De Nederlandse schrijver Maarten 't Hart werd geboren op 25 november 1944 in Maassluis. Zie ook alle tags voor Maarten ’t Hart op dit blog.

Uit: Vestdijk en Mozart

“Over Mozart kan men moeilijk oordelen, als men niet zo goed als al zijn werken kent. Alfred Einstein zegt in zijn Mozart-boek, naar aanleiding van het Magnificat uit de Vesperae solennes de confessore (KV 339): ‘Iemand die zulke composities niet kent, kent Mozart niet.’ In feite geldt dit voor heel veel werken van Mozart. Wie voor de eerste maal het Münchener Kyrie in d-klein (KV 341) hoort, dit Kyrie waarvoor de eerder genoemde Einstein op de knieën valt, beseft dat zijn kijk op Mozart ingrijpend veranderd is. Na zo'n stuk kun je al het werk van Mozart dat je eerder al kende, weer opnieuw horen, nu wetend dat het voorgoed anders zal klinken. Zoiets geldt ook voor de Thamosmuziek (KV 345) en voor het Adagio en Fuga in c-klein (KV 546) en voor de Maurerische Trauermusik (KV 477). Zulke composities maken het mogelijk een blik in iemand's innerlijk te werpen die daarvoor vaak zo vrolijk leek, maar zich openbaart als een diepzinnig melancholicus.

Over deze veelzijdigste van alle toondichters heeft Vestdijk herhaaldelijk geschreven. Altijd vol bewondering, maar toch kan ik mij slecht voorstellen dat er ook maar één Mozart-kenner is die Vestdijk in zijn vaak gewaagde conclusies zal willen bijvallen. Mij bekruipt zelfs, als ik lees wat Vestdijk over Mozart schreef, een gevoel van grote ergernis en dat verbaast me. Niet zelden ben ik het met Vestdijk oneens als hij over andere componisten dan Mozart schrijft, maar ergeren doet hij mij nooit.

Behalve dus als hij over Mozart schrijft. Waarom? Omdat hij, zoals ik eerder al eens beweerde, ‘een totaal onjuiste visie op Mozart had’. Toen ook beloofde ik dat ik zou proberen om dat in een apart opstel aan te tonen. Vandaar deze verhandeling.

Zeker is dat Vestdijk's kennis van het oeuvre van Mozart grote leemten vertoonde. Natuurlijk mag uit het feit dat hij sommige composities nooit noemt niet voetstoots worden afgeleid dat hij ze ook niet kende, maar hij kan nauwelijks in de gelegenheid zijn geweest de hierboven genoemde composities te beluisteren (er waren nog geen plaatopnames) en het lijkt me vrijwel zeker dat hij de jeugdopera's, en Idomeneo en La Clemenza di Tito ook niet kende.”

Maarten ’t Hart (Maassluis, 25 november 1944)

De Nederlandse schrijfster Connie Palmen werd op 25 november 1955 geboren in Sint Odiliënberg. Zie ook alle tags voor Connie Palmen op dit blog.

Uit: Die Gesetze (Vertaald door Barbara Heller)

"Es ist ein Gesicht, das er mit noch anderen teilt. Gleichsam ein einziges Gesicht, immer
dasselbe. Ich kenne es und begegne ihm ab und zu: dem Gesicht eines Mannes mit Publikum-
und ich, Teil dieses Publikums, will von ihm bemerkt werden.Er soll mich auserwählen von
allen anderen, mich herausheben, zu etwas Besonderen machen, mich aus der Menge
herausziehen, in der ich mich befinde. Und die mir von dem Augenblick an, da ich ihn gesehen
habe, nicht mehr genügt. Ein Carmen-Syndrom. Weiß Gott, wo ich das herhabe."

(…)

"Kann man etwas suchen, ohne zu wissen, was es ist? Ich suchte, ohne zu wissen, was. Ich
erkenne es, weil es mir stets in derselben Gestalt begegnet, in derselben Umhüllung in Form von
Worten, gesprochenen Worten des Mannes mit dem Gesicht oder gedruckten Worten auf Papier,
hinter denen sich ebenfalls das Gesicht verbirgt. Der Mann und die Worte wecken ein Verlangen,
das ich stillen und doch nicht missen will."

Connie Palmen (Sint Odiliënberg, 25 november 1955)

De Australische (Aboriginal) schrijfster Alexis Wright werd geboren op 25 November 1950 in de Gulf of Carpentaria. Zie ook alle tags voor Alexis Wright op dit blog.

Uit : Carpentaria

“It takes a particular kind of knowledge to go with the river, whatever its mood. It is about there being no difference between you and the movement of water as it seasonally shifts its tracks according to its own mood. A river that spurns human endeavour in one dramatic gesture, jilting a lover who has never really been known, as it did to the frontier town built on its banks in the hectic heyday of colonial vigour. A town intended to serve as a port for the shipping trade for the hinterland of Northern Australia.

In one moment, during a Wet season early in the last century, the town lost its harbour waters when the river simply decided to change course, to bypass it by several kilometres. Just like that. Now the waterless port survives with more or less nothing to do. Its citizens continue to engage in a dialogue with themselves passed down the generations on why the town should continue to exist. They stayed on to safeguard the northern coastline from invasion by the Yellow Peril. A dreadful vision, a long yellow streak marching behind an arrowhead pointing straight for the little town of Desperance. Eventually the heat subsided. When the Yellow Peril did not invade, everyone had a good look around and found a more contemporary reason for existence. It meant the town still had to be vigilant. Duty did not fall on one or two; duty was everybody's business. To keep a good eye out for whenever the moment presented itself, to give voice to a testimonial far beyond personal experience -- to comment on the state of their blacks. To do so was regarded as an economic contribution to State rights, then, as an afterthought, to maintaining the decent society of the nation as a whole.”

Alexis Wright (Gulf of Carpentaria, 25 November 1950)

De Spaanse schrijver Arturo Pérez-Reverte werd geboren op 25 november 1951 in Cartagena. Zie ook alle tags voor Arturo Pérez-Reverte op dit blog.

Uit: The Painter of Battles (Vertaald door Margaret Sayers Peden)

“It was the same voice every day: educated, with good diction. Faulques imagined the woman to be young; no doubt a local guide who accompanied the tourists on the three-hour tour the boat--a sixty-five-foot tender painted blue and white that docked in Puerto Umbría--made between Ahorcados Island and Cabo Malo. In the last two months, from atop the cliff, Faulques had watched it pass, its deck filled with people armed with film and video cameras as summertime music thundered over the loudspeakers, so loud that the interruptions of the woman's voice came as a relief.
A well-known painter lives in that tower, which stood abandoned for a long time, and he is embellishing the entire interior wall with a large mural. Unfortunately, it is private property and no visitors are allowed . . .
This time the woman was speaking Spanish, but on other occasions it might be English, Italian, or German. Only when the tickets were bought with francs--four or five times that summer--did a masculine voice relieve her, in French. At any rate, Faulques thought, the season was almost over; with every trip there were fewer tourists on board the tender, and soon those...”

Arturo Pérez-Reverte (Cartagena, 25 november 1951)

De Chinese schrijver Ba Jin werd op 25 november 1904 geboren in Chengdu. Zie ook alle tags voor Ba Jin op dit blog.

Uit: When the Snow Melted (Vertaald door Tang Sheng)

“Separation was of course one way to solve the problem. But things must be pretty serious if such a drastic solution was contemplated. I was worried. To tell the truth I would hate to see this young couple separate, though I didn't like to see them quarrel all the time either.

"Separate?" I knitted my brows and then smiled to ease the tension. "Come, don't get excited. Squabbles between husband and wife are really nothing unusual. If only both sides will compromise a little it's quite easy to settle them amicably. To my mind, you two ought to make an ideal couple." "I used to think so too," she said wistfully. Then she sighed softly and a slight pause ensued before she continued, "But it hasn't worked out that way. Just why, I don"t know. At any rate there is a barrier between us."

"Barrier? What barrier?" I asked, as if the idea were quite incongruous.

"I don't know either," she replied in despair. "It's something invisible and intangible, yet I feel it's there . . ." She stopped and bit her lips. A look of grief, seemingly faint but in fact profound, clouded her pretty girlish face. And there was anguish in the depth of her eyes. When I saw the expression in them my own heart sank.

"Zisheng, you must find a way out for me!" she begged. "I haven't the courage to go on living with him."

I found myself in a most awkward position. I sympathized with her and was eager to help her - but her husband, Bohe, was my friend. Besides, I could see no good reason why they should split up. I was not ingenious enough to suggest a solution.”

Ba Jin (25 november 1904 – 17 oktober 2005)

Zie voor nog meer schrijvers van de 25e november ook mijn vorige blog van vandaag.

25-11-2012 om 20:27 geschreven door Romenu  

De Nederlandse schrijfster Augusta de Wit werd geboren in Sibolga (Sumatra) op 25 november 1864. Zie ook alle tags voor Augusta de Wit op dit blog.

Uit:Orpheus in de dessa

„Het waren geheel andere dingen, het scheen of zij niets te maken hadden met dat deuntje, dat hij nu volgde, alsof het hem trok, zacht en niet te weerstaan trok; en toch was daar een heimelijke, onbegrijpelijke overeenstemming, een herinnering, een weder-herkennen, dat het tegenwoordige oogenblik ophief in de sterretinteling van het verleden en het leven rondom diep maakte en wijd als een hemel....

Nu zweeg het fluitspel.

Stilstaande zag de jonge man om zich heen. Hij was aan een grens gekomen van maanlicht en duisternis, aan een schaduwkring dien een zwarte boomen-massa wijd over het glorige gras spreidde. Onduidelijk nam hij een dicht gedrongen menigte van stammen waar, lang afhangende groeisels en van maanlicht even beglommen looverspreidingen. Een geur van verwelkende bloemen hing in de lucht. Hij herkende den heiligen waringin aan den ingang van het dorp, waar de vrome passar-gangers den Danhjang Dessa offeranden van jasmijn-bloesem plachten te brengen op het zoden-altaar.

Hij was ver van de fabriek af gekomen.

Langzaam ging hij terug door het van dauw wit glinsterende en druipende gras. In de stilte van zijn gedachten zong het deuntje der fluit voort, en zijne stappen schikten zich naar de onhoorbare maat.

Nog een poos lang wakker liggend in de duisternis van zijn huis, bleef hij luisteren of niet weer het klare geluid aan kwam strijken.

Toen kwam de gedachte aan zijn werk weer terug. Hij sliep in met de voorstelling van de nieuwe machine die hij op zou stellen in het molenhuis“

.

Augusta de Wit (25 november 1864 - 9 februari 1939)

De Duitstalige (Italiaanse) dichter en schrijver Joseph Zoderer werd geboren op 25 november 1925 in Meran in Zuid-Tirol. Zie ook alle tags voor Joseph Zoderer op dit blog.

Uit: Wir gingen

”Mein Bruder wurde in Lackschuhen von den Onkeln und der Tante zum Zug gebracht, mit dem wir wegfuhren, und in diesen schwarzen Lackschuhen, die er immer an den Füßen der eleganten Kurgäste bewundert hatte, fror er, als wir über die Grenze, über den Brennerpaß, "heim ins Reich" gebracht wurden. Wir waren die Kinder eines ehemaligen Hotelhausmeisters, also Hotelschuhputzers und später dann entlassenen Hilfskurgärtners. Wir waren die Dummen, die glaubten, das Richtige zu machen, weil die meisten um uns herum im Lande so redeten. Und aus einigen von diesen wurden später auch gut funktionierende Henker oder vaterlandsliebende Mörder. Ich höre meinen Vater schreien: Ich hab' einen Bock geschossen! Ich weiß nicht, warum dieser Satz in meinem Kopf zurückblieb, einer von den wenigen Sätzen meines Vaters, an die ich mich erinnere. Ich höre meinen Vater aufschreien und höre diesen Satz und sehe eine braune Kommode mit Schubladen, sehen meinen Vater und dieses Möbelstück, das nichts mit diesem Satz zu tun haben konnte, sehe keine Zimmerwand und keinen anderen Gegenstand, sehe auch keine andere Person, obwohl wahrscheinlich andere Personen - meine Mutter, meine Geschwister - Vaters Publikum gewesen sein müssen, denn mir Vierjährigem wird er diesen Satz nicht entgegengebrüllt haben, und ich kann mich nur an diese gebrüllten Worte erinnern, an keine Gesichter, nicht an das Gesicht einer Schwester oder eines Bruders, nicht an das Gesicht meiner Mutter, auch an keinen anderen Satz, der von meinem Vater oder jemand anderem noch gesagt worden wäre. Ich hab einen Bock geschossen: Diesen Satz trug ich mit mir durch das Leben, ohne mich die längste Zeit nach seinem Sinn zu fragen. Er beschwerte mich nicht, dieser Satz, eigenartigerweise vergaß ich ihn aber auch nicht. Irgendeinmal als Erwachsener verstand ich ihn, ging mir der Sinn dieses Satzes auf, mein Vater war ja nie ein Jäger gewesen, und wenn er einen Bock geschossen hatte, so meinte er damit einen schweren Irrtum, der ihm passiert war, in den er mit uns hineingerannt war: die Option für Deutschland.”

Joseph Zoderer (Meran, 25 november 1935)

De Engelse dichter Isaac Rosenberg werd geboren in Bristol op 25 november 1890. Zie ook alle tags voor Isaac Rosenberg op dit blog.

Chagrin

Caught still as Absalom,
Surely the air hangs
From the swayless cloud-boughs
Like hair of Absalom

Caught and hanging still.
From the imagined weight
Of spaces in a sky
Of mute chagrin my thoughts
Hang like branch-clung hair
To trunks of silence swung,
With the choked soul weighing down
Into thick emptiness.
Christ, end this hanging death,
For endlessness hangs therefrom !

Invisibly branches break
From invisible trees:
The cloud-woods where we rush
(Our eyes holding so much),
Which we must ride dim ages round
Ere the hands (we dream) can touch,
We ride, we ride-before the morning
The secret roots of the sun to tread-
And suddenly
We are lifted of all we know,
And hang from implacable boughs.

Isaac Rosenberg (25 november 1890 – 1 april 1918)

Zelfportret

De Portugese schrijver José Maria Eça de Queiroz werd geboren op 25 november 1845 in Póvoa de Varzim. Zie ook alle tags voor José Maria Eça de Queiroz op dit blog.

Uit: The English in Egypt (Vertaald door Ann Stevens)

« A strange people, for whom it is out of the question that anyone can be moral without reading the Bible, and strong without playing cricket, and a gentleman without being English! And it is this that makes them so detested. They never fuse, they never lose their Englishness.”

(…)

The Englishman falls on the ideas and customs of other nations like a lump of granite in the water: and there he stays, a weighty encumbrance, with his Bible, his sports and his prejudices, his etiquette and selfishness – completely unaccommodating to those among whom he lives. That is why he remains, in the countries where he has lived for centuries, a foreigner.”

José Maria Eça de Queiroz (25 november 1845 - 16 augustus 1900)

De Spaanse dichter en schrijver Lope de Vega werd geboren op 25 november 1562 in Madrid. Zie ook alle tags voor Lope de Vega op dit blog.

Tomorrow

Lord, what am I, that with unceasing care
Thou did'st seek after me, that Thou did'st wait
Wet with unhealthy dews before my gate,
And pass the gloomy nights of winter there?
Oh, strange delusion, that I did not greet
Thy blest approach, and oh, to heaven how lost
If my ingratitude's unkindly frost
Has chilled the bleeding wounds upon Thy feet.

How oft my guardian angel gently cried,
“Soul, from thy casement look, and thou shalt see
How He persists to knock and wait for thee!”
And oh, how often to that Voice of sorrow,
“Tomorrow we will open,” I replied,
And when the morrow came I answered still “Tomorrow.”


Vertaald door H. W. Longfellow

Lope de Vega (25 november 1562 – 27 augustus 1635)

Straatnaambord in Madrid

25-11-2012 om 20:20 geschreven door Romenu