkdommen van het eiland. Deze smeltkroes van grote etnische en culturele verscheidenheid naast de veelheid van vrijetijdsmogelijkheden maakt van elke meeting een voltreffer van formaat.
De omgevingstemperatuur schommelt tijdens de zomer tussen de 28 en 35°, in de winter loopt hij ietwat terug tussen 21 en 29°, gezien La Réunion in de zuidelijke hemisfeer ligt zijn de seizoenen net het tegenovergesteld van onze Westerse klimaten. Het strandwater schommelt tussen de 24° in de winter en 28° in de zomer. Toeristen krijgen wel de raad om tijdens de winteravonden een iets warmere kledij te voorzien vermits de temperatuur mogelijk beneden de 21° C terugvalt.
Het eiland Réunion is een jonge, exotische en nieuwe toeristische bestemming diede gasten de kans biedt om zorgeloos van de meetings, de zon en het strand te genieten. De combinatie vergaderen, zonnekloppen en actieve do-meetings is perfect mogelijk.
Een mini-cruise op zoek naar dolfijnen zorgt voor een fijne verrassing, een tochtje per ULM over een der drie gigantische keteldalen (calderas of cirques) en het strand, is een onvergetelijke belevenis met exclusieve vergezichten. Een wandeling naar de krater van de Piton de La Fournaise, een vulkaan die reeds meerdere honderden jaren is ingeslapen mag evenmin gemist worden. Vakantiegangers die een absolute kick willen beleven moeten naar Cilaos, een bergdorpje dat aan het einde ligt van een haarspeldroute met meer dan 400 bochten en kunnen hier aan canyoning doen. Een afdaling langsheen de bergwand, doorheen een waterval, een riviertje en een meertje. RVH.
Le Crabe Fantôme, geopend in 1979, was ongetwijfeld één van de eerste zaken waarvan de menukaart de koppeling maakte van een uitgelezen Franse gastronomie met de exotische keuken van het koninkrijk Siam, Thailand in modernere tijden.
Dit voortdurend heen en weer reizen aan dezelfde tafel blijft, naast de decoratie die geïnspireerd is op de lange omvaart, één van de originele aspecten van het restaurant. De decoratie roept trouwens de herinnering op aan de grote oceaanovertochten en nodigt uit om de trossen los te gooien. Toch houdt Le Crabe Fantôme de steven gericht op een feilloze gemengde kwaliteitskeuken.
Le Crabe Fantôme heeft wind in de zeilen met een nieuwe kaart en vernieuwde sfeer. Het verfrissende decor ademt de sfeer uit van opstattend zeewater en het oneindige van de oceaan en dit doorheen de zes zalen. Verre zeereizen staan centraal waarbij de vissershut, uitgebeeld door een omgekeerde kano aan het plafond, plagen van koordenladders en oude kreeftenvissersmanden, wedijvert met de geverniste voorsteven van een door de zon getaande roeiboot. Grote vierkante planken lijken wel met zeezout ingesmeerd, effect dat nog wordt versterkt door de witte tafellakens en de kraakwitte stoelhoezen. Mooie schepen met kostbare houtsoorten of de honingkleurige lambrisering en lederen bankjes van de kapiteinzaal en navigatiezaal wijzen naar het kwartier van officieren en gentlemen. De verdieping, uitgebouwd als promenadedek, is een droomplek voor zonneblinden, tropisch wit hout en eindeloze dromen.
Hervé Mignot, de Franse chef, en Shaweewan, zijn Thaise collega, brengen elk van hun kant, schitterende specialiteiten op tafel. De kaart, geflankeerd door een portret van de kapitein, brengt talloze alternatieven: soepen, voorgerechten en salades uit de Thaise keuken, staan zij aan zij met de Noordzeekrab en rode tonijn. Idem dito bij de hoofdschotels waar een gebraden Anjouduif met gecarameliseerd witloof of een crème van foie gras met Armagnac, staat naast scampis met groene curry, eendengehakt met rode curry en Thaise groene asperges. Het menu van de kapitein, 29.5 zonder wijn en 34.5 met wijn, biedt de gast een multiple choice, bovendien verandert het maandelijks.
Als voorgerechten kozen wij voor een tartaar van rode tonijn met papaya en jeudige groene uitjes, een tartaar van grijze crevetten met guacamole. Als hoofdschotel werd het deels exotisch Aziatisch, deels Franse keuken, met kabeljauw als thema. Noedels en gearomatiseerde sojascheuten sierden de kabeljauwsoufflé in bananenbladeren, de Franse kabeljauwfilet kreeg een sesamkorstje, olijfolie verrijkt met groene citroen, zongedroogde tomaten en luciferaardappelen. Smakelijke, lekkere gerechten, ietwat kruidig soms exotisch soms traditioneel met verse producten in een ruime portionering en fraaie presentatie.
Le Crabe Fantôme blijft baanbreker in verschillende domeinen, Le Crabe lanceert nu een originele traiteurdienst met een chef bij u thuis, voor zij die hun genodigden in alle rust willen ontvangen. Voor een minimum van 8 couverts stuurt Le Crabe Fantôme een chef bij u thuis en dit op basis van een menu aan 30 euro per persoon.
Magie, mise-en-scène, zin voor decor, Patrick De Wael heeft de koers bijgestuurd en mikt op een verjonging die het dromen van verre reizen bevordert. Le Crabe Fantôme ademt in zijn totaliteit de sfeer uit van de volle zee met cabinepersoneel in topvorm. Een dubbele koksmuts voor Frankrijk en Siam, in de schaduw van een honderdjarige lindeboom, samengebracht in een der fleurigste locaties van de hoofdstad. Dit alles op nauwelijks een boogscheut van het terkamerenbos en de Franklin Rooseveltlaan.
Le Crabe Fantôme, Terkamerenboslaan 17c 1170 Brussel
Evan Triantopoulos verleidde al heel wat gastronomen in zijn Grill aux Herbes dEvan in Wemmel bracht al menige fijnproever in verrukking in zijn Empire des Sens,gaf het een publiek weer een gevoel voor smaakcombinaties in zijn Switch aan de Vlaamsesteenweg En nu vestigt Evan Triantopoulos opnieuw de aandacht op zich met zijn Le Fourneau op het Sint-Katelijneplein.
Het fornuis van het beroemde merk Charvet is speciaal op maat gemaakt voor dit restaurant. En het staat midden in de ruimte die vroeger de bekende drogisterij Desmecht vormde. Je vindt hier, net als in het Atelier van Joel Robuchon (een Franse grootmeester en sterrenkok voor wie hij een zekere bewondering koestert, grootmeester die er trouwens bij elke gelegenheid in slaagt om de meest onverwachte smaakcombinatie tot overheerlijke aquarellen uit te bouwen) eigenlijk geen echte tafels - op twee na voor de onverbeterlijken die intimiteit zoeken of voor kleine groepjes. Wat je wel vindt, is een lange toog, waar je een mooie kijk hebt op de bezigheden van de medewerkers van Evan die zich onvermoeibaar richten naar uw mate van honger, klein of groot. Want behalve met deze speciale inrichting onderscheidt Le Fourneau zich ook door het systeem van de kaart. Hier geen klassieke schotels met hun garnituur. Hier een opeenvolging van kleine hapjes, die per stuk of per gewicht geprijsd zijn. Ze worden verdeeld over de rubrieken Principal (basisgerechten), Indispensable (het onvermijdelijke garnituur) en Superflu (de heerlijkheden die het hele verschil uitmaken).
Het concept berust op de waarachtige gastronomische drie-eenheid, die Evan in het begin van zijn loopbaan is ingefluisterd door zijn leermeester Michel Haquin en die altijd zijn culinaire credo is gebleven: gerecht, garnituur, saus. Afhankelijk van de seizoenen worden in deze originele en toch erg aantrekkelijke ruimte uitsluitend de edelste en oorspronkelijkste ingrediënten gepresenteerd. Van één principe wijkt men niet af: de eenvoudige bereiding, waarmee men de oorspronkelijke smaak van het product maximaal tot zijn recht wenst te laten komen. Het absolute respect voor de gaartijden vormt hier inderdaad de voornaamste culinaire troef, hetgeen een subtiel gebruik van kruiden niet in de weg staat, zolang deze meer dienen om de ware aard van de dingen te onderstrepen dan om die te verdoezelen.
Uitgaand van deze filosofie is alles mogelijk: een licht en luchtig dineetje in een moderne versie van de tapas of daarentegen een al even rijkelijke als originele culinaire ervaring. Ieder vindt wat hij zoekt, naar zijn appetijt en zijn middelen. Hebt u heel eenvoudig zin in een pastahapje en een kleine lamskotelet uit Pauillac of lekker royaal in een smeuïge aardappelpuree in de stijl van Robuchon en boontjes met truffel? Voor alles wordt gezorgd in Le Fourneau om aan uw eisen van het moment te voldoen
Al die wonderen die voortkomen uit de fantasie van Evan, worden bereid onder het toeziend oog van Laurent Fouquet, een jonge chef-kok die onder meer onder Alain Deluc in Barbizon heeft gewerkt en onder Yves Mattagne in het Radisson SAS Hotel.
Opdat hierbij de juiste wijnen worden gedronken, geeft het restaurant opnieuw blijk van eenzelfde verbeelding. Men stelt een mooie reeks wijnen per glas voor. Ze komen uit alle klassieke wijnstreken uiteraard, maar de heer des huizes heeft, zoals je verwachten kon, ook een zwak voor een aantal ten onrechte miskende en verleidelijke wijnen uit zijn geboorteland Griekenland
Iedereen met veeleisende smaakpapillen alsook een ludieke instelling zal hier aan zijn trekken komen. En dan ook nog met de prettige gedachte dat hij precies kan eten op de manier en in de hoeveelheid die hem bevalt RVH.
Le Fourneau, Sint-Katelijneplein 8, 1000 Brussel, tel. 02-513 10 02.
Geopend van 12.00 tot 14.30 en van 18.30 tot 23.00 uur.
LEstaminet, het restaurant van het hotel Ibis Brussels Centre Gare du Midi, biedt u voortaan de gelegenheid om van een maaltijd met het gezin, onder vrienden of collegas, de typische atmosfeer van de echte oude bistros te beleven en er de geur van de heerlijke traditionele gerechten op te snuiven. Belevenissen die zelfs de meest veeleisende fijnproevers kunnen bevredigen.
Gezelligheid troef!
Ibis zet zich in om catering aan te bieden die gevarieerd en aangepast is aan de verwachtingen van de klanten en telt dan ook zon 200 restaurants wereldwijd. Zo benut de 2-sterrenketen van Accor met succes zijn voorliefde voor gevarieerde sferen en gecombineerde smaken in het voordeel van alle fijnproevers. In dit kader past ook het concept van lEstaminet: naast het comfort van het Ibis Brussels Centre Gare Du Midi biedt dit nieuwe restaurant iedereen de kans om te genieten van een omgeving vol charme, authenticiteit en een kaart met overheerlijke streekgerechten, allemaal opgebouwd rond een centraal thema: traditie!
Rode en witte servetten zorgen voor een typisch Franse toets en verwelkomen zowel de hotelgasten als de reizigers van het Brussels Zuidstation maar ook de niet-gasten. Alle kunnen ze zonder uitzondering, genieten van de geneugten van lEstaminet. Het concept combineert een origineel decor met een unieke kaart en illustreert perfect de knowhow van Ibis op het vlak van catering. Op het menu: een volstrekt onweerstaanbare verhouding kwaliteit / prijs / genot!
De kaart zorgt voor een feilloze aanvulling van het decor. Traditionele gerechtjes, typische Estaminet-schotels of originele menuformules, alle het uittesten waard. De Estaminet-schotels variëren naargelang het seizoen, vis, gevogelte, vlees, en wedijveren met de echt traditionele gerechtjes (kippenfricassee met Maroilles-kaas en frietjes, quenelles van snoek met saus van rivierkreeftjes en Basmati-rijst, kraaibiefstuk). Niet alleen een erg leuke maar vooral lekkere bedoening zijn de gerechten geserveerd op plankjes. Er is keuze uit een plankje eend, een plankje land en zee, het slagersplankje en het plattelandsplankje.
In het totaal bevat de kaart van het huis meer dan dertig verschillende gerechten, die gemiddeld tussen de 16 en 20 Euro kosten, glimlach inbegrepen! De wijnen worden, zoals vroeger, geschonken met een liniaal. Ook hier is de keuze groot: er is een wijn voor iedereen. Voor wie op zijn of haar lijn let, toont de mascotte Gustino de evenwichtige dieetgerechten.
Voldoen aan elke eetlust
Elk Ibis-hotel beschikt over een cateringoplossing die aangepast is aan de behoefte, de geografische ligging en de verwachtingen van de klanten. De Ibis-hotels beschikken over drie types catering: de Bar, de Cafés en de Restaurants. Ze hebben allemaal een traditionele of een moderne bar waar doorlopend snacks geserveerd worden. De vestigingen waar geen behoefte is aan lunch worden voorzien van Cafés die s avonds geopend zijn. Overal waar nodig wordt een specifiek cateringrecept ingevoerd.
Catering is écht een prioriteit op alle niveaus van de 2-sterrenketen van Accor. In enkele jaren tijd heeft Ibis de traditionele formules van zijn hotels vervangen door een gamma gloednieuwe cateringconcepten. Gezelligheid, een afwisselende sfeer en talrijke smaken zijn de kernwoorden van deze aanpak. LEstaminet bezorgt de fijnproever alvast tal van heerlijke rustpauzes in een bijzonder stressloos kader in het hart van een zakenbuurt in volle bloei en vlakbij het Zuidstation waar internationale reizigers overstappen op de Thalys en de Eurostar. RVH.
Restaurant LEstaminet, Engelandstraat 2 te 1060 Brussel, is een uniek concept voor België en is open van 12u tot 14u30 en van 19u tot 22u30, elke dag van de week!
Een nieuw adres, weliswaar volledig Italiaans getint, midden de Vlaamsesteenweg in Brussel, zorgt niet alleen voor erg lekkere schotels en verrassingen, maar heeft tevens een originele formule in petto.
De naam van dit restaurant betekent de eerste schotels. In Italië bestaan er namelijk oneindig veel voorgerechten. Wij besteden meestal veel te weinig aandacht aan de voorgerechten, maar in I primi Piatti krijgen ze nu extra veel aandacht. Het wil niet zeggen dat men hier niet wat uitvoerigere schotels kan bestellen, integendeel. Alleen wordt het wat anders geformuleerd.
Men stelt simpelweg een risotto con osso buco voor, of een fettucine con vitello alla milanese. Het is een goed idee want het bevalt de klanten die niet zo diep in de beurs willen tasten. In ons land ontbreekt het niet aan liefhebbers van de Italiaanse keuken, en zelfs niet aan echte fans. Deze schotels brengen, zelfs in hartje winter, ons ook iets dat we dan hier juist zo missen en dat Italië in zon overvloed heeft: kleur en zon. Kleur en zon blijft in de keuken van I Primi Piatti gewaarborgd, onafhankelijk van het seizoen; Bovendien mogen we niet vergeten dat Lucullus een Romein was. Bij bepaalde schrijvers uit de klassieke Oudheid valt heel wat over gastronomie te vinden, helaas ook over excessen.
In Het feestmaal van Trimalchio van Petronius krijg je reeds een uitbundig voorsmaakje van Rabelais. En de gasten van Agathon in Het feest van Plato waren ook niet bepaald ondervoed. Op de antieke vraatzucht moest wel de bijna wetenschappelijke benadering van de keuken volgen die we aan de Renaissance te danken hebben. Hoe dan ook, de Italiaanse keuken is nu in feite de derde van Europa, met Frankrijk als eerste en België op een fraaie tweede plaats.
Ligging en inrichting
Rond het Sint-Katelijneplein en de Vismarkt bevindt zich de buik van Brussel en niet, zoals wel eens ten onrechte wordt beweerd, in het Îlot Sacré, dat op een paar uitzonderingen na (als Aux Armes de Bruxelles, Vincent, Scheltema of LOgenblik) nog slechts lijkt te bestaan voor de merguez, de sis kebap en de pizzacultus. Met zn kerk die door Poelaert gebouwd is, zn Zwarte Toren en zn klok met gouden cijfers is het Sint-Katelijneplein een van de zeldzame pleinen in de hoofdstad waarvan één gehele zijde in de 17e tot 18e eeuw verrezen is. Op de gevels kan men dan ook jaartallen als 1658 of 1740 lezen. Met zn groentestallen lijkt dit plein een ode aan het goede eten te vormen.
Net als de Nieuwe Graanmarkt is het plein helemaal gerenoveerd en weer geplaveid als vroeger. Wat de Vlaamsesteenweg betreft, deze kan zich beroemen op een van de mooiste gevels van onze hoofdstad, namelijk op de binnenplaats van het Maison de Bellone dat dankzij de zeer betreurde Serge Creuz nu geheel aan de wereld van het toneel is gewijd.
Het restaurant waar het ons ditmaal om gaat, heeft altijd een Italiaanse keuken gehad. Eerst was hier namelijk LOsteria del Barone, een waar instituut, en vervolgens Florian da Luna, dat het een lange tijd volhield. Dit huis uit de 18e eeuw de eerbiedwaardige oude balken in ruw hout getuigen ervan is gerenoveerd van de zolder tot de kelder. Overal is het nu even fris, van de banketzaal op de eerste verdieping tot de ruimten op de begane grond. De tafels zijn smaakvol gedekt en er hangen vrolijke gordijnen met zomergroenten als motief. Felgeel en paars zijn de overheersende tinten in dit keurige interieur. Zoals in elke typisch Brussels huis betreft het drie in elkaar overlopende vertrekken.
De chef-kok : Salvatore BELLIA
De chef werd in 1957 geboren op Sicilië. Salvatore volgt de middelbare school, en belandt op vijftienjarige leeftijd jaar in het restaurant van zijn ouders. Hier leert hij alle knepen en geheimpjes van de Italiaanse keuken, van geurige voorgerechten, tot knapperige pizzas, maar ook de kruidige trucjes van de lokale Siciliaanse keuken. Als hij de Italiaanse keuken onder de knie heeft, raadt men hem aan naar België te komen. Het grote voorwendsel is het feit dat hij hier, in ruime gastronomische omgeving, ook makkkelijk de geheimpjes van de Franse keuken ontdekt. In België ontdekt hij evenwel een zeer brede culinaire basis, doorspekt van de meest uiteenlopende keukens en invloeden. Toch poogt hij aan het fornuis van Fin de Siècle enkele graantjes van de Franse successtory op te pikken.
De lokroep naar het authentieke, het gedrevene, het warmbloedige van de Italiaanse keuken haalt evenwel de bovenhand en vinden Salvatore o.m. terug in LAscoli, Casanova en Al Dente. Sinds 3 januari 2006 zwaait hij de scepter in de keuken van het spiksplinternieuwe I Primi Piatti.
Primi:
Enkele aan te bevelen schotels zijn o.m.: tortellini in brodo ( bouillon van met vlees versierde deegwaren), duo di bruschette e focaccia ( geroosterd brood, look, tomaat, basilicum, olijfolie en raketsla), melenzane alla parmiggiana (aubergine, tomaat, basilicum en parmesan), carpaccio di bue ( met citroen gemarnieerd rauw vlees, parmesan, raketsla en olijfolie) en de carpaccio di pesce 3 coloris ( zalm, staartvis, met citroen gemarineerde spinazie, raketsla en olijfolie).
Een spaghetti puttanesca ( tomaat, paprikas, anchovis, karpers en olijven), een tagliatelle paglia e fieno ( groene en witte deegwaren, room, champignons en rauwe hesp) of een bucatini amatriciana ( tomaat, italiaanse bacon en uien), blijft evengoed mogelijk. Tot de uitgesproken specialiteiten van het huis behoren de sfogliate di pasta al merluzzo ( een milles feuilles van deegwaren met kabeljauw) en een insalata di roquette con patate e tagliata di Manzo ( raketsla met aardappelen en rundvlees uit Manzo).
Op de wijnkaart niet alleen de lekkere, maar prijzige Barolo en Brunello di Montalconi, maar ook stevige en karaktervolle en vooral betaalbare rode wijnen zoals een Montepulciano dAbruzzo, Nero dAvola en Barbera dAsti.
Buon Appetito!
I PRIMI PIATTI, Vlaamsesteenweg 26, 1000 BRUSSEL - Tel./Fax: 02-511 79 43
Chef- kok Anthony Delhasse, rijzende ster Trofee Champagne Jacquart
Anthony Delhasse kreeg zijn opleiding op de hotelschool in Spa. Zijn eerste echte bereoepservaring deed hij op onder leiding van Christian Denis in 'Clos St. Denis' in Vliermaal bij Tongeren. Hier maakte hij meteen kennis met de eisen van de klassegastronomie, een leerschool waarvan Anthony bij herhaling vertelt dat Christian Denis hem de liefde voor het goede vakwerk bijbracht. Anthony beseft evenwel dat de culinaire rijkdom op meerdere plaatsen verscholen ligt en verruimt zijn culinaire visie en verrijkt zijn ervaring in 'Hotel zur Post' in Sankt-Vith bij de familie Pankert, in ' L'Eau Rouge' op het circuit van Franchorchamps bij de familie Thomas, in het restaurant 'L'Art de Vivre' in Spa en in 'La Croustade' in Heusy nabij Verviers.
In 1999 kan hij kok worden in 'Hostellerie du Postay', een restaurant met een uitgesproken klassieke keuken. Wanneer de toenmalige baas zijn etablissement wil verkopen krijgt de jonge kok de voorkeur, een kans die Anthony maar al te graag aangrijpt. Meteen ontplooit hij zich op meesterlijke wijze en bezorgt hij zowel het hotel als het restaurant een nieuw elan en een benijdenswaardige fijne keuken. Amper 31, Christian werd op 29 december 1974 geboren, staat hij voor een fantastische challenge en is hij zonder enige twijfel een der meest beloftevolle jonge koks. RVH. www.hostelleriedupostay.be
Commentaren culinaire gidsen 2006 ( voor toekenning Trofee Jacquart) Lemaire: 80 punten en zeer elegante zaak met een vernieuwen, verleidelijk en spontaan overtuigende keuken GaultMillau: niet opgenomen Michelin: 2 couverts, inventieve menukaart Delta België 2005: 3 koksmutsen (= één der betere restaurants), veelbelovend grandioos tafelgenot
Nadat in Frankrijk vorig jaar de eerste laureaat 'rijzende ster van de gastronomie' werd uitgereikt; nam België dit initiatief over. Bedoeling van het initiatief is om een chef-kok jonger dan 35 jaar te belonen die nog geen Michelinster heeft gekregen.
Een jury van gastronomische kroniekschrijvers onder voorzitterschap van Philippe Bidaine, selecteert een aantal mogelijke kandidaten die aan diverse criteria moeten beantwoorden zoals originaliteit van de kaart, kwaliteit en presentatie van de gerechten, verscheidenheid van de schotels, bediening, edm. Kortom elementen die ook door diverse culinaire gidsen worden gewaardeerd.
Voor de eerste editie van deze wedstrijd waaraan tevens de trofee Jacquart, is verbonden, werden een 15-tal restaurants geselecteerd. In de loop van de selecties zorgde de Michelingids evenwel voor de verrassing om drie van de kandidaten met een ster te belonen. De uiteindelijke finale werd betwist tussen Anthony Delhasse, Hostellerie du Postay in Wegnez, Gert de Mangeleer, Kook en wijnaelier Hertog Jan in Brugge en Nicolas thomas, Château Peltzer in verviers.
De Trofee Jacquart voor de rijzende ster in de Belgische gastronomie 2006, met als beschermheer meervoudig sterrenkok Yves Matagne van het restaurant Sea Grill in het Radisson SAs hotel Brussel, ging uiteindelijk naar Anthony Delhasse. De speciale prijs met felicitaties van de jury viel te beurt aan Gert de Mangeleer.
Fijnproevers die iete willen vieren, hetzij een familiale gebeurtenis, hetzij een mooi contract, of gewoonweg verlangen naar een onvergetelijke maaltijd, kiezen bij herhaling voor het Château du Mylord in Ellezelles. De tweede Michelinster die het restuarant vorig jaar kreeg toegewezen is niet ongemerkt voorbijgegaan in de wereld van de gastronomie.
In dit etablissement strekt het streven naar perfectie zich uit op alle terreinen, allemaal met de bedoeling de gast een aangename totaalbeveleving te bezorgen. Neem bv het idee om geen gsm te gebruiken in de eetzaal. Bovendien wordt het uitermate op prijs gesteld dat men zich goed kleedt en enige moeite doet om elegant te zijn. Naast de vele onderscheidingen is Château du Mylord ook lid van de 'Disciples d'Escoffier', van de 'Chaîne des Rôtisseurs', van 'Relais des Coteaux de Champgane' en de 'Etapes du Bon Gout'.
De vakbouw van dit landhuis doet aan de Tudorstijl, zoals die bloeide tijdens de regering van de Britse koninging Elisabeth I terugdenken, men spreekt trouwens van de 'Elizabethaanse stijl'. Het landhuis werd gebouwd door kolonel Frederic Gubbins de Kilfrush, voormalig gouverner van Benares in Indië, ter plaatse 'Mylord' genoemd. Zijn echgtenote voor wie hij het kasteel in 1861 liet bouwen was trouwens afkomstig uit Ellezelles, hijzelf ligt begraven op het kerkhof van Elsene.
Sinds 1981, zowat 25 jaar dus is deze adellijke woning het gastronomisch restaurant van de broers Thomaes. Het restaurant strekt zich uit over twee eetzalen, de zaal Marine en de zaal Gubbins. Marine vanwege de verscheidene marines of zeeschappen die er aan de muur hangen, Marine is een niet-rokers ruimte. Rokers kunnen in de zaal Gubbins terecht waar talrijke doeken van Belgische schilders uit begin vorige eeuw en een collectie Afrikaanse kunst, een onderkomen vonden. De salon van het kasteel 'Paradis' verwijst naar het doek 'Het Aards Paradijs' van Georges van Zevenberghen. Hier eveneens een uitgesproken Chippendale-meubilair en een 19de eeuwse kroonluchter uit Murano.
Het Heuvelland rondom Ellezelles beschikt over bijzondere streekproducten. De plaatselijke kwekers bieden hun beste producten graag aan bij Château du Mylord: parelhoenderen, kapoenen, piepkuikens, ambachtelijke kazen van geiten- of rundermelk, aardappelen van de soorten 'vitelotte' en 'corne de gatte' en speciale, soms zelfs vergeten groenten. Om tot een gulle en serieuze keuken te komen, gebruiken de gebroeders Thomaes uitsluitend voedingswaren van de allereerste kwaliteit, die ze naast de lokale kwekers ook verkrijgen via gereputeerde grossiers in Rungis, Boulogne, Brussel en andere oorden.
Absoluut alles is huisgemaakt, brood, fonds, gebak, op basis van de grondstoffen die dagelijks vers worden aangeleverd. Elke handeling van de ruim twintig medewerkers in de keuken wordt bepaald door een lofwaardig respect voor het edele ambacht. Dit perfect en spontaan samenwerkend team, streeft permanent naar de beste prestaties.
In tegenstelling tot de drie Musketiers die met z'n vieren waren, zijn de broers Thomaes echt met drieën: Jean Baptiste Thomaes neemt de rol van chef de cuisine op zich, Christophe Thomaes werd koopvaardijofficier maar kon in 1988 niet langer aan de lokroep van de keuken weerstaan en ontpopte zich ondertussen tot een uitmuntende chef-patissier. Vincent volgde een opleiding meester-wijnkelner bij Sopexa en beheert zowel de wijnkelder als de globale bediening in het restaurant.
De enige specifieke commentaar voor dit restuarant is zonder meer uittesten, degusteren en genieten van een overheerlijke keuken. rvh. Château du Mylord, rue Saint-Mortier 35 - 7890 Ellezelles tel 068- 54 26 02, chateaudumylord@pi.be
Gidsen: Michelin: 2 sterren en 4 couverts Lemaire: prestigieus kader, elegante meestertafel, 95 punten GaultMillau: op weg naar gastronomische top, 16 punten.
Professionel koks beseffen aldus Eurotoques ere-voorzitter Baron Pierre Romeyer nog steeds onvoldoende welke toegevoegde waarde het lidmaatschap van de vereniging aan hun exploitatie toevoegt. Dit jaar wil de vereniging alleszins de kaap van 300 leden overschrijden en zal ze o.m. door diverse acties naar de jeugd toe, ook het probleem van het overgewicht, de slechte eetcultuur en de suikerverslaving bij de jongeren aanpakken. De viering van 20 jaar Eurotoques wordt een hot item. Eurotoques is de enige Belgische en buitenlandse vereniging van professionele koks die een officiele erkenning van de Europese gemeenschap bezit. Een reden aldus barom Romeyer om het 'Eurotoques" - schild met de nodige fierheid te promoten. Dit schild biedt de consument immers de garantie van dagverse, kwalitatieve producten met een uitgebreid culinair smaakpalet. rvh.
