|
De Vlaamse dichter en schrijver Erik Spinoy werd geboren op 22 mei 1960 in Sint-Niklaas. Zie ook mijn blog van 22 mei 2006 en ook mijn mijn blog van 22 mei 2008.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Beklemmingen
Als tocht, die om de vingers strijkt.
Waar je met handen reikt
wijkt het terug.
Geen plek, waar ratten knagen of
een poolvos zwerft, de grens bevoelt.
Waar sodawater slenken vult
in het verre Afrika.
Des nachts leeft de savanne
en al wat sluipt en sist
(hyena's, slangen, gras, de apebroodboom,
een zwart vleesetend dier zonder gezicht)
omgeeft de mens die weerloos
overnacht.
Wat is de ratio hier?
Tegen een oud, roetzwart gewelf
staan sterren stil
te flikkeren. En in de hemel klimt
een bleke gil, de schil geheten
angst.
Het gastmaal
Terwijl het sterfelijk vlees
beweegt
beweegt
het einde zich. Lang hangt het
stil, diep in de grot
waar druipsteen druipt en het
zoals een afgrond zwijgt.
Draait het zich om,
dan spreidt het
harde, zwarte vlerken uit.
Erik Spinoy (Sint-Niklaas, 22 mei 1960)
De Britse schrijver Sir Arthur Ignatius Conan Doyle werd geboren in Edinburgh op 22 mei 1859. Zie ook mijn blog van 22 mei 2007 en ook mijn mijn blog van 22 mei 2008.
Uit: The Hound of the Baskervilles
Mr. Sherlock Holmes, who was usually very late in the mornings, save upon those not infrequent occasions when he stayed up all night, was seated at the breakfast table. I stood upon the hearth-rug and picked up the stick which our visitor had left behind him the night before. It was a fine, thick piece of wood, bulbous-headed, of the sort which is known as a Penang lawyer. Just under the head was a broad silver band, nearly an inch across. To James Mortimer, M.R.C.S., from his friends of the C.C.H., was engraved upon it, with the date 1884. It was just such a stick as the old-fashioned family practitioner used to carrydignified, solid, and reassuring. Well, Watson, what do you make of it? Holmes was sitting with his back to me, and I had given him no sign of my occupation. How did you know what I was doing? I believe you have eyes in the back of your head. I have, at least, a well-polished, silver-plated coffee-pot in front of me, said he. But, tell me, Watson, what do you make of our visitors stick? Since we have been so unfortunate as to miss him and have no notion of his errand, this accidental souvenir becomes of importance. Let me hear you reconstruct the man by an examination of it. I think, said I, following so far as I could the methods of my companion, that Dr. Mortimer is a successful elderly medical man, well-esteemed, since those who know him give him this mark of their appreciation. Good! said Holmes. Excellent! I think also that the probability is in favour of his being a country practitioner who does a great deal of his visiting on foot. Why so? Because this stick, though originally a very handsome one, has been so knocked about that I can hardly imagine a town practitioner carrying it. The thick iron ferrule is worn down, so it is evident that he has done a great amount of walking with it. Perfectly sound! said Holmes. And then again, there is the friends of the C.C.H. I should guess that to be the Something Hunt, the local hunt to whose members he has possibly given some surgical assistance, and which has made him a small presentation in return. Really, Watson, you excel yourself, said Holmes, pushing back his chair and lighting a cigarette.
Arthur Conan Doyle (22 mei 1850 7 juli 1930)
Portret door H.L. Gates
De Argentijnse dichteres Alfonsina Storni werd geboren in Sala Capriasca, Zwitserland op 22 mei 1892. Zie ook mijn blog van 22 mei 2007 en ook mijn mijn blog van 22 mei 2008.
Sleep Peacefully
You said the word that enamors
My hearing. You already forgot. Good.
Sleep peacefully. Your face should
Be serene and beautiful at all hours.
When the seductive mouth enchants
It should be fresh, your speech pleasant;
For your office as lover it's not good
That many tears come from your face.
More glorious destinies reclaim you
That were brought, between the black wells
Of the dark circles beneath your eyes,
the seer in pain.
The bottom, summit of the beautiful victims!
The foolish spade of some barbarous king
Did more harm to the world and your statue.
Alfonsina Storni (22 mei 1892 25 oktober 1938)
De Nederlandse schrijver en onderwijzer Anne de Vries werd geboren op 22 mei 1904. Zie ook mijn blog van 22 mei 2007.
Uit: Bartje
Om vijf uur loopt de wekker af. Hij tiert en lawaait met een driftig stemmetje op de stoel voor de grote bedstee, vijf, zes tellen, en is weer stil. Dan heeft moeder hem zijn oor omgedraaid. En dan is de nacht voorbij. Dan is het dag.
De grote bedstee kraakt, moeder staat op. Zij zet de wekker midden op de houten schoorsteenmantel, en gaat op de stoel zitten, om haar kousen aan te trekken. Zij zucht vaak terwijl zij dat doet en als zij er mee klaar is, zit zij nog een poos, gebogen, met beide handen gesteund in haar rug, suf en verdrietig in de nieuwe dag te staren. Dat is wel gek, dat zij 's morgens altijd moe is. Bartje is 's morgens nooit moe. 's Avonds wel.
Als moeder, nog in onderrok, met de fornuisringen rumoert, ligt hij al met de kin tussen twee knuistjes op de bedsteeplank de nieuwe dag tegen te lachen. Zijn witte kuifje staat grappig verdraaid omhoog boven zijn bruin gezichtje. Zijn ogen, nog wat wazig van de slaap, turen verlangend het kamertje in.
De dag komt door de ramen. Tussen de gordijnen en de granumpies door. De zon kan tekenen, dâ's mooi! Hij tekent een raam op de stenen vloer en ook een raam met granumpies en een rij balletjes van het gordijn op de bedsteedeur. En de zon kan stofjes laten dansen, dâ's ook mooi! Daar kun je lang naar kijken. Bartje houdt veel van de zon.
Al de anderen in nuis slapen nog, merkt hij. Hij en moeder zijn weer het eerst wakker. Riekie, het zusje, is naar hem toegerold. Zij ligt bijna dwars in bed, blootgewoeld, de duim in haar half-open mondje, haar zitvlakje stijf tegen Jan aangedrukt. Dikke Jan ligt als een blok, voorover, armen gespreid, alsof hij zó van de zolder neergesmakt is. En in 't kribbetje, boven 't voeteneind, slaapt Geertje, die nog geen anderhalf jaar is, en dus best in een kribbetje slapen kan. Maar van haar kun je niets zien dan een handje, dat slap neerhangt over de plank.
Anne de Vries (22 mei 1904 29 november 1964)
De Nederlandse dichter Kees Winkler werd op 22 mei 1927 in Hoorn geboren. Zie ook mijn blog van 22 mei 2007.
1984
Sinds lang had ik in Orwells boek
niet meer gelezen en ik zoek
na het zien van de film verdwaasd
naar mijn Julia, het laatst
dat ik haar zag was in de hel
Uit een door oorlog geteisterde cel
probeer ik op te bellen, maar de hel
is onbereikbaar en ik loop
de wijk door van de proles in de hoop
toch lid te kunnen blijven van de Kernpartij -
Weer thuis bij Judy is de angst verdwenen
het is anno '84 en ik sta met beide benen
in de werkelijkheid: weer is het vrede
met verre oorlogshaarden in het heden
Hongersnood in Afrika, minister onpersoon
schreeuwen de krantekoppen maar ik woon
vrij van tv en radio in ons hok
en luister naar kwartetten van Bartók
In '85 moet ik weer naar Miniwet1
doch deze kerstvakantie lig ik lang te bed
ga naar Hoog Soeren om te overleven
terwijl in Afrika mijn broeders sneven
Kees Winkler (22 mei 1927 1 april 2004)
|
