De Nederlandse dichter Wouter van Heiningen werd geboren op 23 januari 1963 in Leidschendam. Zie ook alle tags voor Wouter van Heiningen op dit blog.
Warme woorden
Veel kunnen het er zijn, slechts enkele
halen de lijst van waaruit selectie
plaats vindt. Losgezongen van inhoud,
klinkers of medeklinkers of waardering
door deze of gene. Slechts zij die aan de
criteria voldoen mogen zich verheugen.
Ballotage noch voorverkiezing wegen mee,
uiteindelijk bepalen betekenis en klank
waar warme woorden aan voldoen. Zo is
parelmoer een mooi voorbeeld.
Berekenend
Waarom een rentetabel mij fascineert,
een opsomming van dode cijfers.
Rangschikking mag dan belangrijk zijn,
het afronden van getallen na de komma
doet het voor me. Lees in cijfers de
berekening van daden en verwachtingen.
Nacalculatie is als voorspel zoals het
Klaarzetten van reeksen. En dat dan
logisch gestructureerd met een aanhef
tot het laatste isgelijkteken.
Dat wat er is
Ik hoef mij er niet van te vergewissen
dat ook op de lege dagen, in de stille uren,
ik jou steeds opnieuw zal missen
dat ik nimmer zal vergeten
hoe je naar me keek en hoe je
genoot van de gebeurtenissen
We hoeven wie we zijn niet
te bemeten aan onze naam en onze
functie, noch hoeven we te beslissen
of dat wat is, er wel mag zijn, we laten
ons niet dirigeren, negeren deze
hindernissen, ons denken is niet ingesleten
Wouter van Heiningen (Leidschendam, 23 januari 1963
De Westindische dichter en schrijver Derek Walcott werd geboren op 23 januari 1930 op St. Lucia, een van de kleine Bovenwindse Eilanden. Zie ook alle tags voor Derek Walcott op dit blog.
Zes ficties
IV
Hij zat een vagevuur-november uit, maar dan een zonder
vuur, waarvan de rook slechts de geladen mist was
die stroomde door de verkoolde bossen, waar een ronde
zon vaag tuurde in ’t voorbijgaan en waar schaduwen zich
verbaasden over elke helderheid op trottoir en okeren muur,
maar die de wet van de seizoenen deed verbleken en uitwiste
als een fout. Hij ging door de menigte als een crimineel,
bracht alles wat hij aan gratie kon opbrengen op in het lichtste
gebaar, de terloopse frase, een kom in de hand; hij at
zonder het hoofd te laten hangen, en in die doorzichtigste
uren die soms het grijze licht doorboorden, herhaalde hij
bij zichzelf dat dit niet zijn klimaat of volk was, geen jaargetij
zo afmattend als dit, en hieraan voorbij was de zee
en de onverbiddelijke genade van licht, een raam in de kerker
die zijn geest geworden was; dat het lijden wel meeviel
als er daarna de waarheid maar was van een andere hemel
en er andere bomen waren die pasten bij zijn natuur, zijn hand
die heel zijn vijfenzestig jaren lang getracht had niet meer te liegen
dan een krab dat zou kunnen die loopt over zijn bladzijde zand.
De dagen werden donkerder met kou, achter hekken stierven
meer bladeren, de mist werd dikker, maar daarna was er het groene eiland.
Vertaald door Jan Eijkelboom
Derek Walcott (23 januari 1930 – 17 maart 2017)
Zie voor nog meer schrijvers van de 23e januari ook mijn blog van 23 januari 2019 en ook mijn blog van 23 januari 2016 deel 2 en eveneens deel 3.
