De eeuwenoude wenteltrap baant zich een weg in de brede muren uit de 15de eeuw... Méér dan een toren zonder draak op het beroemde Zavelplein, is la Tour d'y Voir vooral een van de meest typische restaurants in onze hoofdstad. Nieuwe eigenaar-chef, Bruno Landana, weet heel goed dat dit indrukwekkende kader niet primeert. Hij houdt de kerk liever in het midden en relativeert daarom het vermeende bezoek van paus Clemens V aan dit historisch beladen gebouw.
Bruno Landana heeft zijn vaste stek al meer dan tien jaar op de Zavel, maar deze 38-jarige autodidact kent de Brusselse 'keukenscène' als geen ander. Van Le Vieux St Martin tot Le Saint Louis over het Café de la Gare: hij stond lange tijd achter verschillende lokale fornuizen vóór hij in dienst ging bij Pascal Anciaux. Hij was zijn trouwe rechterhand tot hij de zaak zelf overnam met de vastberaden overtuiging om het restaurant uit de anonimiteit en vergeten ligging te halen
Het is Brunos bedoeling om de zaak voort te zetten in de lijn van de beroemde verrassingsmenus geïntroduceerd door zijn voorganger, terwijl de smaak van verse, huisgemaakte producten hoog in het vaandel staat, net als een uitgekiend evenwicht tussen een traditionele Franse keuken en meer exotische accenten.
De twee zalen van het restaurant, de kapittelzaal en de kapel, lijken recht uit een geschiedenisboek te komen. Logisch dat de nieuwe chef deze Romaanse sfeer angstvallig beschermt in een sobere eenvoud. De schoonheid van de oude muren en de haast heilige sfeer benadrukken de natuurlijke gastvrijheid van deze ruimte die in de zomer volledig geklimatiseerd wordt. Net als zijn voorgangers beperkte Bruno Landana de inrichting van dit middeleeuwse gebedsoord tot een doordachte belichting, zoals de achterlangs belichte glas-in-loodramen in de kapel. Eenvoud primeert tussen de oorspronkelijke stenen, muuropeningen en kapitelen. Een vergulde spiegel is het perfect tegenwicht voor de koepelgewelven, net als enkele selecte decoratie-elementen, zoals de wandkandelaars of de schetsen van Ferdinand Pire. De kapittelzaal biedt plaats aan 22 gasten en de aansluitende kapel aan 34 gasten, hoewel tijdens banketten hier 42 genodigden kunnen plaatsnemen. Beide zalen kunnen ook als één geheel ingericht worden voor maar liefst 70 gasten die tijdens het feest al snel de indruk krijgen dat ze deel uitmaken van een vooraanstaande orde.
Hoe dan ook, de menusamenstelling in La Tour dy Voir is allesbehalve sober. U heeft de keuze uit een verrassingsmenu , het prestigemenu en zelfs een speciaal prestigemenu. Naast het aantal gangen, wordt het prijsverschil ook verklaard door de productkeuze. U laat zich gewoon leiden door de keuzes voorgesteld op de kaart, zodat de chef rekening kan houden met uw wensen en voorkeuren.
Misschien kiest u voor de meer klassieke gerechten, zoals carpaccio van sint-jakobsvruchten met truffeljus, kalfszwezeriken met boleten, filet pur van rund met biersaus, filet van zonnevis, fondue van prei en coulis van schaaldieren met dragon. Of misschien houdt u meer van de gedurfdere gerechten, zoals ganzenlever op een tompoes van rode bietjes, struisvogel met bospaddestoelen, halfgegaarde zalm en cannelloni van aubergines met zachte geitenkaas en crème van kurkuma.
Op de kaart vindt u tevens enkele vegetarische bereidingen en seizoenssuggesties. Wilde eend mocht uiteraard niet ontbreken, evenmin als everjong, reebok gebakken in een kruidenkorst of een tournedos van hert met peperkoek. Naar aanleiding van een stevig gevierde verjaardag stelt het restaurant ookeen jubileummenu voor.
In de lijn van de overname werd ook de wijnkaart volledig aangepast. Vandaag liggen er een veertigtal etiketten in de kelder, waarbij alle wijnstreken van onze zuiderburen netjes aan bod komen. Enkele goede flessen uit Italië, Chili, Australië en Zuid-Afrika mochten niet ontbreken.
Het restaurant La Tour dy Voir, anno 2007, opent graag zijn deuren voor banketten, feesten en verjaardagen. Slechts weinig etablissementen kunnen dan ook bogen op zon authentiek kader in het hartje van Brussel. De gasten kunnen bovendien natafelen in de rooksalon waar u van de betere havannas geniet in een heerlijk bonte, comfortabele sfeer, genesteld in de authentieke fauteuils, met zicht op de bar in hout en metaal. Een andere interpretatie van feestvieren op een gewijde plek.
Restaurant Tour dy Voir - Grote Zavel 8-9 - 1000 Brussel
De boorden van de Leie inspireerden talloze woordkunstenaars, maar profileerden zich vooral als inspiratiebron van ontelbare schilders. De Latemse school kreeg dan ook wereldberoemdheid, en net aan de boorden van de Leie vinden we restaurant Hof ter Leie op enkele stappen van het huis van Albert Servaes.
De woning heeft een bijzondere serene sfeer en lijkt op te doemen uit de nevelen van een droom. Destijds stond het bekend als t Oude Veer en kwam men erheen om verfijnd te tafelen in de zonnige eetzaal of in de tuin aan de Leie. Het zicht op de mooie huizen aan de overzijde van het water, genieten van het rustig kabbelende water, of van boten die langsdrijven en het welige groen, verschaft telkens weer een weldadig gevoel van rust. Een geslaagde maaltijd van aperitief tot koffie, verruimt dit gevoel tot een intens genot.
Het Hof ter Leie wordt gerund door Greta van Mensel en Jérôme De Vriese, de enige restauranthouders van het land die tegelijkertijd veerman zijn. Ze exploiteren immers de veerpont die hier de rivier oversteekt en vrijwel aan hun deur aan wal komt. Beiden hebben bovendien een gevoel voor huisinrichting hetgeen blijkt uit de manier waarop ze de grote eetzaal hebben ontworpen. De houten en bakstenen elementen die ze samenbrachten, zorgen voor een onmiskenbare warmte, voor een huiselijke sfeer, terwijl de tafels met stijlvolle tafelrokken, met heel wat smaak worden gedekt. Men zou zelfs bang zijn om een servet open te vouwen uit vrees dat men de harmonie zou verstoren.
Jérôme is de zoon van Julien De Vriese die fietsenmaker was van Eddy Merckx, Greg Lemond, Lance Armstrong en vele anderen. Hij was een goede amateur-wielrenner maar koos toch voor de keuken, zijn ware roeping. Zijn creativiteit en hoogst persoonlijke bereidingen worden trouwens door tal van sportmensen en wielerkampioenen naar hartelust gesavoureerd en gedegusteerd.
In zijn leertijd was Jérôme onder andere actief in de Cordial in Gent, in Relais St Christophe in Deurle, Horlebeek in Merelbeke en Apicus in Gent. Hier was hij meer dan drie jaar de naaste medewerker van Willy Slawisky. Nog steeds is hij een van diens meest overtuigde discipelen. Vooraleer eigenaar te worden van t Oude Veer, was hij baas van de Grasleie in Gent waar hij eveneens aan het fornuis stond. Jérôme doopte t Oude Veer eveneens om tot Hof ter Leie.
Greta en Jérôme hebben gekozen voor een perfecte gezinsformule: mevrouw is baas in de zaal, mjnheer deelt in de keuken de lakens uit. Hier wordt hij bijgestaan door een paar jongeren, o.m. zijn zoon, zodat het restaurant tegen alle omstandigheden is opgewassen.
Hof ter Leie biedt diverse menusuggesties maar evenzeer een aanlokkelijke kaart met zeer fijne seizoensbereidingen. Op onze ontdekkingstocht maakten we kennis met st jacobsoesters met puree van knolselder, gefrituurde pastinaak en sausjes van Ginoester. Volgde een natuurzeebaars met gestoomde venkel, gedroogde tomaat en basilicumsausje. De patrijs met witloof en eekhoorntjesbrood heerlijk tijdloos, kortom een verrukkelijk gerecht. De kaasschotel en de moelleux au chocolat met een coulis van hibiscus en mousse van bosvruchten zorgden zo mogelijk voor een nog grotere verruiming van het smaakpalet.
De in elkaar overvloeiende salons met open haard verwelkomen de gasten voor het aperitief en de koffie, maar dienen evenzeer als rooksalon en gsm-gesprekken.
Hof ter Leie werd trouwens verruimd met een drietal luxueuze hotelkamers, weldra komen er nog enkele kamers bij. Het gevoel voor sfeercreatie en de fijngevoeligheid van de exploitanten voor de binnenhuisinrichting komen ook hier ruimschoots aan bod. Het geruis van de kabbelende Leie dringt nauwelijks tot de gastenkamers door, maar toch vormen ze een oase van heilzame rust en verpozing. RVH.
Hof ter Leie Baarle Frankrijkstraat 90 9830 Sint-Martens-Latem
Na zijn humanioraopleiding besliste Eddy Verstreken om een extra-keukenopleiding in het Coloma-instituut in Mechelen te volgen. Deze beslissing gaf zijn leven een belangrijke wending, hij ontmoette er zijn echtgenote Agnes Van Ham, maar hun gemeenschappelijke interessesferen zorgden voor een denderende opleiding zowel in de keuken als in de zaal.
Een figuurlijke harmonie dus van geuren en kleuren die het echtpaar samen tot ontwikkeling brengt. Meestal samen maar soms ook apart kregen ze in de late jaren 70, begin der 80-er jaren meerdere restaurants op smaak, zo o.m. de Zeester in Leuven, het Wit Paard in Bonheiden, de Veeboer in Grimbergen en t Molenveld in Elewijt. Alhoewel de klanten hun keuken en service naar waarde wisten te appreciëren, kon hun creativiteit onvoldoende openbloeien.
Eind 1986 ontdekken ze per toeval een te koop staande oude hoeve in het Brabantse Buken, een piepklein dorpje dat rustig verscholen ligt naast het kanaal Leuven-Mechelen.Na een grondige renovatie kunnen ze anno 1987 de deuren van hun restaurant openen. In de tuin overleeft een veel vruchtendragende notenboom de renovatiestorm en Agnes kiest resoluut voor De Notelaar als benaming van hun restaurant. Net als die boom, die symbolisch zijn vruchten het ganse jaar door laat degusteren, wil ook hun restaurant de fijnproevers permanent verwennen.
De kwaliteit van het eindproduct in Eddys keuken groeide de voorbije jaren bestendig. Nu staat De Notelaar bekend voor degelijke, kwalitatieve en typische Brabantse streekgerechten met dagverse groenten, deels uit eigen kweek, deels door aankoop op de Brusselse vroegmarkt. Voor Eddy is en blijft de vroegmarkt de aangewezen aankoopplaats voor alle chefs vermits men hier de kans heeft om zelf zijn identiteit te bepalen en niet afhankelijk is van een productkeuze door leveranciers. Bovendien specialiseerde het echtpaar zich ook in oester- en kreeftmenus, deze lekkernijen sieren dan ook de kaart met de regelmaat van een klok.
In het vooruitzicht van hun 20-jarig bestaan, kreeg De Notelaar een opfrisbeurt waarbij niet alleen de keuken, maar ook de bar en de zaal werden gerenoveerd. Door het verplaatsen van de oesterbak kon ook het sanitair worden uitgebreid en krijgt men ook hier een bijzonder relaxerend en kleurrijk gevoel door het perfect op mekaar inspelen van het buitenlicht en de gekleurde lampen. Gans de renovatie dompelt de consument meteen onder in een rustige, charmante sfeer waar alle kommer en last wegvallen. De Notelaar is met een 4-daagse werkweek,geopend van vrijdagmiddag tot en met maandagavond. De feestzaal staat ook de andere dagen ter beschikking voor feesten, evenementen en seminaries, faciliteiten die o.m. door de ruime parking mogelijk worden gemaakt.
Op het culinaire vlak zorgt Eddy geregeld voor nieuwigheden. Streekgerechten met verse kwalitatieve producten en kenmerkende Brabantse groenten blijven belangrijk en vormen trouwens de rode draad in het feestmenu dat tot midden oktober loopt. Dit uitgebreid feestmenu kost all-in 70 Euro. Met het dessert van Peggy, brengt Eddy tevens hulde aan een werkneemster die samen met Agnes en Eddy, de voorbije 20 jaar, in restaurant De Notelaar, lief en leed deelde. Anderzijds serveert Eddy op maandagavond voortaan een 5-gangen degustatiemenu waarbij hij in samenspraak met Agnes, culinaire toppers serveert voor 30. Met inbegrip van aperitief, wijnen, water en koffie wordt dit 50. Vanaf oktober wordt op vrijdagavond een wildfestival georganiseerd terwijl ook het witloof dan volop in de kijker komt te staan.
Het feestmenu 20 jaar Notelaar laat de fijnproevers volop genieten van een kwalitatieve keuken met dagverse producten waarbij een vleugje Brabants romantisme gekruid met de nodige nostalgie, nooit ver weg is. RVH.
Restaurant De Notelaar Bukenstraat 142 1910 Kampenhout (Buken) tel 016- 60 52 69
Bistro LAnnexe in de Lesbroussartstraat in Elsene oogt een typisch Parijse bistro al zijn de invloeden van de bouchon lyonnais even duidelijk. De schotels die in dit eethuis worden aangeboden zijn dan ook so wie so franse specialiteiten.
Het interieur werd met opzet sober gehouden waarbij de rode deuren en raamlijsten voor een schril contrast zorgen met de vlekkeloos witte muren. Natuurhout is eveneens in overvloed aanwezig, o.m. in de houten bevloering van bar en eetzaal.
Het echtpaar Dayan bouwde dit eethuisje uit tot een plaats waar het goed toeven is. Gasten genieten er voluit van het rijke assortiment bereidingen dat zowel via de kaart, maar vooral via het symbolische schoolbord wordt aangeboden. Dit schoolbord vermeldt de dagsuggesties die onder andere afhankelijk zijn van het marktaanbod van de vroegmarkt van Rungis nabij Parijs. Met de rechtstreekse aanvoer vanuit dit paradijs van kwaliteitsproducten wil Raphael niet alleen de bindingen met de franse gastronomie verstevigen, maar evenzeer stijlvolle producten aanbieden. Naast de kaart is er voor de liefhebbers een oesterkraam, kraam dat eveneens door de voorbijgangers vaak wordt gefrequenteerd, en zorgt voor lekkere schaaldieren. Herbronning met een passie voor het goede eten noemt zakenman Raphael Dayan dit nieuwe initiatief met bovendien een knipoog naar de authentieke streekkeuken.
De keuken is het domein van chef Sebastien Willeme, geboren in Seoul, Zuid-Korea. Na zijn middelbare studies in België, startte hij een opleiding scheikunde, maar schakelde vrij snel over naar een opleiding Infobo, het vormingscentrum voor zelfstandige ondernemers in Ukkel. Hij vond hier zijn roeping en verrichtte onder andere stages in de restaurants Ventre Saint Gris, Surcour en het County House hotel. Bij de opstart van zijn professionele loopbaan, staat hij aan het fornuis van de Amerikaanse ambassade en nadien in Il Giardino, Les Enfants Terribles en Le Macon. Vooraleer hij hulpkok wordt in Brasserie Salviat, is hij vier jaar in dienst van traiteur LAutre Concept. Wanneer de Brasserie Salviat haar deuren sluit komt Sebastien opnieuw bij een traiteur terecht, maar wordt nadien herontdekt door Raphael Dayan en is thans chef-kok in LAnnexe.
LAnnexe is aldus Raphael Dayan, voortdurend feestvieren met de opvolging van de rugbyseizoenen, fanfaremuziek op 14 juli, de start van het oesterseizoen en de Beaujolais nouveau op de derde donderdag van november. RVH.
Met het overlijden van Paul Vanderkeerssen, sloot het restaurant Chez Stans de deuren. Meteen verdween een mythisch oord waar vooral acteurs, schrijvers en kunstenaars en zeer zeker de doorsnee Brusselaar mekaar terugvonden. Ook de erg typische Brusselse keuken verdween. Een vluchtige, maar amateuristische heropening liet het gemis nog veel sterker aanvoelen. Gelukkig daagde zakenman Daniel Verhoeft op die het etablissement Chez Stans nieuw leven inblies, niet alleen qua traditie en inrichting maar voornamelijk mbt de typische Brusselse keuken.
Chez Stans ontleent zijn naam aan de voornaam van de eerste bazin, Constance, de moeder van Paul Stans, die in werkelijkheid Joseph Vanderkeerssen heette. In die tijd was dit een eenvoudig buurtcafé met geverniste banken, houten tafeltjes en een lange bar waar een vaste groep van stamklanten aanschoof. De bazin troonde altijd midden in het café, onveranderlijk gekleed in een stofjas van zwart satinet. Constance, gewoonlijk Stans genoemd, was een echte Brusselse met een bloemrijke woordenschat en veel gevoel voor humor. Omdat het Théâtre des Galeries en het Théâtre du Vaudeville vlakbij waren liepen er vanzelfsprekend veel acteurs binnen na de voorstelling. Deze toeloop bracht de zoon des huizes op het idee ook enkele schotels met streekgerechten te serveren. Een briljant idee want Chez Stans werd een populair adres van heel uitgaand Brussel.
Met de heropening heeft Daniel Verhoeft weliswaar het aantal couverts lichtjes opgetrokken, zonder daarbij de behaaglijke sfeer verloren te laten gaan. Daarvoor staan het rustiek meubilair, de karmijnrode tegelvloer en de geruite tafelkleedjes garant. De gelambriseerde wanden zijn authentiek en dragen het nodige bij aan de warme uitstraling, zeker nu er s avonds romantische kaarsen op de tafels staan. De rode gordijnen herinneren ons eraan dat deze plek nauwe bindingen heeft met het theater en het toneel. Trouwens, boven de bar zien we een muurschildering die een scène uit Le mariage de Mademoiselle Beulemans voorstelt, met Jacques Lippe en Christiane Lenain in de hoofdrollen. In de zaal die uitkijkt op de trappen van de Prinsengalerij, ontdekken we een fresco met personages van de Commedia dellarte en onze beroemdste poppenspeler José Géal alias Toone VII, zonder twijfel een van de authentiekste hoeders van de geest van deze wijk. Een ander beeld roept clown Footitt opnieuw tot leven in het programma Le mariage uit de rolbezetting Chocolat.
Daniel Verhoeft behaalde zijn diploma industrieel ingenieur en startte een bouwonderneming met accenten op ontwerp en renovaties. Met zowat 200 werknemers in dienst en actief in meerdere landen verwerft hij in 1985 door een associatie met de firma Blaton, de eerste horeca-ervaring. In februari 2002 leerde hij Lucilène kennen, een aantrekkelijke Braziliaanse met wie hij huwt. Samen openen ze het restaurant Show Brasil!. In 2005 verkrijgt Daniel een Braziliaanse diplomatieke functie in België en dit jaar startte hij Chez Stans. Zijn relaties met kunstenaars en de wereld van het toneel hebben hem zeer duidelijk geholpen om het originele decor maximaal te bewaren.
Als specialist van de streekkeuken is Cootie, troetelnaam van chefkok Jean-Claude Vankriekenveldt, een groot liefhebber van de Belgische streekgerechten. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan zijn bewondering voor de trompettist uit het orkest van Duke Ellington: Cootie Williams. Op het gemeenteplein in Linkebeek verrichtte hij wonderen als chef van Le Chevalier. Cootie was begonnen in de slagerij Ferdinand van zijn ouders Felix en Rosa op het Alfons Lemmensplein in Anderlecht. In 1980 zette hij een traiteurdienst op poten die nadien tot Le Chevalier uitgroeide. De laatste jaren leidde hij een hotel-restaurant-bar in Costa Rica, terwijl hij ook kooklessen gaf in het Marriott Hotel in San José. Nu staat hij aan het hoofd van de keuken in Chez Stans.
Tot de nostalgische en mythische gerechten van dit restaurant behoort de befaamde steak Nergal. De samenstelling van deze kunstenaarssaus is een zeer goed bewaard geheim dat momenteel enkel wordt gedeeld door de baas, de chef-kok en dit op aangeven van gastronoom Marc Danval.
Deze saus is een geesteskind van acteur Jean Nergal die in 1962 de toneelprijs Eve du Théâtre in ontvangst mocht nemen. Hij leidde aan het eind van zijn loopbaan het Théâtre Royal du Parc, waar zijn borstbeeld trouwens de hal siert. In de samenstelling van de saus verwijst Nergal naar het geheimzinnige van de godenwereld, het onsterfelijke en het intense genot van de gastronomie.
Wie deze saus, maar ook tal van andere Brusselse streekgerechten wil ontdekken vindt in het restaurant Chez Stans meer dan zijn gading. Bovendien worden er tal van culturele manifestaties georganiseerd die de aantrekkingskracht aanzienlijk vergroten. RVH.
Jef de Galas, alias Jef Stoemp, die in Brussel o.m. t Kelderke, La Roue dOr en Le Cerfoprichtte, heeft zijn actieradius naar Knokke verlegd. Het pand op het Oosthoekplein, waar tot voor kort restaurant The Griffins een onderkomen vond, heeft hij tot de Bistro de la Mer getransformeerd. Het Oosthoekplein heeft zijn gezellige drukte van weleer behouden, mede onder impuls van moeder Siska die hier een wafelimperium uitbouwde en ooit de bekendste en beste Brusselse wafels bakte. De link tussen de Brusselse wafels en Brusselaar Jef de Galas is wellicht de beste reden waarom deze vreemde eend zich hier perfect thuisvoelt.
De inrichting van de Bistro de la Mer is betoverend. Een paar kleine ingrepen van binnenhuisarchitecte Dominique Koch creëren een verrukkelijke poëtische bloemendecoratie en prachtig interieur dat samen met de heerlijke combinaties voor fijngevoeligheid en tact zorgt.Een zwarte buiskachel, typische tegels, oude lampen, hengels en visnetten hebben allemaal hun plaatsje gekregen, terwijl de wanden en het plafond precies de kastanje- en chocoladebruine tinten vertonen die je vroeger in de cafés aan de zee placht te zien. Op geruite tafelkleedjes is met wit bistroservies gedekt en de gestreepte bekleding van de stelen draagt bij aan de onvervalst antieke stijl. Met haar aandacht voor zelfs de kleinste details, heeft Dominique Koch ook de veranda aan de voorkant gewijzigd door het een dak met oude pannen te geven. Heel apart is ook een 19e eeuws schilderij dat het gastronomisch genot toont uit de tijd toen er nog niet van diëten gesproken werd.
In de keuken van Bistro de la Mer doet Jef een beroep op Annie Plumat die de laatste jaren, na diverse ervaringen o.m. in het Casino van Knokke, in The Griffins aan de zijde stond van meesterkok Pierre Fonteyne, chef die haar enkel culinaire geheimpjes toevertrouwde. Deze magistrale bereidingen brengt ze thans met tal van andere gerechten die de uitgebreide kaart sieren, tot volledige culinaire ontplooiing.
De pittige roodharige Annie Plumat geboren in de buurt van Bergen, ging eerst naar school in Hornu. Op 14-jarige leeftijd was ze reeds in de horeca actief, gevolggevend aan een onweerstaanbare roeping. Acht jaar vestigt ze zich in Knokke waar ze trouwt met de chef-kok van het Casino, Freddy Varilone. In de volgende jaren perfectioneert ze zich in de bediening alvorens haar manin de keuken bij te staan, nadien verzeilt ze in The Griffins.
Op het menu een uitgebreid assortiment vis- en vleesgerechten, zowel bij de voorgerechten als de hoofdschotels. Kiezen wordt echt moeilijk, was het een voorgevoel of gewoon toeval, maar de gemarineerde tonijn met kruiden, op een bedje van sla en zoetzure vinaigrette, stijl Sashimi, was gewoonweg verrukkelijk en bood ruimschoots de kans tot heerlijk degusteren boordevol smaak en aroma. Als hoofdgerecht kozen wevoor een gebakken roggevleugel met kappertjes, peterselie en citroen. Opnieuw een pleiade van smaakcombinaties en aromas alhoewel de eigenheid van de rog toch behouden bleef.
Andere merkwaardige voorgerechten zijn o.m. fijn gesneden rauwe zalm met kruiden op een bedje van griesmeel en krab; een coppa van Parma, notensla, tomatenbeignets, pecorino en truffelvinaigrette of gebakken reuzengarnalen met basilicum, gekonftijte tomaten en pesto op een gemengde sla.
Bij de hoofdgerechten vinden we o.m. filet van zeebaars, gegrild à la plancha op een bedje van venkel en tomaten met Oscarlino olie en grenaille aardappeltjes; een gecarameliseerd varkenshammetje met salade van witloof en een lamskroon met tijm, fijne boontjes en aardappelgratin dauphinois.
Jef vormt samen met zijn partner Chris, een beroemd koppel binnen de Belgische gastronomie. Samen bouwden ze o.m. La Roue dOr, en t Kelderke uit, naast tal van andere etablissementen. Nu bestaat hun rijk uit Le Cerf in Brussel en Bistro de la Mer in Knokke. Chris heeft een aangeboren gevoel voor goed ontvangen, je mag het zelfs een kunst noemen zoals ze tact, fijngevoeligheid en discretie weet te combineren met een praktische aanpak. Deze facetten vallen bij het veeleisend cliënteel van Knokke bijzonder in de smaak.RVH.
Le Bistro de la Mer Oosthoekplein 2 8300 KnokkeHeist tel 050/62 86 98 zie ook www.6minutes.be
Toen Matteo Decillis 30 jaar terug een Italiaans restaurant opende in de vergane glorie van het Hotel la Tourelle, fronste menig Kortenbergenaar de wenkbrauwen.
De voormalige ridderlijke glorie langsheen de grote steenweg voldeed niet meer aan de verwachtingen, terwijl anderzijds een Italiaans restaurant op onbegrip stuitte. De kwalitatieve voeding die Matteo vanaf het eerste ogenblik aanbood, samen met de lokroep van een destijds onbekende gastronomie, heeft de sceptici evenwel in het ongelijk gesteld.
Matteo afkomstig uit de zuid-Italiaanse provincie Puglia, gaf zijn restaurant evenwel de naam Firenze mee, verwijzend naar de rijke culturele geschiedenis van deze Noord-Italiaanse stad. Het was zijn bedoeling om Vlaams Brabant in de ban te brengen van de rijkdommen en smaakvariaties van de Italiaanse pastas en pizzas, maar bovendien wou hij ook enkele typisch Italiaanse gerechten aanbieden. Anderzijds zag Matteo geen heil in ellenlange menus, maar opteerde voor een zeer ruime dubbelkaart met zowel pizza en pastabereidingen als volwaardige gerechten. Een formule die zonder meer aansloeg, voor Matteo meteen de kans om enkele Vlaams regionale specialiteiten enige Italiaanse allures mee te geven. Typerend was bv. tijdens het jachtseizoen, de fazant op Brabantse wijze Matteo bracht niet alleen hulde aan het Brabants witloof, maar de fazant kreeg een pittig, Italiaans roomsausje mee. Een combinatie die ervoor zorgde dat het wildseizoen à litalienne, een ongeëvenaarde voltreffer werd.
Toen de zonen Leo en Sergio in 1992 de exploitatie van restaurant Firenze overnamen, stonden ze voor een erg zware taak. Scholing en opleiding genoten ze in eigen huis, ervaring is immers de beste leerschool. Leo vertelt hieromtrent anekdotisch, kinderen lopen geen school in Italië, maar krijgen van huisuit een natuurlijke bagage, een soort feeling mee. Feit is inderdaad dat Sergio, de chef-kok van restaurant Firenze niet pronktmet diplomas van beroemde hotelscholen, maar wel prat gaat op een natuurlijke fijngevoeligheid wat hem in staat stelt om schitterende gerechten, boordevol smaakaromas aan te bieden. Leos zaalervaring stamt evenzeer uit eigen bronnen, maar toch zorgt hij nog steeds voor een frisse kwinkslag gespijsd met zuidelijk humorisme, combinaties die talloze bezoekers overtuigen. Ook Marijke, Leos echtgenote,deeltin het enthousiasme en staat model voor de Italiaanse gastvrijheid.
Tradities zijn heilig in Italië, Matteos ideeëngoed wordt nog steeds gerespecteerd en de kaart van Firenze biedt nog steeds geen menusuggesties aan. Toch staat ze bol van toppers met bij de voorgerechten een uitmuntende zalm- of rundscarpaccio al zijn ook de Mozzarella al Forno en de Mozzarella caprese ( schijfjes tomaat, olijfolie,mozarella en basilicum) niet te versmaden. In het seizoen zorgen dagverse oesters natuur telkens opnieuw voor een uniek genot. Bij de hoofdgerechten wordt de keuze nog moeilijker, liefhebbers van vis kunnen o.m. genieten van een heerlijke tongfilet Capricciosa (tomatensaus, vongole en champignons) maar ook kreeft en gegrilde Gamberonis gaan vlot over de toonbank.
Vleesbereidingen staan in de Italiaanse keuken hoog aangeschreven. Een Ossobuco Milanese tekent vanzelfsprekend present; maar ook de escalope Contadia en Piccata behoren tot de klassiekers. De saltimbocca (kalfslapje, kaas, parmaham, tomaten en witte wijn) vormt samen met de Châteaubriand Firenze de absolute topper. Bij de botermalse Châteaubriand, 2 personen, krijgen de gasten naar keuze, drie heerlijke sausjes aangeboden. Wapenfeiten die talloze gastronomen bekoren en een fijn culinair gevoel bezorgen. Desserts? Even verpozen volstaat om ook van deze huisgemaakte delicatessen te genieten.
Dat de wijnkaart met slechts een 100-tal referenties vooral Italiaanse streekwijnen promoot verbaast niemand. De Vino Nobile de Monte Pulciano en de Brunello di Montalcino zijn zeer waardevolle dieprode wijnen met bijzondere aromas maar vooral zeer betaalbare prijzen. Voor de absolute Toscaanse topper, een Poggio al Vento (Brunello de Montalcino Riserva 95) wordt voor de gastronoom, zelfs de symbolische grens van 100 Euro niet overschreden.
Dertig jaar Firenze is voor de Decillis brothers een mijlpaal al blijven ze bloednuchter. Geen uitbundig feestmenu, maar permanente kwaliteit van verse producten, gecombineerd met een vriendelijke service en degustatieve hoogtepunten. De klassiekers blijven de kaart sieren al verzekert Leo dat de regelmatig wisselende suggesties o.m. bij de wild- en schaaldiersuggesties vanaf oktober extra feestelijke culinaire tintjes meekrijgen. Begin 2008, eisen de asperges alle aandacht op en kunnen ook zij van het feestgedruis genieten. De ganse feestperiode zal het Kortenbergs witloof zorgen voor een gastronomische verrijking van de kaart.
Restaurant Firenze geeft alle fijnproevers ruimschoots de kans om van de rijkdommen van een moderne, maar bijzonder smaakvolle en aromarijke Italiaanse keuken te genieten. Dit kan zowel in het smaakvol ingerichte restaurants als op het volledig vernieuwde en verwarmde terras, dat een prachtig zicht biedt op een zeer ruime tuin. RVH.
Restaurant Firenze Leuvensesteenweg 150 3070 Kortenberg tel 02-759 65 86
Fabrice Vuillemin stond naast de grootste koks van België aan het fornuis en werkte in de meest gereputeerde restaurants van Knokke. In hartje Knokke, vond hij op een boogscheut van de Lippenslaan, een oud herenhuis waar hij zijn eigen koninkrijk creëerde en voor een warm onthaal van de gasten zorgt.
Bel-Etage is een behaaglijk restaurant met zeer hoog huiskamergehalte. De eetzaal straalt een lekker en gezellig gevoel uit, men is er comme chez soi, gewoonweg lekker thuis. Dit terwijl Fabrice in zijn open keuken, vlakbij je tafel, de versheid van de marktproducten combineert met een gastronomische verfijning. Het resultaat is schitterend, geraffineerde en aromarijke gerechten die iedereen bekoren.
Fabrice Vuillemin is in 1971 in Brussel geboren, en krijgt de gastronomie ahw. met de paplepel van bij zijn geboorte toegediend. Zijn ouders runnen het restaurant La Rose op de Grasmarkt in Brussel, terwijl zijn grootouders op het Brusselse Brouckereplein, de taverne La Scala exploiteren. Toen zij het hotel Wellington in Knokke aankochten, versleet Fabrice hier zijn eerste symbolische werkschort.
Dat hij als 14-jarige beslist om hotelschool te volgen verbaast niemand, hij is reeds dermate met het culinaire vergroeid dat hij zelfs tijdens zijn opleiding tal van weekend jobs uitoefent. Met heimwee kijkt Fabrice terug naar zijn keukenleraar, de h. Roose in de hotelschool Oostende, die hem de liefde voor het beroep bijbracht. Hij is anderzijds vooral zijn peter Pierre Fonteyne dankbaar, dankzij hem kreeg hij een plaats in La Maison de Bouche in Hoeilaart bij Pierre Romeyer. Bij Pierre Romeyer moet hij de schoolse kennis overboord gooien en zich de kennis en praktijk van de echte grote klassieke keuken eigen maken.
De overstap naar de keuken van Jean-Pierre Bruneau, veroorzaakt een schok, want alle classicisme ruimt hier plaats voor een lichte, geraffineerde en vooral vindingrijke keuken. Nog meer ervaring wordt opgedaan bij Geert Van Hecke, Bart Desmidt, Jean Veulemans, Michel Dhondt ea.
Fabrice heeft ondertussen ervaren dat de vrijheid van een chef zeer belangrijk is, maar dat werken met personeel een enorme invloed kan hebben op het perfect functioneren van een zaak. Begin maart 2002 start hij het restaurant Bel-Etage op met de duidelijke ambitie zorgen voor een gastronomische keukenwaarbij de gasten optimaal worden verwend. Bovendien beslist hij om het heft in eigen handen te houden en alles zelf te doen. Geen grootschalig restaurant dus, maar een knusse totaliteit waarin de klant echt koning is. Koning ben je in Bel-Etage zonder meer.
Naast de kaart, hebben de gasten in Bel-Etage de keuze uit een menu Bel Etage of een menu Terre & Mer. Tot de topgerechten behoren o.m. een geitenkaas in soesjes met fijne kruiden op een bedje van salade met balsamicocoulis, een ganzenlever in terrine gemarbreerd met pruimen uit Agen of de nieroogkreeftjes in eigen nat met fijne groentjes en lichte kerrie. Bij de hoofdgerechten horen de kalfszwezeriken met gebakken witloof, een gratin dauphinois en Portosaus; een in olijfolie gebakken zeetong met prei en een vierge saus, maar ook de lamsfilet met fijne groentjes, aardappelpuree en mosterdsaus.
Tafelen in Bel Etage is het degusteren van dagverse producten die ahw. samen met de chef worden bereid. De open keuken zorgt er voor dat de smaakpupillen optimaal worden voorbereid op het proeven van tal van lekkere gerechten.
Fabrice richtte onlangs de benedenverdieping in als bar en fumoir, zaaltje dat dankzij de technische apparatuur, eveneens als meetingruimte kan worden gebruikt. RVH.
Restaurant Smaakster Zarza roept de vrijdag uit tot een absolute Leuvense feestdag. Eigenaar Ben Lelièvre zorgt hierbij voor een uniek dubbelinitiatief.
Zarza staat gekend als een leuke brasserie waar men de ganse dag tal van lekkernijen en specialiteiten kan proeven, maar geniet als restaurant nog onvoldoende waardering. De brasserie sluit zijn deuren om 18 uur en heeft bij de heropening om 19 uur een ware metamorfose ondergaan,op dat ogenblik wordt Zarza een stijlvol en bijzonder sfeervol restaurant. Chefkok Stef Vervoort een product van eigen bodem met vorming in VTI Leuven serveert unieke bereidingen die bol staan van een eindeloos smakenpalet. In de keuken krijgt Stef assistentie van Roel Michiels, hotelschool Ter Duine en Jaume Benguerel Soler die in Barcelona zijn opleiding voltooide. Deze laatste speelde het klaar om op 23-jarige leeftijd sous-chef te worden in het wereldberoemde sterrenrestaurant Els Tinars en geeft de keuken van Zarza een mediterraan exotisch tintje. Het Zarzakeukenteam zorgt trouwens voor een aanlokkelijke carte blanche-menu dat uitpuilt van culinaire hoogtepunten en tal van verrassingen. Deze savoureuse rijkdom verbindt Ben thans met de Festive Friday.
Onze carte blanche omvatte naast heerlijke proevertjes o.m. een salade met Nieuw Zeelandse langoustine en Mechelse asperges, een Nigeriaanse white reuzegamba en een heerlijk mals tussneribstuk van Simmerthalrund. De zwarte pepers gaven de aardbeien met zure room een dromerig en exotisch vakantiegevoel, uniek verrijkt met een vleugje champagne.
Het concept Festive Friday is een dubbelarrangement. Naast het strelen van uw smaakpupillen zorgt Pianist Koen de Wolf voor een bijzondere sfeer en doet Zarza in een romantische Casablanca-sfeer baden. Deze getalenteerde pianist en componist van eigen Leuvense bodem is geen onbekende voor wereldsterren zoals Elton John en was reeds meermaals te gast op prestigieuze cruiseschepen. Tot eind september laat Koen op vrijdagavond, de fijnproevers in Zarza genieten van wereldmelodieën waardoor ze het gevoel van de Beau Monde kunnen opsnuiven.
Afwisseling en originaliteit staat bij Ben centraal en daarom wordt gelijklopend met dit muzikaal hoogtepunt, een niet te missen wijnarrangement georganiseerd bij het Zarza Zita-menu. Tijdens het Zarza Zitafestival wordt de wijn bij het hoofdgerecht, een lekkere Barbera dAlba, vervangen door een prestigieuze cultwijn, nl Chateau Fleur Cardinale 2000, een Saint-Emilion Grand Cru Classé. Het spreekt vanzelf dat voor beideculinaire topmomenten van de Festive Friday, die tot 21september lopen, reserveren een absolute noodzaak is.
Benevens de Festive Fridays, zorgt Zarza voor heerlijke champagnemomenten. My taste is simple: I am easily satisfied with the best is één van de baude uitspraken van Sir Winston Churchill. Deze rechttoe rechtaan diplomaat was tevens een opgewekte levensgenieter en fanatiek liefhebber van de Champagne van het huis Pol Roger. Heeft u iets bijzonder te vieren zoals het diploma of de grote onderscheiding van uw dochter of zoon, dan bent u bij Zarza aan het juiste adres. Tot 30 september schenkt Zarza deze prestigieuze champagne, leverancier van de Britse kroon, aan de prijs van de Piper Heidseck.
Zarza kreeg een nominatie in het Groot Culinair referendum Weekend Knack en veroverde de titel Smaakster van Vlaams Brabant. Het rijke smakenpalet zal zonder de minste twijfel fijnproevers en gastronomen inpalmen, facet dat terecht in andere onderscheidingen zal uitmonden. Rustig genieten is inrestaurant Zarza alleszins een voltreffer van formaat. RVH.
Vanaf de zeedijk oogt restaurantt Tegendeel op het Rubensplein in Knokke meer dan een tikkeltje modern. Binnenshuis bewijst chef-kok Bart de Cock met een klassieke keuken, vol verrassende smaakschakeringen, evenwel het tegendeel
Naamgevingen in restaurants dekken soms de lading, soms zijn het lukraak gekozen verwijzingen meer dan eens hebben ze een merkwaardige achtergrond met een duidelijke boodschap. Dit is zeker in t Tegendeel in Knokke het geval. Het openen van een restaurant was noch voor chef-kok Bart de Cock, noch voor zijn echtgenote Nathalie Gevaert, een probleem op zich. De naam moest evenwel voldoende diepgang hebben terwijl het geheel als een gezellig restaurant met kwalitatieve producten moest weerspiegelen. Zij vonden soelaas bij Peter Paul Rubens, een der grootmeesters uit de Belgische schilderkunst. Rubens kan tekenen en schetsen als de beste, hij was een perfect technicus die én de beweging van het lichaam kon neerzetten én zijn taferelen een tijdsdimensie meegaf. Om zijn schetsen in te kleuren, huurde hij evenwel massas schilders en tekenaars in. Toch betwist niemand de hand van de meester, integendeel.
De hand van de meester, de technicus in restaurant t Tegendeel is Bart de Cock. Hij schildert met precisie, verrassende kleur- en smaakaromas op je bord. Dezelfde precisie bij de bediening en het onthaal, feilloos en perfect.
Bij de opening van het restaurant, beloofde het koppel een creatieve keuken gemixt met frisse, mogelijk eigenzinnige ideeën waarbij de eigenheid van de producten centraal bleef staan. Een keuken met enerzijds een aantal Belgische klassieke gerechten maar anderzijds met voldoende aandacht voor de wereldkeuken. Nochtans geen massaproductie, maar in tegendeel een bewuste keuze voor comfort en intimiteit, voor een restaurant met sfeer dat slechts 26 plaatsen telt.
Bart genoot zijn opleiding in de hotelschool in Oostende en heeft een persoonlijke voorliefde voor de zee. Stages en ervaring deed hij o.m. op in The Grill en de Jardin Tropical. Deze waarden komen gul tot uiting zowel in zijn gastronomisch menu als in het vismenu. Naast de klassiekers presenteert de chef op regelmatige basis, traditionele gerechten uit andere contreien. Italië, Thailand, Japan, de Caraïben en zelfs Zwitserland staan regelmatig op de kaart, hetgeen het globale aroma bijzonder breed opentrekt. De culinaire buitenlandse uitstapjes zijn net als de Belgische klassiekers gebonden én aan verse én aan seizoensproducten.
Wij genoten van een warme salade met scampi, asperges en gandaham en een carpaccio van rundvlees met een vleugje Himalyazout. Een fijne aanvulling op de proevertjes van half gebakken sprotjes, Zeebrugse garnalen en pittig chilisausje. Als hoofdgerecht opteerden we voor een kabeljauwmoot, prachtig wit vlees, met aardappel natuur en witte druiven. De filet puur met venkel kreeg een erg savoureus kaassausje met kroketjes mee. Gerechten die stijlvol geserveerd in eigenzinnig maar uiterst decoratief tafelporselein, uitgroeien tot unieke proeverijen.
Afronden doe je in restaurant t Tegendeel, steevast met een dessert. Als uitgangspunt voor elk van zijn desserts, combineert Bart telkenmale vijf smaken. Het resultaat is gewoonweg betoverend. Je bord puilt telkens weer, uit van creatieve verrassingen met overheerlijke aromas en zeer hoge smulwaarden.
t Tegendeel combineert ontegensprekelijk lekker tafelen in een fijn en stijlvol kader. De witte handschoenen bij de bediening versterken de sfeer en het intiem karakter. De culinaire commentaren zijn gezien de recente opening erg schaars. Ongetwijfeld krijgt dit concept in de gidsen 2008 een opmerkelijke waardering mee. RVH.
t Tegendeel Zeedijk 560 (Albertstrand) 8300 Knokke tel 050/67 94 72 www.6minutes.be/a la carte
De wereld evolueert, Villa Lorraine ook. De klanten verlangen vandaag naar een lichtere keuken die nog meer aansluit bij de principes van een gezonde voeding. Deze smaakevolutie is een aansporing om nieuwe wegen te bewandelen zonder zich te laten verleiden tot uitspattingen van voorbijgaande aard.
De Villa, half verscholen aan de rand van het bos is voorzien van een grote tuin en paart rustige luxe aan een toegewijde service en feilloze keuken. Om de rokers hun genot niet te ontzeggen, werd een aangenaam en comfortbal rooksalon ingericht. In de keuken is Patrick Vandecasserie, zoon van Freddy, nu het brein achter de vernieuwende ideeën waarbij zowel de actuele smaken alle aandacht krijgen, terwijl ook de grote klassiekers nog steeds de menukaart sieren.
In dit vermaarde restaurant, dat om onbegrijpelijke redenen van zijn sterren werd ontroofd, baadt de klant in ware luxe, zonder daarbij verpletterd te worden door de prijzen. Villa Lorraine wil het dure demystifiëren » en dat is merkbaar in het bord, want het lunchmenu wordt aangeboden voor 45 euro met één voorgerecht of 55 euro met twee voorgerechten. Voor andere gelegenheden zijn er het degustatiemenu en het menu Traditions & Qualité. Deze menus worden om de veertien dagen vernieuwd, terwijl we op de kaart ook vegetarische gerechten weervinden.
Traditie is voor Villa Lorraine een belangrijk gegeven. In de keuken gebruikt Patrick Vandecasserie met de nodige omzichtigheid, zijn ruime ervaring om de kaart om te buigen in overeenstemming met de huidige smaak. Hierbij houdt hij voldoende rekening met het culinair erfgoed van de Villa Lorraine dat nog steeds grote bekendheid geniet. Hij maakt de sauzen lichter en breidt de vernieuwende aanpak uit zonder de smaak van de klant te schofferen, deze zou immers niet begrijpen dat jonge tarbot, rivierkreeftjes Belle Alliance of de legendarische jonge eend van Bresse met verse perziken en groene peper, van de kaart zouden verdwijnen. Naargelang het seizoen en op basis van authentieke producten geven de gerechten gestalte aan deze hernieuwing, zoals: de piccata van halfgare kreeft met pesto, gegrilde koningskrab en krulletjes foie gras, een sojaslaatje en schijnraket geparfumeerd met reepjes citroenkruid of tartaar met zomertruffels. Ook de verse wereldproducten hebben in de Villa Lorraine hun intrede gedaan. Tot grote voldoening van de klant, gebeurt het vaak dat een gesublimeerde smaak zich verfijnd nestelt in het bord zoals plakjes kreeft en krokante groentjes, in een bocht van mangocoulis, of in het licht van groene curry en kokosmelk. Diezelfde kreeft goochelt tevens met stokjes gevuld met citroenkruid.
Vorig jaar werd de nieuwe champagnekelder geopend en nu werden de wijnkaarten vernieuwd. Alhoewel de Franse wijnen nog steeds overwegen, merken we toch een meer Europese evolutie op. In dezelfde geest is ook de Nieuwe Wereld aanwezig met de beste druivensoorten uit Californië, Chili en Argentinië. De vernieuwde wijnkaart biedt bovendien een prachtige selectie van uitstekende wijnen tegen heel aantrekkelijke prijzen. Anderzijds worden diverse uitstekende wijnen per glas aangeboden in meerdere menucombinaties.
Op een zomerse middag genoten we alleszins in de boomrijke tuin en overvleugeld door de schaduw van eeuwenoude kastanjebomen, van fijne plakjes ganzenlever en zomertruffels, een prachtige tonijn met asperges en wasabimousse, gevolgd door een turbotin met Azerbaïdjankaviaar en een emincé van Perigord rund. Ook het wijnassortiment met een Pinot Blanc, Clos des Capucins, en Chardonnay en paradis Jean Ryckaert en Les Hauts de Martet, Sainte-Foy de Bordeaux 2003, zorgde voor een perfecte omkadering.
Het nieuwe rooksalon werd ingericht op de eerste verdieping. Het is een mooie, bijzonder comfortabele ruimte met een Engelse inrichting. Dit salon voldoet bovendien volledigaan de nieuwe wetgeving. De eikenhouten parketvloer, loodwitte lambrisering en jaloezieën dragen bij tot het creëren van een clubsfeer in Engelse stijl. Dankzij de comfortabele fauteuils, de open haard en de collectie sigaren kunnen de liefhebbers opnieuw genieten van dit warme comfort dat ze vaak moeten missen. De ideale sfeer dus om een aperitief of digestief te nemen of even te pauzeren tijdens de maaltijd. Liefhebbers van sigaren en sigaretten genieten van de grootste bescherming, want het rooksalon is uitgerust met twee luchtverversers.
Villa Lorraine blijft onbetwistbaar de referentie van evoluerende goede smaak, met als stuwende kracht vader en zoon Vandecasserie, in combinatie met een toegewijde service onder de energieke leiding van Jan de Craemer. Met een vijftiental mensen in de zaal en evenveel mensen in de keuken blijft het restaurant één van de belangrijkste referenties in het Belgische gastronomische landschap. Perfectie ten top met schitterende gerechten, decoratieve presentaties, discreet maar erg attentievol personeel en een unieke sfeer, facetten die ontspannen genieten een extra dimensie meegeven. RVH.
Naast de prestigieuze etalages van BMW Brussels, gelegen langs de Waterloolaan, opende onlangs het restaurant Enjoy.
Dit restaurant biedt een gastronomische wandeling in een stijlvol decor met fijne aromas en schitterende gerechten to Enjoy. Voor dit project verenigden BMW en Sodexho hun krachten en bereikten zo een prachtige combinatie van gastronomie in een verfijnd decor.
Op het menu van Enjoy staat een gastronomische wandeling met authentieke ingrediënten: de klanten bepalen zelf hun gastronomische route doorheen het culinaire landschap. De tapas zijn verrassend gevarieerd en brengen ode aan de authentieke smaak van de ingrediënten. Nagenoeg alle gerechten zijn verkrijgbaar in een optie degustatie en een optie volwaardig gerecht. Enjoy biedt de gast een zeer ruime keuze aan zodat hij volop van alle culinaire rijkdommen kan genieten. Suggestief stelt men voor om ofwel 3 degustaties uit te testen, ofwel een degustatie en een gerecht, op deze wijze krijgt men een perfect beeld van de intense smaakbeleving van de kaart. Het menu werd samengesteld in samenwerking met het Atelier Yves Mattagne.
Het keukenteam staat olv Jacques Van Dyck die voorheen als chef-kok fungeerde in Restaurant Knopff in Brussel. In een gans apart kader ontwikkelde hij een beeldige fusion-keuken boordevol smaken en geuren. Kwaliteit en transparantie zijn troef bij Enjoy, waar de keuken het midden houdt tussen klassieke bereidingen en de ietwat meer futuristische ontwikkelingen van de fusionpresentatie. Voor Jacques staat Enjoy symbool voor kwalitatieve ingrediënten en smaakvolle, originele recepten. Transparantie dankzij een open keuken die omringd is door een toog, van waar klanten kunnen genieten van een verrassend teppan-yaki spektakel.
De ruimte van het restaurant, trendy en eigentijds, werd onder handen genomen doorinterieurarchitect Patrick Raemdonck. De architect liet zich inspireren door de noblesse en de verfijning van de materialen die eigen zijn aan het merk BMW. Het decor van Enjoy krijgt zijn unieke, stijlvolle karakter dankzij het verlichte inox, terwijl de elegante zwartgelakte bar en de harmonieuze mix van glas en beton, vanhout en leder, de kwaliteit van de gerechten haarfijn weerspiegelt.
Wij genoten van een Caesar salade met cajunkruiden en een eitje Ozen met grijze garnalen, geparfumeerde nantuasaus met truffel en gegrilde nootjes. Feilloos. De halfgebakken tonijn met mousseline van artisjok en Parmezaanse kaas, gedecoreerd met blaadjes van Thaise citroen was bijzonder savoureus en heerlijk om degusteren. De lendenbiefstuk met pont-neuf aardappelen, zeewier en fleur de sel, werd opgefleurd met een zeer fijne oesterbearnaise. De voorgestelde wijnkeuze, een witte Lamothe Vincent Bordeaux en rode Pinotage Viljoensdrift, was een lekkere component die met motto Enjoy tot in de kleinste details realiseerde.
De wijnkaart is trouwens erg aanlokkelijk en rekening houdende met de aangeboden kwaliteiten, zeer betaalbaar. Bovendien hebben de gasten de mogelijkheid om zelfs een 10-tal van deze lekkere wijnen per glas te degusteren.
Gasten kunnen in het restaurant terecht voor een ontbijt, een lunch of een diner, of zelfs voor een break met zoete of zoute hapjes met als extraatje een verrassend teppan-yaki spektakel. RVH.
Feestend genieten van kwalitatieve producten is het motto van chef-kok Peter Leemans. Alleszins een meer dan acceptabele reden om 100 maanden restaurant Kapblok niet ongemerkt voorbij te laten gaan.
In 1986 zet Peter zijn eerste stappen in de Horeca, hij start zijn leertijd in het Infobo en leert in restaurant t Hoogveld, de basistechnieken van het restaurantwezen. Door haar kennismaking met Peter, komt ook Katia in de horeca terecht. De stages van Peter in t Parkhof en restaurant Aloha zijn onvoldoende en Peter komt terecht bij grootmeester Pierre Wijnants in Comme chez Soi, waar hij zich de finesses van de topgastronomie eigen maakt.
Pas nadat Katia is afgestudeerd als hotelmanager en werkt vindt bij AC restaurants, treden ze in het huwelijk. In 1996 verlaat Peter de gastronomische tempel in Brussel, waar hij het oude kapblok van de grootmeester als aandenken meekrijgt. Hij belooft stellig dat de naam van zijn restaurant dat hij ooit wil openen, Kapblok zal worden. Na enkele omzwermingen in De Bijgaarden en De Snip kunnen ze in Dilbeek een uitgebrand pand aankopen, waar ze na tal van renovaties en aanpassingen hun restaurant met de naam Kapblok openen. Het kleinood dat hij meekreeg van Pierre Wijnants, staat trouwens nog altijd te pronken in Peters restaurant.
Het talentvolle koppel onderscheidt zich quasi onmiddellijk door een verrassende creatieve keuken boordevol kwalitatieve producten aan te bieden. In 2001 levert hen dat de onderscheiding jonge talenten 2001 en een zilveren Delta op. De Kapblok krijgt voor het eerst een nominatie in de Michelingids, een 80/100 bij Lemaire en Peter wordt Toque Blanche bij de meesterkoks van België.
De voorbije jaren is Peters keuken uitgegroeid tot een gewaardeerde halte voor fijnproevers en biedt hij zowel in het degustatiemenu als in het menu Kapblok, een selectie van weliswaar klassieke, maar toch uiterst smaakvolle producten, soms met meer dan een vleugje inventiviteit, soms met een tikkeltje romantiek.
Wij werden verrast door de intense aromas van de terrine van verse ganzenlever, konfijt Jonagold en Calvados. Ook de goudbrasem met prei en een select gezelschap van kleine mosseltjes kon onze smaakpupillen bekoren. Na de gebraden kreeft met Noordzeetong en een verbazend trio van duif, kalfszwezerik en ganzenlever, werd het duo van kalfsvlees met romige knolselder een voltreffer van formaat. De bij het menu horende wijnselectie, die erg gul wordt geschonken, gaf een perfect overzicht van lekkere Franse en wereldwijnen met een zeer behoorlijk prijskaartje.
Toekomstgericht blijft Peter zijn klassieke keuken trouw. Bovenden tovert hij bij de Europese thuismatchen van RSC Anderlecht met een shuttledienst vanuit het restaurant, een pre- of pastmatchmenu op tafel. Degustatief napraten bij lekkere bereidingen is voor menig voetballiefhebber een absoluut summum.
In het vooruitzicht van het 10-jarig bestaan van het restaurant, krijgt de voorgevel de komende maanden een opknapbeurt, maar het restaurant blijft so wie so toegankelijk. RVH.
Meer dan 25 jaar was De Snippe als gastronomisch adres van meesterkok Luc Huysentruyt, niet weg te denken uit de Brugse contreien.
Het restaurant gevestigd in een ruim herenhuis uit de 18de eeuw genoot een enorme aantrekkingskracht en trok fijnproevers uit het ganse land. Dit zowel voor het culinaire festijn van Luc als voor de charmes van de stad Brugge. De stad straalt immers kwaliteiten uit die eenieder van ons fascineren en ons laten dromen. Als bevoorrechte stad bevat ze tegelijk het beste van België, terwijl haar roots het eeuwige Vlaanderen weerspiegelen. Blijkbaar is of beter was Brugge met zijn restaurant De Snippe een van die onvervangbare oorden in de grootsheid van de wereld.
En toch niets is blijkbaar onvervangbaar, want ook Luc hield Brugge voor bekeken. De woning en het hotel diende volledige gerenoveerd en het vinden van kwalitatief honkvast personeel was evenmin makkelijk. Hoe dan ook, het bleef voor Luc en zijn team een moeilijke beslissing om het pand van de hand te doen.
Rust roest, dacht Luc en hij ging intens op zoek naar een ander pand waar hij een nieuw restaurant kon opstarten. In de Wielingen in Knokke, op enkele meters van de zee vond hij, een sfeervol pand met geschiedenis. Niet te groot, slechts een 30-tal plaatsen, maar sfeervol, licht klassiek en een klein terrasje. Het steegje verbindt de dijk met de Kustlaan, enigszins weg van de immense drukte maar weliswaar is toch alles zeer nabij.
De nieuwe Snippe was meteen geboren. Een lekkere vette snip biedt een intens genoegen en een overvloed van aromas. Niet voor niets heeft dit exquise gevogelte alle denkbare bijnamen gekregen: Koningin van de bossen, Goddelijke vogel, Hemelgeit, Dame met de lange snavel, de Goudbruine schone, de Wilde en zelfs Onze Lieve Vrouw van de Bossen. Een snippe in restaurant De Snippe, biedt gewoonweg een epicurisch genoegen.
Luc is afkomstig uit Kortrijk waar hij in 1943 geboren werd. Hij kreeg opleiding op de hotelschool van Koksijde en liep tijdens zijn stages enkel langs in sterrenrestaurants zoals Comme chez Soi, Brussel, de Bellemolen in Essene, Prunier en La Maréé in Parijs en Le Moulin de Mougins in Mougins. In 1978 start hij een eigen zaak in de Ezelstraat, twee jaar later schittert zijn eerste Michelinster. Als man van goede smaak kan bij niet weerstaan aan de charmes van Francine Bout met wie hij in 1984 trouwt. Het echtpaar verhuist en installeerde zich in het Brugse pand.
In Knokke is de keuken van Luc Huysentruyt nog steeds klassiek en oerdegelijk. Hij laat zich bijstaan door dochter Maribel, beiden bouwen ze de keuken uit tot een soort tempel waar elke plek een betekenis heeft en waar alle geuren en smaken van het verleden spreken, maar tegelijk een brug slaan naar de toekomst.
Ze serveren erg savoureuse gerechten die tot eenieders verbeelding spreken. De kaart is weliswaar een ietsje bescheidener dan in Brugge maar toch toveren ze nog steeds met hun bijzonder kwalitatieve producten, heerlijke aromas op het bord. Elk bord op zich is een kunstwerk. Dochter Maribel accentueert zich op de proevertjes en de desserts en bewijst dat de culinaire appel net naast de boomstam is gevallen. In de zaal zorgt echtgenote Francine samen met hun schoonzoon voor een perfecte en erg attente service.
In de culinaire gidsen 2007 nog geen commentaren op het nieuwe restaurant dat slechts enkele maanden open is. Alles laat evenwel voorzien dat Luc, als lid van de Vereniging van Meesterkoks van België, stichtend voorzitter van de Disciples dAuguste Escoffier Beneliux en lid van de Relais et Châteaux bij een volgende editie een opmerkelijke come back zal maken. RVH.
De Snippe De Wielingen 5- 8300 Knokke 050-621862
Na ingrijpende verbouwingen heeft Rik Vandersanden het voormalige tolkantoor omgebouwd tot een prachtig domein met uitmuntend gastronomisch restaurant.
De naam barrier laat inderdaad enige historische background vermoeden. Hier bevond zich vroeger een tolkantoor langsheen de handel- en postroute tussen Luik en s Hertogenbosch. Een kantoor dat nadien werd uitgebreid met een afspanning en rustpunt voor de paarden. De internationale raakpunten zijn gebleven, sedert een kleine 20 jaar heeft Rik Vandersanden hier een gewaardeerd culinair rustpunt, midden een groene long, ondergebracht dat vrij recentelijk met overnachting- en meetingmogelijkheden werd uitgebreid.
Het fornuis is voor Rik een droom, hier zorgt hij voor een lichte keuken met absolute topproducten. In de Barrier wordt de gast ontvangen met een traditioneel cachet, met een gevoel van wellness. Hij heeft een ruime keuze uit een innovatieve kaart die zowel raffinement als aromas uitstraalt, een kaart die de fijnproevers best weet te bekoren.
Elegantie straalt ook uit het interieur, de gast kan terecht in één van de vier gezellige salons die feilloos in mekaar overvloeien, salons die zowel apart als in hun geheel kunnen uitgebouwd worden. Desgewenste discretie is best realiseerbaar, maar net door het in mekaar overvloeien kan men in De Barrier, eveneens met een ruimer gezelschap terecht. Ook de Italiaanse geïnspireerde patio met luifel en het terras met enorme tuin verruimen nog de mogelijkheden.
Naar aanleiding van de 40ste verjaardag van de oprichting van de Alliance gastronomique, een vereniging van Nederlandse topchefs, die de gastronomie in Nederland de nodige waardering en respect moest bezorgen, zorgde Rik, samen met enkele collegas voor een onweerstaanbaar gastronomisch festijn. Bij deze vereniging zijn ook een aantal Belgische topchefs aangesloten, o.m. De Lijsterbes in Berlare, Kasteel Diependael in Elewijt, t Convent in Reninge, en La Cravache in Rekkem.
Rik presenteerde een transparante fata folie met tongfiletreepjes en tapijtschelpjes met preiruitjes en kerrie; een a la planche gebakken babykreeft met kruidenrisotto en koraalroom met basilicum;een ravioli van kwartel en zwezerik met een cappuccino van lente-ui en zoethout; een ganzenleverrolade met gekonfijnte eendenboutjes en spiegel van rode Port met honig; een sushi illusie van Noorse krab en appel en een torentje van gebraiseerde kalfswang met gegrilde asperges en morillen. Globaal een aantal trendy en creatieve verrassingen die de kookkunst van Rik, gebaseerd op een natuurlijke symbiose van beproefde klassieke concepten ten overvloede bewijst.
Naast het restaurant biedt De Barrier een onderkomen aan tal van feesten en recepties. De stijlvolle vergaderzaal werd erg functioneel ingericht en biedt een onderkomen aan congressen, seminaries en diverse presentaties. Een 10-tal kamers staan ter beschikking van de restaurantgasten en congressisten. RVH.
Restaurant De Barrier Grote Baan 9 3530 Houthalen tel 011-52 55 25
Traditie en de liefde voor de natuur zijn kenmerkende eigenschappen van Eric Martin, die het restaurant Maison Lemonnier tot een hoogstaande kwalitatieve en vooral gastronomische halteplaats uitbouwde.
Tradities ten overvloede in Lavaux-Ste-Anne. De waterburcht waarvan de eerste grondvesten uit de 13de eeuw dateren, diende oorspronkelijk als verdediging van een drukke voormalige Romeinse handelsroute. Ze werd rond 1450, met de uitbouw van een donjon, een volwaardige burcht die troepenbewegingen op het uitgestrekte hoger gelegen plateau moest observeren. De trots van de gemeente beschikt trouwens over enkele knappe musea. Terwijl het verleden rustig verder kabbelt, heeft Eric Martin met de uitbouw van zijn restaurant Maison Lemonnier, met annex hotelkamers, een nieuwe, ditmaal culinaire bladzijde aan de dorpskronieken toegevoegd. Een nieuwe episode die meer dan het ontdekken waard is.
Traditie vanzelfsprekend omdat Eric Martin dweept met truffels zodat fijnproevers elk jaar reikhalzend uitkijken naar het majestueuze eerbetoon dat chef Eric brengt aan deze unieke delicatesse. Onder zijn impuls is het zo rustige dorpje Lavaux-Ste-Anne uitgegroeid tot de absolute ontmoetingsplaats voor de echte truffelliefhebber, voor hen die weten dat de smaak van de zwarte truffel uit de Périgord, de meest nobele, van eind januari tot begin maart, op zijn hoogtepunt is. De echte liefhebber die weet dat de goddelijke smaak van de truffel het ganse gebeuren rond Sint-Valentijn, nog bekoorlijker maakt
De Tuber Melanosporum is de lieveling van de chef van restaurant Lemonnier. Zwarte parel, zwarte diamant, rabasse, koningin der truffels, de schone die sinds het Romeinse verval in de vergetelheid raakte en dankzij de Pausen in Avignon weer modieus werd. De koninklijke hoven volgden en haar exotisme maakte haar tot een luxeproduct en een manier om met rijkdom te pronken. François de Eerste en in zijn kielzog alle Bourbons, vielen voor de charme van de truffel. Een nieuw stap in haar gastronomische erkenning kwam er toen beroemde chefs als Carême of Brillat-Savarin vonden dat ze een gerecht op zich was. Bovenop de mysterieuze alchemie bij de geboorte van de truffel komt het feit dat ze zo zeldzaam is, ze werkt als een afrodisiacum waar zelfs Cupido voor bezwijkt, niets symboliseert zo goed de lust als deze goddelijke champignon.
De truffel is een cadeau voor de kok, ze kruipt zowel in de rol van de diva in de meest gesofisticeerde bereidingen, maar ze flirt evengoed met een boerengerecht of een goed stuk brood! vertelt Eric Martin over zijn geadoreerd natuurproduct.
De truffel is natuurlijk niet het enige natuurproduct dat Eric hoog in het vaandel draagt, integendeel. De natuur bepaalt voor hem het ganse jaar door de soms ietwat eigenaardige kaart van Restaurant Lemonnier. Een kaart die evenwel uitpuilt van heerlijkheden die men er zo vanaf wil plukken. De natuur is een muze of een orkestleider die de smaak in al haar varianten tot haar recht laat komen, van seizoenen tot terroirs, helemaal in overeenstemming met de keuken van Eric Martin. Het credo van de chef: terugkeren naar de essentie, op zoek gaan naar de meest intense en subtiele harmonieën. Elk bord op zich is een waterval van smaken en aromas, een waterval die bovendien een lust is voor het oog. Wie beweerde ook weer dat de liefde van de man door de maag gaat? Eric vertroetelt niet alleen de maag van de man, maar deze van alle fijnproevers ongeacht de sekse of de haartooi.
Ons verraste hij met een zomerse prelude waarin naast de Bretoense kreeft ook de makreel en de zonnevis op een enorme bijval konden rekenen. Zijn nootje van kalfszwezeriken groeide met fijne worteltjes en een zeer zacht abrikoosparfum uit tot een ongekroonde delicatesse.Met een heerlijke kaasschotel recht van omas hoevetje, bracht hij ons op erg subtiele wijze terug naar de natuur, om het geheel met een frambozenserenade af te ronden.
Maison Lemonnier biedt ook 9 erg comfortabele kamers. Dit biedt meteen de mogelijkheid om een aantal gastronomische formules aan te bieden, dit kan zowel gedurende de week, het weekend als op zondagavond. Naargelang de gekozen formule geniet men van een of meerdere culinaire fantasieën van de chef, formules die ten overvloede de kwaliteiten van deze meesterkok, lid van de orde van 33,in het daglicht stellen.
Doorheen het jaar genieten van deze schitterende gerechten, is telkens opnieuw aftellen naar het moment suprème waarop Eric zijn truffelgeheimen openbaart. RVH.
Maison Lemonnier Baronne Lemonnierstraat 82 5580 Lavaux-Ste-Anne
De roots van het restaurant Knossos dat enige tijd terug in Kortenberg de deuren opende, liggen deels én op het Griekse eiland Kreta, én deels in Leuven.
Het paleis van Koning Minos, op het eiland Kreta kreeg in de Oudheid de naam Knossos mee, een paleis dat trouwens jaarlijks nog steeds vele duizenden toeristen weet te begeesteren. Het echtpaar Choustoulakis, afkomstig uit Kreta en uitgeweken naar België, opende in 1968 in de Leuvense Parijsstraat één van de allereerste echte Griekse restaurant in Vlaams Brabant.
De groei van het Griekse toerisme begin der 70-er jaren scherpte ongetwijfeld de interesse voor Griekse gerechten en dranken aan en droeg deels bij in het succes van het restaurant Knossos. De drang om ook op het thuisfront van de gezellige vakantiedrukte te genieten zorgde anderzijds voor een forse aangroei van eerder Grieks getinte exploitaties die niet altijd de traditionele keuken respecteerden. Bij de familie Choustoulakis bleven kwaliteit en Griekse authenticiteit evenwel dominant aanwezig zodat de gasten er telkenmale opnieuw van een traditionele Griekse keuken met bijhorende wijnen konden genieten.
Na enkele jaren kreeg het echtpaar versterking van Eugenios Nikolis en Magda De Bont. Zij hadden meerdere jaren in Thessaloniki doorgebracht en verruimden de menukaart van Kretenzische gerechten met een serie Macedonische specialiteiten. Nikolis en De Bont namen nadien trouwens het restaurant over en zorgden voor een vrij stevige reputatie.
Zoon Frederikos Nikolis wou het restaurant evenwel een nieuwe uitdaging bezorgen en het elan verruimen. De traditionele Leuvense locatie in de Parijsstraat bleek hem te nauw en bij besliste begin 2003 uit te wijken naar Kortenberg.
Een uitdaging waarbij weliswaar de naam Knossos behouden bleef. Het restaurant huist thans in een karaktervol hoekhuis waar jarenlang één der best draaiende Kortenbergse brasseries een onderkomen vond. Van dit verleden bleef enkel de hoge ruime zaal over, zaal waar thans de blauw-witte kleuren schitteren. Dankzij de hoge plafonds, worden de gasten onmiddellijk ondergedompeld in de ongedwongen Griekse vakantiesfeer. Bovendien worden ze overwelmd door een blauw oplichtende bar met een rijke verzameling echte Griekse Ouzo.
Restaurant Knossos organiseert op maandagavond een typische mezes-avond. Tal van kleine hapjes, variërend volgens het marktaanbod, staan op het menu. Eenvoudig weliswaar maar bijzonder smaakvol en aromarijk. Typische Griekse kost trouwens evenwel zonder overdreven geparfumeerd te zijn: Tsasiki, combinatie van Griekse yoghurt en fijne kruiden, calamares met artisjokken en strapotsada, roerei met feta en paprikasaus, zijn traditioneel van de partij en vormende centrale items in een zeer ruim aanbod.
De Griekse keuken heeft de naam een gezonde keuken te zijn door een matig gebruik van vis en vlees, maar zeer veel groenten en fruit aan te bieden, facetten die we inderdaad in de bereidingen in Knossos terugvinden. De Griekse keuken zou volgens experten trouwens de tweede gezondste keuken ter wereld zijn. Naast het vaste menu zorgt Frederikos ervoor dat wekelijks nieuwe regionale specialiteiten worden aanboden. Proeven kan men van de ovenschotels, de vis en zeevruchten, of de grillades van arni-lamsvlees, chirono-varkensvles of kotopoulo-kip. Leukst van al is evenwel de chef een carte blanche bezorgen waarbij hij onverwachte maar overheerlijke bereidingen serveert. Hierbij volstaat het enkel aan te stippen wat je niet lust. De diverse gerechten worden naar keuze geserveerd met aardappelen op Griekse wijze, rijst op Griekse wijze of kritharaki, een pastarijst in tomatensaus.
Frederikos houdt ondanks de nieuwe uitdaging, enkele oude tradities in ere. Het opstartprincipe uit 1968 is nog steeds van kracht, nl een typische Griekse keuken met oog voor eenvoud en traditie met uitgesproken respect voor de ingrediënten. Kwaliteit en versheid van de producten staan centraal en door de aanvoertermijnen is het mogelijk dat bepaalde producten niet voorradig zijn. Toch blijven voldoende suggesties over om volop te genieten van streekgerechten uit de godenkeuken van de Griekse grootmoeders.
Naast tal van lekkere gerechten heeft Frederikos evenzeer oog voor kwalitatieve wijnen die toch betaalbaar moeten blijven. Toppers bij onze degustatie waren een Techni Alipias wit, 90% sauvignon en 10% assyrtikodruif. Een droge maar toch sappige wijn met impressies van appel, gekonfijte citrus en abrikozen, met zeer lichte ondertoon van eik. Dit alles in een schitterende groengele kleur. De Orinos Helios is een perfecte rode wijn, 100% Agioritikodruif uit Korinthië. De rijping op Franse eik geeft hem een smaak van gekonfijte kers en rode pruimen. De diepvolle violette kleur maakt de wijn vlot en zacht in de mond terwijl elegante tannines zich ontplooien.
Centraal in de zaak staat een indrukwekkende grill waar tal van gerechten onder het goedkeurend oog van de klanten worden bereid. Dit evenwel zonder de zaal met ongewenste keukengeurtjes te vullen, een perfect voorbeeld van versheid en kwaliteit van de bereidingen in restaurant Knossos. RVH.
In een rustige en klassieke stadsbuurt, op de grens van de gemeenten Ukkel en Elsene, vinden we in een voormalig herenhuis het restaurant Le Fruit de ma Passion. Iets meer dan twee jaar nu, staat self-made chefkok Quintin Jadoul er achter het fornuis, en verrast telkens opnieuw zijn gasten met een exclusief culinair festijn.
Bij de opstart van de zaak besloot Quintin om te breken met het traditionele, soms veel te stijve gastronomische gebeuren. Hij zou zijn gasten letterlijk en figuurlijk in het salon en de woonkamer ontvangen om hen er te verwennen met heerlijke gerechten. De bedoeling was en is nog steeds, om alle smaken en aromas van de ingrediënten volop tot hun recht te laten komen. Een creatieve keuken, die rijkdommen en finesses met gevoel en warmte associeert. Een uitnodigende keuken evenzeer die de gast tot actieve participatie stimuleert, met meer dan eens een vleugje humor inruilend voor de soms overdreven, ongevoelige strengheid van betwetergastronomen.
Le Fruit de ma Passion, biedt geen vaste kaart, maar wel twee erg genietbare keuzesuggesties. Bij het blind-datemenu levert de gast zich ten volle over aan de creativiteit van de chef en zijn dagverse inspiratie en krijgt hij pas na de degustatie, tekst en uitleg over de samenstelling van het zopas genoten gerecht. In deze formule, kan de klant zelf het aantal gerechten kiezen dat hij wil degusteren.
De tweede oplossing is een keuze uit de dagsuggesties die evenwel bestendig wijzigen. In deze formule heeft men wel enig idee van de gerechten die worden opgediend, al zorgt de erg persoonlijke benadering van Quintin ervoor, dat men ook bij de dagsuggesties met een onvoorstelbare rijkdom van smaken en aromas wordt geconfronteerd. In gans dit concept moet evenwel duidelijk worden onderlijnd dat Quintins keuken noch revolutionair noch experimenteel is, aangezien hij vertrekt van klassieke samenstellingen die hij evenwel met passie en liefde voor het vak van een aantal complementaire aromas voorziet.
Een zelfde diversiteit en creativiteit bij de wijnkeuze. In het blind-menu test Quintin je smaakpupillen tot het uiterste, je wordt geconfronteerd met combinaties die op het eerste zicht totaal waardeloos zijn, maar die na het proeven, samensmelten tot perfecte partners. Men kan anderzijds zelf zijn wijnen kiezen, Quintin associeert dan de wijnen met fijne bereidingen waardoor meer dan eens nieuwe creaties ontstaan. In Le Fruit de ma Passion kan men evenzeer een aantal lekkere wijnen per glas degusteren.
Het onthaal in Le Fruit de ma Passion, is binnentreden in de gemoedelijke huiselijke sfeer en aanschuiven aan rijke tafelen met verzorgd linnen, opgesmukt met kristallen glazen en zilver bestek. Een atmosfeer waar je ontspannend kan genieten van fijne, verrassende gerechten.
In deze ietwat ongewone formule worden tal van a-prioris overboord gegooid. In het blind-menu zit soms kalfszwezerik in combinatie met zeewolf. Een onvoorstelbare delicatesse die door alle gasten wordt geprezen, zelfs door diegenen die er allergisch voor zijn. Vermits Quintin pas na de degustatie zijn gerechtsamenstelling onthult, moeten velen toegeven dat men soms iets te veel vooroordelen met zich draagt. Een andere verrassing is de smaakrijkdom van een eenvoudige koude crème van groene tomaten .
De carte blanche of blind date formule is voor Quintin het ideale communicatiemiddel om zijn ideeën en heerlijke composities met anderen te delen. Vertrekkend van een klassieke basis geeft hij een hedendaagse interpretatie aan smaken, geuren en texturen met slechts één enkel doel voor ogen: de gasten een heerlijk moment te bezorgen. Culinair degusteren is in Le fruit de ma Passion inderdaad een waar genoegen. RVH.
Le Fruit de ma Passion 53a Jean-Baptiste Meunierstraat 1050 Brussel tel 02-347 32 94
Culinaire commentaren :
Lemaire : 79/100
men eet hier ontzettend goed
Delta: restaurant met ziel en persoonlijkheid
keuken met guts en swing
GaultMillau: 13/20
Franse basis met mediterrane en oosterse invloeden
Het restaurant De Oosthoek bevindt zich op een van de bekendste pleinen van Knokke, vlakbij bij de Polders. Rustig en gezellig, knus en verpozend. Het Oosthoekplein is onbetwistbaar een bevoorrecht plekje.
In de gezellige drukte heeft het Oosthoekplein met zijn haakse huisjes bijna als enige de sfeer van het platteland behouden. Moeder Siska wist met haar wafels hier een dynastie te vestigen, niet ver van de molen waar ooit de schilder Félix Labisse woonde. Het imperium van de familie Siska breidde zich sindsdien uit, maar liet toch nog plaats voor waardevolle vazallen als het 'Hof van Vlaanderen' met zijn grote terras, de fruithandelaar Castel, het restaurant 'La Sapinière', de Bistro de la Mer van het Brussels restaurantmonument Jef Deglas, het kwaliteitshuis 'De Oosthoek' en een echte Vlaamse bistro van weleer, 'De Vier Wegen', welke in een Wine Bar is veranderd. De kracht van het Oosthoekplein schuilt in het feit dat het de jaren heeft weten te trotseren zonder zijn landelijke karakter prijs te geven. Het Oosthoekplein telt hierdoor wellicht meer bezoekers dan het beroemde Albertplein in Knokke, maar net het landelijk aspect slorpt elke drukke overlast op.
Binnentredend in de terrasveranda wordt men meteen overrompeld door een gevoel voor comfort, voor smaak in de meest geraffineerde vorm en zelfs voor een zekere luister. Houtwerk, lampenkappen, tafellinnen alles is wit, zelfs de bloemen. Aan de wanden van de eetzaal met zijn vloer van onbewerkt houten parket zien we niet alleen kunstwerken die met kennis van zaken zijn uitgekozen, maar tevens een muurschildering van Paul Klein. Voor de liefhebbers is er een humidor met fijne sigaren. En laten we niet de mooie schouw en de oude kachel vergeten te noemen.
Schilder Klein bezielde dit huis, hij woonde in Damme, in een ommuurd huis aan het kanaal. Dikwijls kwam hij naar De Oosthoek. En de bazen, die zijn werk waardeerden, hingen verscheidene van zijn doeken aan hun muren, afgezien van het befaamde fresco. Toen hij eens in België was, schreef Georges Brassens over hem : Nog een Belg. En van formaat, in alle opzichten. Hij is Belg omdat hij het merendeel van de tijd in België woont en omdat zijn vader van Arlon was. Zijn moeder, een Française, zorgde natuurlijk voor de public relations tussen de duizenden gevoelens die in zijn ziel samenwoonden in een hoogst charmante anarchie. Zoals veel mensen uit het noorden, is hij sappig, houdt hij van passies en sterke dranken, laat hij zich verleiden door de weidse horizonten, weet hij van goed eten en maakt hij graag grapjes.
Brassens vertelde aan Brel hoe enthousiast hij over Klein was, die op zijn beurt de behoefte voelde opkomen enkele woorden aan hem te wijden : Van vissers tot vissers, van wilgen tot wilgen, en van torens tot torens brengt Klein licht onder de lage, donkere hemel van het oude Platte Land dat het zijne is geworden. Mijn Vlaanderen komt van moederszijde, het zijne uit een huwelijk, maar het is dezelfde winter, de zelfde uiterste droom.
Deze stamgast van De Oosthoek wist in feite iedereen te winnen voor zijn kunst. Kijk maar naar al die uiteenlopende schrijvers die iets over hem geschreven hebben: Georges Sion, Jules Romains, Yvan Audouard of Hubert Nyssen.
Chef-eigenaar Stefan Billiau is puur-sang van Knokke. Geboren in 1963 in deze mondaine badplaats, kreeg hij zijn opleiding aan de hotelschool Ter Groene Poorte. Daarna werd hij chef de partie in La Réserve en vervolgens bij zijn huidige buurman La Sapinière. Hij heeft dezelfde functie in DHulhaege te Deinze, alvorens hij sous-chef wordt in De Witte Poorte in Brugge en chef in De Houterij te Oudenaarde.
Ook als chef-kok treedt hij voor het eerst op in zijn geboorteplaats, waar hij die rang heeft in La Sapinière voordat hij in 1997 het restaurant De Oosthoek overneemt. In 1998 dringt hij door tot de finale van De Zilveren Pollepel, om in het jaar 2000 tot Meesterkok van België te worden benoemd. In april 2000 wordt hij tweede op de wedstrijd van de Kok van het Jaar (Mondial 2000) en treedt hij ook toe tot Chaîne des Rôtisseurs. Op het Charvetfornuis, de Rolls Royce onder de professionele fornuizen, tovert Stefan overheerlijke gerechten te voorschijn.
Enkele culinaire ontdekkingen:
- Carpaccio van gegrilde tonijn, grof zout, artisjok en ijs van erwten, krokantjes van ciabatta, coulis van spinazie.
- terrine van ganzelever, compote van peer en vijg, appelgebakje, stroopje van witte wijn en balsamiek
- gebakken zonnevis, risotto met parmezaan, koningskrab en jonge prei, kreeftenbonbon, olie van basilicum en jus van schaaldieren
- franse duif met tosti van ganzenlever, kroketje van gerookte ossetong en kalfszwezerik, geprakte aardappel met fijne erwtjes.
In een restaurant dat uitpuilt van talent is een vriendelijke en efficiëntie ontvangst uiterst belangrijk. Mevrouw Billiau-Maenhout heeft aandacht voor het minste detail en verkiest de gasten discreet te begeleiden. RVH.
DE OOSTHOEK - Oosthoekplein 25 - 8300 KNOKKE-ZOUTE - Tel : 050/62 23 33
Gesloten op dinsdag en woensdag
Appreciatie door de culinaire gidsen:
Michelin: 1 ster
Stijlvol modern interieur, contrasterend spel van rood, zwart en wit
Fraai opgemaakte borden
Lemaire: 85/100
Tijd om te praten en te luisteren
Klassieke keuken
GaultMillau: 15/20
Gerechten waar veel denkwerk, experiment en arbeid aan voorafging
Stijlvol eigentijds interieur
Vriendelijke bediening en interessante wijnkaart
Delta: 1 koksmuts
Stefan is voorloper in de huidige restauratiesector
Klassiek maar toch creatief met persoonlijke touch
Knack: 3 kloppers
Gerechten getuigen van veel voorbereiding en technisch vernuft
Mathieu Vandenbussche, een zeer initiatiefrijke jonge ondernemer, begon zijn eigen bedrijf met de creatie van Côté Cuisine, daarop volgde Le 163 en nu leidt hij Le Passage de Milan op het terrein van het Egmontpaleis.
Men kan het Egmontpaleis van vier kanten binnenkomen. Twee daarvan dragen de namen Passage de Milan en Passage Yourcenar. Deze laatste werd door de stad Brussel gekozen als eerbewijs aan de schrijfster en heeft een zekere bekendheid. Merkwaardig genoeg bleef de naam Passage de Milan, onbekend.
Mathieu Vandenbussche startte na het behalen van 3 diplomas aan het COOVI, als commis in de keuken en zaal van Bobbenotje in Anderlecht en stapte nadien over naar La Bonne Fourchette in Neder-Over-Heembeek. Na chef-de-rang te zijn geweest op de banketafdeling van het Hiltonhotel, aanvaardde hij de functie van maître dhôtel in het restaurant La Maison in Elsene. Toch bleef hij ervan dromen om als manager aan de slag te gaan, iets wat hem lukte in brasserie Kermis Café en nadien in 2000 in Kladaradatsch. Hij creëerde in 2002 Côté Cuisine nadat hij twee jaar als kok werkzaam was in Le Pain Qutoidien in Etterbeek. In Côté Cuisine plaatste hij een team en ontwikkelde de afdelingen take away en delivery. In 2005 doet hij de overstap naar het EFP ofte Espace Formation PME en opent Le 163. Na de reorganisatie van de interne bezorgdienst stijgt het cafetariagebruik met maar liefst 60%. In het ISELP, Institut Supérieur pour lEtude de Langage Plastique waar zowel binnen- als buitenlandse studenten over de vloer komen, wacht hem een nieuwe uitdaging. Hij hervormt het restaurantantconcept, voert kindermenus in, maar heeft evenzeer aandacht voor de traiteurafdeling en de aanverwante activiteiten van evenementen en seminaries. Tot de nieuwe faciliteiten behoren ook het terras en internationale kranten en tijdschriften.
Voor het restaurantgedeelte doet Mathieu een beroep op chef-kok Alfred Pepa. Deze heeft niet de pretentie een haute cuisine te presenteren, maar wil doelbewust de klanten, verse en goed bereide gerechten aanbieden, zonder ze met al te veel franjes te omgeven. De producten moeten hun smaakeigenheid en noodzakelijke en kenmerkende aromas behouden. Alfred begon zijn carrière als hulpkok in La Fatoria, nadien was hij chef-kok in Le Pain Parasol in Elsene, om nu het fornuis van Le Passage de Milan te beheren.
Le Passage de Milan staat ook gekend als het Expo Art Café en is geopend van maandag tot vrijdag van 12 tot 17u30. Lunchen kan tot 15 uur, terwijl de tea-time met aangepaste kaart loopt van 15.30 tot 17.30, het happy hour start om 16.30. Naast een doodeerlijke keuken krijgen de gasten er geregeld nieuwe exposities van een ruim pluimage artiesten te bewonderen. RVH.
Le Passage de Milan Waterloolaan 31 1000 Brussel tel 02/513 89 59
