Lekker tot 08 :00 geslapen, de boog moet niet altijd maximaal gespannen staan. Bus 290 laat op zich wachten en dus missen we de verbinding met bus 500 in Boom. Geen probleem even later kunnen we op pad met de 287. Side-seeing over Willebroek, Heindonk en Battel tot in Mechelen. Aldus treden wij dezer dagen in de voetsporen van wijlen Fikske uit Vosselaar, een bevlogen busreiziger. Mechelen station wordt ons vertrekpunt. Langs het Arsenaal, enkele winkelstraten en de Brusselpoort stappen we GR tot het Vrijbroekpark. Daar pikken we de knooppunten van Rivierenland op voor een tocht van zo’n 24 km tot Boom markt !
Maken een ruime lus door het prachtige Vrijbroekpark en zijn waterpartijen tot bij de fabrieken van Procter & Gamble. Duiken onder de E19 door richting Zenne en de Emelgemvijver . Is voor Linda onbekend terrein, ik leerde het kennen dankzij de grote Routepaden. Minneke vind het schitterend terwijl we de Zennedijk in alle rust volgen tot de achterkant van de grote plas. Vissers doen er stilletjes hun ding, hebben grote groene tenten opgeslagen van waaruit zij naar hun dobbers turen. We verlaten de GR-markeringen en ronden het water helemaal, goed voor zo’n 3 km wandelgenot. Lopen dan dwars door Hombeek, bij de spoorbaan en pikken wat achterafjes en vergezichten mee. Ik heb de route uitgezet met een minimum aan verharde wegen. Tussen punt 280 en 290 raken we even het spoor van de route bijster. Een koppel dat de omgekeerde weg blijkt te volgen heeft net als wij een markering gemist. Zo kom je nog eens iemand tegen ! We wijzen mekaar de te volgen weg en elkeen volgt zijn pad. Lopen dwars dor weidse akkers en weilanden al is de spoorbaan nooit ver weg. Rustig en stil dat het hier is, zonnig ook, heerlijk wandelweer. Op grondgebied Leest improviseren we een bankje bij een serre, zijn toch al twee-en-een-half uur onderweg.
Er volgen wat achterafjes waarbij we soms over het erf van bewoners lijken te lopen. Bij een waterloopje is de begroeiing echt wel uitbundig, Linda verdwijnt haast in het groen en de wilde bloemen. Groenten velden komen nu aan bod, wortelen, spinazie en uiteraard kolen. We raken een tweede keer het spoor bijster. Een markering lijkt verdwenen bij een nieuwbouw. Gelukkig hebben we de kaart bij en kunnen corrigeren richting grens Heffen/Leest. Zijn intussen steeds meer verbaasd over de veelheid aan onverharde wegels die in deze omgeving te bewandelen zijn. Een tweede bankje in de zon en we lopen opnieuw langs de spoorbaan. Dit is de eerste kilometer echt letterlijk te nemen tot we Blaasveld bereiken. Zijn nu op bekend terrein. Stappen de dreef van domeinbos ’t Broek in en lopen vervolgens langs die vele mooie plassen van datzelfde Broek. Ook hier roept de koekoek uitbundig het tijdsein.
Een laatste korte pauze, we stappen het Broek uit en passeren bij de kerk van Blaasveld het befaamde Broekventje. Het volgende strookje weilanden zet ons af bij Hazewinkel. We houden het eenvoudig en wandelen langs het fietspad tot de jachthaven van Klein-Willebroek en zijn tientallen prachtige boten. Hebben nog de Rupeldijk en het uitzicht over de skyline van Boom-City te goed. Een gezellige taverne en ons Duvelke dat hebben we nu wel verdient. Hebben een heerlijke driedaagse achter de rug , twee klassiekers en een toch wel verrassend mooie derde dag. Volgende tocht wordt denkelijk Gelrode maar dan wel met de trein.
Kwart na zes zijn we al op pad. De bushalte bij de Boomse steenweg is zowat 3500 meter van huis weg. Willen de 500 van zeven uur halen. Een kwartiertje wachten bij het Raghenoplein in Mechelen en we zijn onderweg naar Leuven. Is meteen ook een rit van exact één uur. Nog 10 minuutjes met stadsbus 4 en we zijn bij de Hemptinne kazerne in Heverlee, onze startlocatie voor vandaag. Het is er behoorlijk druk.
Rond de klok van tienen gaan we op pad. Hebben eerst een lokaal lusje van 7 km voor de boeg. Een leuke eerste kilometer door de natuur van het militair kamp en dan stuurt de Milsebaan ons richting vijvers van Abdij van Park. De parkoersmeester stuurt ons over de binnenkoer van de prachtig gerestaureerde gebouwen en dan het heuveltje op met uitzicht over de Philipsgebouwen. We keren ze de rug toe en volgen een paadje in het groen. Kikkers kwaken er de maat. Open veld nu, een klimmetje langs een bietenakker. Voorbij het Sint-Albetuscollege worden we beloond met een uitzicht over de flatgebouwen en kerken van Leuven. Bij een sporthal waar Nederlanders een muziekfeest bouwen duiken we opnieuw het militair domein in. Raken in de war bij een pijl die recht de afgrond in wijst. Linda is bij de pinken, merkt aan de andere kant een paar linten op. Daar moet het ook naartoe, gewoon vlakke baan tot de startlocatie. Ik waarschuw meteen de organisatie voor de verdraaide markering zodat zij kunnen ingrijpen, hier moeten nog heel wat wandelaars langs !
We vatten het grotere werk aan. Stappen, zoals ook WSP dat doet richting militaire kerkhof. Een prachtige dreef van rode beuk voert ons naar Heverleebos. Kunnen genieten van magistrale beukendreven tot we in Vaalbeek aankomen. Het kasseitje van de Grezstraat voert ons een verdieping hoger, weiland en de rand van de volgende bosstrook. Zijn op grondgebied Haasrode en gaan pauzeren in het piepkleine en dus overvolle zaaltje van Dovo. Hebben de keuze uit twee lussen en kiezen voor de langste van 8,4 km. Volgen een heel eind de steenweg die naar Hamme-Mille voert. Brugje over en dan genieten van eindeloos flaneren door deze uitloper van Zoniën. Licht golvend parkoers, een schitterende beukendreef met donkere spar op de achtergrond. We zwerven langs lange rechte paden door het groen, bij een echt clemente temperatuur. Heerlijk wandelen is dit.
Terug in het kleine zaaltje is het al wat rustiger, kunnen op het gemakje een boterham ‘soldaat’ maken. Weten wat er komen gaat. Een prachtige lange dreef richting grens van Blanden en Vaalbeek, langs een moderne abdij ook. Licht golvend is deze brede Prosperdreef tot we smalle paden onder de voeten geschoven krijgen. Meteen de laatste kilometers en bospaden voor vandaag. Vanaf het kerkhofje zijn we zo aan de finish. Samen met een bonte bende van Hanske De Krijger op bus uitstap doen we een terrasje op het grasperk, zonovergoten. Met bussen 4 en 285 reizen we over Leuven terug naar Mechelen. Het is zo heerlijk weer dat we er nog een terrasje meepikken tot de komst van bus 500. De laatste etappe voor vandaag wordt bus 295 die aan de late kant is. Het gaat al naar 21.00 als we terug thuis komen. Was een lange dag maar zeer zeker de moeite waard. Morgen stappen we een eigen creatie van knooppunten.
Vandaag mogen we nog eens Nederen. Een kort ritje vanaf de Moretuslei in Putte voert ons tot Volksabdij ter Duinen in Ossendrecht. Medereizigers wijzen ons de weg vanaf de bushalte. Behulpzame mensen die Ollanders ! We prutsen een beetje aan het voorgestelde parkoers. Kwestie van de langste etappes te mijden en toch aan onze kilometers te geraken. We kennen ze de elastisch gemeten afstanden van onze gastheren !
Duiken voorbij een poeltje de zandwegen van het frisgroene bos in, rododendrons zorgen voor een mooie paarse kleur. Is elk jaar weer het hoofdthema van dezer tocht. Naderen Hoogerheide tot zowat één kilometer en moeten dan over het fietspad van de Putsebaan tot de Postbaan en Groene Papegaai. Hier wordt voor A.H. (nu ook in België welbekend) ajuin en venkel geteeld. Kortenhoeff is het verlengstuk van de Kalmthoutse Heide. Het halfopen terrein is doorsneden met prachtige vennen. Een kudde schapen houdt het gras kort. Jerome stoomt voorbij, Linda pikt haar wagonnetje aan. Het tempo ligt mij een ietsje te hoog en ik volg op respectabele afstand. Fraaie dreven van beuk en uiteraard rododendrons voeren ons naar Huijbergen en rustpost Vaeders Hoefke. Wij hebben 7,4 km op de teller staan. Volgden tot hier het parkoers van de 30 km en pikken voor de rest van de rit de 36 km op.
Voorbij Johanna’s molen wacht een fraaie dreef, een strookje bos op de Brabantse Wal ook. Dan gaan we de weidse akkers in langs enkele hoeves. Wat hemels gedruppel begeleid ons hierbij. Kooiheide en zijn trimparkoers, opnieuw zandpaden in bos met heel wat fiere varens. Wandelen een eindje langs de hoge afspanning van legerkamp Woensdrecht. Vervolgens smal bochtenwerk tussen sparren door. De verkorting voert ons langs aspergevelden en een ellenlange straat terug naar Huijbergen. De laatste kilometer of zo leggen we af bij steeds fellere regen. Geen terrasje dus deze keer maar diep weggedoken in Vaeders gelagzaal. Tijd voor een gezellige babbel met Jan (‘pijp’) en zijn Geertrui.
Langs een klooster verlaten we de dorpskom, nog steeds bij niet aflatende regen. Een dreef van hoge beuk voert ons naar de Staartse Heide. Gemengd bos, pal op de grens der Lage Landen. Lange rechte stukken zandpad voeren ons naar de Groote Meer. Een koekoek lijkt op hol geslagen, geeft minutenlang van jetje zijn droomprinsesje lokkend. Groote Meer dat zijn prachtige vennen en een licht golvend landschap, denkelijk bij het mooiste uit de omgeving. Pauzeren doen we aan de overkant van de hoofdbaan traditiegetrouw in de hangar bij Hoeks. We kunnen er terrassen met Patje Kloek en Waaslanders Denise en Patrick. Jerome adviseert ons de extra lus niet te lopen, maar we zijn koppig en wagen het er dus toch maar op.
Moeten inderdaad nogal wat straten lopen om Ossendrecht uit te geraken en zicht te krijgen op de weidse polder en de Antwerpse haven. Komen Patje Kloek nog een paar keer tegen omdat hij zich van route vergist. Lijkt ons erg verstrooid vandaag ! In gestrekte draf lopen we een lange rechte baan af met uitzicht over intussen zonnige groenten velden en de bossen van Zandvliet. Een kort bosstrookje en we zijn terug bij Hoeks. Inderdaad een tegenvaller deze gelukkig korte etappe van goed gemeten 6 km. We besluiten niet terug te keren naar Ter Duinen maar rechtstreeks koers te zetten naar Putte. Gewoon over het fietspad in het groen van de Groote Meer. Bij het joodse kerkhof Machsike Hadass weten we de eindhalte vlakbij. Kunnen een winderig terrasje doen op Hollands grondgebied want het Vlaamse cafeetje waar we normaliter stoppen blijkt aan renovatie toe te zijn. Busje komt zo …voert ons terug naar de Koekenstad. Morgen kiezen we voor een heel andere richting.
20.05.2015 StreekGR der Kempen tussen Hoogstraten en Rijkevorsel
Neem de eerste de beste bus die richting Hoogstraten voert. Wordt een sight-seeing tours langs de scholen van Schoten. Ben zowat de enige Belg ondanks een propvol voertuig. Wij hebben geen vaderland meer Sire, lijken wel vreemden op eigen bodem. Maar verder geen gezeur, vader gaat op stap ! Vertrek aan de monumentale kerk, langs het kerkhof en een fraaie dreef. Een paar straten verder wenkt puur natuur. Loop in een weidse boog om de gevangenisschool. Nog maar eens over de Mark en dan letterlijk door weilanden. Runderen stappen loom richting mals ontbijt. Kom op een kasseitje uit dat mij naar het kleine stemmige kerkje van Wortel brengt. Ook hier stap ik dwars door het kerkhof en moet wat straatjes lopen met open bebouwing. Laat de bewoning achter mij, mag spoedig genieten langs magistrale dreven mij haast vergapend aan het spel van zon en witte wolken, gejaagd door de wind. Eik en spar wisselen elkaar af, in het bos prachtige frisgroene varens in volle ornaat. Jonge vogeltjes piepen in de bomen maar ik krijg ze niet te zien. Hoog in de lucht voeren drie buizerds een fraai ballet op. Heerlijk wandelen is dit. Kom haast geen mens tegen en vindt op de Peedijk een bankje om even te pauzeren.
Wandel dan verder door het weidse Kempenland, langs Wortel Kolonie en op grondgebied Merksplas. Her en der is een hoeve ingepland, veelal met ruime veestapel. Maïs steekt voorzichtig het kopje boven, trekt groene lijntjes over verder nog kale akkers. Pauzeer een paar keer op een bankje in de zon, neem ruim de tijd om van de dag te genieten. Langs Bolks Heike en Keirschot nader ik stilaan terug de bewoonde wereld. Een vlucht jonge patrijzen zit op een kluitje in het veld, veilig ver weg van de grote tweevoeter. Moet een lastig graspad op en kom zo in een nieuwbouw wijk van Rijkevorsel uit. Ben al meer dan 4 uur onderweg voor nauwelijks 19 kilometer. JPD kartonnen meetlat lijkt ook vandaag van toepassing. Besluit dan maar te stoppen bij de bushalte aan de kerk. De terugreis verloopt erg stroef. De autobaan richting Breda blijkt afgesloten en het vrachtvervoer moet dwars door Loenhout. Midden in het centrum heeft er eentje dan ook nog eens motorpech. Chaos troef dus en een busrit die algauw tot 1:45 uitloopt. Ach het hoort erbij zeker !
Zaterdag bezoeken we kapster Marina, gevestigd tussen het Deurnese sportpaleis en de Bredabaan. Linda heeft een idee. Zou dit ver van het Rivierenhof zijn ? Neen dus en we zijn al om 08:00 op pad. Fietspad in het groen tot de Stenenbrug en we duiken het prachtige park rond de Schijnbeek in. Pikken er de verbindings-GR tussen routes 12 en 5A op. Een heuse parkentocht van ruim 28 km lopen we, met als onderbrekingen de schitterende wijk Zuremborg en wat huisjes kijken in Hoboken. Omstreeks 14:00 zijn we terug thuis. Het was een grijze, wat miezerige dag maar een heel leuke wandeling die voor herhaling vatbaar is.
Voor zondag plan ik Elewijt wegens erg lang geleden. De website van De Lijn geeft nog steeds geen kik maar ik vind een alternatief bij Google Maps –knop Openbaar Vervoer. Glasheldere routebeschrijving zowaar met indien gewenst nog wat kaartjes erbij. Moeten twee keer overstappen in Boom en Mechelen en hebben daar telkens 6 minuten de tijd voor. De bussen rijden echt volgens het boekje en binnen de twee uur zijn we ter bestemming. Net op tijd om clubmaatjes Viviane & Danny ter begroeten die al in de startblokken zitten. Drie lange etappes staan er op het programma, respectievelijk 9,5 – 8,6 en 10,1 km. Stevige kost dus.
Beginnen erg matig met één dreefje en dan een reeks stille straten tot een tunneltje onder de E19. De fraaie Steendreef die herken ik van eerder gelopen GR. Hij leidt ons voorbij een kasteel waar Rubens nog zou verbleven hebben. Dan stappen we voorbij een hoeve de weidse akkers in richting kronkelende Zenne. Even maar langs het water en terug een lange rechte zandweg tot station Eppegem. De 30 km steekt weer een drukke steenweg over en een rustig tarmacje wordt gedeeld met de fietsende medemens. In de verte de ‘frietketels’ van Verbrande Brug. Linksaf nu door een alleraardigst biotoopje langs de diepliggende Zenne. De achterkant van winkels aan ene kant, rijen populieren aan de andere kant. Net voor Vilvoorde keren we op onze stappen terug langs de andere oever, een jaag- en fietspad. Prachtig uitzicht over het water met de witte kerktoren van Eppegem als baken. Zo ver moeten we niet terug lopen. Steken bij Hoge Buizen de verkeersader over en lopen Houtem binnen voor onze eerste pauze. Improviseren een terrasje bij cafeetje met zaaltje De Kring.
Komt Jefke aangewandeld. Hij heeft de tweede etappe al in de kuiten en doet er onheilspellend negatief over. Toch willen we het zelf meemaken, zo zijn we nu eenmaal ! Stappen een stuk Damstraat richting Peutie en duiken dan de weidse akkers in. Het grindpad wordt tarmac langs de Grensstraat, ons toertje rond de ruime legerbasis van Peutie. Een moderne metalen brug loodst ons over de Woluwelaan. Je hebt er een mooi uitzicht over de woontorens van Brussel. Lopen nu de Perkstraat in door de Vilvoordse wijk Faubourg. Ben op zowat één kilometer van mijn werkplek. Net voor het station slaan we rechtsaf en wandelen onderaf de spoorbaan. De pas gegoten betonnen muurtjes zijn versierd met schitterende graffiti aangepast aan de omgeving : treinen, vliegtuigen, planten en dieren zijn afgebeeld. We passeren dan ook de grote tuinbouwschool. Terug de weidse velden in, een tweede brug over de Woluwelaan en dan in gestrekte draf naar Houtem. Nog een leuk ommetje langs moeilijk begaanbare voetwegen. Hoog tijd voor onze tweede pauze. Spreken Jefke en Den Tast tegen, vonden deze lus helemaal niet slecht. Zeer aanvaardbaar voor deze omgeving.
Nog 10 kilometer voor de boeg. Lopen langs een witte wijk puur natuur tegemoet. Schitterend dit Houtemsebos met zijn smalle paadjes, open plek met een zee van boterbloemen, vlonders door natter gebied ook. De Boektsesteenweg loodst ons dan over de E19 en de 30 km gaat er weer vandoor. We zijn intussen op grondgebied Perk en stappen een lange rechte weg langs enkele hoeves, graanvelden en bloeiend koolzaad. In de verte landen de grijze vogels op Zaventem. Steenweg oversteken een bosje en opnieuw akkers. Het volgende boslaantje geurt heerlijk naar daslook. Snijsselsbosweg en Hoofdbos, dit kennen we van Kampenhoutse tochten. Genieten van een schitterende, donkere dreef in beukenbos die we inruilen voor een aanplant van populieren. Zijn opnieuw in de bewoonde wereld. Elewijt lijkt erg uitgestrekt want het duurt een hele poos voor we de startkantine terug bereiken. Hebben een halfuurtje voor ons Duvelke en dan begint de terugreis.
Binnen de twee uur staan we in de Hemiksemse woonkamer met glunderende snoeten. We hebben een schitterende wandelvierdaagse achter de rug. Heel leuke parkoersen gelopen en met haast perfecte ondersteuning van De Lijn. We hopen het volgend weekend over te doen in Ossendrecht en Heverlee, met een eigen creatie op maandag. Tot dan …
Van treinen en hun dienstregelingen, daar kennen wij toch wel wat van. Nu zijn we ons aan het bekwamen in busdiensten. De website van De Lijn blijkt onbruikbaar te zijn, dan maar via de NMBS opzoekingen doen. Lukt nog aardig ook ! Vandaag plannen we een reis naar Belsele, drie tot vier verschillende voertuigen hebben we daar voor nodig ! Maar het lukt perfect, ondanks een antipathieke buschauffeur in Sint-Niklaas. Iets meer dan twee uur zijn we onderweg langs Meir, Linkeroever en Sint-Niklaas dus, netjes volgens het boekje en met beperkte wachttijden.
Voor het eerst worden we gescand bij inschrijving, de wandelwereld wordt modern ! Het parkoers van 22 km bestaat ook hier uit een kleine en een grotere lus. Bij een frisse, winderige atmosfeer gaan we op pad. Voor de verandering langs een spoorbaan voorbij station Belsele. Heel wat bloeiende gaspeldoorn op ons traject. Een fietspad in het groen loodst ons terug naar de bewoonde wereld. De Vos Reynaertroute is nooit ver weg. We duiken een prachtig domein met ruime plas in langs de Pastorijwegel. Raken even aan het dorpscentrum bij zijn waterpomp met mooie beelden van vrouwen die de was doen. Langs de pastorij dan terug het domein in van kasteel en/of klooster. Op het grachtwater vinnige ‘chippekes’, in het water dreigende snoeken en een school goudvisjes zowaar. Leuke vijf kilometer tot de startzaal. We doen er en terrasje en een babbel met Annieken & Chris die nog moeten starten (langslapers geworden ?).
De spoorweg over nu richting Sinte-Barbarahoeve en dan de weidse landbouwgronden in. Bossen tekenen zich af op de achtergrond maar laten op zich wachten. Slingertarmacjes sturen ons door het open land dat stilaan opwarmt. De Marinswegel biedt onverhard en gaat over in de Puyveldewegel. Pad met houten balkjes, nattig langs dieper liggende gracht. Onbekend is mij dit niet maar duiden kan ik het nog niet. Er volgen een paar straten met een grote variatie aan bewoning, kasten van villa’s tot nederige werkman huizen en oude hoeves. Weduwe Vos Wegel, aha nu echt wel bekend terrein, althans voor mij. Nog even wat open weiland en een knuffel voor jonge paarden, dan duiken we een donker pad in. Heerlijk wandelen over smalle wegeltjes langs grachten met een aangroei van frisgroene varens en grote roos/paarse bloemen van rododendrons. Linda straalt, wat is dit leuk om stappen ! Net voorbij de kerk van Puivelde een erg kleine rustpost. Vinden een plekje om de bammetjes aan te spreken.
Volgen vervolgens een steenweg langs hooiland tot een splitsing, de 21 km krijgt een extraatje van een klein uurtje wandelen. Dokkeren de kasseitjes op van Helsvuur en zijn hoeves met melkvee. Stenenmuur is een verweerde tarmac in de polder. Hij zet ons af bij een kruisbeeld en het volgende kasseitje, de Waterstraat. Dra mogen we het veld in aan de overkant van de gracht en dan rechtdoor lopen tot het Vijfdorpenpunt (Stekene, Kemzeke, Belsele, Sint-Pauwels en Sinaai). Wij kiezen er voor het fietspad langs de diepliggende heel heldere Molenbeek terug naar Puivelde (Belsele). Nemen onze pauze in het bushokje onder de kerktoren. Zijn het eens, deze tocht kan niet meer stuk. Voor Linda is daarenboven alles nieuw en zij glundert dus extra.
Een tweede keer de steenweg op tot de splitsing en dan even wat huisjes kijken in Sinaai. De weg gaat gauw over in rechtdoor door het groen, weliswaar met een zoom van prachtige rode beuk. We passeren het lokale bedevaartsoord van de Boskapel en stappen dan inderdaad door gemengd bos. Wordt omgezet in bosrand met weidse zonnige vergezichten tot we weer de spoorbaan bereiken. Onze wandeldag zit er op. Hebben ruim de tijd voor een Duvelke en een vrolijke babbel met Patje Kloek. Busje komt laat maar net op tijd voor onze aansluiting in Sint-Niklaas. Op Linkeroever nemen we de voetgangerstunnel en dan de 295 tot Hemiksem. Vlekkeloos deze reis met De Lijn en een prachtig parkoers met dank aan de Steinbockvrienden. Voldaan gaan we de avond in.
De bezuinigingsfobie van De Lijn daagt ons uit. Eerste bus van Boom naar Dendermonde om 10:30 ! Maar wij zijn geen doetjes, wel wandelaars. Vertrekken om 08:00 vanaf de Boomse Markt over de beide waterlopen richting Prayon-Rupel. Pijltje voor fietsers richting Puurs, meer hoeven we niet. Wandelen zo’n 6 km ‘immer gerade aus’ langs de spoorbaan maar wel in het groen tot station Puurs. Hebben ons opwarmertje daarmee gehad.
Vandaag staat de wandeltocht in het teken van het Klein Brabantse witte goud, asperges. Korte opdracht dus van slechts 21 km. De langste afstand krijgt meteen een extra lusje aangeboden van ruim 4 km. Corrie, nog een beetje moeilijk te been maakt er dankbaar gebruik van. Via Hof Ten Berg duiken we de weidse akkers in, granen in de was en natuurlijk bloemkolen, de echte trots van Puurs. Keren op onze stappen terug door de prachtige vallei van de Vliet. Haast dichtgegroeide beken, donkere plassen en een grindpad dat ons tussen al dat moois doorloodst. Heerlijk stukje natuur tot de watertoren. Nog even een ommetje langs de oude spoorbaan richting Dendermonde, een toertje langs de markt op het kerkplein. Fraaie opener dit.
Het langere werk begint met nogal wat straten richting Fort van Liezele. Zien we de omgeving eens bij ontluikend maïs i.p.v. de twee meter hoge planten. Maken een kwart van de plas rond en gaan dan weer tarmac lopen richting Breendonk langs Essendries. Het ommetje stuurt ons finaal naar Kalfort en zijn woonwijk Fabiolapark. Ik ben hier heel bekend wegens net geen twintig jaar werkzaam geweest. Pauzeren doen we in een splinternieuw maar veel te klein dorpshuis. Kunnen nog net twee stoelen bemachtigen en een terrasje doen met zicht op een hypermoderne stenen kruisweg, massieve beelden.
De Hobohemmers en Patje Kloek blijken ons voor te gaan op de lus van de 21 km. We volgen even de spoorweg, omgekeerde richting van daarstraks en duiken dan de weidse velden in. Weilanden zijn steevast omgetoverd tot een gele zee van boterbloemen. De paden liggen er stoffig bij in de Kleine Amer. Een tarmacje slingert ons door het groen richting Ruisbroek en nog eens de spoorbaan bij het station aldaar. Nog één wijkje en we duiken moerassig groen in. Heerlijk stukje natuur langs helgroene kroosgrachten. Stukje spoorbaan (nog eens) en dan het Coolhembos. Schitterend biotoop met tot onze verbazing een gracht die ooit dienst deed als waterweg in verbinding met … de Rupel en Hemiksem ! Na het Fabiolapark pauzeren we een laatste keer in Kalfort. Het is er al wat rustiger.
De laatste drie kilometer wordt niet veel soeps meer, denken wij. Strookje spoorbaan uiteraard maar dan wordt het tot onze verbazing weer feest. Een heel leuke oude kasseiweg in het groen zet ons af bij de expresweg en dan duiken we meteen de velden in met de magistrale kerk van Puurs als baken. Het geurt er zowaar naar daslook. Mobieltje geeft signaal, Martin zit op ons te wachten ‘voor een kop koffie’. We reppen ons naar de finish voor een toch gezellige babbel met onze onfortuinlijke wandelmaat. Hij ligt echt wel in de lappenmand met een geblokkeerde knie. Linda krijgt hem aan het lachen met haar verhaaltjes over ons wedervaren. Na en uurtje of zo nemen we afscheid … busje komt zo. We duimen voor je makker !!
Op zondagochtend ontvluchten we Hemiksem. De gemeente organiseert de jaarlijkse garageverkoop en om 08:00 ziet het er al ‘zwart’ van het volk. Langs Kerkeneind, Cleydaellaan en A12 is het 5 km wandelen tot het Edenplein in Wilrijk. Deze wijk werd blijkbaar als motel gebouwd voor de Wereld Expo van 1958. We kunnen meteen een terrasje doen en genieten van een kopje koffie aangeboden door de Stroboeren. Veel bekenden ook met Patje Kloek, Corrie en de Jakke met wederhelft, net als Bea en Jerome. Het parkoers oogt prachtig en komt zoals Linda al ontdekt had tijdens haar fietstochtjes tot randje Hemiksem. Kan ik meteen een ‘eigen’ omloop bedenken, wat ik maar al te graag doe, beetje dwarsliggen.
Maar we gaan stappen ! Duiken meteen het groen in over een gelig grindpad langs de Kleine Struisbeek richting U.I.A.. Vervolgens ,na een splitsing, onderaf de E19 langs opvallend veel populieren. Vanaf de Losweg (verwijzend naar een oude spoorbaan) is het straten lopen langs een nieuwe wijk in volle opbouw tot rustpost De Schrans. Zijn slechts 4 km ver maar babbelen toch even bij met ons aller Herman. Hebben een etappe van ruim 8 km voor de boeg die volgens Linda (Nijlen) zeker de moeite waard is.
Passeren een Bufferpoel met onze kwakende vriendjes en stappen dan richting en rond de sportterreinen van Kattenbroek, over een Finse piste. De Edegemse Bergen, lang geleden dat we er nog eens door liepen. Prachtige woeste natuur door terreinen die ooit opgespoten werden bij de aanleg van de E19. Is al serieus bebost gebied met beekjes, poeltjes maar ook enkele kale zandvlaktes. We volgen aan de overkant even de Kontichse steenweg bij Groeninghe. Keren op onze stappen terug onder een brug en duiken opnieuw het prachtige domein binnen. Ziet er hier wel anders uit met een tarmacje en later zandwegen tussen overwegend berk en wilg. Er hangt een merkwaardige geur die mij aan gekonfijte vijgen doet denken, geen idee waar die vandaan komt. Na een lange, prachtige omzwerving bereiken we een golfterrein en terug de Losweg. Deze lus was inderdaad schitterend.
Na de welgekomen pauze trekken we verder. Over de kasseitjes rond het Edegemse Hof Ter Linden en vervolgens langs het immens grote RVT Immaculata. Dan gaat het rechttoe, rechtaan naar Fort V – waar we netjes rond lopen over een fietspad in het groen. Vreemd, waarom niet door het park ? Later zal blijken dat de pijler van dienst zich van laantje vergist had. Er zin ergere dingen in het leven. Aan de overkant van de Prins Boudewijnlaan traditiegetrouw wat villaatjes kijken en dan onder de E19 door richting Volkstuintjes. Ook Fort VI negeren we en stappen meteen naar Park Steytelinck, zijn zeer gemengd publiek qua leeftijd en kleur en zijn mooie fonteinen. Pauzeren doen we op een bankje in de zon, onder de witte kerktoren.
De kortere afstanden beginnen aan hun laatste etappe wij moeten nog richting Bist en Wilrijkse straten en achterafjes tot de A12. Aan zijn overkant bereiken we algauw vissersclub De Meyvis en Fort VII. Mogen nu wel heerlijk flaneren onder oude bomen langs de ruime plas, schitterend ! Even een stukje beton langs de wielerpiste van Wilrijk en we duiken voor de tweede keer binnen de paar weken het Schoonselhof binnen. Schitterend hoe de rode beuk ons in volle ornaat ontvangt. Kikkers kwaken in de vele poelen, overal rondom de laantjes straalt het prille groen. Het is wel opletten met de bepijling die zuinig is en soms te laat aangebracht. Er blijken zich nogal wat wandelaars in te verslikken en daar zijn wij voor één keertje niet bij ! We verlaten de begraafplaats bij de Uno-laan, die we ten einde lopen tot bij de baseballers van Pioneer. En dan gaan we uitgebreid genieten van Fort VIII, één van onze favoriete biotopen. Mogen er haast helemaal rond lopen met nog een extraatje rond de voetbalvelden van Berkenrode. Elastische 8,3 km zowaar maar van heel hoge wandel kwaliteit.
Berkenrode, we doen er een uitgebreid terras met onze Borgerhouters en Hobohemmers. Zullen zowat als laatsten terug vertrekken voor een eigenzinnige 7 km. VN-laan, Moerelei en Valkenisseweg, we kennen het uit het hoofd. Langs de Witte Hoeve en de Groenenhoek lopen we de eerste kilometers van onze klassieke GR-tocht naar ’t Stad. Bij het zigeunerkamp verlaten we het parkoers en keren langs het Mastenbos naar Hemiksem terug. Ik reken dat we zo’n 38 km in de benen hebben vandaag. Was een heel aangename tocht waarbij de afpijling soms toch wat te wensen overliet, een aandachtspunt. Het volgende lange weekend plannen we, nu we helemaal autoloos geworden zijn, Puurs, Belsele en Elewijt. U leest het vast wel weer …
Vandaag betreden we onbekend gebied, een strook van Vlaams-Brabant die ons niet echt aanspreekt, the forecast is low. Twee busritten ver en we stappen het piepkleine parochiezaaltje van Ramsdonk binnen. Lange Jan van de Police de Bruxelles is er guitig als altijd. De langere afstanden (25 km max.) gaan meteen hun eigen weg langs een tarmacje met bermen van fluitenkruid. We duiken de open velden in met de bruggen van Tisselt op de achtergrond. We wandelen er niet naartoe, zoeken de straten en achterafjes van Kapelle-Op-den-Bos op. Bogaertsbrug over het zeekanaal en nog meer straten, een wijk van recente signatuur. Dan een graspad en vrij ruime omzwerving langs weilanden en nog kale akkers tot de rustpost in het stamcafé van onze gastheren, de Plekpot. We kunnen er een terrasje doen, lekker warm ondanks een toch wel strakke wind.
Duiken voor de lokale lus onder de spoorbaan Mechelen – Dendermonde door en wandelen langs ontluikende patatten en nog groene granen in de was. Bij Koningsteen heffen de kikkers een welkomstlied aan. Oxdonk lees ik op een naambord terwijl we door een beetje bebost gebied een diepliggende beek volgen. Vervolgens een lange dreef van populieren met een zee van gele boterbloemen in de wei. De Katrienbrug over bij het Bos van AA (oude weg naar Hombeek) en vervolgens een eikendreef, ons eerste tarmac in deze lus van 7 km. Maïs steekt het koppetje boven, knorretjes voelen zich goed in de wei. Dit is een prachtige groene etappe, een oase van rust ook. In de Plekpot hebben we een gezellige babbel met Nadia en haar vriendin. Ook zij reageren uitgelaten op die mooie lokale lus.
We moeten opnieuw de Bogaertsbrug over en wandelen onderaf het station van Kapelle. Genoeg tarmac, denkt de parkoersmeester, en hij stuurt ons een pad van steenpuin op. Verderop is het graspad pas gemaaid de wandelaar ter wille. Koeien, denkelijk net van stal, komen nieuwsgierig maar ook beducht neuzen naar die onbekende tweevoeters. Een leuk jong dreefje aan de overkant van een baan en dan terug de zandpaden op richting spoorweg. Infrabel investeert er in nieuwe tunnels en spoorbiels. We zijn terug in Ramsdonk. Worden nog langs een Mariagrot, met stenen uit Maredsous gebouwd, een bouwvallig kasteel en kerk zonder haan geloodst, terug naar de startzaal. Weer zijn we zeer te spreken over deze landelijke etappe.
Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Opnieuw de weidse velden in, stilaan richting A12. De weergoden laten zich van hun slechtste kan zien met een plensbui van een tiental minuutjes. Achter Hof Ter Molen wacht heerlijk slingertarmac in het groen gevolgd door prachtige dreven rond de hoge hagen van het kasteel van Houtem. Onze gastheer is van het betere ras. Hij kan ons dan het kasteeldomein wel niet aanbieden maar blijft ook lekker weg van asfalt door ons langs een smal zandpaadje tegen de omheining te loodsen. Een laatste dreef met statige platanen, het centrum van Ramsdonk komt in zicht. De startzaal ligt er haast verlaten bij. Wij hebben een uurtje tijd om twee Duvelkes te degusteren tot de bus naar Willebroek. Ik laat niet na de helpers te feliciteren met hun echt wel mooie, groene tocht. Aangenaam verrast zijn wij.
Hebben drie busritten voor de boeg over Willebroek en Boom. Toch staan we op vijf kwartier in de huiskamer. Kan ook niet elke week gezegd worden. Ja, voor deze tocht geldt zeker ‘keer ne kier were’ !
06.05.2015 StreekGR Kempen van Meer tot Hoogstraten
Ik ben al drie uur onderweg als ik van de bus stap bij de Sint-Rosaliakapel in Meer. Maakte wel een ommetje langs de garage in Kontich maar toch, het was een verre busreis. Het is zonnig, warm en winderig als ik het rode fietspad volg in noordelijke richting over het betonnen bruggetje van de Mark. De omgeving is weids, landelijk met hoeves, melkvee en ook heel wat (plastieken) serres. Dit is een aardbeienstreek. Ik loop vanaf Ipenrooi, zo’n 2500 meter verder, vooral betonwegen door de landelijke omgeving. Volg de Steek-GR Kempen. Even een bosje en bij het uitkomen ervan een bizarre markering. Lijkt alsof het houten paaltje met de tijd een kwartslag verdraaid is, puzzelen dus en mij baseren op de tekst die gelukkig wel de juiste richting aanwijst. Merkwaardig zicht verderop waar kersenbomen volledig onder zeil staan. Toch is een houtduif er in verdwaalt geraakt, ze zoekt wanhopig naar een uitgang. Ik volg het Paterspad tot de bewoning van Mariaveld en de Bredaseweg, lijk voortdurend tegen de Nederlandse grens aan te lopen. Pauzeer na een ruim uur stappen in een bushokje en versterk de innerlijke mens met een heerlijk stuk Antwerps gebak, een ‘vliegende schotel’.
Loop nu echt Nederland binnen ter hoogte van Heerle, zijn Blauwbossen en Goorkensdreef. Na wat huisjes kijken stap ik voorbij een plas naar een fraaie dreef die uitmondt op een brede zandweg. In de verte pronkt de magistrale kerktoren van Hoogstraten. Loop opnieuw een bosstrook in en passeer rivier het Merkske. Dan volgt opnieuw de open ruimte overspannen door jagende wolken. Pauzeer een tweede keer op een bankje. Ik loop moeizaam vandaag, lijk wel lood in de benen te hebben. Brede zandwegen voeren mij in de richting van twee kerken, magistraal in Hoogstraten, minzamer in Minderhout. Naar deze laatste gemeente loop ik toe. Bij de grote kapel O.LV. van den Akker stuurt de route mij zuidelijker voorbij de Withofhoeve en uitzicht op een windmolen. Ik wandel richting Begijnhof en besluit even het centrum van Hoogstraten in te lopen. Heb honger en trakteer mezelf op een frietje, gezeten op een terrasje onder de kerktoren.
Al heb ik dan nog maar 17 km in de benen en is het nog maar 14:00 ik heb echt geen zin meer in wandelen richting Wortel. Besluit dan maar de bus terug naar Antwerpen te nemen. Heb mijn dagje niet ! Een kwartiertje later barst er plots een daverend onweer los. Mensen vluchten kletsnat de bus op. Besef dat ik echt wel aan iets ontsnapt ben want heb niet eens regenkledij bij. Zou dit nu mannelijke intuïtie geweest zijn ?
Gisteren liepen we nog eens ons toertje door de parken van ‘t Stad tot Sint-Jansvliet, algauw zo’n 25 km. Alleen op de Meir heerst enige drukte, cafeetje ’t Zand biedt voldoende vrije plaatsen op z’n gezellig terras. Kan ik nog eens een Triple d’Anvers degusteren, pittig beetje amber biertje.
Vandaag bestaat onze aanloop van 3500 meter uit de Antwerpse Singel van station Zuid tot station Berchem. Bus 420 doet de Rooseveltplaats niet meer aan. Een vlotte rit van 35 minuten zet ons af centrum Zandhoven en bij Fanfare Sint-Amelberga, tocht die ik nog nooit wandelde en Linda slechts één keertje jaren geleden. Geen bekenden in de zaal en een parkoers dat uit twee lussen bestaat.
Beginnen er aan met de 14 km zoals de parkoersmeester het ons aanbiedt. Het is even wennen aan de vrij donkere pijlen. Het zwerk ziet ook al grijs maar thuisblijven dat doen we niet. Langs brede paden stappen we tussen hooi- en weilanden richting autobaan. Brug over en we zijn in Halle (Zoersel). Geheuvelte biedt ons heel wat bospaden aan die wel stuk gereden zijn door zware machines. Beetje technisch dit. Bij een stoeterij improviseert de parkoersmeester met zijn grasmaaier een pad tot rustpost ’t lekker Koeike. We komen er Willy & Annie tegen. Ik heb één vraag voor jullie, zeg ik. Het antwoord is ‘ja’ repliceert Willy gevat. Uitleg en commentaar zijn voor ons allen gelijk. We hadden het zien aankomen maar kunnen het toch moeilijk van ons afzetten. Hopen dat het voor allen in de juiste plooi valt.
Na de pauze loodst een pracht van een kastanje dreef (met kaarsen) ons richting Gescheurde Heide. Hoe we het voor elkaar kregen weten we niet maar we missen een afslag naar links gemarkeerd door 5 pijlen ! Worden door een lokale bewoner dan ook nog eens fout weggestuurd en hebben meteen een extra kilometer in de benen. Het regent zachtjes als we langs een grote plas lopen en vervolgens door jong bos de anti-tankgracht volgen. Een heel eind verder duiken we onder de autobaan door en zetten langs halfopen terrein koers naar de bewoonde wereld. Een rood fietspad loodst ons naar Massenhoven. Een laantje in het Begijnenbos, wat huisjes kijken en dan volgt het Gemeentelijke Speelbos. Bij Het Veld lopen we opnieuw in de bebouwing. Achterafjes loodsen ons terug naar het chalet van de fanfare. Einde eerste oefening.
De tweede lus is 19,5 km lang. Beggard loodst ons over tarmacjes door open terrein, voornamelijk weilanden. Zwaluwen razen aan hoge snelheid laag over het terrein, er is regen op komst. We komen bij een andere snelweg uit, volgen zandpaden afgezoomd met nogal wat brem. Hooidonck lees ik op een naambord bij een RVT. Lopen nu lange dreven in het groen terwijl weelderige partijen paardenbloemen voor extra kleur zorgen. Pauzeren doen wij bij een kleine visput waar alles in gereedheid wordt gebracht voor enkele uurtjes dobber turen. Een korte pauze en we stappen verder over een smal pad richting een domein. De parkachtige omgeving blijkt ook Zorgverbijf Hooidonk te noemen en lijkt op een voormalig klooster. Aan overkant van een drukke baan loodsen achterafjes ons door villa’s tussen de rododendrons. Vanaf Witte Hoeve wachten enkele lange kaarsrechte grint- en zandpaden door de Stille Kempen. Helaas vinden de weergoden dit het juiste moment om ons copieus te begieten. Als natte eenden bereiken we de rustpost in een manege waar ex-collega Benny en zijn dame de enige wandelaars zijn. Er drentelt nog een koppeltje binnen, het zijn de enige wandelaars die wij tijdens deze lus zullen ontmoeten.
Het miezelt nog een beetje als we aan de laatste opdracht beginnen. Roosten loodst ons door halfopen gebied. We passeren nog eens de visput van daarstraks waar de deelnemers aan de prijskamp allemaal ‘onder zeil’ zitten. Voorbij het RVT wachten alleen nog tarmacjes door open land en een vervolg langs straten van Zandhoven. Zijn om 16:00 binnen en wachten een uurtje op de bus. Groot is onze verbazing als deze uit omgekeerde richting blijkt te komen. Naar Berchem loopt over Massenhoven en naar de Rooseveltplaats over Halle legt de chauffeur uit. Wij gaan voor de tweede optie, die was er nu eenmaal eerst. Binnen de vijf minuten zijn we ook op weg naar Hemiksem, een meevaller. Geen onaardige Kempentocht dit en toch wat dun beklant met net geen 700 wandelaars. Volgend weekend trekken we denkelijk naar het ons onbekende Ramsdonk en naar Wilrijk, onze buurgemeente. Tot dan …
De ‘feuftig’ brengt mij binnen het halfuur van Aartselaar tot bij het busstation van Rumst. De startlokatie van de Drie Rivierentocht ligt net om de hoek. Ik heb er dan al wel een opwarmertje van 3,5 km langs Cleydael opzitten. Linda is reeds aangekomen met ‘stalen peird’, een ritje van zo’n 15 km. Heel wat bekenden trouwens, Boechouters Jakke en zijn Madam, Willy en z’n vrouwtje uit Mortsel maar ook Jean & Liliane uit Anderlecht zowaar. De opdracht is korter dan verwacht, een kleine 26 km langs de waterlopen van de Rupelstreek.
We starten langs de Rumstse visvijver ‘Hoop Op Beet’ en door het gemeentelijk park waar dit jaar nog geen kikkers kwaken. Voor een voorlopig laatste keer stappen we over de Nete langs de blauwe brug. Deze gaat voor 5 maanden dicht wegens herstellingswerken. De roestplekken op het metalen gebinte zijn inderdaad duidelijk zichtbaar. Aan de overkant verlaten we snel de oever en duiken puur natuur in. Netels kunnen er gemeentjes prikken aan de beentjes. Duiken onder de E19 door en stappen met de Jakke als metgezel de eerste straten van Walem tot de klassieke rustpost in het, intussen vernieuwde, schooltje. Slechts 5,2 km op de teller en we lopen dus gelijk door.
Een strookje groen binnen voormalige abdij Roosendael en dan villaatjes kijken langs de Beukendreef. Aan de overkant van een drukke steenweg ligt het Fort van Duffel. Sinds een paar jaar kunnen we ook hier een aardig lusje lopen rond de plas en gebouwen. Bij Ter Elst weten we de rust bij Natuurpunt in de Mosterdpot nabij. Kunnen er zowaar een terrasje doen na 10 km wandelplezier. Voor de Jakke gaat het niet snel genoeg en hij muist er vanonder. Aan een gezapiger tempo volgen wij hem door het frisgroen, jong bos, verbaasd opkijkend naar pijlen van de Kadodders die hier volgende zondag blijken door te lopen. Lijkt ons een nieuw parkoers voor deze club. Onder de nieuwe Netebrug door bij de AWW-plas en dan erover. We volgen het rode fietspad langs de drukke spoorlijn tot centrum Duffel. Bij de ruïne duiken we het stille stadspark in voor een lange omzwerving door zijn groen en waterpartijen. Watervogels zijn er nauwelijks, die zitten waarschijnlijk goed verscholen te broeden. Een pauw toont ons hoe mooi hij wel kan zijn. Langs de Nete lopen we terug naar de spoorbrug en dan de steenweg over. Komen Nestor tegen die net het lusje door het kleine bos van de Goorbosbeekvallei twee keer heeft gelopen. Wij houden het bij één keer en pauzeren even later weer bij Natuurpunt. Ze schenken er heerlijke Gagelaar en we laten ons verleiden, sponsoring voor de natuur zeg maar.
De terugweg vatten we aan langs een gracht onderaf de Nete. Hele zwermen muggen dansen langs het stilstaande water, het lijkt soms wel een zwart gordijn. Bij Roosendael gaan we de Rupeldijk op, niet te veel gehinderd door fietsers van allerlei pluimage. We duiken opnieuw het domein in en stappen langs de merkwaardige liggende bomen en gitzwarte waterpartijen. Op 50 meter van de rustpost in Walem slagen we er in fout te lopen en opnieuw de heenweg aan te vatten. Gelukkig ben ik bij de pinken en keer tijdig op mijn stappen terug. Wel merkwaardig dat wij over de aangegeven 4,2 km ruim 70 minuten wandelden. Nomineren de Kleitrappers dan maar voor de trofee van JPD, deze van de kartonnen meetlat.
Niet getreurd echter, het is mooi lenteweer en de tocht is prachtig. De laatste etappe wandelen we aanvankelijk langs de Netedijk terug richting Rumst. Een Hollandse rivierboot houdt er een slakkengangetje van een paar km/uur aan. Trouwens zelden dat we hier zo’n grote vaartuigen zien. Voorbij de brug onder de E19 duiken we de Oude Nete armen in. Puur natuur en voor één keer droge paden, zelden meegemaakt en het is nog maar begin mei. De kerk van Rumst doemt op, den Duvel wacht. Samen met Nestor doen we een terrasje op de speelplaats. Rond 17:00 wordt de terugweg aangevat, elk met z’n eigen vervoermiddel en pk’s. Het was een leuke, aangename wandeldag vandaag.
Bus 772 vertrekt van de Rooseveltplaats met een twintigtal passagiers aan boord, zo’n 15 vrolijke wandelaars en een vijftal ‘ongelovigen’. Deze laatsten stappen onderweg af, het clubje stappers reist mee tot ‘terminus Stelplaats Zandvliet’. Het is algauw een uurtje reizen maar slechts 400 bijkomende meter lopen tot het aftandse startzaaltje Ruige Heide. De opdracht bestaat er uit drie lussen van respectievelijk 15, 6 en 4 km.
Even weifelen welke kant op en weg zijn wij, de bossen van donkere spar en frisgroen loof tegemoet. Bij grenspaal 261 splitsen de drie parkoersen. Wij beginnen met de 15 km en lopen vrijwel onmiddellijk alleen door domein Stoppelbergen. Voorlopig houden we het vlak en zanderig. Een open ruimte is dicht begroeid met heide. Langs het hekwerk van basis Woensdrecht komen we op bekend terrein. Hier wandelden we al komende vanuit Nederland met de Krabben en De Arend. Een strook met winters ogend, hoog opgeschoten geel gras, pas bewerkte nog kale akkers. Stappen tenslotte langs een gracht tot Camping De Watertoren, blijkbaar in Bels. Kunnen er zowaar een terrasje doen al oogt het zwerk intussen grijs.
Na de boterham vervolgen we onze weg voorbij een honkbalterrein. Stappen jong bos binnen, kuierend over van die heerlijke slingerpaadjes. Fort van het Moretusbos lees ik op een bord. Is in feite een omwalde kampplaats inclusief slotgracht. In vroegere tijden blijkbaar gebruikt door Spaanse en Franse legers. Heerlijke beukendreven komen nu aan bod, met ontluikend groen en rood blad. Komt mij bekend voor en inderdaad, we passeren het zomerhuisje van het Putse kasteel Ravenhof. We lopen er van weg over paden tussen de weelderige rododendrons, een paar stroken rustende heide ook. Langs een droge gracht bereiken we grenspaal 259 en een akker ‘grenspatat’. Enkele paardenweiden dan met het kabaal van de A12 op de achtergrond. Heide wordt terug jong bos en dra zitten onze eerste 15 km er op, net voorbij grenspaal 260 en een oud maar schattig dorpsschooltje.
Hoog tijd om nog eens een terrasje te doen. Veel bekenden zijn er niet behalve dan clubmaat Jakke en zijn dame, tot onze verrassing de broertjes De Keyser ook. De volgende etappe bedraagt dus 6 km en is binnen de grotere eerste lus getekend. Stoppelbergen dus en deze komen nu toch wel aan bod tijdens de licht golvende tweede helft van de etappe. De eerste helft loodste ons over brede zandpaden langs waterpartijtjes. Ons voorlaatste terrasje doen we met Geertrui en Jan (met de pijp) en dus een leuke vlotte babbel. Zij hebben een lusje achterstand op ons, wij hebben nog 4 km voor de boeg. Opnieuw Stoppelbergen in dus voor een afwisseling van brede zanderige paden in het frisgroen en duistere wegeltjes onder dreigend donkere spar. Het geurt er nadrukkelijk naar look al kunnen we er de oorsprong niet van vinden. Derde keer bij grenspaal 260 en het schooltje, de Duvel wenkt.
Wat dollen met Lange Jan en lopen achter Jack en zijn Antwerpse vrouwtjes aan terug naar de bus. Ruim 20 wandelaars reizen mee richting Koekenstad waar elkeen zijn eigen richting uitgaat. Duizenden lopers reppen zich intussenover de Leien, elkeen in zijn eigen tempo. Wij nemen tram 24 tot het Schoonselhof. Op ’t Kiel een stevige plensbui, die gelukkig voorbij is als wij de terminus bereiken. Net als vanmorgen leggen we de resterende 3,5 km af met onze eigen 2pk’s. Hebben zodoende ons doel bereikt, +30 km. Voor volgend lang weekend plannen we Rumst op vrijdag en Zandhoven op zondag. U leest het vast wel weer …
Het ACOD en Linda Minne zijn vandaag solidair, ik zal streek wandelen ! Bij gebrek aan openbaar vervoer wandel ik eerst over het wekelijks marktje van Hemiksem. Koop wat vers gebakken kibbeling want daar zijn wij dol op. Iets na 10:00 ga ik dan op pad voor een knooppuntentocht van net geen 30 km. Het zwerk voelt zuur aan en is grijs, onaangenaam. Ik verken de nieuwe lus door Hemiksem die niks om het lijf blijkt te hebben. Huisjes kijken tot de rand van het Mastenbos en door de witte wijk. De steenweg loodst mij naar het veer van Callebeek. Het is leuk wandelen langs de Scheldeoever tot het parkje rond de Sint-Bernardus abdij. Het is intussen al middag en dus hoog tijd voor een boterhammetje.
Stap vervolgens verder over de monding van de Vliet en zoek nummer 18. Vind alleen maar nummer 82 in de aangegeven richting. Onderaf Interescaut langs populieren in ontluikend blad en weelderig bloeiende paardenbloem. Langs een berkenlaantje komt ik bij het Tolhuis uit en dat was ook de bedoeling. Ga nu langdurig de Rupeldijk bewandelen. Even een ommetje in Niel en dan langs Kim’s Place tot in ’t Hellegat. Voorbij de dreigend zwart dorpskerk stap ik richting Noeveren en de musea ter herinnering van de steenbakkerijen uit vervlogen tijden. Bagger mij vervolgens door wegenwerken en een stille straat met arbeidershuisjes een weg tot de achterkant van station Boom. Het is er muisstil, treintje komt niet vandaag.
Ga het rode fietspad op langs de spoorbaan tot randje Niel. Bereik zo, na een intussen derde pauze, het hoogtepunt van mijn wandeldag … de oh zo prachtige vijvers en jonge bossen van de Walenhoek. Een fuut met baby op de rug peddelt haastig van mij weg, waterkiekens verzamelen driftig materiaal om hun huisjes mee te bouwen. Vissers turen zwijgend naar hun dobbers, zelfs de honden blaffen hier niet. Wat een zaligheid bij een intussen heerlijk lentezonnetje. Na deze leuke omzwerving volg ik opnieuw de spoorbaan tot station Niel. De nummering is even weer warrig maar ik heb terreinkennis. Krijg nog een leuk wilgenlaantje aangeboden midden de paarden en ezels, een fiere haan staat fotogeniek te wezen. De Oude Bosstraat loodst mij door landelijk Schelle. Van de Tuinlei gaat het richting Zinkval en de koetjes van Hemiksem. Even langs de Vliet, ik ben bijna thuis. Plof er in een zetel, ben zeven uur op stap geweest. Wanneer is die volgende staking ook alweer ?
Dag twee zijn we een halfuurtje later bij d’Ouwe Kerk dankzij de zondagdienst van De Lijn. Op 1500 meter na volgen we vandaag braafjes de 30 km zoals door de parkoersmeester voorgeschreven. We pikken dus meteen het hobbelige pad langs de antitankgracht op en volgen het tot bij de ingang van het Park van Brasschaat.
Lopen opnieuw langs die gek in elkaar gegroeide bomen en langs nog meer grachten in de omgeving van de Miksebaan. Vreemd hoe dat uurtje verschil met gisteren voor een heel andere lichtinval over parken en grachten zorgt. Bij de plassen pikken we Denise & Patrick op die, fototoestel in aanslag, komen genieten van deze marathon. Anders dan gisteren ronden we nu na de pauze van de waterski wel de eerste plas. Waterkiekens zijn er duchtig in de weer nesten te bouwen of zelfs al te broeden. In het park van Brasschaat ontwaren we hoog in de bomen een broedende reiger. Is de eerste keer dat we dit zien net als vele van onze medewandelaars. Voorbij de kinderboerderij, drukker beklant dan gisteren, stappen we De Inslag in, ook anders dan gisteren. Een strookje bos, de wel erg eigentijdse Durentijdlei en daar is ons bankje in de zon weer bij de kerk van Maria-ter-Heide.
Linda & Charles lopen ons voor langs de watertoren, het jonge bos van Schietveld en de kasseitjes van de Vogelzangdreef. Vanaf het duivenlokaal in Gooreind zullen we los/vast samen lopen. Bij het vliegveld gaat het deze keer rechtsaf voor een ruime omzwerving over soms moeilijk begaanbaar terrein helemaal rond het vliegveld en puur natuur. Perron Noord noemt de nieuwe rustpost net naast de controletoren. Het terrein zit afgeladen vol met zondagsmensen, we bemachtigen met heel veel moeite een bankje en een paar stoelen. Kunnen intussen genieten van vliegtuigjes die af en aan vliegen, van statige zwevers tot minuscule gemotoriseerden.
Hebben nog 7 km voor de boeg. Charles heeft een dipje terwijl wij letterlijk over de oude spoorbaan lopen richting Kapellen. Ruilen hem in voor een betonbaantje van de legerjongens. Dra volgt puur natuur. Zand baggeren naast de militaire basis. Vervolgens een prachtige, zonovergoten open strook met heide en andere vegetatie. Dan de nattige bossen in voor hobbelige paadjes tussen jonge boompjes. Het gebied is wel droger dan enkele jaren geleden maar van rechtdoor lopen is nog steeds geen sprake. We zijn dan ook wat langer onderweg dan normaal, zigzaggend de hobbeligste stroken vermijdend. Maar prachtig mooi dat het hier is, echt wel een Grande Finale voor deze tocht. Bij de ruïne van het fort weten we het einde nabij. De zaal is nog goed beklant als wij binnen vallen, toch zullen we als laatsten Ludo en kompanen verlaten. De Hobohemmers bieden ons een lift aan tot ‘oep ’t Zuid’ waarvoor onze oprechte dank. Hebben een schitterend wandelweekend achter de rug dankzij onze vrienden Stroboeren. Woensdag leggen de openbare diensten de riem even af en kan ik dus niet op het werk geraken. Ideaal om een dagje knooppunten te lopen tussen Heimisse, Schelle en Wintam. In het weekend trekken we denkelijk naar Lippelo & Zandvliet.
De tweedaagse van Maria-ter-Heide, wij vinden het de mooiste tocht van de Stroboeren. Willen er dit jaar geen lusje van missen en reizen dus twee dagen tot ‘de pepermolen’ en Lage Kaart. Op zaterdag bouwen we onze eigen dertiger, een kombinatie van de aangeboden 42 en 20 km.
We beginnen met de eerste lus die alleen door de marathon freaks wordt afgewandeld. Stille straten loodsen ons richting moderne kerk van Lage Kaart. Dan gaan we uitgebreid huisjes kijken in het groen. Nou ja zeg maar kasten van villa’s terwijl we langs de Guyotdreef, de Kaartse Bossen en de Sionkloosterlaan lopen. Jammer genoeg laat de parkoersmeester het natuurdomeintje van De Uitlegger links liggen. Na ruim 8 km bereiken we een eerste keer de antitankgrachten en hun bruine water ‘koffie met melk’. Even verderop in de hondenclub kunnen we een eerste keer pauzeren. We weten dan het minste stuk achter de rug.
Pikken vrijwel meteen opnieuw de gracht op en ook de andere wandelaars die rechtstreeks van de startlocatie hier naartoe worden gebracht. Beetje technisch pad tot de Bredabaan. Op het water drijven grote groene massa’s, rottend blad vermoed ik. Aan de overkant van de steenweg volgen we nog een eindje het water en gaan dan een extraatje lopen door domeinbos De Inslag. Flaneren in de nog frisse ochtend over brede lanen langs beuk die stilaan kleur krijgt, rododendrons nadrukkelijk in de knop en immer groene ranke spar. Bereiken zodoende het park van Brasschaat waar de Hobohem family ook een frisse neus komt halen. Ruilen bij de Miksebaan het park opnieuw in voor de gracht en even verder wacht die prachtige achterliggende E10-plas. Rondden het water over het zandpad langs glimmend witte berk. De pauze bij de waterski is welkom, hebben er intussen 16 km opzitten en ik heb mijn dagje niet.
We verlaten de 42 km, gaan één etappe 16 & 30 km volgen. Terug dus naar het zandpad tussen de twee plassen, even de TGV spoorlijn volgend. Dan opnieuw antitankgracht en het park van Brasschaat tot de kinderboerderij. Laten De Inslag links liggen en volgen de kortste weg naar de kerk van Maria-ter-Heide en rustpost Belle-Vue, zijnde de Kerkedreef. Bankje in de zon, hoog tijd voor een bammetje na 21 km wandelplezier.
Aan de overkant van de Bredabaan stappen we langs de watertoren en een woningen complex dat denkelijk aan het leger toebehoort, tegen de kazerne aangebouwd. Typische woningen zoals ik ze ook kende tijdens mijn legerdienst in Duitsland, lang geleden. We duiken het jonge groen in van het Schietveld, over een slingerbaantje parallel met de Bredabaan. Er geldt ‘code rood’ brandgevaar wegens de droogte, midden april nota bene. Ruilen berk en liguster in voor kasseitjes aan de overkant van de steenweg. Dokkeren over die prachtige Vogelzangdreef waar toch aardig wat woningen worden gebouwd. De Rode Dreef loodst ons onverhard en zanderig langs weelderige rododendron tot de open ruimte van Gooreind. Pauzeren in het duivenlokaal, er zijn nog zekerheden in deze wereld !
Bewandelen intussen het parkoers van de 20 km en beginnen aan onze laatste etappe van ruim 7 km. Lange rechte grindpaden, tussen weelderige rododendrons door ook en langs villa’s op grondgebied Kapellen terug naar de Bredabaan. Een eindje rood fietspad en dan terug het groen in tot het vliegveld. We stappen rond de grasbaan en voorbij de hangars richting militair kamp. Ruilen beton in voor zand en een prachtig strookje puur natuur. Komen zodoende bij de plassen aan bij het ingestorte fort. We weten, nog een eindje antitankgracht en den Duvel wacht. Je hebt Linda toch terug meegebracht deze keer zucht voorzitter Ludo lachend. We hebben weer van deze tocht genoten, morgen meer en een ietsje anders.
Het is nauwelijks 2 km lopen van Boom Markt tot de startlocatie in Recreatiedomein De Schorre. Het is overal nog erg rustig in de vroege ochtend, al staat het parkeerterrein al aardig vol. Linda kom even later dan ik aan, is weer met haar ‘stalen paard’ op pad. Het parkoers loopt richting Reet vandaag. Niet meteen onze favoriete richting maar we kennen de parkoersbouwer als bevlogen, dus dat komt vast goed.
Krijgen van de Schorrestappers een ‘appeltje tegen de dorst’ aangeboden en voor wandelaars komen ze dezer dagen steevast van Kitom. Weg zijn wij, langs de hockeyterreinen richting Rupeldijk. We volgen deze even stroomopwaarts en duiken dan de jonge bossen van De Schorre in. Onze gastheer slingert zijn wandelaars over smalle paadjes langs berkenbomen. De gekende zandvlakte wordt aangedaan en dan volgt een heel nieuw stuk parkoers rond een groen ogende, want klei houdende, vijver. We horen de eerste kikker kwaken, vogels zingen hun mooiste ochtendlied bij een stralend zonnetje. Wat is dit schitterend ! Het Kleibrekerspad voert ons hoog de heuvel op. We verlaten het domein en volgen fietspaden langs de Klinkaert richting Kerkelei en de kerk van Reet. Onderweg hangen nog pijltjes van de Kleitrapperstocht van een paar weken geleden. Foei, wat slordig ! Na een ruim uur wandelplezier pauzeren we in het Reetse Gildenhuis. Hebben nu een lus van 8 km voor de boeg.
De 28 km scheidt zich vrijwel onmiddellijk af van de andere afstanden. Huisjes kijkend stappen we richting Wilgenveld. Fietspaden loodsen er ons door weilanden. Moederziel alleen lopen wij hier richting E19 en wat parallel asfaltbaantjes. Langs groenten serres ook, al dan niet nog in gebruik. Voor ons stapt Begijnendijker Roger achter zijn vrouwtje aan in een vlot tempo. Langs de bedrijvenunits van Laerevelden gaat het richting Hoge Meentocht. Kunnen eindelijk het tarmac ruilen voor een korte omzwerving door het Stuyvenbergbos en zijn dichte sparrenpopulatie. Het rode fietspad dat van Rumst komt kunnen we een eerste keer verlaten voor een bezoekje aan de watertoren. Het uitzicht is er schitterend en reikt tot ‘de bollen van Brussel’. Nog een stukje fietspad, een parkje en we zijn weer bij de kerk van Reet. De overvolle rustpost laten we voor wat hij is en genieten van onze ‘bammetjes’ gezeten op een bankje in de zon.
Achterafjes en fietspaden loodsen ons naar Schensbossen en zijn bamboe kwekerij. Collega’s IJsetrippers die bloemschikken doen er hun inkopen. Een strookje Kleine Landeigendom (witte wijk) en de 28 km gaat er weer alleen vandoor. Een grote kolonie kraaien strijkt neer in de weilanden en de boer … hij ploegde voort. Langs bomenkwekerijen bereiken we natuurdomeintje De Reukens, grasland met een kikkerpoel. Achterom het winkelcentrum van de A12 lopen we verder door wijk Lindenbos tot voetbal Rupel Boom. Duiken een eerste keer het stadspark in met Bea en Jerome als gezellen. In het PTS pauzeren we een laatste keer.
Ik voel mij hondsmoe, laat het tempo zakken. Heb er de laatste tijd wel meer hinder van, voorjaarsmoeheid ? Aan het parkoers en zijn schoonheid zal het zeker niet liggen. Mogen opnieuw het stadstpark in voor een zwerftocht langs het beekje tot de Beukenlaan. Even verder ligt domein N, een must voor elke wandeling in Boom. Opnieuw zwerven langs jonge berk en soms nattige paden. Aan de overkant van de Kerkhofstraat wacht dan tenslotte opnieuw De Schorre. Chris (Ingelmunster) achterna lopend maken we een grote boog hoog boven de Tomorrowweide. Trappekes af dan en langs berkenpopulaties en groenige vijvers over de vlottertjes een laatste keer genieten. Is dat geen Duvelke waard ?
De Schorrestappers vestigden vandaag een nieuw clubrecord met 2079 deelnemers. Meer dan verdient vinden wij want vooral de laatste paar jaar liepen wij bij hen telkens prachtige en mooi verzorgde tochten. Graag tot deze zomer in Niel dus.
Tony zit al op bus 500 als ik opstap aan de Helststraat in Aartselaar. Hij wisselt bij Boom Markt voor de 286, ik reis door tot busstation Rumst. Heb een extraatje van 5 km gepland langs de waterkant, Linda is op komst met de fiets. Net voor ik de startzaal in Battel bereik moet ik een stevige regenbui trotseren, Minneke krijgt het ook hard te verduren. We zijn er weer eens helemaal klaar voor. Willy (Mortsel) en zijn dame alsook Lucien, ze gaan ons voor. De Hobohemmers komen achterop. Stappen een eerste keer een strookje langs de Leuvense vaart. Worden er verrast door een kroostrijk gezin wilde eenden. Schattig toch hoe die ‘chippekes’ over het water lijken te lopen. We ruilen het kanaal in voor de Dijle. Worden met tussenpozen van hemelwater voorzien, het is een onaangename dag. Voel mij niet echt lekker maar in de luie zetel zou het zeker niet beter zijn, dus wandelen maar. We lopen onder de Mechelse ring door ter hoogte van de oude stortplaats, nu een mooie groene heuvel. Pikken dan opnieuw het kanaal Leuven-Dijle op dat ook dienst doet als scheepvaart museum. Onze eerste 6 km zitten er op. Annieken & Chris beginnen er net aan.
De tweede ronde stuurt ons over Battelbrug langs de gelijknamige sluis opnieuw langs het kanaal. Stuivenbergvaart blijkt een andere naam te zijn voor hetzelfde water. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren mooi te wezen. Toch keren wij hem de rug toe en stappen velden in met plastic bedekt, vorstbescherming voor erg vroege teelt. Eén straat verder ligt het Vrijbroekpark, altijd een plezier hier te mogen doorlopen. Vissers doen hun ding op de waterpartijen. Wilgen staan er frisgroen bij, lissen schieten op en vroege kerselaars kleuren prachtig zacht roze. Wij pauzeren nauwelijks, lopen 14 km in één ruk door. Volgen Lucien, die veel te vertellen heeft over bijen en andere gebeurtenissen, door de netjes gesnoeide rozentuin. Voor kleur is het hier nog te vroeg. Verlaten het park na een lange omzwerving richting Brusselpoort en zoeken opnieuw de Stuivenbergvaart op. Voor even maar want de parkoersmeester loodst ons door achterafje ‘ons tussendoortje’ richting woonwijken. Moeten die lange saaie Stuivenbergbaan volgen tot aan de overkant van de E19. Robbroek brengt verademing. Eindelijk nog wat onverhard onder de sloffen wandelend langs een haast dichtgegroeide gracht en weilanden, richting Leest. Een laatste kaarsrechte steenweg zet ons terug af bij Battelbrug en de startlocatie. Hebben nog één lusje van 5 km voor de boeg.
Helaas horen wij vertellen dat het parkoers werd gedecimeerd wegens wateroverlast. Jammer want we weten dat net aan de overkant van de vaart een prachtig natuurdomein ligt. Toch mogen we nog een ruime kilometer door het groen wandelen, over vlonders door het moeras ook met een zee van gele bloemen. Schitterend dit. Aan de overkant van de baan naar Willebroek wacht beton van Vorendonk, nog in het groen. Dan weer de steenweg af tot Battelbrug, jammer maar helaas.
We laten ons het Duvelke smaken en vatten de terugweg aan. Linda op haar ‘stalen paard’ en ik met een dubbele, haast naadloze busreis, wel met de 286 deze keer en de 290. Hopelijk krijgen we morgen in Boom beter weer.
Zo mooi als het weer gisteren was, zo grijs is het weer eens vanochtend. Maar thuis blijven is des duivels oorkussen en dus gaan we op pad. Linda beslist met de fiets naar Bornem te rijden, voor mij twee busritten ver al heb ik voor vanavond andere plannen. We spreken af omstreeks 09:45 maar om 10:00 is er nog steeds geen Minne te bespeuren en haar mobieltje staat uiteraard af. Patje Kloek en Herman Dewilde gaan alvast op pad terwijl ik zenuwachtig heen en weer draaf in een goed gevulde sporthal. Finaal komt Linda opdagen, vaartijden van de veerdienst tussen Schelle en Wintam zijn gewijzigd en ze reed niet meteen de kortste weg.
Wij dus op pad. De 30 km krijgt al meteen zijn eerste extraatje dwars door wegenwerken langs het lokale ziekenhuis. We weten, er wordt meteen een lange lus in het groen aangeboden door het domein van Marnix en dit tot in Branst. Brede zandpaden, populieren, veel waterpartijen, zelfs een reetje krijgen we te zien. Even een vettig strookje en we staan aan de parochiekerk en een werkelijk bomvolle zaal. Geen doorkomen aan en we lopen dus maar gelijk door. Zoeken een landdijk op die dra Scheldedijk wordt ter hoogte van het beruchte Zates, de laatste rustpost van de Doto. Voorbij de stemmige kerk van Mariekerke zoeken we een smal paadje op tot de nu welverdiende rustpost. Hebben er 11 km opzitten.
Tijdens onze pauze zoeft onder meer Gwy voorbij. Zijn aangedampte bril beperkt duidelijk zijn zichtbaarheid en weer weg is hij. Wij babbelen even bij met een koppeltje van die andere Kadees, uit Aalst en hun trouwe kameraad Misty. Terug de dijk op nu richting Sint-Amands. Moeten wel aandachtig blijven voor toch nogal wat fietsers ondanks het gure zwerk. Ook hier lopen we voorbij de kerk tot aan uitspanning Den Amandus. De dijk af en ‘kier nekier were’ door het smalle straatje Dam genaamd, terug naar de kerk. Zwerven nu door de straten van Sint-Amands bij stilletjes neervallende mist richting industriezone. De Galgestraat brengt verpozing. Beton dat nog wel maar langs wilgen en velden richting Heimolen en verderop nattige bosgrond. Rondden een kudde schapen in een rossige wei en stappen langs een nieuwbouw wijk terug het dorp in en naar de rustpost van Mariekerke. Leek ons een erg lange en niet zo spectaculaire 7 km.
M & M komen binnenvallen en dus vervolgen we samen onze weg, langs achterafjes de bebouwing verlatend. Bij Groentenhof prikkelt een nadrukkelijke prei geur onze reukorganen. Verderop zandwegen door veld en wei, bosjes ook tot we terug in Branst aankomen. De zaal is er nog steeds goed beklant maar nu vinden we toch zitplaatsen. Verlaten onze maatjes want wij hebben twee extra kilometer voor de boeg. Passeren een bedevaartsoord en dan gaat de 30 km nog eens zijn eigen weg langs de Mefseveldweg. Het overwegend met gras begroeide pad stuurt ons linea recta door kale winterse akkers tot in Grootheide. De Bareldreef is dan weer een kaarsrechte straat naar de kinderboerderij. Vele wandelaars houden hier halt voor ijscrème of ander lekkers, wij lopen door. Heerlijk stappen is het nu over het vettige wilgenpad langs de gracht van Breeven. Terwijl de zon een eerste poging doet om ons te verblijden vinden we het betonstrookje langs een vlasrootput best aangenaam. Bij het golfterrein weten we de aankomst nabij. Lopen langs meerdere sportterreinen en een grote plas door domein Breven recht naar de finish. Hoog tijd om ons te goed te doen aan Duvelse geneugten opnieuw verenigd met M & M. Om 17:20 ga ik er vandoor, wil persé de boot van 19:00 halen. Heb mij een extraatje van 13 km in het hoofd gehaald, zo maar ! Volg groene ‘terug ‘ wandelpijlen tot station Bornem en loop dan gewoon de Hingense steenweg af tot het gelijknamige dorp. Even een kaart spotten bij domein d’Ursel en dan recht naar de Nattehaasdonk. Trotseer manmoedig meer dan 1500 meter kasseien, ver voorbij Donatus Kwik tot de Scheldedijk. Zet koers naar de zeesluis van Wintam … om geen enkele poort open te vinden ! Na wat gedraal eindelijk groen licht, heb nog 4 minuten tot het veer. In de bocht zie ik het bootje de Schelse oever verlaten, dit wordt erg nipt en lopen zit er niet meer in mijn knoken. Gelukkig wacht er al iemand … blijkt Linda te zijn die mij van ver herkend had ! Ik plof neer op een bankje, ben stik kapot. Aan de overkant wachten nog 4,6 lange kilometer, vlak tot de kerk van Schelle en dan de lange heuvel op tot in Heimisse. Liep gespreid over de laatste 3 dagen zo’n 103 km … den ouwe kan het nog !
Dinsdag ben ik dan weer ‘on duty’ tussen Terlanen en Rode. Loop van Overijse over de Grotstraat, Grote Heirbaan en Moskesstraat tot Terlanen. Route die mij het best bevalt. Kruip de ganse dag van de ene pijl naar de andere, de tank is ver leeg. Rond 15:00 plof ik neer op het bankje bij het zaaltje van datzelfde Terlanen. ‘done’ laat ik Wilfried weten en dat geldt voor mezelf ook. Drie bussen en evenveel treinen later sta ik in Hemiksem. Beetje gek gedaan om trajecten uit te testen …
Zaterdag ben ik ‘on duty’. Pijltjes hangen tussen Terlanen en Sint-Agatha-Rode voor onze gasten op Paasmaandag. Ik vertrek vanuit Overijse, makkelijker bereikbaar met het openbaar vervoer en kwestie wat extra kilometers in de kuiten te hebben. Het weer is grauw en nat, heel ongezellig, ik ben er niet graag bij maar de plicht roept. Klim langs de Grotstraat naar boerderij Bisdom en dan door open veld op het plateau tot de Schaatbroekstraat. Duik nu de vallei van de Laan in waar ik daarstraks die van de IJse verliet. Na een uurtje stappen pauzeer ik in Terlanen-centrum (ahum) en begin dan aan mijn dagtaak. Gelukkig regent het niet meer al blijft het koud en guur. Ben toch al gauw 5 uur in touw om mijn deel van het pittige door Wilfried bedachte parkoers af te werken. Keer langs de Bolle- en de Grotstraat terug naar Overijse bij een flauw zonnetje. Opvallend hoeveel mensen mij vandaag aanspraken, benieuwd naar wat ik aan het doen was. Potentiële klanten denk ik dan en haal telkens mijn beste ‘customer service’ boven.
Zondag wandelen we bij de buren uit het Antwerpse, zelf zijn we van de Rupelstreek. De startlocatie is slechts 5 km van thuis verwijderd, wandelend langs ‘de zilveren’ (Umicore) en de Maccabilaan. Het is vrij rustig in het startcafé waar Alcatel Bell verzamelen blaast. Tot onze vreugde weer een heel nieuw parkoers vandaag. Ze presteren het elk jaar weer, onze gastheren van de dag. Langs de Hobokense Kapelstraat en het fietspad naast de spoorbaan gaat het richting woontorens van de Jacques Brellaan. De langere afstanden dokkeren over het kasseitje tot Villa Marina en dan duiken we de pracht van Fort VIII in. Watervogels zijn al talrijk aanwezig, van aalscholver over wilde eend tot fuut. Stappen vervolgens door de Den Haaglaan tot ‘den Halt’, randje Hemiksem. Aan de overkant van dezelfde spoorbaan wacht de Moerelei, het Mastenbos maar ook skipiste Aspen en de bedrijvenzone ‘coca-cola’ van Wilrijk. Er zit niks anders op om de rustpost van de kinderboerderij te bereiken, dat weten wij. Merkwaardig genoeg geen clubwerking hier maar wij zijn op alles voorzien en doen een heerlijk terrasje in de zon, beestjes kijkend.
Na de pauze opnieuw een strookje Moerelei tot de Wilrijkse wielerbaan en dan duiken we het Schoonselhof in. Splitsing meteen en de 30 km gaat voor een lange omzwerving over brede lanen, langs prachtige bomenrijen en de vele begraafmonumenten, van militairen tot Joden tot een kinderperk. Langs het kasteel en zijn waterpartijen ook. We verlaten de wat merkwaardige wandelomgeving bij het crematorium en zwerven door recente woonwijken tot Fort VII. Passeren de visput met cafetaria die Luc (Zelzate) gelukkig maakte, naar eigen zeggen. Weer mogen we heerlijk zwerven langs waterpartijen tot het tijd is om een tweede keer te pauzeren bij de kinderboerderij. Dat doen we in het gezelschap van ‘walking machine’ Marion en ons aller Kim Geudens. We volgen hen opnieuw naar het Schoonselhof voor een tweede, kortere ‘side seeing’ tot de terminus van tram 24. Volgen dan de Hobokense Verenigde Natieslaan tot de terreinen van honkbalclub Pioneers. Fort VIII en park Zorgvliet komen nu aan bod. Opnieuw een strookje Kapelstraat ook en dan langs station Hoboken-Polder naar rustpost De Schorren, met clubwerking deze keer. Hebben er een kort lusje voor de boeg maar wat voor één ! Duiken de Hobokense Polder in genietend van heerlijke, bijwijlen vettige, paden langs een gracht. Schitterend biotoop dit !
Een korte laatste pauze in De Schorren en we vatten de laatste opdracht aan. Meteen terug die heerlijke Polder in zwervend over paden van gitzwarte grond. Kowalski paarden laten zich gewillig aaien. Moeten een omleiding lopen wegens wateroverlast. Natuur wordt industrie bij een BP-site en dan gaan we de Scheldedijk op. Het is er zowaar heerlijk warm ! Ruilen de waterkant in voor het kasseitje van Nele & Patrache. Onze parkoersmeester heeft nog een extra strookje bos in petto, een laatste strookje Scheldedijk ook … en een portietje modder. Daarna kunnen we heerlijk genieten van een paar Ommeganckjes gezeten op de pelouse van de yachtclub. Hebben nog 5 km tegoed, opnieuw langs ‘de zilveren’ tot thuis en een grote pot Provençaalse groenten. Wat een heerlijke wandeldag was dit, met dank aan de mensen van Alcatel voor het eens te meer prachtige parkoers.
