De Nederlandse schrijver en vertaler Frans Kellendonk werd geboren in Nijmegen op 7 januari 1951. Zie ook mijn blog van 25 februari 2007 en ook mijn blog van 7 januari 2008 en ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: Bouwval

“De bebossing werd langzamerhand steeds dichter en de weg steeds duisterder, tot plotseling de bomen uiteenweken en men aan de overzijde van een open plek, op een lichte glooiing van het terrein, een betorend, negentiende-eeuws bouwwerkje zag liggen. Het telde drie verdiepingen en de helft van de smalle,hoge voorgevel werd ingenomen door een vooruitstekend trappenhuis, dat men na het beklimmen van een fors aantal halvemaanvormige treden kon binnengaan door brede openslaande deuren en dat naar boven toeliep in een sierlijk, uivormig dakornament waarop een zachtjes heen en weer wiegende windwijzer prijkte. Uit de flanken van dit trappenhuis staken twee stompjes van vleugels, ieder zo breed als de helft van de monumentale entree en elk drie hoge ramen bevattend, voor iedere verdieping één. Het houtwerk zat keurig in de witte verf die spookachtig helder afstak tegen het grauwe landschap. Aan de voorkant van het huis scheidde een brede vijver met zwart water de verwilderde tuin van het bos.”

(...)

“De lijst bevatte een met glas bedekte krijttekening, een portret van een volwassen jongeman die, half onderuitgezakt op een sofa, met vingers week als asperges tot in alle eeuwigheid blaadjes van een roos moest plukken en verpulveren. Alleen de gestalte van de jongeman was tot in details uitgewerkt; de rest van de tekening was bedekt met slordig aangebrachte, dofgroene krijtstrepen, waar het roomwit van het papier op meerdere plaatsen doorheen schemerde.

De beweging van het krijt was overal van onder naar boven, zodat de jongeman naar boven toe uitgerekt leek. Door die twee tegengestelde houdingen – het liggen en dat uitgerekt zijn – ontstond een merkwaardige spanning: het leek haast of de jongeman viel. Onder op de rand van de tekening was een titel geschreven: Langueur. Of misschien was het een signatuur, een schuilnaam. Langueur was in ieder geval de naam die de kroonprins voor zijn demon gebruikte.

Bij de eerste kennismaking al nam de slungelige gestalte van de jongeman plaats in een goed verlichte hoek van zijn gedachten en tot zijn ongenoegen werd de kroonprins sindsdien voortdurend aangestaard door Langueurs heldere, ironisch-verveelde blik. Dikwijls stond de jongen met zijn rug tegen de trapleuning het portret aandachtig te bekijken, aanvankelijk omdat hij het zo knap vond van de kunstenaar met krijt zoiets echts te maken, maar langzamerhand kreeg hij een wonderlijk aanzwellende afkeer van het portret, en die afkeer was een fascinatie op zichzelf.”

Frans Kellendonk (7 januari 1951 – 15 februari 1990)

De Canadese dichteres en schrijfster Dionne Brand werd geboren op 7 januari 1953 op Trinidad. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: Inventory

II

Observed over Miami, the city, an orange slick blister,
the houses, stiff haired organisms clamped to the earth, engorged with oil and wheat
rubber and metals, the total contents of the brain, the electrical
regions of the atmosphere, water

coming north, reeling, a neurosis of hinged
clouds, bodies thicken, flesh

out in embarrassing health,
six boys, fast food on their breath,
luscious paper bags, the perfume of grilled offal,
trough-like cartons of cola,
a gorgon luxury of electronics, backward caps,
bulbous clothing, easy hearts



lines of visitors are fingerprinted,
eye-scanned, grow murderous,
then there's the business of thoughts
who can glean with any certainty,
the guards, blued and leathered, multiply
to stop them,
palimpsests of old borders, the sea's graph on the skin,
the dead giveaway of tongues,
soon, soon, the implants to discern lies

from the way a body moves

there's that already

she felt ill, wanted
to murder the six boys, the guards,
the whole line of the poor sick sad world
burning their beautiful eyes in the patient queue



Let's go to the republic of homefrom
let's forget all this then, this victorious procession
these blenching queues
this timeless march of nails in shoeless feet

what people will take and give,
the passive lines, the passive guards,
if passivity can be inchoate self loathing

all around, and creeping

self righteous, let's say it, fascism,
how else to say, border,
and the militant consumption of everything,
the encampment of the airport, the eagerness
to be all the same, to mince biographies
to some exact phrases, some
exact and toxic genealogy

De Nederlandse dichter, bloemlezer Henk van Zuiden werd geboren in Apeldoorn op 7 januari 1951. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Morgen maken we geen plannen

Misschien gaan we wel in schilderij,
zoeken hoe kleuren samenspannen
voelen hoe wolken ruimte maken
luisteren hoe licht water schept.
De nieuwe dag
verfris ik je met amandelbloesem,
wikkel je in kleed van bladeren,
maak boot van bed.
Boven water waait een stem
over lief hebben en houden van-
Is er verschil, maakt het éen lichter?
Is het ander tilbaar?

Als zeevlam verdwijnt chaos uit
ons denken,
dit is het-
we vragen ons nu niet af wat
of we zoeken, bedenken evenmin of
we iets zouden vinden.

Tot over de randen met leegte
gevulde handen, zo vol staat de maan.
Melieve verwen de glazen,
fuif dit bestaan.

Henk van Zuiden (Apeldoorn, 7 januari 1951)

De Amerikaanse schrijver Nicholson Baker werd geboren op 7 januari 1957 in Rochester.Zie ook mijn blog van 7 januari 2007 en ook mijn blog van 7 januari 2008. en ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: Vox

"I mean, just look at the drop in arousingness between Playboy magazine and the exact same women when they're moving from pose to pose on the Playboy channel. It's true that I don't actually get the Playboy channel, so I see everything on it through those houndstooth and herringbone cycles of the scrambling circuit, and I keep flipping back and forth between it and the two channels on either side of it because sometimes for an instant the picture is startled into visibility just after you switch the channel, and you'll catch this bright yellow torso and one full fran with a fire-engine-red nipple, and then it teeters, it falters, and collapses--and I've noticed that the scrambling works least well and you can see things when nothing is moving in the TV image, i.e., when it's a TV image of a magazine image, sort of as if the scrambling cicuitry is overcome in the same way I am sometimes overcome by the power of fixed pictures. I once stayed up until two-thirty in the morning doing this, flipping."

Nicholson Baker (Rochester, 7 januari 1957) 

De Franse schrijfster Marie Desplechin werd geboren op 7 januari 1959 in Roubaix. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: La Vie sauve

“Je crois nécessaire d'attendre la convocation du médecin du travail.J'imagine qu'il signera la déclaration officielle de longue maladie et que nous serons quittes.J'attends benoîtement un rendez-vous qui ne vient pas. Je finis par appeler. La secrétaire me répond Votre nom ? Ne quittez pas...
Je l'entends se lever de son siège. Fourrager dans des dossiers. Se rasseoir. Reprendre le combiné.
Tout est normal. Il n'y aura pas de convocation.
Pas de convocation ?
C' est inutile. Vous êtes incurable.
Par chance, je suis assise. La première fois est rude, la première fois que l'on apprend que tout ce qui vous attend, désormais, c'est la mort.
Malade, on n'est pas privé de santé. Ce serait trop facile. On est interdit d'avenir. Interdit de projet. Vous n'avez plus rien à offrir. Plus personne ne vous invitera à cocher une date sur un agenda. Vous n'aurez plus à dessiner de perspectives dans le temps.”

(…)

Sans même savoir sij'en ai la version courte ou la version longue, je la vois, sur les clichés que me montre la neurologue de Bellan.
Tumeur infiltrante, dit-il en indiquant une masse grise du bout de l'index. Ici, ici et ici. Temporal, frontal et insula.
Elle n'est pas discrète, elle est étalée partout. Elle squatte tout le cerveau gauche. Au passage,j'apprivoise les trois mots. Temporal et frontal évoquent des marques sur un terrain de foot. Insula est plus mystérieux.
En gros, c'est Pac Man.J'ai la tête envahie de petites cellules à noyau rond, des pierres de go, des Dragibus, qui s'emploient à grignoter les autres. Elles sont arrivées pour un squat. Aujourd' hui c'est une colonie. Le jour de leur victoire sera celui de ma défaite. Ce jour-là, je perdrai la mémoire, je perdrai le langage, la vue, je perdrai le mouvement. Ce jour sera mon apocalypse.”

Marie Desplechin (Roubaix, 7 januari 1959) 

Zie voor nog meer schrijvers van de 7^e januari ook mijn vorige blog van vandaag.

07-01-2010 om 20:15 geschreven door Romenu  

De Franse schrijver Pierre Gripari werd geboren in Parijs op 7 januari 1925 als zoon van een Griekse vader en een Franse moeder. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: L’Inspecteur T.

„TOUTOU : Maintenant, parlons de choses sérieuses. (il s’approche du miroir) – Miroir, petit miroir au mur, me vois-tu ? M’entends-tu ? 

Le Génie (apparaissant dans le miroir) : Oui, mon maître ! 

TOUTOU : ça marche ! Miroir, petit miroir au mur, peux-tu me dire qui je suis ? 

LE GENIE : Tu es l’Inspecteur Toutou. 

TOUTOU : Très bien. Peux-tu me dire quel est mon métier ? 

LE GENIE : Tu es inspecteur de police. 

TOUTOU : Parfait. Est-ce que je suis un beau toutou ? 

LE GENIE : Tu es un très beau toutou ! 

TOUTOU : Bravo ! Est-ce que je suis un bon toutou ? 

LE GENIE : Tu es un très bon toutou ! 

TOUTOU : Formidable ! Est-ce que je suis un toutou intelligent ? 

LE GENIE : Non, tu n’es pas un toutou intelligent. 

TOUTOU : Ah zut alors ! Déjà en panne ? (il frappe le miroir de l’index). Miroir, petit miroir au mur, me vois-tu ? M’entends-tu ? 

LE GENIE : Oui, mon maître. 

TOUTOU : Est-ce que je suis un toutou intelligent ? 

LE GENIE : Non, tu n’es pas un toutou intelligent ! 

TOUTOU : Tu en es sûr ? 

LE GENIE : Tout à fait sûr. 

TOUTOU : Après tout, c’est peut-être vrai… Je suis un toutou bête ? 

LE GENIE : Oui, tu es un toutou bête. 

TOUTOU : Beau, bon, mais bête, alors ? 

LE GENIE : Oui. Très beau et très bon, mais très bête.“ 

Pierre Gripari (7 januari 1925 - 23 december 1990)

De Franse schrijver, illustrator, filmmaker en schilder Roland Topor werd geboren op 7 januari 1938 in Parijs. Zie ook mijn blog van 7 januari 2007 en ook mijn blog van 7 januari 2008 en ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: Batailles (Samen met Jean-Michel Ribes)

« Bataille au sommet, Roland Topor

Michel. Où ils sont, les sherpas ?

Robert. Morts. J’ai crevé le dernier à dix mètres. Il a décroché sans dire un mot, sans un cri. Affreux.

Michel. Pourquoi ne pas vous reposer encore un peu. Asseyez-vous, buvez une coupe de champagne.

Robert (agacé). Non merci, je ne bois jamais de champagne au cours d’une ascension.

Michel (allumant une cigarette). Et je suppose que vous ne fumez pas ?

Robert. Exact.

Michel. C’est bien. Pas de cancer, pas de cirrhose. Dommage.

Robert. Quoi dommage ? Qu’est-ce qui est dommage ?

Michel. Asseyez-vous.

Robert. Non, j’y vais. Salut. (Il s’apprête à grimper.)

Michel. Votre piton ne tiendra pas.

Robert. Qu’est ce que vous racontez ?

Michel. Il est mal enfoncé, tirez dessus pour voir.

Robert (il veut éprouver la stabilité de son piton qui lui reste dans la main). Merde ! Vous avez raison.

Michel. Vous voyez. Asseyez-vous.

Robert. Non, je vais le planter ailleurs. Merci du conseil. „

Roland Topor (7 januari 1938 – 14 november 1997)

De Franse dichter en schrijver Charles Péguy werd geboren op 7 januari 1873 in Orléans. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: La Tapisserie de sainte Geneviève et de Jeanne d'Arc

CINQUIÈME JOUR

POUR LE MARDI 7 JANVIER 1913

V

Comme la vieille aïeule au fin fond de son âge

Se plaît à regarder sa plus arrière fille,

Naissante à l’autre bout de la longue famille,

Recommencer la vie ainsi qu’un héritage;

Elle en fait par avance un très grand personnage,

Fileuse, moissonneuse à la pleine faucille,

Le plus preste fuseau, la plus savante aiguille

Qu’on aura jamais vu dans ce simple village

Telle la vieille sainte éternellement sage,

Du bord de la montagne et de la double berge

Regardait s’avancer dans tout son équipage,

Dans un encadrement de cierge et de flamberge,

Et le casque remis aux mains du petit page,

La fille la plus sainte après la sainte Vierge.

Charles Péguy (7 januari 1873 – 5 september 1914)

De Amerikaanse schrijver Robert Cormier werd geboren in Leominster, Massachusetts, op 7 januari 1925. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: Tenderness

You're a psychopath, Eric."  The smoke came out of the lieutenant's mouth as if his words were stoked by an inner fire.  "A monster."
Eric recoiled, as if the old cop had struck him in the face.  Monster?
"Chances are you'll kill again.  You know it and I know it."
Or was the old cop merely trying to taunt him?  Trying to make him lose his cool?  Don't let him do that.  Monster was only a word, anyway.  And those were the only weapons the lieutenant had: words.
"You're taking a lot for granted, Lieutenant," Eric said, the sound of his voice reassuring, establishing his control of the conversation once more. "You're making wild accusations.  I wasn't even convicted by a jury.  A judge heard my case.  He didn't think I was a monster.  He was very sympathetic.  So were a lot of other people."
"Other people?  Did you take a close look at them?  Who they were, what they were?  You killed your mother and father, Eric.  In cold blood."  Not sounding tired anymore.
Eric did not smile but his eyes gleamed.  The lieutenant did not know about the others.  Nobody knew about them.“

Robert Cormier (7 januari 1925 – 2 november 2000)

De Franse schrijver, historicus en politicus Max Gallo werd geboren in Nice op 7 januari 1932. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: Fier d’être français

„On était en droit d'attendre d'un président de la République, conscient des problèmes ainsi posés, qu'il prononçât une grande allocution disant :

'Vous avez les droits et les devoirs de chaque citoyen français. (...)

La nation a besoin de vous. Elle est fière de vous accueillir. Elle vous demande de respecter ses lois, ses moeurs. Ici un homme vaut un homme. Et une femme vaut un homme. Ici la laïcité règne. Le pouvoir politique est séparé du religieux. Ce pays est de culture judéo-chrétienne. Sachez-le. Mais votre religion sera respectée comme toutes les religions, car la France ne reconnaît que des individus, et non des communautés.'

(...)

Le peuple ne rit pas.

Durant la nuit de la Saint-Sylvestre, dans les heures qui ont suivi l'allocution du président de la République lue avec conviction - 'Meilleurs voeux etc ., etc ., etc. Demain etc ., etc ., etc. Croire en la France etc ., etc. Vive la République et Vive la France ...' -, on a brûlé quatre cent vingt-cinq voitures ; ces brasiers ont été allumés dans près de soixante départements et dans le triangle d'or de Paris, sur le Champ-de-Mars, au pied de la tour Eiffel, treize gendarmes mobiles ont été blessés.

Comment ? Par qui ?

Les folliculaires se tairont.

Tout va très bien, Madame la Marquise.

Mais le peuple, lui, sait.

Cent voitures au moins brûlent chaque nuit en France.

Le peuple surveille de sa fenêtre le parking où il a garé la sienne.

Dans la pénombre, on ne distingue pas s'il est blanc ou noir de peau. On ne sait pas non plus s'il s'appelle François, Samuel ou Mohammed. On ne connaît pas sa date ni son lieu de naissance.

Mais il est citoyen français, et la France est sa demeure.“

Max Gallo (Nice, 7 januari 1932)

De Amerikaanse schrijfster en anthropologe Zora Neale Hurston werd geboren op 7 januari 1891 in Notasulga, Alabama. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009.

Uit: Dust Tracks on a Road

„Like the dead-seeming, cold rocks, I have memories within that came out of the material that went to make me. Time and place have had their say.

So you will have to know something about the time and place where I came from, in order that you may interpret the incidents and directions of my life.

I was born in a Negro town. I do not mean by that the black back-side of an average town. Eatonville, Florida, is, and was at the time of my birth, a pure Negro town--charter, mayor, council, town marshal and all. It was not the first Negro community in America, but it was the first to be incorporated, the first attempt at organized self-government on the part of Negroes in America.

Eatonville is what you might call hitting a straight lick with a crooked stick. The town was not in the original plan. It is a by-product of something else.

It all started with three white men on a ship off the coast of Brazil. They had been officers in the Union Army. When the bitter war had ended in victory for their side, they had set out for South America. Perhaps the post-war distress made their native homes depressing. Perhaps it was just that they were young, and it was hard for them to return to the monotony of everyday being after the excitement of military life, and they, as numerous other young men, set out to find new frontiers.

But they never landed in Brazil. Talking together on the ship, these three decided to return to the United States and try their fortunes in the unsettled country of South Florida. No doubt the same thing which had moved them to go to Brazil caused them to choose South Florida.“

Zora Neale Hurston (7 januari 1891 – 28. januari 1960)

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 7 januari 2009.

De Indiaase schrijfster en columniste Shobhaa Dé werd geboren op 7 januari 1947 in Maharashtra.

De Franstalige, Catalaanse, schrijver Ludovic Massé werd geboren op 7 januari 1900 in Évol.

Zie voor onderstaande schrijfster ook mijn blog van 7 januari 2008.

De Australische schrijfster en journaliste Helen Darville werd geboren op 7 januari 1971 in Brisbane.

07-01-2010 om 20:11 geschreven door Romenu