De Franse schrijver van Russische afkomst Andreï Makine werd geboren in Krasnojarsk op 10 september 1957. Zie ook mijn blog van 10 september 2010. en eveneens alle tags voor Andreï Makine op dit blog.

Uit: The Life of an Unknown Man (Vertaald door Geoffrey Strachan)

“This happiness rendered absurd men's desire to dominate, to kill, to possess, thought Volsky. For neither Mila nor he possessed anything. Their joy came from the things one does not possess, from what other people had abandoned or scorned. But, above all, this sunset, this scent of warm bark, these clouds above the young trees in the graveyard, these belonged to everybody!”

(…)

“All of this seemed equally trifling to him now. And when he thought again about the world of free people, the difference between it and the miseries and joys of this place seemed minimal. If three tiny fragments of tea leaf chanced to fall into a prisoner's battered cup, he relished them. In Leningrad during the interval at the opera a woman sipped champagne with the same pleasure. Their sufferings were also comparable. Both the prisoner and the woman had painful shoes. Hers were narrow evening shoes which she took off during the performance. The prisoner suffered from what they wore in the camp, section of tyres into which you thrust your foot wrapped in rags and fastened with string. The woman at the opera knew that somewhere in the world there were millions of beings transformed into gaunt animals, their faces blackened by the polar winds. But this did not stop her drinking her glass of wine amid the glittering of the great mirrors. The prisoner knew that a warm and brilliant life was lived elsewhere in tranquility but this did not spoil his pleasure as he chewed those fragments of tea leaf....”

Andreï Makine (Krasnojarsk, 10 september 1957)

De Oostenrijkse dichter en schrijver Franz Werfel werd op 10 september 1890 in Praag geboren. Zie ook mijn blog van 10 september 2010 en eveneens alle tags voor Franz Werfel op dit blog.

Uit: Die Versuchung

“Wüste

Der Dichter:

Sie haben vor den Pyramiden Aida aufgeführt. Ich jauchzte, als ich die superbe Auffahrt vor den berühmten Jahrtausenden sah.

Und diese Beleuchtungen, diese Fanfaren, diese Musik, die all die liebgewonnenen Theaterschicksale in luxuriös unsterbliche Melodien setzt. Ich war diesen Nachmittag so glücklich. Nichts als ein Kultus, ein ewiger Kniefall für dich, Miß Olivia. Warum hast du mir das getan? Wo ich doch jenes glückliche Lachen hatte, das in mir Tribünen und Automobile, Fellachen und Ladies, Sphynxe und Statistenbäuche, Kamele und Wiener Kaffees tanzen ließ.

Warum mußtest du sagen, daß ich jenem braunen, o-beinigen Baritonisten ähnlich sehe! Weißt du denn nicht, wie eitel ich bin? Mußt du mich täglich zerschmettern? Das erstemal, als wir uns in Luzern auf der Reunion im Hotel National sahen und ich dich bebend, wie kein Kaiser vor einem Staatsstreich, zum Twostep aufforderte . . . schweige, Mensch! Unsäglicher Schlemihl. Alles um dich siegt.

Nur du bist dumpf und zitterst vor jedem bißchen Leben, das du großartig das äußere nennst, und das dich, wenn du sicher bist, so seltsam gleichgültig läßt. Jeder Kellner unterjocht dich, jede Dirne blamiert dich.

Apropos, peinige nur dein Herz. In einem Münchener Weinlokal, hat nicht ein Herr aus Magdeburg, ein Statistiker des jährlichen Niederschlages, ein Wetterprophet, ein Kerl wie Weißbier, die süße Erika, die du wie ein Legendenwesen behandeltest, von deiner Seite gerissen?

Womit? Gott, ich muß zu meiner Schande gestehen, ich war die bessere Wurzen. —Womit? Mit welchem Heroentum? Er bestellte bei der Musik das Lied „Zeppelin kommt nach Berlin“, schlug mit den Fäusten den Takt, sprühte hinter seinem Zwicker, war eine durchwärmte, anschmelzende Büste von Vertraulichkeit und lustigem Wohlwollen . . . und hin war alles.”

Franz Werfel (10 september 1890 – 26 augustus 1945)

De Poolse schrijver Paweł Huelle werd geboren op 10 september 1957 in Gdańsk. Zie ook mijn blog van 10 september 2010 en eveneens alle tags voor Pawel Huelle op dit blog.

Uit: Cold Sea Tales (Vertaald door Antonia Lloyd-Jones)

“Cyrankiewicz took far longer to burn than Gomułka, maybe because his pictures were on worse paper. At home in the evenings it was the only thing people talked about: how the workers had sung the Internationale before the Gdansk committee, how they had been shot at in Gdynia, how those arrested had been tortured, how those killed had been buried on the quiet with the help of secret agents, how the Soviet warships were anchored off our city, and how on television the new Party secretary was promising the whole nation peace, prosperity and justice.
It was all running through my memory like a long forgotten black-and-white film from childhood. Now, as the crowd of sweaty people poured from the train onto the platform and headed in the hot August sun towards the shipyard gates, it was hard to imagine anyone wanting to shoot at this colourful motley of locals, tourists and holidaymakers, and certainly not in daylight in full view of the foreign journalists’ cameras. Apart from the obvious advantage of summer over winter there was another, much more profound difference. This time the workers had shut themselves inside the shipyard rather than coming out onto the streets, and it was the street that was coming to them, bringing food, money and information all the time. At the shipyard gates, alongside bouquets of flowers and a Polish flag someone had hung a portrait of the Pope. The communiqués read over a loudspeaker sounded like a litany: factories all over Poland were joining the strike literally by the hour. The plaster Lenin in the shipyard conference hall was having to watch patiently as the demand was formulated: yes, we want a pay rise, but more than that we want to have our own, completely independent trade unions.
 “So far it’s like a picnic,” I heard Fredek’s voice behind me, “but I wonder how it’ll end?”

Paweł Huelle (Gdańsk, 10 september 1957)

De Amerikaanse dichteres Mary Oliver werd geboren op 10 september 1936 in Maple Heights, Ohio. Zie ook mijn blog van 10 september 2010 en eveneens alle tags voor Mary Oliver op dit blog.

De reis

Op zekere dag

wist je eindelijk wat je te doen stond

en je begon aan je reis

hoewel allerlei stemmen in en rondom je

je ervan probeerden te weerhouden.

Je hele huis beefde op zijn fundamenten.

Herstel toch mijn leven, riep iedere stem.

Maar je liet je niet weerhouden.

Je wist wat je te doen had.

Het was al laat toen je op weg ging.

Een wilde nacht met afgebroken takken

die je weg versperden. En overal stenen. 

En langzaam aan, naarmate je de stemmen achter je liet

begonnen de sterren te schijnen

door de dikke slierten wolken heen.

Toen hoorde je een nieuwe stem.

En heel geleidelijk naarmate je dieper en dieper

je eigen binnenland introk

wist je dat het jouw stem was.

Vastbesloten als je was

om het enige te doen wat jij doen kunt:

het enige leven te redden

dat alleen jij kunt redden! 

Vertaald door E.Verrijt

Praying

It doesn’t have to be

The blue iris, it could be

Weeds in a vacant lot, or a few

Small stones, just

Pay attention, then patch

A few words together and don’t try

To make them elaborate, this isn’t

A contest but the doorway

Into thanks, and a silence in which

Another voice may speak.

 Mary Oliver (Maple Heights, 10 september 1935)

Oom Krisjan

naast het paard waarop
hij wedde sprak hij
met de walm van kokolampu
in zijn adem
over Topibo
nu onterfd
geschonken aan imperialisten
zijn geest was reeds eerder
als exportprodukt geladen
in ijzergebuikte reuzen
zijn bezit - voorzover hij
mocht bezitten - werd versmolten
tot vliegtuigen voor Vietnam
zijn handen betekenden arbeid
voor hen
zijn hart bauxiet
zijn teelballen alluinaarde
geen aanklacht was het
slechts weemoed
en ik sloop weg

Eddy Pinas (Paramaribo, 10 september 1939)

Zie voor nog meer schrijvers van de 10e september eveneens mijn blog van 10 september 2011 deel 2.