De Canadese dichter en schrijver Philip Michael Ondaatje werd op 12 september 1943 geboren in Colombo, Ceylon (nu Sri Lanka). Zie ook mijn blog van 12 september 2009 en ook mijn blog van 12 september 2010xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

(Inner Tube)

On the warm July river
head back

upside down river
for a roof

slowly paddling
towards an estuary between trees

there's a dog
learning to swim near me
friends on shore

my head
dips
back to the eyebrow
I'm the prow
on an ancient vessel,
this afternoon
I'm going down to Peru
soul between my teeth

a blue heron
with its awkward
broken backed flap
upside down

one of us is wrong

he
his blue grey thud
thinking he knows
the blue way
out of here

or me

The Time Around Scars

A girl whom I've not spoken to
or shared coffee with for several years
writes of an old scar.
On her wrist it sleeps, smooth and white,
the size of a leech.
I gave it to her
brandishing a new Italian penknife.
Look, I said turning,
and blood spat onto her shirt.

My wife has scars like spread raindrops
on knees and ankles,
she talks of broken greenhouse panes
and yet, apart from imagining red feet,
(a nymph out of Chagall)
I bring little to that scene.
We remember the time around scars,
they freeze irrelevant emotions
and divide us from present friends.
I remember this girl's face,
the widening rise of surprise.

And would she
moving with lover or husband
conceal or flaunt it,
or keep it at her wrist
a mysterious watch.
And this scar I then remember
is a medallion of no emotion.

I would meet you now
and I would wish this scar
to have been given with
all the love
that never occurred between us.

Michael Ondaatje (Colombo, 12 september 1943)

De Duitse dichter en schrijver Werner Dürrson werd geboren op 12 september 1932 in Schwenningen am Neckar. Zie ook mijn blog van 12 september 2009 en ook mijn blog van 12 september 2010

Tagtraum bei Föhn

 
Droben am Hügel lag ich zur

Traubenzeit zwischen den Quellen

und trank nicht

träumte stattdessen von dir und von

schlimmeren Gegenden -

jähes Erwachen beim Knall der

Schreckschußkanone die Schwärze

wegrauschender Stare

ein Schloß zwei Kirchen drei

Villen zufüßen wußte ich wieder

der Schrecken ist eine

Erfindung

das Schwelen verheerender Brände

ein kleines Kartoffelkrautfeuer

dort drüben

der Steckbrief ein Buchenblatt

das mir im Schlaf aufs

Gesicht fiel

Divertimento

Oder soll ich von

nässenden Steinen sprechen

vom Steinerweichen

wenn sie an ihren vier-

füßigen Tischen die

Münder vollnehmen den

Tod zu verschweigen

tagtäglich

sagen laut

das Gericht heißt

Mahlzeit

Werner Dürrson (12 september 1932 – 17 april 2008)

De Amerikaanse schrijver James Frey werd geboren op 12 september 1969 in Cleveland. Zie ook mijn blog van 12 september 2010 en eveneens alle tags voor James Frey op dit blog.

Uit: The Final Testament of the Holy Bible

“Some people just ain’t made for the world. Can’t fucking take it. Can’t deal with Momma and Dadda and school teaching you nothing and a fucking job with some motherfucking boss going blah blah blah and bills and neighbors and some kind of bullshit church and having a good credit score and a mortgage and getting married with kids and some kind of mysterious motherfucking retirement plan that don’t ever let you do nothing but put more in and get none back. Lotta people ain’t made for it. They the people you see on the streets, in dirty clothes, talking to themselves, screaming on the corner like they demonized, mumbling and crying, they the ones in your family and your town you always scared of and feeling sorry for and making excuses about, the ones you don’t even thinks is fucking human. They is, they just ain’t made like the rest of you and they can’t deal with it so they go to drinking and getting fucking high and being criminal and getting locked-the-fuck-up and just saying who gives a fuck to all of it. People be thinking they’re crazy and be needing some kind of fucking help, but the help ain’t nothing ’cause a motherfucking soup kitchen or some kind of shelter that can’t hold enough or a nuthouse where we get beat or some charity that’s really about motherfuckers’ friends knowing how good they is and how much they care ain’t nothing but bullshit. And don’t even bring up that made-up motherfucker people be calling God, ’cause that motherfucker don’t even exist, and don’t be bringing up all these so-called houses of God, ’cause they more about killing and hating than they is about helping and loving. Sorry to break the motherfucking news if you ain’t heard it, but that’s it motherfucker, that’s the fucking news.
I been living underground for a long-ass motherfucking time. Living underneath New York fucking City, where there’s tunnels, and there’s tunnels underneath the tunnels, and there’s some more fucking tunnels under those tunnels. Some of ’em empty, some still got trains rolling through ’em, some of ’em gots the subways and some of ’em gots peoples.“

James Frey (Cleveland, 12 september 1969)

De Ierse dichter en schrijver Louis MacNeice werd geboren op 12 september 1907 in Belfast. Zie ook mijn blog van 12 september 2010

The Sunlight on the Garden

The sunlight on the garden

Hardens and grows cold,

We cannot cage the minute

Within its nets of gold;

When all is told

We cannot beg for pardon.

Our freedom as free lances

Advances towards its end;

The earth compels, upon it

Sonnets and birds descend;

And soon, my friend,

We shall have no time for dances.

The sky was good for flying

Defying the church bells

And every evil iron

Siren and what it tells:

The earth compels,

We are dying, Egypt, dying

And not expecting pardon,

Hardened in heart anew,

But glad to have sat under

Thunder and rain with you,

And grateful too

For sunlight on the garden.

Louis MacNeice (12 september 1907 – 3 september 1963)

In Oxford in de jaren 1930

De Nederlandse columnist, journalist en schrijver Eduard Maurits Elias werd geboren in Amsterdam op 12 september 1900. Zie ook mijn blog van 12 september 2010

Uit: Hendrik Hagenaars Hoek (Column)

‘Leo Halle, die een normaal en zelfs verdienstelijk burger is — ik heb alle respect voor uitblinkers op welk gebied des openbaren levens ook — wordt door sommige even welmeenende als zwakzinnige publicisten „de reus van Deventer" genoemd. Het is mij wel, ik gun den burger wat des burgers is en dus ook den zwakzinnigen hun overdrijvingen en Halle zelf ziet er niét naar uit, dat hij het slachtoffer van die idioten wordt.

Leo Halle is erg ziek geweest en wij zijn allemaal blij, dat hij nu weer uit het ziekenhuis ontslagen is.

In een mijner dagbladen nu vind ik een verhaal over Leo Halle, hoe-d-ie teruggekeerd is uit het ziekenhuis; hoe hij weer thuis kwam; wat-ie het eerste deed en allemaal van die belangwekkende nieuwsberichten méér, die voor velen het manna zijn, voor sommige journalisten de hoogste plichtsvervulling en voor Halle zélf, dunkt me, ondraaglijk, want Halle is een veel te goed sportsman om al dezen nonsens over zich zelf zoo maar te slikken.

Er bestaat buitengewoon weinig kans op, dat ik nog eens een reus zal worden, ik ben daar niet naar gebouwd en ik stel mij tevreden met de vervulling van mijn bescheiden menschentaak in de schaduw van Leo.“

Eduard Elias (12 september 1900 — 14 januari 1967)