De Duitstalige schrijver Franz Kafka werd
geboren op 3 juli 1883 in Praag, toen een stad gelegen in de dubbelmonarchie
Oostenrijk-Hongarije. Zie ook alle tags voor Franz
Kafka op dit blog.
Uit: Tagebücher 1910 - 1923
Sonntag, den 19. Juli
1910, geschlafen, aufgewacht, geschlafen, aufgewacht, elendes Leben.
Variante
Oft überlege ich es und lasse den Gedanken ihren Lauf, ohne mich einzumischen,
und immer, wie ich es auch wende, komme ich zum Schluß, daß mir in manchem
meine Erziehung schrecklich geschadet hat. In dieser Erkenntnis steckt ein
Vorwurf, der gegen eine Menge Leute geht. Da sind die Eltern mit den
Verwandten, eine ganz bestimmte Köchin, die Lehrer, einige Schriftsteller die
Liebe, mit der sie mir geschadet haben, macht ihre Schuld noch größer, denn wie
sehr hätten sie mir mit Liebe ..., einige der Familie befreundete Familien, ein
Schwimmeister, Eingeborene der Sommerfrischen, einige Damen im Stadtpark, denen
man es gar nicht ansehn würde, ein Friseur, eine Bettlerin, ein Steuermann, der
Hausarzt und noch viele andere, und es wären noch mehr, wenn ich sie alle mit
Namen bezeichnen wollte und könnte, kurz, es sind so viele, daß man achtgeben
muß, damit man nicht im Haufen einen zweimal nennt. Nun könnte man meinen,
schon durch diese große Anzahl verliere ein Vorwurf an Festigkeit und müsse
einfach an Festigkeit verlieren, denn ein Vorwurf sei kein Feldherr, er gehe
nur geradeaus und wisse sich nicht zu verteilen. Gar in diesem Falle, wenn er
sich gegen vergangene Personen richtet. Die Personen mögen mit einer
vergessenen Energie in der Erinnerung festgehalten werden, einen Fußboden werden
sie kaum mehr unter sich haben, und selbst ihre Beine werden schon Rauch sein.
Und Leuten in solchem Zustand soll man nun mit irgendeinem Nutzen Fehler
vorwerfen, die sie in früheren Zeiten einmal bei der Erziehung eines Jungen
gemacht haben, der ihnen jetzt so unbegreiflich ist wie sie uns. Aber man
bringt sie ja nicht einmal dazu, sich an jene Zeiten zu erinnern, kein Mensch
kann sie dazu zwingen, aber offenbar kann man gar nicht von Zwingen reden, sie
können sich an nichts erinnern, und dringt man auf sie ein, schieben sie einen
stumm beiseite, denn höchstwahrscheinlich hören sie gar nicht die Worte.
Franz Kafka (3 juli 1883 3 juni 1924)
De Britse toneelschrijver Tom Stoppard
(eig. Tomas Straussler) werd geboren in Zlín op 3 juli 1937.
Zie ook alle tags voor
Tom Stoppard op dit blog.
Uit: Rosencrantz and Guildenstern Are Dead
Whatever became of
the moment when one first knew about death? There must have been one, a
moment, in childhood, when it first occurred to you that you dont go on
forever. It must have been shattering, stamped into ones memory. And yet I
cant remember it. It never occurred to me at all. We must be born with an
intuition of mortality. Before we know the word for it, before we know that
there are words, out we come, bloodied and squalling
with the knowledge that
for all the points of the compass, theres only one direction and time is
its only measure.
(
)
We're more of the
love, blood, and rhetoric school. Well, we can do you blood and love without
the rhetoric, and we can do you blood and rhetoric without the love, and we can
do you all three concurrent or consecutive. But we can't give you love and
rhetoric without the blood. Blood is compulsory. They're all blood, you see.
(
)
Rosencrantz: We
might as well be dead. Do you think death could possibly be a boat?
Guildenstern: No, no, no... Death is...not. Death isn't. You take my meaning.
Death is the ultimate negative. Not-being. You can't not-be on a boat.
Rosencrantz: I've frequently not been on boats.
Guildenstern: No, no, no--what you've been is not on boats.
Tom Stoppard (Zlín, 3 juli 1937)
Gary Oldman en Tim Roth in Rosencrantz & Guildenstern
Are Dead, de film uit 1990
De Britse schrijfster Joanne Harris werd geboren op 3 juli
1964 in Barnsley, Yorkshire. Zie ook alle tags voor Joanne
Harris op dit blog.
Uit: Chocolat
"Are we staying? Are we staying
here?" I have to remind her to speak French. "But are we? Are
we?" She clings to my sleeve. Her hair is a cotton-candy tangle in the
wind.
I consider. It's as good a
place as any. Lansquenet-sous-Tannes, two hundred souls at most, no more than a
blip on the fast road between Toulouse and Bordeaux. Blink once, and it's gone.
One main street, a double row of dun-colored half-timbered houses leaning
secretively together, a few laterals running parallel like the tines of a bent
fork. A church, aggressively whitewashed, in a square of little shops. Farms
scattered across the watchful land. Orchards, vineyards, strips of earth
enclosed and regimented according to the strict apartheid of country farming:
here apples, there kiwis, melons, endives beneath their black plastic shells,
vines looking blighted and dead in the thin February sun but awaiting
triumphant resurrection by March.... Behind that the Tannes, small tributary of
the Garonne, fingers its way across the marshy pasture. And the people? They
look much like all others we have known; a little pale perhaps in the
unaccustomed sunlight, a little drab. Headscarves and berets are the color of the
hair beneath, brown, black, or gray. Faces are lined like last summer's apples,
eyes pushed into wrinkled flesh like marbles into old dough. A few children,
flying colors of red and lime green and yellow, seem like a different race. As
the char advances ponderously
along the street behind the old tractor that pulls it, a large woman with a
square, unhappy face clutches a tartan coat about her shoulders and shouts
something in the half-comprehensible local dialect; on the wagon a squat Santa
Claus, out of season among the fairies and sirens and goblins, hurls sweets at
the crowd with barely restrained aggression. A small-featured elderly man,
wearing a felt hat rather than the round beret more common to the region, picks
up the sad brown dog from between my legs with a look of polite apology.
Joanne Harris
(Barnsley, 3 juli 1964)
De Nederlandse schrijfster Andreas
Burnier werd op 3 juli 1931 in Den Haag geboren als Catharina Irma Dessaur.
Zie ook alle tags
voor Andreas Burnier op dit blog.
Uit: De
literaire salon (De zeenevels van het verleden)
Hun moeders speelse huissloofjes-in-spe.
Ik was altijd alleen of met twee of drie
andere, ernstige bezoekers in de stille wijding van het panorama. De bejaarde
suppoost (bejaard? misschien was hij achtenveertig) herhaalde keer op keer zijn
vriendelijke verklaringen. De omvang van het doek. Hoeveel mensen er hoe lang
aan hadden gewerkt. Wat in Scheveningen (hij zei waarschijnlijk op
Scheveningen) nog hetzelfde was en welke veranderingen er waren geschied sinds
het Panorama werd geschilderd. Je mocht zeggen waar je woonde en als dat
toevallig op Scheveningen was, wees hij het aan. Waar op het Panorama wilde
duinen waren afgebeeld, stond nu ons huis in een keurige rij huizen, in keurige
rijen straten.
Vanaf welk punt er was geschilderd. Hoe
bedrieglijk de dieptewerking was. De ogenschijnlijke en de werkelijke afstand
tot het doek. Dat je niet over het hek mocht klimmen en op het hellende
duinzand gaan lopen, want daaronder bevonden zich slechts dunne, niet-dragende
planken. (Droom ik daarom nog zo vaak over onbetrouwbare, zwiepende, gapende,
op breken staande vloeren?)
Achter het hek lag altijd rommel. Maar een
deel daarvan werd door de suppoost zelf op het zand gegooid, om ons te laten
zien hoe kort de afstand van het hek tot het doek in werkelijkheid was, terwijl
je meters en meters diepte meende te zien. (Gooit een suppoost proppen papier
naar het panorama dat hij bewaakt? Is ook deze herinnering getransformeerd door
de alchemie van de tijd?)
Het was een geheime, andere wereld waarin ik
mij een paar keer per jaar bewoog. Zij had niets gemeen met de overige werelden
waarin ik verkeerde: school, huis, sportvelden, bibliotheken, zwembad, strand,
ijsbaan, park, bos, duinen (de echte). Het Panorama bevond zich wel in de
Zeestraat, maar met mijn zorgelijke, zoekende wandelingen door die buurt op
duistere avonden had het niets gemeen.
Andreas Burnier (3 juli 1931 - 18 september 2002)
De Nederlandse dichter en vertaler Gerard den Brabander
(eig. Jan Gerardus Jofriet) werd geboren in Den Haag op 3 juli 1900. Zie ook alle tags voor
Gerard Den Brabander op dit blog.
Herfstmiddag aan de Prinsengracht
Ik zie de
boom, geworteld op de voeten,
het jaar doorschrijden en het watervlak
der Prinsengracht. Ik zie het water groeten:
één grote glimlach, waar de zon in brak.
En toen ik haar op ingetogen benen
over de ronde rondebrug zag gaan,
liep er iets warms vanuit mijn borstkas heen
en keek ik dieper in mijn leeg bestaan.
Er blijven nu maar weinig dingen over:
water en zon, wat mist, verwelkend lover,
en, ergens in de droom daartegenover,
achter de hartstreek een verdwaalde pijn...
De pijn wordt groter, en het woord zó klein,
dat zij niet weten of zij samen zijn.
Aangeschoten
Vermoeid,
maar nog niet uitgeroeid,
zingt hij nog dat het klinkt
en hinkt,
een manke raaf, door het plantsoen
van Sociale Zaken.
Men wil hem daar de dood aandoen,
doch kan hem maar niet raken,
omdat, als men het schot afdrukt,
hij juist een andre kant opkrukt.
Onzeker op zijn poten,
niet dood, maar aangeschoten,
wankelt hij door de witte sneeuw
en zingt zich weg uit deze eeuw.
Gerard den
Brabander (3 juli 1900 4 februari 1968)
De Amerikaanse humoristische schrijver, columnist en
bestsellerauteur David
Barry, Jr werd geboren op 3 juli 1947 in Armonk, New York. Zie ook alle tags voor David Barry
op dit blog.
Uit: Insane City
Three hours later, they were on their fifth
pitcher of margaritas. The pitchers were $50 apiece, plus a generous tip for
Vicki the bartender, with whom Kevin had fallen deeply in love. Kevin was also
in love with Cyndi Friend Gonzalez, an outgoing young woman who had finished
fourth in the Miss Hot Amateur Bod competition, and who was wearing a dress
made from roughly one square inch of some extremely stretchy material. At
Kevins invitation, Cyndi had joined the Groom Posse at the bar; she had in
turn been joined by a friend of hers, a large bald man named Duane.
The posse was not thrilled about Duane, but
nobody told him to leave, because in addition to being large, he had an 11-foot
Burmese albino python named Blossom draped over his shoulders. Duane made his
living collecting tips from tourists who wanted to have their pictures taken
with Blossom. Hed been doing this for eight years and considered himself a
professional. He also considered himself an ambassador for Miami, and upon
learning that Seth was about to get married, he had appointed himself as tour
guide.
This is my town, he said. ¿Se hablo
españolo? You need weed? Oxy?
I think were good, said Seth.
Duane brandished Blossom. You want to hold
her? No charge for the groom, man.
Maybe later, said Seth, leaning back to avoid
Blossoms flicking tongue.
Just say the word, said Duane, pouring Seth
and himself another glass from the pitcher, finishing it. Kevin waved to Vicki
for another.
David Barry (Armonk, 3 juli 1947)
De Engelse
dichter en schrijver Edward Young werd geboren op 3 juli 1683 in Upham,
Hampshire. Zie ook alle tags voor Edward Young op dit blog.
The
Complaint: or Night Thoughts (fragment)
And can eternity
belong to me,
Poor pensioner on the
bounties of an hour?
* *
* * *
Time the
supreme!Time is eternity;
Pregnant with all
eternity can give;
Pregnant with all
that makes archangels smile.
Who murders time, he
crushes in the birth
A power ethereal,
only not adored.
Ah! how unjust to Nature and himself,
Is thoughtless,
thankless, inconsistent man!
Like children
babbling nonsense in their sports,
We censure Nature for
a span too short;
That span too short,
we tax as tedious too;
Torture invention,
all expedients tire,
To lash the lingering
moments into speed,
And whirl us (happy
riddance!) from ourselves.
Art, brainless Art!
our furious charioteer
(For Natures voice,
unstifled, would recall),
Drives headlong
towards the precipice of death!
Death, most our dread;
death, thus more dreadful made:
O, what a riddle of
absurdity!
Edward Young (3 juli 1683 5 april 1765)
Zie voor nog meer schrijvers van de 3e juli
ook mijn
blog van 3 juli 2011 deel 2
en eveneens deel
3.
03-07-2013 om 19:26
geschreven door Romenu
Tags:Franz Kafka, Tom Stoppard, Joanne Harris, Andreas Burnier, Gerard den Brabander, David Barry, Edward Young, Romenu
|