Italië, het land waar gulheid, levenskunst en gastvrijheid hoog in het vaandel staan, ligt aan je voeten langs de Vorstlaan, vlakbij het Wienerplein, in Watermaal. La Fattoria is een huis met verschillende rijkdommen, een authentieke boerderij, of het levende bewijs van de landelijke oorsprong van deze Brusselse voorstad.
Het restaurant werd geopend in 1995 ter vervanging van de vorige zaak. De charme en de bijzondere, heel persoonlijke sfeer waren meteen een schot in de roos, nu meer dan een decennium later, is de verleiding zo mogelijk, nog groter geworden.
De witte, sobere voorgevel wordt aan de buitenkant verzacht door de harmonische verhoudingen van de veranda met prachtige oude markiezen. Het vormt een uitnodiging om de deur te openen en de karaktervolle zalen te ontdekken. Vooraan, een heldere ruimte met heel veel licht waar je dankzij de grote ramen de levendige buurt kan observeren. Vervolgens een intiemere kamer in Belle Epoquestijl, waar de muren subtiel versierd werden met frescos, bankjes en indrukwekkende spiegel. Tot slot wellicht het meest favoriete plekje, de bibliotheek, vol boeken in trompe-loeil. Het intieme karakter blijft overal behouden dankzij de ietwat afgezonderde tafeltjes. Je ontdekt tevens leuke details en ongewone voorwerpen, zoals de collectie bokalen op de rekken, gevuld met veelkleurige deegwaren of de verzameling oude uurwerken die een vleugje nostalgie, mystiek en surrealisme creert.
De keuken van La Fattoria is natuurlijk Italiaans, evenwel getoetst aan een vleugje Frans charisma. Een kwestie van variatie in het genot te brengen. De kaart met grote onberispelijk bereide klassiekers gaat hand in hand met de heelrijke suggesties, die bereid worden volgens de markt, seizoenen en aanvoer.
De hoofdstukken van de kaart wekken ongetwijfeld je eetlust op. Het antipastibuffet staat bekend als één van de beste van de stad, er zijn de risotto en deegwaren, de specialiteiten zoals kalfslever alla Veneziana, spaghetti met vongole Veraci, osso buco alla Gremolata Keus te over dus, want Italië is rijk aan kwaliteitsproducten, ongeacht of men op een zonnige zomerse specialiteit mikt, of men verzeilt in de charme van een intense winterse wildbereiding.
La Fattoria, een Toscaanse ziel in Brussel die getuigt van een standvastige en professionele keuken, rijk aan de smaken van het zuiden en gecombineerd met een heel mooie selectie van Italiaanse wijnen uit alle prijsklassen.
Juist naast het hoofdgebouw stond de prachtige geklasseerde schuur te wachten op een restauratiebeurt, want de dreigende muren konden elk ogenblik instorten. Het aanvullend project Il Fatto-bar en La Locanda kreeg vier jaar geleden vorm en gestalte.
Cocktailbar, wijnbar, rooksalon in Il Fatto-bar kan je op adem komen in een volledig nieuw kader waar dankzij een intelligente renovatie de ziel en vooral de geschiedenis van het gebouw bewaard bleven. De oude materialen gaan er prachtig samen met de hedendaagse vormgeving, het designmeubilair, de clubfauteils en de sofas met middagallures.
Door een venster in XXL-formaat ontwaar je achteraan een aparte zaal, een soort machinekamer uit een of ander boek van Jules Verne, zaal waar evenwel een grillbar en pizzaria een onderkomen vonden.
Ronde tafels, compartimenten, bakstenen muren, gietijzeren zuilen, een trap die naar een grote mezzanine leidt Hier geniet je van één van de 15 pizzas op de affiche, Napolitana, Capresa, Zingare, Capriciosa... De kaart bevat ook deegwaren, risotto, lichte of stevigere gerechten, gegrilde poonfilet op een bedje van sla, snel bereide zalm met spumante, eendenfilet van het huis, côte à los, brochettes RVH.
La Fattoria Il Fatto-bar La Locanda - Vorstlaan 1 1170 Watermaal Bosvoorde
Tel 02-672 27 61 alle dagen open van 11 tot 15 uur en vanaf 18 uur
Een der toprecepten uit de gastronomische bijbel LAir du Temps is ongetwijfeld de cannnelloni van witte chocolade en Royal Belgian Caviar Gold Label, die ook door de fijnproever zelf kan worden bereid. Hierna als leidraad het recept van de hand van meesterkok Sang Goon Degeimbre himself.
Voor 20 cannelloni:
100 g chocolade Blanc Ivoire Valrhona, 125 g mineraalwater, 1 onbespoten citroen,
2,25 g agar-agar, 80 g Royal Belgian Caviar Gold Label
Voor de garnering:
Shiso® Green, Maldonzout, sanshopeper
Bereiding:
Verwarm het mineraalwater op 80°, rasp er de citroen in met een fijne Microplane®, laat 2 à 3 minuten trekken en zeef.
Voeg er de chocoladechips bij en laat smelten. Voeg er de agar-agar aan toe van zodra de temperatuur 35° bereikt. Homogeniseer met een staafmixer. Breng aan de kook. Giet op een lauwwarm gemaakte roestvrijstalen gastronormplaat.
Strijk de vloeistof snel en gelijkmatig 1,5 mm dik uit over de hele oppervlakte. Laat stollen op kamertemperatuur. Verdeel in rechthoekjes van 6 cm x 3,5 cm. Leg 4 g kaviaar op elk strookje. Rol ze op tot cannelloni.
Bestrooi ze met wat sanshopeper, Maldonzout en topjes van shiso®.
De combinatie chocolade en kaviaar doet onmiddellijk denken aan Heston Blumenthal en zijn recept White chocolate and caviar buttons. Eigenlijk verschilt witte chocolade niet veel van room. Hij is rijk aan vetstoffen, terwijl het suikergehalte wel hoger ligt, maar dat is niet echt een handicap.
Sang Hoon bewerkt de witte chocolade zoals room en compenseert het hoge vetgehalte met water. De room is dus minder zoet. Een tijdlang werd deze chocoladeroom gewoon met zalmeieren opgediend. Door de agar-agar werd het echter mogelijk de chocolade als soepele cannelloni te bewerken en er kaviaar mee te combineren. De cannelloni brengen harmonie en een lichtzoete toets, die nog beter tot uiting komt door het zoute van de kaviaar.
Gesmolten ivoirechocolade is bijzonder vloeiend, een eigenschap die van pas komt om hem te bewerken voor dit recept. RVH.
Een nieuwe Upignac-generatie neemt de fakkel over. De tweelingbroers Jeremy en Raphaël Akili zijn de nieuwe gezichten van de beroemde Belgische foie gras in een speciaalzaak die net haar deuren opende in de buurt van het Flageyplein. Het is een avontuur tussen appelgroene muren, mahoniekleurige ramen en een grote tafel in blauwe hardsteen voor de kooklessen.
Op hun 31ste zijn de broers de jongste vestigingshouders van Upignac. Oorspronkelijk hadden ze een eigen bedrijf gespecialiseerd in events (geluid, licht, video), maar besloten hun onderneming over te laten om zich helemaal aan hun hobby te kunnen wijden: de keuken en fijne voeding. Terwijl zij op zoek waren naar een referentieproduct, wilde Upignac zijn toekomstige speciaalzaken net een nieuw imago meegeven. De gedroomde combinatie dus. Vooral omdat Jeremy en Raphaël dol zijn op foie gras en zich met jeugdig dynamisme op dit avontuur willen storten. Kortom, een wereld in het teken van gastronomische verfijning, veel meer dan alleen sublieme foie gras.
De krachtige appelgroene kleur geeft het ganse imago een absolute facelift waarbij dankzij luchtige maar tegelijkertijd imposante etalagekasten toch een waaier van verse producten binnen handbereik ligt. Keuze te over uit foie gras en producten van eendenborstfilet, eendenworst, pens, confit, terrine, mousse eendenvlees in al zijn aspecten. Daar vlak naast in het koelrayon bespeuren we diepgevroren foie gras in het gezelschap van een knap assortiment gevulde ravioli. De mahoniehouten kasten pronken met een royaal aanbod van foie gras in bokalen en fijne voeding, jam, olie, azijn, thee, koekjes en het complete gamma 2008 in zijn gloednieuwe verpakking.
In de wijnafdeling diverse referenties van champagne, rode wijn, zoete wijn en specifieke dranken die perfect bij foie gras passen, zoals de natuurlijke wijnen uit de biologische landbouw die trouw blijven aan hun terroir en de oorspronkelijke druivenrassen. Deze wijnen zonder scheikundige gisten zijn de trots van de twee jonge uitbaters, ze zijn gegarandeerd vrij van bewaarmiddelen en sluiten perfect aan op de filosofie van de moederonderneming. Bovendien beantwoorden ze aan een beleid van vernieuwing en authenticiteit, in de lijn van alle verse Upignac-producten, vrij van antioxidanten en bewaarmiddelen.
Met de eindejaarsfeesten in het vooruitzicht, heeft Upignac leuke ideetjes voor zowel particulieren als bedrijven in petto. Beide doelgroepen vinden hun gading in twee specifieke catalogi met een uitgebreid aanbod in een klein, medium of groot formaat, met een selectie volgens ieders smaak en budget. Opvallend in dit aanbod zijn de verse producten (bewaren tot max. 4°C, bewaartermijn beperkt tot 3 weken) en de gesteriliseerde producten in bokalen (lange bewaartermijn, koeling niet noodzakelijk).
Bedrijven vormen een gegeerde niche, maar Jeremy en Raphaël Akili gaan zelf langs om klanten te laten proeven. Die bedrijfsbezoeken maken het mogelijk om de collis perfect naar wens samen te stellen, een echt persoonlijke keuze te presenteren en advies te geven over de fiscale aftrekmogelijkheden (niet minder dan 12 collis van minder dan 50 euro excl. BTW). Bedrijven kunnen ook, net als particulieren uiteraard, terecht op de website om het aanbod te ontdekken.
Upignac Elsene is gespecialiseerd in persoonlijke geschenkcollis zonder meerprijs. Dit is de eerste speciaalzaak in het net die een online bestelsysteem opzette, net als een thuisleveringsdienst in de regio Brussel. Met Nicolas Logit, ex sous-chef van het restaurant Bon-Bon aan het culinaire roer tekenen de tweelingbroers alvast voor een beloftevolle en kwaliteitsvolle exploitatie. RVH.
Upignac Elsene Antoine Labarrestraat 24 1050 Elsene
Het hotel Hilton Brussels mag dan wel zijn veertigjarige bestaan vieren, het behoudt toch nog altijd zijn statuut van gastronomische aanbeveling in het hartje van de Europese hoofdstad.
De nieuwe kaart van het gastonomisch restaurant Maison du Boeuf toont eens te meer aan dat inventiviteit en gevoel voor goede producten van zeer groot belang zijn voor de tevredenheid van de klanten. Chef-kok Jacky Chartier heeft zich als het ware uitgesloofd om aan zijn veeleisend kennerspubliek het beste te bieden.
De onontkoombare gerechten als de tartaar van het Maison du Buf met kaviaar of de beruchte rundskotelet in zoutkorst geven de kaart een traditioneel karakter, terwijl de meer hedendaagse bereidingen als de Koningskrab uit Alaska gebraden in schuimende boter, metlichte Parmentier van Fines de Claires en kervelmousseline of de Tonijn met spinaziescheuten en citroenschilletjes, moes van espelettepeper en cedraat en melkrisotto voor het innoverende tintje zorgen. En dan hebben we het nog niet over de kleine wonderen die patissier Michel Babikov als dessert bereidt...
Zoals dit al vaak het geval is voor het Maison du Buf, komen de nieuwigheden niet enkel van de keuken, maar ook van de zaal. Giuliano Gianotti, de directeur van het restaurant, stelt naast een van de mooiste wijnboeken van de hoofdstad een prachtige magnumkaart voor die zelfs de meest veeleisende alcoholliefhebbers tevreden zal stellen. Van de 442 wijnreferenties die op de kaart staan, worden niet minder dan 39 flessen van 1,5 l weggegeven (13 wit en 26 rood).
Op de kaart zowel zeer prestigieuze traditionele wijnen zoals een Pétrus of een Mouton Rothschild, als wijnen uit andere landen en meer bepaald uit Italië. Dit noemenswaardige pluspunt ten opzichte van een traditionele wijnkaart overtuigt er ongetwijfeld iedereen van dat een wijn in een fles van 1,5 l vaak van veel betere kwaliteit is dan een wijn uit een gewone fles van 75 cl en dat dit bovendien goedkoper is dan twee flessen van dezelfde wijnsoort.
Hieraan moet nog worden toegevoegd dat mensen met een grote dorst vier jeroboams op deze kaart zullen vinden. In de Champagne-streek verwijst deze term misschien naar een dubbele magnum, d.w.z. vier flessen of drie liter, maar in de streek rond Bordeaux verwijst het naar een volume van vijf liter!
Voor de personen met een kleinere dorst zijn er nog altijd de 42 referenties in halve flessen... RVH.
Het Estaminet du Kelderke schermt zijn troeven uitstekend af. Men kan zich nauwelijks voorstellen dat achter de ietwat mysterieuze gevel een aangenaam restaurant schuilgaat met een echt eigen aanpak. Yves Deflandre en Olivier Barry mogen zonder blozen beweren dat zij de origineelste zaak van de Brusselse Grote Markt runnen. De charme van dit met geschiedenis doordrenkte stadsplein, vloeit naadloos over in de verleiding van het eigentijds ingerichte Estaminet du Kelderke.
Het interieur biedt een weldoordachte mix van muren in zichtbaar metselwerk, warme en trendy tinten, natuurlijk houten tafels en gebleekte plankenvloer. Ook de hogere tafel voor 8 personen, geeft ten overvloede, een resoluut eigentijds trekje aan de rechthoekige ruimte die desondanks intimistische hoekjes kent en plaats biedt aan maximaal 40 tafelgasten.
Tegen de muren een aantal zwartwitfotos die het rijke patrimonium van Brussel verheerlijken, terwijl de open haard nog altijd een warme sfeer uitademt. Het geheel vormt een ruimte met een moderne, relaxte sfeer met als toetje het schitterend uitzicht op de Grote Markt.
Het Estaminet du Kelderke verwijst met trots naar de Brusselse roots. Het restaurant biedt een smakelijk alternatief met veel aandacht voor salades en boterhammen op basis van natuurlijke producten. Onvoorwaardelijke liefhebbers van typische gerechten kunnen er terecht voor haringfilets Jefke, Vlaamse stoofkarbonade met bier, Gentse waterzooi, vleesballetjes uit de Marollen of een rijkelijke stoemp, geserveerd met spiegeleieren, boerenworst, beuling of spek.
Mosselen, diverse gerechten met rood vlees en de klassieker, gegratineerd witloof, vervolledigen de kaart van deze nu al bijzonder gereputeerde keuken.
Maar Estaminet du Kelderke, verrast ook waar men het niet verwacht. De fijnproever vindt hier ook een iets lichtere fusion keuken, meer dan copieuze salades of belegde boterhammen van brood met zuurdesem. De chef beoogt een mix van smaken die op geen enkel vlak botst en toch seizoensgebonden blijft. Twee lichte seizoenspecialiteiten zijn La Bruxelloise, een boterham met kwark, radijs, ui en bieslook, of La Carpaccio, een boterham met ragfijn gesneden rauw rundvlees, basilicum en parmezaan. Andere huisspecialiteiten zijn de speltkoek of gerolde flensjes, met een salade die samengesteld kan zijn op Mediterrane, of Ardens - Coburgham, ui en champignons, of trappistenwijze - met abdijkaas.
Het Estaminet du Kelderke gaat het hele jaar lang elke morgen om 7 uur open. Het is dus de ideale plek overigens de enige op de Grote Markt, om de dag te beginnen met een rijkelijk voorzien ontbijtbuffet. Op het menu luxebroodjes, zuivelproducten, fijne vleeswaren, salades en vers fruitsap en dit voor slechts 12. Van het ontbijtbuffet kan men tot 11u30 genieten.
Een restaurant dat zich oer-Brussels wil profileren, moet enkele kwaliteitsbieren aanbieden, het Estaminet du Kelderke heeft een ruime keuze in originele Belgische bieren, maar biedt eveneens een verrassend en zoet Corsicaans bier op basis van kastanjes.
Stamgasten en de heel even passerende toeristen worden ongetwijfeld gecharmeerd door de meertalige onberispelijke service en de kleine prijzen. Toch biedt het Estaminet du Kelderke, heerlijke schotels, een aangenaam decor met uitzonderlijke ligging in het hartje van de hoofdstad. Het is en blijft een modern, trendy restaurant in tegenstelling met de keldergewelven van restaurant t Kelderke dat in de kelderverdieping van hetzelfde gebouw is gelegen. Fijnproevers die het Estaminet wil uittesten moeten even de trappen op en krijgen het uitzicht op de Grote Markt als unieke compensatie. RVH.
Estaminet du Kelderke Grote Markt 15 1000 Brussel tel 02/513 73 44
Net als wielerkampioenen wedijveren de laatste authentieke polderdorpjes met elkaar qua aantrekkingskracht en pittoreske natuurlijke decors. Op amper een figuurlijke boogscheut van Lissewege, pronkt ook Oostkerke (Damme) met een lieflijke entourage die menig schilder en kunstenaar kan bekoren.
Langsheen de ommegang van de kerk, liggen enkele prachtige oude woningen verscholen,in een van hen, het voormalige Gemeentehuis van Oostkerke, vond het restaurant De Vierschare een onderkomen. Door de uitbouw van enkele sfeervolle kamers mag het restaurant eveneens het etiket charme hotel dragen. Het werd na een grondige renovatie van de oude woning, begin 2002 geopend.
Chef eigenaar Rik, oud leerling van de Hotelschool Ter Groene Poorte, baat samen met zijn zus Mireille het complex uit. Ervaring heeft Rik alleszins zat, jarenlang kookte hij aan de zijde van meesterkok Pierre Fonteyne en was naderhand o.m. in Ter Dycke en de Oosthoek actief.
Het rustige decor van Oostkerke is voor hem een absolute inspiratiebron om een creatieve keuken, die uitpuilt van dagverse producten aan zijn gasten aan te bieden. Het is een polderkeuken à la carte met inventieve bereidingen die bol staan van erg lekkere aromas.
Dé specialiteit van het huis is een menu van den echte Belg! Uitdaging en challenge waaraan we niet konden weerstaan. Het huisaperitief kreeg het gezelschap van een quiche van kaas, een mousse van zalm en een carpaccio van tonijn. Nadien verraste Luc ons alleszins met een feilloze gazpacho en huisgemaakte en handgepelde- garnaalkroketten.
Hoofdschotel zoals het hoort, de slibtongetjes van de laatste sleep met een saladeassortiment, frietjes en geurige huisgemaakte mayonaise, een gerecht dat meer dan een symbolische pluim verdient. Uit pure nieuwsgierigheid ruilden we de traditionele dame blanche voor een café glacé, ruil, waarop we enkel positieve commentaar kunnen geven.
Dit unieke menu loopt trouwens het ganse jaar, omdat men zoals Luc stelt, Belg is en blijft. Dus moet men volop genieten van de traditionele keuken en de nationale specialiteiten.
De schitterende ligging langsheen enkele begeesterende fietsroutes inspireerde de exploitanten trouwens om fietsen ter beschikking te stellen van hun hotelgasten. In feite dus Rust-arrangementen die men naar hartelust kan combineren met fijne gastronomische-arrangementen van 1 tot 3 overnachtingen. Lekkerbekken kunnen hierbij naast de keuken van De Vierschare, kennismaken met de culinaire rijkdommen van restaurant De Oosthoek of Le Jardin Tropical, beide in het nabije Knokke.
De Vierschare combineert op een meer dan voortreffelijke wijze de charme, sfeer en authenticiteit van lieflijke polderdorpjes met de aromas van de keuken in het menu van den echten Belg maar evenzeer met absolute gastronomische toprestaurants. RVH.
De Vierschare Processieweg 1 8340 Oostkerke tel 050/60 60 10
DESIGN HOTEL THE DOMINICAN IN BRUSSEL OPENT DEUREN
The Dominican, het gloednieuwe designhotel in hartje Brussel opent haar deuren voor het publiek. Het hotel onderscheidt zich door haar lokale karakter en zal een trekpleister worden voor zowel zakelijke, leisure als Brusselse gasten.
Anderhalf jaar na de eerstesteenlegging in maart 2006, werden zopas de laatste details afgewerkt. The Dominican is het eerste hotel in België met het kwaliteitslabel van design hotels. Het onderscheidend karakter van het hotel gaf hierbij de doorslag.
Het hotel is vormgegeven door het Belgische Architectenbureau Lens Ass en het Nederlandse designersduo Colin Finnegan en Gerard Glintmeijer van FG Stijl, dat vorig jaar de prestigieuze prijs "Prix-Villegiature Paris" voor de categorie Best Interior Design in Europe won. De rode draad doorheen het hele project van The Dominican is de combinatie van Brusselse tradities en de historiek van het pand met modern design.
In tegenstelling tot het grotendeels traditionele aanbod van internationale hotelketens is The Dominican een hotel met een sterk onderscheidend lokaal karakter. Het hotel is gevestigd in de Leopoldstraat, aan de achterzijde van het Munttheater. De hoge vertrekken en de kloostergangen doen herinneren aan het Dominicaanse klooster dat in de 15e eeuw op deze locatie stond. Later woonde de bekende Franse schilder Jacques-Louis David, overleden in Brussel in 1825, op deze plek en werd het huis naar hem genoemd. De originele gevel van het huis van Jacques-Louis David is intact gebleven en werd in het nieuwe hotel behouden.
De Grand Lounge en de Lounge Bar vormen het hart van het hotel en zijn een unieke ontmoetingsplek voor hotelgasten, voorbijgangers en Brusselaars die er de hele dag door in een gezellige en ontspannen sfeer terechtkunnen voor een hapje en een drankje. De voorzijde van de Lounge Bar heeft zicht op het Munttheater, de achterzijde kijkt uit op de binnentuin. De ruimte ademt een en al design uit door het samenspel van hoge plafonds, grote ramen, veel licht, moderne vormgeving en metaalwerk. Met een DJ wordt de lounge op vrijdag- en zaterdagavond een echte 'place to be'.
De 150 kamers en suites werden elk individueel ontworpen en kijken uit op de centrale binnentuin. Het interieur in de kamers is een mix van zeer strak, hedendaags design, gestileerde meubelen, rijke stofferingen, warme kleuren, maar bovenal verzekerd van ultiem comfort. Het begrip 'thuisvoelen' staat centraal. Voor meetings zijn er 3 multifunctionele salons beschikbaar met een capaciteit tot 300 personen.
design hotels vertegenwoordigt een zorgvuldig geselecteerde collectie van meer dan 140 hotels wereldwijd. Het zijn individuele hotels die alle worden gekenmerkt door hun persoonlijke karakter, vooruitstrevende design en culturele authenticiteit. design hotelstm staat voor de meest geavanceerde ideeën in de hotelsector en bieden kosmopolitische reizigers nieuwe keuzes en inspiraties. Het bedrijf heeft haar hoofdkantoor in Berlijn en filialen in Londen, Barcelona, New York, Singapore, Bali en Tokio.
The Dominican is een hotel van Carlton Hotel Collection. Momenteel exploiteert deze groep negen luxehotels met ongeveer 1000 hotelkamers, verspreid over Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De groep werd opgericht in 1985, als onderdeel van het Engelse Hotel Management International Ltd, en heeft haar hoofdzetel in Utrecht. Carlton Hotel Collection streeft ernaar haar sterke positie in de hotelbranche te verstevigen door voortdurend te investeren in de kwaliteit en innovatie van huidige en toekomstige hotels. RVH.
Lissewege, het witte polderdorpje op een boogscheut van de Noordzee, kon alhoewel het nagenoeg werd platgewalst door Brugge en Zeebrugge, gelukkig grotendeels zijn authenticiteit bewaren.
Het kleine gehuchtje in volle Zwinstreek blijft een uitzonderlijk koesterplaatsje waar je haast de geschiedenis kan proeven. De 13de eeuwse vroeg-gotische Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk met spitse kerktoren, was de eerste halte aan de Vlaamse kust voor de pelgrims uit het Noorden op hun weg naar het Spaanse Santiago de Compostella. In de schaduw van de imposante toren, ligt een mooie pastorie, compleet met typische tuin. De kerk domineerde eveneens het Lisseweegsvaartje, een oude waterweg die in de 13de eeuw werd gegraven als verbinding met Brugge.
Restaurant De Goedendag gelegen aan het Lisseweegsvaartje, is een andere aantrekkingspool van het authentieke sfeerdorpje. Ruim 16 jaar geleden nam Luc De Winter het beleid van dit restaurant over, restaurant dat ondertussen meer dan een begrip is geworden bij de smulpapen en gastronomen. Luc durftal eens schertsend te stellen dat Lissewege een streling voor het oog is, terwijl restaurant De Goedendag, een streling is voor de smaakpupillen.
Luc volgde de hotelschool Ter Groene Poorte en was nadien actief in een aantal gerenommeerde regionale tophuizen zoals de Wielingen in Duinbergen, Le Chalut in Zeebrugge en De gouden Harynck in Brugge.
Hij gaf De Goedendag alvast een uitgesproken culinair accent mee en profileerde het restaurant dat zowat 40 jaar geleden officieel werd geopend door de toenmalige Prins Albert, nu Koning Albert II, als perfecte gastronomische pleisterplaats.
Naast de diverse à la carte gerechten, zorgt Luc voor een schitterend menuboekje waarbij de gasten vooraf kunnen kiezen uit een aantal prachtige menus die een perfect evenwicht tussen smaak, kleur en geur aanbieden. Al deze heerlijkheden worden door het keukenteam olv. Jan Demeester, met vaardige hand bereid.
In de eetzaal met uitgesproken Vlaamse stijl en klasse, kunnen ook banketten en feesten worden georganiseerd. Binnentredend in de zaal kan de klant meteen kennismaken met de indrukwekkende wijnkelder die volledig achter glas werd uitgebouwd.
Op zondagmiddag heeft Luc een extraatje in petto, een pianovirtuoos zorgt voor klassieke en populaire deuntjes waardoor de degustatieve gerechten nog beter tot hun recht komen. RVH.
De Goedendag Lisseweegsvaartje 2 8380 Lissewege tel 050-54 53 35
Buiten de platgetreden paden en toch op een boogscheut van de Generaal Jacqueslaan bevindt zich ongetwijfeld het meest pittoreske restaurant van Brussel.
Het ligt genesteld in de oude gewelfde kelders van het Huis Mouchart en deelt zijn warme en gezellige ruimte met een collectie van 38 eikenhouten vaten waarvan de grootste een indrukwekkende inhoud van 22.000 liter hebben. Deze unieke wijnkelder, een zeldzame en ongerepte plek is een alledaagse afspraak gewijd aan het plezier van de tafel, zoveel is zeker. Deze afspraak kent vandaag een heuse boom, wat tot voor kort nog een adres voor insiders was, trekt nu ook een jong, trendy en kosmopolitisch cliënteel. Een pluspunt inzake sfeer en charme is ongetwijfeld de verlichting die via dimmers, het geheel tot een business lounge of locatie voor sentimentele onderonsjes omvormt.
Begin jaren 80 wordt de oude degustatiezaal van Huis Mouchart een restaurant waarvan de gastronomische ambities al snel de wijk overstijgen. Het is ingericht als één enkele, aaneengesloten zaal en wordt van de vaten gescheiden door een glasplaat. Discrete halogeenverlichting verandert in een lichtpenseel dat de flanken van de reusachtige vaten streelt. In de schaduw van dit altijd durende spektakel, is elke tafel voorzien van een individuele schemerlamp zodat een opeenvolging van nachtlampjes het oog begeleidt naar een klein salon met haard. Tegenover deze gang waar de verlichte vaten schitteren, bevinden zich de keuken en, vlakbij, de ingangsdeur in de vorm van een vat. Zo zal u ze zeker niet verwarren met die van de keukens, die in dit opzicht de titel open keukens dubbel en dik verdienen.
Sinds de zaak werd overgenomen door Pascal Fissette, mikt het huis op een zeer ontspannen keuken met tweegangen-lunch tegen 15 euro en een maandmenu met de beste geprijsde ingrediënten van het moment tegen 30 euro, een menu met verschillende keuzes waarbij men zich altijd kan beperken tot het ene of het andere gerecht.
Alhoewel de chef-kok toegeeft dat zijn keuken schatplichtig is aan het decor, erkent hij dat hij neigt tot de Franse culinaire traditie in de edelste betekenis van het woord, met de nauwgezetheid die dit met zich brengt. Deze aanpak weet het beste wild van het seizoen naar waarde te schatten: reebout en -filet, hazenrug en fazant met cantharellen, elk stuk doortrokken van marinades die zorgvuldig werden gemaakt op basis van huisgemaakte fonds. Maar er wordt ook aandacht besteed aan het alledaagse repertoire, met bijvoorbeeld een in cocotte gebraden tamme duif met gebakken foie gras verzacht met esdoornsiroop of dikke gambas doorprikt met Bourbon-vanille vergezeld van gebakken peren met gember. Op de kaart sluiten voorgerechten, vlees en vis de rangen met de nadruk op groenten en delicate garnituren. Tal van specialiteiten vallen op zoals de cassolette van Petit gris de Namur, het taartje van eendenlever, poulardefilet met rivierkreeftjes, fazantenhaan in cocotte en tongfilets in waterzooi.
Kortom, de keuken blijft permanent gericht op uitstekende seizoensproducten en zorgt momenteel voor een ruime pleiade van allerlei wildbereidingen.
Op zon geïnspireerde plek moet de wijnkaart wel onberispelijk zijn, hoewel de vijftien jaar oude flessen vandaag hebben plaatsgemaakt voor lekker wegdrinkende wijnen die een meer hedendaagse rotatie toelaten. Het nieuwe repertoire, met een ruim aanbod Franse wijn, wil dus rijk aan omwegen en ontdekkingen zijn terwijl het huis gehecht blijft aan zijn vaste leverancier, in dit geval het huis Mouchart van de vierde generatie. Dankzij deze mooie verstandhouding kunnen elke maand weer andere wijnen van het huis worden aangeboden tegen een uitstekende prijs. Deze zijn verkrijgbaar per halve fles of glas, vanaf 4 euro. Een nauwgezette selectie van de wijnen van het moment mag trouwens deelnemen aan de maandelijkse rotatie van het menu.
Bijzonder verrassend in deze drukke omgeving is de private parking waarover het restaurant beschikt. Op de binnenkoer van het voormalige wijnhuis is trouwens plaats voor een 30-tal wagens. RVH.
Les Foudres Eugène Cattoirstraat 14 1050 Brussel- tel 02/647 36 36
Sang Hoon Degeimbre opende zijn restaurant LAir du Temps in Noville-sr-Méhaigne in 1997. De man die aanvankelijk apotheker wilde worden, werd eerst sommelier, om uiteindelijk furore te maken als kok. De 10de verjaardag kreeg een gans apart maar bijzonder feestelijk tintje door de publicatie van een culinair meesterwerk.
Sang Hoon Degeimbre en Jean-Pierre Gabriel inspireerden zich voor het concept van het boek LAir du Temps op het restaurant en zijn chef. Ook hier gaat het immers om creativiteit en de behoefte om deze met anderen te delen.
Het eerste deel Cooking biedt een selectie van 100 recepten. Een culinaire caleidoscoop die een perfect beeld geeft van de visie van Sang Hoon Degeimbre. Geen klassieke indeling evenwel, maar de recepten zijn verdeeld over 7 hoofdstukken volgens het jaar van hun creatie. Dit biedt de lezer de mogelijkheid om de keuken en de ontwikkeling van LAir du Temps op de voet te volgen.
We starten met groene asperges, zoete-wijnjus, perzik en viooltjes en belanden uiteindelijk bij een ijskoude cryomeringue van cacao en munt. De fotos van Jean-Pierre Gabriel laten de gerechten perfect tot hun recht komen, dit in een fusie van esthetiek, gourmandise en emotie. Het is zonder meer een aansporing om van al het lekkers te genieten waarbij de smaakpupillen letterlijk en figuurlijk op de proef worden gesteld.
Kookkunst betekent voor Sang Hoon Degeimbre ook de tijd nemen om te luisteren naar de producten die hij gebruikt. Daarom is er boekdeel 2 Casting met een eerbetoon aan de leveranciers van LAir du Temps. In 16 portretten vertelt Casting, met de nodige schroom en fijngevoeiligheid, het verhaal van deze vakbekwamemannen en vrouwen. Zij spannen zich elke dag weer in om de kwaliteiten en smaken van de natuur te eren en te respecteren. Casting licht meer dan een tipje van de sluier van de kostprijs van al deze kwaliteitsproducten.
LAir du Temps biedt twee boekdelen in een zwart koffetje. Meer nog dan een mooi boek, is het een subliem object dat deze meesterkok volop tot zijn recht laat komen. De bij de lancering horende degustatie bood een 25-tal savoureuse hapjes met o.m. een canneloni van witte chocolade en kaviaar, bretoense kreeft, ei 63° met Belgische kaviaar en citroenmousse, een munsterkaas met rozengelei en litchies, een wafeltje muscovado met witte chocolade en estragon.
Jean-Pierre Gabriel, co-auteur en fotograaf van Cooking en Casting, is een bevoorrechte waarnemer van de wereld van gastronomie en eetcultuur. Hij publiceerde reeds tal van artikelen in binnen- en buitenland en is tevens de auteur van diverse boeken, zoals Wittamer: de heerlijkste uren en dagen, De finesses van het stoomkoken (met Yves Mattagne) en Cook + Book (met Alain Coumont). RVH.
Het koffertje LAir du temps, bevat twee boekdelen, formaat 23 x 30 cm, ingenaaid:
Deel 1: Cooking, 272 blz, quadri 100 receptepten, met toelichting en 90 fotos
Deel 2: Casting, 96 blz, quadri de producten, met portretten van de leveranciers.
Het koffertje, 85 , is verkrijgbaar in het Frans en in het Nederlands, en is een uitgave van Françoise Blouard.
Het team van Ricotta & Parmesan viert feest en besloot de gasten nog meer dan vroeger te verwennen. Er is een nieuwe kaart die nog altijd de grote klassiekers van het huis bevat maar die zich ook richt op nog meer authenticiteit qua smaken en geuren. Een creatievere aanpak dus die ook in de suggesties wordt weergevonden met recepten en producten die steevast uit Italië komen.
Ricotta & Parmesan staat sinds het begin en nu meer dan ooit, voor een eerlijke, authentieke, echte Italiaanse keuken met recepten van het huis. Naargelang je smaak, kan je genieten van heerlijke canelloni gevuld met verse geitenkaas en krokante pacetta met acaciahoning op een kaviaar van aubergines, een leuke ballontine van mozzarella in een jasje van gerookte zalm op een carpaccio van gegrilde courgettes met room, een volmaakte aubergine alla parmagiana, scampis Ricotta & Parmesan bereid met room, een Napolitaans sausje, paddestoelen en dragon. Mogelijk bezwijk je voor de verleiding van een met zn tweetjes in een Italiaans bord, een assortiment van zonovergoten bereidingen die je met zn tweeën uit een en hetzelfde groot bord kan eten.
Vlees, vis en deegwaren zijn in Ricotta & Parmesan uiteraard van de partij: de enige echte tartaar op Italiaanse wijze met gebakken gnochetti in plaats van frietjes, de traditionele osso bucco, gegrilde zeebrasemfilet geserveerd met een risotto van asperges en parmezaankrulletjes en naturlijk ook de zelfgemaakte lasagne.
De formule van de traditionele Parmesanavonden wordt lichtjes gewijzigd. Het enorme wiel van Parmezankaas waarin verse deegwaren, paddestoelen, gedroogde tomaten en andere ingrediënten werden gemengd blijft bestaan. Toch zal de bereiding voortaan vooral omwille van de hygiëne in de keuken gebeuren. De nieuwigheid zijn thema-avonden waarbij parmesan de rode draad blijft,al worden tal van nieuwe creaties ten tonele gevoerd.
De wijnkaart van Ricotta & Parmesan combineert ontdekkingen en plezier, een kelder gevuld met mooie verrassingen. Italiaanse wijnen die in de eerste plaats gekozen werden omwille van hun volheid, dit naast enkele wereldwijnen en grands crus classés, tegen redelijke prijzen. De wijn van de maand staat op elke tafel en kost zowat 25 euro, terwijl een meer dan degelijke huiswijn slechts 18 euro kost.
Bij Ricotta & Parmesan heerst er meteen sfeer, een stijl die iets weg heeft van een Spaanse bodega, een Milanese trattoria, Parijse bistro of trendy café en dit achter een prachtige art-nouveaugevel. Het gebouw op enkele passen van het Muntplein was lange tijd een wapenfabriek, uit deze periode dateert de prachtige vitrine van hout en glas, mooi geaccentueerd en gelukkig bewaard. De vitrine herbergt een klein deel van de bijzondere collectie keukengerei van onze grootmoeders. Elders in het restaurant ontdek je een set pannen, een arsenaal van pureestampers, een lappendeken van wafelijzers, slingers van eierkloppers, flesopeners en tal van andere oude en ontroerende getuigen van de keuken van weleer.
In feite geen nostalgie, maar een knipoogje tussen de warme bakstenen muren en de oranje tafels, getuigen van een joviale, levendige en vrolijke sfeer.
Toch blijft Renaud bij zijn uitgangspunt dat men de gasten niets wil opleggen. Ze kunnen nog steeds vrijelijk hun bord samenstellen. Renaud biedt een volledig assortiment van deegwaren en sauzen waaruit de gast gewoonweg kiest.
Temidden van de natuur, in het hart van het Zoniënwoud, opende Dolce La Hulpe Brussels zijn gourmet restaurant Tree O. Executive Chef Pascal Marcin maakt er een erezaak van om zijn gasten een zeer creatieve en natuurlijke keuken aan te bieden met een lokale toets.
Pascal Marcin bereidt een vlees- of vissoort op drie verschillende manieren en presenteert de drie varianten op één degustatiebord dat als voorgerecht of hoofdgerecht kan worden genomen. Elk van deze smaaktrios kan door een specifieke wijn begeleid worden. Op dezelfde manier worden ook de desserts geserveerd. De naam Tree O werd gekozen omdat het een homoniem is van trio, wat verwijst naar het concept van het restaurant. Bovendien is het ook een woordspeling die verwijst naar het thema boom dat we in alle andere restaurants, bars en vergaderzalen van Dolce La Hulpe Brussels terugvinden.
Het introductiemenu was een schitterende illustratie van het creatieve Tree O concept. Champagne Moët & Chandon fungeerde met de Brut Impérial, Rosé Impérial en Nectar Impérial als huisaperitief met drie uitmuntende soepjes die elk van de godendrankjes nog meer diepgang gaven. We kregen achtereenvolgens een mosselsoepje, een soepje van mentholerwtjes met brochette van St Jacobsvruchten en een soepje met Seranomeloen.Het trio van ganzenlever kreeg gegrilde en gekarameliseerde appeltjes, werd in vaatdoek gekookt met een gelei van Espelette kruiden en was tenslotte vergezeld van een bloempje Noirmoutierzout, dit alles vergezeld van de Moët & Chandon Nectar Impérial.
De Zeebaarsfilet aan de lijn werd opgediend: gerookt à la minute vergezeld van jonge spinaziescheutjes en truffelsaus, als tartaar met fijne kruiden en gemarineerd in gemberolie en koriander. Hierbij hoort een leuke selectie van witte wijnen: een Bonterra Chardonnay 2004 Medocino County Californië, een Saint-Véran Louis Jadot 2005 Frankrijk en een Villera, Rhine Riesling 2000 Paarl Zuid-Afrika.
De hindefilet werd opgediend met gevogelte uit Bresse en geconfijt witloof, was gebraden met speculoos, terwijl de carpaccio van hindefilet een koffievinaigrette meekreeg. Hier een selectie rode wijnen: een Caliterra 2005, Cabernet Sauvignon Colchaqua Valley Chili, een Finca Flichman vin reserva Malbec 2004, Mendoza Argentinë en een Château Bel Air, Lussac-St-Emilion 2002 Frankrijk.
Het chocoladedessert omvatte een mousse met sinaasappel, als zachte cake met crème anglaise op smaak gebracht met saffraan en een beignet met munt. Het trio van verrassingsdrankjes varieert hier naargelang de creativiteit van de chef; al zorgde Pascal voor schitterende smaakcombinaties.
Dolce La Hulpe Brussels heeft anderzijds een partnerschap gesloten met de Stichting Folon. De Conference Destination bezit 5 afdrukken van Folon die het restaurant Tree O verfraaien. De kunstenaar realiseerde deze kunstwerken op basis van een postkaart, ze brengen de kunstliefhebber naar New York, de Rocky Mountains, Florida, de Cycladen en China. Pascal Marcin bedacht een menu Découverte Folon op basis van een van de 5 tentoongestelde werken. De culinaire interpretatie van de chef zet aan tot reizen en neemt u mee naar de mooiste landschappen van Jean-Michel Folon.
Dit menu bestaat uit een degustatie van vitelottes bereidt met rauwe zalm en korinader, met tofu en shitake en met jonge uitjes, appel en sojascheuten. Een gevogelteconsommé met stukjes champignons, enoki en citroenmelisse, met een ravioli van king krab en schizo en met gebraden langoustinestaart met gember. Volgt een carpaccio van ananas, gekruide mascarpone en gemarineerd in rijstalcohol.
Het hoofdgerecht is rund uit Simmental, gekruid met Sechuanpeper, rood op dunne plakjes Chinese kool met 5 kruiden en gerookt met jonge spinaziescheutjes. Het dessert tenslotte bestaat uit een bananenbeignet, pudding met gember en tonka en rijstpap met oranjebloesem.
Het restaurant is geopend van dinsdag tot vrijdag van 12 tot 13.30 uur en van 19 tot 21u30, op vrijdag tot 22.30 uur. Zaterdag van 19 tot 22.30 uur. RVH.
Restaurant Tree O
Dolce La Hulpe Brussels Brusselsesteenweg 135 1310 La Hulpe
Het is een traditie geworden die door iedereen wordt gesmaakt: met de komst van de eerste rijp, koppelt La Branche dOlivier zijn wildseizoen aan een bourgognefestival. En om de vreugde compleet te maken, wordt het evenement nog aangevuld met de vier best gesmaakte oesters van het huis die meteen een krachtige rentree maken. Dit is nu al de vierde wintereditie van La Branche dOlivier waarbij de chef Jean-Claude Demurger, een expert blijft in haar- en vederwild. De grote Bourgondische namen worden hier per vier bij betrokken, met collectiewijnen die de kenners doen watertanden.
Tot eind januari zijn de ovens van chef Jean-Claude Demurger het decor van het zachte stoven van een wildrijk repertorium dat hulde brengt aan de kleinere bevolking van de velden, de hemel en het bos: bosduiven, wilde duiven, hazen, fazanten, hinden en reëen. Men kan er de beroemde hele fazant op zijn Brabants vieren, in borden die naar wens versterkend zijn omdat zoals Pascal Grage graag herhaalt de wildkeuken eerst en vooral versterkende porties zijn, overlopend van gulheid. Een versterkende keuken volgens de klassieke kunst die in de bosrijke omgeving van het reservaat van Kinsendael de indruk geeft dat het restaurant niet in Ukkel, maar in het hartje van de Ardennen ligt.
Samen met de lekkernijen presenteren de bourgognewijnen zich aan tafel voor een prachtig huwelijk. Tot de sterren van de bourgondische terroir behoren namen als Bertrand Ambroisie met zijn Pommard 1er cru, Philippe Charlopin als voorloper van de modernie vinificatie, Xavier Besson met zijn uitstekende kelder uit de 17de eeuw en Claude Nouveau die goed bewaarbare terroirwijnen maakt.
Naast dit viertal zijn ook diverse domeinen op de afspraak waarvan het thema de bourgogne, de mensen, de streken en de pinot noir, tot unieke kwaliteiten worden verheven, met in het bijzonder de domeinen Cornu en Bertagna.
De kreeften blijven op de herfst-winterkaart staan, maar de oesters versterken de lokroep van de Oceanen, dit om het evenwicht met het woud te behouden. Onder de holle oesters vindt u de normandische oesters, fines de claires en spéciales de claires, onder de platte oesters, de oesters uit Zeeland en Colchester.
Wij genoten van een huisterrine van patrijs met ganzenlever en fris winterslaatje en een eerder ongebruikelijke maar erg lekkere crepinette van varkenspoot met ganzenlever op een bedje van linzen. Jean-Claude Demurger zorgde bij het hoofdgerecht voor een spetterend festival van kleuren, geuren en aromas. Brabants was de fazantenhen alleszins, ze was getooid met gebraiseerd grondwitloof en rustte op een bedje van gestoomde aardappelen. De hertenfilet grand veneur, een aromatisch festival uit grootmoeders keuken, bewees dat hedendaagse meesterkoks met kwaliteitsproducten, savoureuse gerechten kunnen aanbieden.
Gezel op deze ontdekkingstocht was een Chorey-les-beaune 2002 Maison Edmond Cornu & fils, een heerlijke en dieprode Bourgognewijn met fijne afdronk, die het culinaire festijn extra diepgang gaf.
La Branche dOlivier blijft ook tijdens het wildfestival, met zijn houten lambrisering met spiegels, zijn gewelfd plafond en zijdezachte muziek, een unieke atmosfeer van een oude Brusselse bistro uitstralen. Haar- en vederwild vergast je exclusieve culinaire momenten. RVH.
Na zijn humanioraopleiding besliste Eddy Verstreken om een extra-keukenopleiding in het Coloma-instituut in Mechelen te volgen. Deze beslissing gaf zijn leven een belangrijke wending, hij ontmoette er zijn echtgenote Agnes Van Ham, maar hun gemeenschappelijke interessesferen zorgden voor een denderende opleiding zowel in de keuken als in de zaal.
Een figuurlijke harmonie dus van geuren en kleuren die het echtpaar samen tot ontwikkeling brengt. Meestal samen maar soms ook apart kregen ze in de late jaren 70, begin der 80-er jaren meerdere restaurants op smaak, zo o.m. de Zeester in Leuven, het Wit Paard in Bonheiden, de Veeboer in Grimbergen en t Molenveld in Elewijt. Alhoewel de klanten hun keuken en service naar waarde wisten te appreciëren, kon hun creativiteit onvoldoende openbloeien.
Eind 1986 ontdekken ze per toeval een te koop staande oude hoeve in het Brabantse Buken, een piepklein dorpje dat rustig verscholen ligt naast het kanaal Leuven-Mechelen.Na een grondige renovatie kunnen ze anno 1987 de deuren van hun restaurant openen. In de tuin overleeft een veel vruchtendragende notenboom de renovatiestorm en Agnes kiest resoluut voor De Notelaar als benaming van hun restaurant. Net als die boom, die symbolisch zijn vruchten het ganse jaar door laat degusteren, wil ook hun restaurant de fijnproevers permanent verwennen.
De kwaliteit van het eindproduct in Eddys keuken groeide de voorbije jaren bestendig. Nu staat De Notelaar bekend voor degelijke, kwalitatieve en typische Brabantse streekgerechten met dagverse groenten, deels uit eigen kweek, deels door aankoop op de Brusselse vroegmarkt. Voor Eddy is en blijft de vroegmarkt de aangewezen aankoopplaats voor alle chefs vermits men hier de kans heeft om zelf zijn identiteit te bepalen en niet afhankelijk is van een productkeuze door leveranciers. Bovendien specialiseerde het echtpaar zich ook in oester- en kreeftmenus, deze lekkernijen sieren dan ook de kaart met de regelmaat van een klok.
In het vooruitzicht van hun 20-jarig bestaan, kreeg De Notelaar een opfrisbeurt waarbij niet alleen de keuken, maar ook de bar en de zaal werden gerenoveerd. Door het verplaatsen van de oesterbak kon ook het sanitair worden uitgebreid en krijgt men ook hier een bijzonder relaxerend en kleurrijk gevoel door het perfect op mekaar inspelen van het buitenlicht en de gekleurde lampen. Gans de renovatie dompelt de consument meteen onder in een rustige, charmante sfeer waar alle kommer en last wegvallen. De Notelaar is met een 4-daagse werkweek,geopend van vrijdagmiddag tot en met maandagavond. De feestzaal staat ook de andere dagen ter beschikking voor feesten, evenementen en seminaries, faciliteiten die o.m. door de ruime parking mogelijk worden gemaakt.
Op het culinaire vlak zorgt Eddy geregeld voor nieuwigheden. Streekgerechten met verse kwalitatieve producten en kenmerkende Brabantse groenten blijven belangrijk en vormen trouwens de rode draad in het feestmenu dat tot midden oktober loopt. Dit uitgebreid feestmenu kost all-in 70 Euro. Met het dessert van Peggy, brengt Eddy tevens hulde aan een werkneemster die samen met Agnes en Eddy, de voorbije 20 jaar, in restaurant De Notelaar, lief en leed deelde. Anderzijds serveert Eddy op maandagavond voortaan een 5-gangen degustatiemenu waarbij hij in samenspraak met Agnes, culinaire toppers serveert voor 30. Met inbegrip van aperitief, wijnen, water en koffie wordt dit 50. Vanaf oktober wordt op vrijdagavond een wildfestival georganiseerd terwijl ook het witloof dan volop in de kijker komt te staan.
Het feestmenu 20 jaar Notelaar laat de fijnproevers volop genieten van een kwalitatieve keuken met dagverse producten waarbij een vleugje Brabants romantisme gekruid met de nodige nostalgie, nooit ver weg is. RVH.
Restaurant De Notelaar Bukenstraat 142 1910 Kampenhout (Buken) tel 016- 60 52 69
Met het overlijden van Paul Vanderkeerssen, sloot het restaurant Chez Stans de deuren. Meteen verdween een mythisch oord waar vooral acteurs, schrijvers en kunstenaars en zeer zeker de doorsnee Brusselaar mekaar terugvonden. Ook de erg typische Brusselse keuken verdween. Een vluchtige, maar amateuristische heropening liet het gemis nog veel sterker aanvoelen. Gelukkig daagde zakenman Daniel Verhoeft op die het etablissement Chez Stans nieuw leven inblies, niet alleen qua traditie en inrichting maar voornamelijk mbt de typische Brusselse keuken.
Chez Stans ontleent zijn naam aan de voornaam van de eerste bazin, Constance, de moeder van Paul Stans, die in werkelijkheid Joseph Vanderkeerssen heette. In die tijd was dit een eenvoudig buurtcafé met geverniste banken, houten tafeltjes en een lange bar waar een vaste groep van stamklanten aanschoof. De bazin troonde altijd midden in het café, onveranderlijk gekleed in een stofjas van zwart satinet. Constance, gewoonlijk Stans genoemd, was een echte Brusselse met een bloemrijke woordenschat en veel gevoel voor humor. Omdat het Théâtre des Galeries en het Théâtre du Vaudeville vlakbij waren liepen er vanzelfsprekend veel acteurs binnen na de voorstelling. Deze toeloop bracht de zoon des huizes op het idee ook enkele schotels met streekgerechten te serveren. Een briljant idee want Chez Stans werd een populair adres van heel uitgaand Brussel.
Met de heropening heeft Daniel Verhoeft weliswaar het aantal couverts lichtjes opgetrokken, zonder daarbij de behaaglijke sfeer verloren te laten gaan. Daarvoor staan het rustiek meubilair, de karmijnrode tegelvloer en de geruite tafelkleedjes garant. De gelambriseerde wanden zijn authentiek en dragen het nodige bij aan de warme uitstraling, zeker nu er s avonds romantische kaarsen op de tafels staan. De rode gordijnen herinneren ons eraan dat deze plek nauwe bindingen heeft met het theater en het toneel. Trouwens, boven de bar zien we een muurschildering die een scène uit Le mariage de Mademoiselle Beulemans voorstelt, met Jacques Lippe en Christiane Lenain in de hoofdrollen. In de zaal die uitkijkt op de trappen van de Prinsengalerij, ontdekken we een fresco met personages van de Commedia dellarte en onze beroemdste poppenspeler José Géal alias Toone VII, zonder twijfel een van de authentiekste hoeders van de geest van deze wijk. Een ander beeld roept clown Footitt opnieuw tot leven in het programma Le mariage uit de rolbezetting Chocolat.
Daniel Verhoeft behaalde zijn diploma industrieel ingenieur en startte een bouwonderneming met accenten op ontwerp en renovaties. Met zowat 200 werknemers in dienst en actief in meerdere landen verwerft hij in 1985 door een associatie met de firma Blaton, de eerste horeca-ervaring. In februari 2002 leerde hij Lucilène kennen, een aantrekkelijke Braziliaanse met wie hij huwt. Samen openen ze het restaurant Show Brasil!. In 2005 verkrijgt Daniel een Braziliaanse diplomatieke functie in België en dit jaar startte hij Chez Stans. Zijn relaties met kunstenaars en de wereld van het toneel hebben hem zeer duidelijk geholpen om het originele decor maximaal te bewaren.
Als specialist van de streekkeuken is Cootie, troetelnaam van chefkok Jean-Claude Vankriekenveldt, een groot liefhebber van de Belgische streekgerechten. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan zijn bewondering voor de trompettist uit het orkest van Duke Ellington: Cootie Williams. Op het gemeenteplein in Linkebeek verrichtte hij wonderen als chef van Le Chevalier. Cootie was begonnen in de slagerij Ferdinand van zijn ouders Felix en Rosa op het Alfons Lemmensplein in Anderlecht. In 1980 zette hij een traiteurdienst op poten die nadien tot Le Chevalier uitgroeide. De laatste jaren leidde hij een hotel-restaurant-bar in Costa Rica, terwijl hij ook kooklessen gaf in het Marriott Hotel in San José. Nu staat hij aan het hoofd van de keuken in Chez Stans.
Tot de nostalgische en mythische gerechten van dit restaurant behoort de befaamde steak Nergal. De samenstelling van deze kunstenaarssaus is een zeer goed bewaard geheim dat momenteel enkel wordt gedeeld door de baas, de chef-kok en dit op aangeven van gastronoom Marc Danval.
Deze saus is een geesteskind van acteur Jean Nergal die in 1962 de toneelprijs Eve du Théâtre in ontvangst mocht nemen. Hij leidde aan het eind van zijn loopbaan het Théâtre Royal du Parc, waar zijn borstbeeld trouwens de hal siert. In de samenstelling van de saus verwijst Nergal naar het geheimzinnige van de godenwereld, het onsterfelijke en het intense genot van de gastronomie.
Wie deze saus, maar ook tal van andere Brusselse streekgerechten wil ontdekken vindt in het restaurant Chez Stans meer dan zijn gading. Bovendien worden er tal van culturele manifestaties georganiseerd die de aantrekkingskracht aanzienlijk vergroten. RVH.
De eeuwenoude wenteltrap baant zich een weg in de brede muren uit de 15de eeuw... Méér dan een toren zonder draak op het beroemde Zavelplein, is la Tour d'y Voir vooral een van de meest typische restaurants in onze hoofdstad. Nieuwe eigenaar-chef, Bruno Landana, weet heel goed dat dit indrukwekkende kader niet primeert. Hij houdt de kerk liever in het midden en relativeert daarom het vermeende bezoek van paus Clemens V aan dit historisch beladen gebouw.
Bruno Landana heeft zijn vaste stek al meer dan tien jaar op de Zavel, maar deze 38-jarige autodidact kent de Brusselse 'keukenscène' als geen ander. Van Le Vieux St Martin tot Le Saint Louis over het Café de la Gare: hij stond lange tijd achter verschillende lokale fornuizen vóór hij in dienst ging bij Pascal Anciaux. Hij was zijn trouwe rechterhand tot hij de zaak zelf overnam met de vastberaden overtuiging om het restaurant uit de anonimiteit en vergeten ligging te halen
Het is Brunos bedoeling om de zaak voort te zetten in de lijn van de beroemde verrassingsmenus geïntroduceerd door zijn voorganger, terwijl de smaak van verse, huisgemaakte producten hoog in het vaandel staat, net als een uitgekiend evenwicht tussen een traditionele Franse keuken en meer exotische accenten.
De twee zalen van het restaurant, de kapittelzaal en de kapel, lijken recht uit een geschiedenisboek te komen. Logisch dat de nieuwe chef deze Romaanse sfeer angstvallig beschermt in een sobere eenvoud. De schoonheid van de oude muren en de haast heilige sfeer benadrukken de natuurlijke gastvrijheid van deze ruimte die in de zomer volledig geklimatiseerd wordt. Net als zijn voorgangers beperkte Bruno Landana de inrichting van dit middeleeuwse gebedsoord tot een doordachte belichting, zoals de achterlangs belichte glas-in-loodramen in de kapel. Eenvoud primeert tussen de oorspronkelijke stenen, muuropeningen en kapitelen. Een vergulde spiegel is het perfect tegenwicht voor de koepelgewelven, net als enkele selecte decoratie-elementen, zoals de wandkandelaars of de schetsen van Ferdinand Pire. De kapittelzaal biedt plaats aan 22 gasten en de aansluitende kapel aan 34 gasten, hoewel tijdens banketten hier 42 genodigden kunnen plaatsnemen. Beide zalen kunnen ook als één geheel ingericht worden voor maar liefst 70 gasten die tijdens het feest al snel de indruk krijgen dat ze deel uitmaken van een vooraanstaande orde.
Hoe dan ook, de menusamenstelling in La Tour dy Voir is allesbehalve sober. U heeft de keuze uit een verrassingsmenu , het prestigemenu en zelfs een speciaal prestigemenu. Naast het aantal gangen, wordt het prijsverschil ook verklaard door de productkeuze. U laat zich gewoon leiden door de keuzes voorgesteld op de kaart, zodat de chef rekening kan houden met uw wensen en voorkeuren.
Misschien kiest u voor de meer klassieke gerechten, zoals carpaccio van sint-jakobsvruchten met truffeljus, kalfszwezeriken met boleten, filet pur van rund met biersaus, filet van zonnevis, fondue van prei en coulis van schaaldieren met dragon. Of misschien houdt u meer van de gedurfdere gerechten, zoals ganzenlever op een tompoes van rode bietjes, struisvogel met bospaddestoelen, halfgegaarde zalm en cannelloni van aubergines met zachte geitenkaas en crème van kurkuma.
Op de kaart vindt u tevens enkele vegetarische bereidingen en seizoenssuggesties. Wilde eend mocht uiteraard niet ontbreken, evenmin als everjong, reebok gebakken in een kruidenkorst of een tournedos van hert met peperkoek. Naar aanleiding van een stevig gevierde verjaardag stelt het restaurant ookeen jubileummenu voor.
In de lijn van de overname werd ook de wijnkaart volledig aangepast. Vandaag liggen er een veertigtal etiketten in de kelder, waarbij alle wijnstreken van onze zuiderburen netjes aan bod komen. Enkele goede flessen uit Italië, Chili, Australië en Zuid-Afrika mochten niet ontbreken.
Het restaurant La Tour dy Voir, anno 2007, opent graag zijn deuren voor banketten, feesten en verjaardagen. Slechts weinig etablissementen kunnen dan ook bogen op zon authentiek kader in het hartje van Brussel. De gasten kunnen bovendien natafelen in de rooksalon waar u van de betere havannas geniet in een heerlijk bonte, comfortabele sfeer, genesteld in de authentieke fauteuils, met zicht op de bar in hout en metaal. Een andere interpretatie van feestvieren op een gewijde plek.
Restaurant Tour dy Voir - Grote Zavel 8-9 - 1000 Brussel
De boorden van de Leie inspireerden talloze woordkunstenaars, maar profileerden zich vooral als inspiratiebron van ontelbare schilders. De Latemse school kreeg dan ook wereldberoemdheid, en net aan de boorden van de Leie vinden we restaurant Hof ter Leie op enkele stappen van het huis van Albert Servaes.
De woning heeft een bijzondere serene sfeer en lijkt op te doemen uit de nevelen van een droom. Destijds stond het bekend als t Oude Veer en kwam men erheen om verfijnd te tafelen in de zonnige eetzaal of in de tuin aan de Leie. Het zicht op de mooie huizen aan de overzijde van het water, genieten van het rustig kabbelende water, of van boten die langsdrijven en het welige groen, verschaft telkens weer een weldadig gevoel van rust. Een geslaagde maaltijd van aperitief tot koffie, verruimt dit gevoel tot een intens genot.
Het Hof ter Leie wordt gerund door Greta van Mensel en Jérôme De Vriese, de enige restauranthouders van het land die tegelijkertijd veerman zijn. Ze exploiteren immers de veerpont die hier de rivier oversteekt en vrijwel aan hun deur aan wal komt. Beiden hebben bovendien een gevoel voor huisinrichting hetgeen blijkt uit de manier waarop ze de grote eetzaal hebben ontworpen. De houten en bakstenen elementen die ze samenbrachten, zorgen voor een onmiskenbare warmte, voor een huiselijke sfeer, terwijl de tafels met stijlvolle tafelrokken, met heel wat smaak worden gedekt. Men zou zelfs bang zijn om een servet open te vouwen uit vrees dat men de harmonie zou verstoren.
Jérôme is de zoon van Julien De Vriese die fietsenmaker was van Eddy Merckx, Greg Lemond, Lance Armstrong en vele anderen. Hij was een goede amateur-wielrenner maar koos toch voor de keuken, zijn ware roeping. Zijn creativiteit en hoogst persoonlijke bereidingen worden trouwens door tal van sportmensen en wielerkampioenen naar hartelust gesavoureerd en gedegusteerd.
In zijn leertijd was Jérôme onder andere actief in de Cordial in Gent, in Relais St Christophe in Deurle, Horlebeek in Merelbeke en Apicus in Gent. Hier was hij meer dan drie jaar de naaste medewerker van Willy Slawisky. Nog steeds is hij een van diens meest overtuigde discipelen. Vooraleer eigenaar te worden van t Oude Veer, was hij baas van de Grasleie in Gent waar hij eveneens aan het fornuis stond. Jérôme doopte t Oude Veer eveneens om tot Hof ter Leie.
Greta en Jérôme hebben gekozen voor een perfecte gezinsformule: mevrouw is baas in de zaal, mjnheer deelt in de keuken de lakens uit. Hier wordt hij bijgestaan door een paar jongeren, o.m. zijn zoon, zodat het restaurant tegen alle omstandigheden is opgewassen.
Hof ter Leie biedt diverse menusuggesties maar evenzeer een aanlokkelijke kaart met zeer fijne seizoensbereidingen. Op onze ontdekkingstocht maakten we kennis met st jacobsoesters met puree van knolselder, gefrituurde pastinaak en sausjes van Ginoester. Volgde een natuurzeebaars met gestoomde venkel, gedroogde tomaat en basilicumsausje. De patrijs met witloof en eekhoorntjesbrood heerlijk tijdloos, kortom een verrukkelijk gerecht. De kaasschotel en de moelleux au chocolat met een coulis van hibiscus en mousse van bosvruchten zorgden zo mogelijk voor een nog grotere verruiming van het smaakpalet.
De in elkaar overvloeiende salons met open haard verwelkomen de gasten voor het aperitief en de koffie, maar dienen evenzeer als rooksalon en gsm-gesprekken.
Hof ter Leie werd trouwens verruimd met een drietal luxueuze hotelkamers, weldra komen er nog enkele kamers bij. Het gevoel voor sfeercreatie en de fijngevoeligheid van de exploitanten voor de binnenhuisinrichting komen ook hier ruimschoots aan bod. Het geruis van de kabbelende Leie dringt nauwelijks tot de gastenkamers door, maar toch vormen ze een oase van heilzame rust en verpozing. RVH.
Hof ter Leie Baarle Frankrijkstraat 90 9830 Sint-Martens-Latem
Na zijn humanioraopleiding besliste Eddy Verstreken om een extra-keukenopleiding in het Coloma-instituut in Mechelen te volgen. Deze beslissing gaf zijn leven een belangrijke wending, hij ontmoette er zijn echtgenote Agnes Van Ham, maar hun gemeenschappelijke interessesferen zorgden voor een denderende opleiding zowel in de keuken als in de zaal.
Een figuurlijke harmonie dus van geuren en kleuren die het echtpaar samen tot ontwikkeling brengt. Meestal samen maar soms ook apart kregen ze in de late jaren 70, begin der 80-er jaren meerdere restaurants op smaak, zo o.m. de Zeester in Leuven, het Wit Paard in Bonheiden, de Veeboer in Grimbergen en t Molenveld in Elewijt. Alhoewel de klanten hun keuken en service naar waarde wisten te appreciëren, kon hun creativiteit onvoldoende openbloeien.
Eind 1986 ontdekken ze per toeval een te koop staande oude hoeve in het Brabantse Buken, een piepklein dorpje dat rustig verscholen ligt naast het kanaal Leuven-Mechelen.Na een grondige renovatie kunnen ze anno 1987 de deuren van hun restaurant openen. In de tuin overleeft een veel vruchtendragende notenboom de renovatiestorm en Agnes kiest resoluut voor De Notelaar als benaming van hun restaurant. Net als die boom, die symbolisch zijn vruchten het ganse jaar door laat degusteren, wil ook hun restaurant de fijnproevers permanent verwennen.
De kwaliteit van het eindproduct in Eddys keuken groeide de voorbije jaren bestendig. Nu staat De Notelaar bekend voor degelijke, kwalitatieve en typische Brabantse streekgerechten met dagverse groenten, deels uit eigen kweek, deels door aankoop op de Brusselse vroegmarkt. Voor Eddy is en blijft de vroegmarkt de aangewezen aankoopplaats voor alle chefs vermits men hier de kans heeft om zelf zijn identiteit te bepalen en niet afhankelijk is van een productkeuze door leveranciers. Bovendien specialiseerde het echtpaar zich ook in oester- en kreeftmenus, deze lekkernijen sieren dan ook de kaart met de regelmaat van een klok.
In het vooruitzicht van hun 20-jarig bestaan, kreeg De Notelaar een opfrisbeurt waarbij niet alleen de keuken, maar ook de bar en de zaal werden gerenoveerd. Door het verplaatsen van de oesterbak kon ook het sanitair worden uitgebreid en krijgt men ook hier een bijzonder relaxerend en kleurrijk gevoel door het perfect op mekaar inspelen van het buitenlicht en de gekleurde lampen. Gans de renovatie dompelt de consument meteen onder in een rustige, charmante sfeer waar alle kommer en last wegvallen. De Notelaar is met een 4-daagse werkweek,geopend van vrijdagmiddag tot en met maandagavond. De feestzaal staat ook de andere dagen ter beschikking voor feesten, evenementen en seminaries, faciliteiten die o.m. door de ruime parking mogelijk worden gemaakt.
Op het culinaire vlak zorgt Eddy geregeld voor nieuwigheden. Streekgerechten met verse kwalitatieve producten en kenmerkende Brabantse groenten blijven belangrijk en vormen trouwens de rode draad in het feestmenu dat tot midden oktober loopt. Dit uitgebreid feestmenu kost all-in 70 Euro. Met het dessert van Peggy, brengt Eddy tevens hulde aan een werkneemster die samen met Agnes en Eddy, de voorbije 20 jaar, in restaurant De Notelaar, lief en leed deelde. Anderzijds serveert Eddy op maandagavond voortaan een 5-gangen degustatiemenu waarbij hij in samenspraak met Agnes, culinaire toppers serveert voor 30. Met inbegrip van aperitief, wijnen, water en koffie wordt dit 50. Vanaf oktober wordt op vrijdagavond een wildfestival georganiseerd terwijl ook het witloof dan volop in de kijker komt te staan.
Het feestmenu 20 jaar Notelaar laat de fijnproevers volop genieten van een kwalitatieve keuken met dagverse producten waarbij een vleugje Brabants romantisme gekruid met de nodige nostalgie, nooit ver weg is. RVH.
Restaurant De Notelaar Bukenstraat 142 1910 Kampenhout (Buken) tel 016- 60 52 69
Bistro LAnnexe in de Lesbroussartstraat in Elsene oogt een typisch Parijse bistro al zijn de invloeden van de bouchon lyonnais even duidelijk. De schotels die in dit eethuis worden aangeboden zijn dan ook so wie so franse specialiteiten.
Het interieur werd met opzet sober gehouden waarbij de rode deuren en raamlijsten voor een schril contrast zorgen met de vlekkeloos witte muren. Natuurhout is eveneens in overvloed aanwezig, o.m. in de houten bevloering van bar en eetzaal.
Het echtpaar Dayan bouwde dit eethuisje uit tot een plaats waar het goed toeven is. Gasten genieten er voluit van het rijke assortiment bereidingen dat zowel via de kaart, maar vooral via het symbolische schoolbord wordt aangeboden. Dit schoolbord vermeldt de dagsuggesties die onder andere afhankelijk zijn van het marktaanbod van de vroegmarkt van Rungis nabij Parijs. Met de rechtstreekse aanvoer vanuit dit paradijs van kwaliteitsproducten wil Raphael niet alleen de bindingen met de franse gastronomie verstevigen, maar evenzeer stijlvolle producten aanbieden. Naast de kaart is er voor de liefhebbers een oesterkraam, kraam dat eveneens door de voorbijgangers vaak wordt gefrequenteerd, en zorgt voor lekkere schaaldieren. Herbronning met een passie voor het goede eten noemt zakenman Raphael Dayan dit nieuwe initiatief met bovendien een knipoog naar de authentieke streekkeuken.
De keuken is het domein van chef Sebastien Willeme, geboren in Seoul, Zuid-Korea. Na zijn middelbare studies in België, startte hij een opleiding scheikunde, maar schakelde vrij snel over naar een opleiding Infobo, het vormingscentrum voor zelfstandige ondernemers in Ukkel. Hij vond hier zijn roeping en verrichtte onder andere stages in de restaurants Ventre Saint Gris, Surcour en het County House hotel. Bij de opstart van zijn professionele loopbaan, staat hij aan het fornuis van de Amerikaanse ambassade en nadien in Il Giardino, Les Enfants Terribles en Le Macon. Vooraleer hij hulpkok wordt in Brasserie Salviat, is hij vier jaar in dienst van traiteur LAutre Concept. Wanneer de Brasserie Salviat haar deuren sluit komt Sebastien opnieuw bij een traiteur terecht, maar wordt nadien herontdekt door Raphael Dayan en is thans chef-kok in LAnnexe.
LAnnexe is aldus Raphael Dayan, voortdurend feestvieren met de opvolging van de rugbyseizoenen, fanfaremuziek op 14 juli, de start van het oesterseizoen en de Beaujolais nouveau op de derde donderdag van november. RVH.
Met het overlijden van Paul Vanderkeerssen, sloot het restaurant Chez Stans de deuren. Meteen verdween een mythisch oord waar vooral acteurs, schrijvers en kunstenaars en zeer zeker de doorsnee Brusselaar mekaar terugvonden. Ook de erg typische Brusselse keuken verdween. Een vluchtige, maar amateuristische heropening liet het gemis nog veel sterker aanvoelen. Gelukkig daagde zakenman Daniel Verhoeft op die het etablissement Chez Stans nieuw leven inblies, niet alleen qua traditie en inrichting maar voornamelijk mbt de typische Brusselse keuken.
Chez Stans ontleent zijn naam aan de voornaam van de eerste bazin, Constance, de moeder van Paul Stans, die in werkelijkheid Joseph Vanderkeerssen heette. In die tijd was dit een eenvoudig buurtcafé met geverniste banken, houten tafeltjes en een lange bar waar een vaste groep van stamklanten aanschoof. De bazin troonde altijd midden in het café, onveranderlijk gekleed in een stofjas van zwart satinet. Constance, gewoonlijk Stans genoemd, was een echte Brusselse met een bloemrijke woordenschat en veel gevoel voor humor. Omdat het Théâtre des Galeries en het Théâtre du Vaudeville vlakbij waren liepen er vanzelfsprekend veel acteurs binnen na de voorstelling. Deze toeloop bracht de zoon des huizes op het idee ook enkele schotels met streekgerechten te serveren. Een briljant idee want Chez Stans werd een populair adres van heel uitgaand Brussel.
Met de heropening heeft Daniel Verhoeft weliswaar het aantal couverts lichtjes opgetrokken, zonder daarbij de behaaglijke sfeer verloren te laten gaan. Daarvoor staan het rustiek meubilair, de karmijnrode tegelvloer en de geruite tafelkleedjes garant. De gelambriseerde wanden zijn authentiek en dragen het nodige bij aan de warme uitstraling, zeker nu er s avonds romantische kaarsen op de tafels staan. De rode gordijnen herinneren ons eraan dat deze plek nauwe bindingen heeft met het theater en het toneel. Trouwens, boven de bar zien we een muurschildering die een scène uit Le mariage de Mademoiselle Beulemans voorstelt, met Jacques Lippe en Christiane Lenain in de hoofdrollen. In de zaal die uitkijkt op de trappen van de Prinsengalerij, ontdekken we een fresco met personages van de Commedia dellarte en onze beroemdste poppenspeler José Géal alias Toone VII, zonder twijfel een van de authentiekste hoeders van de geest van deze wijk. Een ander beeld roept clown Footitt opnieuw tot leven in het programma Le mariage uit de rolbezetting Chocolat.
Daniel Verhoeft behaalde zijn diploma industrieel ingenieur en startte een bouwonderneming met accenten op ontwerp en renovaties. Met zowat 200 werknemers in dienst en actief in meerdere landen verwerft hij in 1985 door een associatie met de firma Blaton, de eerste horeca-ervaring. In februari 2002 leerde hij Lucilène kennen, een aantrekkelijke Braziliaanse met wie hij huwt. Samen openen ze het restaurant Show Brasil!. In 2005 verkrijgt Daniel een Braziliaanse diplomatieke functie in België en dit jaar startte hij Chez Stans. Zijn relaties met kunstenaars en de wereld van het toneel hebben hem zeer duidelijk geholpen om het originele decor maximaal te bewaren.
Als specialist van de streekkeuken is Cootie, troetelnaam van chefkok Jean-Claude Vankriekenveldt, een groot liefhebber van de Belgische streekgerechten. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan zijn bewondering voor de trompettist uit het orkest van Duke Ellington: Cootie Williams. Op het gemeenteplein in Linkebeek verrichtte hij wonderen als chef van Le Chevalier. Cootie was begonnen in de slagerij Ferdinand van zijn ouders Felix en Rosa op het Alfons Lemmensplein in Anderlecht. In 1980 zette hij een traiteurdienst op poten die nadien tot Le Chevalier uitgroeide. De laatste jaren leidde hij een hotel-restaurant-bar in Costa Rica, terwijl hij ook kooklessen gaf in het Marriott Hotel in San José. Nu staat hij aan het hoofd van de keuken in Chez Stans.
Tot de nostalgische en mythische gerechten van dit restaurant behoort de befaamde steak Nergal. De samenstelling van deze kunstenaarssaus is een zeer goed bewaard geheim dat momenteel enkel wordt gedeeld door de baas, de chef-kok en dit op aangeven van gastronoom Marc Danval.
Deze saus is een geesteskind van acteur Jean Nergal die in 1962 de toneelprijs Eve du Théâtre in ontvangst mocht nemen. Hij leidde aan het eind van zijn loopbaan het Théâtre Royal du Parc, waar zijn borstbeeld trouwens de hal siert. In de samenstelling van de saus verwijst Nergal naar het geheimzinnige van de godenwereld, het onsterfelijke en het intense genot van de gastronomie.
Wie deze saus, maar ook tal van andere Brusselse streekgerechten wil ontdekken vindt in het restaurant Chez Stans meer dan zijn gading. Bovendien worden er tal van culturele manifestaties georganiseerd die de aantrekkingskracht aanzienlijk vergroten. RVH.
