|
De Vlaamse dichter Guido Gezelle werd geboren in Brugge op 1 mei 1830. Zie ook mijn blog van 1 mei 2010 en verder alle tags voor Guido Gezelle.
O Perenboom belaên
O Perenboom, belaên
met al goudgeelwe blaên,
oktoberziek en treurig,
de winter is 't, die naast,
en 't al het land uit blaast
dat groeizaam is en geurig!
Nog onlangs stond gij daar,
o schone perelaar,
één witte wolke blommen,
die 't weerd was om te zien,
en die naar u de biên
van verre en na deed kommen.
De zomer ging voorbij,
en dan bekroondet gij
uw edel hoofd met bruine,
zoetvleesde peren, van
daar schier mijn hand aan kan
tot in uw hoogste kruine.
Nu staat gij daar en treurt,
ontkinderd en ontkleurd,
en schijnt alom te vragen:
zal niemand, die mij zag
in mijne schone dag,
me een meêlijend herte dragen?
o Perenboom, vaar wel;
'n wilt vóór winter fel
noch weemoed buigen neder:
de winter komt en gaat,
o Perenboom: weêrstaat,
verrijzen zult gij weder!
De macht ontvalt de mense aleer hij ’t weet
De macht ontvalt de mense aleer hij 't weet;
wat baat hem dat hij werkt, en leeft, en eet?
Het leven zelf doet 't leven dood, en 't is
dat wij geen duur en hebben, 't grootst gemis
van al dat ons ontbreekt. o Duurzaamheid
oneindig, al omvattend, uitgebreid,
die, onbegonnen, nimmer sterven zult;
die 't wezen van het wezen heel vervult,
u ken ik, ja, heb dank; u ben ik? Neen:
want duurzaamheid, o God, zijt Gij alleen!
Tempus edax...
't Is stille! Neerstig tikt het ongedurig
hangend wezen,
waarop de weg naar 't eeuwige, in
twaalf stappen, staat te lezen.
't Is stille en middernacht! Alsof
ik blind ware, om mij henen,
in donkere diepten schijnt het al
verduisterd en verdwenen.
't Is stille! Niets te zien en niets
te horen, 't doet mij beven!
als 't altijd neerstig bijten van
den tijdworm aan ons leven!
Guido Gezelle (1 mei 1830 – 27 november 1899)
Zandsculptuur door Marielle Heessels, Blankenberge
De Duitse dichter en schrijver Johano Strasser werd geboren op 1 mei 1939 in Leeuwarden. Zie ook alle tags voor Johano Strasser op dit blog.
Zu meiner Zeit
Für Klaus Hähnel
Durch die Wälder meiner Kindheit
Streiften Automobile
Duckten sich wenn man sich ihnen näherte
Scheu ins Farnkraut
Oder zogen
Mit geblähten Nüstern angstvoll schnaubend
In Rudeln über bewaldete Hänge
Einmal - ich erinnere mich
Sah ich einen
Grünlackierten Buick zwischen den Bäumen
Um ihn herum im lichten Wald
Kapriolten fünf oder sechs
Opel Olympia Spielerisch schwankend
Zogen sie ihre Andachtskreise
Wenn man Glück hatte zu meiner Zeit
Konnte man
Im Dämmerlicht
Auf einer Lichtung oder am Waldrand
Eine einzelne Dampflok sehen:
Stampfend und zischend im letzten Schein
Des vergehenden Tages
Als ich jung war war der Wald
Voller Wunder
Heute muß man ins All hinauf
Um einem Fernsehsatelliten
Auf freier Wildbahn zu begegnen
Johano Strasser (Leeuwarden, 1 mei 1939)
De Franse schrijfster Yasmina Reza werd geboren op 1 mei 1960 in Parijs. Zie ook alle tags voor Yasmina Reza op dit blog.
Uit: Art
« Chez Serge.
Posée à même le sol, une toile* blanche, avec de fins liserés blancs transversaux.
Serge regarde, réjoui, son tableau.
Marc regarde le tableau.
Serge regarde Marc qui regarde le tableau.
Un long temps où tous les sentiments se traduisent sans mot.
MARC : Cher ?
SERGE : Deux cent mille.
MARC : Deux cent mille ?…
SERGE : Handington me le reprend à vingt-deux.
MARC : Qui est-ce ?
SERGE : Handington ?!
MARC : Connais pas.
SERGE : Handington ! La galerie Handington !
MARC : La galerie Handington te le reprend à vingt-deux ?…
SERGE : Non, pas la galerie. Lui. Handington lui-même. Pour lui.
MARC : Et pourquoi ce n'est pas Handigton qui l'a acheté ?
SERGE : Parce que tous ces gens ont intérêt à vendre à des particuliers. Il faut que le marché circule.
MARC : Ouais…
SERGE : Alors ? Tu n'es pas bien là ? Regarde-le d'ici. Tu aperçois les lignes ?
MARC : Comment s'appelle le…
SERGE : Peintre. Antrios.
MARC : Connu ?
SERGE : Très. Très !
Un temps.
MARC : Serge, tu n'as pas acheté ce tableau deux cent mille francs ?
SERGE : Mais mon vieux, c'est le prix. C'est un ANTRIOS !
MARC : Tu n'as pas acheté ce tableau deux cent mille francs !
SERGE : J'étais sûr que tu passerais à côté.
MARC : Tu as acheté cette merde deux cent mille francs ?! »
Yasmina Reza (Parijs, 1 mei 1960)
De Amerikaanse schrijver Joseph Heller werd geboren in New York op 1 mei 1923. Zie ook alle tags voor Joseph Heller op dit blog.
Uit: Catch 22
“The path from the squadron led him around a mysterious gun emplacement in the woods; two of the three enlisted men stationed there lay sleeping on the circle of sand bags and the third sat eating a purple pomegranate, biting off large mouthfuls between his churning jaws and spewing the ground roughage out away from him into the bushes. When he bit, red juice ran out of his mouth. Yossarian padded ahead into the forest again, caressing his bare, tingling belly adoringly from time to time as though to reassure himself it was all still there. He rolled a piece of lint out of his navel. Along the ground suddenly, on both sides of the path, he saw dozens of new mushrooms the rain had spawned poking their nodular fingers up through the clammy earth like lifeless stalks of flesh, sprouting in such necrotic profusion everywhere he looked that they seemed to be proliferating right before his eyes. There were thousands of them swarming as far back into the underbrush as he could see, and they appeared to swell in size and multiply in number as he spied them. He hurried away from them with a shiver of eerie alarm and did not slacken his pace until the soil crumbled to dry sand beneath his feet and they had been left behind. He glanced back apprehensively, half expecting to find the limp white things crawling after him in sightless pursuit or snaking up through the treetops in a writhing and ungovernable mutative mass.
The beach was deserted. The only sounds were hushed ones, the bloated gurgle of the stream, the respirating hum of the tall grass and shrubs behind him, the apathetic moaning of the dumb, translucent waves. The surf was always small, the water clear and cool. Yossarian left his things on the sand and moved through the knee-high waves until he was completely immersed. On the other side of the sea, a bumpy sliver of dark land lay wrapped in mist, almost invisible.”
Joseph Heller (1 mei 1923 – 12 december 1999)
De Nieuwgriekse dichter Yánnis Rítsos werd geboren op 1 mei 1909 in Monemvasia. Zie ook mijn blog van 1 mei 2010 en verder alle tags voor Yánnis Rítsos.
Moonlight Sonata (Fragment)
A spring evening. A large room in an old house. A woman of a certain age, dressed in
black, is speaking to a young man. They have not turned on the lights. Through both
windows the moonlight shines relentlessly. I forgot to mention that the Woman in
Black has published two or three interesting volume of poetry with a religious flavor.
So, the Woman in Black is speaking to the Young Man:
Let me come with you. What a moon there is tonight!
The moon is kind – it won’t show
that my hair turned white. The moon
will turn my hair to gold again. You wouldn’t understand.
Let me come with you.
When there’s a moon the shadows in the house grow larger,
invisible hands draw the curtains,
a ghostly finger writes forgotten words in the dust
on the piano – I don’t want to hear them. Hush.
Let me come with you
a little farther down, as far as the brickyard wall,
to the point where the road turns and the city appears
concrete and airy, whitewashed with moonlight,
so indifferent and insubstantial
so positive, like metaphysics,
that finally you can believe you exist and do not exist,
that you never existed, that time with its destruction never existed.
Let me come with you.
Vertaald door Peter Green en Beverly Bardsley
Yánnis Rítsos (1 mei 1909 — 11 november 1990)
Zie voor nog meer schrijvers van de 1e mei ook mijn blog van 1 mei 2011 deel 2 en ook deel 3.
|
