Markus Werner (Eschlikon, 27 december 1944)
De Zwitserse schrijver Markus Werner werd geboren op 27 december 1944 in Eschlikon (Kanton Thurgau). Zie ook mijn blog van 27 december 2006.
Uit: Am Hang
Alles dreht sich. Und alles dreht sich um ihn. Verrückterweise bin ich sogar versucht mir einzubilden, er schleiche in diesem Augenblick ums Haus mit oder ohne Dolch. Dabei ist er ja abgereist, heißt es, und ich höre nur Grillen und aus der Ferne nächtliches Hundegebell. Da fährt man über Pfingsten ins Tessin, um sich in Ruhe zu vertiefen in die Geschichte des Scheidungsrechts, und dann kommt einem dieser Unbekannte in die Quere, dieser Loos, und bringt es fertig, mich so aufzuwühlen, daß alle Sammlung hin ist. Den Rest hat mir Eva gegeben, drüben in Cademario, heute, ich bin in ziemlicher Verwirrung hierher zurückgefahren und habe die Juristen-Zeitung angerufen beziehungsweise, da ja Pfingstsonntag ist, den Redaktor privat, um mitzuteilen, daß ich mich außerstande sähe, den Beitrag termingerecht abzuliefern. Eine akute, von Fieber begleitete Stirnhöhlenentzündung lege mich lahm, habe ich gesagt und mir während des kurzen Gesprächs mit Daumen und Zeigefinger die Nase zugehalten. Man höre förmlich, hat der Redaktor gesagt, wie bös es um mich stehe. Ja, eher bös. Zwar sind die Höhlen intakt, auch bin ich fieberfrei, und doch könnte ich das, was mir zusetzt, als eine Art Stirnfieber bezeichnen. Die Schläfen jedenfalls, auf die ich meine Finger presse, um den Tumult dahinter zu dämpfen, sind heiß, so als erzeugten die hektisch ums immer Gleiche kreisenden Gedanken Reibungswärme. Schlafen wär schön jetzt, Loos abschütteln, Loos Sätze, die wie Fusseln haften, aus dem Gehirn ausbürsten. Er selber hat zu mir gesagt: Vergessen Sie das Vergessen nicht, sonst werden Sie verrückt. Er muß es wissen. Er sagte aber auch, freilich in einem anderen Zusammenhang, von allen Seuchen der Jetztzeit sei die Vergeßlichkeit die schleichendste und also schlimmste. Nun gut und so oder so, ich werde diesen Mann nicht los, indem ich mir befehle, nicht mehr an ihn zu denken. So würde er sich nur noch breiter machen und mein Bewußtsein noch irritierender verengen. Ich kenne das Phänomen, seit mich Andrea, es ist fünfzehn Jahre her und ich war zwanzig, wie einen Schirm hat stehenlassen. Inzwischen weiß ich eigentlich, wie man den Mechanismus unterläuft und wie mit einem Durcheinander von verfilzten Fäden methodisch zu verfahren wäre. Den Anfang suchen. Den Knäuel sorgsam entknoten, entwirren. Das Garn abwickeln, ohne Hast, und zugleich ordentlich und straff aufwickeln auf eine Spule. Leicht gesagt, nicht wahr, mein lieber Loos? Dir jedenfalls ist das gründlich mißlungen, falls du es überhaupt versucht hast. Hast du? Oder bist du mit deinem Knäuel, deinem Garn schon immer so wie soll ich sagen so wunderlich umgegangen wie auf der Bellevue-Terrasse? Am Freitag vor Pfingsten hat sich der Stau am Gotthard in Grenzen gehalten, ich bin schon gegen sechs hier angekommen, habe wie üblich zuerst den Wasserhaupthahn aufgedreht, die Sicherungsschalter gekippt, Boiler und Kühlschrank angestellt und mich dann kalt geduscht. Wie üblich habe ich die leeren Flaschen, die mein Anwaltskollege und Miteigentümer des Hauses an Ostern hier zurückgelassen hat, entsorgt. Ein Feuer im Kamin zu machen hat sich nicht aufgedrängt, der Juniabend war lau.
De Amerikaanse dichter Charles Olson werd geboren op 27 december 1910 in Worcester, Massachusetts. Zie ook mijn blog van 27 december 2006.
MAXIMUSBRIEF # WAT DAN OOK
Er was eens een man die reisde door de wouden en die in de verte hoorde het gedreun van stampende voeten op de grond. Hij ging op zoek naar de bron van dat geluid en het duurde ruim een week voor hij erachter kwam. Het ging om een man en vrouw die dansten rond een boom waarin een wasbeer was gekropen. Door hun aanhoudend stampen hadden zij een geul gegraven in de grond waarin zij tot aan hun middel zakten. Toen de man hen vroeg naar de reden van dat vertoon, antwoordden ze dat ze hongerig waren en probeerden door hun dans de boom te doen omvallen om aldus de wasbeer te kunnen vangen.
De man vertelde hun dat er nog een andere, betere manier bestond om de boom te vellen, en hij toonde hun hoe dat te doen. Maar in ruil hiervoor eiste hij de huid op van de wasbeer en kregen zij het vlees. En zo gebeurde het en weg waren ze.
Op een andere plaats in het woud kwam hij een andere man tegen die zijn huis op zijn hoofd droeg. Hij voelde zich aanvankelijk niet op zijn gemak bij die aanblik, maar de man zette het huis op de grond en schudde hem de hand. En terwijl zij samen rookten en praatten, zag de man het wasbeervel en vroeg waar hij dat vandaan had. Hij vertelde hem alles over het dansende koppel.
Dat was blijkbaar genoeg om de andere op weg te zetten, want hij bood hem van alles aan voor de huid en offreerde hem tenslotte zelfs het huis. Dat vond de eerste wel interessant zeker nadat hij geconstateerd had dat het huis zoveel kamers bevatte die alle goed gemeubileerd waren. Maar, merkte hij op, ik zal dat huis nooit kunnen dragen zoals jij doet. Jawel, zei de man, probeer het maar gewoon en inderdaad hij ondervond dat hij het kon daar het blijkbaar zo licht woog als een pluim. Aldus vertrok hij met het huis op zijn hoofd tot de nacht viel en hij aankwam bij een houten richel vlakbij een heldere waterbron waar hij besloot het huis neer te zetten. Binnen stond er een groot bed bedekt met een wit berenvel en het was zeer zacht en uitgeput viel hij in een diepe slaap. s Ochtends zag het er nog beter uit voor hem. Aan de balken in het huis hingen stukken hertenvlees, hammen, eenden, manden met bessen en ahornsuiker, en toen hij ernaar reikte, begon het vloerkleed zelf te smelten in witte sneeuw en zijn armen veranderden in vleugels en hij vloog op naar het voedsel en het waren berkenbogen waaraan het hing en hij was een patrijs en het was lente.
vertaald door Henri Thijs
Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 27 december 2006.
De Duitse schrijver Carl Zuckmayer werd op 27 december 1896 geboren in Nackenheim am Rhein.
De Indische dichter Mirza Ghalib (eigenlijk Asadullah Baig Khan) werd geboren op 27 december 1796 in Agra.
27-12-2007 om 20:30
geschreven door Romenu
|