De Russische schrijver Fjodor Michajlovitsj Dostojevski werd geboren ergens tussen 30 oktober en 11 november 1821 in Sint Petersburg. Zie ook mijn blog van 30 oktober 2006  en ook mijn blog van 30 oktober 2008 en ook mijn blog van 30 oktober 2009.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit: Misdaad en straf

”En we zullen allen komen zonder ons te schamen en we zullen voor Hem staan. En Hij zal zeggen: “Zwijnen zijt gij! Beesten naar beeld en gelijkenis, maar komt ook gij!” En de wijzen zullen uitroepen, de verstandigen zullen uitroepen: “Heer! Waarom neemt gij derzelven?” En Hij zal zeggen: “Daarom neem ik hen, wijzen, daarom neem ik hen, verstandigen, daar geen van hen zichzelf dit waardig achtte…” En Hij zal zijn armen tot ons strekken, en wij zullen aan Zijn voeten vallen…en wenen …en alles begrijpen! En allen zullen het begrijpen…ook Katerina Ivanovna…ook zij zal het begrijpen…Heer, Uw koninkrijk kome!”

(...)

“Ik geloof alleen in mijn belangrijkste gedachte. Die behelst namelijk dat de mensen volgens de wet van de natuur over het algemeen in twee categorieën worden verdeeld: in een lagere (van de gewone), dus zogezegd in materiaal dat alleen maar dient tot het voortbrengen van zijn eigen soort, en in eigenlijke mensen, dat wil zeggen in hen die het talent bezitten om in hun milieu iets nieuws te verkondigen.
Er zijn hierbij vanzelfsprekend eindeloze onderverdelingen, maar beide categorieën zijn scherp afgebakend: de eerste categorie, het materiaal dus in het algemeen gesproken, is die van de van nature conservatieve en keurige mensen, die in gehoorzaamheid leven en ervan houden om gehoorzaam te zijn. Volgens mij is het ook hun plicht om gehoorzaam te zijn omdat dit hun bestemming is, en hierin steekt voor hen absoluut niets vernederends. De mensen van de tweede categorie overtreden allen de wet; het zijn omverwerpers of gezien hun kwaliteiten daartoe geneigd. Het spreekt vanzelf dat de misdaden van deze mensen betrekkelijk en zeer verschillend zijn; zij eisen merendeels, in uitingen van velerlei vorm, de omverwerping van het bestaande in naam van het betere. Maar indien hij voor zijn ideaal over lijken zou moeten gaan of bloed zou moeten vergieten, dan kan hij zichzelf volgens mij, innerlijk, met een zuiver geweten, veroorloven om bloed te vergieten”

Fjodor Dostojevski (30 oktober 1821 - 9 februari 1881)

Portret door Vasili Perov, 1872

De Duitse schrijver, vertaler en literauurwetenschapper Friedhelm Rathjen werd geboren op 30 oktober 1958 in Westerholz. Zie ook mijn blog van 30 oktober 2008 en ook mijn blog van 30 oktober 2009.

Uit: Von Get Back zu Let it Be. Der Anfang vom Ende der Beatles

„10. Januar 1969

George kehrt mit den anderen an den Probenort zurück und spielt einige Takte aus Chuck Berrys I’M TALKING ABOUT YOU (0:06); dieses Stück hat er schon einmal gespielt, nämlich am 6. Januar im Kontext von Gesprächen über den Ort des geplanten Liveauftritts – aber vielleicht ist das Zufall. Unüberhörbar ist, dass George seine Gitarre benutzt, um sich abzureagieren, und als er dann soweit ist, dass er etwas sagen kann, stößt er einen kurzen Satz hervor, der es in sich hat: „Ich steig aus der Band aus, jetzt.“ Um einen Ersatz zu finden, fügt er hinzu, könnten die anderen ja dem New Musical Express schreiben. Es folgt ein Abschiedsgruß: „Man sieht sich in den Clubs!“ – dann geht George, fährt nach Hause und schreibt den Song „Wah-Wah“, eine Art Abschied vom Beatle-Dasein.

Und wie reagieren die drei Kollegen? Zunächst sind sie sprachlos. John greift sich seine Gitarre und spielt und singt einen Song von The Who, der auf sarkastische Weise einen indirekten Kommentar zur Situation darstellt: A QUICK ONE WHILE HE’S AWAY (1:19+). Dann entfacht John eine kurze Rückkopplungsorgie, gibt unartikuliertes Brüllen von sich, ruft „Okay George, take it!“, als fordere er ihn zum Solo auf, und initiiert eine unglaublich wüste und brachiale Improvisation (1:32), in die Paul und Ringo sogleich einfallen und die mit Gitarrenfeedback und einem wilden Tarzanschrei Johns endet.“

Friedhelm Rathjen (Westerholz, 30 oktober 1958)

De Amerikaanse dichter Ezra Pound werd geboren in Hailey, Idaho op 30 oktober 1885. Zie ook mijn blog van 30 oktober 2006 en ook mijn blog van 30 oktober 2007  en ook mijn blog van 30 oktober 2008 en ook mijn blog van 30 oktober 2009.

A Virginal 

No, no! Go from me. I have left her lately.

I will not spoil my sheath with lesser brightness,

For my surrounding air hath a new lightness;

Slight are her arms, yet they have bound me straitly

And left me cloaked as with a gauze of aether;

As with sweet leaves; as with subtle clearness.

Oh, I have picked up magic in her nearness

To sheathe me half in half the things that sheathe her.

No, no! Go from me. I have still the flavour,

Soft as spring wind that's come from birchen bowers.

Green come the shoots, aye April in the branches,

As winter's wound with her sleight hand she staunches,

Hath of the trees a likeness of the savour:

As white their bark, so white this lady's hours.

Francesca 

You came in out of the night

And there were flowers in your hand,

Now you will come out of a confusion of people,

Out of a turmoil of speech about you.

I who have seen you amid the primal things

Was angry when they spoke your name

IN ordinary places.

I would that the cool waves might flow over my mind,

And that the world should dry as a dead leaf,

Or as a dandelion see-pod and be swept away,

So that I might find you again,

Alone.

Rome 

FROM THE FRENCH OF JOACHIM DU BELLAY

O thou new comer who seek'st Rome in Rome

And find'st in Rome no thing thou canst call Roman;

Arches worn old and palaces made common,

Rome's name alone within these walls keeps home.

Behold how pride and ruin can befall

One who hath set the whole world 'neath her laws,

All-conquering, now conquered, because

She is Time's prey and Time consumeth all.

Rome thou art Romes's one sole last monument,

Rome that alone hast conquered Rome the town,

Tiber alone, transient and seaward bent,

Remains of Rome. O world, thou unconstant mime!

That which stands firm in thee Time batters down,

And that which fleeteth doth outrun swift time.

Ezra Pound (30 oktober 1885 - 1 november 1972)

De Franse dichter en schrijver Paul Valéry werd geboren op 30 oktober 1871 in Sète. Zie ook mijn blog van 30 oktober 2006  en ook mijn blog van 30 oktober 2007  en ook mijn blog van 30 oktober 2008 en ook mijn blog van 30 oktober 2009.

Le vin perdu

J'ai, quelqe jour, dans l'Océan,
(Mais je ne sais plus sous quels cieux),
Jeté comme offrande au néant,
Tout un peu de vin précieux...

Qui voulut ta perte, " liqueur ?
J'obéis peut-être au divin ?
Peut-être au souci de mon coeur,
Songeant au sang, versant le vin ?

Sa transparence accoutumée
Aprés une rose fumée
Reprit aussi pure la mer...

Perdu ce vin, ivres les ondes !...
J'ai vu bondir dans l'air amer
Les figures les plus profondes...

Les grenades  

Dures grenades entr'ouvertes

Cédant à l'excès de vos grains,

Je crois voir des fronts souverains

Éclatés de leurs découvertes!

Si les soleils par vous subis,

O grenades entre-bâillées,

Vous ont fait d'orgueil travaillées

Craquer les cloisons de rubis,

Et que si l'or sec de l'écorce

A la demande d'une force

Crève en gemmes rouges de jus,

Cette lumineuse rupture

Fait rêver une âme que j'eus

De sa secrète architecture.