100 Jaar Albert
Camus
De Franse schrijver en filosoof Albert Camus werd
geboren op 7 november 1913 in Mondovi, Algerije. Dat is vandaag precies 100 jaar geleden. Zie ook mijn
blog van 7 november 2010 en eveneens alle tags voor Albert
Camus op dit blog.
Uit: l'Étranger
« Le soir, Marie
est venue me chercher et m'a demandé si je voulais me marier avec elle. J'ai
dit que cela m'était égal et que nous pourrions le faire si elle le voulait.
Elle a voulu savoir alors si je l'aimais. J'ai répondu comme je l'avais déjà
fait une fois, que cela ne signifiait rien mais que sans doute je ne l'aimais
pas. "Pourquoi m'épouser alors?" a-t-elle dit. Je lui ai expliqué que
cela n'avait aucune importance et que si elle le désirait, nous pouvions nous
marier. D'ailleurs, c'était elle
qui le demandait et moi je me contentais de dire oui. Elle a observé alors que
le mariage était une chose grave. J'ai répondu : "Non". Elle s'est
tue un moment et elle m'a regardé en silence. Puis elle a parlé. Elle voulait
simplement savoir si j'aurais accepté la même proposition venant d'une autre
femme, à qui je serais attaché de la même façon. J'ai dit:
"Naturellement."
Elle s'est demandé alors si elle m'aimait et moi, je ne pouvais rien savoir sur
ce point.
Après un autre moment de silence, elle a murmuré que j'étais bizarre, qu'elle
m'aimait sans doute à cause de cela mais que peut-être un jour je la
dégoûterais pour les mêmes raisons. Comme je me taisais, n'ayant rien à
ajouter, elle m'a pris le bras en souriant et elle a déclaré qu'elle voulait se
marier avec moi. J'ai répondu que nous le ferions dès qu'elle le voudrait. Je
lui ai parlé alors de la proposition du patron et Marie m'a dit qu'elle
aimerait connaître Paris. Je lui ai appris que j'y avais vécu dans un temps et
elle m'a demandé comment c'était. Je lui ai dit: "C'est sale. Il y a des
pigeons et des cours noires. Les gens ont la peau blanche."
Puis nous avons marché et traversé la ville par ses grandes rues. Les femmes
étaient belles et j'ai demandé à Marie si elle le remarquait. Elle m'a dit que
oui et qu'elle me comprenait. Pendant un moment, nous n'avons plus parlé. Je
voulais cependant qu'elle reste avec moi et je lui ai dit que nous pouvions
dîner ensemble chez Céleste. Elle en avait bien envie, mais elle avait à faire.
Nous étions près de chez moi et je lui ai dit au revoir. Elle m'a regardé:
"Tu ne veux pas savoir ce que j'ai à faire?" Je voulais bien le
savoir, mais je n'y avais pas pensé et c'est ce qu'elle avait l'air de me
reprocher. Alors, devant mon air empêtré, elle a encore ri et elle a eu vers
moi un mouvement de tout le corps pour me tendre sa bouche.
Albert
Camus (7 november 1913 4 januari 1960)
De Vlaamse dichter en schrijver Jan Vercammen werd
geboren in Temse op 7 november 1906. Zie ook alle tags voor Jan
Vercammen op dit blog.
Nacht
Voor André Demedts
Nu denken menschen weer aan God en dood.
Dit uur gaat trager dan alle andere uren,
het dooft op de helling de late vuren
en dan wordt de nacht angstwekkend groot,
groot en gescheiden van Gods bestaan,
buiten bereik van doods gretige handen:
wie tast naar zijn altijd-wijkende wanden,
glijdt in bewustzijn uit daglijken waan.
Zoo denkt een mensch dan aan God en dood,
hij zal uit hun verwijdering hen kennen:
hij vergat in de doode de dood te erkennen
en God in 't gebed om het dagelijksch brood.
Een vogel krijt zijn angst verbijsterd uit,
omdat de schaduw stolt omheen zijn vlerken
en hij zich uit den boom niet los kan werken,
zoodat hij weer, bewusteloos, zijn oogen
sluit.
De sterren zijn een diepe en schoone droom
geweest
en zijn in een ontzegde paradijs gebleven;
alleen herinnering is met ons uitgedreven,
waarvan nu niemand meer voorgoed geneest.
Dit is een nacht, waaraan zich onrust voedt
om liefde en eeuwigheid - en om den morgen:
hij vindt wat diepst in ons was weggeborgen,
waardoor elk mensch een duistre zonde boet.
Hij maakt ons hart angstwekkend groot
als hij, hij kan het nauwelijks bevatten.
Wie dolf naar herinnerings diepste schatten,
vindt nu de geheimnis van God en dood.
Jan Vercammen (7 november 1906 5 augustus 1984)
Portret door Rik Slabbinck, z.j.
De Nederlandse dichter en schrijver Albert
Helman werd geboren op 7 november 1903 in Paramaribo. Zie ook mijn
blog van 7 november 2010 en eveneens alle tags voor Albert
Helman op dit blog.
Uit: Het eind van de kaart
Maandag 11 april 1955
- Waar we precies naar toe zouden gaan wist
ik pas op het ogenblik van vertrek. Ik kende de richting, ik kende de rivieren,
hoewel ten dele slechts bij naam, en kende ook de reden van de expeditie, maar
niet veel meer dan dit hoogst summiere beetje. Bob, onze leider - een nog jonge
maar veelzijdige en al ervaren ingenieur - was zo in beslag genomen met de
voorbereidingen, met het geven van aanwijzingen en het denken aan talloze
details, al sinds de dag van onze afspraak dat ik mee zou gaan, dat een
nauwkeurige aanduiding van het punt tot waar wij zouden reizen eenvoudig niet
uit hem los te krijgen was, en ik ook niet te zeer durfde aandringen op nadere
uiteenzettingen. Hij mocht het eens in zijn hoofd krijgen mijn nieuwsgierigheid
als een zweem van aarzeling te beschouwen... Dat mocht in geen geval, want ik
had al jaren naar een gelegenheid als deze uitgezien.
Zo kwam het dan dat ik belangstellenden thuis
in Paramaribo-ironische, meewarige, hoofdschuddende zelfs-op mijn beurt alleen
een vage aanduiding kon geven. Tot ongeveer daar, - en dan noemde ik maar een
schilderachtige naam of liet mijn vinger dwalen langs de grillige rivierlijn op
het uiterst rechtse deel van mijn kaart. En een beetje dwaasheid moest ik
mezelf toch wel bekennen...
Maar toen wij aan boord stapten van de vrij
comfortabele Afobaka, de grote motorboot waarmee wij het eerste,
gemakkelijkste stuk door overbekend gebied zouden afleggen, en Bobs vrouw bij
het afscheid vroeg: En tot waar gaan jullie nou precies?, toen werd tenminste
een duidelijke naam genoemd en nog een: de Tosso-kreek, west van de Marowijne,
en Affisiti, een plaatsje aan de hoofdrivier. Begrippen die aan nauwkeurigheid
niets te wensen overlieten. En ik voelde mij opeens minder dwaas en ietwat
gericht, - op wat eigenlijk? Een naam, een kronkellijntje, een stip op de
kaart, meer niet. Ik had er geen flauw idee van hoe dit alles eruit zou zien,
noch hoe groot de kronkelige afstanden waren die wij gingen afleggen.
Albert Helman (7 november 1903 - 7 oktober 1996)
Portret door Otto B. de Kat, 1929
De Chileense schrijver Antonio Skármeta werd
geboren op 7 november 1940 in Antofagasta. Zie ook alle tags voor Antonio Skármeta op dit blog en ook mijn
blog van 7 november 2010
Uit: The Postman (Vertaald door Katherine Silver)
As a result of two
trivial yet fortunate circumstances, Mario Jiménez launched himself on a new
career in the month of June 1969. The first was his aversion to fishing -- or,
more to the point, an aversion to those tasks that required him to be out of
bed before dawn, a propitious time of day for dreaming about daring affairs
with women as passionate as those who appeared on the screen at the San Antonio
Movie Theater. This habit, as well as a permanent susceptibility to real or
invented colds, excused him, more often than not, from preparing the tackle for
his father's boat, gave him full license to stay snuggling under thick ponchos
from the southern islands, and allowed him to perfect his oneiric idylls until
his father, José Jiménez, returned from the high seas, soaked and hungry, at
which time Mario, to appease his own guilty conscience, prepared lunch: toasty
fresh bread, a lively salad of tomatoes and onions with parsley and cilantro,
and for himself an aspirin, which he dramatically ingested at the moment his
progenitor's sarcasm penetrated the very marrow of his bones.
"Go get a
job" was his father's brutal, straightforward statement, summing up an
accusatory stare that had lasted at least five, if not ten, minutes.
"Sure,
Dad," Mario answered, wiping his nose on the sleeve of his jacket.
The second
circumstance consisted of Mario's possession of a cheery Legnano bicycle, which
carried him beyond the rather limited horizon of the fisherman's bay and into
the port of San Antonio which, though insignificant, seemed Babylonian in
comparison to Mario's own little hamlet. The mere sight of those movie posters
of women with promiscuous mouths, and tough guys with impeccable teeth chewing
cigars, sent him into a trance only two hours in a dark theater could possibly
cure.
Antonio
Skármeta (Antofagasta, 7 november 1940)
De Franse schrijver, scenarioschrijver, essayist,
dichter, journalist en fotograaf Pierre
Bourgeade werd geboren in Morlanne op 7 november 1927. Zie ook mijn
blog van 7 november 2010 en
eveneens alle tags voor Pierre Bourgeade op dit blog.
Uit: Les
pisseuses
Sil
suffisait à lêtre humain de pisser...
Sil
suffisait à lêtre humain de pisser pour devenir lobjet dune oeuvre dart,
alors on peut penser que les innombrables femmes qui, par la peinture, la
sculpture, la photographie, ont consacré leur vie à lArt, neussent pas manqué
de nous monter leur double humain, le mâle, debout sur ses deux jambes, et le
sexe à la main, en train duriner contre le mur.
Or, le
fait que ces femmes, toutes admirables, se soient abstenues de montrer cela,
alors que, de la peinture attique conservée au musée de Naples qui nous montre
une femme nue sapprêtant à pisser au-dessus dun vase, à la banale et sublime
paysanne de Rembrandt qui, sétant accroupie au détour dun sentier accomplit
vivement ce besoin naturel, écartant de la main droite son linge, la main
gauche retenant son chapeau, les yeux prompts sassurant que ni le Ciel, ni
lhomme ne peuvent la surprendre, et des femmes urinant dans les oeuvres de
Jérôme Bosch à celles quau plus fort de sa vieillesse, cest à dire de son
art, ne craignant pas de revenir au coeur des choses, dessina Picasso,
la
pisseuse, soit lêtre humain de sexe féminin, accroupie neuf mois sur dix, les
cuisses écartées, le sexe ouvert, le cul rivé au sol, à lopposé exact du
visage, des yeux qui regardent ailleurs, le ciel, quoi, linfini, na cessé de
hanter, depuis laube des temps, lesprit de lartiste homme -qui na pas
reculé devant ce qui fit reculer la femme, la femme peintre, la femme poète !
Il
fallut en effet attendre plusieurs siècles pour que, prenant subitement sa
place entre le lointain céramiste athénien et Pablo Picasso, un poète, un
enfant , Arthur Rimbaud , se déclare pissant, dans les célèbres vers datés de
1871- il na pas dix-sept ans :
Doux
comme le seigneur du cédre et de lhysope
Je
pisse vers les ciels bruns très haut et très loin
Avec
lassentiment des grands héliotropes
Le
lecteur de ces pages sait combien de fois Stéphane Mallarmé vit (drôle de mot
ici !) Arthur Rimbaud :une seule fois..
Pierre Bourgeade (7 november 1927 12 maart 2009)
"La
pisseuse" door Pablo Picasso, 1965
De Indonesische
dichter en toneelregisseur Wahyu Sulaeman Rendra (eig. Willibrordus Surendra Broto Rendra)
werd geboren in Surakarta op 7 november 1935. Zie ook alle tags voor W. S. Rendra op dit blog.
God, I Love You
I am weak
But not helpless
I am not complaining about the pain
or the itch
I want to drink tajin
I never have difficulty breathing
but my physique is not satisfactory
to have a normal and ideal position
I want to cleanse my body
from chemical poison
I want to return to natures way
I want to improve my dedication
to Allah
God, I love you
W. S. Rendra (7 november 1935 - 6 augustus 2009)
Zie voor meer schrijvers van de 7e november ook mijn
blog van 7 november 2011 deel 1 en
eveneens deel
2.
07-11-2013 om 18:36
geschreven door Romenu
Tags:Albert Camus, Jan Vercammen, Albert Helman, Antonio Skármeta, Pierre Bourgeade, W. S. Rendra, Romenu
|