De Nederlandse dichter en schrijver Tijl Nuyts werd geboren in Istanbul op 17 januari 1993. In 2022 promoveerde Nuyts op een proefschrift over de middeleeuwse mystica Hadewych. Zijn poëziedebuut “Anagrammen van een blote keizer”(2017) werd genomineerd voor de C. Buddingh’-Prijs. Zijn tweede bundel “Vervoersbewijzen” (2021) werd bekroond met de Herman de Coninckprijs 2022 en genomineerd voor de shortlist van De Grote Poëzie Prijs 2022. In 2023 won hij de PrixFintroPrijs Supporting young artists in de categorie Nederlandse literatuur. Naast poëzie schrijft Tijl ook korte verhalen en essays. “Logboek van een naakte molrat” verscheen in 2023 in REKTO:VERSO. Andere werken van hem verschenen in De Gids, De Nederlandse Boekengids, Tirade, Het Liegend Konijn, en De Lage Landen. Tijl Nuyts maakt ook deel uit van het Europees poëzienetwerk Versopolis. Zijn gedichten werd ook naar het Engels en het Frans vertaald.
Vierarmentunnel
Ik droom van een toeristenbus
die voor elke gedachte
ontoegankelijk is, ook
wanneer die in een gedicht
wordt uitgedrukt.
De bus raast over de ring
en iemand fluistert sonnetten
in het oor van de chauffeur.
De dichter leeft al lang niet meer.
Hij parkeerde zijn auto aan de rand
van een Amerikaanse snelweg,
stapte uit en sprong van een brug
op het beenharde ijs van de Mississippi.
Niemand weet nog hoe hij heette
en zijn gedichten zijn al lang niet meer
met korting verkrijgbaar aan het loket.
Gelukkig heet iemand ze uit het hoofd geleerd.
Dat apprecieert de buschauffeur.
High van de poëzie doet hij een schietgebedje,
trapt het gaspedaal in
en stijgt op.
Niemand kan zo met de ogen rollen als de partijvoorzitter
1.
De partijvoorzitter werd geboren in een warm nest.
De partijvoorzitter toont haar tatoeages aan journalisten.
De partijvoorzitter gaat kajakken in overstromingsgebieden.
De partijvoorzitter verspreekt zich en bloost.
Om staatsmanschap uit te stralen lacht de partijvoorzitter nooit op foto’s.
Thuis lacht de partijvoorzitter natuurlijk wél, en vaak – dat werd bevestigd
door zijn woordvoerder. De partijvoorzitter is immers een erg warme man
of vrouw, maar toch meestal een man.
Het liefst wil de partijvoorzitter zijn klauwen slijpen en verdwijnen
in de open muil van de televisie. Maar vandaag staat ze de pers te woord.
Haar pak is grijs, haar ogen blauw als vermoeide vissen.
De partijvoorzitter spiegelt zich niet aan buitenlandse presidenten
die baden in bloed gewonnen uit het zachte gewei van Altajherten.
De partijvoorzitter is altijd een jongen uit de wijk gebleven.
De wereld brandt.
De partijvoorzitter krijgt het soms moeilijk,
zoekt raad in Rakı, in gebeden op bol.com.
Tijl Nuyts (Istanboel, 17 januari 1993)
