De zoete waarheid over honing.

Kent u de term "nutritionisme"?

Dit is de strekking die aanneemt dat voedsel alleen de som is van de voedingsstoffen die het bevat.

Nutritionnisme is een val waarin veel voedingsfanaten lopen: behept door de microscoop om de antioxidanten, aminozuren, vitaminen, vetzuren, en hun effecten op de gezondheid te bestuderen, vergeten ze dat compleet voedsel specifieke eigenschappen heeft die verder gaan dan van gelijk welke afzonderlijke molecule.

Natuurlijk volwaardig voedsel kan niet simpel in moleculen worden gezien. Het bevat een verscheidenheid van stoffen, waarvan sommige bekend zijn en andere mysterieus blijven -  afhankelijk van hun wijze van cultuur - die invloed hebben op de gezondheid op wijzen die nog niet zijn ontdekt. Bovendien zijn interacties tussen voedingsstoffen slecht gekend, met name wanneer zij samen worden genuttigd met andere voedingsmiddelen, wanneer zij worden gekookt, enz. Zo zijn vruchten niet eenvoudig een samenstelling van fructose en water vol omega-6 vetzuren en honing is geen eenvoudig mengsel van fructose en glucose.

Honing is meer dan vloeibare fructose.

Veel mensen zijn op hun hoede voor honing die zeer rijk is aan fructose. Sommige voedingsdeskundigen zeggen zelfs dat het niet beter is dan witte suiker. Inderdaad bestaat 40% van het totale gewicht van honing uit fructose.

Fructose is een suiker die gemakkelijk verandert in vet in de lever. Op grote schaal gebruikt door de voedingsindustrie die goedkope fructose uit maïs en tarwe (corn syrup) produceert wordt fructose sterke verantwoordelijk geacht voor de opkomst van obesitas en diabetes.

Echter, het eten van fructose toegevoegd aan verwerkte voedingsmiddelen is niet hetzelfde als het eten van fructose in honing. Honing is een natuurlijk voedsel dat sedert mensenheugenis beschikbaar is. Het verdient een plaats op onze eettafel en een betere bekendheid.

De oorsprong van honing.

De bijen bezoeken de bloemen om nectar te verzamelen - een vloeistof rijk aan suiker - en het op te slaan in hun korven.

De productie van honing vindt plaats in de korf. Het is een gezamenlijke activiteit die bestaat uit het herhaaldelijk inslikken, verteren en uitbraken van de nectar die dan verder langs het spijsverteringskanaal verdwijnt.

Na enkele cycli wordt de nectar omgezet in honing en daarna  door de activiteit van de bijen verwarmd om het overtollige water te laten verdampen. De samenstelling en nutritionele eigenschappen zijn afhankelijk van de oorsprong van de nectar en van de bloemen in de omgeving.

De gebruikelijke samenstelling van honing is als volgt:

- suiker, goed voor 82% van zijn gewicht
- 30 tot 50% fructose, vloeibare honing heeft het hoogste gehalte
- kleine hoeveelheden vitaminen en mineralen
- een gevarieerd mengsel van antioxidanten
- waterstofperoxide (waterstofperoxide, sterk oxiderend en antiseptische)
- enzymen, organische zuren, aminozuren en peptiden.

Honing bevat veel zeldzame en interessante componenten voor de gezondheid.

Er zijn meer dan 4000 wetenschappelijke studies uitgevoerd op honing. Zij hebben de helende en antibacteriële eigenschappen aangetoond op de huid. Het werkt tegen ziektekiemen en tegen zestig stammen van antibiotica resistente bacteriën. Het kan met name worden gebruikt tegen besmetting met E. coli, Staphylococcus aureus, Salmonella en Helicobacter pylori.

Zijn goede eigenschappen komen in eerste instantie uit de samenstelling: zuur dat voorkomt dat de bacteriën zich ontwikkelen, vooral omdat het in staat is water aan te trekken en te absorberen dat ze nodig hebben om te leven. Honing bevat ook waterstofperoxide (antiseptische en schimmeldodende) en defensinen, peptiden die de groei van bacteriën remmen, in het bijzonder flavonoïden en veel enzymen die micro-organismen vernietigen door vertering.

Honing is een zeer actieve levende substantie en het is niet verwonderlijk dat hij gebruikt wordt voor de behandeling van veel ziekten op het gebied van KNO-infecties, gastro-intestinale infecties en huidinfecties.

Effecten van honing op de samenstelling van het bloed.

Wanneer men honing eet moet men zich realiseren dat het een produkt is met een extreem hoog suiker- en calorieëngehalte. Het is normaal dat men zich afvraagt of dit soms doet verdikken en de bloedsuikerspiegel en triglyceridengehalte verhogen.

Een studie over dit onderwerp werd uitgevoerd onder 48 diabetici. Je mag blij zijn om te horen dat mensen die honing hadden gegeten gedurende acht weken gewicht verloren en hun triglyceriden en totale cholesterol zagen verlagen. Echter, hun HbA1c-gehalte (een marker van de bloedsuikerspiegel) was toegenomen, wat slecht is.

Uit een andere studie bij drie soorten groepen: gezonde, diabetici of lijdend aan hyperlipidemie (te veel vet in het bloed) bleek dat honing:

- het suikergehalte in het bloed minder verhoogt dan dextrose (glucose), en saccharose (tafelsuiker, chemisch samengesteld glucosemoleculen geassocieerd met fructose)
- het C-reactief proteïnegehalte, een marker van ontsteking en hartrisico, vermindert
- cholesterol en triglyceriden vermindert
- de homocysteine niveaus verlaagt, een bloedmarker geassocieerd met het risico op hart- en vaatziekten.

De antioxidanten in honing.

Onbewerkte honing bevat een overvloed aan diverse antioxidanten die grote gevolgen op de gezondheid kunnen hebben. De consumptie van antioxidanten in de voeding wordt geassocieerd met een betere gezondheid en een lager risico op ziekten.

Twee studies bij de mens hebben aangetoond dat acaciahoning de antioxidanten in het bloed verhogen.

Kies een donkere honing.
We zijn van nature aangetrokken tot de gouden kleur van honing en hebben de neiging om te denken dat een heldere honing of zelfs witte het beste is. Zuivere lavendelhoning, bijvoorbeeld is zeer helder en romig.

Het antioxidantgehalte van honing varieert van 1 tot 20. In het algemeen: hoe donkerder honing zoals kastanjehoning hoe superieurder op dat gebied.

In Noord-Amerika is momenteel de Canadese boekweithoning de meest gewilde voor zijn therapeutische eigenschappen. Bruin, dicht en dik etaleert deze boekweithoning zijn aroma's van hout en aarde, hoewel de eerste geur relatief rustig is.  In werkelijkheid is dit puur een traditioneel product van bij ons. Het kwam ooit vaak voor in Bretagne en het westen van Frankrijk. Hij was het die karakter gaf aan de traditionele peperkoek en was onderdeel van de emblemen van Bretagne. Helaas verminderde zijn kwaliteit door de veredeling van deze graansoort.

Hoe zit het met de Manuka honing?

Ik beval enige tijd geleden Manuka honing aan om zijn antibacteriële en helende eigenschappen: veel studies, met inbegrip van klinische, hebben aangetoond dat deze honing de genezingstijd verkort, het aantal recidieven vermindert, enz.

Echter het succes van de commerciële Manuka honing geproduceerd in Nieuw-Zeeland stemt tot nadenken. Franse imkers stellen dat als dezelfde studies zouden zijn gemaakt met lokale honing (tijm, rozemarijn, acacia, lavendel, enz.), het resultaat waarschijnlijk hetzelfde zou geweest zijn.

Probleem: zoveel als de Nieuw-Zeelandse overheid investeert in onderzoek van Manuka honing, zo weinig vergelijkbare studies bestaan er over onze plaatselijke honing.

Echter lijken de argumenten sterk overdreven. Het lijkt erop dat de prijs van Manuka honing sterk overdreven is en de therapeutische eigenschappen kunnen zelfs lager zijn dan die van andere honingsoorten!

Honing: alleen als je geen aanleg hebt voor diabetes.

Moet je honing eten? Het is aan u om te beslissen en, zoals in de meeste andere voedingskwesties, het hangt af van de soort honing. De glycemische index kan variëren van laag naar hoog.

Als je gezond en actief bent en geen neiging hebt tot diabetes zal honing goed zijn mits spaarzaam gegeten (bij het ontbijt bijvoorbeeld).

Echter, mensen met overgewicht die al de neiging hebben om veel snoep en koolhydraten te nuttigen (brood, pasta, aardappelen, gebak) moeten eerder honing mijden. Maar als men moet kiezen tussen een grote lepel honing en een handvol snoep is het ongetwijfeld de honing die minder kwaad zal doen!

Overweeg bij het maken van gebak suiker te vervangen door honing. Het is een uitstekend alternatief dat een extra geur en een zachte structuur zal geven aan gebak en een groot aandeel aan antioxidanten zal aanbrengen.

Oorspronkelijk artikel:”La douce vérité du miel”, Jean-Marc Dupuis, Santé Nature Innovation, Juin 28, 2015

Bijlagen:
http://informahealthcare.com/doi/abs/10.3109/09637480801990389   
http://jn.nutrition.org/content/132/11/3379.full.pdf+html   
http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/jf025897t   
http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/jf025928k   
http://www.atlantico.fr/decryptage/pensiez-miel-plus-sain-que-sucre-aviez-tort-fructose-glucose-beatrice-reynal-1834785.html   
http://www.lanutrition.fr/bien-dans-sa-sante/se-soigner/l-apitherapie/le-miel-de-manuka-est-il-vraiment-superieur-aux-autres.html   
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15117561   
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21310307   

Magnesiumrijk drinkwater kan botten beschermen.

(NaturalNews) Eén van de beste manieren om ouder te worden is aandacht besteden aan de gezondheid en de kracht van de botten. Hoewel zowel mannen als vrouwen ten prooi kunnen vallen aan broze botten is het vooral een probleem voor vrouwen vanwege de hormonale veranderingen dat hun lichaam ondergaat tijdens de menopauze, wanneer lage oestrogeen niveaus het verlies van mineralen zoals calcium en magnesium uit de botten zelf kunnen veroorzaken. Dit verlies maakt de botten broos en verhoogt de kans op breuken die op hun beurt kunnen leiden tot een verminderde mobiliteit of zelfs plaatsing in begeleid wonen. Al deze problemen kunnen worden voorkomen als de mensen er een levensstijl op nahouden die sterke botten bevordert. Dit kan onder meer door het nemen van voldoende calcium, magnesium en vitamine D in de voeding en door regelmatige lichaamsbeweging. Uit een recent onderzoek blijkt nu dat zelfs het drinkwater een groot verschil kan maken.

De recentste studie.
In deze nieuwe Noorse studie analyseerden de onderzoekers de niveaus van calcium en magnesium in de openbare drinkwatervoorziening in het hele land. Deze twee mineralen werden in het bijzonder bestudeerd omdat ze zo’n belangrijke rol spelen in het sterk en gezond houden van de botten, zelfs op latere leeftijd. De onderzoekers wilden nagaan of er een relatie is tussen de gezondheid van de botten en de samenstelling van het drinkwater. Een groep van 700.000 ouderen werd gedurende zeven jaar opgevolgd. In die tijd werden meer dan 5000 heupfracturen gerapporteerd bij de mannen en meer dan 13.000 bij de vrouwen.

Na analyse van de gegevens werd vastgesteld dat bij de mannen en vrouwen in gebieden waar het drinkwater een natuurlijk hoger magnesiumgehalte had de minste gevallen van heupfracturen voorkwamen. Het verraste de onderzoekers dat er geen soortgelijk verband was bij hogere niveaus van calcium. Immers is het toch calcium waarop de meeste zorgverleners focussen bij het adviseren van de mensen. Dit is de eerste studie om de incidentie van heupfracturen en de gezondheid van de botten te onderzoeken in relatie tot drinkwater.

De reden voor de studie.
Er was een goede reden om een dergelijk onderzoek uit te voeren. Noorwegen, zoals de meeste ontwikkelde landen, is een vergrijzend land en heeft speciale interesse in het bevorderen van de gezondheid van de ouderen, met het doel ze zo veilig mogelijk thuis te houden als ze ouder worden. Een belangrijke hindernis is het voorkomen van breuken als gevolg van valpartijen; vooral heupfracturen die vaak resulteren in zwakheid en verlies van mobiliteit wat leidt tot plaatsing in een verpleeghuis, begeleid wonen of een soortgelijke faciliteit. Dit heeft een enorm sociaal en financieel kostenplaatje voor zowel de individuën en hun families als voor de samenleving.

Kortom, het probleem van de zwakke botten en de kans op heupfracturen of andere ernstige breuken bij een vergrijzende bevolking is een groot maatschappelijk probleem. Terwijl veel factoren een rol spelen bij dit probleem, kunnen studies als deze zeer nuttig zijn bij het bepalen van verschillende manieren - zoals magnesium suppletie in gebieden met een laag gehalte aan magnesium in het water - om te helpen dit probleem te vermijden.

Oorspronkelijk artikel:”Magnesium-rich drinking water may protect bones”, Sunday, July 26, 2015 by: Dr Sofiya, Natural News.

Bijlagen:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2265038/   
http://www.nutraingredients.com/Research/Magnesium-may-protect-against-hip-fractures-Study   
http://www.nyrnaturalnews.com/bones-2/2014/03/magnesium-rich-drinking-water-may-protect-bones/   
https://ods.od.nih.gov/factsheets/Magnesium-HealthProfessional/