Bij de tweede zondag van de Advent

 
De annunciatie door Paolo de Matteis, 1712

Advent

Ze stond bij coffeeshop The Doors en Stubbe's Haring
en onverwacht kuste de avondwind de laatste bloemen
van de venter. Een vrouw werd kind; warrelend blad
de carrousel, het slagwerk blik en plastic bekers.
 
Ze keek omhoog. Daar, op het herenhuis zag ze
de engel Gabriël, in blauw nog wel, zijn gouden
vleugels in de laatste zon een groet.
 
Vanaf de overzijde wiegde een hijskraan stuntelig
zijn tegenwicht; kon hij maar buigen. Geen zon
voor hem, hij had zijn eigen licht.
 
'Dag,' zei ze tot de reuzen van dit moment;
de ritselende grond leek een seconde lang gezegend.
De wind ging liggen, nu viel de nacht en Gabriël
verdween, alleen de hijskraan  hield de wacht.

 
Marijke Hanegraaf (Tilburg, 6 maart 1946)
Tilburg in winterse sferen.

Zie voor de schrijvers van de 7^e december ook mijn vorige twee blogs van vandaag.

07-12-2014 om 10:09 geschreven door Romenu  

De Zuid-Afrikaanse dichter en schrijver Tatamkhulu Afrika werd geboren op 7 december 1920 in Egypte. Zie ook alle tags voor Tatamkhulu Afrika op dit blog.

Trespasser

I wheel my bike under
the cathedral’s dark overhang.
Seized by a rictus of the wind,
the trees shed rain.
Rain slides down
Wale Street’s sleek, steep fall:
air is an ocean booming round
high bare walls.
My hands freeze on
the bike’s crossbar,
seek the sodden saddle, toy
with the ice-cold bell:
I am suddenly fugitive,
homeless and cornered in
a of pressure and cloud. caprice

Then they cough and I know
I am not alone:
far back, against the great, nailed doors,
they huddle: troglodytes
of night’s alcoves,
daytime’s shopping-malls,
parking lots, sparse green lawns,
municipal benches where
lunchtime’s city workers, stripping down
their food-packs, sit
in sober rows.

I fear to turn around,
stiffen in expectation
of the inevitable tugging at my sleeve,
wonder of I have any coins
wonder why they do not bicker,
as they always do,
cursing their mother’s wombs
in tired robots’ tones,
why only this
curious, chuckling, liquid sound
drawing me around.

She has the usual wrappings on
stick-thin, brittle shins,
patchy-purple, quietly rotting
methylated spirits skin:
doekie of incongruous elegance crowns
the scabrous, half-bald skull
Her man, grotesque
as a gargoyle roused from stone,
cradles an infant on his lap,
feeds it from a bottle with a teat,
makes the chuckling, crooning sounds
that turned me round,
that hold me now spellbound.
‘Good morning, sir,’ he says,
and his voice is grave
as a paterfamilias in his lounge.
Only the odd man out,
leaning against the harsh green walls,
looks at me with carefully indifferent eyes,
finding me , alien on his home ground
wishing the clouds would break and I be gone,
ringing my bike’s absurd, small bell.

 
Tatamkhulu Afrika (7 december 1920 – 23 december 2002)

De Oostenrijkse schrijver Johann Nepomuk Eduard Ambrosius Nestroy werd geboren in Wenen op 7 december 1801. Zie ook alle tags voor Johann Nestroy op dit blog.

Uit: Theaterg'schichten durch Liebe, Ingtrigue, Geld und Dummheit

„Stössl (aufgebracht). Das is der dritte Fall in Einer Wochen! 's Pintscherl von der Baronin hat er umbracht; statt Rosenhonig Cremor tartari – !
Philippine. Ein Pintscherl auf oder ab –
Stössl. Da liegt freylich nix dran, aber die einzige Baronin, meine beste Kundschaft, is aus Rache und Verzweiflung homöopatisch word'n. Der hectischen Tabakkramerin hat er statt ein Eibischtaig a Diachilum-Pflaster geb'n; ganze 24 Stund hat sie 's Maul nit aufbracht –!
Philippine. D'rum war s' auch 's Tag's drauf viel besser auf der Brust.
Stössl. Der Erfolg entscheidet nicht. Dem will ich jetzt a Wetter machen –! (will durch den Bogen Mitte rechts nach der Apotheke hinab.)
Philippine (ihn zurückhaltend). Er is mein Bräutigam –!
Stössl. Ich bin sein Vormund.
Philippine. Ist denn Liebe ein Verbrechen?
Stössl. Alles jenachdem. Es is nit aus Lieb' zu Dir, daß er Opodeldok mit Rhebarbarbara verwechselt, es is Theaterwuth, Comödi-Wahnsinn, was ihm das Bisserl Hirn verbrennt –
Philippine. Liebe zur Kunst verzeih ich ihm gern.
Stössl. 's Komödispiel'n is aber keine Kunst, es is eine reine Comödispielerey. Das hab' ich All's mein'm saubern Sohn zu verdancken.
Philippine. Heut' kommt er z'ruck nach Dreyjähriger Abwesenheit, Sie werd'n ihn doch nicht etwan hart –
Stössl. Hab' ich ihm's g'schafft, daß er damahls durchgangen is, und bey einer Comödianten-Trupp' –

 
Johann Nestroy (7 december 1801 - 25 mei 1862) 
Borstbeeld in in Bad Ischl

De Brits - Ierse schrijver Arthur Joyce Lunel Cary werd geboren op 7 december 1888 in Derry, Ierland. Zie ook alle tags voor Joyce Cary op dit blog.

Uit: The Horse's Mouth

“B-but, Mr Jimson, I w-want to be an artist.'
'Of course you do,' I said, 'everybody does once. But they get over it, thank God, like the measles and the chickenpox. Go home and go to bed and take some hot lemonade and put on three blankets and sweat it out.'
'But Mr J-Jimson, there must be artists.'
'Yes, and lunatics and lepers, but why go and live in an asylum before you're sent for? If you find life a bit dull at home,' I said, 'and want to amuse yourself, put a stick of dynamite in the kitchen fire, or shoot a policeman. Volunteer for a test pilot, or dive off Tower Bridge with five bob's worth of roman candles in each pocket. You'd get twice the fun at about one-tenth of the risk.”
(…)

“They can't give you all that, Mr Jimson,' said Walter, who was upset. 'It wouldn't be right. What would they give you seven years for?'
'Being Gulley Jimson,' I said, 'and getting away with it.”

 
Joyce Cary (7 december 1888 - 29 maart 1957)

De Franse filosoof en toneelauteur Gabriel Marcel werd geboren op 7 december 1889 in Parijs. Zie ook alle tags voor Gabriel Marcel op dit blog.

Uit:The Creative Vow as the Essence of Fatherhood (Vertaald door Emma Craufurd)

"The father, as we have seen, is almost irresistibly inclined to treat his child as a being for him, as a being obliged to fill the place which he is reserving for him in a scheme of which one can easily say he is still the centre, since it is he who claims to establish its principles. A mortifying experience teaches him, however, in so far as he is capable of learning the lesson, that this scheme is as precarious as his own existence, if only because his son has the advantage of being likely, in the normal course of things, to outlive him and to have the power one day to upset the plan which he himself has worked out. Under these conditions, the father can reach such an excessive degree of humility that he treats himself as the mere means to an end, which he persuades himself lies beyond him and is incarnated in the autonomous will of the heir. Better thinking, however, leads him to transcend this double relationship, and to discern an organic unity where the imperfect and deceptive sequence which takes shape in the succession of generations is no more than the phenomenal and misleading expression of a substantial union which itself can only be consummated in eternity. In the last analysis it is in relation to this constitution of an organism, spiritual no doubt, but carnally rooted in the eternity of God, and in relation to this alone, that the voeu créateur can be defined, in so far as thereby a fidelity which is itself creative, the fidelity to a hope which transcends all ambition and all personal claims, takes a body."

 
Gabriel Marcel (7 december 1889 - 8 oktober 1973)

Zie voor nog meer schrijvers van de 7^e december ook mijn vorige blog van vandaag.

07-12-2014 om 10:08 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse schrijfster Willa Cather werd geboren op 7 december 1873 in de buurt van Winchester, Virginia. Zie ook alle tags voor Willa Cather op dit blog en ook mijn blog van 7 december 2010.

Uit: Sapphira and the Slave Girl

“Henry Colbert, the miller, always breakfasted with his wife—beyond that he appeared irregularly at the family table.
At noon, the dinner hour, he was often detained down at the mill. His place was set for him; he might come, or he might send one of the mill-hands to bring him a tray from the kitchen.
The Mistress was served promptly. She never questioned as to his whereabouts.
On this morning in March 1856, he walked into the diningroom at eight o'clock,—came up from the mill, where he had been stirring about for two hours or more. He wished his wife good-morning, expressed the hope that she had slept well, and took his seat in the high-backed armchair opposite her. His breakfast was brought in by an old, white-haired coloured man in a striped cotton coat. The Mistress drew the coffee from a silver coffee urn which stood on four curved legs. The china was of good quality (as were all the Mistress's things); surprisingly good to find on the table of a country miller in the Virginia backwoods. Neither the miller nor his wife was native here: they had come from a much richer county, east of the Blue Ridge. They were a strange couple to be found on Back Creek, though they had lived here now for more than thirty years.
The miller was a solid, powerful figure of a man, in whom height and weight agreed. His thick black hair was still damp from the washing he had given his face and head before he came up to the house; it stood up straight and bushy because he had run his fingers through it. His face was full, square, and distinctly florid; a heavy coat of tan made it a reddish brown, like an old port. He was clean-shaven,—unusual in a man of his age and station. His excuse was that a miller's beard got powdered with flour-dust, and when the sweat ran down his face this flour got wet and left him with a beard full of dough.“

 
Willa Cather (7 december 1873 – 24 april 1947)
Cover 

De Amerikaanse taalkundige, mediacriticus en anarchistisch denker Noam Chomsky werd geboren in Philadelphia op 7 december 1928. Zie ook alle tags voor Noam Chomsky op dit blog en ook mijn blog van 7 december 2010.

Uit: De vernietiging van de 'commons’

“De naoorlogse productie nam een grote vlucht en er was veel werk. Een zwarte man kon een baan krijgen bij een autofabriek met vakbond, een redelijk salaris verdienen, een huis kopen, en misschien zelfs zorgen dat zijn kinderen een goede opleiding kregen. Die periode duurde ongeveer 20 jaar, tot in het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw, toen de economie op radicale wijze werd omgebouwd, gebaseerd op nieuwe neoliberale principes met snelle groei van de financiële sector en export van de productie. De zwarte bevolking, nu grotendeels overtollig, werd weer gecriminaliseerd.
Tot aan het presidentschap van Ronald Reagan was de praktijk van opsluiten van gevangen vergelijkbaar met andere industriële samenlevingen. Tegenwoordig ligt dat veel hoger dan in andere landen. Het is vooral gericht op zwarte mannen, en in toenemende mate ook zwarte vrouwen en Latino’s, die in overgrote mate schuldig verklaard zijn aan misdaden zonder slachtoffers onder het mom van de frauduleuze “drugsoorlogen”. Tegelijkertijd is de welstand van Afrikaans-Amerikaanse families vrijwel weggevaagd in de laatste financiële crises, niet in de laatste plaats door het misdadige gedrag van financiële instellingen, met onschendbaarheid voor de daders die nu rijker dan ooit zijn.
De geschiedenis van de Afrikaans-Amerikanen in ogenschouw nemend vanaf de aankomst 500 jaar geleden tot op heden, dan zijn er slechts enkele decennia geweest waarin zij de status van authentieke personen hebben kunnen genieten. Er is nog een lange weg te gaan voordat de belofte van de Magna Carta zal worden gerealiseerd.”

 
Noam Chomsky (Philadelphia, 7 december 1928)
 

De Oostenrijkse schrijver en columnist Friedrich Kilian Schlögl werd geboren op 7 december 1821 in de Weense voorstad Laimgrube (nu Wenen). Zie ook alle tags voor Friedrich Schlögl op dit blog en ook mijn blog van 7 december 2010.

Uit: Neujahr

“Irgend Einer von der Sorte der »gründlichen Forscher« hat seinerzeit die merkwürdige Entdeckung gemacht, daß niemand Anderer als die – »armen Leute« das »Neujahrwünschen« erfunden hätten, aber – und das ist des Pudels Kern: einzig und allein nur aus »schnöder« Gewinnsucht.
Nun, wenn der erste Theile der Entdeckung begründet, dann ist es naturgemäß auch der zweite, denn ich sehe nicht ein, zu was Ende die »armen Leute« Etwas erfinden sollten, wobei sie nichts profitiren, und da es in dieser verkehrten Welt schon so eingeführt ist, daß kein Mensch einem armen Teufel – sondern daß vielmehr Letzterer gerade den »Glücklichen der Erde«, den vom Schicksale Begünstigten, den irdischen Göttern, z. B. den Ministern und Hausherren, den Millionären und Hofräthen, den Rentiers und Maitressen, den ersten Tenoren und Verwaltungsräthen, den Primadonnen und Kirchenfürsten etc. etc. unaufhörlich in tiefster Ehrerbietigkeit noch alles übrige Beste im Leben und bei Gelegenheit ein »glücklich' Neujahr« wünscht, es wohl kein himmelschreiendes Verbrechen ist, wenn dann der »arme Teufel« für diese unleugbare Belästigung Fortunens sich nicht wenigstens ein paar Percent Disconto des jenseitigen Gewinnes herauszuschlagen die – Ambition und Tendenz hätte.
Schnöde Gewinnsucht! Wie unbillig! – Ich bitte nochmals, sich die Frage zu stellen und gefälligst gleich selbst zu beantworten: wer gratulirt und wem wird gratulirt? Es gratulirt Der, der nichts hat, Dem, der, wenn auch nicht Alles, so doch viel mehr hat, als er selber, und wenn Letzterer für einen solchen Pleonasmus der Begünstigung eine kleine Provision, eine Tantieme von einem »Guldenstückl« bewilligt, so ist das wahrlich keine Verschwendung und der großmüthige Geber braucht nicht zu befürchten, daß ihn die Behörde deshalb unter Curatel stelle.“

 
Friedrich Schlögl (7 december 1821 - 7 oktober 1892)
Mariahilferkirche in de Laimgrube, kopergravure, begin 19e eeuw

De Duitse dichter Samuel Gottlieb Bürde werd geboren op 7 december 1753 in Breslau. Zie ook alle tags voor Samuel Gottlieb Bürde op dit blog en ook mijn blog van 7 december 2010.

Des Armen, den die Welt vergißt

Des Armen, den die Welt vergißt,
Der oft sein Brod mit Thränen ißt.
Gedenke sein und seiner Zähren!
Laß Glauben ihn und Hofnung nähren!
Zeig ihm nach dieser Prüfungszeit
Den großen Lohn der Ewigkeit!
Er sah auf den, der noch vielmehr
Verachtet, ärmer war als er;
Der überall verfolgt, verbannt,
Nicht Platz sein Haupt zu legen fand.
Wenn nun sein Herz besänftigt ist;
Herr, wenn du seine Hofnung bist,
So wollst du ihm aus Menschenhänden
Die Stillung seiner Nothdurft senden!
Du hörst der jungen Raben Schreyn;
Daß, wenn du hülfreich ihn erfreust,
Sein Glaube dein Erbarmen preist.

 
Samuel Gottlieb Bürde (7 december 1753 - 28 april 1831)
Breslau, in kerstsfeer (Geen portret beschikbaar)

07-12-2014 om 09:50 geschreven door Romenu