De Duitstalige schrijver Franz Kafka werd geboren op 3 juli 1883 in Praag, toen een stad gelegen in de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. Zie ook alle tags voor Franz Kafka op dit blog.
Uit Das Schloss:
»Landvermesser?« hörte er noch hinter seinem Rücken zögernd fragen, dann war allgemeine Stille. Aber der junge Mann faßte sich bald und sagte zum Wirt in einem Ton, der genug gedämpft war, um als Rücksichtnahme auf K.s Schlaf zu gelten, und laut genug, um ihm verständlich zu sein: »Ich werde telefonisch anfragen.« Wie, auch ein Telefon war in diesem Dorfwirtshaus? Man war vorzüglich eingerichtet. Im einzelnen überraschte es K., im ganzen hatte er es freilich erwartet. Es zeigte sich, daß das Telefon fast über seinem Kopf angebracht war, in seiner Verschlafenheit hatte er es übersehen. Wenn nun der junge Mann telefonieren mußte, dann konnte er beim besten Willen K.s Schlaf nicht schonen, es handelte sich nur darum, ob K. ihn telefonieren lassen sollte, er beschloß, es zuzulassen. Dann hatte es aber freilich auch keinen Sinn, den Schlafenden zu spielen, und er kehrte deshalb in die Rückenlage zurück. Er sah die Bauern scheu zusammenrücken und sich besprechen, die Ankunft eines Landvermessers war nichts Geringes. Die Tür der Küche hatte sich geöffnet, türfüllend stand dort die mächtige Gestalt der Wirtin, auf den Fußspitzen näherte sich ihr der Wirt, um ihr zu berichten. Und nun begann das Telefongespräch. Der Kastellan schlief, aber ein Unterkastellan, einer der Unterkastellane, ein Herr Fritz, war da. Der junge Mann, der sich als Schwarzer vorstellte, erzählte, wie er K. gefunden, einen Mann in den Dreißigern, recht zerlumpt, auf einem Strohsack ruhig schlafend, mit einem winzigen Rucksack als Kopfkissen, einen Knotenstock in Reichweite. Nun sei er ihm natürlich verdächtig gewesen, und da der Wirt offenbar seine Pflicht vernachlässigt hatte, sei es seine, Schwarzers, Pflicht gewesen, der Sache auf den Grund zu gehen. Das Gewecktwerden, das Verhör, die pflichtgemäße Androhung der Verweisung aus der Grafschaft habe K. sehr ungnädig aufgenommen, wie es sich schließlich gezeigt habe, vielleicht mit Recht, denn er behaupte, ein vom Herrn Grafen bestellter Landvermesser zu sein. Natürlich sei es zumindest formale Pflicht, die Behauptung nachzuprüfen, und Schwarzer bitte deshalb Herrn Fritz, sich in der Zentralkanzlei zu erkundigen, ob ein Landvermesser dieser Art wirklich erwartet werde, und die Antwort gleich zu telefonieren.“
Franz Kafka (3 juli 1883 – 3 juni 1924)
De Britse toneelschrijver Tom Stoppard (eig. Tomas Straussler) werd geboren inZlín op 3 juli 1937. Zie ook alle tags voor Tom Stoppard op dit blog.
Uit: The Real Inspector Hound
“Cynthia: What’s that? Felicity: [Tensely] It sounded like the cry of a gigantic hound! Magnus: Poor devil! Cynthia: Sssssh! [They listen. The sound is repeated, nearer] Felicity: There it is again! Cynthia: It’s coming this way – it’s right outside the house! [Mrs. Drudge enters.] Mrs Drudge: Inspector Hound! Cynthia: A police dog? [Enter INSPECTOR HOUND. On his feet are his swamp boots..]
(…)
Birdboot: Where’s Higgs? Moon: I’m standing in. Moon and Birdboot: Where’s Higgs? Moon: Every Time. Birdboot: What? Moon: It is as if we only existed one at a time, combining to achieve continuity..[…] Birdboot: Where’s Higgs? […] Moon: […] Perhaps he’s dead, at last, or trapped in a lift somewhere, or succumbed to amnesia, wanering the land with his turn-ups stuffed with ticket-stubs. [Birdbood regards him doubtfully for a moment] Birdboot: Yes.. Yes.. well, I didn’t bring Myrtle tonight.”.
Tom Stoppard (Zlín, 3 juli 1937) Scene uit een opvoering in Gwangju, Zuid-Korea, 2011
De Britse schrijfster Joanne Harris werd geboren op 3 juli 1964 in Barnsley, Yorkshire. Zie ook alle tags voor Joanne Harris op dit blog.
Uit: The Lollipop Shoes
“The real magic - the magic we'd lived with all our lives, my mother's magic of charms and cantrips, of salt by the door and a red silk sachet to placate the little gods - had turned sour on us that summer, somehow, like a spider that turns from good luck to bad at the stroke of midnight, spinning its web to catch our dreams. And for every little spell of charm, for every card dealt and every rune cast and every sign scratched against a doorway to divert the path of malchance, the wind just blew a little harder, tugging at our clothes, sniffing at us like a hungry dog, moving us here and moving us there.” (…)
“That wind. I see it's blowing now. Furtive but commanding, it has dictated every move we've ever made. My mother felt it, and so do I - even here, even now - as it sweeps us like leaves into his backseat corner, dancing us to shreds against the stones. V'la l'bon vent, v'a l'joli vent. I though we'd silenced it for good. But the smallest thing can wake the wind@ a word, a sign, even a death. There's no such thing as a trivial thing. Everything costs; it all adds up until finally the balance shifts and we're gone again, back on the road, telling ourselves - well maybe next time”
Joanne Harris (Barnsley, 3 juli 1964)
De Nederlandse schrijfster Andreas Burnier werd op 3 juli 1931 in Den Haag geboren als Catharina Irma Dessaur. Zie ook alle tags voor Andreas Burnier op dit blog.
Uit: De zwembadmentaliteit (Van masculinisme naar androgynie)
“Maar gelden elders tegengestelde normen, dan zal men ‘vissen’ echt manlijk vinden en landbouw nu net iets voor vrouwen. Het is met name Margaret Mead, de Amerikaanse cultuurantropologe van wereldfaam, die de volstrekte relativiteit van de veronderstelde sekse-karakteristieken en tevens de permanentie van sekse-discriminatie heeft aangetoond. Vaak gaat het nogal grof en simplistisch toe bij het opvoedingsproces waardoor de seksen naar het traditionele (zij het dan tijd- en cultuurgebonden) beeld worden gevormd. Soms, bij voorbeeld in intellectuele, progressieve (of antroposofische) kringen in onze westerse wereld, gebeurt het wat subtieler. De ouders verbieden niets expliciet en schrijven niets voor in verband met seksegebonden gedrag, maar wel worden de meisjes, en passant, in hun bewegingsvrijheid belemmerd door hen in ‘mooie’ rokjes en jurkjes te kleden en hun haren lang te laten groeien, terwijl jongetjes functionele kleding krijgen: warmer, steviger, handiger, minder kwetsbaar, waardoor zij de wereld beter kunnen verkennen. Of het meisje wordt geprezen omdat zij er zo snoezig uitziet, zo lief haar moeder helpt, het jongetje omdat hij zo stoer en flink is, zich door niemand op zijn kop laat zitten en zo ondernemend is. Voor zover ouders zich van alle sekse-discriminatie, ook de indirecte, verre zouden houden, zijn er nog wel de buurt, de school, de kinderboeken, en later de televisie, de reclame, de films, de litteratuur en de wetenschap om mensen onafgebroken mede te delen wat er, gegeven hun lichamelijke sekse, aan gedrag van hen wordt verwacht. Het gevolg daarvan is dat werkelijk niet naar sekse discriminerende ouders soms tot hun verbazing merken dat hun kinderen zelf allerlei sekse-stereotypieën in stand wensen te houden.”
Andreas Burnier (3 juli 1931 - 18 september 2002)
De Nederlandse dichter en vertaler Gerard den Brabander (eig. Jan Gerardus Jofriet) werd geboren in Den Haag op 3 juli 1900. Zie ook alle tags voor Gerard Den Brabander op dit blog.
Stokoud
Vijfenzestig. Men gaf mij een stok. Een stok, niet om mee te slaan, maar een stok om ermee te gaan van mijn bed naar het kippenhok of tot het café in de laan. Een stok, die ik nergens laat staan omdat men mij er niet mee griefde, want hij leidt mij, verkommerde haan, naar de laatste en hoogste geliefde, die, aan 't eind van mijn schamper bestaan, mij, als stralende leidster, beliefde te wijzen op 't eind van mijn baan. Verwaaid zijn haren en rok maar de haan blijft eeuwig bestaan...
Wees niet met zijn lot begaan: hij gaat met de kippen op stok.
Een hoofd zo woest...
Een hoofd zo woest en ledig als het gruis van 't pad, dat blind omhoog kruipt naar het huis, waar in de holle en verschrikte kamer 't onnozel bloed kleeft aan de bitse hamer; waar het hooghartig voorhoofd van de deur en 't stuurs gordijn met de verbeten scheur zien naar 't onthutst en half ontklede bed, de houten stoel, gebroken in 't verzet, en naar de wekker, naar de kleine nijd, die driftig voortknaagt aan de dode tijd...
Zo hol, zo troosteloos als de hoge hoed, die in de regen achter 't lijk aan moet; zó ruïneus geblakerd en beroet is 't brein, dat men met moord en doodslag voedt.
Gerard den Brabander (3 juli 1900 – 4 februari 1968) Cover
De Amerikaanse humoristische schrijver, columnist en bestsellerauteur David Barry, Jr werd geboren op 3 juli 1947 in Armonk, New York. Zie ook alle tags voor David Barry op dit blog.
Uit: You Can Date Boys When You're Forty
“Make sure your carry-on luggage does not contain any prohibited items, including liquids, gels, gases or solids. If you plan to wear underwear, wear it on the outside of your other garments so that it is clearly visible to the TSA agents. Remove all shoes, belts, sweaters, coats, hats, wigs, eyeglasses, contact lenses, hearing aids, insulin pumps, artificial limbs, pacemakers and donated organs, such as kidneys, and place these in the bins provided, then shuffle or crawl slowly forward in the security line with your head down, taking care not to appear suspicious or make eye contact with anybody. The heart of the screening procedure is when you go into the “scanner,” which sounds scary, although, in fact, it’s nothing more than a giant microwave oven that bombards your body with atomic radiation. But there’s no need to worry: The scanner is completely safe for humans as long as (a) you do not remain in there longer than the recommended eight-tenths of a second and (b) TSA agents have remembered to change the power setting from POPCORN back to HUMANS after their break. The scanner serves a vital security function: It “sees” through your clothing and captures an image of your naked body, which is transmitted to a room where specially trained TSA agents decide whether to post it on Facebook. If you would prefer not to have this happen, simply ask to have an agent grope your genitals manually. It’s your right!”
David Barry (Armonk, 3 juli 1947)
De Engelse dichter en schrijver Edward Young werd geboren op 3 juli 1683 in Upham, Hampshire. Zie ook alle tags voor Edward Young op dit blog.
The Complaint: or Night Thoughts (fragment)
Leisure is pain; takes off our chariot wheels; How heavily we drag the load of life! Blest leisure is our curse; like that of Cain, It makes us wander; wander earth around, To fly that tyrant, thought. As Atlas groan’d The world beneath, we groan beneath an hour. 130 We cry for mercy to the next amusement; The next amusement mortgages our fields; Slight inconvenience! prisons hardly frown, From hateful time if prisons set us free. Yet when Death kindly tenders us relief, We call him cruel; years to moments shrink, Ages to years. The telescope is turn’d. To man’s false optics (from his folly false), Time, in advance, behind him hides his wings, And seems to creep, decrepit with his age; 140 Behold him, when pass’d by; what then is seen, But his broad pinions swifter than the winds? And all mankind, in contradiction strong, Rueful, aghast! cry out on his career. Leave to thy foes these errors and these ills; To Nature just, their cause and cure explore. Not short Heaven’s bounty, boundless our expence; No niggard, Nature; men are prodigals. We waste, not use our time; we breathe, not live. Time wasted is existence, used is life.
Edward Young (3 juli 1683 – 5 april 1765)
Zie voor nog meer schrijvers van de 3e juli ook mijn blog van 3 juli 2011 deel 2 en eveneens deel 3.
03-07-2014 om 17:49
geschreven door Romenu
Tags:Franz Kafka, Tom Stoppard, Joanne Harris, Andreas Burnier, Gerard den Brabander, David Barry, Edward Young, Romenu
|