De Nederlandse letterkundige, vertaler, essayist, schrijver en columnist Karel van het Reve werd geboren in Amsterdam op 19 mei 1921. Zie ook mijn blog van 19 mei 2007 en ook mijn blog van 19 mei 2008 en ook mijn blog van 19 mei 2009 en ook mijn blog van 19 mei 2010.

Uit: ‘Ha, daar ben ik...’

„Het eerste wat ik van Annie gelezen heb - eigenlijk moet je geloof ik schrijven het eerste dat, maar ik voel me lekkerder bij het eerste wat. Alles wat ik schrijf wordt gecensureerd, dus je hebt kans dat het uiteindelijk toch het eerste dat wordt - het eerste dus wat ik van Annie gelezen heb waren de Impressies van een simpele ziel. Dat waren stukjes in Het Parool, voor het eerst gebundeld in februari 1951. Ze zullen dus in 1948 of 1949 in de krant hebben gestaan.

Wat mij in die stukjes trof was dat ze in het Nederlands geschreven waren. Dat komt in Nederland bijna niet voor. Je kunt bij wijze van spreken de verzamelde werken van Vestdijk doorlezen en je zult daarbij zelden op een echte Nederlandse zin stuiten. Het zijn neutrale zinnen, die net zo goed Franse, Duitse of Engelse zinnen zouden kunnen zijn. Ik ken bij Vestdijk eigenlijk maar één echte Nederlandse zin. Dat is de zin ‘Zwijg als je tegen me spreekt!’, uitgesproken door een moeder tegen haar zoon in Else Böhler, Duits dienstmeisje.

In de Impressies van Annie kwam je voortdurend van die echte Nederlandse zinnen tegen, zinnen die je je onmogelijk in het Frans, Duits of Engels kon voorstellen, zoals ‘Ik heb altijd van dat moeilijke haar gehad. Als kind had ik al van dat moeilijke haar. Mijn zuster heeft van dat makkelijke haar.’ Of ‘Eet nou door, zo meteen staan ze op de stoep en boven ligt een schoon overhemd voor je.’

Je zegt misschien: dit is gewone spreektaal, en dat is ook zo. Maar Annie kan niet alleen met spreektaal wonderen doen. Ze schrijft ook: ‘Mijn beeldschone verloofde is onder een sneltrein geraakt en ik kan haar nooit vergeten.’ Of (over de heldin van een kasteel- of doktersroman): ‘Zij is niet mooi. Haar trekken zijn zelfs onregelmatig te noemen.’ Of (over een hospita): ‘Ze gluurt, ook al is het haar aard niet, want het is haar vak.’

Karel van het Reve (19 mei 1921 – 4 maart 1999)

De Amerikaanse schrijfster Jodi Lynn Picoult werd geboren op 18 mei 1966 in Nesconset op Long Island, New York. Zie ook mijn blog van 19 mei 2009en ook mijn blog van 19 mei 2010.

Uit: My Sister's Keeper

“When I was little, the great mystery to me wasn't how babies were made, but why. The mechanics I understood -- my older brother Jesse had filled me in -- although at the time I was sure he'd heard half of it wrong. Other kids my age were busy looking up the words penis and vagina in the classroom dictionary when the teacher had her back turned, but I paid attention to different details. Like why some mothers only had one child, while other families seemed to multiply before your eyes. Or how the new girl in school, Sedona, told anyone who'd listen that she was named for the place where her parents were vacationing when they made her ("Good thing they weren't staying in Jersey City," my father used to say).
Now that I am thirteen, these distinctions are only more complicated: the eighth-grader who dropped out of school because she got into trouble; a neighbor who got herself pregnant in the hopes it would keep her husband from filing for divorce. I'm telling you, if aliens landed on earth today and took a good hard look at why babies get born, they'd conclude that most people have children by accident, or because they drink too much on a certain night, or because birth control isn't one hundred percent, or for a thousand other reasons that really aren't very flattering.
On the other hand, I was born for a very specific purpose. I wasn't the result of a cheap bottle of wine or a full moon or the heat of the moment. I was born because a scientist managed to hook up my mother's eggs and my father's sperm to create a specific combination of precious genetic material. In fact, when Jesse told me how babies get made and I, the great disbeliever, decided to ask my parents the truth, I got more than I bargained for.”

 Jodi Picoult (Nesconset, 19 mei 1966)

De Indiase dichter en schrijver Ruskin Bond werd geboren op 19 mei 1934 in Kasauli. Zie ook mijn blog van 19 mei 2007 en ook mijn blog van 19 mei 2009 en ook mijn blog van 19 mei 2010.

A Quiet Mind

Lord, give me a quiet mind,

That I might listen;

A gentle tone of voice

That I may comfort others.

A sound and healthy body,

That I may share...

In the joy of walking,

And leaping and running.

And a good sense of direction,

So I might know just where I am going.

Raindrop

This leaf, so complete in itself,
Is only part of the tree.
And this tree, so complete in itself,
Is only part of the forest.
And the forest runs down from the hill to the sea,
And the sea, so complete in itself,
Rests like a raindrop
In the hand of God.

If mice could roar

If mice could roar

And elephants soar

And trees grow up in the sky;

If tigers could dine

On biscuits and wine,

And the fattest of men could fly!

If pebbles could sing

And bells never ring

And teachers were lost in the post;

If a tortoise could run

And losses be won,

And bullies be buttered on toast;

If a song brought a shower,

And a gun grew a flower,

This world would be nicer than most!

Ruskin Bond (Kasauli, 19 mei 1934)

De Nederlandse dichter en schrijver Gijs IJlander (eig. Gijs Hoetjes) werd op 19 mei 1947 in Alkmaar geboren. Zie ook mijn blog van 19 mei 2009 en ook mijn blog van 19 mei 2010.

Regen

Het is meestal niet het fraaiste kapsel
Dat om een plastic regenkapje vraagt.
Aandacht voor het uiterlijk gaat vaak met angst gepaard.
Als mijn haar maar goed zit en mijn licht op groen staat.

Overal toefjes haar: gewatergolfd, bestreken
Met verf, met gel, met haat.
Hoort ge het rommelen aan de horizon?
’t Is de maaimachien!

Of denkt u dat het regenen gaat?

Dit woord

in deze nis van krimpend licht

wacht dit woord op wie het leest

het richt zich op, kruipt langs de wand

en vlijt zich tegen je oor

til mij op van het papier

spreek mij uit en zet mij neer

waar schaduw langs de muur beweegt

en licht naar binnen kiert

in deze nis van stilte

terwijl alleen de tijd nog kraakt

en is verdeeld in maten

zingt het zijn winters lied

van wat zwaar is en wat licht

wat open en wat dicht is

proef mijn zout en smeer mijn honing

laat mij gist zijn in jouw brood

laat wat dood lijkt leven

maak wat donker is weer licht

Gijs IJlander (Alkmaar, 19 mei 1947)

Zie voor nog meer schrijvers van de 19e mei ook mijn vorige blog van vandaag.

19-05-2011 om 23:11 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse schrijfster Lorraine Hansberry werd geborenop 19 mei 1930 in Chigago. Zie ook mijn blog van 19 mei 2008 en ook mijn blog van 19 mei 2009 en ook mijn blog van 19 mei 2010.

Uit: A Raisin in the Sun (Introductie door Robert Nemiroff)

„Thus, in many reviews (and later academic studies), the Younger family-maintained by two female domestics and a chauffeur, son of a laborer dead of a lifetime of hard labor-was transformed into an acceptably "middle class" family. The decision to move became a desire to "integrate" (rather than, as Mama says simply, "to find the nicest house for the least amount of money for my family... Them houses they put up for colored in them areas way out always seem to cost twice as much.").In his "A Critical Reevaluation: A Raisin in the Sun's Enduring Passion," Amiri Baraka comments aptly: "We missed the essence of the work-that Hansberry had created a family on the cutting edge of the same class and ideological struggles as existed in the movement itself and among the people.... The Younger family is part of the black majority, and the concerns I once dismissed as 'middle class'-buying a home and moving into 'white folks' neighborhoods'-are actually reflective of the essence of black people's striving and the will to defeat segregation, discrimination, and national oppression. There is no such thing as a 'white folks' neighborhood' except to racists and to those submitting to racism.“ 

Lorraine Hansberry (19 mei 1930 – 12 januari 1965)

De Duitse schrijver en vertaler  Fritz Rudolf Fries werd geboren op 19 mei 1935 in Bilbao als zoon van een Duitse koopman. Zie ook mijn blog van 19 mei 2007 en ook mijn blog van 19 mei 2009 en ook mijn blog van 19 mei 2010.

Uit: Hesekiels Maschine oder Gesang der Engel am Magnetberg

„Abesser setzte seine Wanderschaft fort, indes die Sonne vom Rande der Wüste auftauchend den Scheitelpunkt ihrer Bahn suchte. Da alles am Himmel vorausberechnet und voraussehbar war, die Bahn der Planeten, das Entstehen und Verglühen der Sterne, der Lauf der Sonne, die Ausdehnung des Lichts und der Einbruch der Finsternis, der Mond, der launig mit seinen Teilen spielte, ein Viertel dazu gab oder wegnahm, bis er eine von täglicher Benutzung verbeulte und zerschrammte Schale zeigte, aus der die Geister der Nacht löffelten und, zänkisch, wie sie waren, darauf trommelten -, da alles so nach Plan verlief, warum war es nicht auf Erden genauso?“

Fritz Rudolf Fries (Bilbao, 19 mei 1935)

De Duitse schrijfster Rahel Varnhagen werd geboren op 19 mei 1771 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 19 mei 2007 en ook mijn blog van 19 mei 2009 en ook mijn blog van 19 mei 2010.

Uit: Gedanken, Beobachtungen und Erinnerungen

„Es war nämlich vorgestern Illumination hier, und wir saßen an einem Ufer des Teichs, um sie am andern zu sehen. Ich aber, anstatt die Lampen anzusehen, sah fleißig in's Wasser und an den Himmel; und da stand oben ein heller schöner Stern, hoch und unbeweglich. Im Wasser war er auch schön, aber er rührte sich mit dem Winde, wechselte oft seine Form und war manchen Augenblick trüb. Da fiel mir ein, so sei's mit den Menschen; man beurteile sie weit von sich ab, in ihren Verhältnissen, da müssen sie sich regen und bewegen, haben keine Form und scheinen trübe. Indeß man sie eigentlich gar nicht sieht, die fest stehen müssen wie der Stern, wir sehen nur immer ein bewegtes windiges Wasser, und heben den Kopf nicht in die Höh.“

„Liebe ahnt wohl. Man merkt es gleich, wenn sie einem entzogen wird. Wir leben gleichsam in einer allgemeinen Kälte, wir wissen es oft nicht, wer in unserer Nähe uns vor der kalten Luft schützt, bis er sich entfernt und uns ihr aussetzt; aber wie in einem wirklich kalten Zimmer, wenn einer, der neben uns saß, den Platz verläßt.“

Rahel Varnhagen (19 mei 1771 – 7 maart 1833)

De Britse schrijfster Anna Jameson werd geboren op 19 mei 1797 in Dublin. Zie ook mijn blog van 17 mei 2009

Uit: The Diary of an Ennuyée

„Paris, 28. (1826) What said the witty Frenchwoman

"Paris est le lieu du monde ou Ton pent le mieux se passer de bonheur", in that case it will suit me admirably.

29. We walked and drove about all day : I  was amused. I marvel at my own versatility when

I think how soon my quick spirits were excited by  this gay, gaudy, noisy, idle place. The different

appearance of the streets of London and Paris is  the first thing to strike a stranger. In the gayest

and most crowded streets of London the people  move steadily and rapidly along, with a grave

collected air, as if all had some business in view ;  here, as a little girl observed the other day, all

J the people walk about " like ladies and gentlemen  going a visiting : " the women well dressed and

smiling, and with a certain jaunty air, trip along  with their peculiar mincing step, and appear as if

their sole object was but to shew themselves ; the  men ill-dressed, slovenly, and in general ill-look-

ing, lounge indolently, and stare as if they had  no other purpose in life but to look about them.“

Anna Jameson (17 mei 1797 – 17 maart 1860)

19-05-2011 om 23:04 geschreven door Romenu