De Deense schrijver Ib Michael (eig. Ib Michael Rasmussen) werd geboren op 17 januari 1945 in Roskilde. Zie ook alle tags voor Ib Michael op dit blog.

Uit: Orbit (Vertaald door John Mason)

„From out at sea he could only see the chimney sticking up above the cliff. It looked like a beacon. He came flying across the surface of the water, his light carbon fibre wing paddle flashing in the sunlight, water droplets running down his arms. Now he broke his rhythm, rested on his paddle as the kayak lost speed and drifted on wind and current. He remained sitting there and laid back his head.
 The cliff rose up out of the landscape. Under the turf at the very top the earth had given way in layers of shale and clay, and a hollow with chalk walls opened into the dark. Birds circled on the thermal, gulls and cormorants.
 They cried as he approached, and their cries redoubled in the vault of sky above him.
 He let himself drift towards land with the swell, felt the rear being lifted up as he steered lightly with the carbon fibre blade. He rounded the bluff and caught sight of a set of steps. It was made of wood and snaked down in a zigzag from the house that lay concealed somewhere up there on Fyrbakken. Some portions of the stairway had collapsed under an earth slip, a longer section had been contorted and looked like a ladder that had been twisted. The whole construction was held together by the handrail, which was intact all the way up.
 He stared a moment too long, then the swell tugged at the kayak. A crest came rushing in under its silky sheen, which tore apart the moment it broke and flung the fragile craft sideways. The swell pounded itself to foam on the granite slabs of the breakwater.
 He leaned into the rush with his paddle, edged himself off by the skin of his teeth, the bows facing the breakers, and paddled away. He rode into the surge. It foamed over the cockpit, which was tied off.”

Ib Michael (Roskilde, 17 januari 1945)

De Oostenrijkse schrijver Raoul Schrott werd op 17 januari 1964 geboren in Landeck, Tirol (en volgens andere bronnen op een schip „São Paulo“ dat van Brazilië onderweg was naar Europa). Zie ook alle tags voor Raoul Schrott op dit blog.

Uit: Ilias (Vertaald door Raoul Schrott)

“von der bitternis sing, göttin - von achilleús, dem sohn des peleús

seinem verfluchten groll, der den griechen unsägliches leid brachte

und die seelen zahlloser krieger hinab in das haus des hades sandte

die blutvollen leben dann nur noch fleisch an dem die hunde fraßen

den vögeln ein festmahl - und wie zeus’ wille sich dadurch erfüllte …

sing, muse, und beginn mit dem moment wo der göttliche achilleús

sich in einem streit mit seinem kriegsherrn agamemnon entzweite.

doch welcher der götter hatte sie gegeneinander aufgehetzt?

es war apollon, zeus’ sohn mit leto: vor lauter ärger über agamemnon

hatte er im lager eine pest ausbrechen lassen die das heer dahinraffte;

apollons priester chr ´yses war nicht gebührend ehre erwiesen worden

als der bei den griechischen schiffen erschien, um für sehr viel gold

seine gefangene tochter freizukaufen. den goldenen stab in der hand

mit dem geweihten lorbeerkranz, als zeichen gottes und des friedens

hatte chr ´ yses für sie vor den versammelten truppen um gnade gebeten

und sich an deren zwei feldherren agamemnon und menélaos gewandt:

I 15

ihr söhne des atreús - und ihr zum kampf gerüsteten achaier:

die unsterblichen auf dem olymp, sie mögens euch gewähren

troia in schutt und asche zu legen und heil nach haus zu segeln!”

Raoul Schrott (Landeck, 17 januari 1964)

De Zweedse dichter, schrijver en regisseur Lukas Moodysson werd geboren op 17 januari 1969 in Malmö. Zie ook alle tags voor Lukas Moodysson op dit blog.

Uit: Raus aus Amal (Fucking Åmål, vertaald door Hansjörg Betschart)

“Vor einem Mietshaus: Morgen

Johan

Hallo.

Elin

Hallo. Wohnst du hier?

Johan

Nein.

Elin

Wartest du auf meine Schwester? Die ist zu alt für dich.

Johan

(Steht auf.) Willst du mitfahren?

Elin

Nein.

Johan

Du kannst den Helm nehmen, ich brauche keinen.

Elin

Ich gehe zu Fuß. (Sie geht los.)

Johan

(Bleibt mit dem Helm in der Hand stehen.) Gehst du heute abend zu Christian? Die

machen da eine große Fete.

Elin

(Ohne sich umzudrehen.) Vielleicht.

Johan

Okay. Dann sehen wir uns vielleicht da. Okay. Weil ich da hingehe. Und wenn du da

auch hingehst, also wenn wir da beide hingehen, sehen wir uns da ja sicher.

Elin

(Sagt nichts, sondern geht nur weiter.)

Johan

Und tschüss dann. (Schaut ihr hinterher.)

Jessica

Johan ist bei weitem noch nicht das Bescheurtste, was das Kaff zu bieten hat. Ihr

müsstet mal Agnes sehen. Die hat ein Zimmer, das ist schlimmer als ein

Krankenhaus: keine Poster, bloß Kinderzeichnungen an den Wänden, Morrisey-

Plakate, selbstgemachte Fotografien. Nichts gegen Fotos. Aber warum lauter Fotos

von Dieselmotoren? Kraftwerken? Fabrikshallen?”

Lukas Moodysson (Malmö, 17 januari 1969)

Scene uit de film Fucking Åmål van Moodysson uit 1998

De Nederlandse dichter en schrijver Ilja Leonard Pfeijffer werd geboren op 17 janauari 1968 in Rijswijk. Zie ook alle tags voor Ilja Leonard Pfeijffer op dit blog.

De wolkenverzamelaar

dat jij wolken kon maken pappa
die stil bleven hangen in zonlicht
voor mij om veilig onder te spelen
vond ik van al jouw wonderen
misschien het almachtigste

ik was vergeten
maar vanochtend zag ik
in een streep zonlicht
dat ik boven het bureau een prachtig
wolkendek had gerookt
van bijna olympische allure

Rondeel

niemand zelfs de zeewind niet

heeft zulke ruime handen

zo’n doortastend wiegelied

vouwt niemand zelfs de klaproos niet

er wiedt een wichel die alles ziet

onder onontdekte landen

want niemand zelfs de regen niet

heeft zulke kleine handen

Ilja Leonard Pfeijffer (Rijswijk, 17 janauari 1968)

De Nederlandse dichter en schrijver Roel Houwink werd geboren op 17 januari 1899 in Breda. Zie ook alle tags voor Roel Houwink op dit blog.

Tocht in den Nacht

Elk pad voert mij het donker in,

mijn voeten gaan waar ik niet wil.

wie zal mij leeren ooit der wereld zin,

die van geen einde weet noch van begin?

ik volg een licht dat is verdoold als ik,

gebannen in denzelfden kring,

gehangen in denzelfden strik,

een licht dat is verdoold als ik....

naar welk een dageraad trok dit licht?

het is zoo wankel en zoo wit....

langzaam vallen de heemlen dicht,

naar welk een dageraad trok dit licht?

ik vouw mijn handen voor mijn leêg gezicht

en weet dat ik niets meer bezit

dan 't wankel dwalen van dit licht

voorlangs de schaduw van mijn leêg gezicht.

Aan een Kellner

Voor goed verloren gleed uw schip in nacht en mist

en wat ik amper van uw leven wist:

armoede, tranen, trouw geduld gemis....

werd tot een donker beeld van smart en bitternis.

wie vlocht om uwe rood-gezwollen voeten

heur blond, zoet-reukig haar? wie nam uw handen?

wel alle dezen schroomden te ontmoeten

hun onverbloemde schande in uw leêg gelaat.

Roel Houwink (17 januari 1899 – 3 juni 1987)

Breda, markt

Zie voor nog meer schrijvers van de 17^e januari ook mijn blog van 17 januari 2012 en ook mijn blog van 17 januari 2011 deel 2 en eveneens deel 3.

17-01-2013 om 19:26 geschreven door Romenu  

De Nederlandse schrijver en schilder Anton Valens werd geboren op 17 januari 1964 in Paterswolde. Hij volgde de opleiding schilderen aan de Rietveld Academie en aan de Rijksacademie. Hij combineerde zijn studie met werken in de Thuiszorg in Amsterdam. Valens debuteerde in 2004 met de  roman “Meester in de hygiëne”, over Bonne, die in de thuiszorg werkt. Het boek werd bekroond met de Lucy B. en C. W.van der Hoogtprijs 2006 en de Marten Toonder-Geertjan Lubberhuizenprijs 2005. Hij publiceerde vervolgens “Dweiloorlog, Verhalen over oude mensen” en “Ik wilde naar de rand van Beijing”, een reisverhaal. In 2009 verscheen de novelle “Vis”, die zeer goed werd ontvangen en inmiddels in het Duits is vertaald. In Frankrijk verscheen eveneens in 2011 de vertaling van “Meester in de hygiëne” onder de titel “Homme de Menage”. Het boek is genomineerd voor Le Prix du Marais 2012.

Uit: Het Boek Ont

“Wie slecht in de slappe was zit, is dankbaar voor alles. Heeft tante Jo oude pannen over? Geef maar mee. Een zak overhemden voor de kledingbak: mag ik eerst even grabbelen? Zo was het gekomen dat Isebrand drie zitbanken in zijn kamer had staan. Een was groezelig grijs met vaalpaarse banen en toegerust met dikke armsteunen die vettig glansden. De ander, een driezitter, was oud en beschadigd maar had veel meer allure, bekleed met roodbruin leer. De derde was een modernistisch design uit de jaren zeventig, smal, elegant en rustend op buizen pootjes, bijna een brits, wit van kleur. Je kon er niet in wegzakken maar hij zat heerlijk stevig vanwege de uitgebalanceerde proporties. Dit was Isebrands leefomgeving, en dus tevens het decor van Man&Post.

Het was de afspraak dat iedere sessie van Man&Post door een motto voorafgegaan werd en dat de deelnemers rouleerden in het aanbrengen van dat motto. Bovenstaand motto kwam uit Sylvio’s koker en niemand snapte er wat van. Hij zei dat het een citaat uit Kruseman’s brievenboek was, maar die verklaring was niet erg verhelderend.

Sylvio Enklaar ontving wisselende inkomsten van maar liefst vier verschillende uitzendbureaus die in verzorgers en (nacht)verplegers handelden. Hij koesterde geen spaargeld of bezittingen. Zijn vaste lasten bestonden vooral uit de huur van een stacaravan op het terrein van caviaopvang Beertje even buiten Middelstum en daarbij behorende servicekosten. Verder brandstof, belasting en verzekering voor een bestelbus. Sylvio was eigenlijk de enige van Man&Post die zelf de kost verdiende, geen geringe prestatie in deze tijd en plaats. De broeder, een brede, gedrongen kerel met een kale kickbokskop en een norse, welhaast vijandige uitstraling, had twee dochtertjes bij een ‘reuzenvrouw’ in Stadskanaal, met wie hij uit ‘ethische overwegingen’ geen contact onderhield. Hij droeg een vermiljoenrood trainingsjasje met de opdruk cccp. Hij sprak over ’t algemeen langzaam en met een vrij sterk Groninger accent.”

Anton Valens (Paterswolde, 17 januari 1964)

17-01-2013 om 00:00 geschreven door Romenu