Bij Moederdag

Mother and Child Reading door Frederick Warren Freer, 1896

Montgomery Museum of Fine Arts

Kind der aarde

Nu kom ik elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis:
Geen afstand in de avond scheidt mij van uw liefdelichte huis.

Voorgoed uit al Gods sterren ken ik de eigen moeder mijn:
Daar is niets in de wijde heemlen als uw ogenschijn.

Hoe vindt de schaamte mijner ogen, Moeder, u onveranderd schoon;
Hoe bleef gij trouw en goed, Moeder, voor de ontrouwe zoon!

Ik slaap zoals een ongeboren kind zou slapen in uw schoot,
En drink uw koele donkre kracht in nachtelijke dood,

En elke nieuwe morgen in het nieuwe licht
Rijs ik op sterker vleuglen, Moeder, weg uit uw gezicht:

Als ziel en vogel die zijn moeheid dichtst aan uw hart verslaat,
Die stijgt en zingt het naast bij God met iedren dageraad...

Zo laat mij elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis:
Mij kan geen afstand scheiden, Moeder, van uw liefdelichte huis!

P. C. Boutens (20 februari 1870 – 14 maart 1943)

De Nederlandse dichteres Hagar Peeters werd geboren in Amsterdam op 12 mei 1972. Zie ook alle tags voor Hagar Peeters op dit blog.

Tegen het verdwalen

Lente. De stilte is krols.
Een lach komt ten val
aan geluk.

Twee vliegen breken
het raam, weten
dat het je de das omdoet

als je voorgoed je lijfs-
behoud aan gene zijde
ervan zoekt

rommelt de lucht
nabij, stommelt
een vrouw
op de trap
geur van lokroep

verlaten vlinders
bijtijds onderkomens
om vogels, naar vlinders
op zoek.

Gevonden ben je allang.
Hoe ben je anders bij mij.

Je lichaam

Je lichaam ja je lichaam
je behaarde onbeschaamde lichaam
je zinderend witte lichaam
je languit liggende lichaam

dat mij aanstaart met gaten en gleuven,
met dotsels, kroezen en poezeligs
of zich schuilhoudt in mazen en lakens
of puilt uit pakken omvatsels,

het is almaar je lichaam je lichaam
je lonkend luibekkige lichaam
je kronkelig wiggende lichaam
je onzichtbaar opwinderig lichaam

je zonder schaamte aankomende lichaam
je lawaaiig klaarkomende lichaam
je zich naar mij omdraaiende lichaam
je zich ook wel afwendende lichaam

je mij nooit onwennige lichaam
je mij nooit onbekende lichaam
je mij nooit onbeminde lichaam
je altijd aanwezige lichaam.

Hagar Peeters (Amsterdam, 12 mei 1972)

De Nederlandse schrijver en dichter Bertus Aafjes (pseudoniem Jan Oranje) werd geboren in Amsterdam op 12 mei 1914. Zie ook alle tags voor Bertus Aafjes op dit blog.

Verliefde duiven

Verliefde duiven koeren in de bloemen:
"Broeders en zusters, wie is nu de bruid,
Die als Jehovah met geen naam te noemen,
Slechts in vertedering wordt aangeduid?"

En in het hoog gewirwar van de palmen
Vlechten zij haastig en bedeesd het bed,
Uit een gevonden keur van zachte halmen
En gouden spijlen in elkaar gezet.

Waar zijt gij nu, mijn kleinood,
Die licht te vangen waart en te ontroeren,
En die ik als een duif kon laten koeren,
Als ik u vaster in mijn armen sloot?
Ik mis haar daaglijks, meer dan spijs en drank,
Die zoete stroom van onverstaanbre klank.

De hemel

De hemel staat met sterren volgegoten
Als met gesmolten zilveren metaal;
De nacht is krank van zwangre bloesemloten,
Waartussen ik gedwongen ademhaal.

En steeds als ik in uiteindelijk erbarmen
Rijst uit de nacht uw beeltnis, naakt en blank;
Mijn droom omhelst u met onzichtbre armen,
Mijn lippen kussen u schier zonder klank.

Gij zijt er zo onloochenbaar en zuiver,
Gelijk een kaarsvlam, in zijn ernst verstard,
Soms weggetild als in een lichte huiver
Onder de snelle aandrang van mijn hart:
Dan beeft gij plotseling op in uw bestaan,
Alsof gij vreest teloor te zullen gaan.

Bertus Aafjes (12 mei 1914 - 22 april 1993)

Voor kasteel Hoensbroek, waar Aaafjes tussen 1951 en 1973 woonde. 

De Vlaamse schrijver, dichter, kunsthistoricus en politicus August Vermeylen werd geboren in Brussel, op 12 mei 1872. Zie ook alle tags voor August Vermeylen op dit blog.

Uit: Heimwee

“Het scheen hem dat hij zich iets moest herinneren... Er was iets gebeurd, het was hem alsof hij, in wie weet welk drama, een vergeten rol had gespeeld, heel-en-al vergeten... Gedroomd... hij had zeker gedroomd, dezen nacht...

En zijn geest neêr in een korte duizeling... En, ineens, zo hij voor den spiegel stond, deed dat spiegelvlak hem denken aan een kalm breed water, ergens gezien, - elders... Maar 't was vergeten,... verloren!...

Neen, hij zag het nu terug in een vluggen schijn: hij had gedroomd van een hoofd, een vrouwehoofd, een lang kwijnend gezichtje, heel dun de lippen en glimlachend vreemd. Maar in welk ingebeeld en geestelijk land had hij dat gezien? in welke pleinen van dromen?... O ja, hij wist nu: een lange vlakte lag, van groenlichtend water, en weggedampt in horizonnen. Alles te schoon, ontrustend schoon. En hij was daar, vond alles heel natuurlijk. Hij zag hoe 't water stil asemde, - en uit de slingeringen en de rappe groenglansen was opengebloeid en gerezen, met de twee ovalen der ogen die waren als zeer vreemde zeebloemen, dat vrouwehoofd.

Hij wist dat het komen moest, en was eerst niet verwonderd. Het wiegelde langzaam in kringelingen van licht, en alleen bleef onbeweeglijk de blik der groenachtige krystalogen, de dichtgenepen lipjes wenkten met den glimlach van een versmadend en pruilend kind. En men raadde het lichaam stengelslank, en twee zeer kleine borsten, met daarrond de zoutringen van 't water.

Hij werd nu bevreesd dat alles zo bladstil bleef, rond dat geheimzinnig hoofdje dat onbekende, geduchte machten moest bezitten... Waarom daar ineens zo opgeboren voor heur eigen schoonheid, ach zo tenger? En wat scheen dat hoofdje haar te zwaar, het broze meisje!... Het wiegelde langzaam heen en weer boven het water in een onverschillig lui gedans... “

August Vermeylen (12 mei 1872 – 10 januari 1945)

Portret door Isidore Opsomer, 1939 

De Russische dichter Andrej Andreyevich Voznesensky werd geboren in Moskou op 12 mei 1933. Zie ook alle tags voor Andrej Voznesensky op dit blog.

THE CASHIER

The dumb herd scowled:
“You’ve short-changed us,” they howled.
Pennies like medals stuck in the crust
Of sawdust.

The cashier flew into a rage—
“Nonsense! Be off with you! Go!”—
And rose like dough
From her glass cage.

Over counters where they sell
Cheese cakes and melons was blown
A sudden smell
Of tears and ozone.

Loud was the smell of tears
Among that lowing crowd:
The hands of one dumb pair
Howled in the air.

Clutching bacon, somebody swore,
Or so I imagined: at least, he
Gave a Beethovenish roar,
Earthy and shaggy.

Drumming of knuckle and palm
On the glass plate;
So bellowed the psalm
Of my dumb fate.

With a knowing leer
The cashier
Peered at a bill she held up to the light
To see if Lenin’s profile looked all right.

But Lenin wasn’t there any more:
The bill was counterfeit.
It was a grocery store
Where people and farces meet.

Vertaald door W.H. Auden

Andrej Voznesensky (12 mei 1933 – 1 juni 2010)

Hier met dichter Allen Ginsberg in 1985 

De Duitse schrijfster Eva Demski werd geboren op 12 mei 1944 in Regensburg. Zie ook alle tags voor Eva Demski op dit blog.

Uit: Gartengeschichten

„Nun war sie tot, wir begruben ihre Urne, und ihr Garten schlief noch immer tief. Schnee fiel in diesem Winter, nicht viel, aber genug, um alles gleich aussehen zu lassen – ihren Garten und die Nachbargärten. Über die hatte sie sich oft lustig gemacht: Schwarzwald für Arme. Nagelscherenrasen.

Manchmal war sie auch neidisch: Schau dir diese Maréchal Niel an. Bei mir das reinste Läusefestival!

In den drei Jahren, die sie nach dem Tod meines Vaters allein verbrachte, beschwerte sie sich manchmal über ihren Garten wie über ein Lebewesen, das unmäßige Forderungen stellt.

Elfhundert Quadratmeter, viel zuviel für einen einzelnen Menschen. Du weißt ja nicht, was das heißt, du mit deinem Handtuch! Und schon war es wieder da, unser zuverlässiges Begleitge

spenst: das schlechte Gewissen.

Nicht, daß mein Vater der große Gartenhelfer gewesen wäre, sein Gebiet war eher die Grenzüberschreitung zwischen Erdarbeiten und Utopie: Da muß ein Teich hin! Hier könnte man ein Gartenhaus brauchen!

Jetzt fehlten ihr die Pläne, gegen die sie sich hätte wehren können, um dann irgendwann doch nachzugeben. Man könnte sagen, daß aus Zukunft eine zunehmend mühevolle Abfolge von Gegenwärtigkeit geworden war. Schon wieder Hecken schneiden, schon wieder mähen, schon wieder jäten.

Momente des Entzückens stellten sich seltener ein – die blühende Spalieraprikose an der Südwand, die lodernde weiße Strauchpäonie, unter der unser erster Kater, Angkor, begraben lag – er war ein ganz besonderer Liebling gewesen. Die Katzen, die ihm gefolgt waren, hatten ihr Friedhöfchen in der

dunklen Kompostecke, jede mit eigenem Stein, auf dem ihr Namen stand: Michi, Afra, Amu, Thymian. Geblieben war ihr Pascha, der vierundzwanzigjährige Kater, der sie um eineinhalb Jahre überleben sollte.“

Eva Demski (Regensburg, 12 mei 1944)

Zie voor nog meer schrijvers van de 12^e mei ook mijn vorige twee blogs van vandaag.

12-05-2013 om 08:17 geschreven door Romenu  

De Zwitserse dichteres Sabine Imhof werd geboren in Brig in 1976. Zie ook alle tags voor Sabine Imhof op dit blog.

idaho

ich mache ein paar fliegen
in der kopiermaschine alle
und nenne den ausdruck
impression eines sommers
in schwarzweiß schwimmt
mein eingemachtes herz
in dosen gegen den stromausfall
deiner haut habe ich tausend
volt in meinen küssen und
lege feuerwerke frei in
deinem keller erinnert sich
ein fenster an mein gesicht.

kleine welt
(für meinen Vater)

das kind der umwege
das mit dem gewicht des hauses ging
brach sich in fremden sprachen das genick
tanzte mit halben hunden um den reim
& alles
war eine antwort auf liebe,
verbliebene lücken im raum.

Sabine Imhof (Brig, 12 mei 1976)

De Canadese schrijver Farley Mowat werd geboren in Belleville, Ontario, op 12 mei 1921. Zie ook alle tags voor Farley Mowat op dit blog.

Uit: Lost in the Barrens

“The month of June was growing old. It had been a year since Jamie Macnair left Toronto, the city of his birth, to take up a new life in the subarctic forests of northern Canada. Beside the shores of Macnair Lake the tamaracks were greening now after the winter’s blackness. Out on the lake great loons cried shrilly. As Jamie squatted in front of the log cabin, helping his uncle bale up the winter’s catch of furs, he tried to remember how he had felt on that day, a year past, when he climbed out of the train at the lonely frontier town called The Pas to meet his uncle.
Jamie’s uncle, Angus Macnair, had been a trader in the arctic, the master of a sealing schooner in the Bering Sea, and finally a trapper who roamed over the broad forests of the north. To Jamie, his uncle was almost a legend, and when the telegram came from him it filled the boy with excitement.
ARRANGEMENTS MADE FOR YOU TO JOIN ME AT THE PAS STOP LETTER WITH DETAILS FOLLOWS.
ANGUS MACNAIR
That eagerly awaited letter had brought with it some unhappiness for Jamie. It had reminded him sharply of the tragedy of his parents’ deaths in a car accident seven years ago. And it had made clear something he had never really faced before – that apart from his uncle, whom he had never seen, he was truly alone. During the past seven years he had taken the security of the boarding school for granted. But, reading Angus Macnair’s letter, he realized that it was no real home, and had never been one.”

Farley Mowat (Belleville, 12 mei 1921)

De Engelse schilder en dichter Dante Gabriel Rossetti werd op 12 mei 1828 inLonden geboren. Zie ook alle tags voor Dante Gabriel Rossetti op dit blog.

From The House Of Life The Sonnet

A Sonnet is a moment's monument,
Memorial from the Soul's eternity
To one dead deathless hour. Look that it be,
Whether for lustral rite or dire portent,
Of its own arduous fulness reverent:
Carve it in ivory or in ebony,
As Day or Night may rule; and let Time see
Its flowering crest impearl'd and orient.

A Sonnet is a coin: its face reveals
The soul,--its converse, to what Power 'tis due: --
Whether for tribute to the august appeals
Of Life, or dower in Love's high retinue,
It serve; or, 'mid the dark wharf's cavernous breath,
In Charon's palm it pay the toll to Death.

For The Holy Family By Michelangelo

TURN not the prophet's page, O Son! He knew
All that Thou hast to suffer, and hath writ.
Not yet Thine hour of knowledge. Infinite
The sorrows that Thy manhood's lot must rue
And dire acquaintance of Thy grief. That clue
The spirits of Thy mournful ministerings
Seek through yon scroll in silence. For these things
The angels have desired to look into.
Still before Eden waves the fiery sword,—
Her Tree of Life unransomed: whose sad Tree
Of Knowledge yet to growth of Calvary
Must yield its Tempter,—Hell the earliest dead
Of Earth resign,—and yet, O Son and Lord,
The seed o' the woman bruise the serpent's head.

Dante Gabriel Rossetti (12 mei 1828 - 9 april 1882)

Michelangelo, De Heilige Familie

De Duitse schrijver Werner Bräunig werd geboren op 12 mei 1934 in Chemnitz. Zie ook alle tags voor Werner Bräunig op dit blog.

Uit: Rummelplatz

“Hinter dem Platz lauert die Dunkelheit. Zwei Farben nur hat die Landschaft, weiß und grau, das Dorf ist schmutzig am Tag und schon finster am Nachmittag, abends ist es ein böses, geschundenes, heimtückisches Tier, zu Tode erschöpft und gierig. Es ist ein Tier auf der Lauer, ein Tier in der Agonie, es hat sich verborgen in der Dunkelheit, es schweigt. Der Platz aber ist hell, er täuscht Wärme vor und Lebendigkeit.(...) Der Platz aber ist hell, und die Menschen hier hungern nach Helligkeit stärker und verzweifelter als anderswo. Im Gebirge sind sie fremd, untertage sind sie allein, allein mit sich und dem Berg, allein mit ihren Hoffnungen, ihren Zweifeln, ihrer Gleichgültigkeit, allein mit der Dunkelheit und der Gefahr. Die Dunkelheit ist um sie und in ihnen, und ist auch kein bestirnter Himmel über ihnen, da ist nur der Berg mit seiner tödlichen Last und seiner Stille. Als Glücksritter sind sie aufgebrochen, als Gestrandete, Gezeichnete, Verzweifelte, als Hungrige. Sie sind über das Gebirge hergefallen wie die Heuschrecken. Jetzt zermürbt sie das Gebirge mit seinen langen Wintern, seiner Eintönigkeit, seiner Nacktheit und Härte. Wenn nichts sie mehr erschüttern kann, nach allem, was hinter ihnen liegt, das Licht erschüttert sie. Wenn sie nichts mehr ernst nehmen, das ‚Glück auf‘ nehmen sie ernst. Uralte Verlockung der Jahrmärkte. Locker sitzen die Fäuste in den Taschen, die Messer, die zerknüllten Hundertmarkscheine, der Rubel rollt.“

Werner Bräunig (12 mei 1934 – 14 augustus 1976)

De Duitse dichter en schrijver Cäsar Flaischlen werd geboren op 12 mei 1864 in Stuttgart. Zie ook alle tags voor Cäsar Flaischlen op dit blog.

Armes Herz du, immer wieder

Armes Herz du, immer wieder
jubelst du die Sehnsuchtslieder
deiner Liebe laut empor . .
armes Herz, und immer wieder
steht du vor verschlossenem Tor!

Aber . . lass es dich nicht grämen,
lass dir, was du glaubst, nicht nehmen,
und erfüllt es sich dir nie . .
einsam, wie du stets gewesen,
wandere deine Wege weiter,
ohne jemand anzuklagen,
ohne Grollen
was auch fällt . .
lern, von niemand was zu wollen,
lern, in dir allein zu tragen,
was dich hält,
und die Sehnsucht deiner Liebe
sing sie wunschlos in die Welt!

Cäsar Flaischlen (12 mei 1864 – 16 oktober 1920)

De Engelse dichter, schrijver en illustrator Edward Lear werd geboren op 12 mei 1812 in Highgate. Zie ook alle tags voor Edward Lear op dit blog.

There was an Old Man of the Hague

There was an Old Man of the Hague,
Whose ideas were excessively vague;
He built a balloon
To examine the moon,
That deluded Old Man of the Hague.

There was an Old Person of Berlin

There was an Old Person of Berlin,
Whose form was uncommonly thin;
Till he once, by mistake,
Was mixed up in a cake,
So they baked that Old Man of Berlin.

There was a Young Person of Smyrna

There was a Young Person of Smyrna,
Whose Grandmother threatened to burn her;
But she seized on the cat,
And said, 'Granny, burn that!
You incongruous Old Woman of Smyrna!'

Edward Lear (12 mei 1812 – 29 januari 1888)

Portret door WN Marstrand

12-05-2013 om 08:10 geschreven door Romenu  

De Nederlandse schrijver Nicolaas Anslijn werd op 12 mei 1777 geboren in Leiden. Zie ook alle tags voor Nicolaas Anslijn op dit blog.

Uit: De brave Hendrik

“Ik ben laatst bij Hendrik aan huis geweest, maar gij moest eens zien, hoe gehoorzaam hij zijnen ouders is.

Als zij hem zeggen, dat hij iets doen moet, dan doet hij het ook terstond.

Hij wacht nooit tot zij het hem tweemaal zeggen.

Hij zegt ook nooit: laat mijn broer of mijne zuster het doen; maar hij is altijd blijde, als hij iets voor zijne lieve ouders doen kan.

Als zij hem iets verbieden, dan laat hij het ook dadelijk.

Hij vraagt nooit: waarom moet ik dat laten?

Hij ziet ook nooit knorrig, als zijne ouders hem iets verbieden.

Ik prees Hendrik om zijne gehoorzaamheid, maar hij wilde niets daarvan hooren.

Wat denkt gij, dat hij mij antwoordde?

Mijne ouders weten zeer wel, waarom zij mij iets gebieden of verbieden.

Zij weten wel, wat mij nuttig of schadelijk is.

Foei! zou ik ongehoorzaam wezen? Zou ik mijne ouders bedroeven?

Toen ik laatst eens ongehoorzaam was, stonden mijne moeder de tranen in de oogen; maar ik zal wel zorg dragen, dat het niet weder gebeurt.

Ik antwoordde niets: maar ik nam het besluit om in het vervolg ook zoo gehoorzaam te zijn als Hendrik.”

Nicolaas Anslijn (12 mei 1777 — 18 september 1838)

De Argentijnse schrijfster, theatermaakster en caricaturiste Diana Raznovich werd geboren op 12 mei 1945 in Buenos Aires. Zie ook alle tags voor Diana Raznovich op dit blog.

Uit: Herbstzeitlose  (Vertaald door Gerd-Rainer Prothmann)

„ROSALIA schenkt ihr nach. GRISELDA schläft augenblicklich ein.

ROSALIA Erzähl mir was. Irgendwas Persönliches.

GRISELDA

(halb betäubt wird sie wach)

Ja, ja. Hab ich dir nie von Daniel erzählt?

ROSALIA Wer ist Daniel?

6

GRISELDA Ein Freund, den ich mal hatte. Er war Student der Literaturwissenschaft

und hat Mama überhaupt nicht gefallen. Was kann denn schon bei Literatur

rauskommen, sagte sie mir. Poesie, Mama. Poesie. Es dreht sich alles. Und

alles dreht sich. Die Planeten drehn sich. Der Mond.

ROSALIA Ja, du musst mit mir zu Félix kommen.

GRISELDA Nein, Rosalia, nein! Ich habe einige Prinzipien und Anschauungen. Und

ich habe 20 Jahre in deinem Haus gelebt und habe das toleriert, aber nicht

akzeptiert. Soll ich dir was kochen?

ROSALIA Nein!

GRISELDA Ich singe dir was.

ROSALIA Ja, was Spanisches.

GRISELDA schickt sich an, irgendeinen Flamenco zu singen.

Und was passierte mit Daniel?

GRISELDA Er hat mich angelogen. Er kannte komplizierte Dichter, die ich nicht

kannte. Und eines Tages brachte er mir das Gedicht eines solchen Dichters

und hat mir erzählt, es wäre von ihm. Und ich hab das geglaubt. Ich hab mich

noch mehr in ihn verliebt, weil ich dachte, es wäre von ihm.

"In unseren dunklen Gewässern

Funkelt beständig ein Glanz:

Der Ring einer Braut

Oder das wachsame Auge Gottes.“

Diana Raznovich (Buenos Aires,12 mei 1945)

De Russische schrijver en dissident Andrej Aleksejevitsj Amalrik werd geboren in Moskoui op 12 mei 1938. Zie ook alle tags voor Andrej Amalrik op dit blog.

Uit: Will the Soviet Union Survive Until 1984?

“The Soviet System does not intend to restore Stalinism, or to persecute the members of the intelligentsia, or to help those who do not ask for it. It just wants everything to be unchanged. People should recognize authority, the intelligentsia should be quiet, and dangerous reforms should not threat the system. The Soviet regime does not attack. It just protects itself. Its slogan is: „Let everything be unchanged”. It must have been the most humane goal of the Soviet System. That's why the Soviet citizens, also the heads of industry, writers, and producers are less free than they were fifteen years earlier. The authorities tried to make reforms. As a result, the old bureaucratic elite would be replaced with a new, more intelligent and open-minded society. „But we know that there have never been clever persons in the history of Russia. And the history of mankind has never meant progress”. The process of liberalization is often hindered and degraded instead of hastening. That's why we doubt in its success. There was an impression that the plan of liberalization has been drawn up and that the reforms were made, but actually there was not any plan of liberalization. There were only attempts of decorating the bureaucratic system.”

Andrej Amalrik (12 mei 1938  - 12 november 1980)

De Belgische, Franstalige, dichter en schrijver Maurice Carême werd geboren op 12 mei 1899 in Waver bij Brussel. Zie ook alle tags voor Maurice Carême op dit blog.

LA FILLETTE ET LE POEME

"Le poème, qu'est-ce que c'est ?
M'a demandé une fillette :
Des pluies lissant leurs longues tresses,
Le ciel frappant à mes volets,
Un pommier tout seul dans un champ
Comme une cage de plein vent,
Le visage triste et lassé
D'une lune blanche et glacée,
Un vol d'oiseaux en liberté,
Une odeur, un cri, une clé ?"

Et je ne savais que répondre
Jeu de soleil ou ruse d'ombre ? -
Comment aurais-je su mieux qu'elle
Si la poésie a des ailes
Ou court à pied les champs du monde ?

Maurice Carême (12 mei 1899 - 13 januari 1978)

De Italiaanse schrijver en dichter Massimo Bontempelli werd geboren op 12 mei 1878 in Como. Zie ook alle tags voor Massimo Bontempelli op dit blog.

Uit: The Chess Set in the Mirror (Vertaald door Estelle Gilson)

‘And now,’ he continued, getting more heated, ‘it’s time you knew the facts. You should know that chess pieces are much, much older than people. Humans were created many centuries after chess pieces, and they are gross imitations of pawns and bishops, kings and queens. Even their horses are imitations of ours. Then they built towers to imitate what we had. After that, they did a lot of other things, but those are superfluous. And everything that occurs among human beings, especially the most important things, which one studies in history, are nothing more than confused imitations and a hodgepodge of variants of the great games of chess we have played. We are the exemplars and governors of humanity. Those things I told you before concerned the other images, and I feel sorry for them, but we are truly eternal. And we, effectively, are in charge of the world. We are the only ones who have a raison d’être and an ideal.’ ”

Massimo Bontempelli (12 mei 1878 – 21 juli 1960)

12-05-2013 om 08:06 geschreven door Romenu