Aan alle bezoekers en mede-bloggers een Prettig Kerstfeest!

 
Luca Giordano, De aanbidding door de herders, rond 1688

Kerstmis

Klokken haalden mij uit de slaap vandaan:
Kerstmis over Den Haag om middernacht.
Hij, die ik dagelijks te wezen dacht,
trok uit mij weg en kwam alleen te staan.

Ik keek tegen mijn eigen leven aan,
alsof een ander het had doorgebracht.
Een lege helderheid betrok de wacht
tussen mij en het opgeschoven raam.

De stad verstomde. Mijn verbeelding ging
over de torens heen naar Bethlehem.
2000 jaren her is daar een kind
zojuist geboren en de moeder windt
het in een doek. De ezel en de man
maken het nuchter mee. Een engel zingt.

 
Gerrit Achterberg (20 mei 1905 - 17 januari 1962)
Nederlands Hervormde Kerk in Langenbroek. Gerrit Achterberg werd geboren in Langenbroek.

Zie voor de schrijvers van de 25e december ook mijn vorige twee blogs van vandaag.

25-12-2014 om 08:45 geschreven door Romenu  

De Nederlandse schrijver David Pefko werd op 25 december 1983 geboren in Amsterdam. Zie ook alle tags voor David Pefko op dit blog.

Uit: Het Voorseizoen

‘Jullie huwelijk liep stuk om een kapotte goot en regenpijp?’
‘Nee, toen nog niet. Ik belde een loodgieter, of iemand die de goot kon repareren, en toen kwam Peter Bird, de siergootspecialist, in mijn leven. Of eigenlijk in het leven van Susan. Hij kwam de volgende ochtend de schade opnemen, liep rondjes om het huis en maakte aantekeningen op een blocnote. peter bird, siergoten en regenpijpen specialist, stond erop met krulletters. Het leek een aardige man, erg vriendelijk, heel behulpzaam, de klootzak.’ Ik schrik van wat ik zeg. Anca zegt dat het niet geeft, dat ik verder moet gaan met mijn verhaal.
‘Niets van de oude goten zou gered kunnen worden, ze waren allemaal kromgetrokken en daarnaast, ze waren al jaren aan vervanging toe, zei die Peter Bird, dus het moest maar: nieuwe goten, nieuwe regenpijpen. De volgende dag ging ik naar mijn werk, Susan zou hem ontvangen, koffie aanbieden, in de buurt blijven als hij de goten zou installeren. Zo geschiedde. Die middag is Susan dus verliefd geworden op de siergootspecialist, en vanaf dat moment werd alles anders. Ze ging opeens een paar keer per week ’s avonds met vriendinnen kaarten terwijl ze dat eerst nooit deed. Ik wist niet eens dat ze kon kaarten. Tegen het einde van het jaar was het me wel duidelijk. Ik had eigenlijk ook helemaal geen contact meer met haar. De enige communicatie die we hadden, bestond uit boodschappenlijsten, meldingen dat er ergens een lampje vervangen moest worden, of dat ik niet meer mocht vergeten ’s nachts de televisie uit te zetten. Dat als hij op stand-by staat de hele boel in de fik kon vliegen. Ik stond soms perplex, ik kreeg geen normaal woord meer uit haar, ze sprak in korte, onpersoonlijke opdrachten en boodschappen, en op een avond zei ze: “Het gaat niet meer, ik wil ermee stoppen, Steven.” Dat was een stuk duidelijker dan daarvoor, dacht ik nog. Nou, en dat was het dan, toen woonde ik binnen een paar weken alleen, duwde soms een uur lang een karretje door de supermarkt zonder het te vullen met boodschappen, zonder dat ik eigenlijk wist wat ik daar deed, waste me soms dagen niet en bestelde elke avond een lading voedsel om wat minder pijn te lijden.”

 
David Pefko (Amsterdam, 25 december 1983)

De Surinaams-Nederlandse schrijfster Karin Amatmoekrim werd geboren in Paramaribo op 25 december 1976. Zie ook alle tags voor Karin Amatmoekrim op dit blog.

Uit: Titus

“Volgens mij moest ze daar even over nadenken, want ze reageerde niet meteen. ‘Even mijn neus poederen,’ zei ze op die meisjesachtige manier die soms charmant was, en soms hopeloos misplaatst. Ik wachtte op haar en bestelde meer drank om haar ter wille te zijn. Toen ze terug kwam, was ze rustiger, meer als de vrouw die ik die ene dag op straat had gevonden. De kalmte die mooie vrouwen diep in zich meedragen, ook als ze hun schoonheid aan het verliezen zijn. Ik stak een sigaartje op. Dat doe ik altijd als ik nerveus ben, iets wat zij natuurlijk niet wist. Ik had het gevoel eindelijk mijn verhaal te krijgen. Ik vroeg haar het me te vertellen.
Ze zei; ‘Hij moet haar loslaten. Als hij wist wat de gevolgen zijn, zou hij het misschien doen. Misschien, maar waarschijnlijker ook niet. Ook al krijgen we de kans om te weten, de onnozelheid blijkt vaak al te aantrekkelijk. Maar Titus, met zijn onwil om die vrouw los te laten, is niet zozeer onnozel als wel zonder wortels. Hij drijft mee en houdt zich alleen vast aan de gedachte aan haar – het is net als bij die ene jongen, kom hoe heet hij. Einar, ja. Hij had een vriendin, zij was zo verliefd. Maar hij had het zelf niet in de gaten, he. Dat ze zo gek op hem was. Hij was ook niet op die manier in haar geïnteresseerd. Helene heette ze. Ze schilderde, het was een droeve vrouw. Ze schilderde zijn portret. En nu ze allebei dood zijn, hangt zijn gezicht vaak tussen haar andere doeken, omringd door levenden. Ze bekijken hem, betasten als niemand kijkt de verf, spreken proevend zijn naam uit. En Einar, wel op weg naar boven, wordt door die gedachten aan hem weer naar beneden getrokken. Onnatuurlijk, kan ik je vertellen. Hij hoort te stijgen, op de warmte van de aarde, waar ook de wolken op drijven, omhoog. In plaats daarvan trekt elke nieuw gevormde herinnering aan hem, hem met een lijntje terug naar de wereld. Hij heeft er schoon genoeg van. Zou ik ook hebben. Laat je nooit vereeuwigen in een schilderij, vriend. Of nog erger; in een boek.’

 
Karin Amatmoekrim (Paramaribo, 25 december 1976)

De Engelse schrijver, acteur en homoactivist Quentin Crisp werd geboren als Denis Charles Pratt op 25 december 1908 in Sutton, Surrey. Zie ook alle tags voor Quentin Crisp op dit blog.

Uit: QUENTIN CRISP by Quentin Crisp

“Looking back, the press likes to refer to the book as "a bestseller at the time." It was no such thing. It received respectful reviews, sold about 3,500 copies, and caused no sensation whatsoever until it was translated into a television scenario by Mr. Mackie, who then, for four long, dark years, ran hatless through the streets of London trying to nag producers into making it into a movie. He failed. Ultimately, forced by fatigue to lower his sights, Mr. Mackie cajoled Thames Television into making his script into a television play. In this new, improved form, The Naked Civil Servant was well received — even by critics. Their approbation caused awards to be sprinkled like confetti upon Mr. John Hurt, who played the leading part in it, on its director, Mr. Gold, on its production team, headed by Miss Lambert, and on Mr. Mackie. No credit for the excellence of this play is due to Mr. Crisp; he is merely the raw material from which it is made.”

 
Quentin Crisp (25 december 1908 – 21 november 1999)

De Argentijnse schrijfster Tununa Mercado werd geboren op 25 december 1939 in Córdoba, Argentinië. Zie ook alle tags voor Tunana Mercado op dit blog.

Uit: In a State of Memory

“One is so helpless in the hands of psychiatrists asto be incapableof even questioning their dictates; one comes to supposethat, in the presumed transferential submission, the doctor mayhave chosen an effective therapeutic tactic when deciding to set adesperate and unscheduled patient straight. He wanted to setCindal straight, to make him see that he could not simply manipulatehis own madness, nor other people's time; so, finally,Cindal went away, though not without pleading once more to beadmitted to the hospital: Please, commit me! The psychiatrist, oncein his office, maintained a strict silence and would not respondto a single one of our questions; I understand that over timepsychiatrists have perfected this analytical, beyond-the-gravesilence insofar as anyone desperate for immediate answers isconcerned. Cindal hanged himself that very night.
I cannot stop thinking about Cindal. Who might have mournedhim, who mourns him still; I wonder who other than I remembershim, doubled over in pain, pitiful, suffering his ulcerthe way one does daily chores, the way one does schoolwork, inthe waiting room of death, tracing resplendent red letters withthe blood seeping from the wounds of his ulcer, bleeding internallyand finally departing, dragging himself to the other world,drowned in his own blood. He would get up, I suppose, in themorning or at night, or after a short daytime nap during whichhe may have succeeded in subduing his pain, he would awakenand find himself yet again with the ulcer, not a solitary, isolatedulcer but one in permanent communication with his mind, as ifit were all one and the same thing, the ulcer and the terror, theterror unleashed by the ulcer, or the ulcer unleashed by the terror.Ulcer and terror were inseparable for Cindal during thosesleepless hours of his day. He would double over and howl,pleading for help.”

 
Tununa Mercado (Córdoba, 25 december 1939)

De Duitse schrijfster Sabine Kuegler werd geboren op 25 december 1972 in Patan in Nepal. Zie ook alle tags voor Sabine Kuegler op dit blog.

Uit: Dschungelkind

„Ich frage ihn, was ich jetzt machen soll, während ich mit immer größerer Panik kämpfe. Er erklärt mir, dass wir bald anhalten werden und ich dann in den nächsten Zug auf demselben Gleis einsteigen kann.
Nachdem er die Fahrkarte des Mannes mit den blauen Augen kontrolliert hat, der noch immer neben uns steht, verabschiedet sich der Schaffner und geht weiter. Ich schaue ihm nach, spüre einen großen Knoten im Hals und fühle mich sofort wieder völlig hilflos und ausgeliefert. Ich stehe allein mit einem fremden weißen Mann in einem halbdunklen Waggon, in einem fremden Land. Der Gedanke, dass er mich vergewaltigen könnte oder sogar töten, um mich zu bestehlen, schießt durch meinen Kopf. All die Geschichten, die ich über die Gefahren der modernen Welt gehört habe, scheinen Realität zu werden. Wie kann ich mich schützen? Ich habe weder Pfeil und Bogen noch ein Messer bei mir.
Der fremde Mann fragt mich mit einem mitleidigen Lächeln, ob ich nicht in sein Abteil kommen möchte, um dort auf meine Haltestelle zu warten. Ich schüttle den Kopf und antworte, dass ich lieber hier im Gang warte. Er versucht es noch einmal mit der Bemerkung, dass es im Abteil aber viel bequemer sei.
Jetzt bin ich mir sicher, dass er mir etwas antun will. Ich sage nein, nehme meinen Koffer und fliehe in den kleinen Freiraum zwischen den Waggons. Er folgt mir und fragt, woher ich komme. Aus Hamburg, antworte ich mit zitternder Stimme.“

 
Sabine Kuegler (Patan, 25 december 1972)

De Duitse schrijfster Lisa Kränzler werd geboren op 25 december 1983 in Ravensburg. Zie ook alle tags voor Lisa Kränzler op dit blog.

Uit: Nachhinein

„Die Ursachen für diesen Verlust an Bildmaterial sind bislang ungeklärt und meine These, dass die durch Stoffwechselprozesse erzeugte Wärme Gespeichertes langsam zersetzt, dass mein Hitzkopf auch die hartnäckigsten Bildträger einschmilzt und verkocht, verdampft und verflüssigt, ist noch unbewiesen.
Wenn mich, wie jetzt, plötzlich die Erkenntnis überfällt, dass die Zahl der Eindrücke, die den täglich stattfindenden Auslöschungen zum Opfer fallen, undarstellbar ist, dann erschweren Schwindelgefühle, kurze, heftige Erschütterungen des inneren Gleichgewichts, das Weiterleben. Ich schwanke, taumle vorwärts und kralle mich zuletzt, wie immer, an einer der wenigen unzerstörbaren Säulen meiner Erinnerung fest, diesen vereinzelt in der Hirnlandschaft für mich strammstehenden Gewissheiten, die nur von Demenz und Alzheimerscher Krankheit gefressen werden können, und zu denen auch das Bild deines fast fatalen Sturzes gehört.
Die Suche nach anderen Stützen, Krücken oder Geländern verlief bislang erfolglos.“

 
Lisa Kränzler (Ravensburg, 25 december 1983)

De Nederlandse dichter, schrijver en hoogleraar N.E.M. Pareau (pseudoniem van Herman Jan Scheltema) werd geboren in Groningen op 25 december 1906. Zie ook alle tags voor N. E. M. Perreau op dit blog.

Nagedachtenis

Wij zijn, weleer genooten aan één haard,
uiteengetogen. Gij langs steile wegen
gerusten treds ten bergkam opgestegen
hebt nevelige verten ingestaard.

Gij waart een man. Ik ben een kind gebleven,
dat dravend soms of dralend op zijn tocht
aan ruige bermen bloemen heeft gezocht
en verzen in het vloeiend zand geschreven.

Niet ieder streeft om van een koelen top
Te schouwen. Ook een madelievenknop
heeft, wie het needrige niet smaadt, verrijkt.

Maar hooger wit was het aan u gestelde,
En wijl ik zinloos dwaalde door de velden
Hebt gij het eerst het eindelijk doel bereikt.

 
N.E.M. Pareau (25 december 1906 - 2 december 1981)

De Canadese schrijfster Sheila Heti werd geboren op 25 december 1976 in Toronto. Zie ook alle tags voor Sheila Heti op dit blog.

Uit: How Should a Person Be?

« How should a person be?
For years and years I asked it of everyone I met. I was always watching to see what they were going to do in any situation, so I could do it too. I was always listening to their answers, so if I liked them, I could make them my answers too. I noticed the way people dressed, the way they treated their lovers—in everyone, there was something to envy. You can admire anyone for being themselves. It’s hard not to, when everyone’s so good at it. But when you think of them all together like that, how can you choose? How can you say, I’d rather be responsible like Misha than irresponsible like Margaux. Responsibility looks so good on Misha, and irresponsibility looks so good on Margaux. How could I know which would look best on me?
I admired all the great personalities down through the ages, like Andy Warhol and Oscar Wilde. They seemed to be so perfectly themselves in every way. I didn’t think, Those are great souls, but I did think, Those are some great personalities for our age. Charles Darwin, Albert Einstein — they did things, but they were things.
I know that personality is just an invention of the news media. I know that character exists from the outside alone. I know that inside the body there’s just temperature. So how do you build your soul? At a certain point, I know, you have to forget about your soul and just do the work you’re required to do. To go on and on about your soul is to miss the whole point of life. I could say that with more certainty if I knew the whole point of life. To worry too much about Oscar Wilde and Andy Warhol is just a lot of vanity.”

 
Sheila Heti (Toronto, 25 december 1976)

Zie voor nog meer schrijvers van de 25e december ook mijn vorige blog van vandaag.

25-12-2014 om 08:33 geschreven door Romenu  

De Duitse schrijver Friedrich Wilhelm Weber werd geboren op 25 december 1813 in Althausen. Zie ook alle tags voor Friedrich Wilhelm Weber op dit blog.

Die Gottesstadt

So lesen wir im Buch, so ward verkündet
Von heil’gen Sehern, die der Geist entzündet,
Dass eine Gottesstadt, im ew’gen Tage
Von Ewigkeit zu Ewigkeit gegründet,
Hoch über allen Sternen leuchtend rage:
Dass Er in Dreiheit dort allwaltend throne,
Den selbst der Engel nicht zu nennen wage;
Und Ihm zunächst, enthoben aller Klage.
Die Gottesmutter mit der Siegeskrone.

So lehrt das Wort, verheißend, dass den Frommen,
Die glaubensfroh ihr Kreuz auf sich genommen,
Dort sei bereitet eine Friedensstätte. –
O wer d i e Gnade hätte,
O wer nach bitt’rer Reu‘, nach Sühn‘ und Buße,
Vom müden Fuße
Abschüttelte den Erdenstaub und fände
In dieser Stadt den Anfang nach dem Ende!

 
Friedrich Wilhelm Weber (25 december 1813 – 5 april 1894)
 

De (Oost) Duitse schrijver Gerhard Holtz-Baumert werd geboren op 25 december 1927 in Berlijn. Zie ook alle tags voor Gerhard Holz-Baumert op dit blog.

Uit: Alfons Zitterbacke hat wieder Ärger

„Ein Griff in das gutsortierte Bücherregal, und da hatte ich es. Auf der letzten Seite stand „Der Kinderbuchverlag Berlin“ und „DDR 7,80 M“ und auf der ersten: Alfons Zitterbacke. Ein Relikt aus meinen Kindertagen. „Wie wärs mit Alfons Zitterbacke?“ Mein Sohn war einverstanden, der Titel gefiel ihm. Kein Kind heißt jetzt noch Alfons. So hieß allerdings auch niemand zu meiner Schulzeit, als ich das Buch las.
Es war gerade die Hoch-Zeit der Mandys und Ronnys. Da klagte Alfons Zitterbacke:„Ich habe immer Ärger mit meinem Namen.“ Ja, wer hatte das nicht. Auch wenn man statt Alfons Zitterbacke nun wie mein Nachbar Camillo Sandmann hieß.
Alfons war anders als die Helden, die wir sonst so aus den Kinderbüchern kannten. Die frechen Oskars und Ottokars sollten erst später kommen. Was jetzt so umging, waren kleine Helden, die zwar nicht den Marschallstab im Tornister, aber stets ein sozialistisches Menschenbild vor Augen hatten. Die waren so gut und so tapfer und damit so unerreichbar. Und Alfons? Ein Pechvogel wie du und ich. Der jeden Fettnapf findet und reintritt. Der sich nicht zu melden traut, weil er im Klassenbuch ganz hinten steht. Der keine Bauchwelle am Reck schafft und vor dem Kopfsprung Angst hat. Alfons rennt in einen Lampenladen, um ein Rezept zu holen, hieß das Ding, wo er hinwollte, nicht „Ampelatorium“. Er bekommt gute Ratschläge, die man selbst oft genug gehört hatte: „Ich sage dir nur eins, Alfi, sei höflich.“ Zu alledem waren Zitterbackes Erlebnisse so komisch beschrieben, daß es ganz einfach Spaß machte, sie zu lesen.“

 
Gerhard Holtz-Baumert (25 december 1927 – 17 oktober 1996)
Berlijn

De Engelse dichteres en dagboekschrijfster Dorothy Mae Ann Wordsworth werd geboren in Cockermouth, Cumberland, 25 december 1771. Zie ook alle tags voor Dorothy Wordsworth op dit blog.

Address to A Child During A Boisterous Winter Evening (Fragment)

What way does the wind come? What way does he go?
He rides over the water, and over the snow,
Through wood, and through vale; and o’er rocky height,
Which the goat cannot climb, takes his sounding flight;
He tosses about in every bare tree,
As, if you look up, you plainly may see;
But how he will come, and whither he goes,
There’s never a scholar in England knows.

He will suddenly stop in a cunning nook,
And ring a sharp ’larum; but, if you should look,
There’s nothing to see but a cushion of snow,
Round as a pillow, and whiter than milk,
And softer than if it were covered with silk.
Sometimes he’ll hide in the cave of a rock,
Then whistle as shrill as the buzzard cock;
— Yet seek him, and what shall you find in the place?
Nothing but silence and empty space;
Save, in a corner, a heap of dry leaves,
That he’s left, for a bed, to beggars or thieves!

 
Dorothy Wordsworth (25 december 1771 – 25 januari 1855)

De Amerikaans-Peruviaanse schrijver Carlos Castaneda werd geboren op 25 december 1925 in São Paulo, Brazilië (volgens hem zelf) of op 25 december 1919 in Cajamarca, Peru (volgens zijn immigratiepapieren). Zie ook alle tags voor Carlos Castaneda op dit blog.

Uit: tales Of Power

“The diagram in the ashes had two epicenters; one he called “reason,” the other, “will.” “Reason” was interconnected directly with a point he called “talking.” Through “talking,” “reason” was indirectly connected to three other points, “feeling,” “dreaming,” and “seeing.” The other epicenter, “will,” was directly connected to “feeling,” “dreaming,” and “seeing”; but only indirectly to “reason” and “talking.” I remarked that the diagram was different from the one I had recorded years before. “The outer form is of no importance,” he said. “These points represent a human being and can be drawn in any way you want.” “Do they represent the body of a human being?” I asked. “Don’t call it the body” he said. “These are eight points on the fibers of a luminous being. A sorcerer says, as you can see in the diagram, that a human being is, first of all, will, because will is directly connected to three points, feeling, dreaming, and seeing; then next, a human being is reason. This is properly a center that is smaller than will; it is connected only with talking.” “What are the other two points, don Juan?” He looked at me and smiled.”

 
Carlos Castaneda (25 december 1925 – 27 april 1998)

De Engelse dichter William Collins werd geboren in Chichester op 25 december 1721. Zie ook alle tags voor William Collins op dit blog.

Ode on the Poetical Character (Fragment)

I
As once, if not with light regard
I read aright that gifted bard
(Him whose school above the rest
His loveliest Elfin Queen has blest),
One, only one unrivaled fair
Might hope the magic girdle wear,
At solemn tourney hung on high,
The wish of each love-darting eye;

Lo! to each other nymph in turn applied,
As if, in air unseen, some hov'ring hand,
Some chaste and angel-friend to virgin-fame,
With whispered spell had burst the starting band,
It left unblessed her loathed dishonoured side;
Happier, hopeless fair, if never
Her baffled hand with vain endeavour
Had touched that fatal zone to her denied!
Young Fancy thus, to me divinest name,
To whom, prepared and bathed in Heav'n,
The cest of amplest power is giv'n,
To few the godlike gift assigns,
To gird their blessed, prophetic loins,
And gaze her visions wild, and feel unmixed her flame!

 
William Collins (25 december 1721 – 12 juni 1759)

De Duitse schrijver, journalist en theatercriticus Alfred Kerr werd op 25 december 1867 in Breslau geboren. Zie ook alle tags voor Alfred Kerr op dit blog.

Uit: Der Dichter und die Meerschweinchen

„Bitte des Verfassers
Dieses Buch enthält nicht meine Geschichte. Sondern die Geschichte des Dichters Clemens Teck. Der Unterschied ist wesentlich.
Manche meiner eignen Erlebnisse sind allerdings hineinverwebt. Die Erlebnisse des Schriftstellers Clemens Teck und meine greifen also manchmal ineinander. Doch, wirklich, das Erleben dieses Clemens Teck ist nicht meins - und meins war durchaus nicht das dieses Clemens Teck.
Zwei Schicksale verhalten sich hier wie zwei wandernde Flächen. Sie berühren einander manchmal ... doch sie entfernen sich stets wieder.
Ich warne darum den gütigen Leser, mir nicht etwas auf die Rechnung zu bürden, das den Dichter Clemens Teck angeht.
(So gewiß es wahrheitswidrig wäre, nicht Einiges von seinen Taten pflichtgemäß auf mich zu nehmen. Oder: nicht etwas von meinem Erlebten ihm zu lassen.)
Es war halt Krieg - und die Beschaffenheit der Seelen sonderbar.
Solche Fälle sind mit den Fingerspitzen anzufassen. - Umso weniger Grund, sie durcheinanderzubringen.
Leser, Sie finden schon, ich weiß es, den rechten Weg.
Haben Sie herzlichen Dank.

 
Alfred Kerr (25 december 1867 - 12 oktober 1948)
 

De Duitse dichter en schrijver Christian Geissler werd geboren op 25 december 1928 in Hamburg. Zie ook alle tags voor Christian Geissler op dit blog.

Uit: Ein Kind essen

“Wenn Du aus einer langen Geschichte stets von der gleichen Seite den Druck hast, die Faust, das Eisen, den Hauch aus Haß stets aus der gleichen Bedingung, sage ich mal: aus der Macht der Interessen der Diebe, dann entwickelt der Baum, oder es bricht Dich um, einseitige Strukturen der Härte. Er schafft sich gewiß verlaufende Fasern, Faserverknüpfungen. Widerständig beständig organisiert das Holz sich im Holz. Aber nach einer einzigen Seite. Gegen den Feind. Der uns bekannt ist. Ich sage mal: West. Und plötzlich jetzt, in diesen Tagen, mit Böen um elf aus Ost, lässt der Feind von der anderen Seite, der freien, unserer, seine Kraft gegen Dich los. Aus einem offenen Lachen der Stoß in ein offenes Lachen. Sagen wir, der Verrat fünfundachtzig, unterm Stirnhaar der rinnende Fleck. Da trifft die nun anrennende Gewalt den Baum wie aus Traum. Nun gut. Nicht ganz. Phantasten waren wir nie. Aber doch. Auch im Untergrund ist nach dort hin, von dort her, nichts vorbereitet, die Verwurzelungen in der sturmstoßentwöhnten Region sind zart. Ach Bruderschuß ach Luderkuß! Es ist dem Baum, als schösse der Wind gegen ihn aus einem Raum weit hinter der Front.“

 
Christian Geissler (25 december 1928 – 26 augustus 2008)
Hamburg in Kersttijd

De Duitse schrijfster en dichteres Ute Erb werd geboren op 25 december 1940 in Scherbach, nu Rheinbach, in de Voreifel. Zie ook alle tags voor Ute Erb op dit blog.

Uit: Auch im Osten bekannt (Artikel door Horst in Die Zeit, 1967)

„Stets in Sorge um eine wirklich repressionsfreie Erziehung seiner Tochter Grischa, wollte sich Vater Kunzelmann, die Onkel Rainer Langhans und Fritz Teufel, beraten von Mutter Ute Erb, davon überzeugen, ob auf dem Ostberliner Weihnachtsmarkt sozialistische Spielmöglichkeiten zu finden seien. Doch noch bevor sich die besorgten Erzieher ein rechtes Bild vom sozialistischen Spiel machen konnten, bewiesen rund hundert Jugendliche, wie gut sie das Westfernsehen empfangen. Sie umringten die Bildschirmbekannten Kommunarden, bewunderten die Lockenpracht von Langhans und den Weihnachtsmannbart von Teufel. Schnell war man beim Fachsimpeln über Vopos hier und Schupos drüben. Sind auch die Schwierigkeiten anderer Natur, die Trübseligkeit gemeinsamer Erfahrungen war gesamtdeutsch. Kunzelmann rauft sich heute sein Haar: „Was sollten wir machen, wir konnten ihnen nicht helfen!“
Unter den Christbäumen erfuhren die Kommunarden, was DDR-Hippies quält. Da ist die Schere auf jedem Voporevier, die all denen droht, deren Haarlänge der sozialistischen Moral widerspricht. Da ist der Mangel an geeigneten Treffpunkten für Outsider, so daß der Weihnachtsmarkt alljährlich sehnlichst erwartet wird, obwohl die Volkspolizisten mit Sprechfunkgeräten ausgerüstet durchs Kinderparadies patrouillieren. Sie waren auch zur Stelle, als sich die Kommunarden mit ihren östlichen Brüdern zu einem Erinnerungsphoto mit dem Weihnachtsmann stellen wolltet.“

 
Ute Erb (Scherbach, 25 december 1940)
Gedächtniskirche in Berlijn (Geen portret beschikbaar)

25-12-2014 om 08:18 geschreven door Romenu  

Onafhankelijk van geboortedata

De Vlaamse dichter, schrijver en journalist Maarten Goethals werd geboren in Brugge in 1985. Goethals studeerde filosofie in Leuven, woont momenteel in Brussel en werkt als politiek redacteur voor De Standaard. In 2014 verscheen zijn debuutbundel “Hees.”

Vader

Hoe geef ik toe
dat hij mijn moedertaal mengt

het geweld oproept. Maar ook:
hoe zijn handen achter mijn dagen
wijken. En verdwijnen.

Tot, alweer ik -mijn woorden
tussen zijn gevlekte vingers waden.

Hoe ik verwant dus verwond in zijn naam lig
lachend, kaal, ontboden.
En die stem van hem, die ouder geler de zee sprakeloos
vloert.

Hij is dat andere
lijf, overvloedig tussen eb en tuin. En verder
met de jaren

zijn bruggen branden.

(I)

Want bloemen bloeien op mijn vel.

In het roze wakke takkenvlees
benen de wortels de botten uit
tot de plant hangt.

Maar zomers zwart van zaad gestekt
door een teek gebeten
kiemt in elke porie weer

een volgend vervallen seizoen.

 
Maarten Goethals (Brugge, 1985)    

25-12-2014 om 00:00 geschreven door Romenu