Als je deze kostbare vitamine mist …!

Een nieuw onderzoek, gepubliceerd eind 2017, toonde aan dat vrouwen die vitamine D te kort hebben meer agressieve borstkanker ontwikkelen en minder kans hebben om te overleven.

Verminder het risico op borstkanker met vitamine D.

Zoals ik reeds herhaaldelijk heb gesteld is het vrijwel onmogelijk om voldoende vitamine D uit voedsel alleen binnen te krijgen.  Tijdens een lange periode van het jaar hebben wij in Europa niet genoeg zon om genoeg vitamine D langs de huid aan te maken.

Ik benadruk het belang van het nemen van vitamine D als voedingssupplement.  Maar hoeveel heeft een vrouw nodig om haar risico op borstkanker tot een minimum te beperken?

Afhankelijk van het niveau in het bloed. 

Er is geen eenvoudig antwoord. Het hangt allemaal af van het niveau van vitamine D in het bloed. Dit niveau hangt voornamelijk af van de frequentie en intensiteit van blootstelling aan de zon.

Als het niveau erg laag is (minder dan 10 ng /ml) moet men 10.000 IE per dag nemen om een niveau te bereiken dat beschermt (doel is meer dan 30 ng/ml en ideaal tussen 50 en 60 ng/ml) ).

In het hierboven aangehaald onderzoek  hadden vrouwen die meer dan 30 ng/ml vitamine D hadden een lager risico op agressieve kanker en vroege dood.

Bij postmenopauzale vrouwen van 45 tot 75 jaar die borstkanker hadden bereikten echter slechts één derde dit niveau (30 ng/ml of meer); 48% had minder dan 20 ng/ml en 18% had 20 tot 29 ng/ml.

Het ging dan nog over vrouwen die in Brazilië wonen, dat wil zeggen dicht bij de evenaar. In dit gebied is het gemakkelijk om jezelf regelmatig aan de zon bloot te stellen.  Daar is de zon het hele jaar door aanwezig en de straling is altijd sterk genoeg om de synthese van vitamine D door de huid mogelijk te maken.

Groot tekort aan vitamine D bij ons!

Bij ons weten we dat driekwart van de bevolking een tekort heeft aan vitamine D.

Van oktober tot april maakt men geen vitamine D aan, ook niet bij zonnebaden omdat de straling tijdens die periode veel te zwak is.

Om meer dan 30 ng/ml te bereiken en te overschrijden, heeft men geen andere keus dan dagelijks een goede vitamine D-suppletie te nemen, wat 1.500 IE per dag betekent als men al een goed niveau heeft en wil behouden; 5.000 IE bij matig tekort (10 tot 30 ng/ml) en 10.000 IE bij minder dan 10 ng/ml.

Bij bloedtest en een tekort (minder dan 30 ng/ml), adviseer ik om een supplement te nemen en een bloedtest binnen de 4 maanden te herhalen.

Moeten we bevreesd zijn voor een overdosis aan vitamine D?

Aangezien gezondheidsautoriteiten 400 IU per dag vitamine D aanbevelen, lijken doses van 5.000 of 10.000 IU kolossaal.

Als het gaat om voedingssupplementen waarschuwt men voor de risico's van vergiftiging, vooraleer zelfs iets te zeggen over de voordelen. De voordelen worden meestal verzwegen.  Er wordt ons wijs gemaakt: "Het heeft geen zin iets te nemen zolang men maar geen pijn voelt ..."

Deze scepsis is niet wetenschappelijk verantwoord. Zoals deze recente Braziliaanse studie heeft aangetoond, en zoveel anderen, kan men het risico op kanker met een goede vitamine D-suppletie aanzienlijk verminderen. Waarom er niet over praten? Waarom grapjes maken over mensen die de consequenties van wetenschappelijke studies ter harte nemen en de controle over hun gezondheid zelf in handen nemen?

Men waarschuwt al vlug tegen het risico van overdosis. Maar in het geval van vitamine D wordt in de wetenschappelijke literatuur melding gemaakt van gevallen van overdosis bij mensen die ampullen nemen die in apotheken zijn gekocht in medische doses van 300.000 IE per dag, negen dagen achter elkaar genomen [2].  Dat vertegenwoordigt 2.700.000 IU in negen dagen !!

Zo'n dosis heeft niets te maken met de niveaus die men bereikt met een natuurlijk voedingssupplement, in fysiologische doses, zoals ik het aanbeveel (en op mezelf uittest).

Vitaminen worden gemeten op zeer kleine schaal. We spreken soms van milligrammen (duizendsten van gram, bijvoorbeeld voor vitamine C), maar vaker microgrammen (een duizendste van een duizendste van een gram).

Dit is de reden waarom de doseringen die in het bloed worden gezocht oneindig klein zijn: voor vitamine D wordt dat gemeten in nanogram per milliliter, wat overeenkomt met een duizendste van een microgram, dat is een miljardste van een gram!

Dus, stel je niet voor dat je "hoge" doses vitamine D inneemt wanneer je 5.000 of 10.000 IU per dag gebruikt.  Neen er is geen gevaar op overdosis met de hoeveelheden die wij voorschrijven.

Bedenk dat het huidige onderzoek aantoont dat een hoger niveau van vitamine D niet alleen helpt bij het voorkomen van borstkanker, maar ook bij andere vormen van kanker en ook, zoals ik reeds vroeger heb opgemerkt bij het voorkomen van diabetes, depressie, dementie, obesitas en hart- en vaatziekten.

Oorspronkelijk artikel:”Si vous manquez de cette précieuse vitamine”, Vendredi le 4 Avril 2018, Jean-Marc Dupuis, Santé Nature Innovation.

Bijlagen:
https://geobiologie-sante.com/2018/03/22/manquez-vous-de-vitamine-d/   

De verschillen tussen suikers: witte, bruine, ruwe, melasse, honing, agave. 

Inmiddels zijn de meesten zich bewust van de gevaren voor de gezondheid van high-fructose glucosestroop en de meeste gezondheidsbewuste onder ons zullen zoetstoffen zoals aspartaam en sucralose links laten liggen. Vasthouden aan natuurlijke suiker is echter niet zo eenvoudig, gezien de vele beschikbare opties. Welk type natuurlijke suiker is superieur vanuit een gezondheidsoogpunt? Het antwoord is gecompliceerd.

Allereerst is het belangrijk op te merken dat natuurlijke suiker nog steeds suiker is en dat iedereen ernaar moet streven om de inname van elke soort suiker te verminderen om het risico op diabetes type 2, kanker en andere ziekten te minimaliseren. Simpel gezegd, als je te veel suiker eet, zal je lichaam de prijs betalen en maakt het niet uit of het van suikerriet, bieten, dadels, kokosnoten, cactus of bijen komt.

Toch zullen er toestanden zijn dat men suiker moet gebruiken voor een recept, of het nu een dessert is of iets hartigs, en wij vragen ons wellicht  af wat het beste type is om te gebruiken. Hieronder een korte bespreking van enkele van de meest populaire natuurlijke opties.

Witte suiker

Dit is de meest gebruikte suiker thuis voor koken en bakken. Deze is afkomstig van de raffinage en verwerking van suikerriet of bieten. Tijdens dat proces worden de mineralen en andere stoffen die de suiker kleuren eruit gehaald, waardoor geraffineerde witte suiker achterblijft. Ze is sterk verwerkt en bevat geen voedingsstoffen.

Ruwe suiker

Ruwe suiker is vergelijkbaar met witte suiker, maar het proces stopt voor de laatste raffinage, waardoor het zijn bruinachtige tint behoudt.

Melasse / bruine suiker

Is het bijproduct dat ontstaat wanneer de mineralen en verbindingen uit geraffineerde suiker worden gehaald; staat bekend als melasse en wordt teruggemengd met geraffineerde witte suiker om bruine suiker te maken. Daarom heeft het meer mineralen en antioxidanten dan zijn verfijnde witte tegenhanger en heeft het een klein voordeel ten opzichte van de gezondheid. Toch zijn de antioxidanten in melasse vrij mager vergeleken met voedingsmiddelen die rijk zijn aan antioxidanten zoals bosbessen. Melasse bevat voedingsstoffen zoals magnesium, selenium, ijzer en calcium; de zwarte versie bevat de meeste voedingsvariëteit.

Agave

Agavesiroop komt van het sap van de agave cactus. Nadat het sap uit de cactus is geëxtraheerd, wordt het vervolgens gefilterd en verwarmd voordat het in siroopvorm wordt geconcentreerd. Het wordt beschouwd als 1,5 keer zoeter dan witte suiker, dus  moet men er minder van gebruiken om dezelfde algemene smaak te krijgen. Het bevat zeer kleine hoeveelheden calcium, magnesium en kalium, en de ruwe, organische variëteit is het best.  Omdat agave veel lager scoort op de glycemische index dan witte suiker en andere variëteiten is het  onwaarschijnlijk dat het snelle insulinepieken veroorzaakt. Het is wel belangrijk om in gedachten te houden dat het hoge fructose gehalte problematisch kan zijn. Omdat fructose meestal door de lever wordt gemetaboliseerd, wordt het als één van de meest schadelijke suikersoorten beschouwd.

Kokos suiker

Eén van de meest trendy suikers op dit moment is kokossuiker dat wordt gemaakt door het sap uit de kokospalm tot een siroop te laten koken en vervolgens te drogen en in een fijn poeder te malen. Het heeft een lagere glycemische index dan geraffineerde suiker en bevat enkele van de voedingsstoffen die in kokosnoot worden gevonden, zoals kalium, calcium, zink en ijzer.

Honing

Is een stroperige nectar die  door bijen uit bloemen wordt verzameld, en het relatief hoge fructosegehalte maakt het zoeter dan andere keuzes. Dit betekent dat men minder dan witte suiker nodig heeft om hetzelfde zoetheidsniveau te bereiken. Bovendien betekent het watergehalte van 17 procent dat een directe substitutie door gewicht een lager suikergehalte oplevert dan witte suiker. Honing wordt ook beschouwd als een superieure keuze vanwege zijn antimicrobiële kracht; het vermogen om ziektekiemen te doden wordt niet gevonden in andere soorten suiker. Kies waar mogelijk voor ruwe honing, want het is één van de minst verwerkte suikers die je kunt krijgen.

Nogmaals als men de inname van alle soorten suiker tot een minimum wil beperken is het misschien verstandig om bijvoorbeeld honing in plaats van glucosestroop te gebruiken, maar val niet in de val te denken dat het veilig is om zoveel te consumeren als men wil, vooral als men diabeet is.

Oorspronkelijk artikel:”Understanding the differences between sugars: white, brown, raw, molasses, honey, agave”, Monday, April 02, 2018 by: Isabelle Z., Natural News.

Bijlagen:
https://theconversation.com/white-brown-raw-honey-which-type-of-sugar-is-best-91074   
https://www.bbcgoodfood.com/howto/guide/sugar-substitues-agave   
https://www.naturalnews.com/045675_sugar_substitutes_diabetics_blood_levels.html